Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ψυχολογία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ψυχολογία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 6 Σεπτεμβρίου 2012

7 απλοί τρόποι για να βελτιώσετε την αυτοπεποίθησή σας


Η πραγματική αυτοπεποίθηση είναι από τα καλύτερα δώρα που μπορείς να κάνεις στον εαυτό σου - μια πράξη αγάπης προς τον εαυτό σου και προς τους άλλους. Είναι σημαντικός παράγοντας στις σχέσεις, στη δουλειά, στην υγεία.
Σημαίνει ότι μπορείς να είσαι ρεαλιστικά και δημιουργικά σε επαφή με τον κόσμο των δυνατοτήτων σου και των ταλέντων σου. Σημαίνει ότι πιστεύεις ότι ο εαυτός σου αξίζει, ότι έχεις εμπιστοσύνη στις πραγματικές σου ικανότητες και ότι έχεις επίγνωση των ορίων σου. Μπορείς έτσι να βιώνεις με πληρότητα την καθημερινότητά σου, να επιτυγχάνεις τους στόχους σου και να αντιμετωπίζεις τις δυσκολίες σου.
Η πολύ χαμηλή ή η πολύ υψηλή αυτοπεποίθηση πολλές φορές δεν ανταποκρίνεται σε ρεαλιστικά κριτήρια και μπορεί να είναι επιζήμια για τον εαυτό σου ή/και τους άλλους. Αυτό μπορεί να βελτιωθεί ή και να θεραπευτεί με πολλούς τρόπους.
Παρακάτω προτείνω επτά τρόπους, που σύμφωνα με έρευνες βοηθούν στην βελτίωση της αυτοπεποίθησης και άρα της ποιότητας που βιώνεις τη ζωή σου και τον εαυτό σου στην καθημερινότητα:
  • H αυτοπεποίθηση - και η βελτίωσή της - έχει άμεση σχέση με την ενθάρρυνση και την αποδοχή. Απέφευγε ανθρώπους ή καταστάσεις που είναι τοξικά για εσένα και που καλλιεργούν αμφιβολίες για τον εαυτό σου, τις πράξεις σου και τις δυνατότητές σου π.χ. με συνεχόμενη στείρα ή/και αρνητική κριτική, έμφαση στα ‘λάθη’ ή κάθε είδους υποτίμηση. Κάποιες φορές αυτό πιθανόν να συμβαίνει και από την εσωτερική σου φωνή όταν αυτή σε επικρίνει. Μπορείς να μάθεις να κατασιγάζεις αυτή την φωνή και μια πιο εποικοδομητική θετική φωνή να αρχίσει προοδευτικά να ‘παίρνει’ περισσότερο τον λόγο. Συνήθως είναι θέμα προσπάθειας και εξάσκησης.
  • Εντόπισε ή ξαναθυμήσου πράγματα που σου αρέσει να κάνεις και συνήθως είσαι καλός/ή σε αυτά. Κάθε άνθρωπος έχει τουλάχιστον ένα ταλέντο σε κάτι με τρόπο μοναδικό. Ίσως χρειαστεί λίγη παραπάνω προσπάθεια για να το ‘ξεσκεπάσεις’ ή να το ‘ξεσκονίσεις’ και να το καλλιεργήσεις. Ένας τρόπος για να το κάνεις, είναι για παράδειγμα να είσαι ανοιχτός στο να δοκιμάσεις κάτι που θα ήθελες να κάνεις ή να ξανακάνεις, αλλά ποτέ δεν το προσπάθησες στην πραγματικότητα. Αυτό μπορεί να είναι π.χ. ένα άθλημα, ένα ταξίδι, ένα χόμπι. Η συνεχής αναβολή για κάτι που θέλεις και μπορείς, συνήθως συμβάλλει στην μείωση της αυτοπεποίθησης.
  • Προσπάθησε σε συστηματική βάση να κάνεις κάτι θρεπτικό για σένα. Αυτό μπορεί να είναι π.χ. μια βόλτα στη φύση, ένας καφές ή ένα δείπνο με έναν καλό φίλο, ένα μασάζ, το να αγοράσεις ένα δώρο για τον εαυτό σου. Το να κάνεις συστηματικά κάτι θρεπτικό για σένα συνήθως βοηθάει στο να είσαι σε συνεχή επαφή με τον εαυτό σου και στο να μπορείς να αναγνωρίζεις και να ικανοποιείς τις ανάγκες σου. Αυτό συντελεί σημαντικά στο να έχεις πραγματική αυτοπεποίθηση αλλά και στο να εξελίσσεσαι γνωρίζοντας κάτι καινούριο και θρεπτικό για τον εαυτό σου.
  • ‘Υπάρχει αρκετή για όλους!’. Όσο περίεργο κι αν μπορεί να ακούγεται κάποιες φορές, οι άνθρωποι αποφεύγουν να πιστεύουν στον εαυτό τους επειδή άλλοι άνθρωποι γύρω τους δεν πιστεύουν κι εκείνοι στον εαυτό τους - έχουν δηλαδή προβλήματα αυτοπεποίθησης. Έτσι μπορεί να πιάνεις καμιά φορά τον εαυτό σου να αισθάνεται ντροπή επειδή είσαι καλός σε κάτι ή βλάκας επειδή οι άλλοι δεν μπορούν να το αναγνωρίσουν. Μην αφήνεις κάτι τέτοιο να σου στερεί τη δική σου πίστη στις ικανότητές σου – ο καθένας μπορεί να αποκτήσει ή/και να βελτιώσει την αυτοπεποίθησή του εφόσον το θελήσει και το προσπαθήσει. Τις περισσότερες φορές είναι θέμα επιλογής, απόφασης και εξάσκησης.
  • Αποδεσμεύσου από το ‘τέλειο’. Το ‘τέλειο’ είναι εχθρός της αυτοπεποίθησης. Το να θέτεις υπερβολικά υψηλά κριτήρια ή στόχους σε εσένα ή και στους άλλους είναι συνήθως ένας καλός τρόπος να νιώσεις απογοήτευση. Κάτι τέτοιο συνήθως μειώνει την εμπιστοσύνη στον εαυτό μας και στις δυνατότητές μας. Το να έχεις πραγματική αυτοπεποίθηση δεν σημαίνει ότι ‘κάνεις κάτι τέλεια’, συνήθως σημαίνει ότι επιλέγεις να ‘κάνεις κάτι’ ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα που μπορεί να προκύψει. Πώς θα αισθανόσουν αν σου έλεγα ότι η έννοια ‘λάθος’ στην πραγματικότητα δεν υπάρχει; Υπάρχουν απλά δρόμοι και μονοπάτια που κάποιες φορές δεν σε οδηγούν εκεί που θέλεις.
  • ‘Τον εαυτό σου τον έχεις πάντα μαζί σου’. Το να έχεις πραγματική αυτοπεποίθηση σημαίνει ότι συμπεριφέρεσαι και στον εαυτό σου με αγάπη και αποδοχή. Τα επίπεδα αυτοπεποίθησης δεν είναι κάτι παγιωμένο αλλά μεταβάλλονται. Ωστόσο, μην αφήνεις τα επίπεδα της αυτοπεποίθησής σου να εξαρτώνται και να καθορίζονται σε υπερβολικά μεγάλο βαθμό από τους άλλους ή από τις εξωτερικές συνθήκες γύρω σου. Μπορείς να βάλεις ένα όριο και να υποσχεθείς στον εαυτό σου πως ‘ό,τι και να συμβεί θα προσπαθήσω όσο πραγματικά μπορώ να μην ξεπεράσω αυτό το όριο’. Για παράδειγμα, ‘δεν θα σταματήσω να βλέπω τους φίλους μου επειδή χωρίζω’ ή ‘δεν θα αναβάλω να κάνω τη βόλτα μου ή την γυμναστική μου επειδή είχα μια κακή μέρα στη δουλειά’ ή ‘θα συνεχίσω την προσπάθεια να βρω την δουλειά ή την σχέση που θα ήθελα, ανεξάρτητα από το αν οι ως τώρα οι προσπάθειές μου δεν απέδωσαν όσο θα ήθελα.’ Θύμισε στον εαυτό σου ότι αν εσύ δεν είσαι καλά θα χρειαστείς περισσότερη προσπάθεια για να αντεπεξέλθεις σε μια δύσκολη κατάσταση.
  • Εσύ επιλέγεις! Αυτοί είναι μόλις επτά τρόποι από τους πάρα πολλούς που θα μπορούσαν να προταθούν. Διαβάζοντας αυτό το άρθρο ίσως να έχεις σκεφτεί και άλλους, δικούς σου τρόπους, που βοηθούν καλύτερα εσένα να καλλιεργήσεις και να βελτιώσεις την αυτοπεποίθησή σου. Η επιλογή του για το πώς θα το κάνεις - εφόσον το θέλεις - είναι δική σου. Απλά ίσως χρειαστεί να το σκεφτείς, να ψάξεις και να βρεις την καταλληλότερη διαδρομή γα σένα. Μπορεί αυτό να γίνει μέσα από ένα άθλημα, από σεμινάρια, από ομάδες, από ατομική θεραπεία, από ένα ταξίδι. Σημασία έχει ότι μπορείς!
 Αντωνίου Άρτεμις, Σύμβουλος Ψυχολόγος και Συνθετική Θεραπεύτρια
πηγή:iatronet

Κυριακή 19 Αυγούστου 2012

Πώς θα μάθει το παιδί να εκτιμά τον εαυτό του


Πώς θα μάθει το παιδί να εκτιμά τον εαυτό του

Αυτοεκτίμηση! Ένα συναίσθημα ή και αξία αν θέλετε που μας συντροφεύει σε όλη μας τη ζωή. Όλοι γνωρίζουμε πως η αυτοεκτίμηση είναι σε μεγάλο βαθμό σημαντική για την επιτυχία και ευτυχία της ζωής μας για αυτό είναι πολύ ουσιώδες από την βρεφική κιόλας ηλικία του παιδιού να του μάθουμε να εκτιμά τις ικανότητες του, το μυαλό του, τις πράξεις του και τη ζωή του! Πώς μπορείτε εσείς ως γονείς όμως να του ενισχύσετε αυτό το συναίσθημα; Διαβάστε μερικές συμβουλές που θα σας φανούν πολύ χρήσιμες.
- Εκδηλώστε άφοβα την αγάπη και τη στοργή σας στο παιδί. Είναι πολύ σημαντικό για ένα παιδί να νιώθει πως οι γονείς του το αγαπούν, οι πράξεις και τα λόγια των γονιών βοηθούν το παιδί να αναπτύσσει τη σωστή εικόνα για τον εαυτό του.
- Επαινέστε το παιδί και εκδηλώστε του τον θαυμασμό σας για τις καλές πράξεις που κάνει
- Μην κάνετε το λάθος να συγκρίνετε το παιδί σας μπροστά του με άλλα παιδιά της ηλικίας του. Το κάθε παιδί μεγαλώνει διαφορετικά και διαμορφώνει με άλλους ρυθμούς τον χαρακτήρα του
- Θέστε κανόνες στο σπίτι αλλά αφήστε του περιθώρια να πάρει τις δικές του πρωτοβουλίες
- Όταν σας μιλάει για οτιδήποτε ακούστε το προσεκτικά. Με αυτό τον τρόπο θα του δείξετε πως όλα όσα έχει λέει έχουν σημασία για εσάς.
- Αφήστε τα παιδιά να προσπαθήσουν να λύσουν μόνα τους τα προβλήματα τους. Για παράδειγμα, αν τσακωθούν με κάποιον φίλο ή συμμαθητή τους. Συμβουλεύστε τα, αλλά μην ανακατευθείτε στην προστριβή. 
πηγή: mothersblog.gr

Δευτέρα 13 Αυγούστου 2012

Πως να μην μεγαλώσετε ένα "κακομαθημένο παιδί".


Αν το παιδί σας είναι κακομαθημένο, με την έννοια ότι κανείς δεν μπορεί να το μεταπείσει αν θέλει κάτι άμεσα και η συμπεριφορά του είναι...έντονα απαιτητική και κτητική σε αντικείμενα (παιχνίδια κλπ), τότε θα πρέπει κι εσείς να αναλάβετε τις ευθύνες σας και δώσετε στα παιδιά σας να καταλάβουν ότι υπάρχουν «όρια και συνέπειες».

Κατ΄ αρχήν θα πρέπει να μην κάνετε όλα τα χατίρια στο παιδί σας, γιατί τις δικές σας ενέργειες θα τις βρείτε μπροστά σας καθώς μεγαλώνει. Τα παιδιά είναι αναγκαίο να «κουραστούν» για τα πράγματα που θέλουν, ούτως ώστε να είναι σε θέση να εκτιμήσουν όσα τους παρέχονται.

Αν εσείς του προσφέρετε τα πάντα χωρίς δεύτερη κουβέντα, τους δίνετε το μήνυμα ότι όλα σε αυτόν τον κόσμο είναι φτιαγμένα για χάρη τους. Όμως, ακόμα και ως άπειροι γονείς, κάνατε το λάθος και από το ξεκίνημα της ζωής του, δεν του στερήσατε τίποτα, ποτέ δεν είναι αργά!

Μάθετε να λέτε «όχι», μην ενδίδετε στους μικρούς του εκβιασμούς, όσο και αν κλαίει και αν οδύρεται, και το βασικότερο απ’ όλα, κρατήστε μία ενιαία στάση με τον σύντροφό σας και μην υπαναχωρείτε σε ό,τι αρχικά λέτε στο παιδί. Το «όχι» πρέπει να παραμείνει «όχι», έστω κι αν λίγο αργότερα το μετανιώσετε και σκεφτείτε ότι κάνετε λάθος.

Ετσι δίνετε το σωστό μήνυμα, ότι υπάρχουν όρια και κανόνες, διευκολύνοντας και το ίδιο το παιδί, να μάθει να ζει αρμονικά με τους γύρω τους, μέσα σε μία κοινωνία, στην μετέπειτα ζωή του.

mother.gr

Παρασκευή 10 Αυγούστου 2012

Πώς οι γονείς να προσέχουν τα παιδιά τους από τους παιδόφιλους



Το εγκληματικό ψυχογράφημα μέσα από μελέτες, δείχνει ότι οι βιαστές παιδιών, παρουσιάζουν υψηλά ποσοστά ΚΑΙ ΜΗ σεξουαλικής εγκληματικής δραστηριότητας.

                       
Πώς οι γονείς να προσέχουν τα παιδιά τους από τους παιδόφιλους
Στα social media λόγω σήμερα γίνεται χαμός με τα σχόλια δύο χρηστών του Twitter, οι οποίοι προκαλούν το κοινό αίσθημα ποστάροντας φωτογραφίες με σκληρό υλικό παιδικής πορνογραφίας.
Οι εικόνες που αναρτώνται είναι σοκαριστικές και περιέχουν σκληρό υλικό παιδικής πορνογραφίας. Με αφορμή το σημερινό περιστατικό αναδημοσιεύουμε ένα ενδιαφέρον άρθρο.
Οπως γράφει η Γωγώ Παπαδάκου στο babyboom,  στη γενικότερη συμπεριφορά των παιδόφιλων υπάρχει το χαρακτηριστικό της γενικότερης επιθετικής εικόνας ή/και έχουν διαπράξει τουλάχιστον μία ή περισσότερες αξιόποινες πράξεις πέραν της πράξης του βιασμού.
Βρέθηκε συγκεκριμένα ότι οι μισοί τουλάχιστον από τους βιαστές έχουν καταδικαστεί συγχρόνως και για άλλες μη σεξουαλικές εγκληματικές πράξεις. Σχεδόν όλοι τους έχουν διαπράξει τουλάχιστον μία μη σεξουαλικού τύπου επίθεση, για τις οποίες κάποιοι από αυτούς έχουν ήδη καταδικαστεί.
Αυτό υποδηλώνει ότι η σεξουαλική επιθετικότητα αποτελεί συχνά μέρος της ευρύτερης παραπτωματικότητας του ατόμου. Τα άτομα αυτά παρουσιάζουν υψηλά επίπεδα παρορμητικότητας, ενώ συγχρόνως πληρούν τα κριτήρια για διαταραγμένη προσωπικότητα.
Οι σεξουαλικοί παραπτωματίες είναι κοινωνικά απομονωμένοι, με ελάχιστες στενές ερωτικές σχέσεις αν και δεν είναι λίγες οι φορές που μας σοκάρει το γεγονός του χαρακτηριστικού και έγγαμου βίου των δραστών.
Προβλήματα αντικοινωνικής συμπεριφοράς και γενικότερα προβληματικής συμπεριφοράς, ο δράστης συνήθως παρουσιάζει από το σχολείο, στο οποίο έχει μέτρια έως και πολύ χαμηλή απόδοση.
Ο δράστης κάνει χρήση πορνογραφίας, με όχι απαραίτητο το παιδοφιλικό υλικό αλλά συμπεριλαμβανόμενο.
Οι παιδοσεξουαλικοί παραπτωματίες, αρνούνται κατηγορηματικά και άμεσα την ανάληψη ευθύνης της εγκληματικής τους πράξης. Η έλλειψη ανάληψης ευθύνης συνδέεται στενά με το φαινόμενο της σεξουαλικής επιθετικότητας, αλλά ακόμα και εάν κάτω από τις οποιεσδήποτε συνθήκες παραδεχθούν την πράξη τους, το πράττουν χωρίς να αντιπαραθέτουν σοβαρά επιχειρήματα, τείνοντας να ελαχιστοποιούν την έκταση της διάπραξης και τις συνέπειες αυτής.
Επικρατέστερη ηλικία παιδοβιαστών είναι η ηλικία των 32-45 χρονών, με ιδιαίτερα χαμηλούς δείκτες κοινωνικών δεξιοτήτων, συνήθως με ασταθές εργασιακό ιστορικό σε ανειδίκευτες εργασίες. Εξαιρέσεις στις σοκαριστικές υποθέσεις των παιδοβιαστών αποτελούν τα άτομα με ακαδημαϊκή μόρφωση και τα άτομα με θέσεις κοινωνικής ισχύος ως προς την οικογένεια και τη σχέση με το παιδί, που καταλήγει ως θύμα.
Ποιους τρόπους χρησιμοποιούν οι παιδοβιαστές
Ο συνηθέστερος τρόπος κακοποίησης του παιδιού είναι αρχικά η ψυχολογική βία, για να αρχίσει το παιδί να νιώθει ένοχο και να φοβάται έτσι ώστε με μεγαλύτερη ευκολία να ακολουθεί η έντονη σωματική βία έως και ο βιασμός.
Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων ο βιαστής ανήκει στο φιλικό ή/και οικογενειακό περιβάλλον.
Πιο σπάνια ο βιαστής είναι άγνωστος στο θύμα και υπάρχει συνεργός. Σε κάθε περίπτωση ο βιαστής συνήθως προσχεδιάζει την πράξη του.
Δυστυχώς στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, ο βιαστής αποτέλεσε ο ίδιος θύμα σεξουαλικής κακοποίησης σε πολύ νεαρή ηλικία ( 7-10, ετών), από άτομο του στενού οικογενειακού του περιβάλλοντος. Στις περιπτώσεις που ο βιαστής δεν ήταν ο ίδιος θύμα, η ηλικία της πρώτης φυσιολογικής σεξουαλικής επαφής του είναι περίπου 14-16 χρονών και γίνεται συνήθως με ιερόδουλη.
Πέραν του 50% των παιδοβιαστών, είχαν κάποιου τύπου ομοφυλοφιλική εμπειρία. Κατά την πράξη του βιασμού δε χρησιμοποιούν οποιουδήποτε είδους προφύλαξη.

Ποια η διαφορά μεταξύ παιδοφιλίας και παιδοβιασμού
Σε έρευνες οι οποίες έγιναν τα τελευταία χρόνια, φαίνεται να υπάρχουν κάποιες διαφορές μεταξύ των παιδόφιλων και των παιδοβιαστών από εγκληματολογικής ανάλυσης και σκιαγράφησης εικονικού υπόβαθρου.
Μερικές αλλά, ουσιαστικές διαφορές είναι, ότι οι βιαστές, σε σχέση με τους παιδόφιλους, τείνουν να είναι νεότεροι σε ηλικία, να επιβάλλονται και να είναι πολύ πιο επιθετικοί. Ο παιδόφιλος, είναι στις περισσότερες περιπτώσεις μεγαλύτερης ηλικίας και με πολύ πιο στρατηγικό και φιλικό τρόπο προσέγγισης και μέθοδο ανάπτυξης της σχέσης εμπιστοσύνης για συνεχή επίτευξη των στόχων του.
Η κατηγορία των βιαστών είναι ακόμα πιο επικίνδυνη, γιατί δρουν σε ανύποπτο χρόνο αλλά και χωρίς την παραμικρή υπόνοια για να μπορέσει ο γονιός, ο κηδεμόνας και γενικότερα το άλλο άτομο να υποψιαστεί και να προστατευθεί ακόμη περισσότερο.
Η παιδοφιλία-παιδεραστία είναι μια διαστροφή. Αυτά τα άτομα έχουν έντονες φαντασιώσεις για σεξουαλική δραστηριότητα με παιδιά, τις οποίες συχνά πραγματοποιούν. Η δραστηριότητα αυτή καταλαμβάνει ένα μεγάλο μέρος από την ενέργεια και τη ζωή του ατόμου. Το παιδί-αντικείμενο της διαστροφής αυτής, μπορεί να είναι από το οικογενειακό περιβάλλον ή ξένο προς αυτό. Επιπλέον μπορεί να είναι και των δύο φύλων. Η σχέση με το παιδί μπορεί να περιοριστεί σε οπτική επαφή, μόνο που συνοδεύεται από αυνανιστική δραστηριότητα, μπορεί όμως να συνδυαστεί με βία και βιασμό.
Οι παιδόφιλοι είναι συνήθως 30-45 ετών. Έχουν συνήθως οικογένεια και παιδιά τα οποία πολλές φορές είναι και αυτά θύματά τους. Είναι άτομα όλων των κοινωνικών τάξεων και συχνά επιλέγουν επαγγέλματα που έχουν σχέση με παιδιά. Πάνω από το 50% αυτών των ατόμων έχουν και οι ίδιοι κακοποιηθεί στην παιδική τους ηλικία. Είναι άτομα που μεγάλωσαν σε ένα περιβάλλον με πατέρα αυταρχικό και απαγορευτικό, με τρόπο που εμποδίστηκε η φυσιολογική σεξουαλική τους ανάπτυξη. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τα άτομα αυτά να είναι επιρρεπή σε διαστροφές. Είναι άτομα που δεν οριοθετήθηκαν ώριμα, κυρίως στην ηλικία μεταξύ 2 έως 7 ετών. Η οριοθέτηση ήταν ή πολύ αυστηρή ή πολύ χαλαρή.
Η αίσθηση φόβου ή ανεπάρκειας απέναντι σε ενήλικο ερωτικά αντικείμενο, τους ωθεί συχνά στην επιλογή ανήλικων, αδύναμων και άβουλων ερωτικών αντικειμένων ως υποκατάστατα. Η επιλογή τέτοιων αντικειμένων είναι λιγότερο απειλητική για τον ψυχισμό τους.
Η διαστροφική συμπεριφορά γίνεται επιτρεπτική για το άτομο σε κοινωνικές καταστάσεις, όπου χαλαρώνουν οι επίσημες απαγορεύσεις και η τήρηση των νόμων.
Όπως έχει αποδειχθεί σε αρκετές περιπτώσεις στην πράξη, το παιδόφιλο άτομο και ο παιδεραστής χρησιμοποιούν τα ηλεκτρονικά μέσα κοινωνικής δικτύωσης, προκειμένου να αποκτήσουν πρόσβαση σε παιδιά, ενώ ενδέχεται να προσποιούνται τον έφηβο για να συζητούν μαζί τους στο Διαδίκτυο. Στοχεύουν σε συγκεκριμένες ηλικίες και φύλο, συνήθως παιδιά προεφηβικής ηλικίας και δρουν μεθοδικά και με υπομονή για να κερδίσουν την εμπιστοσύνη τους. Μπορεί επίσης να προβούν σε πράξεις συναισθηματικού εκβιασμού ή να απειλήσουν το παιδί, προκειμένου να μην αποκαλύψει τις δραστηριότητές του στους γονείς του.
Συμβουλές σε γονείς για το πώς να υποψιαστείτε ένα παιδόφιλο ή ένα παιδοβιαστή
Εάν οι γονείς έχουν υποψίες για κάποιο άτομο γνωστό ή άγνωστο, φιλικό, συνεργάτη, συγγενικό, ή γενικά οποιοδήποτε άτομο, ότι συμπεριφέρεται «περίεργα» πρέπει να παρατηρήσουν τα πιο κάτω και να αναφερθούν άμεσα σε κάποιο ειδικό καθώς και στις αρμόδιες αρχές, έτσι ώστε πρωτίστως όλων να μπορέσουν να προστατεύσουν το παιδί τους.
Το άτομο αυτό,
-Ενδιαφέρεται περισσότερο για τα παιδιά απ’ ότι για τους ενήλικες;
-Προσφέρεται επίμονα και χωρίς οποιοδήποτε οικονομικό έστω όφελος να κρατήσει τα παιδιά σας για να κάνετε τις δουλειές σας ή για να βγείτε έξω;
-Είναι ιδιαίτερα εκδηλωτικό με τα παιδιά;
-Εμπλέκεται σε δραστηριότητες με παιδιά, όταν δεν είναι παρόντες οι γονείς;
-Ταυτίζεται περισσότερο με τα παιδιά απ’ ότι με άτομα της ηλικίας του;
-Έχει περισσότερες φιλικές σχέσεις με παιδιά απ’ ότι με ενήλικες;
-Οι φίλοι του (που είναι παιδιά) είναι συγκεκριμένης ηλικιακής κατηγορίας ή/και φύλου;
-Κάνει συνεχώς δώρα σε συγκεκριμένο παιδί ή παιδιά και τα αγγίζει με περίεργο τρόπο ή τα κοιτάζει με περίεργο τρόπο ή ακόμα και από μέρους του παιδιού υπάρχει κάποια αντίστοιχη συμπεριφορά με την ένδειξη του βλέμματος σε φόβο ή περίεργης οικειότητας για παράδειγμα
-Περιφέρεται πολύ συχνά σε χώρους σχολεία και πάρκα όπου υπάρχουν παιδιά, τα παρακολουθεί και τα προσεγγίζει προσφέροντάς τους γλυκά ή οτιδήποτε με σκοπό τη «φιλική» χειρονομία
-Προσφέρεται να βοηθήσει τα παιδιά σε συγκεκριμένες δραστηριότητές τους, οι οποίες περιλαμβάνουν περισσότερο το γυμνό στοιχείο όπως το μπάνιο, την πισίνα, την ετοιμασία για το σχολείο κλπ
Ποιες συμπεριφορές από το παιδί σας ανησυχούν – Συμβουλές σε γονείς
-Παρατηρείτε κάποια απότομη αλλαγή στη συμπεριφορά του παιδιού σας;
-Μήπως εμφανίζει ξαφνικά προβλήματα στον ύπνο ή βλέπει πιο συχνά εφιάλτες;
-Ζωγραφίζει θέματα με σεξουαλικό περιεχόμενο;
-Έχει σεξουαλική συμπεριφορά που δεν ταιριάζει με την ηλικία του ή επιδεικνύει σεξουαλική συμπεριφορά προς άλλα παιδιά;
-Έχει παλινδρομήσει σε προηγούμενες συμπεριφορές, όπως ενούρηση και εγκόπρηση, ενώ είχε μάθει να ελέγχει τις συμπεριφορές αυτές;
-Φοβάται πρόσωπα ή μέρη που δε φοβόταν παλιότερα;
-Μιλάει τον τελευταίο καιρό συνέχεια για κάποιον ενήλικο για τον οποίο δε μιλούσε στο παρελθόν και με τον οποίο περνά ιδιαίτερο χρόνο μαζί του σε συνδυασμό με κάποια άλλα χαρακτηριστικά;
-Προσπαθεί να σας πει κάτι, αλλά σταματά όταν εμφανίζεται κάποιος άλλος ενήλικος;
-Έρχεται σπίτι με σκισμένα ρούχα ή λερωμένα εσώρουχα;
-Εμφανίζει δυσκολία να περπατήσει ή να καθίσει για λόγους που δεν μπορούν να «δικαιολογηθούν»;
Πώς να αντιμετωπίσετε μια τέτοια πιθανότητα – 
Συμβουλές σε γονείς
Μην πανικοβάλλεστε, αλλά έχετε τα μάτια και τα αυτιά σας ανοιχτά.
Συζητείστε με το παιδί σας για τους κινδύνους του Διαδικτύου, χωρίς βέβαια να απαγορεύσετε τη χρήση του. Εξηγείστε του ότι δεν πρέπει να δίνει προσωπικές πληροφορίες (ονοματεπώνυμο, διεύθυνση, προσωπικά στοιχεία επικοινωνίας, προσωπικές συναντήσεις) ή να στέλνει φωτογραφίες σε αγνώστους μέσω Διαδικτύου. Σκόπιμο είναι να φροντίσετε ώστε να έχετε πρόσβαση στο Διαδίκτυο από το σπίτι, ώστε να μπορείτε να ελέγχετε τις ηλεκτρονικές δραστηριότητες του παιδιού σας. Τα τελευταία πιο πρόσφατα περιστατικά παιδοφιλίας που συγκλόνισαν την Παγκόσμια κοινότητα αφορούσαν υποθέσεις στις οποίες το Διαδίκτυο υπήρξε τραγική παγίδα από παιδόφιλους.
• Λάβετε επίσης υπόψη ότι τα παιδιά στην εφηβεία μπορεί να είναι αντιδραστικά και να αναζητούν την ιδιωτικότητα, ενώ πολλές αλλαγές στη συμπεριφορά τους μπορεί να οφείλονται στο σεξουαλικό ξύπνημα της εφηβικής ηλικίας. Σταθείτε δίπλα τους με τρόπο διακριτικό και όχι παρεμβατικό.
Μιλήστε στα παιδιά σας για όλα και κερδίστε την εμπιστοσύνη τους. Πρέπει να πιστεύουν ότι μπορούν να σας πουν οτιδήποτε χωρίς να φοβούνται ή να ντρέπονται. Μιλήστε τους για το σώμα τους. Πείτε τους τι να προσέχουν. Διδάξτε τους τις συμπεριφορές που είναι αποδεκτές απέναντι στους άλλους ενήλικες, αλλά και απέναντι στα παιδιά της ηλικίας τους και για τις συμπεριφορές που δεν είναι.
Πώς αντιμετωπίζονται από τα κράτη οι σεξουαλικοί εγκληματίες
Η στέρηση της προσωπικής ελευθερίας, η φυλάκιση, δε σοκάρει κανένα δημοκρατικό πολίτη, όταν πρόκειται για ανθρώπους που έχουν διαπράξει ληστείες, φόνους, βίαιες επιθέσεις, απάτες και καταχρήσεις, πόσο μάλλον ένα βιασμό του σώματος και της ψυχής ενός αθώου παιδιού.
Οι σεξουαλικοί εγκληματίες είναι μια ειδική κατηγορία παραβατών του νόμου, που όμως δεν έχουν διαφορετική μεταχείριση από τους υπόλοιπους παράνομους. Κλείνονται κι αυτοί στις φυλακές για να εκτίσουν την ποινή τους και κατόπιν αποφυλακίζονται και ξαναμπαίνουν στην κοινωνία. Είναι ελεύθεροι και έτοιμοι να επαναλάβουν το σεξουαλικό τους έγκλημα, την κακοποίηση, το βιασμό και τη δολοφονία παιδιών και ψυχών.
Η φυλακή, δε μπορεί να λειτουργήσει σωφρονιστικά σε άτομα που πάσχουν από σεξουαλικές διαταραχές. Οι σεξουαλικοί εγκληματίες πάντα θα παρασύρονται από τις σκοτεινές ορμές τους και καμιά λογική και κανένας φόβος τιμωρίας δεν είναι ικανά να τους αναχαιτίσουν, ιδιαίτερα όταν ο προ Αγγλοκρατίας Ποινικός Κώδικας μια χώρας όπως της Κύπρου, προνοεί τα ελάχιστα έτη της ποινής φυλάκισης για το κακούργημα του βιασμού ανηλίκου.
Σήμερα η Δημοκρατία της Τσεχίας είναι η μόνη χώρα της ΕΕ που έχει επιτρέψει το χειρουργικό ευνουχισμό 94 κρατουμένων.
Η Πολωνία ενέκρινε νόμο σύμφωνα με τον οποίο ο χημικός ευνουχισμός είναι υποχρεωτικός σε δράστες ορισμένων περιπτώσεων παιδεραστίας. Το ίδιο ετοιμάζεται να κάνει και η Ρωσία.
Στη Μεγάλη Βρετανία, ο χημικός ευνουχισμός είναι συνηθισμένη πρακτική. Ο καταδικασμένος έχει δύο επιλογές: ή να βγει με αναστολή από τη φυλακή και να παίρνει τα φάρμακά του ή αν δεν θέλει να τα πάρει, να παραμείνει στη φυλακή. Ο Καναδάς και αρκετές πολιτείες στις ΗΠΑ έχουν υιοθετήσει παρόμοια μέτρα.
Το θέμα της χημικής καταστολής το εξετάζει και η Γαλλία, μετά την απαγωγή και τη δολοφονία μιας σαραντάχρονης γυναίκας από κάποιον που είχε βγει πρόσφατα από τη φυλακή, αφού εξέτισε ποινή 7ούς κάθειρξης για την απαγωγή και το βιασμό μια νεαρής κοπέλας.
Πρέπει να γνωρίζουμε τα πάντα, πρέπει να γνωρίζουμε πάνω από όλα το ίδιο το παιδί μας, για να αναγνωρίσουμε μέσα από το βλέμμα του όλα όσα η ψυχή του ίσως δεν μπορεί να μας πει.

Κωνσταντίνος Χρ. Κωνσταντινίδης, Εγκληματολόγος-Ψυχολόγος, Επικεφαλής Μονάδας Ερευνών Εγκληματολογίας, Κωνστάντειου Κέντρου Έρευνας και Μελέτης Εγκληματολογίας και Δικανικών Επιστημών, Forensic Profiler, Μέλος της Βρετανικής και Αμερικάνικης κοινότητας Εγκληματολογίας και International Corrections and Prisons Association.

Τετάρτη 18 Ιουλίου 2012

Τί πρέπει να κάνουμε τώρα;


Τι πρέπει να κάνουμε; Απαντά ο ψυχοθεραπευτής Πατήρ Φι


Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τι πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο έρευνας της Κρυσταλίας Πατούλη - ερωτήματα στα οποία δίνουν τη δική τους απάντηση γνωστές προσωπικότητες της τέχνης, των επιστημών και των γραμμάτων. Σήμερα, δημοσιεύουμε τις απαντήσεις του ψυχοθεραπευτή πατήρ Φιλόθεου Φάρου.
Πιστεύω ότι η αιτία είναι η επικράτηση ενός «ήθους» το οποίο εκτός του ότι είναι παραπλανητικό και δυσλειτουργικό, δημιούργησε συγκεκριμένες πεποιθήσεις στους ανθρώπους για το ποιες είναι δήθεν οι πραγματικές τους ανάγκες και πώς δήθεν θα είναι η ζωή τους καλύτερη. Κυρίως, επικράτησε η εντύπωση ότι η πραγματική ανάγκη του ανθρώπου είναι να επιδιώκει το ατομικό του συμφέρον και όχι το κοινό. Αυτή η πεποίθηση, όμως, είναι παραπλανητική και αντίκειται προς την πραγματικότητα, αφού ο άνθρωπος μπορεί να ζήσει πολύ καλύτερα όταν αποδεχθεί μια ισορροπία μεταξύ ατομικού και κοινού συμφέροντος. Άλλωστε ο κόσμος έχει μια ενότητα. Όταν κάποιος εξασφαλίσει τη μερίδα του λέοντος για τον εαυτό του ενώ κάποιοι άλλοι υστερούν, δεν θα μπορέσει να χαρεί τελικά αυτό που εξασφάλισε για τον ίδιο τον εαυτό του! Κι αυτό, γιατί, μπορεί να περνά καλά με την οικογένειά του, με τις σχέσεις του, αλλά αν οι υπόλοιποι στον περίγυρό του δεν είναι καλά, τελικά η δική του ευτυχία θα επηρεαστεί αναλόγως.
Αυτή η πεποίθηση λοιπόν που κυριάρχησε τα τελευταία 40-50 χρόνια (δεν ξέρω ακριβώς πόσα χρόνια και δεν θα αναφερθώ στο πώς επικράτησε επειδή αφορά μια ολόκληρη ιστορική πραγματικότητα η οποία μπορεί να μας εμπλέξει και στην πολιτική, πράγμα που δεν θα μας βοηθήσει καθόλου) παραπλάνησε τον σύγχρονο άνθρωπο ώστε να πιστεύει ότι είναι κερδισμένος όταν επιδιώκει το ατομικό συμφέρον, καταπατώντας πολύ συχνά -όχι μόνο αγνοώντας- το συμφέρον των άλλων.

Το δεύτερο που επικράτησε, που έχει να κάνει γενικότερα με τον δυτικό πολιτισμό
είναι ότι οι υλικές ανέσεις είναι αυτές που κυρίως χρειάζεται ο άνθρωπος για να ζήσει. Οπωσδήποτε έχουν και υλικές ανάγκες οι άνθρωποι, αλλά οι πραγματικές υλικές τους ανάγκες είναι περιορισμένες. Ο άνθρωπος για να ζήσει χρειάζεται κάτι πολύ πενιχρό. Πριν από λίγο καιρό για παράδειγμα, ήμουν στην κεντρική αγορά και με ρώτησαν από κάποιον ραδιοφωνικό σταθμό έκαναν ρεπορτάζ, τι ψώνισα και αν βρίσκω την αγορά καλή σε σχέση με πέρυσι αλλά και πώς με έχει επηρεάσει η κρίση. Τους είπα «Κοιτάξτε, εγώ έχω ψωνίσει μισό κιλό καρότα, μισό κιλό σέλερι, δυο-τρεις πατάτες, και δυο κολοκυθάκια με τα οποία θα κάνω μια χορτόσουπα που θα μου εξασφαλίσει τέσσερις μερίδες. Θα είναι πολύ υγιεινό φαγητό, πολύ εύγευστο, και θα μου έχει στοιχίσει μόνο τρία ευρώ!». Ο καθένας μπορεί, λοιπόν, να ζήσει θαυμάσια χωρίς π.χ. μία φεράρι, χωρίς να έχει βίλα στα βόρεια προάστια και χωρίς να φοράει επώνυμα ρούχα, αλλά δεν μπορεί να ζήσει χωρίς να καλυφθούν οι συναισθηματικές και οι πνευματικές του ανάγκες.
Το τρίτο που έχει επικρατήσει και δεν είναι λειτουργικό, είναι ότι η επιδίωξη του ανθρώπου θα πρέπει να είναι το υλικό κέρδος. Αυτό δεν το υποστηρίζουν μόνο οι καπιταλιστικές ιδεολογίες αλλά και οι σοσιαλιστικές. Για παράδειγμα, ένας εργαζόμενος τι μπορεί να αποκομίσει από την εργασία του; Κέρδος λένε. Χρήματα. Δεν διαφέρουν λοιπόν οι αντιλήψεις ως προς αυτό. Όλοι μας προτείνουν σαν τρόπο κάλυψης των αναγκών το κέρδος! Κανείς δε μας λέει για κάποιες άλλες σημαντικές ανάγκες του ανθρώπου. Για παράδειγμα, ένας εκπαιδευτικός τι περιμένει να πάρει για την προσφορά του στην εκπαίδευση; Κέρδος! Δεν φαίνεται να περνάει από κανενός το μυαλό ότι υπάρχει κάτι άλλο, που μπορεί να αποκομίσει ο εργαζόμενος στην εκπαίδευση αλλά και ο εργαζόμενος γενικά. Και επιμένουν όλοι «τι μπορεί να αποκομίσει από την εργασία του; Κέρδος!». Ενώ στην πραγματικότητα υπάρχει μια ανάγκη πολύ σημαντικότερη από αυτό. που θα μου εξασφαλίσει τα τρία ευρώ με τα οποία μπορώ να φτιάξω μια χορτόσουπα καλύπτοντας τις πραγματικές μου ανάγκες και όχι τις πλασματικές. Γιατί αυτές οι υπερβολικές υλικές ανάγκες όταν ικανοποιηθούν είναι και καταστροφικές: π.χ. το πολυτελές φαγητό μπορεί να δώσει μια πολύ σύντομη προσωρινή απόλαυση για 10-15 λεπτά, μετά όμως θα έχει κόστος την άμεση δυσφορία και μακροχρόνια την καταστροφή της υγείας.
Αντιθέτως, μία άλλη πάρα πολύ σημαντική ανάγκη που έχει ο άνθρωπος
είναι εκείνη της δημιουργίας που δεν αποτιμάται σε υλικό κέδρος. Και πιο συγκεκριμένα μπορεί να συμβεί π.χ. σε έναν εκπαιδευτικό, ο οποίος καλείται να γίνει πυγμαλίων και να συμβάλλει με δημιουργικότητα και έμπνευση για τους νεώτερους, στη διαμόρφωση προσωπικοτήτων οι οποίοι θα είναι υγιείς και θα έχουν ποιότητα ζωής. Και κάποια στιγμή ένας τέτοιος εκπαιδευτικός μπορεί να περπατά στο δρόμο και να τον σταματήσει ένας παλιός μαθητής του, να τον χαιρετήσει και να του πει «Κύριε τάδε, εσείς σαν καθηγητής μου πριν από 20 χρόνια μου είπατε δυο λόγια που σημάδεψαν τη ζωή μου και την ποιότητα της». Αυτού του είδους την ικανοποίηση έχει ανάγκη βασικά ο άνθρωπος πέραν του υλικού κέρδους.

Αυτά όλα τα έχει διαστρεβλώσει αυτό το επικρατούν ήθος
 και μας οδηγεί και σαν άτομα, αλλά και σαν κοινωνία σε έναν ολέθριο δρόμο, σε μια ζωή ταλαιπωρίας, βασάνων με χαμηλή ποιότητα και καθόλου πληρότητα.
Αυτό που απαιτείται λοιπόν, είναι η αλλαγή ήθους. Και πώς θα γίνει αυτό; Δεν θα γίνει, φυσικά, με έναν τρόπο ολοκληρωτικό, δηλαδή με εξαγγελίες κάποιων μέτρων από μια κυβέρνηση η οποία θα αναλάβει να αλλάξει τα δεδομένα. Εγώ που είμαι 80 χρονών ακούω παρόμοια πράγματα από παιδάκι, που άρχισα να καταλαβαίνω, για όλα αυτά που πρέπει να «αλλάξουν» και διαρκώς τελικά βλέπουμε την ίδια μιζέρια, και ανθρώπους να λένε συνεχώς ότι «η ζωή μας είναι φρικτή!».
Η προσέγγιση λοιπόν της λύσης με κάποιον μεγαλομανιακό τρόπο είναι παιδαριώδης. Η αντίληψη ότι η αλλαγή θα έρθει με κάποια διατάγματα είναι νηπιακή. Η αλλαγή αντίθετα, γίνεται στον κάθε άνθρωπο που διαλέγει να αλλάξει το σύστημα αξιών του, και αυτόματα και άμεσα βρίσκει και πληρότητα και ποιότητα στη ζωή του. Δεν χρειάζεται να περιμένει να ενεργοποιηθούν νομοθετικά διατάγματα και νόμοι ή συντάγματα. Άμεσα κατακτάται η αλλαγή. Και δεν την κατακτά μόνο ο ίδιος για τη ζωή του αλλά την ακτινοβολεί και στο περιβάλλον του. Αυτός, είναι ο καλύτερος τρόπος να συμβάλεις στη βελτίωση της ποιότητας ζωής της κοινωνίας! Όχι με τις μεγάλες ιδέες που ακούμε να λένε όλοι αυτοί που εμφανίζονται συνέχεια στην τηλεόραση και λένε λένε λένε, όλες αυτές τις εξυπνάδες, αλλά που τελικά είναι μεγαλομανιακά λόγια.
Συμβάλλει πραγματικά στη βελτίωση της κοινωνίας βελτιώνοντας τη δική σου ποιότητα! Ένας άνθρωπος ο οποίος σκέφτεται μόνο τον εαυτούλη του, που ποδοπατεί οτιδήποτε και οποιονδήποτε για να εξασφαλίσει τάχα το ατομικό του συμφέρον καταφέρνει το εντελώς αντίθετο. Αν αντ’ αυτού δούμε γύρω μας κάποιον που έχει διαφορετικό σύστημα αξιών, αυτόματα θα μας επηρεάσει και θα μας δείξει έναν άλλο δρόμο.

Έτσι γίνονται οι αλλαγές, και όχι με μεγαλόστομους λόγους 
που ακούμε διαρκώς στις τηλεοράσεις, τις εφημερίδες ή τα βιβλία.
Ρωτάει ένας προφήτης το Θεό, πόσοι δίκαιοι άνθρωποι πρέπει να υπάρχουν σε μια πόλη για να μην καταστραφεί; «10» απαντά εκείνος. Αυτοί οι δέκα συντελούν εκείνη τη μικρή μαγιά ανθρώπων που έχουν υιοθετήσει αυτή την ισορροπία μεταξύ ατομικού και κοινού συμφέροντος και μεταξύ πνευματικών και υλικών αξιών. Και δέκα τέτοιοι άνθρωποι είναι αρκετοί για να μην καταστραφεί μια κοινωνία.
πηγή:tvxs.gr

Δευτέρα 16 Ιουλίου 2012

Έρευνα: Τελικά τα μάτια αποκαλύπτουν την αλήθεια;


Λένε ότι αν θες να διαπιστώσεις αν κάποιος σου λέει ψέματα ή αλήθεια πρέπει να τον κοιτάξεις στα μάτια. Ισχύει όμως τελικά αυτή η θεωρία;

Αν λέτε συχνά ψεματάκια μην ανησυχείτε. Τα μάτια δεν μπορούν να αποκαλύψουν πότε λέμε ψέματα σύμφωνα με ένα έρευνα

Αν καταφεύγετε συχνά σε αθώα ή μη ψεματάκια τα μάτια σας δεν πρόκειται να σας προδώσουν, αν από την άλλη έχετε τη συνήθεια να κοιτάτε τον άλλον στα μάτια για να μάθετε αν σας λέει την αλήθεια, μην μπαίνετε στον κόπο: σύμφωνα με τους ειδικούς τα μάτια δεν προδίδουν τέτοιου είδους πληροφορίες.

Ερευνητές από δύο πανεπιστήμια, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η διαδεδομένη πεποίθηση ότι τα μάτια αποκαλύπτουν πότε λέμε ψέματα είναι μύθος.

Πολλοί ψυχολόγοι θεωρούν ότι όταν κάποιος έχει το βλέμμα του στραμμένο πάνω και δεξιά υπάρχουν περισσότερες πιθανότατες να λέει ψέματα, ενώ όταν κοιτάει προς τα πάνω και αριστερά, είναι πιο πιθανό να λέει την αλήθεια. Ωστόσο, οι ειδικοί από τα Πανεπιστήμια του Εδιμβούργου και του Hertfordshire πραγματοποίησαν διάφορα τεστ και έτσι διαπιστώθηκε ότι η θεωρία αυτή είναι λάθος.

Η σχέση μεταξύ των κινήσεων των ματιών και της αλήθειας είναι ένα βασικό στοιχείο του νευρογλωσσικού προγραμματισμού (NLP), μια μέθοδος που βελτιώνει τη ζωή των ανθρώπων, χρησιμοποιώντας ψυχολογικές τεχνικές.

Ένα κομμάτι αυτής της μεθόδου ασχολείται με την εκπαίδευση των ανθρώπων ώστε να ανιχνεύουν τη σχέση μεταξύ των κινήσεων των ματιών και της σκέψης. Σύμφωνα με τη θεωρία, όταν βλέπουμε κάποιον να κοιτάζει προς τα πάνω και προς τα δεξιά, είναι πιθανό να οραματίζονται μια φανταστική ιστορία.


Από την άλλη, όταν κάποιος κοιτάει προς τα αριστερά, είναι πιθανό να προσπαθεί να ανακαλέσει μια πραγματική ιστορία στη μνήμη του. Για το λόγο αυτό, όταν οι ψεύτες κατασκευάζουν τη δική τους εκδοχή της πραγματικότητας, τείνουν να κοιτάζουν προς τα δεξιά.

Η θεωρία αυτή «δοκιμάστηκε» από τους ειδικούς οι οποίοι έβαλαν εθελοντές να λένε πότε την αλήθεια και πότε ψέματα, ενώ την ίδια στιγμή βιντεοσκοπούσαν τα βλέμματα τους.

Μια δεύτερη ομάδα εθελοντών στη συνέχεια κλήθηκε να παρακολουθήσει τις ταινίες και να προσπαθήσει να εντοπίσει τα ψέματα, παρακολουθώντας τις κινήσεις των ματιών.

H συγγραφέας της μελέτης Dr Caroline Watt, από το Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, δήλωσε: «Ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού πιστεύει ότι ορισμένες κινήσεις των ματιών αποτελούν ένδειξη ψεύδους, και μάλιστα η ιδέα αυτή ακόμα διδάσκεται σε πολλά εκπαιδευτικά σεμινάρια».

Η έρευνά μας δεν υποστηρίζει αυτή τη θεωρία και μάλλον είναι καιρός να εγκαταλείψουμε αυτή την προσέγγιση ως μέθοδο για την ανίχνευση του ψεύδους». Ο καθηγητής Ψυχολογίας Richard Wiseman, από το Πανεπιστήμιο του Hertfordshire, δήλωσε: «Από τα αποτελέσματα της μελέτης δεν προέκυψε σχέση μεταξύ ψέματος και κινήσεων των ματιών».

Κυριακή 15 Ιουλίου 2012

Μήν ἀπελπίζεσαι! Μήν αὐτοκτονεῖς!



«Ἐγώ πατήρ, ἐγώ ἀδελφός, ἐγώ νυμφίος, ἐγώ οἰκία, ἐγώ τροφή, ἐγώ ἱμάτιον, ...πᾶν ὅπερ ἄν θέλῃς ἐγώ· μηδενός ἐν χρείᾳ καταστῆς...Ἐγώ καί φίλος... μόνον οἰκείως ἔχε πρός ἐμέ.

Ἐγώ πένης διά σέ·

καί ἀλήτης διά σέ· ...

Πάντα μοι σύ καί ἀδελφός, καί συγκληρονόμος, καί φίλος, καί μέλος. Τί πλέον θέλεις;»
(ἁγ. Ἰω. Χρυσο., τ. ΙΒ΄, σελ. 35, ΕΠΕ 1979)

Τά παραπάνω θεόπνευστα λόγια βάζει ὁ ἱερός Χρυσόστομος στό στόμα τοῦ Χριστοῦ μας. Τόσο ἐπίκαιρα ὅσο ποτέ ἄλλοτε!

Γι᾿ αὐτό λοιπόν μήν ἀπελπίζεσαι! Μήν αὐτοκτονεῖς! Μήν τούς κάνεις τή χάρη! Μετασχημάτισε τήν δυσκολία σέ εὐκαιρία... Ζῆσε, γιά νά ἀγωνισθεῖς γιά τή δικαιοσύνη καί τήν Ἀλήθεια· γιά τήν οἰκογένειά σου, τόν συνάνθρωπό σου.

Καί παράλληλα μέ τούς κοσμικούς ἀγῶνες, ἀγωνίσου καί γιά τή δική σου καί τή δική τους προσωπική σωτηρία, κοντά στόν Χριστό, διά τῆς ὑπομονῆς καί τῆς δοξολογίας ἀκόμα καί στά δύσκολα.

Ἀκόμη καί ἄν δέν καρποφορήσουν οἱ ἀγῶνες σου γιά κοινωνική δικαιοσύνη, τίποτα δέν μπορεῖ νά ἐμποδίσει τήν πνευματική σου καρποφορία. Μήν ξεχνᾶς πώς ἡ πνευματική χαρά ὑπερτερεῖ, καί δέν προϋποθέτει τήν ¨ὑλική¨ χαρά.

Ὁ Ἀπ. Παῦλος κατά τή θαυματουργική ἀπελευθέρωσή του ἀπό τίς ἁλυσίδες τοῦ δεσμωτηρίου ἀπέτρεψε τόν ἔντρομο δεσμοφύλακα ἀπό τήν αὐτοχειρία, καί ἔτσι ἐκεῖνος ὄχι μόνο κέρδισε νά μείνει στήν ἐπίγεια ζωή, ἀλλά νά λάβει καί τήν ἐπουράνια, βαπτιζόμενος μαζί μέ τήν οἰκογένειά του. (Πράξ. ιστ΄, 26-33).

Σκέψου ἐπίσης πώς ἀκόμα καί ὁ προδότης Ἰούδας, ἄν εἶχε δεχθεῖ νά μετανοήσει καί νά ζητήσει συγχώρηση, θά τήν εἶχε λάβει, ἀντί τῆς αἰωνίου κολάσεως πού σύμφωνα μέ τήν Ἐκκλησία περιμένει κάθε αὐτόχειρα. Πόσο μᾶλλον αὐτό ἰσχύει καί γιά σένα πού δέν βαρύνεσαι ἀπό τά δικά του κρίματα.

Σέ καμιά περίπτωση μήν καταφύγεις στήν αὐτοχειρία. Ἀντί νά σέ ἀπαλλάξει ἀπό τά προβλήματά σου, «φορτώνει» ἐσένα μέ αἰώνια κόλαση, καί τούς δικούς σου ἀνθρώπους μέ θλίψη, τύψεις, ὀργή καί ντροπή.

Σέ κάθε περίπτωση μή διανοηθεῖς ὅτι ἡ ὕπαρξή σου ἀποτελεῖ βάρος στούς γύρω σου. Διότι ἀκόμη κι᾿ ἄν μέ θυσίες ἀναγκάζονται νά σέ ὑπηρετοῦν καί νά σέ βοηθοῦν, χάρη σέ ἐσένα κερδίζουν αἰώνια σωτηρία. Βάρος εἶσαι μόνο στούς δυνάστες τῆς Νέας Τάξης.

Μήν ἀπελπίζεσαι! Νά ἐλπίζεις, νά ἀγαπᾶς καί νά πιστεύεις: «Ἐλπίς μου ὁ Πατήρ, καταφυγή μου ὁ Υἱός, σκέπη μου τό Πνεῦμα τό Ἅγιο». Ὁ Χριστός, ἡ Παναγία καί ὅλοι οἱ Ἅγιοι εἶναι πάντοτε κοντά μας · δέν παραβιάζουν ὅμως τήν ἐλευθερία μας· ὅταν τούς ἀναζητοῦμε, μᾶς ἀκοῦν καί μεριμνοῦν τά κάλλιστα γιά τή σωτηρία μας. Σκέψου το!

anavaseis.blogspot.gr

Το παιδί μέσα μας...



από την Χριστίνα Βοσνακίδου - Ψυχολόγος
Ας φροντίσουμε πρώτα εμείς τον εαυτό μας και ας διατηρήσουμε ζωντανό και χαμογελαστό το παιδί μέσα μας.

Αυθορμητισμός, αυθεντικότητα, χαρά, ξεγνοιασιά, δημιουργικότητα…. Κάποια από τα πολλά και πηγαία χαρακτηριστικά που έχουν τα παιδιά.

Αλήθεια, εμείς όλοι, που έχουμε καταφέρει τόσα πολλά ο καθένας στη ζωή του, ποια θετική ποιότητα της παιδικής ηλικίας, μας χαρακτηρίζει στην ενήλικη ζωή;
Πόσο αυθεντικοί είμαστε με τους δικούς μας ανθρώπους; Χρησιμοποιούμε την δημιουργικότητα στο γάμο μας, στις ερωτικές μας σχέσεις, στην επαφή μας με τα παιδιά; Έχουμε εκδηλώσει ποτέ αυθόρμητα τα πραγματικά μας συναισθήματα (θετικά ή αρνητικά), χωρίς να σκεφτούμε πως θα φανεί στον άλλον; Με λίγα λόγια, ποσό καλή σύνδεση έχουμε με το παιδί μέσα μας;

Συχνά συναντώ ανθρώπους που έχουν μπει σ’ έναν άσκοπο και μανιακό αγώνα κατάκτησης μιας ιλουστρασιόν ευτυχίας.
Τρέχουν, αγωνιωδώς, να προλάβουν να 'ναι οι πρώτοι, οι ομορφότεροι, οι καλύτεροι... Άλλους τους είδα να πηγαίνουν σε καφέ και εστιατόρια, μηχανικά, χωρίς ίχνος απόλαυσης, να κάθονται και να πίνουν αμέτρητα ποτά σε bar και club χωρίς να επικοινωνούν με τους φίλους τους, χωρίς καν να το θέλουν, απλά, ακολουθώντας την παρέα. Άνθρωποι θλιμμένοι, σκυθρωποί, άχρωμοι μέσα σε πανεπιστήμια, σε μέσα μαζικής μεταφοράς, σε δημόσιες υπηρεσίες, σε καταστήματα, σε σχολεία.

Αλήθεια, αυτοί οι άνθρωποι, πού έθαψαν τη φωτεινή και θετική τους πλευρά;

Ποιος τους έκλεψε το αυθόρμητο χαμόγελο και στη θέση του αντικατέστησε ένα μειδίαμα που ακόμα και αυτό, τις περισσότερες φορές, είναι ψεύτικο;

Αυτές είναι οι πραγματικές ανάγκες των ανθρώπων;
Συνειδητοποιώ ότι, πολλοί από εμάς, έχουμε κακοποιήσει το εσωτερικό μας παιδί και ουσιαστικά του έχουμε κλείσει το στόμα για να μη το ακούμε. Μπορούμε να δώσουμε την μεγάλη ευκαιρία στον εαυτό μας και να ακούσουμε αυτή τη γλυκιά φωνούλα που μας ψιθυρίζει; Πολλοί ψυχοθεραπευτές υποστηρίζουν ότι ο καθένας μέσα του κρατάει 3 ρόλους: το παιδί, τον ενήλικα και τον γονιό.

Το παιδί που υπήρξε, ο ενήλικας που είναι τώρα και ο γονιός του εαυτού του.
Αυτοί οι 3 ρόλοι θα πρέπει να έρθουν σε συμφωνία για να διατηρήσουν ζωντανό το παιδί που έχουμε όλοι μέσα μας. Το παιδί που ήμασταν, το εσωτερικευμένο παιδί που έχουμε και μας θυμίζει καθημερινά τις ανάγκες μας, τους φόβους μας, τα συναισθήματα μας, τις ανασφάλειες μας.

Μπορεί να 'ναι πληγωμένο, μοναχικό, ανύπαρκτο, ίσως για κάποιους, αλλά σίγουρα υπάρχει και θα πρέπει να του δώσουμε χώρο από το ρόλο του ενήλικα και του γονιού.
Η σχέση (καλή ή κακή) που έχουμε με το εσωτερικευμένο μας παιδί είναι καθρέφτης της σχέσης που είχαμε με τους πρωταρχικούς μας φροντιστές, τους γονείς μας. 

Αν μεγαλώσαμε σ' ένα υποστηρικτικό, ζεστό περιβάλλον που αφουγκραζόντουσαν, κυρίως, τις συναισθηματικές μας ανάγκες, τότε το μοντέλο που ακολουθούμε στη ζωή μας δεν έχει τεράστια διαφορά από αυτό που έχουμε μάθει. 

Όμως, στη ζωή και σε πολλές οικογένειες, τα πράγματα, συνήθως, είναι λίγο διαφορετικά. Έτσι καλείται ο καθένας, έχοντας αυτογνωσία και διάθεση για αλλαγή και ποιότητα ζωής, αυτή τη δύσκολη αλλά τόσο δημιουργική και ανανεωτική «δουλειά» να την κάνει ο ίδιος για τον εαυτό του.

Να αφουγκραστεί ο καθένας μας, ξεχωριστά, τις πραγματικές συναισθηματικές του ανάγκες, να τις διεκδικήσει, να έρθει σε επαφή με την αυθεντικότητα και τον αυθορμητισμό του και να κάνει πιο φωτεινή και χρωματιστή τη ζωή του. 

Θα συναντήσουμε το παιδί μέσα μας μόνο και μαζί με τη βοήθεια του εαυτού μας από το ρόλο του ενήλικα, που είναι εμπλουτισμένος με εμπειρίες, γνώση, ικανότητα για να δώσει νέες ευκαιρίες και να σπάσει παλιούς κανόνες. Έτσι ώστε, να μπορέσουμε να είμαστε αυθεντικοί με τον εαυτό μας και να τον προστατέψουμε και να τον στηρίξουμε σαν καινούριος στοργικός γονιός. 
Ας φροντίσουμε πρώτα εμείς τον εαυτό μας και ας διατηρήσουμε ζωντανό και χαμογελαστό το παιδί μέσα μας. 

hamomilaki.blogspot.gr

Σάββατο 14 Ιουλίου 2012

Τι σημαίνει όταν στον ύπνο σας βλέπετε ότι κάνετε σεξ;


Πολλοί άνθρωποι νιώθουν ενοχές και τύψεις όταν δουν στον ύπνο τους ότι απατούν τους συντρόφους τους...
Τι σημαίνει όταν στον ύπνο σας βλέπετε ότι κάνετε σεξ;

Η Sharon Gilchriest O' Neil, σύμβουλος γάμου και 
συγγραφέας του βιβλίου "Σύντομος οδηγός για έναν ευτυχισμένο γάμο", υποστηρίζει ότι όπως όλα τα όνειρα, έτσι και αυτά της "απιστίας" θέλουν να μας.... διδάξουν κάτι για την ζωή μας.
Συγκεκριμένα αν ονειρεύεστε ότι κάνετε:
Σεξ με έναν "άγνωστο": Στο συγκεκριμένο όνειρο, ο άγνωστος συμβολίζει μία πλευρά του εαυτού σας, λέει η ψυχολόγος. Μήπως πρόσφατα κάνατε ή ετοιμάζεστε να κάνετε, κάτι που απαίτησε τεράστιο θάρρος, τόλμη και δύναμη; Ο άγνωστος σεξουαλικός παρτενέρ του ονείρου δείχνει ότι είστε περήφανοι ή αγχωμένοι η για το κατόρθωμά σας.
Σεξ με έναν "διάσημο": Αν τώρα, δείτε ότι κάνετε σεξ με τον Τζώρτζ Κλούνεϊ (για τις γυναίκες) ή την Σκάρλετ Γιόχανσον (για τους άντρες), ή γενικώς με κάποιον διάσημο, τότε η σύμβουλος θεωρεί ότι είναι πολύ πιθανό να πρόκειται για... διακαή πόθο!
Σεξ με φιλικό πρόσωπο: Αν ονειρευτείτε ότι έχετε επαφή με κάποιον γνωστό σας, η ψυχολόγος υποστηρίζει ότι το συγκεκριμένο όνειρο κρύβει κυρίως φοβίες, άγχη και μεγάλες αγωνίες που εκδηλώνονται στον ύπνο μας με αυτόν τον τρόπο. Δεν αποκλείεται βεβαίως και ο "κρυφός έρωτας", αν και συμβαίνει σπανιότερα. Επίσης είναι πιθανό να αναγνωρίζεται στο πρόσωπο αυτό, πολλά κοινά σημεία με μία πλευρά του εαυτού σας που είναι καλά κρυμμένη!
Σεξ με το ίδιο φύλο: Αν ονειρευτείτε ότι απατάτε τον/την σύντροφό σας με άτομο του ίδιου φύλου, τότε μην βιαστείτε να δείτε ομοφυλοφιλικές τάσεις, συμβουλεύει η ψυχολόγος! Απλώς ψάξτε μέσα στην ημέρα που πέρασε, τί κάνατε που να έχει καθαρά "θηλυκές" ιδιότητες (αν είστε γυναίκα) ή "αρσενικά" χαρακτηριστικά (αν είστε άντρας). Είναι πιθανό αυτή η πράξη να εμφανίζεται στον ύπνο σας μέσα από σεξουαλική επαφή με το ίδιο φύλο! "Πάντως τα σεξουαλικά όνειρα, συχνά έχουν μία πολύ απλή εξήγηση", καταλήγει η σύμβουλος γάμου και προσθέτει "Αυτή δεν είναι άλλη από το ότι μέσα στη σχέση σας παραμελείτε το σεξ ή διστάζετε να εκφράσετε τις αληθινές επιθυμίες σας! Μόλις το κάνετε θα εκπλαγείτε από το πόσο γρήγορα θα εξαφανιστούν και τα όνειρα αυτά!".

Παρασκευή 13 Ιουλίου 2012

Ο πάτερ Φιλόθεος Φάρος.


Ο π. Φιλόθεος Φάρος γεννήθηκε το 1930 στον Πειραιά. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες, νομικά και θεολογία. Έγινε κληρικός το 1962 και συνέχισε σπουδές στην ποιμαντική ψυχολογία και την ποιμαντική συμβουλευτική στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης στις ΗΠΑ. Δίδαξε ποιμαντική ψυχολογία στη Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού στη Βοστώνη και εργάσθηκε ως Pastoral Counselor και Family Therapy Supervisor στην πρότυπη ψυχιατρική θεραπευτική κοινότητα Human Resource Institute της Βοστώνης, όπου απέκτησε μια σημαντική ψυχοθεραπευτική εμπειρία κάνοντας ατομική και ομαδική ψυχοθεραπεία και κυρίως εργαζόμενος με οικογένειες και ζευγάρια. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα επεχείρησε να θέσει στην υπηρεσία της Εκκλησίας της Ελλάδος την εμπειρία του, οργανώνοντας ένα πρόγραμμα ποιμαντικής κλινικής εξασκήσεως για κληρικούς σ` ένα νοσοκομείο της Αθήνας. Ταυτόχρονα οργάνωσε ένα κέντρο νεότητος για την Αρχιεπισκοπή Αθηνών, όπου καλλιεργείται και προάγεται η κοινοτική ζωή. Έχει γράψει πολλά άρθρα, μελέτες και δεκατρία βιβλία που διαπραγματεύονται άμεσα και καίρια για τη ζωή του ανθρώπου θέματα, όπως είναι το πένθος, ο γάμος, η ανατροφή των παιδιών, ο έρωτας κτλ.  


Ψυχοθεραπευτής και κληρικός (!) με πολλές σπουδές, αλλά κυρίως με ένα συνδυασμό ψυχής, γνώσεων, εμπειρίας ζωής και λόγου αλήθειας που (τουλάχιστον) αφυπνίζει...

Ολόκληρη η συζήτηση είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Εδώ παραθέτω ένα μέρος αυτής, στην οποία εξηγεί αφενός την οργή των εφήβων, αφετέρου τη δυσλειτουργία στις ανθρώπινες σχέσεις (όχι μόνο τις ερωτικές, αλλά γενικά). Ξεκινά (στο βίντεο 2/8) από την απλή διαπίστωση ότι στην απόλυτη πλειοψηφία των οικογενειών, οι γυναίκες-σύζυγοι δεν καλύπτονται σε κανέναν τομέα (ερωτικό, συντροφικό, επικοινωνιας, κλπ) από το σύζυγό τους. Άλλες, για να καλύψουν τα κενά τους στρέφονται στις εξωσυζυγικές σχέσεις, ενώ άλλες, οι περισσότερες, επικεντρώνονται στα παιδιά τους, αφιερώνονται και επενδύουν σε αυτά. Με σκοπό να εξασφαλίσουν την απόλυτη επένδυσή τους αυτή, προσπαθούν να τους γίνουν απαραίτητες. Και αυτό το πετυχαίνουν με το να τα προετοιμάζουν (ουσιαστικά) για μία πραγματικότητα, η οποία δεν υπάρχει, δηλ. με το να πραγματοποιούν τις επιθυμίες τους, να τα κανακεύουν υπερβολικά, να τα κάνουν να πιστεύουν ότι είναι πρίγκιπες-πριγκίπισσες κι ο κόσμος είναι εδώ, για να τα ικανοποιεί. Τα παιδιά, λοιπόν, μαθαίνουν να παίρνουν, να παίρνουν, να παίρνουν, αλλά δεν έχουν ιδέα, ως ενήλικες αργότερα, τι σημαίνει να δίνουν. Ανάμεσα σε άλλα λέει κι ότι το να μάθει κανείς πώς να συμπεριφέρεται ως γονιός είναι πιο δύσκολο από το να εκπαιδευτεί για τον πόλεμο. 

Θυμήθηκα εδώ τα σπουδαία λόγια του Νίτσε:
Μην κάνεις παιδιά, μέχρι να είσαι έτοιμος να γίνεις δημιουργός και να γεμίσεις τον κόσμο δημιουργούς.
Είναι λάθος να γεννήσεις παιδιά από ανάγκη, 
λάθος να χρησιμοποιήσεις ένα παιδί, για να ανακουφίσεις τη μοναξιά,
λάθος να δώσεις σκοπό στη ζωή σου φτιάχνοντας άλλο ένα αντίγραφο του εαυτού σου.
Είναι επίσης λάθος να αναζητάς την αθανασία γεννοβολώντας το γόνο σου στο μέλλον, ως να περιείχε το σπέρμα σου τη συνείδησή σου... 
------------
Στο βίντεο 5/8 ανέφερε και κάτι άλλο που μου άρεσε, ίσως γιατί πια το έχω εμπεδώσει και πρόσφατα κιόλας, εφαρμόσει. Είπε, λοιπόν, ότι για πολλά χρόνια εργαζόταν ως σύμβουλος γάμου και σχέσεων. Κι ότι όταν ένα ζευγάρι πήγαινε σε αυτόν και ξεκινούσε λέγοντας: "Αυτός έκανε αυτό, εκείνο το άλλο", "αυτή έκανε εκείνο, το άλλο, το παρ' άλλο", διέβλεπε μεγάλη δυσκολία στη διάσωση της σχέσης. Επειδή ακριβώς ποτέ μία δυσλειτουργία δεν οφείλεται αποκλειστικά στον έναν, ορθή προσέγγιση για την εξεύρεση λύσης  και την αυτοβελτίωση είναι να πει κανείς: "Σε αυτό το πρόβλημα που δημιουργήθηκε, εγώ συνέβαλα με αυτόν κι αυτόν τον τρόπο...".
video 


Πέμπτη 12 Ιουλίου 2012

Είσαι μόνη; 3 απλά βήματα για να βρεις τον έρωτα του καλοκαιριού...



Είσαι μόνη; Θέλεις να εκμεταλλευθείς την ερωτική διάθεση του καλοκαιριού; Η ψυχολόγος Ελπίδα Μ. Παναγιωτουνάκου σε συμβουλεύει καταλλήλως... 
Το καλοκαίρι είναι μια περίοδος όπου όλες οι αισθήσεις μας βρίσκονται σε εγρήγορση. Είμαστε γεμάτες ενέργεια και έντονη ερωτική διάθεση. Ο ελληνικός ήλιος και οι μαγευτικές παραλίες της χώρας μας δημιουργούν το καταλληλότερο ίσως σκηνικό για να αναπτυχθεί ένας νέος έρωτας!

Αν είστε μόνη, περνώντας την ώρα σας μέσα στο σπίτι ακούγοντας στο τηλέφωνο τις φιλενάδες σας να σας μιλούν για τις ξέγνοιαστες εξορμήσεις τους σε γραφικά νησιά, τις ξέφρενες βραδιές σε μπαράκια και για εκδηλώσεις δίπλα στη θάλασσα παρέα με τους αγαπημένους τους, να μερικές χρήσιμες συμβουλές:

1. Αλλάξτε τον τρόπο που σκέφτεστε
Οι σκέψεις επηρεάζουν τη διάθεση και τις συμπεριφορές μας, καθώς και τα ασυνείδητα μηνύματα που στέλνουμε στους γύρω μας μέσω της στάσης που κρατάμε απέναντί τους. Το γεγονός αυτό, είναι μείζονος σημασίας όταν θέλουμε να προσεγγίσουμε έναν άντρα που μας ελκύει.

Η απαισιοδοξία και οι αρνητικές σκέψεις μόνο εμπόδια μπορούν να δημιουργήσουν στην προσπάθειά σας να βρείτε τον καλοκαιρινό σας έρωτα! Αυτό συμβαίνει γιατί οτιδήποτε επαναλαμβάνουμε στον εαυτό μας καθημερινά, επηρεάζει την προσωπικότητά μας. Φαίνεται ότι οι επαναλαμβανόμενες σκέψεις μετά από λίγο καιρό μετατρέπονται σε πεποιθήσεις και έπειτα σε συμπεριφορές.

Όταν, για παράδειγμα, λέμε: «Δεν πρόκειται να βρω ποτέ τον κατάλληλο άντρα» ή «ένας αξιόλογος άντρας δεν θα γυρνούσε ποτέ να με κοιτάξει», τότε υποτιμάμε πρώτα εμείς οι ίδιες τον εαυτό μας, λειτουργούμε πίσω από τη σκιά των άλλων φοβούμενες ότι η δική μας άποψη μπορεί να μας εκθέσει και γενικά τείνουμε να λειτουργούμε, άθελά μας, με τέτοιον τρόπο ώστε να προβάλλονται τα αρνητικά μας στοιχεία και να υποσκελίζονται τα θετικά.
Η αυτοπεποίθηση αποτελεί απαραίτητο συστατικό για να ευοδωθεί ένας καλοκαιρινός έρωτας!

2. Κερδίστε τα βλέμματα με το μοναδικό σας στιλ
Οι άντρες λειτουργούν σε μεγάλο βαθμό μέσω της αίσθησης της όρασης και έτσι είναι σημαντικό να μπορείτε να τραβήξετε την προσοχή του μέσω του προσωπικού σας στιλ. Βέβαια, η εμφάνιση είναι ένα «εργαλείο» προκειμένου να προσελκύσετε έναν άντρα, καθώς αυτό που θα τον κρατήσει τελικά κοντά σας είναι η προσωπικότητά σας!
Εκτός από το ντύσιμο, λοιπόν, σπουδαίο ρόλο διαδραματίζει και ο αέρας που αποπνέετε. Τα μηνύματα που στέλνετε με τη γλώσσα του σώματος! Το στητό κορμί, το βλέμμα που κοιτάζει τον άλλο στα μάτια δίχως φόβο, καθώς και το ειλικρινές και αυθόρμητο χαμόγελο, μαρτυρούν μια γυναίκα που πιστεύει στον εαυτό της και γνωρίζει την αξία της.

3. Βγείτε από το σπίτι! 
Εάν δεν θέλετε να είστε μόνη όλο το καλοκαίρι, τότε αναλάβετε δράση. Βγείτε, διασκεδάστε με διαφορετικές παρέες και γενικότερα μην πείτε όχι σε καμία πρόταση για βόλτα και έξοδο. Δεν έχει νόημα το πόσο όμορφη ή συναρπαστική γυναίκα είστε, εάν αυτό αντανακλάται μόνο στον καθρέφτη του σπιτιού σας! Οργανώστε συγκεντρώσεις στο σπίτι σας, beach parties με τις φίλες σας και γενικότερα δώστε στον εαυτό σας την ευκαιρία να περάσει ανέμελες στιγμές με καλή παρέα, όπου το φλερτ είναι πιο εύκολο να αναπτυχθεί!

Μάθετε να απολαμβάνετε το «εδώ και τώρα» και προσπαθήστε να ξεφύγετε από τα συνηθισμένα. Εκμεταλλευτείτε την ενέργεια και την καλή διάθεση που αποπνέει το καλοκαίρι και τολμήστε αλλαγές στην προσωπική σας ζωή. Καλή επιτυχία!

tlife.gr

Τετάρτη 11 Ιουλίου 2012

Γεννιόμαστε χαμογελαστοί



Γνωρίζουμε πώς να χαμογελάμε και να κλαίμε πολύ πριν γεννηθούμε. Ψυχολόγοι μελετητές της εμβρυακής ζωής απέδειξαν ότι οι κινήσεις των μυών του προσώπου αναπτύσσονται στη... διάρκεια των εμβρυακών σταδίων σε ολοένα πιο σύνθετες εκφράσεις. Οι νέες παρατηρήσεις για τη συμπεριφορά του εμβρύου θα συμβάλουν στη διάγνωση της υγείας του αγέννητου βρέφους.

Η ζωή μέσα στο σώμα της μητέρας εξασφαλίζει στο αγέννητο βρέφος τροφή και προστασία. Με τον τοκετό εγκαταλείπει το γνωστό του περιβάλλον κι έρχεται σε ένα νέο κόσμο όπου το ίδιο είναι υποχρεωμένο να εκφράσει τις ανάγκες του. Παλιότερα επικρατούσε η άποψη ότι τα νεογέννητα έρχονται εντελώς απροετοίμαστα στον κόσμο – το κλάμα και το χαμόγελο θεωρούνταν τυχαίες αντιδράσεις. Νέες έρευνες της προγεννητικής συμπεριφοράς στο Πανεπιστήμιο Durham της Βρετανίας αποκαλύπτουν ότι τα έμβρυα δεν μένουν άπραγα στο διάστημα της κύησης.

Η ερευνητική ομάδα παρακολούθησε την εξέλιξη των εκφράσεων του εμβρύου με διαδοχικές βιντεοσκοπήσεις και κατέληξε σε πολύ ενδιαφέροντα συμπεράσματα: Οι πρώτες κινήσεις των μυών του προσώπου εμφανίζονται ήδη στην 24η εβδομάδα της κύησης και τις επόμενες εβδομάδες γίνονται όλο και πιο σύνθετες ώσπου εξελίσσονται σε πραγματικές εκφράσεις.

Πέμπτη 28 Ιουνίου 2012

Συναισθηματική Κακοποίηση Γονιών προς Παιδιά

  Μήπως την έχετε υποστεί ως παιδί ή/και κάνετε το ίδιο στα παιδιά σας χωρίς να το συνειδητοποιείτε;


Το άρθρο αυτό, καλύπτει μια έννοια η οποία δεν είναι ακόμα γνωστή στην διεθνή επιστημονική κοινότητα της ψυχολογίας ή της ψυχιατρικής, δεν υποστηρίζεται απο βιβλιογραφία ή έρευνες, ενώ χρησιμοποιείται αφιδώς η λέξη "αιμομιξία" - όμως παρόλα αυτά παρουσιάζει αρκετό ενδιαφέρον και μπορεί να αποτελέσει βάση για περισσότερες συζητήσεις αλλά και χρήσιμες σκέψεις απο την πλευρά των γονέων.

Γράφει η ΒΙΚΤΩΡΙΑ ΠΡΕΚΑΤΕ, πρόεδρος του «Μέντορα για την Παιδική Προστασία και Ευημερία», συνεργάτις της ειδικής διαγνωστικής θεραπευτικής μονάδας «Σπύρος Δοξιάδης - Ερευνα για το Παιδί» vprek2000(at)yahoo.gr, www.mentoras.org


"Η συναισθηματική σεξουαλική κακοποίηση είναι μια σχετικά άγνωστη αλλά πολύ συνηθισμένη μορφή κακοποίησης. Δεν περιλαμβάνει ασέλγεια ούτε σωματική βία. Σπάνια αναγνωρίζεται από τους δράστες, από τα θύματα ή από τον περίγυρο ως κακοποίηση. Απεναντίας, ο κόσμος συνηθίζει να τη βλέπει ως «υπερβολική αγάπη» ή ότι «του έχει μεγάλη αδυναμία». Οι συνέπειές της όμως είναι πολλές φορές εξίσου σοβαρές με αυτές της ασέλγειας, ενώ η βαθιά άρνηση που την περιβάλλει προκαλεί μεγάλη σύγχυση στο παιδί: το κάνει να μην εμπιστεύεται την ίδια του την πραγματικότητα.


Συναισθηματική (ή «κεκαλυμμένη») σεξουαλική κακοποίηση έχουμε όταν ο γονιός χρησιμοποιεί το παιδί ως συναισθηματικό σύντροφο. Ο γονιός δεν είναι εκεί για να καλύψει τις ανάγκες του παιδιού, αλλά το αντίστροφο. Ο γονιός δεν καλύπτεται συναισθηματικά από τη σχέση του με τον σύντροφό του (είτε γιατί αυτός δεν υπάρχει είτε γιατί είναι συναισθηματικά απών είτε λόγω άλλων προβλημάτων) και για να γεμίσει τη δική του μοναξιά δίνει στο παιδί (συνήθως του αντίθετου φύλου) τον ξεχωριστό ρόλο του έμπιστου συντρόφου.

Υποκατάστατο σχέσης

Ετσι, για παράδειγμα: Η μοναχική μητέρα μιλά συνέχεια στον γιο της για τα δικά της προβλήματα, για τη μοναξιά της, ακόμη και για την έλλειψη ερωτικής ικανοποίησης στη ζωή της.

Ο πατέρας κάνει την κόρη του «μικρή πριγκίπισσα» και εκείνη τον συνοδεύει παντού, σχεδόν ως παρτενέρ.


Η μητέρα κοιμάται μαζί με τον γιο της (ακόμη και σε ηλικία 7, 9 ή 11 ετών) με τη δικαιολογία ότι το παιδί φοβάται να κοιμηθεί μόνο του (ενώ στην πραγματικότητα εκείνη χρειάζεται ένα ζεστό σώμα δίπλα της).


Ο πατέρας γίνεται πολύ αυστηρός με τις εξόδους της έφηβης κόρης «για να την προστατέψει», ενώ στην πραγματικότητα ζηλεύει τα φλερτ της.


Η συναισθηματικά αιμομικτική μητέρα υπονομεύει σε σημείο χωρισμού την ερωτική σχέση του γιου με μια γυναίκα με την οποία είναι πραγματικά ερωτευμένος, καθώς απειλούνται η κυριαρχία της και η ικανοποίηση των δικών της αναγκών.


Οταν ο έφηβος ή νεαρός ενήλικας επιθυμεί να αποδεσμευτεί, να φύγει από το σπίτι, ο γονιός τού επιτίθεται ότι «είναι αχάριστος, εγωιστής» ή απλώς «ότι θα πάθει η καρδιά μου...».


Ολες οι παραπάνω συμπεριφορές είναι κακοποιητικές και τραυματίζουν το παιδί. Ισως φουσκώνει το «εγώ» του παιδιού καθώς ο γονέας έχει εξιδανικεύσει το παιδί, το έχει βάλει στο βάθρο του ήρωα, του «σωτήρα» του. Αυτή η ιδιαίτερη θέση πληρώνεται, όμως, πολύ ακριβά. Το παιδί φέρει ταυτόχρονα μεγάλη ευθύνη και μια ψευδή αίσθηση παντοδυναμίας («εγώ μπορώ να καταστρέψω τη μητέρα μου ή να την κάνω ευτυχισμένη»). Γεμίζει ενοχές, ντροπή, οργή και λύπη γιατί του κλάπηκε η παιδική ηλικία του, η ηλικία της ξεγνοιασιάς, όπου δεν χρειάζεται να ανησυχεί εκείνο για τους γονείς του. Νοιώθει την εγκατάλειψη από τον αιμομικτικό γονιό γιατί, στην πραγματικότητα, «η υπερβολική αδυναμία» δεν αφορά καθόλου τις ανάγκες του παιδιού. Νοιώθει εγκατάλειψη και από τον άλλο γονιό, ο οποίος συνήθως βολεύεται και δεν χρειάζεται να ασχοληθεί με τον ανικανοποίητο σύντροφο.


Οι συνέπειες, όμως, δεν σταματούν εδώ. Κατατρέχουν το παιδί σε όλη του τη ζωή και σχεδόν σίγουρα θα έχουν αρνητικές συνέπειες στην ικανότητα του παιδιού, όταν θα ενηλικιωθεί, να συνάψει μια ουσιαστική ερωτική σχέση επικοινωνίας - κάτι που πιθανόν να σαμποτάρει και ο γονιός. Το παιδί δεν έχει μάθει να αναγνωρίζει και να καλύπτει τις προσωπικές του ανάγκες καθώς πάντα προηγούνταν οι ανάγκες της μαμάς ή του μπαμπά. Η ανικανότητα αυτή μαζί με τα καταπιεσμένα συναισθήματα οργής, ενοχής, ντροπής και βαθιάς αναξιότητας καθιστούν τον μελλοντικό ενήλικα πολύ ευάλωτο σε εθισμούς διαφόρων ειδών.


Η συναισθηματική αιμομιξία από τη μητέρα είναι κάποιες φορές ο βαθύτερος λόγος για την ανικανότητα του άνδρα να συνάψει ή να «δεσμευτεί» σε μια ουσιαστική σχέση και να επιζητεί με καταναγκαστικό σχεδόν τρόπο ανακούφιση στον σεξουαλικό εθισμό, π.χ. μέσω πορνογραφίας, πορνείας ή αλλεπάλληλων εφήμερων σχέσεων (καθώς αυτά είναι κοινωνικώς αποδεκτά για το ανδρικό φύλο). Η δέσμευση σε μια ουσιαστική σχέση σημαίνει κατά βάθος «εγκατάλειψη της μαμάς» και ο νεαρός (ή όχι και τόσο νεαρός) άνδρας νιώθει πολύ μεγάλες ενοχές.


Καθώς οι διαδικασίες αυτές είναι σε μεγάλο βαθμό ασυνείδητες, και από το γονιό και από το παιδί, είναι σημαντική για τη θεραπεία η επίγνωση αυτού που πραγματικά συμβαίνει. Είναι, επίσης, σημαντικό να καταλάβει το παιδί ότι δεν φταίει εκείνο που ωθήθηκε σε τέτοιου είδους σχέση και να απενοχοποιηθεί. Η πραγματική αγάπη σημαίνει ότι αφήνουμε το παιδί ελεύθερο να βρει τον δικό του δρόμο. Αυτό ταυτόχρονα ελευθερώνει και τον γονιό προς μια πιο ουσιαστική αναζήτηση του εαυτού του και κάλυψη των αναγκών του μέσα από δικά του ενδιαφέροντα και συνομήλικες παρέες."


Η Βικτωρία Πρεκατέ γεννήθηκε το 1973 στην Αθήνα. Είναι εκπαιδευτικός με βασικές και μεταπτυχιακές σπουδές στα Πανεπιστήμια της Οξφόρδης και του Λονδίνου, με ειδίκευση στη διδασκαλία φυσικομαθηματικών σε παιδιά με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Είναι επίσης πτυχιούχος του Προγράμματος Ψυχολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και έχει εκπαιδευτεί με την Βρετανική Οργάνωση Kidspace για την αντιμετώπιση του σχολικού εκφοβισμού. Από το 1992 εργάζεται εθελοντικά σε αγγλικές και ελληνικές οργανώσεις για την προάσπιση των δικαιωμάτων της γυναίκας και του παιδιού και από το 2006 είναι συνεργάτης της Ειδικής Διαγνωστικής και Θεραπευτικής Μονάδας «Σπύρος Δοξιάδης». Είναι βασική συγγραφέας του «Οδηγός Εκπαιδευτικών και Γονέων για την Ανίχνευση της Παιδικής Κακοποίησης», Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ, 2004 και συνεπιμελήτρια του «Μυστικό όχι πια: Η αντιμετώπιση της σεξουαλικής κακοποίησης», Ελληνικά Γράμματα, 2006. Είναι η συγγραφέας του βιβλίου «Η κακοποίηση του παιδιού στο σχολείο και την οικογένεια» που εκδίδεται από τις Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ.


Περισσότερες πληροφορίες για τις υπηρεσίες του "Μέντορα":http://www.mentoras.org/index_files/Ypiresies.htm


Πηγή: Ελευθεροτυπία