Σάββατο 9 Απριλίου 2011

Η αρχαιοελληνική φιλοσοφία στο σήμερα

 Στην μεταβατική εποχή που διανύουμε, όπως και στο μεταίχμιο κάθε νέας εποχής, κάτι νέο κυοφορείται, καθώς το παρόν αποσυντίθεται για να προκύψει κάτι καινούργιο. Στην νέα αυτή εποχή, ο άνθρωπος καλείται να επαναπροσδιορίσει την θέση του, τόσο σε σχέση με τον πνευματικό του εαυτό του, όσο και με την φύση, καθώς αιώνες τώρα ακολουθεί μία πορεία αποξένωσης. Ζούμε σε έναν κόσμο που επικρατούν οι άνθρωποι της επιτυχίας και του χρήματος, και όχι της ηθικής και της αρετής, της πληροφορίας και όχι της γνώσης.
Η σύγχρονη επιστήμη μπορεί να εξελίσσεται ταχύτητα, είναι φανερό όμως ότι κάτι λείπει, καθώς σε επίπεδο κοινωνίας υπάρχει κρίση αξιών, μοναξιά και ατομισμός, αποξένωση του ανθρώπου από τον εαυτό του και την φύση, ενώ η παραγωγή όλο και περισσότερων υλικών αγαθών είναι πια ο υπέρτατος σκοπός της ζωής.
Ειδικά ο νέο-Έλληνας φέρει διπλή ευθύνη στους ώμους του. Ως συνεχιστής μίας απίστευτης πολιτιστικής κληρονομιάς οφείλει να αποκαταστήσει τον κομμένο ομφάλιο λώρο με την αρχαιοελληνική σκέψη, η οποία σε κάθε δύσκολη στιγμή της ανθρωπότητας αποτέλεσε την αφετηρία του Διαφωτισμού και της αναγέννησης, αλλά και να πρωτοστατήσει σε μία νέα αντίληψη για τον άνθρωπο, την ζωή, και τον κόσμο. Το να υπάρχεις «ελληνικός» σημαίνει τέσσερις τρόπους συμπεριφοράς σύμφωνα με τον καθηγητή Λιαντίνη:

1. Ότι δέχεσαι την αλήθεια που έρχεται μέσα από την φύση. Όχι την αλήθεια που φτιάχνει το μυαλό των ανθρώπων2. Ότι ζεις σύμφωνα με την ηθική της γνώσης. Όχι με την ηθική της δεισιδαιμονίας και των προλήψεων.

3. Ότι αποθεώνεις την ομορφιά. Γιατί η ομορφιά είναι δυνατή σαν το νου σου και φθαρτή σαν τη σάρκα σου.4. Και κυρίως αυτό... Ότι αγαπάς τον άνθρωπο. Πως αλλιώς! Ο άνθρωπος είναι το πιο τραγικό πλάσμα μέσα στο σύμπαν.

Και αυτό ίσως επειδή, ο άνθρωπος έχει την δυνατότητα των συνειδητών επιλογών του. Επιλογών που επηρεάζουν όμως όχι μόνο ίδιο, αλλά και το φυσικό περιβάλλον, στο οποίο έχει επιβληθεί και συνειδητά καταστρέφει, έχοντας ξεχάσει την αμφίδρομη σχέση που υφίσταται μεταξύ ανθρώπου και φύσης. Έτσι όμως είναι σίγουρο πως θα θερίσουμε ότι ανεξέλεγκτα σπείραμε, γεωλογικές, μεταβολές και μόλυνση του περιβάλλοντος.
Αντίθετα με την σημερινή πρακτική, για την αρχαία Ελληνική αντίληψη Θεός και κόσμος ταυτίζονται, συνεπώς υφίσταται μία άρρητη ενότητα του ανθρώπου και της φύσης, άρα και σεβασμός του πρώτου έναντι της.
Για την αρχαία Ελληνική φιλοσοφία και επιστήμη, ο κόσμος δημιουργήθηκε κατά τέτοιο τρόπο, ώστε η ίδια του η δομή, περιείχε το μυστικό μιας ιερής και αιώνιας τάξης, που αποκαλύπτεται ως κοσμική και πλανητική αρμονία, και εν τέλη εξατομικεύεται στην ανθρώπινη ύπαρξη. Όταν κατανοηθεί αυτή η θέση μας αποκαλύπτεται ένα κλειδί για την κατανόηση τόσο του εαυτού μας, όσο και του σύμπαντος.
Για τον Δημόκριτο ο άνθρωπος είναι μικρογραφία του κόσμου, η αντανάκλαση του Μακρόκοσμου, ένα μικρό σύμπαν, καθώς αποτελείται από εκατομμύρια μικρότερες ζωές, οι οποίες αποτελούν όχι μόνο το φυσικό του σώμα αλλά όλη του την ύπαρξη και στις υπόλοιπες διαστάσεις. Ο Ηράκλειτος έλεγε "Εκ των πάντων Εν, και εξ Ενός τα πάντα", και "οδός άνω και κάτω μία", ενώ ο Μάρκος Αυρήλιος εκφράζοντας τις θέσεις των στωικών έγραφε πως:

«Tα πάντα αλληλοσυμπλέκονται και η σύμπλεξη αυτή είναι κάτι το ιερό, και σχεδόν κανένα δεν είναι ξένο με το άλλο. Διότι όλα είναι συντεταγμένα ως σύνολο, και διακοσμούν τον ίδιο κόσμο.»


Στον εσωτερισμό αντίστοιχα, ο νόμος της αναλογίας είναι μία από τις πρώτες βασικές αρχές τόσο του μακρόκοσμου όσο και του μικρόκοσμου. Όπως αναφέρει η Μπλαβάτσκυ:
«Από τους Θεούς μέχρι τους ανθρώπους, από τους Κόσμους μέχρι τα άτομα, από ένα άστρο μέχρι ένα αδύναμο φως, από τον Ήλιο μέχρι τη ζωτική θερμότητα του μικρότερου οργανικού όντος: ο κόσμος της Μορφής και της Ύπαρξης είναι μια τεράστια αλυσίδα της οποίας όλοι οι κρίκοι συνδέονται. Ο νόμος της Αναλογίας είναι το πρώτο κλειδί…»
Οι προσωκρατικοί πίστευαν πως κάθε τι στη Φύση έχει εν δυνάμει, ικανότητα για αίσθηση και, κατά προέκταση, για συνείδηση. Είναι πραγματικά ενδιαφέρον πώς η σημερινή επιστήμη βάση των νέων δεδομένων, αρχίζει να αναγνωρίζει το σύμπαν ως μία τεράστια σκέψη, και όχι ως μια καλοκουρδισμένη μηχανή με προκαθορισμένη την επόμενη κίνηση.
Επιστημονικά πειράματα δείχνουν πως ο παρατηρητής είναι απαραίτητος όχι μονάχα για να παρατηρήσει την εξέλιξη ενός κβαντικού φαινομένου, αλλά ακόμα και για να συμβεί αυτό το φαινόμενο. Από ότι φαίνεται λοιπόν η ομοιότητα μεταξύ της δομής της ύλης και της δομής του νου, διαδραματίζει έναν βασικό ρόλο στην διαδικασία της παρατήρησης.
Για τους αρχαίους Έλληνες φιλόσοφους και μύστες, υπήρχε κάτι περισσότερο από την επιφανειακή πραγματικότητα που παρατηρούμε με τις φυσικές αισθήσεις μας. Η ύλη αποτελεί ένα πέπλο, το οποίο οι αναζητητές της αλήθειας οφείλουν να προσπελάσουν, προκειμένου να υπάρξει η αντίληψη της πραγματικής υπόστασης των πραγμάτων.
Το ενδιαφέρον είναι πως σύμφωνα με πορίσματα της σύγχρονης φυσικής η ύλη είναι κάποια μορφή ενέργειας, κάτι που σημαίνει πως η υλική πραγματικότητα είναι στην ουσία ένα «matrix», μία σκιώδης πραγματικότητα, το σπήλαιο του Πλάτωνα, που αποτελείται από μορφές ενέργειας οι οποίες εμφανίζονται από το πουθενά.
Σαφώς και υπάρχουν οι εξωτερικοί νόμοι της Μορφής που αναζητά η επιστήμη, αλλά ταυτόχρονα υπάρχουν και οι «εσωτερικοί» νόμοι της Ζωής που αναζητά η εσωτερική φιλοσοφία, προσπαθώντας να ανιχνεύσει την πρώτη εκείνη Αρχή από την οποία τα πάντα προέρχονται.
Όσον αναφορά τον φυσικό άνθρωπο αυτός δεν είναι παρά μια μερική εκδήλωση μόνο του Αληθινού Ανθρώπου, καθώς όλα όσα συνιστούν αυτό που εμείς εκλαμβάνουμε ως εγώ, δεν είναι παρά ένα πολύ μικρό τμήμα της ψυχής. Αυτόν τον αληθινό άνθρωπο οφείλουμε να ανακαλύψουμε την πνευματική μας Ιθάκη. Το ταξίδι είναι ίσως μεγάλο και περιπετειώδες αλλά ίσως ο άνθρωπος κατορθώσει να θυμηθεί την πραγματική του πατρίδα. Το ταξίδι αυτό που είναι η πορεία προς την εξατομίκευση, ονομάζεται βάδισμα στην ατραπό, μία ατραπός που οδηγεί πίσω στο πνευματικό λίκνο, απ' όπου προήλθε το αυτό ιερό κομμάτι της ύπαρξης.
Στο μυστηριώδες αυτό ταξίδι, η αρχαία Ελληνική φιλοσοφία, και οι μύθοι στέκουν αρωγοί στον άνθρωπο για να του θυμίζουν την Γήινη αλλά και ουράνια καταγωγή του, όπως αναφέρουν οι Ορφικές πλάκες του Ιππωνίου, για να του προσδιορίζουν τους δρόμους της επιστροφής του, στην πνευματική του πηγή.
Ο άνθρωπος του εικοστού πρώτου αιώνα οφείλει να διευρύνει την συνειδητότητα του αγαλλιάζοντας όλα τα δημιουργήματα, μετέχοντας ενεργά στο κοσμικό σχέδιο, επιβεβαιώνοντας την αιώνια υπόσταση της αθάνατης και αιώνιας φύσης του. Και αυτό διότι όπως λέει ο Καζαντζάκης:«Θέλοντας και μη, είμαι κι εγώ, σίγουρα, ένα κομμάτι από τ' ορατό κι αόρατο Σύμπαντο. Είμαστε ένα. Οι δυνάμεις που δουλεύουν εντός μου, οι δυνάμεις που με σπρώχνουν και ζω, οι δυνάμεις που με σπρώχνουν και πεθαίνω είναι, σίγουρα, και δικές του δυνάμεις.»

πηγή:η ώρα της αλήθειας

ΟΙ ΠΤΩΧΕΥΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟ 1821 ΕΩΣ ΣΗΜΕΡΑ

Πολιτικές εξελίξεις και ξένες επεμβάσεις

Του Άλκη Αντωνιάδη*  

 Η μελέτη της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας μας βοηθάει να ερμηνεύσουμε πιο αποτελεσματικά τα σημερινά φαινόμενα και να «προβλέψουμε» τις επερχόμενες πολιτικές εξελίξεις. Η εμπλοκή του διεθνούς παράγοντα στην εσωτερική ζωή της Ελλάδας, οικονομικής και πολιτικής, εμφανίζεται από τα πρώτα χρόνια της ελληνικής επανάστασης και συνεχίζεται ως τις μέρες μας. Η ευθύνη ωστόσο για τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις βαραίνει πρωτίστως την ελληνική ιθύνουσα τάξη ( αριστοκρατική και αστική) και τους πολιτικούς της εκπροσώπους που κυβέρνησαν αυτόν τον τόπο από τη μέρα της «ανεξαρτησίας» του μέχρι σήμερα.

Μπροστά στο ενδεχόμενο μιας πτώχευσης εξαιτίας του τεράστιου εξωτερικού δημόσιου χρέους είναι ανάγκη να αναμοχλεύσουμε τις αντίστοιχες περιπτώσεις του 19ου κα του 20ου αιώνα. Η πρώτη επίσημη ελληνική πτώχευση μας πηγαίνει πίσω στο 1827, πριν ακόμη αναγνωριστεί το « Βασίλειον της Ελλάδος», όταν η ελληνική διοίκηση του Ιωάννη Καποδίστρια αδυνατεί να πληρώσει τα τοκοχρεωλύσια των «δανείων της Ανεξαρτησίας». Έκτοτε, το ελληνικό αστικό κράτος θα κηρύξει πτώχευση τρεις ακόμη φορές ( 1843,1893/97,1932).
Οι πτωχεύσεις αυτές συνέβαλαν πάντοτε σε πολιτικές ανακατατάξεις και σε παρεμβάσεις των μεγάλων δυνάμεων. Παίρνοντας υπόψη αυτή την ιστορική εμπειρία η ελληνική αριστερά χρειάζεται να χαράξει μια νέα πολιτική που θα οδηγήσει τον ελληνικό λαό στην ανατροπή των σημερινών του αδιεξόδων.

Η πρώτη πτώχευση του 1827

Η αναγνώριση της ελληνικής ανεξαρτησίας  ήταν προϊόν των πολεμικών επιτυχιών των ελλήνων κυρίως από το 1821 ως το 1824, του φιλελληνικού κινήματος αλλά και του ανταγωνισμού  των μεγάλων δυνάμεων της εποχής. Το πρωτόκολλο του Λονδίνου του 1830 αποτελεί έναν «έντιμο» συμβιβασμό για τα συμφέροντα τους. Το νεοϊδρυθέν ελληνικό προτεκτοράτο υπήρξε δέσμιο του διεθνούς συστήματος ασφαλείας αλλά και του βρετανικού κυρίως χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου.
Οι χρηματοπιστωτικοί οίκοι του Λονδίνου εκχώρησαν το 1824 και 1825 τα περιβόητα «δάνεια της ανεξαρτησίας» με επαχθείς όρους για τους επαναστατημένους Έλληνες. Ένα μόνο μικρό ποσό από τα συνολικά ποσά των δανείων δαπανήθηκε για τις ανάγκες της επανάστασης. Το μεγαλύτερο σπαταλήθηκε στην προπληρωμή τόκων και προμηθειών, στα χρηματιστήρια της Ευρώπης ή σε παραγγελίες πολεμικού υλικού που ποτέ δεν έφτασε στην Ελλάδα!  Το πιο επαχθές  όμως μέτρο που προβλέπονταν για την αποπληρωμή των δανείων ήταν η υποθήκευση των « εθνικών κτημάτων» που είχαν εγκαταλειφθεί από τους Τούρκους ιδιοκτήτες τους.
Το 1827 ο Ιωάννης Καποδίστριας απευθύνει έκκληση στις μεγάλες δυνάμεις για χορήγηση νέου δανείου. Ο Κυβερνήτης υπολόγιζε ότι έτσι θα μπορούσε να ξεπληρώσει ένα μέρος των τόκων των προηγουμένων δανείων και με τα υπόλοιπα να ανορθώσει την κατεστραμμένη ελληνική οικονομία. Όμως η απάντηση ήταν αρνητική. Οι ξένοι δανειστές δεν είχαν διάθεση να παραχωρήσουν νέα δάνεια στους Έλληνες. Υπό αυτές τις συνθήκες και μπροστά στην αδυναμία εξυπηρέτησης των δανείων της ανεξαρτησίας η ελληνική διοίκηση οδηγείται στην πτώχευση.
Για την αντιμετώπιση της κατάστασης ο Καποδίστριας στράφηκε σ ένα εσωτερικό κυρίως πρόγραμμα ανοικοδόμησης της οικονομίας που προκάλεσε όμως την αντίδραση τόσο του εξαθλιωμένου λαού που ζητούσε την αναδιανομή των «εθνικών γαιών» όσο και των προκρίτων που αισθάνθηκαν ότι παραμερίζονται από τα κέντρα άσκησης της εξουσίας.

Η Βαυαρική μοναρχία:  η πτώχευση του 1843 και το κίνημα της 3ης Σεπτεμβρίου

Για την διασπάθιση των «δανείων της ανεξαρτησίας» ευθύνονται ως ένα βαθμό και οι ίδιοι οι έλληνες καθώς  ένα τμήμα τους δόθηκε για την διεξαγωγή των εμφυλίων πολέμων στα χρόνια της επανάστασης. Θα πρέπει ωστόσο να αναγνωρίσουμε ότι η αποδοχή από τη μεριά τους των ληστρικών δανείων ήταν εν μέρει δικαιολογημένη με βάση τις πολεμικές συνθήκες, την διάλυση της οικονομίας και κυρίως την ανάγκη για διεθνή αναγνώριση.
Με την ίδρυση  του ελληνικού κράτους και την επιβολή του Όθωνα ως βασιλιά το 1832, οι μεγάλες δυνάμεις και η ξενόφερτη βαυαρική διοίκηση συνέχισαν την καταλήστευση του ελληνικού λαού.
Ο ερχομός του συνοδεύτηκε από εγγυήσεις για την παροχή δανείου 60 εκ. γαλλικών φράγκων ( που δεν είχε δοθεί το 1827). Μέχρι το 1833 είχαν εκχωρηθεί τα 2/3 του δανείου. Στην πραγματικότητα το ποσό που έφτασε και πάλι στην Ελλάδα ήταν πολύ μικρότερο  ενώ το μεγαλύτερο μέρος του δαπανήθηκε στο στρατό, την κρατική γραφειοκρατία και την εξυπηρέτηση των δανειακών υποχρεώσεων. Παράλληλα, τα «εθνικά κτήματα» συνέχιζαν να είναι υποθηκευμένα.
Μέχρι το 1843 η οικονομική ανάκαμψη δεν φαινόταν πουθενά. Η χώρα αδυνατούσε να εκπληρώσει το δημόσιο χρέος της. Οι ξένες δυνάμεις αρνήθηκαν να καταβάλουν την τρίτη δόση του δανείου του 1832. Ο Όθωνας αναγκάστηκε να κηρύξει επίσημη πτώχευση εκλιπαρώντας για νέες πιστώσεις.
Υπό τον φόβο της εισβολής των μεγάλων δυνάμεων και κάτω από την υπόδειξή τους προχωρεί στη μείωση των τακτικών δαπανών που περιλαμβάνει και περικοπές μισθών. Ο Βαυαρός βασιλιάς και οι σύμβουλοι του αφού πρώτα συντέλεσαν στην οικονομική παράλυση τους κράτους, στη συνέχεια προσπάθησαν να ικανοποιήσουν τον ξένο παράγοντα βάζοντας στην γκιλοτίνα τα συμφέροντα του ελληνικού λαού.
Η διάσκεψη που συνήλθε στο Λονδίνο έθεσε αυστηρούς όρους για την καταβολή των ελληνικών οφειλών, όρισε επιτροπή ελέγχου της ελληνικής οικονομίας και επέβαλε την εκχώρηση όλων των εθνικών πόρων για την εξυπηρέτηση των δανείων.
Η οικονομική κρίση, η χρεοκοπία και μια σειρά άλλων πολιτικών παραγόντων  έθεσαν τη βάση για την παρέμβαση στα πολιτικά πράγματα της χώρας ενός στρατιωτικού κινήματος που τύγχανε της υποστήριξης ή της ανοχής των πολιτικών κομμάτων και του ελληνικού λαού. Οι κινηματίες συμπύκνωσαν τα πολιτικά, οικονομικά και θεσμικά αιτήματα στην απαίτηση για παραχώρηση συντάγματος. Στις 3 Σεπτεμβρίου όταν υπογράφονταν στο Λονδίνο η συμφωνία για τις υποχρεώσεις της Ελλάδας ο λαός στην Αθήνα περικύκλωνε το παλάτι. Κάτω από αυτό το βάρος ο Όθωνας αναγκάστηκε να αποδεχθεί τη θέσπιση συντάγματος. Το σύνταγμα ψηφίστηκε τον Μάρτιο του 1844.

Το «δυστυχώς επτωχεύσαμεν» του Τρικούπη και ο πόλεμος του 1897

Το 1841 ο Βρετανός πρεσβευτής στην Ελλάδα sir Edmund Lyons δηλώνει : « Μια πραγματικά ανεξάρτητη Ελλάδα είναι παραλογισμός. Η Ελλάδα μπορεί να γίνει είτε Ρωσική είτε Αγγλική. Και αφού δεν πρέπει να γίνει ρωσική είναι ανάγκη να γίνει Αγγλική». Η δήλωση αυτή είναι ενδεικτική του τρόπου με τον οποίο οι ξένοι ιμπεριαλιστές αντιμετώπιζαν την ελληνική ανεξαρτησία και έμελε να περιγράψει το ιδιότυπο ημι-αποικιακό καθεστώς των επόμενων δεκαετιών.
Το 1854 ξεσπάει ο Κριμαϊκός πόλεμος ανάμεσα στην Ρωσία από τη μια και τους αγγλογάλλους από την άλλη. Η βαυαρική κυβέρνηση παρασυρμένη από ένα κλίμα εθνικισμού που καλλιεργήθηκε από την εποχή της « Μεγάλης ιδέας» του Κωλέττη σπεύδει να σταθεί στο πλευρό του τσάρου χωρίς να ζητήσει κανένα αντάλλαγμα εδαφικό ή οικονομικό. Η απάντηση των αγγλογάλλων είναι άμεση. Τον Μάιο της ίδιας χρονιάς στρατιωτικό σώμα αποβιβάζεται στον Πειραιά.
Οι σύμμαχοι προχωρούν σε μία άνευ προηγουμένου κατοχή της χώρας ενώ μέχρι το τέλος του πολέμου διορίζουν υπουργούς και ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις. Το 1857 συγκροτούν μαζί με ρώσους εκπροσώπους μια επιτροπή Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου που  είχε ως στόχο την εξεύρεση τρόπων για την πληρωμή των ελληνικών δόσεων του δανείου του 1832. Η επιτροπή αποφασίζει την εκχώρηση  των εσόδων του ελληνικού κράτους από τα κυβερνητικά μονοπώλια, τους φόρους του καπνού, τα έσοδα φορολόγησης και τους τελωνειακούς δασμούς. Παράλληλα, καταθέτει προτάσεις και υποδείξεις για την εξυγίανση των δημοσιονομικών και τον εκσυγχρονισμό της δημόσιας διοίκησης.
Από τη δεκαετία του 1860 και έπειτα, η ανάπτυξη της ελληνικής ναυτιλίας, βιομηχανίας και των τραπεζών οδηγούν στην πολιτική αφύπνιση της ελληνικής αστικής  τάξης. Τα νέα κοινωνικά στρώματα θα στρατευτούν πολιτικά γύρω από το κόμμα του Χαρίλαου Τρικούπη και οι παραδοσιακές κοινωνικές κάστες γύρω από τον Δηλιγιάννη .

Όταν ο Τρικούπης αναλαμβάνει την πρωθυπουργία το 1881 παρά τις προσπάθειες του για εξορθολογισμό της λειτουργίας του κράτους, στην οικονομική του πολιτική υπηρετεί πιστά τις ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου της εποχής. Την ίδια χρονιά στην Ελλάδα προσαρτάται η Θεσσαλία και η Άρτα. Το εξωτερικό χρέος μεγαλώνει λόγω και των οικονομικών αποζημιώσεων που χρειάζεται να καταβληθούν στην Τουρκία για την παραχώρηση των περιοχών αυτών.
Από το 1879 ως το 1890 η χώρα δανείζεται αλόγιστα ενώ αναγκάζεται να εκχωρεί σε δάνεια το 40 με 50% των εσόδων της. Ο κρατικός προϋπολογισμός τις χρονιές εκείνες είναι μονίμως ελλειμματικός και το ισοζύγιο πληρωμών αρνητικό. Τη δεκαετία του 1880 υπάρχει ραγδαία πτώση στις εξαγωγές του κύριου εξαγωγικού προϊόντος, της σταφίδας, εξαιτίας και της ανάκαμψης των γαλλικών εξαγωγών.  Η ελληνική οικονομία φτάνει στην κατάρρευση καθώς τα έσοδα από την εξαγωγή της σταφίδας διοχετεύονταν στην αποπληρωμή του εξωτερικού χρέους. Το 1893 ο Τρικούπης αναφωνεί στη βουλή το ιστορικό « Κύριοι, δυστυχώς επτωχεύσαμεν». Ακόμη μία πτώχευση του ελληνικού κράτους ήταν γεγονός.
Η χρεοκοπία οδήγησε στις πρώτες εργατικές κινητοποιήσεις και απεργίες με πιο σημαντική εκείνη των μεταλλωρύχων του Λαυρίου το 1896. Κυρίως όμως συνέβαλε στην ανάπτυξη μιας εθνικιστικής υστερίας που υποδαυλίζονταν από την «Εθνική Εταιρεία» και την ανοχή ή σύμπραξη της κυβέρνησης Δηλιγιάννη.
Ο Δηλιγιάννης προσπάθησε ανεπιτυχώς να έρθει σε συμφωνία με τους ξένους ομολογιούχους των δανείων για συμβιβασμό. Το 1896 ξεσπάει εξέγερση στην Κρήτη εναντίον της Οθωμανικής διοίκησης . Ο πρωθυπουργός, υπό την πίεση της «Εθνικής Εταιρίας» και της κοινής γνώμης ζητάει από τον βασιλιά Γεώργιο την αποστολή ελληνικών στρατευμάτων. Τα στρατεύματα φτάνουν στο νησί τον Φεβρουάριο του 1897. Η πύλη αντιδρά οργισμένα και στέλνει τον στρατό της κατά μήκος των ελληνοτουρκικών συνόρων ενώ οι μεγάλες δυνάμεις δεν συγκινούνται από τις ελληνικές απαιτήσεις. Αντίθετα αποφασίζουν τον ναυτικό αποκλεισμό της Κρήτης.
Η Ελλάδα ανέτοιμη από κάθε άποψη και θύμα του εθνικιστικού παραληρήματος της « Εθνικής εταιρείας», που ουσιαστικά ασκούσε την εξωτερική πολιτική, και των επικίνδυνων κυβερνήσεων υπέστη στρατιωτική πανωλεθρία από τον τουρκικό στρατό τον Μάιο του 1897. Ως αποτέλεσμα της ήττας αναγκάστηκε να πληρώσει πολεμικές αποζημιώσεις 4 εκ. τουρκικών λιρών και να δεχθεί νέο Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο για το διογκωμένο εξωτερικό της χρέος. Ο «Έλεγχος», εκτός από τη διαχείριση όλων των οικονομικών πόρων του κράτους ανέλαβε να καθορίζει και τη νομισματική πολιτική. Η εθνική κυριαρχία της χώρας είχε δεχθεί ακόμη ένα ισχυρό πλήγμα.

Η πτώχευση του 1932  και η δικτατορία του Μεταξά

Η πτώχευση του 1893/97 είχε ως αποτέλεσμα και την χρεοκοπία του παλιού πολιτικού συστήματος. Με το κίνημα στο Γουδί το 1909 και την επικράτηση του Βενιζέλου εγκαινιάζεται μια νέα περίοδος πολιτικής κυριαρχίας της ελληνικής αστικής τάξης. Το « κόμμα των Φιλελευθέρων» επαγγέλθηκε τον εκσυγχρονισμό του ελληνικού κράτους.
Η οικονομική του πολιτική ωστόσο δεν διαφοροποιήθηκε ιδιαίτερα από τις κυβερνήσεις του παρελθόντος ή από τα υπόλοιπα αστικά κόμματα της εποχής. Παρά τις επιτυχίες του στην εξωτερική πολιτική με την προσθήκη των «νέων χωρών» ύστερα από τους Βαλκανικούς πολέμους του 1912-13 και τον Α παγκόσμιο ο Βενιζέλος δεν επιχείρησε μια πραγματικά δίκαιη αναδιανομή του πλούτου προς όφελος της εργατικής τάξης και του λαού. Στα χρόνια των κυβερνήσεων του ( 1910-15, 1917-20, 1928-32) στηρίχθηκε κατά κόρον στον εξωτερικό δανεισμό. Από το 1923 ως το 1932 τα συνεχή δάνεια από το εξωτερικό αυξάνουν το ανυπέρβλητο πια δημόσιο χρέος ενώ το ισοζύγιο πληρωμών παρά τις όποιες προσπάθειες παραμένει αρνητικό.
Το 1929 ξεσπάει η παγκόσμια οικονομική κρίση ύστερα από το κραχ του χρηματιστηρίου της Νέας Υόρκης. Η κρίση είχε άμεσες συνέπειες στην οικονομία της Ελλάδας. Οι εξαγωγές καπνού, που είχε υποκαταστήσει τη σταφίδα ως κύριο εξαγωγικό προϊόν, μειώθηκαν δραματικά εξαιτίας της γερμανικής ύφεσης. Η Γερμανία αποτελούσε τον κύριο εισαγωγέα του ελληνικού καπνού.
Ένα χρόνο πριν, η χώρα είχε επανέλθει στον «κανόνα χρυσού» με σκοπό να προσελκύσει επενδύσεις  ξένων κεφαλαίων. Το 1932 όμως η υποτίμηση της στερλίνας και η κατάρρευση των παγκόσμιων αγορών αναγκάζουν την Ελλάδα να τον εγκαταλείψει. Στο μεταξύ η Αγγλία μέσω του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου και της Δημοσιονομικής Επιτροπής της Κοινωνίας των Εθνών επενέβαινε στις ελληνικές υποθέσεις προσπαθώντας να εξασφαλίσει τις οφειλές προς τους Βρετανούς τραπεζίτες.
Η δραχμή για να παραμείνει στον «κανόνα χρυσού» συνδέεται τώρα με το αμερικανικό δολάριο.  Το Σεπτέμβρη του 1931 προκαλείται πανικός με «φυγάδευση» στο εξωτερικό 3,6 εκ. δολαρίων από ιδιώτες και τράπεζες. Η κυβέρνηση αναζητά εναγωνίως νέα δάνεια χωρίς επιτυχία.  Η κατάσταση είναι πια μη αναστρέψιμη. Την άνοιξη του 1932 ο Βενιζέλος αναγκάζεται να εγκαταλείψει καθυστερημένα τον « χρυσό κανόνα» και να υποτιμήσει την δραχμή. Την πρωτομαγιά του 1932 ανακοινώνει στη βουλή την πτώχευση της Ελλάδας και την στάση πληρωμών του εξωτερικού χρέους.
Η στάση πληρωμών του χρέους  δεν είχε κατά βάση αρνητικά αποτελέσματα καθώς μειώθηκαν τα έξοδα του κράτους ενώ οι επόμενοι προϋπολογισμοί ήταν σχετικά ισοσκελισμένοι. Η κατάσταση ωστόσο παρέμενε δύσκολη για την εργατική τάξη και τους αγρότες. Η αύξηση της ανεργίας και τα φτηνά μεροκάματα που είχε επιβάλει ο Βενιζέλος οδήγησαν την εποχή εκείνη σε δεκάδες απεργίες που κορυφώθηκαν με την αιματοβαμένη πρωτομαγιά του 1936 στη Θεσσαλονίκη. Παράλληλα, οι φτωχοί αγρότες που υπέστησαν εκτεταμένες ζημιές από την οικονομική κρίση έβλεπαν την περαιτέρω ενίσχυση των εισοδημάτων των μεγαλογαιοκτημόνων.
Από το 1932 μέχρι το 1936 η πολιτική ζωή χαρακτηρίστηκε από την παρουσία βραχύβιων κυβερνήσεων και στρατιωτικών πραξικοπημάτων. Το αστικό πολιτικό σύστημα μπροστά στην αδυναμία του να διαχειριστεί όλα τα προηγούμενα χρόνια τις οικονομικές δυσκολίες είχε χάσει κατά πολύ το λαϊκό του έρεισμα. Η επιστροφή του βασιλιά Γεώργιου το 1935 έδωσε το έναυσμα για την άνοδο στην εξουσία του Ιωάννη Μεταξά, που εγκαθύδρισε τη στυγνή δικτατορία της 4ης Αυγούστου 1936. Ο Μεταξάς επανέλαβε την αποπληρωμή του εξωτερικού χρέους και σύναψε νέα ασύμφορα δάνεια από την Αγγλία και τη Γερμανία προσδένοντας ακόμη περισσότερο τη χώρα στο άρμα του διεθνούς ιμπεριαλισμού.

Τότε και σήμερα

Από το τέλος του Β παγκοσμίου πολέμου ως σήμερα όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις στήριξαν το μοντέλο «ανάπτυξης» της οικονομίας στον εξωτερικό δανεισμό. Η παραγωγική βάση της χώρας συρρικνώθηκε ενώ οι φορολογικές μεταρρυθμίσεις απέβαιναν πάντοτε προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου και σε βάρος της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.
Το εξωτερικό δημόσιο χρέος εκτινάχθηκε για να φτάσει σήμερα στο 150% περίπου του Α.Ε.Π. Η είσοδος της χώρας στην Ε.Ε και την Ο.Ν.Ε δεν οδήγησε σε πλεονάσματα της ελληνικής οικονομίας και κατά συνέπεια σε μείωση του χρέους.
Η πακόσμια οικονομική κρίση του 2007 σε σχέση με την Ελλάδα κατέδειξε από τη μια μεριά την εξόφθαλμη αδυναμία του ελληνικού καπιταλιστικού συστήματος να ανταποκριθεί και από την άλλη την ανικανότητα της Ε.Ε να διαχειριστεί την κρίση προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων.
Η ύφεση που παρατηρήθηκε στην παγκόσμια οικονομία και το 1929 και το 2007 οδήγησε σε μεγαλύτερη φτώχεια και εξαθλίωση. Και αν την εποχή εκείνη ο παγκόσμιος καπιταλισμός υιοθέτησε τον « κευνσιανισμό» για να ανακάμψει, σήμερα, μπροστά στην κρίση απαντάει με ακόμη πιο βάρβαρα νεοφιλελεύθερα μέτρα.
Η σημερινή κατάσταση της Ελλάδας με την απόλυτη εξάρτηση από τους μηχανισμούς του Δ.Ν.Τ και της Ε.Ε εμφανίζει χαρακτηριστικές ομοιότητες με τις περιόδους των πτωχεύσεων του παρελθόντος. Τρεις είναι οι πιο βασικές :
-  Ο ανεξέλεγκτος επαχθής δανεισμός ως μοντέλο «ανάπτυξης» και το τεράστιο εξωτερικό χρέος
-    Οι απροκάλυπτες ξένες επεμβάσεις που ασκούν απόλυτο έλεγχο τόσο στην οικονομία όσο και στους πολιτικούς θεσμούς
-   Η δυσαρέσκεια του ελληνικού λαού απέναντι στο πολιτικό σύστημα.

Για μια νέα πολιτική

Όπως τονίστηκε προηγουμένως οι οικονομικές κρίσεις στο παρελθόν οδήγησαν σε κίνηση των μαζών. Όχι πάντοτε σε θετική κατεύθυνση.  Σήμερα, στο κατώφλι μιας νέας πτώχευσης, το πολιτικό σύστημα δείχνει να τραντάζεται συθέμελα. Η διοχέτευση ωστόσο της λαϊκής οργής δεν είναι καθόλου σίγουρο πως θα στραφεί σε προοδευτικούς και ανατρεπτικούς δρόμους. Εκεί ακριβώς θα πρέπει να εστιαστεί η πολιτική παρέμβαση της ελληνικής αριστεράς.
Πως δηλαδή θα καταφέρει να πείσει τον ελληνικό λαό να πάρει την κατάσταση στα χέρια του. Η απάντηση στη σημερινή κρίση δεν είναι πρωτίστως οικονομική αλλά πολιτική. Ο ελληνικός λαός με την πολιτική στήριξη της Αριστεράς είναι ο μόνος που μπορεί να ανατρέψει τα αστικά πολιτικά κόμματα και την ιδιότυπη κατοχή που έχουν επιβάλει η Ε.Ε και το Δ.Ν.Τ.
Πολιτικό καθήκον της ελληνικής αριστεράς είναι να θέσει επιτακτικά το αίτημα της στάσης πληρωμών του δημόσιου χρέους.  Παρά τις κινδυνολογίες περί αποκλεισμού των χωρών, που αρνήθηκαν να πληρώσουν τα παράλογα χρέη τους , από τις διεθνείς αγορές κάτι τέτοιο δεν επιβεβαιώθηκε από τα πρόσφατα παραδείγματα. Πιο χαρακτηριστικό είναι εκείνο των χωρών της Λατινικής Αμερικής κατά τη δεκαετία του 1980 που αντιστάθηκαν έμπρακτα στις απαιτήσεις του Δ.Ν.Τ
Ο αγώνας του ελληνικού λαού, παράλληλα, πρέπει να συνδεθεί με τους αγώνες της εργατικής τάξης στην Ευρώπη και σε ολόκληρο τον κόσμο. Μια ενδεχόμενη ανατροπή στην Ελλάδα θα επιφέρει πολλαπλασιαστικά οφέλη και στους εργαζόμενους των άλλων χωρών
Βασική τέλος, προϋπόθεση για την επίτευξη του σκοπού αυτού είναι η ενότητα των δυνάμεων της Αριστεράς. Απέναντι σ αυτές τις εξελίξεις είναι ανάγκη να συνειδητοποιήσουν όλες οι πλευρές της, προεξάρχοντος  του Κ.Κ.Ε, ότι ο πολυκερματισμός και η απομόνωση προσφέρουν τις καλύτερες υπηρεσίες στο ελληνικό κεφάλαιο και τους ξένους ιμπεριαλιστές.




Βιβλιογραφία

  1. Η ιστορία του ελληνικού έθνους, τόμος ΙΒ
  2. Η ιστορία του ελληνικού έθνους , τόμος ΙΓ
  3. Χ. Τρικούπης, Η ιστορία της ελληνικής επαναστάσεως, τόμος Γ, Γιοβάνη, Αθήνα, 1978
  4. Θ. Βερέμης- Γ. Κολιόπουλος , Ελλάς, η σύγχρονη συνέχεια, εκδ. Καστανιώτη, Αθήνα, 2006
  5. Π. Τσακαλογιάννης, Σύγχρονη ευρωπαϊκή ιστορία, τόμος Α, Εστία Αθήνα, 2008
  6. Ν. Σβορώνος, Επισκόπηση της νεοελληνικής ιστορίας, Θεμέλιο, Αθήνα, 2007
  7. Richard Clogg, Συνοπτική ιστορία της Ελλάδας 1770-2000, Κάτοπτρο, Αθήνα, 2002
  8. Mark Mazower, Η Ελλάδα και η οικονομική κρίση του μεσοπολέμου, ΜΙΕΤ, Αθήνα, 2002
  9. Gunnar Hering, Τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα 1821-1936, τόμος Α, ΜΙΕΤ, Αθήνα, 2004
  10. Gunnar Hering, Τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα 1821-1936, τόμος Β, ΜΙΕΤ, Αθήνα, 2004
  11. Α. Ελεφάντης, Η επαγγελία της αδύνατης επανάστασης, Θεμέλιο, Αθήνα, 1999
 

 πηγή:iskra


* Το παρόν κείμενο είναι μια περίληψη ενός αναλυτικότερου άρθρου βασισμένου σε πηγές της ελληνικής βιβλιογραφίας

10 παράξενα φαινόμενα του μυαλού

deja-vu
Όλοι έχουμε μια εμπειρία από διάφορα συναίσθηματα και σκέψεις που βιώνουμε περιστασιακά. Μερικά πράγματα που λέμε ή κάνουμε, την ίδια στιγμή έχουμε την αίσθηση ότι τα έχουμε ξαναπεί ή ότι τα έχουμε ξανακάνει. Νιώθουμε ότι έχουμε ξαναζήσει τη στιγμή ή ότι γνωρίζουμε τι θα πει ο άλλος πριν το πει, και άλλα παρόμοια.
Ας δούμε τα 10 πιο παράξενα φαινόμενα που συμβαίνουν κάποιες στιγμές στο μυαλό μας!
1) Deja vu
Το Déjà vu είναι η εμπειρία του να έχετε βιώσει ή δει μια νέα κατάσταση στο παρελθόν. Να νιώσετε σαν το γεγονός να έχει ήδη συμβεί ή να επαναλαμβάνεται. Η εμπειρία συνήθως συνοδεύεται από μια έντονη αίσθηση οικειότητας και μια αίσθηση παραδοξότητας ή παραξενιάς. Η “προηγούμενη” εμπειρία συνήθως αποδίδεται σε ένα όνειρο, αλλά μερικές φορές υπάρχει μια σταθερή αίσθηση ότι έχει πραγματικά συμβεί στο παρελθόν.
2) Deja Vecu
Το Déjà vécu είναι αυτό που οι περισσότεροι άνθρωποι δοκιμάζουν όταν νομίζουν ότι βιώνουν το deja vu. Déjà vu είναι η αίσθηση που έχει κάποιος όταν έχει δει κάτι πριν, ενώ déjà vécu είναι η εμπειρία του να έχει δει ένα γεγονός στο παρελθόν, αλλά με μεγάλη λεπτομέρεια, όπως το να αναγνωρίσει μυρωδιές και ήχους. Αυτό, επίσης, συνήθως συνοδεύεται από μια πολύ ισχυρή αίσθηση γνώσης για το τι πρόκειται να γίνει στη συνέχεια.
3) Deja Visite
Το Déjà visite είναι μια λιγότερο κοινή εμπειρία και περιλαμβάνει μια παράξενη γνώση ενός νέου τόπου. Για παράδειγμα, ίσως γνωρίζετε την τοποθεσία γύρω σας (μια νέα πόλη ή ένα τοπίο) παρά το γεγονός ότι ποτέ δεν την έχετε επισκεφτεί. Γνωρίζετε, δηλαδή, ότι είναι αδύνατο για σας να έχετε αυτή τη γνώση και όμως την έχετε.
Crazy
4) Deja Senti
Το Déjà senti είναι το φαινόμενο του να έχεις ήδη νιώσει κάτι. Η φράση “αυτό το έχω ξανανιώσει” αποτυπώνει απόλυτα το Deja Senti. Αυτό είναι αποκλειστικά και μόνο ένα ψυχικό φαινόμενο και σπάνια παραμένει στη μνήμη μας αργότερα. Αρκετοί επιληπτικοί ασθενείς βιώνουν συχνά το deja senti.
5) Jamais Vu
Το Jamais Vu περιγράφει μια γνώριμη κατάσταση την οποία δεν αναγνωρίζουμε. Συχνά θεωρείται ότι είναι το αντίθετο του déjà vu. Ο παρατηρητής δεν αναγνωρίζει την κατάσταση αν και είναι γνωστό ότι παρευρισκόταν σε αυτή. Όπως όταν ένα άτομο προς στιγμήν δεν αναγνωρίζει ένα πρόσωπο, μια λέξη, ή έναν τόπο παρά το γεγονός ότι στην ουσία τα γνωρίζει.
6) Presue Vu
Το Presque Vu είναι πολύ παρόμοιο με την αίσθηση στην “άκρη της γλώσσας”. Όταν κάποιος είναι έτοιμος να πει μια λέξη αλλά κολλάει το μυαλό του και δεν του βγαίνει.
7) L’esprit de l’escalier
L’esprit de l’escalier είναι όταν μας έρχεται μια ιδέα, μια έξυπνη σκέψη όταν είναι πολύ αργά. Είναι το γνωστό σε εμάς “κατόπιν εορτής”.

8 ) Capgras Delusion
Το Capgras Delusion είναι το φαινόμενο κατά το οποίο ένα άτομο πιστεύει ότι ένας στενός φίλος ή ένα μέλος της οικογένειας του έχει αντικατασταθεί από ένα πανομοιότυπο και αναζητεί αυτόν που τον εξαπάτησε. Αυτή την αυταπάτη την συναντάμε σε άτομα που πάσχουν από σχιζοφρένεια.
9) Fregoli Delusion
Το Fregoli Delusion είναι ένα σπάνιο φαινόμενο του εγκεφάλου στο οποίο ένα άτομο έχει την πεποίθηση ότι διαφορετικοί άνθρωποι είναι το ίδιο πρόσωπο σε ποικίλες μεταμφιέσεις. Συχνά συνδέεται με την παράνοια και την πεποίθηση ότι το άτομο που είναι μεταμφιεσμένο προσπαθεί να τους καταδιώξει.
10) Prosopagnosia
Η Prosopagnosia είναι ένα φαινόμενο στο οποίο ένα άτομο αδυνατεί να αναγνωρίσει πρόσωπα των ανθρώπων ή αντικειμένων που έπρεπε να γνωρίζει. Οι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν αυτή τη διαταραχή είναι συνήθως σε θέση να χρησιμοποιούν άλλες αισθήσεις τους για να αναγνωρίσουν τα άτομα – όπως αρώματα ενός προσώπου, το σχήμα ή το στυλ των μαλλιών τους, τον ήχο της φωνής τους, ή ακόμα και το περπάτημα τους. Μια κλασική περίπτωση αυτής της διαταραχής παρουσιάστηκε σε ένα βιβλίο το 1998 που ονομάζεται “Ο άνθρωπος που μπέρδεψε τη σύζυγό του με ένα καπέλο».


πηγή: http://www.otherside.gr

Το παζλ της στημένης χρεοκοπίας από ΓΑΠ και Σόρος


"Τα πιο φλογερά μέρη στην κόλαση προορίζονται για εκείνους που, σε καιρούς μεγάλης ηθικής κρίσης, διατήρησαν την ουδετερότητά τους"
Δάντης "Κόλαση" (εκδ. Ζαχαρόπουλος)

Απεχθάνομαι τις συνομωσίες, Νεφελίμ και λοιπά. Οπου υπάρχει χρήμα δεν υπάρχουν συνομωσίες, Μπίλντεμπεργκ κι άλλα αφελή. Δεν ξυπνάνε κάποιοι και θέλουν το κακό μας, τα πάντα είναι το χρήμα. Υπάρχουν φυσικά σχέδια και τρόποι να βγάλει κάποιος λεφτά από το μηδέν (CDS) αλλά πρέπει να θέλει και το θύμα να είναι... θύμα. Νομίζω ότι έχουμε όλοι μας πλέον την κρίση, να βλέπουμε πίσω από τις λέξεις.
O ΓΑΠ κι ο Σόρος έχουν συναντηθεί πολλές φορές στο παρελθόν και δεν είναι κρυφό, ούτε σκευωρία.
Ο Σόρος διακινεί το 95% των CDS σε όλο τον κόσμο (
Wall street Journal, Businessweek). Ενας προσωπικός του φίλος, γίνεται Πρωθυπουργός σε μια χώρα, και μετά από 6 μήνες η χώρα αυτή μετατρέπεται στον Παράδεισο των CDS! Μιλάμε για τρελά δισεκατομμύρια! Οποιος είχε οποιαδήποτε εσωτερική πληροφόρηση, για το τί θα συμβεί σε αυτή τη χώρα, έβγαλε τεράστια ποσά, ποσά που αντιστοιχούν σε ΑΕΠ ολόκληρων κρατών!
Ποιά είναι η αυτή χώρα;
Στο Παράρτημα στο τέλος μπορείτε να δείτε το αναλυτικότατο ημερολόγιο της προδοσίας.
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2009
Αποκαλύπτει
στο βιβλίο του "Untermstrich" ο πρώην υπουργός οικονομικών Peer Steinbruck, ότι τον Ιανουάριο του 2009 συναντήθηκε με τον κ. Παπανδρέου όταν ήταν αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο Βερολίνο και αφού συζήτησαν για τα δημοσιονομικά και ειδικότερα για το έλλειμμα ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ του είπε ότι «πλέον δεν είναι σίγουρος εάν πραγματικά θέλει να κερδίσει τις εκλογές».
ΜΑΡΤΙΟΣ 2009
Ο Καραμανλής προσπαθεί να πάρει μέτρα, αλλά ο ΓΑΠ υποσκάπτει την προσπάθεια, δημιουργώντας αδιέξοδο! Από τον Αύγουστο 2009 μάλιστα, εκβιάζει με την Εκλογή Προέδρου!
ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2009
Η ΕΚΤ εντόπισε για πρώτη φορά συναλλαγή swap με ασυνήθεις όρους τον Απρίλιο του 2009, επτά μήνες πριν ξεσπάσει η ελληνική κρίση σύμφωνα με το σημείωμα της 3/3. Σύμφωνα, δε, με το Μπλούμπεργκ «είναι εντελώς αδιευκρίνιστο εάν τότε η ΕΚΤ έκανε κάτι για να διερευνήσει το θέμα περαιτέρω». Διευκρινίζεται πως η Ελλάδα προχώρησε σε ένα μεγάλο αριθμό ιδιωτικών και εκτός αγοράς συναλλαγών με swaps από το 2001 ως το 2007, σύμφωνα με έκθεση της Eurostat της 15/11.
Το Bloomberg News κατέθεσε αγωγή (στις 21/12/2010) εναντίον της ΕΚΤ, ζητώντας την δημοσιοποίηση εγγράφων που δείχνουν πως η Ελλάδα χρησιμοποίησε παράγωγα προκειμένου να αποκρύψει το δημόσιο έλλειμμά της με αποτέλεσμα να πυροδοτηθεί έτσι η κρίση κρατικών χρεών στην περιοχή.

Τα έγγραφα δείχνουν πως η Ελλάδα χρησιμοποίησε τα swaps για να αποκρύψει τον δανεισμό της, σύμφωνα με το συνημμένο εξώφυλλο της 3/3 στα δύο έγγραφα που περιήλθε στην κατοχή του Bloomberg News. Ο πρόεδρος της ΕΚΤ, Jean-Claude Trichet, παρακράτησε τα έγγραφα μετά την διάσωση των 110 δισ. ευρώ της Ελλάδας από τον μηχανισμό ΕΕ-ΔΝΤ
!
Η αγωγή ζητά από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο στο Λουξεμβούργο να ανατρέψει την απόφαση της ΕΚΤ να μην αποκαλύψει δύο εσωτερικά έγγραφα που ετοιμάσθηκαν φέτος για το εξαμελές εκτελεστικό συμβούλιο της στη Φραγκφούρτη.
Bloomberg Sues ECB to Force Disclosure of How Greece's Swaps Hid Deficit

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2009
Από τον Σεπτέμβριο του 2009 πριν τις εκλογές
ο Προβόπουλος ενημερώνει τα κόμματα για το πρόβλημα του χρέους.

Παρ' όλα αυτά ο κ. Γ.Α. Παπανδρέου βάζει προεκλογικά το κάλπικο σύνθημα "Λεφτά Υπάρχουν"! Υστεροβουλο; Ο νοών ...;
Το ΠΑΣΟΚ γνώριζε τη κατάσταση της οικονομίας πριν αναλάβει την εξουσία.
Στην Αρχή λοιδόρησαν, κατά την πάγια προπαγάνδα του ΠΑΣΟΚ, αλλά είχαμε κι άλλες δηλώσεις και μάλιστα μερικές μέρες μετά την ΔΕΘ!
Ο αρμόδιος Επίτροπος Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων κ. Αλμούνια, στις 14 Σεπτεμβρίου 2009 έκανε δημόσια ανακοίνωση, στην οποία επεσήμαινε τα ακόλουθα:

«Όλα τα κόμματα και οι πολιτικοί ηγέτες που συμμετέχουν στις εκλογές και είναι πιθανόν να αναλάβουν τα ηνία της χώρας μετά τις εκλογές, γνωρίζουν την κατάσταση. Η νέα ελληνική κυβέρνηση - όποια κι αν είναι αυτή - θα πρέπει να ενημερώσει στα τέλη Οκτωβρίου την Επιτροπή για την πολιτική που σκοπεύει να ακολουθήσει σε ό,τι αφορά τη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος, ώστε το Νοέμβριο να προβούμε σε μια αξιολόγηση, προκειμένου να διακριβώσουμε κατά πόσον έχει ληφθεί αποτελεσματική δράση για την επίτευξη των στόχων για τη μείωση του ελλείμματος. Με βάση αυτή, θα λάβουμε στις αρχές του επόμενου χρόνου τις αναγκαίες αποφάσεις, ώστε να προχωρήσει η διαδικασία που προβλέπει το Σύμφωνο Σταθερότητας».

ΠΗΓΗ: Το βιβλίο του Γιάννη Παπαθανασίου "Με τη γλώσσα των αριθμών, Η αλήθεια για την οικονομία"

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2009
Τον Οκτώβριο 2009
αποφασίζουν να προσφύγει η χώρα στο Διεθνές Νομισματικά Ταμείο όπως δηλώνει ο υφυπουργός Σαχινίδης στον Δελαστίκ.

Όμως, ούτε τα spread δικαιολογούσαν την προσφυγή, ούτε και το ίδιο το έλλειμμα από μόνο του, την στιγμή που άλλες χώρες είναι σε χειρότερη μοίρα. Το ΠΑΣΟΚ είναι ανέτοιμο να αναλάβει την εξουσία και κράτος σταματάει να λειτουργεί, με τις "νέες ιδέες" του ΓΑΠ, βιογραφικά, συνεντεύξεις και συζητήσεις επί συζητήσεων με ειδικούς από το εξωτερικό. Δημόσιες υπηρεσίες είναι ακέφαλες για μήνες.
Πως θα πήγαιναν την χώρα στο ΔΝΤ;
Η παραδοχή αυτή του κ. Σαχινίδη μας οδηγεί σε τρία ακόμη συμπεράσματα.
Πρώτον γιατί τόση σπουδή να πάμε στο ΔΝΤ όταν δεν μπορεί να δώσει πάνω από 30 δισ.; Υπήρξε αντάλλαγμα ή άλλο όφελος που δεν το ξέρουμε;
Δεύτερον εξηγεί και δικαιολογεί την αντίδραση της κ. Μέρκελ! Την έφεραν προ τετελεσμένων. Πριν πάρουν μέτρα, πριν προσπαθήσουν να ορθοποδήσουν την Οικονομία, της πήγαν το πακέτο ΔΝΤ! Και μετά με υποκριτικό τρόπο για Οσκαρ μιλούσαν για την "δήθεν" απειλή στην προσφυγή στο ΔΝΤ αν δεν δώσει τα λέφτα η Ευρώπη!
Ο ΓΑΠ και οι Αμερικανοί σύμβουλοί του όμως, γνώριζαν πολύ καλά ότι η αμφισβήτηση του Μάαστριχτ θα επισύρει την οργή και αντίδραση της Γερμανίας.
Πρώτον, οι Γερμανοί έκαναν τα στραβά μάτια σε αποκρύψεις στοιχείων από χώρες που δεν τα έβγαζαν πέρα για να μην διαταραχθεί η ευρωζώνη, αλλά δεν θα ανέχονταν ανοιχτή αμφισβήτηση της συνθήκης.Η ανακοίνωση μεγάλου ελλείμματος και η άρνηση να πάρει μέτρα, ήταν αυτό ακριβώς: ανοιχτή αμφισβήτηση του Μάαστριχ και προκάλεσε την ελληνογερμανική κρίση.
Δεύτερον, οι αγορές που μέχρι τότε υπέθεταν ότι πίσω από όλη την ευρωζώνη στέκεται η Γερμανία αναστατώθηκαν όταν είδαν τη ρήξη Ελλάδος - Γερμανίας που σήμαινε ότι δεν θα κάλυπταν την Ελλάδα οι Γερμανοί.
Τρίτον και ποιο "ύποπτο" ήταν η αιτιολόγηση της Προσφυγής! Η Ελλάδα πιεζόταν από την εξωτερική κρίση αλλά κι από το δικό της εσωτερικό χρέος, αλλά το εγχώριο τραπεζικό σύστημα κι η αγορά, παρά τις διαρθρωτικές αλλαγές που χρειαζόντουσαν, δεν αντιμετώπιζε προβλήματα. Οι τραπεζικές επισφάλειες ήταν από τις χαμηλότερες στην Ευρώπη, οι τράπεζες εύρωστες ενώ και η αγορά ακινήτων μόνο "φούσκα" δεν μπορεί να χαρακτηριστεί, το αντίθετο οι Έλληνες όντας μετρημένοι, ήταν, κατά την συντριπτική πλειοψηφία τους, προσεκτικοί. Αντίθετα δηλαδή με τους Ισλανδούς όπου πτώχευσαν οι ίδιες οι Τράπεζες ή τους Ιρλανδούς που έσκασε η φούσκα στην Αγορά Ακινήτων και συμπαρέσυρε ολόκληρη την Χώρα! Ενώ οι μεν Ισλανδοί με δημοψήφισμα (98%!) έδιωξαν τους Πιστωτές τους, ενώ οι Ιρλανδοί έκαναν ό,τι μπορούσαν να αποφύγουν την εξωτερική βοήθεια, δανειζόμενοι με αστρονομικά επιτόκια μέχρι το θέρος του 2011!
Παραδόξως η Ελληνική Κυβέρνηση αντί να προσπαθήσει να αποφύγει την πίεση των Αγορών έκανε το πάν να παρουσιάσει την Οικονομική Κατάσταση της Ελλάδος, ακόμη χειρότερη από ότι ήταν!
Θα μπορούσε δηλαδή είτε να κάνει απογραφή, και να δηλώσει έστω και μικροκομματικά, ότι παρέλαβε καμένη γη, αλλά τουλάχιστον να έχει μια καθαρή εικόνα των οικονομικών της χώρας, είτε να απαλείψει τις όποιες παρατυπίες, αν υπήρχαν, της προηγουμένης κυβέρνησης και να παρουσιάσει τις πραγματικές διαστάσεις των αριθμών.
Έκανε κάτι χειρότερο! Μαγείρεψε τα μεγέθη του Προϋπολογισμού για να παρουσιάσει την όσο την δυνατόν χειρότερη εικόνα των Οικονομικών! Αυτό από μια κυβέρνηση που θέλει να σώσει την Χώρα! Έχουμε συνηθίσει στην Ελλάδα την μικροπολιτική, αλλά αυτό δεν στρεφόταν κατά την ΝΔ μόνο, αλλά κατά ολόκληρης της Χώρας!
Τι ακριβώς έκαναν;
Πιο συγκεκριμένα το δημόσιο έλλειμμα διογκώθηκε με τις εξής ενέργειες:

  • Η κυβέρνηση, το τελευταίο τρίμηνο του 2009 προχώρησε σε επιστροφές φόρων ύψους 1,5 δισ. ευρώ, ενώ τις πάγωσε από τον Ιανουάριο. Ακόμη και στο πρώτο εννεάμηνο του 2010 και ενώ προηγήθηκαν έντονες διαμαρτυρίες από το σύνολο του επιχειρηματικού κόσμου, οι επιστροφές φόρων υπολείπονταν κατά 200 εκατ. ευρώ περίπου, σε σχέση με το 2009.
  • Η κυβέρνηση, το τελευταίο τρίμηνο του 2009 και μάλιστα τις τελευταίες ημέρες του έτους, πλήρωσε 1,2 δισ. ευρώ για χρέη νοσοκομείων, χωρίς να κάνει την αναγκαία διαπραγμάτευση
  • με τους προμηθευτές για να περιορίσει την οφειλή.
  • Η κυβέρνηση, το τελευταίο τρίμηνο του 2009 αύξησε τις δαπάνες για εξοπλιστικά προγράμματα κατά 0,7 δισ. ευρώ.
  • Η κυβέρνηση, το τελευταίο τρίμηνο του 2009 δαπάνησε 0,5 δισ. ευρώ για την πρώτη δόση του επιδόματος αλληλεγγύης.
  • Η κυβέρνηση, το τελευταίο τρίμηνο του 2009 μετέθεσε για το 2010 την είσπραξη του ΕΤΑΚ που αναλογούσε στο 2009, ύψους 0,6 δισ. ευρώ.
  • Η κυβέρνηση, το τελευταίο τρίμηνο του 2009 αύξησε κατά 0,2 δισ. τις δαπάνες για το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, σε σχέση με τις ήδη αυξημένες προβλέψεις του Προγράμματος Σταθερότητας. Την ίδια στιγμή, τα επίσημα στοιχεία δείχνουν, ότι στο 9μηνο Ιανουαρίου - Σεπτεμβρίου του 2010 περιέκοψε τις πληρωμές για το ΠΔΕ κατά 30,3% σε σχέση με το 2009, προκειμένου να εμφανίσει ότι το έλλειμμα μειώθηκε.
  • Η κυβέρνηση, το τελευταίο τρίμηνο του 2009 κατήργησε τις ρυθμίσεις για τους ημι-υπαίθριους (που επανέφερε αργότερα), την επιβολή φόρου στα λαχεία, το ξυστό και τα σκάφη αναψυχής (που επίσης επανέφερε αργότερα) χάνοντας έτσι έσοδα 2,2 δισ. ευρώ.
  • Η κυβέρνηση, το τελευταίο τρίμηνο του 2009 αύξησε τις δαπάνες για οδοιπορικά, τις λειτουργικές δαπάνες και προμήθειες του Δημοσίου κατά 0,7 δισ. ευρώ επιπλέον των δαπανών που θα έκανε αν διατηρούσε το ρυθμό του πρώτου 9μήνου.
  • Η κυβέρνηση, το τελευταίο τρίμηνο του 2009 και ενώ κατηγορεί τη Νέα Δημοκρατία για δήθεν κατάρρευση του φορο-εισπρακτικού μηχανισμού, .έχασε κυριολεκτικά κάθε έλεγχο στα έσοδα .Η υστέρηση εσόδων στο 9μηνο Ιανουαρίου - Σεπτεμβρίου 2009 σε σχέση με το 2008 ήταν 1,1 δισ. ευρώ. Μόνο στο τελευταίο τρίμηνο του έτους ξεπέρασε τα 2 δισ. ευρώ, για να φθάσει στο σύνολο του έτους περίπου στα 3 δισ. ευρώ! Δηλαδή, στο τελευταίο τρίμηνο οι απώλειες εσόδων ήταν διπλάσιες από ό,τι στο 9μηνο που ήμασταν κυβέρνηση. Αν η κυβέρνηση κατάφερνε να διατηρήσει τις, έστω και μη ικανοποιητικές κατά το ΠΑΣΟΚ, επιδόσεις της ΝΔ στο διάστημα που είχε την ευθύνη, (αν για παράδειγμα δεν καθυστερούσε τρεις μήνες να τοποθετήσει γενικό γραμματέα στο υπουργείο Οικονομικών) τότε ο προϋπολογισμός θα είχε επιπλέον έσοδα 1,7 δισ. ευρώ.
ΠΗΓΗ: Το βιβλίο του Γιάννη Παπαθανασίου "Με τη γλώσσα των αριθμών, Η αλήθεια για την οικονομία"

ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2009
Οι συμβουλές των ειδικών ποιές ήταν;
Από τα γεγονότα μπορούμε να βγάλουμε τα συμπεράσματα μας. Ένας από τους συμβούλους ήταν κι ο Soros.
Στις 7/11/2009 Επισκέπτεται τον ΓΑΠ ο Σόρος.
(Καθημερινή, Βήμα)

ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2009
Στις 8 Δεκεμβρίου 2009 ο διεθνής οίκος αξιολόγησης Fitch Ratings προχωρά στην υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της Ελλάδας σε «ΒΒΒ+» από «Α-».
Στις 10 Δεκεμβρίου 2009, τρεις μέρες μετά, έγινε κάτι ακόμη χειρότερο: Η Τράπεζα της Ελλάδος αποφάσισε να μην επιβάλλονται κυρώσεις σε όποιον κερδοσκόπο δεν έδινε τα ομόλογα στον αγοραστή τους μετά τη λήξη των δέκα ημερών!
Άρχισε το Σορτάρισμα!

Ακολούθησαν στα ΜΜΕ οι ακατανόητες, τότε, δηλώσεις των στελεχών ΠΑΣΟΚ του τύπου "δεν υπάρχει σάλιο", "Τιτανικός". Τα sread από 160 πριν τις εκλογές εκτοξεύονται!
Όπως στις 11 Δεκεμβρίου που είπε ότι είμαστε διεφθαρμένοι από την κορυφή ως τα νύχια!
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2010Παρά όμως την σπέκουλα του Πρωθυπουργού και το πόλεμο που έκανε εναντίων της ίδια του της χώρας (δεν εννοώ τις ΗΠΑ) το Ιανουάριο μπορέσαμε πάλι Exclamation mark να δανειστούμε, χωρίς εξωτερική βοήθεια!
Το μνημόνιο δεν ήταν αναπόφευκτο ούτε σε εκείνη τη δεδομένη χρονική στιγμή! Η Ελλάδα δεν είχε παρά να επαναλάβει τη διεργασία που οδήγησε στον επιτυχή δανεισμό 8 δις ευρώ, με προσφορά 25 (ναι, είκοσι πέντε!) δις ευρώ, την 25η Ιανουαρίου 2010.
Πέντε ημέρες μετά στις 30 Ιανουαρίου 2010 δίνει συνέντευξη στο Euronews και μας λέει διεφθαρμένους!
Πως δανειστήκαμε στις 25 Ιανουαρίου; Τι είχε συμβεί ακριβώς τότε;
Με την εγκληματική μετεκλογική αδράνεια της κυβέρνησης Παπανδρέου, να μην παίρνει μέτρα, παρά το υψηλό έλλειμμα (ας θυμηθούμε ξανά το «ξεκολλήστε» του Σαμαρά), η χώρα είχε φθάσει και τότε σε οριακό σημείο σχετικά με τη δυνατότητα δανεισμού της. Οι αγορές αμφισβητούσαν ανοικτά την πιστοληπτική μας ικανότητα. Το spread είχε πάρει για τα καλά την ανηφόρα.
Μπροστά σε αυτή την κατάσταση, ο Οργανισμός Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους, ήλθε σε συμφωνία με πέντε σημαντικές τράπεζες, τις οποίες όρισε (έναντι αδρής προμήθειας) αναδόχους της έκδοσης 5ετών ομολόγων, που προγραμμάτισε για τις 25 Ιανουαρίου, υπό τον όρο να εγγυηθούν την αγορά ενός ελαχίστου ποσού ομολόγων από τη δημοπρασία, ύψους 500 έως 600 εκατ. ευρώ η κάθε μία. Με δεδομένο ότι το Δημόσιο ζητούσε 3 με 5 δις από τη δημοπρασία, η εγγύηση που έδιναν οι ανάδοχοι εξασφάλιζε ουσιαστικά την επιτυχία της δημοπρασίας, προτού αυτή ξεκινήσει.
Η ίδια η παροχή εγγύησης από μεγάλες διεθνείς τράπεζες ήταν μια τέλεια ψήφος εμπιστοσύνης στο ότι δεν θα χρεοκοπούσε η οικονομία μας, που προκάλεσε μεγάλο αγοραστικό ενδιαφέρον και σε άλλους. Έτσι, από την αρχή της δημοπρασίας, και μέχρι τη λήξη της, το μεσημέρι της ίδιας ημέρας, τα ελληνικά ομόλογα είχαν γίνει ανάρπαστα. Σύνολο προσφορών: 25 δις! Σε μία ημέρα! Για μία μόνον δημοπρασία ομολόγων!
Με τεσσεράμισι τέτοιες δημοπρασίες καλύπταμε τα 110 δις, που «εξασφάλισε» (για τρία χρόνια και σε πολλές δόσεις)
ο «εθνοσωτήρας» ΓΑΠ, υποθηκεύοντας το παρόν και το μέλλον της χώρας!

ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2010
Ξαναβγαίνει στην υψηλής ακροαματικότητας εκπομπή της Αμανπούρ στο CNN, μήπως και δεν το άκουσαν καλά αυτοί που μας δάνεισαν ! Μας εμπιστεύτηκαν τα λεφτά τους κι
ο ΓΑΠ βγαίνει στο CNN και λέει ότι είμαστε ΚΛΕΦΤΕΣ!

Στις 19 Φεβρουαρίου
ορίστηκε ως επικεφαλής του ΟΔΔΗΧ (Oργανισμός Διαχείρησης Δημοσίου Χρέους) ο Πέτρος Χριστοδούλου. Ποιός είναι αυτός;Ας διαβάσουμε τι γράφει η Le Monde:
"Στην Ευρώπη, η Goldman Sachs προσλαμβάνει ισχυρούς για να εδραιώσουν την εξουσία της.Ο Πέτρος Χριστοδούλου δεν ενδιαφέρεται για τα κομπλιμέντα από όπου και να προέρχονται αυτά. Από όταν ήταν έφηβος, αυτός ο πρώτος μαθητής της τάξης άκουγε τα καλύτερα για το πρόσωπο του. Στις 19 Φεβρουαρίου ορίστηκε ως επικεφαλής του ΟΔΔΗΧ και βρίσκεται σήμερα στην πρώτη γραμμή.Ωστόσο, ο πρώην επικεφαλής της διαχείρισης διαθεσίμων της Τράπεζας της Εθνικής Τράπεζας βρίσκεται στο επίκεντρο της έρευνας, που διατάχθηκε από την FED, για τις συμβάσεις που υπογράφηκαν για το ελληνικό χρέος και σχετίζονται με την Goldman Sachs και άλλους οίκους.Ο νεοϋρκέζικος οίκος φαίνεται ότι πληρωνόταν για την παροχή συμβουλευτικών υπηρεσιών στην ελληνική κυβέρνηση, κερδοσκοπώντας στο χρέος της χώρας...;"

ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2010
Το Σάββατο 18 Απριλίου νωρίς το πρωί, όμως, δηλαδή τρεις μέρες πριν την έναρξη των συζητήσεων της ελληνικής κυβέρνησης με τους τοποτηρητές του ΔΝΤ (και τους Ευρωπαίους παρατρεχάμενους της Κομισιόν και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας)
φτάνει στην Αθήνα ο μετρ της θεσμοθετημένης παγκόσμιας κερδοσκοπίας Τζ. Σόρος.

ΜΑΙΟΣ 2010
Σύνδεσμος
Από τις 2 Μαρτίου λοιπόν, αποκαλύφθηκε η κρυφή αναφορά της Goldman Sachs που περιέγραφε ξεκάθαρα τους λόγους για τους οποίους η Μέρκελ τηρούσε αυτή την σκληρή στάση έναντι της Ελλάδας. Ο σκοπός ήταν κάποια στιγμή μέσα στον Μάιο, να ενεργοποιηθεί το άρθρο 122 της συνθήκης της Λισσαβόνας ώστε να πληρώσουν ΟΛΑ τα μέλη της Ευρωζώνης (και αυτά εκτός Ευρώ) την διάσωση των PIGS. Μέσα στις δομές της ΕΕ, χωρίς καμία συμμετοχή του ΔΝΤ.
Όντως, μέσα στον Μάιο,
προαναγγέλεται η σύγκλιση του Ecofin. Αντί λοιπόν η Ελληνική κυβέρνηση να αναμένει τα αποτελέσματα της, όπως θα ήταν πρέπον και φυσιολογικό, ΦΕΡΝΕΙ ΑΡΟΝ ΑΡΟΝ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΓΙΑ ΨΗΦΙΣΗ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ 48 ΩΡΕΣ ΠΡΙΝ:
Αποκάλυψη: Η Goldman Sachs γνώριζε την απόφαση του Ecofin. Γι' αυτό "σκοτώθηκαν" να υπογράψουν το νομοσχέδιο του αίσχους μία ημέρα πριν!
Το μνημόνιο υπογράφηκε από την Ελληνική βουλή με μία πραξικοπηματική πράξη καταστρατήγησης του συντάγματος, χωρίς να απαιτηθεί η ενισχυμένη πλειοψηφία των 181 βουλευτών. Η μεθόδευση ολοκληρώθηκε 24 ώρες αργότερα ή αν θέλετε 24 ώρες.Πριν την συνεδρίαση του ECOFIN,
η κυβέρνηση καταθέτει αιφνίδια ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ που δίνει υπεραρμοδιότητες στον Παπακωνσταντίνου!Τροπολογία σε νομοσχέδιο 24 ωρών: Καμμένος - Λαφαζάνης - Τζέκης: Πραξικοπηματική, εκποίηση Εθνικών δικαιωμάτων, νομοσχέδιο καραγκιοζιλίκι.
Η συνεδρίαση λοιπόν του Εcofin πραγματοποιείται και αποφασίζεται (όπως είχαμε αποκαλύψει μήνες πριν) η ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 122, που θέτει ασπίδα προστασίας σε ΟΛΕΣ ΤΗΣ ΧΩΡΕΣ ΤΗΣ ΕΕ, εκτός βέβαια από την Ελλάδα που εσκεμμένα απείχε αφού 48 ώρες πριν ΕΙΧΕ ΕΚΠΟΙΗΣΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΗΣ για να παραδοθεί στο ΔΝΤ.
Έρχονται λοιπόν σήμερα τα στοιχεία της ΕΚΤ και του ΔΝΤ που αποκαλύπτουν τα ακόλουθα:
ΕΚΤ - ενεργοποίηση του άρθρου 122 ΓΙΑ ΟΛΑ τα υπόλοιπα κράτη πλην της Ελλάδας. Δείτε τα στοιχεία του ΦΤΗΝΟΥ δανεισμού εδώ:
Την ώρα που άλλες χώρες δανείζονται από την ΕΚΤ, εμείς πήγαμε στο στόμα του λύκου...

Την ίδια ώρα, η Ελλάδα δανείζεται με πολλαπλάσιο κόστος, ΑΠΟ ΤΙΣ ΙΔΙΕΣ ΠΗΓΕΣ!
H αιχμή του δόρατος της κυβέρνησης, του ΛΑΟΣ και της κ. Μπακογιάννη για το κατεπείγον της ψήφισης του μνημονίου, ήταν ότι δεν θα είχαμε λεφτά να πληρωθούν οι μισθοί κι οι συντάξεις! Ουδέν ψευδέστερον!
Στον παρακάτω πίνακα απεικονίζονται οι υποχρεώσεις σε ομόλογα έκδοσης του Ελληνικού Δημοσίου με λήξη έως τα τέλη του 2013 καθώς και οι αντίστοιχες δόσεις από τον «μηχανισμό στήριξης»:Λήξη Ομολόγων από 01.05.2010 έως και 31.12.2013 και προγραμματισμός εκταμίευσης μηχανισμού στήριξης (ποσά σε δισ.)
Έτος : Λήξεις ομολόγων / Δάνεια ΕΕ, ΕΚΤ & ΔΝΤ* 2010 : 15,80 / 38,00
* 2011 : 31,30 / 40,00
* 2012 : 31,70 / 24,00
* 2013 : 24,90 / 8,00
Σύνολο: 103,70 / 110,00
Πηγή: Υπουργείο Οικονομικών (
προσχέδιο προϋπολογισμού)
Ο Νίκος Μπογιόπουλος αναλύοντας το δάνειο των 110 δισ., αποδεικνύει επίσης το οφθαλμοφανές.
Άρα, η αλήθεια είναι η ακριβώς αντίθετη. Δεν είναι τα δάνεια που πληρώνουν τους μισθούς και τις συντάξεις. Είναι οι (κομμένοι) μισθοί και οι (κομμένες) συντάξεις που πληρώνουν για τα δάνεια!
ΙΟΥΝΙΟΣ 2010
Στις 2 Ιουνίου 2010
γράφεται:
"...Αντιπαράθεση σημειώθηκε σήμερα στη Βουλή, μετά από αίτημα του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου ΝΔ, Κ. Μαρκόπουλου, ο οποίος, με αφορμή σχετική ερώτηση στη Βουλή του αναπληρωτή τομεάρχη Οικονομικών της ΝΔ, Χρ. Σταϊκούρα, ζήτησε να μάθει γιατί απορρίφθηκε πρόταση για φθηνό δανεισμό της χώρας.Ο κ. Μαρκόπουλος ρώτησε αν αληθεύει ότι στις 11 Ιανουαρίου δέχθηκε επιστολή ο πρωθυπουργός της χώρας, από ένα fund του εξωτερικού, το Hayman Private Equity, για δανεισμό 7 δισ. με επιτόκιο 1,25%, και η υπουργός Οικονομίας, Λούκα Κατσέλη του απάντησε ότι δεν γνωρίζει τα στοιχεία, ούτε το συγκεκριμένο fund αλλά ότι «σε σοβαρά κράτη όπως η Ελλάδα υπάρχουν συγκεκριμένες διαδικασίες για δανεισμό κυρίως μέσω του ΟΔΔΗΧ".

Ο κ. Μαρκόπουλος κατέθεσε την επιστολή προς τον κ. Παπανδρέου και είπε ότι δέχθηκε πρόταση για δεκαετή δανεισμό 20 δισ. με το ίδιο επιτόκιο και υπεγράφη Μνημόνιο Κατανόησης (MoU) μεταξύ της Hayman Private Equity και του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου για αυτό το δανεισμό ...;"
Στις 4 Ιουνίου 2010 ο Σαμαράς φέρνει στην βουλή το θέμα για το τρόπο που επιτέθηκαν στην Ελλάδα μέσω των ομολόγων κι
ο Παπανδρέου αρνείται να απαντήσει.

Σεπτέμβριος 2010
Αποκαλύπτει σε ομιλία του στην Νέα Υόρκη ότι ο πραγματικός σκοπός του μνημονίου είναι το ξεπούλημα της Χώρας!
[...] ...Το Δημόσιο διαθέτει ακίνητη περιουσία, η αξία της οποίας υπερβαίνει τα 270 δις - ποσό, που περίπου ισούται με το δημόσιο χρέος της χώρας. Τα ακίνητα αυτά παραμένουν, ως επί το πλείστον, ανεκμετάλλευτα. Για το λόγο αυτό, ξεκινούμε ένα φιλόδοξο πρόγραμμα, που εφαρμόζεται σε ένα ευρύτατο φάσμα τομέων, όπως μεταφορές, ενέργεια, τηλεπικοινωνίες, ακίνητα, ΔΕΚΟ και τράπεζες, μέσω απευθείας πώλησης, υπογραφής σύμβασης παραχώρησης, δημοσίου διαγωνισμού, ιδιωτικοποιήσεων, στρατηγικών συνεργασιών ή χρηματοοικονομικών εταιρειών συμμετοχικού κεφαλαίου - εταιρειών «holding». ..[...]

Όποιος παλεύει με τα τέρατα θα πρέπει να προσέξει να μην γίνει τέρας ο ίδιος.
πηγή:blognews