Δευτέρα 2 Μαΐου 2011

Τα 6 καλύτερα ενυδρεία του κόσμου

κολα... με μία λίρα όμως;


Ο δημοσιογράφος Patrick Kingsley επιχειρεί να περάσει μια εβδομάδα ξοδεύοντας μόνο μια λίρα την ημέρα. Θα πιεί πολλούς-δωρεάν-καφέδες και θα φάει τσουκνίδες. Αναδημοσιεύουμε από το site της Guardian:

«Πέρασε τες από τη βρύση», λέει ο βοτανολόγος Merlin Sheldrake, κρατώντας μια χούφτα τσουκνίδες. «Έτσι θα ξεπλυθούν τυχόν ούρα αλεπούς». Βρισκόμαστε σε ένα πάρκο του βόρειου Λονδίνου, τα χαμόκλαδα μας φτάνουν ως το γόνατο και ο Sheldrake με μαθαίνει να ζω με ό, τι παράγει η γη. Χρησιμοποιώντας μια πλαστική σακούλα για να προστατεύει τα χέρια του, κόβει τις κορφές από τις τσουκνίδες. Βράσ’ τες, λέει, και θα έχουν γεύση σπανάκι.

Η πείνα με έχει οδηγήσει εδώ. Η πρόκληση του Global Poverty Project (GPP) είναι να τρώω με ένα δολάριο την ημέρα, για πέντε μέρες. Έχω ξεκινήσει εδώ και τριανταέξι ώρες και έχω πλέον συνειδητοποιήσει πως τα τρόφιμα που αγόρασα το σαββατοκύριακο δεν πρόκειται να μου φτάσουν μέχρι τη Παρασκευή. Δεν έχω άλλα χρήματα, οπότε εναλλακτικά μαζεύω άγρια χόρτα.

Όλο αυτό είναι το προοίμιο της καμπάνιας Live Below the Line campaign του GPP που ξεκινά την πρώτη εβδομάδα του Μαΐου (πρόσωπο της καμπάνιας είναι ο ηθοποιός Hugh Jackman με σκοπό να προβάλλει τις μειώσεις της αμερικανικής κυβέρνησης στον τομέα της ανθρωπιστικής βοήθειας). Το project στοχεύει στη συγκέντρωση χρημάτων αλλά και στην ευαισθητοποίηση του κόσμου για τα 1,4 δισεκατομμύρια ανθρώπων παγκοσμίως που ζουν με λιγότερο από μια λίρα την ημέρα. «Μια λίρα την ημέρα ή 1,25 δολάρια, είναι ο ορισμός της Παγκόσμιας Τράπεζας για την απόλυτη φτώχεια» λέει η Elisha London, υπεύθυνη του προγράμματος για τη Βρετανία.

Πως στο καλό θα ζήσω λοιπόν με ένα μόνο πεντάλιρο για μια βδομάδα; Η Emma Kinrade, μέλος του Βρετανικού Συλλόγου Διαιτολόγων με ειδίκευση στα άτομα με χαμηλό εισόδημα, προτείνει χαμηλά σε ζάχαρη, φτηνά δημητριακά για πρωινό και σπιτική σούπα λαχανικών για μεσημεριανό. Για βραδινό, συμβουλεύει την επιλογή χορταστικών υδατανθράκων όπως το ψωμί και οι πατάτες σε συνδυασμό με φτηνές πρωτεΐνες όπως είναι το ψάρι κονσέρβα, οι φακές και τα ψητά φασόλια. Διαφορετικά, λέει η Kinrade, μπορώ να αγοράσω ένα φτηνό κοτόπουλο. «Η μαμά μου συνήθιζε να το κάνει αυτό όταν ήμουν μικρή. Σου δίνει δύο ικανοποιητικά γεύματα, αρκετό κρέας για ένα τουλάχιστον σάντουιτς ενώ βράζοντας τα κόκκαλα μπορείς να φτιάξεις μια καλή σούπα».

Αφού όμως πέρασα από το Tesco και το Lidl, παρατηρώντας προσεκτικά τις τιμές προϊόντων με υψηλή διατροφική αξία, κατάλαβα ότι δεν μπορούσα να εφαρμόσω τις προτάσεις της. Το φτηνότερο κοτόπουλο κόστιζε 3,30 λίρες, τα δύο τρίτα του προϋπολογισμού μου, οπότε ήταν εκτός. Επίσης αν προσπαθήσεις να αγοράσεις ψάρι κονσέρβα τόσο ώστε να σου φτάσει για μια βδομάδα, δεν σου μένουν λεφτά για άλλα πράγματα. Οπότε κατέληξα να ξοδέψω 75 πένες για ένα πακέτο ψευτοδημητριακών (πρωινό), μια λίρα για μια σακούλα εποχιακών λαχανικών, 50 πένες για τέσσερις μικρές πατάτες και 48 πένες για μια κονσέρβα φακές (σούπα για δείπνο). Με τις δύο λίρες που μου είχαν μείνει θα έπρεπε να είχα αγοράσει και άλλα παρόμοια. Ένα ηλίθιο κομμάτι του εαυτού μου όμως ήθελε σάντουιτς για μεσημεριανό, οπότε χάλασα 1,15 λίρες στο φτηνότερο τυρί που μπορούσα να βρω, 55 πένες σε 10 φέτες ζαμπόν και 34 πένες σε μερικές φέτες λευκού ψωμιού. Σύνολο 4,77 λίρες. Θα φτάσουν όμως;

Το απόγευμα της Δευτέρας όλο μου το σώμα έλεγε όχι. Σε αυτή τη φάση της ημέρας, φυσιολογικά θα είχα πιεί ένα τσάι και θα είχα φάει τα ωραία μου δημητριακά για πρωινό, θα είχα πάρει ένα bagel με το που έφτανα στη δουλειά, το απόγευμα θα είχα φάει μια μπανάνα και ενδιάμεσα ένα μεγάλο, ζεστό γεύμα. Σήμερα, έχω φάει μόλις τρία μπισκότα σιταριού για πρωινό (μουσκεμένα με νερό) και δύο μικροσκοπικά, άγευστα σάντουιτς με μια σταλιά ζαμπόν και ακόμα λιγότερο τυρί. Η έλλειψη ουσιαστικού γεύματος με έχει εξαντλήσει. Μου έρχεται να λιποθυμήσω, είμαι οξύθυμος και εντελώς ανίκανος να συγκεντρωθώ.

Αργότερα, σε ακόμα χειρότερη κατάσταση, είμαι τόσο πεινασμένος που ρίχνω τα μισά μου λαχανικά στη βραδινή σούπα. Για αυτό και 12 ώρες αργότερα μαθαίνω να μαζεύω τσουκνίδες και άλλα χόρτα και χαμόκλαδα σε μια συστάδα θάμνων στο Hampstead Heath. Το απόγευμα αποφασίζω ότι ήταν τόσο καλή επιλογή όσο και το να κλέβεις απομεινάρια από τους σκουπιδοτενεκέδες των σούπερ μάρκετ. Ο Sheldrake έχει δίκιο, οι τσουκνίδες μοιάζουν σε γεύση με σπανάκι και τα υπόλοιπα χορταράκια βοηθούν τη σούπα μου.

Κάθε μέρα πηγαίνω όλο και περισσότερες φορές στις μηχανές με τον δωρεάν καφέ που υπάρχουν στη Guardian ενώ κάθε βράδυ οι συγκάτοικοί μου με βρίσκουν ακόμα πιο διαταραγμένο. Ένας καλεσμένος στο σπίτι ρωτάει αν είμαι πάντα τόσο τρελός. Δεν είναι τόσο το φαγητό που μου λείπει, είναι το ότι οι περισσότερες επιλογές έχουν ξαφνικά σταματήσει να υπάρχουν για μένα. Δεν μπορώ να έχω κοινωνικές συναναστροφές (μια δυο μπύρες θα εξάλειφαν τον προϋπολογισμό μου) και η διατροφή μου είναι καθορισμένη από τις βλακώδεις επιλογές που έκανα όταν ψώνιζα τρεις μέρες νωρίτερα. Η ιδέα και μόνο ότι οι συγκάτοικοί μου μπορούν να επιλέγουν ανάμεσα σε ζυμαρικά και ρύζι είναι βασανιστήριο. Αρχίζω να λαχταράω ακόμα και τις πιο απλές τροφές-τοστ ή ένα βραστό αυγό- και πηγαίνω να κοιμηθώ μασώντας κόκαλα κοτόπουλου από τα αποφάγια ενός συγκατοίκου.

Το πρωινό της Πέμπτης με βρίσκει με ακόμα λιγότερη ενέργεια. Είμαι υπερβολικά κουρασμένος για να πάω με το ποδήλατο στη δουλειά. Ξεκινάω να τρώω τα σάντουιτς με ζαμπόν μου στις 11 πμ. Πίνω τον πρωτοφανή αριθμό των εφτά δωρεάν καφέδων. Το απόγευμα συναντιέμαι με τον πατέρα μου. «Αδυνάτισες» μου λέει.

Μπορώ
Το ενυδρείο του Ντουμπάι, στη λεωφόρο του Ντουμπάι, καλύπτει μια έκταση 50 γηπέδων ποδοσφαίρου. Είναι 3 ορόφους ψηλό και το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του είναι οι σήραγγες "περιπάτου" από τις οποίες μπορείτε να θαυμάσετε όλη την θαλάσσια ζωή του ενυδρείου.
2 - Georgia Aquarium, AtlantaΕίναι παγκοσμίως το μεγαλύτερο ενυδρείο του κόσμου. το ενυδρείο Georgia βρίσκεται στην Ατλάντα και φιλοξενεί πάνω από 100.000 θαλάσσιους οργανισμούς, από 500 διαφορετικά είδη. Το ενυδρείο έχει χωρητικότητα 31.000 τετραγωνικά μέτρα νερού.
3 - Churaumi AquariumΠαγκοσμίως είναι το δεύτερο μεγαλύτερο ενυδρείο του κόσμου. Το Churaumi, αποτελεί μέρος του μέρος του "Ocean Expo Commemorative National Government Park" και βρίσκεται στο Motobu της Οκινάουα, στην Ιαπωνία. Διαθέτει 7.500 κυβικά μέτρα νερού ή αλλιώς 1.981.290 γαλόνια, με μια πλούσια ποικιλία θαλάσσιας ζωής.
4 - UShaka Marine Worldimage
image

Το μεγαλύτερο ενυδρείο στην Αφρική. Το UShaka, βρίσκεται μεταξύ του beachfront και του λιμανιού Durban στο KwaZulu-Natal της Νοτίου Αφρικής. Διαθέτει μια δεξαμενή 32 μέτρων και περιέχει από αλογάκια της θάλασσας μέχρι καρχαρίες και δελφίνια.
5 - AquaDom, Radisson Hotel Aquarium.image
image
image
imageΠαγκόσμιο είναι το μεγαλύτερο κυλινδρικό ενυδρείο. Το AquaDom, που βρίσκεται στο ξενοδοχείο Radisson στο Βερολίνο, έχει ύψος 25 μέτρα και χωρητικότητα 260.000 γαλονιών νερού. Διαθέτει πάνω πάνω από 2.500 ψάρια, (56 είδη) και οι επισκέπτες μπορούν να ταξιδέψουν μέσω του ενυδρείου χρησιμοποιώντας έναν ανελκυστήρα και να φτάσουν στην κορυφή του, όπου υπάρχει ένα εστιατόριο και να θαυμάσουν μια πανοραμική άποψη της πόλης.

6 - Το 32 εκατομμυρίων δολαρίων ενυδρείο.image
image
Το μεγαλύτερο εικονικό ενυδρείο έχει διαστάσεις 30Χ250 μέτρα και αποτελείτε σ
1 - Dubai aquarium in the Dubai Mall

την ουσία από οθ
1 - Dubai aquarium in the Dubai Mall

όνες LED, με κόστος 32 εκατομμύρια δολάρια. Βρίσκεται σε ύψος 25 μέτρων περίπου μεταξύ δύο εμπορικών δρόμων στο Πεκίνο.
Το ενυδρείο του Ντουμπάι, στη λεωφόρο του Ντουμπάι, καλύπτει μια έκταση 50 γηπέδων ποδοσφαίρου. Είναι 3 ορόφους ψηλό και το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του είναι οι σήραγγες "περιπάτου" από τις οποίες μπορείτε να θαυμάσετε όλη την θαλάσσια ζωή του ενυδρείου.
2 - Georgia Aquarium, AtlantaΕίναι παγκοσμίως το μεγαλύτερο ενυδρείο του κόσμου. το ενυδρείο Georgia βρίσκεται στην Ατλάντα και φιλοξενεί πάνω από 100.000 θαλάσσιους οργανισμούς, από 500 διαφορετικά είδη. Το ενυδρείο έχει χωρητικότητα 31.000 τετραγωνικά μέτρα νερού.
3 - Churaumi AquariumΠαγκοσμίως είναι το δεύτερο μεγαλύτερο ενυδρείο του κόσμου. Το Churaumi, αποτελεί μέρος του μέρος του "Ocean Expo Commemorative National Government Park" και βρίσκεται στο Motobu της Οκινάουα, στην Ιαπωνία. Διαθέτει 7.500 κυβικά μέτρα νερού ή αλλιώς 1.981.290 γαλόνια, με μια πλούσια ποικιλία θαλάσσιας ζωής.
4 - UShaka Marine Worldimage
image

Το μεγαλύτερο ενυδρείο στην Αφρική. Το UShaka, βρίσκεται μεταξύ του beachfront και του λιμανιού Durban στο KwaZulu-Natal της Νοτίου Αφρικής. Διαθέτει μια δεξαμενή 32 μέτρων και περιέχει από αλογάκια της θάλασσας μέχρι καρχαρίες και δελφίνια.
5 - AquaDom, Radisson Hotel Aquarium.image
image
image
imageΠαγκόσμιο είναι το μεγαλύτερο κυλινδρικό ενυδρείο. Το AquaDom, που βρίσκεται στο ξενοδοχείο Radisson στο Βερολίνο, έχει ύψος 25 μέτρα και χωρητικότητα 260.000 γαλονιών νερού. Διαθέτει πάνω πάνω από 2.500 ψάρια, (56 είδη) και οι επισκέπτες μπορούν να ταξιδέψουν μέσω του ενυδρείου χρησιμοποιώντας έναν ανελκυστήρα και να φτάσουν στην κορυφή του, όπου υπάρχει ένα εστιατόριο και να θαυμάσουν μια πανοραμική άποψη της πόλης.

6 - Το 32 εκατομμυρίων δολαρίων ενυδρείο.image
image
Το μεγαλύτερο εικονικό ενυδρείο έχει διαστάσεις 30Χ250 μέτρα και αποτελείτε στηνπηγππηγή ουσία από οθόνες LED, με κόστος 32 εκατομμύρια δολάρια. Βρίσκεται σε ύψος 25 μέτρων περίπου μεταξύ δύο εμπορικών δρόμων στο Πεκίνο
Το ενυδρείο του Ντουμπάι, στη λεωφόρο του Ντουμπάι, καλύπτει μια έκταση 50 γηπέδων ποδοσφαίρου. Είναι 3 ορόφους ψηλό και το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του είναι οι σήραγγες "περιπάτου" από τις οποίες μπορείτε να θαυμάσετε όλη την θαλάσσια ζωή του ενυδρείου.
2 - Georgia Aquarium, AtlantaΕίναι παγκοσμίως το μεγαλύτερο ενυδρείο του κόσμου. το ενυδρείο Georgia βρίσκεται στην Ατλάντα και φιλοξενεί πάνω από 100.000 θαλάσσιους οργανισμούς, από 500 διαφορετικά είδη. Το ενυδρείο έχει χωρητικότητα 31.000 τετραγωνικά μέτρα νερού.
3 - Churaumi AquariumΠαγκοσμίως είναι το δεύτερο μεγαλύτερο ενυδρείο του κόσμου. Το Churaumi, αποτελεί μέρος του μέρος του "Ocean Expo Commemorative National Government Park" και βρίσκεται στο Motobu της Οκινάουα, στην Ιαπωνία. Διαθέτει 7.500 κυβικά μέτρα νερού ή αλλιώς 1.981.290 γαλόνια, με μια πλούσια ποικιλία θαλάσσιας ζωής.
4 - UShaka Marine Worldimage
image

Το μεγαλύτερο ενυδρείο στην Αφρική. Το UShaka, βρίσκεται μεταξύ του beachfront και του λιμανιού Durban στο KwaZulu-Natal της Νοτίου Αφρικής. Διαθέτει μια δεξαμενή 32 μέτρων και περιέχει από αλογάκια της θάλασσας μέχρι καρχαρίες και δελφίνια.
5 - AquaDom, Radisson Hotel Aquarium.image
image
image
imageΠαγκόσμιο είναι το μεγαλύτερο κυλινδρικό ενυδρείο. Το AquaDom, που βρίσκεται στο ξενοδοχείο Radisson στο Βερολίνο, έχει ύψος 25 μέτρα και χωρητικότητα 260.000 γαλονιών νερού. Διαθέτει πάνω πάνω από 2.500 ψάρια, (56 είδη) και οι επισκέπτες μπορούν να ταξιδέψουν μέσω του ενυδρείου χρησιμοποιώντας έναν ανελκυστήρα και να φτάσουν στην κορυφή του, όπου υπάρχει ένα εστιατόριο και να θαυμάσουν μια πανοραμική άποψη της πόλης.

6 - Το 32 εκατομμυρίων δολαρίων ενυδρείο.image
image
Το μεγαλύτερο εικονικό ενυδρείο έχει διαστάσεις 30Χ250 μέτρα και αποτελείτε στην ουσία από οθόνες LED, με κόστος 32 εκατομμύρια δολάρια. Βρίσκεται σε ύψος 25 μέτρων περίπου μεταξύ δύο εμπορικών δρόμων στο Πεκίνο
 

«Κουρασμένος» μετά το Μάη έπιασε και μια …μπύρα!


Μνημόνιο σημαίνει πλήρης παραίτηση από τα ιερά και τα όσια της Πατρίδας

 
Της Χαριτίνης Ρασιά
Βάσει του Διεθνούς Δικαίου, μνημεία και λοιπά στοιχεία ενός κράτους, επ’ ουδενί λόγω δεν κατάσχονται. Οι δικοί μας περιέλαβαν στο Μνημόνιο τα πάντα, ακόμα και τα μνημεία του πολιτισμού μας. Ακούσθηκαν τρομακτικά πράγματα στην ημερίδα των πνευματικών μας ανθρώπων στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ένα-ένα με την σειρά τα όσα άκουσα απ’ τους κ.κ. Κασιμάτη και Μπέη.


Το Σύνταγμα κατελύθη από Έλληνες
Τρεις οι συμβάσεις που υπεγράφησαν, οι όροι των οποίων παραβιάζουν υπερκείμενο δίκαιο. Και έχουμε τη Σύμβαση Δανεισμού, το Μνημόνιο Συνεννόησης, και το Μνημόνιο στις Συγκεκριμένες Προϋποθέσεις Οικονομικής Πολιτικής και το Τεχνικό Μνημόνιο Συνεννόησης. Στις συμβάσεις αυτές περιλαμβάνεται επίσης για κύρωση(!) και «η Συμφωνία μεταξύ των πιστωτών» με πέντε παραρτήματα. Αυτήν τη Συμφωνία αποδέχεται η Ελλάδα, χωρίς να παρίσταται και να συμμετέχει στη διαπραγμάτευση και χωρίς να βάλει την υπογραφή της.

Στην πρώτη Σύμβαση, η Ελλάδα παραιτείται «αμετάκλητα και άνευ όρων» από όλες τις ενστάσεις εθνικής κυριαρχίας και από κάθε άλλη ένσταση ασυλίας. Αυτό σημαίνει ότι παραιτούμεθα από τις ασυλίες εθνικής κυριαρχίας και κάθε άλλη ασυλία που έχει το κράτος. Αν θέλετε να μάθετε, ο δικολάβος του Λονδίνου που έκαμε το Σχέδιο Ανάν, ασχολήθηκε και με το Μνημόνιο και τους όρους του.

Εισέπραξε δε, 400 εκατομμύρια ευρώ, για τον κόπο της εταιρείας του. Και αυτός μεν, δεν γνώριζε το Διεθνές Δίκαιο, αυτοί που κυβερνάνε τον τόπο, εφόσον δεν τα γνώριζαν, γιατί δεν ρώταγαν τα δικά μας σαΐνια που παίζουν όλα τα δίκαια του κόσμου στα πέντε δάχτυλά τους;

Εδώ φίλοι μου, όσοι από μας δεν χάσαμε το μυαλό μας ακόμα, βλέπουμε εκτός της άγνοιας ορισμένων, διάφορα άλλα κόλπα εξωτερικής προελεύσεως. Γι’ αυτό ίσως και το υπουργείο της διαλύσεως της ελληνικής Οικονομίας, δόθηκε σε μη κοινοβουλευτικό άτομο.
Κι έρχομαι στην επαίσχυντη παράγραφο η οποία δεσμεύει όλη την Ελλάδα και η οποία έχει υπογραφεί από δύο νομικούς συμβούλους του ελληνικού κράτους και λέει τα εξής: «Ούτε ο δανειολήπτης, ούτε τα περιουσιακά του στοιχεία έχουν ασυλία λόγω εθνικής κυριαρχίας».

Δηλαδή ορίζει υπέρ των δανειστών μας, την πλήρη δέσμευση ολόκληρης της περιουσίας του ελληνικού δημοσίου, είτε αυτή είναι ακίνητη, κινητή σε χρήμα και κάθε είδους αξιόγραφα και δικαιώματα,
ή πηγές του υπογείου, επιγείου, υποθαλασσίου και θαλασσίου εθνικού πλούτου.

Απαγορεύει δε, τη χορήγηση κάθε μορφής προτεραιότητας, σε κάθε άλλο πιστωτή ή κάτοχο δημοσίου χρέους. Λέω αν π.χ. αγοράσουν την Αγροτική Τράπεζα, άρα περιέρχονται σ’ αυτούς και τα δάνεια των αγροτών, τα οποία έχουν ως εγγύηση τα χωράφια τους! Έτσι κατάλαβα το κόλπο. Ακόμα και οι απαιτήσεις των εργαζομένων, των ασφαλισμένων και των εχόντων ομόλογα του δημοσίου, έρχονται δεύτεροι, σύμφωνα με τον δικολαβικό όρο. Εδώ έχουμε την πλήρη παραίτηση της κυβερνήσεως απ’ τα ιερά και τα όσια που μέσα σ’ αυτά είναι και τα χώματα της πατρίδας. Επίσης οι δανειστές μπορούν να συμφωνήσουν να μεταβιβάσουν τα δικαιώματά τους σε τρίτο (οργανισμό ή χώρα), δικαίωμα που δεν έχει η Ελλάδα. Αυτό φωτίζει το στόχο της καθολικής πολιτικής υποδούλωσης της χώρας μας. Επίσης η Ελλάδα χάνει κάθε ελευθερία εξωτερικής πολιτικής.

Δεν μπορεί δε, να διαπραγματευθεί με κανένα τρίτο κράτος χωρίς την έγκριση των δανειστών της. Η Ελλάδα στερείται την ελευθερία κινήσεων για την επίλυση των εθνικών μας θεμάτων και αυτό ανοίγει εύκολο πολιτικό δρόμο για την αμφισβήτηση από τρίτες χώρες των κυριαρχικών δικαιωμάτων της πατρίδας μας. Δεσμεύονται όλες οι περιοχές της ελληνικής επικράτειας που χρησιμεύουν για την άμυνα της χώρας και για την αντιμετώπιση παραβίασης κυριαρχικών δικαιωμάτων και ιδίως της εδαφικής ακεραιότητάς μας! Όπως παραμεθόριες περιοχές και παραμεθόρια νησιά και θαλάσσιες ζώνες. Δεσμεύονται ακόμη όλες οι πηγές πλούτου, για αξιοποίηση υπέρ των δανειστών μας, απ’ τους κατακτητές μας και για λογαριασμό τους. Ακόμα δε, δεσμεύονται υπέρ των τοκογλύφων, ο ορυκτός και ο υποθαλάσσιος πλούτος μας.

Όλα αυτά τα οποία έγιναν εν αγνοία της Βουλής και κατ’ επέκταση του ελληνικού λαού ο οποίος εξαπατήθηκε ωμά, χωρίς να δοθεί καμία εξήγηση.

Στις 8 Μαΐου 2010, υπεγράφη η Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης. Πέντε ημέρες μετά τη δημοσίευση του Ν. 3845 και τρεις μέρες μετά την υπογραφή της Βασικής Συμβάσεως δημοσιεύθηκε ο νόμος 3847 11.5.2010 ο οποίος ορίζει τα εξής: «Τα μνημόνια, οι συμφωνίες και οι συμβάσεις δανεισμού εισάγονται στη Βουλή, για συζήτηση και ενημέρωση, ισχύουν δε και εκτελούνται από της υπογραφής τους». Ένας απλός νόμος κατάργησε το «Σύνταγμα». Οι συμβάσεις αυτές ούτε επικυρώθηκαν απ’ την Βουλή αλλά ούτε και συζητήθηκαν βάσει των άρθρων 36 παρ. 2 και 28 παρ. 2 του Συντάγματος. Η εξουσία που ασκείται στην Ελλάδα με βάση τις Συμβάσεις Δανεισμού είναι εκτός του Συντάγματος και εκτός της διεθνούς νομιμότητας. Ειδικότερα δε, ο ειδεχθέστερος όρος της παραίτησης απ’ τα δικαιώματα της εθνικής κυριαρχίας, ούτε η ομόφωνη απόφαση και των 300 της Βουλής, αλλά ούτε και δημοψήφισμα μπορούσε να επικυρώσει την αλλοτρίωση της ελληνικής κυριαρχίας. Ούτε η δημοκρατία δεσμεύεται, διότι προστατεύονται για τις επερχόμενες γενιές των Ελλήνων βάσει του Συντάγματος.

Όλα αυτά είναι εκτός Συντάγματος και η Ελλάδα σήμερα βρίσκεται σε κατάσταση κατοχής. Η θέση ενός προτεκτοράτου είναι καλύτερη απ’ τη δική μας.

Μ’ αυτές τις συμβάσεις που υπέγραψε η κυβέρνηση χωρίς την έγκριση της Βουλής, αλλοτρίωσαν την εθνική κυριαρχία και την εθνική περιουσία υπέρ των δανειστών μας, χωρίς οι τελευταίοι να της εγγυώνται και να της διασφαλίζουν την ασφάλειά της και τα σύνορά της.

Φίλοι αναγνώστες, παραίτηση απ’ την εθνική κυριαρχία δεν γίνεται ούτε με το περίστροφο στον κρόταφο. Μέχρι στιγμής τα κόμματα και οι 300 της Βουλής ευθύνονται για την σοβαροτάτη παραβίαση του Συντάγματος και του δημοκρατικού πολιτεύματος, για την απόκρυψή τους απ’ τα όργανα του πολιτεύματος και από το λαό. Αν λοιπόν η κυβέρνηση δε φροντίσει να απαλλαγούν οι Συμβάσεις Δανεισμού απ’ τους όρους που αποτελούν ντροπή για την πατρίδα μας αλλά και για την Ευρώπη, τότε ο λαός θα πρέπει να εφαρμόσει το ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος που λέει, στο άρθρο 120 παράγραφος 3 ότι: «Ο σφετερισμός με οποιονδήποτε τρόπο, της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή διώκεται μόλις αποκατασταθεί η νόμιμη εξουσία, οπότε αρχίζει η παραγραφή του εγκλήματος». Στο άρθρο 4 λέει: «Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσον εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με την βία».

Φίλοι αναγνώστες, πλησιάζει η ώρα που θα κληθούμε να αποφασίσουμε αν θέλουμε να παραδώσουμε την πατρίδα μας στα παιδιά μας ελεύθερη, όπως μας την παρέδωσαν οι πρόγονοί μας.

Ένα μεγάλο μπράβο στους πνευματικούς μας ανθρώπους που ξεσηκώθηκαν.
Μην κάνουν πίσω απ’ τη λάσπη, που ήδη άρχισαν οι ανθέλληνες να τους πετάνε.

Οι Έλληνες καταλάβανε πλέον τί πάθανε, αλλά και τί θα πάθουν σε λίγο απ’ αυτά που έρχονται προσεχώς, απ’ την Τρόικα και τα ενεργούμενά της.

Χριστός Ανέστη και ΚΑΛΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ.


Εξοπλίζουν "μέχρι τα δόντια" την ΕΛΑΣ εν όψει λαϊκής εξέγερσης...


Σε μια εικονική πραγματικότητα ενός κράτους που παράγει και διάγει εποχή ευμάρειας ζουν στην κυβέρνηση, αλλά ταυτοχρόνως εξοπλίζουν την ΕΛΑΣ "μέχρι τα δόντια" προκειμένου η Αστυνομία να λειτουργήσει ως "κυματοθραύστης" της λαϊκής έκρηξης που αναμένεται να ξεσπάσει. Η επιμονή της κυβέρνησης στην είσπραξη συνολικά 13 δισ. ευρώ, τη διετία 2011-2012 και άλλα 13 δισ. μέχρι και το 2015, με στόχο τη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος κάτω από το 3% του ΑΕΠ μέχρι και το 2013, όταν δεν μπορούν να μαζέψουν ούτε τα νυν προγραμματισμένα έσοδα και πέφτουν έξω 500-700 εκατ. το μήνα λόγω κατάρρευσης της εσωτερικής ζήτησης, καταντάει γραφική!

Με τη λογική της κυβέρνησης, τα μισά από τα μέτρα του «πακέτου» -είτε αυτά αφορούν αύξηση φόρων είτε αφορούν περικοπές δαπανών- θα ληφθούν στο μεγαλύτερο μέρος τους εφέτος και του χρόνου. Από που θα ... φύγουν όταν ξεσπάσει η λαϊκή οργή, δεν γνωρίζουμε αν το έχουν προβλέψει.

Σύμφωνα πάντως με πληροφορίες από το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, έχουν προχωρήσει σε μαζικές παραγγελίες υλικών καταστολής ταραχών για αύξηση των νυν αποθεμάτων!

Βάσει της εμπειρίας από τα επεισόδια στην Κερατέα η ΕΛΑΣ υπολογίζει ότι θα απαιτηθούν τα διπλά αποθέματα από αυτά που υπάρχουν σήμερα για να μπορέσει να υπάρξει αντιμετώπιση της λαϊκής οργής. Δακρυγόνα, βομβίδες κρότου-λάμψης κλπ γεμίζουν τις αποθήκες της ΕΛΑΣ σε μία προσπάθεια της υπηρεσίας να ανταποκριθεί στις τεράστιες ανάγκες διαφύλαξης της δημόσιας τάξης από τις ταραχές που αναμένεται να ξεσπάσουν.

Το συνολικό ποσό των μέτρων για το 2011 και το 2012 θα αποτελεί περίπου το μισό της δημοσιονομικής εξοικονόμησης που προβλέπεται στο μεσοπρόθεσμο, δηλαδή ένα ποσό που θα κυμαίνεται στα 12,7 με 13 δισ. ευρώ, οπότε αυτό σημαίνει ότι οι επόμενοι έξι μήνες προβλέπονται "καυτοί".

Συνεπώς για τη διετία αυτή που θα περιλαμβάνει τη φετινή ύφεση του 3% και την αναμενόμενη ανάκαμψη κατά 1,1% του ΑΕΠ το 2012 η μείωση του ελλείμματος κατά 1% θα απαιτήσει μέτρα ύψους 2,6% του ΑΕΠ αφού θα πρέπει να καλυφθούν οι φετινές απώλειες της ύφεσης, αλλά και η πληρωμή μεγαλύτερου ποσού για τόκους τόσο φέτος όσο και του χρόνου λόγω της σταθερή αύξησης έως το 2013 του ύψους του δημοσίου χρέους.

Παρ' όλα αυτά ούτε και στο κείμενο του ΠΣΑ θα υπάρξουν χρονικά και κοστολογικά ταξινομημένα τα μέτρα που θα ληφθούν την περίοδο 2011 - 2015, αφού κάτι τέτοιο θα παραπέμπεται στην ανάλυση του μεσοπρόθεσμου δημοσιονομικού σχεδίου το οποίο θα είναι έτοιμο στα μέσα Μαΐου.

Στο επικαιροποιημένο Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης θα υπάρχουν και προβλέψεις για την πορεία των μακροοικονομικών μεγεθών για την επόμενη περίοδο.

Σημειώνεται ότι στην πρόσφατη έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδος προβλέπεται ότι το ΑΕΠ θα μειωθεί φέτος κατά 3%, χωρίς όμως να αποκλείεται η μείωση να είναι μεγαλύτερη. Η ανεργία θα συνεχίσει να αυξάνεται και μπορεί να υπερβεί και το 15%. Ο μέσος ρυθμός πληθωρισμού θα υποχωρήσει σε σύγκριση με το 2010 αλλά δεν προβλέπεται να υποχωρήσει κάτω από το 3,25%.

Σοβαροί οικονομολόγοι δεν αποκλείουν το ΑΕΠ να μειωθεί μέχρι και 4% και η (επίσημη...) ανεργία να φτάσει το τέλος του χρόνου το 18-20%! Το χειρότερο είναι ότι για το 2012 υπό τις υπάρχουσες συνθήκες όχι απλώς δεν προβλέπεται αύξηση του ΑΕΠ 1% όπως προβλέπει η τρόϊκα, αλλά αντίθετα το σφόδρα πιθανό είναι μία περαιτέρω μείωση κατά 1,5-3%! Αυτό σημαίνει ότι όχι δεν θα μαζέψουν 25 δισ. ευρώ, αλλά θα εισπράξουν πολύ λιγότερα και από τα ήδη προβλεπόμενα.

πηγή:kostashan

Γίνεται να ζήσει κανείς με ένα ευρώ την ημέρα;


 

Δύσκολα... με μία λίρα όμως;

   Ο δημοσιογράφος Patrick Kingsley επιχειρεί να περάσει μια εβδομάδα ξοδεύοντας μόνο μια λίρα την ημέρα. Θα πιεί πολλούς-δωρεάν-καφέδες και θα φάει τσουκνίδες. Αναδημοσιεύουμε από το site της Guardian:


«Πέρασε τες από τη βρύση», λέει ο βοτανολόγος Merlin Sheldrake, κρατώντας μια χούφτα τσουκνίδες. «Έτσι θα ξεπλυθούν τυχόν ούρα αλεπούς». Βρισκόμαστε σε ένα πάρκο του βόρειου Λονδίνου, τα χαμόκλαδα μας φτάνουν ως το γόνατο και ο Sheldrake με μαθαίνει να ζω με ό, τι παράγει η γη. Χρησιμοποιώντας μια πλαστική σακούλα για να προστατεύει τα χέρια του, κόβει τις κορφές από τις τσουκνίδες. Βράσ’ τες, λέει, και θα έχουν γεύση σπανάκι.


Η πείνα με έχει οδηγήσει εδώ. Η πρόκληση του Global Poverty Project (GPP) είναι να τρώω με ένα δολάριο την ημέρα, για πέντε μέρες. Έχω ξεκινήσει εδώ και τριανταέξι ώρες και έχω πλέον συνειδητοποιήσει πως τα τρόφιμα που αγόρασα το σαββατοκύριακο δεν πρόκειται να μου φτάσουν μέχρι τη Παρασκευή. Δεν έχω άλλα χρήματα, οπότε εναλλακτικά μαζεύω άγρια χόρτα.


Όλο αυτό είναι το προοίμιο της καμπάνιας Live Below the Line campaign του GPP που ξεκινά την πρώτη εβδομάδα του Μαΐου (πρόσωπο της καμπάνιας είναι ο ηθοποιός Hugh Jackman με σκοπό να προβάλλει τις μειώσεις της αμερικανικής κυβέρνησης στον τομέα της ανθρωπιστικής βοήθειας). Το project στοχεύει στη συγκέντρωση χρημάτων αλλά και στην ευαισθητοποίηση του κόσμου για τα 1,4 δισεκατομμύρια ανθρώπων παγκοσμίως που ζουν με λιγότερο από μια λίρα την ημέρα. «Μια λίρα την ημέρα ή 1,25 δολάρια, είναι ο ορισμός της Παγκόσμιας Τράπεζας για την απόλυτη φτώχεια» λέει η Elisha London, υπεύθυνη του προγράμματος για τη Βρετανία.


Πως στο καλό θα ζήσω λοιπόν με ένα μόνο πεντάλιρο για μια βδομάδα; Η Emma Kinrade, μέλος του Βρετανικού Συλλόγου Διαιτολόγων με ειδίκευση στα άτομα με χαμηλό εισόδημα, προτείνει χαμηλά σε ζάχαρη, φτηνά δημητριακά για πρωινό και σπιτική σούπα λαχανικών για μεσημεριανό. Για βραδινό, συμβουλεύει την επιλογή χορταστικών υδατανθράκων όπως το ψωμί και οι πατάτες σε συνδυασμό με φτηνές πρωτεΐνες όπως είναι το ψάρι κονσέρβα, οι φακές και τα ψητά φασόλια. Διαφορετικά, λέει η Kinrade, μπορώ να αγοράσω ένα φτηνό κοτόπουλο. «Η μαμά μου συνήθιζε να το κάνει αυτό όταν ήμουν μικρή. Σου δίνει δύο ικανοποιητικά γεύματα, αρκετό κρέας για ένα τουλάχιστον σάντουιτς ενώ βράζοντας τα κόκκαλα μπορείς να φτιάξεις μια καλή σούπα».


Αφού όμως πέρασα από το Tesco και το Lidl, παρατηρώντας προσεκτικά τις τιμές προϊόντων με υψηλή διατροφική αξία, κατάλαβα ότι δεν μπορούσα να εφαρμόσω τις προτάσεις της. Το φτηνότερο κοτόπουλο κόστιζε 3,30 λίρες, τα δύο τρίτα του προϋπολογισμού μου, οπότε ήταν εκτός. Επίσης αν προσπαθήσεις να αγοράσεις ψάρι κονσέρβα τόσο ώστε να σου φτάσει για μια βδομάδα, δεν σου μένουν λεφτά για άλλα πράγματα. Οπότε κατέληξα να ξοδέψω 75 πένες για ένα πακέτο ψευτοδημητριακών (πρωινό), μια λίρα για μια σακούλα εποχιακών λαχανικών, 50 πένες για τέσσερις μικρές πατάτες και 48 πένες για μια κονσέρβα φακές (σούπα για δείπνο). Με τις δύο λίρες που μου είχαν μείνει θα έπρεπε να είχα αγοράσει και άλλα παρόμοια. Ένα ηλίθιο κομμάτι του εαυτού μου όμως ήθελε σάντουιτς για μεσημεριανό, οπότε χάλασα 1,15 λίρες στο φτηνότερο τυρί που μπορούσα να βρω, 55 πένες σε 10 φέτες ζαμπόν και 34 πένες σε μερικές φέτες λευκού ψωμιού. Σύνολο 4,77 λίρες. Θα φτάσουν όμως;


Το απόγευμα της Δευτέρας όλο μου το σώμα έλεγε όχι. Σε αυτή τη φάση της ημέρας, φυσιολογικά θα είχα πιεί ένα τσάι και θα είχα φάει τα ωραία μου δημητριακά για πρωινό, θα είχα πάρει ένα bagel με το που έφτανα στη δουλειά, το απόγευμα θα είχα φάει μια μπανάνα και ενδιάμεσα ένα μεγάλο, ζεστό γεύμα. Σήμερα, έχω φάει μόλις τρία μπισκότα σιταριού για πρωινό (μουσκεμένα με νερό) και δύο μικροσκοπικά, άγευστα σάντουιτς με μια σταλιά ζαμπόν και ακόμα λιγότερο τυρί. Η έλλειψη ουσιαστικού γεύματος με έχει εξαντλήσει. Μου έρχεται να λιποθυμήσω, είμαι οξύθυμος και εντελώς ανίκανος να συγκεντρωθώ.


Αργότερα, σε ακόμα χειρότερη κατάσταση, είμαι τόσο πεινασμένος που ρίχνω τα μισά μου λαχανικά στη βραδινή σούπα. Για αυτό και 12 ώρες αργότερα μαθαίνω να μαζεύω τσουκνίδες και άλλα χόρτα και χαμόκλαδα σε μια συστάδα θάμνων στο Hampstead Heath. Το απόγευμα αποφασίζω ότι ήταν τόσο καλή επιλογή όσο και το να κλέβεις απομεινάρια από τους σκουπιδοτενεκέδες των σούπερ μάρκετ. Ο Sheldrake έχει δίκιο, οι τσουκνίδες μοιάζουν σε γεύση με σπανάκι και τα υπόλοιπα χορταράκια βοηθούν τη σούπα μου.


Κάθε μέρα πηγαίνω όλο και περισσότερες φορές στις μηχανές με τον δωρεάν καφέ που υπάρχουν στη Guardian ενώ κάθε βράδυ οι συγκάτοικοί μου με βρίσκουν ακόμα πιο διαταραγμένο. Ένας καλεσμένος στο σπίτι ρωτάει αν είμαι πάντα τόσο τρελός. Δεν είναι τόσο το φαγητό που μου λείπει, είναι το ότι οι περισσότερες επιλογές έχουν ξαφνικά σταματήσει να υπάρχουν για μένα. Δεν μπορώ να έχω κοινωνικές συναναστροφές (μια δυο μπύρες θα εξάλειφαν τον προϋπολογισμό μου) και η διατροφή μου είναι καθορισμένη από τις βλακώδεις επιλογές που έκανα όταν ψώνιζα τρεις μέρες νωρίτερα. Η ιδέα και μόνο ότι οι συγκάτοικοί μου μπορούν να επιλέγουν ανάμεσα σε ζυμαρικά και ρύζι είναι βασανιστήριο. Αρχίζω να λαχταράω ακόμα και τις πιο απλές τροφές-τοστ ή ένα βραστό αυγό- και πηγαίνω να κοιμηθώ μασώντας κόκαλα κοτόπουλου από τα αποφάγια ενός συγκατοίκου.


Το πρωινό της Πέμπτης με βρίσκει με ακόμα λιγότερη ενέργεια. Είμαι υπερβολικά κουρασμένος για να πάω με το ποδήλατο στη δουλειά. Ξεκινάω να τρώω τα σάντουιτς με ζαμπόν μου στις 11 πμ. Πίνω τον πρωτοφανή αριθμό των εφτά δωρεάν καφέδων. Το απόγευμα συναντιέμαι με τον πατέρα μου. «Αδυνάτισες» μου λέει.


Μπορώ να αντέξω άλλη μια μέρα; Πηγαίνω για ύπνο νιώθοντας για έναν περίεργο λόγο αυτοπεποίθηση. Αντί να φτιάξω σούπα εκείνο το απόγευμα τρώω τη πατάτα μου ψητή μαζί με φακές και για πρώτη φορά αισθάνομαι χορτασμένος. Τη Παρασκευή το βράδυ όμως πηγαίνω σε μια παμπ με συναδέλφους. Με το που φτάνω δεν μπορώ να κρατηθώ. Σχεδόν αντανακλαστικά παραγγέλνω μια μπύρα. Και μετά μερικά φιστίκια. Και μετά ένα πακέτο πατατάκια. Χωρίς να το σκέφτομαι, έχω ξοδέψει περισσότερα από τον συνολικό προϋπολογισμό της εβδομάδας που πέρασε.

πηγή:κοκορακι

πηγΔύσκολα... με μία λίρα όμως;


Ο δημοσιογράφος Patrick Kingsley επιχειρεί να περάσει μια εβδομάδα ξοδεύοντας μόνο μια λίρα την ημέρα. Θα πιεί πολλούς-δωρεάν-καφέδες και θα φάει τσουκνίδες. Αναδημοσιεύουμε από το site της Guardian:

«Πέρασε τες από τη βρύση», λέει ο βοτανολόγος Merlin Sheldrake, κρατώντας μια χούφτα τσουκνίδες. «Έτσι θα ξεπλυθούν τυχόν ούρα αλεπούς». Βρισκόμαστε σε ένα πάρκο του βόρειου Λονδίνου, τα χαμόκλαδα μας φτάνουν ως το γόνατο και ο Sheldrake με μαθαίνει να ζω με ό, τι παράγει η γη. Χρησιμοποιώντας μια πλαστική σακούλα για να προστατεύει τα χέρια του, κόβει τις κορφές από τις τσουκνίδες. Βράσ’ τες, λέει, και θα έχουν γεύση σπανάκι.

Η πείνα με έχει οδηγήσει εδώ. Η πρόκληση του Global Poverty Project (GPP) είναι να τρώω με ένα δολάριο την ημέρα, για πέντε μέρες. Έχω ξεκινήσει εδώ και τριανταέξι ώρες και έχω πλέον συνειδητοποιήσει πως τα τρόφιμα που αγόρασα το σαββατοκύριακο δεν πρόκειται να μου φτάσουν μέχρι τη Παρασκευή. Δεν έχω άλλα χρήματα, οπότε εναλλακτικά μαζεύω άγρια χόρτα.

Όλο αυτό είναι το προοίμιο της καμπάνιας Live Below the Line campaign του GPP που ξεκινά την πρώτη εβδομάδα του Μαΐου (πρόσωπο της καμπάνιας είναι ο ηθοποιός Hugh Jackman με σκοπό να προβάλλει τις μειώσεις της αμερικανικής κυβέρνησης στον τομέα της ανθρωπιστικής βοήθειας). Το project στοχεύει στη συγκέντρωση χρημάτων αλλά και στην ευαισθητοποίηση του κόσμου για τα 1,4 δισεκατομμύρια ανθρώπων παγκοσμίως που ζουν με λιγότερο από μια λίρα την ημέρα. «Μια λίρα την ημέρα ή 1,25 δολάρια, είναι ο ορισμός της Παγκόσμιας Τράπεζας για την απόλυτη φτώχεια» λέει η Elisha London, υπεύθυνη του προγράμματος για τη Βρετανία.

Πως στο καλό θα ζήσω λοιπόν με ένα μόνο πεντάλιρο για μια βδομάδα; Η Emma Kinrade, μέλος του Βρετανικού Συλλόγου Διαιτολόγων με ειδίκευση στα άτομα με χαμηλό εισόδημα, προτείνει χαμηλά σε ζάχαρη, φτηνά δημητριακά για πρωινό και σπιτική σούπα λαχανικών για μεσημεριανό. Για βραδινό, συμβουλεύει την επιλογή χορταστικών υδατανθράκων όπως το ψωμί και οι πατάτες σε συνδυασμό με φτηνές πρωτεΐνες όπως είναι το ψάρι κονσέρβα, οι φακές και τα ψητά φασόλια. Διαφορετικά, λέει η Kinrade, μπορώ να αγοράσω ένα φτηνό κοτόπουλο. «Η μαμά μου συνήθιζε να το κάνει αυτό όταν ήμουν μικρή. Σου δίνει δύο ικανοποιητικά γεύματα, αρκετό κρέας για ένα τουλάχιστον σάντουιτς ενώ βράζοντας τα κόκκαλα μπορείς να φτιάξεις μια καλή σούπα».

Αφού όμως πέρασα από το Tesco και το Lidl, παρατηρώντας προσεκτικά τις τιμές προϊόντων με υψηλή διατροφική αξία, κατάλαβα ότι δεν μπορούσα να εφαρμόσω τις προτάσεις της. Το φτηνότερο κοτόπουλο κόστιζε 3,30 λίρες, τα δύο τρίτα του προϋπολογισμού μου, οπότε ήταν εκτός. Επίσης αν προσπαθήσεις να αγοράσεις ψάρι κονσέρβα τόσο ώστε να σου φτάσει για μια βδομάδα, δεν σου μένουν λεφτά για άλλα πράγματα. Οπότε κατέληξα να ξοδέψω 75 πένες για ένα πακέτο ψευτοδημητριακών (πρωινό), μια λίρα για μια σακούλα εποχιακών λαχανικών, 50 πένες για τέσσερις μικρές πατάτες και 48 πένες για μια κονσέρβα φακές (σούπα για δείπνο). Με τις δύο λίρες που μου είχαν μείνει θα έπρεπε να είχα αγοράσει και άλλα παρόμοια. Ένα ηλίθιο κομμάτι του εαυτού μου όμως ήθελε σάντουιτς για μεσημεριανό, οπότε χάλασα 1,15 λίρες στο φτηνότερο τυρί που μπορούσα να βρω, 55 πένες σε 10 φέτες ζαμπόν και 34 πένες σε μερικές φέτες λευκού ψωμιού. Σύνολο 4,77 λίρες. Θα φτάσουν όμως;

Το απόγευμα της Δευτέρας όλο μου το σώμα έλεγε όχι. Σε αυτή τη φάση της ημέρας, φυσιολογικά θα είχα πιεί ένα τσάι και θα είχα φάει τα ωραία μου δημητριακά για πρωινό, θα είχα πάρει ένα bagel με το που έφτανα στη δουλειά, το απόγευμα θα είχα φάει μια μπανάνα και ενδιάμεσα ένα μεγάλο, ζεστό γεύμα. Σήμερα, έχω φάει μόλις τρία μπισκότα σιταριού για πρωινό (μουσκεμένα με νερό) και δύο μικροσκοπικά, άγευστα σάντουιτς με μια σταλιά ζαμπόν και ακόμα λιγότερο τυρί. Η έλλειψη ουσιαστικού γεύματος με έχει εξαντλήσει. Μου έρχεται να λιποθυμήσω, είμαι οξύθυμος και εντελώς ανίκανος να συγκεντρωθώ.

Αργότερα, σε ακόμα χειρότερη κατάσταση, είμαι τόσο πεινασμένος που ρίχνω τα μισά μου λαχανικά στη βραδινή σούπα. Για αυτό και 12 ώρες αργότερα μαθαίνω να μαζεύω τσουκνίδες και άλλα χόρτα και χαμόκλαδα σε μια συστάδα θάμνων στο Hampstead Heath. Το απόγευμα αποφασίζω ότι ήταν τόσο καλή επιλογή όσο και το να κλέβεις απομεινάρια από τους σκουπιδοτενεκέδες των σούπερ μάρκετ. Ο Sheldrake έχει δίκιο, οι τσουκνίδες μοιάζουν σε γεύση με σπανάκι και τα υπόλοιπα χορταράκια βοηθούν τη σούπα μου.

Κάθε μέρα πηγαίνω όλο και περισσότερες φορές στις μηχανές με τον δωρεάν καφέ που υπάρχουν στη Guardian ενώ κάθε βράδυ οι συγκάτοικοί μου με βρίσκουν ακόμα πιο διαταραγμένο. Ένας καλεσμένος στο σπίτι ρωτάει αν είμαι πάντα τόσο τρελός. Δεν είναι τόσο το φαγητό που μου λείπει, είναι το ότι οι περισσότερες επιλογές έχουν ξαφνικά σταματήσει να υπάρχουν για μένα. Δεν μπορώ να έχω κοινωνικές συναναστροφές (μια δυο μπύρες θα εξάλειφαν τον προϋπολογισμό μου) και η διατροφή μου είναι καθορισμένη από τις βλακώδεις επιλογές που έκανα όταν ψώνιζα τρεις μέρες νωρίτερα. Η ιδέα και μόνο ότι οι συγκάτοικοί μου μπορούν να επιλέγουν ανάμεσα σε ζυμαρικά και ρύζι είναι βασανιστήριο. Αρχίζω να λαχταράω ακόμα και τις πιο απλές τροφές-τοστ ή ένα βραστό αυγό- και πηγαίνω να κοιμηθώ μασώντας κόκαλα κοτόπουλου από τα αποφάγια ενός συγκατοίκου.

Το πρωινό της Πέμπτης με βρίσκει με ακόμα λιγότερη ενέργεια. Είμαι υπερβολικά κουρασμένος για να πάω με το ποδήλατο στη δουλειά. Ξεκινάω να τρώω τα σάντουιτς με ζαμπόν μου στις 11 πμ. Πίνω τον πρωτοφανή αριθμό των εφτά δωρεάν καφέδων. Το απόγευμα συναντιέμαι με τον πατέρα μου. «Αδυνάτισες» μου λέει.

Μπορώ να αντέξω άλλη μια μέρα; Πηγαίνω για ύπνο νιώθοντας για έναν περίεργο λόγο αυτοπεποίθηση. Αντί να φτιάξω σούπα εκείνο το απόγευμα τρώω τη πατάτα μου ψητή μαζί με φακές και για πρώτη φορά αισθάνομαι χορτασμένος. Τη Παρασκευή το βράδυ όμως πηγαίνω σε μια παμπ με συναδέλφους. Με το που φτάνω δεν μπορώ να κρατηθώ. Σχεδόν αντανακλαστικά παραγγέλνω μια μπύρα. Και μετά μερικά φιστίκια. Και μετά ένα πακέτο πατατάκια. Χωρίς να το σκέφτομαι, έχω ξοδέψει περισσότερα από τον συνολικό προϋπολογισμό της εβδομάδας που πέρασε.