Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 2012

Περί οργανώσεων αλληλεγγύης και βοήθειας...


 

Πρώτα τους καταντάνε φτωχούς και μετά υμνούν την αλληλεγγύη προς αυτούς!Τον τελευταίο καιρό έχει γεμίσει η χώρα (και το διαδίκτυο) από οργανώσεις αλληλεγγύης προς νεόπτωχους, άστεγους, άνεργους, αρρώστους, πεινασμένους κλπ.
Όλες αυτές οι οργανώσεις τυπικά ή θεωρητικά έχουν ανθρωπιστικούς στόχους. Κάποιες από αυτές ανήκουν κυριολεκτικά στην άρχουσα τάξη η οποία και ευθύνεται απόλυτα για τη φτώχεια, την ανεργία και την κρίση. Έναντι αυτής της...

ευθύνης της κάποια μέλη της αποφάσισαν μέρος από τα ληστευμένα από τον λαό να τα μοιράσουν ως ελεημοσύνη απαιτώντας να της αναγνωρίσουμε φιλανθρωπία!
Κάποιες άλλες είναι εντελώς «απολίτικες», ανθρωπιστικού και μόνο χαρακτήρα, που δεν ψάχνουν από πού προέρχεται το πρόβλημα αλλά μόνο τρέχουν να θεραπεύσουν τις αθεράπευτες πληγές που σπέρνει το σύστημα εκμετάλλευσης.
Κάποιες, ελάχιστες ίσως, συνδέουν κάθε αρωγή και βοήθεια με τη διαπαιδαγώγηση των ανθρώπων αυτών ότι μόνο ριζική η ανατροπή των πολιτικών αυτών με αγώνα είναι δυνατόν να υπάρξει λύση και «άλλη μέρα» γι αυτούς.

Για τη πρώτη κατηγορία «αλληλεγγύης» τύπου εφοπλιστή Αλαφούζου, ΣΚΑΪ, σούπερ μάρκετ, κυριών Βαρδινογιάννη κλπ δεν συζητώ τον ρόλο τους, παρότι πολλοί είναι αυτοί που παρασύρονται και καταθέτουν εκεί είδος ή χρήμα, και από το υστέρημά τους ακόμη, για να το διαχειριστούν αυτοί που το αφαίρεσαν από τους φτωχούς.

Η δεύτερη κατηγορία παρουσιάζει μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Ενώ παρουσιάζεται σαν φιλανθρωπία χωρίς πολιτική και είναι βέβαιο ότι πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους το πιστεύουν πραγματικά, κουράζονται πολύ και δίνουν μάχες και εργασία για μια στοιχειώδη ανθρώπινη παροχή, στην πράξη πως λειτουργεί αντικειμενικά και παρά τη θέλησή τους όλο αυτό;
Αντικειμενικά, και αυτό ισχύει και για τις δυο παραπάνω κατηγορίες, όταν σε έναν πτωχό του καλύπτεις στοιχειώδεις ανάγκες χωρίς αυτό να συνοδεύεται από επέμβαση στη συνείδηση και χωρίς διαπαιδαγώγηση και οργάνωση για να δώσει μάχη να ανατραπεί η φτώχεια του, τα αποτελέσματα μπορεί εν δυνάμει να είναι, αναλόγως της συνείδησής του, τα εξής:
  1. Απαλλαγή της άρχουσας τάξης και του κράτους της από μεγάλα κόστη συντήρησης των πολύ πτωχών.
  2. Απαλλαγή του κράτους και του συστήματος από συνταγματικές υποχρεώσεις και ευθύνες για την κατάντια των πτωχών και μετατροπή τους σε ευθύνη των πολιτών και της αλληλεγγύης τους. Σε αυτό συμβάλει και η πονηρή προπαγάνδα ότι δήθεν «το κράτος είναι ανίκανο» να βοηθήσει τους φτωχούς και η ιδιωτική πρωτοβουλία τύπου ΣΚΑΪ ή η κοινωνική αλληλεγγύη των ομάδων προσφοράς, αποτελούν τη μόνη λύση! Έτσι το κράτος αμέσως ή εμμέσως βρίσκεται στο απυρόβλητο και η άρχουσα τάξη τρίβει τα χέρια της.
  3. Ευκολότερη κατεδάφιση του «κράτους πρόνοιας».
  4. Επανάπαυση του πτωχού. Ικανοποίηση που καλύπτεται η ανάγκη του χωρίς άλλη σκέψη.
  5. Κίνδυνος τυφλής εξάρτησης για το αύριο από τον ευεργέτη. Κίνδυνος να αποδέχεται κάθε βούλησή του για το υλικό αντάλλαγμα πχ από τα εκκλησιαστικά ιερατεία.
  6. Μετατροπή του πτωχού και απόκληρου σε υπερασπιστή του νέου στάτους ελεημοσύνης που του λύνει το σημερινό πρόβλημα.
  7. Μετατροπή του σε εχθρό έναντι κάθε αγώνα ανατροπής κλπ από τον φόβο μη χάσει και αυτό που έχει είτε από φόβο «κακοχαρακτηρισμού» και διακοπής της ελεημοσύνης είτε από φανταστικό φόβο χειροτέρευσης. Μετατρέπεται έτσι σε αθέλητο όργανο αναπαραγωγής της άθλιας κατάστασής του.
Αναλόγως του πως κάθε οργάνωση κάνει τη δουλειά της έχουμε και τις παραπάνω συνέπειες. Γενικά όταν σε μια κατάσταση φτώχειας απλά καλύπτεις κάποιες ελάχιστες ανάγκες, χωρίς συνοδεία τους από οργάνωση της ανατροπής της φτώχειας, όχι μόνο δεν εξαλείφεται η φτώχεια αλλά αναπαράγεται σε διευρυμένη κλίμακα.
Η άρχουσα τάξη ανακαλύπτει ότι μπορεί να στέλνει στη φτώχεια διαρκώς και περισσότερους εργαζόμενους χωρίς οικονομικό κόστος αφού άλλοι θα φορτωθούν τη φτώχεια μέσω της «αλληλεγγύης» και χωρίς πολιτικό κίνδυνο αφού θα τους «ταΐζουν» μεν αλλά ποτέ δεν θα τους οργανώνουν εναντίον της δε!
Δεν είναι άσχετο ότι τα μέσα ενημέρωσης αρχίζουν δειλά – δειλά να προβάλλουν αυτές τις πρωτοβουλίες αναδιανομής της φτώχειας μέσα από την αλληλεγγύη ούτε είναι τυχαίο που ένας Πρωθυπουργός πήγε και συνέφαγε με απόρους και αστέγους προβάλλοντας το θεάρεστο έργο του Δήμου Αθηναίων. Στην ουσία προσπαθούν να δείξουν ότι δεν είναι και τόσο τραγικό να είσαι πτωχός και άστεγος και πόσο «εύκολη και ευχάριστη»(!) μπορεί να γίνει η ζωή αν καταντήσεις έτσι και πέσεις στην «αλληλεγγύη» τους. Παράλληλα όμως επιδείχνουν κυνικά τι περιμένει σε όσους εργαζόμενους αγωνίζονται για το μεροκάματο και δεν προσκυνάμε την εργοδοσία. Πολλαπλά τα μηνύματα!
Η τρίτη κατηγορία οργανώσεων συνδέει κάθε αρωγή, παροχή και βοήθεια με την διαπαιδαγώγηση, την αλλαγή της συνείδησης και την προσπάθεια να οργανωθούν τα θύματα του συστήματος σαν κανονικοί άνθρωποι, με όλα τα δικαιώματα, σε έναν αγώνα ριζικής ανατροπής της σημερινής κατάστασης. Τους κατευθύνουν κατά των αιτιών που καταντούν τους ανθρώπους, άνεργους, φτωχούς και απόκληρους στην ίδια, τη δική τους κοινωνία. Δεν γνωρίζουμε πόσες είναι σε αριθμό αυτές οι οργανώσεις, τι δουλειά κάνουν, πως οργανώνουν. Μέσα όμως στη γενική αυτή κατηγορία εντάσσονται και κάποιοι φορείς πολιτικής στήριξης άρνησης των χαρατσιών, των διοδίων κλπ.
Αυτή η κατηγορία οργανώσεων δεν χρειάζεται να πούμε ότι πρώτα βλέπει την αιτία του προβλήματος και μετά ενεργεί ώστε κάθε βοήθεια να έχει διπλή δράση. Από τη μια να επουλώνει προσωρινά την πληγή και από την άλλη να ωθεί τους ανθρώπους αυτούς να οργανωθούν για να δώσουν τη δική τους μάχη, ισότιμα με όλους σαν οργανικό τμήμα του λαού και όχι ως απόκληροι και κακόμοιρο, για να εξαλειφθεί ριζικά η φτώχεια τους. μπορεί να είναι πολύ δύσκολη δουλειά να οδηγήσεις «νικημένους» ανθρώπους σε μάχες για ένα καλύτερο μέλλον αλλά άλλος δρόμος, για τις οργανώσεις που πραγματικά θέλουν να βοηθήσουν τους φτωχούς, δεν υπάρχει.

Στην κατοχή είχαν δημιουργηθεί πολλές οργανώσεις αλληλεγγύης που είχαν και τους τρεις τύπους που προαναφέρθηκαν. Όμως αυτή που σταδιακά έγινε οργάνωση πραγματικής βοήθειας ήταν η «Εθνική Αλληλεγγύη» η οποία εκτός της άμεσης βοήθειας επιβίωσης, διαπαιδαγωγούσε το λαό να δώσει μάχη εξάλειψης των αιτιών, δηλαδή να εναχθεί στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα κατά της κατοχής. Μόνο έτσι θα εξαλείφονταν οι αιτίες της φτώχειας, της πείνας και των θανάτων.
Η Εθνική Αλληλεγγύη ιδρύθηκε στις 28/5/1941, δηλαδή λίγες ημέρες από την έλευση των Γερμανών, με πρωτοβουλία κομμουνιστών που δραπέτευσαν από τόπους εξορίας που τους είχε το φασιστικό μεταξικό καθεστώς. Ήταν η πρώτη πανελλαδικής μορφής αντιστασιακή οργάνωση (ιδρυτικό μέλος του ΕΑΜ) με άμεσο κοινωνικό και πολιτικό χαρακτήρα. Ο κύριος στόχος της ήταν η αλληλεγγύη μέσα στον λαό για να επιβιώσει και των αγωνιστών που βρίσκονταν φυλακή ή καταδιώκονταν. Σταδιακά διευρύνθηκε σε κάθε είδους ανθρωπιστική, κοινωνική και πολιτική δραστηριότητα. Συστρατεύθηκαν σε αυτή πάνω από 3.000.000 μέλη! Αυτή ήταν πραγματικά μια μαζική λαϊκή οργάνωση αλληλεγγύης!
Μια τέτοια οργάνωση, τηρουμένων των αναλογιών και χωρίς μηχανιστικές μεταφορές, έχουν ανάγκη σήμερα η κοινωνία μας και τα εκατομμύρια πληττόμενοι από την τεράστια καπιταλιστική κρίση.
"aristeripolitiki"

Καλύτερα να δώσουμε εδάφη της Ελλάδας και να κοιμόμαστε ήσυχοι!



«Προσωπικά πιστεύω ότι είναι καλύτερα να έχουμε μερικά στρέμματα γης λιγότερα από εκείνα που μας ανήκουν και να κοιμόμαστε τα βράδια ήσυχοι και ασφαλείς, παρά να έχουμε ό,τι μας ανήκει και να μην μπορούμε να κλείσουμε μάτι από τον κίνδυνο κάποιας ξαφνικής επίθεσης κακόβουλων γειτόνων εναντίον μας»!

Καλύτερα να δώσουμε εδάφη της Ελλάδας και να κοιμόμαστε ήσυχοι!
Ποιός το είπε αυτό; Όχι δεν ήταν ο Κολοκοτρώνης, ούτε ο Λεωνίδας, ούτε ο Μ. Αλέξανδρος! Κοντά είστε, όμως… Ήταν ο «ήρωας» Γιωργάκης ο νεώτερος, όταν ακόμα ήταν υπουργός Εξωτερικών επί εποχής Σημίτη, τότε που είχε κιόλας υποσχεθεί ότι κάποια μέρα θα μετονομάσει τους μουσουλμάνους της Θράκης επίσημα σε Τούρκους!
Οπότε γιατί απορούμε; Ο άνθρωπος μας την είχε εξηγήσει την πολιτική του εδώ και χρόνια… Εκστρατεία αφελληνισμού νομίζουμε λέγεται… Και μέχρι στιγμής, στέφεται με απόλυτη επιτυχία… Το θέμα, όμως, είναι, έως πότε;

Πηγή: Prionokordela.gr

Πέμπτη 19 Ιανουαρίου 2012

Προστατέψτε τις πνευματικές σας δυνάμεις


  
Ο εγκέφαλος και οι πνευματικές του δυνάμεις μπορεί να προστατεύονται από τις δικές σας δράσεις. Με την πάροδο των ετών, οι άνθρωποι γίνονται συνήθως σοφότεροι, αποκτούν εμπειρίες, ωριμάζουν και βελτιώνουν την ικανότητα λήψης αποφάσεων.

Όμως όλοι έχουμε διαπιστώσει ότι, με την πάροδο του χρόνου, αρχίζει να γίνεται δυσκολότερο να μαθαίνουμε νέα πράγματα ή να θυμόμαστε αριθμούς τηλεφώνων ή γενέθλια ή άλλα σημαντικά στοιχεία που παλαιότερα δεν είχαμε πρόβλημα να ανακαλούμε στη μνήμη μας.

Με τη γήρανση οι δομές του εγκεφάλου που ευθύνονται για την ταξινόμηση και ανάκληση της μνήμης, όπως επίσης και για άλλες γνωσιακές λειτουργίες, είναι δυνατόν να υφίστανται αλλοιώσεις που μειώνουν τις δυνατότητές τους. Το ερώτημα που τίθεται συχνά είναι σχετικό με την ηλικία έναρξης της μείωσης των ικανοτήτων του εγκεφάλου.

Η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι σημαντική, διότι, γνωρίζοντας την ηλικία έναρξης της απώλειας των δυνάμεων του εγκεφάλου, πιθανόν να μπορούμε πιο γρήγορα και έγκαιρα να αρχίζουμε θεραπείες που στόχο έχουν την προστασία του εγκεφάλου και τη διαφύλαξη των γνωσιακών ικανοτήτων, της μνήμης και άλλων πνευματικών λειτουργιών.

Έρευνες δείχνουν ότι η μέγιστη απόδοση στα τεστ των διανοητικών δυνατοτήτων επιτυγχάνεται στην ηλικία των 22 ετών. Η πρώτη επιδείνωση αρχίζει στην ηλικία των 27 ετών, ενώ η μνήμη παραμένει σταθερή έως την ηλικία των 37 ετών.

Οι ικανότητες που σχετίζονται με το λεξιλόγιο του κάθε ανθρώπου και τη γενική πληροφόρηση που βασίζεται κυρίως στη συσσώρευση γνώσεων παρουσιάζουν αύξηση έως την ηλικία των 60 ετών.

Η κατανόηση των μηχανισμών γήρανσης του εγκεφάλου είναι δυνατόν να επιτρέψει την πρόοδο στην αντιμετώπιση με νέες θεραπείες ασθενειών που χαρακτηρίζονται από απώλεια πνευματικών ικανοτήτων, όπως η νόσος Αλτσχάιμερ και άλλες μορφές άνοιας.

Επίσης μπορεί να βοηθά όλους τους ανθρώπους να προστατεύουν τον εγκέφαλό τους και να τον προφυλάσσουν από τις απώλειες που προκαλεί η φυσιολογική γήρανση.

Σίγουρα θα διερωτάστε τι μπορείτε να κάνετε, με βάση αυτά που γνωρίζουμε σήμερα, για να διατηρείτε τον εγκέφαλό σας όσο το δυνατό πιο νέο και ακμαίο, με τρόπο που να ελαχιστοποιείτε τον κίνδυνο απωλειών των πολύτιμων πνευματικών σας ικανοτήτων.

Μερικά απλά μέτρα που μπορούν να βοηθήσουν είναι τα ακόλουθα:

1. Χρησιμοποιήστε τον εγκέφαλό σας. Όσο περισσότερο χρησιμοποιείτε τον εγκέφαλο σας, τις διάφορες διανοητικές του λειτουργίες, τόσο καλύτερα θα είναι. Είναι όπως η προπόνηση του αθλητή. Όσο καλύτερα προπονείται, τόσο περισσότερες πιθανότητες έχει να βελτιώνει τις αποδόσεις του ή να κερδίζει. Να προπονείτε λοιπόν τον εγκέφαλό σας για να μη χάνετε από τις δυνάμεις του.

2. Κοινωνικές αλληλεπιδράσεις. Ξοδέψτε άφθονο χρόνο σε κοινωνικές δραστηριότητες, σε επαφή με άλλους ανθρώπους. Η κοινωνικοποίηση, οι αλληλεπιδράσεις, οι νέες γνωριμίες, ο εθελοντισμός και η συμμετοχή σε ομάδες διεγείρουν τις εγκεφαλικές λειτουργίες και προπονούν τον εγκέφαλο. Τον προστατεύουν έτσι από τη γήρανση και τις εκφυλιστικές απώλειες.

3. Ελέγξτε το στρες. Το χρόνιο παρατεταμένο και ανεξέλεγκτο στρες βλάπτει μεταξύ πολλών άλλων και τον εγκέφαλο. Μάθετε να διαχειρίζεστε σωστά τον χρόνο, τις δραστηριότητες και τις υποχρεώσεις σας, για να αποφεύγετε -στον βαθμό του δυνατού- δυσάρεστες καταστάσεις που είναι πηγή φθοροποιού στρες.

4. Να κοιμάστε αρκετά. Ο ρόλος του ύπνου είναι θεμελιώδης για την καλή λειτουργία πολλών σημαντικών διανοητικών λειτουργιών. Ακόμα και οι ηλικιωμένοι χρειάζονται από 7 έως 8 ώρες ύπνου κάθε νύχτα. Εάν κοιμάστε λιγότερο, βλάπτετε τον εγκέφαλό σας και θα έχετε δυσκολίες μνήμης, προσοχής και συγκέντρωσης. Εάν η έλλειψη ύπνου καταστεί χρόνια, οι αλλοιώσεις στον εγκέφαλο απειλούν με μόνιμες βλάβες.

5. Τρώτε σωστά. Προτιμάτε φαγητά που προάγουν την υγεία του εγκεφάλου σας, όπως λιπαρά ψάρια (σολομός, κολιός, σαρδέλες, τόνος, σαφρίδι που είναι πλούσια σε ωμέγα 3 λιπαρά οξέα), φρούτα και λαχανικά που θα σας δίνουν ένα πλούσιο οπλοστάσιο από βιταμίνες και άλλες πολύτιμες θρεπτικές ουσίες.

6. Να ασκείτε το σώμα σας τακτικά. Μην ξεχνάτε το πολύτιμο «νους υγιής εν σώματι υγιεί». Οι αρχαίοι γνώριζαν καλά ότι, για να έχετε υγιή εγκέφαλο, είναι απαραίτητο να ασκείστε ικανοποιητικά. Να θυμάστε τη συμβουλή των αρχαίων και να κάνετε αυτά που σας αρέσουν, περπάτημα, ποδηλασία, κολύμπι, τρέξιμο, κολύμπι, κηπουρική, ποδόσφαιρο ή οποιοδήποτε άλλο άθλημα προτιμάτε.

7. Συμβουλευτείτε τον γιατρό σας. Με την αύξηση της ηλικίας καραδοκούν οι μεγάλες απειλές για την υγεία του εγκεφάλου, ψηλή πίεση, διαβήτης, παχυσαρκία, ψηλή κακή χοληστερόλη αίματος και άλλοι. Ο γιατρός σας θα σας κάνει τα τσεκ απ που χρειάζονται. Εάν έχετε κάποια πάθηση, να κάνετε σωστά τη θεραπεία σας, γιατί έτσι προστατεύετε και τον εγκέφαλό σας. Εάν δεν το κάνετε, σε πολλές περιπτώσεις οι βλάβες στον εγκέφαλο εγκαθίστανται αθόρυβα. Όταν πλέον διαφανούν οι απώλειες των πνευματικών λειτουργιών, συνήθως είναι μη ανατρέψιμες.

Πηγή: medlook.gr

Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2012

ΟΣΑ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟΝ «MR. FINANCIAL TIMES»





Τί συμφέροντα έχει ο Μr. Financial Τimes Μορένο από τη χρεοκοπία της Ελλάδας;







Η βρετανική οικονομική εφημερίδα Financial Times ήταν από τα έντυπα που πρωτοστάτησαν εναντίον της Ελλάδας, δημοσιεύοντας πλήθος άρθρων και απόψεων γραμμένων από αναλυτές και ειδικούς για το αβέβαιο μέλλον της χώρας μας και τη ζημιά που αυτή κάνει στο ευρώ.



Πρόεδρος του μιντιακού ομίλου Pearson, στον οποίο ανήκουν οι Financial Times, είναι από το 2005 ο γεννημένος στις Ηνωμένες Πολιτείες, 68χρονος Γκλεν Μορένο. Ο κύριος αυτός εργάστηκε για 18 χρόνια ως υψηλόβαθμο στέλεχος της Citigroup στην Ευρώπη και την Ασία, ενώ ακόμα και σήμερα είναι ανώτατο διευθυντικό στέλεχος στον επενδυτικό κολοσσό Μan Group Plc, ο οποίος διαχειρίζεται κεφάλαια ύψους 44 δισ. ευρώ, «ποντάροντας» και...

στα spreads των ελληνικών ομολόγων.



Παράλληλα, το 2009 ορίστηκε διαχειριστής του πακέτου ύψους 37 δισ. λιρών που διέθεσε η κυβέρνηση Μπράουν για τη διάσωση των βρετανικών τραπεζών. Ωστόσο, το Φεβρουάριο του 2010 αποκαλύφθηκε ότι παράλληλα με αυτή του τη δραστηριότητα ήταν και συνδιαχειριστής χρηματοπιστωτικού οίκου στο Λιχτενστάιν, μέσω του οποίου Βρετανοί φοροφυγάδες διοχέτευαν τις οικονομίες τους εκτός χώρας. Η αποκάλυψη αυτή οδήγησε τον Μορένο σε παραίτηση από τη συγκεκριμένη θέση, ενώ το σκάνδαλο που προκλήθηκε έπληξε την κυβέρνηση Μπράουν.



Εφημερίδες διεθνούς κύρους, όπως η γερμανική Handelsblatt και οι Times του Λονδίνου, έχουν αναφέρει ξεκάθαρα στο παρελθόν ότι πολλά δημοσιεύματα των Financial Times εξυπηρετούν αμερικάνικα και βρετανικά κερδοσκοπικά συμφέροντα με στόχο να πλήξουν το ευρώ, καθοδηγούμενα από συγκεκριμένα κυκλώματα.



Είναι άραγε και ο Γκλεν Μορένο κομμάτι αυτών των κυκλωμάτων; Αυτό είναι κάτι που κανείς δεν μπορεί να αποδείξει, αλλά δυστυχώς δεν μπορεί και να διαψεύσει, κρίνοντας από τις ενδείξεις. Αυτός που πλήττεται όμως από αυτό, δεν είναι τόσο ο ίδιος, όσο οι Financial Times που κάποτε αναγνωρίζονταν ομοφώνως ως η ναυαρχίδα των διεθνών οικονομικών εντύπων.

Από iefimerida

Το Διαδίκτυο SOPAσε!

Το Διαδίκτυο SOPAσε!




Σήμερα, Τετάρτη, 18 Ιανουαρίου 2012, πραγματοποιείται η μεγαλύτερη διαδικτυακή διαμαρτυρία στην Ιστορία για να αποτραπούν οι δύο πρωτοβουλίες: SOPA (Stop Online Piracy Act, Πράξη Διακοπής Δικτυακής/Επιγραμμικής* Πειρατείας) και PIPA (Protect Intellectual Property Act ή PROTECT IP act, Πράξη Προστασίας Πνευματικής Ιδιοκτησίας), που...
αποσκοπούν στη λογοκρισία του Διαδικτύου (Internet), με πρόφαση την προστασία των πνευματικών δικαιωμάτων.
Όλοι οι χρήστες του Διαδικτύου μπορούν να συμμετέχουν στη διαμαρτυρία διακόπτοντας τη λειτουργία των ιστοσελίδων τους, ή/και αποστέλλοντας έγγραφη διαμαρτυρία στο Αμερικανικό Κογκρέσο (κλικ
εδώ για να δείτε ένα έτοιμο κείμενο).
Για αυτά τα δύο αντιδημοκρατικά νομοσχέδια εκφράστηκαν σφοδρές αντιδράσεις παγκοσμίως, από χρήστες και τεχνολόγους του Διαδικτύου.
Ο συνιδρυτής της Wikipedia, Jimmy Donal “Jimbo” Wales (Τζίμι Ντόναλ «Τζίμπο» Γουέιλς),
αποφάσισε να διακόψει τη λειτουργία της αγγλικής εκδοχής της για 24 ώρες, ξεκινώντας από σήμερα Τετάρτη, 18 Ιανουαρίου και ώρα 5:00UTC (7:00πμ), διαμαρτυρόμενος για τις προτάσεις SOPA και PIPA. Επίσης, με τον ίδιο τρόπο και για τον ίδιο λόγο θα διαμαρτυρηθούν μερικές από τις μεγαλύτερες εταιρείες υπηρεσιών Ιστού (Web) όπως: Google, Reddit, Amazon, Ebay, Yahoo κ.ά. Επίσης, ο Μπαράκ Ομπάμα δήλωσε ότι δεν θα υποστηρίξει τα νομοσχέδια για το SOPA και το PIPA.
Είναι φανερό ότι έχουμε ευθεία σύγκρουση, μεταξύ της παρωχημένης και κακομαθημένης επιχειρηματικότητας του κλάδου της ψυχαγωγίας που κάνει χρήση ξεπερασμένων μέσων, και της νέας επιχειρηματικότητας της υψηλής τεχνολογίας και των καινοτομιών της ψηφιακής εποχής.
Εννοείται ότι σε αυτόν τον πόλεμο χαμένος θα είναι όποιος δεν προσαρμοστεί έγκαιρα στα νέα δεδομένα της σημερινής εποχής: είτε είναι επιχειρηματίας, είτε απλός πολίτης, είτε πολιτικός.
Το ποτάμι της εξέλιξης δεν γυρίζει πίσω. Όλοι οι χρήστες και οι τεχνολόγοι των δικτύων της κοινωνίας της πληροφορίας θα υπερασπιστούν το δικαίωμα στην απρόσκοπτη ροή της πληροφορίας και την ελεύθερη πρόσβαση σε αυτή.
Όχι σε οποιαδήποτε μορφή λογοκρισίας. Όχι σε SOPA και PIPA!
Ακολουθούν στιμιότυπα από τις ιστοσελίδες:
Η αγγλικής Wikipedia
(κάντε κλικ πάνω στην εικόνα για μεγέθυνση)

Το μήνυμα της ελληνικής Βικιπαίδεια
(κάντε κλικ πάνω στην εικόνα για μεγέθυνση)

Η αγγλική Google
(κάντε κλικ πάνω στην εικόνα για μεγέθυνση)

Το μήνυμα της αγγλικής Google
(κάντε κλικ πάνω στην εικόνα για μεγέθυνση)


-----------
*Βλ. Σχέδιο Ελληνικού Προτύπου ΕΛΟΤ 996.01 για τον αγγλικό όρο: «online»

Βασίλης Τσιτσάνης ...





Από τον Γιάννη Μυλωνάhttp://syllektiko-pazari.blogspot.com/

Ο Τσιτσάνης γεννήθηκε στα Τρίκαλα στις 18 Ιανουαρίου του 1915. Από μικρή ηλικία έδειξε ενδιαφέρον για τη μουσική και έμαθε μαντολίνο και βιολί και φυσικά μπουζούκι. Το φθινόπωρο του 1936 ο Τσιτσάνης επισκέπτεται την Αθήνα. Κύριος σκοπός του είναι να σπουδάσει Νομική, αλλά γρήγορα τον κερδίζει η μουσική. Οι πρώτες του επιρροές είναι τα τραγούδια του Βαγγέλη Παπάζογλου και του Μάρκου Βαμβακάρη. Πρώτη του εμφάνιση γίνεται...στο μαγαζί «Μπιζέλια» ενώ σύντομα γνωρίζει τον σπουδαίο αλλά αδικημένο από την Ιστορία τραγουδιστή Δημήτρη Περδικόπουλο. Ο Περδικόπουλος τον πηγαίνει στην Odeon όπου ηχογραφεί τα πρώτα του τραγούδια. «Σ’ έναν τεκέ μπουκάρανε» είναι η πρώτη ηχογράφηση του Τσιτσάνη. Την περίοδο 1938-1940 υπηρέτησε σαν Τηλεγραφητής στο Τάγμα Τηλεγραφητών Θεσσαλονίκης γράφει καταπληκτικά τραγούδια τα οποία ηχογραφεί με τις φωνές του Δημήτρη Περδικόπουλου, και των άλλων σπουδαίων τραγουδιστών εκείνης της εποχής Στράτου Παγιουμτζή, Μάρκου Βαμβακάρη Στελλάκη Περπινιάδη με τους οποίους σε πολλές ηχογραφήσεις ο Τσιτσάνης συμμετέχει σαν δεύτερη φωνή. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής ο Τσιτσάνης έμεινε στη Θεσσαλονίκη, όπου για ένα μεγάλο διάστημα είχε δικό του μαγαζί, το 'Ουζερί ο Τσιτσάνης', στη διασταύρωση Παύλου Μελά και Τσιμισκή, που έγινε διάσημο. Εκεί έγραψε μερικά από τα καλύτερα τραγούδια του, τα οποία ηχογραφήθηκαν μετά την λήξη του πολέμου. Το 1946 εγκαθίσταται ξανά στην Αθήνα και αρχίζει να ηχογραφεί. Δίπλα του έγιναν ευρέως γνωστοί τραγουδιστές όπως η Σωτηρία Μπέλλου,η Ιωάννα Γεωργακοπούλου η Μαρίκα Νίνου και ο Πρόδρομος Τσαουσάκης.
Τα επόμενα χρόνια ο Τσιτσάνης γνώρισε ευρύτατη αποδοχή. Πέθανε στις 18 Ιανουαρίου του 1984 στο Λονδίνο, όπου βρισκόταν για εγχείρηση, και κηδεύτηκε στο Α΄Νεκροταφείο Αθηνών.
Απολαυστε το τραγουδι του ΣΤΟ ΤΑΓΜΑ ΤΗΛΕΓΡΑΦΗΤΩΝ ,Ο ΑΣΥΡΜΑΤΙΣΤΗΣ

Τράγκας σε Εxtra 3

Πώς ο Ιουστινιανός έσφαξε 30.000 «αγανακτισμένους»...


 

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ 532 Μ.Χ ΕΓΙΝΕ Η «ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΝΙΚΑ»
Οι εξεγέρσεις, τα επεισόδια, οι καταστροφές αλλά και η βίαιη καταστολή δεν είναι φαινόμενο μόνον του σύγχρονου ελληνικού κόσμου. Οι Έλληνες σε οποιοδήποτε σημείο της ιστορίας τους, κάτω από οποιοδήποτε ιστορικό και κοινωνικό πλαίσιο και εάν βρίσκονταν, έβρισκαν τους τρόπους να εκφράζουν την αγανάκτισή τους, με τον όποιο κυβερνητικό χειρισμό δεν...
ενέκριναν.
Έτσι, πριν από 1480 χρόνια ξέσπασε μία από τις μεγαλύτερες εξεγέρσεις που γνώρισε ο ελληνικός κόσμος, δηλαδή η Στάση του Νίκα. Την εποχή εκείνη αυτοκράτωρ του Βυζαντίου (Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας) ήταν ο Ιουστινιανός (από το 527 μ.Χ.).
 
«Σύνδεσμοι φιλάθλων ιπποδρομιών»
Στα χρόνια εκείνα, όπου δεν υπήρχαν δημοκρατικοί θεσμοί στην βυζαντινή αυτή κοινωνία, αλλά και ούτε η ευκολία των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, ένας από τους πιο διαδεδομένους τρόπους προκειμένου οι πολίτες της Κωνσταντινούπολης να εκφράσουν τις απόψεις τους αλλά και να συζητήσουν με πολύ κόσμο για τα προβλήματα που ταλάνιζαν την τότε κοινωνία ήταν τα αθλητικά δρώμενα, με πιο διαδεδομένες να είναι οι ιπποδρομίες.
Όμως οι φίλαθλοι δεν παρευρίσκονταν ανοργάνωτοι στις ιπποδρομίες. Οι Βυζαντινοί λαμβάνοντας το άθλημα αυτό ως κληρονομιά από την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, έλαβαν μαζί και την οργάνωσή τους, βάσει της οποίας υπήρχαν και σύνδεσμοι φιλάθλων, οι οποίοι είχαν εξελιχθεί σε βασικούς πόλους της κοινωνίας, έχοντας μέχρι και την δύναμη να επηρεάσουν και τις πολιτικές εξελίξεις.
 
Στις ιπποδρομίες της Κωνσταντινούπολης υπήρχαν 4 ομάδες, οι Βένετοι (Γαλάζιοι), οι Κόκκινοι (Ρούσσοι), οι Πράσινοι και οι Λευκοί, οι οποίες είχαν και τους «οργανωμένους οπαδούς» τους. Ωστόσο την περίοδο του Ιουστινιανού οι μεγαλύτερες ομάδες που είχαν την μερίδα του λέοντος από άποψη απήχησης στον λαό, αλλά και την δυνατότητα να επηρεάσουν τα άνωθεν πολιτικά κλιμάκια της αυτοκρατορίας ήταν οι Βένετοι και οι Πράσινοι. Όπως ήταν φυσικό και οι εκάστοτε αυτοκράτορες υποστήριζαν την ομάδα της αρεσκείας τους, έτσι και ο Ιουστινιανός ο οποίος τουλάχιστον μέχρι την Στάση υποστήριζε τους Βένετους.
 
«Τα νέα μέτρα δεν θα περάσουν!»
Οι πρόσφατες μεταρρυθμίσεις του Ιουστινιανού έκαναν πολύ κόσμο να «αγανακτίσει», με αρκετούς συγκλητικούς να δράττονται της ευκαιρίας επειδή είδαν τα δικαιώματά των περισσότερων ευγενών να ψαλιδίζονται. Έτσι, παίρνοντας με το μέρος τους οπαδούς των Πρασίνων και των Βένετων, τους οποίους λέγεται πως προμήθευσαν με όπλα, ξεκίνησαν μία από τις μεγαλύτερες εξεγέρσεις.
Το πλήθος των στασιαστών ξεχύθηκε στην πόλη και για ημέρες κατέστρεφαν ό,τι έβρισκαν φωνάζοντας ένα μόνο σύνθημα. «Νίκα, Νίκα»! Το σύνθημα αυτό ήταν δημοφιλές επειδή ήταν και η ιαχή που έκανε τον Ιππόδρομο να τρέμει κατά την διάρκεια των αγώνων. Κατά την διάρκεια των επεισοδίων σχεδόν η μισή Πόλη κάηκε ενώ σημειώθηκαν ζημιές ακόμη και στον, όχι όπως τον ξέρουμε σήμερα, ναό της Αγίας Σοφίας. Οι στασιαστές εκτιμώντας πως η εξέγερσή τους θα φέρει αποτέλεσμα έστεψαν μάλιστα και νέο αυτοκράτορα τον Υπάτιο, ανηψιό του Αυτοκράτορα Αναστασίου Α', τον οποίον και έβαλαν να καθήσει στην αυτοκρατορική θέση στον Ιππόδρομο.
Ο Ιουστινιανός βλέποντας την έκταση που έλαβαν τα γεγονότα αποφάσισε αρχικά να εγκαταλείψει την Πόλη, πράγμα που δεν έκανε όμως μετά από παρότρυνση της συζύγου του της Θεοδώρας.
 
«Καταστολή πάση θυσία»
Τελικά διέταξε τους στρατηγούς Βελισάριο και Μούνδο να καταστείλουν την εξέγερση με κάθε τρόπο, πράγμα και που έκαναν. Δωροδοκώντας τους ηγέτες των εξεγερμένων δημιουργήθηκαν έριδες και διαφωνίες μεταξύ του πλήθους. Εν τέλει οι εξεγερθέντες εγκλωβίστηκαν στον Ιππόδρομο, όπου και κυριολεκτικά σφαγιάστηκαν μέχρις ενός.
 
Ο σύγχρονος του Ιουστινιανού, ιστορικός Προκόπιος, στο βιβλίο του «Η ιστορία των Πολέμων», μας διηγείται πως ο αριθμός των σφαγιασθέντων έφτασε τους 35.000. Τέλος ο Ιουστινιανός μετά από αυτήν του την «επιτυχία» για να εδραιώσει την κυριαρχία του, διέταξε την εκτέλεση του Υπατίου αλλά και όλων των ευγενών και συγκλητικών που υποστήριξαν την Στάση του Νίκα, και οι περιουσίες τους δημεύθηκαν.
 
Από iefimerida, μέσω "Το Γρέκι"

Πετώντας πάνω από τη Βενετία! [video]


 

Γερανοί, πετούν πάνω από τη Βενετία και η κάμερα του BBC τους ακολουθεί. Το αποτέλεσμα είναι ένα μαγικό βίντεο...

piperies.gr

Αφιερωμένο στους εναπομείναντες ψηφοφόρους της Πασοκικής λαίλαπας


 

Δείτε ολόκληρη την εικόνα παρακάτω...

Ένα λουκάνικο την ημέρα οδηγεί σε καρκίνο;


 


Τρώγοντας ένα λουκάνικο την ημέρα ή δύο φέτες μπέικον, αυξάνεται ο κίνδυνος καρκίνου στο πάγκρεας κατά 20%, σύμφωνα με σουηδική έρευνα που δημοσιεύτηκε στην ιατρική επιθεώρηση «British Journal of Cancer».

Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που το επεξεργασμένο κρέας (σαλάμι, λουκάνικο, μπέικον κ.λπ.) μπαίνει στο στόχαστρο των ειδικών ως απειλή για την υγεία μας. Υπάρχουν ήδη αρκετά στοιχεία που ενοχοποιούν την κατανάλωση επεξεργασμένου κρέατος για την πρόκληση καρκίνου του παχέος εντέρου.

Τώρα, οι Σουηδοί ερευνητές του Ινστιτούτου Karolinska ανέλυσαν τα στοιχεία 11 προηγούμενων ερευνών που αφορούν 6.000 ασθενείς με παγκρεατικό καρκίνο και διαπίστωσαν ότι η κατανάλωση μόλις 50 γρ. επεξεργασμένου κρέατος την ημέρα αυξάνει την πιθανότητα εμφάνισης της νόσου κατά 19%.

Η κατανάλωση 100 γρ. την ημέρα, ποσότητα που περιέχεται σε ένα χάμπουργκερ, αυξάνει τον κίνδυνο κατά 38%, ενώ η κατανάλωση 150 γρ. την ημέρα τον αυξάνει κατά 57%.

Ο καρκίνος του παγκρέατος εξελίσσεται σιωπηρά και συχνά η διάγνωση γίνεται τυχαία, όταν βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο.

Πηγή: vita.gr

Aνέκδοτο

Μια μέρα, περπατώντας στο δρόμο, ένας μεγάλος πολιτικός αρχηγός κόμματος τραυματίστηκε από ένα φορτηγό και πέθανε. Η ψυχή του ανέβηκε στον παράδεισο (μάλλον κατά  λάθος) και βρέθηκε μπροστά από τον Άγιο Πέτρο...

- Καλώς ήρθατε  στον παράδεισο! Είπε o Άγιος Πέτρος πριν μπει, έχουμε ένα πρόβλημα ...   Βλέπετε, ένας πολιτικός του αναστήματός σας σπάνια περνάει από εδώ και δεν ξέρουμε τι να κάνουμε με σας ... Αλλά θα κάνουμε το εξής: θα περάσετε μια μέρα στην κόλαση και μία στον παράδεισο, και  εμείς θα σας αφήσουμε να επιλέξετε πού θα περάσετε την αιωνιότητα.

 Ο  άνδρας οδηγήθηκε στον ανελκυστήρα, ο οποίος τον κατέβασε , στην  κόλαση. Οι πόρτες άνοιξαν και ο άντρας βρέθηκε ακριβώς στη μέση ενός  γηπέδου γκολφ, κομψό και πράσινο. Λίγο μακρύτερα είδε μια λέσχη και             μπροστά πρώην συναδέλφους του κόμματος και φίλους του επιχειρηματίες  που είχαν ήδη πεθάνει, ντυμένους κομψά και πολύ ευχαριστημένους.  Έτρεξαν να τον χαιρετήσουν, τον αγκάλιασαν και άρχισαν να θυμούνται   τα καλά χρόνια, όταν πλούτιζαν εις βάρος του λαού ...
Έπαιξαν  χαρούμενοι μια παρτίδα γκολφ, στη συνέχεια δείπνησαν στο σύλλογο  διασκεδάζοντας και τρώγοντας χαβιάρι και το βράδυ -συντροφιά με μια  όμορφη νεαρή ... Συναντήθηκε ακόμη και με τον Διάβολο, ο οποίος             αποδείχθηκε ότι είναι ένας συμπαθητικός τύπος, διασκεδαστικός, είπαν  ανέκδοτα και χόρεψαν. Ήταν τόσο καλά που δεν κατάλαβε όταν ήρθε η  ώρα να φύγει. Όλοι τον ξεπροβόδησαν ... Ανέβηκε μέχρι την πύλη του     Παραδείσου, όπου Άγιος Πέτρος τον περίμενε:

- Τώρα είναι η ώρα να  πάς στον παράδεισο!
Ο πολιτικός ( χωρίς ενδοιασμούς, φυσικά), πέρασε τις επόμενες ώρες πάνω από το ένα σύννεφο στο άλλο,             χαϊδεύοντας μια άρπα και τραγουδώντας. Οι 24 ώρες πέταξαν, και ο  Άγιος Πέτρος ήρθε:

- Περάσατε μια μέρα στην κόλαση και μία στον             παράδεισο. Είναι η ώρα να επιλέξετε! Ο άνθρωπος το σκέφτηκε για μια στιγμή και στη συνέχεια είπε:

- Ο παράδεισος είναι πολύ όμορφος, αλλά νομίζω ότι θα ένιωθα καλύτερα στην κόλαση. Ο Άγιος Πέτρος τον συνόδευσε στον ανελκυστήρα και κατέβηκε στην κόλαση ... Όταν άνοιξε την πόρτα, ξύπνησε στη μέση μιας ερήμου που καλύπτονταν με κάθε  λογής σκουπίδια. Είδε τους φίλους του ντυμένους με κουρέλια, να             σκάβουν μέσα στα σκουπίδια. Ο Μεγάλος διάβολος τον υποδέχτηκε και τον χάιδεψε στον ώμο ...

- Δεν καταλαβαίνω, είπε ο πολιτικός,χθες ήμουν εδώ και ήταν όμορφες γυναίκες, γκολφ, έφαγα από όλα τα             καλά και διασκέδασα πολύ .... και ... και ... Τώρα το μόνο που έχετε είναι ένα ξηρό έδαφος, γεμάτο σκουπίδια ... και οι φίλοι μου φαίνονται πικραμένοι ...Ο Μεγάλος διάβολος χαμογέλασε και είπε:

- Χθες ήταν η προεκλογική εκστρατεία! ΣΗΜΕΡΑ ΨΗΦΙΣΕΣ!

Οι πέντε «συμβουλές» Καμμένου στον Γιώργο


«Συμβουλές» προς τον Γιώργο Παπανδρέου δίνει ο βουλευτής Πάνος Καμμένος με σημερινή του ανάρτηση στο Facebook, αναφορικά με το ταξίδι του πρώην πρωθυπουργού στην Κόστα Ρίκα.

Οι πέντε «συμβουλές» Καμμένου στον Γιώργο
Ο κ. Παπανδρέου πρόκειται να μεταβεί στη χώρα της Λατινικής Αμερικής για να συμμετάσχει στο συνέδριο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς.
Για το λόγο αυτό ο κ. Καμμένος του δίνει ορισμένες συμβουλές ώστε ο πρώην πρωθυπουργός να μην βρεθεί εξ απροόπτου, όταν τον συναντήσουν κάποιοι «γνωστοί» του αδερφού του Αντρίκου και ορισμένων συνεργατών του.
Προτρέπει μάλιστα τον Γ. Παπανδρέου να προσέχει μην βγει καμία φωτογραφία με τον Χοσέ Μαρία Φιγουέρες Όλσεν, ο οποίος είναι στο συμβούλιο της I4CENSE του αδελφού Αντρίκου και ορισμένων «φίλων» του Γιώργου Παπανδρέου.
Η ανάρτηση του κ. Καμμένου:
«Σαν βγεις στον πηγεμό για την Costa-Rica.....
GAP, για να μην λες ότι δεν σε ειδοποίησα και να παραπονιέσαι ότι δεν χτυπώ εσένα αλλά τα αδέλφια σου εν όψη του ταξιδιού σου στην Costa Rica για το συνέδριο της σοσιαλιστικής διεθνούς σε ενημερώνω
ΠΡΟΣΕΧΕ....
Μην σε πλησιάσει ο Κύριος της φωτογραφίας και σε παρασύρει λέγοντας σου
1.Είμαι στο συμβούλιο της I4CENSE του αδελφού σου Αντρίκου.
2.Είμαι συνέταιρος του φίλου σου του Ντορή του Μαργέλλου στην IJPARTNERS Ελβετίας και Λουξεμβούργου και μου έχει πει τα ωραία σας στο Λονδίνο στην Πάρο και στο Παρίσι και γενικότερα.
3.Είμαι πρόεδρος του World Economic Forum 2008, 2009, στο Davos που με έβαλε ο George Sorros αυτός που δέχτηκες στο γραφείο σου στη Βουλή και άρχισε η κρίση και σου λένε τώρα διάφορα για κονόμες με τα CDS και με το δημοψήφισμα.
4.Eίμαι ο πρώην πρόεδρος της χώρας και αυτοεξορίστηκα γιατι βρήκαν οι παλιάνθρωποι σε συγγενικό μου πρόσωπο 900000$ απο την Alcatel που είχαμε κάτι δουλίτσες.
5.Είμαι το αφεντικό του Χάρη Μάκα και της Μιράντας Ξαφά που ζητάμε με τον Μαργέλλο 14.000.000 ευρώ από αυτό το καθίκι τον Καμμένο που σε κυνηγάει

Ότι και να σου πεί ΓΑΠ μου ενώ ξέρεις όλα αυτά ,εσύ βράχος, μακριά του μην τραβήξει καμιά φωτογραφία κανένας κακοήθης όπως στο ZUMA και τρέχεις πάλι στον 8ο που θα έλεγε και ο Ψυχάρης.
Ο μόνος μη συμμαθητής σου Πάνος»

Τρίτη 17 Ιανουαρίου 2012

Οι μισοί θα γίνουν υπάλληλοι των υπάλληλων του Γιώργου...



Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος

Οι Κουταλιανοί του ΠΑΣΟΚ
«Δεν έχουν άντερα!» Αυτό κατάλαβε συγκεκριμένος οπαδός του ΠΑΣΟΚ από τη συμπεριφορά των αυτοπροβαλλόμενων ως «κορυφαία στελέχη» που «είναι αποφασισμένοι για όλα».
Ούτε κορυφαία είναι, ούτε στελέχη. Όσοι βυσσοδομούσαν κατά του Γιώργου Παπανδρέου, το περασμένο Σαββατοκύριακο απλώς έπαιξαν τους ρόλους που τους προδιέγραψε ο Γιώργος Παπανδρέου. Κανείς δεν τόλμησε να του ασκήσει την πραγματική προσωπική κριτική, σε μια κομματική διαδικασία που...
συνεκλήθη ακριβώς γι’ αυτό. Κανείς δεν του είπε ότι πρέπει ήδη να έχει επανεκλέγει αν ήθελε να μείνει πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, ή να αφήσει το κόμμα να περάσει στα χέρια άλλων, αν δεν ήθελε.
Αντίθετα όλοι υπέβαλαν τα σέβη τους. Με τον τρόπο τους δέχθηκαν ότι θέλει ο Παπανδρέου. Το είπε ο ίδιος άλλωστε καθαρά εξ αρχής «Δεν θα δεχτώ άλλη πρόταση». Και δεν δέχθηκε. Δεν διανοήθηκαν άλλωστε να του υποβάλουν. Ούτε και να καταψηφίσουν τη δική του. Πλην της Βάσως Παπανδρέου και του Πέτρου Ευθυμίου. Ενδεχομένως και της Άννας Διαμαντοπούλου που ψήφισε την πρόταση που η ίδια είχε κάνει προηγουμένως. Και από την άλλη πλευρά και του Χρήστου Παπουτσή που επέμεινε στην πρόταση του. Φιλοπαπανδρεική μεν, αλλά αυτή είχε από την αρχή. Όπως και ο Φίλιππος Πετσάλνικος που δεν έκρυψε τις θέσεις του.
Ο πολιτικός κρίνεται από τη συνέπεια λόγων και πράξης. Αυτοί που βιάζονταν να αναλάβουν την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και οι συνήθεις κεκράκτες τους, μάλλον θα έπρεπε να μην έχουν πρόσωπο σήμερα. Αν υπήρχε φιλότιμο, γιατί από πολιτικό κύρος ας το αφήσουμε καλύτερα. Όχι γιατί δεν στράφηκαν στο Εθνικό Συμβούλιο κατά του Παπανδρέου. Δικαίωμα τους να πουν αυτά που είπαν και να κάνουν αυτά που έκαναν. Κρίνονται γι αυτό.
Για άλλο είναι υπόλογοι απέναντι στα μεσαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ, στα μέσα ενημέρωσης, στους οπαδούς τους. Για τη διπλοπροσωπία τους. Για όσα έκαναν και έλεγαν προηγουμένως. Για μήνες σέρνουν στον Γιώργο τα μύρια όσα. Βάζουν άλλους να ξεμπροστιάζονται και αν του κάνουν κριτική. Κανείς δεν τους υποχρέωσε να απειλούν ότι θα παραιτηθούν, ότι θα του ζητήσουν εξηγήσεις. Γιατί το έκαναν αν δε το πίστευαν. Και αν το πίστευαν γιατί το κατάπιαν ενώπιών του;
Όλοι γνωρίζουν τι έλεγαν και τι διοχέτευαν. Αλλά την κρίσιμη ώρα άρχισαν τις σπονδές στην πρόσφορα του Παπανδρέου. Στον παγκόσμιο ρόλο του. Και στην σωτήρια της χώρας που εξασφάλισε. Ποιοι; Αυτοί που έλεγαν ότι κατέστρεψε τη χώρα και διέλυσε το ΠΑΣΟΚ. Αυτοί που απειλούσαν να τον εκδιώξουν για να σωθεί ι η παράταξη. Πήγαν και ψηφίσαν μονοκούκι την πρότασή του. Και δεν ντρέπονται να λένε ότι τον νικήσαν κιόλας.
Κάποιος μεγαλο-δελφίνος μάλιστα δεν δίστασε να πει ότι «δέθηκε συναισθηματικά με τον Παπανδρέου». Και ότι δεν ξέρει αν θα είναι υποψήφιος. Όταν προηγουμένως, χάριν της υποψηφιότητάς του, ωθούσε τους υποστηρικτές του να εκτεθούν απέναντι στον Παπανδρέου. Ωραία ηθική στάση απέναντι στους ανθρώπους που τον πίστευαν. Και μετά απορεί γιατί ως τώρα ο Παπανδρέου τον μεταχειρίζεται σαν χταπόδι.
Συμπέρασμα. Το ΠΑΣΟΚ φοβάται να δει τον εαυτό του στον καθρέφτη, όπως ζήτησαν πολλά μεσαία στελέχη του. Εξαιτίας των αξιωματούχων του, συνεχίζει ως κόμμα την αυτοκαταστροφική πορεία του, ως προέκταση της αποτυχημένης πολιτικής του ως κυβέρνηση. Αλλά απεδείχθη ότι ο Παπανδρέου θέλει τρία φορτηγά από αντίπαλους τέτοιου βεληνεκούς. Και πάντως δεν μπορούν να του υποδείξουν τι θα κάνει και τι όχι. Χορεύουν στο σκοπό που τους βαράει. Από την πλευρά του είναι συνεπής στις επιδιώξεις του. Κινείται όπως νομίζει πως είναι τα πράγματα και είναι φανερό πως νομίζει. Αν διαβάσει κανείς την ομιλία του καταλαβαίνει.
Οι υπόλοιποι όμως γιατί παίζουν αυτό το παιχνίδι υποκρισίας; Γιατί άλλα λένε τη μια μέρα και άλλα την επομένη; Γιατί δεν είχαν το σθένος να μιλήσουν στον Παπανδρέου για συγκεκριμένα λάθη του και να ζητήσουν να λειτουργήσει το ΠΑΣΟΚ ως κόμμα Καταστατικό; Υποταγμένοι και άβουλοι απλώς κάνουν τους Κουταλιανους. Φοβερίζουν αλλά όταν έλθει η ώρα ρουφάνε το αυγό τους. Απορεί μόνο κανείς γιατί αφού δεν μπορούν κάνουν τους κουτσαβάκηδες; Ποιος τους υποχρέωσε να παίζουν τους αντιπαπανδρεικους αφού δεν έχουν κότσια; Αυτές τις μέρες θα αρχίσουν πάλι να μοιράζουν κουτόχορτο σε όσους τους πιστεύουν ακόμη. Άδικος κόπος. Μετά τη στάση τους το τελευταίο διάστημα η τύχη τους είναι προδιαγεγραμμένη. Οι μισοί θα γίνουν υπάλληλοι των υπάλληλων του Γιώργου. Και οι άλλοι μισοί θα τελειώσουν οριστικά από τη πολιτική. Απλώς δεν είναι ακόμη καθαρό ποιο είναι προτιμότερο.
"protagon"

Κομανέτσο μου, εγώ στα είπα…

Κομανέτσο μου, εγώ στα είπα… ετοίμασε από τώρα το σουγιαδάκι και την πλαστική σακούλα να πας για χόρτα…



«Με έντονο προβληματισμό είδαν στον ΛΑ.Ο.Σ την δημοσκόπηση της Public Issue που δημοσιεύει η «Καθημερινή της Κυριακής», σύμφωνα με την οποία το κόμμα του Γ. Καρατζαφέρη υπολείπεται αρκετά των κομμάτων της Αριστεράς, αφού η ΔΗΜΑΡ συγκεντρώνει το 13,5 %, το ΚΚΕ 12,5 και το ΣΥΡΙΖΑ το 12%, σε αντίθεση με το κόμμα του Γιώργου Καρατζαφέρη που είναι μόλις στο 5,5%»

Γιωργάρα, εγώ στα είπα, αλλά δε μ’ άκουσες… Και που να μάθεις και την αλήθεια… Κομανέτσο μου, σε λυπηθήκανε στο Αλαφουζέικο και σου ρίξανε δυο ποντάκια παραπάνω. Εκεί στο 3,5 είσαι με την γκλάβα προς τα κάτω… Περίμενε τέλος της εβδομάδας την άλλη δημοσκόπηση και...
ετοίμασε από τώρα το σουγιαδάκι και την πλαστική σακούλα να πας για χόρτα…

Από Χάρρυ Κλυνν μοντάζ Γρέκι

Να τους περάσουμε εμείς τη θηλιά στο λαιμό


Τελικά έχει το κουράγιο ο Παπαδήμος και οι «υπουργοί» του να περάσουν τώρα τη θηλιά της Ελλάδας στο λαιμό των ληστών – δανειστών μας ή θα συνεχίσουν να κακαρίζουν σαν κότες.

Τι εννοώ; Μία Ευρώπη τραυματισμένη ήδη βαθιά από τις υποβαθμίσεις Γαλλίας, Αυστρίας, Ισπανίας και άλλων από τις αγορές, μία Ευρώπη χτυπημένη από την ύφεση με προοπτικές επιβάρυνσης στο μέλλον και μία Γερμανία που αρχίζει να βλέπει τις εξαγωγές της να μειώνονται επικίνδυνα, δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αντέξει «πιστωτικό γεγονός» για την Ελλάδα.

Δηλαδή αποτυχία των συζητήσεων για το περίφημο PSI, για το «κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων κατά 50% τουλάχιστον.
Τι σημαίνει αυτό; Έχει μοναδική ευκαιρία η Ελλάδα να εκβιάσει τώρα με τη σειρά της, και να περάσει τη θηλιά που μας έχουν βάλει στο λαιμό οι ληστές- δανειστές μας στο δικό τους λαιμό με το επιχείρημα:

«Δεν αντέχω τις απαιτήσεις των διεθνών κερδοσκόπων (επενδυτικοί όμιλοι και ξένες τράπεζες) για να υπογράψω τη συμφωνία για το «κούρεμα», διακόπτω εγώ τις συνομιλίες με τον Νταλάρα, εσείς δεν μου δίνετε τα 86 δισ. ευρώ της 7ης δόσης, εγώ δεν πληρώνω τίποτα από τα χρέη μου, τα λεφτά που μου έχετε δανείσει χάνονται 100% για τους δανειστές μας, κηρύσσουμε πτώχευση (η οποία άτυπα βέβαια έχει ήδη κηρυχθεί) κι από κει και πέρα άι σιχτίρ και κόψτε το κεφάλι σας».
Το νομίζετε ότι θα κάνουν στην περίπτωση αυτή;

Θα νιώσουν ότι απαλλάχθηκαν από το βραχνά της Ελλάδας ή θα τρέχουν και δεν θα φτάνουν παρακαλώντας μας να μην πηδήξουμε στο κενό παρασύροντας μαζί μας κι όλη την ευρωζώνη.
Η απάντηση με τα σημερινά οικονομικά δεδομένα της Ευρώπης είναι προφανώς η 2η. Άρα; Άρα κουράγιο χρειάζεται, πατριωτισμός χρειάζεται και υπέρβαση του τραπεζικού κατεστημένου.
Μπορεί όμως να κάνει κάτι τέτοιο ο εκλεκτός των τραπεζών κ.Παπαδήμος;

Κώστας Χαρδαβέλας

Ο Σημίτης, η βαρκάδα και τα 30 εκατομμύρια!


Ο Σημίτης, η βαρκάδα και τα 30 εκατομμύρια!

Η βάρκα έχει «παρκάρει» στη μικρή, ξύλινη αποβάθρα του ποταμού Βαφύρα. Ο Σημίτης κάνει ένα πηδηματάκι και μπαίνει μέσα. Ο Πάγκαλος ζορίζεται, παραπατάει, χάνει την ισορροπία του, κοντεύει να αναποδογυρίσει όλη τη βάρκα (με τον Σημίτη μέσα) και, τελικά, πέφτει ο ίδιος στο νερό! Μούσκεμα το πόδι του, μέχρι το γόνατο! Κάποια στιγμή, καταφέρνει να μπει στη βάρκα. Ξεκινούν. Η βαρκάδα ολοκληρώνεται 400 μέτρα πιο πέρα, στα ερείπια του ναού του Διός. (Δεν πάει και παρακάτω, άλλωστε –το ποτάμι έπαψε να είναι πλωτό εδώ και πολλά-πολλά χρόνια). Ο ελληνικός λαός έχει μόλις χρεωθεί με 30 εκατομμύρια…

Ευτυχώς, ο χρόνος είναι το 1996 και -τουλάχιστον- μιλάμε για δραχμές. Ο τόπος είναι το Δίον και αφορμή τα εγκαίνια του αρχαιολογικού πάρκου, εκεί όπου βρισκόταν το λατρευτικό κέντρο του Μεγαλέξανδρου. (Εκεί όπου ο μεγάλος Μακεδόνας στρατηλάτης μάζεψε τους υπόλοιπους Ελληνες και τους έπεισε να στηρίξουν την εκστρατεία του, που εξελλήνισε τα πέρατα της γης).
boat2








Φωτογραφία-ντοκουμέντο: Την αγόρασαν (με τα λεφτά μας), τη χρησιμοποίησαν για την πεντάλεπτη πρωθυπουργική βαρκάδα και την παραπέταξαν -κατακαίνουρια! Εδώ και 15 χρόνια δεν έχει χρησιμεύσει για τίποτε άλλο, παρά μόνο ως... γλάστρα για τα αγριόχορτα.



Με αυτή την πεντάλεπτη βαρκάδα άρχισε και έληξε –για πάντα(!)- η… σταδιοδρομία της βάρκας που μετέφερε τον πρωθυπουργό και τον τότε υπουργό Εξωτερικών Θ. Πάγκαλο (με αναπληρωτή του τον Γ. Α. Παπανδρέου, για να μην ξεχνιόμαστε...). Την αγόρασαν, την χρησιμοποίησαν για την πρωθυπουργική βαρκάδα των 400 μέτρων και –έτσι, κατακαίνουρια- την παραπέταξαν εκεί δίπλα. Τα χρόνια πέρασαν. Κανείς δεν ασχολήθηκε με τη βάρκα, εκτός από κάτι χόρτα που την τύλιξαν και τη μετέτρεψαν σε «σπίτι» τους.
Τι να την κάνει, ούτως ή άλλως, τη βάρκα ένα αρχαιολογικό πάρκο; Και θα μου πείτε: Αφού άλλη χρησιμότητα δεν είχε για το Δίον –και το γνώριζαν από την αρχή- γιατί δε φρόντισαν να τη δανειστούν για μια μέρα, να τη νοικιάσουν από κάποιον ή –στο τέλος τέλος- να την πουλήσουν μετά, βρε αδελφέ; Φαίνεται πως «λεφτά υπάρχουν» από τότε! Είναι του ελληνικού λαού…
Βέβαια, για το γεγονός ότι ένα αρχαιολογικό πάρκο δεν έχει τίποτε να την κάνει τη βάρκα, μετά την πρωθυπουργική βαρκάδα των 400 μέτρων, θα μπορούσε κάποιος να είχε προειδοποιήσει τον κ. Σημίτη και την κουστωδία του. Για παράδειγμα, ο ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ (τότε), καθηγητής Αρχαιολογίας και πρόεδρος του Μουσείου της Ακρόπολης (σήμερα), Δημήτρης Παντερμαλής. Ο άνθρωπος ο οποίος περηφανεύεται ότι ανέδειξε το συγκεκριμένο αρχαιολογικό χώρο (που πρώτος, πάντως, έφερε στο φως ο Μανόλης Ανδρόνικος), θα μπορούσε να τους πει μια κουβεντούλα του τύπου: «κ. πρόεδρε, να ξοδέψουμε τόσα λεφτά για μια παράτα, για μια βάρκα που, από αύριο, θα χρησιμεύει μόνο για… γλάστρα στα αγριόχορτα;». Αλλά, μάλλον, ήταν πολύ χαρούμενος που είχε τον πρωθυπουργό να του εγκαινιάζει το πάρκο και καθόλου δεν πήγε το μυαλό του…
Γι’ αυτό καταντήσαμε στα σημερινά μας χάλια. Να κόβουμε τη σύνταξη του παππού και να τον αφήνουμε να πεινάσει. Γιατί κάποιοι ήθελαν να γλείψουν τον –παντοδύναμο, τότε πρωθυπουργό- Σημίτη, που μόλις είχε έρθει στην εξουσία. Και γιατί ο ίδιος ο πρωθυπουργός, με τη σειρά του (κι όλοι όσοι τον ακολούθησαν) ουδέποτε ενδιαφέρθηκε πραγματικά να μάθει πού κατέληγαν τα λεφτά που ξόδευαν αφειδώς οι παρατρεχάμενοί του, για να τον εντυπωσιάσουν…
Στη γειτονική Κατερίνη, πάντως, έχουν να το λένε ότι μόνο η φιέστα που διοργανώθηκε τότε για τα πρωθυπουργικά εγκαίνια του αρχαιολογικού χώρου στο Δίον κόστισε 30 εκατομμύρια δραχμές. Για λίγα λεπτά Σημιτικής «ευλογίας»…


Γιώργος Ε. Χριστοφορίδης
πηγήnewsbomb

Πες μου πως περπατάς να σου πω πόσο θα ζήσεις…

Δευτέρα, 16 Ιανουαρίου 2012


 

Το γρήγορο περπάτημα είναι δείγμα μακροζωίας. Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Πίτσμπουργκ κατέληξαν στο συμπέρασμα πως ο ρυθμός του βηματισμού μπορεί να αποτελέσει χρήσιμο προγνωστικό παράγοντα στον υπολογισμό των ετών ζωής κάθε ατόμου...
Σύμφωνα με τη γενετίστρια Στέφανι Στατένσκι, που διεξήγαγε τη μελέτη, όταν περπατάμε, τίθενται σε λειτουργία ποικίλα ζωτικά όργανα, όπως η καρδιά, οι μυς, οι αρθρώσεις, τα οστά και ο εγκέφαλος.Με άλλα λόγια η ίδια η ταχύτητα με την οποία περπατάμε είναι δείκτης υγείας δεδομένου ότι ένα πρόβλημα θα ανάγκαζε το σώμα μας να μειώσει τους ρυθμούς του.
Ωστόσο, σημειώνει, πως ο σκοπός της μελέτης δεν ήταν να κάνει τους ανθρώπους να περπατούν πιο γρήγορα με την ελπίδα ότι θα ζήσουν περισσότερο. Όπως τονίζει η Σταντένσκι, συνήθως το σώμα επιλέγει την ταχύτητα του βήματος που είναι καταλληλότερη για τη διατήρηση της υγείας, πιθανότατα όμως να δείχνει κάποιο πρόβλημα που θα μπορούσαμε να ρυθμίσουμε μέσω της διατροφής, της άσκησης ή φαρμακευτικής αγωγής.
Μάλιστα, προτείνει τη μέτρηση του βηματισμού τουλάχιστον μια φορά το χρόνο και σε περίπτωση που παρατηρήσουμε σημαντικές αλλαγές να απευθυνθούμε στο γιατρό μας.
 
πηγή:tromaktiko

Από τα ορθόδοξα οικονομικά, στα σαδο-μαζοχιστικά





Αναρωτήθηκα, πολλές φορές τον τελευταίο καιρό από πού, από ποια κεφάλια ξεπήδησαν οι πολιτικές λιτότητες που μάς ταλανίζουν. Δεν μπορεί, αυτοί που τις ενστερνίζονται με τόσο πάθος και τις εφαρμόζουν με τόση συνέπεια, από κάπου θα αντλούν τη βεβαιότητα για την ικανότητά τους να προκαλούν την πολυπόθητη ανάπτυξη. Κι αυτό το κάπου, φαντάζομαι, ότι θα πρέπει να είναι μια κάποια περισπούδαστη, μια πολύ καλά τεκμηριωμένη θεωρία. Άνθρωποι που μονοπωλούν τον ορθολογισμό, που εξανίστανται μπροστά στους ειδικούς και υποκλίνονται μπροστά στην ορθοφροσύνη και την αντικειμενικότητα των επιστημόνων, δεν μπορεί, από κάποια στέρεη θεωρητική βάση θα πρέπει να αντλούν τα επιχειρήματά τους.

Για παράδειγμα, η μεταπολεμική οικονομία στηρίχτηκε εν πολλοίς στη θεωρία μιας μεγάλης μορφής, του Κέυνς, σύμφωνα με τον οποίο η ύφεση δεν ξεπερνιέται με λιτότητα, αλλά με πολιτικές που τονώνουν τη ζήτηση, μέσω αύξησης των κρατικών δαπανών. Αν είχε δε εισακουστεί από το 1919, όταν έγραφε ότι οι παράλογες πολεμικές αποζημιώσεις που οι νικηφόροι σύμμαχοι είχαν επιβάλει στη Γερμανία θα οδηγούσαν σε βαθιά ύφεση, σε αδυναμία τελικά εξυπηρέτησης αυτών και σε κοινωνική και πολιτική αστάθεια, ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος πιθανόν και να είχε αποφευχθεί. Αναλογικά, μόνο μια αντίστοιχου διαμετρήματος μορφή θα μπορούσε να αναμετρηθεί σήμερα με τον Κέυνς για να υποστηρίξει το εντελώς αντίθετο, ότι δηλαδή η ύφεση ξεπερνιέται με ακόμα λιγότερες κρατικές δαπάνες, κι όχι με περισσότερες, η φτώχεια με ακόμα περισσότερη φτώχεια, κ.ο.κ.

Μοιάζει αυτό το τελευταίο παράδοξο; Μοιάζει αντιφατικό και παράλογο; Μοιάζει να γλιστράει επικίνδυνα προς τα θολά νερά της ομοιοπαθητικής, όπου το όμοιο γιατρεύει το όμοιο; Μοιάζει αυτή η παράξενη εμμονή περί λιτότητας να έχει πάνω της κάτι από την αύρα των μεταφυσικών βεβαιοτήτων του Νew Age; Κι όμως μοιάζει!

Υπάρχει λοιπόν θεωρία; Ναι υπάρχει, και το ονοματάκι της: «Expansionary Austerity» ή «Expansionary Fiscal Consolidation», δηλαδή επέκταση της οικονομίας μέσα από τη …συρρίκνωση της οικονομίας! Κάπως όπως εκτίναξη του ελατηρίου μέσα από την συμπίεση του ελατηρίου, για να έχουμε και το φυσικό ανάλογο, που πιθανόν να λειτούργησε και σαν πρότυπο στους εμπνευστές της. Και από πού πηγάζει η ισχύς της; Από τη ζήτηση; Φυσικά και όχι. Πηγάζει από τη μαγική λέξη «Confidence», δηλαδή από την εμπιστοσύνη στο μέλλον που θα δείξουν οι επενδυτές και θα τρέξουν να επενδύσουν, κι από το ίδιο χαρμάνι εμπιστοσύνης που θα δείξουν οι καταναλωτές, και θα σπεύσουν να καταναλώσουν, όντας φυσικά πένητες και άνεργοι, αλλά αυτό δεν το πιάνει καθόλου η θεωρία ως ενδεχόμενο. «Καλή Νεράιδα της Εμπιστοσύνης», την ονομάζει ο P. Krugman περιπαικτικά, «Οικονομικά Βουντού» την ονομάζουν κάποιοι άλλοι, περισσότερο κακεντρεχείς.

Η ιστορία ξεκινάει να απασχολεί κάποιους οικονομολόγους, καθόλου τυχαία από τη δεκαετία του 1990, όταν τα μοντέλα που καταστρώνουν φαίνεται να δείχνουν ότι υπάρχει συσχέτιση ανάμεσα στη δημοσιονομική λιτότητα και την επέκταση της ιδιωτικής κατανάλωσης. Τώρα κάτω από ποιες προϋποθέσεις, κάτω από ποιες παραδοχές, και κάτω από ποιους απτούς μηχανισμούς, ας το αφήσουμε καλύτερα εκτός συζήτησης, μια και η κουβέντα θα πήγαινε αλλού και δεν θα κατέληγε.

Φυσικά και χωρίς τις προαναφερθείσες θεωρητικές αναζητήσεις, τόσο ο Ρήγκαν και οι Μπους, πατήρ και υιός, όσο και οι Ομπάμα και Μέρκελ θα εφάρμοζαν την πολιτική που πρώτα απ’ όλα πίστευαν ότι έπρεπε να εφαρμόσουν, χωρίς τη βοήθεια κάποιου ηχηρού θεωρητικού υποβάθρου. Για καλή τους τύχη όμως, το θεωρητικό αυτό backup τούς δόθηκε θεόσταλτο από κάποιον με το όνομα Alberto Alesina, νυν καθηγητή στο Harvard και καθόλου τυχαία, πρώην οικονομολόγο στην Παγκόσμια Τράπεζα και ΔΝΤ, ο οποίος με τις εργασίες και τα μαθηματικά του μοντέλα παρείχε ένα παραπάνω άλλοθι στους κυβερνώντες, για ν’ αναγάγουν την τακτική τους σε Αξίωμα και φυσική Αρχή. Δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά που ο νεοφιλελευθερισμός επικαλείται αιώνιους νόμους για να δικαιολογήσει τις πολιτικές του επιλογές, και όχι μόνο στην οικονομία.

Σ’ ενα από τα τελευταία τους άρθρα, (2009), oι Alesina και συνεργάτες ισχυρίζονται ότι με βάση εμπειρικά δεδομένα 21 χωρών του ΟΟΣΑ που προέβησαν σε δημοσιονομικές προσαρμογές ανάμεσα στα έτη 1970 και 2007, οι πολιτικές που βασίστηκαν σε μειώσεις κρατικών δαπανών και όχι φόρων αποδείχτηκαν πιο πιθανές να ελαττώσουν το λόγο ελλείμματος προς ΑΕΠ και χρέους προς ΑΕΠ, παρά αυτές που βασίστηκαν σε αυξήσεις φόρων. Βούτυρο στο ψωμί, δηλαδή, των εραστών των πολιτικών λιτότητας και των ανέγγιχτων φόρων.

Φυσικά, τέτοια αποτελέσματα, και μάλιστα ενάντια στην πρόσφατη πραγματικότητα δεν ήταν δυνατόν να μείνουν αναπάντητα. Ανασκευές και εντοπισμός βασικών λαθών ήρθαν από πολλές μεριές. Για παράδειγμα αυτό που δεν είχε τονιστεί στην εργασία του Alesina ήταν ότι, όπου παρατηρήθηκε ανάπτυξη, παρά τις περικοπές στις δαπάνες, αυτό συνέβη διότι οι εν λόγω οικονομίες βρίσκονταν ήδη σε τροχιά ανάπτυξης. Ενώ, στην περίπτωση πολλαπλά τραυματισμένων οικονομιών, όσες προσπάθησαν να βγουν από την ύφεση με περικοπές, απλά δεν τα κατάφεραν. Κοντολογίς, οι χώρες δεν περικόπτουν τα ελλείμματά τους σε καιρούς ύφεσης, παρά σε καιρούς ανόδου της οικονομίας, διότι αλλιώς καταλήγουν να έχουν μικρότερη ανάπτυξη και μεγαλύτερο χρέος. Κοινός νους, θα πρόσθετε κανείς.

Και πάνω στους ...σφοδρούς διαξιφισμούς των οικονομολόγων για την αλήθεια ή όχι των ισχυρισμών του Alesina εμφανίστηκε και μια εργασία (Οκτ. 2010) από ερευνητές του ΔΝΤ, με την οποία λίγο πολύ μάς έλεγαν ότι οι πολιτικές λιτότητας βλάπτουν σοβαρά την υγεία. Συγκεκριμένα, αφού έτρεξαν με σχολαστικότητα το μοντέλο τους, προσέχοντας τα λάθη και τις λεπτομέρειες, κατέληξαν ότι δημοσιονομική συρρίκνωση κατά 1% του ΑΕΠ ελαττώνει κατά 0.75%, και όχι αυξάνει, την πραγματική ιδιωτική κατανάλωση στα επόμενα δυο χρόνια, ενώ το πραγματικό ΑΕΠ συρρικνώνεται κατά 0.62%. Πραγματικός κόλαφος το αποτέλεσμα, δηλαδή. «Μήπως το ΔΝΤ άρχισε να γίνεται κεϋνσιανό;», αναρωτήθηκαν πολλοί. Βέβαια, και μόνο με την ερώτηση αυτή, γίνεται φανερό ότι αυτό που κινεί την οικονομική σκέψη είναι η ιδεολογία πιο πολύ, παρά η αντικειμενικότητα των πραγμάτων και των σταθμών, γεγονός που κάνει αρκετούς πλέον να αναρωτιούνται αν όντως η Οικονομική είναι επιστήμη. Στις επιστήμες, οι θεωρίες και τα πειράματα γίνονται με τρόπο τέτοιο, ώστε μια αρχική υπόθεση να μπορεί να ελεγχθεί εν είναι σωστή ή λάθος, και όχι, ντε και καλά, για να επιβεβαιωθεί.

Αυτό που βλέπουμε λοιπόν, είναι ότι ούτε το ίδιο επιστημονικό δυναμικό του ΔΝΤ δεν στηρίζει τις συμβουλές που παρέχει με το αζημίωτο δεξιά κι αριστερά. Και αν αυτές οι συμβουλές δεν εδράζονται ούτε και σε αυτό, που ως τεχνοκράτες θα έπρεπε να τιμούν και να εμπιστεύονται, δηλαδή τη θεωρία και τα μαθηματικά, τότε πού στηρίζονται κι από πού αντλούν αυτοπεποίθηση;

«Ίσως ένας Φρόιντ, ή ένας Γιουνγκ να μπορούσε να εξηγήσει αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Ευρωζώνη», γράφει ο Larry Elliott στον Guardian, (8/1/12). «Σίγουρα, όμως αψηφά κάθε λογική οικονομική ανάλυση».

«Η λιτότητα, ως ο δρόμος που επέλεξε η Ευρωζώνη για την ευημερία δεν είναι παρά τα οικονομικά του Μαρκήσιου ντε Σαντ», γράφει με οίστρο σ’ ένα πρόσφατο tweet ο αγαπητός μας Ρουμπινί.


Να, λοιπόν, που ένας καινούργιος κλάδος των οικονομικών αρχίζει να γεννιέται μπροστά στα μάτια μας...
πηγή:kostasxan

Γιατί δεν ξεσηκωνόμαστε ακόμα;

 


Γράφει ο Χάρρυ Κλυνν



Κατάπληκτη η διεθνής κοινότητα αναρωτιέται, γιατί οι έλληνες, αυτός ο περήφανος και αδούλωτος λαός, δεν έχουν ξεσηκωθεί ακόμα; Τι άλλο περιμένουν να τους συμβεί; Επιστήμονες σχίζουν τα πτυχία τους και πολιτικοί παρατηρητές την διορατικότητα τους, ενώ διάσημοι κοινωνιοβιολόγοι εγκύπτουν στα μικροσκόπια τους μπας και ανακαλύψουν στο DNA αυτού του λαού κάποιον γραμμένο μαζοχισμό, οπότε έτσι και αλλιώς κάθε ελπίδα για εξέγερση είναι μάταιη..

Η χρεοκοπία αυτού του λαού είναι πρωτίστως ψυχολογική και το γεγονός αυτό είναι το τραγικότερο απ όλα. Παρά την διαρκώς πολλαπλασιαζόμενη βία και βαρβαρότητα που ασκείται ανελέητα πάνω του, ανά μήνα περίπου, με κάθε νέο εκβιασμό, κάθε νέα «δόση» και με κάθε νέα «σωτηρία» της πατρίδας, δεν κουνιέται απολύτως τίποτα!!! Όχι μόνο φύλο δεν κουνιέται, αλλά ούτε καν ένας χαριτόβρυτος γκέι σε τηλεοπτικό πάνελ! Ούτε καν και αυτοί οι περήφανοι κουκουλοφόροι! Από τότε που η πραγματική εξουσία έγινε «αντιεξουσία» και ο μυαλοφυγόδικος Γιωργάκης και ο αδίστακτος και ξετσίπωτος πασοκισμός δηλώνουν «αντιεξουσιαστές» (!) λούφαξαν και οι πραγματικοί αντιεξουσιαστές! Και ενώ επί κυβερνήσεως των ανικάνων του Καραμανλή, οι κουκουλοφόροι έκαναν βόλτες στο Κολωνάκι καθημερινά και σπάγανε τις βιτρίνες στη Σκουφά έτσι για πλάκα, τώρα έχουν εξαφανιστεί από προσώπου πεζοδρομίου και εμφανίζονται μόνο στις μεγάλες διαδηλώσεις ώστε, σε συνεργασία με τα άφθονα χημικά του Παπουτσή, να τρομάξουν τον κόσμο και να τον κλειδαμπαρώσουν στα σπίτια του..

Το φαινόμενο της ψυχολογικής χρεοκοπίας αυτού του λαού παίρνει ακόμα πιο περίεργες διαστάσεις αν αναλογιστούμε, όπως οι πάντες πια παραδέχονται, πως, αν επί κυβερνήσεως της επάρατου δεξιάς «βαρβαρότητας» εφαρμόζονταν έστω και το ένα χιλιοστό από τα σημερινά μέτρα, τότε θα καιγόταν η Ελλάδα! Τι συμβαίνει λοιπόν σήμερα; Εφόσον αυτός ο περήφανος και αδούλωτος λαός έχει αρχίσει να πεινάει και να ψάχνει στα σκουπίδια, τότε, τί είναι αυτό που τον βυθίζει στους καναπέδες της μαλακίας;
Φταίει ότι είμαστε ζαλισμένοι από την απίστευτη βία που ασκείται πάνω μας; Από τα απανωτά σοκ και τις καρπαζιές που κάνουν τα αυτιά μας να βουίζουν και παραπατάμε και τρεκλίζουμε και ακόμα δεν έχουμε συνειδητοποιήσει καλά-καλά τί συμβαίνει και από πού μας έρχεται; Φταίει ότι ο εχθρός είναι αόρατος και δεν μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε ότι η σύγχρονη χούντα δεν φοράει πια στρατιωτικά αλλά πολιτικά πηλίκια και ότι οι δηλώσεις στις τηλεοράσεις έχουν αντικαταστήσει τις ερπύστριες των τάνκς; Φταίει αυτός ο τυχοδιωκτικός πασοκισμός που είναι βαθειά ριζωμένος και μας έχει απονευρώσει παντελώς από κάθε ανθρώπινη αξία γιατί έχει ενσταλάξει στις φλέβες μας το βόλεμα, την αρπαχτή, τον αμοραλισμό και τον άκρατο ατομικισμό; Φταίει το γεγονός ότι και να θέλουμε να ξεσηκωθούμε δεν πιστεύουμε πια ότι μπορούμε και πως κάθε αντίδραση την θεωρούμε μάταιη; Φταίει δηλαδή ότι απωλέσαμε την αξιοπρέπεια μας ρε γαμώτο;
Φταίει το γεγονός πως αυτός ο ανάδελφος τόπος δεν διαθέτει μίντια και ενημέρωση με μια τουλάχιστον στοιχειώδη εθνική συνείδηση; Δεν υπάρχουν μόνο δοσίλογοι πολιτικοί αλλά και δοσίλογοι μεγαλοδημοσιογράφοι και αν οι δημοσιογράφοι είχαν κάποια συνείδηση και οι πολιτικοί αναγκαστικά θα ήταν καλύτεροι. Κανένας ξένος δημοσιογράφος δεν θα κατηγορούσε τόσο πολύ την πατρίδα του και το λαό του, δεν θα δημιουργούσε τόσο φόβο και ενοχές στο κοινό του προκειμένου αυτό να δεχτεί αδιαμαρτύρητα τόση απίστευτη βία και παραλογισμό. Ποτέ οι δημοσιογράφοι στα ευρωπαϊκά μίντια δεν είπαν ότι οι κινητοποιήσεις και οι αγώνες των εργαζομένων «αμαυρώνουν την εικόνα της χώρας» τους στο εξωτερικό. Ποιος ξεχνά ότι αυτή η ίδια η ελληνική δοσίλογη δημοσιογραφία στην εποχή της δήθεν Καραμανλικής «βαρβαρότητας» ξεσήκωνε τον κόσμο να βγει στους δρόμους και τώρα, που ισοπεδώθηκαν τα πάντα, του λέει κάτσε καλά για να πάρεις τη «δόση» σου;
Φταίει τέλος αυτή η κραυγαλέα απουσία μιας αξιόπιστης εναλλακτικής πρότασης από την αριστερά; Ότι κατά βάθος η μεγαλύτερη τραγωδία αυτής της χώρας είναι η απουσία μιας πραγματικής και σύγχρονης αριστεράς; Πώς να ξεσηκωθεί ο κόσμος χωρίς να υπάρχει ένα όραμα, ένα όνειρο; Φταίει ότι το σταλινικό ΚΚΕ τρομάζει τον κόσμο αντί να τον ξεσηκώνει, λέγοντας του, έλα τώρα να ανατρέψουμε τον καπιταλισμό; Τέτοιος πολιτικός κρετινισμός πια; Δεν καταλαβαίνουν ότι έτσι λουφάζουν τον κόσμο στα σπίτια του; Αντί να κάνουν μια εθνική πολιτική, κάτι σαν ένα νέο ΕΑΜ, τώρα βρήκαν την ώρα να καλέσουν τον κόσμο να ανατρέψει τον καπιταλισμό; Βεβαίως το ΚΚΕ φέρει την κύρια ευθύνη ως η πιο δυνατή και οργανωμένη αριστερά, αλλά δεν φταίει μόνο αυτό. Άραγε δεν φταίει και ο ΣΥΡΙΖΑ που ενίοτε ερωτοτροπεί με τον αριστερισμό και ο Κουβέλης με τον πασοκισμό; Ποιος πιστεύει πια, σέβεται, εκτιμά και εμπνέεται από ένα τόσο αναξιόπιστο, φθαρμένο και διαφθαρμένο πολιτικό σύστημα;
Φταίνε λοιπόν όλα αυτά λοιπόν και άλλα πολλά.. Φυσικά δεν φταίει μόνο «ο Λυράρης αλλά φταίει και τούτος ο λαός που είναι μαραζιάρης».. Για την ακρίβεια θα έλεγα ερωτιάρης.. δηλαδή καψούρης, γιατί ο έρωτας είναι ομορφιά αλλά η καψούρα αρρώστια.. Έχουμε να κάνουμε λοιπόν με ένα λαό που μια ζωή είναι εγκλωβισμένος σε μια οικογενειακή δημοκρατία των αρχηγών γιατί αντί να σκέφτεται, καψουρεύεται τους αρχηγούς του.. Από την δεκαετία του 70 ψηφίζαμε τον Εθνάρχη Καραμανλή γιατί ήταν ομορφάντρας και είχε μεγάλα φρύδια.. Μετά, τον Αντρέα γιατί ήταν πηδηχταράς στα γεράματα.. Δεν μας ένοιαζε ότι ο πασοκισμός πρόδωσε και γκρέμισε κάθε όραμα για αλλαγή και σοσιαλισμό, ότι ο Αντρέας ουσιαστικά καταχρέωσε τη χώρα, θεσμοθέτησε το γνωστό «δωράκι», το βόλεμα και τη λαμογιά, αλλά νιώθαμε και περήφανοι γιατί είχαμε έναν γαμίκουλα πρόεδρο που πηδούσε τη Μιμή(!) Σήμερα, λόγω κληρονομικού πασοκισμού, είχαμε την ελπίδα ότι και το σπέρμα του Αντρέα, ο γιός του, θα έβγαινε πηδηχταράς σαν τον πατέρα του, αλλά αυτός μας βγήκε εντελώς Τζέφρυ.. Αλλά ακόμα και με αυτόν τον ξενέρωτο και ανέραστο Παπαδήμο, πάλι η ίδια συμπεριφορά. Δεν μας ενδιαφέρει αν διορίστηκε από τους ξένους για να εφαρμόσει πιο αποτελεσματικά τα μέτρα εναντίον μας, αλλά αν ο Παπαδήμος είναι όντας δυναμικός πρωθυπουργός και μπορεί και επιβάλλεται στους υπουργούς του έτσι ώστε να μας πηδάνε ακόμα πιο σκληρά..
Τόχω ξαναπεί πολλές φορές. Στο εξής δεν θα λέμε οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες, αλλά οι μαλάκες αντέχουν σαν Έλληνες! Η εξήγηση είναι απλή και δεν είναι τυχαίο που όλες οι σεξουαλικές μετρήσεις δείχνουν κατακόρυφη πτώση της ελληνικής λίμπιντο.. Δεν υπάρχουν πια εξεγερμένα πουλιά αλλά κουρνιασμένες κότες.. Και δεν ξεσηκωνόμαστε γιατί δυστυχώς δεν έχουμε ανάγκη από το γνήσιο και επαναστατικό σεξ.. Και δεν έχουμε ανάγκη από σεξ γιατί είμαστε καψούρηδες και μας αρέσει που η κυβέρνηση μας και οι ξένοι μας πηδάνε κάθε μέρα.. Αμήν.-