Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2012

Β. Μαρκεζίνης: Ποιός φοβάται τις εκλογές;





Ο τίτλος αυτού του άρθρου αντικατοπτρίζει ένα από τα παράδοξα που αντιμετωπίζει η σύγχρονη Ελλάδα. Πράγματι, καθώς η χώρα μας ετοιμάζεται να λάβει μια σειρά από μέτρα απίστευτης σκληρότητας, τα οποία επιπλέον θα την εγκλωβίσουν επί πολλά χρόνια, η άρχουσα ελίτ του πολιτικού μας κόσμου, μαζί με τα άλλα οικονομικά κατεστημένα που κακοκυβερνούν τη χώρα μας εδώ και τουλάχιστον μία δεκαετία –ή και περισσότερο, σύμφωνα με ορισμένους σχολιαστές–, προσπαθούν καθημερινά να αναβάλουν τη διεξαγωγή των εκλογών.

Το γεγονός ότι αυτές οι οδυνηρές αποφάσεις μπορούν να ληφθούν, και θα ληφθούν, από βουλευτές και πολιτικά κόμματα που, στην πλειοψηφία τους ξεκάθαρα δεν αντιπροσωπεύουν τη βούληση του ελληνικού λαού διόλου δεν εμποδίζει αυτή την κατηγορία ανθρώπων, ειδικά από τον χώρο του Τύπου, να θεωρεί ότι είναι δικαίωμά της να διορίζει η ίδια την κυβέρνηση της χώρας. Η τελευταία φορά που εφαρμόστηκε αυτή η πρακτική, οδηγώντας τη χώρα σε καταστροφικά αποτελέσματα, ήταν το 1965, αν και ορισμένοι πιστεύουμε ότι δεν μπορεί να επαναληφθεί σήμερα ένα τέτοιο εγχείρημα. Πώς εξηγείται όμως η σημερινή απροθυμία να ανατεθεί η λήψη αποφάσεων σε μια Βουλή εκλεγμένη από τον λαό; Τα διάφορα τμήματα της κοινωνίας δίνουν διαφορετικές απαντήσεις σε αυτό το ερώτημα.

Η πρώτη ομάδα που εναντιώνεται στη διεξαγωγή εκλογών περιλαμβάνει πολιτικούς όλων των πολιτικών αποχρώσεων (εξαιρουμένης της Αριστεράς) οι οποίοι ξέρουν καλά πως δεν πρόκειται να επανεκλεγούν. Από αριθμητική άποψη, η ομάδα αυτή δεν είναι μεγάλη∙ φροντίζει, όμως, μέσω των ΜΜΕ, να κάνει πολύ θόρυβο. Στην ομάδα αυτή οφείλουμε να προσθέσουμε τα ΜΜΕ και ορισμένα άλλα τμήματα των κατεστημένων που κυβερνούν την Ελλάδα. Διότι όλοι τους επιδιώκουν να διατηρηθεί πάση θυσία η πολύ βολική σχέση που έχουν με τον ετοιμοθάνατο πολιτικό κόσμο, τουλάχιστον μέχρι να διαμορφώσουν ένα νέο, πειθήνιο υποκατάστατό του.

Πολλά από τα μέλη αυτής της ομάδας θεωρούν «κατάλληλο» τον κ. Παπαδήμο, προκειμένου να επιτύχουν τον στόχο τους. Δυστυχώς, όμως, μέχρι τώρα, το μόνο που έχει καταφέρει ο Έλληνας πρωθυπουργός είναι να μην «ενοχλήσει» ιδιαίτερα τον λαό, και όχι να δώσει δείγματα γνήσιου ηγέτη. Επί του παρόντος, λοιπόν, ο στηρίζων Τύπος ενισχύει αυτή την τεχνητή εικόνα!
Εντούτοις, αν και αυτά τα «άχρωμα» χαρακτηριστικά είναι ελκυστικά σε περιόδους πολιτικής νηνεμίας, είναι εντελώς ακατάλληλα για περιόδους μεγάλων κρίσεων, στις οποίες ο πραγματικός ηγέτης οφείλει να εμπνέει και να βοηθάει τον πολιορκημένο λαό του. Έτσι, οι εν λόγω παρασκηνιακοί παράγοντες θεωρούν ότι μπορούν να διαμορφώσουν μια κάποια ομάδα γύρω από τον τεχνοκράτη πρωθυπουργό, αποτελούμενη, φέρ’ ειπείν, από ένα ετερόκλητο σύνολο γνωστών, σχετικά γνωστών και παντελώς άγνωστων φιλελευθεριζόντων πανεπιστημιακών, «αυθεντιών» του ΕΛΙΑΜΕΠ, οπαδών του Σχεδίου Ανάν και «ασυνήθιστων» εκπροσώπων της τοπικής αυτοδιοίκησης. Οι άνθρωποι όμως που χρειάζεται πραγματικά η χώρα μας –οι επιτυχημένοι επιχειρηματίες– δεν έχουν ακόμη περιληφθεί στους υποστηρικτές της νέας ομάδας, κίνησης, ή κομματικής παράταξης η οποία –ελπίζουν– θα θέσει τελικά εκτός μάχης τον «ενοχλητικό κύριο Σαμαρά», τον οποίο, προφανώς, δεν μπορεί να ελέγξει!
Η δεύτερη ομάδα ατόμων που φαίνεται να διαφωνεί με τη διεξαγωγή εκλογών αποτελείται από απλούς πολίτες, τα βάσανα των οποίων πολλαπλασιάζονται καθημερινά κατά τρόπο απαράδεκτο. «Τι μπορεί ακόμη να μας συμβεί εάν γίνουν εκλογές;», αναρωτιούνται οι αδικημένοι, οι ταλαιπωρημένοι, οι υποφέροντες. Και κάποιοι τούς φοβίζουν: «Προσέξτε, θα επιστρέψουμε στη δραχμή!»

Πράγματι, η πολυσυζητημένη αυτή επιστροφή θα αποτελούσε μια εξέλιξη γεμάτη κινδύνους και δυσκολίες. Ποιος όμως έχει θελήσει να παρουσιάσει στον λαό μια διεξοδική συγκριτική μελέτη για το πόσο διαφορετική, ή ανεπιθύμητη, θα ήταν μια τέτοια κίνηση σε σχέση με τη σχεδιαζόμενη υποδούλωσή μας για τα επόμενα δέκα, δεκαπέντε χρόνια, μόνο και μόνο για να μείνουμε στο ευρώ;

Και κάτι ακόμη πιο σημαντικό: όσοι υποστηρίζουν την παραμονή μας στο ευρώ πιστεύουν ειλικρινά ότι είναι όντως εφικτή αυτή η παραμονή; Μήπως θα ήταν πιο ρεαλιστικό, αντί να ρωτάμε αν θέλουμε εμείς να βγούμε από το ευρώ, να διερωτηθούμε επί πόσο ακόμη καιρό θα θέλουν οι Ευρωπαίοι να μας κρατούν στο ευρώ;

Πού οφείλεται λοιπόν η διάχυτη, μελαγχολική αδιαφορία προς μιαν απόφαση τόσο ζωτική σημασίας όσο είναι η διεξαγωγή εκλογών;Κατά την άποψή μου, ο βασικός λόγος σχετίζεται με την εξουθένωση, την πλήρη απάθεια, στην οποία έχει βυθίσει τον λαό η διετία της κυβέρνησης Παπανδρέου. Μια μέρα, οι κοινωνιολόγοι και οι πολιτικοί επιστήμονες πρέπει να εξετάσουν τον αδίστακτο και μελετημένα ψυχοφθόρο τρόπο με τον οποίο η τελευταία κυβέρνηση υπονόμευσε το πνεύμα και την αυτοπεποίθηση του μέσου Έλληνα πολίτη, προκειμένου να εξασφαλίσει την παθητική του στάση απέναντι σε μια σειρά άδικων αποφάσεων, οι οποίες επιβλήθηκαν από το εξωτερικό και εφαρμόστηκαν ανεπιτυχώς από διχασμένους και συνεχώς διαπληκτιζόμενους πολιτικούς που σήμερα εμφανίζονται ως ανανεωμένοι δελφίνοι! Ακόμη και ο προκάτοχος του κ. Παπανδρέου ετοιμάζεται να μας εξηγήσει πού έσφαλε ο διάδοχός του, στοχεύοντας Κύριος οίδε σε τι όφελος για τον εαυτό του.Οι σοβαροί παρατηρητές πρέπει επίσης να σκεφτούν πολύ προσεκτικά κατά πόσον η συνεχής καθοδική πορεία στην οποία εξώθησαν τη χώρα μας η Τρόικα και οι εγχώριοι οπαδοί της μπορεί να κρατήσει για πάντα ή μήπως πλησιάζει η στιγμή που θα ξεσπάσει στους δρόμους ένας πραγματικός και –πολύ φοβάμαι– αιματηρός και εκτεταμένος ξεσηκωμός.
Μπορεί να προειδοποιούμε γι αυτό το ενδεχόμενο∙ μπορεί να προβλέπουμε και να ανησυχούμε για τα φοβερά επακόλουθα που θα είχε κάτι τέτοιο∙ ποιος όμως μπορεί, με το χέρι στην καρδιά, να ισχυριστεί ότι ο εξαθλιωμένος λαός δεν θα έχει δίκιο εάν, πολύ σύντομα, επιτρέψει στη φτώχεια του να υπερισχύσει της λογικής του;Τα ΜΜΕ που ασκούν πιέσεις προκειμένου η κυβέρνηση να περάσει στα χέρια των ευνοουμένων τους σπανίως συζητούν πόσο ακόμη μπορεί να διαρκέσει η επισφαλής ηρεμία της σημερινής κατάστασης. Ας το ξανασκεφτούν όμως: Ποιος είναι ικανοποιημένος από την κατάσταση αυτήν; Το συνεχώς αυξανόμενο πλήθος των ανέργων; Ο αυξανόμενος αριθμός των ζητιάνων στους δρόμους; Η αγορά που έχει στεγνώσει από ρευστό και βλέπει τα εμπορικά καταστήματα να κλείνουν το ένα μετά το άλλο; Τα μόνιμα θύματα, οι συνταξιούχοι; Οι πολίτες που συναλλάσσονται με μιαν αποθαρρυμένη και, ενίοτε, εντελώς απρόθυμη γραφειοκρατία; Ή μήπως, τέλος, οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, που πρόκειται σύντομα και αυτοί να βιώσουν τη βαναυσότητα που κατά κανόνα συνοδεύει τις απαιτήσεις του κυρίου Τόμσεν;

Όλα αυτά μάς επαναφέρουν στις διαρκώς επαναλαμβανόμενες απειλές για το μέλλον μας στην Ευρώπη, το ευρώ κ.ο.κ. Έχω θίξει αυτό το θέμα τόσο στην αρχή αυτού του άρθρου όσο και σε διάφορα άλλα κείμενά μου. Θα ήθελα ωστόσο να κλείσω θέτοντας τα ακόλουθα ζητήματα.

Κάθε ευφυής ή πονηρός δημοσιογράφος είναι πράγματι σε θέση να διατυπώσει επιχειρήματα τα οποία ο μέσος ή και ο καλλιεργημένος αναγνώστης ενδέχεται να αποδεχτεί ανεξέταστα. Και πράγματι, η δημοσιογραφική προπαγάνδα που «προβάλλει» συγκεκριμένους πολιτικούς ή διανοουμένους μπορεί να λειτουργήσει επί ένα διάστημα. Οι άνθρωποι, όμως, που κρατούν τη δημοσιογραφική πένα και σχεδιάζουν περίτεχνα τη δημόσια εικόνα αυτών των ατόμων δεν μπορούν άραγε να συνειδητοποιήσουν ότι η δημοσιότητα δεν αρκεί αφ’ εαυτής για να «πουληθεί» ένα προϊόν; Δεν καταλαβαίνουν άραγε ότι το κοινό έχει ήδη αγοράσει «προϊόντα» που έχουν αποδειχθεί δυσλειτουργικά – για να μην πω: άχρηστα ή επικίνδυνα;

Δεν είναι, λοιπόν, καιρός να πούμε στους Έλληνες τι ακριβώς είναι αυτό που εμποδίζει τις διαπραγματεύσεις για το PSI; Δεν είναι καιρός να τους προειδοποιήσουμε ότι δεν πρέπει να θέσουν τους πόρους τους –σημερινούς και μελλοντικούς– στη δικαιοδοσία ξένων δικαστηρίων; Δεν πρέπει να τους πούμε ότι αυτές οι εσπευσμένες κινήσεις επιβάλλονται από τους ξένους «φίλους» μας, οι οποίοι προσπαθούν να υψώσουν προστατευτικά «αναχώματα» γύρω τους, προτού τους πνίξει και αυτούς η ελληνική πλημμύρα; Κι ακόμη: δεν οφείλουμε άραγε να πούμε στους Έλληνες ότι ο μόνος τρόπος για να νικήσουμε τους κερδοσκόπους είναι να είμαστε εξίσου επινοητικοί, ευκίνητοι, απρόβλεπτοι και ανεξάρτητοι με αυτούς; Ας δοκιμάσουμε κάτι νέο, ας προσπαθήσουμε να δείξουμε ανεξαρτησία και φαντασία, και ίσως τότε δούμε τους κερδοσκόπους να μας αφήνουν ήσυχους, για να στραφούν σε νέους στόχους.
Άμεση απαλλαγή από τους κερδοσκόπους και την Τρόικα: αυτός θα έπρεπε να είναι ο στόχος μας! Είναι ανέφικτος; Ναι, αλλά μόνον αν δεν σκεφτόμαστε πρωτότυπα και παραμένουμε προσηλωμένοι σε πολιτικές και προκαταλήψεις του παρελθόντος.

Θεωρώ ότι κανείς δεν μπορεί να αντικρούσει αυτό το επιχείρημα, ακριβώς διότι ποτέ μέχρι τώρα δεν έχουμε δοκιμάσει έναν εναλλακτικό τρόπο σκέψης!

Υ.Γ.: Μετά την αποστολή του κειμένου προς δημοσίευση ο κυριακάτικος Τύπος δημοσίευσε απόσπασμα λόγου της κυρίας Άννας Διαμαντοπούλου, όπου,
σύμφωνα με το Έθνος «Κυβέρνηση προγραμματικής συμφωνίας και με πρωθυπουργό τύπου Παπαδήμου προτείνει η Άννα Διαμαντοπούλου για την επομένη των εθνικών εκλογών και ανεξαρτήτως αποτελέσματος». Κάθε πρόβλεψη προσεχούς εκλογικού αποτελέσματος είναι παρακινδυνευμένη, ιδίως από βουλευτή που πιθανώς να μην επανεκλεγεί λόγω της διαφαινομένης μεγάλης ήττας του κόμματός της – εκτός, βεβαίως, αν η καθυστέρηση των εκλογών καλυτέρευε την εκλογική του τύχη. Ωστόσο, το να υποδηλώνει κανείς και τι είδους πρωθυπουργός πρέπει να διοριστεί μετά τις εκλογές όχι μόνο δείχνει περιφρόνηση για τα δικαιώματα της νέας Βουλής, αλλά και εξασθενημένο, ίσως, αίσθημα δημοκρατικότητας ως προς τους θεσμούς μας. Πράγματι, μια τέτοια θέση θα μπορούσε να εκληφθεί ως ένδειξη ότι μερικοί από τους βουλευτές μας αρχίζουν να συνηθίζουν στην ιδέα μη πολιτικώς εκλεγμένων πρωθυπουργών, προτιμώντας πρωθυπουργούς που τυγχάνουν της υποστήριξης γνωστών (και αγνώστων) κατεστημένων. Μήπως όμως κάτι τέτοιες τάσεις, μια μέρα, όταν ο λαός αντιδράσει στην απίστευτη κακουχία που του επιβάλλει και η παρούσα κυβέρνηση αλλά και η «φίλη» Τρόικα, οδηγήσουν μερικούς πολιτικούς να εισηγηθούν ακόμη και διακυβέρνηση μέσω του άρθρου 48 του Συντάγματος; Προτού σπεύσουν, λοιπόν, κάποιοι καλοθελητές να κατηγορήσουν τον γράφοντα για λαϊκισμό –που πάντα αποτελεί τον ευκολότερο τρόπο απάντησης για όσους στερούνται επιχειρημάτων–, μήπως θα έπρεπε να λάβουν υπόψη τι μας διδάσκει η ιστορία για τις «ολισθήσεις» από τη δημοκρατία σε (απροκάλυπτα ή συγκαλυμμένα) αυταρχικά καθεστώτα;

H Νaomi Klein: Με ποιο τρόπο θα προσπαθήσουν μετά από εκλογές να ελέγχουν την «δημοκρατία»


 





Για την κυβέρνηση Παπαδήμου:
"Είναι από τις στιγμές που η μάσκα πέφτει τελείως"
«Υπάρχουν πολλοί τρόποι να ειπωθεί η ιστορία του νεοφιλελευθερισμού, μια από αυτές είναι και η ιστορία του πώς να δεθούν τα χέρια της δημοκρατίας…». Με τον τρόπο αυτό, η γνωστή δημοσιογράφος και συγγραφέας, Naomi Klein, επιχειρεί μια περιγραφή της απόπειρας αλλαγής των «κανόνων» της πολιτικής σκακιέρας, τόσο στην Ελλάδα, όσο και παγκοσμίως.

Η συγγραφέας του εξαιρετικού βιβλίου «το Δόγμα του Σοκ» σχολιάζει τις επιταγές της τρόικας, προχωρά σε συγκρίσεις και παρουσιάζει μια διαφορετική ερμηνεία των όσων συμβαίνουν σήμερα στη χώρα μας, βασισμένη σε ιστορικά αντίστοιχα παραδείγματα.

Παρακολουθείστε ένα μικρό απόσπασμα της συνέντευξης που παραχώρησε η Naomi Klein, στους Άρη Χατζηστεφάνου και Κατερίνα Κιτίδη για το νέο ντοκιμαντέρ που προετοιμάζουν, με τον τίτλο «Catastroika».







Επιβεβαιώνονται οι προφητείες Πατροκοσμά και Παϊσίου


 





«Ο κόσμος θα σιχαθεί τους πολιτικούς…»

Παρακολουθώντας τις τραγικές εξελίξεις που διαδραματίζονται στην πολιτική σκηνή της χώρας, το αρνητικό κλίμα που υπάρχει για την πολιτική, τους πολιτικούς και τις πολιτικές τους προς τους πολίτες, δεν μπορώ παρά να θυμηθώ τα λεγόμενα του γέροντος Παϊσίου, ενός μοναχού που μόνασε στο Περιβόλι της Παναγίας, στο Άγιο Όρος και που σύμφωνα με μαρτυρίες πολλών, μοναχών αλλά και κοσμικών, είχε πολλά χαρίσματα και ανάμεσα σε αυτά ένα καταπληκτικό και πολύ σπάνιο –ακόμη και ανάμεσα στους αγίους της Εκκλησίας μας- χάρισμα, αυτό της προγνώρισης!!!
Γνώριζε δηλαδή από πριν και προσπαθούσε να προειδοποιήσει, χωρίς όμως να βλάψει πνευματικά τον άμεσα ενδιαφερόμενο. Πολλές διηγήσεις, ακόμη περισσότερα τα περιστατικά που έχουνε μαθευτεί στις τάξεις των πιστών της Ορθόδοξης Εκκλησίας, καταμαρτυρούν τον χαρισματικό γέροντα ως σύγχρονη μορφή της εκκλησίας που θέλησε να μας ειδοποιήσει γι αυτά που έρχονται και που με πολύ αγάπη και χωρίς επιτήδευση μετέδιδε λόγια αλήθειας και ανακούφισης αλλά και πολλές φορές αναφέρθηκε στο μέλλον με μεγάλη σαφήνεια, χωρίς να αλλάζει τα λόγια του και εμμένοντας στα τραγικά που πρόκειται να συμβούν στη χώρα, χωρίς να αφήσουν πληγές και πληγωμένους, αλλά και τα ευχάριστα που θα ακολουθήσουν αμέσως μετά.

«Όταν οι μέρες θα πλησιάζουν, τότε ο κόσμος θα σιχαθεί τους πολιτικούς…» ήταν τα λόγια του γέροντα (ο οποίος στη συγκεκριμένη προφητεία του αναφέρεται σε επίθεση της Τουρκίας προς την Ελλάδα) και τα οποία συνεχίζουν «και θα τους κυνηγήσει»… Ίσως να αποτελεί σύμπτωση το γεγονός πως η Τουρκία έχει πάρει τα ηνία της περιοχής και έχει μεταβληθεί σε «δεξί χέρι» του Λευκού Οίκου, ενώ ταυτόχρονα απειλεί για το Αιγαίο με συνεχείς παραβιάσεις και με ασκήσεις που σαν κύριο σκοπό έχουν την κατάληψη νησιού! Βέβαια, ο γέροντας Παΐσιος αναφέρθηκε στη συνέχεια της προφητείας λέγοντας «το κακό θα ξεκινήσει όταν ακούσετε να μιλάνε στην τηλεόραση για τα 12 ναυτικά μίλια»!

Ίσως να θεωρηθεί σύμπτωση, επίσης, το γεγονός πως ένας άλλος Αγιορίτης μοναχός, που αναγνωρίστηκε σαν άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας, ο Πατροκοσμάς (Κοσμάς ο Αιτωλός) έχει προφητεύσει πως «θα ξεσηκωθεί το ρέμπελο και μετά οι πολίτες…», παραμένοντας στο ίδιο «μοτίβο» (προγενέστερη πρόβλεψη από αυτή του Παϊσίου) προσθέτοντας όμως ένα στοιχείο, αυτό του ξεσηκωμού του «ρέμπελου» (παλαιότερα ρέμπελος ονομαζόταν εκείνος που δεν είχε να κάνει δουλειά και που τριγυρνούσε άπραγος εδώ κι εκεί στους δρόμους) που εύκολα μπορεί κάποιος σήμερα να συγκρίνει τον «ξεσηκωμό του ρέμπελου» με τις τελευταίες κινητοποιήσεις των λαθρομεταναστών στο κέντρο της Αθήνας. «Τότε», αναφέρει ο Πατροκοσμάς, θα υπάρχει κυβέρνηση και θα είναι σαν να μην υπάρχει»!!! Και η σημερινή πολιτική κατάσταση, δυστυχώς, τείνει να καθρεφτίζεται στην πρόρρηση – προφητεία του αγίου γέροντα και μοναχού… Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, όμως, αναφέρεται και άλλα στοιχεία στην προφητεία του πριν να φθάσει στην σύγκρουση με τους Τούρκους (η οποία επαναλαμβάνεται στις προφητείες και των δύο αγιορειτών μοναχών). «Ένας μεγάλος σεισμός θα κάνει πολύ κακό και μετά από αυτόν θα επιτεθεί ο Τούρκος και θα φθάσει μέχρι τα εξαμίλια…»!

Έξι μίλια ο Κοσμάς ο Αιτωλός, δώδεκα μίλια (και πιθανή παραβίασή τους) ο γέροντας Παΐσιος! Οι συμπτώσεις είναι ιδιαίτερα σημαντικές τη στιγμή που συγκλίνουν στην Ελληνοτουρκική σύγκρουση… αλλά και στο αποτέλεσμά της.

Τι γνώριζαν οι άγιοι αυτοί γέροντες και προσπάθησαν να μας προειδοποιήσουν; Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με σαφήνεια όταν μελετά τις προφητείες, ιδιαίτερα όταν αυτές δεν έχουν ακόμη εκπληρωθεί. Η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν έχει πάρει επίσημη θέση και δεν αναφέρεται στα προφητικά λεγόμενα των δύο γερόντων. Όμως, δεν είναι λίγοι εκείνοι οι ιερείς που πολλές φορές αναφέρονται στα λεγόμενα των δύο σημαντικών αυτών γερόντων νουθετώντας όλους να είμαστε δυνατοί στα επερχόμενα…

Τα γεγονότα, όπως λένε όσοι μελετούν τις προφητείες και ταυτόχρονα παρακολουθούν τις παγκόσμιες εξελίξεις αλλά και τις Ελληνικές, τρέχουν πολύ γρήγορα. Έχουν αποκτήσει μεγάλη ταχύτητα και δεν προλαβαίνουμε να τα μαθαίνουμε όλα…

«Τον Πάπα να καταράσθε, αυτός θα είναι η αιτία του κακού…» δήλωσε με απόλυτη βεβαιότητα ο Πατροκοσμάς και αναλογιζόμενοι την τελευταία «εκστρατεία» του αρχηγού της Καθολικής Εκκλησίας στον Αραβικό κόσμο, εν όψει των συζητήσεων που γίνονται για την αγορά ενέργειας και τους ενεργειακούς δρόμους, με επιφυλάξεις μπορούμε να πούμε πως μάλλον βρισκόμαστε μπροστά σε σημαντικές (ίσως και τραγικές) εξελίξεις, οι οποίες οδηγούν στην αλλαγή του χάρτη των Βαλκανίων και στην αλλαγή συνόρων που τόσο πολύ προωθείται από τον Λευκό Οίκο (και όχι μόνο)…

Επειδή η κατάθεση των «προφητειών» των δύο αυτών αγαπημένων γερόντων της Ορθόδοξης Εκκλησίας είναι δυνατόν να λειτουργήσει ως αρνητικό κάλεσμα ή να αφήσει σπόρους συνωμοσιολογίας, καλό θα ήταν να αναφερθεί πως οι γέροντες ποτέ δεν προκάλεσαν, ποτέ δεν επιζήτησαν και σε ολόκληρο το βίο τους απέφευγαν συστηματικά να προκαλέσουν και ιδιαίτερα να προκαλέσουν «λαθεμένα όνειρα» ή να δημιουργήσουν φόβους στους ανθρώπους που τους πλησίαζαν και αποζητούσαν την συμβουλή τους ή απλά να ακούσουν τα λόγια τους. Σεμνοί και ζώντας με προσευχή, έχοντας σαν γεύμα ό,τι τους προσέφερε η φύση και όχι οι άνθρωποι, ταπεινοί μέχρις εσχάτων προσπάθησαν να φέρουν την ειρήνη, την αγαλλίαση και την αγάπη στις καρδιές όλων των ανθρώπων, ακόμη και σε αυτούς που αποζητούσαν να τους εξευτελίσουν…

«Ο κόσμος θα σιχαθεί τους πολιτικούς και θα τους κυνηγήσει…», απλά σκεφτείτε το…


πηγή:kostasxan

147 εταιρείες κυβερνούν τον κόσμο!

 

Ποιος κυβερνά τον κόσμο; Το κλασικό και σχεδόν γραφικό αυτό ερώτημα, που σε κάθε εποχή δέχεται διαφορετικές απαντήσεις, έχει την απάντησή του και στις μέρες μας: μόλις 147 επιχειρήσεις! Μπορείτε να απαντήσετε και 737 επιχειρήσεις, καθώς οι 147 πρώτες ελέγχουν το 40% της παγκόσμιας οικονομίας, ενώ οι 737 (στις οποίες συμπεριλαμβάνονται και οι 147) ελέγχουν το 80% της οικονομίας του πλανήτη! Είναι απίστευτη πραγματικά η συγκέντρωση του κεφαλαίου και η αλληλοδιασύνδεση των κολοσσιαίων επιχειρήσεων που κυριαρχούν...
στην υδρόγειο.

Οι πάντες υπέθεταν ισχυρότατη συγκέντρωση ελέγχου, αλλά τέτοιο πράγμα, μερικές εκατοντάδες επιχειρήσεις αλληλοδιαπλεκόμενες να έχουν συμμετοχή σε εταιρείες που εκπροσωπούν το 80% της παγκόσμιας οικονομίας από πλευράς κύκλου εργασιών, κανένας δεν το φανταζόταν. Γι' αυτό και έχει προκαλέσει παγκόσμιο σάλο, αίσθηση και συζητήσεις η πρωτοποριακή μελέτη τριών Ελβετών ερευνητών του Πολυτεχνείου της Ζυρίχης, που αποκάλυψε τα στοιχεία αυτά.

Ο Τζέιμς Γκλάτφελντερ, ο Στέφανο Μπατιστόν και η Στεφανία Βιτάλι, ειδικοί στα σύνθετα δίκτυα, ανέλαβαν ένα εξαιρετικής σημασίας και τεράστιου όγκου δουλειάς έργο. Αντλησαν τα στοιχεία της βάσης δεδομένων του ΟΟΣΑ για τις επιχειρήσεις (Οτβίς) για το έτος 2007, το οποίο τότε περιλάμβανε στοιχεία για 37 εκατομμύρια επιχειρήσεις σε όλον τον κόσμο (σήμερα περιλαμβάνει 44 εκατομμύρια εταιρείες).

Από αυτά τα 37.000.000 ξεχώρισαν 43.060 επιχειρήσεις, οι οποίες ανταποκρίνονται στα κριτήρια που θέτει ο ΟΟΣΑ για να οριστούν ως πολυεθνικές. Από εκεί και πέρα άρχισε η κοπιαστική και πρωτότυπη δουλειά των ερευνητών: ερεύνησαν τι ποσοστό συμμετοχής έχει η καθεμιά από τις μεγάλες αυτές επιχειρήσεις παγκόσμιας κλίμακας σε άλλες επιχειρήσεις, μικρές ή μεγάλες.

Εκπληκτοι διαπίστωσαν ότι κάθε μία από αυτές τις 43.000 επιχειρήσεις είχε κατά μέσο όρο πακέτα μετοχών (όχι πλειοψηφικά, εννοείται) σε άλλες 20 επιχειρήσεις αυτής της κατηγορίας! Η αλληλοδιαπλοκή μεταξύ τους δηλαδή ήταν τεράστιας έκτασης, πέρα φυσικά από τις μετοχές εταιρειών μικρότερου μεγέθους που κατείχαν και οι οποίες αποκάλυψαν ένα δίκτυο 600.000 αλληλεξαρτώμενων εταιρειών.

Η περαιτέρω επεξεργασία των στοιχείων αυτών έφερε στο φως τις 147 προαναφερθείσες επιχειρήσεις (τα τρία τέταρτα των οποίων ανήκουν στον χρηματοπιστωτικό τομέα, με πρώτη στον κόσμο τη βρετανική τράπεζα Μπάρκλεϊς) που εκπροσωπούν το 40% της παγκόσμιας οικονομίας. Διαπιστώνεται έτσι η ύπαρξη «μιας οικονομικής υπερ-οντότητας στο παγκόσμιο δίκτυο των μεγάλων εταιρειών», όπως επισημαίνουν οι Ελβετοί ερευνητές.

Η αλληλοδιασύνδεση αυτών των πανίσχυρων επιχειρήσεων ενισχύεται ακόμη περισσότερο από δάνεια που χορηγούν η μία στην άλλη, από ασφάλιστρα κινδύνου (CDS) και από άλλα υψηλού κινδύνου χρηματοοικονομικά προϊόντα εντελώς αδιαφανή.

Το πολύ σημαντικό όμως στοιχείο επίσης είναι ότι αυτή η στενότατη αλληλοδιασύνδεση αυξάνει τρομερά τους κινδύνους μετάδοσης σε περιόδους οικονομικών κρίσεων, γιατί «σε άσχημες εποχές οι επιχειρήσεις εμφανίζουν ταυτόχρονα προβλήματα» και έτσι δρουν άκρως αποσταθεροποιητικά για το σύστημα.

Αυτό αποδείχτηκε περίτρανα το φθινόπωρο του 2008 με την κατάρρευση της επενδυτικής τράπεζας Λίμαν Μπράδερς. Ετσι εξηγείται γιατί η χρεοκοπία μίας και μόνης τράπεζας (34ης στη λίστα των Ελβετών ερευνητών το 2007) πυροδότησε μια παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση - ακριβώς λόγω της ισχυρότατης αλληλοδιασύνδεσης αυτών των γιγαντιαίων επιχειρήσεων.

Η μελέτη των ερευνητών του Πολυτεχνείου της Ζυρίχης δεν μετράει φυσικά την τρομερή πολιτική ισχύ που δίνει σε αυτές τις 147 εταιρείες η κολοσσιαία οικονομική τους δύναμη. «Στις ΗΠΑ κατόρθωσαν πάνω απ' όλα οι πρώην συνεργάτες της τράπεζας Γκόλντμαν Σαξ που βρίσκονται στην αμερικανική κυβέρνηση και στο Κογκρέσο καθώς και οι λομπίστες της Γουόλ Στριτ να εμποδίσουν κάθε πραγματικό έλεγχο του χρηματοπιστωτικού τομέα... Επίσης στην Αγγλία, στην Ελβετία ή στη Γερμανία πολύ λίγα έχουν γίνει στο θέμα αυτό», έγραφε η συντηρητική γερμανική εφημερίδα «Ντι Βελτ».

Σκάνδαλο
Αντί για φόρους επιδοτήσεις

Ισχύς χωρίς οικονομικά ανταλλάγματα δεν σημαίνει τίποτα στην εποχή μας. Γι' αυτό και οι κολοσσιαίες επιχειρήσεις που προαναφέραμε δεν πληρώνουν ουσιαστικά φόρους. Οπως γράφουν οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης», η Τζένεραλ Ελέκτρικ για παράδειγμα, με κέρδη μέσα στις ΗΠΑ το 2010 ύψους 5 δισεκατομμυρίων δολαρίων, όχι μόνο δεν πλήρωσε ούτε ένα δολάριο φόρο, αλλά πήρε κι από πάνω προνομιακές επιδοτήσεις τριών δισεκατομμυρίων δολαρίων! Σκανδαλώδες, αλλά συνηθισμένο πλέον. Αρκεί να φανταστεί κανείς ότι στις ΗΠΑ της δεκαετίας του 1950, το κράτος εισέπραττε από τις επιχειρήσεις το 30% των εσόδων του, ενώ το 2009 εισέπραξε μόλις το... 6,6%! Τώρα τα κράτη «γδέρνουν» φορολογικά τους πολίτες τους. Οι εταιρείες κάνουν πάρτι.

Του Γιώργου Δελαστίκ από το ΕΘΝΟΣ

Σπείρα τοκογλύφων

 



Τι είναι η τοκογλυφία;
Η τοκογλυφία - το επιβεβαιώνουν κάθε μέρα τα κανάλια που μεταδίδουν υπό μορφή σίριαλ τα περί της σπείρας στη Θεσσαλονίκη - είναι συνώνυμη με την πιο αισχρή εκμετάλλευση του ανήμπορου.
Είναι ένας επονείδιστος εκβιασμός. Μια αφαίμαξη έως φυσικής εξόντωσης του αδύναμου από τον ισχυρό. Είναι μια πορεία προς την καταστροφή για όποιον μπλεχτεί στα δίχτυα των τοκογλύφων, που λειτουργούν ως μαφία, ως γκάνγκστερς, ως τραμπούκοι
Είναι αλητεία και απανθρωπιά μαζί.
*
Και το θύμα των τοκογλύφων - που προφανώς δεν έπεσε στα νύχια των τοκογλύφων από χόμπι αλλά...
από ανάγκη - τι είναι; Μα αυτό που προφανώς είναι: Θύμα.
Δεν νοείται, και άλλωστε δεν το είδαμε από κανέναν από τους δακρύβρεχτους τηλεπαρουσιαστές ή τους σχολιαστές της υπόθεσης της Θεσσαλονίκης να τα βάζει με το θύμα.
Ολοι, μέχρι βαθμού σπαραξικάρδιου - για τις ανάγκες του φακού - μελοδράματος, συντάσσονται με τους ανθρώπους που για τον έναν ή τον άλλον λόγο βρέθηκαν να «χρωστάνε» στους τοκογλύφους.
Δεν είδαμε τους κυρίους σχολιαστές
- αυτό τους το... αναγνωρίζουμε -
ούτε να αλλάζουν τους ρόλους, ούτε να αποκαλούν «θύτη» το θύμα των τοκογλύφων, ούτε να τον αποπαίρνουν, ούτε να του ζητούν ευθύνες για το δράμα του, ούτε πολύ περισσότερο να ισχυρίζονται ότι «τέτοιος άμυαλος» που ήταν «καλά να πάθει» και ότι «του άξιζε» να του πίνουν το αίμα οι τοκογλύφοι.
***
Μέχρι εδώ όλα είναι πολύ σωστά και πολύ λογικά.
Μόνο να...
Σε αυτή τη χώρα - για να τα πάρουμε από την αρχή - υπάρχει, ξέρετε, μια σπείρα τοκογλύφων που δρα ασύστολα.
Την απαρτίζουν οι ελληνικές τράπεζες, οι διασυνδεμένες με χίλια νήματα με
τους βιομήχανους,
τους εφοπλιστές και
τα μονοπώλια.
Αυτές οι τράπεζες, που κατέχουν σεβαστό μέρος των ομολόγων του δημοσίου χρέους για την «εξόφληση» του οποίου ο λαός αυτής της χώρας υφίσταται Μνημόνια, είναι οι ίδιες τράπεζες που - τα δυο τελευταία χρόνια της κοινωνικής καταστροφής - έχουν λάβει «ενισχύσεις» πάνω από 170 δισ. ευρώ...
*
Επίσης, αυτή τη σπείρα των τοκογλύφων που αλωνίζει στη χώρα, πολυπλόκαμη καθώς είναι, την απαρτίζουν ντόπιοι και ξένοι «φουσκωτοί» (σ.σ.: τους λένε και «τεχνοκράτες») διαφόρων ευαγών ιδρυμάτων που ακούνε στα ονόματα
Ευρωπαϊκή Ενωση,
Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα,
Διεθνές Νομισματικό Ταμείο,
Διεθνής Ενωση Τραπεζών κ.ο.κ.
*
Τέλος, είμαστε υποχρεωμένοι για την πληρότητα του... ρεπορτάζ να αναφέρουμε ότι, για την εν λόγω σπείρα, υπάρχει έντονη φημολογία πως την εκπροσωπούν πρόσωπα, που, όπως συνηθίζεται σε αυτές τις περιπτώσεις, θεωρούνται «υπεράνω υποψίας»:
Κάποιοι, μάλιστα, ισχυρίζονται ότι ανάμεσα στους «ανθρώπους» της σπείρας συμπεριλαμβάνονται
πολιτικοί (που λειτουργούν ως τραπεζίτες),
τραπεζίτες (που λειτουργούν ως πολιτικοί),
διαμορφωτές της κοινής γνώμης (που λειτουργούν ως «παπαγαλάκια»),
κι άλλα τέτοια ανθρωποειδή (που λειτουργούν ως ΔουΝουΤοειδή)...
*
Ε, λοιπόν, με τούτη τη σπείρα των τοκογλύφων,
  • στην οποία ο ελληνικός λαός μέσα στη δεκαετία του 2000 τής πλήρωσε σε τόκους και σε χρεολύσια μισό τρισ. ευρώ (!),
  • με τούτη τη σπείρα που, παρότι έχει «γδάρει» τους Ελληνες, τώρα λέει ότι ο ελληνικός λαός της χρωστάει κι άλλα 360 δισ. ευρώ (!),
  • με τούτη τη σπείρα, που λέει ότι ο ελληνικός λαός θα είναι «βιώσιμος» μόνο στην περίπτωση που θα ζει για να την πληρώνει, ότι ο λαός μετά από μια νέα δεκαετία με νέους τόκους, τότε, κατά το 2020, και πάλι θα της χρωστάει ακόμα περί τα 300 δισ. ευρώ και βάλε(!),
συμβαίνει κάτι το (φαινομενικά) αξιοπερίεργο:
Πρόκειται για μια σπείρα τοκογλύφων, που όχι μόνο χαίρει πλήρους ασυλίας, αλλά που εδώ και δυο χρόνια από κανάλια, ραδιόφωνα, εφημερίδες και από το καθεστωτικό πολιτικό σύμπαν αποκαλείται «ομάδα σωτηρίας»!
Που η συμπεριφορά της και η δράση των εκπροσώπων της παρουσιάζεται σαν «πατριωτισμός»!
Που οι εκβιασμοί, η τρομοκρατία, οι τραμπουκισμοί και οι αλητείες της προπαγανδίζονται σαν «φιλανθρωπία» των «δανειστών»
και που τα θύματά της, όλος ο ελληνικός λαός, ελεεινολογούνται σαν «κοπρίτες», «ανεπρόκοποι», «μπαταχτζήδες» και «κοπρίτες»!
*
Πράγματι, άλλες σπείρες τοκογλύφων να θεωρούνται κακές κι άλλες σπείρες τοκογλύφων να θεωρούνται «καλές», μοιάζει παράξενο. Φυσικά, κάποιος λόγος θα υπάρχει. Και δεν μπορεί - όλα μας τα λένε - κάποια στιγμή η κυρία Τρέμη, ο κ. Καψής, ο κ. Πρετεντέρης, ο κ. Κύρτσος, η κυρία Στάη, θα μας το εξηγήσουν κι αυτό...

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ, μοντάζ Γρέκι

Δύο χρόνια αμελέτητα

 



Όποιο παιδάκι διάβασε το Μνημόνιο να σηκώσει το χέρι του ανέκραξαν σιωπηρά τα βοθροκάναλα και οι δημοσιογράφοι-μέλη της Ιεράς Εξέτασης του πρѠκτύ ! Πρώτος-πρώτος πετάχτηκε ο μικρός και άμυαλος Χρηστάκης Πρωτόπαππας. Ακολούθησε η Κατερινούλα η Μπατζελή και οι φωνούλες άλλων μικρών μαθητών που χάθηκαν πίσω από τις νέες δηλώσεις του Μιχαλάκη Δακρυοχοΐδη, ο οποίος το παίζει αρσενικός με υψηλό αίσθημα ευθύνης.

Είπε ο Μιχαλάκης ότι την 11.11.2011 κατέρρευσε η κυβέρνηση, επειδή δεν ήρθαν όλα εκείνα που όλα μαζί τα αμελέτητα οραματίζονταν. Αφού δεν διάβασες το μνημόνιο ρε Μιχάλη πώς ήξερες ποιο είναι το όραμα; Τι οραματιζόσουν; Αυτό που νόμιζες ότι θα έφερνε το Μνημόνιο; Αν είσαι τόσο αφελής, ασφαλώς και δεν κάνεις για τη δουλειά που σου ανέθεσαν οι υπερατλαντικοί πάτρονές σου. Εκτός...
και αυτό γράφει το σενάριο που σου έχουν παραδώσει. Κάτι θα ξέρουν αυτοί.

Μιχαλάκη, δεν είσαι απλώς αμελέτητος. Δεν είσαι ειλικρινής, δεν είσαι ντόμπρος. Είσαι κυνικός και ψυχρός εκτελεστής. Αφού βασάνισες και μαχαίρωσες τα θύματά σου, γυρίζεις και τους λες «Ε και; Τί έγινε;». Και επιβραβεύεσαι από την παρέα των προδοτών. Ουδείς σου ζήτησε να παραιτηθείς. Για θυμήσου, όμως, τί συνέβη με όσους συντρόφους σου δεν ψήφισαν τα Μνημόνια. Διεγράφησαν εν ριπή οφθαλμού. Ούτε εκείνες οι διαγραφές σε παρακίνησαν να το διαβάσεις το ρημάδι, ώστε να αντιληφθείς γιατί οι διαγραφέντες δεν άντεχαν να το ψηφίσουν και προτίμησαν να απομακρυνθούν από το κόμμα και τη νομή της εξουσίας;

Από τους 300 ηθοποιούς που διαθέτει το άνωθεν του μνημείου του Αγνώστου Στρατιώτου παράρτημα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, μόνον 150 λέει υπέγραψαν εξουσιοδοτήσεις για να ερευνηθεί η ύπαρξη ή μη λογαριασμών τους στην Ελβετία. Πουθενά, όμως, δεν αναρτήθηκαν τα ονόματα των μη υπογραψάντων ή έστω των υπογραψάντων, ώστε να δούμε δια της εις άτοπον απαγωγής ποιοί δεν υπέγραψαν και ν’ αρχίσουμε το κράξιμο. Δεν άπτεται, ως φαίνεται, της «Διαύγειας» το ζήτημα αυτό. Αλλά ούτε ένας δημοσιογράφος επεδίωξε να λάβει εις χείρας του τον κατάλογο των υπογραψάντων. Τους πνίγει ο καταρράκτης των δακρύων του Μιχαλάκη, τον οποίο δεν αφήνουν σε χλωρό κλαδί. Τον μαστιγώνουν καθημερινά ρωτώντας και ξαναρωτώντας, μήπως και επανορθώσει τις κουταμάρες που μας αραδιάζει.

Για να μη γράφω, όμως, πολλά για να περιγράψω την απερίγραπτη κατάσταση του Μιχαλάκη και της παρέας των αμελέτητων, θα μεταφέρω μία σημερινή σκηνή από αίθουσα δικαστηρίου. Εξετάζεται ως μάρτυς σε αστική υπόθεση ο βουλευτής Πειραιώς Εμμανουήλ Μπεντενιώτης. Κάποια στιγμή ακούγεται από έδρας: «Κύριε μάρτυς δεν μας δίνετε να καταλάβουμε. Μέχρι τώρα δεν έχω λάβει σαφή απάντηση σε καμμἰα ερώτησή μου». Υπενθυμίζω ότι μεταξύ πολλών άλλων, ο εν λόγω βουλευτής προήδρευσε και της Εξεταστικής των Πραγμάτων Επιτροπής για την υπόθεση της Μονής Βατοπεδίου.
Καληνύχτα μας….

[σπονδυλωτό αρθρίδιο του Σωτήριου Καλαμίτση]
Από TaXalia, μοντάζ Γρέκι

Έσβησε η λάμψη του ναού του Lifestyle.

 Η ΙΜΑΚΟ του Κωστόπουλου ψάχνει το «φιλί» της ζωής

Θέμα χρόνου είναι για τον γνωστό εκδότη, Πέτρο Κωστόπουλο, ιδιοκτήτη της IMAKO, να καταθέσει αίτηση υπαγωγής της εταιρείας στο άρθρο 99. Ο άλλοτε «βασιλιάς» του lifestyle και των περιοδικών, σήμερα ζει τον εφιάλτη της οικονομικής κατάρρευσης.

«Η ζωή είναι μικρή για να είναι θλιβερή» ήταν το σλόγκαν του περιοδικού «Κλικ», όπου ο ίδιος διετέλεσε με επιτυχία για πρώτη φορά διευθυντής και αποτέλεσε την απαρχή της επέλασής του...
στον χώρο των media. Φυσικά, ο Πέτρος Κωστόπουλος γνώρισε τον «πανούργο» των εκδόσεων, Άρη Τερζόπουλου την ίδια περίοδο που το lifestyle στην Ελλάδα βρισκόταν σε «οργασμό», δύο συγκυρίες που έδωσαν την ευκαιρία στον τότε πολλά υποσχόμενο νέο να παίξει σχεδόν μόνος του παιχνίδι στο χώρο των lifestyle περιοδικών.

Είμαστε στο 1987, ο Κωστόπουλος γίνεται και επίσημα το πουλέν του Τερζόπουλου, το περιοδικό «Κλικ» απογειώνεται κυκλοφοριακά από τα πρώτα κιόλας τεύχη και η δίψα της δημιουργίας αλλά και της απληστίας μετατρέπουν τον παρολίγον clossar του Παρισιού σε μια γνήσια ιδιοφυία του ελληνικού lifestyle. Ο Κωστόπουλος έχει στην ομάδα του τους Στάθη Παπούλια, Γιώργο Μελισινό, Σταύρο Κούλα, Βαγγέλη Περρή, Αμαλία Μέη και πολλούς άλλους διαλεχτούς συνεργάτες που συντελούν στην καθιέρωση πρωτοποριακών εξωφύλλων για το «Κλικ».

Λίγα χρόνια αργότερα βουτηγμένος στην επιτυχία και «λoυσσασμένος» για επιχειρηματικά ανοίγματα ο Κωστόπουλος διευρύνει τις επαφές του, τις εξόδους του, τις φιλίες του. Έχοντας τσακωθεί με τον Τερζόπουλο, συναναστρέφεται με πολιτικούς του ΠΑΣΟΚ, επιχειρηματίες και γενικότερα με την ελίτ του lifestyle.

Τελικώς μια τυχαία συνάντηση του Κωστόπουλου με τον γνωστό επιχειρηματία της αλυσίδας σούπερ μάρκετ Πάνο Μαρινόπουλο και τον ιδιοκτήτη κατασκευαστικής, Δάκη Ιωάννου αποδεικνύεται «χρυσή». Το 1993 ιδρύεται η IMAΚO, εκδοτική εταιρεία, το όνομα της οποίας αποτελείται από τα αρχικά των επωνύμων των ιδρυτών της. Το Nitro, το Mirror, το Down Town και ένα σωρό ακόμη περιοδικά «τρελαίνουν» την αγορά και ξεπερνούν κάθε ρεκόρ κυκλοφορίας είχε σημειωθεί στο χώρο των περιοδικών.

Το lifestyle γίνεται για τον Κωστόπουλο τρόπος ζωής. Αρχίζει την μποέμικη ζωή, αγοράζει το εξοχικό του στη Μύκονο και δίνει την πρώτη του συνέντευξη σε εκπομπή μάλιστα της Λιάνας Κανέλλη στο Μega, ως ένα «φαινόμενο» των media.

O Κωστόπουλος στο απόγειο της IMAKO αγοράζει τις μετοχές των συνεταίρων του επεκτείνεται στο ραδιόφωνο σε μια τακτικής απόδειξης της παντοδυναμίας του και στη συνέχεια αρχίζει να «σχολάει» τους βασικούς συνεργάτες του αντικαθιστώντας τους με νέους. Η IMAKO μπαίνει στο Χρηματιστήριο, οι πωλήσεις των περιοδικών της εταιρείας καλπάζουν και ο Κωστόπουλος είναι και με τη βούλα μέχρι το 2002 ο βασιλιάς του lifestyle.

Εντωμεταξύ, έχει γνωρίσει την σύζυγο του, Τζένη Μπαλατσινού, κάνει όνειρα να χτίσει το δικό του σπίτι στη Φιλοθέη και επιδίδεται στο άθλημα της … πολυτελούς ζωής. Με καλεσμένους πολλάκις στο σαλόνι του τον κ. Κόκκαλη, τον Πέτρο Ευθυμίου και την ελίτ του οικονομικού κόσμου, έχει βάλει πλέον όλα του τα δάχτυλα στο μέλι.

Ωστόσο, η «πτώση» δεν άργησε να έρθει. Η ακριβή ζωή και τα δάνεια που πήρε για να δώσει ανάσες στην IMAKO φαίνεται ότι ήταν το τίμημα της προηγούμενης επιτυχίας. Οι κυκλοφορίες των περιοδικών της IMAKO κατρακύλησαν, το ρευστό τελείωσε και η αίγλη ξεθώριασε.

Στην πραγματικότητα τα προβλήματα στην IMAKO είχαν ξεκινήσει από τα τέλη του 2010 στη μισθοδοσία των εργαζομένων του ομίλου στον οποίο μέχρι πρόσφατα εκτός από περιοδικά και ηλεκτρονικές σελίδες lifestyle κυρίως περιεχομένου, συμπεριλαμβάνονται και οι ραδιοφωνικοί σταθμοί Sfera και Nitro.

Κι ενώ ο ίδιος ο Πέτρος Κωστόπουλος με ανακοίνωση του προς τους εργαζόμενους στις αρχές Σεπτεμβρίου του 2011, τους είχε διαβεβαιώσει πως το πρόβλημα ρευστότητας φτάνει στο τέλος του, η κατάσταση φαίνεται να είναι πολύ πιο δυσάρεστη από ό,τι κι ο ίδιος υπολόγιζε. Οι εργαζόμενοι- και κυρίως εκείνοι των οποίων οι αμοιβές ξεπερνούν σε μηνιαία βάση τα 1.000 ευρώ- παραμένουν απλήρωτοι εδώ και μήνες, με τις τελευταίες πληροφορίες να κάνουν λόγο πως η κατάθεση της αίτησης υπαγωγής στο άρθρο 99 του Πτωχευτικού Κώδικα. Ελάχιστοι εργαζόμενοι εμφανίστηκαν στα γραφεία τους μετά τις εορτές ολοκληρώνοντας την εικόνα διάλυσης στην IMAKO.

Ίσως τελικά- όπως υποστηρίζουν πολλοί- να έπεσε θύμα του σλόγκαν που επινόησε, η ζωή είναι μικρή για νε είναι μίζερη…

Α.Γ.
Από newpost

"Λες να μας...ψεκάζουν";

Αλήθειες και ψέμματα για τη πιο δημοφιλή "συνωμοσιολογία".Βίντεο





Δεν υπάρχει περίπτωση να μην το ΄χετε ακούσει,ειδικά τα δύο τελευταία χρόνια.Πότε με τη μορφή ερωτήματος: “Λέτε τελικά να μας “ψεκάζουν”; Και πότε από κάποιον πιο “συνωμοσιολόγο με τη βεβαιότητα ότι “σίγουρα μας ψεκάζουν”.


Η θεωρία των “ψεκασμών”, έχει να κάνει με τα αεροσκάφη που συχνά βλέπουμε και στον δικό μας ουρανό να αφήνουν πίσω τους μακρυές γραμμές άσπρου καπνού,ο οποίος μένει για πολύ ώρα ασάλευτος και στη συνέχεια γίνεται σύννεφο. Η θεωρία συνωμοσίας,λέει ότι αυτές είναι “πτήσεις ψεκασμού” με τις οποίες ουσιαστικά ελέγχουν τις αντιδράσεις του κόσμου.Η θεωρία υπάρχει εδώ και πάρα πολλά χρόνια,αλλά τα τελευταία δύο ανθεί στη χώρα μας.Ίσως επειδή δίνει σ΄ όλους μας ένα καλό άλλοθι για να εξηγήσουμε πως δεν υπάρχουν έντονες αντιδράσεις για όσα γίνονται και όσα ετοιμάζονται να γίνουν


Παρόλα αυτά δεν μπορούμε να αγνοήσουμε ότι τέτοιες πτήσεις πράγματι γίνονται και δεν μπορούν όλες αυτές οι “άσπρες γραμμές” να δικαιολογηθούν με τις εμπορικές πτήσεις. Σε πολλές χώρες έχει τεθεί το ζήτημα.Στην Ιταλία και στη Γαλλία δεν υπήρξε απάντηση.Στις ΗΠΑ,συνέδεσαν αυτές τις πτήσεις με τις έρευνες για το φαινόμενο του θερμοκηπίου και στη Γερμανία κάποιοι μίλησαν για έρευνες σχετικά με την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας.Μάλλον περίεργη και ύποπτη η γερμανική εκδοχή.


Η επικρατούσα άποψη πάντως έχει να κάνει με πειράματα και έρευνες για “τον έλεγχο του κλίματος σε συγκεκριμένες περιοχές”. Όχι ότι είναι ασήμαντο.Κάτι τέτοιο είναι υπέρ-όπλο στα χέρια όποιου μπορεί να το κάνει.


Το βίντεο που ακολουθεί είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον και δίνει πολλά στοιχεία για τα όσα έχουν ειπωθεί γι΄ αυτές τις παράξενες πτήσεις. Αν θα σας πείσουν ή όχι είναι καθαρά δικό σας θέμα.

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ
πηγή:onalert.gr