Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ψυχολογία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ψυχολογία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Παρασκευή 4 Ιανουαρίου 2013

Διδάσκοντας το παιδί την πραγματική αξία των χρημάτων

 

Γράφει η σύμβουλος Ψυχικής Υγείας Νάνσυ Ψημενάτου

«Τα χρήματα δεν φυτρώνουν πάνω σε δέντρα»! Μια φράση που ίσως πολλοί από εμάς έχουμε ακούσει στην παιδική μας η ηλικία.Τι άλλο διδαχθήκαμε όμως;

Ποια είναι η προσωπική μας στάση απέναντι στα χρήματα, την αποταμίευση, τις πιστωτικές κάρτες και τα δάνεια; Μέσο ή αυτοσκοπός; Αυτές είναι οι πρώτες ερωτήσεις που χρειάζεται να απαντήσει ο κάθε γονιός πριν αρχίσει την εκπαίδευση του παιδιού για το χρήμα, ώστε να είναι αρκετά ξεκάθαρος στο μήνυμα που θα μεταφέρει.

Η οικονομική υπευθυνότητα είναι ένα θέμα για το οποίο δεν συζητάμε πολύ συχνά. Όπως κάθε είδους υπευθυνότητα, διδάσκεται και ίσως η οικονομική κρίση να είναι μία ευκαιρία να επανεξετάσουμε τη προσωπική μας στάση και τα μηνύματα που περνάμε στα παιδιά μας.
Ξεκινάμε από τα βασικά. Μάθετε του τα χρήματα. Σιγουρευτείτε ότι αναγνωρίζει τα νομίσματα και τα χαρτονομίσματα. Μάθετε το να παίρνει τα σωστά ρέστα. Παίξτε μαζί του ή όταν ψωνίζετε αφήστε το να πάρει τα ρέστα εκείνο και να τα μετρήσει. Μιλήστε για τη διαφορά των μετρητών, των δανείων,
των πιστωτικών καρτών.Η σωστή διαχείριση των χρημάτων ξεκινά νωρίς. Η προσέγγιση σε ένα 4άχρονο παιδί θα διαφέρει από αυτή ενός εφήβου αλλά είναι χρήσιμο να θυμόμαστε ότι όσο πιο νωρίς ξεκινήσουμε την εκπαίδευση στα οικονομικά ζητήματα τόσο πιο πολύ θα αποδώσει.Να εννοείτε αυτά που λέτε.
Ο γονιός είναι ένα πρότυπο ακόμα και για τις οικονομικές συναλλαγές αλλά και για τον τρόπο με τον οποίο το παιδί θα συσχετιστεί με το χρήμα. Προσπαθήστε να μην δίνετε μπερδεμένα μηνύματα. Αν για παράδειγμα λέτε: «Το χρήμα δεν φέρνει την ευτυχία» αλλά στο τηλέφωνο λέτε στον/στη σύζυγό σας: «Αν δεν αγοράσω και φέτος αυτές τις μπότες… θα σκάσω», τότε δίνετε ένα διπλό μήνυμα που μπερδεύει το παιδί. Αν μιλάτε για την αξία του «απλώνω το χέρι μου μέχρι εκεί που φτάνω» αλλά έχετε τρεις πιστωτικές κάρτες φορτωμένες πάλι δίνετε ένα ισχυρό διπλό μήνυμα στο παιδί.
Να θυμάστε ότι ο μόνος σταθερός τρόπος για να μεταβιβάσετε τις αξίες σας σχετικά με το χρήμα είναι να τις ανακαλύψετε και να ζήσετε σύμφωνα με αυτές.
Μην ενθαρρύνετε την υπερκατανάλωση.
Αν μιλάτε για συνετή χρήση των χρημάτων και αγοράζετε πολλά παιχνίδια στα παιδιά, σύντομα θα βρεθείτε μπροστά σε ένα απαιτητικό παιδί το οποίο θα δείχνει να μην νοιάζεται για το αν φυτρώνουν ή όχι τα χρήματα!
Μην σπεύδετε να αντικαταστήσετε τυχόν απώλειες ή να καλύψετε τη λανθασμένη διαχείριση των χρημάτων του παιδιού.
Είναι φυσικό το παιδί να κάνει λάθη στις πρώτες του επαφές με τα χρήματα. Μην του δώσετε παραπάνω χρήματα αν ξόδεψε το χαρτζιλίκι του μονομιάς. Αυτό δεν είναι τιμωρία. Είναι κάτι που γίνεται προς όφελος του παιδιού και με αυτό το σκοπό πρέπει να του μιλήσετε. Για παράδειγμα πείτε: « Λυπάμαι που δεν έχω άλλα χρήματα να σου δώσω για αυτή την εβδομάδα. Παρατήρησα όμως, ότι ξόδεψες όλα τα χρήματα που πήρες την Κυριακή μέσα σε δύο μέρες.
Αναρωτιέμαι μήπως είναι μια καλή ιδέα να σκέφτεσαι πιο προσεκτικά τι θα ήθελες να αγοράσεις και μετά να αποφασίζεις».
Αποταμίευση. Διδάξτε στο παιδί μέσα από τον τρόπο που εσείς διαχειρίζεστε τα χρήματα σας την αποταμίευση. Δείξτε του για παράδειγμα το πώς πληρώνετε πρώτα τους λογαριασμούς του σπιτιού, πως κάνετε τα ψώνια, και πως βάζετε στην άκρη ένα ποσό για οποιαδήποτε σκοπό. Αγοράστε του έναν κουμπαρά και πείτε του ότι μπορεί να βάζει μέρος από το χαρτζιλίκι του σε αυτόν ώστε να μαζέψει χρήματα για κάτι που θέλει να αγοράσει. Όσο πιο μικρό είναι το παιδί, τόσο πιο κοντινός χρειάζεται να είναι ο στόχος.

Δωρεές. Ένας ακόμη σκοπός για τον οποίο μπορείτε να διαθέσετε χρήματα και να διδάξετε στα παιδιά την αξία του χρήματος είναι οι δωρεές. Να θυμάστε ότι το ποσό δεν έχει καμία σημασία. Όσο μικρό και αν είναι το ποσό που διαθέτετε, ουσιαστικά μαθαίνετε στο παιδί σας , ότι ανήκει σε μια κοινωνία ανθρώπων.
Σε αυτή την κοινωνία υπάρχουν πολλά και διαφορετικά προβλήματα, στα οποία μπορούμε να γίνουμε μέρος της λύσης προσφέροντας όσα χρήματα μπορούμε να διαθέσουμε.
Αντί χρημάτων

Οι χρηματικές δωρεές, μπορούν να αντικατασταθούν με το να παρέχουμε λίγο από τον ελεύθερο μας χρόνο σε κάποια εθελοντική οργάνωση, κατά προτίμηση κάποια που να ενδιαφέρει το παιδί. Βιβλία και παιχνίδια που πια δεν χρησιμοποιεί μπορεί επίσης να τα πάει σε κάποια οργάνωση και να δει από κοντά το έργο της.
Δώρα φτιαγμένα από το χέρι του.
Ενθαρρύνετε το παιδί να φτιάχνει μικρές κατασκευές και να της δωρίζει.

Οργανώστε βραδιές διασκέδασης στο σπίτι, μαγειρεύοντας αντί παραγγέλνοντας απ’έξω. Διασκεδάστε μαγειρεύοντας όλοι μαζί.
Τρώγοντας όλοι μαζί . Καθαρίζοντας όλοι μαζί.
Τέλος, βρείτε έναν ισορροπημένο τρόπο να παρουσιάζετε τα οικονομικά του σπιτιού σας ώστε το παιδί ναι να γνωρίζει το τι συμβαίνει.
Πείτε τα βασικά και όχι λεπτομέρειες.
Πείτε για παράδειγμα: «Έχουμε έσοδα από το μισθό του μπαμπά και το δικό μου. Ταυτόχρονα έχουμε και έξοδα κάθε μήνα , όπως ενοίκιο , σούπερ μάρκετ κτλ.». Μην αγχώνετε το παιδί με σκοπό να το κάνετε πιο υπεύθυνο. Δεν θα γίνει πιο υπεύθυνο, θα γίνει πιο αγχωμένο! Πείτε για παράδειγμα:
«Αυτό το μήνα δεν μπορούμε να σου αγοράσουμε το ποδήλατο γιατί έχουμε άλλες προτεραιότητες. Θα κοιτάξουμε τον επόμενο μήνα τι μπορεί να γίνει».
Βοηθήστε τα παιδιά να καταλάβουν τη διαφορά μεταξύ ανάγκης, επιθυμίας, και ευχής.
Αυτό θα τα προετοιμάσει, υπεύθυνα, για τις επιλογές που θα κάνουν στο μέλλον.

hamomilaki.blogspot.gr

Δευτέρα 24 Δεκεμβρίου 2012

Ποια επαγγέλματα έχουν τους περισσότερους ψυχοπαθείς;

 


Πόσες φορές δεν έχετε ακούσει την έκφραση: “Τι; θα γίνεις γιατρός; Πας καλά στα μυαλά σου; Είσαι ψυχοπαθής; Οι γιατροί δεν έχουν ζωή”. Υπάρχει και η έκφραση: “ Ααα καλά, δημοσιογράφος είσαι; Πες μου τον ψυχίατρο σου”. Οι απόψεις αυτές αποτυπώνουν την εντύπωση που έχει ο κόσμος σχετικά με την ψυχοπάθεια σε πολλά επαγγέλματα, αλλά και το πόσο ψυχοπαθής πρέπει να είναι κάποιος για να ακολουθήσει ένα συγκεκριμένο επάγγελμα. Διαβάστε τον κατάλογο με τα επαγγέλματα με τους περισσότερους ψυχοπαθείς...

Καταρχήν να σας διευκρινίσουμε ότι με τον όρο “ψυχοπαθής” δεν είναι απαραίτητο να εννοούμε αυτό που έχει πολύς κόσμος στο μυαλό του, δηλαδή κάποιον serial killer, ή κάποιον που του αρέσει να βασανίζει και να τυραννά. Σύμφωνα με τους ψυχολόγους, η ψυχοπάθεια είναι μια διαταραχή της προσωπικότητας η οποία χαρακτηρίζεται από ρηχά συναισθήματα (ιδίως μειωμένη αίσθηση του φόβου), ανοχή του στρες, έλλειψη ενσυναίσθησης, ψυχρή αντιμετώπιση των πάντων χωρίς αίσθηση ενοχής, εγωκεντρισμό, ανευθυνότητα, παρορμητικότητα και αντικοινωνικές συμπεριφορές.

Ο ψυχολόγος Κέβιν Ντάντον ο οποίος ειδικεύεται στην μελέτη της κοινωνικής επιρροής, στο βιβλίο του «The Wisdom of Psychopaths: What Saints, Spies, and Serial Killers Can Teach Us About Success» ( Η σοφία των ψυχοπαθών. Τι μπορούν να μας διδάξουν για την επιτυχία), μας δίνει τον κατάλογο με τα 10 επαγγέλματα των ψυχοπαθών, αλλά και τον κατάλογο με άλλα 10 επαγγέλματα όπου η ψυχοπάθεια δεν αποτελεί πλειοψηφία.

Επαγγέλματα με ψυχοπαθείς

- Γενικοί Διευθυντές

- Δικηγόροι

- Εργαζόμενοι στα ΜΜΕ

- Πωλητές

- Χειρουργοί

- Δημοσιογράφοι

- Αστυνομικοί

- Ιερείς

- Σεφ

- Δημόσιοι υπάλληλοι

Όμως όπως είπαμε υπάρχουν και άλλα επαγγέλματα στα οποία οι εργαζόμενοι είναι σε καλύτερη ψυχική υγεία. Αυτά είναι:

- Φροντιστές

- Νοσοκόμοι

- Θεραπευτές

- Τεχνίτες

- Αισθητικοί

- Εργαζόμενοι σε αγαθοεργίες

- Δάσκαλοι

- Καλλιτέχνες

- Ιατροί

- Λογιστές

Σύμφωνα με τον ψυχολόγο και συγγραφέα τα επαγγέλματα όπου συνδέονται με το άγχος αλλά και την εξουσία είναι μια πρόκληση για τους ψυχοπαθείς ενώ εκείνα όπου η ανθρώπινη επαφή είναι άμεση και μεγαλύτερη, αποθαρρύνουν τους ψυχοπαθείς να τα επιλέξουν .

iatropedia.gr

Καταπολεμήσετε το άγχος με μικρές απολαύσεις



Οι ξέφρενοι ρυθμοί της καθημερινής ζωής, οι άπειρες υποχρεώσεις και η αποξένωση των σύγχρονων κοινωνιών έχουν καταστήσει το άγχος την ψυχολογική ”παγίδα” της εποχής μας. Είναι ιατρική αλήθεια ότι η παρουσία του άγχους στον οργανισμό, μπορεί να επιδεινώσει ήδη υπάρχοντα προβλήματα υγείας. Πως μπορούμε λοιπόν να ”θωρακίσουμε” τον οργανισμό μας, απέναντι στο άγχος;

Οι ειδικοί επιστήμονες, συνιστούν ασκήσεις χαλάρωσης και αναπνοής, σωστή διατροφή, άσκηση, συντροφιά με ευχάριστους ανθρώπους και ενασχόληση με μικρά πράγματα που ομορφαίνουν τη ζωή.

”Όταν πριν από μερικά χρόνια υπήρχε μια τάση να συζητείται πως στο εγγύς μέλλον τα θέματα της υγείας που θα απασχολούν τον άνθρωπο θα είναι περισσότερο τα προβλήματα της ψυχικής υγείας, κάποιοι το αμφισβητούσαν.” τονίζει η ψυχολόγος και προϊσταμένη του καρδιολογικού τμήματος του Νοσοκομείου Ξάνθης, Μαρίνα Κατσικίδου.

”Στη σύγχρονη εποχή τα προβλήματα ψυχικής υγείας, ανάμεσα στα οποία και το άγχος, έχουν καταστεί εξίσου σημαντικά με τα προβλήματα της σωματικής υγείας. Η θεραπεία ενός ασθενούς ο οποίος έχει και άγχος είναι δυσκολότερη από τη θεραπεία ενός ασθενούς που δεν έχει άγχος. Για παράδειγμα ένας καρδιοπαθής ο οποίος δεν έχει άγχος έχει λιγότερες επιπλοκές και η υγεία του βελτιώνεται γρηγορότερα, σε σύγκριση με έναν καρδιοπαθή ο οποίος έχει άγχος, που του προκαλεί μια συνεχή αίσθηση κινδύνου” υπογραμμίζει.

Όπως εξηγεί η κ. Κατσικίδου, ο σύγχρονος άνθρωπος βομβαρδίζεται με τέτοιες απαιτήσεις και ευθύνες από το περιβάλλον του, που φαίνεται απίστευτο να μην έχει αισθανθεί την ανάλογη πίεση, το άγχος και τη θλίψη από το γεγονός ότι είναι αναγκασμένος να κάνει περισσότερα από αυτά που αντέχει.

Η οικονομική κρίση, η ανεργία και τα αδιέξοδα, στα οποία οδηγείται ο άνθρωπος, επιβαρύνουν την κατάσταση.

”Η γνώση μας προστατεύει από το άγχος. Πρέπει να έχουμε επίγνωση του εαυτού μας, ώστε να μπορέσουμε να τον υποστηρίξουμε. Όταν βρεθούμε μπροστά σε μια κατάσταση που προκαλεί άγχος ας κάνουμε μία μικρή παύση, ας μετρήσουμε μέχρι το 20 και ας επικεντρωθούμε στο “εδώ και τώρα”, αφήνοντας στην άκρη το παρελθόν που έφυγε και το μέλλον που δεν ήρθε, ώστε να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα”, επισημαίνει η κ. Κατσικίδου.

Προσθέτει ότι μικρές καθημερινές απολαύσεις, όπως ένα γεύμα, ένας περίπατος, ο κινηματογράφος, μια ευχάριστη συντροφιά αλλά και η άσκηση, η χαλάρωση και μια διατροφή πλούσια σε βιταμίνη C θωρακίζουν τον άνθρωπο απέναντι στο άγχος.

”Πρέπει ακόμη να αντιμετωπίσουμε τις συνθήκες της ζωής μας. Αν δεν μπορούμε να τις αλλάξουμε να βρούμε έναν τρόπο να προσαρμοστούμε, διαφορετικά θα πρέπει να αλλάξουμε τις συνθήκες της ζωής μας και το περιβάλλον μας με ό,τι αυτό συνεπάγεται”, καταλήγει η κ. Κατσικίδου.


Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2012

Μήπως επιλέγεις πάντα τον λάθος άνθρωπο; Τι φταίει; Μήπως εσύ;

 

    Τελικά είναι ο πρίγκιπας που έγινε βάτραχος ή είναι απλά ένας βάτραχος που η ανάγκη σου τον “έντυσε” πρίγκιπα. Η ψυχολόγος Στέλλα Αργυρίου προσπαθεί να σε αποτρέψει από τις κακοτοπιές, τις λάθος επιλογές και τους συμβιβασμούς...
    Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια καθ\' όλα φυσιολογική κοπέλα... ΕΣΥ!
    Είχε τους φίλους της, τη δουλειά της, την καθημερινότητά της. Κι ενώ σε όλους τους τομείς της ζωής της με τον έναν ή τον άλλο τρόπο κατάφερνε να παίρνει τις σωστές για το δικό της καλό αποφάσεις και να είναι τουλάχιστον ικανοποιημένη, για έναν ανεξήγητο για την ίδια λόγο στην προσωπική της ζωή έκανε πάντα τις λάθος επιλογές.

    Ο λάθος άνθρωπος... Όλο και πιο συχνά ακούμε γυναίκες να αναρωτιούνται γιατί επιλέγουν “πάντα τον λάθος άνθρωπο” και τις περισσότερες φορές η δήλωση αυτή είναι πέρα για πέρα αληθινή. Αλλά γιατί συμβαίνει αυτό;
    Στη θεωρία, δεδομένου ότι από μικρές οι γυναίκες περιμένουμε τον λεγόμενο γοηγευτικό πρίγκιπα, ψάχνουμε τον τέλειο και τον ιδανικό σύντροφο.

    Κάτι τέτοιο πρακτικά είναι πάρα πολύ δύσκολο να επιτευχθεί γιατί υπάρχει η πιθανότητα να συναντήσουμε ανθρώπους που δεν είναι πάντα σε θέση να μας κάνουν ευτυχισμένες. Επιστροφή στο σημείο εκκίνησης: γιατί;

    Γιατί λοιπόν;

    Πολύ συχνά η επιθυμία μας να αγαπηθούμε και να αγαπήσουμε, να αισθανθούμε σημαντικές για κάποιον, μας κάνει να κάνουμε λάθη στην κρίση μας για το ποιος τελικά θα πάρει αυτόν το ρόλο στη ζωή μας.
    Από την άλλη ο καιρός που μείναμε μόνες γίνεται κακός σύμβουλος, γιατί μεγαλώνει την ανάγκη μας για συντροφικότητα και παράλληλα τη διάθεσή μας για συμβιβασμούς.

    Αποτέλεσμα;
    Φτιάχνουμε ιδανικούς έρωτες και πάμε και τους κολλάμε στις φάτσες μέτριων ανθρώπων. Αυτός λοιπόν είναι από τους βασικούς λόγους που καταλήγουμε να λέμε ότι οι επιλογές μας για άλλη μια φορά ήταν απογοητευτικές. Αν όμως, αντί αυτού του σεναρίου, κάναμε μερικές ακόμα ερωτήσεις προσπαθώντας να καταλάβουμε αν αυτό είναι τελικά το σωστό πρόσωπο για εμάς και τις ανάγκες μας, ίσως μας έσωζε από τη μετέπειτα απογοήτευση.

    Και λέω εγώ... προσοχή, η ανάγκη μας για συντροφικότητα μη γίνει επιλογή για μετριότητα.
    Για να λέμε και τα πράγματα με το όνομα τους η αλήθεια είναι ότι το να είσαι για μεγάλο χρονικό διάστημα μόνος δεν είναι και ό,τι καλύτερο για την αυτοεκτίμησή σου. Πολλές φορές η αίσθηση και μόνο ότι έχουμε κάποιον γύρω μας είναι σαφώς καλύτερη από το να είμαστε μόνοι. Αλλά αν πρόκειται ο άνθρωπος που επιλέγουμε να βάλουμε δίπλα μας να είναι ο λάθος, ίσως είναι πραγματικά καλύτερα να είμαστε μόνοι, γιατί στο τέλος αυτό που μας μένει είναι η πικρία για τον εαυτό μας που τελικά επέλεξε λάθος.

    Στην τελική η πιο μαγική, η πιο σημαντική, η αναντικατάστατη και πιο ουσιαστική για το δικό μας καλό σχέση είναι αυτή που έχουμε με τον εαυτό μας και αυτόν πρέπει να προσέχουμε. Όλοι οι άλλοι είναι και θα είναι απλά συμπληρωματικά κομμάτια στο πάζλ της ευτυχίας μας...

    πηγή:tlife.gr

    Τρίτη 18 Δεκεμβρίου 2012

    Η Γενιά του Εγώ

    •  
      Η Γενιά του Εγώ
      Εδώ και μερικές δεκαετίες τα παιδιά του δυτικού κόσμου μεγαλώνουν με κανακέματα και επαίνους και διαρκείς τονωτικές ενέσεις του Εγώ τους σε μια καλών προθέσεων προσπάθεια ενίσχυσης της αυτοεκτίμησής τους. Πού οδήγησε αυτό; Στην εμφάνιση μιας γενιάς που αν και επισήμως ονομάζεται Γενιά Υ (ως διάδοχος της Γενιάς Χ), τώρα διεκδικεί τον καθόλου κολακευτικό τίτλο της «Γενιάς του Εγώ». Οι εκπρόσωποί της εμφανίζονται εγωκεντρικοί και νάρκισσοι, έχουν υπερτιμημένη άποψη για τον εαυτό τους και διακατέχονται από υπερβολικά υψηλές και έξω από τις δυνατότητές τους προσδοκίες, με αποτέλεσμα να «λυγίζουν» ευκολότερα κάτω από τις δυσκολίες της πραγματικής ζωής και να ρέπουν περισσότερο προς την κατάθλιψη. Το να σπεύσουμε να τους κατηγορήσουμε είναι εύκολο. Είναι όμως πολύ πιο εποικοδομητικό να κάνουμε μια γερή κριτική και να αναθεωρήσουμε τον τρόπο που έχουμε υιοθετήσει ως «καλύτερο» για την ανατροφή των παιδιών μας. Οι ειδικοί έχουν ήδη μπει στη διαδικασία και οι προτάσεις τους είναι πραγματικά ενδιαφέρουσες.

    • «Τους νέους σήμερα συνεχίζουν να τους παραχαϊδεύουν για πολύ καιρό, ενώ θα έπρεπε πολύ νωρίτερα να έχουν αρχίσει να μαθαίνουν ότι δεν είναι τέλειοι». Αυτό ήταν το συμπέρασμα του HS, ενός μπλόγκερ που σχολίαζε ένα άρθρο των «New York Times» το οποίο οίκτιρε την κατάσταση της σημερινής νεολαίας. Το πρόβλημα με τα παιδιά, συνέχιζε, είναι ότι έχουν μια «παραφουσκωμένη» άποψη για τον εαυτό τους επειδή έχουν μεγαλώσει έτσι ώστε να πιστεύουν πως καθετί που κάνουν είναι αξιόλογο και σημαντικό. Δεν επρόκειτο για κάποιον γερογκρινιάρη αλλά για έναν νεαρό που έγραφε για την ίδια του τη γενιά, εκείνους που γεννήθηκαν ανάμεσα στο 1980 και στο 2000 και έχουν ονομαστεί Γενιά Υ ή Γενιά του Εγώ.
    •  
      Οπως καταλαβαίνει κανείς από το όνομά της, η Γενιά του Εγώ έχει προσελκύσει ήδη τα πυρά. Οι εκπρόσωποί της κατηγορούνται ότι είναι κακομαθημένοι, αλαζονικοί και νάρκισσοι, ότι έχουν μια αδικαιολόγητη αίσθηση πως δικαιωματικά όλα τους ανήκουν. Οι καθηγητές παραπονούνται ότι οι σημερινοί φοιτητές απαιτούν μόνιμη προσοχή. Οι εργοδότες δυσκολεύονται να καταπιούν τα υπερδιογκωμένα εγώ των νεαρών υπαλλήλων τους, ενώ οι ψυχοθεραπευτές λένε ότι βλέπουν μια νέα γενιά ασθενών οι οποίοι έχουν κατάθλιψη επειδή δεν μπορούν να φθάσουν στο ύψος των υπερβολικών προσδοκιών τους. Οι επικριτές υποστηρίζουν ότι το φταίξιμο βρίσκεται στους γονείς, στους δασκάλους και στους άλλους ενηλίκους οι οποίοι υπερέβαλαν στο να μεγεθύνουν την άποψη που έχουν τα παιδιά για τον εαυτό τους από τα πρώτα τους χρόνια.
      Οι κατηγορίες αυτές δεν βαρύνουν μόνο τη Γενιά Υ αλλά και μια ολόκληρη φιλοσοφία για την ανατροφή των παιδιών, η οποία ξεκίνησε τη δεκαετία του 1980 και εξακολουθεί να ισχύει ακόμη. Αν είναι βάσιμες, θα πρέπει να αναθεωρήσουμε την άποψη ότι η ενίσχυση της αυτοεκτίμησης των παιδιών είναι ο καλύτερος τρόπος για να εξασφαλίσουμε το ότι θα εκμεταλλευθούν στο έπακρο τις δυνατότητές τους. Τι λένε λοιπόν τα στοιχεία; Είναι η σημερινή νεολαία πραγματικά πιο εγωιστική από τις παλαιότερες γενιές; Αν είναι έτσι, αποτελεί αυτό πρόβλημα; Και αν η σύγχρονη δυτική κουλτούρα της οικοδόμησης αυτοεκτίμησης είναι ένοχη, τι μπορούμε να κάνουμε γι' αυτό;
    •  
      Παραφουσκωμένο Εγώ
      Ενας από τους πλέον ένθερμους επικριτές της σημερινής νεολαίας είναι η Τζιν Τουένγκι, ψυχολόγος στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνιας και συγγραφέας τού «Generation Me». Για να βρούμε αποδεικτικά στοιχεία υπέρ του υπερδιογκωμένου Εγώ της Γενιάς Υ αρκεί, όπως λέει, να κοιτάξουμε την ετήσια μελέτη των αμερικανών πρωτοετών φοιτητών που περιλαμβάνει 9 εκατ. φοιτητές κολεγίου. Αποκαλύπτει ότι το 52% των συμμετεχόντων του 2009 θεωρούσε πως είχε επίπεδα κοινωνικής αυτοπεποίθησης υψηλότερα από εκείνα του μέσου γενικού πληθυσμού σε σχέση με το 30% των φοιτητών που δήλωνε το ίδιο στη μελέτη του 1966. Οι σημερινοί φοιτητές επίσης αξιολογούν τη νοητική τους αυτοπεποίθηση, τις δεξιότητές τους στο να μιλούν δημόσια καθώς και τις ηγετικές τους ικανότητες περίπου κατά 50% υψηλότερα από ό,τι οι ομόλογοί τους του 1966.
      Η υπερβολική σημασία της αυτοεκτίμησης για τη Γενιά Υ σκιαγραφήθηκε σε ένα πείραμα το 2010. Μια ομάδα με επικεφαλής τον Μπραντ Μπούσμαν του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Οχάιο στο Κολόμπους διαπίστωσε ότι οι φοιτητές έδιναν στην ενίσχυση της αυτοεκτίμησής τους - π.χ., το να πάρουν μεγαλύτερο βαθμό ή να δεχθούν μια φιλοφρόνηση - μεγαλύτερη αξία από ό,τι στις ανταμοιβές που κινητοποιούν την ανθρωπότητα από τις απαρχές της ύπαρξής της, όπως το να φάει κάποιος το αγαπημένο του φαγητό ή το να επιδοθεί σε σεξουαλική δραστηριότητα. Οι φοιτητές επίσης αξιολογούσαν αυτή την επιβράβευση υψηλότερα από το να κερδίσουν χρήματα, να πιουν αλκοόλ ή να δουν τον καλύτερό τους φίλο. Διερευνώντας περισσότερο οι επιστήμονες ζήτησαν από τους φοιτητές να αξιολογήσουν το πόσο ήθελαν καθεμιά από αυτές τις ανταμοιβές καθώς και την ευχαρίστηση που λάμβαναν από αυτές. Το να θέλει κάποιος κάτι περισσότερο από ό,τι του αρέσει θεωρείται ένδειξη εθισμού. Σε όλες τις περιπτώσεις η ανταμοιβή «τούς άρεσε» περισσότερο από ό,τι «την ήθελαν», αλλά η διαφορά ανάμεσα στα δύο ήταν μικρότερη σε ανταμοιβές που πρόσφεραν ενίσχυση της αυτοπεποίθησης.
     

    • Γεγονός ή προκατάληψη;
     

    • Η εικόνα δεν είναι ωστόσο τόσο απλή. Ο Μαρκ Λίρι, κοινωνικός ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο Ντιουκ του Ντάραμ της Βόρειας Καρολίνας, προειδοποιεί ότι τα ανώτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα δεν είναι τόσο ελιτίστικα όσο ήταν τη δεκαετία του 1960 και άρα το δημογραφικό προφίλ των φοιτητών έχει αλλάξει καθιστώντας τις παλαιότερες και τις σημερινές ομάδες φοιτητών μη απόλυτα συγκρίσιμες. «Δεν γνωρίζουμε αν αυτή είναι μια πραγματική αλλαγή ή αν έχει να κάνει με μια αλλαγή των ανθρώπων που εξετάζονται» λέει.
      Πράγματι, η Κάλι Τρεζνιέφσκι του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Ντέιβις ανέλυσε μια μελέτη 400.000 μαθητών γυμνασίου που διεξάγεται τα τελευταία 30 χρόνια, από το 1976, και δεν βρήκε στοιχεία για αύξηση του εγωισμού σε αυτή την ελαφρώς νεαρότερη ομάδα. «Οι βαθμολογίες στην αυτοεκτίμησση δεν έχουν αλλάξει καθόλου» λέει. Υποπτεύεται ότι ορισμένοι ψυχολόγοι, κυρίως μιας μεγαλύτερης ηλικίας, διακατέχονται από μια πανάρχαια προκατάληψη. «Επικρίνουμε την επόμενη γενιά. Αυτό ακριβώς κάνουμε» τονίζει. Είναι πιθανόν, υποστηρίζει, όλοι και όχι μόνο η Γενιά Υ, να έχουμε σταδιακά γίνει πιο εγωκεντρικοί - καθώς όμως τα στοιχεία είναι περιορισμένα στις άλλες ηλικιακές ομάδες, είναι δύσκολο να εξετάσει αυτή την ιδέα της.
     
    Η «Γενναιόδωρη Γενιά»;

     
    Ακόμη πιο επιφυλακτικός είναι ο Τζέφρι Αρνέτ, ψυχολόγος ο οποίος μελετά την εφηβεία στο Πανεπιστήμιο Κλαρκ της Μασαχουσέτης. Επισημαίνει ότι σήμερα οι νέοι προσφέρουν εθελοντική δουλειά σε φιλανθρωπικά έργα σε μεγαλύτερους αριθμούς από ποτέ και ότι ενδιαφέρονται περισσότερο για τις κοινωνικές ανισότητες από ό,τι ενδιαφέρονταν οι γονείς τους. Φθάνει μάλιστα ως το σημείο να ονομάζει τη Γενιά Υ «Γενναιόδωρη Γενιά».
    Παρ' όλα αυτά, οι περισσότεροι ερευνητές αναγνωρίζουν ότι έχει σημειωθεί μια πραγματική αύξηση της αυτοεκτίμησης - τουλάχιστον στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου το φαινόμενο έχει μελετηθεί περισσότερο. Το ερώτημα του αν αυτό αποτελεί πρόβλημα παραμένει ανοιχτό. Οταν ο αμερικανός ψυχολόγος Γουίλιαμ Τζέιμς επινόησε τον όρο «αυτοεκτίμηση» τη δεκαετία του 1890, τον είχε προσδιορίσει ως τον λόγο των επιτυχιών ενός ατόμου προς τις «φιλοδοξίες» ή τους στόχους του. Με άλλα λόγια, η αυτοεκτίμηση είναι ένα υποκειμενικό μέτρο της αξίας του καθενός που αυξάνεται καθώς επιτυγχάνει τους στόχους του. Αυτό ταιριάζει με τον ορισμό που δίνει το λεξικό: «Ο σεβασμός ή η ευνοϊκή άποψη κάποιου για τον εαυτό του». Τι το κακό μπορεί να υπάρχει σε αυτό;
     
    Ματαιοδοξία και ναρκισσισμός
     
    Στις ημέρες μας, παρ' όλα αυτά, η αυτοεκτίμηση έχει αποκτήσει ένα δεύτερο νόημα: «Μια αδικαιολόγητα καλή γνώμη κάποιου για τον εαυτό του, ματαιοδοξία». Αυτός είναι ο ορισμός που ταιριάζει καλύτερα στη Γενιά Υ, σύμφωνα με την κυρία Τουένγκι. Και αυτή είναι η πηγή του προβλήματος. Κατ' αρχάς, τα παραφουσκωμένα εγώ δημιουργούν σε πολλά νεαρά άτομα μη ρεαλιστικές προσδοκίες και η ανικανότητά τους να τις εκπληρώσουν μπορεί να οδηγήσει σε κατάθλιψη. Δεν είναι σύμπτωση, λέει, ότι το αμερικανικό Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Ασθενειών στην Ατλάντα της Τζόρτζια ανέφερε τον περασμένο Οκτώβριο πως ένας στους εννέα Αμερικανούς άνω των 12 ετών παίρνει αυτή τη στιγμή αντικαταθλιπτικά - αριθμός τετραπλάσιος από το αντίστοιχο ποσοστό στα τέλη της δεκαετίας του 1980.
     
    Η κυρία Τουένγκι βλέπει ένα άλλο δείγμα επικίνδυνα διογκωμένης αυτοεκτίμησης στα αυξανόμενα επίπεδα του ναρκισσισμού. Διαπίστωσε ότι διπλάσιοι φοιτητές είχαν υψηλά επίπεδα ναρκισσισμού το 2006 σε σχέση με τις αρχές της δεκαετίας του 1980. Οι νάρκισσοι τείνουν να μην ανέχονται την κριτική και έχουν ροπή προς την εξαπάτηση και την επιθετικότητα. «Αυτοί είναι οι άνθρωποι που έρχονται στο γραφείο σου και κάνουν ολόκληρο καβγά για έναν βαθμό» λέει. Επίσης ανησυχούν περισσότερο για την εξωτερική τους εμφάνιση και, όπως τονίζει, οι Αμερικανοί καταφεύγουν στην πλαστική χειρουργική σε μεγαλύτερους αριθμούς από ποτέ. Στο τελευταίο της βιβλίο, «The Narcissism Epidemic», το οποίο έχει γράψει μαζί με τον Γ. Κιθ Κάμπελ (Free Press, 2009), αφηγείται ανέκδοτα για ανθρώπους που προσέλαβαν δήθεν παπαράτσι για να δημιουργήσουν την εντύπωση ότι είναι διάσημοι ή αγόρασαν τεράστια σπίτια με δάνεια ως απόδειξη του αμερικανικού παραφουσκωμένου εγώ.
     
    Εγώ και στη... μουσική
    «Το έχουμε παρακάνει με τον ατομισμό» λέει η κυρία Τουένγκι και αυτό αντανακλάται και στην ποπ κουλτούρα. Μαζί με τον ψυχολόγο Νέιθαν Ντε Βαλ και άλλους ερευνητές κατέγραψαν μια αύξηση της χρήσης της λέξης «εγώ» στους στίχους των αμερικανικών ποπ επιτυχιών από το 1980 ως το 2007. Ταυτοχρόνως η συχνότητα λέξεων που σχετίζονται με άλλους ανθρώπους, με την κοινωνική αλληλεπίδραση και τα θετικά συναισθήματα έχει μειωθεί. Η κυρία Τουένγκι θεωρεί υπεύθυνους τέσσερις παράγοντες: τις αλλαγές στη συμπεριφορά των γονέων, τη λατρεία της διασημότητας, το Διαδίκτυο και τον εύκολο δανεισμό. «Ολοι αυτοί οι παράγοντες επιτρέπουν στους ανθρώπους να έχουν μια διογκωμένη αίσθηση του εαυτού τους, στην οποία το φαίνεσθαι της επίδοσης είναι πιο σημαντικό από αυτή καθαυτή την επίδοση» λέει.
     
    Αλλοι κατηγορούν το κίνημα της αυτοεκτίμησης που ξεκίνησε στην Καλιφόρνια τη δεκαετία του 1980. Δυστυχώς, λέει ο κ. Λίρι, το κίνημα γεννήθηκε από μια παρανόηση. Μελέτες είχαν δείξει έναν συσχετισμό ανάμεσα στην υψηλή αυτοεκτίμηση και στις θετικές εξελίξεις στη ζωή. «Ο κόσμος βιάστηκε να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η αυτοεκτίμηση ήταν η αιτία αυτών των άλλων πραγμάτων αλλά δεν είναι» λέει. Υστερα από τρεις δεκαετίες και πολλά προγράμματα ενίσχυσης της αυτοεκτίμησης επικρατεί η άποψη ότι ο καλύτερος τρόπος να αναθρέψει κάποιος τα παιδιά του είναι να οικοδομήσει την αυτοεκτίμησή τους μέσα από συνεχείς επαίνους και θετικές αναδράσεις. Τα στοιχεία είναι όμως είναι ασαφή, στην καλύτερη περίπτωση.
     
    Μειωμένη αντοχή στις δυσκολίες
    Το 2003 μια ομάδα με επικεφαλής τον Ρόι Μπαουμάιστερ του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Φλόριδας στο Ταλαχάσι διεξήγαγε μια μετα-ανάλυση των προηγούμενων ερευνών. Η εικόνα που αναδείχθηκε ήταν σύνθετη. Διαπίστωσαν ότι η υψηλή αυτοεκτίμηση σχετιζόταν γενικά με πιο χαρούμενη διάθεση και ανάληψη πρωτοβουλίας, ενώ η χαμηλή αυτοεκτίμηση συνδεόταν με κατάθλιψη. Παρ' όλα αυτά, αντίθετα με το αναμενόμενο, τα άτομα με υψηλή αυτοεκτίμηση καταθλίβονταν περισσότερο σε στιγμές στρες, ενώ εκείνα που είχαν χαμηλή αυτοεκτίμηση έδειχναν μεγαλύτερη αντοχή όταν έρχονταν αντιμέτωπα με τα σκαμπανεβάσματα της ζωής. Φάνηκε επίσης ότι η προσπάθεια ενίσχυσης της αυτοεκτίμησης των μαθητών δεν βελτίωνε τις επιδόσεις τους στα μαθήματα και μπορούσε μερικές φορές να είναι αντιπαραγωγική. Η υψηλή αυτοεκτίμηση φάνηκε να προστατεύει τα κορίτσια από τα νταηλίκια, δεν εμπόδιζε όμως τα παιδιά να καπνίσουν, να πιουν, να πάρουν ναρκωτικά ή να κάνουν σεξ - αντιθέτως, τα ωθούσε στο να δοκιμάσουν αυτά τα πράγματα. Οι καλές επιδόσεις στην εργασία σχετίζονταν μερικές φορές με την υψηλή αυτοεκτίμηση, ο συσχετισμός όμως ήταν ευμετάβλητος και η σχέση της αιτιότητας ασαφής. Η αυτοεκτίμηση δεν μπορούσε να προβλέψει ούτε την ποιότητα ούτε τη διάρκεια των σχέσεων. Η γενική εικόνα ήταν τόσο συγκεχυμένη ώστε ο κ. Μπαουμάιστερ και η ομάδα του θεώρησαν ότι δεν μπορούν να εγκρίνουν προγράμματα για την ενίσχυση της αυτοεκτίμησης.
     
    Σήμερα οι ψυχολόγοι συμφωνούν στο ότι η υψηλή αυτοεκτίμηση αποτελεί συχνότερα τη συνέπεια θετικών γεγονότων στη ζωή παρά την αιτία τους - ένα μήνυμα το οποίο ακόμη δεν έχει περάσει σε γονείς και δασκάλους. Ο κ. Λίρι φθάνει ως το σημείο να διαβεβαιώνει ότι η αυτοεκτίμηση που ενισχύεται με τεχνητό τρόπο, χωρίς αναφορά σε επιτεύγματα, δεν έχει καμία εγγενή αξία. Εν τω μεταξύ ο εκπαιδευτικός ψυχολόγος Χέρμπερτ Μαρς του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης υποστηρίζει ότι θα πρέπει να σκεφτόμαστε την αυτοεκτίμηση ως ένα τμήμα της ευρύτερης έννοιας ενός πράγματος που ονομάζεται αυτοαντίληψη και το οποίο περιλαμβάνει επίσης τις απόψεις που έχει κάποιος για την εθνοτική και μορφωτική του ταυτότητα, καθώς και για το φύλο του. Πιστεύει ότι η καλή αυτοαντίληψη και η υψηλή εκπαιδευτική απόδοση αποτελούν την αιτία και το αποτέλεσμα η μια της άλλης. «Αυτό είναι που κάνει τόσο δύσκολη τη δουλειά των δασκάλων» λέει. «Δεν πρέπει μόνο να διδάξουν δεξιότητες, πρέπει επίσης να οικοδομήσουν την πίστη των παιδιών στον εαυτό τους και μετά να συνδέσουν αυτά τα δύο».
     
    Πιο σημαντικός ο αυτοέλεγχος
     
    Ο κ. Μπαουμάιστερ υποστηρίζει ότι, αντί να «χτίζουμε» το εγώ των παιδιών, θα πρέπει να οικοδομήσουμε τον αυτοέλεγχό τους. Στο καινούργιο βιβλίο του «Willpower: Rediscovering Our Greatest Strength» (Allen Lane, 2012) παρουσιάζει στοιχεία υπέρ του ότι η δύναμη της θέλησης και όχι η αυτοεκτίμηση είναι το απαραίτητο συστατικό για μια επιτυχημένη ζωή. Υποστηρίζει ότι τα παιδιά θα πρέπει να μάθουν να ελέγχουν τις παρορμήσεις τους και να επιμένουν σε δύσκολα έργα ώστε να μπορέσουν να επιτύχουν τους στόχους τους, κάτι το οποίο θα ενισχύσει με φυσικό τρόπο την αυτοεκτίμησή τους. Οι γονείς και οι δάσκαλοι μπορούν να βοηθήσουν στην ανάπτυξη της αυτοπειθαρχίας ενθαρρύνοντας τα παιδιά να αποκτήσουν καλές συνήθειες. Και αντί να τους παρέχουν διαρκή και επομένως ανούσιο έπαινο, θα πρέπει να ενθαρρύνουν τα πραγματικά επιτεύγματα. Αν η προσέγγιση του κ. Μπαουμάιστερ φαίνεται υπερβολικά αυστηρή, ο κ. Λίρι είναι πιο πραγματιστής. Το μήνυμα που θα πρέπει να στέλνουν οι γονείς στα παιδιά τους, λέει, είναι ότι τα αγαπούν ακόμη και αν δεν είναι τέλεια και ότι μπορούν να βελτιωθούν. «Δώστε τους ειλικρινή πληροφόρηση» επισημαίνει. «Και πάνω από όλα, μη λέτε στο παιδί σας ότι είναι το καλύτερο παιδί του κόσμου γιατί κανένα δεν είναι».
    Στροφή προς τους άλλους

    Η υπερβολική αυτοεκτίμηση μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα, το ίδιο όμως ισχύει και για τη χαμηλή αυτοεκτίμηση. Στην εφηβεία τα παιδιά γίνονται ευάλωτα καθώς ο «συμπαγής» εγωκεντρισμός που έχουν στα πρώτα τους χρόνια αρχίζει γρήγορα να αποκτά ρωγμές. Στα κορίτσια η πτώση της αυτοεκτίμησης είναι μεγαλύτερη από ό,τι στα αγόρια, και στα δυο φύλα όμως η αλλαγή είναι μόνιμη. Επίσης σε αυτές τις ηλικίες η αυτοεκτίμηση μπορεί να είναι υψηλή αλλά ταυτόχρονα ασταθής, να καταποντίζεται με την πρώτη κριτική.
    Οι γονείς φυσικά θέλουν να προστατεύσουν το παιδί τους σε αυτή την κρίσιμη ηλικία, όμως το να το στολίζουν με αβάσιμους επαίνους δεν είναι η λύση. Μια καλύτερη τακτική είναι να ενθαρρύνουν τα παιδιά να σκέφτονται τους άλλους. Μια από τις πολλές μελέτες που δείχνουν προς αυτή την κατεύθυνση έγινε από την Τζένιφερ Κρόκερ και την Εϊμι Κανεβέλο του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Οχάιο στο Κολόμπους, σε περίπου 200 ζεύγη φοιτητών. Διαπίστωσαν ότι όσοι προσπάθησαν να ενισχύσουν την αυτοεκτίμησή τους βάζοντας τον ή την συγκάτοικό τους να τους αναγνωρίσει τα καλά σημεία τους απέτυχαν: τόσο η αυτοεκτίμηση των ίδιων όσο και η γνώμη των συγκατοίκων τους για εκείνους μειώθηκαν μέσα στους τρεις μήνες που διήρκεσε το πείραμα. «Εκείνο που πραγματικά λειτούργησε ήταν το να δείχνουν έμπρακτα ότι ενδιαφέρονται πραγματικά για τον συγκάτοικό τους» λέει η κυρία Κρόκερ.


     

    Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2012

    Η ονειροπόληση «λύνει» δύσκολα προβλήματα




    Perierga.gr - Η ονειροπόληση «λύνει» δύσκολα προβλήματα!Λύση ακόμη και για τα πιο περίπλοκα προβλήματα αποτελεί η ονειροπόληση σύμφωνα με νέα μελέτη αμερικανών επιστημόνων. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που ιδιοφυΐες και γνωστοί «ονειροπόλοι» όπως ο Άλμπερτ Αϊνστάιν, ο Ισαάκ Νιούτον κ.ά. έκαναν μερικές από τις σημαντικότερες ανακαλύψεις στην Ιστορία.
    Σύγχρονη μελέτη των ειδικών του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στη Σάντα Μπάρμπαρα, έδειξε ότι μπορούμε να βελτιώσουμε την ικανότητα επίλυσης περίπλοκων προβλημάτων, επιτρέποντας στον νου μας να πετά στα.. σύννεφα.
    Νοητικό «ταξίδι»
    Στο πλαίσιο δοκιμών, οι ερευνητές παρατήρησαν ότι οι εθελοντές που αναλάμβαναν την επίλυση ενός δύσκολου προβλήματος μετά από ένα διάλειμμα ή μια εύκολη δραστηριότητα είχαν κατά 40% καλύτερες επιδόσεις, συγκριτικά με τους υπόλοιπους.
    Αντίθετα, οι εθελοντές που περνούσαν το «διάλειμμα» τους εκτελώντας δύσκολες ασκήσεις και δεν ξεκουράζονταν καθόλου δεν εμφάνιζαν καμία βελτίωση ως προς αποδοτικότητά τους.
    Οι ερευνητές πιστεύουν ότι απλές δραστηριότητες, οι οποίες «απελευθερώνουν» τον νου και μας επιτρέπουν να ονειροπολούμε αποτελούν το «κλειδί» στο ξεμπέρδεμα του κουβαριού προβλημάτων.
    «Πολλά από τα μεγαλύτερα μυαλά της ανθρωπότητας υποστηρίζουν ότι είχαν στιγμές έμπνευσης κατά τη διάρκεια σκέψεων ή δραστηριοτήτων που δεν συνδέονταν άμεσα με το πρόβλημα το οποίο τους απασχολούσε τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο» εξηγεί ο επικεφαλής της μελέτης δρ Μπέντζαμιν Μπερντ.
    «Από τη μελέτη μας φάνηκε ότι ένα διάλειμμα με κάποια δραστηριότητα που δεν απαιτεί τον προβληματισμό μας, βελτιώνει τις επιδόσεις μας σε μια δημιουργική δοκιμασία, πολύ περισσότερο από το αν το διάλειμμά μας ήταν αφιερωμένο στην επίλυση ενός προβλήματος, στην ξεκούραση ή αν δεν γινόταν ποτέ. Τα ευρήματα αυτά αποτελούν την πιο άμεση απόδειξη ότι οι συνθήκες που ευνοούν την ονειροπόληση ενισχύουν τη δημιουργικότητά μας» καταλήγει ο ειδικός.
    Tα ενδιαφέροντα ευρήματα παρουσιάζονται στο επιστημονικό έντυπο «Psychological Science».
    πηγή: tovima.gr

    Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 2012

    Γλώσσα του σώματος: Πώς να αναγνωρίσετε τα σημάδια



    Στην παιδική ηλικία όλοι οι άνθρωποι μιλούν τη γλώσσα του σώματος άπταιστα. Γιατί όσο μεγαλώνουμε όμως χανόμαστε στη...μετάφραση;

    Γλώσσα του σώματος: Πώς να αναγνωρίσετε τα σημάδια

    Το να μπορεί κανείς να αναγνωρίζει τα σημάδια, που στέλνει κάποιος άλλος άνθρωπος, χωρίς να χρειάζεται να «αρθρώσει» λέξη, είναι πολύ μεγάλη υπόθεση. Επειδή βέβαια η παρερμηνεία των μη λεκτικών σινιάλων είναι σύνηθες φαινόμενο, ας μάθουμε να διαβάζουμε το...αλφαβητάρι της γλώσσας του σώματος.
    Πόσο κοντά στέκεται;
    Η απόσταση, που στέκεστε απέναντι σε κάποιον άλλον είναι το νούμερο ένα στη γλώσσα του σώματος. Όσο πιο μικρή η απόσταση, τόσο πιο «ζεστές» είναι οι σκέψεις που κάνετε ο ένας για τον άλλον. Αντίθετα, αν κάποιος στέκεται μακριά, αυτό σημαίνει ότι δεν τον αφορά ούτε ο συνομιλητής ούτε η κατάσταση που βιώνει.
    Εάν βέβαια κινηθείτε ελαφρώς προς το μέρος του και αυτός μετακινηθεί πιο μακριά, αυτό σημαίνει ότι δε θέλει η σχέση σας να είναι κάτι παραπάνω από ότι ήταν μέχρι τώρα, ενώ αν δεν κινηθεί, τότε τα αισθήματα είναι αμοιβαία (και δεν μιλάμε μόνο σε αισθηματικό επίπεδο αλλά για κάθε είδους σχέση).
    Στην περίπτωση δε, που ο συνομιλητής σας, σας πλησιάσει ακόμα περισσότερο, τότε είστε σε καλό δρόμο, καθώς αυτό είναι ένα σινιάλο ότι του αρέσει πολύ η παρέα σας και νιώθει αρκετά άνετα μαζί σας. Ωστόσο μην ξεχνάτε ότι ο προσωπικός χώρος του καθενός ποικίλει ανάλογα με το κοινωνικό και πολιτισμό του υπόβαθρο.
    Προσοχή στο κεφάλι
    Όταν κάποιος γέρνει υπερβολικά το κεφάλι του ή χαμογελά ενώ γέρνει, αυτό είναι ένδειξη συμπάθειας ακόμα και φλερτ. Εάν όμως έχει χαμηλωμένο το κεφάλι, τότε σημαίνει ότι κάτι έχει να κρύψει. Δώστε σημασία σε αυτό καθώς υπάρχουν και...υποκατηγορίες. Μπορεί κάποιος να είναι ντροπαλός, να έχει θιχτεί, να μην σας εμπιστεύεται ή πολύ απλά να έχει μία διαφορετική άποψη και με την κίνηση αυτή να προστατεύει τον εαυτό του. Σε περίπτωση δε, που έχει χαμηλώσει το κεφάλι έπειτα από μια διευκρίνιση, ίσως να έχει δεύτερες σκέψεις για το αν αυτό που είπε είναι σωστό. Βέβαια σε μερικές κουλτούρες, όταν κάποιος χαμηλώνει το κεφάλι του είναι απλά ένδειξη σεβασμού.
    Εάν ωστόσο η κλίση του κεφαλιού συνοδεύεται από χαμόγελο, αυτό σημαίνει ότι η ατμόσφαιρα είναι πιο παιχνιδιάρικη και ο συνομιλητής σας σκέφτεται τα καλύτερα για σας.
    Κοιτάξτε τον κατάματα
    Οι άνθρωποι που αποφεύγουν να σας κοιτάξουν κατάματα είτε είναι νευρικοί, είτε λένε ψέματα ή δεν σας προσέχουν, όταν τους μιλάτε, ενδεχομένως επειδή δεν τον πείθετε ή δεν τον ενδιαφέρουν αυτά που λέτε.
    Ωστόσο αν κάποιος επιμένει να κοιτάει το...πάτωμα, ενδεχομένως να μην πρόκειται για κάποιον αγενή, αλλά απλά για κάποιον ντροπαλό και συνεσταλμένο.
    Οι άνθρωποι επίσης έχουν την τάση να κοιτούν κάτω όταν είναι ενοχλημένοι ή θέλουν να κρύψουν κάτι, που αφορά σε συναισθηματική κυρίως κατάσταση. Όταν κοιτούν στο πάτωμα, αυτό σημαίνει ότι σκέφτονται τι να πουν ή απλά αισθάνονται άσχημα για κάτι που προφανώς εσείς αγνοείτε.
    Στον τομέα των πολιτισμικών διαφορών βέβαια, όταν κάποιος από άλλη χώρα δεν σας κοιτά στα μάτια είναι ένδειξη επίσης σεβασμού καθώς το να κοιτά κάποιον, που ανήκει στο στενό του οικογενειακό ή φιλικό περιβάλλον, κατάματα ίσως είναι δείγμα προσβολής.
    Όταν κοιτάξετε τον άλλον κατάματα και δείτε τις κόρες του να διαστέλλονται, αυτό είναι καθαρό σημάδι ότι το άτομο αυτό ενδιαφέρεται για σας. Έχετε κατά νου βέβαια ότι αυτό ισχύει μόνο αν το άτομο αυτό είναι...νηφάλιο, καθώς οι κόρες των ματιών διαστέλλονται μετά από χρήση αλκοόλ και ουσιών.
    Ελέγξτε τα χέρια
    Τα σταυρωμένα χέρια στη γλώσσα του σώματος σημαίνουν ότι τα άτομα που το κάνουν είναι ιδιαίτερα εσωστρεφή, χωρίς πολλές κοινωνικές συναναστροφές. Αν και σε πολλούς αυτή η κίνηση είναι απλή συνήθεια, η οποία ωστόσο δείχνει ότι το άτομο αυτό είναι ελαφρώς συντηρητικό ή νιώθει άβολα με την εμφάνισή του.
    Σε περίπτωση όμως που τα χέρια είναι σταυρωμένα και τα πόδια ανοιχτά, αυτό είναι ένδειξη σκληρότητας ή επίδειξης εξουσίας.
    Αν κάποιος τρίβει τα χέρια του ή με κάποιον τρόπο ακουμπά τον εαυτό του, τότε αυτό σημαίνει ότι νιώθει άβολα και ανυπομονεί να τελειώσει η συνομιλία μαζί σας. Αν βέβαια κάποιος έχει ελεύθερα τα χέρια του και χαλαρά πίσω από το κεφάλι, αυτό δείχνει έναν άνθρωπο ανοιχτό στη συζήτηση ενώ αν ακουμπά τα χέρια του στους μηρούς του, τότε μάλλον είναι ανυπόμονος και περιμένει κάτι από εσάς.
    Σε περίπτωση όμως που δείτε τον συνομιλητή σας να έχει τα χέρια του κλειστά ή σφιγμένα, αυτό είναι σίγουρο σινιάλο ότι κάτι που είπατε τον εκνεύρισε.
    Προσοχή στις νευρικές κινήσεις
    Αν δείτε τον συνομιλητή σας να χτενίζει τα μαλλιά του προς τα πίσω με τα χέρια του, αυτό είναι δείγμα ότι του αρέσετε. Αν αυτό συμπληρώνεται από ένα ελαφρύ σήκωμα του φρυδιού όμως, είναι σινιάλο ότι δεν συμφωνεί καθόλου μαζί σας.
    Στην περίπτωση δε, που ο συνομιλητής σας φοράει γυαλιά και συνεχώς τα πιέζει προς τη μύτη του σαν να τα τοποθετεί ξανά και ξανά στη θέση τους, κάνοντας παράλληλα και ένα ελαφρύ συνοφρύωμα, αυτό σημαίνει ξεκάθαρα πλέον ότι η άποψή του απέχει έτη φωτός μακριά από τη δική σας.
    Τα χαμηλωμένα φρύδια βέβαια και μια ελαφριά γκριμάτσα (αυτή που κάνει το μέτωπο να ρυτιδώσει ελαφρά) σημαίνει ότι ο συνομιλητής σας σκέφτεται σοβαρά αυτό που του είπατε ενώ αν το βλέμμα του είναι χαμένο στο διάστημα, τότε δύο πράγματα συμβαίνουν: είτε σκέφτεται με ιδιαίτερη προσήλωση κάτι από το παρελθόν ή πολύ απλά, σκέφτεται εσάς.
    Και η σειρά των ποδιών
    Ένα γρήγορο κτύπημα, η μετατόπιση του βάρους, ένα γελάκι ή μια κίνηση του ποδιού, τις περισσότερες φορές σημαίνει ότι το άτομο που έχετε απέναντί σας είναι ανυπόμονο, συγκινημένο, νευρικό ή φοβισμένο.
    Βέβαια το ελαφρύ χτύπημα του ποδιού εξαρτάται από το σύνολο της συνομιλίας ή της κατάστασης στην οποία βρίσκεται κάποιος.
    Αν μιλάτε με κάποιον και επιμένετε να χτυπάτε το πόδι σας είναι ένδειξη ότι απλά θέλετε να φύγετε και μάλιστα για κάπου συγκεκριμένα. Αν αλλάζετε σταυροπόδι, τότε πολύ απλά βαριέστε, ενώ αν κατά τη διάρκεια του φλερτ τα πόδια σας αγγίζονται κατά λάθος αυτό είναι ένδειξη νευρικότητας και ενθουσιασμού. Αυτό συμβαίνει επειδή ακριβώς σε τέτοιες καταστάσεις οι περισσότεροι νιώθουν άβολα.
    Στην περίπτωση που ο συνομιλητής κάθεται με τα πόδια σταυρωμένα στους αστραγάλους, αυτό είναι σαφής ένδειξη απόλυτης άνεσης ενώ αν είναι όρθιος με τα πόδια του μονίμως (σχεδόν) κολλημένα ή σταυρωμένα, πιθανόν αυτό να σημαίνει ότι προσπαθεί να είναι καθώς πρέπει, κατά μία έννοια.
    Μερικοί άνθρωποι μάλιστα συνηθίζουν να τοποθετούν τα πόδια τους δείχνοντας την κατεύθυνση που θέλουν να πάνε ή εκεί που είναι το σημείο του ενδιαφέροντός τους. Αν δείχνει προς σας εσάς έχετε το νου σας ότι του αρέσετε και εάν βέβαια- δήθεν τυχαία- τα πόδια του ακουμπήσουν (συνήθως όχι μία φορά) τα δικά σας, δε χρειάζεται να σας πούμε ότι αυτό είναι φλερτ.
    Last minute...tips:
    1. Μη κρίνετε κάποιον αποκλειστικά από τη γλώσσα του σώματος. Είναι άδικο και μισή πληροφορία.
    2. Μην αφιερώνετε όλον σας το χρόνο προσπαθώντας να αποκωδικοποιήσετε τα «σινιάλα» του άλλου. Χάνετε την ουσία της λεκτικής επικοινωνίας.
    3. Μη ξεχνάτε ότι πολύ σημαντικό ρόλο στη γλώσσα του σώματος είναι το πολιτισμικό υπόβαθρο και οι πεποιθήσεις του συνομιλητή σας.


    Πηγή: http://www.newsbomb.gr

    Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2012

    Πως να βελτιώσετε τη μνήμη σας


    Αν βλέπετε τη μνήμη σας να σας εγκαταλείπει και θέλετε να την αναβαθμίσετε, ένας είναι ο ιδανικός τρόπος: εξασκήστε τη φαντασία σας και «ανακατέψτε» τις αισθήσεις σας στο παιχνίδι της μνήμης για να έχετε τα βέλτιστα αποτελέσματα.

    Πως να βελτιώσετε τη μνήμη σας

    Την ώρα που κωδικοποιείτε την πληροφορία που επιδιώκετε κατόπιν να θυμάστε, φτιάξτε εικόνες στο μυαλό σας.
    Και μια νύξη: όσο πιο πλούσια είναι η φαντασία σας, τόσο πιο δυνατή θα είναι και η μνήμη σας...
    Η παρακάτω άσκηση θα σας κάνει να καταλάβετε καλύτερα τι εννοούμε.
    Αφιερώστε ένα λεπτό ακριβώς στην παρακάτω λίστα (όχι παραπάνω) προσπαθώντας να αποστηθίσετε τις λέξεις με τη σειρά που εμφανίζονται. Δοκιμάστε κατόπιν να τις ανακαλέσετε στη μνήμη σας:
    - γάλα
    - αυγά
    - δημητριακά
    - ψωμί
    - μπέικον
    - γιαούρτι
    - τυρί
    - μπριζόλα
    - σόδα
    - ποπκόρν
    Ακριβώς! Οι περισσότεροι από μας κάνουν λάθος πριν φτάσουν στο έβδομο στοιχείο της λίστας, ενώ όλοι μας αγωνιζόμαστε για να τα καταφέρουμε. Υπάρχει ωστόσο τεχνική αποστήθισης και ήρθε η ώρα να μάθετε πώς γίνεται γρήγορα και... αλάνθαστα.
    Φτιάξτε μια ιστορία στο μυαλό σας
    Φανταστείτε ένα τεράστιο κουτί γάλακτος. Σοβαρά, προσπαθήστε να το οπτικοποιήσετε. Είναι πραγματικά τεράστιο! Κι όχι μόνο είναι τεράστιο, αλλά χοροπηδάει κιόλας. Και καθώς χοροπηδάει, εκρήγνυται. Και βγαίνουν από μέσα του, τι άλλο, αυγά. Τα αυγά που λέτε βγάζουν χέρια και πόδια και ξεκινάνε να χορεύουν όλα μαζί. Δείτε τα να λικνίζονται στο πάτωμα με χάρη. Ξάφνου, ένα από αυτά σπάει και βγαίνει από μέσα του ένα δημητριακό...
    Ξαναπαίξτε την ιστορία
    Επειδή καταλάβατε πού πάει το πράγμα, θα σταματήσουμε το παραλήρημα. Τη γενική ιδέα την πιάσατε ωστόσο: φτιάχνετε μια ζωντανή ιστορία που θα θυμάστε κατόπιν και μετά ανακαλείτε απλώς τα διάφορα αντικείμενα της λίστας. Η ιστορία πρέπει βέβαια να είναι έξω από τα συνηθισμένα για να τραβήξει την προσοχή σας. Καθώς λοιπόν την αναπαράγετε, σημειώστε τις λέξεις των αντικειμένων που πρωταγωνιστούν και είστε έτοιμοι. Μην προσπαθείτε να ανακαλέσετε τα αντικείμενα, απόλαυσε απλώς την ιστορία που πλάσατε κι όλα θα πάρουν τη σειρά τους.
    Η τεχνική της δημιουργίας ζωντανών σεναρίων για να κωδικοποιήσει κάποιος μια πληροφορία είναι και πολύ δυνατή και εύκολα εφαρμόσιμη. Κι αν η λίστα ήταν μεγαλύτερη; Συνεχίζετε απλώς την ιστορία σας. Να θυμάστε πάντως ότι οι πληροφορίες δεν πρέπει να είναι επιγραμματικές. Φτιάξτε εικόνες έντονες και δείτε τις λεπτομέρειες. Τι χρώμα είχε, ας πούμε, το κουτί γάλακτος του παραδείγματος; Σε τι ρυθμό χόρευαν τα αυγά; Είναι μικρολεπτομέρειες που θα κάνουν ωστόσο τη διαφορά όταν κληθείτε να ανακαλέσετε από τη μνήμη σας τα αντικείμενα...
    Η εικόνα αντιπροσωπεύει το σημείο
    Η τεχνική αυτή δεν βρίσκει εφαρμογή φυσικά μόνο σε λίστες, αλλά μπορεί να γενικευτεί και σε πιο περίπλοκες καταστάσεις, όπως το να θυμάστε τα βασικά σημεία ενός λόγου, για παράδειγμα. Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να βρείτε μια εικόνα που να αντιπροσωπεύει κάθε σημαντικό σημείο της ομιλίας σας. Ο πόλεμος εικονοποιείται, ας πούμε, με εικόνες στρατιωτών και όπλων. Η οικονομία γίνεται άνετα εικόνα στη βάση διαγραμμάτων και πακέτων με χαρτονομίσματα. Αν θέλετε να μιλήσετε λοιπόν για τον πόλεμο και πώς αυτός επηρεάζει την οικονομία, δεν έχετε παρά να φανταστείτε ορδές στρατιωτών να μάχονται ενάντια σε σωρούς χρημάτων! Γελοίο; Αναμφίβολα. Αποτελεσματικό; Ακόμα πιο αναμφίβολα...
    Η τεχνική αυτή όχι μόνο μπορεί να βελτιώσει τη μνήμη σας, αλλά και το πώς προσλαμβάνετε τις εμπειρίες της ζωής σας. Περιλαμβάνει δραστηριοποίηση πολλών εγκεφαλικών ζωνών στην κωδικοποίηση της πληροφορίας, γι' αυτό και κινητοποιεί το σύνολο σχεδόν των γνωστικών μας δομών. Μια δοκιμή θα σας πείσει...

    Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου 2012

    Χρήσιμες συμβουλές σε συγγενείς ατόμων με Αλτσχάιμερ



    Δημοσιεύθηκε από:
    Μάγδα Τσολάκη, Νευρολόγος Ψυχίατρος, καθηγήτρια ΑΠΘ



    Σήμερα, θα διαβάσετε ορισμένες χρήσιμες συμβουλές προσέγγισης και αντίδρασης που πρέπει να έχουν οι συγγενείς, ή οι άνθρωποι που φροντίζουν, άτομα με Αλτσχάιμερ. Τι πρέπει να κάνουμε, πως πρέπει να αντιδράσουμε και να προσεγγίσουμε κάποιον με Αλτσχάιμερ; Θα διαβάσετε επίσης που μπορεί κάποιος να απευθυνθεί για οποιοδήποτε πρόβλημα, ή υποψία προβλήματος κάποιου συγγενικού του προσώπου. Η νόσος Αλτσχάιμερ μας αφορά όλους...

    ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΗ
    Είναι σημαντικό να διασφαλιστεί ένα περιβάλλον ασφάλειας, εμπιστοσύνης και ηρεμίας με τους ασθενείς με άνοια ώστε να μπορέσουμε να τους προσεγγίσουμε και να επικοινωνήσουμε μαζί τους αποτελεσματικά.
    Στην επικοινωνία σας μαζί τους προτιμήστε:
    - Καθημερινές λέξεις, απλές λέξεις
    - Λέξεις που χρησιμοποιούν οι ίδιοι
    - Μικρές προτάσεις
    - Καθαρή ομιλία
    - Ομιλία με αργό ρυθμό αν είναι απαραίτητο
    - Διατηρήστε βλεμματική επαφή μαζί τους ώστε να κρατήσετε για περισσότερο χρόνο το ενδιαφέρον και την προσοχή τους
    - Ακολουθείστε τη σωματική τους στάση και τον τόνο φωνής τους
    - Αφήστε τους χρόνο για να σκεφτούν και να αντιδράσουν
    - Προσπαθήστε να ολοκληρώσετε την πρόταση τους εάν δεν το καταφέρνουν οι ίδιοι, αλλά μη τους διακόπτετε όταν δεν υπάρχει λόγος
    - Αποφύγετε την κριτική
    - Χρησιμοποιήστε μη λεκτικούς τρόπους επικοινωνίας:
    - Σωματική επαφή, αγγίξτε τους ευγενικά όταν τους απευθύνεται το λόγο
    - Χρησιμοποιήστε μουσική (κατά προτίμηση αγαπημένα του τραγούδια) για να επικοινωνήσετε μαζί του ή για να τον ηρεμήσετε
    - Συμμετέχετε μαζί του σε αγαπημένες του δραστηριότητες
    - Χρησιμοποιήστε τις χειρομαλάξεις
    - Ενθαρρύνετε την έκφραση του συναισθήματος με ποικίλους τρόπους- χορός, τραγούδι, ζωγραφική, κηπουρική, μαγειρική

    Στις περιπτώσεις που ο ασθενής είναι σε νευρικότητα και ένταση φροντίστε:

    - Να μη διαφωνείτε μαζί του
    - Ανακουφίστε το συναίσθημά που έχει εκείνη τη στιγμή
    - Μη προσπαθείτε να τον πείσετε με λογικά επιχειρήματα να αλλάξει γνώμη
    - Όταν είναι φοβισμένος προσπαθήστε να τον κάνετε να νιώσει άνετα. Μια ήρεμη φωνή και το ευγενικό κράτημα του χεριού μπορεί να τον ανακουφίσει
    - Βρείτε τι προκάλεσε την αρνητική αντίδρασή του και προσπαθήστε να το αποφύγετε στο μέλλον (π.χ. αλλαγή ρουτίνας, θέμα συζήτησης, συνάντηση με κάποιο πρόσωπο)
    - Δημιουργήστε ενα περιβάλλον ασφάλειας και εμπιστοσύνης
    - Επιλέξτε σταθερά και συγκεκριμένα τα άτομα να παρέχουν φροντίδα
    - Προσπαθήστε να τραβήξετε την προσοχή του σε μια ήρεμη δραστηριότητα
    - Αποφύγετε τους θορύβους και την πολυκοσμία
    - Αποφύγετε τις εντάσεις μπροστά του
    Οι παραπάνω τρόποι μπορούν να συμβάλλουν στην αποτελεσματική φροντίδα του ασθενούς με άνοια. Ένα, όμως, από τα πιο σημαντικά συστατικά της αποτελεσματικής παροχής φροντίδας αποτελεί η φροντίδα του εαυτού μας. Όταν φροντίζουμε τις ανάγκες μας ο άνθρωπος που φροντίζουμε θα επωφεληθεί το ίδιο και ίσως περισσότερο απο εμάς.

    Γενικές συμβουλές για τους περιθάλποντες και την οικογένεια

    - Φροντίστε τον εαυτό σας και την υγεία σας.
    - Αναγνωρίστε τα όριά σας και μην επιχειρείτε να κάνετε σε μια μέρα περισσότερα από όσα μπορείτε.
    - Δεχτείτε τη βοήθεια όποτε αυτή σας προσφέρεται.
    - Συνεργαστείτε με την οικογένεια και τους φίλους σας.
    - Λάβετε υπόψη σας και τις δικές σας ανάγκες και επιθυμίες.
    - Παραχωρήστε χρόνο και για τα δικά σας συναισθήματα.
    - Να είστε ρεαλιστές όσον αφορά στην πρόοδο και στις ικανότητες του συγγενή σας.
    - Να είστε ρεαλιστές όσον αφορά στις προσδοκίες που έχετε απο τους εαυτούς σας ως περιθάλποντες.
    - Συγχωρήστε τον εαυτό σας αν τα πράγματα δεν πήγαν καλά ή αν κάνατε λάθη.
    - Διατηρήστε το χιούμορ και το κουράγιο σας.

    Το σημαντικότερο...

    - Ψάξτε για υποστήριξη.
    - Ζητήστε βοήθεια προτού νιώσετε εξουθενωμένοι.
    - Χρησιμοποιήστε τη βοήθεια ειδικών και ανθρώπων οι οποίοι αντιμετωπίζουν την ίδια κατάσταση με σας, πιθανώς να έχουν περισσότερες εμπειρίες πάνω στο συγκεκριμένο θέμα.

    Alzheimer Ελλάς

    Η Ελληνική Εταιρεία Νόσου Alzheimer και Συγγενών Διαταραχών (Alzheimer Ελλάς) συστήθηκε στις 29/10/1995 ως Ν.Π.Ι.Δ. μη-κερδοσκοπικού χαρακτήρα. Σκοποί της είναι η δημιουργία δομών, υπηρεσιών και συνθηκών που βελτιώνουν την ποιότητα της ζωής των ασθενών με άνοια, αλλά και των περιθαλπόντων τους, η υποστήριξη της έρευνας, η προώθηση μέτρων πρόληψης και η βελτίωση της διάγνωσης της ασθένειας.
    Από την έναρξη λειτουργίας της εταιρείας έως και σήμερα, είναι μέλος της Παγκόσμιας αλλά και της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Alzheimer. Ως ενεργό μέλος των φορέων αυτών, συμμετέχει στα ετήσια Παγκόσμια και Ευρωπαϊκά συνέδρια, αντίστοιχα, με παρουσιάσεις εργασιών και ερευνών πάνω στο θέμα της άνοιας και κάθε 2 χρόνια διοργανώνει το Πανελλήνιο Συνέδριο της Άνοιας.
    Επιπλέον λειτουργούν δύο ακόμα παρόμοιες Μονάδες Νόσου Alzheimer, εκ των οποίων η πρώτη στεγάζεται στο Κ.Η.Φ.Η (Κέντρο Ημερήσιας Φροντίδας Ηλικιωμένων) στην Πυλαία σε συνεργασία με το Δήμο Θεσσαλονίκης, και η δεύτερη στο Χαρίσειο Γηροκομείο Θεσσαλονίκης στην Άνω Τούμπα σε συνεργασία με την Μητρόπολη Θεσσαλονίκης.
    Υπηρεσίες
    Οι Μονάδες Αντιμετώπισης Προβλημάτων Νόσου Alzheimer  απευθύνονται σε άτομα που πάσχουν από τη Νόσο Alzheimer ή κάποια άλλη μορφή άνοιας καθώς και στις οικογένειές τους. Στις μονάδες Νόσου Alzheimer πραγματοποιούνται ημερησίως θεραπευτικά προγράμματα – παρεμβάσεις σε ασθενείς με πρώιμη άνοια και με ήπια νοητική εξασθένηση,  καθώς και σε περιθάλποντες και τις οικογένειές τους. Μεταξύ άλλων, παρέχονται στους ασθενείς με άνοια και στις οικογένειες τους, οι ακόλουθες υπηρεσίες:
    - Εκτίμηση αναγκών, εκπόνηση και εφαρμογή εξατομικευμένων σχεδίων φροντίδας και αποκατάστασης για τους ασθενείς με άνοια.
    - Εκπαίδευση των ασθενών σε κοινωνικές και ατομικές δεξιότητες, όπως χρήση Η/Υ.
    - Θεραπευτικές παρεμβάσεις σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο, όπως λογοθεραπεία και φυσικοθεραπεία.
    - Ενημέρωση και ψυχολογική υποστήριξη των περιθαλπόντων και των οικογενειών τους.
    - Προγράμματα ενημέρωσης της κοινότητας για την καταπολέμηση του κοινωνικού στίγματος και των προκαταλήψεων που σχετίζονται με τις ψυχικές διαταραχές.
    - Διαχείριση των διαταραχών συμπεριφοράς και συναισθήματος (που προκαλούνται από την άνοια) με μη φαρμακευτικές παρεμβάσεις.
    Σημειώνεται πως όλες οι υπηρεσίες παρέχονται δωρεάν.
    Στην εταιρεία υπάρχει επίσης ομάδα κατ΄οίκον, η οποία αποτελείται από γιατρό, ψυχολόγο, κοινωνική λειτουργό και οδοντίατρο η οποία επισκέπτεται ασθενείς που αδυνατούν να μετακινηθούν η βρίσκονται στο τελευταίο στάδιο της νόσου.
    Λειτουργεί επίσης 24ωρη γραμμή βοήθειας, στον τηλεφωνικό αριθμό 2310-909000 όπου μπορεί το κοινό να απευθύνεται για να πάρει αξιόπιστες απαντήσεις σε θέματα άνοιας.