Τα «ιστορικά στελέχη

Δεν είναι δυνατό να μην υπάρχουν στο κυβερνών κόμμα βουλευτές, έστω μετρημένοι στα δάχτυλα, ικανοί να βλέπουν πού έχει οδηγήσει τη χώρα ο πρωθυπουργός αρχηγός τους. Δεν γίνεται, είναι αδιανόητο. Τουλάχιστον όσοι χλευάστηκαν κάποτε για «πατριωτισμό», όσοι διακινδύνευσαν κομματικά υπερασπίζοντας τη νοημοσύνη τους, όσοι θήλασαν με το μητρικό γάλα αίσθηση εντιμότητας και αυτοσεβασμού. Δεν μπορεί να μένουν αμέτοχοι στον πανικό που απλώνεται σαν ρίγος στη χώρα.

Η εξουσιαστική ιταμότητα των υπαλλήλων της «τρόικας» δεν είναι συμπτωματική απρέπεια συμπεριφοράς. Είναι συνεπές αποκύημα του «κλίματος» των σχέσεών τους με την κυβέρνηση. Μην ξεχνάμε: Επτά μήνες, από την επομένη της ορκωμοσίας του, ο πρωθυπουργός σεργιάνιζε στα διεθνή κέντρα οικονομικής και πολιτικής ισχύος διαφημίζοντας την........ οικονομική χρεοκοπία της χώρας του, τη φαυλότητα, την ανυποληψία της. Και οι υποψήφιοι δανειστές ανέβαζαν συνεχώς τον πήχυ των τοκογλυφικών τους ορέξεων. Προτάσεις δανεισμού με ελάχιστο επιτόκιο, από τη Ρωσία και την Κίνα, τις απέρριπτε ασυζητητί – γιατί; Δεν το εξήγησε. Ωσπου ο δανεισμός από τις «αγορές» έφτασε να γίνει ανέφικτος και η χώρα παραδόθηκε «αυτονόητα» στην «τρόικα»: Υπέγραψε ο πρωθυπουργός την «άνευ όρων» παραίτηση (όλων μας) από κάθε μορφή εθνικής κυριαρχίας: οικονομική, εδαφική, υποδομών, παραγωγικών πηγών, εργασιακού δυναμικού, πολιτισμικών θησαυρισμάτων. Η πρόσφατη ξαφνική απαίτηση των άξεστων μανδαρίνων για 50 δισ. από την κρατική περιουσία ώς το 2015, συστοιχεί πλήρως με τη λογική του «Μνημονίου».

Συνεπέστατα, λοιπόν, το «κλίμα» των σχέσεων της κυβέρνησης με τους μανδαρίνους τούς επιτρέπει συμπεριφορές αφεντικών προς δουλικά: Τον Δεκέμβριο, ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ Πωλ Τόμσεν απερίφραστα βεβαίωνε «επενδυτές» στο Λονδίνο ότι «χρέος και έλλειμμα ήταν προσχήματα, στόχος πραγματικός του Μνημονίου με την Ελλάδα είναι οι εργασιακές σχέσεις και οι ασφαλιστικές μεταρρυθμίσεις» («Κ» 14.12.2010). Και πριν από λίγες μέρες σε δημόσια «συνέντευξή» τους και οι τρεις Υπατοι Αρμοστές στο ελλαδικό προτεκτοράτο νουθετούσαν τους ραγιάδες να συγκρατούν τις οιμωγές τους από τον ανασκολοπισμό που υφίστανται («Κ» 12.2.2011). Τα νευρόσπαστα μαθητούδια - οικονομικό επιτελείο(!) της κυβέρνησης μοιάζει να συμπεριφέρονται στην τρόικα όπως οι πειθαρχημένοι εντολοδόχοι στους εκπροσώπους των εντολέων τους.

Στο τιμόνι της χώρας η γκροτέσκα φιγούρα. Πρωθυπουργός τόσο μειωμένων προσόντων και αδικημένης φυσικής σερμαγιάς που στην Ιστορία, το ξέρουμε όλοι, εμφανίζονται οι ανάλογοι μόνο για να συνοδέψουν μια σημαδιακή καταστροφή ή μια ανυπόφορη ατιμία. Αποκλείεται κάποιοι βουλευτές, κάποια «ιστορικά στελέχη» του κυβερνώντος κόμματος, να μην βλέπουν την ανεπάρκεια, να μην έχουν τεκμήρια για τον προκαθορισμό του μοιραίου ρόλου του. Εμείς, οι πολλοί, βυθιζόμαστε στον πανικό μόνο από τις εκτιμήσεις που μας επιτρέπουν οι ακατάσχετες τηλεοπτικές εμφανίσεις του, η αμήχανη, στερεότυπη ταυτολογία του, τα παιδαριώδη ρητορεύματά του. Εκείνοι, τα στελέχη του κόμματος, πρέπει να ξέρουν τα αίτια που τους υποχρεώνουν σε ανοχή, σε σιωπή.

Φυγομαχούν και το πληρώνει η φτωχολογιά. Ποτέ, καμιά κυβέρνηση στην Ελλάδα δεν εξουθένωσε τόσο μεθοδικά τα μικρά και μεσαία εισοδήματα, τις ελπίδες και την αξιοπρέπεια του βιοπαλαιστή. Δεν αισθάνονται προσωπικά εκτεθειμένοι όσοι ταυτίζουν ή ταύτισαν το όνομά τους, τη ζωή και την τιμή τους, με τέτοιου «Σοσιαλισμού» Πανελλήνιο Κίνημα; Αν σπίθιζε ίχνος ευφυΐας (κυρίως: ίχνος ειλικρίνειας προθέσεων), ακόμα και τη διαχείριση του τοκογλυφικού Μνημονίου μπορούσαν να τη χρησιμοποιήσουν σαν μοχλό για ρηξικέλευθεη σοσιαλιστική πολιτική: Να απαγορεύσουν αποτελεσματικά κάθε αντικοινωνική εκβιαστσική απεργία, απεργία «κοινωνικού κόστους» – όταν η δημοκρατία υπερασπίζει την κοινωνική δικαιοσύνη δεν φοβάται να κατεβάσει και τον στρατό. Να πατάξουν τους απεργούς της απληστίας, φορτηγατζήδες, φαρμακοποιούς, οδηγούς των κοινωνικών (μαζικών) μέσων μεταφοράς, τους γιατρούς που παζαρεύουν το λειτούργημά τους. Κοντολογίς, να στήσουν τίμιο κοινωνικό κράτος.

Τις προάλλες βρέθηκε, επιτέλους, Ελληνας δημοσιογράφος (όσο κι αν μοιάζει απίστευτο) με την τόλμη να θέσει στην τρόικα το ερώτημα που βράζει στο στήθος κάθε νοήμονα πολίτη: Γιατί οι τοποτηρητές των δανειστών μας επαγρυπούν με τόσο ζήλο και ακρίβεια για τα μέτρα που τσακίζουν τη φτωχολογιά (μείωση μισθών και συντάξεων, αύξηση του ΦΠΑ, απελευθέρωση συμβάσεων εργασίας, αύξηση ορίου ηλικίας για τη συνταξιοδότηση, συγχωνεύσεις σχολείων και χίλια δύο ανάλογα), αλλά δεν εμφανίστηκαν ποτέ να ψελλίζουν λέξη για το αμείωτο όργιο χρηματοδότησης των κομμάτων από το κράτος, ούτε λέξη για χαλινό στο αδιάντροπο «πάρτι» των αναρίθμητων υπαλλήλων της Βουλής, λέξη για μείωση των εσόδων (άμεσων και έμμεσων) των βουλευτών. Δεν αναφέρθηκε ποτέ η τρόικα στο ξετσίπωτο σκάνδαλο των χρυσοπληρωμένων μελών Δ.Σ. σε εταιρείες του Δημοσίου, πάντοτε πολυάριθμες. Δεν απαίτησε ποτέ να οδηγηθούν στο εδώλιο και να δικαιολογήσουν για ποια προσφορά έργου αμείβονταν επί δεκαετίες ως Κροίσοι οι τάχα και «σύμβουλοι» των εκάστοτε προέδρων της ΕΡΤ, της ΔΕΗ, των Ελληνικών Πετρελαίων, του Βάμβακος και απειράριθμων άλλων αποφύσεων του κομματικού κράτους.

Ο Αναστάσιος Πεπονής, ο Απόστολος Κακλαμάνης, ο Αντώνης Λιβάνης, ο Αλέκος Παπαδόπουλος, ο Γεράσιμος Αρσένης, ο Γιώργος Ρωμαίος, ο Γιάννης Καψής. Ταύτισαν τη ζωή τους και το όνομά τους με το ΠΑΣΟΚ, γόνιμα ή άγονα, δικαιωμένα ή αδικαίωτα. Πάντως, έφτιαξαν ο καθένας μιαν εικόνα μάλλον διαφοροποιημένη από τον παπανδρεϊκό αμοραλισμό, από το δόγμα του «όλα επιτρέπονται» για την ηδονή της εξουσίας, ακόμα και το ξεπούλημα εθνικής κυριαρχίας σε κάποιο Νταβός.

Σήμερα το παπανδρεϊκό δόγμα κυριαρχεί αυτονόητα σε ολόκληρο το πολιτικό φάσμα. Εχει εξαφανίσει τη διάκριση Αριστεράς και Δεξιάς, ακεραιότητας και φαυλότητας, ελληνικής (πολιτισμού) συνείδησης και μηδενιστικού «Διεθνισμού». Το πελατειακό κράτος, η χυδαία κομματοκρατία, συμπαίζει με την τρόικα για να περισώσει προνομίες. Οι «κομμουνιστές» μια γροθιά με τα «ρετιρέ», η Διαμαντοπούλου συνεχίζει την αποστολή της Γιαννάκου.

Και στο τιμόνι η γκροτέσκα φιγούρα, ο ολίγιστος των Παπανδρέου. Τα παρέδωσε όλα μεθοδικά στις «αγορές», με αντάλλαγμα να τον αφήνουν να παίζει με το παιχνιδάκι της εξουσίας. Αποκλείεται κάποια «ιστορικά στελέχη» να μην βλέπουν τι διακυβεύεται. Και είναι οι μόνοι που μπορούν αποτελεσματικά να δράσουν.

                                             Χρήστος Γιανναράς

πηγή:ελληνικό καφενείο

ΣΤΡΟΣ ΚΑΝ

 Στρος Καν οι  ΄Ελληνες δεν έχουν να φαν ,βρες άλλους να σου τ΄ακουμπάν.

πηγή:Ασημώνη,γρεκι

Ράµπο στους δρόµους για το κίνηµα «Δεν πληρώνω»

Σηκώθηκαν πάλι οι µπάρες των διοδίων σε όλη την Ελλάδα

Σαφάρι» για την αντιµετώπιση του φαινοµένου της εισιτηριοδιαφυγής στα µέσα µαζικής µεταφοράς ετοιµάζει το υπουργείο Μεταφορών, στην άµεση προτεραιότητα του οποίου βρίσκεται η δηµιουργία Σώµατος Ελεγκτών Κοµίστρου (ΣΕΚ) στον Οργανισµό Αστικών Συγκοινωνιών Αθηνών (ΟΑΣΑ). Την ίδια ώρα όµωςφουντώνει το κίνηµα «∆εν πληρώνω» τόσο στα µέσα µαζικής µεταφοράς όσο και στα διόδια.

Ετσι τις µπάρες σε σταθµούς διοδίων όλης της χώρας σήκωσαν για άλλη µια φορά χθες τα µέλη του Πανελλαδικού Συντονιστικού Επιτροπών Αγώνα κατά των ∆ιοδίων.

Οι συγκεντρώσεις σε αρκετούς σταθµούς διοδίων άρχισαν από τις 2 το απόγευµα, ενώ λίγα λεπτά αργότερα σηκώθηκαν οι µπάρες στα Μάλγαρα, στη Θήβα και σε αρκετά σηµεία των οδικών αξόνων της Πελοποννήσου. Το Σάββατο οµάδες πολιτών από τη Θεσσαλονίκη απέκλεισαν επί τέσσερις ώρες τα διόδια στα Μάλγαρα και στη Λεπτοκαρυά. Μέλη άλλων οργανώσεων έκαναν πορεία και µάλιστα υπό βροχή στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, διαµαρτυρόµενα για τις αυξήσεις στα εισιτήρια του ΟΑΣΘ. Η πορεία ολοκληρώθηκε µε τη... χωρίς εισιτήριο επιβίβαση των διαδηλωτών στα λεωφορεία. Μάλιστα, ενηµέρωσαν τους επιβάτες και τους προέτρεπαν να µην επικυρώνουν τα εισιτήριά τους. Η κινητοποίηση προκάλεσε την αντίδραση του υφυπουργού Μεταφορών Σπ. Βούγια, ο οποίος σχολίασε ότι ειδικά στη Θεσσαλονίκη το κόµιστρο είναι το φθηνότερο σε όλη την Ελλάδα. Μπροστά σ’ αυτή την κατάσταση το υπουργείο Μεταφορών στοχεύει οι ελεγκτές κοµίστρου να πιάσουν δουλειά στις αρχές Απριλίου, ώστε µέχρι το τέλος του 2011 να έχει περιοριστεί τουλάχιστον κατά 80% το φαινόµενο της εισιτηριοδιαφυγής στις αστικές συγκοινωνίες, που εκτιµάται ότι κοστίζει κάθε χρόνο πάνω από 20 εκατ. ευρώ!

Οι µελέτες που έχει στη διάθεσή του το υπουργείο Μεταφορών δείχνουν ότι τέσσερα είναι τα βασικά µοντέλα ελέγχων που λειτουργούν στην Ευρώπη και µε βάση αυτά καλείται και ο ΟΑΣΑ να επιλέξει αυτό που ταιριάζει περισσότερο στη δοµή και την οργάνωση των αστικών συγκοινωνιών της Αττικής. Τα τέσσερα σενάρια που εξετάζονται είναι:

 1. ∆ηµιουργείται µια νέα µονάδα ελέγχου στον όµιλο ΟΑΣΑ που θα στελεχώνεται µε ελεγκτές από όλα τα µέσα (σύνολο περίπου 200 ελεγκτών).

 2. ∆ηµιουργείται µια νέα µονάδα στον όµιλο ΟΑΣΑ που θα στελεχώνεται µε 120 ελεγκτές, οι οποίοι θα επικουρούνται – κατά περίπτωση – από περίπου 50 αστυνοµικούς.

 3. Η νέα µονάδα θα αποτελείται από περίπου 100 ελεγκτές και σε συνεργασία και συντονισµό µε τις κατά τόπους ∆ηµοτική Αστυνοµία θα έχει ως ευθύνη τονέλεγχο των εισιτηρίων.

4. ∆ηµιουργείται εποπτικός επιτελικός µηχανισµός στον όµιλο ΟΑΣΑ (περίπου 10 - 15 άτοµα) και το ελεγκτικό έργο θα ανατεθεί σε ιδιωτικό ελεγκτικό φορέα, ο οποίος θα αµείβεται µε βάση τα αποτελέσµατα.

                                        ρεπορταζ: Κώστας Ντελέζος

πηγή: τα νεα

Χρεοκοπία επ’ αόριστον

 

• Του Δημήτρη Καζάκη

Οικονομολόγου – Αναλυτή


Τις τελευταίες ημέρες είδαμε να εκτυλίσσεται μια θεατρική παράσταση απείρου κάλλους. Η παράσταση αυτή άρχισε με τη συνέντευξη Τύπου που παραχώρη­σαν οι ελεγκτές της τρόικας και ολο­κληρώθηκε αργά το απόγευμα της ίδι­ας ημέρας. Σ’ αυτή τη συνέντευξη Τύ­που οι εκπρόσωποι της τρόικας ξεκα­θάρισαν το νέο πλαίσιο πολιτικής που θα πρέπει να εφαρμόσει η κυβέρνη­ση του ΠΑΣΟΚ στο μεσοδιάστημα, ως το 2015. Πριν από την παράθεση των μέτρων, ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ, στην παρέμβασή του, ανέφερε ότι αυτά που έγιναν ως σήμερα αποσκοπούσαν απλώς στη σταθεροποίηση της οικο­νομίας, η οποία, όπως είπε, «ξέφυγε από την άβυσσο», και ότι τα δύσκολα για τον ελληνικό λαό τώρα αρχίζουν... Ο ίδιος υποστήριξε ότι «τώρα ξεκινά η β’ φάση του προγράμματος», η οποία θα χαρακτηρίζεται από «την επιτάχυν­ση όλων των μεταρρυθμίσεων».

Με στόχο τον «περιορισμό της σπα­τάλης», υποστήριξε ότι «διαρθρωτικές παρεμβάσεις» θα γίνουν παντού, στις πρώην ΔΕΚΟ, στη φορολογική πολιτι­κή, στο μισθολόγιο, στις κοινωνικές δαπάνες, στις ιδιωτικοποιήσεις... Τους μεσοπρόθεσμους στόχους ως το 2015 – με πρόσχημα τη μείωση του ελλείμ­ματος κάτω από το 3% του ΑΕΠ – τους παρουσίασε ο εκπρόσωπος της Ε.Ε. Στο πλαίσιο αυτό ανέφερε ότι:
α) Συμφωνήθηκε «να υπάρξει για την περίοδο 2012 - 2014 εξοικονό­μηση από έσοδα και δαπάνες, ίση με το 8% του ΑΕΠ». Μιλάμε για ένα ποσό της τάξης των 20,5 δισ. ευρώ, πέραν αυτών που προβλέπονται ήδη στο μνη­μόνιο. Αρχικά εκτιμούσαν (τον προη­γούμενο Νοέμβρη) ότι, προκειμένου να μειωθεί το έλλειμμα κάτω από το 3% του ΑΕΠ ως το 2014, θα πρέπει να υπάρξουν νέες παρεμβάσεις που αντιστοιχούν στο 5% του ΑΕΠ, ύψους 12,8 δισ. ευρώ. Το ποσοστό αυτό ανα­θεωρήθηκε σήμερα στο 8% του ΑΕΠ, η υλοποίηση του οποίου προϋποθέτει αιματηρή λιτότητα.
β) «Να υπάρξουν έσοδα από ιδιω­τικοποιήσεις ως το 2015, ύψους 50 δισ. ευρώ». Από αυτά, τα 15 δισ. ευρώ θα πρέπει να εισπραχθούν τη δι­ετία 2011 - 2012! Σε σχετική ερώτη­ση, απάντησε ότι τα έσοδα αυτά μπο­ρούν να διασφαλιστούν από την πώ­ληση εισηγμένων και μη εισηγμένων επιχειρήσεων του Δημοσίου, από την πώληση των συμμετοχών του Δημοσί­ου και των εμπορικών ακινήτων, ενώ σε σχετική παρατήρηση ανέφερε ότι η Ελλάδα δεν είναι ανάγκη να πουλή­σει μνημεία αρχαιοτήτων για την επί­τευξη του στόχου των 50 δισ. ευρώ... αρκεί «να χρησιμοποιηθεί η κρατική περιουσία για τη μείωση του χρέους» και επιτέθηκε ενάντια «στους λίγους που κερδίζουν από την κρατική περι­ουσία και αντιδρούν στην ιδιωτικοποίησή της»! Πρόσθεσε, μάλιστα, ότι «η ιδιωτικοποίηση της κρατικής περιου­σίας είναι προς όφελος του ελληνικού λαού»!
Τη συμφωνία τρόικας - κυβέρνησης ομολόγησε και το υπουργείο Οικονομικών στο ενημερωτικό σημείωμα που έστειλε, την ίδια ημέρα (την Παρασκευή), στον Τύπο αναφορικά με το τι προβλέπεται στην τρίτη επικαιροποίηση του μνημονίου. Στο ενημερω­τικό αυτό σημείωμα του υπουργείου διαβάζουμε ότι το επικαιροποιημένο μνημόνιο προβλέπει μεταξύ άλλων: «Ενίσχυση του προγράμματος απο­κρατικοποιήσεων και αξιοποίησης της ακίνητης περιουσίας για την περίοδο 2012 - 2015. Ολοκλήρωση της καταγραφής και της δημιουργίας ενός χαρ­τοφυλακίου συμμετοχών και εμπορικά αξιοποιήσιμων ακινήτων ύψους του­λάχιστον 50 δισ. ευρώ. Στόχος είναι η συνολική είσπραξη εσόδων τουλάχι­στον 50 δισ. ευρώ την περίοδο 2011 -2015, εκ των οποίων τα 15 δισ. έως το 2012». Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση είχε ήδη προσυπογράψει τις «υποδεί­ξεις» των ελεγκτών της τρόικας, πριν αυτοί δώσουν τη συνέντευξη Τύπου.

Με δεδομένο ότι τα τελευταία εί­κοσι χρόνια το σύνολο των αποκρατικοποιήσεων (ιδιωτικοποιήσεων) που εφάρμοσαν όλες οι κυβερνήσεις από την εποχή Μητσοτάκη απέφεραν γύ­ρω στα 12 δισ. ευρώ, σημερινές τιμές, μπορεί να καταλάβει κανείς το μέγε­θος και το εύρος των ιδιωτικοποιήσε­ων που ζητά η τρόικα. Επιπλέον θα πρέπει πάντα να θυμόμαστε ότι κανε­νός είδους αποκρατικοποίηση - ιδιω­τικοποίηση δεν μπόρεσε να αντιμετω­πίσει ούτε την παθογένεια των δημο­σιονομικών της χώρας, ούτε την εκτί­ναξη του δανεισμού. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι οι δυο κύριες προφάσεις γι’ αυτές που χρησιμοποιήθηκαν δια­χρονικά είναι ακριβώς η μείωση των ελλειμμάτων και ο περιορισμός του δημόσιου δανεισμού. Αντί γι’ αυτό, στην τελευταία εικοσαετία για κάθε 1 δισ. ευρώ αποκρατικοποιήσεων (ιδι­ωτικοποιήσεων) είχαμε 18 δισ. ευρώ αύξηση του δημόσιου χρέους.

Χαριστικές συμβάσεις
Χώρια το γεγονός ότι κάθε µεγάλη ή µικρή αποκρατικοποίηση που έγινε συνδέθηκε µε σκανδαλώδεις χαριστι­κές συµβάσεις προς συγκεκριµένα επιχειρηµατικά συμφέροντα, ντόπια και ξένα, αλλά και µε τη δηµιουργία ιδιωτικών ολιγοπωλίων και µονοπω­λίων. Ταυτόχρονα οι αποκρατικοποι­ήσεις στέρησαν το ελληνικό Δηµόσιο από σηµαντικές δυνατότητες πρόσθε­των δηµοσιονοµικών εσόδων, που οι κυβερνήσεις έκαναν προσπάθεια να καλύψουν µε ένταση της φοροεπιδρομής και φυσικά µε τον δανεισµό. Τέλος, οι αποκρατικοποιήσεις στοιχί­ζουν σήµερα περισσότερο στον κρα­τικό προϋπολογισµό, παρά την εποχή που αναγκαζόταν να επιδοτεί τα (πλασµατικά) ελλείµµατα των δηµόσιων φορέων που ιδιωτικοποιήθηκαν. Είναι χαρακτηριστικό ότι σήµερα το ελληνι­κό Δηµόσιο πληρώνει περισσότερα για να συντηρούνται οι «άγονες γραµµές» από ιδιώτες, που κάποτε κάλυπτε µε ίδια µέσα ο εθνικός αεροµεταφορέας πριν αυτός πουληθεί κοψοχρονιά. Το ίδιο ισχύει για όλες τις µεγάλες επιχει­ρήσεις, τις πρώην ΔΕΚΟ, που σήµερα µετά την ιδιωτικοποίησή τους στοιχίζουν µέσω των επιδοτήσεων, των εγ­γυήσεων, των προµηθειών κ.ο.κ. πολύ περισσότερα απ’ ό,τι όταν βρίσκονταν υπό δηµόσιο έλεγχο.
Για να εισπράξει λοιπόν η κυβέρνη­ση τα 50 δισ. ευρώ από ιδιωτικοποιή­σεις, πρέπει να ξεπουλήσει τα πάντα, κυριολεκτικά και µεταφορικά. Να εκ­ποιήσει ό,τι συµµετοχές έχει σε τρά­πεζες, στον ΟΤΕ, τη ΔΕΗ, τα ΕΛΠΕ, την ΕΥΔΑΠ, τον ΟΠΑΠ. Εδώ να θυµίσουµε ότι το σύνολο των συ µ µετοχών του Δη­µοσίου ανέρχεται σε λίγο πάνω από 5 δισ. ευρώ. Το ποσό αυτό δεν καλύπτει ούτε καν τα πρώτα 15 δισ. που πρέπει να βρει η κυβέρνηση φέτος και του χρόνου. Επομένως πρέπει να βάλει χέρι στις υποδομές, σε λιμάνια, αερο­δρόμια και εγκαταστάσεις παντός εί­δους. Για παράδειγµα, ο πρώην αερο­λιµένας στο Ελληνικό, τα περιφερεια­κά αεροδρόµια, η συµµετοχή στο αε­ροδρόµιο των Σπάτων, το εθνικό οδικό δίκτυο, τα λιµάνια, οι αστικές συγκοι­νωνίες, η αµυντική βιοµηχανία και οι εγκαταστάσεις των ενόπλων δυνάµε­ων, τα πάντα...
Στόχος η δημόσια περιουσία
Θα πρέπει να θυµόµαστε ότι η επι­ταγή της τρόικας δεν ήρθε ως κεραυ­νός εν αιθρία. Το µάτι των δανειστών ήταν καρφωµένο εξαρχής στην κινητή και ακίνητη περιουσία του ελληνικού Δηµοσίου και γενικά της χώρας. Ο λό­γος είναι απλός. Γνωρίζουν πολύ κα­λά ότι το δηµόσιο χρέος, όσο κι αν το «κουρέψουν», δεν µπορεί να εξυπη­ρετηθεί και γι’ αυτό προσπαθούν να βάλουν χέρι στις εμπράγματες αξίες που διαθέτει ετούτος ο τόπος. Η τα­κτική αυτή δεν είναι καινούργια. Είναι παλιά και δοκιµασµένη σε πολλές χώ­ρες που βρέθηκαν σε ανάλογη κατά­σταση χρεοκοπίας.
Είναι χαρακτηριστικό ότι το 1982, λίγους µήνες πριν πτωχεύσει επίση­µα το Μεξικό και ξεσπάσει η γνωστή κρίση χρέους της Λατινικής Αµερικής, ο Γουόλτερ Ρίστον, επικεφαλής τότε του τραπεζικού οµίλου της Citibank και σύµβουλος των προέδρων των Η ΠΑ από την εποχή του Ρίγκαν, απα­ντούσε ότι «µια χώρα δεν µπορεί να χρεοκοπήσει. Η χρεοκοπία είναι µια διαδικασία που αναπτύχθηκε από το δυτικό δίκαιο ώστε να συγχωρούνται οι υποχρεώσεις ενός προσώπου ή µι­ας επιχείρησης που οφείλει περισσό­τερα από όσα έχει. Όποια χώρα κι αν πάρουµε, σε όσο άσχηµη κατάσταση κι αν είναι, πάντα θα κατέχει περισ­σότερα από όσα χρωστάει. Το ζήτηµα είναι οι ταμειακές ροές και η θερα­πεία µε κατάλληλα προγράµµατα που ο χρόνος θα τα αφήσει να αποδώ­σουν» (New York Times, 14/9/1982). Με άλλα λόγια, το δόγµα των τραπε­ζιτών είναι να μην αφήσουν μια χώρα να χρεοκοπήσει επίσημα, προκει­μένου να βάλουν χέρι σ’ ό,τι κατέχει. Αρκεί να βρουν τρόπο να το ρευστο­ποιήσουν (να το µετατρέψουν σε τα­µειακές ροές) και φυσικά να εφαρ­µοστεί η κατάλληλη θεραπεία που θα επιτρέψει το ξεζούµισµα της χώρας επ’ αόριστον.
Οι τραπεζίτες τότε ένιωθαν ασφα­λείς διότι, εκτός από τις διεφθαρμέ­νες κυβερνήσεις των χωρών που εί­χαν δανείσει, είχαν επίσης και έναν ακόµη πολύ ισχυρό σύµµαχο: το ΔΝΤ. Οι επιτελείς και οι µηχανισµοί του ΔΝΤ φρόντισαν να εφαρµόσουν τη συνταγή αυτή µε καταστροφικό τρό­πο σε πάρα πολλές χώρες, πρωτίστως στη Λατινική Αµερική, αλλά και πα­γκόσµια. Η ίδια συνταγή εφαρµόζεται και σήµερα στην Ελλάδα µε δυο όµως καίριες διαφορές:
Αφενός, το γεγονός ότι η κυβέρνη­ση έχει υπογράψει µια πρωτοφανή στα χρονικά δανειακή σύμβαση, που παραχωρεί εκ προοιµίου και πριν καν επίσηµα ζητηθούν το σύνολο της δη­µόσιας περιουσίας, της ιδιωτικής πε­ριουσίας, ακόµη και του εθνικού εδά­φους. Αυτό σηµαίνει παραίτηση της χώρας «άνευ όρων και αµετάκλητα» της ασυλίας που φυσιολογικά της πα­ρέχει η άσκηση της εθνικής της κυρι­αρχίας.
Αφετέρου, η ένταξη της χώρας στην ευρωζώνη που της στερεί κάθε δυνατότητα, πρώτα και κύρια το εθνι­κό νόµισµα, αλλά και κάθε βασικό µα­κροοικονοµικό εργαλείο άσκησης οι­κονοµικής πολιτικής, που χρειάζεται για να αντιµετωπίσει την κρίση χρέ­ους. Πολύ περισσότερο από τη στιγµή που οι ισχυροί της ευρωζώνης και της Ε.Ε. προσανατολίζονται στην επιβολή «συµφώνου ανταγωνιστικότητας» και «οικονοµικής διακυβέρνησης», που στην πράξη σηµαίνει την ολοκληρω­τική υποδούλωση της χώρας στα κε­ντρικά όργανα της Ένωσης, χωρίς λό­γο και δικαίωµα στη διαµόρφωση των κεντρικών αποφάσεων.
Διεστραμμένη οικονομική... φαντασίωση

Οι ελεγκτές της τρόικας με τη συνέντευξή τους ήρθαν απλά να επιβεβαιώσουν ότι δεν επιτρέπουν, ακόμη, να επέλθει η ληξιαρχική πράξη πτώχευσης της χώρας. Όχι γιατί δεν έχει πτωχεύσει ήδη η χώρα, αλλά γιατί η Ζώνη και η Ένωση δεν έχει λύσει ακόμη το κουβάρι των αντιθέσεων ανάμεσα στους ισχυρούς για το τι πρέπει να κάνει και επιπλέον η ελληνική οικο­νομία δεν έχει ακόμη ρευστοποιηθεί σε ικανο­ποιητικό βαθμό, δηλαδή δεν έχει τις διαθέσιμες ταμειακές ροές, για τις οποίες μίλαγε ο Ρίστον.
Αυτό εξήγησε πρόσφατα και ο Λορέντζο Μπίνι Σμάγκι, της διοίκησης της ΕΚΤ, σε μια πρόσφατη ομιλία του στο LSE (Οικονομική Σχολή του Λονδίνου) στις 9/11, όπου ανέφερε χαρα­κτηριστικά ότι υπάρχουν δυο σχέδια αντιμε­τώπισης της κρίσης χρέους στην ευρωζώνη: Το σχέδιο Α, δηλαδή η δημοσιονομική προσαρμο­γή που εφαρμόζεται ήδη. Και το σχέδιο Β, δη­λαδή η επίσημη πτώχευση και η αναδιάρθρωση του χρέους. Σύμφωνα με τον Μπίνι Σμάγκι, το σχέδιο Α είναι αυτό που θα εξακολουθήσει να εφαρμόζεται και για τον σκοπό αυτό η Ζώνη άλ­λαξε τη συνθήκη της Λισσαβώνας έτσι ώστε το προσωρινό Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστω­τικής Στήριξης να μετατραπεί σε έναν μόνιμο Μηχανισμό Ευρωπαϊκής Σταθερότητας, που θα αναλάβει μετά το 2013 να συνεχίσει την κηδε­μονία των χωρών που βρίσκονται ήδη υπό αυτό το καθεστώς, όπως είναι η Ελλάδα και η Ιρλαν­δία ή όποιες άλλες χώρες θα χρειαστεί να εντα­χθούν στην πορεία.
«Ιδιοφυείς» ανοησίες
Ο κύριος αυτός εκτίμησε ότι η Ελλάδα θα πρέπει να υποστεί το σχέδιο Α τουλάχιστον έως το 2020 με την προϋπόθεση ότι μπορεί να συντηρήσει το δημόσιο χρέος της στο επί­πεδο του 2012. Τι σημαίνει όμως συντήρηση του δημόσιου χρέους; Σημαίνει ότι ακόμη και οι κεντρικοί τραπεζίτες της ΕΚΤ θεωρούν ότι εί­ναι αδύνατος ο έλεγχος του δημόσιου χρέους της Ελλάδας αν ξεφύγει από την πρόβλεψη του 2012, η οποία είναι για 156% του ΑΕΠ. Για να συντηρηθεί σ’ αυτά τα επίπεδα θα πρέπει ο κρατικός προϋπολογισμός να παράγει πρωτο­γενή πλεονάσματα της τάξης του 6% επί του ΑΕΠ για κάθε χρόνο, με ετήσια άνοδο του ΑΕΠ ανάμεσα στο 3% και το 4% ετήσια και με επι­τόκια δανεισμού σε ±6%.
Φυσικά το σενάριο αυτό είναι σαν να λες ότι αν βάλω ρουλεμάν στη γιαγιά και την αμολήσω στην κατηφόρα της Κατεχάκη, τότε η τελική της ταχύτητα θα είναι ίδια µε αυτήν ενός αυτοκινή­του. Πρόκειται για µια διεστραμμένη φαντασί­ωση, διότι και µόνο η προσπάθεια να επιτευ­χθούν αυτοί οι στόχοι θα επιφέρει τέτοιες κα­ταστροφές στην κοινωνία και την οικονοµία της χώρας, θα βαθύνει τόσο πολύ την ύφεση στην οποία βρίσκεται ήδη η Ελλάδα, που είναι ζήτη­µα αν θα υπάρχει επιστροφή, τουλάχιστον για την επόµενη δεκαετία
Όµως τι εννοεί ο ιδιοφυής τραπεζίτης µε τη συντήρηση του δηµόσιου χρέους, αν βεβαίως επαληθευθεί η υπόθεση εργασίας που κάνει; Σηµαίνει ότι αφού σταθεροποιηθεί το δηµόσιο χρέος στο 156% του ΑΕΠ για το 2012 και το 2013, µετά υποτίθεται ότι θα αρχίσει να µειώ­νεται έτσι ώστε το 2020 να βρεθεί στο 120% του ΑΕΠ. Να βρεθεί δηλαδή στο επίπεδο απ’ όπου περίπου το παρέλαβε το µνηµόνιο. Και φυσικά θα πρέπει να πιστέψουµε ότι το 2020 η Ελλάδα δεν θα βρεθεί στο χείλος της πτώχευ­σης, όπως έγινε και το 2009. Αυτός κι αν είναι αισιόδοξος στόχος: Να υποστεί η χώρα τα πάν­δεινα προκειµένου να βρεθεί έπειτα από 10 χρόνια στο σηµείο απ’ όπου ξεκίνησε. Κι αυτό ο επιτετραµµένος του ΔΝΤ κ. Τόµσεν το ονοµάζει «σας σώσαµε από την άβυσσο»! Μήπως τελικά η «άβυσσος» είναι προτιµότερη από την κόλαση, ή µήπως τελικά η ασθένεια είναι καλύτερη από τη θεραπεία;
Κανείς δεν γλίτωσε
Ο Μπίνι Σµάγκι διαφωνεί και αντιτείνει τον εξής ισχυρισµό: «Τα τελευταία 20 χρόνια, 19 χώρες από τα 120 προγράµµατα προσαρµογής του ΔΝΤ είχαν αναδιάρθρωση χρέους». Με αυτόν τον τρόπο θέλει να πει ότι το εναλλακτικό σχέδιο Β, δηλαδή η επίσημη πτώχευση και αναδιάρθρω­ση χρέους, είναι µια επιλογή µε µεγαλύτερο κόστος. Το ερώτηµα όµως που δεν απαντά είναι το εξής: Πόσες από τις χώρες που συνέχισαν µε προγράµµατα του ΔΝΤ γλίτωσαν από το χρέος και τις διαρθρωτικές προσαρµογές; Καµία. Οι µόνες χώρες που έστω και προσωρινά γλίτωσαν από τον βραχνά της χρεοκοπίας είναι µόνο εκεί­νες που µονοµερώς χρεοκόπησαν και έσβησαν έστω µέρος των χρεών τους. Φυσικά υπάρχει πάντα και η επιλογή να µην πληρώσει ένας λαός το τοκογλυφικό χρέος που του έχουν επιβάλει και έχει κάθε έννοµο δικαίωµα να το κάνει. Αλ­λά αυτό ούτε να το σκέφτονται δεν θέλουν οι τραπεζίτες.
Λύση απελπισίας
Οι χώρες και οι λαοί είχαν πάντα ως εναλ­λακτική, ως λύση απελπισίας την επίσημη πτώχευση, έστω κι αν δεν είχαν τις δυνάμεις να επιβάλουν την ακύρωση των χρεών τους. Από μια επίσημη πτώχευση, ό,τι σοκ κι αν επιφέρει στην οικονομία και προπαντός στην κοινωνία μιας χώρας, μπορεί να ανακάμψει μια εθνική οικονομία. Ποτέ δεν χάθηκε μια χώρα κηρύττοντας πτώχευση. Η ιστορία της Ελλάδας το αποδεικνύει περίτρανα. Το ερώτημα είναι το εξής: Μπορεί να αντέ­ξει μια χώρα τη λύση της εσαεί χρεοκοπίας που προωθούν οι τραπεζίτες και οι πολιτικοί της ευρωζώνης; Ή μήπως επειδή γνωρίζουν ότι δεν πρόκειται να αντέξει, βιάζονται να μεταφέρουν όλη την κινητή και ακίνητη περιουσία της ελληνικής οικονομίας στον άμεσο έλεγχο των κεντρικών οργάνων της Ένωσης με σκοπό να τα διασώσουν από την επερχόμενη διάλυση της χώρας; Όσο για τον πληθυσμό, υπάρχει πάντα η ελεύθερη μετακίνηση προσώπων και επαγγελμάτων κι όποιος μπορεί ας επιβιώσει. Μήπως τελικά η χρεοκοπία στο διηνεκές που προωθείται θα μας κάνει να παρακαλάμε σαν χώρα και σαν λαός να είχαμε πτωχεύσει ήδη από το 2009;



πηγή:blognews

Η Μέρκελ προς Παπανδρέου: Δώστε μας την Κρήτη!!!

 

• Εάν η "είδηση" που "βγήκε" είναι αληθινή, τότε βρισκόμαστε μπροστά σε ένα φαινόμενο μίας κυβέρνησης που έχοντας απωλέσει τελείως τον αυτοσεβασμό της αλλά και τον σεβασμό των εταίρων στην Ε.Ε., αδυνατεί να υπεραπιστεί επαρκώς την εθνική κυριαρχία ακόμη και του γεωγραφικού χώρου της χώρας που (υποτίθεται) εκπροσωπεί.
• Αν και η "είδηση" μοιάζει με προοίμιο μίας προσπάθειας πολιτικής ηρωοποίησης του πρωθυπουργού, ο οποίος μάλλον θα εμφανιστεί υπεπατριώτης υπερασπιζόμενος τα χώματα της πατρίδας, αξίζει να παρακολουθήσουμε το "σκεπτικό" της διαρέουσας πολιτικής σχιζοφρένειας...

Σε προχωρημένο στάδιο βρίσκονται οι διαπραγματεύσεις (τρόπος του λέγειν) της ελληνικής κυβέρνησης με την Άνγκελα Μέρκελ, για την εκχώρηση της Κρήτης στους Γερμανούς!

Στην ουσία πρόκειται για ειρηνική παράδοση του νησιού με άλλοθι τις γερμανικές επενδύσεις.

Οι Γερμανοί φιλοδοξούν αφ ενός μεν να εκμεταλλευτούν γεωστρατηγικά το νησί (βλέπε πετρέλαια, ΑΟΖ, Σούδα κλπ) και αφετέρου να το μετατρέψουν σ ένα οργανωμένο θέρετρο για τους εύπορους πολίτες τους.

Την αποκάλυψη βόμβα κάνει μικρής επισκεψιμότητας γερμανική ιστοσελίδα-είναι "ανοιχτή" μόνο στους συνδρομητές της-, επισημαίνοντας παράλληλα ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός βρίσκεται σε δεινή θέση και εξαιτίας του σκανδάλου της Siemens, μια και οι γερμανικές μυστικές υπηρεσίες έχουν ενημερώσει την Καγκελαρία για τις μίζες που έλαβαν συγκεκριμένοι Έλληνες πολιτικοί και τα κόμματά τους.

"Η κα Μέρκελ ζήτησε πρόσφατα από τον Έλληνα πρωθυπουργό να δει την Κρήτη σαν το "ΕΛ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ" που βρίσκεται στα χέρια του γερμανικού κολοσσού, της HOCHTIEF…", σημειώνει η ιστοσελίδα.

Όπως αντιλαμβάνεστε δεν πρόκειται να μείνει τίποτε όρθιο εαν δεν αντιδράσουμε…

πηγή:blognews

Η κοινωνιολογική μελέτη του σύγχρονου σώματος

Η δημιουργία και η ανάπτυξη του γνωστικού αντικειμένου της Κοινωνιολογίας του Σώματος οφείλεται, κατά ένα μεγάλο μέρος, στην Κοινωνιολογία της Ιατρικής (κοινωνιολογία της υγείας και της ασθένειας).
Παρά το γεγονός ότι το σώμα εμπλέκεται άμεσα στην εκδήλωση της κοινωνικής δράσης, η προσέγγιση του σώματος ως καθαυτού γνωστικού αντικειμένου αντιμετωπίστηκε από την κλασική Κοινωνιολογία με διστακτικότητα, αφού αρχικά θεωρήθηκε ότι το ανθρώπινο σώμα δε μπορούσε να προσφέρει τίποτα στην ανάλυση των κοινωνικών φαινομένων και αντιμετωπίστηκε απλώς ως μια βιολογική οντότητα. Έτσι, παρά το γεγονός ότι με την Κοινωνιολογία της Ιατρικής αναδείχτηκε και προβλήθηκε η σημασία του σώματος για την Κοινωνιολογία, η Κοινωνιολογία του Σώματος αποτέλεσε έναν ξεχωριστό τομέα μελέτης στα μέσα της δεκαετίας του 1980, οπότε άρχισε να αναπτύσσεται η βιβλιογραφία γύρω από το σώμα, καθώς και θεωρητικές κοινωνιολογικές προσεγγίσεις για το σώμα.
Η Κοινωνιολογία του Σώματος συνιστά ένα ανερχόμενο γνωστικό αντικείμενο, το οποίο μελετά τις νέες μορφές έκφρασης του ατόμου στις σύγχρονες κοινωνίες και η βασική αντίληψη που το διέπει είναι ότι το σώμα δεν είναι μόνο μια βιολογική αλλά μια σύνθετη ψυχοκοινωνική οντότητα, η οποία διαδραματίζει ενεργητικό ρόλο στον τρόπο με τον οποίο βιώνουμε τις κοινωνικές σχέσεις. Η προβολή του σημαντικού ρόλου που διαδραματίζει η κατανόηση του σώματος από το σύγχρονο άτομο στη διαμόρφωση της ατομικής του ταυτότητας αλλά και της κοινωνικής δράσης αποτελεί έναν σημαντικό στόχο της Κοινωνιολογίας του Σώματος.
Υπάρχει ένας αυξανόμενος αριθμός παραγόντων που βοηθούν στην εξήγηση του αυξανόμενου ενδιαφέροντος γύρω από το σώμα τις τελευταίες δεκαετίες. Πρώτον, δημογραφικές αλλαγές, όπως το αυξανόμενο προσδόκιμο όριο ζωής, ανέδειξαν τη μεταβαλλόμενη φύση των ανθρώπινων σωμάτων και προκάλεσαν σημαντικά ερωτήματα για τον κύκλο της ζωής, καθώς και για τη φροντίδα και διαχείριση των γηρασκόντων σωμάτων στο πλαίσιο των σύγχρονων κοινωνιών. Επίσης, η γήρανση ως διαδικασία προκάλεσε ερωτήματα σχετικά με τη σημασία της εξωτερικής εμφάνισης και των ικανοτήτων του σώματος για τη διατήρηση της κοινωνικής ταυτότητας.
Ένας δεύτερος λόγος για το αυξανόμενο ενδιαφέρον γύρω από το σώμα είναι το γεγονός ότι οι σύγχρονες κοινωνίες χαρακτηρίζονται για τη λατρεία του σώματος και για τις αυξανόμενες ανησυχίες γύρω από αυτό. Το ενδιαφέρον αυτό για το σώμα είναι τόσο εμπορικό όσο και αισθητικό. Έτσι, τις τελευταίες δεκαετίες παρατηρείται στις σύγχρονες κοινωνίες η εμφάνιση πρακτικών τροποποίησης ή μετασχηματισμού του σώματος, όπως η δίαιτα και οι διατροφικές συνήθειες, η μόδα, το μακιγιάζ, το τατουάζ, το piercing, η σωματική άσκηση και η πλαστική χειρουργική. Η σημασία που αποδίδεται στη σύγχρονη εποχή στην εξωτερική επιφάνεια του σώματος και στη δημόσια προβολή του εαυτού, καθώς και η έμφαση που δίνεται στη νεότητα και την ομορφιά ως των χαρακτηριστικών γνωρισμάτων ενός επιθυμητού σώματος, έχουν καταστήσει τις δυνατότητες και τα μέσα για τη βελτίωση της εξωτερικής εμφάνισης περισσότερα από ποτέ.
Τρίτον, οι πρόσφατες εξελίξεις σε τεχνολογικές καινοτομίες, όπως για παράδειγμα αυτές που σχετίζονται με την ανθρώπινη αναπαραγωγή, σημαίνουν ότι μπορούμε να χειριστούμε τα σώματά μας με νέους τρόπους και ρίχνουν φως στη ρευστή φύση των ορίων μεταξύ του φυσικού και του κοινωνικού σώματος. Επιπλέον, ο κατάλογος των πρακτικών τροποποίησης του σώματος διευρύνεται με την προσθήκη πρακτικών οι οποίες, μέσω της τεχνολογίας, της ιατρικής και της βιολογίας συμβάλλουν στην τροποποίηση όχι μόνο του εξωτερικού, αλλά και του εσωτερικού μέρους του σώματος (π.χ. παρέμβαση στη λειτουργία σωματικών οργάνων, προσθετική, νανοτεχνολογία, μεταμοσχεύσεις, νέες τεχνολογίες οπτικοποίησης του σώματος).
Μια ακόμη κατηγορία ενδιαφερόντων που αύξησαν τη σπουδαιότητα του σώματος περιλαμβάνουν μια αυξανόμενη συνειδητοποίηση των αλλαγών στη μορφή διακυβέρνησης, οι οποίες κατέστησαν το σώμα αντικείμενο διαφόρων μορφών ελέγχου και εγγραφής των εξουσιαστικών λόγων. Επιπρόσθετα, το κίνημα των γυναικών και η φεμινιστική σκέψη κατέστησαν ορατό το ρόλο του σώματος στην καταπίεση των γυναικών και εναντιώθηκαν στον τρόπο με τον οποίο η τυραννία της ομορφιάς εμπεριέχει φυσικό, συναισθηματικό και οικονομικό κόστος για τις γυναίκες.
Η Κοινωνιολογία του Σώματος αναπτύσσεται όλο και περισσότερο προκειμένου να συμβάλει στη μελέτη της νέας κοινωνικής πραγματικότητας, όπως αυτή διαμορφώνεται στις σύγχρονες και τεχνολογικά αναπτυγμένες δυτικές κοινωνίες. Ως κρίσιμης σημασίας διαδικασία αναδεικνύεται, έτσι, η μελέτη του σύγχρονου σωματοποιημένου υποκειμένου, η οποία εστιάζει στο ρόλο των συναισθημάτων και των επιθυμιών, όπως προκύπτουν από τη βίωση του ατομικού σώματος, καθώς και στις συνέπειες της ταύτισης του εαυτού με το σώμα στις σύγχρονες κοινωνίες.


πηγή : iatronet

Η επίδραση των αρχαίων ελληνικών στον εγκέφαλο!

Νάντυ Παπαμήτσου,  

  Τα αρχαία ελληνικά είναι μια ζωντανή γλώσσα και, όπως αποδεικνύουν έρευνες Ελλήνων και ξένων επιστημόνων, θεραπευτική, σύμφωνα με τον καθηγητή Παν/μιου Πατρών και μέλους του Εθνικού Συμβουλίου Έρευνας και Τεχνολογίας Σταύρο Παπαμαρινόπουλο.

  Ο καθηγητής, που τα τελευταία χρόνια ασχολείται συστηματικά με την ελληνική γλώσσα και την αποκωδικοποίηση της ελληνικής μυθολογίας, παρουσιάζει αποκλειστικά στο newsbomb.gr όλες τις έρευνες που έχουν γίνει πάνω στην δυναμική της ελληνικής γλώσσας και την επίδρασή της στον εγκέφαλο.
  «Σύμφωνα με την θεωρία, του Καθηγητού της Φιλολογίας Eric Havelock η οποία στηρίζεται στον Πλάτωνα, το αρχαίο ελληνικό αλφάβητο προκάλεσε πακτωλό αφηρημένων εννοιών στον αρχαίο ελληνικό κόσμο, λόγω ενεργοποίησης του εγκεφάλου των χρηστών του. Στον συνεδριακό τόμο των τετρακοσίων σελίδων «Alphabet and the Brain, έκδοση Springer του 1988» παρουσιάζονται τα συμπεράσματα πλήθους κορυφαίων επιστημόνων φιλολόγων, γλωσσολόγων και άλλων ειδικοτήτων πλην Ελλήνων αντιστοίχων ειδικοτήτων. Επιμελητές της έκδοσης ήταν ο Καθηγητής της Ιατρικής Charles Lumsden του Πανεπιστημίου του Τορόντο και ο Διευθυντής του Κέντρου Θεωρίας της Επικοινωνίας “Marchal McLuhan” Derrick De Kerckhove.» υποστηρίζει ο κ. Παπαμαρινόπουλος.

  Τα επιστημονικά αποτελέσματα που υποστηρίζουν τη θεωρία του Havelock είναι τα εξής: Πρώτον η περιοχή Broca που βρίσκεται στην αριστερή πλευρά του εγκεφάλου ενεργοποιήθηκε λίγο περισσότερο λόγω του ελληνικού αλφαβήτου διότι χρησιμοποιήθηκαν επιτυχώς φωνήεντα σε γραφή για πρώτη φορά. Δεύτερον, ο ανθρώπινος εγκέφαλος επαναπρογραμματίστηκε επιτυχώς και τρίτον, η πιο πάνω αναφερθείσα συγκλονιστική μεταβολή στην λειτουργία του εγκεφάλου, προκάλεσε μία ουσιώδη αλλαγή στην ψυχολογία των χρηστών του αλφαβήτου, από την οποία προέκυψε η ανάγκη επικοινωνίας των πολιτών δια της λειτουργίας του θεάτρου.

  Οι δημοσιευμένες έρευνες της επιστημονικής ομάδας του ψυχιάτρου Ιωάννη Τσέγκου, παρουσιάζονται στο βιβλίο «Η εκδίκηση των τόνων». Σε αυτές, αλλά και σε νεώτερες έρευνες 1999-2010, απέδειξαν ότι οι μετρήσιμοι δείκτες της Λεκτικής Νοημοσύνης και της Αφαιρετικής Σκέψης με αποδεκτές τεχνικές επιταχύνθηκαν σε ομάδα 25 μη-δυσλεξικών παιδιών. Η διδασκαλία στα παιδιά αυτά καθώς και οι μετρήσεις των δεικτών άρχισαν από την ηλικία των 8 ετών και συνεχίστηκαν μέχρι και τα 12 χρόνια τους.
  Οι ίδιοι δείκτες επιβραδύνθηκαν στην ισάριθμη ομάδα μη-δυσλεξικών παιδιών τα οποία δεν διδάχθηκαν εβδομαδιαίως και εξωσχολικώς επί δίωρο την Αρχαία Γλώσσα. Ας σημειωθεί ότι οι δύο ομάδες διδάχθηκαν τα ίδια προγραμματισμένα μαθήματα στο κανονικό ωράριο η δε στατιστική ανάλυση των αποτελεσμάτων έγινε με γενικώς αποδεκτό πρότυπο.

  «Η αυστραλή πανεπιστημιακή ερευνήτρια Kate Chanock, έκανε ένα βήμα παράλληλο ως προς τον Ιωάννη Τσέγκο, διότι στο έργο της «Help for a dyslexic learner from an unlikely source: the study of Ancient Greek, Literacy 2006» περιγράφει πως κατέστησε ένα αγγλομαθή δυσλεξικό σε μη-δυσλεξικό με τα Αρχαία Ελληνικά! Εν τούτοις, από φέτος, τα μεν παιδιά της Αγγλίας του Δημοτικού στην περιοχή της Οξφόρδης, με επιστημονική πρόταση, επιπροσθέτως των μαθημάτων τους θα μαθαίνουν Αρχαία Ελληνικά, τα δε αντίστοιχης ηλικίας ελληνόπουλα, μόνον με πολιτική απόφαση, δεν θα διδάσκονται την Αρχαία Γλώσσα ενώ θα έπρεπε, αλλά Αγγλικά!» τονίζει χαρακτηριστικά ο κ. Παπαμαρινόπουλος.
  Δείτε το παρακάτω video στο οποίο επιστήμονες μιλούν για την αρχαία ελληνική γλώσσα και την επίδρασή της στον άνθρωπο...
Πηγή  www.newsbomb.gr



πηγή:pyles.tv

 

  
 

 

  

  

Πείτε αλήθεια: δεν ξέρετε να μας κυβερνήσετε!

   Η κυβέρνηση Παπανδρέου - βαδίζοντας στα χνάρια της κυβέρνησης Καραμανλή- τις τελευταίες ημέρες "κυβερνάει" παρέα με τα Μέσα Ενημέρωσης. Η μέθοδος είναι εξαιρετικά απλοϊκή: "ρίχνει" μία είδηση για κάτι που σκοπεύει να κάνει και περιμένει να δει πώς θα το αντιμετωπίσουν εφημερίδες, τηλεοπτικά δελτία και ιντερνετικά μέσα. Αναλόγως με την αντίδραση, προχωράει στην υλοποίσηση του ή ζητάει συγγνώμη και το παίρνει πίσω!

  Αν το καλοσκεφτείτε θα δείτε ότι αυτό ακριβώς έκανε με το θέμα της "αξιοποίησης" της δημόσιας περιουσίας, τους ημιυπαίθριους, το άρθρο για τους δικηγόρους στο νομοσχέδιο των κλειστών επαγγελμάτων, το θέμα Natura...
   Θα πει κάποιος καλοπροαίρετος - σε βαθμό ανοησίας!- ότι "δεν είναι κακό να ακούει την κοινή γνώμη μία κυβέρνηση"! Θα συμφωνήσω απολύτως! Μόνο που τα Μέσα Ενημέρωσης, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, εδώ και χρόνια ΔΕΝ εκφράζουν την "κοινή γνώμη"!
  Συνεπώς αν ο κ. Παπανδρέου επιθυμεί να μάθει την άποψη του ελληνικού λαού πριν λάβει μία απόφαση, υπάρχουν δύο τρόποι: το δημοψήφισμα και οι εκλογές!
   Το να τον σέρνουν όμως τα μέσα ενημέρωσης, είτε αυτά εκφράζουν τα συμφέροντα των μεγάλων αφεντικών τους, είτε προσωπικές απόψεις και πολιτικές πεποιθήσεις των δημοσιογράφων τους, ξεπερνάει τα όρια του ερασιτεχνισμού και αγγίζει το έγκλημα!
   Θα πρέπει επιτέλους η κυβέρνηση να αποφασίσει αν σκοπεύει έστω και την ύστατη στιγμή να ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙ! Αν πάλι ζορίζεται και δεν μπορεί, δεν την κρατάει κανείς δεμένη! Μπορεί αύριο κιόλας, να φύγει! Να πάει αλλού!
   Αλλά σίγουρα δεν είναι δυνατόν να συνεχιστεί το φαινόμενο που ζούμε τα τελευταία 24ωρα: νομοσχέδια, ρυθμίσεις, αποφάσεις ανακοινώνονται κατά τις 19.30, περιμένουμε να δούμε τι γνώμη έχουν γι αυτά τα δελτία των 20.00, οι εφημερίδες της επόμενης ημέρας, sites και blogs και αναλόγως αποφασίζουμε!
   Είναι διάχυτη πλέον η αγωνία των στελεχών του ΠΑΣΟΚ, να "μπαλώσουν" ό,τι προλαβαίνουν για να εξασφαλίζουν την επανεκλογή τους και να παραμείνουν ζωντανοί στην πολιτική σκηνή. Φοβάμαι όμως πως, για πολλοστή φορά, υποτιμούν την νοημοσύνη των ψηφοφόρων. Κι αυτό θα φανεί στο χειροκρότημα!
Κώστας Χαρδαβέλλας
πηγή :newsbomb.gr

Με σχέδιο ο Γιώργος μας έβαλε στο ΔΝΤ

 

Δεν είναι μόνο ο επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού ΤαμείουΝτομινίκ Στρος-Κανπου αποκαλύπτει στο Γαλλικό κανάλι Canal+ότι ο πρωθυπουργόςΓιώργος Παπανδρέουείχε ζητήσει την παρέμβαση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείουστην Ελλάδα από τις αρχές Δεκεμβρίου του 2009, ούτε δύο μήνες αφότου ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας, ενώ δημοσίως απέρριπτε κατηγορηματικά ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
Σήμερα σε ένα αποκαλυπτικό άρθρο στην Καθημερινή γίνονται όλα πιο καθαρά και μπαίνουν όλα τα κομμάτια του παζλ στην σειρά…
Αυτή την πληροφορία ίσως να προσπαθήσουν να την μπαλώσουν , να διαψεύσουν , ή και να αποδομήσουν την εικόνα του Στρος-Καν…
Υπάρχει όμως σε ΑΝΥΠΟΠΤΟ χρόνο η συνέντευξη του υφυπουργού Οικονομικών Φ. Σαχινίδη στη ΝΕΤ όπου ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΕΙ αυτά που λέει ο Ντομινίκ Στρος-Καν .
Ο κ. Σαχινίδης δήλωσε ΞΕΚΑΘΑΡΑ ότι : “Όταν ανέλαβε το ΠΑΣΟΚ τη διακυβέρνηση της χώρας, διαπίστωσε ότι η μόνη εναλλακτική επιλογή που είχε ήταν να προσφύγει στο ΔΝΤ. Υπάρχουν κάποιοι συγκεκριμένοι κανόνες. Το ΔΝΤ μπορεί να σου δώσει μέχρι και το δεκαπλάσιο ή το εικοσαπλάσιο του ποσού που έχεις καταθέσει. Εμείς έχουμε καταθέσει 1 δισ. στο ΔΝΤ. Άρα, το ΔΝΤ, ως πρώτη επιλογή και μόνη που υπήρχε από τις 5 Οκτωβρίου και μετά, μπορούσε να μας δώσει μέχρι και 10 ή 20 δισ.”




Είναι ένα ΜΕΙΖΩΝ πολιτικό θέμα.
Τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν πρέπει να περάσουν ελαφρά αυτήν την κοροιδία…
Να αναμένουμε εξελίξεις ;

Πηγή

Το ρεπορτάζ της Καθημερινής

«Βόμβα» Στρος-Καν για Ελλάδα

Tης Κατερινας Σωκου
Ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου είχε ζητήσει την παρέμβαση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στην Ελλάδα από τις αρχές Δεκεμβρίου του 2009, ούτε δύο μήνες αφότου ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας, ενώ δημοσίως απέρριπτε κατηγορηματικά ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Αυτό αποκαλύπτει ο επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Ντομινίκ Στρος-Καν σε ντοκιμαντέρ του γαλλικού καναλιού Canal+ που θα μεταδοθεί τον επόμενο μήνα.
Ερωτώμενο από την «Κ», το ΔΝΤ απάντησε ότι δεν σχολιάζει προσωπικές συζητήσεις του επικεφαλής του. Στο πλαίσιο όμως της παραγωγής του γαλλικού τηλεοπτικού δικτύου, το οποίο συνθέτει το προφίλ του Γάλλου πολιτικού ακολουθώντας τον από την κουζίνα του σπιτιού του στην Ουάσιγκτον μέχρι τις επίσημες επισκέψεις του στο Μέγαρο Μαξίμου, ο κ. Στρος-Καν αναφέρει ο ίδιος την πληροφορία, υπογραμμίζοντας μάλιστα την εμπιστοσύνη που του έδειξε ο κ. Παπανδρέου.
Σύμφωνα με τον κ. Στρος-Καν, όταν ο Ελληνας πρωθυπουργός του έθεσε πριν από 14 μήνες την ιδέα προσφυγής στο ΔΝΤ, εκείνος απάντησε ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν θα δεχτούν σε καμία περίπτωση τη μονομερή παρέμβαση του Ταμείου σε μία χώρα της Ευρωζώνης. Η εκτίμηση του Γάλλου πολιτικού επιβεβαιώθηκε στη Σύνοδο Κορυφής της 11ης Δεκεμβρίου 2009, όταν ο κ. Παπανδρέου έθεσε το θέμα στους ομολόγους του, για να εισπράξει την κατηγορηματική τους άρνηση. Αντ’ αυτού, του ζήτησαν διαβεβαιώσεις ότι η Ελλάδα δεν θα κηρύξει στάση πληρωμών.
Οι δημόσιες δηλώσεις του κ. Παπανδρέου στο περιθώριο της συνόδου ήταν σε τελείως διαφορετικό μήκος κύματος. Οπως τόνισε στις Βρυξέλλες, δεν ετίθετο ζήτημα προσφυγής στο ΔΝΤ. Μία ημέρα πριν, ο διεθνής οργανισμός επίσης το είχε διαψεύσει. Οπως είχε δηλώσει ο αναπληρωτής γενικός διευθυντής Τζον Λίπσκι, «θα μπορούσαμε να εμπλακούμε μόνο κατόπιν αιτήματος των ευρωπαϊκών αρχών, και εννοείται των ελληνικών αρχών. Εχει συμβεί αυτό; Οχι». Ο κ. Λίπσκι έλεγε την αλήθεια: Δεν υπήρχε ακόμη επίσημο αίτημα. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν συζητήθηκε η προσφυγή στο ΔΝΤ μεταξύ των δύο ανδρών.
Εξάλλου, όσο οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν αποφάσιζαν να βοηθήσουν την Ελλάδα, ο κ. Παπανδρέου επανήλθε στην ιδέα του ΔΝΤ, αυτή τη φορά υπό τη μορφή απειλής: Πριν από τη Σύνοδο Κορυφής του Μαρτίου, προειδοποίησε δημοσίως τους ηγέτες της Ε. Ε. ότι αν δεν συμφωνήσουν σε ένα πακέτο στήριξης προς τη χώρα, θα καταφύγει στον διεθνή οργανισμό. Είχε προηγηθεί η οδυνηρή εμπειρία του Νταβός, όπου ο κ. Παπανδρέου βρέθηκε αντιμέτωπος με την ανησυχία παραγόντων των αγορών, δεχόμενος καταιγισμό ερωτήσεων για το αν θα κηρύξει στάση πληρωμών και πότε θα ζητήσει διεθνή βοήθεια.
Η πληροφορία ότι ο πρωθυπουργός εξέταζε την προσφυγή της χώρας στο ΔΝΤ από την αρχή, ουσιαστικά, της κυβερνητικής του θητείας, δημιουργεί εύλογα ερωτήματα. Γιατί δεν αναζήτησε πρώτα μία λύση εντός της Ε. E.; Και αν είχε αντιληφθεί τόσο νωρίς τη δεινή κατάσταση της χώρας, πώς εξηγείται η απροθυμία του να λάβει μέτρα δραστικής περιστολής του δημοσιονομικού ελλείμματος τους μήνες που ακολούθησαν, ώστε να αποτρέψει αυτό το ενδεχόμενο; Σε μία περίοδο που η κυβέρνηση, υπό το κράτος της ανησυχίας για το πολιτικό κόστος των ιδιωτικοποιήσεων που συμφώνησε με την τρόικα, επιλέγει να επιτεθεί στο «ύφος» των εκπροσώπων της, η απάντηση φαντάζει εύκολη…
Το ντοκιμαντέρ του Canal+ αναμένεται να ταράξει το πολιτικό σκηνικό και στη Γαλλία, καθώς ο κ. Στρος-Καν προχωρεί σε αποκαλύψεις και για τον πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί. Ενόψει προεδρικών εκλογών, ο Σοσιαλιστής επικεφαλής του ΔΝΤ προβάλλει ως ο ισχυρότερος αντίπαλος του κ. Σαρκοζί. Ο κ. Στρος-Καν φέρεται να σχεδιάζει την επιστροφή στην πολιτική σκηνή της Γαλλίας μέσω… Ελλάδας, δρέποντας τις δάφνες της διάσωσης των αδύναμων χωρών της Ευρωζώνης. Οσο για τον κ. Σαρκοζί, δεν σκοπεύει να αφήσει το μονοπώλιο της διάσωσης του ευρώ στο ΔΝΤ και τον πολιτικό του αντίπαλο. Υπό αυτό το πρίσμα μπορεί να ερμηνευθεί η προσέγγισή του με τη Γερμανίδα καγκελάριο για την προστασία της Ευρωζώνης.

πηγή:blognews

Πόλη φτιαγμένη από… αυγά

Άν είναι δύσκολο να φτιάξετε ένα σπίτι με κάρτες φανταστείτε πόσο δυσκολότερη είναι η κατασκευή μιας ολόκληρης πόλης από αυγά! Ο ταλαντούχος Κινέζος δημιουργός χρησιμοποίησε περισσότερρα από 5000 αυγά για να κατασκευάσει μια μικρογραφία πόλης διαστάσεων 6μ x 4μ. Η πόλη από αυγά κατασκευάστηκε στα πλαίσι μιας έκθεσης του μουσείου του Groninger στην Ολλανδία.





πηγή:perierga

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά...

 

Ένα από τα σημαντικότερα πράγματα στην ζωή μου, υπήρξε, είναι και θα είναι το χαμόγελο. Το χαμόγελο, που βγαίνει από την ψυχή μας, και μας αυτοθεραπεύει. Είναι δωρεάν, είναι για όλους και επιβάλλεται να το φοράμε!


Τα παρακάτω λόγια αποδίδονται από πολλούς στον μεγάλο ηθοποιό Τσάρλι Τσάπλιν. Σύμφωνα με αυτή την εκδοχή ο καλλιτέχνης τα απήγγειλε στους δικούς του ανθρώπους κατά τα εβδομηκοστά του γενέθλια. Όπως και να έχει, νομίζω πως αξίζουν προσοχής:

"Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, μπόρεσα να καταλάβω ότι ο συναισθηματικός πόνος και η θλίψη, απλώς με προειδοποιούσαν να μη ζω κόντρα στην αλήθεια μου. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΤΗΤΑ.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, κατάλαβα σε πόσο δύσκολη θέση ερχόταν κάποιος με το να του επιβάλλω τις επιθυμίες μου, παρότι ήξερα ότι ούτε ήταν κατάλληλη η στιγμή ούτε ο άνθρωπος ήταν έτοιμος, ακόμα κι αν αυτός ο άνθρωπος ήμουν εγώ. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, έπαψα να λαχταρώ μια άλλη ζωή και μπόρεσα να δω ότι τα πάντα γύρω μου με προκαλούσαν να μεγαλώσω. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΩΡΙΜΟΤΗΤΑ.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, κατάλαβα ότι βρίσκομαι πάντα και σε όλες τις περιστάσεις, την κατάλληλη στιγμή και στο σωστό μέρος και ότι όλα όσα γίνονται είναι σωστά. Από τότε κατάφερα να γαληνέψω. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΑΠΟΔΟΧΗ.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, έπαψα να στερούμαι τον ελεύθερο χρόνο μου και σταμάτησα να κάνω μεγαλόπνοα σχέδια για το μέλλον. Σήμερα κάνω μόνο ό,τι με ευχαριστεί και με γεμίζει χαρά, ό,τι αγαπώ και κάνει την καρδιά μου να γελά, με τον δικό μου τρόπο και στους δικούς μου ρυθμούς. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, απελευθερώθηκα από ό,τι δεν ήταν υγιές για μένα. Από φαγητά, άτομα, πράγματα, καταστάσεις και από ό,τι με τραβούσε συνεχώς μακριά από τον ίδιο μου τον εαυτό. Στην αρχή το ονόμαζα “υγιή εγωισμό”. Αλλά σήμερα ξέρω ότι είναι ΑΥΤΑΓΑΠΗ.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, έπαψα να θέλω να έχω πάντα δίκιο. Έτσι έσφαλλα πολύ λιγότερο. Σήμερα κατάλαβα ότι αυτό το λέμε ΑΠΛΟΤΗΤΑ.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, αρνήθηκα να συνεχίσω να ζώ στο παρελθόν και να ανησυχώ για το μέλλον μου. Τώρα ζώ περισσότερο τη στιγμή όπου ΟΛΑ συμβαίνουν. Έτσι σήμερα, ζώ την κάθε μέρα και αυτό το λέω ΠΛΗΡΟΤΗΤΑ.

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, συνειδητοποίησα ότι η σκέψη μου μπορεί να με κάνει μίζερο και άρρωστο. Όταν όμως επικαλέστηκα τις δυνάμεις της καρδιάς μου, η λογική απέκτησε έναν πολύτιμο σύντροφο. Αυτή τη σχέση την ονομάζω σήμερα ΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ.
Δεν υπάρχει λόγος να φοβόμαστε τις αντιπαραθέσεις, τις συγκρούσεις και τα προβλήματα με τον εαυτό μας και τους άλλους γιατί καμιά φορά, ακόμα και τα άστρα εκρήγνυνται και δημιουργούνται νέοι Γαλαξίες.Σήμερα ξέρω ότι ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ !"
Τσάρλι Τσάπλιν

Οσοι μικροπαντρεύονται... μικροχωρίζουν κιόλας

ΛΟΝΔΙΝΟ. «Μικρός μικρός παντρέψου» ώστε να χωρίσεις... πριν από τα τριάντα. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Βρετανικής Στατιστικής Υπηρεσίας, ένα ζευγάρι που παντρεύεται σε νεαρή ηλικία έχει περισσότερες πιθανότητες να χωρίσει εντός πέντε ετών από την ημέρα του γάμου του.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, ο αριθμός των διαζυγίων σε ζευγάρια 25-29 ετών αυξήθηκε τα τελευταία χρόνια στη Βρετανία. Μόλις 10,5 στους 1.000 Βρετανούς άνω των 30 ετών χώρισαν κατά μέσον όρο το 2009, ένα νούμερο που διπλασιάζεται σε ζευγάρια κάτω των 30 ετών. Συγκεκριμένα, 21,7 άντρες και 25,1 γυναίκες στους 1.000 Βρετανούς πήραν διαζύγιο από τον σύντροφό τους κατά το ίδιο έτος. Οι επιστήμονες θεωρούν ότι ένα νεαρό ζευγάρι έχει πλέον ένα μάξιμουμ πέντε ετών κοινής συζυγικής ζωής.

«Πολλοί άνθρωποι που παντρεύτηκαν νέοι αντιμετωπίζουν με όλο και λιγότερο δέος το φαινόμενο του διαζυγίου. Δεν το θεωρούν πλέον και τόσο σημαντική υπόθεση» τονίζει η εκπρόσωπος της εταιρείας συμβούλων γάμου Relate Τζένι Νορθ, προσθέτοντας πως «πολλοί επιλέγουν να κάνουν έναν γάμο σε νεαρή ηλικία ώστε, αν χωρίσουν, να το κάνουν πριν από τα 30 τους και συχνά προτού αποκτήσουν παιδιά».

Οι ερευνητές ονόμασαν το φαινόμενο αυτό «Starter Μarriage» («Γάμος του πρωτάρη»), κατά το οποίο όλο και περισσότερα νεαρά ζευγάρια μεταξύ 20 και 25 ετών έχουν αυξημένη (οικονομική ή άλλη) ανάγκη για σταθερότητα και οικογένεια. Τα αυξημένα διαζύγια δείχνουν ωστόσο ότι οι άνθρωποι κάτω των 25 είναι ακόμη ανώριμοι για γάμο.

Τα στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας δόθηκαν στη δημοσιότητα λίγες ημέρες μετά το αμφιλεγόμενο σχέδιο νόμου που αναμένεται να κατατεθεί από την κυβέρνηση του Ντέιβιντ Κάμερον σχετικά με τους γάμους των ομοφυλοφίλων. Τις επόμενες ημέρες τα συναρμόδια υπουργεία στη Βρετανία και στην Ουαλλία αναμένεται να συντάξουν προτάσεις προς την Αγγλικανική Εκκλησία για θρησκευτικό γάμο μεταξύ γκέι ζευγαριών. Σήμερα ο γάμος μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου δεν είναι νόμιμος στη Βρετανία, αλλά το ζευγάρι κατοχυρώνεται συνταγματικά και αποκτά δικαιώματα με το σύμφωνο κοινής συμβίωσης.

πηγή:ΤΟ ΒΗΜΑ

Εκλογές 3 Απριλίου, με λίστα και... σκηνοθέτη Λαλιώτη!

  Οριστική είναι πλέον η απόφαση, σύμφωνα με όλα τα δεδομένα που έχουμε στη διάθεσή μας, για πρόωρες Εκλογές στις 3 Απριλίου με λίστα, ημερομηνία που δώσαμε πρώτοι εδώ και καιρό μαζί με την 8η Μαΐου!

Η ανακοίνωση των πρόωρων Εκλογών, παρά τις αυτοδιαψευδόμενες διαψεύσεις, θα γίνει πιθανότατα στις 4 Μαρτίου, μέσα στο Εθνικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ, σε μια προσπάθεια να επιτευχθεί η μέγιστη δυνατή κομματική συσπείρωση, ενώ θα συνοδεύεται και από τη δυναμική επιστροφή του Κώστα Λαλιώτη, που θα γίνει υπό το πρίσμα συμφωνίας κυρίων, για τη διαδοχή στο ΠΑΣΟΚ, σε περίπτωση ήττας, αλλά και με εγγυήσεις σε περίπτωση νίκης...

Με άλλα λόγια ο Γιωργάκης, ετοιμάζει τη διαδοχή, εξασφαλίζοντας όμως πρώτα τη "νίκη", με τη συστράτευση ενός "βετεράνου" στην Επικοινωνία των Εκλογών και των Εκλογικών Μαχών, που ειδικεύεται στη σφοδρότητα της επίθεσης με Video και Οθόνες κατά της ΝΔ... Και συνήθως επιτυγχάνει κομματική συσπείρωση, φέρνοντας πίσω αναποφάσιστους...

Τότε θα φανεί το ολέθριο σφάλμα του Σαμαρά να μην αλλάξει το όνομα του κόμματος, καθώς ενώ δεν είχε καμμία ευθύνη για την πορεία του, αφού αποχώρησε το 1992 , θα "φορτωθεί" όλες τις αμαρτίες του ονόματος "ΝΔ"...

Οι Εκλογές της 3ης Απριλίου, θα έχουν επομένως Σκηνοθέτη, αλλά και Σκηνοθεσία, καθώς υπάρχει ένα κρυφό ατού-βόμβα, που στοχεύει την τεράστια δεξαμενή των αναποφάσιστων, καθώς μια μόλις εβδομάδα πριν τις Εκλογές θα έχει ολοκληρωθεί η κρίσιμη Σύνοδος Κορυφής της 25ης Μαρτίου, όπου έχει προκατασκευασθεί η "επιτυχία" της Επιμήκυνσης του Δανείου, μαζί με την καταβολή της περίφημης 4ης δόσης, που θα πανηγυριστούν σαν "εθνική επιτυχία", μέσα σε έναν ορυμαγδό προβολής διαφημίσεων και εντυπώσεων, που θα δημιουργήσουν κλίμα αισιοδοξίας, ελπίδας και προοπτικής, ώστε να φέρουν την τελευταία στιγμή μερικές χιλιάδες αναποφάσιστων στις κάλπες, εξασφαλίζοντας τη "νίκη"...

Και αυτό είναι το νόημα της προκαταβολικής ανακοίνωσης από την Τρόικα του ξεπουλήματος εθνικού πλούτου για 50 δις! Διότι αποτέλεσε προαπαιτούμενη δέσμευση, "εγγύηση" για την εξασφάλιση εκ των προτέρων της Επιμήκυνσης, ώστε να έχει η Κυβέρνηση δεδομένη την "επιτυχία", για να την διαχειριστεί Εκλογικά, μαζί με τα συγχαρητήρια Ε.Ε. και ΗΠΑ, τη διεθνή αναγνώριση του "φαινομένου Giorgo", την προεκλογική άνοδο του Χρηματιστηρίου, τις ανακοινώσεις ξένων επενδύσεων και γενικά τη δημιουργία κλίματος θριάμβου, με στόχο να ξαναγίνει η Μαριονέτα Πρωθυπουργός!

Και να μετατραπεί ολόκληρη η Ελλάδα σε "Διόδια" των Ξένων...

Σουβλάκι κατ’ οίκον

Λαχταράτε ένα γευστικό, μυρωδάτο και πλούσιο χοιρινό σουβλάκι... Δεν χρειάζεται να πάτε μέχρι το ψητοπωλείο αλλά έως το σούπερ μάρκετ για να προμηθευτείτε τα κατάλληλα υλικά και να φτιάξετε το αγαπημένο σουβλάκι μόνη σας...

Υλικά για 4 άτομα:
• 1 κιλό χοιρινό μπούτι με κόκαλο, ή σπάλα
• 16 μικρά μανιτάρια
• 16 ντομάτινια
• 300 γρ. παντσέτα, κομμένη σε φέτες
• 16 φυλλαράκια βασιλικό
• αλάτι και φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι
• 1/4 φλιτζ. έξτρα παρθένο ελαιόλαδο

Εκτέλεση

Κόβετε το χοιρινό σε μπουκίτσες. Πλένετε τα μανιτάρια και τα ντοματίνια, και τα στραγγίζετε σε απορροφητικό χαρτί. Περνάτε τα κομματάκια του χοιρινού, εναλλάξ με τα υπόλοιπα υλικά, σε 8 σουβλάκια.
Αλατοπιπερώνετε και ψήνετε στη σχάρα ή στο γκριλ. Κατά τη διάρκεια του ψησίματος, ραντίζετε τα σουβλάκια με λίγο λάδι, για να μη στεγνώσουν.


πηγή:newsbomb