ΟΙ ΠΤΩΧΕΥΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟ 1821 ΕΩΣ ΣΗΜΕΡΑ

 

Πολιτικές εξελίξεις και ξένες επεμβάσεις

Του Άλκη Αντωνιάδη*  

 Η μελέτη της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας μας βοηθάει να ερμηνεύσουμε πιο αποτελεσματικά τα σημερινά φαινόμενα και να «προβλέψουμε» τις επερχόμενες πολιτικές εξελίξεις. Η εμπλοκή του διεθνούς παράγοντα στην εσωτερική ζωή της Ελλάδας, οικονομικής και πολιτικής, εμφανίζεται από τα πρώτα χρόνια της ελληνικής επανάστασης και συνεχίζεται ως τις μέρες μας. Η ευθύνη ωστόσο για τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις βαραίνει πρωτίστως την ελληνική ιθύνουσα τάξη ( αριστοκρατική και αστική) και τους πολιτικούς της εκπροσώπους που κυβέρνησαν αυτόν τον τόπο από τη μέρα της «ανεξαρτησίας» του μέχρι σήμερα.

Μπροστά στο ενδεχόμενο μιας πτώχευσης εξαιτίας του τεράστιου εξωτερικού δημόσιου χρέους είναι ανάγκη να αναμοχλεύσουμε τις αντίστοιχες περιπτώσεις του 19^ου κα του 20^ου αιώνα. Η πρώτη επίσημη ελληνική πτώχευση μας πηγαίνει πίσω στο 1827, πριν ακόμη αναγνωριστεί το « Βασίλειον της Ελλάδος», όταν η ελληνική διοίκηση του Ιωάννη Καποδίστρια αδυνατεί να πληρώσει τα τοκοχρεωλύσια των «δανείων της Ανεξαρτησίας». Έκτοτε, το ελληνικό αστικό κράτος θα κηρύξει πτώχευση τρεις ακόμη φορές ( 1843,1893/97,1932).

Οι πτωχεύσεις αυτές συνέβαλαν πάντοτε σε πολιτικές ανακατατάξεις και σε παρεμβάσεις των μεγάλων δυνάμεων. Παίρνοντας υπόψη αυτή την ιστορική εμπειρία η ελληνική αριστερά χρειάζεται να χαράξει μια νέα πολιτική που θα οδηγήσει τον ελληνικό λαό στην ανατροπή των σημερινών του αδιεξόδων.

Η πρώτη πτώχευση του 1827

Η αναγνώριση της ελληνικής ανεξαρτησίας  ήταν προϊόν των πολεμικών επιτυχιών των ελλήνων κυρίως από το 1821 ως το 1824, του φιλελληνικού κινήματος αλλά και του ανταγωνισμού  των μεγάλων δυνάμεων της εποχής. Το πρωτόκολλο του Λονδίνου του 1830 αποτελεί έναν «έντιμο» συμβιβασμό για τα συμφέροντα τους. Το νεοϊδρυθέν ελληνικό προτεκτοράτο υπήρξε δέσμιο του διεθνούς συστήματος ασφαλείας αλλά και του βρετανικού κυρίως χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου.

Οι χρηματοπιστωτικοί οίκοι του Λονδίνου εκχώρησαν το 1824 και 1825 τα περιβόητα «δάνεια της ανεξαρτησίας» με επαχθείς όρους για τους επαναστατημένους Έλληνες. Ένα μόνο μικρό ποσό από τα συνολικά ποσά των δανείων δαπανήθηκε για τις ανάγκες της επανάστασης. Το μεγαλύτερο σπαταλήθηκε στην προπληρωμή τόκων και προμηθειών, στα χρηματιστήρια της Ευρώπης ή σε παραγγελίες πολεμικού υλικού που ποτέ δεν έφτασε στην Ελλάδα!  Το πιο επαχθές  όμως μέτρο που προβλέπονταν για την αποπληρωμή των δανείων ήταν η υποθήκευση των « εθνικών κτημάτων» που είχαν εγκαταλειφθεί από τους Τούρκους ιδιοκτήτες τους.

Το 1827 ο Ιωάννης Καποδίστριας απευθύνει έκκληση στις μεγάλες δυνάμεις για χορήγηση νέου δανείου. Ο Κυβερνήτης υπολόγιζε ότι έτσι θα μπορούσε να ξεπληρώσει ένα μέρος των τόκων των προηγουμένων δανείων και με τα υπόλοιπα να ανορθώσει την κατεστραμμένη ελληνική οικονομία. Όμως η απάντηση ήταν αρνητική. Οι ξένοι δανειστές δεν είχαν διάθεση να παραχωρήσουν νέα δάνεια στους Έλληνες. Υπό αυτές τις συνθήκες και μπροστά στην αδυναμία εξυπηρέτησης των δανείων της ανεξαρτησίας η ελληνική διοίκηση οδηγείται στην πτώχευση.

Για την αντιμετώπιση της κατάστασης ο Καποδίστριας στράφηκε σ ένα εσωτερικό κυρίως πρόγραμμα ανοικοδόμησης της οικονομίας που προκάλεσε όμως την αντίδραση τόσο του εξαθλιωμένου λαού που ζητούσε την αναδιανομή των «εθνικών γαιών» όσο και των προκρίτων που αισθάνθηκαν ότι παραμερίζονται από τα κέντρα άσκησης της εξουσίας.

Η Βαυαρική μοναρχία:  η πτώχευση του 1843 και το κίνημα της 3^ης Σεπτεμβρίου

Για την διασπάθιση των «δανείων της ανεξαρτησίας» ευθύνονται ως ένα βαθμό και οι ίδιοι οι έλληνες καθώς  ένα τμήμα τους δόθηκε για την διεξαγωγή των εμφυλίων πολέμων στα χρόνια της επανάστασης. Θα πρέπει ωστόσο να αναγνωρίσουμε ότι η αποδοχή από τη μεριά τους των ληστρικών δανείων ήταν εν μέρει δικαιολογημένη με βάση τις πολεμικές συνθήκες, την διάλυση της οικονομίας και κυρίως την ανάγκη για διεθνή αναγνώριση.

Με την ίδρυση  του ελληνικού κράτους και την επιβολή του Όθωνα ως βασιλιά το 1832, οι μεγάλες δυνάμεις και η ξενόφερτη βαυαρική διοίκηση συνέχισαν την καταλήστευση του ελληνικού λαού.

Ο ερχομός του συνοδεύτηκε από εγγυήσεις για την παροχή δανείου 60 εκ. γαλλικών φράγκων ( που δεν είχε δοθεί το 1827). Μέχρι το 1833 είχαν εκχωρηθεί τα 2/3 του δανείου. Στην πραγματικότητα το ποσό που έφτασε και πάλι στην Ελλάδα ήταν πολύ μικρότερο  ενώ το μεγαλύτερο μέρος του δαπανήθηκε στο στρατό, την κρατική γραφειοκρατία και την εξυπηρέτηση των δανειακών υποχρεώσεων. Παράλληλα, τα «εθνικά κτήματα» συνέχιζαν να είναι υποθηκευμένα.

Μέχρι το 1843 η οικονομική ανάκαμψη δεν φαινόταν πουθενά. Η χώρα αδυνατούσε να εκπληρώσει το δημόσιο χρέος της. Οι ξένες δυνάμεις αρνήθηκαν να καταβάλουν την τρίτη δόση του δανείου του 1832. Ο Όθωνας αναγκάστηκε να κηρύξει επίσημη πτώχευση εκλιπαρώντας για νέες πιστώσεις.

Υπό τον φόβο της εισβολής των μεγάλων δυνάμεων και κάτω από την υπόδειξή τους προχωρεί στη μείωση των τακτικών δαπανών που περιλαμβάνει και περικοπές μισθών. Ο Βαυαρός βασιλιάς και οι σύμβουλοι του αφού πρώτα συντέλεσαν στην οικονομική παράλυση τους κράτους, στη συνέχεια προσπάθησαν να ικανοποιήσουν τον ξένο παράγοντα βάζοντας στην γκιλοτίνα τα συμφέροντα του ελληνικού λαού.

Η διάσκεψη που συνήλθε στο Λονδίνο έθεσε αυστηρούς όρους για την καταβολή των ελληνικών οφειλών, όρισε επιτροπή ελέγχου της ελληνικής οικονομίας και επέβαλε την εκχώρηση όλων των εθνικών πόρων για την εξυπηρέτηση των δανείων.

Η οικονομική κρίση, η χρεοκοπία και μια σειρά άλλων πολιτικών παραγόντων  έθεσαν τη βάση για την παρέμβαση στα πολιτικά πράγματα της χώρας ενός στρατιωτικού κινήματος που τύγχανε της υποστήριξης ή της ανοχής των πολιτικών κομμάτων και του ελληνικού λαού. Οι κινηματίες συμπύκνωσαν τα πολιτικά, οικονομικά και θεσμικά αιτήματα στην απαίτηση για παραχώρηση συντάγματος. Στις 3 Σεπτεμβρίου όταν υπογράφονταν στο Λονδίνο η συμφωνία για τις υποχρεώσεις της Ελλάδας ο λαός στην Αθήνα περικύκλωνε το παλάτι. Κάτω από αυτό το βάρος ο Όθωνας αναγκάστηκε να αποδεχθεί τη θέσπιση συντάγματος. Το σύνταγμα ψηφίστηκε τον Μάρτιο του 1844.

Το «δυστυχώς επτωχεύσαμεν» του Τρικούπη και ο πόλεμος του 1897

Το 1841 ο Βρετανός πρεσβευτής στην Ελλάδα sir Edmund Lyons δηλώνει : « Μια πραγματικά ανεξάρτητη Ελλάδα είναι παραλογισμός. Η Ελλάδα μπορεί να γίνει είτε Ρωσική είτε Αγγλική. Και αφού δεν πρέπει να γίνει ρωσική είναι ανάγκη να γίνει Αγγλική». Η δήλωση αυτή είναι ενδεικτική του τρόπου με τον οποίο οι ξένοι ιμπεριαλιστές αντιμετώπιζαν την ελληνική ανεξαρτησία και έμελε να περιγράψει το ιδιότυπο ημι-αποικιακό καθεστώς των επόμενων δεκαετιών.

Το 1854 ξεσπάει ο Κριμαϊκός πόλεμος ανάμεσα στην Ρωσία από τη μια και τους αγγλογάλλους από την άλλη. Η βαυαρική κυβέρνηση παρασυρμένη από ένα κλίμα εθνικισμού που καλλιεργήθηκε από την εποχή της « Μεγάλης ιδέας» του Κωλέττη σπεύδει να σταθεί στο πλευρό του τσάρου χωρίς να ζητήσει κανένα αντάλλαγμα εδαφικό ή οικονομικό. Η απάντηση των αγγλογάλλων είναι άμεση. Τον Μάιο της ίδιας χρονιάς στρατιωτικό σώμα αποβιβάζεται στον Πειραιά.

Οι σύμμαχοι προχωρούν σε μία άνευ προηγουμένου κατοχή της χώρας ενώ μέχρι το τέλος του πολέμου διορίζουν υπουργούς και ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις. Το 1857 συγκροτούν μαζί με ρώσους εκπροσώπους μια επιτροπή Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου που  είχε ως στόχο την εξεύρεση τρόπων για την πληρωμή των ελληνικών δόσεων του δανείου του 1832. Η επιτροπή αποφασίζει την εκχώρηση  των εσόδων του ελληνικού κράτους από τα κυβερνητικά μονοπώλια, τους φόρους του καπνού, τα έσοδα φορολόγησης και τους τελωνειακούς δασμούς. Παράλληλα, καταθέτει προτάσεις και υποδείξεις για την εξυγίανση των δημοσιονομικών και τον εκσυγχρονισμό της δημόσιας διοίκησης.

Από τη δεκαετία του 1860 και έπειτα, η ανάπτυξη της ελληνικής ναυτιλίας, βιομηχανίας και των τραπεζών οδηγούν στην πολιτική αφύπνιση της ελληνικής αστικής  τάξης. Τα νέα κοινωνικά στρώματα θα στρατευτούν πολιτικά γύρω από το κόμμα του Χαρίλαου Τρικούπη και οι παραδοσιακές κοινωνικές κάστες γύρω από τον Δηλιγιάννη .

Όταν ο Τρικούπης αναλαμβάνει την πρωθυπουργία το 1881 παρά τις προσπάθειες του για εξορθολογισμό της λειτουργίας του κράτους, στην οικονομική του πολιτική υπηρετεί πιστά τις ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου της εποχής. Την ίδια χρονιά στην Ελλάδα προσαρτάται η Θεσσαλία και η Άρτα. Το εξωτερικό χρέος μεγαλώνει λόγω και των οικονομικών αποζημιώσεων που χρειάζεται να καταβληθούν στην Τουρκία για την παραχώρηση των περιοχών αυτών.

Από το 1879 ως το 1890 η χώρα δανείζεται αλόγιστα ενώ αναγκάζεται να εκχωρεί σε δάνεια το 40 με 50% των εσόδων της. Ο κρατικός προϋπολογισμός τις χρονιές εκείνες είναι μονίμως ελλειμματικός και το ισοζύγιο πληρωμών αρνητικό. Τη δεκαετία του 1880 υπάρχει ραγδαία πτώση στις εξαγωγές του κύριου εξαγωγικού προϊόντος, της σταφίδας, εξαιτίας και της ανάκαμψης των γαλλικών εξαγωγών.  Η ελληνική οικονομία φτάνει στην κατάρρευση καθώς τα έσοδα από την εξαγωγή της σταφίδας διοχετεύονταν στην αποπληρωμή του εξωτερικού χρέους. Το 1893 ο Τρικούπης αναφωνεί στη βουλή το ιστορικό « Κύριοι, δυστυχώς επτωχεύσαμεν». Ακόμη μία πτώχευση του ελληνικού κράτους ήταν γεγονός.

Η χρεοκοπία οδήγησε στις πρώτες εργατικές κινητοποιήσεις και απεργίες με πιο σημαντική εκείνη των μεταλλωρύχων του Λαυρίου το 1896. Κυρίως όμως συνέβαλε στην ανάπτυξη μιας εθνικιστικής υστερίας που υποδαυλίζονταν από την «Εθνική Εταιρεία» και την ανοχή ή σύμπραξη της κυβέρνησης Δηλιγιάννη.

Ο Δηλιγιάννης προσπάθησε ανεπιτυχώς να έρθει σε συμφωνία με τους ξένους ομολογιούχους των δανείων για συμβιβασμό. Το 1896 ξεσπάει εξέγερση στην Κρήτη εναντίον της Οθωμανικής διοίκησης . Ο πρωθυπουργός, υπό την πίεση της «Εθνικής Εταιρίας» και της κοινής γνώμης ζητάει από τον βασιλιά Γεώργιο την αποστολή ελληνικών στρατευμάτων. Τα στρατεύματα φτάνουν στο νησί τον Φεβρουάριο του 1897. Η πύλη αντιδρά οργισμένα και στέλνει τον στρατό της κατά μήκος των ελληνοτουρκικών συνόρων ενώ οι μεγάλες δυνάμεις δεν συγκινούνται από τις ελληνικές απαιτήσεις. Αντίθετα αποφασίζουν τον ναυτικό αποκλεισμό της Κρήτης.

Η Ελλάδα ανέτοιμη από κάθε άποψη και θύμα του εθνικιστικού παραληρήματος της « Εθνικής εταιρείας», που ουσιαστικά ασκούσε την εξωτερική πολιτική, και των επικίνδυνων κυβερνήσεων υπέστη στρατιωτική πανωλεθρία από τον τουρκικό στρατό τον Μάιο του 1897. Ως αποτέλεσμα της ήττας αναγκάστηκε να πληρώσει πολεμικές αποζημιώσεις 4 εκ. τουρκικών λιρών και να δεχθεί νέο Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο για το διογκωμένο εξωτερικό της χρέος. Ο «Έλεγχος», εκτός από τη διαχείριση όλων των οικονομικών πόρων του κράτους ανέλαβε να καθορίζει και τη νομισματική πολιτική. Η εθνική κυριαρχία της χώρας είχε δεχθεί ακόμη ένα ισχυρό πλήγμα.

Η πτώχευση του 1932  και η δικτατορία του Μεταξά

Η πτώχευση του 1893/97 είχε ως αποτέλεσμα και την χρεοκοπία του παλιού πολιτικού συστήματος. Με το κίνημα στο Γουδί το 1909 και την επικράτηση του Βενιζέλου εγκαινιάζεται μια νέα περίοδος πολιτικής κυριαρχίας της ελληνικής αστικής τάξης. Το « κόμμα των Φιλελευθέρων» επαγγέλθηκε τον εκσυγχρονισμό του ελληνικού κράτους.

Η οικονομική του πολιτική ωστόσο δεν διαφοροποιήθηκε ιδιαίτερα από τις κυβερνήσεις του παρελθόντος ή από τα υπόλοιπα αστικά κόμματα της εποχής. Παρά τις επιτυχίες του στην εξωτερική πολιτική με την προσθήκη των «νέων χωρών» ύστερα από τους Βαλκανικούς πολέμους του 1912-13 και τον Α παγκόσμιο ο Βενιζέλος δεν επιχείρησε μια πραγματικά δίκαιη αναδιανομή του πλούτου προς όφελος της εργατικής τάξης και του λαού. Στα χρόνια των κυβερνήσεων του ( 1910-15, 1917-20, 1928-32) στηρίχθηκε κατά κόρον στον εξωτερικό δανεισμό. Από το 1923 ως το 1932 τα συνεχή δάνεια από το εξωτερικό αυξάνουν το ανυπέρβλητο πια δημόσιο χρέος ενώ το ισοζύγιο πληρωμών παρά τις όποιες προσπάθειες παραμένει αρνητικό.

Το 1929 ξεσπάει η παγκόσμια οικονομική κρίση ύστερα από το κραχ του χρηματιστηρίου της Νέας Υόρκης. Η κρίση είχε άμεσες συνέπειες στην οικονομία της Ελλάδας. Οι εξαγωγές καπνού, που είχε υποκαταστήσει τη σταφίδα ως κύριο εξαγωγικό προϊόν, μειώθηκαν δραματικά εξαιτίας της γερμανικής ύφεσης. Η Γερμανία αποτελούσε τον κύριο εισαγωγέα του ελληνικού καπνού.

Ένα χρόνο πριν, η χώρα είχε επανέλθει στον «κανόνα χρυσού» με σκοπό να προσελκύσει επενδύσεις  ξένων κεφαλαίων. Το 1932 όμως η υποτίμηση της στερλίνας και η κατάρρευση των παγκόσμιων αγορών αναγκάζουν την Ελλάδα να τον εγκαταλείψει. Στο μεταξύ η Αγγλία μέσω του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου και της Δημοσιονομικής Επιτροπής της Κοινωνίας των Εθνών επενέβαινε στις ελληνικές υποθέσεις προσπαθώντας να εξασφαλίσει τις οφειλές προς τους Βρετανούς τραπεζίτες.

Η δραχμή για να παραμείνει στον «κανόνα χρυσού» συνδέεται τώρα με το αμερικανικό δολάριο.  Το Σεπτέμβρη του 1931 προκαλείται πανικός με «φυγάδευση» στο εξωτερικό 3,6 εκ. δολαρίων από ιδιώτες και τράπεζες. Η κυβέρνηση αναζητά εναγωνίως νέα δάνεια χωρίς επιτυχία.  Η κατάσταση είναι πια μη αναστρέψιμη. Την άνοιξη του 1932 ο Βενιζέλος αναγκάζεται να εγκαταλείψει καθυστερημένα τον « χρυσό κανόνα» και να υποτιμήσει την δραχμή. Την πρωτομαγιά του 1932 ανακοινώνει στη βουλή την πτώχευση της Ελλάδας και την στάση πληρωμών του εξωτερικού χρέους.

Η στάση πληρωμών του χρέους  δεν είχε κατά βάση αρνητικά αποτελέσματα καθώς μειώθηκαν τα έξοδα του κράτους ενώ οι επόμενοι προϋπολογισμοί ήταν σχετικά ισοσκελισμένοι. Η κατάσταση ωστόσο παρέμενε δύσκολη για την εργατική τάξη και τους αγρότες. Η αύξηση της ανεργίας και τα φτηνά μεροκάματα που είχε επιβάλει ο Βενιζέλος οδήγησαν την εποχή εκείνη σε δεκάδες απεργίες που κορυφώθηκαν με την αιματοβαμένη πρωτομαγιά του 1936 στη Θεσσαλονίκη. Παράλληλα, οι φτωχοί αγρότες που υπέστησαν εκτεταμένες ζημιές από την οικονομική κρίση έβλεπαν την περαιτέρω ενίσχυση των εισοδημάτων των μεγαλογαιοκτημόνων.

Από το 1932 μέχρι το 1936 η πολιτική ζωή χαρακτηρίστηκε από την παρουσία βραχύβιων κυβερνήσεων και στρατιωτικών πραξικοπημάτων. Το αστικό πολιτικό σύστημα μπροστά στην αδυναμία του να διαχειριστεί όλα τα προηγούμενα χρόνια τις οικονομικές δυσκολίες είχε χάσει κατά πολύ το λαϊκό του έρεισμα. Η επιστροφή του βασιλιά Γεώργιου το 1935 έδωσε το έναυσμα για την άνοδο στην εξουσία του Ιωάννη Μεταξά, που εγκαθύδρισε τη στυγνή δικτατορία της 4^ης Αυγούστου 1936. Ο Μεταξάς επανέλαβε την αποπληρωμή του εξωτερικού χρέους και σύναψε νέα ασύμφορα δάνεια από την Αγγλία και τη Γερμανία προσδένοντας ακόμη περισσότερο τη χώρα στο άρμα του διεθνούς ιμπεριαλισμού.

Τότε και σήμερα

Από το τέλος του Β παγκοσμίου πολέμου ως σήμερα όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις στήριξαν το μοντέλο «ανάπτυξης» της οικονομίας στον εξωτερικό δανεισμό. Η παραγωγική βάση της χώρας συρρικνώθηκε ενώ οι φορολογικές μεταρρυθμίσεις απέβαιναν πάντοτε προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου και σε βάρος της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.

Το εξωτερικό δημόσιο χρέος εκτινάχθηκε για να φτάσει σήμερα στο 150% περίπου του Α.Ε.Π. Η είσοδος της χώρας στην Ε.Ε και την Ο.Ν.Ε δεν οδήγησε σε πλεονάσματα της ελληνικής οικονομίας και κατά συνέπεια σε μείωση του χρέους.

Η πακόσμια οικονομική κρίση του 2007 σε σχέση με την Ελλάδα κατέδειξε από τη μια μεριά την εξόφθαλμη αδυναμία του ελληνικού καπιταλιστικού συστήματος να ανταποκριθεί και από την άλλη την ανικανότητα της Ε.Ε να διαχειριστεί την κρίση προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων.

Η ύφεση που παρατηρήθηκε στην παγκόσμια οικονομία και το 1929 και το 2007 οδήγησε σε μεγαλύτερη φτώχεια και εξαθλίωση. Και αν την εποχή εκείνη ο παγκόσμιος καπιταλισμός υιοθέτησε τον « κευνσιανισμό» για να ανακάμψει, σήμερα, μπροστά στην κρίση απαντάει με ακόμη πιο βάρβαρα νεοφιλελεύθερα μέτρα.

Η σημερινή κατάσταση της Ελλάδας με την απόλυτη εξάρτηση από τους μηχανισμούς του Δ.Ν.Τ και της Ε.Ε εμφανίζει χαρακτηριστικές ομοιότητες με τις περιόδους των πτωχεύσεων του παρελθόντος. Τρεις είναι οι πιο βασικές :

-  Ο ανεξέλεγκτος επαχθής δανεισμός ως μοντέλο «ανάπτυξης» και το τεράστιο εξωτερικό χρέος

-    Οι απροκάλυπτες ξένες επεμβάσεις που ασκούν απόλυτο έλεγχο τόσο στην οικονομία όσο και στους πολιτικούς θεσμούς

-   Η δυσαρέσκεια του ελληνικού λαού απέναντι στο πολιτικό σύστημα.

Για μια νέα πολιτική

Όπως τονίστηκε προηγουμένως οι οικονομικές κρίσεις στο παρελθόν οδήγησαν σε κίνηση των μαζών. Όχι πάντοτε σε θετική κατεύθυνση.  Σήμερα, στο κατώφλι μιας νέας πτώχευσης, το πολιτικό σύστημα δείχνει να τραντάζεται συθέμελα. Η διοχέτευση ωστόσο της λαϊκής οργής δεν είναι καθόλου σίγουρο πως θα στραφεί σε προοδευτικούς και ανατρεπτικούς δρόμους. Εκεί ακριβώς θα πρέπει να εστιαστεί η πολιτική παρέμβαση της ελληνικής αριστεράς.

Πως δηλαδή θα καταφέρει να πείσει τον ελληνικό λαό να πάρει την κατάσταση στα χέρια του. Η απάντηση στη σημερινή κρίση δεν είναι πρωτίστως οικονομική αλλά πολιτική. Ο ελληνικός λαός με την πολιτική στήριξη της Αριστεράς είναι ο μόνος που μπορεί να ανατρέψει τα αστικά πολιτικά κόμματα και την ιδιότυπη κατοχή που έχουν επιβάλει η Ε.Ε και το Δ.Ν.Τ.

Πολιτικό καθήκον της ελληνικής αριστεράς είναι να θέσει επιτακτικά το αίτημα της στάσης πληρωμών του δημόσιου χρέους.  Παρά τις κινδυνολογίες περί αποκλεισμού των χωρών, που αρνήθηκαν να πληρώσουν τα παράλογα χρέη τους , από τις διεθνείς αγορές κάτι τέτοιο δεν επιβεβαιώθηκε από τα πρόσφατα παραδείγματα. Πιο χαρακτηριστικό είναι εκείνο των χωρών της Λατινικής Αμερικής κατά τη δεκαετία του 1980 που αντιστάθηκαν έμπρακτα στις απαιτήσεις του Δ.Ν.Τ

Ο αγώνας του ελληνικού λαού, παράλληλα, πρέπει να συνδεθεί με τους αγώνες της εργατικής τάξης στην Ευρώπη και σε ολόκληρο τον κόσμο. Μια ενδεχόμενη ανατροπή στην Ελλάδα θα επιφέρει πολλαπλασιαστικά οφέλη και στους εργαζόμενους των άλλων χωρών

Βασική τέλος, προϋπόθεση για την επίτευξη του σκοπού αυτού είναι η ενότητα των δυνάμεων της Αριστεράς. Απέναντι σ αυτές τις εξελίξεις είναι ανάγκη να συνειδητοποιήσουν όλες οι πλευρές της, προεξάρχοντος  του Κ.Κ.Ε, ότι ο πολυκερματισμός και η απομόνωση προσφέρουν τις καλύτερες υπηρεσίες στο ελληνικό κεφάλαιο και τους ξένους ιμπεριαλιστές.

Βιβλιογραφία

1. Η ιστορία του ελληνικού έθνους, τόμος ΙΒ
2. Η ιστορία του ελληνικού έθνους , τόμος ΙΓ
3. Χ. Τρικούπης, Η ιστορία της ελληνικής επαναστάσεως, τόμος Γ, Γιοβάνη, Αθήνα, 1978
4. Θ. Βερέμης- Γ. Κολιόπουλος , Ελλάς, η σύγχρονη συνέχεια, εκδ. Καστανιώτη, Αθήνα, 2006
5. Π. Τσακαλογιάννης, Σύγχρονη ευρωπαϊκή ιστορία, τόμος Α, Εστία Αθήνα, 2008
6. Ν. Σβορώνος, Επισκόπηση της νεοελληνικής ιστορίας, Θεμέλιο, Αθήνα, 2007
7. Richard Clogg, Συνοπτική ιστορία της Ελλάδας 1770-2000, Κάτοπτρο, Αθήνα, 2002
8. Mark Mazower, Η Ελλάδα και η οικονομική κρίση του μεσοπολέμου, ΜΙΕΤ, Αθήνα, 2002
9. Gunnar Hering, Τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα 1821-1936, τόμος Α, ΜΙΕΤ, Αθήνα, 2004
10. Gunnar Hering, Τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα 1821-1936, τόμος Β, ΜΙΕΤ, Αθήνα, 2004
11. Α. Ελεφάντης, Η επαγγελία της αδύνατης επανάστασης, Θεμέλιο, Αθήνα, 1999

 

 πηγή:iskra

* Το παρόν κείμενο είναι μια περίληψη ενός αναλυτικότερου άρθρου βασισμένου σε πηγές της ελληνικής βιβλιογραφίας

10 παράξενα φαινόμενα του μυαλού

 

Όλοι έχουμε μια εμπειρία από διάφορα συναίσθηματα και σκέψεις που βιώνουμε περιστασιακά. Μερικά πράγματα που λέμε ή κάνουμε, την ίδια στιγμή έχουμε την αίσθηση ότι τα έχουμε ξαναπεί ή ότι τα έχουμε ξανακάνει. Νιώθουμε ότι έχουμε ξαναζήσει τη στιγμή ή ότι γνωρίζουμε τι θα πει ο άλλος πριν το πει, και άλλα παρόμοια.
Ας δούμε τα 10 πιο παράξενα φαινόμενα που συμβαίνουν κάποιες στιγμές στο μυαλό μας!
1) Deja vu
Το Déjà vu είναι η εμπειρία του να έχετε βιώσει ή δει μια νέα κατάσταση στο παρελθόν. Να νιώσετε σαν το γεγονός να έχει ήδη συμβεί ή να επαναλαμβάνεται. Η εμπειρία συνήθως συνοδεύεται από μια έντονη αίσθηση οικειότητας και μια αίσθηση παραδοξότητας ή παραξενιάς. Η “προηγούμενη” εμπειρία συνήθως αποδίδεται σε ένα όνειρο, αλλά μερικές φορές υπάρχει μια σταθερή αίσθηση ότι έχει πραγματικά συμβεί στο παρελθόν.
2) Deja Vecu
Το Déjà vécu είναι αυτό που οι περισσότεροι άνθρωποι δοκιμάζουν όταν νομίζουν ότι βιώνουν το deja vu. Déjà vu είναι η αίσθηση που έχει κάποιος όταν έχει δει κάτι πριν, ενώ déjà vécu είναι η εμπειρία του να έχει δει ένα γεγονός στο παρελθόν, αλλά με μεγάλη λεπτομέρεια, όπως το να αναγνωρίσει μυρωδιές και ήχους. Αυτό, επίσης, συνήθως συνοδεύεται από μια πολύ ισχυρή αίσθηση γνώσης για το τι πρόκειται να γίνει στη συνέχεια.
3) Deja Visite
Το Déjà visite είναι μια λιγότερο κοινή εμπειρία και περιλαμβάνει μια παράξενη γνώση ενός νέου τόπου. Για παράδειγμα, ίσως γνωρίζετε την τοποθεσία γύρω σας (μια νέα πόλη ή ένα τοπίο) παρά το γεγονός ότι ποτέ δεν την έχετε επισκεφτεί. Γνωρίζετε, δηλαδή, ότι είναι αδύνατο για σας να έχετε αυτή τη γνώση και όμως την έχετε.

4) Deja Senti
Το Déjà senti είναι το φαινόμενο του να έχεις ήδη νιώσει κάτι. Η φράση “αυτό το έχω ξανανιώσει” αποτυπώνει απόλυτα το Deja Senti. Αυτό είναι αποκλειστικά και μόνο ένα ψυχικό φαινόμενο και σπάνια παραμένει στη μνήμη μας αργότερα. Αρκετοί επιληπτικοί ασθενείς βιώνουν συχνά το deja senti.
5) Jamais Vu
Το Jamais Vu περιγράφει μια γνώριμη κατάσταση την οποία δεν αναγνωρίζουμε. Συχνά θεωρείται ότι είναι το αντίθετο του déjà vu. Ο παρατηρητής δεν αναγνωρίζει την κατάσταση αν και είναι γνωστό ότι παρευρισκόταν σε αυτή. Όπως όταν ένα άτομο προς στιγμήν δεν αναγνωρίζει ένα πρόσωπο, μια λέξη, ή έναν τόπο παρά το γεγονός ότι στην ουσία τα γνωρίζει.
6) Presue Vu
Το Presque Vu είναι πολύ παρόμοιο με την αίσθηση στην “άκρη της γλώσσας”. Όταν κάποιος είναι έτοιμος να πει μια λέξη αλλά κολλάει το μυαλό του και δεν του βγαίνει.
7) L’esprit de l’escalier
L’esprit de l’escalier είναι όταν μας έρχεται μια ιδέα, μια έξυπνη σκέψη όταν είναι πολύ αργά. Είναι το γνωστό σε εμάς “κατόπιν εορτής”.

8 ) Capgras Delusion
Το Capgras Delusion είναι το φαινόμενο κατά το οποίο ένα άτομο πιστεύει ότι ένας στενός φίλος ή ένα μέλος της οικογένειας του έχει αντικατασταθεί από ένα πανομοιότυπο και αναζητεί αυτόν που τον εξαπάτησε. Αυτή την αυταπάτη την συναντάμε σε άτομα που πάσχουν από σχιζοφρένεια.
9) Fregoli Delusion
Το Fregoli Delusion είναι ένα σπάνιο φαινόμενο του εγκεφάλου στο οποίο ένα άτομο έχει την πεποίθηση ότι διαφορετικοί άνθρωποι είναι το ίδιο πρόσωπο σε ποικίλες μεταμφιέσεις. Συχνά συνδέεται με την παράνοια και την πεποίθηση ότι το άτομο που είναι μεταμφιεσμένο προσπαθεί να τους καταδιώξει.
10) Prosopagnosia
Η Prosopagnosia είναι ένα φαινόμενο στο οποίο ένα άτομο αδυνατεί να αναγνωρίσει πρόσωπα των ανθρώπων ή αντικειμένων που έπρεπε να γνωρίζει. Οι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν αυτή τη διαταραχή είναι συνήθως σε θέση να χρησιμοποιούν άλλες αισθήσεις τους για να αναγνωρίσουν τα άτομα – όπως αρώματα ενός προσώπου, το σχήμα ή το στυλ των μαλλιών τους, τον ήχο της φωνής τους, ή ακόμα και το περπάτημα τους. Μια κλασική περίπτωση αυτής της διαταραχής παρουσιάστηκε σε ένα βιβλίο το 1998 που ονομάζεται “Ο άνθρωπος που μπέρδεψε τη σύζυγό του με ένα καπέλο».

πηγή: http://www.otherside.gr

Το παζλ της στημένης χρεοκοπίας από ΓΑΠ και Σόρος

 
"Τα πιο φλογερά μέρη στην κόλαση προορίζονται για εκείνους που, σε καιρούς μεγάλης ηθικής κρίσης, διατήρησαν την ουδετερότητά τους"

Δάντης "Κόλαση" (εκδ. Ζαχαρόπουλος)

Απεχθάνομαι τις συνομωσίες, Νεφελίμ και λοιπά. Οπου υπάρχει χρήμα δεν υπάρχουν συνομωσίες, Μπίλντεμπεργκ κι άλλα αφελή. Δεν ξυπνάνε κάποιοι και θέλουν το κακό μας, τα πάντα είναι το χρήμα. Υπάρχουν φυσικά σχέδια και τρόποι να βγάλει κάποιος λεφτά από το μηδέν (CDS) αλλά πρέπει να θέλει και το θύμα να είναι... θύμα. Νομίζω ότι έχουμε όλοι μας πλέον την κρίση, να βλέπουμε πίσω από τις λέξεις.
O ΓΑΠ κι ο Σόρος έχουν συναντηθεί πολλές φορές στο παρελθόν και δεν είναι κρυφό, ούτε σκευωρία.
Ο Σόρος διακινεί το 95% των CDS σε όλο τον κόσμο (Wall street Journal, Businessweek). Ενας προσωπικός του φίλος, γίνεται Πρωθυπουργός σε μια χώρα, και μετά από 6 μήνες η χώρα αυτή μετατρέπεται στον Παράδεισο των CDS! Μιλάμε για τρελά δισεκατομμύρια! Οποιος είχε οποιαδήποτε εσωτερική πληροφόρηση, για το τί θα συμβεί σε αυτή τη χώρα, έβγαλε τεράστια ποσά, ποσά που αντιστοιχούν σε ΑΕΠ ολόκληρων κρατών!
Ποιά είναι η αυτή χώρα;
Στο Παράρτημα στο τέλος μπορείτε να δείτε το αναλυτικότατο ημερολόγιο της προδοσίας.
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2009
Αποκαλύπτει στο βιβλίο του "Untermstrich" ο πρώην υπουργός οικονομικών Peer Steinbruck, ότι τον Ιανουάριο του 2009 συναντήθηκε με τον κ. Παπανδρέου όταν ήταν αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο Βερολίνο και αφού συζήτησαν για τα δημοσιονομικά και ειδικότερα για το έλλειμμα ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ του είπε ότι «πλέον δεν είναι σίγουρος εάν πραγματικά θέλει να κερδίσει τις εκλογές».
ΜΑΡΤΙΟΣ 2009
Ο Καραμανλής προσπαθεί να πάρει μέτρα, αλλά ο ΓΑΠ υποσκάπτει την προσπάθεια, δημιουργώντας αδιέξοδο! Από τον Αύγουστο 2009 μάλιστα, εκβιάζει με την Εκλογή Προέδρου!
ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2009
Η ΕΚΤ εντόπισε για πρώτη φορά συναλλαγή swap με ασυνήθεις όρους τον Απρίλιο του 2009, επτά μήνες πριν ξεσπάσει η ελληνική κρίση σύμφωνα με το σημείωμα της 3/3. Σύμφωνα, δε, με το Μπλούμπεργκ «είναι εντελώς αδιευκρίνιστο εάν τότε η ΕΚΤ έκανε κάτι για να διερευνήσει το θέμα περαιτέρω». Διευκρινίζεται πως η Ελλάδα προχώρησε σε ένα μεγάλο αριθμό ιδιωτικών και εκτός αγοράς συναλλαγών με swaps από το 2001 ως το 2007, σύμφωνα με έκθεση της Eurostat της 15/11.
Το Bloomberg News κατέθεσε αγωγή (στις 21/12/2010) εναντίον της ΕΚΤ, ζητώντας την δημοσιοποίηση εγγράφων που δείχνουν πως η Ελλάδα χρησιμοποίησε παράγωγα προκειμένου να αποκρύψει το δημόσιο έλλειμμά της με αποτέλεσμα να πυροδοτηθεί έτσι η κρίση κρατικών χρεών στην περιοχή.

Τα έγγραφα δείχνουν πως η Ελλάδα χρησιμοποίησε τα swaps για να αποκρύψει τον δανεισμό της, σύμφωνα με το συνημμένο εξώφυλλο της 3/3 στα δύο έγγραφα που περιήλθε στην κατοχή του Bloomberg News. Ο πρόεδρος της ΕΚΤ, Jean-Claude Trichet, παρακράτησε τα έγγραφα μετά την διάσωση των 110 δισ. ευρώ της Ελλάδας από τον μηχανισμό ΕΕ-ΔΝΤ!
Η αγωγή ζητά από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο στο Λουξεμβούργο να ανατρέψει την απόφαση της ΕΚΤ να μην αποκαλύψει δύο εσωτερικά έγγραφα που ετοιμάσθηκαν φέτος για το εξαμελές εκτελεστικό συμβούλιο της στη Φραγκφούρτη.
Bloomberg Sues ECB to Force Disclosure of How Greece's Swaps Hid Deficit

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2009
Από τον Σεπτέμβριο του 2009 πριν τις εκλογές ο Προβόπουλος ενημερώνει τα κόμματα για το πρόβλημα του χρέους.

Παρ' όλα αυτά ο κ. Γ.Α. Παπανδρέου βάζει προεκλογικά το κάλπικο σύνθημα "Λεφτά Υπάρχουν"! Υστεροβουλο; Ο νοών ...;
Το ΠΑΣΟΚ γνώριζε τη κατάσταση της οικονομίας πριν αναλάβει την εξουσία.
Στην Αρχή λοιδόρησαν, κατά την πάγια προπαγάνδα του ΠΑΣΟΚ, αλλά είχαμε κι άλλες δηλώσεις και μάλιστα μερικές μέρες μετά την ΔΕΘ!
Ο αρμόδιος Επίτροπος Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων κ. Αλμούνια, στις 14 Σεπτεμβρίου 2009 έκανε δημόσια ανακοίνωση, στην οποία επεσήμαινε τα ακόλουθα:

«Όλα τα κόμματα και οι πολιτικοί ηγέτες που συμμετέχουν στις εκλογές και είναι πιθανόν να αναλάβουν τα ηνία της χώρας μετά τις εκλογές, γνωρίζουν την κατάσταση. Η νέα ελληνική κυβέρνηση - όποια κι αν είναι αυτή - θα πρέπει να ενημερώσει στα τέλη Οκτωβρίου την Επιτροπή για την πολιτική που σκοπεύει να ακολουθήσει σε ό,τι αφορά τη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος, ώστε το Νοέμβριο να προβούμε σε μια αξιολόγηση, προκειμένου να διακριβώσουμε κατά πόσον έχει ληφθεί αποτελεσματική δράση για την επίτευξη των στόχων για τη μείωση του ελλείμματος. Με βάση αυτή, θα λάβουμε στις αρχές του επόμενου χρόνου τις αναγκαίες αποφάσεις, ώστε να προχωρήσει η διαδικασία που προβλέπει το Σύμφωνο Σταθερότητας».

ΠΗΓΗ: Το βιβλίο του Γιάννη Παπαθανασίου "Με τη γλώσσα των αριθμών, Η αλήθεια για την οικονομία"

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2009
Τον Οκτώβριο 2009 αποφασίζουν να προσφύγει η χώρα στο Διεθνές Νομισματικά Ταμείο όπως δηλώνει ο υφυπουργός Σαχινίδης στον Δελαστίκ.

Όμως, ούτε τα spread δικαιολογούσαν την προσφυγή, ούτε και το ίδιο το έλλειμμα από μόνο του, την στιγμή που άλλες χώρες είναι σε χειρότερη μοίρα. Το ΠΑΣΟΚ είναι ανέτοιμο να αναλάβει την εξουσία και κράτος σταματάει να λειτουργεί, με τις "νέες ιδέες" του ΓΑΠ, βιογραφικά, συνεντεύξεις και συζητήσεις επί συζητήσεων με ειδικούς από το εξωτερικό. Δημόσιες υπηρεσίες είναι ακέφαλες για μήνες.
Πως θα πήγαιναν την χώρα στο ΔΝΤ;
Η παραδοχή αυτή του κ. Σαχινίδη μας οδηγεί σε τρία ακόμη συμπεράσματα.
Πρώτον γιατί τόση σπουδή να πάμε στο ΔΝΤ όταν δεν μπορεί να δώσει πάνω από 30 δισ.; Υπήρξε αντάλλαγμα ή άλλο όφελος που δεν το ξέρουμε;
Δεύτερον εξηγεί και δικαιολογεί την αντίδραση της κ. Μέρκελ! Την έφεραν προ τετελεσμένων. Πριν πάρουν μέτρα, πριν προσπαθήσουν να ορθοποδήσουν την Οικονομία, της πήγαν το πακέτο ΔΝΤ! Και μετά με υποκριτικό τρόπο για Οσκαρ μιλούσαν για την "δήθεν" απειλή στην προσφυγή στο ΔΝΤ αν δεν δώσει τα λέφτα η Ευρώπη!
Ο ΓΑΠ και οι Αμερικανοί σύμβουλοί του όμως, γνώριζαν πολύ καλά ότι η αμφισβήτηση του Μάαστριχτ θα επισύρει την οργή και αντίδραση της Γερμανίας.
Πρώτον, οι Γερμανοί έκαναν τα στραβά μάτια σε αποκρύψεις στοιχείων από χώρες που δεν τα έβγαζαν πέρα για να μην διαταραχθεί η ευρωζώνη, αλλά δεν θα ανέχονταν ανοιχτή αμφισβήτηση της συνθήκης.Η ανακοίνωση μεγάλου ελλείμματος και η άρνηση να πάρει μέτρα, ήταν αυτό ακριβώς: ανοιχτή αμφισβήτηση του Μάαστριχ και προκάλεσε την ελληνογερμανική κρίση.
Δεύτερον, οι αγορές που μέχρι τότε υπέθεταν ότι πίσω από όλη την ευρωζώνη στέκεται η Γερμανία αναστατώθηκαν όταν είδαν τη ρήξη Ελλάδος - Γερμανίας που σήμαινε ότι δεν θα κάλυπταν την Ελλάδα οι Γερμανοί.
Τρίτον και ποιο "ύποπτο" ήταν η αιτιολόγηση της Προσφυγής! Η Ελλάδα πιεζόταν από την εξωτερική κρίση αλλά κι από το δικό της εσωτερικό χρέος, αλλά το εγχώριο τραπεζικό σύστημα κι η αγορά, παρά τις διαρθρωτικές αλλαγές που χρειαζόντουσαν, δεν αντιμετώπιζε προβλήματα. Οι τραπεζικές επισφάλειες ήταν από τις χαμηλότερες στην Ευρώπη, οι τράπεζες εύρωστες ενώ και η αγορά ακινήτων μόνο "φούσκα" δεν μπορεί να χαρακτηριστεί, το αντίθετο οι Έλληνες όντας μετρημένοι, ήταν, κατά την συντριπτική πλειοψηφία τους, προσεκτικοί. Αντίθετα δηλαδή με τους Ισλανδούς όπου πτώχευσαν οι ίδιες οι Τράπεζες ή τους Ιρλανδούς που έσκασε η φούσκα στην Αγορά Ακινήτων και συμπαρέσυρε ολόκληρη την Χώρα! Ενώ οι μεν Ισλανδοί με δημοψήφισμα (98%!) έδιωξαν τους Πιστωτές τους, ενώ οι Ιρλανδοί έκαναν ό,τι μπορούσαν να αποφύγουν την εξωτερική βοήθεια, δανειζόμενοι με αστρονομικά επιτόκια μέχρι το θέρος του 2011!
Παραδόξως η Ελληνική Κυβέρνηση αντί να προσπαθήσει να αποφύγει την πίεση των Αγορών έκανε το πάν να παρουσιάσει την Οικονομική Κατάσταση της Ελλάδος, ακόμη χειρότερη από ότι ήταν!
Θα μπορούσε δηλαδή είτε να κάνει απογραφή, και να δηλώσει έστω και μικροκομματικά, ότι παρέλαβε καμένη γη, αλλά τουλάχιστον να έχει μια καθαρή εικόνα των οικονομικών της χώρας, είτε να απαλείψει τις όποιες παρατυπίες, αν υπήρχαν, της προηγουμένης κυβέρνησης και να παρουσιάσει τις πραγματικές διαστάσεις των αριθμών.
Έκανε κάτι χειρότερο! Μαγείρεψε τα μεγέθη του Προϋπολογισμού για να παρουσιάσει την όσο την δυνατόν χειρότερη εικόνα των Οικονομικών! Αυτό από μια κυβέρνηση που θέλει να σώσει την Χώρα! Έχουμε συνηθίσει στην Ελλάδα την μικροπολιτική, αλλά αυτό δεν στρεφόταν κατά την ΝΔ μόνο, αλλά κατά ολόκληρης της Χώρας!
Τι ακριβώς έκαναν;
Πιο συγκεκριμένα το δημόσιο έλλειμμα διογκώθηκε με τις εξής ενέργειες:

• Η κυβέρνηση, το τελευταίο τρίμηνο του 2009 προχώρησε σε επιστροφές φόρων ύψους 1,5 δισ. ευρώ, ενώ τις πάγωσε από τον Ιανουάριο. Ακόμη και στο πρώτο εννεάμηνο του 2010 και ενώ προηγήθηκαν έντονες διαμαρτυρίες από το σύνολο του επιχειρηματικού κόσμου, οι επιστροφές φόρων υπολείπονταν κατά 200 εκατ. ευρώ περίπου, σε σχέση με το 2009.
• Η κυβέρνηση, το τελευταίο τρίμηνο του 2009 και μάλιστα τις τελευταίες ημέρες του έτους, πλήρωσε 1,2 δισ. ευρώ για χρέη νοσοκομείων, χωρίς να κάνει την αναγκαία διαπραγμάτευση
• με τους προμηθευτές για να περιορίσει την οφειλή.
• Η κυβέρνηση, το τελευταίο τρίμηνο του 2009 αύξησε τις δαπάνες για εξοπλιστικά προγράμματα κατά 0,7 δισ. ευρώ.
• Η κυβέρνηση, το τελευταίο τρίμηνο του 2009 δαπάνησε 0,5 δισ. ευρώ για την πρώτη δόση του επιδόματος αλληλεγγύης.
• Η κυβέρνηση, το τελευταίο τρίμηνο του 2009 μετέθεσε για το 2010 την είσπραξη του ΕΤΑΚ που αναλογούσε στο 2009, ύψους 0,6 δισ. ευρώ.
• Η κυβέρνηση, το τελευταίο τρίμηνο του 2009 αύξησε κατά 0,2 δισ. τις δαπάνες για το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, σε σχέση με τις ήδη αυξημένες προβλέψεις του Προγράμματος Σταθερότητας. Την ίδια στιγμή, τα επίσημα στοιχεία δείχνουν, ότι στο 9μηνο Ιανουαρίου - Σεπτεμβρίου του 2010 περιέκοψε τις πληρωμές για το ΠΔΕ κατά 30,3% σε σχέση με το 2009, προκειμένου να εμφανίσει ότι το έλλειμμα μειώθηκε.
• Η κυβέρνηση, το τελευταίο τρίμηνο του 2009 κατήργησε τις ρυθμίσεις για τους ημι-υπαίθριους (που επανέφερε αργότερα), την επιβολή φόρου στα λαχεία, το ξυστό και τα σκάφη αναψυχής (που επίσης επανέφερε αργότερα) χάνοντας έτσι έσοδα 2,2 δισ. ευρώ.
• Η κυβέρνηση, το τελευταίο τρίμηνο του 2009 αύξησε τις δαπάνες για οδοιπορικά, τις λειτουργικές δαπάνες και προμήθειες του Δημοσίου κατά 0,7 δισ. ευρώ επιπλέον των δαπανών που θα έκανε αν διατηρούσε το ρυθμό του πρώτου 9μήνου.
• Η κυβέρνηση, το τελευταίο τρίμηνο του 2009 και ενώ κατηγορεί τη Νέα Δημοκρατία για δήθεν κατάρρευση του φορο-εισπρακτικού μηχανισμού, .έχασε κυριολεκτικά κάθε έλεγχο στα έσοδα .Η υστέρηση εσόδων στο 9μηνο Ιανουαρίου - Σεπτεμβρίου 2009 σε σχέση με το 2008 ήταν 1,1 δισ. ευρώ. Μόνο στο τελευταίο τρίμηνο του έτους ξεπέρασε τα 2 δισ. ευρώ, για να φθάσει στο σύνολο του έτους περίπου στα 3 δισ. ευρώ! Δηλαδή, στο τελευταίο τρίμηνο οι απώλειες εσόδων ήταν διπλάσιες από ό,τι στο 9μηνο που ήμασταν κυβέρνηση. Αν η κυβέρνηση κατάφερνε να διατηρήσει τις, έστω και μη ικανοποιητικές κατά το ΠΑΣΟΚ, επιδόσεις της ΝΔ στο διάστημα που είχε την ευθύνη, (αν για παράδειγμα δεν καθυστερούσε τρεις μήνες να τοποθετήσει γενικό γραμματέα στο υπουργείο Οικονομικών) τότε ο προϋπολογισμός θα είχε επιπλέον έσοδα 1,7 δισ. ευρώ.

ΠΗΓΗ: Το βιβλίο του Γιάννη Παπαθανασίου "Με τη γλώσσα των αριθμών, Η αλήθεια για την οικονομία"

ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2009
Οι συμβουλές των ειδικών ποιές ήταν;
Από τα γεγονότα μπορούμε να βγάλουμε τα συμπεράσματα μας. Ένας από τους συμβούλους ήταν κι ο Soros.
Στις 7/11/2009 Επισκέπτεται τον ΓΑΠ ο Σόρος. (Καθημερινή, Βήμα)

ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2009
Στις 8 Δεκεμβρίου 2009 ο διεθνής οίκος αξιολόγησης Fitch Ratings προχωρά στην υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της Ελλάδας σε «ΒΒΒ+» από «Α-».
Στις 10 Δεκεμβρίου 2009, τρεις μέρες μετά, έγινε κάτι ακόμη χειρότερο: Η Τράπεζα της Ελλάδος αποφάσισε να μην επιβάλλονται κυρώσεις σε όποιον κερδοσκόπο δεν έδινε τα ομόλογα στον αγοραστή τους μετά τη λήξη των δέκα ημερών! Άρχισε το Σορτάρισμα!

Ερώτηση της Βάσω Παπανδρέου για το θέμα!

Ακολούθησαν στα ΜΜΕ οι ακατανόητες, τότε, δηλώσεις των στελεχών ΠΑΣΟΚ του τύπου "δεν υπάρχει σάλιο", "Τιτανικός". Τα sread από 160 πριν τις εκλογές εκτοξεύονται!
Όπως στις 11 Δεκεμβρίου που είπε ότι είμαστε διεφθαρμένοι από την κορυφή ως τα νύχια!
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2010Παρά όμως την σπέκουλα του Πρωθυπουργού και το πόλεμο που έκανε εναντίων της ίδια του της χώρας (δεν εννοώ τις ΗΠΑ) το Ιανουάριο μπορέσαμε πάλι Exclamation mark να δανειστούμε, χωρίς εξωτερική βοήθεια!
Το μνημόνιο δεν ήταν αναπόφευκτο ούτε σε εκείνη τη δεδομένη χρονική στιγμή! Η Ελλάδα δεν είχε παρά να επαναλάβει τη διεργασία που οδήγησε στον επιτυχή δανεισμό 8 δις ευρώ, με προσφορά 25 (ναι, είκοσι πέντε!) δις ευρώ, την 25η Ιανουαρίου 2010.
Πέντε ημέρες μετά στις 30 Ιανουαρίου 2010 δίνει συνέντευξη στο Euronews και μας λέει διεφθαρμένους!
Πως δανειστήκαμε στις 25 Ιανουαρίου; Τι είχε συμβεί ακριβώς τότε;
Με την εγκληματική μετεκλογική αδράνεια της κυβέρνησης Παπανδρέου, να μην παίρνει μέτρα, παρά το υψηλό έλλειμμα (ας θυμηθούμε ξανά το «ξεκολλήστε» του Σαμαρά), η χώρα είχε φθάσει και τότε σε οριακό σημείο σχετικά με τη δυνατότητα δανεισμού της. Οι αγορές αμφισβητούσαν ανοικτά την πιστοληπτική μας ικανότητα. Το spread είχε πάρει για τα καλά την ανηφόρα.
Μπροστά σε αυτή την κατάσταση, ο Οργανισμός Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους, ήλθε σε συμφωνία με πέντε σημαντικές τράπεζες, τις οποίες όρισε (έναντι αδρής προμήθειας) αναδόχους της έκδοσης 5ετών ομολόγων, που προγραμμάτισε για τις 25 Ιανουαρίου, υπό τον όρο να εγγυηθούν την αγορά ενός ελαχίστου ποσού ομολόγων από τη δημοπρασία, ύψους 500 έως 600 εκατ. ευρώ η κάθε μία. Με δεδομένο ότι το Δημόσιο ζητούσε 3 με 5 δις από τη δημοπρασία, η εγγύηση που έδιναν οι ανάδοχοι εξασφάλιζε ουσιαστικά την επιτυχία της δημοπρασίας, προτού αυτή ξεκινήσει.
Η ίδια η παροχή εγγύησης από μεγάλες διεθνείς τράπεζες ήταν μια τέλεια ψήφος εμπιστοσύνης στο ότι δεν θα χρεοκοπούσε η οικονομία μας, που προκάλεσε μεγάλο αγοραστικό ενδιαφέρον και σε άλλους. Έτσι, από την αρχή της δημοπρασίας, και μέχρι τη λήξη της, το μεσημέρι της ίδιας ημέρας, τα ελληνικά ομόλογα είχαν γίνει ανάρπαστα. Σύνολο προσφορών: 25 δις! Σε μία ημέρα! Για μία μόνον δημοπρασία ομολόγων!
Με τεσσεράμισι τέτοιες δημοπρασίες καλύπταμε τα 110 δις, που «εξασφάλισε» (για τρία χρόνια και σε πολλές δόσεις) ο «εθνοσωτήρας» ΓΑΠ, υποθηκεύοντας το παρόν και το μέλλον της χώρας!

ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2010
Ξαναβγαίνει στην υψηλής ακροαματικότητας εκπομπή της Αμανπούρ στο CNN, μήπως και δεν το άκουσαν καλά αυτοί που μας δάνεισαν ! Μας εμπιστεύτηκαν τα λεφτά τους κι ο ΓΑΠ βγαίνει στο CNN και λέει ότι είμαστε ΚΛΕΦΤΕΣ!

Στις 19 Φεβρουαρίου ορίστηκε ως επικεφαλής του ΟΔΔΗΧ (Oργανισμός Διαχείρησης Δημοσίου Χρέους) ο Πέτρος Χριστοδούλου. Ποιός είναι αυτός;Ας διαβάσουμε τι γράφει η Le Monde:

"Στην Ευρώπη, η Goldman Sachs προσλαμβάνει ισχυρούς για να εδραιώσουν την εξουσία της.Ο Πέτρος Χριστοδούλου δεν ενδιαφέρεται για τα κομπλιμέντα από όπου και να προέρχονται αυτά. Από όταν ήταν έφηβος, αυτός ο πρώτος μαθητής της τάξης άκουγε τα καλύτερα για το πρόσωπο του. Στις 19 Φεβρουαρίου ορίστηκε ως επικεφαλής του ΟΔΔΗΧ και βρίσκεται σήμερα στην πρώτη γραμμή.Ωστόσο, ο πρώην επικεφαλής της διαχείρισης διαθεσίμων της Τράπεζας της Εθνικής Τράπεζας βρίσκεται στο επίκεντρο της έρευνας, που διατάχθηκε από την FED, για τις συμβάσεις που υπογράφηκαν για το ελληνικό χρέος και σχετίζονται με την Goldman Sachs και άλλους οίκους.Ο νεοϋρκέζικος οίκος φαίνεται ότι πληρωνόταν για την παροχή συμβουλευτικών υπηρεσιών στην ελληνική κυβέρνηση, κερδοσκοπώντας στο χρέος της χώρας...;"

ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2010
Το Σάββατο 18 Απριλίου νωρίς το πρωί, όμως, δηλαδή τρεις μέρες πριν την έναρξη των συζητήσεων της ελληνικής κυβέρνησης με τους τοποτηρητές του ΔΝΤ (και τους Ευρωπαίους παρατρεχάμενους της Κομισιόν και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας) φτάνει στην Αθήνα ο μετρ της θεσμοθετημένης παγκόσμιας κερδοσκοπίας Τζ. Σόρος.

ΜΑΙΟΣ 2010
Από τις 2 Μαρτίου λοιπόν, αποκαλύφθηκε η κρυφή αναφορά της Goldman Sachs που περιέγραφε ξεκάθαρα τους λόγους για τους οποίους η Μέρκελ τηρούσε αυτή την σκληρή στάση έναντι της Ελλάδας. Ο σκοπός ήταν κάποια στιγμή μέσα στον Μάιο, να ενεργοποιηθεί το άρθρο 122 της συνθήκης της Λισσαβόνας ώστε να πληρώσουν ΟΛΑ τα μέλη της Ευρωζώνης (και αυτά εκτός Ευρώ) την διάσωση των PIGS. Μέσα στις δομές της ΕΕ, χωρίς καμία συμμετοχή του ΔΝΤ.
Όντως, μέσα στον Μάιο, προαναγγέλεται η σύγκλιση του Ecofin. Αντί λοιπόν η Ελληνική κυβέρνηση να αναμένει τα αποτελέσματα της, όπως θα ήταν πρέπον και φυσιολογικό, ΦΕΡΝΕΙ ΑΡΟΝ ΑΡΟΝ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΓΙΑ ΨΗΦΙΣΗ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ 48 ΩΡΕΣ ΠΡΙΝ:
Αποκάλυψη: Η Goldman Sachs γνώριζε την απόφαση του Ecofin. Γι' αυτό "σκοτώθηκαν" να υπογράψουν το νομοσχέδιο του αίσχους μία ημέρα πριν!
Το μνημόνιο υπογράφηκε από την Ελληνική βουλή με μία πραξικοπηματική πράξη καταστρατήγησης του συντάγματος, χωρίς να απαιτηθεί η ενισχυμένη πλειοψηφία των 181 βουλευτών. Η μεθόδευση ολοκληρώθηκε 24 ώρες αργότερα ή αν θέλετε 24 ώρες.Πριν την συνεδρίαση του ECOFIN, η κυβέρνηση καταθέτει αιφνίδια ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ που δίνει υπεραρμοδιότητες στον Παπακωνσταντίνου!Τροπολογία σε νομοσχέδιο 24 ωρών: Καμμένος - Λαφαζάνης - Τζέκης: Πραξικοπηματική, εκποίηση Εθνικών δικαιωμάτων, νομοσχέδιο καραγκιοζιλίκι.
Η συνεδρίαση λοιπόν του Εcofin πραγματοποιείται και αποφασίζεται (όπως είχαμε αποκαλύψει μήνες πριν) η ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 122, που θέτει ασπίδα προστασίας σε ΟΛΕΣ ΤΗΣ ΧΩΡΕΣ ΤΗΣ ΕΕ, εκτός βέβαια από την Ελλάδα που εσκεμμένα απείχε αφού 48 ώρες πριν ΕΙΧΕ ΕΚΠΟΙΗΣΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΗΣ για να παραδοθεί στο ΔΝΤ.
Έρχονται λοιπόν σήμερα τα στοιχεία της ΕΚΤ και του ΔΝΤ που αποκαλύπτουν τα ακόλουθα:
ΕΚΤ - ενεργοποίηση του άρθρου 122 ΓΙΑ ΟΛΑ τα υπόλοιπα κράτη πλην της Ελλάδας. Δείτε τα στοιχεία του ΦΤΗΝΟΥ δανεισμού εδώ: Την ώρα που άλλες χώρες δανείζονται από την ΕΚΤ, εμείς πήγαμε στο στόμα του λύκου...

Την ίδια ώρα, η Ελλάδα δανείζεται με πολλαπλάσιο κόστος, ΑΠΟ ΤΙΣ ΙΔΙΕΣ ΠΗΓΕΣ!
H αιχμή του δόρατος της κυβέρνησης, του ΛΑΟΣ και της κ. Μπακογιάννη για το κατεπείγον της ψήφισης του μνημονίου, ήταν ότι δεν θα είχαμε λεφτά να πληρωθούν οι μισθοί κι οι συντάξεις! Ουδέν ψευδέστερον!
Στον παρακάτω πίνακα απεικονίζονται οι υποχρεώσεις σε ομόλογα έκδοσης του Ελληνικού Δημοσίου με λήξη έως τα τέλη του 2013 καθώς και οι αντίστοιχες δόσεις από τον «μηχανισμό στήριξης»:Λήξη Ομολόγων από 01.05.2010 έως και 31.12.2013 και προγραμματισμός εκταμίευσης μηχανισμού στήριξης (ποσά σε δισ.)
Έτος : Λήξεις ομολόγων / Δάνεια ΕΕ, ΕΚΤ & ΔΝΤ* 2010 : 15,80 / 38,00
* 2011 : 31,30 / 40,00
* 2012 : 31,70 / 24,00
* 2013 : 24,90 / 8,00
Σύνολο: 103,70 / 110,00
Πηγή: Υπουργείο Οικονομικών (προσχέδιο προϋπολογισμού)
Ο Νίκος Μπογιόπουλος αναλύοντας το δάνειο των 110 δισ., αποδεικνύει επίσης το οφθαλμοφανές.
Άρα, η αλήθεια είναι η ακριβώς αντίθετη. Δεν είναι τα δάνεια που πληρώνουν τους μισθούς και τις συντάξεις. Είναι οι (κομμένοι) μισθοί και οι (κομμένες) συντάξεις που πληρώνουν για τα δάνεια!
ΙΟΥΝΙΟΣ 2010
Στις 2 Ιουνίου 2010 γράφεται:

"...Αντιπαράθεση σημειώθηκε σήμερα στη Βουλή, μετά από αίτημα του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου ΝΔ, Κ. Μαρκόπουλου, ο οποίος, με αφορμή σχετική ερώτηση στη Βουλή του αναπληρωτή τομεάρχη Οικονομικών της ΝΔ, Χρ. Σταϊκούρα, ζήτησε να μάθει γιατί απορρίφθηκε πρόταση για φθηνό δανεισμό της χώρας.Ο κ. Μαρκόπουλος ρώτησε αν αληθεύει ότι στις 11 Ιανουαρίου δέχθηκε επιστολή ο πρωθυπουργός της χώρας, από ένα fund του εξωτερικού, το Hayman Private Equity, για δανεισμό 7 δισ. με επιτόκιο 1,25%, και η υπουργός Οικονομίας, Λούκα Κατσέλη του απάντησε ότι δεν γνωρίζει τα στοιχεία, ούτε το συγκεκριμένο fund αλλά ότι «σε σοβαρά κράτη όπως η Ελλάδα υπάρχουν συγκεκριμένες διαδικασίες για δανεισμό κυρίως μέσω του ΟΔΔΗΧ".

Ο κ. Μαρκόπουλος κατέθεσε την επιστολή προς τον κ. Παπανδρέου και είπε ότι δέχθηκε πρόταση για δεκαετή δανεισμό 20 δισ. με το ίδιο επιτόκιο και υπεγράφη Μνημόνιο Κατανόησης (MoU) μεταξύ της Hayman Private Equity και του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου για αυτό το δανεισμό ...;"
Στις 4 Ιουνίου 2010 ο Σαμαράς φέρνει στην βουλή το θέμα για το τρόπο που επιτέθηκαν στην Ελλάδα μέσω των ομολόγων κι ο Παπανδρέου αρνείται να απαντήσει.

Σεπτέμβριος 2010
Αποκαλύπτει σε ομιλία του στην Νέα Υόρκη ότι ο πραγματικός σκοπός του μνημονίου είναι το ξεπούλημα της Χώρας!

[...] ...Το Δημόσιο διαθέτει ακίνητη περιουσία, η αξία της οποίας υπερβαίνει τα 270 δις - ποσό, που περίπου ισούται με το δημόσιο χρέος της χώρας. Τα ακίνητα αυτά παραμένουν, ως επί το πλείστον, ανεκμετάλλευτα. Για το λόγο αυτό, ξεκινούμε ένα φιλόδοξο πρόγραμμα, που εφαρμόζεται σε ένα ευρύτατο φάσμα τομέων, όπως μεταφορές, ενέργεια, τηλεπικοινωνίες, ακίνητα, ΔΕΚΟ και τράπεζες, μέσω απευθείας πώλησης, υπογραφής σύμβασης παραχώρησης, δημοσίου διαγωνισμού, ιδιωτικοποιήσεων, στρατηγικών συνεργασιών ή χρηματοοικονομικών εταιρειών συμμετοχικού κεφαλαίου - εταιρειών «holding». ..[...]

Όποιος παλεύει με τα τέρατα θα πρέπει να προσέξει να μην γίνει τέρας ο ίδιος.
πηγή:blognews

Η μεγάλη απάτη με την Goldman Sachs

 

• Γράφει ο Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλος

“Η Αντιγόνη Λουδιάδη μοιάζει με γάτα που ετοιμάζεται να επιτεθεί στο θύμα της. Λένε ότι η κυρία αυτή είναι πολύ ευφυής, λίγο υστερική και τυραννική με τους συνεργάτες της, ενώ κάνει τον συνομιλητή της να τα χάνει. Φημίζεται ότι τής αρέσει το ρίσκο και ότι ξέρει να πουλάει. Την φωνάζουν Άντι και είναι τραπεζίτισσα στην Goldman Sachs International στο Λονδίνο. Αυτή η ειδικός των σύνθετων χρηματοοικονομικών προϊόντων είναι περήφανη για την ελληνική καταγωγή της. Πτυχιούχος της Οξφόρδης, λέγεται ότι είναι μανιακή με την δουλειά, ότι καπνίζει το ένα τσιγάρο μετά το άλλο και έχει την ατζέντα της πάντα γεμάτη. Είναι εκείνη που βοήθησε την Ελλάδα να καμουφλάρει το χρέος της. Χάρη στην ευρηματικότητά της, η χώρα μπόρεσε να μπει στην ζώνη του ευρώ το 2002, καθώς τυπικά πληρούσε τα κριτήρια της Συνθήκης του Μάαστριχτ αναφορικά με το χρέος. Η δημοσιονομική αναμόρφωση, της οποίας την ευθύνη είχε η Άντι, χάρισε στον εργοδότη της ένα σωρό λεφτά – προκαλώντας, παράλληλα, εννέα χρόνια αργότερα, την πιο σοβαρή κρίση στην ζώνη του ευρώ”.

Με αυτή την αναφορά αρχίζει το πολύκροτο βιβλίο του Γάλλου οικονομικού δημοσιογράφου Μαρκ Ρος, ο οποίος 20 χρόνια τώρα είναι ανταποκριτής της γαλλικής Μοντ στο Σίτυ του Λονδίνου. Είναι, δηλαδή, ο άνθρωπος που βιώνει από κοντά τα παγκόσμια οικονομικά δρώμενα και τον ωκεανό χρήματος που τα περιβάλλει.

Ως γνωστόν, το 1999, ενώ το Χρηματιστήριο της Αθήνας βρίσκεται στα ύψη, αποφασίζεται η οριστικοποίηση της δημιουργίας της ευρωζώνης. Η Ελλάδα δεν μπορεί να προσχωρήσει διότι, τότε, στα χαρτιά, οι όροι συμμετοχής στον μηχανισμό είναι τα πολύ αυστηρά κριτήρια που διατυπώθηκαν στην Συνθήκη του Μάαστριχτ: χρέος κάτω από το 60% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος και έλλειμμα προϋπολογισμού κάτω από το 3%. Η Ελλάδα απέχει πολύ.

Την εποχή εκείνη, οι Γάλλοι και οι Γερμανοί ιθύνοντες, καθώς ήταν αποφασισμένοι να εδραιώσουν την καλή φήμη του κοινού νομίσματος με την εισαγωγή όσο το δυνατόν περισσότερων χωρών στον μηχανισμό, προκειμένου να αποτρέψουν τους κερδοσκόπους –από τότε!– να επιτεθούν, πιέζουν την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να κάνει δεκτή την Ελλάδα. Το Σίτι και η Γουώλ Στρητ πρέπει να πεισθούν. Οι δύο χρηματαγορές βλέπουν, πράγματι, με κακό μάτι την έλευση ενός εν δυνάμει ανταγωνιστή, της Φρανκφούρτης, έδρας της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Γοητευμένος, όπως όλοι οι Ιταλοί, από τους αγγλοσάξονες τραπεζίτες, ο πρόεδρος της Επιτροπής, ο Ρομάνο Πρόντι, αντιστέκεται στην διεύρυνση της ζώνης του ευρώ. Δεν έχει όμως σημασία! Ο Επίτροπος για τις Οικονομικές και Νομισματικές Υποθέσεις, ο Γάλλος Υβ Τιμπό ντε Σιλγκί, ένας από τους αρχιτέκτονες της μετάβασης στο ευρώ, ανάγει το όραμα της διεύρυνσης σε προσωπική υπόθεση.

Άλλωστε, όλες οι χώρες του νέου κλάμπ δεν τακτοποίησαν κάπως τα λογιστικά τους, ώστε να πληρούν τα κριτήρια του Μάαστριχτ, ελαττώνοντας τα χρέη τους; Μεταξύ κατεργαρέων ειλικρίνεια…

Η ελληνική κυβέρνηση, γράφει στο βιβλίο του ο Μαρκ Ρος (εκδόσεις Μεταίχμιο, 2010), ζητά από την Goldman Sachs να την βοηθήσει να βρει τεχνάσματα, για να μπει στην ζώνη του ευρώ λίγο μετά την δημιουργία του νέου νομίσματος. Η Αθήνα θέλει κυρίως να κρύψει την έκταση των ελλειμμάτων της.

Για να γίνει αυτό, ο Σοσιαλιστές, με ηγέτη τον Κώστα Σημίτη, έχουν την πρόθεση να απαλλαγούν από το βάρος των στρατιωτικών δαπανών –σημαντικών, λόγω της υποβόσκουσας διαμάχης με την Τουρκία–, ώστε αυτές να μην συμπεριλαμβάνονται στις δημόσιες δαπάνες.

Γιατί η Goldman Sachs να αρνηθεί μια τέτοια εντολή, με υψηλή αμοιβή, και να μην κάνει ένα νομότυπο φτιασίδωμα; Παρά τις συχνά απρόβλεπτες δυσκολίες που παρουσιάζουν οι σχέσεις με τον χώρο της πολιτικής, η βοήθεια προς τα κράτη βρίσκεται στο επίκεντρο των δραστηριοτήτων των επενδυτικών τραπεζών. Αν και οι ευρωπαϊκοί οίκοι έχουν την τάση να αφήνουν αυτού του είδους τις συναλλαγές για τα γραφεία των ειδικών λογιστών, οι αμερικανοί συνάδελφοί τους παρέχουν συχνά και με κάθε νομιμότητα αυτού του τύπου τις υπηρεσίες. Και άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης προσέφυγαν στην τεχνογνωσία των μεγάλων χρηματοοικονομικών οργανισμών για να “βελτιστοποιήσουν” την εικόνα των εθνικών τους λογαριασμών. Η Ιταλία έκανε ακριβώς το ίδιο με την αμερικανική τράπεζα JP Morgan.

Για την Goldman Sachs, η Ελλάδα γίνεται ξαφνικά μάννα εξ ουρανού. Πώς να μην δουν ότι μία μικρή χώρα με αδύναμη τραπεζική υποδομή, στοιχειώδεις στατιστικές των δημοσιονομικών και με ανθούσα παραοικονομία, που καθιστά προβληματική την είσπραξη φόρων και δασμών, αποτελεί κελεπούρι; Ένας οικονομικός κολοσσός έχει ακόμα πιο πρόσφορο έδαφος, καθώς στην Ελλάδα το Χρηματιστήριο δεν διαθέτει αποτρεπτικούς κανόνες, το κράτος θολώνει το οικονομικό παιχνίδι και οι δαιδαλώδεις συμφωνίες μετόχων είναι ο κανόνας. Η αυτοκρατορία Goldman ενδιαφέρεται ειδικότερα για την Ελλάδα για έναν επιπλέον λόγο: την φύση του χρέους της. Πρόκειται για σύνθετα ομόλογα, αποτιμημένα με ασαφή κριτήρια και απροσδιόριστη δυνατότητα προεξόφλησης, τα οποία είναι πρόσφορα για κερδοσκοπία. Με λίγα λόγια, το ακριβώς αντίθετο του γαλλικού χρέους, για παράδειγμα – το οποίο είναι απλό, προβλέψιμο, εύκολα ρευστοποιήσιμο, στηριγμένο σε ένα πολύ ακριβές χρονοδιάγραμμα.

Στον αγώνα δρόμου για το ευρώ και μπροστά στις ιδιαιτερότητες του ελληνικού χρέους, ένας τρίτος παράγοντας κινεί το ενδιαφέρον της Άντι Λουδιάδη: η αποδιοργάνωση της Eurostat, η οποία έχει αναλάβει να εναρμονίσει τις στατιστικές των χωρών μελών προκειμένου να συλλάβει τα μεγέθη σε ευρωπαϊκή κλίμακα. Πρόκειται για δείκτες-κλειδιά στην επεξεργασία της παρακολούθησης του προϋπολογισμού και της νομισματικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

 Όμως, εγκλωβισμένο στην αναταραχή ενός εσωτερικού οικονομικού σκανδάλου, το τμήμα στατιστικών, την περίοδο της ελληνικής υπόθεσης, έχει κυριολεκτικά παραλύσει. Χωρίς να πουν τίποτε, οι ιθύνοντες δέχονται de facto τους λογαριασμούς που τους παρουσιάζει η τότε ελληνική κυβέρνηση.

Το 2004, ο Μισέλ Βάντεν Αμπέλε, ο νέος γενικός διευθυντής, επιφορτισμένος με την αναδιοργάνωση της Eurostat, αρνείται να πιστοποιήσει τους λογαριασμούς της χώρας. Ο λόγος; Η μη ορθή λογιστικοποίηση ορισμένων στρατιωτικών δαπανών, κυρίως για την αγορά αμερικανικών αεροπλάνων, και η ασαφής λογιστική απεικόνιση της κοινοτικής βοήθειας. Οι αντιδράσεις των Ευρωπαίων υπουργών Οικονομικών; Ανύπαρκτες. Κουκουλώνουν την υπόθεση, νομίζοντας ότι θα ξεχαστεί. Όσο για την Άντι Λουδιάδη, πήρε προαγωγή σε εταίρο-διαχειρίστρια το 2000. Το συμβόλαιο με την Αθήνα θα τής δώσει την δυνατότητα να κλείσει τα στόματα των ζηλόφθονων, για τους οποίους η προαγωγή της οφειλόταν στην πολιτική “θετικής διάκρισης”, που ήρθε από τις ΗΠΑ και η οποία ευνοεί το λεγόμενο ασθενές φύλο. Τα ζητήματα της ηθικής και της δεοντολογίας είναι παντελώς ξένα σε αυτή την γυναίκα της δράσης, η οποία αρπάζει κάθε ευκαιρία για να δείξει πόσο αρπακτικό είναι.

Αυτά γράφει ο Γάλλος δημοσιογράφος στο αποκαλυπτικό βιβλίο του, για να επισημάνει στην συνέχεια πώς λειτούργησε ο κερδοσκοπικός μηχανισμός κάλυψης κινδύνου. Το παραπάνω σύστημα ονομάζεται Credit Default Swaps (CDS) και, αν εφαρμοστεί σωστά, αποφέρει τεράστια κέρδη. Η λειτουργία των CDS είναι σχετικά απλή –τουλάχιστον για όσους γνωρίζουν τα διάφορα τερτίπια της χρηματοοικονομικής. Πρόκειται για συμβόλαια ασφάλισης πάνω σε ένα χρέος, για το οποίο δίνεται η εγγύηση στον πιστωτή ότι θα αποζημιωθεί ακόμα και αν ο οφειλέτης δεν είναι σε θέση να το αποπληρώσει.

Προσφέρουν έτσι στους επενδυτές την δυνατότητα να περιορίσουν τους κινδύνους που συνδέονται με ομόλογα, είτε αυτά έχουν εκδοθεί από κράτη είτε από επιχειρήσεις. Άλλο ένα πλεονέκτημα: η αγορά αυτού του χρηματοοικονομικού εργαλείου είναι αδιαφανής κοινή συναινέσει. Οι συναλλαγές γίνονται μακρυά από τα αδιάκριτα βλέμματα και μακριά από τις χρηματιστηριακές αγορές και τους περιοριστικούς κανόνες τους, χωρίς διαμεσολαβητή και χωρίς εξακρίβωση των ενεργειών και των φορέων τους.

Στην περίπτωση των ελληνικών ομολόγων, ο μηχανισμός αυτός έδωσε την δυνατότητα να προστατευθεί το χρέος από τις συναλλαγματικές διακυμάνσεις κατά την μετατροπή του σε ευρώ, καθώς αρχικά είχε εκδοθεί σε δολλάρια. Η συναλλαγματική ισοτιμία που επιλέχθηκε ήταν πολύ ευνοϊκή για την Goldman Sachs. Εξάλλου, το ποσό που καλύφθηκε από τα CDS ξεπερνά εκείνο του ελληνικού δημόσιου χρέους! Πώς, όμως; Αλλάζοντας την προθεσμία εξόφλησης της απαίτησης, επισημαίνει ο Μαρκ Ρος, η Ελλάδα δεσμεύεται να πληρώσει στην τράπεζα μεγάλα ποσά έως το 2019 και με επαχθείς όρους, γεγονός που οξύνει ακόμη περισσότερο τις οικονομικές της δυσκολίες. Κατά το πνεύμα της τραπεζίτισσας, αυτοί οι σχεδόν τοκογλυφικού χαρακτήρα όροι δεν έχουν τίποτα το σοκαριστικό. Η Goldman Sachs δεν είναι η Μητέρα Τερέζα. Ο πελάτης που πήγε παρακαλετά δεν είναι σε θέση ισχύος.

 Η Άντι ορμά στο λαχείο που έχει μπροστά της. Έτσι ακριβώς, χωρίς υπερβολή…
Το σχέδιό της περνά πολύ άνετα από την επιτροπή νέων συναλλαγών της Goldman Sachs International από μια γρήγορη εξέταση. “Ο φάκελος ήταν στημένος με επιδεξιότητα. Πέσαμε όλοι με τα μούτρα. Ήταν μεγάλο το κέρδος και προχωρήσαμε γρήγορα μια δουλειά που πολλοί άλλοι την είχαν απορρίψει. Σε καμμία περίπτωση δεν θα αφήναμε την ευκαιρία”, θυμάται κάποιος που συμμετείχε στην σύσκεψη έγκρισης και άφησε την τράπεζα λίγο αργότερα.

Η διαφορά μεταξύ των αγορών που γίνονται για να “υπάρχει κάλυψη” – τα περίφημα CDS – και εκείνων με καθαρά κερδοσκοπικό σκοπό είναι πολύ δύσκολο να εντοπιστεί. Αλλά, τί σημασία έχει, αφού στην ελληνική υπόθεση όλος ο κόσμος βγαίνει κερδισμένος; Το κόλπο δίνει την δυνατότητα στην Αθήνα να εξαφανίσει προσωρινά τα δισεκατομμύρια ευρώ του χρέους ως δια μαγείας. Από την πλευρά της, η Goldman επωφελείται από τα μεγάλα περιθώρια κέρδους και βλέπει την φήμη της ως καλού διαχειριστή δημόσιου χρέους να απογειώνεται.

Μακροπρόθεσμα, όμως, οι τόκοι που θα δίνει το ελληνικό κράτος αποκαλύπτονται βαρύτεροι από εκείνους ενός απλού τραπεζικού δανείου. Θα κουβαλά το βάρος αυτής της υπογραφής για μεγάλο χρονικό διάστημα. Με κλονισμένη την αξιοπιστία της, η Ελλάδα μοιάζει σήμερα με λαθραίο επιβάτη της νομισματικής ένωσης.

Για το γεγονός αυτό, τεράστιες είναι οι ευθύνες του πολιτικού συστήματος της χώρας, το οποίο, αν τελικά έβαλε την Goldman Sachs στο παιχνίδι του ελληνικού δημόσιου χρέους, το έκανε για να μπορεί να διατηρεί την πέρα για πέρα διεφθαρμένη πελατειακή μορφή του.

Τροφές που ωφελούν τα δόντια μας

Υπάρχουν ορισμένες τροφές που κάνουν καλό στά δόντια.Δώστε προσοχή και υιοθετήστε τις για να έχετε υγιή δόντια και αστραφτερό χαμόγελο.

Σέλερι- Κάνει μασάζ στα ούλα
- Λειτουργεί σαν φυσικό οδοντικό νήμα
- Το μάσημά του απαιτεί πολύ σίελο και αδρανοποιεί με κάποιο τρόπο τα βακτήρια που προκαλούν τερηδόναΤυρί- Υψηλό σε ασβέστιο και φώσφορο
- Δεν περιέχει ζάχαρα και υδατάνθρακες
- Βοηθάει στη ρύθμιση του pH του στόματοςΠράσινο τσάι- Περιέχει κατεχίνες που σκοτώνουν τα βακτήρια που μετατρέπουν τα φυσικά ζάχαρα σε πλάκα.Ακτινίδιο και φράουλες- Έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε βιταμίνη C, που συμβάλλει στο σχηματισμό του κολλαγόνου και στην καλύτερη υγεία των ούλων, καθώς και στην αποφυγτή περιοδοντικών παθήσεων-Τα μικρά σποράκια που περιέχουν κάνουν ελαφρύ μασάζ στα ούλαΚρεμμύδι- Έχει βρεθεί ότι το κρεμμύδι σε όλες τις μορφές του έχει μια αντιβακτηριδιακή δράση.Σουσάμι- Πέρα από την υψηλή περιεκτικότητα σε ασβέστιο συμβάλλει στη μείωση της πλάκας.Νερό και χαμομήλι- Τα υγρά και ιδιαίτερα όσα δεν περιέχουν ζάχαρη, ανθρακικό και καφεΐνη ξεπλένουν και ενυδατώνουν τα ούλα και απομακρύνουν υπολείμματα τροφών που "τρυπώνουν" ανάμεσα στα δόντια.Εννοείται πως επίσης όσα τρόφιμα:- Δεν περιέχουν ζάχαρη
- Δεν έχουν κολλώδη υφή ώστε να "κολλούν" στα δόντια π.χ. χαλβάς
- Δεν είναι πλούσια σε καφεΐνη
- Δεν έχουν σκληρή υφή ή σύσταση, π.χ. σκληρές καραμέλες ,επίσης κάνουν καλό στα δόντια.Τρόφιμα που καταστρέφουν τα δόντια:- Γλυκά και καραμέλες
- Σιρόπι καραμέλας
- Ροφήματα με ανθρακικό και καφεϊνούχα ροφήματα
- Λεμόνι (λόγω υψηλής οξύτητας)
- Χυμοί φρούτων και κυρίως φρουτοποτά

Πηγή: www.iatronet.gr

Τα Αμερικανάκ​ια μας δουλεύουν ... ψιλό γαζί!

Γράφει ο Γιάννης Πρεβενιός

prevejohn@yahoo.gr

  

Τις τελευταίες ημέρες οι της κυβέρνησης και οι παλαμοκρουστές βουλευτές που την στηρίζουν ξανάρχισαν το γνωστό παιχνίδι του αποπροσανατολισμού και της μεγάλης κοροϊδίας εις βάρος μας.

Διαβάσαμε ότι αντιδρούν στο νομοσχέδιο της νομιμοποίησης του τζόγου με κοκορίστικες φανφάρες αλλά κάτι μου λέει ότι στο τέλος θα το ψηφίσουν ρουφώντας το αυγό τους!.... όπως έκαναν στο πρόσφατο παρελθόν σε ανάλογες περιπτώσεις!!!

Το καλύτερο όμως μας το προσέφερε ο...

 “διανοούμενος” αδερφός του Πρωθυπουργού μας ο κ. Νίκος Παπανδρέου (πολλοί λένε ότι είναι το “αόρατο” μεγαλοστέλεχος της κυβέρνησης μαζί με τους άλλους εξωκοινοβουλευτικούς που αποτελούν τον σκληρό πυρήνα της), ασκώντας σκληρή κριτική στον κ. Παπακωνσταντίνου για την οικονομική του πολιτική!!!

Το μη χειρότερα για αυτή την παρέα φαντάζει λίγο όπως και το αφελείς, ανίκανοι, ηλίθιοι, άσχετοι. Οι μόνες λέξεις που θεωρώ ότι ταιριάζουν είναι οι: αλαζόνες και επικίνδυνοι μια και κάθε μέρα προσπαθούν με τεχνάσματα να μας πλασάρουν το μαύρο, άσπρο και το παράλογο για λογικό!

κ. Νίκο Παπανδρέου πάψτε επιτέλους να μας θεωρείτε “Αμερικανάκια” με τα φτηνιάρικα κόλπα σας!!!

Για τις τυχόν ενστάσεις σας (μια και νιώθετε να πλησιάζει η ημέρα της κρίσης) “ξεμπροστιάστε” τον αδερφό σας και Πρωθυπουργό μας, αφού αυτός είναι υπεύθυνος συνολικά για την χάραξη και εφαρμογή των πολιτικών δρώμενων και όχι ο "διορισμένος" από τον ίδιο κ. Παπακωνσταντίνου στον οποίο πάτε να φορτώσετε τις ευθύνες βγάζοντας την ουρά σας … απέξω!!!

Υποσημείωση:

Τελικά δεν έχουν ούτε ιερό, ούτε όσιο μια και από ότι πληροφορηθήκαμε ο κ. Ν. Παπανδρέου δηλώνει "αλληλέγγυος" στον αγώνα των κατοίκων της Κερατέας!!!

Από τη "Σίβυλλα", μοντάζ olympia