Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2012

Συγκέντρωση για τις Γερμανικές αποζημιώσεις στο Θέατρο ΑΛΦΑ

Να καταψηφίσουν τα νέα μέτρα σήμερα στη Βουλή καλούν τους Ελληνες βουλευτές με κοινή δήλωσή τους πέντε διανοούμενοι



ΔΗΛΩΣΗ
1. Το δημόσιο χρέος ανέρχεται πλέον στα 169%. Πρόκειται για το σήμα της αποτυχίας του «Μνημονίου 1». Σήμερα η χώρα καλείται μέσα από ένα καταιγισμό ψεμάτων, μονόπλευρης πληροφόρησης και εκφοβισμού να συναινέσει στην ψήφιση του 'Μνημονίου 2', του PSI και της νέας δανειακής σύμβασης. Τα ισχυρά συμφέροντα τραπεζιτών, διαπλοκής, τοκογλυφίας, παραοικονομίας, οι πολιτικές δυνάμεις που κατέστρεψαν τη χώρα, όλοι αυτοί παριστάνουν σήμερα τους σωτήρες. Τους σωτήρες των συμφερόντων των λίγων που τα εμφανίζουν ως «εθνικά αναγκαία».
2. Με το PSI, το νέο Μνημόνιο και τη δανειακή σύμβαση, η Ελλάδα οδηγείται και άλλο στο περιθώριο του παγκόσμιου γίγνεσθαι. Υποβαθμίζεται με...
τρόπο πρωτοφανή η θέση της στην Ευρώπη. Αυξάνει ο βαθμός εξάρτησής της από ξένα κέντρα ελέγχου και διοίκησης. Η χώρα βρίσκεται σε μια συνεχή πορεία υπονόμευσης της κυριαρχίας της. Οι υπό «έγκριση» συμφωνίες εμπεριέχουν πολλαπλές προβλέψεις υπονόμευσης της λαϊκής και εθνικής κυριαρχίας.
Εκχώρηση δικαιωμάτων σε ξένες δυνάμεις. Παραίτηση του Κοινοβουλίου από τα κυρίαρχα δικαιώματά του και με την πρόβλεψη ότι οι διαφορές με τους δανειστές θα υπόκεινται στο αγγλικό δίκαιο και θα εξετάζονται από τα δικαστήρια του Λουξεμβούργου. Η πρωτοφανή αποδοχή από την ελληνική κυβέρνηση προβλέψεων αντιμετώπισης «απάτης» που διαπράττει η Ελλάδα αποτελεί ιστορικών διαστάσεων προσβολή προς του έλληνες πολίτες. Η δέσμευση για παροχή όλων των στοιχείων που θα απαιτούν οι τροϊκανοί καθώς και η παράδοση του δικαιώματος να ελέγχουν το σύνολο των πεπραγμένων της Ελλάδος.
3. Η πολιτική του πρώτου μνημονίου οδήγησε την Ελλάδα σε μέγιστη ύφεση. Αυτή είναι η κύρια αιτία που το ποσοστό χρέους έχει μεγαλώσει τόσο. Είναι η αιτία της αποδιοργάνωσης της κοινωνίας, των παραγωγικών ιστών. Το «Μνημόνιο 2» προωθεί με ακόμα μεγαλύτερη αγριότητα αυτή την πολιτική. Όπως και στα δύο τελευταία χρόνια η πολιτική του Μνημονίου και αποκλειστικής εξυπηρέτησης των τοκογλύφων έχει αποσυνδεθεί από την ανάπτυξη.
4. Θεμελιακή αιτία της Κρίσης ήταν και είναι η άνιση κατανομή εισοδήματος. Στο νέο Μνημόνιο, παντού και για όλους που δεν ανήκουν στην κορυφή της κοινωνικής πυραμίδας, προβλέπονται άγριες περικοπές. Προωθούνται μέτρα κοινωνικού κανιβαλισμού: αύξηση της ανεργίας, απολύσεις, μείωση μισθών και συντάξεων. Κατάργηση κεκτημένων των εργαζομένων και δικαιωμάτων που κατοχυρώνονται με διεθνείς συμβάσεις και αποφάσεις. Ταυτόχρονα με όλους τους τρόπους στηρίζονται και δικαιολογούνται μέτρα υπέρ των τραπεζών και κύρια υπέρ των τραπεζιτών.
5. Ευρωπαϊκές Συνθήκες, Σύνταγμα και νόμοι, ηθικοί κανόνες και αξίες παραβιάζονται συνεχώς και συστηματικά. Όπως και στο πρώτο μνημόνιο, έτσι και στο δεύτερο προβλέπονται πολλαπλές μορφές και διαδικασίες παραβίασης και παράκαμψης δημοκρατικών κεκτημένων. Για άλλη μια φορά σε κομβικά ζητήματα προβλέπεται η παράκαμψη του Κοινοβουλίου. Προγραμματίζεται εκ νέου η παραβίαση του Συντάγματος και η ανάθεση στον υπουργό των οικονομικών να υπογράφει με αντισυνταγματικές διαδικασίες τις τριμηνιαίες συμφωνίες καθώς και την κατάπτυστη συμφωνία που ετοιμάζεται με τις τράπεζες.
6. Ιδιαίτερα ανήθικη και κατάπτυστη είναι η οργανωμένη επίθεση, προς όφελος μερίδων της εργοδοσίας και κατά παραγγελία της, ενάντια στα συλλογικά και ατομικά δικαιώματα και ελευθερίες των εργαζομένων μισθωτών, αλλά και ελεύθερων επαγγελματιών. Το 'Μνημόνιο 2' προβλέπει ακόμα και παρεμβάσεις επεμβάσεις στην εκπαίδευση και στη δικαιοσύνη. Ενώ υποτιμώνται συνολικά τα δικαιώματα του πολίτη. Ο αυταρχισμός είναι στην ημερήσια διάταξη.
7. Στα κείμενα του Μνημονίου, προβλέπονται αυξήσεις τιμών σε δημόσια αγαθά. Αντίθετα, στα πλαίσια της άγριας καταλήστευσης του λαού, δεν προβλέπονται μέτρα κατά των καρτέλ, τα μονοπώλια και ολιγοπώλια, μέτρα επιβολής μείωσης των τιμών. Στην Ελλάδα, με αυτές τις πολιτικές, συνδυάζονται ύφεση, πτώση λαϊκού εισοδήματος, αύξηση των τιμών.
8. Και στο «Μνημόνιο 2» προβλέπεται το ξεπούλημα της κρατικής περιουσίας, παραίτηση από δικαιώματα συμψηφισμού με τα χρέη που έχουν σε εμάς οι δανειστές, εμπράγματες εγγυήσεις, παραίτηση από μέσα άμυνας έναντι των δανειστών. Ανά τρεις μήνες πρόσθετα μέτρα.
9. Η πτώχευση, η παραίτηση από το άσυλο, καθώς και ο αφοπλισμός της χώρας είναι η στρατηγική παράδοσης στους ξένους. Η προγραμματισμένη παράδοση των πόρων της χώρας και της δημόσιας περιουσίας, όπως προβλέπει το Μνημόνιο και η συμφωνία για το PSI.
10. Αυτή η συμφωνία, αυτή η κυβέρνηση, τα κυβερνητικά κόμματα, στο όνομα της χρεοκοπίας της Ελλάδας, όπως εκβιαστικά την προβλέπουν οι ξένοι, οδηγούν την Ελλάδα σε ολοκαύτωμα. Σε αυτό είναι συνυπεύθυνος και ο νυν Πρόεδρος της Δημοκρατίας με βάση το νόμο 3847. Οι πολιτικές δυνάμεις που κυβερνούν δημιούργησαν το 2007-9 το πρόβλημα. Το μετέτρεψαν το 2009-2011 σε καταστροφή.
Μας οδηγούν στο ολοκαύτωμα. Οδηγούν την Ελλάδα σε πραγματική καταστροφή, καταστραμμένη οικονομικά και κοινωνικά, χωρίς επενδύσεις, χωρίς δημόσια περιουσία, όπως προβλέπει το «Μνημόνιο 2», θα είναι ισοπεδωμένη και δεν θα μπορέσει να σηκώσει το ανάστημά της. Αυτό θέλουν, αυτό επιδιώκουν. Πρέπει να τους εμποδίσουμε, να αντισταθούμε. Η καταστροφή δεν έρχεται εξαιτίας εκλογών, όπως υποκριτικά υποστηρίζει όλο το κόμμα του μνημονίου, αλλά ήδη έχει έρθει, ακριβώς γιατί δεν έγιναν εκλογές.
11. Το συμπέρασμα είναι ένα και μοναδικό το πρόβλημα είναι πριν από όλα πολιτική. Για αυτό ψηφίζουμε όχι. Λέμε Ναι στην αντίσταση. Όλοι στο Σύνταγμα. Απαιτούμε και επιβάλουμε εκλογές. Προωθούμε την δημοκρατική ανασυγκρότηση του πολιτικού συστήματος, της οικονομίας, της κοινωνίας με μια νέα ενεργητική εξωτερική πολιτική. Το κείμενο υπογράφουν:
Νίκος Κοτζιάς, καθηγητής Πολιτικής Θεωρίας
Πέτρος Μηλιαράκης, Δικηγόρος ευρωπαϊκών δικαστηρίων
Αλέξης Μητρόπουλος, καθηγητής Εργατικού Δικαίου
Ηλίας Νικολόπουλος Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου
Δημήτρης Πλευράκης, δικηγόρος-MSc Φιλοσοφίας Δικαίου.

Συγκλονιστικό BINTEO καλεί τους Αγανακτισμένους στο Σύνταγμα ...

 

Ένα συγκλονιστικό βίντεο που δημιούργησε και ανέβασε στο You Tube ο χρήστης jpastos κάνει τον γύρο του διαδικτύου τις τελευταίες ώρες.

Δεκάδες εικόνες εξαθλίωσης «ντυμένες» με την μοναδική φωνή του Ξυλούρη καλούν τον κόσμο στην... συγκέντρωση που έχουν οργανώσει μέσω των κοινωνικών δικτύων και των blogs οι «Αγανακτισμένοι».

Το μήνυμα που το συνοδεύει αναφέρει τα εξής:...
«Όταν κάποιο δικό σου πρόσωπο πεινάει & θα ζητήσεις να σε βοηθήσω δε θα έχω φαγητό ούτε εγώ.

Όταν μου ζητήσεις να βγω στο δρόμο δε θα μπορώ να σταθώ όρθιος από την πείνα.

ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΘΑ ΕΝΩΘΟΥΜΕ ?

Μαθήματα οικονομίας από την αρχαία Αθήνα


Στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης ο αμερικανός καθηγητής Έντουαρντ Κοέν, ειδικός στην αρχαία ελληνική οικονομία, υπενθυμίζει μέτρα κατά της φοροδιαφυγής ηλικίας 25 αιώνων.

Η μια πορεία διαδέχεται την άλλη στην Πανεπιστημίου. Τα συνθήματα και τα πανό αψηφούν την καταρρακτώδη βροχή. Οι διαδηλωτές φωνάζοντας προσπαθούν να αντισταθούν στα νέα μέτρα που έρχονται. Και μέσα σε όλο αυτό το κλίμα, στην καρδιά της Πλατείας Συντάγματος, συναντάμε τον ιστορικό που θεωρείται αυθεντία στην αρχαία αθηναϊκή οικονομία, τον Έντουαρντ Κοέν, που μας υποδέχεται με μια «καλημέρα» στα ελληνικά!

Καταξιωμένος ιστορικός και επιτυχημένος επιχειρηματίας, ήλθε στην Ελλάδα για να παραδώσει μαθήματα οικονομίας βγαλμένα από την ιστορία της αρχαίας Αθήνας - σε διάλεξη στη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη - ως καλεσμένος της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών υπό τον τίτλο «Οικονομική κρίση! Μαθήματα οικονομίας από την αρχαία Αθήνα».
«Κατάλληλη μέρα για να μιλήσουμε για την οικονομική κρίση» σχολιάζουμε την κατάσταση στους δρόμους. «Κάθε μέρα είναι η κατάλληλη τα τελευταία δυο χρόνια για να μιλήσουμε για την οικονομική κρίση. Όλοι παίρνουμε μαθήματα από τους αρχαίους Αθηναίους, οι Αμερικανοί, οι Ευρωπαίοι και οι Έλληνες. Τα μαθήματα όμως που παίρνουμε από την αρχαία Ελλάδα δεν απευθύνονται τόσο στους Έλληνες όσο στην ανθρωπότητα και γενικά στον ανεπτυγμένο κόσμο» υποστηρίζει ο καθηγητής Κλασικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια.

Τι μπορούμε λοιπόν να μάθουμε από την οικονομία της αρχαίας Αθήνας; «Πρώτα από όλα το πολύ προοδευτικό φορολογικό σύστημα με πολύ έξυπνους μηχανισμούς συλλογής φόρων που μπορεί να εφαρμοστεί ακόμη και από έναν λαό που είναι αποφασισμένος να μην πληρώσει.
Μια λύση είναι λοιπόν να πληρώνουν οι πλούσιοι περισσότερους φόρους και να αναλαμβάνουν την υλοποίηση συγκεκριμένων έργων. Στην αρχαία Αθήνα οι πλούσιοι καλούνταν να πληρώσουν τα περισσότερα. Οι ασθενέστερες ομάδες πλήρωναν κυρίως τους έμμεσους φόρους, όπως για παράδειγμα τα λιμενικά τέλη.

Οι πλούσιοι όμως, όπως μαρτυρείται από τα αρχαία κείμενα, μόνο εύκολη ζωή δεν είχαν. Έπρεπε να καλύπτουν τα έξοδα μιας θεατρικής παραγωγής ή της συντήρησης ενός πολεμικού πλοίου, τις λεγόμενες λειτουργίες, που απαιτούσαν τεράστια έξοδα» εξηγεί ο Εντουαρντ Κοέν.
Τόση τιμιότητα οι αρχαίοι Αθηναίοι; Ουδείς επιχειρούσε να ξεφύγει και να μην πληρώσει; «Βεβαίως, γι' αυτό και έκρυβαν τα χρήματά τους διά των τραπεζών. Σας θυμίζει κάτι;» απαντά με χιούμορ ο αμερικανός καθηγητής.

Κι αν όλοι έκρυβαν τα εισοδήματά τους τότε ποιος έμενε να πληρώσει; «Είπαμε ότι οι Αθηναίοι ήταν έξυπνοι. Αν ανέθεταν σε κάποιον μια λειτουργία - όπως η τριηραρχία - και εκείνος υποστήριζε πως δεν μπορούσε να ανταποκριθεί οικονομικά, τότε όφειλε να υποδείξει κάποιον που τον θεωρούσε πλουσιότερο, κίνηση που σήμαινε ταυτοχρόνως πως θα δεχόταν να αναλάβει την υποχρέωση της λειτουργίας αν αντάλλασσε περιουσία με εκείνον που είχε υποδείξει.

Ένας τρόπος φορολόγησης των ευπόρων στην αρχαία Αθήνα ήταν η ανάθεση παραγωγής θεατρικών παραστάσεων. Οι νικητές είχαν το δικαίωμα να στήνουν μνημεία για να υπενθυμίζουν τη χορηγία και τη νίκη τους στους θεατρικούς αγώνες, όπως το μνημείο του Λυσικράτη στην καρδιά της Πλάκας που υπενθυμίζει τη χορηγία του Λυσικράτη και τη νίκη του χορού παίδων το 335 π.Χ.

Αν ο «αντίπαλος» δεν δεχόταν να γίνει η ανταλλαγή περιουσιών - η λεγόμενη αντίδοση - έπρεπε μέσα σε τρεις μέρες και οι δυο να καταθέσουν λεπτομερή κατάλογο με τα ακριβή περιουσιακά τους στοιχεία και το δικαστήριο αποφάσιζε. Το κράτος δεν ενδιαφερόταν για το ποιος θα πληρώσει αλλά να γίνει η λειτουργία».

Τα φορολογικά κόλπα της αρχαίας Αθήνας δεν σταματούν στην ανταλλαγή περιουσιών. «Υπήρχαν φόροι που πωλούνταν» εξηγεί ο καθηγητής Κοέν. «Ένας τέτοιος φόρος ήταν το πορνικό τέλος, ο φόρος που επιβαλλόταν δηλαδή στα πορνεία και τους εκπορνευόμενους. Το κράτος ενδιαφερόταν να εισπράξει το ποσό που είχε υπολογίσει. Αν τώρα ο εκμισθωτής του φόρου - ο οποίος προέκυπτε από δημόσιο πλειστηριασμό - κατάφερνε να κερδίσει περισσότερα χρήματα, ήταν το κέρδος του».

Στις αρχές του 4ου αι. π.Χ. οι πηγές μαρτυρούν πως ένας πλειοδότης πλήρωσε 30 τάλαντα ως φόρο για τα προϊόντα που εισάγονταν και εξάγονταν από το λιμάνι του Πειραιά. Εισέπραξε 36. Αν σκεφτεί κάποιος πως το μέσο μεροκάματο της εποχής ήταν μία δραχμή και πως ένα τάλαντο ισοδυναμούσε με 6.000 δρχ., ο πλειοδότης κατάφερε να κερδίσει περίπου 3.600 ημερομίσθια!

Βασικό έσοδο για την αρχαία Αθήνα ήταν οι φόροι από τα εισαγόμενα και εξαγόμενα προϊόντα. Πόσω δε μάλλον όταν επρόκειτο για σπάνια και πολύτιμα φορτία, όπως αυτό που απεικονίζεται να ζυγίζεται στο αγγείο, το σίλφιο (βότανο με θεραπευτικές ιδιότητες που εφύετο στην Κυρηναϊκή). Στην κύλικα του 6ου αι. απεικονίζεται ο βασιλιάς Αρκεσίλαος με το σκήπτρο στο χέρι να παρακολουθεί το ζύγισμα, τη συσκευασία και την αποθήκευση του εμπορεύματος.

«Δεν μπορεί να πει κάποιος πως δεν ήταν καλό κίνητρο. Το σύστημα αυτό έχει λειτουργήσει τόσο στην Αθήνα όσο και στη Ρώμη. Γιατί να μη λειτουργήσει και σήμερα;» σχολιάζει ο Έντουαρντ Κοέν.

Η αλήθεια είναι πως σε δυσχερείς οικονομικές περιόδους δεν ήταν πολλοί που πλειοδοτούσαν στους διαγωνισμούς για την είσπραξη φόρων. Τα χρήματα όμως έπρεπε να συγκεντρωθούν. Και στο κυνήγι των φοροφυγάδων δεν έλειπαν και οι ακρότητες. Οι φοροεισπράκτορες επιστράτευαν μπράβους. Έμπαιναν με τη βία στα σπίτια και έψαχναν για χρήματα στα πιο απίθανα σημεία. Και οι φοροδιαφεύγοντες για να γλιτώσουν από τα βασανιστήρια - διότι δεν έλειπαν κι αυτά - έφταναν σε σημείο να φεύγουν από τα σπίτια τους και να κρύβονται σε συγγενικά για να ξεφύγουν από τη μέγκενη.

Και αν υπήρχε έκτακτη ανάγκη για χρήματα; Και γι' αυτό η αρχαία Αθήνα είχε τη λύση μέσω της προεισφοράς, ενός ειδικού φόρου για έκτακτες περιπτώσεις, όπως η ανάγκη ναυπήγησης πολεμικών πλοίων ή η επισκευή λιμανιών. «Αν υπήρχε άμεση ανάγκη για χρήματα, η πόλη ζητούσε από τους πλούσιους να δανείσουν τα χρήματα στην πολιτεία και κατόπιν να εισπράξουν οι ίδιοι το ποσό από άλλους εύπορους. Σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα τους έδιναν το δικαίωμα να διοικούν και το πλοίο του οποίου τα έξοδα κάλυψαν. Ο φορολογούμενος τότε είχε ακόμη ισχυρότερο κίνητρο να δει το πλοίο του να κερδίζει στον πόλεμο για να μείνει στην Ιστορία» λέει ο αμερικανός καθηγητής.

Αυθεντία στην οικονομία της αρχαίας Αθήνας
θεωρείται ο ιστορικός και επιχειρηματίας,
καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια,
Έντουαρντ Κοέν που επισκέφθηκε την Ελλάδα
προ ημερών για να δώσει διάλεξη

Υπάρχει όμως κι ένα τελευταίο μάθημα από την οικονομία της αρχαίας Αθήνας που φέρνει στο σήμερα ο Έντουαρντ Κοέν και αφορά τις τράπεζες. «Οι Αθηναίοι είχαν καταλάβει πως η τράπεζα μπορεί να βοηθά την οικονομία να προοδεύσει αλλά είναι πολύ επικίνδυνη υπόθεση. Στην τράπεζα άφηναν τα χρήματα ως παρακαταθήκη, ένας όρος ηθικά φορτισμένος, που σημαίνει πως ο τραπεζίτης παίρνει χρήματα άλλων και έχει απόλυτη υποχρέωση να τα επιστρέψει, αλλά στο ενδιάμεσο διατηρεί το δικαίωμα να τα διαχειριστεί όπως επιθυμεί. Αυτός είναι ο ορισμός της αληθινής τράπεζας.

Η λέξη-κλειδί της όλης υπόθεσης είναι η «πίστις». Είναι δύσκολο να καταλάβουμε την έννοια στον σύγχρονο κόσμο, στα αγγλικά δεν μπορεί ακριβώς να μεταφραστεί. Είναι η εμπιστοσύνη. Ο Δημοσθένης υπερασπιζόμενος έναν τραπεζίτη που κατηγορείται για κατάχρηση λέει στους δικαστές: «Τιμωρώντας τον, θεωρείτε ότι πλήττετε μόνο εκείνον. Στην ουσία πλήττετε και τον εαυτό σας, διότι μαζί με εκείνον θα καταστραφεί και η "πίστις"». Η "πίστις" είναι σημαντική. Οι Έλληνες και οι Αμερικανοί το γνωρίζουν. Πρέπει να το μάθουν και οι Ευρωπαίοι».

Μπορεί όμως ο ιστορικός και επιχειρηματίας να προβλέψει τι μέλλει γενέσθαι με την οικονομία της Ελλάδας; «Δεν έχω κρυστάλλινη σφαίρα. Βλέπω όμως πως ο κόσμος υποφέρει. Οι μισθοί μειώνονται. Τα μέτρα γίνονται όλο και πιο δυσβάσταχτα. Πιστεύω όμως ότι υπάρχει περιθώριο διαπραγμάτευσης. Οι Γερμανοί ξέχασαν ότι έχασαν τον πόλεμο και κάνουν μαθήματα ήθους στους Έλληνες» καταλήγει.

http://erroso.blogspot.com/

Η ιστορία τώρα αρχίζει...



  • Γράφει ο Νίκος Μπογιόπουλος
Δόλιοι και άρπαγες. Εφιάλτες και Ηρόστρατοι, μαζί.

Η πολιτική τους ισοδυναμεί με κοινωνικό ολοκαύτωμα.

Φτιάχνουν μια ζούγκλα με τους ίδιους να έχουν αναλάβει τους ρόλους των κανίβαλων και των παχύδερμων.

Εξοντώνουν, εξαπατούν, τρομοκρατούν, κινδυνολογούν, εκβιάζουν, παραχαράσσουν, πλαστογραφούν, διαστρεβλώνουν.
Αποφασίζουν και διατάζουν!

Είναι μια στυγνή κομαντατούρ της πλουτοκρατίας.
Μια ακρίδα που έχει επιπέσει επί της κεφαλής του ελληνικού λαού.

Κατάργησαν μισθούς.

Εκμηδένισαν συντάξεις.

Διέγραψαν εργασιακά δικαιώματα.

Γύρισαν τη ζωή 100 χρόνια πίσω.

Φέσωσαν την Ελλάδα μέχρι Δευτέρας Παρουσίας.

Τίναξαν τους φόρους και τα χαράτσια στα ύψη.

Εφεραν στον τόπο τα βαμπίρ του ΔΝΤ.

Ξεπουλούν ό,τι έχει απομείνει να θυμίζει δημόσια περιουσία και πατρίδα.

Υπήγαγαν τη χώρα στους εγχώριους «πατριώτες» και τους διεθνείς «δανειστές» και μάλιστα υπό το αγγλικό δίκαιο.

Το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, οι «λαγοί» του ΛΑ.Ο.Σ., το ΔΝΤ, η ΕΕ, η ΕΚΤ, οι πρωθυπουργοί τους, δηλαδή, οι εγχώριες και οι διεθνείς τρόικες με όλα τους τα παρακολουθήματα και δεκανίκια
πρέπει να αντιμετωπιστούν ως το αδίστακτο εκτελεστικό απόσπασμα που - με ελεύθερο σκοπευτή τα καθεστωτικά ΜΜΕ - έχουν στήσει οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, οι τραπεζίτες.

Μια ολιγαρχία που κάθε πόρος της στάζει το αίμα και τον ιδρώτα του εργάτη που τον οδηγούν στον πλήρη εξανδραποδισμό, του άνεργου, του άστεγου, του πεινασμένου που τον οδηγούν στον αφανισμό.

Ηρθε η ώρα ο ελληνικός λαός να πάψει να είναι εκείνος ο «πάντοτε ευκολόπιστος και πάντα προδομένος».

Να πάψει να σταυροκοπιέται στους ψευτοσωτήρες προσμένοντας το χαμό του.

Να πάψει να πορεύεται με «βάρκα» τον «Τιτανικό» και με τιμονιέρηδες τους μούτσους που γινήκανε καπεταναίοι.

Να πάψει να ποδηγετείται από τους «πειρατές» που έχουν για έμβλημα την «ανταγωνιστικότητα» των μονοπωλίων, που έχουν για πυξίδα τους τα κέρδη των κεφαλαιοκρατών, που έχουν για σημαία τους την «περιορισμένη εθνική κυριαρχία» της δικής τους «περιορισμένης» πολιτικής αξιοπρέπειας!

Τα ενεργούμενα της πλουτοκρατίας νομίζουν ότι τα πράγματα συνεχίζουν να είναι όπως χτες. Ας το νομίζουν.
Δε νοούν τίποτα από τα λόγια του ποιητή:

«Αρκεί στον τοίχο
ανεπαίσθητη ρωγμή
να τον γκρεμίσει».

Με άλλα λόγια: Η Ιστορία δεν τελείωσε.

Τώρα αρχίζει!

Θα το διαπιστώσουν γρήγορα.

Πολύ νωρίτερα απ' όσο φαντάζονται.



Το φωτομοντάζ είναι από το "Γρέκι"
πηγή:kostasxan

Πώς οι κυβερνήσεις κοιμίζουν το λαό

 







  • Η έκθεση του ΟΟΣΑ πριν από 16 χρόνια, η οποία μαρτυρά τη στρατηγική επιβολής μέτρων λιτότητας στο πληθυσμό και η Ελλάδα μετά από δύο χρόνια στο Μνημόνιο
Η Ελλάδα βρίσκεται ίσως στην πιο κρίσιμη στιγμή της μεταπολιτευτικής της ιστορίας.
Μια κυβέρνηση σε κατάσταση αποσύνθεσης καλείται να ψηφίσει το νέο Μνημόνιο, το οποίο περιλαμβάνει ακόμα πιο σκληρά μέτρα, που πλήττουν τους Έλληνες, ακολουθώντας πιστά για ακόμη μια φορά τη συνταγή του ΔΝΤ και της Γερμανικής- Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Μια συνταγή , η οποία όπως έχει αποδειχθεί απέτυχε παταγωδώς αυτά τα δύο χρόνια, βυθίζοντας τη χώρα στην ύφεση και τη λιτότητα και στην απώλεια της οικονομικής της κυριαρχίας.
Όμως για να «πετύχει» μια καλή συνταγή, χρειάζεται, εκτός από τα απαραίτητα υλικά, και τους κατάλληλους «μάγειρες» - πολιτικούς που θα έχουν πάρει τις κατάλληλες συμβουλές από τις καλύτερες σχολές.
Ποιες; Υπάρχουν πολλές με μια από τις κορυφαίες αυτές του ΟΟΣΑ ή αλλιώς Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης.
Η έκθεση του 1996
Πριν μια εβδομάδα ένας από τους αναγνώστες μας έστειλε μια έκθεση του διεθνούς οργανισμού, o οποίος έκλεισε το 2011, 50 χρόνια ζωής, για το πώς μια κυβέρνηση μπορεί να περάσει τα αυστηρά μέτρα λιτότητας στον πληθυσμό.
Η συγκεκριμένη έκθεση – πρόταση (36 σελίδων) χρονολογείται το 1996 και δημοσιεύτηκε στο 13ο τεύχος του επίσημου περιοδικού του ΟΟΣΑ, CAHIERS DE POLITIQUE ÉCONOMIQUE (στα Γαλλικά), δηλαδή πριν 16 ολόκληρα χρόνια, όταν στην Ελλάδα ακόμα τίποτα δεν έδειχνε ότι θα φτάναμε στο σημερινό οικονομικό και πολιτικό αδιέξοδο.
Πρόκειται για μια έκθεση του Κέντρου Ανάπτυξης του ΟΟΣΑ με θέμα τα προβλήματα και τους τρόπους πολιτικής χειραγώγησης των πληθυσμών ώστε να μπορέσει μια κυβέρνηση να περάσει τα αυστηρά μέτρα λιτότητας και τις διαρθρωτικές αλλαγές, που επέβαλε κατά τη δεκαετία του 1980 η επέλαση του νεοφιλελευθερισμού σε μια σειρά από «αναπτυσσόμενες» χώρες και χώρες του Τρίτου Κόσμου.
Το άρθρο υπογράφει ο Κρίστιαν Μόρισον και μερικά από τα αποσπάσματα του αποδεικνύουν ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο στη ζωή και κυρίως στην πολιτική....
«Οι δυνατότητες πραγματοποίησης των διαρθρωτικών αναπροσαρμογών»
Αυτός είναι ο τίτλος του άρθρου. Πάμε να δούμε μερικά από τα αποσπάσματά του.
«Πράγματι, στις αρχές της δεκαετίας του 1980, η επείγουσα κατάσταση που δημιουργήθηκε από τις χρηματοπιστωτικές κρίσεις στις αναπτυσσόμενες χώρες, κρίθηκε ότι μπορεί ν' αντιμετωπιστεί με την αποκατάσταση των μακρο-οικονομικών ισορροπιών. Έτσι, οι διαρθρωτικές αναπροσαρμογές περιορίστηκαν σ' ένα πρόγραμμα σταθερότητας με μοναδικό κριτήριο την ταχύτερη δυνατή μείωση του δημόσιου ελλείμματος. Πολύ σύντομα όμως συνειδητοποιήσαμε πως η σταθεροποίηση δεν είναι αυτοσκοπός. [...]
Πράγματι, όπου τέθηκε θέμα διαρθρωτικών αλλαγών, οι διεθνείς οργανισμοί [ΔΝΤ, Παγκόσμια Τράπεζα, κ.λπ.] απαίτησαν δραστική μείωση των βασικών δημόσιων δαπανών.
Αυτό έκανε αντιδημοφιλείς τις κυβερνήσεις, οι οποίες, σε περίπτωση ταραχών, κατέφυγαν στην καταστολή πολλαπλασιάζοντας το πολιτικό κόστος. [...]
Η εφαρμογή προγραμμάτων διαρθρωτικών αλλαγών σε δεκάδες χώρες κατά τη δεκαετία του 1980 έδειξε, ότι είχαμε παραμελήσει την πολιτική διάσταση του ζητήματος. Πιεζόμενες από απεργίες, διαδηλώσεις, ακόμα κι εξεγέρσεις, πολλές κυβερνήσεις αναγκάστηκαν να διακόψουν ή να περικόψουν σημαντικά τα προγράμματα αυτά.
Έτσι αναγκαστήκαμε να αναγνωρίσουμε, ότι η οικονομική επιτυχία της διαρθρωτικής αναπροσαρμογής εξαρτάται από τη δυνατότητα πολιτικής πραγματοποίησής της. [...]
Εδώ ο συντάκτης του άρθρου αναφέρεται στις πρακτικές σοκ για δημοσιονομική προσαρμογή που ακολουθεί πιστά το ΔΝΤ, όπως ακριβώς έγινε και στην Ελλάδα μετά την εκλογή της κυβέρνησης Παπανδρέου.
Στην περίπτωση της Ελλάδας υπάρχουν καταγγελίες από πρώην μέλη της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής για τεχνική διόγκωση του ελλείμματος από την κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και βαριές κατηγορίες κατά του πρώην υπουργού Οικονομικών Γιώργου Παπακωνσταντίνου.
Τα υπόλοιπα είναι γνωστά : μέτρα, μέτρα, μέτρα και το έλλειμμα ακόμα κοντά στο 10% (σε διψήφια δηλαδή επίπεδα).
Στόχος οι δημόσιοι υπάλληλοι
Στη συνέχεια το άρθρο αφού φέρνει ως παραδείγματα κάποιες χώρες της Αφρικής (Ζάμπια, Νιγηρία), όπου το πρόγραμμα δεν είχε απόλυτη «επιτυχία», καθώς είχαμε νεκρούς από ταραχές που ξέσπασαν και στις δύο περιπτώσεις, εστιάζει στη σωστή δοσολογία μέτρων για να μπορέσει η κυβέρνηση να εφαρμόσει το πρόγραμμα «αναδιάρθρωσης».
Αναφέρει: Από την άλλη, οι περικοπές στα λειτουργικά έξοδα του κράτους πλήττουν τους δημοσίους υπαλλήλους, αλλά οι κυβερνήσεις μπορούν να πάρουν την κοινή γνώμη με το μέρος τους αν κινηθούν ευέλικτα παρουσιάζοντας, με τη βοήθεια του Τύπου, αυτά τα μέτρα σαν μέτρα ισονομίας με το επιχείρημα, ότι εφόσον ζητούνται θυσίες από όλο το λαό, οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν γίνεται ν' αποτελούν εξαίρεση......
Πρέπει λοιπόν η αρμόδια κυβέρνηση να φροντίσει ώστε να πάρει με το μέρος της ένα μέρος του κόσμου, στην ανάγκη φορτώνοντας δυσανάλογα και με πολύ βαριά μέτρα ορισμένες κοινωνικές ομάδες.
Αυτό το απόσπασμα μας θυμίζει έντονα τη «λύσσα» κάποιων παραγόντων της ελληνικής πολιτικής και δημοσιογραφικής σκηνής τα τελευταία δύο χρόνια για τους «άχρηστους» δημόσιους υπάλληλους που αποτελούν το βαρίδι του κράτους.
Δημόσιους υπαλλήλους, τους οποίους πολιτικοί έβαζαν σωρηδόν στο Δημόσιο, χωρίς καμία αξιολόγηση, για να εξυπηρετήσουν τα εκλογικά τους συμφέροντα.
Τώρα με το Μνημόνιο 2 καλούνται να πετάξουν στο δρόμο 150.000 από αυτούς μέχρι το 2015, χωρίς κανείς να μας αιτιολογεί επαρκώς πώς με αυτό τον τρόπο θα βελτιωθεί ο -κατά γενική ομολογία - προβληματικός δημόσιος τομέας στην Ελλάδα.
Η στρατηγικής της κυβέρνησης Παπανδρέου σε δύο παραγράφους
Για το παρακάτω απόσπασμα τα λόγια είναι περιττά. Διαβάστε:
«Η κυβέρνηση που καλείται να εφαρμόσει αναδιαρθρωτικά προγάμματα, είναι υποχρεωμένη να πάρει αντιλαϊκά μέτρα. [...] Καλώντας σε βοήθεια το ΔΝΤ, μπορεί να επωφεληθεί και σε πολιτικό επίπεδο γιατί θα μπορεί να απαντάει σε όσους αντιδρούν, ότι τα μέτρα προβλέπονται από τη συμφωνία που επέβαλε το ΔΝΤ και είναι υποχρεωμένη να τα πάρει θέλοντας και μη. [...]
Καλό είναι τα μέτρα να λαμβάνονται πριν ξεσπάσει κρίση. Υπάρχουν όμως τρόπο αντιμετώπισης του πολιτικού κόστους ακόμη κι αν τα μέτρα λαμβάνονται αφού ξεσπάσει η κρίση. [...] Εάν η κυβέρνηση εκλεγεί λίγο πριν ξεσπάσει η κρίση, έχει μπροστά της μια μικρή χρονική περίοδο (4 με 6 μήνες) κατά την οποία η κοινή γνώμη εξακολουθεί να την στηρίζει και κατά την οποία μπορεί να ρίχνει την ευθύνη για τα αντιλαϊκά μέτρα στους προκατόχους της. Σε αυτό το διάστημα, οι συντεχνίες χάνουν προσωρινά τη δύναμή τους και τότε η κυβέρνηση πρέπει να σπεύσει να στρέψει την κοινή γνώμη εναντίον τους. Έπειτα από αυτή την περίοδο χάριτος τα πράγματα δυσκολεύουν τρομερά. Η νέα κυβέρνηση θεωρείται ολοένα και περισσότερο μόνη υπεύθυνη για την κατάσταση κι έτσι αναγκάζεται ν' αναλάβει αυτή το σύνολο του πολιτικού κόστους της αναδιάρθρωσης. [...]
Από την πρώτη λοιπόν στιγμή που θ' ανέβει στην εξουσία, πρέπει να σταματήσει την αισιόδοξη ρητορική και να επιμείνει, ακόμα και υπερβάλλοντας, για τη σοβαρότητα των οικονομικών ανισορροπιών, να υπογραμμίζει τις ευθύνες των προκατόχων της και το ρόλο εξωγενών δυσμενών παραγόντων».
Κυβερνήσεις συνεργασίας για να «δέσει» το γλυκό
Από το κείμενο σας παρουσιάζουμε ένα ακόμα κομμάτι που δείχνει πόσο σημαντικό είναι το όλο «πρόγραμμα αναδιάρθρωσης» να έχει την ευρύτερη στήριξη περισσότερων κομμάτων και πὠς μπορεί το δημοψήφισμα να πεχτεί ως τελευταίο χαρτί μιας κυβέρνησης. Διαβάστε:
«Για να έχει μια κυβέρνηση το περιθώριο ώστε να κάνει τους πολιτικούς ελιγμούς που απαιτεί ένα πρόγραμμα αναδιάρθρωσης, πρέπει να στηρίζεται από ένα ή δυο μεγάλα κόμματα και όχι από μια συμμαχία μικρών κομμάτων.Γι' αυτό χρειάζεται ένα κατάλληλο εκλογικό σύστημα, με πολλές μονοεδρικές εκλογικές περιφέρειες.
Άλλα μέτρα προς αυτή την κατεύθυνση ενίσχυσης της εκτελεστικής εξουσίας είναι αυτά που νομοθετηθούν προσωρινές ειδικές εξουσίες, ή τον εκ των υστέρων έλεγχο από τη δικαστική εξουσία ώστε να μην μπορούν οι δικαστές να ελέγχουν εκ των προτέρων την εφαρμογή ενός προγράμματος.
Το δημοψήφισμα είναι ένα αποτελεσματικό όπλο στα χέρια μιας κυβέρνησης όταν έχει αυτή την πρωτοβουλία των κινήσεων. Μπορεί να καταφεύγει σε δημοψήφισμα, ώστε να εγκριθεί ένα συγκεκριμένο μέτρο της και να θέσει εκτός μάχης μια συμμαχία αντιφρονούντων. Επιπλέον, όταν κάποια μέτρα προκαλέσουν ένα αυξανόμενο κύμα ταραχών και καταστολής, τότε η προκήρυξη δημοψηφίσματος μπορεί να ηρεμήσει το πολιτικό παιχνίδι και να βοηθήσει στην αποκατάσταση της τάξης αποφορτίζοντας την πίεση των διαδηλωτών».
Στο σήμερα τώρα οι δανειστές μας ζητούν έγγραφες δεσμεύσεις για το νέο δανειακό πρόγραμμα για να εκταμιεύσουν τις επόμενες δόσεις στην εξαρτημένη Ελλάδα.
Στηρίζουν τη μεταβατική κυβέρνηση Παπαδήμου και από τις Βρυξέλλες θα επιθυμούσαν την παράταση της θητείας της για να εφαρμοστεί πλήρως και χωρίς παρεκκλίσεις το πακέτο των μέτρων λιτότητας, αδιαφορώντας για τη βούληση του ελληνικού λαού.
Όσο για το δημοψήφισμα;
O Γιώργος Παπανδρέου προσπάθησε να απευθύνει ένα ακόμα εκβιαστικό δίλημμα στο λαό στη λογική του «ναι ή όχι» στο ευρώ αλλά είχε χάσει προ πολλού την εμπιστοσύνη του ίδιου του κόμματος του και των Ελλήνων πολιτών. Η συνέχεια είναι πάλι γνωστή...
Με αφορμή τη σημερινή ψηφοφορία δεν υπάρχουν διλήμματα όπως Μνημόνιο ή χρεοκοπία αλλά πραγματικά ερωτήματα όπως Μνημόνιο 2 ή μια συνολική στρατηγική ανάταξης της Ελλάδας από πολιτικούς που χωρίς εξαρτήσεις θα δώσουν στη χώρα τη ζητούμενη ώθηση...

πηγή kostasxan

ΚΚΕ: Παπανδρέου και Σαμαράς είναι κοινοί εκβιαστές

 



«Επιβεβαιώνεται ότι οι πρόεδροι του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ είναι κοινοί εκβιαστές, όπως ταιριάζει σε υπερασπιστές του σάπιου καπιταλισμού. Τρομοκρατούν τον λαό για να τον ισοπεδώσει η πλουτοκρατία και η λυκοσυμμαχία της ΕΕ. Η ηγεσία της ΝΔ ψηφίζοντας το νέο μνημόνιο απέδειξε την υποκρισία της για το πρώτο μνημόνιο» αναφέρει το ΚΚΕ σε ανακοίνωσή του, έπειτα από τις ομιλίες των δύο αρχηγών στις ΚΟ των κομμάτων τους.
«Ο λαός πρέπει να...
τους πληρώσει εκμηδενίζοντας την επιρροή τους, αλλά πρέπει και να μην εμπιστευτεί τις ψεύτικες ελπίδες που καλλιεργούν διάφοροι για κεντροαριστερές και αντικατοχικές κυβερνήσεις, που είναι εφεδρείες της πλουτοκρατίας» τονίζει ο Περισσός.
«Όσο για τα περί ενίσχυσης των δύο άκρων, θυμίζουμε ότι ο φασισμός βγαίνει από την κοιλιά του καπιταλιστικού συστήματος. Και κυριάρχησε όπου οι λαοί υπέκυψαν σε εκβιασμούς και στον αντικομμουνισμό, σαν τους σημερινούς. Η αντίθεση είναι ανάμεσα στο λαό και στα μονοπώλια. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος για το λαό από τη συμπόρευση με το ΚΚΕ για τη λαϊκή εξουσία» καταλήγει η ανακοίνωση.

Τους τρέλανε στο CNN η Λιάνα...


Κυριακή, 12 Φεβρουαρίου 2012

 

Βρήκε τον μάστορα του ο Κουέστ. Αυτός ο "τρελακιας" του CNN, που κάθε λίγο και λιγάκι λέει διάφορες ανοησίες σε στυλ χαριτωμενιας σε βάρος της χώρας μας.
Άντε να σταματήσει τώρα αυτός τη Λιάνα. Η' να της κάνει...
τον έξυπνο. Τον μουρλανε.
 
πηγή:nonews

Πρόταση που πρέπει να απαιτήσει ο λαός από όσους πολιτικούς ψηφίσουν το νέο μνημόνιο. Εγγυήσεις και υπογραφές και για την αποτυχία του

Πρόταση που πρέπει να απαιτήσει ο λαός από όσους πολιτικούς ψηφίσουν το νέο μνημόνιο. Εγγυήσεις και υπογραφές και για την αποτυχία του



Βγαίνουν συνέχεια σε δραματικούς τόνους και μας λένε καθημερινά τι θα γίνει σε περίπτωση άτακτης χρεοκοπίας και αν δεν ψηφίσουμε το μνημόνιο.
Ας βγουν ανοιχτά... όλοι αυτοί οι πολιτικοί που πρόκειται να υπερψηφίσουν το νέο μνημόνιο και ας υποσχεθούν στον Ελληνικό λαό, ότι ψηφίζοντας το νέο μνημόνιο, όσα δραματικά μας περιγράφουν δεν θα συμβούν σε λίγους μήνες ή σε 1-2-3 χρόνια, όταν θα έχουν τελειώσει και τα δανικά του νέου μνημονίου, όπου μέχρι τότε εκτός από την χρεοκοπία θα έχουν ξεπουλήσει και οτιδήποτε ελληνικό υπάρχει στην χώρα.
Όπως η ΤΡΟΙΚΑ απαιτεί τις υπογραφές τους για το ξεπούλημα, να ΑΠΑΙΤΗΣΟΥΜΕ ως Ελληνικός λαός να υπογράψουν ότι δεν θα ακολουθήσει άτακτη χρεοκοπία μετά την υπογραφή του νέου μνημονίου.
Σε αντίθετη περίπτωση, θα υπογράψουν πως δέχονται την ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΕΥΣΗ των περιουσιών τους και των οικογενειών τους, αλλά και την ΑΜΕΣΗ δίκη τους ως εθνικοί προδότες.
Τέρμα τα ψέματα. Τέρμα η κοροϊδία. Αν συμφωνείτε, κοινοποιήστε αυτό το αίτημα άμεσα σε πολιτικούς και βουλή, κανάλια, τύπο, ηλεκτρονικά μέσα και όπου αλλού μπορείτε.

Αναγνώστης
 
πηγή:tromaktiko