ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ

KAΛΗ  ΑΝΑΣΤΑΣΗ  ΣΤΙΣ  ΨΥΧΕΣ ΜΑΣ  ΚΑΙ 

ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ  ΕΛΛΑΔΑΣ  ΜΑΣ            
                   
                          ΑΠΟ ΤΗΝ

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ,ΨΥΧΙΚΗ ΚΑΙ ΥΛΙΚΗ ΜΑΣ

ΜΙΖΕΡΙΑ.

Χ  Ρ  Ο  Ν  Ι  Α      Π  Ο  Λ  Λ  Α     Μ  Ε      Υ  Γ  Ε  Ι  Α

Μέσα του έχει ο άνθρωπος ένα Χριστό κρυμμένο,

πότε απάνω στο σταυρό και πότε αναστημένο!

Γιατί βάφουμε κόκκινα τα αυγά το Πάσχα;

  Ένα από τα πιο διαδεδομένα έθιμα του Πάσχα είναι το βάψιμο των αυγών τη Μεγάλη Πέμπτη. Το αυγό συμβολίζει τον τάφο του Χριστού που ήταν ερμητικά κλειστός - όπως το περίβλημα του αυγού -, αλλά έκρυβε μέσα του τη "Ζωή", αφού από αυτόν βγήκε ο Χριστός και αναστήθηκε!

  Μπορεί τα τελευταία χρόνια το αυγά να βάφονται σε διάφορα χρώματα, όμως η παράδοση τα θέλει κόκκινα. Είναι γεγονός πως τα χρωματιστά αυγά τα συναντάμε στην αρχαιότητα, στη Ρώμη, στην Ελλάδα, στην Κίνα, στην Αίγυπτο, ως δώρα στις ανοιξιάτικες γιορτές μαζί με κουνέλια τα οποία είναι το σύμβολο της γονιμότητας.
  Πώς ακριβώς όμως, καταλήγουμε στην επιλογή του κόκκινου χρώματος, δεν είναι ξεκάθαρο. Οι εξηγήσεις που υπάρχουν, είναι πολλές. Μία από τις πιο αποδεκτές είναι πως το κόκκινο συμβολίζει το αίμα και τη θυσία του Ιησού. Οι άλλες ερμηνείες, έχουν πρωταγωνίστριές τους, τρεις γυναίκες : Την Παναγία, τη Μαγδαληνή και μία δύσπιστη ανώνυμη γυναίκα.
Η Παναγία πίσω από το έθιμο των "κόκκινων αυγών".
  Μία εξήγηση που δίνεται συχνά, λέει ότι η Παναγία πήρε ένα καλάθι αυγά και τα πρόσφερε στους φρουρούς Του Υιού της, ικετεύοντάς τους να του φέρονται καλά! Όταν τα δάκρυά της έπεσαν πάνω στα αυγά, αυτά βάφτηκαν κόκκινα!

Τα κόκκινα αυγά και η Μαγδαληνή.

  Μία άλλη ιστορία συνδέει το κόκκινο χρώμα με τη Μαρία Μαγδαληνή. Όταν ο Ρωμαίος αυτοκράτορας ενημερώθηκε για την Ανάσταση του Χριστού, τη θεώρησε τόσο απίθανη "όσο και το να βαφτούν τα αυγά κόκκινα". Η Μαρία Μαγδαληνή τότε, χρωμάτισε μερικά αυγά κόκκινα και του τα πήγε για να του επιβεβαιώσει το γεγονός.

Η δύσπιστη γυναίκα.
 
Μία παραλλαγή της παραπάνω ιστορίας, θέλει μία γυναίκα να μην πιστεύει την είδηση της Ανάστασης Του Ιησού και να λέει: "Όταν τα αυγά που κρατώ θα γίνουν κόκκινα, τότε θα αναστηθεί και ο Χριστός". Και τότε αυτά έγιναν κόκκινα"!


Το τσούγκρισμα των κόκκινων αυγών.

 Το έθιμο του τσουγκρίσματος των αυγών ξεκίνησε μάλλον στην Βόρεια Αγγλία ως παιχνίδι: Ο κάτοχος του πιο γερού αυγού, ήταν ο νικήτης! Κανονικά πάντως το πρώτο αυγό που βάφεται σε κάθε σπίτι ανήκει στην Παναγία και δεν πρέπει να το "τσουγκρίζουμε" .
 
Πολλές νοικοκυρές ακόμα και σήμερα το φυλάνε στο εικονοστάσι όλο το χρόνο μέχρι το επόμενο Πάσχα, αφού λένε πως δεν χαλάει όλη την χρονιά! Την Μεγάλη Πέμπτη του επόμενου έτους το φυτεύουν στα χωράφια τους για να είναι εύφορα, ή το κρεμάνε στα μαντριά των ζώων για να είναι γόνιμα.

πηγή:pyles.tv

Σε πανικό ο Παπανδρέου

 

• Πάγωσε μόλις κατάλαβε την πραγματική κατάσταση της οικονομίας
• Διέξοδος στα αδιέξοδά του εκλογές τον Ιούνιο

Σοκ και δέος, αδιέξοδο και πανικός, ήταν, σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες, το κλίμα που επικράτησε, μάλλον κυριάρχησε, την  Πέμπτη 7 Απριλίου, σε μια κρίσιμη σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε υπό την προεδρία του Γιώργου Παπανδρέου και με τη συμμετοχή των Γιώργου Παπακωνσταντίνου, Βαγγέλη Βενιζέλου, Χάρη Παμπούκη και κρατήθηκε μυστική ως προς το αντικείμενό της.
Και το κλίμα αυτό αποτυπώθηκε ανάγλυφα, δείχνοντας ένα πρωθυπουργό «πεσμένο», ψυχολογικά καταβεβλημένο, τόσο στην κρίσιμη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου  , όσο και στη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ.

Και δεν ήταν μόνο η (συνολική) εικόνα του Γ. Παπανδρέου, που παρέπεμπε σε εικόνα έπειτα από έκρηξη βόμβας.
Ήταν και το κλίμα που καταγράφηκε τόσο στο Υπουργικό Συμβούλιο όσο και στην ΚΟ. Αλλά και σε συναντήσεις του πρωθυπουργού με υπουργούς, πριν από τη συνεδρίαση του Υπουργικού, όπου αυτά που τονίστηκαν ήσαν τα αδιέξοδα της μέχρι σήμερα οικονομικής πολιτικής, αλλά και η αδυναμία εξοικονόμησης πόρων χωρίς ανεξέλεγκτη διάρρηξη της κοινωνικής συνοχής (π.χ. στη συνάντηση με τη Λούκα Κατσέλη, όπου η υπουργός τόνισε ότι τα ποσά που της ζητά ο Γ. Παπακωνσταντίνου να περικόψει το υπουργείο της είναι αδύνατο να περικοπούν αν δεν πάει η κυβέρνηση σε δραματικές μειώσεις συντάξεων, ενώ ανάλογες ενστάσεις πρόβαλε και η Άννα Διαμαντοπούλου).Ενώ στη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου, όπου το κλίμα ήταν βαρύ, υπουργοί στην ουσία «άδειασαν» το «πακέτο Παπακωνσταντίνου», όπως η Λ. Κατσέλη, ο Χρ. Παπουτσής, ο Δημ. Ρέππας, η Μαρ. Ξενογιαννακοπούλου, η Τ. Μπιρμπίλη, η Ά. Διαμαντοπούλου.

Και στη συνεδρίαση της ΚΟ, που ακολούθησε, αρκετοί βουλευτές επίσης άδειασαν τον «τσάρο», ζητώντας μεταξύ άλλων και την άμεση αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους!

Και γενικά το κλίμα που κυριάρχησε έπειτα από αυτές τις κρίσιμες συνεδριάσεις ήταν το «πάγωμα», η απαισιοδοξία. Άλλα περίμεναν κι άλλα προέκυψαν Αλλά το ίδιο αρνητικά αντέδρασαν και οι αγορές, δείχνοντας ότι θεώρησαν τις πρωθυπουργικές εξαγγελίες ανεπαρκείς.
Σχετικά με την ομιλία του Γ. Παπανδρέου στο Υπουργικό Συμβούλιο, υπάρχει πληροφορία σύμφωνα με την οποία την τελευταία στιγμή την άλλαξε προς το... χαλαρότερο!
Και αυτό το έκανε επειδή είχε πειστεί ότι αν προχωρούσε σε πιο συγκεκριμένες εξαγγελίες και χρησιμοποιούσε σκληρούς τόνους και διλήμματα θα δημιουργούνταν κλίμα ανεξέλεγκτο, με κίνδυνο ακόμα και να μην περάσουν τα μέτρα απ’ τη Βουλή!

Οπότε προτίμησε επί της ουσίας την αναβολή, ώστε να ελεγχθούν οι αντιδράσεις εντός της ΚΟ του ΠΑΣΟΚ και... βλέποντας και κάνοντας μέσα στον Μάη και μέχρι τον Ιούνη...

Πάγωσε ο Γιώργος!
Για να επανέλθουμε στην προαναφερθείσα σύσκεψη των Παπανδρέου, Παπακωνσταντίνου, Βενιζέλου και Παμπούκη, εκεί τα «αποκαλυπτήρια» ήσαν ακόμα και απρόσμενα!

Για πρώτη φορά σε σύσκεψη, έστω και άτυπη, ειπώθηκαν αλήθειες που η κυβέρνηση δεν έχει ποτέ πει δημόσια, βαριές, μαύρες.

Το στριπτίζ του «τσάρου» ήταν πρωτόγνωρο.
Οι Βενιζέλος και Παμπούκης, με τις σκληρές ερωτήσεις τους, τον στρίμωξαν και τον ανάγκασαν να πει επιτέλους αλήθειες χωρίς εξωραϊσμούς. Να εμφανίσει τη σκληρότατη πραγματικότητα δίχως φτιασιδώματα.

Και να παραδεχθεί στο τέλος με δραματικούς τόνους ότι:

• Η κατάσταση δεν βγαίνει, οι αριθμοί επίσης δεν βγαίνουν!
Ήταν τέτοιο το κλίμα που διαμορφώθηκε, ώστε ο Γ. Παπανδρέου τρομοκρατήθηκε, πάγωσε!
Για πρώτη φορά εκτίμησε το μέγεθος του -πραγματικού- προβλήματος, γεγονός που βέβαια συνιστά και πολιτικό ζήτημα σοβαρό, αφού υποτίθεται ότι ο Παπακωνσταντίνου, ένας εκ των στενότερων συνεργατών του, θα έπρεπε να τον είχε ενημερώσει από καιρό για το πού πραγματικά βαδίζει η οικονομία!

Μάλιστα έδειξε σε τέτοιο βαθμό αιφνιδιασμένος και παγωμένος, ώστε προς στιγμήν η αίσθηση που κυριάρχησε ήταν ότι... δεν έχει άλλη διέξοδο εκτός απ’ τις πρόωρες εκλογές.
Ωστόσο ο πρωθυπουργός, με τα όσα είπε στη συνέχεια, φρόντισε να διασκεδάσει αυτήν την αίσθηση.
Μάλιστα θα πρέπει να συνεκτιμηθεί και το γεγονός ότι στη συζήτηση εκτός της οικονομίας τέθηκαν και άλλα κρίσιμα ζητήματα, όπως συνολικότερα η εσωτερική κατάσταση της χώρας και οι εκλογές. Τα μόνα που δεν αγγίχτηκαν ήταν ο ανασχηματισμός και ο συντονισμός της κυβέρνησης.

Και σενάρια εκλογών...
Ο Γ. Παπανδρέου έδειξε, παρά την περί του αντιθέτου αίσθηση, ότι δεν προτίθεται να προχωρήσει σε πρόωρες εκλογές.

Ωστόσο στενοί του συνεργάτες υπογράμμιζαν στο «ΠΑΡΟΝ» ότι ένα τέτοιο σενάριο, πρόωρων εκλογών, δεν θα πρέπει παρ’ όλα αυτά να αποκλείεται.
Και τούτο διότι τα αδιέξοδα είναι τόσα και τέτοια, ώστε οδός διαφυγής δεν φαίνεται στον ορίζοντα.

Πιο συγκεκριμένα, οι ίδιοι στενοί συνεργάτες του πρωθυπουργού επισημαίνουν ότι:

• Ο Γιώργος απέφυγε τώρα τη θύελλα αντιδράσεων, με τη γενικόλογη ομιλία του της Παρασκευής. Έτσι «αγόρασε» πολύτιμο πολιτικό χρόνο.
• Στο επόμενο διάστημα θα προχωρήσει σε συγκεκριμενοποίηση εξαγγελιών, επώδυνων, που θα έχουν ωστόσο τη στήριξη των αγορών και της «τρόικας». Παράλληλα θα επιχειρηθεί να εμφανιστούν σαν μονόδρομος, με τη συνδρομή και των ΜΜΕ...

• Στη συνέχεια, περί τις αρχές του Ιούνη, θα προσφύγει στον λαό με το δίλημμα «ψηφίστε με για να εφαρμόσω αυτά τα μέτρα ή διαλέξτε κάποιον άλλο»...
• Ευελπιστεί έτσι ότι ακόμα και χωρίς αυτοδυναμία θα είναι πάντως το ΠΑΣΟΚ πρώτο κόμμα. Οπότε τα κρίσιμα διλήμματα θα μεταφερθούν στο «γήπεδο» του Αντώνη Σαμαρά, πολύ περισσότερο που με τις δυνατότητες των «τριών εντολών» που έχει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα αναγκαστούν όλοι να πάρουν θέση και όλα τα ενδεχόμενα θα είναι ανοιχτά...

Συνεπώς, τονίζουν οι ίδιοι συνεργάτες του Γιώργου, ας μην αποκλείεται τίποτα, ακόμα και η προσφυγή σε πρόωρες κάλπες...
Κάτι τέτοιο θα ήταν μια καλή κίνηση απ’ τη μεριά του Παπανδρέου, όταν ακόμα και κορυφαίοι τραπεζίτες συμφωνούν στο ότι το 2011 θα είναι από εξαιρετικά δύσκολο έως και... «αδιανόητο», κατά τη χαρακτηριστική έκφραση ενός εξ αυτών.

... ή «ελεγχόμενου» ανασχηματισμού

Ένα άλλο σενάριο που «παίζει» με πολλές πιθανότητες είναι αυτό ενός περιορισμένου ανασχηματισμού, με αλλαγές για τα μάτια, με την έξοδο του Πάγκαλου και της Μπιρμπίλη και κάποιων υφυπουργών.

Όμως, όπως τονίζουν κορυφαία στελέχη, αυτήν τη στιγμή θα πρέπει να γίνει ένας ανατρεπτικός ανασχηματισμός, που θα παρασύρει και τη διευθυντική ομάδα και να δείξει ο Παπανδρέου ότι βάζει τη χώρα πάνω και από τον εαυτό του και τους φίλους του (Παπακωνσταντίνου, Ραγκούση, Γερουλάνο, Μπιρμπίλη). Όμως δεν βλέπουν να κάνει κάτι ο πρωθυπουργός γιατί θα είναι ομολογία της αποτυχίας των δικών του ανθρώπων και προτιμάει να θυσιάσει τη βελτίωση της εικόνας της χώρας παρά να προσφύγει στον Βενιζέλο, αναβαθμίζοντάς τον. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην προαναφερθείσα κρίσιμη σύσκεψη ακούστηκαν σκληρά λόγια κατά του «τσάρου», όπως ότι «δεν γίνεται ο,τι λέμε και αυτό θα πρέπει να αλλάξει», «έχουμε φανεί αναξιόπιστοι», «δεν λέμε συγκεκριμένα πράγματα»...
Πάντως και ανεξάρτητα με τα παραπάνω και το αν θα γίνουν τελικά αλλαγές στην κυβέρνηση, είναι γεγονός ότι το τελευταίο διάστημα ο Γιώργος «ακουμπάει στον Βενιζέλο», κατά την έκφραση συνεργάτη του.
Κι αυτό εξ ανάγκης...

πηγή:kostashan

Έλληνες: Ένας λαός με αξίες

 

• Γράφει ο Ν. Λυγερός

Υπάρχουν πολλές κατηγορίες εναντίον της Ελλάδας, αλλά όλες αυτές δικαιώνουν τον ελληνισμό! Η πατρίδα μας είναι ο χώρoς μιας ανοιχτής δομής. Λειτουργούμε διαχρονικά με τις πολιτείες ή με μια πολλαπλή δομή, όπως ήταν η Αυτοκρατορία του Μεγαλεξάνδρου ή η Βυζαντινή Αυτοκρατορία.Έχουμε μια αναρχική προσέγγιση της έννοιας του κράτους, διότι είμαστε ένας λαός με αξίες. Δεν βασίζουμε την οντότητά μας πάνω στις αρχές αλλά στις αξίες. Με άλλα λόγια, είμαστε τα παιδιά της Αντιγόνης κι όχι οι σκλάβοι του Κρέοντα.Βέβαια αυτό μας προκαλεί προβλήματα, αλλά μόνο οι νεκροί δεν έχουν προβλήματα. Κι όπως δεν είμαστε όλοι στωικοί, πρέπει να πατήσουμε πάνω στις έννοιες της αντίστασης και της θυσίας για να μην γονατίσουμε.Κι αν πολλοί ερμηνεύουν τις κινήσεις μας ως χαοτικές, είναι απλώς διότι δεν υπολογίζουν την χρονική πολυπλοκότητά μας και ότι έχουμε μάθει να ζούμε μακράν της ισορροπίας, διότι θέλουμε να δημιουργήσουμε όχι μόνο για μας αλλά και για τους άλλους, δηλαδή για την ανθρωπότητα.Τότε πώς να διαχειριστούμε με άλλο τρόπο τα προβλήματά μας; Ξέρουμε όλοι ότι οι αρχές μας είναι αυθαίρετες κάθε φορά που απέκτησαν δύναμη μετατράπηκαν σε δικτατορίες, οι οποίες καταπάτησαν τα δικαιώματα του λαού μας. Κατά συνέπεια, είναι ορθολογικό να είμαστε επιφυλακτικοί προς αυτές τις τάσεις της κανονικοποίησης για το δήθεν κοινό όφελος.Δεν είμαστε συντηρητικοί, διότι είμαστε παραδοσιακοί κι όταν δεν είμαστε ούτε αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι είμαστε ένας παλιός λαός με όλη τη σημασία της έννοιας. Δίνουμε μεγάλη σημασία στους ανθρώπους μας, διότι ξέρουμε ότι είμαστε λίγοι και σπάνιοι.Δεν έχουμε τη δυνατότητα να σπαταλήσουμε ανθρωπιά. Γνωρίζουμε ότι οι άνθρωποί μας είναι η γη μας και με τη διασπορά μας ζούμε βιωματικά την έννοια της ελεύθερης δομής, η οποία είναι de facto και de jure ανεξάρτητη από τη λεγόμενη κρατική μας οντότητα.Είμαστε συνειδητοποιημένοι με την ιδέα ότι το κράτος έχει ανάγκη από το λαό και όχι το αντίθετο, αλλιώς δημιουργείται μια δημόσια εξάρτηση που συνεχίζεται και μετά τη σύνταξη έως την απελευθέρωση του θανάτου.Στο κάτω κάτω της γραφής, ακόμα και το σύνθημα της επανάστασης δεν αφορά στο κράτος αλλά στην ελευθερία και τον θάνατο. Μόλις σκεφτόμαστε κρατικά, αναπαράγουμε τα νοητικά σχήματα του συστήματος, το οποίο έχει υπόσταση μόνο όταν καταπατά ανθρώπους, για να εξασφαλίσει την εξουσία του πάνω στα ανώνυμα άτομα.Κι όταν θυμόμαστε τον Προμηθέα δεν μπορούμε να ξεχάσουμε ότι τον έδεσαν πάνω στο βράχο του Καυκάσου, το Κράτος και η Βία. Διαχρονικά θέλουμε την ελευθερία της σκέψης μας μέσω της δράσης του φωτός και δεν σεβόμαστε τους θύτες, διότι αγαπάμε τα θύματα.Ακόμα και η γενοκτονία μας δίδαξε το ίδιο σχήμα και αν δίνουμε τόσο λίγη σημασία στο παρόν είναι γιατί ξέρουμε ότι είμαστε λαός του χρόνου και όχι του χώρου. Οι νεκροί μας και οι αγέννητοί μας καθορίζουν την ύπαρξή μας ως γέφυρες μεταξύ παρελθόντος και μέλλοντος.Για όλους αυτούς τους λόγους δεν μπορεί να μας πλήξει μια τεχνητή κρίση, διότι ως λαός έχουμε ζήσει και πεθάνει με αμύθητες δυσκολίες.Μας αρέσει να μαθαίνουμε και να ανακαλύπτουμε, και τα εμπόδια είναι μόνο για να τα ξεπεράσουμε.Η ζωή μας δεν ήταν ποτέ εύκολη, δεν ήταν, δεν είναι και δεν θα είναι, διότι δίνουμε αγώνα για όλα και για τις αξίες μας.

Επιγραφή σε τοίχο στην Σεβίλια-Ισπανία (ελεύθερη μετάφραση)

Η κοινωνία είναι κάπως έτσι:

Ο φτωχός δουλεύει

Ο πλούσιος τον εκμεταλεύεται

Ο στρατιωτικός φυλάει και τους δυο

Ο φορολογούμενος πληρώνει και για τους τρεις

Ο βαγαμπόντης ξεκουράζεται και για τους τέσσερις

Ο μπεκρούλιακας πίνει και για τους πέντε

Ο τραπεζίτης καταχράζεται και τους έξι

Ο δικηγόρος κοροιδεύει και τους επτά

Ο γιατρός σκοτώνει και τους οκτώ

Ο νεκροθάφτης θάβει και τους εννέα

Ο πολιτικός ζει στις πλάτες και των δέκα...

                                                   Δημήτρης Μουδανιά

Στο φως τα πρακτικά του κατοχικού δανείου

Το «Εθνος της Κυριακής» παρουσιάζει τα ντοκουμέντα της σύμβασης με την οποία Ιταλοί και Γερμανοί επέβαλαν στην Ελλάδα να χρηματοδοτήσει τη διαβίωση των στρατευμάτων τους .

Η Ελλάδα διατηρεί κάθε δικαίωμα διεκδίκησης για το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο που υποχρεώθηκε να καταβάλει στους δυνάστες της. Το θέμα του κατοχικού δανείου παραμένει πάντα ανοικτό και σήμερα το ύψος της οφειλής ανάγεται σε αρκετά δισεκατομμύρια ευρώ, αναλόγως του τρόπου υπολογισμού. Μόνο από την πρώτη αποτίμηση που έγινε αμέσως μετά τον πόλεμο, από την Τράπεζα της Ελλάδος, φαίνεται ότι το ποσό αντιστοιχούσε σε 4,5 εκατ. χρυσές λίρες Αγγλίας.

Το «Εθνος της Κυριακής» φέρνει στο φως ντοκουμέντα για τον καταναγκαστικό δανεισμό όταν με το πιστόλι στον κρόταφο οι κατακτητές υποχρέωσαν την σκλαβωμένη Ελλάδα, που αντιμετώπιζε το φάσμα της πείνας, να χρηματοδοτήσει τη διαβίωση των δυνάμεων κατοχής.

Πρόκειται για τα πρακτικά της δανειακής σύμβασης όταν οι Ιταλοί και οι Γερμανοί στη Συνδιάσκεψη της Ρώμης μόνοι τους αποφάσισαν ότι η Ελλάδα θα πρέπει να τους δανείσει... για τη διαβίωση των στρατευμάτων τους.

Μια ακόμα ιδιαίτερα σημαντική πτυχή είναι η επίσημη αναγνώριση του δανεισμού από τις ίδιες τις κατοχικές αρχές οι οποίες είχαν ξεκινήσει την αποπληρωμή... καταβάλλοντας μάλιστα τις πρώτες 19 δόσεις, όπως προκύπτει από έγγραφα που παρουσιάζει κ. Τάσος Ηλιαδάκης, πολιτειολόγος και καθηγητής Σχολής Εθνικής Ασφάλειας, τα οποία αποτυπώνουν με λεπτομέρειες τη διαδικασία του αναγκαστικού δανεισμού.

Το ξέχασαν
Το δάνειο υπεγράφη με όλους τους τύπους, η Ελλάδα πλήρωνε αναγκαστικά αλλά και οι Γερμανοί σύμφωνα με την πρόβλεψη άρχισαν να ξεπληρώνουν τις οφειλές τους. Υστερα βέβαια το χρέος... έπεσε στη λήθη της ιστορίας και το κατοχικό δάνειο ουδέποτε αποπληρώθηκε.

«Από το 1941 η Ελλάδα βίωνε έναν τρομακτικό λιμό. Ακόμα και ο διαβόητος υπουργός προπαγάνδας των ναζί ο Γκέμπελς έγραφε στο ημερολόγιό του για την Ελλάδα όπου '' πείνα έχει καταστεί ενδημική νόσος.
Στους δρόμους της Αθήνας οι άνθρωποι πεθαίνουν κατά χιλιάδες από εξάντληση''. Το Λονδίνο είχε κηρύξει την Ελλάδα σε επισιτιστική καραντίνα με στόχο να πλήξει την οικονομία του Αξονα, αλλά και να υποκινήσει στην Ελλάδα την αντίσταση.
Ο υποσιτισμός απασχολούσε τους Γερμανούς στο μέτρο που αυτός μπορούσε να υποκινήσει λαϊκές αναταραχές. Παράλληλα και ο Μουσολίνι πίεζε τον Χίτλερ να μειώσει τις δαπάνες κατοχής στην Ελλάδα και η κυβέρνηση Τσολάκογλου διαμαρτυρόταν για τα υπέρογκα έξοδα κατοχής» σημειώνει ο κ. Τάσος Ηλιαδάκης συγγραφέας αποκαλυπτικών έργων και βιβλίων για τα γεγονότα της εποχής.

«Το πρόβλημα θα απασχολήσει και θα λάβει οξύτατη μορφή στην ιταλογερμανική Δημοσιονομική Συνδιάσκεψη εμπειρογνωμόνων στη Ρώμη, από τα μέσα Ιανουαρίου μέχρι τον Μάρτιο του 1942. Ο οικονομικός πληρεξούσιος της Ιταλίας στην Ελλάδα, Ντ' Αγκοστίνι, πρότεινε τη συμβιβαστική λύση του δανείου. Δηλαδή οι πέραν των εξόδων κατοχής, αναλήψεις των Δυνάμεων Κατοχής να χρεώνονται από την Ελλάδα ως δάνειο αυτής προς τη Γερμανία και την Ιταλία».

Στις 14.3.1942 τερματίζεται η Συνδιάσκεψη της Ρώμης με την υπογραφή και του κατοχικού δανείου. Τη σύμβαση υπέγραψαν οι πληρεξούσιοι της Ιταλίας και της Γερμανίας στην Ελλάδα, αντίστοιχα Γκίτζι και Αλτενμπουργκ. Στους άμεσα ενδιαφερόμενους, στην Ελλάδα δηλαδή, η συμφωνία ανακοινώθηκε εννέα ημέρες μετά.
Σύμφωνα με αυτήν:

• Η ελληνική κυβέρνηση υποχρεούται κατά μήνα να καταβάλλει έξοδα κατοχής 1,5 δισ. δρχ., ποσό το οποίο θα κατανέμεται εξίσου μεταξύ των δύο Δυνάμεων Κατοχής (άρθρο 2).
• Οι αναλήψεις από την Τράπεζα της Ελλάδος άνω του ποσού αυτού θα χρεώνονται ως δάνειο στις κυβερνήσεις της Γερμανίας και της Ιταλίας σε δραχμές άτοκες (άρθρο 3).
• Η επιστροφή των δανειακών αναλήψεων θα γίνει αργότερα (άρθρο 4).
• Η συμφωνία ισχύει αναδρομικά από 1.1.1942 (άρθρο 5).

Η πρώτη τροποποίησηΟταν το 1,5 δισ. δρχ. τον μήνα έγινε 8 δισ. εν μία νυκτί
«Ηταν συμφωνία μεταξύ Γερμανίας και Ιταλίας, που επιβάλλεται στην Ελλάδα. Δηλαδή είναι αναγκαστικό δάνειο. Υπόχρεος καταβολής του είναι η Ελληνική Κυβέρνηση και όχι η Τράπεζα της Ελλάδος (ΤτΕ). Επομένως ο νόμιμος διεκδικητής του είναι η ελληνική κυβέρνηση. Το ύψος των συνολικών αναλήψεων και πότε αυτές θα σταματήσουν δεν προσδιορίζονται. Οι αναλήψεις γίνονται κατά μήνα και δεν προσδιορίζεται ούτε το ύψος των άνω του 1,5 δισ. δρχ. ποσού ούτε το για πόσους μήνες θα έπαιρναν αυτά οι Αρχές Κατοχής» εξηγεί ο κ. Ηλιαδάκης. «Η χρέωση θα γίνεται σε δραχμές. Οι δραχμές όμως αυτές αντιστοιχούσαν σε εντελώς καθορισμένο ποσό μάρκων που ήδη είχαν απαιτήσει οι Γερμανοί από την ΤτΕ η οποία υποχρεώνεται ''όπως ρυθμίζει κατά τοιούτον τρόπον την επάρκειαν του χαρτονομίσματος εις δραχμάς ώστε να εξασφαλισθή μηνιαίως, διά τας ανάγκας του γερμανικού στρατού, ποσόν 25 εκ. μάρκων''. Επομένως η απαίτηση είναι σε μάρκα και το 1,5 δισ. δρχ. της συμφωνίας της Ρώμης δεν είναι τίποτα άλλο παρά τα 25 εκ. μάρκα».
Ο αδηφάγος πληθωρισμός όμως εξανέμιζε το ποσό του 1,5 δισ. δρχ. και τελικά η συμφωνία από 2 Δεκεμβρίου 1942 θα τροποποιηθεί «κοινή συναινέσει». Ετσι το 1,5 δισ. δρχ. θα γίνει 8 δισ., τα οποία θα αναπροσαρμόζονται με κινητή τιμαριθμική κλίμακα από τα αγαθά που κατονομάζει. Επομένως τα άνω των 8 δισ. δρχ. ποσά, όπως αυτά προσδιορί­ζονται από την τροποποίηση, θα χρεώνονται ως δάνειο. Τα δανειακά ποσά που ήδη είχαν πάρει, όπως και αυτά που θα πάρουν μέχρι την 31.3.1943, θα αρχίσουν να εξοφλούνται από τον Απρίλιο του 1943 με δόσεις.
Συνεπώς το αρχικό αναγκαστικό δάνειο μεταπίπτει σε κανονικό συμβατικό δάνειο και τα ποσά είναι σε σταθερό νόμισμα. «Τα δανειακά ποσά σταματούν την 1.4.1943, οπότε αρχίζει η άτοκος επιστροφή τους. Επειδή οι δανειακές αναλήψεις δεν σταμάτησαν, αν και πραγματοποίησαν δέκα εννέα επιστροφές (19), οπότε και σταμάτησαν την καταβολή των υπολοίπων. Από τότε το δάνειο καθίσταται έντοκο λόγω υπερημερίας», υπογραμμίζει ο κ. Ηλιαδάκης για την περίοδο που οι ναζί πλήρωναν μεν τις δόσεις του χρέους τους, αλλά έπαιρναν αναγκαστικά όλο και περισσότερα.
Η 2η τροποποίηση386,4 δισ. δρχ. οικειοποιήθηκαν οι κατακτητές
Οπως λέει ο κ. Ηλιαδάκης, ακολούθησε και δεύτερη τροποποίηση που έγινε 18-5- 1943. «Οι αρχές Κατοχής επανήλθαν στις δίχως όριο αναλήψεις προκαταβο­λών και ο πρωθυπουρ­γός Ι. Ράλλης θα διαμαρτυρηθεί και θα ζητήσει να σταματήσει η έκδοση χαρτονομί­σματος. Εξι ημέρες μετά οι Αρχές Κατοχής προχώρησαν σε δεύτερη αναπροσαρμογή σύμφωνα με την οποία καταργείται ο περιορισμός του ανώτατου ορίου των προκαταβολών, δηλαδή των 8 δισ. δρχ. κατά μήνα και αλλάζει η βάση της τιμαριθμικής αναπροσαρμογής των εξόδων κατοχής», υπογραμμίζει ο κ. Ηλιαδάκης και συνεχίζει: «Με την κατάργηση του ορίου οι Αρχές Κατοχής μπορούσαν κατά βούληση να χαρακτηρίζουν το μεγαλύτερο μέρος ως έξοδα κατοχής και το μικρότερο ως δάνειο. Τόσο η δεύτερη όσο και η τρίτη τροποποίηση που θα ακολουθήσει επιτείνουν τη μετατροπή του δανείου από αναγκαστικό σε συμβατικό, που ήδη είχε γίνει με την πρώτη τροποποίηση». Το διάστημα αυτό οι κατακτητές θα πάρουν από την Τράπεζα της Ελλάδας 386,4 δισεκατομμύρια δραχμές και μετά τον Σεπτέμβριο του '43 όταν συνθηκολόγησε η Ιταλία, οι Γερμανοί θα αυξήσουν τις αναλήψεις των δανειακών προκα­τα­βολών κατά το μερίδιο της Ιταλίας, το οποίο βεβαίως οικειοποιούνται...

Η επιστροφή των οφειλόμενωνΗ Γερμανία αποφεύγει να κάτσει στο τραπέζι
Το αναγκαστικό δάνειο που κατέβαλε η Ελλάδα αποτελεί μια ξεχωριστή πτυχή εκτός από τις γενικές επανορθώσεις που διεκδικεί η χώρα μας, τη λεηλασία προσωπικών περιουσιών και την αποζημίωση για το ολοκαύτωμα χιλιάδων χωριών. Το δάνειο, δηλαδή, δεν αποτελεί ούτε επανόρθωση ούτε αποζημίωση.

«Πολύ ορθώς η Ελλάδα εξ αρχής και συνεχώς, διαχώριζε το κατοχικό δάνειο από τις επανορθώσεις-αποζημιώσεις και ως εκ τούτου η διεκδίκησή του δεν πρέπει να εμπλέκεται μ' αυτές», λέει ο κ. Ηλιαδάκης.
«Οι ναζί ουδέποτε αμφισβήτησαν το δάνειο. Αντιθετα το αναγνώριζαν ως συμβατικό δάνειο και άρχισαν την αποπληρωμή του. Σύμφωνα με τον Ξ. Ζολώτα, ο ίδιος ο Χίτλερ το είχε αναγνωρίσει. Επίσης, τόσο ο Γερμανός οικονομικός πληρεξούσιος Νέστλερ όσο και ο γενικός πληρεξούσιος Αλτενμπουργκ το αναγνώριζαν ως δανειακή οφειλή και έδωσαν το, κατά άποψή τους, ύψος της.

Η απαίτησηΗ Ελλάδα εξαρχής απαίτησε την επιστροφή του, το οποίο διαχώριζε από τις επανορθώσεις. Αυτή η θέση πρόβαλλε σταθερά από το 1945 τόσο σε διεθνείς διασκέψεις όσο και απευθείας προς τη Δ. Γερμανία και μετά το 1990 την Ομοσπονδιακή Γερμανία. Συνολικά το διεκδίκησε 12 φορές ή περίπου κάθε πέντε χρόνια.

Η Γερμανία μετακατοχικά ουδέποτε το αμφισβήτησε, όπως δε προκύπτει από διπλωματικά έγγραφα, ο καγκελάριος Ερχαρντ είχε δεσμευθεί για την επαναδιαπραγμάτευση μετά την επανένωση της Γερμανίας. ΄Ομως συστηματικά απέφυγε και αποφεύγει με την ανοχή των ελληνικών κυβερνήσεων να το συζητήσει».


Στα γερμανικά επιχειρήματα περιλαμβάνονται:

• Το δάνειο εντάσσεται στη συμφωνία του Λονδίνου του 1953 (αναστέλλει την καταβολή των επανορθώσεων αποζημιώσεων μέχρι την υπογραφή της συνθήκης ειρήνης από τη Γερμανία).
• Από το δάνειο παραιτήθηκε το 1958 ο Καραμανλής. Ο τελευταίος το διέψευσε και η γερμανική πρεσβεία με ρηματική της διακοίνωση τον Μάρτιο του 1967 αναίρεσε το επιχείρημα. Παρ' όλα αυτά η Γερμανία το επανέλαβε μετά το 1990.
• Υστερα από 50 χρόνια δεν μπορεί να εγείρονται τέτοιες απαιτήσεις. Ομως μετά το 1990 απέδιδε αποζημιώσεις στη Ρωσία, στην Πολωνία και το 1997 στην Τσεχοσλοβακία.

«Το μόνο που δηλώνουν τα επιχειρήματα αυτά είναι η έλλειψη επιχειρημάτων. Πολύ δε περισσότερο όταν η κατοχική Γερμανία, παρόμοιο με το ελληνικό είχε πάρει από τη Γιουγκοσλαβία και την Πολωνία και στις οποίες το επέστρεψε το 1956 και το 1971.
Σύμφωνα με την πρώτη τροποποίηση, οι δανειακές αναλήψεις των Δυνάμεων Κατοχής έπρεπε να αρχίσουν να επιστρέφονται από τον Απρίλιο του 1943. Πράγματι η Γερμανία από τον Αύγουστο του 1943 μέχρι και τον Σεπτέμβριο του 1944 κατέβαλε δεκαεννιά (19) επιστροφές για το κατοχικό δάνειο, συνολικού ποσού 85,09 τρισ. δρχ.» αποκαλύπτει ο κ. Ηλιαδάκης. «Τα δανειακά ποσά που διεκδίκησε η Ελλάδα, όπως κι αυτά που αναφέρει η ΤτΕ, είναι καθαρή δανειακή οφειλή, δηλαδή από τις συνολικές δανειακές αναλήψεις έχουν αφαιρεθεί οι επιστροφές.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το δάνειο από άτοκο μετέπεσε σε έντοκο λόγω υπερημερίας και επομένως έχουμε ανατοκισμό. Δεν πρέπει να ξεχνάμε επίσης οτι για την επανόρθωση της κατοχικής ζημιάς η Ελλάδα θα χρειαζόταν 33 φορές το εθνικό εισόδημα του 1946... Μετά την κατοχή αυτό το ποσό θα αναζητούσε σε εξωτερικό... δανεισμό για να κλείσει τις πληγές του πολέμου».

Επανορθώσεις«Να δώσουμε μάχη για τη δικαίωση των θυμάτων»
Είναι ανάγκη να κινητοποιηθεί η Ελληνική Πολιτεία, κυβέρνηση, κόμματα, οργανώσεις για το εθνικό θέμα των επανορθώσεων, μέχρι την τελική δικαίωση των θυμάτων και της πατρίδας». Αυτό ήταν το μήνυμα που απέστειλαν τα μέλη του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα, στο συνέδριο που πραγματοποιήθηκε πριν δύο βδομάδες  . «Το θέμα παραμένει ανοικτό» σημειώνει το μέλος του Συμβουλίου Δαμιανός Βασιλειάδης που έχει οργανώσει δίκτυο υποστηρικτών του ελληνικού αιτήματος και στην ίδια τη Γερμανία.

Σύμφωνα με εισήγηση του κ. Βασιλειάδη, εκτός του κατοχικού δανείου οι οφειλές της Γερμανίας αφορούν τις επανορθώσεις για τις καταστροφές των υποδομών κατά τη διάρκεια της κατοχής που ανέρχονται σε 7.1 δισ. δολάρια του 1938.

«Αυτές, σύμφωνα με επίσημο έγγραφο της Τράπεζας της Ελλάδας, υπολογίζονται έως τον Μάρτιο του 2010 στο ποσό των 108,43 δισεκατομμυρίων ευρώ, χωρίς τους νόμιμους τόκους (με το ελάχιστο επιτόκιο του 3% σε τιμές του 1938 υπερβαίνουν σήμερα το 1 τρισ. ευρώ, τρεις φορές περίπου πάνω από το δημόσιο χρέος)», σημειώνει ενδεικτικά. Ανοικτή πληγή παραμένουν οι αποζημιώσεις στα θύματα 100 Ολοκαυτωμάτων από τα οποία έχουν αναγνωριστεί τα 89 με 56.225 νεκρούς.

ΕκκρεμότηταΣτο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, με αφορμή το Δίστομο, εκκρεμεί η διένεξη Γερμανίας και Ιταλίας για το προνόμιο της ετεροδικίας, εάν δηλαδή τα ιταλικά δικαστήρια έχουν το δικαίωμα να επιδικάζουν αποζημιώσεις σε θύματα της ναζιστικής θηριωδίας.

Στην Ιταλία κατέφυγαν και δικαιώθηκαν τα θύματα του Διστόμου προκειμένου να εκτελεστεί η απόφαση του Αρείου Πάγου που προβλέπει κατάσχεση γερμανικών περιουσιακών στοιχείων. Η Γερμανία επιθυμεί να μην εκδικάζονται ανάλογες υποθέσεις στα κράτη που υπέστησαν τη λαίλαπα των ναζί παρά μόνα αρμόδια να είναι τα γερμανικά δικαστήρια...

Στις αρχές του 2011 η ελληνική κυβέρνηση ανακοίνωσε αίτημα παρέμβασης στη δίκη με την προοπτική να εκθέσει τα επιχειρήματά της αναφορικά με την υπόθεση και το θέμα της ετεροδικίας με σκοπό τη δικαίωση των θυμάτων.
«Η αλήθεια είναι ότι η Ελλάδα είναι η μοναδική ευρωπαϊκή χώρα που δεν έχει αποζημιωθεί από τη Γερμανία, ενώ όλες οι άλλες χώρες έχουν αποζημιωθεί» σημειώνει ο κ. Βασιλειάδης που δεν παραλείπει να κάνει αναφορά για αρχαιολογικούς θησαυρούς που λεηλατήθηκαν από μουσεία και παράνομες ανασκαφές και δεν έχουν επιστραφεί.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ

πηγή: ΕΘΝΟΣ