Ο μαϊντανός ένα βότανο που
«πάει» σχεδόν με όλα τα φαγητά και η φύση μας το διαθέτει όλο το χρόνο.
Σχετικές πληροφορίες δίνει στο www.Life2day.gr η Εύα Καφετζή
Κλινική Διαιτολόγος – Διατροφολόγος, ΒSc Επιστημονική Διευθύντρια ΑΠΙΣΧΝΑΝΣΙΣ –
ΛΟΓΩ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ, Πτολεμαΐδα Αναπληρωτής Υπεύθυνη Βορείου Ελλάδας Ελληνικής
Διατροφολογικής Εταιρείας.
Παρουσιάζει μεγάλη θεραπευτική αξία καθώς έχει
υψηλή περιεκτικότητα σε μία ποικιλία θρεπτικών συστατικών.
Συγκεκριμένα:
Όσο και να ακούγεται περίεργο ο μαϊντανός περιέχει
περισσότερη βιταμίνη C από το λεμόνι και σε συνδυασμό με τα φλαβονοειδή
συγκαταλέγεται στα τρόφιμα με τη μεγαλύτερη αντιοξειδωτική δράση. Έτσι,
προστατεύει από καρδιαγγειακά νοσήματα, ενισχύει την άμυνα του οργανισμού,
ανακουφίζει από τα συμπτώματα της αρθρίτιδας και δρα προληπτικά έναντι στον
καρκίνο.
Επίσης, ο μαϊντανός είναι πλούσιος σε βιταμίνη Κ, η οποία είναι
απαραίτητη για την πήξη του αίματος.
Η διατροφική αξία του μαϊντανού
ενισχύεται από το πλούσιο περιεχόμενό του σε φυλλικό οξύ, που είναι σημαντικό σε
περιπτώσεις αναιμίας. Επίσης το φυλλικό οξύ δρα ευεργετικά κατά των
καρδιαγγειακών νοσημάτων, χάρη στην ικανότητά του να μειώνει τα επίπεδα
ομοκυστεΐνης.
Επιπλέον, ο μαϊντανός:
Χάρη στα αιθέρια έλαια του
περιέχει, ανακουφίζει από τα συμπτώματα της εμμηνορρυσίας.
Έχει
διουρητική δράση που βοηθάει άτομα που αντιμετωπίζουν προβλήματα με τα νεφρά,
την αρτηριακή πίεση και οιδήματα.
Η μάσηση του φρέσκου μαϊντανού βοηθάει
στην πέψη των τροφών, καθώς αυξάνει την κινητικότητα του εντέρου χάρη σε ένα από
τα κύρια αιθέρια έλαιά του που ονομάζεται myristicin. Σε αυτό οφείλεται και η
ελαφρά παραισθησιογόνος δράση που του αποδίδεται.
Βελτιώνει την κακοσμία
του στόματος, ειδικά μετά από γεύματα με έντονη μυρωδιά.
Είναι πλούσιο
στο έλαιο apiole, το οποίο αυξάνει την κινητικότητα της μήτρας και
πιθανολογείται ότι σχετίζεται με διαταραχές του κύκλου στη γυναίκα, σε μεγάλες
δόσεις. Έτσι, αφεψήματα μαινατνού είναι καλό να αποφεύγονται κατά τη διάρκεια
της εγκυμοσύνης και του θηλασμού.
Γευστικές χρήσεις του
μαϊντανού:
Τα σκουροπράσινα φύλλα του δίνουν χρώμα, άρωμα, πικάντικη
γεύση και τόνο φρεσκάδας σε σαλάτες, σνακ, μαρινάδες, γεύματα,
ποτά!
Εξουδετερώνει την κακοσμία του στόματος (μασήστε τον μετά τη
σκορδαλιά).
Αγαπημένο διακοσμητικό «τελείωμα» σε φαγητά, σαλάτες, ντιπ,
καναπεδάκια.
Πίνουμε νηστικοί τσάι μαϊντανού, για αποτοξίνωση, μείωση
κυτταρίτιδας και κατακράτησης υγρών.
Προσθέτουμε στο σαμπουάν «τσάι»
μαϊντανού: δίνει λάμψη στα μαλλιά, ανακουφίζει το ερεθισμένο δέρμα του κεφαλιού
και διώχνει τις… ψείρες!
Μουλιάζουμε κλωναράκια μαϊντανού στο κρασί ή τη
ρακή μας, γιατί θεωρείται αφροδισιακός! Ο χυμός του είναι πιο διεγερτικός (όμως
προσοχή, μόνο1/3 ποτηράκι). Η υπερβολή βλάπτει!
Είναι αποδεδειγμένο πως όταν
τα παιδιά βρίσκονται συνέχεια στον ίδιο χώρο, όπως είναι το σπίτι, χάνουν την
όρεξη και τη διάθεση τους για παιχνίδι καθώς η ...
δημιουργικότητα του περιορίζεται αρκετά. Για αυτό λοιπόν ως γονείς
θα πρέπει να εφευρίσκουμε νέα διασκεδαστικά παιχνίδια τα οποία θα τα
ενθουσιάσουν ακόμη και μέσα στο σπίτι.
Πάρτε μερικές ιδέες.
-
Χορέψτε μαζί του με κάθε είδους μουσική. Τα παλαμάκια, οι ήχοι και οι κινήσεις
θα το ενθουσιάσουν
- Παίξτε κρυφτό μέσα στο σπίτι ψάχνοντας για τις πιο
περίεργες κρυψώνες. Η αγωνία και το κυνηγητό θα κάνουν το παιδί να γελά και να
διασκεδάσει με την ψυχή του
- Αφήστε το να αδειάσει τα ντουλάπια της
κουζίνας και να παίξει με τα τάπερ και τα μπολ, είναι από τις πιο αγαπημένα τους
παιχνίδια αφού νιώθουν πως ανακαλύπτουν καινούργια πράγματα.
- Βγείτε
στον κήπο και αφήστε το να σας βοηθήσει στο πότισμα, στο σκάλισμα και στην
περιποίηση των λουλουδιών.
- Πλάστε ζυμάρι και παίξτε μαζί του
δημιουργώντας διάφορα σχέδια. Θυμηθείτε πως αυτό ήταν και δικό σας λατρεμένο
παιχνίδι.
Μην αφήνετε τον χρόνο με το παιδί να πηγαίνει χαμένος. Με καλή
θέληση, δημιουργικότητα και αγάπη όλα μπορούν να ενθουσιάσουν το παιδί σας.
Άνθρωποι με ισχυρές
θρησκευτικές πεποιθήσεις είναι λιγότερο ανήσυχοι και με μικρότερη αμφιβολία για
τον εαυτό τους.
Επίσης τους δίνετε η δυνατότητα για μια
εύκολη ερμηνεία του κόσμου χωρίς να χρειάζονται επιστημονικές
γνώσεις.
Ερευνητές στον Καναδά εξέτασαν 50 άτομα και διαπίστωσαν ότι όσοι
πιστεύουν βαθιά έδειξαν λιγότερη αντίδραση στο τμήμα του εγκεφάλου που
σχετίζεται με τη λήψη αποφάσεων και την προσδοκία ανταμοιβής.
"Η θρησκεία
προσφέρει ένα ερμηνευτικό πλαίσιο για την κατανόηση του κόσμου. Σας επιτρέπει να
ξέρετε πότε πρέπει να δράσετε, πώς να ενεργείτε, και τι πρέπει να κάνετε σε μια
ειδική κατάσταση", λέει ο Michael Inzlicht, ένας νευροεπιστήμονας στο
Πανεπιστήμιο του Τορόντο, ο οποίος ηγήθηκε της νέας μελέτης. "Προσφέρει ένα
είδος προσχεδίου για το πώς να αλληλεπιδράτε με τον κόσμο."
Οι φοιτητές
που έλαβαν μέρος στη μελέτη προέρχονται από διαφορετικές θρησκευτικές και
πολιτιστικό υπόβαθρο. Αν και η πλειοψηφία τους ήταν χριστιανοί, οι επιστήμονες
εξέτασαν, επίσης, μουσουλμάνους, Ινδουιστές, Βουδιστές και άθεους.
Οι
συμμετέχοντες κλήθηκαν να περάσουν το ψυχολογικό τεστ ‘Stroop task’, όπου
δοκιμάζεται η γρηγοράδα και η ευελιξία του νου, όπου αυτοί έδειχναν τις λέξεις
«κόκκινο», «μπλε», «πράσινο» και ούτω καθεξής γραμμένες με διαφορετικά χρώματα.
Στη συνέχεια, πρέπει να πατήσουν ένα κουμπί που αντιστοιχεί στο χρώμα της λέξης.
Οι ερευνητές στη συνέχεια, παρακολουθούσαν τις εγκεφαλικές δραστηριότητες σε ένα
τμήμα του μπροστινού εγκεφαλικού φλοιού (ACC). Τα άτομα με αγχώδεις διαταραχές
έτειναν να δείχνουν υψηλή δραστηριότητα στην περιοχή αυτή.
Οι φοιτητές με
ισχυρές θρησκευτικές πεποιθήσεις έδειχναν μια μικρότερη δραστηριότητα της
περιοχής ACC, λιγότερο έντονη από ό,τι οι άλλοι συμμετέχοντες. Η τάση αυτή ήταν
εμφανής ακόμη και όταν ελήφθησαν υπόψη τόσο η νοημοσύνη τους όσο και τα
γνωρίσματα της προσωπικότητας.
Πιστεύεται ότι η εξήγηση που μπορεί να
δοθεί είναι ότι στις θρησκείες προσφεύγουν περισσότερα τα άτομα με ορισμένα
χαρακτηριστικά του εγκεφάλου, αλλά ο Inzlicht υποψιάζεται ότι η θρησκεία αλλάζει
τον τρόπο που εργάζεται ο εγκέφαλος μας. Ο ίδιος τονίζει, επίσης, ότι κι άλλα
συστήματα πεποιθήσεων μπορεί να έχουν παρόμοια επίδραση. Μία από τις
προηγούμενες μελέτες του έδειξαν ότι επιβεβαιωμένοι συντηρητικοί στις ΗΠΑ έχουν
ασθενέστερη αντίδραση στην περιοχή του εγκεφάλου ACC από τους
φιλελεύθερους.
Ο Inzlicht πιστεύει ότι οι φανατικοί φίλαθλοι θα μπορούσαν
κι αυτοί να έχουν μια παρόμοια υψηλή δραστηριότητα, που να σχετίζεται με τις
καθημερινές ανησυχίες και αγωνίες τους.
Πέφτει λοιπόν η Αυλαία της μεγάλης και ιερής πατρίδας του Δυτικού Πολιτισμού.
Η Ελλάδα, όσο κι αν επιμένουμε κάποιοι αδιόρθωτοι ρομαντικοί, δυστυχώς, και πεθαίνει, και ποτέ ξανά δεν φαίνεται να τραβά προς τη δόξα..
Το μεγάλο πείραμα της Νέας Τάξης, να επιλεγεί ως πιλότος η γη κι ο πολιτισμός των Ελλήνων, φαίνεται ( μέχρι τώρα τουλάχιστον που σας γράφω) να πετυχαίνει.
Όλα έγιναν όπως τα είχανε σχεδιάσει:
Οι ηγέτες όλοι, κατασκευάστηκαν εδώ και εκατόν ογδόντα χρόνια, εκτός από τον Ιωάννη Καποδίστρια, τον Αλέξανδρο Παπαναστασίου και το Νικόλαο Πλαστήρα.
Οι παρακείμενοι και παρατρεχάμενοι του πολιτικού προσωπικού ομοίως, οι υπάλληλοι των μεγαλοτραπεζιτών καλοσπουδάξανε στα κατάλληλα πανεπιστήμια, καλοθρεμμένοι και καλοταϊσμένοι απ’ τους δοσίλογους πατεράδες, θείους και παππούδες τους…
Τα κολέγια αναθρέψανε την Πέμπτη Φάλαγγα, οι Εφιάλτες, οι Πηλιογούσηδες και οι Νενέκοι, ανοίξανε διάπλατη την Κερκόπορτα της Νέας Άλωσης του Ελληνισμού.
Δουλέψανε εδώ και δεκαετίες με χειρουργική ακρίβεια, επιστημονικά και με μεγίστη επιμέλεια.
Και μάλιστα η τελευταία πράξη του δράματος που βιώνουμε τώρα, έχει μέσα της και το θράσος του κάθε μεγαλοτραπεζίτη-θεατρώνη, αποκαλύπτονται όλα χωρίς καμιά ντροπή, χωρίς κανένα φόβο ότι κάποτε θα επέλθει η Νέμεση.
Αισθάνονται όλοι τους, τόσο σίγουροι για την απόλυτη επιτυχία του πειράματος, ώστε ξεδιάντροπα, ξεκούραστα και δίχως καμιάν απολύτως τύψη και ενοχή, σπρώχνουν έναν ολόκληρο λαό στην εξαφάνιση, παρουσία των πολιτών του παγκόσμιου κοινού.
Που ως μαστουρωμένοι θεατές παρακολουθούν να διαλύεται η Μητέρα των Εθνών ενός ολόκληρου πολιτισμού, δίχως να παρεμβαίνουν, δίχως καν να κράζουν τους επί σκηνής υποκριτές.
Και μάλιστα μπόλικοι απ' αυτούς χειροκροτούν κιόλας το θέαμα, έτσι όπως φτάνει απ’ τα κανάλια, στις πατρίδες τους.
Ένας λαός, αιχμάλωτος μέσα στην ίδια τη γη του, μπασταρδεμένος πλέον και ανακατεμένος με εκατομμύρια αλλοδαπούς απ όλες τις γωνιές του πλανήτη.
Ένας λαός που αρχίζει να μην μιλάει τη γλώσσα του που του την βρωμίσανε, τη διαλύσανε και πάνε να την καταργήσουν.
Ένας λαός χωρίς μορφωμένη η νεολαία, οι καλοί αυτοεξορίζονται για να επιβιώσουν δίχως άξιους καθηγητάδες, οι άξιοι αποσύρονται πριν της ώρας τους.
Ένας λαός με απόλυτη έλλειψη οραματιστών, εδώ όπου οι πάντες και τα πάντα κατάντησαν αριθμοί, ξεδιάντροποι αριθμοί, μίζες, διαφθορά, ξεπούλημα, κόλπα, κομπίνες, απάτες, αλητείες…
Ένας λαός που βλέπει την ιστορία του να ξεφτιλίζεται, τη σημαία του να ποδοπατιέται, τη νεολαία του να μην ξέρει πια τι σημαίνει πατρίδα…
Και τα διοχετευμένα πλέον μέσα στον κοινωνικό ιστό, τερτίπια του κοσμοπολιτισμού, να ξεσπάνε στη φούσκα των πιστωτικών καρτών, στο λάιφ στάιλ μιας τριτοκοσμικής τηλεόρασης, κι ενός αυτοκτονήσαντος ήδη πολιτικού συστήματος, που ξαναβγάζει τα ζόμπι του για την τελευταία πράξη, για το φινάλε.
Ένας λαός που αυτοκτονεί, ζητιανεύει, καταθλίβεται, πεινάει και ολοφύρεται, έχοντας χάσει μαζί με τις ελπίδες του και όλες τις στοιχειώδεις ισορροπίες…
Ένας λαός που ψήφισε τον αφανισμό του, αποδεχόμενος άβουλα, τη θανάτωσή του…
Θεοί λοιπόν! Ήταν γραφτό να χαθεί στα χρόνια μας μια τέτοια ομορφιά;
Μια τέτοια πατρίδα να πέσει στα νύχια των σκοτεινιασμένων βρικολάκων;
Μια τέτοια θεία αρμονία ήλιου, θάλασσας, βουνού, ποταμιών και πηγών,
πανάστερου πεντακάθαρου ουρανού, μια γη στολισμένη με αθάνατες ελιές, με αιωνόβια κλίματα, με απέθαντους πλάτανους με αγγελόμορφα έλατα και πεύκα;
Ένα τέτοιο χώμα ποτισμένο με ιδρώτα και αίμα, με δάκρυ και ιερά κόκαλα ταφιασμένα σε αρχαίους τύμβους;
Το έθνος των παμμεγίστων Ποιητών της Οικουμένης, των πρωταρχών της επιστήμης, των φιλοσόφων που καθίδρυσαν την Παιδεία και δώσανε τόπο στον ανθρώπινο εγκέφαλο να αυγατίσει τη σκέψη του, είναι δυνατόν να ξεπέφτει έτσι και να ξεπουλιέται τόσο άνανδρα από ανδρείκελα που παριστάνουν τους γηγενείς, απλώς μιλώντας τη γλώσσα μας και μάλιστα με κακέκτυπο τρόπο;
Κι εμείς να μην μπορούμε πια να κάνουμε τίποτε γι αυτό;
Ας γινόταν τουλάχιστον την ώρα που θα κατακλύσουν την Ακρόπολη τα τηλεοπτικά συνεργεία, ανάμεσα στους περίεργους αλλοδαπούς και στους τουρίστες, για να περιγράψουν τον οριστικό θάνατο της πατρίδας μου, να μην υπάρξει εκεί στον θρυλικό ιστό, η γαλανόλευκη…
Να την έχουν λέει κλέψει αποβραδίς οι Ποιητές…
Και να την πάρουνε μαζί τους, στις ιερές και άδυτες κερκίδες των βυθών του Αρχιπελάγους, να την φυλάξουνε για τον επόμενο αιώνα…
Όταν θα ξαναγεννηθεί η πατρίδα μου.
Για να οδηγήσει και πάλι την τότε Ανθρωπότητα στις καινούργιες διαδρομές της..
Όταν ο Κίσινγκερ ονειρεύεται, τότε είναι σίγουρο πως οι λαοί θα ζήσουν εφιάλτες...
Εισαγωγικο σχόλιο
Θυμάμαι όταν τον Ιούνιο του 2009 αναδημοσίευα την έρευνα σχετικά με την ...πρόταση του Κίσσινγκερ να διαμορφωθούν "ειδικές συνθήκες" τέτοιας έντασης και "ποιότητας" ώστε να κατακερματισθεί η "Ενωμένη Ευρώπη" και να περιθωριοποιηθεί ο "νότος" με την κατασκευή ενός "γκέτο" με το όνομα Η.Π.Α.Μ, ακόμα και εγώ θεωρούσα ότι αυτή η έρευνα ήταν λιγάκι "τραβηγμένη απο τα μαλλιά".
Ακόμα δεν ξέρω αν εκείνη η έρευνα ήταν "προφητική" ή άφηνε μεγάλα περιθώρια για ...άλλες σκέψεις.Αυτό όμως που τώρα πια ξέρω πολύ καλά, είναι ότι το 2009 πολλά απο αυτά που φαίνονταν ως "ευφάνταστα" σενάρια ή "συνωμοσιολογικές" υπερβολές , ήδη αποτελούν βασικά σημεία και δομικά στοιχεία της "νέας" ευρωπαϊκής πολιτικής σκέψης.
Κυριακή, 14 Ιουνίου 2009
ΗΝΩΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ (Η.Π.Α.Μ.) ΚΑΙ ΕΛΛΑΔΑ
Αναδημοσίευση από την "Ελληνική Εταιρεία Στρατηγικών Μελετών (ΕΛ.Ε.Σ.ΜΕ).
Το σχέδιο Κίσινγκερ και η σημερινή κατάσταση στον χώρο της Ανατολικής Μεσογείου -Δυσοίωνες οι προοπτικές για την Ελλάδα...
Του Γ. Αποστολόπουλου
Δικηγόρου, Υποψηφίου Διδάκτωρα του Πανεπιστημίου Αθηνών
Το περίφημο «Σχέδιο Κίσσινγκερ» ή «Σχέδιο για τη Δημιουργία των Ηνωμένων Πολιτειών της Ανατολικής Μεσογείου (Η.Π.Α.Μ)», πρωτοδιατυπώθηκε από τον γνωστό Αμερικανοεβραίο Υπουργό Εξωτερικών πριν τριάντα περίπου χρόνια.
Γνωστός θαμμώνας των λεσχών της διεθνούς παρασκηνιακής πολιτικής, ο Κίσσινγκερ λέγεται ότι διατύπωσε ένα σχέδιο που ήδη από το 1950 είχε περάσει από την επεξεργασία της γνωστής ομάδας Μπίλντεμπεργκ. Η ομάδα αυτή, που για πολλούς μελετητές αποτελεί ένα είδος «παγκόσμιας υπερκυβέρνησης», θεωρείται ο βασικός φορέας πραγματοποίησης του εν λόγω σχεδίου.
Η έγκριση της ΕΣΣΔ και μετέπειτα της Ρωσίας, ήταν απαραίτητη προϋπόθεση για την εφαρμογή του.
Η ενεργός συμμετοχή της εξάλλου αποτελούσε βασικό πρόκριμα για την έναρξή του. Έτσι σήμερα η Ρωσική Ομοσπονδία θεωρείται ότι λαμβάνει άμεσα μέρος σε αυτό. Περισσότερο ακόμη δε δια της συμφωνίας συνεργασίας και μερικής συμμετοχής της στις αποφάσεις του ΝΑΤΟ που υπογράφηκε πρόσφατα.
Περιληπτικά το επονομαζόμενο σχέδιο Κίσσινγκερ προβλέπει τη λύση των προβλημάτων της Μέσης Ανατολής, της Ανατολικής Μεσογείου και των Βαλκανίων, με τη δημιουργία μίας συνομοσπονδίας κρατών, των επονομαζομένων «Ηνωμένων Πολιτειών της Ανατολικής Μεσογείου».
Οι ΗΠΑ και η Ρωσική Ομοσπονδία, επιδιώκοντας την προστασία των ζωτικών συμφερόντων τους στην περιοχή (πετρέλαια, φυσικό αέριο, Στενά Βοσπόρου και Σουέζ, ελεύθερη πρόσβαση στον Ινδικό Ωκεανό, αντιμετώπιση Ισλαμισμού και εθνικισμών, αντιμετώπιση επικίνδυνων κρατών τύπου Ιράκ, ενδυνάμωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κοινωνικές επαναστάσεις, αποσταθεροποίηση της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ, εξασφάλιση άλλων πλουτοπαραγωγικών πηγών, διασφάλιση του εμπορίου τους), προσπαθούν να πετύχουν τη δημιουργία αυτής της συνομοσπονδίας.
Με την ενοποίησή τους, τα κράτη θα εκχωρήσουν την εξουσία τους σε ζωτικούς τομείς (άμυνα, ασφάλεια, οικονομία, εξωτερική πολιτική) σε κεντρικά όργανα, εύκολα ελεγχόμενα από τις θεωρούμενες μεγάλες δυνάμεις (ΗΠΑ, Ρωσική Ομοσπονδία).
Συγχρόνως ένα κομμάτι της Ευρωπαϊκής Ενώσεως που είναι ήδη ενταγμένο σε αυτή ή θεωρείται πεδίο μελλοντικής διεύρυνσης (Βαλκάνια), θα αποκοπεί ή θα αποτελέσει τμήμα μίας «χαλαρά συνδεόμενης» με αυτή πτέρυγας που θα εκτείνεται προς ανατολάς. Και στις δύο περιπτώσεις η Ευρωπαϊκή Ένωση θα δεχθεί πλήγμα, είτε με έναν ακρωτηριασμό του νοτίου τμήματός της, είτε διότι θα υποχρεωθεί σε χαλαρή ενσωμάτωση και των προβληματικών κρατών της Μέσης Ανατολής.
Για να πραγματοποιηθούν όμως τα παραπάνω, απαιτείται κατ΄αρχάς η αποδυνάμωση και διάσπαση των κρατών της ευρύτερης περιοχής.
Η διάσπαση θα οδηγήσει γρήγορα στην ανάγκη σύμπτυξης ευρύτερης πολιτικής και θεσμικής συνεργασίας που θα εξελιχθεί σε συγκρότηση συνομοσπονδίας. Η επιμέρους εξασθένιση των «κρατιδίων», θα τα υπάγει άμεσα στον έλεγχο των υπερδυνάμεων και θα οδηγήσει στη δημιουργία μίας «υπεραγοράς», από την Αδριατική ως την Κασπία και από τον Δούναβη, μέχρι την Ερυθρά Θάλασσα.
Πρέπει να επισημανθεί στο σημείο αυτό, ότι η τελική διαμόρφωση της περιοχής που θα προκύψει από την προώθηση του σχεδίου, δεν είναι γνωστή επακριβώς ούτε στους ίδιους τους αρχιτέκτονές του. Πολλοί παράγοντες, όπως οι αντιδράσεις των λαών, οι καθυστερήσεις και οι εσωτερικοί «διακανονισμοί», το επηρρεάζουν άμεσα.
Σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες το σχέδιο άρχισε να εφαρμόζεται το 1989. Τότε προέβλεπε αρχικά τον διακανονισμό του προβλήματος Ισραήλ-Παλαιστινίων. Το Ισραήλ έπρεπε και αυτό να «διασπασθεί». Ο στόχος παραλίγο να πραγματοποιηθεί πρόσφατα. Απρόβλεπτοι όμως παράγοντες, όπως η δολοφονία του Γιτζάκ Ράμπιν, οι αντιδράσεις της δεξιάς πτέρυγας του κόμματος Λικούντ και οι αντιθέσεις για την τύχη της Ιερουσαλήμ το φρέναραν. Σήμερα η χαλαρή αντίδραση των μεγάλων δυνάμεων στη βάρβαρη βία των δύο πλευρών πιστεύεται ότι θα οδηγήσει σύντομα στο ποθητό αποτέλεσμα. Είναι λογικό και ευκταίο οι δύο λαοί θα κουραστούν και θα επέλθει μεταξύ τους συμφωνία, έστω και αν αυτή είναι μέρος ενός αμφιλεγόμενου σχεδίου.
Η δεύτερη φάση, σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες, προέβλεπε διάσπαση της Γιουγκοσλαβίας. Ο στόχος ήδη επετεύχθει. Δεν χρειάζεται να σημειωθεί κάτι άλλο επ΄αυτού, πέραν του ότι η τελευταία συμφωνία Σερβίας-Μαυροβουνίου εξάλειψε ακόμη και την ονομασία Γιουγκοσλαβία.
Η Τρίτη φάση θεωρείται ότι προωθεί την ομοσπονδοποίηση της Κύπρου (αφού πρώτα έχει διασπασθεί σε δύο «κρατίδια»). Και η συγκεκριμένη φάση πραγματοποιείται αυτή τη στιγμή.
Εδώ όμως αρχίζουν τα πράγματα να γίνονται περισσότερο ενδιαφέροντα :
Σύμφωνα με κάποιες εκτιμήσεις το σχέδιο, στην αρχική του μορφή προέβλεπε ακόμη:
- Αυτονόμηση Κρήτης, Δωδεκανήσων, νήσων του Ανατολικού Αιγαίου και Δυτικής Μικράς Ασίας.
- Αυτονόμηση της Ανατολικής, της Δυτικής Θράκης και της Νοτίου Βουλγαρίας.
- Αυτονόμηση του Κουρδιστάν και ίσως του Πόντου Διάσπαση του Ιράκ (που έχει ήδη πραγματοποιηθεί).
- Ειρήνευση στην περιοχή του Λιβάνου και του Γκολάν (που έχει ήδη πραγματοποιηθεί).
- Αποσταθεροποίηση της Συρίας μακροπρόθεσμα.(σχόλιο Κλασσικοπερίπτωσης:Όταν γράφονταν αυτά το 2009, που να φανταζόμαστε ότι η Συρία του 2012 θα είχε καταντήσει -ελέω Αμερικής - χίλια κομμάτια και οιωνεί πυροκροτητής μιας παγκόσμιας σύρραξης)
Ήδη από το 1989, είχε αποκαλυφθεί, ότι η άμβλυνση των ελληνοτουρκικών διαφορών θα έχει ως μακροπρόθεσμους στόχους:
- Την αποστρατιωτικοποίηση των νήσων του Αιγαίου.
- Την αποστρατιωτικοποίηση Ίμβρου και Τενέδου.
- Την αποστρατιωτικοποίηση των Τουρκικών ακτών της Μικράς Ασίας, μέχρι εκεί, που όπως λένε, δεν φτάνει πιο πέρα.
- Την ίδρυση ελληνοτουρκικών επιχειρήσεων (τουριστικών, πετρελαϊκών, εμπορικών, βιομηχανικών) και την ίδρυση ζώνης ελεύθερου εμπορίου στο Αιγαίο και στις Μικρασιατικές ακτές μεταξύ των δύο κρατών, στα πλαίσια μίας μικτής ζώνης κυριαρχίας, που θα εξελιχθεί σε αυτόνομο «κρατίδιο-μαξιλάρι» των τοπικών διενέξεων, διεθνούς επιρροής και ελεγχόμενο από τον ΟΗΕ.
Τα προαναφερθέντα βεβαίως προϋποθέτουν τη δημιουργία του ήδη καλλιεργηθέντος κλίματος φιλίας μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων. Ως αφετηρία υπήρξαν οι περίφημοι σεισμοί. Σήμερα μιλάμε για διάλογο εφ΄όλης της ύλης, υπό την επιρροή που ενεργούν τα ΜΜΕ και στους δύο λαούς.
Θεωρώ δεδομένο ότι τα παρασκήνια της Διεθνούς πολιτικής πλάθουν στόχους και σχεδιασμούς προοπτικής τουλάχιστον πενήντα ετών.
Οι «ΗΠΑΜ», όπως προανέφερα, θα αποτελέσουν μάλλον την αυτόνομη πτέρυγα μίας αδύναμης Ευρωπαϊκής Ένωσης με επέκταση προς ανατολάς.
Το μέλλον διαγράφεται δυσοίωνο για τους υποστηρικτές της έννοιας κράτος-έθνος, τους πατριώτες και τους ηγέτες κοινωνικών κινημάτων, αν όλοι οι προαναφερθέντες σχεδιασμοί είναι αληθινοί.
Οι μεγάλες δυνάμεις που δεν ήθελαν, ούτε θέλουν να εξαπολύσουν αυτοκαταστροφικούς πολέμους η μια εναντίον της άλλης, επέλεξαν την οδό του τεμαχισμού των κρατών μέσω πολέμων ήπιας έντασης και ανάγκης για ειρήνη και καλή ζωή.
«Διαίρει και βασίλευε», είναι ο βασικός άξονας της πολιτικής τους. Ο άλλος είναι η τακτική PANDORA’S BOX.
Το περιτύλιγμα όμορφο:
Ειρήνη, ευημερία της μεσαίας τάξης, καλοπέραση, ανατροπή απηρχαιωμένων θεσμών, δημοκρατία, νέα προοδευτική ηθική. Θα ήταν ευχής έργο και το περιεχόμενο να είχε ίδια χροιά. Αντ΄αυτού όμως μάλλον θα υπάρξει πολιτιστική ισοπέδωση, εξαθλίωση των φτωχών ανθρώπων, άκρατος φιλελευθερισμός, αποικιοκρατική εκμετάλλευση, στέρηση της ελευθερίας, απώλεια της εθνικής μας ταυτότητας, εξάρτηση, ψευδής αυτονομία.
Μοναδική ελπίδα είναι η αντίσταση των κρατών (που μπορεί να οδηγήσει σε σημαντικές τροποποιήσεις τους σχεδιαστές) και η καθυστέρηση εφαρμογής του σχεδίου, εξαιτίας εσωτερικών ανταγωνισμών στους ηγετικούς κύκλους των ΗΠΑ και της Ρωσικής Ομοσπονδίας που καθοδηγούν τις τύχες του κόσμου και της «παγκοσμιοποίησης».
Η επιδίωξη της ειρήνης είναι κοινός στόχος όλων των ανθρώπων. Ο Θεός να φωτίσει τους οραματιστές τέτοιων μεγαλόπνοων σχεδίων, ώστε ακόμη και αν πραγματοποιηθούν να εξαλείψουν όλες τις επικίνδυνες συνέπειές τους.
Τελικά, όλοι είμαστε συγχρόνως σχεδιαστές και αντικείμενο των σχεδίων αυτών. Στο χέρι μας είναι να τα αλλάξουμε…
