Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2011

ΟΡΦΕΑΣ ΚΑΙ Η ΜΑΓΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΛΥΡΑΣ ΤΟΥ

Η "μαγική" δύναμη της λύρας του Ορφέα.


Ο Ορφέας ήταν μία από τις πιο σημαντικές μορφές της ελληνικής μυθολογίας. Γεννήθηκε στην Θράκη και ήταν γιος του άρχοντα της περιοχής, Οιάγρου και της Μούσας Καλλιόπης, της προστάτιδας της Επικής Ποίησης. Σε παιδική ηλικία διδάχτηκε την τέχνη της μουσικής από τις Μούσες αλλά και από τον ίδιο τον θεό Απόλλωνα, ο οποίος και του χάρισε την λύρα του.

Η λύρα του Ορφέα, η "μαγική φόρμιγγα", ήταν κάτι σαν επτάχορδη κιθάρα και για την "ανεξήγητη" δύναμη της αλλά και την επίδραση της φωνής του, υπάρχουν δεκάδες ιστορίες. Σύμφωνα με αυτές, η μαγεία της μουσικής και του τραγουδιού του, ημέρευε τα άγρια ζώα και μετακινούσε "δέντρα και βράχους" που έσπευδαν να ακούσουν τη θελκτική μελωδία του!

Η "θεϊκή" δύναμη της μουσικής

Το pyles.tv, συγκέντρωσε τις πιο "μαγικές" ιστορίες για την υπερκόσμια μουσική του Ορφέα και την ασύγκριτη δύναμή της! Κατά πολλούς αναλυτές, όλα αυτά τα περιστατικά θέλουν να δώσουν το μύνημα πως η αρμονία που κρύβει μέσα της η μουσική μπορεί να επηρεάσει καθοριστικά όλα τα ζωντανά όντα του πλανήτη μας. Ας μην ξεχνάμε πως οι αρχαίοι Έλληνες, γνώριζαν την μορφωτική και ηθικοπλαστική αξία της μουσικής, ενώ την συμπεριλάμβαναν σε όλα τους τα μυστήρια.
Κατά κάποιους άλλους, η "ανεξήγητη" δύναμη της ορφικής μουσικής, συνδέεται με την "υπεράνθρωπη" και μεταφυσική διάσταση του Ορφέα. Οι περιγραφές που θέλουν τους ανθρώπους, αλλά και τους θεούς, τα ζώα και τα φυτά, αλλά ακόμη και τα βράχια να πλησιάζουν προς τον ήχο της λύρας του, οδηγούν στο συμπέρασμα πως ο Ορφέας ταυτιζόταν με τον Ήλιο, που με το φως του κάνει όλα τα έμψυχα όντα να στρέφονται προς αυτόν.

















Η "μαγική" επίδραση της ορφικής μουσικής στην Αργοναυτική Εκστρατεία

Ο θρύλος λέει πως αυτός ακριβώς ήταν και ο λόγος που ο Ορφέας πρωταγωνίστησε στην Αργοναυτική Εκστρατεία, αφού η "μαγική δύναμη" της μουσικής τους ήταν πολύτιμο όπλο για τους αργοναύτες.
Ένα όπλο, που έδειξε τη δύναμή του από την στιγμή ακόμα που τέλειωσε η ναυπήγηση της Αργούς και ξεκίνησαν οι προσπάθειες για να την ρίξουν στη θάλασσα. Η Αργώ όμως, ήταν τόσο βαριά και τόσο βαθιά "κολλημένη" στην άμμο και ήταν αδύνατο να τη σύρουν. Η λύση δόθηκε από την φόρμιγγα του Ορφέα, που με τον "μαγικό" ήχο της κατάφερε όχι μόνο να μετακινήσει αλλά να ανυψώσει την Αργώ "ταχέως στους ουρανούς"!
Ήταν ο ίδιος ακριβώς ήχος της λύρας του, που κατάφερε να "υποτάξει" και να αποκοιμήσει το δράκο που φύλαγε το χρυσόμαλο δέρας, γεγονός που άνοιξε τον δρόμο στον Ιάσονα να το κλέψει! Στον δρόμο της επιστροφής, οι Αργοναύτες πέρασαν από το βράχο των Σειρήνων, που με τη γλυκιά φωνή και το τραγούδι τους ξελόγιαζαν τους ναυτικούς και τους παράσερναν κοντά τους. Όταν ο ήχος-παγίδα έφτασε στα αυτιά των αργοναυτών, ο Ορφέας και η λύρα του που κατάφεραν τον σκεπάσουν με την ομορφιά και την δύναμη τους, οδηγώντας με ασφάλεια τους άντρες μακρυά από τον κίνδυνο των Σειρήνων.

Η μουσική που "μαλάκωσε" ακόμη και τον Άδη!

Όταν η αγαπημένη του γυναίκα, Ευρυδίκη πέθανε από δάγκωμα ερπετού, ο πόνος του Ορφέα τον οδήγησε σε ένα τραγούδι τόσο σπαραχτικό, που ακόμη και οι θεοί έκλαψαν στο άκουσμά του! Με τη δική τους συμβουλή ο Ορφέας, ξεκίνησε για τον Κάτω κόσμο, όπου η δύναμη της λύρας του ήταν τέτοια που μάγεψε ακόμα και τον Χάροντα. Κανένας δεν κατάφερε να μείνει ανεπηρέαστος από την μαγεία της λύρας του: οι δικαστές των νεκρών άρχισαν να κλαίνε, ο Κέρβερος σταμάτησε να γαυγίζει και ο Σίσυφος αφού ανέβασε επιτέλους τον βράχο στην κορφή του λόφου, έκλαψε συγκινημένος.
 
Ήταν τέτοια η αρμονία της μουσικής που σκόρπισε δάκρυα στο πιο μαύρο και αδάκρυτο μέρος του κόσμου. Κι όταν ο Ορφέας παρακάλεσε "δώστε μου πίσω τη γλυκιά Ευρυδίκη", η Περσεφόνη, λύγισε και ζήτησε χάρη από τον Άδη! Εκείνος δέχτηκε, υπό τον όρο να μην κοιτάξει ο Ορφέας την αγαπημένης του, πριν φτάσουν στον Επάνω Κόσμο. Ηταν όμως τέτοια η λαχτάρα του, που δεν τα κατάφερε και μια ματιά του ήταν αρκετή για να την ξαναπάρει μακρυά του!
 
Ο μύθος λέει πως μετά τον θάνατο του Ορφέα, οι θεοί πήραν τη μαγική λύρα του κοντά τους και Ορφέα και την έστησαν στον ουρανό, για να τραγουδάει κάθε νύχτα τραγουδάει την αληθινή αγάπη, την ζωή και το πραγματικό της νόημα!

Κι αν αναρωτιόσαστε γιατί ασχολούμαστε με... μύθους, διαβάστε 14 ναυάγια τεκμηριώνουν τον "μύθο" της Αργοναυτικής Εκστρατείας!

πηγή:pyles.tv

ΡΟΛΟ ΘΕΣΜΙΚΟΥ ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗ ΓΙΑ ΠΑΠΑΔΗΜΟ

Αν ο Παπαδήμος διάβαζε Μακρυγιάννη

Το ρόλο του θεσμικού Χατζηαβάτη διεκδικεί
ο μεταβατικός πρωθυπουργός, εφαρμόζοντας ευρωπαϊκές οδηγίες

Αν ο Παπαδήμος διάβαζε Μακρυγιάννη
Του Χ.Κ. Λαζαρόπουλου
Αν ξαναδιαβάσει κανείς τα «Απομνημονεύματα» του στρατηγού Μακρυγιάννη θα καταλάβει ότι οι ίδιες κακοδαιμονίες ταλαιπωρούν τούτον τον τόπο από την εποχή που υποτίθεται πως ξεκίνησε η νεώτερη Ιστορία της.
Είχε δίκιο ο Γεώργιος Σεφέρης όταν ανέφερε ότι ο Ιωάννης Μακρυγιάννης θα ήταν ο μεγαλύτερος νεοέλληνας πεζογράφος, αν δεν υπήρχε ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης. Ο Μακρυγιάννης μίλησε με ειλικρίνεια κι απλότητα για τους τεμενάδες που έκαναν από τότε οι πολιτικάντηδες του νεοσύστατου ελληνικού βασιλείου σε μια νοτιοδυτική εσχατιά της τότε διαλυόμενης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Ακόμα και τότε, οι εξευγενισμένοι Ούννοι της Βαυαρίας έκαναν ό,τι μπορούσαν για διαμορφώσουν στα δικά τους μέτρα και σταθμά τις ισορροπίες και τα μελλούμενα του πολιτικού βίου σ’ αυτήν την χώρα.
Στο Γ’ βιβλίο των «Απομνημονευμάτων» του, στο πρώτο κεφάλαιο, ο στρατηγός της Ρωμηοσύνης αφηγείται την άφιξη του βασιλέα Όθωνα και της συνοδείας του στο Ναύπλιο, την πρώτη πρωτεύουσα της Ελλάδος, τον Ιανουαρίου του 1833. Αναφέρεται στον «γκενεράλ» Άιντεκ, έναν από τους υπασπιστές του Όθωνος Βίλτεσμπαχ ο οποίος είχε έρθει ως μέλος της αντιβασιλείας, ουσιαστικώς ως μέλος της βασιλικής καμαρίλας.
Αυτές τις πρώτες ημέρες του Βαυαρού βασιλέα των Ελλήνων περιγράφει ο Μακρυγιάννης και τους συμβούλευσε να έχουν ομόνοια και σύνεση ώστε να προοδεύσει αυτή η χώρα και να σταθεί στα πόδια της. Χαρακτηριστικό είναι το περιστατικό όταν ο στρατηγός Άιντεκ πήγε με την «μπαμπαρέζικη χοντροκομμένη δολερή» συμπεριφορά του να μοιράσει εξουσίες και προνόμια.
Γράφει επί λέξει: «Εγώ κι’ απλό στρατιώτη να με βάλετε στρέγω διά την αγάπη της πατρίδας μου. Όμως εδώ δουλεύει αδικία·και δεν είναι δικές σας γνώσες αυτές, είναι αλλουνών·και δεν θα πάμεν καλά». Εγώ το είπα απαθής. Ο φίλος μου ο Αϊντέκ επειράχτη και μο ’κρινε με πολύ φαρμάκι· «Ό,τι σας λένε αυτό θα κάμετε και γνώμες δεν μπορείτε να δώσετε, ότι η Μπαυαρία έχει τριάντα χιλιάδες μπαγεννέτα και φέρνει εδώ και σας υποτάζει. Τότε βρέθηκα εις θέση δεινή· να μην μιλήσω δεν μπορούσα, ότι αδικιώνταν οι αγωνισταί και βραβεύονταν οι κόλακες. Του λέγω· «Δυστυχία μας των καϊμένων!» Κακά και ψυχρά θα πάμεν. Εγώ σου μίλησα αλλοιώς κι’ εσύ μου απαντείς διαφορετικά με «μπαγεννέτα».
Τι συμβαίνει σήμερα
Αυτά συνέβαιναν πριν από 178 χρόνια, όχι χθες. Κι όμως μοιάζουν τόσο πολύ με όσα λένε σήμερα οι (τυχαίο;) Γερμανοί «δανειστές» μας. Μόνο που δεν υπάρχει πια ένας Μακρυγιάννης να τα πει τίμια, απλά και ειλικρινά. Παρακολουθήσαμε σε αντιδιαστολή τον (βαφτίστε τον «μεταβατικό» ή και «ταμένο») πρωθυπουργό κ. Λουκά Παπαδήμο.
Τι είπε ο κ. Παπαδήμος όταν ανακοίνωσε τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβερνήσεώς του; Μήπως όσα στη συνέχεια μετέφερε σε Ευρωπαίους φίλους του, σαν εκείνον τον αμίμητο Ζαν-Κλωντ Γιουνκέρ (τον οποίο θα έρθουν οι πολιτικοί επίγονοι του Παπαδήμου να ονομάσουν φιλέλληνα); Δεν είναι τα ίδια που ακούσαμε από τον πρωθυπουργό λίγο πριν από την ψήφιση του κρατικού προϋπολογισμού;
Σε αντίθεση με τον ταπεινής τυπικής μορφώσεως αλλά μοναδικό Μακρυγιάννη, ο ιδιαιτέρας καλλιεργείας, πολύγλωσσος και τεχνοκράτης κ. Παπαδήμος χρησιμοποιεί μια ξύλινη γλώσσα με κούφιες λέξεις. Μεταφέρει τις εντολές των εξωγενών (σ.σ. γερμανικών) διευθυντηρίων ως υποχρέωση ή ανάγκη του ελληνικού λαού να κατανοήσει πώς και γιατί πρέπει να κερδίσουν οι χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί και οι οίκοι αξιολόγησης. (Είναι προφανές ότι όλοι οι «οίκοι» απαιτούν ένα θεσμικό Χατζηαβάτη για να δώσουν ελεύθερα πιασίματα και πλήρη ικανοποίηση στους κατά περίπτωση πελάτες τους).
Από το βήμα της Βουλής, ο κ. Παπαδήμος ανέφερε ότι πρέπει να υπερβούμε τις δυνάμεις μας εξ αιτίας των περιστάσεων. Ποιοι τις διαμόρφωσαν οι πολιτικοί ή οι πολίτες; Ποιοι αποβιομηχάνισαν τη χώρα; Ποιοι παρέδωσαν τον εθνικό πλούτο σε συντεχνίες και σε ξένους «επενδυτές»;
Ο κ. Παπαδήμος μίλησε για ανειλημμένες υποχρεώσεις της Ελλάδας. Δεν εξήγησε ποιος τις ανέλαβε και γιατί τις εγκατέλειψε για να εκθέσει την πατρίδα και να δοκιμάσει το λαό της. Αντί να δώσει όραμα στο λαό μιλά ρηχά και κυνικά: «Δεν είναι μπόρα που θα περάσει. Θα έχει διάρκεια», γιατί είναι αποτέλεσμα ετών, «λύσεων που αναβλήθηκαν ή ποτέ δεν εφαρμόστηκαν» υπογράμμισε. Ποιος τρώει τη μπόρα στο κεφάλι; Προφανώς και όχι η κυβέρνηση, οι πολιτικοί και οι μεγαλοκαρχαρίες που υποθηκεύουν το μέλλον του λαού.
«Η αντιμετώπιση θα πάρει χρόνο και θα έχει κόστος. Μετά από τέσσερα χρόνια ύφεσης αυτό έχει γίνει οδυνηρά αισθητό σε όλους μας» πρόσθεσε ο κ. Παπαδήμος, ενώ σημείωσε ότι «ο προϋπολογισμός υπηρετεί το στόχο της σταθεροποίησης και στη συνέχεια επανεκκίνησης της οικονομίας». Λόγια κομμένα και ραμμένα στα μέτρα που θέλουν οι οίκοι αξιολόγησης, οι τράπεζες κι όσοι στηρίζουν το κυβερνητικό μόρφωμα της Καγκελαρίου κ. Α. Μέρκελ για να αλωθούν οι οικονομίες της Ευρώπης.
Και ποια είναι η προσωπική συνεισφορά του κ. Παπαδήμου; Μόνο η παρουσία του αρκεί;
Τι θα έκανε για την Πατρίδα
Ο κ. πρωθυπουργός μάλλον πρέπει να μελετήσει τον Μακρυγιάννη ώστε να καταλάβει τι σημαίνει να είναι κανείς εθνικά υπερήφανος, σε μια δήθεν κοινωνία «παγκοσμιοποίησης», στην οποία κυριαρχούν μόνο οι στατιστικές, οι αριθμοί, οι τύποι και η ανηθικότητα. Διότι από τον Μακρυγιάννη διδασκόμαστε πώς ένας ηγέτης μπορεί να διαθέτει αξίες, αρχές και κυρίως ήθος απέναντι στον λαό.
Δείτε άλλο ένα παράδειγμα που δίνει με απλά λόγια στο ίδιο κεφάλαιο των «Απομνημονευμάτων» του:
«Είχα δυο αγάλματα περίφημα, μια γυναίκα κι’ ένα βασιλόπουλο ατόφια – φαίνονταν οι φλέβες· τόση εντέλειαν είχαν. Όταν χάλασαν τον Πόρον, τα ’χαν πάρη κάτι στρατιώτες και εις τ’ Άργος θα τα πουλουύσαν κάτι Ευρωπαίων· χίλια τάλλαρα γύρευαν. Άντεσε κ’ εγώ εκεί, πέρναγα· πήρα τους στρατιώτες, τους μίλησα· «Αυτά και δέκα χιλιάδες τάλλαρα να σας δώσουνε, να μην το καταδεχτήτε να βγουν από την πατρίδα μας. Δι’ αυτά πολεμήσαμεν». (Βγάζω και τους δίνω τρακόσια πενήντα τάλλαρα.)· κι’ όταν φιλιωθούμεν με τον Κυβερνήτη, (ότι τρωγόμαστε), τα δίνω και σας δίνει ό,τι του ζητήσετε διά να μείνουν εις την πατρίδα απάνου». Και τα ’χα κρυμμένα. Τότε με την αναφορά μου τα πρόσφερα του Βασιλέως να χρησιμέψουν διά την πατρίδα».

πηγή:newsbomb

Το γέλιο μειώνει το στρες

 



Έχει διαπιστωθεί ότι το στρες προκαλεί πρόωρη γήρανση και πολλές άλλες ασθένειες που σχετίζονται με αυτό. Επομένως, οτιδήποτε μας ανεβάζει τη διάθεση και μας μειώνει το στρες, κάνει καλό και στην υγεία μας. Γι’ αυτό γελάστε και αξιοποιήστε αυτό το δώρο ζωής!

Το πολύ στρες επηρεάζει την υγεία και την ευεξία μας, και πολλές φορές την εργασία και την κοινωνική μας ζωή. Ο τρόπος όμως με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τις αντιξοότητες της ζωής και τα προβλήματα που προκύπτουν καθημερινά, παίζουν καθοριστικό ρόλο στην ψυχολογική και κατ’ επέκταση σωματική μας υγεία. Καθώς μεγαλώνουμε, γινόμαστε καλύτεροι στο να γνωρίζουμε τί είναι αυτό που μας κάνει να αισθανόμαστε καλά και τί αυτό που μας αναστατώνει τη ζωή.

Το γέλιο διώχνει το συσσωρευμένο στρες, μας χαλαρώνει, μειώνει το αίσθημα της κούρασης και δημιουργεί ένα αίσθημα ευφορίας. Απολαύστε λοιπόν τη ζωή και κάντε καινούργιους φίλους, δείτε αστείες ταινίες όταν βλέπετε τηλεόραση, κάντε ένα διάλειμμα από την ρουτίνα, βγείτε έξω και αναζητήστε το γέλιο και την διασκέδαση.

Παρόλο που η παρέα δεν είναι πάντα απαραίτητη για να γελάσουμε, έχει διαπιστωθεί ότι γελάμε κατά μέσον όρο 30 φορές περισσότερο με παρέα σε σχέση με τις μοναχικές μας στιγμές. Σύμφωνα με έρευνες, το γέλιο είναι μεταδότικο, αφού οι άνθρωποι συνηθίζουν να μιμούνται τα συναισθήματα αυτών που βρίσκονται γύρω τους.

Το συχνό γέλιο προκαλεί αύξηση της παραγωγής ενδορφινών, φυσικών μορφινών που έχουν αναλγητική και χαλαρωτική δράση. Επίσης, το γέλιο δραστηριοποιεί το αυτόνομο παρασυμπαθητικό νευρικό σύστημα, το οποίο με τη σειρά του ελέγχει πλήθος λειτουργιών του οργανισμού μας, με αποτέλεσμα την καλύτερη πέψη, την μείωση του καρδιακού παλμού, αλλά και της αρτηριακής πίεσης. Μελέτες έχουν δείξει ότι 20 δευτερόλεπτα γέλιου αντιστοιχούν για την καρδιά σαν τρία λεπτά γρήγορου βάδην.

Και μην σκεφτείτε ότι θα κάνετε ρυτίδες αν γελάσετε, γιάτι ακόμα και αυτό να συμβεί, είναι προτιμότερο από ένα ζαρωμένο μέτωπο.

Είναι στο χέρι μας αντί να παραπονιόμαστε, να αντιμετωπίζουμε με χιούμορ κάποιες δύσκολες ή πιεστικές καταστάσεις της ζωής μας, στο μέτρο του δυνατού, βλέποντας με μια άλλη οπτική γωνία τα γεγονότα, περισσότερο σαν μια πρόκληση παρά σαν μια απειλή.

Μπορούμε να δημιουργούμε άμυνες στην επίθεση του στρες, όταν κατανοούμε τι προκαλεί πίεση και ένταση στη ζωή μας, αλλά και με ποιούς τρόπους θα το αποφύγουμε ή θα το προσαρμόσουμε καλύτερα.

Αφήστε το γέλιο που υπάρχει μέσα σας να σας παρασύρει και να θυμάστε ότι δεν γελάμε λιγότερο όσο γερνάμε, αλλά γερνάμε επειδή δεν γελάμε περισσότερο!