Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 2012

'' Επίθεση'' του ΠΑΣΟΚ κατά των Εισαγγελέων !


Δεν τους ''βολεύουν'' οι αποφάσεις τους ;



Με μια ιδιαίτερα σκληρή δήλωση του εκπροσώπου του Πάνου Μπεγλίτη, απαντά το ΠΑΣΟΚ στην απόφαση του Οικονομικού Εισαγγελέα, Γρηγόρη Πεπόνη, να στείλει στη Βουλή το φάκελο της υπόθεσης της διόγκωσης του ελλείματος το 2009 για να διαπιστωθεί αν υπάρχουν ποινικές ευθύνες για τον Γιώργο Παπανδρέου και τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου.

Σε ανακοίνωση του εκπροσώπου Τύπου του ΠΑΣΟΚ Π. Μπεγλίτη αναφέρονται τα εξης:
«Αφού για δεύτερη φορά οι «καταγγελίες» των δύο οικονομικών Εισαγγελέων αρχειοθετήθηκαν από την προϊσταμένη αρχή τους και......

......
αποδείχθηκε «άνθρακας ο θησαυρός» , ο κ. Πεπόνης επανέρχεται για να ζητήσει με έγγραφό του την αποστολή στη Βουλή για τη διερεύνηση τυχόν ποινικών ευθυνών του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ. Γ.Α. Παπανδρέου και του πρώην Υπουργού Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου, για την υπόθεση της αναπροσαρμογής του ελλείμματος του 2009 από την Ελληνική Στατιστική Αρχή.
Εάν δεν πρόκειται για μια ακόμη επίδειξη επικίνδυνης αφέλειας, από τον κ. Πεπόνη, τότε έχουμε να κάνουμε με μια καλά οργανωμένη παρέμβαση στην πολιτική και οικονομική ζωή, που θέτει σε άμεσο κίνδυνο τα εθνικά συμφέροντα, σε αυτή την εξαιρετικά δύσκολη συγκυρία για τη χώρα και το λαό μας.
Η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου θα πρέπει να προχωρήσει, άμεσα, σε όλες τις εκ του νόμου προβλεπόμενες, ενέργειές της.
Δεν έχει κανένας το δικαίωμα να παίζει με τα εθνικά συμφέροντα της χώρας, το πολιτικό σύστημα και την ομαλή λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος».

http://kafeneio-gr.blogspot.com/

Κώστας Σημίτης: «Πολιτικά μοιραίο λάθος»

 

Πολιτικά μοιραίο λάθος χαρακτηρίζει ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης την παράλειψη συνάρτησης των στόχων του Μνημονίου με τις πραγματικές εξελίξεις και την όξυνση της ύφεσης, σε ομιλία που θα δώσει στις 23 Ιανουαρίου, σε συνέδριο του Ιδρύματος Heinrich Bell και του Freie Universitat του...
Βερολίνου, με θέμα «Η Ελλάδα σε κρίση. Προοπτικές στον ευρωπαϊκό δρόμο».

Ο Κώστας Σημίτης θα είναι ο κύριος ομιλητής στο συνέδριο, ενώ συνομιλητής του θα είναι ο Ντανιέλ Κον Μπεντίτ, πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας των Πρασίνων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

Στην ομιλία του, με τίτλο «Ελλάδα, quo vadis», αποσπάσματα της οποίας δόθηκαν στη δημοσιότητα από το Γραφείο του, ο κ. Σημίτης υποστηρίζει πως «η συμφωνία μεταξύ της ΟΝΕ και της Ελλάδας για την πολιτική, που οφείλει να εφαρμόσει η Ελλάδα, ώστε να της χορηγηθεί το σύνολο των δόσεων του συμφωνηθέντος δανείου, γνωστή ως Μνημόνιο, συντάχτηκε χωρίς να υπάρχει ικανοποιητική προετοιμασία και λειτούργησε με τρόπο που επιδείνωσε την κατάσταση».

«Οι συντάκτες του Μνημονίου παρέλειψαν να συναρτήσουν τους στόχους τους με τις πραγματικές εξελίξεις, να προβλέψουν δηλαδή ότι σε περίπτωση ύφεσης θα παρατείνεται αυτόματα ο χρόνος πραγματοποίησης των στόχων ή και θα περιορίζονται ορισμένες επιδιώξεις. Ήταν ένα πολιτικά μοιραίο λάθος», εκτιμά ο πρώην πρωθυπουργός και σημειώνει πως «η παράλειψη» αυτή, «είχε ως αποτέλεσμα να εξακολουθεί το αρχικό σκληρό πρόγραμμα λιτότητας παρά την ύφεση που επήλθε και να επιτείνει κατά πολύ την ύφεση».

Για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα στην ΕΕ, υποστηρίζει, «χρειάζεται η διαμόρφωση ενός νέου τρόπου αντιμετώπισης των ανισοτήτων μεταξύ του ανεπτυγμένου κεντρικού πυρήνα της ευρωζώνης και της λιγότερο ανεπτυγμένης περιφέρειάς της» και προβλέπει ότι «αν αυτό δεν συμβεί, τότε θα υπάρξουν και στο μέλλον επαναλαμβανόμενες κρίσεις».

Πρότασή του είναι ότι η «έξοδος από την κρίση επιβάλλει "τη φυγή προς τα εμπρός" δηλαδή στην κατεύθυνση μιας οικονομικής διακυβέρνησης και μιας πολιτικής ενοποίησης. Αυτός είναι ο στόχος που πρέπει με σοβαρότητα και επιμονή να επιδιώξουμε». «Το ελληνικό πρόβλημα δεν ήταν μία ατυχία στην πορεία της Ένωσης, η παρεκτροπή που ανέτρεψε ένα καλά σχεδιασμένο εγχείρημα. Ήταν ο καταλύτης που ανέδειξε τις αδυναμίες της μέχρι τώρα οικονομικής διακυβέρνησης, την ανάγκη ενός νέου προσδιορισμού της», υπογραμμίζει χαρακτηριστικά.

«Η αλληλεγγύη -αναφέρει ο πρώην πρωθυπουργός- είναι ένας όρος που δεν είναι αρεστός σε ορισμένες χώρες της Ένωσης. Θεωρούν ότι υποδηλώνει μια υποχρέωση συμπαράστασης προς άλλους που δεν τηρούν τις υποχρεώσεις τους. Συνεπάγεται μια μονόπλευρη δέσμευση. Όμως τα πράγματα επιβάλλουν την αμοιβαία σύμπραξη και συμπαράσταση. Κατά την κυρίαρχη άποψη στην πρακτική της ΟΝΕ η επίλυση του προβλήματος των διαφορών επιπέδου ανταγωνιστικότητας Βορρά και Νότου απαιτεί κυρίως προώθηση αλλαγών στις αγορές εργασίας και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Αυτά δεν αρκούν. Χρειάζεται και στήριξη των οικονομιών του Νότου με επενδύσεις και διεύρυνση των εξαγωγών τους προς το Βορρά. Επιπρόσθετα είναι αναγκαίο να υπάρξει μια συνολική οικονομική πολιτική αντίληψη για την ανάπτυξη στην Ευρωζώνη. Μια οικονομική διακυβέρνηση, που δεν θα περιορίζεται όπως σήμερα μόνο σε τρέχοντα προβλήματα, αλλά θα φροντίζει για την ισόρροπη κατανομή των ωφελειών της στην ΟΝΕ, είναι σε θέση να διαχειριστεί πολύ καλύτερα το ευρύτερο θέμα της ανάπτυξης».

Συνοπτικά, στην ομιλία του ο κ. Σημίτης θα αναφερθεί στις ελληνικές παραμέτρους της κρίσης, θέτοντας τις στο ευρωπαϊκό πλαίσιο και θα αναλύσει τα μείζονα πολιτικά ζητήματα που ανέκυψαν στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα στη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας με την εφαρμογή της ΟΝΕ. Θα αναφερθεί, ιδιαίτερα, στις αιτίες της κρίσης, στο ελληνικό Μνημόνιο, στις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής της 26ης Οκτωβρίου 2011, καθώς και στην ευρωπαϊκή διακυβέρνηση για την αντιμετώπιση της κρίσης.

Γ. Μιχελάκης: Δικαιώνεται η ΝΔ

Τόσο η επισήμανση Προβόπουλου ότι «η κρίση δεν ήταν αναπόφευκτη και θα μπορούσε να είχε ανακοπεί αν τα προβλήματα είχαν αντιμετωπιστεί πριν αφεθούν να πάρουν εκρηκτικές διαστάσεις», όσο και οι αναφορές Σημίτη στο Μνημόνιο, και ιδίως η επισήμανσή του ότι λειτούργησε με τρόπο που επιδείνωσε την κατάσταση και επέτεινε την ύφεση, δικαιώνουν τη Νέα Δημοκρατία και εκθέτουν συλλογικά το ΠΑΣΟΚ παρατήρησε από την πλευρά του ο εκπρόσωπος της ΝΔ Γ. Μιχελάκης.

Σε δήλωσή του ο εκπρόσωπος της ΝΔ υπενθυμίζει «τη στείρα αντίδραση που εκδήλωνε το ΠΑΣΟΚ, ως αντιπολίτευση σε κάθε μεταρρύθμιση, το "όχι σε όλα", την άρνηση συνεννόησης ακόμη και στα αυτονόητα», αλλά και «τις αλλεπάλληλες εκκλήσεις» του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας προς την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, όπως επίσης, και «την αντίθεση της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ στις επίμονες προτάσεις μας για μέτρα - ανάσες που θα ανέκοπταν την ύφεση, και κυρίως για δράσεις ανάταξης και ανάπτυξης».

«Η αρχή του λάθους έγινε ακριβώς 10 χρόνια πριν, και αυτό το ξέρει πολύ καλά ο κ. Σημίτης», σχολίασε ο εκπρόσωπος του ΛΑ.Ο.Σ. Κ. Αϊβαλιώτης.
Πηγή:http://www.naftemporiki.gr

Χαμένοι στην αναζήτηση της ουτοπίας!

Μια άποψη, που εξηγεί ίσως γιατί καταλήγουν όλες οι αναλύσεις σε αδιέξοδο.

Πανικός έχει πιάσει τους πάντες στην Ελλάδα, και δικαιολογημένα, διότι δεν είναι λίγα αυτά που μας έχουν βρει μετά την επέλαση των …παιδιών της Μαργαρίτας. Και λέω των «παιδιών», διότι δεν νομίζω να υπάρχει σήμερα κανείς που να μην έχει καταλάβει πως η διακυβέρνηση GAP δεν ήταν προσωπική αλλά οικογενειακή υπόθεση…

Ναι! Η φιλόδοξη Μαργαρίτα κατάφερε να αναλάβει να τελειώσει το έργο που άφησε στα μισά η Φρειδερίκη και να τώρα, που...

κατάφερε να μας κάνει να βρισκόμαστε, ως λαός, στα πρόθυρα του παραληρήματος και της απόγνωσης.

Τι περιλαμβάνει όμως αυτό το «έργο»; Τι είχαν εναντίον του ελληνικού λαού αυτές οι δύο γυναίκες και τι αντιπροσωπεύουν τέλος πάντων; Διότι ένα είναι σίγουρο, ότι είχαν πίσω τους πολύ ισχυρές πλάτες.

Για να καταλάβουμε ποιο είναι αυτό το «έργο», θα πρέπει να εντοπίσουμε πρώτα το κίνητρο, δηλαδή την υποκινούσα δύναμη. Αν κάποιοι πιστεύουν ότι πρόκειται απλά για τα λεφτά τότε είναι το λιγότερο αφελείς, διότι πέραν αυτών -που είναι πάντα ένα σοβαρό κίνητρο- εδώ έχουμε και κάτι πολύ περισσότερο και ποιο επικίνδυνο, και αυτό είναι η ΟΥΤΟΠΙΑ!!!

Ένα όνειρο κυνηγούσαν αυτές οι γυναίκες, όπως κάνουν και χιλιάδες άλλες όμοιές τους σε όλη τη Γη. Η αλήθεια είναι όμως, πως το κυνήγι αυτού του ονείρου βρίσκεται πίσω από τα μεγαλύτερα έργα που έχουν γίνει στο πέρας της ανθρώπινης Ιστορίας και η προσπάθεια υλοποίησης αυτών ήταν, που κόστισε εκατομμύρια ανθρώπινες ζωές και διαμόρφωσε όμως και την εξέλιξη του Συστήματος. Οι «Μαργαρίτες» και οι φιλοδοξίες τους, τα ουτοπικά όνειρά τους για έναν διαφορετικό κόσμο, είναι, που ενεργοποίησαν τα αντανακλαστικά των εραστών τους (ή των παιδιών τους) και τους έκαναν να γίνουν είτε ήρωες είτε να διαπρέψουν στις τέχνες ή στις επιστήμες. Τι να πιάσουμε και τι να αφήσουμε από την Ιστορία που το αποδεικνύουν αυτό… Να μιλήσουμε για τον Ναβουχοδονόσωρ και τους κρεμαστούς κήπους της Βαβυλώνας ή για τον έρωτα του Περικλή για την Ασπασία που οδήγησε στον λεγόμενο «Χρυσό Αιώνα»; Να περάσουμε μήπως μετά στην Ολυμπιάδα και τον Αλέξανδρο για να καταλήξουμε στο γαλλικό cherchez la femme (αναζητήστε τη γυναίκα);

Ο καθένας πιστεύω θα μπορέσει να αναλογιστεί περιπτώσεις, ακόμη και σύγχρονες, που φανερώνουν το πόσο μεγάλη επίδραση ασκεί η φιλοδοξία (η επιθυμία) του ατόμου που λατρεύεται… Διότι ναι! Οι γυναίκες αυτές καταφέρνουν να γίνονται αντικείμενο λατρείας, χρησιμοποιώντας ως μέσο, την ανάγκη του υποκειμένου για αναγνώριση. Δεν ισχυρίζομαι πως είναι κακό οπωσδήποτε το όραμα, αντίθετα μάλιστα… Αυτό που τονίζω εδώ είναι, η αρρωστημένη φαντασία ορισμένων, που δεν διστάζουν να πατήσουν ακόμη και επί πτωμάτων προκειμένου να την υλοποιήσουν.

Δεν θα επεκταθώ περισσότερο σε αυτό, διότι αυτή είναι δουλειά των Κοινωνιολόγων και των Ψυχαναλυτών και πολλά έχουν γραφτεί σχετικά με αυτό το κοινωνικό φαινόμενο. Θα ήθελα μόνο να εστιάσω σε αυτά που μας αφορούν και που έχουν όμως σχέση με αυτό το φαινόμενο.

Δεν αμφισβητώ το γεγονός πως υπήρξαν και υπάρχουν ακόμη άνδρες με φιλοδοξίες, με όραμα, και με μεγάλη δύναμη θέλησης, που ενεργοποιούνται αυτόβουλα σε ορισμένες υγιείς δράσεις, που τους κάνουν τελικά να διαπρέπουν. Θα ήταν όμως αστείο να ισχυριζόταν κάποιος πως υπάρχουν τέτοιοι άνδρες ανάμεσα στους σημερινούς πολιτικούς, δηλαδή άνδρες με υγιή όραμα, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς… Αδιαμφισβήτητα ο ρόλος αυτός έχει περάσει σήμερα στα χέρια των διάφορων αδίστακτων «Μαργαριτών», οι οποίες, όπως στην περίπτωση της Γερμανίας, δεν υποκινούν πλέον απλά, αλλά έχουν πάρει ακόμη και το τιμόνι οι ίδιες στα χέρια τους.

Σε τι μας βοηθάει αυτή η διαπίστωση; Μας βοηθάει να καταλάβουμε, ότι δεν αρκούν οι ευφυείς αναλύσεις αν δεν καταφέρει κάποιος να διακρίνει τις υποκινούσες δυνάμεις που κρύβονται πίσω από τις εξελίξεις.

«Και τι σχέση έχει τώρα η Μαργαρίτα με αυτές τις υποκινούσες δυνάμεις;» Μπορεί να ρωτήσει τώρα κάποιος. Η απάντηση είναι, πως οι φιλοδοξίες της Μαργαρίτας και κατ’ επέκταση των παιδιών της και πολλών άλλων παρατρεχάμενων, καθώς και του «εναλλακτικού» πρωθυπουργού που έχουμε σήμερα, συμπτωματικά συγκλίνουν. Το κοινό τους όραμα είναι: Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ!!!

Αν αυτό το ενδεχόμενο δεν ληφθεί σοβαρά υπόψη και αν δεν καταφέρει κάποιος να δει σε ποιόν βαθμό έχει αυτό εδραιωθεί διεθνώς, αλλά και στον τόπο μας, τότε θα βρίσκετε συνεχώς σε αδιέξοδο με τις σκέψεις και τις αναλύσεις του.

Αν θέλουμε να βγάλουμε σήμερα λοιπόν άκρη, θα πρέπει εκτός από το cherchez la femme να πούμε και Cherchez la rêve, διότι υπάρχει όντως το κυνήγι ενός ονείρου πίσω από αυτά που βλέπουμε να συμβαίνουν γύρω μας και που έχουν στο μεταξύ αγγίξει δραματικά και τη χώρα μας. Και το όνειρο αυτό, λέγετε: ΝΕΑ ΤΑΞΗ (NEW ORDER)!!!

Από το Alkimos archive μέσω apneagr

Η Σία και τα πάθη του lifestyle


Τα πάνω κάτω έχουν έλθει στο μηντιακό μας τσίρκο και πιο ειδικά στο χώρο του lifestyle, όπου οι μετοχές των (τηλε)περσόνων ανεβοκατεβαίνουν βίαια, σχεδόν απρόσμενα.

Ποιος θα μπορούσε να φαντασθεί ότι ο Νίκος Ευαγγελάτος για παράδειγμα θα έμεινε τρία χρόνια τώρα εκτός τηλεόρασης;

Ποιος θα μπορούσε να φαντασθεί ότι ο Νίκος Χατζηνικολάου θα βρισκόταν τόσους μήνες σε απόσταση ασφαλείας από τα κεντρικά δελτία των ειδήσεων;

Μάλιστα η αγάπη του Γιάννη Αλαφούζου για τη Σία Κοσιώνη κράτησε τον Νίκο Χατζηνικολάου μακριά από τον ΣΚΑΙ μια και οι πληροφορίες θέλουν τον Αλαφούζο να προτείνει στον Νίκο να...
ξεκινάει το δελτίο στις 8 και στη συνέχεια να ακολουθεί η Κοσιώνη!
Ε, όχι και support group στη Σία ο Χατζηνικολάου!
Αυτό δεν είναι δελτίο ειδήσεων, είναι ιεροσυλία.

Για τον μέχρι πρότινος ακριβοπληρωμένο Αυτιά και τις οδυνηρές περικοπές που έχει υποστεί το κασέ του έχουν γραφτεί τόσα πολλά. (Μόνο ο Παπαδάκης συνεχίζει ακάθεκτος σαν Fiat Panda σε χωματόδρομο.)

Χειρότερη είναι η εικόνα στα πρώην στρατόπεδα της γκλαμουριάς.
Ο γνωστός Κωστόπουλος που είδε τους συντάκτες της ΙΜΑΚΟ να αποχωρούν ομαδικά σαν Πακιστανοί πρόσφυγες, δηλώνει ότι το επόμενο τεύχος του Nitro θα κυκλοφορήσει όταν το εμπορικό τμήμα βρει διαφημίσεις.

Ο Λυμπέρης ζητεί από το προσωπικό να εργάζεται 4 μέρες τη βδομάδα και να πληρώνεται για μία! Ούτε λόγος για τα χρωστούμενα αμφοτέρων στους εργαζόμενους.
Οι τελευταίοι παρότι μήνες απλήρωτοι εξακολουθούν με θρησκευτικό φανατισμό να καταγράφουν τα αιώνια σχέδια γάμου της Ζέτας Μακρυπούλια.

Δυσφορία εκφράζουν και οι κολλητοί του Γιάννη Λάτσιου, οι οποίοι απέκτησαν όλοι σχεδόν εκπομπές στον ΑΝΤ1 αλλά δουλεύουν για τη δόξα!

Η κρίση έπληξε, όπως όλα δείχνουν, άγρια το lifestyle και για πολλούς από δαύτους μοναδική ελπίδα είναι η επιστροφή στη δραχμή, για την οποία δίνουν μάχη συγκεκριμένοι τραπεζίτες με μπροστάρη τον Γιώργο Κουρή…

Από το kourdistoportocali

Zητείται επειγόντως (;) Ηγέτης!





Γράφει ο Ιων ο Β΄
Αντιγράφει - επιμελείται η Αρτάνη

Υπήρχαν κάποτε, πού λέτε, κάποιοι ανώτατοι άρχοντες στα ύπατα αξιώματα με κύρος, ευπρέπεια καί ακτινοβολία. Η εικόνα τους καί μόνον, ήταν εικόνα λάμψης καί μεγαλείου, πού ενέπνεε ένα σέβας καί δέος χρήσιμο καί πρέπον καί μια κάποια σιγουριά καί εμπιστοσύνη, βρέ αδερφέ…

Υπήρχαν άρχοντες προικισμένοι καί τρανταχτοί με το δικό τους φωτοστέφανο, ορμώμενοι κατά κανόνα από την κορυφή του πολιτικού, του στρατιωτικού ή καί του πνευματικού μας χώρου. Είχαν ακτινοβολία από την Εθνική, Πατριωτική ή Πνευματική τους δράση, τέτοια, ώστε παρά τις όποιες τυχόν προσωπικές αντιρρήσεις, αμφισβητήσεις ή καί προτιμήσεις μας, να βρίσκουμε ότι ήσαν στα καθήκοντά τους, σεβαστοί καί καταξιωμένοι.

Είχαμε, εμείς οι Έλληνες, ευεργέτες, αγωνιστές, ονόματα δικαιωμένα καί καταχωρημένα στην Ιστορία μας. Είχαμε Εθνάρχες, Ιεράρχες, Ηγέτες καί μεγάλα πνεύματα των Τεχνών καί των Επιστημών. Δήλα-δή ‘Ηγέτες Σύμβολα!!!

Είχαμε όμως καί κάτι άλλο, που στις μέρες μας, μάλλον σπανίζει. Είχαμε ‘Ηρωες! Δεν είναι αρεστός σήμερα ο όρος, ίσως, αλλά τί να κάνουμε, μας «προέκυψαν» καί τους είχαμε. καί θα τους έχουμε εις πείσμα άλλων πού αλλότρια επιθυμούσι.

‘Εάν διευρύνουμε λίγο την οπτική μας, θα δούμε ότι στις θέσεις των επισήμων μας κάθισαν κάποτε ο Θησέας, ο Περικλής, ο Μιλτιάδης, ο Θεμιστοκλής, ο Αλέξανδρος, ο Ευριπίδης, ο Σοφοκλής, ο Πίνδαρος, ο Σόλωνας, ο Λυκούργος, ο Κολοκοτρώνης, ο Παλαμάς, ο Σεφέρης, ο Σικελιανός και… πάρα-πάρα πολλοί άλλοι.

Τέτοιους Ηγέτες καί Επιστήμονες, καί άλλους πολλούς ακόμα, είχαμε αξιωθεί μέχρι προ τινος. Τους βλέπαμε σε δοξολογίες, σε καταθέσεις στεφανιών ή καί σε απονομές. Τους είδαμε σε μέγαρα, σε πλατείες, σε στάδια, σε θέατρα, σε τελετές. Τους είδαμε ευπρεπείς! Εκεί πού ο Λαός, τον οποίον εκπροσωπούσαν, έκρινε ότι έπρεπε, έστω.. καί τυπικώς καί τελετουργικώς κατά το πρωτόκολλον, να στέκονται για να διακρίνονται άξιοι καί τιμημένοι!!! Εκεί, στις θέσεις των Επισήμων.

Βέβαια, κάποια στιγμή «ζητήσαμε» εμείς οι ίδιοι (;) μια κοινωνική ανακατάταξη, μια αλλαγή τέλος πάντων. Αυτό, όμως, που προέκυψε από τη ανάγκη αυτή, της «αλλαγής», μόνον σκεπτικισμό καί ελαφρύ μειδίαμα προκαλεί!

Οι «μεγάλοι» πλέον, να μοιάζουν αστείοι καί ξένοι προς τον τίτλο, πού με τεχνάσματα παρέλαβαν καί κουβαλάνε. Καθημερινά να προκαλούν την ευθυμία, τον γέλωτα, τον χλευασμό, την ειρωνεία! Αδέξιοι, άμουσοι, γλωσσοπένητες, άρπαγες, ασελγομανείς, φαύλοι, δημαγωγοί, πλέρια ανυπότακτοι, αστράτευτοι, καταχραστές, φοροφυγάδες, βλάσφημοι, πόρνοι, μοιχοί, τυχοδιώκτες, έγκριτοι παμφάγοι γουρουνοειδείς, γελοίοι, φιλοτομαριστές, αξιολύπητοι πού μερικές φορές δεν μπόρεσαν να πείσουν, ούτε καί τους εαυτούς τους ωσάν κουστουμαρισμένα μορμωλύκια (κουρκουλούκια και σκιάχτρα) των μποστανιών, σκύβαλα των (σ)αλωνιών, ξεχειλισμένοι κάδοι απορριμμάτων εορταστικού τριημέρου, οχετοί βοθρολυμάτων, πρότυπα συμπεριφορών, αρχιερείς και αρχιτραπεζάρχες του κρατικού κορβανά, οι πρώτοι διδάξαντες!. Πολλούς από αυτούς, τους έπιασε ο φακός καί το μάτι τού κόσμου, σε κοινή θέα, «φτιαγμένους», μεθυσμένους, τρικλυζομένους, σε πίστες καί σε πόζες παράδοξου χυδαίου χορευτικού οίστρου, να τα «σπάνε», πάνω σε μία χωρίς προηγούμενο, έξαρση λαϊκίστικης κραιπάλης, στο όνομα της «αλλαγής», της μεταρρύθμισης, της κάθαρσης, της επανίδρυσης, της κουμπαριάς.

Και κατά τούς άρχοντες ..καί ο Λαός! σε απόλυτη μίμηση, ταύτιση καί αντιγραφή. Καί τσούουπ νάσου η κρίση, να παρελαύνει, κουνιστή, λυγιστή καί καμαρωτή, χρόνια τώρα!!! ανενόχλητη πλέον μπροστά μας !!! Χειροκροτείστε την! Ακόμα πιο επικίνδυνο είναι, πως αυτή η συμπεριφορά, αυτές «οι αξίες» αυτές οι σημαντότητες έγιναν τόσο κοινές στις μέρες μας, ώστε ελάχιστα εκπλήσσουν καί προ πάντων κανέναν απολύτως δεν προβληματίζουν…Τα πάντα «φαίνεται;» να έχουν ανατραπεί, αντιστραφεί, διαστραφεί, απαξιωθεί, εκποιηθεί, καταστραφεί να έχουν ισοπεδωθεί!;;;

Από τα πιό σπουδαία έως τα πιό απλά καί καθημερινά συμβαίνοντα. ΄Από την σημασία καί κυριολεξία των όρων, έως την οποιαδήποτε πραγμάτωση, κι από την πρόκριση των στόχων μας, έως την επιλογή των ονείρων μας. Βρισκόμαστε σε ένα «τέρμα πού δεν έχει παρακάτου», όπως λέει ο ποιητής. Ακόμα κι αν δεν είναι «οι βάρβαροι πού ήρθαν» κανένας (;) δεν το πρόσεξε!. Συμβαίνουν πολλά, καί όλα τους δεν είναι παρά απλοποιημένες λεπτομέρειες πλέον καί συνήθειες, πού σαν τέτοιες κανενός την προσοχή δεν προκαλούν.

Λεπτομέρειες, όμως, πού κρίνουν τα μελλούμενα, ωσάν κι αυτή όπου ό εκφωνητής με το μαρκούτσι στο χέρι – πιστός (κ)οπαδός – καί φορέας τούτου του όμορφου κόσμου των ανάποδων καί αντιστρόφων αξιών, να αναγγέλλει καί να κράζει εν μέσω ζητωκραυγών καί χειροκροτημάτων, με στόμφο πολύ απλά καί φυσιολογικά από τα μεγάφωνά του: ...«καί στον χώρο των επισήμων κυρίες και κύριοι, βλέπουμε ήδη να έχουν πάρει τις θέσεις τους, ο κύριος δολάριος, ο νικητής του γκρίκ άϊντολ, ο βραβευμένος μίστερ σέφ, η Τζούλια, ο Φώτης, η Ελένη, η Ευγενία με τον Ηλία καί ο Σάκης. Η άμπζολουτ σελέμπριτις και το λάϊφ στάϊλ είναι όλη εδώ. Θα ακολουθήσει μικρά δεξίωσις».

Και η αρχαία φωνή εκ του σύνεγγυς, με Δωρική φρόνηση, χρόνια τώρα!!!!! προειδοποιεί: «Φιλέει δε πώς προσημαίνει, εύτ’ άν μέλλει μεγάλα κακά πόλει ή έθνη έσεσθαι». (Σύνηθες δε είναι, όταν εις μίαν Πόλιν -Χώραν- ή Έθνος πρόκειται να συμβούν μεγάλα κακά και δυστυχήματα, να προηγούνται σχετικά).






Καμμένος: Προδότες θα δικαστείτε μόλις πέσει η χούντα

Καμμένος: Προδότες θα δικαστείτε μόλις πέσει η χούντα



Περί οργανώσεων αλληλεγγύης και βοήθειας...


 

Πρώτα τους καταντάνε φτωχούς και μετά υμνούν την αλληλεγγύη προς αυτούς!Τον τελευταίο καιρό έχει γεμίσει η χώρα (και το διαδίκτυο) από οργανώσεις αλληλεγγύης προς νεόπτωχους, άστεγους, άνεργους, αρρώστους, πεινασμένους κλπ.
Όλες αυτές οι οργανώσεις τυπικά ή θεωρητικά έχουν ανθρωπιστικούς στόχους. Κάποιες από αυτές ανήκουν κυριολεκτικά στην άρχουσα τάξη η οποία και ευθύνεται απόλυτα για τη φτώχεια, την ανεργία και την κρίση. Έναντι αυτής της...

ευθύνης της κάποια μέλη της αποφάσισαν μέρος από τα ληστευμένα από τον λαό να τα μοιράσουν ως ελεημοσύνη απαιτώντας να της αναγνωρίσουμε φιλανθρωπία!
Κάποιες άλλες είναι εντελώς «απολίτικες», ανθρωπιστικού και μόνο χαρακτήρα, που δεν ψάχνουν από πού προέρχεται το πρόβλημα αλλά μόνο τρέχουν να θεραπεύσουν τις αθεράπευτες πληγές που σπέρνει το σύστημα εκμετάλλευσης.
Κάποιες, ελάχιστες ίσως, συνδέουν κάθε αρωγή και βοήθεια με τη διαπαιδαγώγηση των ανθρώπων αυτών ότι μόνο ριζική η ανατροπή των πολιτικών αυτών με αγώνα είναι δυνατόν να υπάρξει λύση και «άλλη μέρα» γι αυτούς.

Για τη πρώτη κατηγορία «αλληλεγγύης» τύπου εφοπλιστή Αλαφούζου, ΣΚΑΪ, σούπερ μάρκετ, κυριών Βαρδινογιάννη κλπ δεν συζητώ τον ρόλο τους, παρότι πολλοί είναι αυτοί που παρασύρονται και καταθέτουν εκεί είδος ή χρήμα, και από το υστέρημά τους ακόμη, για να το διαχειριστούν αυτοί που το αφαίρεσαν από τους φτωχούς.

Η δεύτερη κατηγορία παρουσιάζει μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Ενώ παρουσιάζεται σαν φιλανθρωπία χωρίς πολιτική και είναι βέβαιο ότι πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους το πιστεύουν πραγματικά, κουράζονται πολύ και δίνουν μάχες και εργασία για μια στοιχειώδη ανθρώπινη παροχή, στην πράξη πως λειτουργεί αντικειμενικά και παρά τη θέλησή τους όλο αυτό;
Αντικειμενικά, και αυτό ισχύει και για τις δυο παραπάνω κατηγορίες, όταν σε έναν πτωχό του καλύπτεις στοιχειώδεις ανάγκες χωρίς αυτό να συνοδεύεται από επέμβαση στη συνείδηση και χωρίς διαπαιδαγώγηση και οργάνωση για να δώσει μάχη να ανατραπεί η φτώχεια του, τα αποτελέσματα μπορεί εν δυνάμει να είναι, αναλόγως της συνείδησής του, τα εξής:
  1. Απαλλαγή της άρχουσας τάξης και του κράτους της από μεγάλα κόστη συντήρησης των πολύ πτωχών.
  2. Απαλλαγή του κράτους και του συστήματος από συνταγματικές υποχρεώσεις και ευθύνες για την κατάντια των πτωχών και μετατροπή τους σε ευθύνη των πολιτών και της αλληλεγγύης τους. Σε αυτό συμβάλει και η πονηρή προπαγάνδα ότι δήθεν «το κράτος είναι ανίκανο» να βοηθήσει τους φτωχούς και η ιδιωτική πρωτοβουλία τύπου ΣΚΑΪ ή η κοινωνική αλληλεγγύη των ομάδων προσφοράς, αποτελούν τη μόνη λύση! Έτσι το κράτος αμέσως ή εμμέσως βρίσκεται στο απυρόβλητο και η άρχουσα τάξη τρίβει τα χέρια της.
  3. Ευκολότερη κατεδάφιση του «κράτους πρόνοιας».
  4. Επανάπαυση του πτωχού. Ικανοποίηση που καλύπτεται η ανάγκη του χωρίς άλλη σκέψη.
  5. Κίνδυνος τυφλής εξάρτησης για το αύριο από τον ευεργέτη. Κίνδυνος να αποδέχεται κάθε βούλησή του για το υλικό αντάλλαγμα πχ από τα εκκλησιαστικά ιερατεία.
  6. Μετατροπή του πτωχού και απόκληρου σε υπερασπιστή του νέου στάτους ελεημοσύνης που του λύνει το σημερινό πρόβλημα.
  7. Μετατροπή του σε εχθρό έναντι κάθε αγώνα ανατροπής κλπ από τον φόβο μη χάσει και αυτό που έχει είτε από φόβο «κακοχαρακτηρισμού» και διακοπής της ελεημοσύνης είτε από φανταστικό φόβο χειροτέρευσης. Μετατρέπεται έτσι σε αθέλητο όργανο αναπαραγωγής της άθλιας κατάστασής του.
Αναλόγως του πως κάθε οργάνωση κάνει τη δουλειά της έχουμε και τις παραπάνω συνέπειες. Γενικά όταν σε μια κατάσταση φτώχειας απλά καλύπτεις κάποιες ελάχιστες ανάγκες, χωρίς συνοδεία τους από οργάνωση της ανατροπής της φτώχειας, όχι μόνο δεν εξαλείφεται η φτώχεια αλλά αναπαράγεται σε διευρυμένη κλίμακα.
Η άρχουσα τάξη ανακαλύπτει ότι μπορεί να στέλνει στη φτώχεια διαρκώς και περισσότερους εργαζόμενους χωρίς οικονομικό κόστος αφού άλλοι θα φορτωθούν τη φτώχεια μέσω της «αλληλεγγύης» και χωρίς πολιτικό κίνδυνο αφού θα τους «ταΐζουν» μεν αλλά ποτέ δεν θα τους οργανώνουν εναντίον της δε!
Δεν είναι άσχετο ότι τα μέσα ενημέρωσης αρχίζουν δειλά – δειλά να προβάλλουν αυτές τις πρωτοβουλίες αναδιανομής της φτώχειας μέσα από την αλληλεγγύη ούτε είναι τυχαίο που ένας Πρωθυπουργός πήγε και συνέφαγε με απόρους και αστέγους προβάλλοντας το θεάρεστο έργο του Δήμου Αθηναίων. Στην ουσία προσπαθούν να δείξουν ότι δεν είναι και τόσο τραγικό να είσαι πτωχός και άστεγος και πόσο «εύκολη και ευχάριστη»(!) μπορεί να γίνει η ζωή αν καταντήσεις έτσι και πέσεις στην «αλληλεγγύη» τους. Παράλληλα όμως επιδείχνουν κυνικά τι περιμένει σε όσους εργαζόμενους αγωνίζονται για το μεροκάματο και δεν προσκυνάμε την εργοδοσία. Πολλαπλά τα μηνύματα!
Η τρίτη κατηγορία οργανώσεων συνδέει κάθε αρωγή, παροχή και βοήθεια με την διαπαιδαγώγηση, την αλλαγή της συνείδησης και την προσπάθεια να οργανωθούν τα θύματα του συστήματος σαν κανονικοί άνθρωποι, με όλα τα δικαιώματα, σε έναν αγώνα ριζικής ανατροπής της σημερινής κατάστασης. Τους κατευθύνουν κατά των αιτιών που καταντούν τους ανθρώπους, άνεργους, φτωχούς και απόκληρους στην ίδια, τη δική τους κοινωνία. Δεν γνωρίζουμε πόσες είναι σε αριθμό αυτές οι οργανώσεις, τι δουλειά κάνουν, πως οργανώνουν. Μέσα όμως στη γενική αυτή κατηγορία εντάσσονται και κάποιοι φορείς πολιτικής στήριξης άρνησης των χαρατσιών, των διοδίων κλπ.
Αυτή η κατηγορία οργανώσεων δεν χρειάζεται να πούμε ότι πρώτα βλέπει την αιτία του προβλήματος και μετά ενεργεί ώστε κάθε βοήθεια να έχει διπλή δράση. Από τη μια να επουλώνει προσωρινά την πληγή και από την άλλη να ωθεί τους ανθρώπους αυτούς να οργανωθούν για να δώσουν τη δική τους μάχη, ισότιμα με όλους σαν οργανικό τμήμα του λαού και όχι ως απόκληροι και κακόμοιρο, για να εξαλειφθεί ριζικά η φτώχεια τους. μπορεί να είναι πολύ δύσκολη δουλειά να οδηγήσεις «νικημένους» ανθρώπους σε μάχες για ένα καλύτερο μέλλον αλλά άλλος δρόμος, για τις οργανώσεις που πραγματικά θέλουν να βοηθήσουν τους φτωχούς, δεν υπάρχει.

Στην κατοχή είχαν δημιουργηθεί πολλές οργανώσεις αλληλεγγύης που είχαν και τους τρεις τύπους που προαναφέρθηκαν. Όμως αυτή που σταδιακά έγινε οργάνωση πραγματικής βοήθειας ήταν η «Εθνική Αλληλεγγύη» η οποία εκτός της άμεσης βοήθειας επιβίωσης, διαπαιδαγωγούσε το λαό να δώσει μάχη εξάλειψης των αιτιών, δηλαδή να εναχθεί στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα κατά της κατοχής. Μόνο έτσι θα εξαλείφονταν οι αιτίες της φτώχειας, της πείνας και των θανάτων.
Η Εθνική Αλληλεγγύη ιδρύθηκε στις 28/5/1941, δηλαδή λίγες ημέρες από την έλευση των Γερμανών, με πρωτοβουλία κομμουνιστών που δραπέτευσαν από τόπους εξορίας που τους είχε το φασιστικό μεταξικό καθεστώς. Ήταν η πρώτη πανελλαδικής μορφής αντιστασιακή οργάνωση (ιδρυτικό μέλος του ΕΑΜ) με άμεσο κοινωνικό και πολιτικό χαρακτήρα. Ο κύριος στόχος της ήταν η αλληλεγγύη μέσα στον λαό για να επιβιώσει και των αγωνιστών που βρίσκονταν φυλακή ή καταδιώκονταν. Σταδιακά διευρύνθηκε σε κάθε είδους ανθρωπιστική, κοινωνική και πολιτική δραστηριότητα. Συστρατεύθηκαν σε αυτή πάνω από 3.000.000 μέλη! Αυτή ήταν πραγματικά μια μαζική λαϊκή οργάνωση αλληλεγγύης!
Μια τέτοια οργάνωση, τηρουμένων των αναλογιών και χωρίς μηχανιστικές μεταφορές, έχουν ανάγκη σήμερα η κοινωνία μας και τα εκατομμύρια πληττόμενοι από την τεράστια καπιταλιστική κρίση.
"aristeripolitiki"

Καλύτερα να δώσουμε εδάφη της Ελλάδας και να κοιμόμαστε ήσυχοι!



«Προσωπικά πιστεύω ότι είναι καλύτερα να έχουμε μερικά στρέμματα γης λιγότερα από εκείνα που μας ανήκουν και να κοιμόμαστε τα βράδια ήσυχοι και ασφαλείς, παρά να έχουμε ό,τι μας ανήκει και να μην μπορούμε να κλείσουμε μάτι από τον κίνδυνο κάποιας ξαφνικής επίθεσης κακόβουλων γειτόνων εναντίον μας»!

Καλύτερα να δώσουμε εδάφη της Ελλάδας και να κοιμόμαστε ήσυχοι!
Ποιός το είπε αυτό; Όχι δεν ήταν ο Κολοκοτρώνης, ούτε ο Λεωνίδας, ούτε ο Μ. Αλέξανδρος! Κοντά είστε, όμως… Ήταν ο «ήρωας» Γιωργάκης ο νεώτερος, όταν ακόμα ήταν υπουργός Εξωτερικών επί εποχής Σημίτη, τότε που είχε κιόλας υποσχεθεί ότι κάποια μέρα θα μετονομάσει τους μουσουλμάνους της Θράκης επίσημα σε Τούρκους!
Οπότε γιατί απορούμε; Ο άνθρωπος μας την είχε εξηγήσει την πολιτική του εδώ και χρόνια… Εκστρατεία αφελληνισμού νομίζουμε λέγεται… Και μέχρι στιγμής, στέφεται με απόλυτη επιτυχία… Το θέμα, όμως, είναι, έως πότε;

Πηγή: Prionokordela.gr