Τετάρτη 29 Φεβρουαρίου 2012

Ο Μανούσος, ο κρητικός βοσκός, στο … Στρασβούργο

 



Του Μιχάλη Τζανάκη*

Εισήγηση του κρητικού βοσκού, Μανούσου στην ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με θέμα : «Ευρώπη και ελληνική κρίση»

Σύντεκνοι και συντέκνισσες,

Άφηκα τα οζά στ αόρι*, για να ρθω επαέ* να σα σε πω δυο κουβέντες και να τσ ακούσετε με προσοχή.

Θαρρώ, πως δε καταλαβαίνετε πως ούλοι οι Έλληνες δεν είναι σα κι αυτούς που ρχονται κάθε τρεις και λίγο επαέ και τους κουνείτε τα δαχτύλια, να φοβηθούνε, κι ούτε έχουμε ούλοι οι Έλληνες τον...
καφά* του Βενιζέλου να μας εσβερκώνετε*, όποτε σας γουστάρει και να μας ελαλείτε σα τα πρόβατα.

Κατέχομε το, πως οι κυβερνήτες μας ήτονε μπήτι* άχρηστοι κι αχαϊρευτοι και μας επαίζανε σαν τα μαϊμούνια 30 χρόνια τώρα. Κατέχομε το πώς δεν κατέχανε να μοιράσουνε δυο γαϊδάρω άχερα, κι αν τα μοιράζανε τα παίρνανε ούλα για την αφεντιά τως. Κατέχομε το πώς φταίμε κι εμείς απού τσι ψηφίζαμε τοσανά χρόνια, μα ίντα θέτε δα από πα και πέρα; Αυτά θα τα ξεκαθαρίσομε εμείς λίαν συντόμως, είναι δικοί μας λογαριασμοί.

Από τ αόρι μαθαίνω πως μόνη σας έγνοια είναι να πάρετε τα χαρθιά που σα σε χρωστούμε. Μα σεις μωρέ θέτε πια πολλά από κείνανά που μας εδώκετε. Και θαρρώ πως δε θέτε μόνο χαρθιά. Θέτε κι άλλα που δε μπορείτε μαυροκακομοίρηδες να τα πάρετε χρόνια τώρα. Τον ήλιο μωρέ θέτε, και τη θάλασσα, και τον ουρανό μας, και τα πουλιά μας, και τσι βράχους μας και το φιλότιμο μας και το γέλιο μας και τσι χορούς μας και τσι μουσικές μας και τα φαγιά μας και τσι φωνές μας. Ζηλεύετε μωρέ παράωροι* τα οζά* μου, το μιτάτο μου, την ασκομαντούρα* μου. Εκεινονά είναι το πρόβλημα σας.

Ανεμαζώνεστε επαέ ούλοι οι σφουγγοκωλάριοι* και λέτε ούλες τσι παραωριές για τσι τράπεζες και τα ομόλογα και τα σκουπιδόχαρτα σας. Και θαρρείτε πως ετουτανά τα χαρθιά είναι η πλάση κι η πρόοδος σας. Μαύρα μεσάνυχτα έχετε ούλοι σας.

Κι ύστερα λέτε πως θα μας πετάξετε όξω από την Ευρώπη. Ίντα θαρρείτε μωρέ, πως είναι εκεινηνά η Ευρώπη χωρίς την Ελλάδα; Πράμα δεν είναι. Και τ όνομα τζι, τσ αρχαίους έλληνες παραμυθάδες το χρωστεί. Ίντα θαρρείτε πως είναι η Ευρώπη; Οι αποικίες σας είναι απού ξεβγάλατε ούλους τσι λαούς για να τοσε παίρνετε τα χρυσάφια γή τα στρατόπεδα που ξεβγάνατε τς Οβραίους; Τον κακό σας το φλάρο… ο Παρθενώνας είναι μωρέ κι ούλα τα κλεψιμέικα* που χετε στα μουσεία σας και δείχνετε τα τσι Κινέζους. Εμείς μωρέ στα βουνά κλέφτομε τα πρόβατα να κάνομε σεϊρι* τς άλλους βοσκούς, μα δε κλέφτομε ιδέες και ιδανικά κι αξίες. Κι εμείς άμα στο χωριό ζορίζεται ένας πάμε ούλοι και προστρέχομε να τονε βοηθήσομε.

Επαέ μέσα που είστε και καλά γραμματιζούμενοι, δεν έχετε ακούσει για τον μεγάλο παραμυθά, τον Όμηρο, τσ Αισχύλους, τσι Περικλήδες, τσ Αριστοτέληδες, τσι Παλαιολόγους, τσι Μακρυγιάννηδες, τσι Παλαμάδες και τσι Θοδωράκηδες; Κατέχετε τσι ούλους, γιατί αυτοί μωρέ σας τα μάθανε τα γράμματα.

Κι οι κολόνες, μωρέ, τσι δρόμους σας κι αυτές από μας τσι πήρετε και τσι γλώσσες, μωρέ, που μιλείτε δικές μας είναι. Εγώ που δεν κατέχω γρι εγγλέζικα, σας ακούω από οψάργας* και τα μισά που λέτε ρωμέικα είναι και δεν το χαμπαριάζετε.

Από πού μωρέ θα μας σε βγάλετε; Από το σπίτι τω παππούδω σας; Να μας σε βγάλετε μωρέ, μα ν αλλάξετε όνομα και γλώσσα και να μη λέτε για δημοκρατία και φιλοσοφία. Και να βγάλετε μωρέ τσ Αφροδίτες και τσι Φειδίες απ τα μουσεία σας, να δείχνετε μωρέ τα Άουσβιτς και τσ αλυσίδες τω σκλάβων τσ Αφρικής.

Επαέ ήρθα να σα σε πω εκεινανά που οι Λουκάδες* και τα Γιωργάκια* και τ Αντωνάκια* δε σας σε λένε, γιάντα τς Αμερικές και στα Λονδίνα δεν επαίξανε Κορνάρο, δεν εμάθανε για τσι Δροσουλίτες και δεν ακούσανε τσι μπαλωθιές του Κόρακα* και του Ξωπατέρα*. Σφουγγοκωλάριοι εσπουδάσανε να ανταλλάσσουνε χαρθιά και «κουρέματα». Ίσαμε εκεια πήγανε. Και δα εβρήκε ο Φίλιππος το Ναθαναήλ. Εγώ μωρέ, έχω τα ντουφέκια τω παππούδω μου που πολεμούσανε για τα «ΟΧΙ», αυτοί λένε την αλήθεια, όχι τα ινστιτούτα σας- που γέμισε ο κόσμος από τέτοια-, και οι λέσχες σας απού ναι πιο πολλές απ τα σχολεία πια στη χώρα μου, που λένε μόνο «ΝΑΙ».

Να ρθετε μωρέ ούλοι σας στο μιτάτο* να σα σε φιλέψω, να ρθετε να πιούμε τη ρακί, να σας σε χτυπήσει μιαολιά* αέρας κρητικός, γιατί μόνο έτσιδά θα ξεξινίσετε, γιατί ανέ δείτε τα μούτρα σας, είναι όλο κακομοιριά και παραωριά.

Και μάθετε καλά, πως χωρίς τσι μπεμβέδες τσι μερσεντέδες και τσ ανοστιές που μας εταΪζετε, Ελλάδα θα υπάρχει, χωρίς τσ Αφροδίτες μας έχετε μπατιρίσει ντελόγο* και κατέχετε το καλά όσο κι εγώ. Από δα και μπρος το λοιπό, μ εμένα θα κάμετε τη διαπραγμάτευση κι όχι με τα Γιωργάκια, τα Αντωνάκια και τσι Λουκάδες. Κι εγώ δεν είμαι ο «anonymous»,να φορώ τη μουστρουχίνα* στα μούτρα μου, να μαι σαν τη μασκάρα, είμαι ο Μανούσος, ο βοσκός απ τα βουνά τσι Κρήτης.

αόρι* βουνό
επαέ* εδώ
καφά* σβέρκος
εσβερκώνετε* χτυπώ στο κεφάλι, δίνω καρπαζιά.
Μπήτι* εντελώς
Επαίζανε* κοροϊδεύανε
παράωροι* ανόητοι
οζά* ζώα
σφουγγοκωλάριοι* καζαντζακική λέξη, γραφειοκράτες

ασκομαντούρα* μουσικό όργανο (παρόμοιο με τη σκωτζέζικη γκάιντα) που παίζουν βοσκοί της Κρήτης, κατασκευασμένο από δέρμα προβάτου.

οψάργας* χθες αργά

Λουκάδες* και τα Γιωργάκια* και τ Αντωνάκια* Λ. Παπαδήμος, μη εκλεγμένος πρωθυπουργός, Γ. Παπανδρέου, Α. Σαμαράς,αρχηγοί κομμάτων που κατάστρεψαν την Ελλάδα.

Κόρακα* Ξωπατέρα*. Ήρωες των κρητικών επαναστάσεων που θυσιάστηκαν για την ελευθερία. Ο Μ. Κόρακας, από την Πόμπια, πήρε μέρος σε πάρα πολλά κινήματα και επαναστάσεις μέσα κι έξω από την Κρήτη και θεωρείται ένας απ τους σημαντικότερους «τουρκοφάγους» των ελληνικών επαναστάσεων του 19ου αιώνα. Ο Ξέπαπας, ή Ξωπατέρας υπερασπίστηκε με λίγους καλόγερους , απέναντι σε ολόκληρο στρατό, το μοναστήρι της Οδηγήτριας στη Μεσαρά, μέχρι να πέσει και ο τελευταίος απ τους πολιορκημένους

Κλεψιμέικα* κλοπιμαία
κάνομε σεϊρι* κοροϊδεύουμε
μιτάτο* πετρόχτιστο καταφύγιο των βοσκών στα ορεινά της Κρήτης
μιαολιά* λιγάκι
ντελόγο* αμέσως
μουστρουχίνα*μάσκα

* ο Μιχάλης Τζανάκης είναι φιλόλογος

Ο μεγαλο-οφειλέτης, που βαφτίζεται εθνικός ευεργέτης!

 



Στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, το είδαμε και αυτό! Κάποιοι επιχειρούν να αναβιώσουν και να εφαρμόσουν στην πράξη το παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, «Το ασχημόπαπο και ο κύκνος».

Πώς αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί το μπαράζ δημοσιευμάτων τις περασμένες ημέρες υπέρ του επιχειρηματία, που – όπως αποκάλυψε η Ισοτιμία – χρωστάει στη ΔΕΗ πάνω....
από 100 εκατομμύρια ευρώ!

Κυριακάτικη Δημοκρατία και Κεφάλαιο χαρακτήρισαν τον Ευάγγελο Μυτιληναίο «αθόρυβο ευεργέτη», λέγοντας ότι έβγαλε από το ταμείο του 35 εκατομμύρια ευρώ μετρητά, για να πληρώσει φορτίο υγροποιημένου αερίου της Shell, που παρέδωσε στο ΔΕΣΦΑ. Υποστηρίζουν, μάλιστα, ότι «ένας μεγάλος Έλληνας επιχειρηματίας ευεργέτησε τη χώρα», όταν οι Τούρκοι έκλεισαν τους αγωγούς και ότι παρουσιάστηκε «εκεί που απέτυχαν οι άλλοι».

Ουδείς, όμως, λέει από πού βρέθηκαν αυτά τα χρήματα.

Ουδείς αναφέρει ότι, με αυτό τον τρόπο, ο Ευάγγελος Μυτιληναίος – που θα λάβει το αέριο με τη μορφή swap από τη ΔΕΠΑ – πλήρωσε στην ουσία με τα χρήματα, που οφείλει στη ΔΕΗ και τα οποία δεν αποπληρώνει.

Ουδείς αναφέρει ότι με αυτό τον τρόπο, αφού η απόσβεση του φορτίου θα γίνει τους επόμενους μήνες από την ηλεκτροπαραγωγή, ο Ευάγγελος Μυτιληναίος ανταγωνίζεται άνισα τις εταιρίες στις οποίες χρωστά αυτά τα ποσά,που στην ουσία, στο τέλος της ημέρας, πληρώνουμε από την τσέπη μας όλοι οι Έλληνες φορολογούμενοι.

Οι δύο αυτές αναφορές δεν είναι οι μόνες στα μέσα ενημέρωσης υπέρ του συγκεκριμένου επιχειρηματία. Το τελευταίο διάστημα καταγράφεται μπαράζ δημοσιευμάτων υπέρ του κ. Μυτιληναίου, που θυμίζουμε ότι χαρακτήρισε πρόσφατα «χρυσωρυχείο» για τις επιχειρήσεις του την επιστροφή στη δραχμή.

Το επικοινωνιακό αυτό μπαράζ παραπέμπει σε άλλο, γνωστό επιχειρηματία, που φιλοξενούνταν επί μακρόν με ευνοϊκά σχόλια σε έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα και οι εταιρίες του είχαν έντονη διαφημιστική παρουσία και τώρα διώκεται από την ελληνική δικαιοσύνη…

Σε κάθε περίπτωση, είναι τουλάχιστον προκλητικό να βαφτίζουμε «εθνικό ευεργέτη», τον επιχειρηματία, που λειτουργεί βασιζόμενος στα χρέη του προς δημόσιες επιχειρήσεις, που επιλέγει να μην εξοφλεί.

Από το tsantiri

Η φωτογραφία με την Καρυάτιδα που συγκινεί όλους τους Έλληνες

 



«ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ - ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΩ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ»
Τον γύρο του διαδικτύου κάνει η φωτογραφία με την κλεμμένη Καρυάτιδα που βρίσκεται στο Βρετανικό Μουσείο που φαίνεται να ζητά να επιστρέψει στην πατρίδα της.

Η φωτογραφία έχει μέχρι στιγμής εκατοντάδες κοινοποιήσεις και όλο και γίνεται και...
γνωστότερη, ενώ. συγκινητικό είναι το μήνυμα που αναγράφεται δεξιά και αριστερά από το άγαλμα της Καρυάτιδας.

Στην φωτογραφία η Καρυάτιδα απεικονίζεται να λέει: «Γεννήθηκα στην Ελλάδα. Οι αδερφές μου είναι εκεί. Είμαι Ελληνίδα και θέλω να πάω στην πατρίδα μου».

Από iefimerida

Η εξαθλίωση οδηγεί στη βία...

 


Από το  Ποντίκι
thumb
Στις 27 Φεβρουαρίου 2012 συμπληρώθηκαν 200 χρόνια από την παρθενική ομιλία του Λόρδου Βύρωνα στη Βουλή των Λόρδων, με την οποία ο Μπάιρον τάχθηκε στο πλευρό των εξεγερμένων κλωστοϋφαντουργών του Νότιγχαμ, οι οποίοι κατέστρεφαν τους νέους αργαλειούς που τους οδηγούσαν στη μαζική ανεργία και στην εξα­θλίωση.
 
Η συζήτηση στη Βουλή αφορούσε νομοσχέδιο της κυβέρνησης που προέβλεπε τη θανατική ποι­νή για τους εξεγερμένους «Λουδίτες» και ο Μπά­ιρον ήταν ο μόνος από τους λόρδους που το...
κατα­ψήφισε. Με τον λόγο του υπήρξε καταπέλτης κατά της κοινωνικής αδικίας μέσα στη Μ. Βρετανία, αλ­λά και κατά των δεινών της Αυτοκρατορίας.
 
Ο Σύνδεσμος «Μπάιρον» για τον Φιλελληνισμό και τον Πολιτισμό μετέφρασε την ομιλία του Μπάι­ρον και ετοίμασε έκδοση με τίτλο «Λόρδος Βύρων: Λόγος υπέρ αδυνάτων», την οποία θα παρουσιάσει σε εκδήλωση στη Στοά του Βιβλίου, στις 29 Φε­βρουαρίου 2012, ώρα 12.00. Κεντρικός ομιλητής στην εκδήλωση θα είναι ο Tony Simpson , διευθυ­ντής του Ιδρύματος Μπέρτραντ Ράσελ για την ει­ρήνη, το οποίο εδρεύει στο Νότιγχαμ, δηλαδή στην περιοχή που βρίσκεται και το προγονικό σπίτι του Λόρδου Βύρωνα, το περίφημο Newstead Abbey .
 
Ο Σύνδεσμος «Μπάιρον» θεωρεί ότι οι ιδέες, η ποίηση και οι αγώνες του Λόρδου Βύρωνα διατη­ρούν την επικαιρότητά τους στο ακέραιο στις ση­μερινές συνθήκες που ζει η χώρα μας, αλλά και άλλες χώρες, υπό την καταστροφική επέλαση του νεοφιλελευθερισμού. Την ίδια ώρα, ο Σύνδεσμος πιστεύει ότι χρειάζεται ένας σύγχρονος φιλελλη­νισμός για τον 21ο αιώνα.
 
Το «Π» δημοσιεύει την ομιλία του Λόρδου Βύρω­να, η οποία έχει ως εξής:
«Λόρδοι μου,
Το ζήτημα που υποβάλλεται στις Εξοχότητές σας σήμερα για πρώτη φορά, παρότι νέο στη Βου­λή, δεν είναι καθόλου νέο για τη χώρα. Πιστεύω ότι έχει απασχολήσει τον λογισμό ανθρώπων κά­θε περιγραφής πολύ πριν τεθεί υπόψη αυτού του νομοθετικού σώματος, του οποίου και μόνο η πα­ρέμβαση θα μπορούσε να προσφέρει ουσιαστική βοήθεια.
Ως άνθρωπος που έχει κάποιους δεσμούς με την πληγείσα κομητεία, και παρότι είμαι όχι μόνο νέος στην παρούσα Βουλή αλλά και άγνωστος σχεδόν σε κάθε άτομο την προσοχή του οποίου ελπίζω να προσελκύσω, οφείλω να αξιώσω λίγη από την υπομονή και την επιείκεια που μπορούν να διαθέσουν οι Εξοχότητές σας, ενόσω παραθέτω κάποιες πα­ρατηρήσεις πάνω σε ένα πρόβλημα για το οποίο ομολογώ ότι ενδιαφέρομαι ιδιαίτερα.
 
Το να εισέλθω στις λεπτομέρειες των ταραχών θα ήταν περιττό: η Βουλή ήδη γνωρίζει ότι έχει δι­απραχθεί κάθε είδους βιαιοπραγία πλην της πραγ­ματικής αιματοχυσίας, και ότι οι ιδιοκτήτες των καινούργιων αργαλειών, των τόσο μισητών στους εξεγερμένους, και όλα τα πρόσωπα που υποτίθεται ότι σχετίζονται με αυτούς, έχουν γίνει αποδέ­κτες προσβολής και βίας.
 
Στον λίγο χρόνο που πέρασα πρόσφατα στο Νότινχαμσαϊρ, δεν παρήλθαν ούτε δώδεκα ώρες χω­ρίς κάποια νέα πράξη βίας, και την ημέρα που έφυ­γα από την κομητεία πληροφορήθηκα ότι σαράντα
νέοι αργαλειοί καταστράφηκαν το περασμένο βράδυ, ως συνήθως, χωρίς να υπάρξει αντίσταση και χωρίς να γίνει αντιληπτό.
 
Τέτοια ήταν λοιπόν η κατάσταση στην οποία βρισκόταν τότε η κομητεία, και έχω λόγους να πι­στεύω ότι εξακολουθεί αυτή τη στιγμή να βρίσκε­ται στην ίδια κατάσταση.
 
Όμως, ενώ ομολογουμένως αυτές οι βιαιοπραγί­ες είναι μία πραγματικότητα που έχει πάρει ανησυ­χητικές διαστάσεις, δεν μπορούμε να αρνηθούμε ότι προκύπτουν μέσα σε συνθήκες της πιο πρωτο­φανούς απελπισίας: η ένταση με την οποία εμμέ­νουν αυτοί οι εξαθλιωμένοι άνθρωποι στη δράση τους είναι μία απόδειξη ότι τίποτε πέρα από την απόλυτη στέρηση δεν θα μπορούσε να εξωθήσει μία μεγάλη, και κάποτε τίμια και εργατική, τάξη ανθρώπων σε υπερβολές τόσο επικίνδυνες για τους ίδιους, τις οικογένειές τους και την κοινωνία.
 
Κατά το χρονικό διάστημα στο οποίο αναφέρο­μαι, η πόλη και κομητεία είχαν επιβαρυνθεί με ισχυρά στρατιωτικά αποσπάσματα. Η αστυνομία βρισκόταν εν δράσει, οι δικαστές συσκέπτονταν, κι όμως όλες οι ενέργειες, πολιτικές και στρατιωτικές, είχαν οδηγήσει σε τίποτα. Δεν υπήρξε ούτε μία περίπτωση επ’ αυτοφώρω σύλληψης πραγμα­τικού παραβάτη, κατά του οποίου να υπάρχουν επαρκείς νομικές αποδείξεις για καταδίκη.
 
Αλλά η αστυνομία, παρά την ανικανότητά της, δεν παρέμεινε διόλου άεργη: εντοπίστηκαν κά­μποσοι διαβόητοι κακοποιοί, άνθρωποι που αντι­μετωπίζουν την πιθανότητα καταδίκης, βάσει ξε­κάθαρων στοιχείων, για το βαρύτατο έγκλημα του πένεσθαι: Άνδρες, ένοχοι για το αισχρό έγκλημα της νόμιμης σποράς πολλών τέκνων, τα οποία, λό­γω των καιρών (!), δεν ήταν σε θέση να συντηρή­σουν.
 
Στην ανεργία
 
Η ζημία που υπέστησαν οι ιδιοκτήτες των εκσυγ­χρονισμένων αργαλειών είναι σοβαρή. Οι μηχανές αυτές ήταν για εκείνους ένα πλεονέκτημα, στον βαθμό που τους επέτρεψαν να υπερβούν την ανά­γκη απασχόλησης ενός μέρους των εργατών, οι οποίοι στη συνέχεια αφέθηκαν να λιμοκτονήσουν. Με την υιοθέτηση ενός συγκεκριμένου τύπου αρ­γαλειού, ένας άνθρωπος εκτελούσε τη δουλειά πολλών, και το πλεόνασμα των εργατών εξέπεσε στην ανεργία.
 
«Σε ποια κατάσταση απάθειας βρισκόμαστε;»
 
Πρέπει ωστόσο να παρατηρήσουμε ότι το παρα­γόμενο προϊόν ήταν κατώτερης ποιότητας, μη εμπο­ρεύσιμο στο εσωτερικό, και απλώς κατασκευασμέ­νο πρόχειρα και βιαστικά με στόχο την εξαγωγή. Στη φρασεολογία του επαγγέλματος, πήρε το όνομα ‘‘δί­χτυ αράχνης’’.
Οι αποδιωγμένοι εργάτες, τυφλωμένοι από την άγνοιά τους, αντί να υποδεχτούν με αγαλλίαση αυ­τές τις βελτιώσεις σε τέχνες τόσο ευεργετικές για την ανθρωπότητα, είδαν τους εαυτούς τους ως εξι­λαστήρια θύματα στον βωμό της προόδου της μηχα­νοποίησης.
 
Μέσα στην αφέλειά τους, φαντάστηκαν ότι η επι­βίωση και η ευημερία των εργατικών φτωχών είναι ζητήματα μεγαλύτερης σπουδαιότητας απ’ ό,τι ο πλουτισμός λίγων προσώπων χάρη σε οποιεσδήπο­τε τεχνικές βελτιώσεις στα εργαλεία της δουλειάς, βελτιώσεις που έδιωξαν τους τεχνίτες από τη δου­λειά τους, και κατέστησαν τον εργάτη ανάξιο του ημερομισθίου του.
 
Και πρέπει να ομολογήσουμε ότι, παρόλο που η υιοθέτηση μεγαλύτερων μηχανημάτων στον τομέα αυτόν του εμπορίου μας, που ήταν κάποτε καύχημα της χώρας μας, θα μπορούσε να είναι ωφέλιμη για τον εργοδότη χωρίς να είναι επιζήμια για τον εργα­ζόμενο, κι όμως, στην παρούσα κατάσταση της πα­ραγωγής μας, που σαπίζει σε αποθήκες, χωρίς κά­ποια προοπτική εξαγωγής, με τη ζήτηση προϊόντος και εργασίας εξίσου μειωμένη, οι αργαλειοί αυτού του τύπου καταλήγουν να επιδεινώνουν την απελ­πισία και τη δυσαρέσκεια των απογοητευμένων πα­σχόντων, που τις υφίστανται.
 
Βαθύτερη η αιτία
 
Όμως η πραγματική αιτία αυτής της απελπισίας και των επακόλουθων ταραχών είναι βαθύτερη. Όταν μας λένε ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν συνασπιστεί με στόχο όχι μόνο την καταστροφή της ίδιας τους της άνεσης αλλά και αυτών καθ’ εαυτών των μέσων επι-βίωσής τους, μπορούμε άραγε να παραβλέψουμε ότι είναι αυτή η οδυνηρή πολιτική, ο καταστροφικός πόλεμος των τελευταίων δεκαοκτώ ετών, που έχει καταστρέψει την άνεσή τους, την άνεσή σας, την άνεση όλων των ανθρώπων;
Αυτή η πολιτική, η οποία έλκει την καταγωγή της από ‘‘μεγάλους πολιτικούς που δεν είναι πλέον μαζί μας’’, επιβίωσε τον θάνατό τους για να γίνει κατάρα επί των ζωντανών, σε τρίτη και τέταρτη γενιά! Αυτοί οι άνθρωποι ποτέ δεν κατάστρεψαν τους αργαλειούς τους μέχρι που έφτασαν να είναι άχρηστοι και χει­ρότερα από άχρηστοι: μέχρι που έγιναν πραγματικά εμπόδια στον αγώνα τους για τον επιούσιο άρτο.
Πώς μπορείτε, επομένως, να απορείτε που σε καιρούς όπως οι σημερινοί – όταν συναντάμε τη χρεοκοπία, την αποδεδειγμένη απάτη και το έγκλη­μα σε μία κοινωνική βαθμίδα όχι πολύ κατώτερη από αυτήν των Εξοχοτήτων σας – η κατώτατη, αλλά κάποτε η πιο χρήσιμη, μερίδα του λαού, λησμόνησε το καθήκον της μέσα στην απελπισία της, και κατέ­ληξε απλώς λιγότερο ένοχη από τους εκπροσώπους της; Αλλά, ενώ ο υψηλά ιστάμενος παραβάτης μπο­ρεί να βρει τα μέσα για να ξεγελάσει τον νόμο, πρέ­πει να θεσπιστούν νέες θανατικές ποινές, πρέπει να στηθούν νέες παγίδες θανάτου για τον δύστυχο μηχανικό, που η λιμοκτονία τον οδηγεί στην ενοχή.
Οι άνθρωποι αυτοί ήταν πρόθυμοι να σκάψουν, αλλά το τσαπί βρισκόταν σε χέρια άλλων. Δεν ντρέπονταν να ζητιανέψουν, αλλά δεν υπήρχε κανείς να τους προσφέρει ανακούφιση. Είχαν αποκοπεί από τα ίδια τα μέσα της επιβίωσής τους, όλες οι άλλες θέσεις εργασίας ήταν κατειλημμένες. Και οι υπερ­βολές τους, ανεξάρτητα από το αν αξίζουν τον οίκτο και την καταδίκη, δύσκολα μπορούν να προκαλέ­σουν έκπληξη.
 
Έχει λεχθεί ότι οι χειριστές των αργαλειών συνερ­γούν στην καταστροφή τους διά της ανοχής τους. Αν αυτό αποδειχθεί στην εξεταστική διαδικασία, τέ­τοιοι συνεργοί στο έγκλημα θα πρέπει να βρεθούν πρώτοι και κύριοι μεταξύ των τιμωρουμένων.
 
Ήλπιζα, ωστόσο, ότι οποιοδήποτε μέτρο θέσει η κυβέρνηση της Αυτού Μεγαλειότητας στις Εξοχότητές σας προς απόφαση, θα είχε σαν βάση του τη συν­διαλλαγή ή, αν αυτό ήταν αδύνατο, ότι θα θεωρού­νταν προϋπόθεση να προηγηθεί μία διερεύνηση, μία εις βάθος διαβούλευση. Και όχι ότι θα κληθούμε άμεσα, χωρίς προσεκτική μελέτη και εντελώς αβάσι­μα, να αποφασίσουμε συλλήβδην θανατικές καταδί­κες και να τις υπογράψουμε με κλειστά μάτια.
 
Αλλά, το να δεχτούμε ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν είχαν κανέναν λόγο να διαμαρτύρονται, ότι τα παρά­πονα των ίδιων και των εργοδοτών τους ήταν εξίσου αβάσιμα, ότι τους άξιζε να πάθουν το χειρότερο – πόση αναποτελεσματικότητα, πόση βλακεία υπάρ­χει στη μέθοδο που επελέγη για να τους αντιμετωπί­σει! Και γιατί καλέσαμε τον στρατό, για να γίνει περίγελος, αν έπρεπε να τον καλέσουμε καν;
 
Αν μου το επιτρέπει η διαφορά των εποχών, ήταν απλώς μία παρωδία της καλοκαιρινής εκστρατείας
του ταγματάρχη Στέρτζιον και, πράγματι, όλες οι δράσεις, πολιτικές και στρατιωτικές, φαίνονταν να ακολουθούν το πρότυπο του δημάρχου και της εται­ρείας Γκάρραττ. Τέτοιες προελάσεις και αντιπροελάσεις! – από το Νόττινγκχαμ στο Μπούλουελ, από το Μπούλουελ στο Μπάνφορντ, από το Μπάνφορντ στο Μάνσφηλντ!
 
Πολεμικά λάφυρα
 
Και όταν επιτέλους τα αποσπάσματα έφταναν στον προορισμό τους, μετά πάσης “περηφάνειας, επισημότητος και λαμπρότητος ενός ενδόξου πολέ­μου”, έφταναν πάνω στην ώρα για να διαπιστώσουν τα ήδη πεπραγμένα και να επιβεβαιώσουν τη διαφυ­γή των δραστών, για να περισυλλέξουν τα κομμάτια των σπασμένων αργαλειών ως “spolia opima” (πο­λεμικά λάφυρα), και να γυρίσουν στους στρατώνες τους εν μέσω του περίγελου των γραιών και των γιουχαρισμάτων των παιδιών.
 
Τώρα, όμως, αν και σε μια ελεύθερη χώρα, όπου θα εύχονταν κανείς ο στρατός μας να μην εμπνέει ποτέ ιδιαίτερο δέος, τουλάχιστον σε μας τους ίδιους, δεν μπορώ να δω τη λογική στο να τους τοποθετού­με σε καταστάσεις όπου δεν μπορεί παρά να γελοιοποιηθούν. Όπως το σπαθί είναι το χειρότερο επιχεί­ρημα που μπορεί να χρησιμοποιηθεί, έτσι θα όφειλε να είναι και το έσχατο. Στην περίπτωση αυτή ήταν το πρώτο, αλλά, ευτυχώς, μένοντας προς το παρόν στη θήκη του. Τα παρόντα μέτρα θα το βγάλουν από το θηκάρι, αυτή τη φορά στ’ αλήθεια.
Κι όμως, αν είχαν γίνει οι πρέπουσες διαβουλεύ­σεις στα πρώτα στάδια αυτών των ταραχών, αν τα παράπονα των ανθρώπων αυτών και των αφεντικών τους (διότι και αυτοί επίσης είχαν τα παράπονά τους) είχαν εκτιμηθεί και εξεταστεί δίκαια και σωστά, πι­στεύω ειλικρινά ότι ίσως είχαν βρεθεί τρόποι για να επανέλθουν οι εργαζόμενοι στις ασχολίες τους και η γαλήνη στην κομητεία.
 
Αυτή τη στιγμή η κομητεία υποφέρει από το διπλό άγος ενός άπραγου στρατεύματος και ενός λιμοκτονούντος πληθυσμού. Σε ποια κατάσταση απάθειας έχουμε περιπέσει επί τόσον καιρό, ώστε τώρα μόνο για πρώτη φορά να πληροφορείται επισήμως η Βου­λή για αυτές τις αναταραχές; Όλα αυτά λάμβαναν χώρα 130 μίλια από το Λονδίνο.
Κι όμως εμείς, “οι καλοί και ξένοιαστοι άνδρες θε­ωρούσαμε σίγουρο ότι το μεγαλείο μας ωρίμαζε”, και είχαμε στρωθεί να απολαύσουμε τους θριάμβους μας στο εξωτερικό, εν μέσω της καταστροφής στο εσωτερικό. Όμως όλες οι πόλεις που πήρατε, όλοι οι στρατοί που υποχώρησαν μπροστά στους αρχηγούς σας δεν είναι παρά ασήμαντοι λόγοι αυτοεπαίνου, αν η χώρα σας διχάζεται ενάντια στον εαυτό της κι αν πρέπει να εξαπολύσετε τους δραγώνους και τους δημίους σας ενάντια στους συμπολίτες σας.
 
Αποκαλείτε αυτούς τους ανθρώπους όχλο, απελ­πισμένο, επικίνδυνο και αδαή. Και φαίνεται να νομί­ζετε ότι ο μόνος τρόπος να καθησυχάσετε αυτό το πολυκέφαλο τέρας (“bellua m ultorum capitum”) εί­ναι να κλαδέψετε μερικά από τα περιττά του κεφά­λια. Αλλά ακόμα και ένας όχλος μπορεί ευκολότερα να υποκύψει στη λογική με έναν συνδυασμό συμ­φιλιωτικής διάθεσης και αποφασιστικότητας, παρά επιτείνοντας τον εκνευρισμό και πολλαπλασιάζο­ντας τις ποινές.
Έχουμε άραγε επίγνωση των υποχρεώσεών μας προς έναν όχλο; Είναι αυτός ο ίδιος όχλος που δουλεύει τα χωράφια σας και υπηρετεί στα σπίτια σας, που επανδρώνει το ναυτικό σας και στρατολογείται στον στρατό σας, που σας επέτρεψε να αψηφήσετε όλη την υφήλιο, και μπορεί επίσης να αψηφήσει και εσάς τους ίδιους όταν η αδιαφορία και η συμφορά τους έχει φέρει σε απελπισία!
 
Αιτήματα για βοήθεια
 
Μπορείτε να αποκαλείτε τον λαό όχλο, αλλά μην ξεχνάτε ότι ένας όχλος πολύ συχνά εκφράζει τα αι­σθήματα του λαού. Και οφείλω εδώ να παρατηρήσω, με πόση προθυμία έχετε τη συνήθεια να σπεύδετε σε βοήθεια των παθόντων συμμάχων μας, αφήνο­ντας τους παθόντες της δικής σας χώρας στη φροντί­δα της θείας πρόνοιας ή της ενορίας. Όταν οι Πορτο­γάλοι υπέφεραν κατά τη διάρκεια της υποχώρησης των Γάλλων, κάθε χέρι απλώθηκε για να βοηθήσει, κάθε παλάμη άνοιξε για να συνδράμει, για να τους δώσει τη δυνατότητα να ξαναχτίσουν τα χωριά τους και να ξαναγεμ ίσουν τις σιταποθήκες τους.
Και τη στιγμή αυτή, όταν χιλιάδες παραπλανημέ­νοι αλλά εξαιρετικά άτυχοι συμπατριώτες σας πα­λεύουν με την πείνα και με αφόρητες κακουχίες, η μεγαλοδωρία σας, όπως ξεκίνησε στο εξωτερικό οφείλει και να εξαντληθεί στη χώρα μας. Ένα πολύ μικρότερο ποσό, η δεκάτη του ευεργετήματος που χορηγήθηκε στην Πορτογαλία, ακόμα και αν ήταν αδύνατον να επαναπροσληφθούν αυτοί οι άνθρωποι (πράγμα που δεν μπορώ να αποδεχθώ χωρίς εξετα­στική διαδικασία), θα είχε καταστήσει περιττά τα τρυφερά ελέη της ξιφολόγχης και της αγχόνης.
 
Αλλά φαίνεται πως οι φίλοι μας έχουν το δίχως άλλο πολλά αιτήματα για βοήθεια από το εξωτερι­κό ώστε να μπορούν να αποδεχθούν την προοπτική της στήριξης στο εσωτερικό - αν και ποτέ πριν δεν απαίτησαν τέτοιου είδους συνθήκες.
Έχω διασχίσει το πεδίο του πολέμου στην Χερσόνησο (Ιβηρική), έχω βρεθεί σε μερικές από τις πιο καταπιεσμένες επαρχίες της Τουρκίας, μα ποτέ, υπό τα πλέον δεσποτικά καθεστώτα απίστων, δεν έχω αντικρίσει τέτοια ελεεινή εξαθλίωση σαν και αυτή που είδα από τότε που επέστρεψα στην καρδιά μιας Χριστιανικής χώρας.
 
Και ποιες είναι οι θεραπείες σας; Έπειτα από μή­νες απραξίας, και από επιπλέον μήνες δράσης χει­ρότερης κι από αδράνεια, επιτέλους έρχεται στο προσκήνιο ο μεγάλος ειδικός, η αλάνθαστη πανά­κεια όλων των γιατρών του κράτους, από τις μέρες του Δράκοντα μέχρι σήμερα.
Αφού πάρουν τον σφυγμό και κουνήσουν το κεφά­λι πάνω από τον ασθενή, αφού συστήσουν τη συνή­θη θεραπεία με ζεστό νερό και αφαίμαξη – το ζεστό νερό της γελοίας αστυνομίας σας και τα νυστέρια του στρατού σας –, αυτοί οι σπασμοί οφείλουν τώρα να καταλήξουν σε θάνατο, τη σίγουρη κατάληξη των ιατροσοφίων όλων των Αφαιμακτών της πολιτικής.
- Δεν υπάρχει αρκετό αίμα στον ποινικό σας κώ­δικα;
- Αφήνοντας στην άκρη τη χειροπιαστή αδικία και τη βέβαιη αναποτελεσματικότητα του νομοσχεδίου, δεν αρκούν οι θανατικές ποινές που έχετε στους νό­μους σας;
- Δεν υπάρχει αρκετό αίμα στον ποινικό σας κώδι­κα, ώστε να χρειάζεται να χυθεί κι άλλο για να φτά­σει στους Ουρανούς και να καταμαρτυρήσει εναντί­ον σας;
- Πώς θα θέσετε το νομοσχέδιό σας σε εφαρμογή;
- Μπορείτε να κλείσετε μια ολόκληρη κομητεία στις δικές τους φυλακές;
- Θα σηκώσετε μια αγχόνη σε κάθε χωράφι και θα κρεμάτε τους ανθρώπους σαν σκιάχτρα;
- Ή θα προχωρήσετε (ως οφείλετε, για να θέσετε αυτό το μέτρο σε εφαρμογή) σε αποδεκατισμό;
- Θα θέσετε την κομητεία σε στρατιωτικό νόμο;
- Θα την ερημώσετε και θα αφήσετε να κείτονται γύρω σας τα συντρίμμια;
- Και θα επαναφέρετε το δάσος του Σέργουντ, ως ένα ευπρόσδεκτο δώρο στο Στέμμα, στην προηγούμενή του κατάσταση, όταν προοριζόταν για βασιλικό κυνήγι και για κρησφύγετο των παρανόμων;
- Αυτές είναι οι θεραπείες για έναν λιμοκτονούντα και απεγνωσμένο πληθυσμό;
- Πρόκειται ο πεινασμένος άθλιος που αψήφησε τις ξιφολόγχες σας να τρομοκρατηθεί μπροστά στις αγ­χόνες σας;
- Όταν ο θάνατος είναι λύτρωση, και μάλιστα η μό­νη λύτρωση που είστε διατεθειμένοι να του παραχω­ρήσετε, νομίζετε ότι πρόκειται να καταλαγιάσει με φοβέρες;
- Θα μπορέσουν αυτό που δεν πέτυχαν οι γρεναδιέροι σας να το πετύχουν οι εκτελεστές σας;
- Αν προχωρήσετε κατά το γράμμα του νόμου, τότε πού είναι τα αποδεικτικά στοιχεία σας;
Αυτοί που αρνήθηκαν να καταδώσουν τους συνε­νόχους τους όταν η ποινή ήταν μόνο η εξορία, δύ­σκολα θα μπουν σε πειρασμό να καταθέσουν ενα­ντίον τους όταν η ποινή είναι ο θάνατος. Με όλο τον σεβασμό στους ευγενείς λόρδους που έχω απέναντί μου, νομίζω ότι αν προηγηθεί μια κάποια διερεύνη­ση και εξέταση του θέματος, ακόμα και αυτοί θα πεί­θονταν να αλλάξουν τους σκοπούς τους.
 
«Χρονοτριβείτε»
 
Αυτό το δημοφιλέστατο κρατικό μέτρο, τόσο θαυ­ματουργά αποτελεσματικό σε πολλές και πρόσφα­τες περιπτώσεις, η αναβολή, σίγουρα δεν θα ήταν χωρίς πλεονεκτήματα και σε αυτήν την περίπτωση. Όταν γίνεται μια πρόταση για χειραφέτηση ή ανα­κούφιση, διστάζετε, διαβουλεύεστε επί μακρόν, χρονοτριβείτε και παίζετε με το μυαλό του κόσμου, ενώ μια θανατική καταδίκη πρέπει να περάσει με συνοπτικές διαδικασίες, χωρίς καμία σκέψη για τις συνέπειες.
Είμαι σίγουρος, απ’ ό,τι έχω ακούσει, και απ’ ό,τι έχω δει, ότι το να περάσουμε το Νομοσχέδιο υπό όλες τις παρούσες συνθήκες, χωρίς διερεύ­νηση, χωρίς προσεκτική μελέτη, το μόνο που θα προσφέρει θα είναι να προσθέσει αδικία στην ορ­γή, και βαρβαρότητα στην αδιαφορία. Οι συντά­κτες ενός τέτοιου νομοσχεδίου πρέπει να είναι ικανοποιημένοι που κληρονόμησαν τις τιμές εκεί­νου του Αθηναίου νομοθέτη για τον οποίον λεγό­ταν ότι οι νόμοι του ήταν γραμμένοι όχι με μελάνι, αλλά με αίμα.
 
Αλλά έστω ότι ψηφίστηκε το νομοσχέδιο. Έστω ότι ένας από αυτούς τους ανθρώπους, όπως τους έχω δει εγώ - λιπόσαρκος από την πείνα, τσακισμένος από την απελπισία, γεμάτος αδιαφορία για μια ζωή που ίσως οι Εξοχότητές σας ετοιμάζονται αυτήν τη στιγμή να την αποτιμήσουν φτηνότερα κι από την τι­μή ενός νέου αργαλειού -, έστω ότι αυτός ο άνθρω­πος, περιτριγυρισμένος από τα παιδιά που αδυνατεί να ταΐσει διακινδυνεύοντας την ίδια την ύπαρξή του, διατρέχοντας τον κίνδυνο να αποχωριστεί για πάντα μια οικογένεια που ώς πρόσφατα συντηρούσε με κό­πους ειρηνικούς, και που δεν είναι δικό του φταίξι­μο ότι δεν μπορεί πλέον να τη συντηρήσει, έστω ότι αυτός ο άνθρωπος - και υπάρχουν δέκα χιλιάδες τέ­τοιοι μεταξύ των οποίων μπορείτε να διαλέξετε τα θύματά σας - σύρεται στο δικαστήριο, για να δικαστεί για αυτό το νέο αδίκημα, σύμφωνα με αυτόν τον νέο νόμο.
Και πάλι, μας λείπουν δύο πράγματα για τη δίκη και την καταδίκη του και αυτά είναι, κατά τη γνώμη μου, δώδεκα χασάπηδες για ένορκοι και ένας Τζέφρεϋς για δικαστής*!».

*Τζωρτζ Τζέφρεϋς (George Jeffreys , πρώτος βαρώνος του Ουέμ, 1645-89), Ουαλλός δικαστής, διαβόητος για τη σκληρότητα και τη διαφθορά του.
** [Τη μετάφραση από τα αγγλικά έκανε ο εκπαιδευ­τικός Θοδωρής Ηλιάδης. Στη μετάφραση συνέβαλαν βελτιωτικά η Τρισεύγενη Παπαδάκου].
 

Ο διασημότερος προικοθήρας πουλάει τ' ασημικά, η φυλακή μετά...

 It's an empty space (απ'τα ψηλά στα χαμηλά)






πηγή:

Σε βαθιά περισυλλογή η μεγάλη πολυκατοικία...

Τι θα συμβεί αν συνεχίσει ο τροϊκανός υπάλληλος να είναι υπουργός και…

 



…γίνει μάλιστα νέος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ;
Τι είπε ο ανεκδιήγητος και δεν τον πήρανε με τις σφαλιάρες;
Και γυαλίζει το μάτι του! Αυτός, πιο τροϊκανός από τα τροϊκανά αφεντικά του, θα ανοίξει ξανά τα ξερονήσια!
πηγή:sibilla ,φωτο από "Το Γρέκι"

Μαθητής της Α΄ τάξης Γυμνασίου της Κατερίνης χρειάζεται αίμα!

 



Μαθητής της Α΄ τάξης Γυμνασίου της Κατερίνης χρήζει της δικής μας βοήθειας…

Οι δικοι του εκπεμπουν sos καθως το παιδι εχει αναγκη απο αιμοπεταλια, ειναι

0 θετικος

0 αρνητικος

Για περισσότερες πληροφορίες τηλεφωνούμε στο 6945156201 στην κυρία ευρώπη υφαντίδου…..

Παρακαλούμε να δωσουμε ζωη στο παιδί αναμεταδιδοντας το μηνυμα…..

Καπου εκει εξω θα υπαρχει η …αγαπη!!!

Καπου εκει εξω θα υπαρχει η …λυση!!!

Η λυση εισαι ΕΣΥ…..

Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2012

Οι Rothschild θέλουν τις τράπεζες του Ιράν;

 







Μήπως ένα από τους βασικούς λόγους που οι ΗΠΑ και το Ισραήλ στοχοποιούν το Ιράν, είναι για να κερδίσουν τον έλεγχο της κεντρικής του τράπεζας;
Όσο αυξάνονται οι εντάσεις που οδηγούν προς έναν απερίσκεπτο πόλεμο στο Ιράν, τόσο αξίζει να συγκρίνουμε το ιρανικό τραπεζικό σύστημα με αυτά των ΗΠΑ, της Βρετανίας, και του Ισραήλ.
Κάποιοι ερευνητές, τονίζουν το γεγονός ότι, το Ιράν είναι μια από τις τρεις μόνο χώρες στον κόσμο, των οποίων η κεντρική τράπεζα δεν ελέγχεται από τους Rothschild.
Πριν από την 11/9/2001, οι χώρες αυτές ήταν επτά: Αφγανιστάν, Ιράκ, Σουδάν, Λιβύη, Κούβα, Β. Κορέα, και Ιράν.

Μέχρι το 2003, οι Rothschild κατάφεραν να «καταπιούν» το Αφγανιστάν και το Ιράκ, ενώ μέχρι το 2011, το ίδιο έγινε και με το Σουδάν και την Λιβύη.
Στην Λιβύη μάλιστα, εγκαθιδρύθηκε μια τράπεζα των Rothschild στη Βεγγάζη, την ώρα που η χώρα σπαράσσονταν από τον εμφύλιο πόλεμο!

Το Ισλάμ απαγορεύει την χρέωση τόκου, κάτι που αποτελεί σημαντικότατο πρόβλημα για το τραπεζικό σύστημα των Rothschild. Μέχρι πριν μερικούς αιώνες, το ίδιο ίσχυε και στον χριστιανικό κόσμο, και μάλιστα η χρέωση τόκου τιμωρούνταν με θάνατο. Θεωρούνταν ως εκμετάλλευση, και υποδούλωση!

Από το 1815 περίπου, οπότε και οι Rothschild ανέλαβαν τον έλεγχο της Τράπεζας της Αγγλίας, συνεχώς επεκτείνουν τον έλεγχό τους στις τράπεζες όλου του κόσμου. Η μέθοδος που ακολουθούσαν ήταν να πείθουν τους κατά τόπους διεφθαρμένους πολιτικούς να δέχονται τεράστια δάνεια, τα οποία όμως δεν μπορούν ποτέ να ξοφλήσουν, και έτσι οι χώρες τους να καθίστανται υποχείρια και θύματα των τραπεζικών δυνάμεων των Rothschild.

Αν κάποιος ηγέτης αρνείται τα δάνεια αυτά, απομακρύνεται ή δολοφονείται.
Αν αποτύχουν αυτές οι μέθοδοι, τότε πραγματοποιούνται εισβολές, και αμέσως εγκαθιδρύεται στη χώρα μια νέα κερδοσκοπική τράπεζα υπό τον έλεγχο των Rothschild.
Οι Rothschild ασκούν ισχυρότατη επιρροή στα παγκόσμια ΜΜΕ. Με την μέθοδο της συνεχούς επανάληψης, τα ΜΜΕ πείθουν τους λαούς να δέχονται ως αλήθεια τις διάφορες ιστορίες τρόμου σχετικά με τους «κακούς» του πλανήτη.

Οι Rothschild ελέγχουν την Τράπεζα της Αγγλίας, την αμερικανική Federal Reserve, την ΕΚΤ, το ΔΝΤ, την Παγκόσμια Τράπεζα, και την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών.
Παράλληλα, έχουν στα χέρια τους το μεγαλύτερο μέρος του παγκόσμιου χρυσού, ελέγχοντας και το χρηματιστήριο χρυσού του Λονδίνου, το οποίο καθημερινά ορίζει την τιμή του.

Λέγεται, πως η συγκεκριμένη οικογένεια κατέχει πάνω από τον μισό συνολικό πλούτο ολόκληρου του πλανήτη, που υπολογίζεται από την Credit Suisse στα $231 τρισεκατομμύρια. Όλα αυτά τα ελέγχει η σημερινή επικεφαλής της οικογένειας, Evelyn Rothschild.
Κάποιοι αντικειμενικοί παρατηρητές πιστεύουν πως η Τεχεράνη δεν δαιμονοποιείται επειδή αποτελεί μια πυρηνική απειλή, όπως οι Ταλιμπάν, ο Σαντάμ Χουσείν, αλλά και ο Καντάφι, δεν συνιστούσαν πραγματικές απειλές.

Τότε ποιος είναι ο πραγματικός λόγος;

Ο πραγματικός λόγος είναι τα τρισεκατομμύρια που θα κερδηθούν από το πετρέλαιο, ή τα αντίστοιχα από τον πόλεμο;

Ο πραγματικός λόγος είναι να χρεοκοπήσουν οι ΗΠΑ, ή να ξεκινήσει ο Γ` Π.Π.;

Ο πραγματικός λόγος είναι να καταστραφούν οι εχθροί του Ισραήλ, ή απλά να καταστραφεί η κεντρική τράπεζα του Ιράν, έτσι ώστε να μην μείνει κανείς που δεν θα συμμετέχει στην παγκόσμια τραπεζική κομπίνα των Rothschild;

Μπορεί τελικά ο πραγματικός λόγος να είναι ένας από όλους τους παραπάνω, ή ακόμη χειρότερα, όλοι μαζί!

Απόδοση: S.A.

Αντώνης Σαμαράς: «Μωρίας εγκώμιο»…

 




Η βλακεία των πολιτικών δεν είναι «προσωπική ιδιότητα», αλλά «πολιτική ιδιότητα». Προέρχεται από την ΑΝΤΙΦΑΣΗ της πολιτικής τους με την κοινωνική πραγματικότητα, τα αιχμηρά αιτήματα της εποχής και τις διαθέσεις της λαϊκής βούλησης.
Η ΑΝΤΙΦΑΣΗ Λόγων και Πράξεων αποτυπώνει ακριβώς αυτή τη διάσταση της Πολιτικής με την Πραγματικότητα και την απόπειρα κάλυψης αυτής της διάστασης: «Πολιτική μωρία»…Όσο πιο χαώδης και εκρηκτική είναι αυτή η ΔΙΑΣΤΑΣΗ τόσο και πιο βροντερή και απαστράπτουσα είναι και η ηλιθιότητα των πολιτικών…
Όταν οι αρχαίοι Έλληνες έλεγαν ότι ο Δίας, αν θέλει κάποιον να τον καταστρέψει του αφαιρεί πρώτα το λογικό, συνοψίζανε με δεισιδαιμονική μορφή βαθιές ιστορικές παρατηρήσεις.
Όταν ο Γκαίτε μιλάει για το λογικό που γίνεται μωρία (Vernunft wird Unsinn), ξαναβρίσκουμε την ίδια ιδέα ενός απρόσωπου Δία της ιστορικής διαλεκτικής που στερεί από λογική τους ξοφλημένους θεσμούς και καταδικάζει τους υπερασπιστές του σε κάθε αποτυχία και κακοτυχία, σε κάθε δημοκοπική μωρία και βλακεία…
Οι ηθοποιοί αυτού του θεάτρου του ιστορικού δράματος (Πολιτικοί, δημοσιογράφοι και τα ποικίλα προπαγανδιστικά ιερατεία) δεν κάνουν τίποτα άλλο από να δίνουν το χρώμα αυτού του δράματος και κυρίως τη σφραγίδα του παρασιτισμού τους και της χρεοκοπίας τους: Του πολιτικού τους θανάτου…
Σε αυτή τη «σφραγίδα» και τα «χρώματα», των πολιτικά ξοφλημένων, καταγράφονται όλα τα χαρακτηριστικά της βουλητικής ανεπάρκειας, της πολιτικής κενότητας και ασημαντότητας, καθώς και της ηθικής μηδαμινότητας: Η μωρία…
Αυτά τα χαρακτηριστικά της σήψης και αποσύνθεσης έχουν, ΣΗΜΕΡΑ, πάρει αποτρόπαιες και μοχθηρές διαστάσεις.
Στα πράσινα ανδρείκελα καταγράφονται σαν μακάβριες ρυτιδώσεις φρενοβλάβειας.
Αυτές τις ψυχώσεις της πασοκικής παρασιτικής μωρίας τις αντιλαμβάνονται, σήμερα, οι ΠΑΝΤΕΣ. Ιδιαίτερα στα πρόσωπα του ηγετικού πυρήνα των πράσινων ανδρεικέλων, με πιο μακάβριες γκριμάτσες αυτές του Βενιζέλου, του Λοβέρδου, της Διαμαντοπούλου και CIA (Ο ΓΑΠ τείνει να «απαλλαχτεί», λόγω υπερβολικής βλακείας…).
Τα γαλάζια ανδρείκελα είχαν το «προνόμιο» να συγκαλύπτουν, για έναν κόσμο ευκολόπιστο, τη δική τους μωρία μέχρι χθες, με δημαγωγικές παρλαπίπες.
Όταν όμως οι «νταβάδες» (διεθνείς και εγχώριοι), κάτω από το βάρος της κατάρρευσής τους, ΑΦΑΙΡΕΣΑΝ το «χώρο» των δημαγωγικών ελιγμών και από τη ΝΔ, ΤΟΤΕ έλαμψε, ακτινοβολούσα, και η ΜΩΡΙΑ της ΝΔ και ιδιαίτερα του Αντώνη Σαμαρά…
Η συμμετοχή της ΝΔ στην παπαδήμια κυβέρνηση της ευρω-χούντας, ξεγύμνωσε και το κόμμα αυτό από τα φύλλα συκής της ΑΠΑΤΗΣ.Οι απανωτές και θεαματικές κωλοτούμπες του Αντώνη Σαμαρά τον έριξαν και αυτόν, με πάταγο, στον ΙΔΙΟ «κάλαθο» της ΜΩΡΙΑΣ που «συνωστίζονται» τα ανδρείκελα του ΠΑΣΟΚ…
Κάθε μέρα που περνάει ο Σαμαράς κατρακυλάει όλο πιο πολύ και σε τέτοιο βαθμό που ταυτίζεται πλήρως με τον ΓΑΠ, διεκδικώντας τα πρωτεία της ΜΩΡΙΑΣ…
Αδυνατείς πλέον να ξεχωρίσεις αν ο ΓΑΠ είναι ο Σαμαράς ή ο Σαμαράς είναι ο ΓΑΠ…
Ο Σαμαράς πάει να τρελάνει και τους πιο φανατικούς οπαδούς της ΝΔ, όταν «πυροβολεί» το πρώτο Μνημόνιο σαν κακό και αγωνίζεται υστερικά για το δεύτερο Μνημόνιο και την εφαρμογή του: Το Μνημόνιο του τελεσίδικου θανάτου της Ελλάδας και του λαού της!!!!

«Πυροβολεί» την ιδέα μιας μελλοντικής συγκυβέρνησης με το ΠΑΣΟΚ, όταν ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΑ με το ΠΑΣΟΚ για το τελευταίο «Συμβόλαιο Θανάτου» των τοκογλύφων, εναντίον της Ελλάδας…Ο Σαμαράς αναπτύσσει το τελικό φίνις για να κόψει το νήμα του πρωταθλητού της ΜΩΡΙΑΣ…
Υ.Γ. Για τον Καρατζαφέρη δεν έχουμε να πούμε τίποτα. Αυτός είναι η γλοιωδέστατη καρικατούρα της βλακείας. Έτσι σαν καρικατούρα, τρέχει πίσω από τους πρωταγωνιστές της βλακείας, είναι απλώς ένας κομπάρσος της ανοησίας και της κακόγουστης δημοκοπίας…

Λόγω εκλογών τάζουν διαγραφές δανείων!!!

 





  • Ακολουθούν και πάλι τη συνταγή "λεφτά υπάρχουν", ενώ είναι πάρα πολύ πιθανό να αλλάξουν γνώμη μετά τις εκλογές και να μην διαγράψουν τίποτε...

Βλέπουν ότι τα ποσοστά μετά τις εκλογές για τα κόμματα που υπερψήφισαν τα μνημόνιο να συρρικνώνονται και να ανεβαίνουν οι αντι-μνημονιακές δυνάμεις.

Από την στιγμή που οι εκλογές «κλείδωσαν» είτε αρχές Μαΐου είτε τέλη Απριλίου, δεν μπορούν να κάνουν πίσω και αρχίζουν τις δημοσιοσχετίστικες παροχές, αφού δεν μπορούν να τάξουν προσλήψεις στο Δημόσιο!

Σύμφωνα με το ΕΘΝΟΣ, (το ανέφερε και το Mega), η κυβέρνηση φέρεται να συζητά με τις τράπεζες να διαγραφούν τα δάνεια νοικοκυριών και επιχειρήσεων κατά 20% – 30%, στα πρότυπα της Ισλανδίας.

Αυτό, φυσικά, θα στοιχίσει στις τράπεζες από 50 – 70 δις ευρώ σύμφωνα με τους υπολογισμούς. Δεν είναι τυχαίο που αυτό ακολουθεί την πάγια τακτική: βγαίνει η είδηση πρώτα με τη μορφή δημοσιεύματος, στη συνέχεια μετρούν τις αντιδράσεις και το φέρνουν με κάποιες τροποποιήσεις.

Ωστόσο, αυτή η εξέλιξη – που εννοείται πως είναι θετική για τους υπερχρεωμένους Έλληνες – έρχεται μόλις λίγο καιρό πριν την επίσημη προεκλογική περίοδο μπας και ανέβουν τα ποσοστά των κομμάτων κερδίζοντας την χαμένη εύνοια των ψηφοφόρων, μπροστά στην ελπίδα τους να ανασάνουν οικονομικά από τον στενό κορσέ των τραπεζικών δανείων.

Ντρίπλα Τσίπρα!

Ο Αλέξης Τσίπρας κατέθεσε σχετική επίκαιρη ερώτηση στον Λουκά Παπαδήμο, για τις διαγραφές των χρεών, αφού το θέμα το είχε θίξει καιρό πριν. Έτσι, το αναδεικνύει και στη Βουλή, πιέζοντας να γίνει πραγματικότητα εις βάρος των τραπεζιτών και υπέρ των Ελλήνων πολιτών. Μάλιστα, το ίδιο έκανε προ ημερών και η Ισλανδία, το παράδειγμα – θαύμα που κανένα από τα καθεστωτικά ΜΜΕ δεν προβάλει!

“Επίκαιρη ερώτηση
Προς τον κ. Πρωθυπουργό
Θέμα: «Διαγραφή χρεών των νοικοκυριών από τις τράπεζες»
Οι υποχρεώσεις των νοικοκυριών προς τις τράπεζες υπερβαίνουν το ποσό των 112 δις ευρώ. Στις σημερινές μνημονιακές συνθήκες, με τις συνεχείς μειώσεις των μισθών και των συντάξεων, την εκτίναξη της ανεργίας και της επιβολής νέων δυσβάσταχτων φόρων, είναι φανερό πως ένα πολύ μεγάλο μέρος των δανειακών υποχρεώσεων δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί. Είναι χαρακτηριστικό πως τα τελευταία τρία χρόνια τα στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια που δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν τριπλασιάστηκαν.

Επειδή η ευθύνη βαραίνει αποκλειστικά την πολιτική ηγεσία που δεν άσκησε τις υποχρεώσεις της για έλεγχο και τις αναγκαίες πολιτικές παρεμβάσεις ώστε να έμπαινε φραγμός στην ασυδοσία των τραπεζιτών, επειδή το τραπεζικό λόμπι από την δεκαετία του 2000, παραβίασε συστηματικά τα υγιή πιστοδοτικά κριτήρια, όπως ορίζονταν και από την Τράπεζα της Ελλάδος και συνειδητά έσπρωξε χιλιάδες εργαζόμενους και νοικοκυριά στην υπερχρέωση, με μόνο κριτήριο την άντληση υψηλής κερδοφορίας, αδιαφορώντας για τους κινδύνους στην κοινωνία και την οικονομία,

Ερωτάται ο κ. Πρωθυπουργός

• Προτίθεται να προχωρήσει στην μερική ή ολική διαγραφή χρεών για την οικονομική ανακούφιση των εργαζομένων, των ανέργων και των υπερχρεωμένων νοικοκυριών, όταν το ατομικό ή οικογενειακό εισόδημα δεν υπερβαίνει αυτό που λογίζεται ως όριο φτώχειας;

• Προτίθεται σε όσους που για διάφορους λόγους μειώθηκε το εισόδημά τους ή έχασαν την εργασία τους, να προχωρήσει σε αντίστοιχη απομείωση των δανειακών τους υποχρεώσεων;

• Θα μεριμνήσει ώστε η μηνιαία καταβολή δόσεων σε όλες τις τράπεζες να μην υπερβαίνει το 30% των μηνιαίων ατομικών ή οικογενειακών αποδοχών;

• Θα γίνει εκλογίκευση των επιτοκίων που για καταναλωτικά κυρίως δάνεια ξεπερνούν κάθε κανονιστικό όριο;

• Θα επιβληθεί τώρα με το νέο πακτωλό δισεκατομμυρίων στις τράπεζες για την επανακεφαλαιοποίησή τους και η εξυγίανση των ισολογισμών τους με την διαγραφή των δανείων που αφορούν τα υπερδανεισμένα νοικοκυριά;
Ο ερωτών Βουλευτής
Αλέξης Τσίπρας”
πηγή:kostasxan 

Αποκάλυψη-σοκ: Μας «ετοίμαζαν» για το ΔΝΤ από τον Ιούνιο του 2009

 

ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΑΠΟΡΡΗΤΑ ΕΓΓΡΑΦΑ ΤΗΣ STRATFOR
Στο φως έρχονται απόρρητα αρχεία του παγκόσμιου δίκτυου πληροφοριών Stratfor, που χαρακτηρίζεται ως «σκιώδης CIA», σύμφωνα με τα οποία η προσφυγή της Ελλάδας στο ΔΝΤ φαίνεται να ετοιμαζόταν από τον Ιούνιο του 2009.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «ΤΑ ΝΕΑ», η αμερικάνικη ιδιωτική υπηρεσία πληροφοριών Stratfor φέρεται να παρακολουθεί τις κινήσεις της Ελλάδας σε σχέση με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο δέκα μήνες πριν γίνει η επίσημη αναγγελία από...
τον Γιώργο Παπανδρέου!

Ειδικότερα, από τα έγγραφα που αποκαλύπτει το Wikileaks, προκύπτει ότι η Stratfor είχε δύο πληροφοριοδότες στην Ελλάδα (GR001 και GR101). Τον Ιούνιο του 2009, ένας υπάλληλος της μυστικής υπηρεσίας, αρμόδιος και για την περιοχή των Βαλκανίων, απέστειλε στους συναδέλφους του ένα e-mail με τίτλο «Αναλυτικές Οδηγίες για την Ευρώπη - Βαθμίδα 3», μαζί με ένα συνημμένο αρχείο κειμένου, όπου περιέγραφε θέματα στα οποία έπρεπε να δοθεί «ιδιαίτερη βαρύτητα».
Ανάμεσα σε άλλα, ανέφερε: «Πρέπει να γνωρίζουμε επακριβώς τι συμβαίνει και εάν/πότε η Ελλάδα θα κάνει αίτηση για δάνειο από το ΔΝΤ. Είναι πολύ πιθανό να γίνουμε μάρτυρες μιας ολοκληρωτικής οικονομικής κατάρρευσης σε χώρα της ευρωζώνης. Παρακαλώ, δώστε προσοχή σε οποιαδήποτε σημάδια δημοπράτησης ομολόγων. Η Ελλάδα έχει μεγάλο χρέος, το πώς θα κινηθούν μπορεί να εξαρτάται από το τι θα γίνει με το χρέος τους».
Να σημειωθεί ότι τον Ιούνιο του 2009 που εστάλη το συγκεκριμένο email δεν ήταν ακόμα γνωστό ότι το έλλειμμα ήταν σε ιδιαίτερα ψηλά επίπεδα, καθώς το ταμειακό έλλειμμα 10% αποκαλύφθηκε μόλις στα τέλη του καλοκαιριού.
Αυτό δείχνει ότι οι πληροφορίες για την προσφυγή της Ελλάδας στο ΔΝΤ υπήρχαν και διακινούνταν από τις μυστικές υπηρεσίες πολύ πριν την πραγματική αναγγελία που έγινε πολλούς μήνες μετά.
Τα σχετικά ηλεκτρονικά μηνύματα (με αύξοντα αριθμό 5424835, 287636 και 168783) θα βρίσκονται στην πρωτότυπη μορφή τους στη διεύθυνση www.wikileaks.org/gifiles απόψε στις 20.00.

Από iefimerida

Η χώρα που έμεινε χωρίς ασυλία, δίνει ασυλία στον πρόεδρο της ΕΛΣΤΑΤ!

 




Ως γνωστόν, πρώτα βγαίνει η ψυχή του ανθρώπου και μετά το χούι. Η αλαζονεία είναι νόσος ανίατη, καθώς οι αλαζόνες αισθάνονται πάντα την ανάγκη να απαξιώνουν όλους τους άλλους σε μια προσπάθεια να τροφοδοτούν συνεχώς το υπερφίαλο «εγώ» τους.
Όσες προσπάθειες και αν καταβάλουν, στο τέλος η ασθένεια τους καταβάλλει και τους οδηγεί σε ατοπήματα που τελικά καταλήγουν σε μπούμερανγκ.
Ως ασθενείς, οι αλαζόνες έχουν τη συμπάθειά μας – αρκεί να μην ασχολούνται με την πολιτική.
Όταν, όμως, επιμένουν να...
μας κυβερνούν, τότε θα λαμβάνουν απαντήσεις.
Την προηγούμενη Τετάρτη, 22 Φεβρουαρίου, διεξήχθη στη Βουλή η περίφημη συζήτηση για την σύσταση εξεταστικής επιτροπής (μετά από παραπλανητική πρόταση συγκάλυψης 111 βουλευτών του ΠΑΣΟΚ) για τα στατιστικά στοιχεία.
Δεν ήταν η πρώτη φορά που έγινε συζήτηση για θέμα διαφορετικό από αυτό που υποτίθεται ότι επρόκειτο να συζητηθεί – εδώ οι εκπρόσωποι του έθνους δεν διάβασαν τα μνημόνια, την δικογραφία για την ΕΛΣΤΑΤ θα διάβαζαν;
Έτσι, ο κ. Βενιζέλος (που είχε διαβάσει τη δικογραφία, αν και με τον δικό του αλαζονικό τρόπο), μπόρεσε για άλλη μια φορά να επιδοθεί στο προσφιλές του σπορ της διαστροφής της πραγματικότητας και της απαξίωσης των πάντων – εισαγγελέων, καθηγητών, «μιας δημοσιογράφου» και γενικά όλων των μαρτύρων.
Κατ’ αρχήν, αισθάνθηκε την ανάγκη, όπως είπε, να… επαινέσει όλες τις πτέρυγες της Βουλής, διότι «παρότι οι βουλευτές έλαβαν γνώση αυτού του φακέλου, κανείς Βουλευτής και πιο συγκεκριμένα καμία ομάδα 30 Βουλευτών δεν υπέβαλαν πρόταση να κινηθεί η σχετική διαδικασία όπως προβλέπει το άρθρο 86 του Συντάγματος».
Κατά τη γνώμη του, «αυτή η αξιολόγηση του φακέλου, δηλαδή η αξιολόγηση που οδηγεί στο να παραμείνει αδιάφορη και αδρανής η Βουλή σε σχέση με τη δικογραφία αυτή, είναι απολύτως σωστή. Είναι η σωστή νομική αξιολόγηση του φακέλου αυτού. Και θέλω πραγματικά να το υπογραμμίσω αυτό γιατί δείχνει υπευθυνότητα, σύνεση, σοβαρότητα εκ μέρους όλων των πτερύγων της Βουλής και πρωτίστως εκ μέρους της Νέας Δημοκρατίας».
Κατόπιν, ο κ. Βενιζέλος… επέπληξε τον βουλευτή του ΛΑΟΣ Θ. Πλεύρη «και κάθε άλλον συνάδελφο που αναφέρθηκε ή σκέφθηκε να αναφερθεί στο φάκελο αυτό»!
Δηλαδή, ο κ. Βενιζέλος έκανε πως δεν κατάλαβε ούτε ότι δεν εσυζητείτο ο φάκελος που έστειλε στη Βουλή ο οικονομικός εισαγγελέας (αλλά άλλη παραπειστική πρόταση βουλευτών του κόμματός του), ούτε ότι η Ν.Δ. δεν επιθυμεί να συζητηθεί το θέμα και να συσταθεί εξεταστική επιτροπή από την παρούσα Βουλή, όπου έχει την πλειοψηφία το ΠΑΣΟΚ.

Δεν είδε κανένα αδίκημα!
Και βέβαια, από την σκέψη του εξοβέλισε – για τις ανάγκες της προπαγάνδας – τα ποινικά αδικήματα, τα κακουργήματα, που έχουν διαπραχθεί σε σχέση με τα στατιστικά στοιχεία του 2009.

Στο μάθημα Ποινικού Δικαίου που παρέδωσε, απέφυγε να περιλάβει την κατάφωρη παραβίαση του ιδρυτικού νόμου της ΕΛΣΤΑΤ, καθώς τα στοιχεία δόθηκαν χωρίς να συνεδριάσει το Δ.Σ. της στατιστικής υπηρεσίας και χωρίς αυτά να έχουν επικυρωθεί από τα μέλη του Δ.Σ., όπως ρητώς προέβλεπε ο νόμος 3832 του Μαρτίου 2010.

Οπότε, δήθεν αθώα, ρωτούσε από το βήμα της Βουλής: «Ποιο είναι το αδίκημα για το οποίο διεξήχθη προκαταρκτική εξέταση; Ποια είναι η μείζων σκέψη αυτού του δικανικού συλλογισμού; Σε ποιο νομικό κανόνα υπάγονται τα πραγματικά περιστατικά, αν των πραγματικών περιστατικών, αληθινών υποτιθεμένων, ποια νομοτυπική υπόσταση πληρούται και ποιος κανόνας δικαίου, ουσιαστικού Ποινικού Δικαίου, είναι αυτός που πρέπει να ενεργοποιηθεί;»

Και απαντούσε μόνος του: «Λοιπόν, κανείς»!

Μετά, απαξίωσε ακόμη και την διαβίβαση του φακέλου στη Βουλή βάσει του περίφημου (και κατάπτυστου) άρθρου 86.

Για να το πράξει, απαξίωσε τόσο τον οικονομικό εισαγγελέα που απέστειλε τον φάκελο επειδή διαπίστωσε ότι προέκυψαν στοιχεία για πολιτικά πρόσωπα, όσο και τους καθηγητές της στατιστικολογίας, τους οικονομολόγους, τους δημοσιογράφους, του πάντες, χρησιμοποιώντας μάλιστα και τον χαρακτηρισμό «τυχαίος μάρτυρας».

Όλοι είναι ανάξιοι λόγου για τον αλαζόνα υπουργό, διότι κατά τη γνώμη του όλοι είναι τυχάρπαστοι εκτός από τον ίδιο, που γεννήθηκε για να μας κυβερνά. Προσέξτε με ποιον τρόπο αναφέρεται στους μάρτυρες:

«Τι θα πει «στοιχεία»; Η αξιολογική κρίση ενός τυχαίου μάρτυρα που καλείται ως εκπρόσωπος της κοινής γνώμης, ενός καθηγητή, ενός οικονομολόγου, μιας δημοσιογράφου, που δεν ξέρουν κανένα πραγματικό περιστατικό για τίποτα, η αφηγηματική ελεύθερη αξιολόγηση, ότι έχω την εκτίμηση πως δεν μπορεί να μην έχει ανάμειξη πολιτικό πρόσωπο, είναι στοιχείο;

Αυτό είναι στοιχείο κατά την έννοια του Συντάγματος και της Ποινικής Δικονομίας; Όταν το Σύνταγμα αναφέρεται σε στοιχεία, εννοεί ότι αυτά που λέω ελεύθερα στο σπίτι μου, σε έναν κύκλο κοινωνικό, εάν τα πω παρουσία ενός Εισαγγελέα και μιας Γραμματέως τα ίδια, με την ίδια χαλαρότητα και την ίδια άνεση και την ίδια έλλειψη τεκμηρίωσης, ως δική μου εκτίμηση των πραγμάτων για το πώς γράφεται η ιστορία, πώς εξελίσσονται τα οικονομικά φαινόμενα και τα κοινωνικά φαινόμενα, εάν τις πολιτικές μου κρίσεις τις μετατρέψω σε κατάθεση ενώπιον ενός εισαγγελικού λειτουργού, αυτό είναι στοιχείο; Η καταγραφή των πολιτικών μου απόψεων έχει κάποια δικανική επίπτωση;»

(Τι λέτε τώρα; Έχει δικανική επίπτωση η εξόφθαλμη παραβίαση του νόμου, η αυταπόδεικτη παρανομία;)

Ακολούθως, ο κ. Βενιζέλος προανήγγειλε ότι την Τρίτη (σήμερα δηλαδή) θα φέρει στη Βουλή προς ψήφιση (και κατ’ εφαρμογή των αποφάσεων της 27ης Οκτωβρίου 2011 και των συμφωνιών της 21ης Φεβρουαρίου 2012), σχετική τροπολογία, διερωτώμενος και πάλι δήθεν αθώα και… γαλλιστί:

«Γιατί αφού συμφωνούμε στην κυβέρνηση Παπαδήμου, συμφωνούμε στην εφαρμογή της απόφασης της 26ης Οκτωβρίου, συμφωνούμε στο ότι έχει ιστορική σημασία η απόφαση των Βρυξελλών και οι συμφωνίες των Βρυξελλών της 21ης Φεβρουαρίου, πού θα διαφωνήσουμε; Στα ελάσσονα; Στις λεπτομέρειες; Στη μικρή ιστορία la pettite histoire, στην ανεκδοτολογία; Πού θα διαφωνήσουμε;»

Ώστε pettite histoire είναι η ανάγκη(;) να αλλάξει για τρίτη φορά μέσα σε δύο χρόνια ο νόμος για την στατιστική υπηρεσία!

Λεπτομέρεια η παραίτηση από την εθνική κυριαρχία; (Αν ρωτήσουμε τον κ. Πάγκαλο, προφανώς!)

Επιπλέον, ο κ. Βενιζέλος υπενθύμισε πως την προηγουμένη (στις 21 Φεβρουαρίου) είχε ενημερώσει «διεξοδικά» το Υπουργικό Συμβούλιο και έδωσε «τα σχετικά κείμενα στους συναδέλφους που μετέχουν στην κυβέρνηση εκ μέρους της Νέας Δημοκρατίας, πως στο κατατεθέν ως κατεπείγον νομοσχέδιο με τις προαπαιτούμενες ενέργειες που πρέπει να έχει ψηφιστεί μέχρι τις 29 Φεβρουαρίου και θα εισαχθεί αύριο στην Επιτροπή και την ερχόμενη Τρίτη στην Ολομέλεια, θα προστεθούν δύο τροπολογίες».

Και εδώ ξανάρχισαν τα ψέματα
Η δεύτερη τροπολογία, όπως είπε, «συνιστά σοβαρή και κρίσιμη προαπαιτούμενη ενέργεια, η οποία συνίσταται στην παροχή εξουσιοδότησης προς τον Πρωθυπουργό, μάλιστα οι θεσμικοί μας εταίροι ζητούν η ίδια εξουσιοδότηση να παρασχεθεί και στον Πρόεδρο της Βουλής, αλλά προσπαθούμε να τους πείσουμε ότι ο Πρόεδρος της Βουλής δεν μπορεί να παράσχει εκ μέρους της Βουλής και μάλιστα επόμενης σύνθεσης, επόμενης περιόδου τέτοια διαβεβαίωση, ότι η χώρα δεσμεύεται στην τήρηση των στατιστικών της στοιχείων με βάση τους ενιαίους Κοινοτικούς Κανόνες της Eurostat, πως διασφαλίζει απολύτως την ανεξαρτησία της EΛΣΤΑΤ, της Εθνικής Στατιστικής Αρχής, πως η Εθνική Στατιστική Αρχή κινείται αυτοτελώς, πως ο επικεφαλής της ως πρόσωπο εγγυάται την ακρίβεια και την αντικειμενικότητα της διαδικασίας, πως θα περιβάλλεται όχι από Διοικητικό Συμβούλιο αλλά από συμβουλευτικό σώμα εμπειρογνωμόνων και αυτό είναι εφαρμογή γενικής δέσμευσης που θα υπογράψουν όλες οι κυβερνήσεις της Ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο πλαίσιο του δημοσιονομικού συμφώνου που έχει εγκριθεί από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο».

Πρόκειται περί μεγάλου ψεύδους. Πουθενά στο κείμενο των αποφάσεων της 27ης Οκτωβρίου δεν αναφέρεται κάτι τέτοιο.

Αυτό προστέθηκε εκ των υστέρων (κατά τη γνώμη μου κατόπιν συμφωνίας του κ. Βενιζέλου με την τρόικα και τη Eurostat, επειδή σκούρυναν τα πράγματα και ξέρουν τις παρανομίες τους), στο τροϊκανό κείμενο της 23ης Ιανουαρίου 2012, υπό τον «απαλό» τίτλο «Defining the new program», που δεν ήταν τίποτε άλλο από την 5η αναθεώρηση του προγράμματος.

Εκεί, στην τελευταία παράγραφο του Κεφαλαίου ΙΙ (Φορολογικές και Θεσμικές μεταρρυθμίσεις), μπήκε ξαφνικά η αξίωση για νέα αλλαγή του θεσμικού πλαισίου λειτουργίας της ΕΛΣΤΑΤ και του Ελληνικού Στατιστικού Συστήματος γενικότερα.

Χωρίς, βέβαια, να αναφέρονται όλες αυτές οι «λεπτομέρειες» που περιλαμβάνει η τροπολογία Βενιζέλου – κάτι τέτοιο, άλλωστε, θα ήταν αδύνατον.

Και θα ήταν αδύνατον, διότι δεν υπάρχει ευρωπαϊκή χώρα που να εμπιστεύεται τα στατιστικά της στοιχεία σε ένα πρόσωπο.

Επιπλέον, είναι γνωστό πως όταν ο επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ είχε απευθύνει ερώτημα προς την Κομισιόν περί του αν κρίνεται αναγκαία η ενίσχυση των εξουσιών του, είχε λάβει την απάντηση ότι η Επιτροπή δεν αναμιγνύεται, διότι πρόκειται για θέμα ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ!

Στο μεταξύ, όμως, ξέσπασε (τον περασμένο Σεπτέμβριο) το σκάνδαλο με τις αποκαλύψεις του πρώην μέλους του Δ.Σ. της ΕΛΣΤΑΤ, καθηγήτριας Ζωής Γεωργαντά, οπότε ο κ. Βενιζέλος έσπευσε (στις 27 Σεπτεμβρίου) να καταργήσει με τροπολογία τα μέλη του Δ.Σ..

Από την ανάλυση σκοπιμότητας της τροπολογίας που συζητείται σήμερα προκύπτει ότι ακριβώς την επομένη (στις 28 Σεπτεμβρίου) η Επιτροπή του Ευρωπαϊκού Στατιστικού Συστήματος υιοθέτησε σειρά αλλαγών που είχαν προηγουμένως υιοθετήσει οι ευρωπαϊκές στατιστικές υπηρεσίες.

Θορυβήθηκαν δηλαδή με τη φασαρία στην Ελλάδα και προχώρησαν σε σειρά αλλαγών που τώρα ο κ. Βενιζέλος θέλει να μας τις παρουσιάσει ως γενόμενες σε… ανύποπτο χρόνο!

Το απύθμενο ψεύδος έχει συνέχεια: Ο κ. Βενιζέλος προσπάθησε να πείσει πως είναι ανάγκη η εξουσιοδότηση να δοθεί στον πρωθυπουργό και πως – ως… μέγας διαπραγματευτής – προσπαθεί να πείσει τους τροϊκανούς να δεχθούν την πρωθυπουργική εγγύηση και όχι αυτήν του προέδρου της Βουλής, επειδή, λέει, δεν μπορεί να δεσμευτεί η επόμενη Βουλή η οποία θα έχει άλλη σύνθεση! Και επομένως η παρούσα Βουλή δεν μπορεί να διαβεβαιώσει ότι… η χώρα δεσμεύεται στην τήρηση των στατιστικών της στοιχείων με βάση τους ενιαίους Κοινοτικούς Κανόνες της Eurostat!

Απίστευτα πράγματα! Η παρούσα Βουλή του «λεφτά υπάρχουν» μπορεί να δεσμεύει τη χώρα για πενήντα χρόνια και δεν μπορεί να δεσμευτεί ότι θα πράξει το αυτονόητο!

(Το οποίο αυτονόητο δεν έγινε κατά τον υπολογισμό του ελλείμματος του 2009, διότι δεν ακολουθήθηκε η καθιερωθείσα μεθοδολογία για τον υπολογισμό των ελλειμμάτων των ΔΕΚΟ και των νοσοκομείων).

Και αν είναι έτσι, αν η παρούσα Βουλή δεν μπορεί να δεσμεύσει την επόμενη, τότε πώς ο παρών πρωθυπουργός θα δεσμεύσει τον επόμενο;

Φωτογραφικός νόμος για τον πρόεδρο
Στην πραγματικότητα αυτό που ψηφίζεται σήμερα αποτελεί την… φωτογραφία των προβλημάτων του σημερινού προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ, ο οποίος κατέθεσε (υπόμνημα) στον οικονομικό εισαγγελέα με την ιδιότητα του υπόπτου και πληροφορίες τον φέρουν να βρίσκεται ήδη στο εξωτερικό.

Δηλαδή ο πρωθυπουργός κ. Παπαδήμος δεσμεύεται ουσιαστικά να σώσει έναν και μόνον άνθρωπο, κατ’ εντολήν του επικεφαλής της Eurostat, που εδώ και μήνες δίνει μάχη προς αυτήν την κατεύθυνση.

Όποιος γνωρίζει το θέμα και ξέρει να διαβάζει πίσω από τις γραμμές διαπιστώνει μερικές πολύ περίεργες παραγράφους:

Πρώτον, το νέο συμβουλευτικό σώμα που δημιουργείται ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΕΠΙΡΡΟΗ στη διοίκηση της ΕΛΣΤΑΤ ή στη συλλογή, παραγωγή και δημοσίευση στατιστικών στοιχείων από την ΕΛΣΤΑΤ!

Για ποιον λόγο; Είναι σε θέση οι κύριοι Παπαδήμος και Βενιζέλος να μας φέρουν ανάλογη ρητή αναφορά που να περιλαμβάνεται στις σχετικές νομοθεσίες άλλων ευρωπαϊκών χωρών;

Όχι, βέβαια. Διότι αυτά που φέρνουν είναι καθαρά φωτογραφικές διατάξεις και εκ του πονηρού!

Δεύτερον, ο πρωθυπουργός δεσμεύεται να «καθορίσει τους κανόνες διορισμού και απόλυσης του προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ, με βάση μόνο επαγγελματικά κριτήρια»!

Αυτό τι σημαίνει; Ότι αν παραπεμφθεί για κακούργημα θα παραμείνει στη θέση του;

Τρίτον, ενώ στην μία παράγραφο (ι) ο πρωθυπουργός δεσμεύεται να καταστήσει τον πρόεδρο της ΕΛΣΤΑΤ υπόλογο στο ελληνικό κοινοβούλιο, στην μεθεπόμενη παράγραφο (λ), εμφανίζεται ο πρωθυπουργός να δεσμεύεται «να άρει την ανάγκη να διαβουλεύεται με το κοινοβούλιο σχετικά με τον Κανονισμό Λειτουργίας και Διαχείρισης της ΕΛΣΤΑΤ)!

Μα αυτό ήταν το τελευταίο πρόβλημα που αντιμετώπισε ο πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ: Στα τέλη Νοεμβρίου εμφανίστηκε στην Επιτροπή Οικονομικών της Βουλής ζητώντας την έγκριση του Κανονισμού, αλλά η Επιτροπή (όλες οι πτέρυγες) τον απέπεμψαν, στέλνοντάς τον να διαβουλευθεί με το Δ.Σ. (το οποίο, βέβαια, δεν υπήρχε) και να επαναφέρει τον Κανονισμό ως προϊόν συλλογικού οργάνου, όπως ο ιδρυτικός νόμος της ΕΛΣΤΑΤ προέβλεπε.

Γι’ αυτό και από την μια ο πρόεδρος καθίσταται υπόλογος στη Βουλή και από την άλλη αίρεται αυτή η υποχρέωσή του να λογοδοτεί στη Βουλή.

Και νέα κατάργηση της Βουλής;
Όπως είναι φανερό, λοιπόν, με την μια παράγραφο δίνεται η αρμοδιότητα στη Βουλή και με την άλλη της αφαιρείται!

Στην πραγματικότητα, ο κ. Βενιζέλος επιθυμεί να αφαιρέσει από τη Βουλή τον έλεγχο της στατιστικής υπηρεσίας, αν και σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες ο έλεγχος των στατιστικών υπηρεσιών ανήκει στα κοινοβούλια!

Επομένως σήμερα η Βουλή καλείται να ψηφίσει για άλλη μια φορά υπέρ της αυτοκατάργησής της.

Ας αφήσουμε που ο καυγάς δεν γίνεται για την τήρηση των ενιαίων κοινοτικών κανόνων, ούτε ζήτησε ποτέ κανείς κάτι τέτοιο.

Αυτό που ζητήσαμε είναι να λογοδοτούν όλοι κάπου – και ο επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ! Και να μην παραβιάζονται οι νόμοι!

Αλλά επειδή ο νόμος ΠΑΡΑΒΙΑΣΤΗΚΕ, τώρα ο κ. Βενιζέλος παρουσιάζει την καινούργια κομπίνα ως… προαπαιτούμενο, ως άλλο ένα… όπλο στο οπλοστάσιό του, όταν θα εμφανιστεί στο Eurogroup της 1ης Μαρτίου!

(Σαν αστακό τον αρματώνουμε κάθε φορά και κάθε φορά επιστρέφει με νέους, πιο επαχθείς όρους).

Στη δευτερολογία του μάλιστα, αποκαλύπτει και τους λόγους της πρεμούρας του:

«Θα διερευνήσουμε εάν η Eurostat υπέβαλε ως ηθικός αυτουργός στην ΕΛΣΤΑΤ να αυξήσει τεχνητά το μέγεθος του δημοσιονομικού ελλείμματος του 2009 από το 13,6% στο 15,7%, ή από το 13,8% στο 15,6%; Λες και αν έμενε το έλλειμμα στο 13,5% θα υπήρχε τίποτα διαφορετικό»!

Αυτό είναι το θέμα, λοιπόν! Ο επικεφαλής της Eurostat, ο πολύς κ. Ραντερμάχερ, ξέρει πολύ καλά τι έκανε, σε συνεργασία με τον επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ, και έχει, φυσικά, ανησυχήσει για την καριέρα του, καθώς ετοιμάζεται να διεκδικήσει και πάλι το αξίωμα.

Και ο κ. Βενιζέλος αποφάσισε να του κάνει μια μικρή χάρη, απαξιώνοντας εισαγγελείς, καθηγητές και όλους τους μάρτυρες. Κυρίως επειδή γνωρίζει ότι η δικογραφία είναι πολύ καλά «δεμένη»!

Και βέβαια, έχει μεγάλη σημασία αν το έλλειμμα είναι 15,7% ή 13,8%. Διότι, άλλα μέτρα παίρνεις για το ένα έλλειμμα και άλλα για το άλλο!

Επίσης, τι απορία είναι πάλι αυτή – αν δηλαδή πρέπει να διερευνήσουμε σειρά σοβαρών καταγγελιών;

Τι ισχύει στις άλλες χώρες
Υπάρχουν μερικές ακόμη «λεπτομέρειες» που «ξέχασε» ο αλαζών:

Σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, τον έλεγχο των στατιστικών υπηρεσιών έχουν τα κοινοβούλια.

Από κάτω υπάρχουν: Το Συμβούλιο της Στατιστικής Αρχής και οι Επιτροπές Οικονομικού Ελέγχου (Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου, Επιτροπή Πληρωμών και Αποζημιώσεων κλπ.) Από κάτω υπάρχουν η Επιτροπή Επίσημων Στατιστικών και το Συμβούλιο Υπηρεσίας Εθνικών Στατιστικών. Από κάτω οι Διακυβερνητικές Επιτροπές Στατιστικών και η Υπηρεσία Εθνικών Στατιστικών.

Αυτό σημαίνει πως:

1. Όλο το στατιστικό σύστημα ελέγχεται από τα κοινοβούλια

2. Το Συμβούλιο της Στατιστικής Αρχής αποτελείται από 5, 7 ή 11 Μέλη, ένας αριθμός των οποίων επιλέγεται από την Βουλή.

3. Η κάθε στατιστική Αρχή διορίζει έναν αριθμό Επιτροπών Οικονομικού Ελέγχου. Οι Επιτροπές αυτές (και όχι μόνο ο πρόεδρος) ελέγχουν και εγκρίνουν τα οικονομικά του Στατιστικού Συστήματος τα οποία προτείνονται από την Αρχή.

4. Η Αρχή ορίζει Επιτροπή Επίσημων Στατιστικών, η οποία φροντίζει για την συλλογή και αξιοπιστία των στατιστικών στοιχείων που συλλέγονται από τους διάφορους φορείς των επίσημων στατιστικών (πχ Υπουργεία, Οργανισμούς, κοκ).

5. Η Αρχή επιβλέπει και συντονίζει το έργο της Υπηρεσίας Εθνικών Στατιστικών (πχ πρώην ΕΣΥΕ – Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος). Η Υπηρεσία Εθνικών Στατιστικών είναι η εκτελεστική Υπηρεσία του Στατιστικού Συστήματος και διοικείται από 5-μελές, 7-μελές ή 11-μελές Συμβούλιο το οποίο συνεργάζεται και λογοδοτεί στην Αρχή.

6. Οι ευρωπαϊκές στατιστικές Αρχές έχουν Πρόεδρο (πάντα κάποιον που γνωρίζει στατιστική και όχι κάποιον με διδακτορικό στην οικονομική μεγέθυνση των υπανάπτυκτων χωρών!) και τα διοικητικά συμβούλια απαρτίζονται από μη εκτελεστικά, αλλά και από εκτελεστικά μέλη (δηλαδή από μέλη που έχουν δικαίωμα έγκρισης, επικύρωσης και υπογραφής).

7. Τα μέλη των συμβουλίων είναι Καθηγητές Πανεπιστημίων και διακεκριμένοι Επιστήμονες, έχουν λόγο, κάνουν προτάσεις και γράφουν consultation papers τα οποία δημοσιεύονται ακόμα και αν έχουν διαφορετική άποψη. Τα Πρακτικά των συνεδριάσεων δημοσιεύονται, καθώς και οι δαπάνες – σε αντίθεση με την ΕΛΣΤΑΤ, όπου ουδείς ελέγχει τις δαπάνες που αποφασίζει ο πρόεδρος και όπου οι διακεκριμένοι επιστήμονες – μέλη του Δ.Σ. φιμώθηκαν συστηματικά και τελικά καρατομήθηκαν.

Δηλαδή σε καμία χώρα του κόσμου δεν ισχύει αυτό που πάει να περάσει σήμερα στη Βουλή ο κ. Βενιζέλος.

Σε καμία χώρα του κόσμου ο πρωθυπουργός δεν εξουσιοδοτεί έναν άνθρωπο για να αποφασίζει πόσο είναι το ΑΕΠ, το έλλειμμα, το χρέος, η ανεργία, ο πληθυσμός της χώρας μας, κλπ.

Διότι τα στατιστικά στοιχεία και η αντικειμενικότητά τους είναι το άπαν σε μια οικονομία.

Γι’ αυτό άλλωστε και στη διάρκεια της Κατοχής, οι Γερμανοί έσπευδαν να πάρουν στα χέρια τους τα στατιστικά στοιχεία των χωρών που κατελάμβαναν. Στην Ελλάδα μάλιστα, οι τότε υπάλληλοι της στατιστικής υπηρεσίας έκαψαν τα στοιχεία της απογραφής του πληθυσμού, για να μην πέσουν στα χέρια των κατακτητών – γι’ αυτό και δεν υπάρχει η απογραφή του 1931.

Αυτό αποτελεί και την επιβεβαίωση ότι τα στατιστικά στοιχεία είναι ζήτημα ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ!

Και το κερασάκι στην τούρτα: Αν και δεν αναφέρεται ρητώς (προκύπτει όμως από τις αλληλοαναιρούμενες και τις φωτογραφικές διατάξεις), με την τροπολογία επιδιώκεται ουσιαστικά ασυλία για τον επικεφαλής της στατιστικής υπηρεσίας για όλες τις πράξεις και τις παραλείψεις του!

Απίστευτο! Η χώρα που παρέδωσε (δια των κ. κ. Παπανδρέου, Παπακωνσταντίνου, Παπαδήμου και Βενιζέλου) την ασυλία της στους δανειστές, μάχεται για την ασυλία του επικεφαλής της στατιστικής της υπηρεσίας!

Δηλαδή, η χώρα μπορεί να μην έχει ασυλία, αλλά ο πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ θα έχει!

Σωστά, διότι ο κ. Πάγκαλος δέχεται ευχαρίστως να παραιτηθεί από την εθνική του κυριαρχία…

Υ.Γ.1 Όταν κατεβάζεις το έλλειμμα, κάνεις μπαλαμούτι (κατά την γνωστή έκφραση Πάγκαλου τον καιρό της δαιμονοποιημένης απογραφής) και επομένως πρόκειται περί μιας απάτης (υπέρ της πατρίδας σου, βεβαίως). Όταν, όμως, ανεβάζεις το έλλειμμα, με πλαστά στοιχεία και λάθος μεθοδολογία, διαπράττεις το έγκλημα της ΕΣΧΑΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ! (Σε βάρος της πατρίδας σου, βεβαίως)!

Υ.Γ.2 Αυτά από «μια δημοσιογράφο που δεν ξέρει κανένα πραγματικό περιστατικό για τίποτα»!