Ιατρόπουλος: Καλή (επ)Ανάσταση

 

Ελληνικό σενάριο, για να έχουνε να τραγουδάνε τα παιδιά μας, όταν ξαναγεννηθεί αυτή εδώ η πατρίδα
Τέτοιες ημέρες, οριακές για τον τόπο, ιστορικές για τη συνέχεια της πατρίδας, αισθάνομαι ότι δεν δικαιούμαι να γράψω και να περιγράψω κάτι παραπάνω από ένα ποιητικό ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΕΝΑΡΙΟ και αυτή θέλω να είναι η δική μου ταπεινή κατάθεση αυτών των ωρών όχι με βαρυνόητα ποιήματα, (που κι αυτά δικαιούνται την σπουδαία θέση τους στον πολιτισμό μας, αλλά δεν βρίσκονται πάντοτε στον κατάλληλο χρόνο)αλλά με κάποια «τραγούδια»...

ΣΚΗΝΗ ΠΡΩΤΗ: Ο Τρελός, με μια μαύρη σημαία στο χέρι, περπατάει στην Πλατεία Συντάγματος και σταματάει τους πολίτες, έναν-έναν, ψιθυρίζοντας στο αυτί τους:

*Συνέλληνες, μας πήρανε φαλάγγι,
τ’ Αμερικανάκια και οι Κουτοφράγκοι,
“συμμάχια” τα Τζερμάνια, κι’ οι Ιγγλετέρες,
μας τάξαν αρραβώνες και βεγγέρες,
μα ήταν μπακιρένιες ως κι οι βέρες!

*Ξηλώστε τους και ρίξτε τους στην άκρη,
Καλύτερος ο αγώνας, απ το δάκρυ..

ΣΚΗΝΗ ΔΕΥΤΕΡΗ: Δειλινό, ο Ποιητής, ανεβαίνει σκαλί-σκαλί στον Παρθενώνα, και μονολογεί, την ώρα που σιγοψιχαλίζει:

*Χουρμάδες και δαμάσκηνα,
τα μάτια σου τα πράσινα,
κυρά μου, Ελληνοσύνη!
Στη λίμνη σε βουτήξανε
κι’ αργά σε κρυφοπνίξανε,
σαν την κυρά Φροσύνη!

*Μπουρνέλες και φραγκόσυκα,
τα πισινά σου μπόσικα,
κι όλοι καλοπηδάνε!

*Ανοίγεις τα ποδάρια σου
τους δίνεις τα μαστάρια σου,
κι’ ύστερα σε ξεχνάνε!

*Αϊ μανούλα Ελληνοσύνη,
Βασιλική, κυρά Φροσύνη κι’ Ασπασία,

*Αϊ, μανούλα Ελληνοσύνη,
Μη μου δακρύζεις, τρυφερή μου Παναγία…

ΣΚΗΝΗ ΤΡΙΤΗ: Οι Φοιτητές με τηλεβόα, κάτω από το μέγαρο ενός τηλεοπτικού δίαυλου, οι περαστικοί σταματούν για λίγο και μετά συνεχίζουν το δρόμο τους:

*Ξεφτιλισμένοι προβοκάτορες, αλήτες,
κομπλεξικοί, ψευτοπατριώτες, τρωγλοδύτες!
Μοσχοπηδάτε την πατρίδα μας και πάτε,
Φιρί-φιρί, και στάλα-στάλα, να τη φάτε..

*Ρουφιάνοι πρόστυχοι και φαύλοι μασκαράδες,
Αρχοντοπλούμιστοι και βουτυρολαπάδες,
Με τα συκώτια της ψυχής μας, χορτασμένοι,
Φανερογάμηδες και κρυφοπηδημένοι!

*Παρακεντέδες, μια ζωή προσκυνημένοι,
Κι απ’ τη ζωή κι από το Χρόνο, ξεγραμμένοι,
Στην παρακμή σας κολυμπάτε, μαύρα φίδια,
Της Ιστορίας μας αισχρά αποκαΐδια..

*Σαλπίζουμε άγρια μες στον τρελό αγέρα,
Το λάβαρό μας ανεμίζει πέρα ως πέρα
Τριχιά να γίνει, της αλήθειας, να σας πνίξει.
Καινούρια πόρτα στα όνειρά μας πια, ν’ ανοίξει!

ΣΚΗΝΗ ΤΕΤΑΡΤΗ: Ο Δάσκαλος, σ’ ένα καφενείο ερημικό, γράφει σε μια κόλλα χαρτί, ένα γράμμα σε κάποιον Μαθητή του:

*Εδώ που λες, ήτανε κάποτε μια χώρα,
Με όνειρα χίλια, ζωντανά και οπωροφόρα,
Με αληθινούς ιππότες και άγιους στρατηλάτες,
Και ξακουσμένους Διγενήδες Απελάτες!

*Κλείνω το βιβλίο, πέφτω στο κρεβάτι,
Ήταν η ζωή μου, παραλίγο Κάτι….

*Εδώ που λες, άνθιζαν κάποτε κουβέντες,
που τις τυλίγανε ο μαΐστρος κι ο πουνέντες,
Και τις ξαπόστελναν ψηλά στα πέρα ουράνια,
Λογοδοσμένες με μαγιάτικα στεφάνια..

*Κλείνω το βιβλίο, πέφτω στο κρεβάτι,
Όλα εδώ μέσα, μαρτυράνε Κάτι..

*Εδώ που λες, φώτιζε κάποτε ένας λύχνος,
Μια περιπέτεια που άφησε άγιο ίχνος,
Που ζωγραφίστηκε σε μύρια παλικάρια,
Και που δε χώρεσε ποτέ της στα συρτάρια..

*Κλείνω το βιβλίο, πέφτω στο κρεβάτι,
Δεν τελειώνουν όλα, αν υπάρχει Κάτι..

*Εδώ που λες, κάποτε θάρθει ένας κόσμος,
Δυο λόγια έρωτας κι ένα κλαδάκι δυόσμος,
Και σαν προβάλει απ την αρχή, όλη την ταινία,
όλες οι τύψεις θα καθίσουν στα θρανία..

*Κλείνω το βιβλίο, πέφτω στο κρεβάτι,
Όλα, μέρα-νύχτα, περιμένουν Κάτι..

*Εδώ που λες, θ’ ανοίξει κάποτε η πόρτα,
Πελεκημένη από μαστόρια σαν και πρώτα,
Αυτή που βγάζει στο δωμάτιο το μεγάλο,
Εδώ που λες, θα γίνει ΑΥΤΟ, και τίποτ’ άλλο!

* Κλείνω το βιβλίο, φεύγω απ το κρεβάτι,
για να ξημερώσει, το Μεγάλο Κάτι!

ΣΚΗΝΗ ΠΕΜΠΤΗ: Μια μεγάλη ομάδα από Εργάτες και Υπαλλήλους, προχωράνε προς την Πλατεία Συντάγματος να ανταμωθούν με τον Τρελό. Ο Αρχιεργάτης, βροντοφωνάζει:

*Δεν κάνω πια πίσω,
Το στρίβω για εμπρός,
Παντού όπου γυρίσω,
Με σπρώχνει ο καιρός.

*Ανοίγω τη βρύση,
Και τρέχουν φωτιές,
Με έχουν αντλήσει,
Χιλιάδες φορές.

*Δεν έχω άλλο τράτο,
Στο δρόμο θα βγω.
Με πήγαν στον πάτο,
Τους πάω στο γκρεμό!

*Δεν θέλω μνημείο,
Του Άγνωστου Έλληνα.
Μονάχος μου έμεινα.
Αρχαίο αγγείο.

*Οι δήθεν φωστήρες,
Πηδούν στο κρεβάτι μας.
Θα βγούμε για πάρτη μας,
Και τέρμα οι σωτήρες!

*Δε γουστάρω κανένα,
Παρά μόνο εσένα,
Συμπατριώτη που βλέπεις,
Πατριωτάκι που ακούς!

*Δε γουστάρω κανένα,
Τα όνειρά μου ένα-ένα,
Αριθμούς τάχουν κάνει,
Με τους τηλεφακούς!

*Μονάχα από Εσένα περιμένω,
Με στίχο αγριεμένο,
Που διόρθωσε ο Θεός...

*Μονάχα από Εσένα περιμένω,
Εσύ είσαι το Τρένο,
Εσύ είσαι κι ο Σταθμός!

*Μονάχα από Εσένα περιμένω
Χαλάω την παρτίδα,
Δεν παίζω, εδώ κι εμπρός!

*Μονάχα από Εσένα, περιμένω,
Εσύ είσαι η Πατρίδα,
Εσύ και τ’ Άγριο Φως!

ΥΣΤΕΡΟΛΟΓΙΟΝ: Το Ελληνικό Σενάριο, και θα «γυριστεί» και θα «παιχτεί», κυρίες και κύριοι της Συμμορίας! Και θα το «απολαύσετε» οσονούπω, ως «αναγκαστικοί θεατές», στην Αίθουσα Προβολών του Κορυδαλλού...

(Στην καλύτερη περίπτωση για σας...)

ΕΥΧΟΜΑΙ ΣΕ ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ ΚΑΛΗ ΛΑΜΠΡΗ
Με Ελληνική Αγάπη,
Ο Δημήτρης

Βάλε τον Βουλευτή-βολευτή στον βασικό μισθό

Μπορείς!

Από τους λίγους διανοούμενους που φοράνε παντελόνια!

 

Χωρίς (εθνικό) κυρίαρχο νόμισμα οι νέες γενιές δεν θα έχουν άλλη επιλογή παρά εκείνη της αυτοκτονίας και της απελπισίας.

Giacinto Auriti

Giacinto Auriti: Είμαστε υπό την κατοχή μιας αγέλης κλεφτών (Giacinto Auriti: Noi siamo dominati da un branco di truffatori)…

"Οι πολιτικοί είναι σερβιτόροι των τραπεζιτών…"

Ο Giacinto Auriti είναι καθηγητής σε...τέσσερεις έδρες Πανεπιστημίων των Νομικών Σχολών της Ιταλίας…

πηγή:sibilla

Ἐπίκαιρο χειρόγραφο τοῦ θρυλικοῦ Στρατηγοῦ τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπανάστασης Ἰωάννη Μακρυγιάννη (1797-1864)

Γράφει ο Ὀδυσσέας Τηλιγάδας

 

«Ὅταν μου πειράξουν τήν πατρίδα καί τή θρησκεία μου, θά μιλήσω, θά’ νεργήσω κι’ ὅ, τί θέλουν ἄς μου κάνουν».
Τότε, ἐκεῖ πού καθόμουν εἰς τό περιβόλι μου καί ἔτρωγα ψωμί, πονώντας ἀπό τίς πληγές, ὅπου ἔλαβα εἰς τόν ἀγώνα καί περισσότερο πονώντας διά τίς μέσα πληγές ὅπου δέχομαι διά τά σημερινά δεινά της Πατρίδος, ἦλθαν δύο ἐπιτήδειοι, ἄνθρωποι τῶν γραμμάτων, μισομαθεῖς καί ἄθρησκοι, καί μοῦ ξηγῶνται ἔτσι: «Πουλᾶς Ἑλλάδα, Μακρυγιάννη»;

Ἐγώ, στήν ἄθλιαν κατάστασίν μου, τούς λέγω: «Ἀδελφοί, μέ ἀδικεῖτε. Ἑλλάδα δέν πουλάω, νοικοκυραῖγοι μου. Τέτοιον ἀγαθόν πολυτίμητον δέν ἔχω εἰς τήν πραμάτειάν μου. Μά καί νά τό’ χά, δέν τό’ δινα κανενός. Κι’ ἄν πουλιέται Ἑλλάδα, δέν ἀγοράζεται σήμερις, διότι κάνατε τόν κόσμον ἐσεῖς λογιώτατοι, νά μήν θέλει νά ἀγοράσει κάτι τέτοιο».

Ἔφυγαν αὐτοί. Κι’ ἔκατσα σέ μίαν πέτραν μόνος καί ἔκλαιγα. Μισός ἄνθρωπος καταστάθηκα ἀπό τό ντουφέκι τοῦ Τούρκου, τσακίστηκα εἰς τίς περιστάσεις τοῦ ἀγώνα καί κυνηγιέμαι καί σήμερον. Κυνηγιῶνται καί ἄλλοι ἀγωνιστές πολύ καλύτεροί μου, διότι ἐγώ εἶμαι ὁ τελευταῖος καί ὁ χειρότερος. Καί οἱ πιό καλύτεροι ὅλων ἀφανίστηκαν.

Αὐτοί πού θυσίασαν ἀρετή καί πατριωτισμόν, γιά νά εἰπωθεῖ ἐλεύτερη ἡ Ἑλλάδα κι’ ἐχάθηκαν φαμελιές ὁλωσδιόλου, εἶπαν νά ζητήσουν ἕνα ἀποδειχτικόν πού νά λέγει ὅτι ἔτρεξαν κι’ αὐτοί εἰς τήν ὑπηρεσίαν τῆς Πατρίδος καί Τοῦρκο δέν ἄφηκαν ἀντουφέκιγο.

Πῆγε να΄’ νεργήσει ἡ Κυβέρνηση καί βγῆκαν κάτι τσασίτες καί σπιγοῦνοι, πού δουλεύουν μίσος καί ἰδιοτέλεια, καί εἶπαν «ὄχι». Καί εἶπαν καί βρισιές παλιές διά τούς ἀγωνιστές. Γιά νά μήν πάρουν τό ἀποδειχτικόν, ἕνα χαρτί πού δέν κάνει τίποτες γρόσια.

Πατρίδα νά θυμᾶσαι ἐσύ αὐτούς ὅπου, διά τήν τιμήν καί τήν λευτερίαν σου, δέν λογαρίασαν θάνατο καί βάσανα. Κι’ ἄν ἐσύ τούς λησμονήσεις, θά τούς θυμηθοῦν οἱ πέτρες καί τά χώματα, ὅπου ἔχυσαν αἵματα καί δάκρυα.

Θεέ, συχώρεσε τούς παντίδους, πού θέλουν νά μᾶς πάρουν τόν ἀγέρα πού ἀναπνέομεν καί τήν τιμήν πού μέ ντουφέκι καί γιαταγάνι πήραμε. Ἐμεῖς τό χρέος, τό κατά δύναμιν, ἐπράξαμεν. Καί αὐτοί βγῆκαν σήμερον νά προκόψουν τήν Πατρίδα. Μᾶς γέμισαν φατρία καί διχόνοιαν. Καί τήν Πατρίδα δέν τήν θέλουν Μητέρα κοινή. Ἀμορόζα εἰς τά κρεβάτια τους τήν θέλουν. Γι’ αὐτό περνοῦν καί ρεθίζουν τόν κόσμον μέ τέχνες καί καμώματα.

Καί καζαντίσαν αὐτοί πουγγιά καί ἀγαθά καί ἀφήκαν τούς ἀγωνιστές, τίς χῆρες καί τά ὀρφανά εἰς τήν ἄκρην. Αὐτοί εἶναι οἱ ἀνθρώπινοι λύκοι, πού φέραν δυστυχήματα καί κίντυνον εἰς τόν τόπον. Ἄς ὄψονται.

Τότε πού ἡ Τουρκιά ἐκατέβαινε ἀπό τά ντερβένια καί ὀλίγοι ἔτρεχαν μέ ὀλίγα ντουφέκια, μέ τριχιές δεμένα, νά πολεμήσουν, θέλοντας λευτεριάν ἤ θάνατον, οἱ φρόνιμοι ἀσφάλιζαν τίς φαμελιές τους εἰς τά νησιά κι’ αὐτοί τρέχαν εἰς ρεματιές καί βουνά, μή βλέποντας ποτέ Τούρκου πρόσωπον. Κι’ ὅταν ἀκοῦγαν τά ντισμπάρκα τῶν Τούρκων, τρέχαν μακρύτερα. Τώρα θέλουν δικήν τους τήν Πατρίδα καί κυνηγοῦν τούς ἀγωνιστές.

Ἐγίναμε θηρία πού θέλουν κριγιάτα (κρέατα) ἀνθρωπινά νά χορτάσουν. Καί χωρίζουν τόν κόσμον σέ πατριῶτες καί ἀντιπατριῶτες. Αὐτοί γίναν οἱ σημαντικοί τῆς Πατρίδος καί οἱ ἄλλοι νά χαθοῦν. Δέν ξηγιῶνται γλυκότερα νά φυλάξωμεν Πατρίδα καί νά δοῦμεν λευτερίαν πραγματικήν. Ρωμαίγικον δέν φτιάχνεται χωρίς οὖλλοι νά θυσιάσουν ἀρετήν καί πατριωτισμόν. Καί χωρίς νά πάψει ἡ μέσα, ἡ δική μας τυραγνία.

Καί βγῆκαν τώρα κάτι δικοί μας κυβερνῆτες, Ἕλληνες, σπορά τῆς ἐβραιουργιᾶς, πού εἶπαν νά μᾶς σβήσουν τήν Ἁγία Πίστη, τήν Ὀρθοδοξία, διότι ἡ Φραγκιά δέν μᾶς θέλει μέ τέτοιο ντύμα Ὀρθόδοξον. Καί ἐκάθησα καί ἔκλαιγα διά τά νέα παθήματα. Καί ἐπῆγα πάλιν εἰς τούς φίλους μου τούς Ἁγίους. Ἄναψα τά καντήλια καί ἐλιβάνισα λιβάνιν καλόν ἁγιορείτικον.

Καί σκουπίζοντας τά δάκρυά μου τούς εἶπα: «Δέν βλέπετε ποῦ θέλουν νά κάμουν τήν Ἑλλάδα παλιοψάθα; Βοηθεῖστε, διότι μᾶς παίρνουν, αὐτοί οἱ μισοέλληνες καί ἄθρησκοι, ὅ,τι πολυτίμητον τζιβαϊρικόν ἔχομεν. Φραγκεμένους μᾶς θέλουν τά τσογλάνια τοῦ τρισκατάρατου τοῦ Πάπα. Μήν ἀφήσετε, Ἅγιοί μου αὐτά τά γκιντί πουλημένα κριγιάτα τῆς τυραγνίας νά μασκαρέψουν καί νά ἀφανίσουν τούς Ἕλληνες, κάνοντας περισσότερα κακά ἀπό αὐτά πού καταδέχθηκεν ὁ Τοῦρκος ὡς τίμιος ἐχθρός μας».

Ἕνας δικός μου ἀγωνιστής μοῦ ἔφερε καί μοῦ διαβασεν ἕνα παλαιόν χαρτί, πού ἔγραψεν ὁ κοντομερίτης μου Ἅγιος παπάς, ὁ Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός. Τόν ἐκρέμασαν εἰς ἕνα δέντρον Τοῦρκοι καί Ἑβραῖοι, διότι ἔτρεχεν ὁ εὐλογημένος παντοῦ καί ἐδίδασκεν Ἑλλάδα, Ὀρθοδοξία καί Γράμματα.

Ἔγραφεν ὁ μακάριος ἐκεῖνος ὅτι: «Ἕνας ἄνθρωπος νά μέ ὑβρίσει, νά φονεύσει τόν πατέρα μου, τήν μητέρα μου, τόν ἀδελφόν μου καί ὕστερα τό μάτι νά μοῦ βγάλει, ἔχω χρέος σάν χριστιανός νά τόν συγχωρήσω. Τό νά ὑβρίσει τόν Χριστόν μου καί τήν Παναγία μου, δέν θέλω νά τόν βλέπω».

Τό χαρτί τοῦ πατέρα Κοσμᾶ ἔβαλα καί μοῦ τό ἐκαθαρόγραψαν. Καί τό ἐκράτησα ὡς Ἅγιον Φυλαχτόν, πού λέγει μεγάλην ἀλήθειαν. Θά πῶ νά μοῦ γράψουν καλλιγραφικά καί τόν ἄλλον ἀθάνατον λόγον του, «τόν Πάπαν νά καταράσθε ὡς αἴτιον». Θέλω νά τό βλέπω κοντά στά’ κονίσματά μου, διότι τελευταίως κάποιοι δικοί μας ἀνάξιοι λέγουν ὅτι ἄν τά φτιάξουμε μέ τόν δικέρατον Πάπαν, θά ὀλιγοστέψουν οἱ κίντυνοι, τά βάσανα καί ἡ φτώχειά μας, τρομάρα τους.

Καί εἶπαν οἱ ἄθρησκοι πού ἐβάλαμεν εἰς τόν σβέρκο μας νά μή μανθάνουν τά παιδιά μᾶς Χριστόν καί Παναγίαν, διότι θά μᾶς παρεξηγήσουν οἱ ἰσχυροί. Καί βγῆκαν ἀκόμη νά’ ποτάξουν τήν Ἐκκλησίαν, διότι ἔχει πολλήν δύναμη καί τήν φοβοῦνται. Καί εἶπαν λόγια ἄπρεπα διά τούς παπάδες.

Ἐμεῖς, μέ σκιάν μας τόν Τίμιον Σταυρόν, ἐπολεμήσαμεν ὁλοῦθε, σέ κάστρα, σέ ντερβένια, σέ μπογάζια καί σέ ταμπούργια. Καί αὐτός ὁ Σταυρός μᾶς ἔσωσε. Μᾶς ἔδωσε τήν νίκη καί ἔχασε (ὁδήγησε σέ ἥττα) τόν ἄπιστον Τοῦρκον. Τόση μικρότητα στόν Σταυρό, τόν σωτήρα μας!

Καί βρίζουν οἱ πουλημένοι εἰς τούς ξένους καί τούς παπάδες μας, τούς ζυγίζουν ἀναντρους καί ἀπόλεμους. Ἐμεῖς τούς παπάδες τούς εἴχαμε μαζί εἰς κάθε μετερίζι, εἰς κάθε πόνον καί δυστυχίαν. Ὄχι μόνον διά νά βλογᾶνε τά ὄπλα τά ἱερά, ἀλλά καί αὐτοί μέ ντουφέκι καί γιαταγάνι, πολεμώντας σάν λεοντάρια. Ντροπή Ἕλληνες!

Σήμερα πού τό γένος δυνοπαθεῖ ἀνεβαίνοντας τόν δικό του Γολγοθά, αὐτόν πού τοῦ σχεδίασαν ἑλληνόφωνοι σταυρωτῆδες, αὐτά τά μίσθαρνα ὄργανα τοῦ Διεθνοῦς Σιωνισμοῦ καί τῆς κάθε λογῆς «Λέσχης» καί Στοᾶς, «Ὅσοι ζωντανοί» ἄς βρισκόμασθε σέ ἐγρήγορση στίς ἐπάλξεις τοῦ Ἔθνους μας ἔχοντας κατά νοῦ τήν ρήση τοῦ Κωνσταντίνου Παλαιολόγου: «Τό δέ τήν πόλιν σοί δοῦναι οὐτ' ἐμόν ἐστίν, οὔτ’ ἄλλου τῶν κατοικούντων ἐν ταύτη. Κοινή γάρ γνώμη πάντες αὐτοπροαιρέτως ἀποθανοῦμεν καί, οὐ φεισόμεθα τῆς ζωῆς ἠμῶν.»

 

πηγή:tromaktiko

Πως η Ελλάδα τότε κατάφερε να αναστηθεί

 

Γράφει ο Θανάσης Μπελεμέμης

 

«Εις την Ελλάδα δεν υπάρχουσιν ούτε εμπόριον, ούτε τέχναι, ούτε βιομηχανία, ούτε γεωργία.Οι χωρικοί δεν σπείρουσι πλέον, διότι δεν έχουσι πεποίθησιν ότι θέλουσι θερίσει, και αν θερίσωσι, δεν ελπίζουσι να φυλάξωσι τους καρπούς των από τον στρατιώτην. Ο έμπορος δεν είναι ασφαλής εις τάς πόλεις τρέμει δ’ από τον φόβον των πειρατών, οι οποίοι έχουσιν ανοικτά τα όμματα και περιμένουσι τα πλοία εις την διάβασίν των να τα προσβάλωσιν. Η δολοφονία καλύπτει την κλοπήν με την μυστικότητα ο τεχνίτης δεν είναι βέβαιος ότι θα πληρωθή διά την εργασίαν του. Το δικαίωμα του ισχυροτέρου είναι το μόνον όπου υπάρχει πραγματικώς. Οι κοινωνικοί δεσμοί παρελύθησαν. Ο πολίτης δεν απολαύει του νόμου την υπεράσπισιν. Μόνη του λαού η ακένωτος μακροθυμία εμπόδισε τού να φθάσωσι τα πράγματα εις φρικωδεστέραν κατάστασιν».(Α. Λόντος)

Αυτή η κατάσταση επικρατούσε στην Ελλάδα μετά την Επανάσταση του 1821, όπως την περιγράφει η έκθεση του Υπουργού των Εξωτερικών Α. Λόντου. 180 χρόνια μετά και η Ελλάδα βιώνει ακριβώς την ίδια κατάσταση και τις ίδιες συνθήκες.

Ήταν αμέσως μετά την εποχή που κάποιοι «κολασμένοι» αυτής της γης σπάζοντας τα δεσμά των 400 χρόνων σκλαβιάς πολεμώντας πεινασμένοι, ρακένδυτοι και με μοναδικά τους όπλα την πίστη τους και τα ιδανικά τους, κατάφεραν να λευτερώσουν αυτό τον τόπο. Ήταν αγράμματοι όμως και δεν γνώριζαν να κυβερνούν.

Γι’ αυτό το σκοπό και επιλέχτηκε ο Ιωάννης Καποδίστριας σαν πρώτος κυβερνήτης.
Σήμερα όμως δεν είμαστε αγράμματοι πια Κυβερνήτα. Ξέρουμε σχεδόν όλοι περισσότερα πράγματα ακόμα κι από τον πιο μορφωμένο από εσάς. Προοδεύσαμε. Μάλιστα οι κυβερνήτες μας και πολλοί από εμάς δεν έχουν και την καλύτερη γνώμη για εσάς και την επανάσταση σας, αφού σας θεωρούν σαν: «ένα μάτσο από αδαείς αγράμματους χωρικούς, που αποφάσισαν να δημιουργήσουν ένα σχίσμα από την οθωμανική αυτοκρατορία».

Ένα πράγμα μόνο δεν ξέρουμε. Πως θα σωθούμε.
Διάβασα και το γράμμα που είχες στείλει τότε στον πατέρα σου για να καταλάβω αν είχες κάτι το ιδιαίτερο και κατάφερες να επανιδρύσεις αυτό το κράτος μέσα σε τρία χρόνια μόνο.

Έγραφες: «Είμαι ευχαριστημένος… Αντιστάθηκα στις πιo μεγάλες και γοητευτικές προτάσεις … Έμεινα σταθερός στο να παραιτηθώ από λαμπρές και ανετότατες θέσεις … προκειμένου να μείνω με όλη μου την καρδιά προσκολλημένος … σε όσα εγώ πιστεύω ως ιερά καθήκοντα … Μού προσφέρθηκαν περισσότερες από μια ωραίες αποκαταστάσεις. Τις αρνήθηκα χωρίς δυσαρέσκειαν. Θα είχα γίνει Κροίσος στα πλούτη, αλλά στους αντίποδες. Θα είχα προχωρήσει κατά χίλια βήματα στην σταδιοδρομία μου, αλλά έξω από τις αρχές μου, από την ατμόσφαιρά μας. Δεν το θέλησα και ούτε θα το θελήσω ποτέ… Ελπίζω στην θεϊκή προστασία …».
Εμείς όμως σήμερα δεν είμαστε «ρομαντικοί» σαν εσένα, να βασιζόμαστε σε κοινές αρχές και ιδανικά. Είμαστε «Λεύτεροι» να επιλέξει ο καθένας από εμάς, ανάμεσα από διαφορετικά πολιτικά συστήματα και θεωρίες. Αυτό που πιστεύει ο καθένας ότι είναι το καλύτερο για τον εαυτό του, αλλά και για τους άλλους.

Μόνο που τα ιδανικά και οι αρχές μας, εμπεριέχονται (σε συσκευασία δώρου) στο πολιτικό σύστημα και στην θεωρία που θα επιλέξει ο καθένας μας, ανάλογα με τις προτιμήσεις του μόνο που δεν είναι κοινά αποδεκτά απ’ όλους.

Τότε εσύ αρνήθηκες το επιμίσθιο που σου αναλογούσε ως αρχηγός κράτους και το οποίο εγκρίθηκε δύο φορές απ’ την Βουλή των Ελλήνων και τη Γερουσία. Το μόνο που είχες ζητήσει κατά τον ερχομό σου στην Ελλάδα απ’ τον Μουστοξύδη ήταν: «Ελπίζων δε να έχω και μίαν στέγην εις την Ελλάδα, ως αρχηγός της διοικήσεως, καλόν νομίζω το να περιλαμβάνη και εν μικρόν παρεκκλήσιον…». Και όταν υποθήκευσες όλη την μεγάλη ακίνητη πατρική περιουσία σου στην Κέρκυρα και δαπάνησες όλα τα χρήματα σου για να στηρίξεις το νεοσυσταθέν κράτος, αποφάσισες να ζήσεις λιτά, με αποτέλεσμα να κλονιστεί η υγεία σου. Όταν δε ο γιατρός σου, σου συνέστησε γι’ αυτό τον λόγο να βελτιώσεις την διατροφή σου, εσύ του απήντησες: «Τότε μονάχα θα βελτιώσω την τροφή μου, όταν θα είμαι βέβαιος ότι δεν υπάρχει ούτε ένα Ελληνόπουλο που να πεινάει…». Όπως γράφει και ο Μακρυγιάννης αν και αντίθετος με την πολιτική σου: «Ο Κυβερνήτης έτρωγε επί 4 ημέρες μία κότα».

Αλλά άλλαξαν οι εποχές, αλλάξαν οι πολιτικοί αλλάξαν και οι άνθρωποι τούτου του τόπου. Εσύ ακολούθησες τον τρόπο ζωής του λαού σου και θα μπορούσες να είχες πεις «Μαζί δεν φάγαμε». Σήμερα όμως οι πολιτικοί μας, μας το δηλώνουν ξεκάθαρα. «Μαζί τα φάγαμε».

Τότε όταν σε ρώτησαν ποια θα έπρεπε να είναι τα γεωγραφικά σύνορα της Ελλάδας, είχες πει: «Τα πραγματικά σύνορα της Ελλάδος είναι εκείνα που περιέγραψε ο Έλληνας γεωγράφος Στράβων: Από την Πελοπόννησο ως τη Μακεδονία και την Ήπειρο, ως τους Αγίους Σαράντα, από τα νησιά του Ιονίου και του Αιγαίου πελάγους ως και τη Μικρά Ασία.»

Στην «Νέα μας όμως εποχή» που ζούμε εμείς, τα σύνορα δεν παίζουν και τόσο μεγάλο ρόλο. Ο κόσμος μας έχει μικρύνει και ζούμε την νέα τάξη των πραγμάτων. Σήμερα μας λένε πως «We need global governance and we need it fast» (χρειαζόμαστε μια παγκόσμια διακυβέρνηση και την χρειαζόμαστε γρήγορα).

Τότε ένας απ’ τους μεγαλύτερους αντιπάλους σου που σε πολεμούσε με ασίγαστο μίσος, ο μισέλληνας Μέττερνιχ είχε εκφράσει την αδυναμία του να σε νικήσει και ο λόγος ήταν η εντιμότητά σου γι’ αυτό και είχε πει: «Ο μόνος αντίπαλος που δύσκολα ηττάται είναι ο απόλυτα έντιμος άνθρωπος. Και τέτοιος είναι ο Καποδίστριας».
Σήμερα όμως υπάρχει η αίσθηση στον ελληνικό λαό, πως είναι πολύ δύσκολο έως ακατόρθωτο να αφήσουν ένα έντιμο πολιτικό να ανέβει τα σκαλιά της ιεραρχίας.

Τότε όταν ήσουν Υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας και κατάλαβες ότι δεν μπορείς να ελπίζεις βοήθεια από τον Τσάρο στον αγώνα των Ελλήνων, του έδωσες την παραίτησή σου αρνούμενος να εκτελέσεις τις αποφάσεις του: «Ναί, βεβαίως το βλέπω, όπως και σείς. Αλλά δεν είμαι εγώ εκείνος που θα τις εκτελέσει!».
Ξεκαθαρίζοντας του επίσης, ότι τα μόνα συμφέροντα τα οποία θα εξυπηρετούσες θα ήταν τα ελληνικά συμφέροντα: Μην πιστέψετε καθόλου, μεγαλειότατε, ότι πηγαίνω στην Ελλάδα με τη ρωσική λιβρέα στους ώμους μου. Δεν είμαι εγώ εκείνος που θα σας βοηθούσε να στήσετε εκεί τις σημαίες σας και δεν είμαι εγώ εκείνος που θα σας δάνειζε το χέρι του για να επιτευχθεί ένα δεύτερο έγκλημα, σαν εκείνο του διαμελισμού της Πολωνίας!..» καθώς και «Είμαι Έλλην και θα μείνω Έλλην για πάντα».
Σήμερα οι ηγέτες μας έχουν σαν κύριο μέλημα τα ξένα συμφέροντα πρωτίστως. Σήμερα για πολλούς απ΄ τους εκλεγμένους από εμάς η λέξη Έλληνας δεν έχει καμία ιδιαίτερη σημασία. Λέξεις όπως έθνος, εθνικός έχουν διασυρθεί τόσο απ’ τους υπερασπιστές αυτών, όσο και από τους πολέμιούς τους, που πλέον θεωρούνται ύβρεις. Και τις ξαναφέρνουν στην μνήμη του λαού, μόνο σε περιόδους κρίσεων, με απώτερο σκοπό να εκφοβίσουν τον ελληνικό λαό και να τον συσπειρώσουν τόσο, ώστε να γίνουν αποδεκτά τα εκβιαστικά τους διλλήματα . Σαφές παράδειγμα η «Εθνική συναίνεση».
Έτσι ήταν τότε Κυβερνήτα τα πράγματα, έτσι είναι και σήμερα. Τότε μετά από 400 χρόνια σκλαβιάς και από σημείο μηδέν, δίνατε έναν άνισο αγώνα να επιβιώσετε και να χτίσετε, ένα καινούργιο μέλλον για τον ελληνικό λαό . Σήμερα, γεννημένοι ελεύθεροι, φτάνουμε από μόνοι μας με αφάνταστα γρήγορους ρυθμούς σε αυτό το σημείο μηδέν, με ότι χειρότερο μπορεί να συνεπάγεται αυτό.

Σήμερα η πατρίδα ξεπουλιέται από τους ίδιους τους κυβερνήτες της. Αντισυνταγματικοί και εκβιαστικοί νόμοι οδηγούν σε πλήρη εξαθλίωση τους κατοίκους αυτής της χώρας, ενώ η απώλεια των κυριαρχικών της δικαιωμάτων θεωρείται δεδομένη. Η κερκόπορτα πλέον, ανοιγμένη απ’ τα ίδια τα χέρια αυτών που την κυβερνούν, χάσκει διάπλατα ορθάνοιχτη.
Σήμερα στα λόγια τους, πολλοί από τους πολιτικούς για μικροκομμάτικη και προσωπική προβολή, αναφέρονται στον μεγάλο Καποδίστρια. Σε σένα… Κι αν ωστόσο κάποιοι από αυτούς έχουν αντίθετη άποψη ως προς το άτομό σου, ένα έχω μόνο να τους πω. Πως η Ελλάδα τότε κατάφερε να αναστηθεί κι ας μην σε άφησαν να το δεις.

Για όλους αυτούς, επικριτές και μη, αναγκαστικά έφτασε η ώρα της δικιάς τους κρίσης από τον ελληνικό λαό.

Ξέρω ότι εσύ δεν θα ήθελες να γνωρίσεις ούτε τους μεν ούτε τους δε.
freepen.gr

Χριστός Ανέστη στην Ελληνική Ψυχή

Xριστός Ανέστη και είθε να αναστηθεί και ο Ελληνισμός και να δώσει νέα δείγματα  πολιτισμού και πραγματικής Δημοκρατίας σε όλη την ανθρωπότητα.Χρόνια Πολλά σε κάθε Ελληνίδα και ΄Ελληνακαι να μην ξεχνάμε καθημερινά να είμαστε περήφανοι που είμαστε ΄Ελληνες,όπως το διατυμπάνιζε η Μελίνα μας.Το οφείλουμε στην μνήμη της,το οφείλουμε στον εαυτό μας ,στα παιδιά μας ,το οφείλουμε στο ιερό μας χώμα,στους προγόνους μας.Ας μην επιτρέπουμε πλέον στους κάθε είδους τυχάρπαστους να μας εξευτελίζουν και να μας ποδοπατούν την τιμή ,την υπόληψη,την ίδια μας την ύπαρξη.Χριστός Ανέστη στην Ελληνική Ψυχή,στην Ελληνική Συνείδηση.Και ας μην λησμονούμε ότι

οι μεγάλοι άνθρωποι μιλούν για ιδέες, οι μεσσαίοι άνθρωποι μιλούν για γεγονότα, οι μικροί άνθρωποι μιλούν για τους άλλους!

Καλώς ήρθατε στην γή.

Το βίντεο απευθύνεται σ΄ όσους επιδιώκουν να κρατούν την αδρεναλίνη τους ψηλά. Και το ΄χουν ανάγκη κάθε μέρα. Ανάμεσα στους πολλούς που θα δείτε στο βίντεο, φυσικά περιλαμβάνονται και οι πιλότοι. Πως θα μπορούσαν να λείψουν; Το βίντεο είναι εξαιρετικό!

πηγή:onalert.gr

Φράσεις της Μεγάλης Εβδομάδας, στην καθημερινότητά μας!

 

Πολλές από τις φράσεις που χρησιμοποιούμε στην καθημερινή μας ζωή προέρχονται από τα Ευαγγέλια και τους ύμνους της Μεγάλης Εβδομάδας. Τα πρωτεία ανήκουν στη Μεγάλη Πέμπτη αλλά και οι υπόλοιπες ημέρες έχουν "δανείσει" την γλώσσα μας με αρκετές εκφράσεις.

"Ιδού ο Νυμφίος έρχεται".
Το χρησιμοποιούμε για να αναγγείλουμε την άφιξη κάποιου, συχνά και με ειρωνική διάθεση.

"Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι".
Προέρχεται από τη φράση "Απόδοτε ουν τα Καίσαρος Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ". Τη φράση αυτή την χρησιμοποιούμε όταν θέλουμε να δείξουμε οτι πρέπει να υπακούμε στο κράτος ή να δίνουμε στον καθένα ότι του οφείλουμε.

"Γραμματείς και Φαρισαίοι". Το σωστό είναι "Ουαί υμίν Γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί" αλλά η φράση χρησιμοποιείται συνήθως για να περιγράψει ομάδες ανάξιων ανθρώπων που κατέχουν θέσεις εξουσίας.

"Η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή".
Την φράση αυτή τη λέμε και μεταφορικά και κυριολεκτικά για να περιγράψουμε τις πράξεις μίας γυναίκας.

"Τριάντα αργύρια". Η φράση αυτή επαναλαμβάνεται αρκετές φορές κατά τη Μεγάλη Εβδομάδα αλλά ακούγεται για πρώτη φορά στο κατά Ματθαίον της Μεγάλης Τετάρτης. Χρησιμοποιείται για να περιγράψει την προδοσία με αντάλλαγμα.

"Πριν αλέκτωρ λαλήσει".Από τη φράση του Ιησού "Ου φωνήσει σήμερον αλέκτωρ πριν ή τρις απαρνήση μη ειδέναι με", που προαναγγέλλει την άρνηση του Πέτρου. Στην καθημερινότητά μας αναφερόμαστε με αυτήν σε κάτι που πιστεύουμε ότι θα αποδειχθεί πολύ σύντομα.

"Λάβετε, Φάγετε".
Η προτροπή που ακούγεται στην πρώτη θεία Ευχαριστία και χρησιμοποιείται με ανάλογο τρόπο.

"Συ είπας". Σημαίνει "εσύ το είπες" και χρησιμοποιείται κυριολεκτικά. Την φράση την ακούμε πολλές φορές να την επαναλαμβάνει ο Ιησούς.
"Μάχαιραν έδωσες και μάχαιραν θα λάβεις".Από το "Πάντες γαρ οι λαβόντες μάχαιραν εν μαχαίρα αποθανούνται" και σημαίνει πως ό,τι δίνεις παίρνεις.

"Από τον Άννα στον Καϊάφα" Η σωστή φράση είναι "Απέστειλε αυτόν ο Άννας δεδεμένον προς Καϊάφαν". Την χρησιμοποιούμε σχεδόν καθημερινά όταν γινόμαστε "μπαλάκι" από τον έναν "υπεύθυνο" στον άλλο, για να εξυπηρετηθούμε.

"Διαρρηγνύει τα ιμάτιά του"Συνήθως χρησιμοποιείται όταν κάποιος διεκδικεί με πάθος το δίκιο του. Την ακούμε και ως "σκίζει τα ρούχα του", αλλά συχνά έχει και ειρωνικό χαρακτήρα που τονίζει την υπερβολική αντίδραση κάποιου που υποκρίνεται τον αδικημένο.

"Αγαπάτε αλλήλους"Από τη φράση-προτροπή του Ιησού για ενότητα και αγάπη μεταξύ των μαθητών και κατ’ επέκταση όλων των ανθρώπων : "Εντολήν καινήν δίδωμι υμίν ίνα αγαπάτε αλλήλους"

"Ήγγικεν η ώρα"Το λέμε όταν φτάνει μια μεγάλη στιγμή, εμπενυσμένο από το «άγωμεν, ήγγικεν η ώρα και ο υιός του ανθρώπου παραδίδοται, ίνα δοξασθή...", που είπε ο Ιησούς.

"Επί ξύλου κρεμάμενος"
Η φράση χρησιμοποιείται για να περιγράψει τη δύσκολη θέση που βρίσκεται κάποιος όταν δεν υπάρχει κανείς και τίποτα να τον βοηθήσει. Προφανώς συνδέεται με την αντίστοιχη θέση του Ιησού πάνω στο Σταυρό.

"Ου γαρ οίδασι τι ποιούσι"Σημαίνει "δεν ξέρουν τι κάνουν" και προέρχεται από τη μεγαλοσύνη του Ιησού τη στιγμή που οι άνθρωποι τον σταύρωναν! Εκείνος νιώθοντας την ανάγκη να τους υπερασπιστεί είπε τη φράση αυτή στον Πατέρα Του!

"Μνήσθητί μου Κύριε"Από τις πιο συνηθισμένες εκφράσεις. Ακούστηκε από τον ληστή που ήταν δεξιά Του Κυρίου. Την λέμε όταν μας συμβαίνει κάτι τρομακτικό, όταν αγανακτούμε ή όταν ξαφνιαζόμαστε!

"Τετέλεσται"Σημαίνει " ήρθε το τέλος" και ήταν η τελευταία φράση του Ιησού, πάνω στο σταυρό.

"Ανάστα ο Κύριος".Με αυτήν αναφερόμαστε στην μεγάλη φασαρία. Προφανώς συνδέεται με τις θορυβώδεις εκδηλώσεις της Ανάστασης σε πολλά μέρη της Ελλάδας.

"Και βάλω τον δάκτυλόν μου εις τον τύπον των ήλων", "Ειρήνη Ημίν", Άπιστος Θωμάς.Και οι τρεις εκφράσεις προκύπτουν από την δυσπιστία του Αποστόλου Θωμά να δεχτεί την Ανάσταση του Κυρίου. Η πρώτη χρησιμοποιείται για να δηλώσει τις χειροπιαστές αποδείξεις αλλά και την αλήθεια ενός γεγονότος. Το "ειρήνη ημίν", το λέμε για να επαναφέρουμε την ηρεμία μετά από μία ένταση και ο "άπιστος Θωμάς" περιγράφει τους ανθρώπους που αρνούνται να πιστέψουν σε κάτι, ακόμη κι αν πολλές φορές είναι μπροστά στα μάτια τους!

Την επόμενη φορά που θα χρησιμοποίησουμε μία από αυτές τις εκφράσεις, τουλάχιστον ας γνωρίζουμε ότι προέρχονται από τη Μεγάλη Εβδομάδα!

πηγή:pylestv

Γιατί βάφουμε κόκκινα τα αυγά το Πάσχα

 

Ένα από τα πιο διαδεδομένα έθιμα του Πάσχα είναι το βάψιμο των αυγών τη Μεγάλη Πέμπτη. Το αυγό συμβολίζει τον τάφο του Χριστού που ήταν ερμητικά κλειστός - όπως το περίβλημα του αυγού -, αλλά έκρυβε μέσα του τη "Ζωή", αφού από αυτόν βγήκε ο Χριστός και αναστήθηκε!

Μπορεί τα τελευταία χρόνια το αυγά να βάφονται σε διάφορα χρώματα, όμως η παράδοση τα θέλει κόκκινα. Είναι γεγονός πως τα χρωματιστά αυγά τα συναντάμε στην αρχαιότητα, στη Ρώμη, στην Ελλάδα, στην Κίνα, στην Αίγυπτο, ως δώρα στις ανοιξιάτικες γιορτές μαζί με κουνέλια τα οποία είναι το σύμβολο της γονιμότητας.

Πώς ακριβώς όμως, καταλήγουμε στην επιλογή του κόκκινου χρώματος, δεν είναι ξεκάθαρο. Οι εξηγήσεις που υπάρχουν, είναι πολλές. Μία από τις πιο αποδεκτές είναι πως το κόκκινο συμβολίζει το αίμα και τη θυσία του Ιησού. Οι άλλες ερμηνείες, έχουν πρωταγωνίστριές τους, τρεις γυναίκες : Την Παναγία, τη Μαγδαληνή και μία δύσπιστη ανώνυμη γυναίκα.

Η Παναγία πίσω από το έθιμο των "κόκκινων αυγών".
Μία εξήγηση που δίνεται συχνά, λέει ότι η Παναγία πήρε ένα καλάθι αυγά και τα πρόσφερε στους φρουρούς Του Υιού της, ικετεύοντάς τους να του φέρονται καλά! Όταν τα δάκρυά της έπεσαν πάνω στα αυγά, αυτά βάφτηκαν κόκκινα!

Τα κόκκινα αυγά και η Μαγδαληνή.
Μία άλλη ιστορία συνδέει το κόκκινο χρώμα με τη Μαρία Μαγδαληνή. Όταν ο Ρωμαίος αυτοκράτορας ενημερώθηκε για την Ανάσταση του Χριστού, τη θεώρησε τόσο απίθανη "όσο και το να βαφτούν τα αυγά κόκκινα". Η Μαρία Μαγδαληνή τότε, χρωμάτισε μερικά αυγά κόκκινα και του τα πήγε για να του επιβεβαιώσει το γεγονός.

Η δύσπιστη γυναίκα.
Μία παραλλαγή της παραπάνω ιστορίας, θέλει μία γυναίκα να μην πιστεύει την είδηση της Ανάστασης Του Ιησού και να λέει: "Όταν τα αυγά που κρατώ θα γίνουν κόκκινα, τότε θα αναστηθεί και ο Χριστός". Και τότε αυτά έγιναν κόκκινα"!

Το τσούγκρισμα των κόκκινων αυγών.
Το έθιμο του τσουγκρίσματος των αυγών ξεκίνησε μάλλον στην Βόρεια Αγγλία ως παιχνίδι: Ο κάτοχος του πιο γερού αυγού, ήταν ο νικήτης! Κανονικά πάντως το πρώτο αυγό που βάφεται σε κάθε σπίτι ανήκει στην Παναγία και δεν πρέπει να το "τσουγκρίζουμε" .

Πολλές νοικοκυρές ακόμα και σήμερα το φυλάνε στο εικονοστάσι όλο το χρόνο μέχρι το επόμενο Πάσχα, αφού λένε πως δεν χαλάει όλη την χρονιά! Την Μεγάλη Πέμπτη του επόμενου έτους το φυτεύουν στα χωράφια τους για να είναι εύφορα, ή το κρεμάνε στα μαντριά των ζώων για να είναι γόνιμα.

πηγή:pylestv

Dr.Rath Berlin για μια νέα εποχή στα συστήματα υγείας

Από αυτή την εκδήλωση στις 13 Μαρτίου 2012 στο Βερολίνο, ο Δρ Rath καλεί τον κόσμο της Γερμανίας και της Ευρώπης γενικότερα, να αναλάβει την ευθύνη που του αναλογεί. Είναι ένα κάλεσμα για να οικοδομήσουμε όλοι μαζί μια δημοκρατική Ευρώπη για το λαό, από τον ίδιο το λαό - δημιουργώντας μια νέα εποχή στα συστήματα υγείας, τα οποία θα είναι πλέον προσανατολισμένα στην πραγματική πρόληψη και τελικά στην εξάλειψη των ασθενειών. Τα ήδη διαθέσιμα, επιστημονικά τεκμηριωμένα αποτελέσματα ερευνών, που είναι βασισμένα σε φυσικές θεραπείες, δείχνουν ξεκάθαρα πώς είναι ικανά να μειώσουν κοινές ασθένειες της εποχής μας στο ελάχιστο, σε σχέση με την παρούσα κατάσταση. Αλλά αυτός ο εκπληκτικός «Κόσμος Χωρίς Ασθένειες» δεν θα μας χαριστεί έτσι απλά, αφού κάθε μια από αυτές τις ασθένειες είναι για τη φαρμακευτική βιομηχανία και μια αγορά αξίας δισεκατομμυρίων δολαρίων! Αν θέλουμε να δημιουργήσουμε ένα κόσμο χωρίς ασθένειες, για εμάς και τα παιδιά μας: πρέπει να δεσμευτούμε σε αυτόν το αγώνα. Και η ώρα είναι ΤΩΡΑ.!

Ψυχολογία Χρωμάτων

Είναι γεγονός πως αν παρατηρήσουµε προσεκτικά τα χρώµατα που επιλέγουµε για τα ρούχα µας ή τις αποχρώσεις των τοίχων του σπιτιού µας, θα αντιληφθούµε πως συνειδητά ή ασυνείδητα προτιµάµε µια συγκεκριµένη γκάµα χρωµάτων. Γιατί συµβαίνει αυτό; Ποια η επίδραση των χρωµάτων στον ψυχισµό µας; Τι συµβολίζει για την προσωπικότητα µας το αγαπηµένο µας χρώµα; Η κ. Άρτεµις Αντωνίου, Συνθετική Θεραπεύτρια και Ψυχολόγος απαντά σε όλες µας τις απορίες.

Όλοι κάποια στιγµή στην ζωή µας έχουµε ακούσει εκφράσεις του τύπου «µαύρη αγορά», «κίτρινος τύπος», «λευκός γάµος», «κόκκινος από ντροπή» και άλλες παρόµοιες. Εκφράσεις που περιλαµβάνουν χρώµα, χωρίς κανείς να µπορεί να εξηγήσει γιατί. Οι βαθύτεροι λόγοι που συµβαίνει κάτι τέτοιο, είναι ότι τα χρώµατα συνειρµικά γεννούν συναισθήµατα, αφυπνίζουν, διεγείρουν, προκαλούν παραισθήσεις. Έχει παρατηρηθεί, π.χ., ότι οι άνθρωποι που προτιµούν ζωηρά και φωτεινά χρώµατα, βρίσκονται σε καλύτερη φυσική και ψυχική κατάσταση από εκείνους που περιβάλλονται από σκούρα χρώµατα. Πειράµατα σε επαγγελµατικούς χώρους, έχουν αποδείξει ότι οι εργαζόµενοι αποδίδουν καλύτερα σε έναν φωτεινό χώρο, µε ευχάριστα χρώµατα.

Τα χρώματα της ψυχή μας

«Υπάρχουν πολλές θεωρίες και υποθέσεις για την επίδραση των χρωµάτων στην ανθρώπινη αντίληψη και στον ψυχισµό. Πολλές φαίνεται να βασίζονται σε αρχαίες παραδόσεις και αντιλήψεις που ταξίδεψαν µέχρι τις µέρες µας. Για κάποιους ανθρώπους, µπορεί να έχουν µια χρησιµότητα. Ωστόσο, αρκετές µελέτες (π.χ. της γνωστικής ψυχολογίας) δείχνουν ότι τα χρώµατα µπορούν να επηρεάζουν µε συγκεκριµένους τρόπους

Για παράδειγµα, το κόκκινο φαίνεται να προκαλεί εγρήγορση. Έτσι, πολλές προειδοποιητικές πινακίδες ή σήµατα κινδύνου έχει επιλεχθεί να είναι κόκκινα, ώστε ο εγκέφαλος να παίρνει γρήγορα το µήνυµα. Κατά τον ίδιο τρόπο, τα χρώµατα που µπορεί να θεωρηθούν ‘χαλαρωτικά’ ή ‘ζωντανά’, είναι εκείνα που έχουν την ανάλογη επίδραση στην οπτική αντίληψη του εγκεφάλου και στη σωµατική αίσθηση εγρήγορσης ή χαλάρωσης που προσφέρουν στον καθένα», εξηγεί η κ. Αντωνίου.

Κλείστε το καλοκαίρι στην ντουλάπα σας

Πολλοί άνθρωποι, όταν ρωτήθηκαν για το αγαπηµένο τους χρώµα, απάντησαν πως είναι το µαύρο. Η αλήθεια είναι πως το µαύρο είναι ένα αµφιλεγόµενο χρώµα, που όµως προδίδει σοφιστικέ στιλ, διαύγεια και καθαρότητα σκέψης, απουσία συµβιβασµού. Οι ειδικοί ωστόσο αναφέρουν πως οι άνθρωποι που χρησιµοποιούν πολύ το µαύρο χρώµα, χαρακτηρίζονται από σοβαρότητα, µυστικοπάθεια, κατάθλιψη και µοναχικότητα. Από την άλλη πλευρά, εκείνοι που το αποφεύγουν, χαρακτηρίζονται από φοβία για το άγνωστο, αλλά και επιθυµία να απελευθερωθούν από οτιδήποτε τους καταπιέζει. Εµείς πάντως σας προτείνουµε κι άλλα χρώµατα για την γκαρνταρόµπα σας, που µπορούν να σας κάνουν να είστε το ίδιο γοητευτικοί και χωρίς το µαύρο. Επιλέξτε:

• Κόκκινο, κυρίως για τις καθηµερινές σας εµφανίσεις ή για τις επίσηµες εξόδους. Πρόκειται για ένα χρώµα που µας κάνει να νιώθουµε σέξι, δυναµικοί και επιτυχηµένοι, αλλά πρέπει να το προσέχουµε, γιατί η σηµασία του αλλάζει ανάλογα µε το περιβάλλον.

• Πορτοκαλί, όταν σκοπός σας είναι να φανείτε φιλικοί, ζεστοί και ευχάριστοι. Ίσως είναι καλή ιδέα να επιλέξετε ένα πορτοκαλί αξεσουάρ, όταν πηγαίνετε σε συνέντευξη για δουλειά ή σε έναν χώρο που δεν σας γνωρίζουν, για να αφήσετε τις καλύτερες εντυπώσεις!
• Κίτρινο, στις περιπτώσεις που χρειάζεται να αποδείξετε την πνευµατικότητα και τη σπιρτάδα του µυαλού µας. Θα πρέπει όµως να αποφύγετε τα πολλά και τα πολύ έντονα κίτρινα ρούχα, γιατί κινδυνεύετε εκτός από έξυπνοι να φανείτε και …κιτς.
• Πράσινο. Είναι το χρώµα που ταιριάζει σε µια χαλαρή ηµέρα διακοπών και αποτελεί σύµβολο γονιµότητας και ευηµερίας.
• Μπλε. Δίνει την εντύπωση ότι είµαστε πιστοί και άξιοι εµπιστοσύνης. Προσοχή όµως στις υπερβολές!
• Tο µοβ προσδίδει µυστήριο. Είναι καλή επιλογή σε ένα ερωτικό ραντεβού. Στην υπερβολή του, όµως, µπορεί να προσδώσει, εκτός από το χαρακτηριστικό της πολυτέλειας, την εντύπωση του ψεύτικου και του τεχνητού.
• Καφέ. Είναι ουδέτερο χρώµα. Όταν το επιλέγουµε, φαινόµαστε σταθεροί και συνεργάσιµοι.

Η σημειολογία των χρωμάτων

Από το σύνολο των χρωµάτων, ξεχωρίζουµε τα βασικά: κόκκινο, κίτρινο, µπλε και πράσινο. Το κάθε χρώµα έχει θετικά και αρνητικά χαρακτηριστικά και επηρεάζει διαφορετικά τη διάθεση µας.

Μπλε. Αντιπροσωπεύει το σώµα. Συµβολίζει την αθανασία, το νου, την αποκάλυψη, την αγνότητα, τη σοφία, την ευσέβεια και την ψυχρότητα. Αντιστοιχεί στο νερό και στο θηλυκό στοιχείο. Ακόµα, αντιπροσωπεύει την µάθηση και τα υγιή συναισθήµατα, ενώ ευνοεί την γνώση. Ενισχύει την αφοσίωση, τη σταθερότητα, την µεγαλοψυχία, την πιστή φιλία και τη µετρηµένη ζωή. Είναι όµως και το χρώµα της επιφυλακτικότητας, της ψυχρότητας, της έλλειψης συναισθήµατος, της µη φιλικότητας, του καθωσπρεπισµού.

Κόκκινο. Αντιπροσωπεύει το σώµα. Εκφράζει την ενεργητικότητα, τη ζωτικότητα, τη σεξουαλικότητα, το ενδιαφέρον για τη ζωή, την ευτυχία, τον αυθορµητισµό, τη διέγερση, τον κίνδυνο, την επιθετικότητα, τη φιλοδοξία, την επαναστατικότητα αλλά … και την αγάπη. Προκαλεί ζωηρότητα και θεωρείται χρώµα της φωτιάς, του πολέµου, του αίµατος και της θυσίας. Φέρνει έξαψη, σαρκικό πόθο, έρωτα και διεγείρει τις αισθήσεις. Είναι χρώµα του πειρασµού, της αµαρτίας, της ντροπής, αλλά και της πρόσκλησης για την απόκτηση γνώσης. Χαρίζει δύναµη, διεγείρει, αλλά και εκνευρίζει. Αυξάνει τη θέληση για ζωή, ενώ προκαλεί ζεστασιά, χαρά και διευκολύνει την έκφραση των αισθηµάτων.

Πράσινο. Αντιπροσωπεύει την αρµονία. Εκφράζει την ενέργεια, την εκδήλωση, τη ζωή, τον θάνατο, τη νιότη, την ελπίδα, τη χαρά, την αρµονία, την τάση για ανάπαυση, την άνεση, την θαλπωρή, τη γαλουχία, τη βλάστηση, την ανάπτυξη, τη γονιµότητα, την ωριµότητα, τη συγκοµιδή του καρπού και τη νέα ζωή. Συµβολικά, είναι διφορούµενο χρώµα. Γενικότερα, συµβολίζει τη φύση (σε όλη της την έκταση και το µεγαλείο), την άνοιξη, την ανάπτυξη, τον πολλαπλασιασµό, την αναπαραγωγή, την ευηµερία, την ειρήνη, τη συναδελφικότητα, τη συµφιλίωση και τη συνεργασία. Δηµιουργεί τη διάθεση να συµβουλεύουµε τους άλλους για θέµατα ηθικής, ενώ ενθαρρύνει την διάθεση για απόκτηση χρήµατος και αγάπης. Επίσης, είναι χρώµα κατευναστικό, επουλωτικό, µε θεραπευτική δύναµη και χρησιµεύει ως βάλσαµο για τα άτοµα που είναι κουρασµένα σωµατικά ή διανοητικά. Φορτίζεται όµως και αρνητικά, αντιπροσωπεύοντας τον εγωισµό, τη ζήλια, την οκνηρία και την ανοησία.

Κίτρινο. Αντιπροσωπεύει τα συναισθήµατα. Εκφράζει σοφία, κατανόηση, νιότη, ζωντάνια, ενεργητικότητα, ευτυχία, περιέργεια, ευελιξία, πρόοδο, ροπή στη διασκέδαση, επικοινωνία, έντονη διαισθητική αντίληψη, διανόηση, καθαρότητα συναισθηµάτων και πλήρη απελευθέρωση από τα πάθη. Είναι, επίσης, χρώµα που τυφλώνει, εντυπωσιάζει, αποκαλύπτει αλλά …και εµπνέει. Εκφράζει τη νεότητα και τη χαρά, καθαρίζει το νου και εξαγνίζει τις σκέψεις. Είναι αντικαταθλιπτικό και ιδανικό για χώρους εργασίας, ενώ στις απαλές του αποχρώσεις ξεκουράζει. Συνδέεται όµως πολλές φορές µε την απάτη, τη δειλία και τη ζήλια.

Ποιο χρώμα να διαλέξω και γιατί;

Για την κρεβατοκάμαρα: Ταιριάζουν τα ανοικτά χρώµατα, στους τόνους του γαλάζιου ή του πράσινου, που αντιπροσωπεύουν την αρµονία και σας χαλαρώνουν από το στρες.

Για την κουζίνα: Aν έχουµε µικρά παιδιά, δύσκολα στο φαγητό, το πορτοκαλί είναι καλή επιλογή, καθώς φαίνεται ότι ανοίγει την όρεξη. Aν, αντίθετα, προσέχουµε τη διατροφή µας, µπορούµε να βάψουµε την κουζίνα γαλάζια, ένα χρώµα που θεωρείται ότι µειώνει τη διάθεση για φαγητό. Tο ανοιχτό πράσινο, από την άλλη πλευρά, ενδείκνυται για µία κουζίνα στην οποία έχουµε σκοπό να περνάµε πολλές ώρες, να συγκεντρωνόµαστε µε την οικογένειά µας και να χαλαρώνουµε.

Για το γραφείο: Μπορούµε να επιλέξουµε κίτρινο, αφού είναι ένα χρώµα που προάγει την εγρήγορση και την επικοινωνία. Ωστόσο, καλό θα ήταν να αποφύγουµε τις υπερβολές, βάφοντας ολόκληρο το δωµάτιο κίτρινο, κυρίως αν µιλάµε για τις έντονες αποχρώσεις του.

Της Βιβέττας Λαϊνιώτη

Τα top ψέματα της Πρωταπριλιάς!

 Τα ΜΜΕ στην ιστορία της Πρωταπριλιάς μετέδωσαν μερικά ψέματα που έμειναν κυρίως για την αναστάτωση που προκάλεσαν πάρά για το χιούμορ της είδησης
1) Ο Ρίτσαρντ Νίξον κατεβαίνει υποψήφιος πρόεδρος το 1992
Ένας ραδιοφωνικός σταθμός στην Αμερική μεταδίδει την είδηση, ότι ο 79χρονος τότε Ρίτσαρντ Νίξον θα είναι υποψήφιος για την προεδρεία την ΗΠΑ. Τότε γίνεται το… «έλα να δεις» με τους ακροατές να παίρνουν τηλέφωνα, αφού το μήνυμα του Νίξον ήταν «Δεν έκανα κανένα λάθος και δεν πρόκειται να ξανακάνω». Τελικά, λίγο μετά έμαθαν ότι η φωνή ήταν μίμου και ότι ο Νίξον δεν θα ήταν υποψήφιος.
2) Βρέθηκε ο τάφος και το κώνειο του Σωκράτη
Το έθιμο της Πρωταπριλιάς τίμησε και το ελληνικό υπουργείο Πολιτισμού το 1995! Το… made in Greece ψέμα ήθελε τον τάφο του Σωκράτη να έχει βρεθεί κοντά στην Ακρόπολη. Η εύρεση δε, συνοδεύονταν από υπολείμματα του κώνειου. Η είδηση φιλοξενήθηκε μέχρι και στα ξένα ΜΜΕ, για να αποκατασταθεί η αλήθεια λίγο αργότερα!
3) Ήρθε το τέλος του κόσμου!
Ίσως από τις πιο πετυχημένες πρωταπριλιάτικες φάρσες! Το Ινστιτούτο «Franklin» το 1940 ενημέρωσε ότι την επόμενη μέρα θα έρχονταν το τέλος του κόσμου. Φυσικά, έγινε αλαλούμ, ενώ λίγο μετά ο εμπνευστής της ιδέας είδε την πόρτα της εξόδου από το Ινστιτούτο.
4) Χάμπουργκερ για… αριστερόχειρες!
Το 1998 μια αλυσίδα γρήγορης εστίασης στην Αμερική λάνσαρε την πρώτη μέρα του Απρίλη το χάμπουργκερ για τους… αριστερόχειρες. Τι διαφορά είχε από το κλασικό χάμπουργκερ; Είχαν περιστραφεί τα υλικά κατά 180 μοίρες… Οι αριστερόχειρες έτρεψαν να απολαύσουν το χάμπουργκερ, ενώ πολλοί από αυτούς δήλωναν ότι ήταν και πιο νόστιμο από το κλασικό!
5) Αλλαγή στα μαθηματικά
Ο φυσικός Marc Boslough είχε την ιδέα να κοροϊδέψει τους επιστήμονες και όχι μόνο, ανακοινώνοντας την πρόθεση της Αλαμπάμα να αλλάξει με νόμο (!) την τιμή της μαθηματικής σταθεράς «π» από 3.14159 σε 3.0, ακολουθώντας τους συμβολισμούς της Βίβλου!
6) Οι δείκτες του «Big Ben»
Το ΒΒC όχι μόνο ανακοίνωσε ότι ο «Big Ben» θα λειτουργούσε με νέο μηχανισμό, αλλά θα πωλούνται και οι δείκτες του! Ο διαγωνισμός ήθελε τους πρώτους που θα τηλεφωνούσαν να κέρδιζαν τους δείκτες και φυσικά τα τηλέφωνα «πήραν φωτιά»!

πηγή: newsbeast.gr

Η πατρίδα και η γλώσσα, με τη ματιά του Οδυσσέα Ελύτη

Του Σταμάτη Κυρζόπουλου*

Έχει γίνει πολλή συζήτηση, ενίοτε δε τεταμένη και σε υψηλούς τόνους (και όχι μόνο το τελευταίο ταραχώδες διάστημα), για το τι σημαίνει ελληνικότητα, ποια είναι ή θα πρέπει να είναι η θέση και η σχέση της Ελλάδας με την Ευρώπη και τι εν τέλει είναι ο πατριωτισμός και ιδιαίτερα στις μέρες μας.

Υποθέτω ότι και σήμερα, ανήμερα της εθνικής επετείου, θα λεχθούν και θα γραφούν πολλά, τα περισσότερα εκ των οποίων φοβάμαι (και υπό το κράτος ενδεχόμενων ακροτήτων στις παρελάσεις), ότι θα είναι δογματικές υπερβολές και επικολυρικές υστερίες.

Ούτως ή άλλως η ιστορία σπάνια προσεγγίζεται με ψυχραιμία στη χώρα μας και συχνά επιδιώκεται η διέγερση του θυμικού και του συναισθήματος με στόχο την πολιτική χειραγώγηση ή την απλή ψηφοθηρία. Επειδή σε γενικές γραμμές η αντίληψη μου για την ελληνικότητα δεν περιλαμβάνει «γραμμές αίματος», DNA και αυτής της κατεύθυνσης ανάγνωση της ιστορίας και συνοψίζεται μάλλον στην (αποδιδόμενη στον Ισοκράτη, αν και υπάρχουν επ’αυτού και αμφισβητήσεις) ρήση:

«Ελληνες είναι οι μετερχόμενοι της ελληνικής παιδείας» και βασικότερο συνεκτικό του ελληνισμού γνώρισμα θεωρώ τη γλώσσα, έκρινα σκόπιμο, σήμερα, 25 Μαρτίου 2012, να αναδημοσιεύσω ένα, έως πρόσφατα, ανέκδοτο κείμενο του Οδυσσέα Ελύτη, που παρουσιάσθηκε με αφορμή την ολοκλήρωση του εορτασμού των 100 χρόνων από τη γέννηση του από το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων. Πρόκειται για ομιλία του στους Έλληνες μετανάστες στη Στοκχόλμη τον Νοέμβριο του1979, μετά την τελετή απονομής του βραβείου Νόμπελ της Σουηδικής Ακαδημίας για το έργο του.

Η ομιλία μεταφέρεται αυτούσια, με την επισήμανση του Ελύτη ότι «η γλώσσα είναι ένας φορέας ήθους που, αν δεν τον υπακούσεις, θα τιμωρηθείς».

Ομιλία του Οδυσσέα Ελύτη προς τους Έλληνες μετανάστες της Σουηδίας.
Νοέμβριος 1979.

«Αγαπητοί φίλοι, περίμενα πρώτα να τελειώσουν οι επίσημες γιορτές που προβλέπει η "Εβδομάδα Νόμπελ" και ύστερα να 'ρθω σ' επαφή μαζί σας. Το έκανα γιατί ήθελα να νιώθω ξένιαστος και ξεκούραστος.

Ξεκούραστος βέβαια δεν είμαι. Χρειάστηκε να βάλω τα δυνατά μου για να τα βγάλω πέρα με τις απαιτήσεις της δημοσιότητας, τις συνεντεύξεις και τις τηλεοράσεις. Αλλά ένιωθα κάθε στιγμή ότι δεν εκπροσωπούσα το ταπεινό μου άτομο αλλά ολόκληρη τη χώρα μου. Κι έπρεπε να την βγάλω ασπροπρόσωπη. Δεν ξέρω αν το κατάφερα. Δεν είμαι καμωμένος για τέτοια. Για τιμές και για δόξες.

Τη ζωή μου την πέρασα κλεισμένος μέσα σε 50 τετραγωνικά (μέτρα), παλεύοντας με τη γλώσσα. Επειδή αυτό είναι στο βάθος ή ποίηση: μια πάλη συνεχής με τη γλώσσα. Τη γλώσσα την ελληνική που είναι η πιο παλιά και η πιο πλούσια γλώσσα του κόσμου.

Ό,τι και να πει ένας ποιητής, μικρό ή μεγάλο, σημαντικό ή ασήμαντο, δεν φέρνει αποτέλεσμα, θέλω να πω δεν γίνεται ποίηση αν δεν περάσει από την κρησάρα της γλώσσας, αν δεν φτάσει στην όσο γίνεται πιο τέλεια έκφραση. Ακόμα και οι πιο μεγάλες ιδέες, οι πιο ευγενικές, οι πιο επαναστατικές, παραμένουν σκέτα άρθρα εάν δεν καταφέρει ο τεχνίτης να ταιριάσει σωστά τα λόγια του.

Μόνον τότε μπορεί ένας στίχος να φτάσει στα χείλια των πολλών, να γίνει κτήμα τους. Μόνον τότε μπορεί να 'ρθει και ο συνθέτης να βάλει μουσική, να γίνουν οι στίχοι τραγούδι. Και για ένα τραγούδι ζούμε, στο βάθος, όλοι μας. Το τραγούδι που λέει τους καημούς και τους πόθους του καθενός μας. Πόσο είναι αλήθεια ότι το μεγαλείο και η ταπεινοσύνη πάνε μαζί, ταιριάζουν.

Ταπεινά εργάστηκα σ΄ όλη μου τη ζωή. Και η μόνη ανταμοιβή που γνώρισα πριν από τη σημερινή, ήταν ν' ακούσω τους συμπατριώτες μου να με τραγουδούν. Να τραγουδούν το ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ που μου χρειάστηκε τεσσάρων χρόνων μοναξιά και αδιάπτωτη προσπάθεια, για να το τελειώσω. Δεν το λέω για να περηφανευτώ. Δεν έρχομαι σήμερα για να σας κάνω τον σπουδαίο. Κανείς δεν είναι σπουδαίος από εμάς. Από εμάς, άλλος κάνει τη δουλειά του σωστά κι άλλος δεν την κάνει. Αυτό είναι όλο. Όμως θέλω να μάθετε, όπως το έμαθα κι εγώ στα 68 μου χρόνια: μόνον αν κάνεις σωστά τη δουλειά σου, ο κόπος δεν θα πάει χαμένος.

Ξέρω, μαντεύω, ότι πολλοί από εσάς περίμεναν άλλα πράγματα από εμένα. Τους ζητώ συγγνώμη που δεν θα τους ικανοποιήσω. Αν είχα το ταλέντο του ομιλητή, του δάσκαλου, του ηγέτη, θα είχα ίσως αφιερωθεί στην πολιτική. Τώρα δεν είμαι παρά ένας γραφιάς που πιστεύει σε ορισμένα πράγματα. Κι αυτά τα πράγματα θέλει να τα γνωρίσει και στους άλλους, να τα βγάλει από μέσα του, να τα κάνει έργο.

Εμένα μου έλαχε ν' αγαπήσω τον τόπο μου, όπως τον αγαπάτε κι εσείς. Να τι είναι που μας ενώνει απόψε όλους εδώ πέρα. Η αγάπη μας για την Ελλάδα. Βέβαια, υπάρχουν πολλοί τρόποι ν' αγαπά ένας λαός τη χώρα του. Αλλά για τον ποιητή, πιστεύω, υπάρχει μόνον ένας: ν' ανήκει σ' ολόκληρο το λαό του. Πάνω από τις διαιρέσεις και τις διχόνοιες, ο ποιητής να στέκει και ν' αγαπά όλον τον λαό του, ν' ανήκει, το ξαναλέω, σ' όλο τον λαό του. Δεν γίνεται αλλιώς. Η πατρίδα είναι μία. Ο καθένας στον τομέα του ας έρθει και ας κάνει κάτι, όπως αυτός το νομίζει καλύτερα.Όμως ο πνευματικός άνθρωπος βλέπει το σύνολο. Θέλω να πιστεύω πως ίσως κι ο ξενιτεμένος, το ίδιο. Για εμάς η Ελλάδα είναι αυτές οι στεριές οι καμένες στον ήλιο κι αυτά τα γαλάζια πέλαγα με τους αφρούς των κυμάτων. Είναι οι μελαχρινές ή καστανόξανθες κοπέλες, είναι τ' άσπρα σπιτάκια τ' ασβεστωμένα και τα ταβερνάκια και τα τραγούδια τις νύχτες με το φεγγάρι πλάι στην ακροθαλασσιά ή κάτω από κάποιο πλατάνι.

Είναι οι πατεράδες μας κι οι παππούδες μας με το τουφέκι στο χέρι, αυτοί που λευτερώσανε την πατρίδα μας και πιο πίσω, πιο παλιά, όλοι μας οι πρόγονοι που κι αυτοί ένα μονάχα είχανε στο νου τους -όπως κι εμείς σήμερα: τον αγώνα για τη λευτεριά.

Είπε ένας Γάλλος ποιητής, ο Ρεμπώ, πως η πράξη για τον ποιητή είναι ο λόγος του. Κι είχε δίκιο. Αυτό έκανε ο Σολωμός, που για να γράψει το αθάνατο ποίημα του "'Ελεύθεροι Πολιορκημένοι", έσωσε και παράδωσε στη φυλετική μας μνήμη το Μεσολόγγι και τους αγώνες του. Αυτό έκαναν ο Παλαμάς, ο Σικελιανός, ο Σεφέρης. Στα φτωχά μου μέτρα το ίδιο πάσχισα να κάνω κι εγώ. Πάσχισα να κλείσω μέσα στην ψυχή μου, την ψυχή όλου του ελληνικού λαού. Να δω πόσο μοιάζανε όλοι οι αγώνες του, από την αρχαία εποχή ίσαμε σήμερα, για το δίκιο και για τη λευτεριά.

Κι αυτό θα κάνω όσα χρόνια μου δώσει ο Θεός να ζήσω. Αυτή είναι η πράξη μου. Και το γεγονός ότι έφτασαν να την αναγνωρίσουν οι ξένοι, είναι μια νίκη. Όχι δική μου νίκη. Δική σας. Γι' αυτό σας ευχαριστώ. Κι αν μου το συγχωρείτε να σας δώσω μια γνώμη -ακούστε την: όσο καλά κι αν ζείτε σ' αυτή τη φιλόξενη, την ευγενική χώρα, όσο κι αν νιώθετε καλά και στεριώνετε, και κάνετε οικογένεια - μην ξεχνάτε την πατρίδα μας, και προ παντός, τη γλώσσα μας. Πρέπει να 'σαστε περήφανοι, να' μαστε όλοι περήφανοι, εμείς και τα παιδιά μας για τη γλώσσα μας.

Είμαστε οι μόνοι σ' ολόκληρη την Ευρώπη που έχουμε το προνόμιο να λέμε τον ουρανό "ουρανό" και τη θάλασσα "θάλασσα" όπως την έλεγαν ο Όμηρος και ο Πλάτωνας πριν δυόμισι χιλιάδες χρόνια. Δεν είναι λίγο αυτό. Η γλώσσα δεν είναι μόνον ένα μέσον επικοινωνίας. Κουβαλάει την ψυχή του λαού μας κι όλη του την ιστορία και όλη του την ευγένεια. Χαίρομαι κι αυτή τη στιγμή που σας μιλάω σ' αυτή τη γλώσσα και σας χαιρετώ, σας αποχαιρετώ μάλλον, αφού η στιγμή έφτασε να φύγω.

Όμως ένα κομμάτι της ψυχής μου σας το αφήνω μαζί μ' ένα μεγάλο ευχαριστώ που με ακούσατε. Μακάρι να μπορούσε να σας μείνει, να το κρατήσετε, σαν ένα μικρό φυλαχτό από την πατρίδα».

Και ένα μικρό απόσπασμα από την ομιλία του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στην Πνύκα (7/10/1838) προς τους νέους του Α' Γυμνασίου Αθηνών:

«Εις αυτήν την δυστυχισμένη κατάσταση μερικοί από τους φυγάδες γραμματισμένους εμετάφραζαν και έστελναν εις την Ελλάδα βιβλία, και εις αυτούς πρέπει να χρωστούμε ευγνωμοσύνη, διότι ευθύς οπού κανένας άνθρωπος από το λαό εμάνθανε τα κοινά γράμματα, εδιάβαζεν αυτά τα βιβλία και έβλεπε ποίους είχαμε προγόνους, τι έκαμεν ο Θεμιστοκλής, ο Αριστείδης και άλλοι πολλοί παλαιοί μας, και εβλέπαμε και εις ποίαν κατάσταση ευρισκόμεθα τότε. Όθεν μας ήλθεν εις το νου να τους μιμηθούμε και να γίνουμε ευτυχέστεροι. Και έτσι έγινε και επροόδευσεν η Εταιρεία».

Υ.Γ. Ευχαριστώ τον, εκ των δασκάλων μου, καθηγητή Ευστ. Ηλιοδρομίτη, που μου απέστειλε το ανωτέρω κείμενο του Ελύτη.


*Ο Σταμάτης Κυρζόπουλος είναι ιατρός καρδιολόγος, στο Ωνάσειο Καρδιοχειρουργιικό Κέντρο και το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε στο προσωπικό του blog.

25η Μαρτίου 1942 - Οδυσσέας Ελύτης - Η Μεγάλη Έξοδος

Αυτά έγραψε ο Οδυσσέας Ελύτης στο «Το Άξιον Εστί» για τη νεολαία της Αθήνας που διαδήλωσε στις 25 Μαρτίου 1942.

 

Τίς ἡμέρες ἐκεῖνες ἔκαναν σύναξη μυστική τά παιδιά καί λάβανε τήν ἀπόφαση, ἐπειδή τά κακά μαντάτα πλήθαιναν στήν πρωτεύουσα, νά βγοῦν ἔξω σέ δρόμους καί σέ πλατεῖες μέ τό μόνο πρᾶγμα...

πού τούς εἶχε ἀπομείνει: μιά παλάμη τόπο κάτω ἀπό τ’ ἀνοιχτό πουκάμισο, μέ τίς μαῦρες τρίχες καί τό σταυρουδάκι τοῦ ἥλιου. Ὅπου είχε κράτος ἡ Ἄνοιξη.

Καί ἐπειδή σίμωνε ἡ μέρα πού τό Γένος εἶχε συνήθειο νά γιορτάζει τόν ἄλλο Σηκωμό, τή μέρα πάλι ἐκείνη ὁρίσανε γιά τήν Ἔξοδο. Καί νωρίς ἐβγήκανε καταμπροστά στόν ἥλιο, μέ πάνου ὡς κάτου ἁπλωμένη τήν ἀφοβιά σά σημαία, οἱ νέοι μέ τά πρησμένα πόδια πού τούς έλεγαν ἀλῆτες. Καί ἀκολουθούσανε ἄντρες πολλοί, καί γυναῖκες, καί λαβωμένοι μέ τόν ἐπίδεσμο καί τά δεκανίκια. Ὅπου έβλεπες ἄξαφνα στήν ὄψη τους τόσες χαρακιές, πού ‘λεγες είχανε περάσει μέρες πολλές μέσα σέ λίγην ὥρα.

 

Τέτοιας λογῆς ἀποκοτιές, ὡστόσο, μαθαίνοντες οἱ Ἄλλοι, σφοδρά ταράχτηκαν. Καί φορές τρεῖς μέ τό μάτι ἀναμετρῶντας τό ἔχει τους, λάβανε τήν ἀπόφαση νά βγοῦν ἔξω σέ δρόμους καί σέ πλατεῖες, μέ τό μόνο πρᾶγμα πού τούς εἶχε ἀπομείνει: μιά πήχη φωτιά κάτω ἀπ’ τά σίδερα, μέ τίς μαῦρες κάνες καί τά δόντια τοῦ ἥλιου. Ὅπου μήτε κλῶνος μήτε ἀνθός, δάκρυο ποτέ δέν ἔβγαλαν. Καί χτυπούσανε ὅπου νά ‘ναι, σφαλῶντας τά βλέφαρα μέ ἀπόγνωση. Καί ἡ Ἄνοιξη ὁλοένα τούς κυρίευε. Σάν νά μήν ἤτανε ἄλλος δρόμος πάνω σ’ ὁλακέρη τή γῆ, γιά νά περάσει ἡ Ἄνοιξη παρά μονάχα αὐτός, καί νά τόν εἶχαν πάρει ἀμίλητοι, κοιτάζοντας πολύ μακριά, περ’ ἀπ’ τήν ἄκρη τῆς ἀπελπισιᾶς, τή Γαλήνη πού έμελλαν νά γίνουν, οἱ νέοι μέ τά πρησμένα πόδια πού τούς έλεγαν ἀλῆτες, καί οἱ ἄντρες, καί οἱ γυναῖκες, καί οἱ λαβωμένοι μέ τόν ἐπίδεσμο καί τά δεκανίκια.

Καί περάσανε μέρες πολλές μέσα σέ λίγην ὥρα. Καί θερίσανε πλῆθος τά θηρία, καί άλλους ἐμάζωξαν. Καί τήν άλλη μέρα ἐστήσανε στόν τοῖχο τριάντα.

kepparou μέσω ΒΑΘΥ ΠΡΑΣΙΝΟ

Η Γερμανία έβγαλε 50 δις ευρώ από την ελληνική κρίση! (To video του ARD1)

Ένα ρεπορτάζ με σοκαριστικές αλήθειες από το κανάλι ARD1 της γερμανικής τηλεόρασης.

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ η Γερμανία έδωσε για την ενίσχυση της Ελλάδας 15 δις σε χρήμα. Τα υπόλοιπα είναι εγγυήσεις σε περίπτωση χρεοκοπίας.

Μόνο που τα...
τελευταία χρόνια εξαιτίας της ελληνικής κρίσης και της υποτίμησης του ευρώ έβαλε στα ταμεία της 50 δις ευρώ από την αύξηση των εξαγωγών της!

Από το kourdistoportocali, μέσω "Το Γρέκι"

ΛΙΑΝΑ ΚΑΝΕΛΛΗ ΣΤΟ ΜΕGA

H Λιάνα... τους κάνει ρόμπες

 

Απολέπιση με μπανάνα

 

Φτιάξτε μόνες σας ένα εύκολο σπιτικό απολεπιστικό για το σώμα σας και κάντε το μπάνιο σας το δικό σας προσωπικό spa, με εύκολο και απλά με υλικά από την κουζίνα σας.
Χρειαζόμαστε:
1 μπανάνα
2-3 κουταλιές σούπας ζάχαρη
1 κουταλιά σούπας ελαιόλαδο
1 κουταλιά ροδόνερο αν έχετε
λίγο χυμό λεμονιού

Ανακατεύετε όλα τα παραπάνω υλικά, αφού έχετε πρώτα λιώσει την μπανάνα. Το scrub για το σώμα σας είναι έτοιμο.

Το απλώνετε στο σώμα από κάτω προς τα πάνω με κυκλικές κινήσεις εκτός από τον καθαρισμό της επιδερμίδας σας από τα νεκρά κύτταρα επιτυγχάνετε και ενυδάτωση.

Έτσι μου είπαν να σας τα πω

Έτσι μου είπαν να σας τα πω...ακουστε το, αξιζει!

Ιδού τα επιτεύγματα του “καταλληλότερου” για πρωθυπουργός

 

 

Ο Βενιζέλος απομυθοποιήθηκε ως Υπουργός Οικονομικών ταχύτερα απο οποιονδήποτε άλλο προκάτοχο του. Τι να πρωτοαναφέρουμε; Τις δηλώσεις του τον περασμένο Ιούλιο οτ,ι «μπήκε πάτος στο βαρέλι;» Και από τότε σταματημό δεν είχαν τα μέτρα;
Τι ρητή διαβεβαίωσή του οτι δεν θα επιβληθούν άλλοι φόροι στα ακίνητα και οτι η ΔΕΗ δεν είναι «εισπρακτικός μηχανισμός».
Τότε, που πήγε να κάνει τον σκληρό με τον Τόμσεν και στη συνέχεια έφτασε να πάει μέχρι την Ουάσιγκτον για να τον παρακαλάει να γυρίσει πίσω;
Το «έκτακτο τέλος επι της δομημένης επιφάνειας», το χαράτσι δηλαδή, που ήταν έκτακτο και στη συνέχεια τείνει να γίνει μόνιμο;
Τις προβλέψεις και τις εκτιμήσεις του που έπεσαν όλες έξω;
Τη συμφωνία που έκανε με τον Νταλλάρα για να κλείσει το PSI με κάτι επιτόκια που ξεκινούσαν από το 4,5%;
Ο Βενιζέλος, λοιπόν, ικανοποίησε τη ματαιοδοξία του και έγινε, επι τέλους, αρχηγός του ΠΑΣΟΚ. Από πάντα το θεωρούσε οτι μπήκε στην πολιτική για αυτή την αποστολή. Ελέω Θεού, δηλαδή!
Δεν πρόλαβε, λοιπόν, να γίνει αρχηγός και άρχισαν τα ..όργανα.
Πρώτα – πρώτα αυτή η ανοησία «αρχίζουμε»! Δηλαδή, μέχρι τώρα τι έκαναν; Έπαιζαν τις κουμπάρες; Ο ίδιος δεν ήταν Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης;
Η δεύτερη …εντυπωσιακή αλλαγή του Βενιζέλου ήταν ότι διατήρησε του ίδιους κοινοβουλευτικούς εκπροσώπους, Πρωτόπαππα, Ευθυμίου και Μπετενιώτη.
Η επόμενη συγκλονιστική αποκάλυψη ήταν οταν μας εξομολογήθηκε οτι θεωρεί τον εαυτό του συνεχιστή του Τρικούπη (που πτώχευσε τη χώρα), του Ελευθέριου Βενιζέλου (που επίσης πτώχευσε τη χώρα), του Πλαστήρα που δοξάστηκε μεν ως Στρατιωτικός, αλλά απέτυχε ως πολιτικός (δεν ήθελε την Ελλάδα να εμπλακεί στον Πόλεμο του ’40, υπέγραψε τη Συμφωνία της Βάρκιζας, έκανε ένα αποτυχημένο πραξικόπημα κ.λ.,π.), του Γεωργίου Παπανδρέου (χωρίς σχόλια), του Ανδρέα Παπανδρέου (χωρίς σχόλια επίσης)! Μας κάνει εντύπωση που ..παρέλειψε τον Σημίτη, αλλά είναι ακόμα πρόσφατο το πέρασμά του και κάτι θυμόμαστε!
Προχθές, ενημερωθήκαμε ότι συνεχίζει τις …δομικές αλλαγές στο ΠΑΣΟΚ!
Ο Καρχιμάκης …παραμένει Γραμματέας του Κινήματος, ενώ ένα …νέο πρόσωπο η Φώφη Γεννημάτα, σύμβολο της οικογενειοκρατίας, αναλαμβάνει Εκπρόσωπος Τύπου!
Αν έχουν βάση οι φήμες, ότι ο Σημίτης προαλείφεται για επικεφαλής του ψηφοδελτίου επικρατείας, ο Τσουκάτος θα αναλάβει δράση στα οργανωτικά και ο ….Λαλιώτης θα ανακληθεί από την εφεδρεία για να ….βοηθήσει επικοινωνιακά με το «σκληρό ρόκ», τότε θα έχουμε την πλήρη εφαρμογή της γνωστή φράσης του τηλεοπτικού δήμαρχου Πόπωτα: «Εμπρός, πίσω»!
Και άλλα βενιζέλεια επιτεύγματα
Ας θυμηθούμε όμως μερικές από το πλήθος των αντιφατικών αποφάσεων και αλληλοαναιρούμενων δηλώσεων του νέου “καταλληλότερου¨

• Στις 22 Ιουλίου 2011 θριαμβολογούσε για τα αποτελέσματα της Συνόδου κορυφής λέγοντας: «Προκειμένου οι θυσίες του ελληνικού λαού να πιάσουν τόπο, προκειμένου το σχέδιο να εφαρμοστεί και να αποδώσει, χρειάζεται πάτος στο βαρέλι του δημοσίου χρέους. Και χθες έγινε αυτό: μπήκε πάτος στο βαρέλι του ελληνικού δημοσίου χρέους».
• Και επειδή κανένας πάτος δεν μπήκε, πολύ σύντομα στις 11 Οκτωβρίου 2011 διευκρίνιζε ότι εκτός από την ενεργοποίηση των αποφάσεων της 21^ης Ιουλίου το επόμενο βήμα είναι: «η έναρξη της εφαρμογής ενός νέου προγράμματος που δίνει οριστική και πειστική απάντηση στο μείζον ζήτημα της μακροπρόθεσμης βιωσιμότητας του δημοσίου χρέους».
• Στις 23 Ιουνίου του 2011, διατράνωνε την άποψή του ότι «Δεν είναι οι λογαριασμοί της ΔΕΗ ο μοχλός για να εισπράττεις τέλη ή φόρους και ιδίως φόρους, διότι το ηλεκτρικό ρεύμα είναι ένα κοινωνικό αγαθό».
• Ωστόσο στις 11 Σεπτεμβρίου 2011, ανακοίνωσε την επιβολή του τέλους ακίνητης περιουσίας που εισπράττεται από τη ΔΕΗ, τέλος που αρχικά εμφανίζεται ως προσωρινό για να γίνει μόνιμο: «…μέτρο άμεσης καθολικής εφαρμογής, αλλά κλιμακωμένο δίκαια με κοινωνικά χαρακτηριστικά, είναι ένα ειδικό τέλος στην χτισμένη επιφάνεια, στην ακίνητη περιουσία, που θα εισπραχθεί μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ».
• Μετά τη Σύνοδο Κορυφής της 26ης Οκτωβρίου 2011 με σπουδή δηλώνει ότι: «Δεν πρόκειται λοιπόν να υπάρξουν νέα μέτρα σε σχέση με μισθούς, σε σχέση με συντάξεις ή νέες φορολογικές επιβαρύνσεις για τις ανάγκες του προϋπολογισμού του 2011 και του 2012 εφόσον όλα όσα έχουμε ψηφίσει εφαρμόζονται».
• Λίγους μήνες αργότερα, λαμβάνονται και νέα μέτρα, ώστε να προχωρήσει η δανειακή σύμβαση και το «κούρεμα».
• Τον Σεπτέμβριο του 2011, μας καθησύχαζε ότι η Τρόικα αποχώρησε από την Ελλάδα μετά από συμφωνία.
• Στη συνέχεια, μαθαίνουμε ότι επρόκειτο για μια αποτυχημένη μπλόφα του κ. Αντιπροέδρου, ο οποίος, ακολούθως, παρακαλούσε την τρόικα να επιστρέψει. Μια μπλόφα που στοίχισε ακριβά στη χώρα.

Αδέξιος Δεξιός