Η γαλήνη είναι θέμα εξάσκησης

Η σημερινή ζωή είναι γεγονός ότι δίνει πολλές αφορμές για να μας κάνει να χάνουμε την ηρεμία μας. Όμως, και η γαλήνη είναι θέμα εξάσκησης, όπως ακριβώς η μνήμη ή η αναπνοή.
Ακολουθήστε, λοιπόν, τα παρακάτω τεχνάσματα έτσι ώστε να μην αφήνετε το θυμό σας να σας παρασέρνει.

Ντυθείτε στα λευκά

Το λευκό χρώμα το προτιμούν οι γιόγκι και όσοι δίνουν μεγάλη σημασία στην πνευματική τους ζωή. Φοράτε, λοιπόν, κι εσείς λευκά ρούχα στις δυσκολίες σας, αφού το λευκό χρώμα θα σας επιτρέπει να αποστασιοποιείστε. Επιπλέον, θα σας χαρίζει και γαλήνια όψη.

Μάθετε να χαλαρώνετε

Η ηρεμία κερδίζεται με την εξάσκηση. Γιατί λοιπόν να μην τα καταφέρετε κι εσείς; Προσπαθήστε στην αρχή να προσποιείστε τον ατάραχο και ήρεμο και μετά σιγά σιγά θα σας γίνει συνήθεια.

Μιλάτε χαμηλόφωνα

Είναι φανερό, αλλά και αποδεδειγμένο ότι οι ήρεμοι άνθρωποι δε… φωνασκούν! Μιλάνε σιγά και ήρεμα. Χαμηλώστε, λοιπόν, κι εσείς την ένταση της φωνής σας.

Αγαπήστε το γάλα

Το γάλα ήταν και είναι πάντα ένα ρόφημα ηρεμιστικό. Κι αυτό γιατί περιέχει άφθονο ασβέστιο, που χαλαρώνει τους μυς, και ένα αμινοξύ, που είναι φυσικό κατευναστικό.

Κοιτάζετε μπροστά και μακριά

Είναι αποδεδειγμένο ότι οι βολβοί των ματιών μας χαλαρώνουν όταν κοιτάζουν τον ορίζοντα. Για να βλέπετε επομένως σωστά τα πράγματα τριγύρω σας, προσπαθήστε να κοιτάζετε μακριά.

Φροντίστε τα λουλούδια σας

Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο για να αδειάζετε το μυαλό σας από κακές σκέψεις και έννοιες από το να ασχολείστε με τα φυτά σας. Η κηπουρική επιπλέον θα ηρεμεί την αναπνοή σας, θα ζεσταίνει το σώμα σας, θα ελευθερώνει τους μυς σας από εντάσεις, θα σας γεμίζει χαρά...Τι άλλο, λοιπόν, θέλετε; Αν δεν έχετε κήπο, φυτέψτε λουλούδια στο μπαλκόνι σας.

Έχετε άνεση χρόνου

Προγραμματίζετε να φθάνετε τουλάχιστον 10 λεπτά νωρίτερα στα ραντεβού σας. Έτσι, δε θα αποφεύγετε μόνο το άγχος μην τυχόν καθυστερήσετε, αλλά θα έχετε χρόνο να σκεφθείτε και να χαλαρώσετε.

Κάνετε μασάζ στους κροτάφους

Όταν βρίσκεστε μπροστά σε ένα πρόβλημα, πιέζετε τους κροτάφους σας. Τα περισσότερα σημεία βελονισμού για χαλάρωση βρίσκονται εκεί. Εξασκείτε την πίεση εκπνέοντας και μετά χαλαρώνετε εισπνέοντας.

Βάλτε τέλος στην ακαταστασία

Οργανωθείτε! Τακτοποιήστε τα ντοσιέ σας, τα βιβλία και τα χαρτιά σας. Με άλλα λόγια, αποφεύγετε την ακαταστασία. Έτσι, αφού δε θα είστε αναγκασμένοι να ψάχνετε συνεχώς κάτι, θα κερδίζετε χρόνο και ηρεμία.

Η δουλειά σας πρέπει να τελειώσει σήμερα;

Αν είστε υποχρεωμένοι να τελειώσετε γρήγορα μια πραγματικά δύσκολη δουλειά, χαλαρώστε τις αρθρώσεις σας. Ανοίξτε τα χέρια. Ακουμπήστε μεταξύ τους τα ακροδάχτυλα και των δύο χεριών σας. Μείνετε έτσι χαλαροί για 60 δευτερόλεπτα.

Όρθιοι στην ουρά;

Αν θα πρέπει να περιμένετε για πολύ σε μια ουρά, μην αγχώνεστε. Αντίθετα, κάντε μετεώριση! Σταθείτε δηλαδή ίσια σαν να σας τραβάει από πάνω μια κλωστή και φανταστείτε ότι ξεκολλάτε από το έδαφος. Αμέσως θα νιώσετε ελαφρύτεροι και η υπομονή σας θα… μεγαλώσει.

Η συζήτηση με άλλους εξελίσσεται άσχημα

Αντί να επιτεθείτε στον αντίπαλο, πιέστε τη γλώσσα στον ουρανίσκο σας (πίσω από τους κοπτήρες). Αμέσως θα ανακουφιστείτε από την ένταση που δημιουργείται στα σαγόνια σας.

planitikos.gr

Η ψυχιατρική εξέταση & γνωμάτευση είναι απαιτητή πλέον για τους πολιτικούς

Γράφει ο Εστέλιο Καλογήρου, Ψυχολόγος (MS) – Kοινωνιολόγος (Ba)
Ανοικτη επιστολη προς τους Έλληνες και όλους τους πολίτες του Κόσμου, που αισθάνονται Έλληνες...

Ως ενεργός πολίτης, παρακολουθώ με πολύ ενδιαφέρον τις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα που ζω και αποκαλείται 'Ελλάδα'.

Επί πλέον, με την ιδιότητα του Ψυχολόγου-Κοινωνιολόγου, σημειώνω το μεγάλο ενδιαφέρον που παρουσιάζει η επιστημονική παρατήρηση της συνολικής συμπεριφοράς όλων των συνεργαζομένων πολιτικών, που μετέχουν στην προσωρινή, ‘προκρούστεια’ κυβέρνηση Παπαδήμου.

Παρατηρώ τις κινήσεις, τις χειρονομίες, την χρήση του λόγου, τις εκφράσεις των προσώπων και τις συμπεριφορές τους στις δημόσιες εμφανίσεις, σε συνδυασμό με τις δηλώσεις τους και κυρίως, μελετώντας τις Μνημονιακές συμφωνίες που υπογράφουν, καταλήγω στο εξής συμπέρασμα:

Οι πολιτικοί της κυβέρνησης και των κομμάτων που την υποστηρίζουν, πάσχουν από μία σοβαρότατη ψυχική ασθένεια, που ονομάζεται 'Επινεμόμενη Ψυχωσική Διαταραχή'.

Η Επινεμόμενη Ψυχωσική Διαταραχή είναι μια εκδήλωση ανώμαλης συμπεριφοράς και κυρίως παραληρητικών ιδεών, που χαρακτηρίζεται από την ταυτόχρονη παρουσία παρόμοιων ψυχικών συμπτωμάτων σε δύο, τρία, ή και περισσότερα άτομα.

Στη Γαλλική γλώσσα, η διαταραχή αυτή περιγράφεται με τον πολύ αποκαλυπτικό όρο “Follie a' Plusieurs”, που σημαίνει, “Τρέλλα που την μοιράζονται Πολλοί”.

Αξίζει να σημειωθεί ότι στην πλειονότητα των περιπτώσεων, η ασθένεια πλήττει άτομα που είναι, ή αισθάνονται, κοινωνικά απομονωμένα, όπως ακριβώς είναι και τα μέλη της παρούσας κυβέρνησης.

Άλλες σοβαρές διαταραχές, που διακρίνω στη γενικότερη συμπεριφορά τους, είναι:

η Καταφασία,
η Κυκλοθυμία,
ο Ναρκισσισμός,
η Αποπροσωποίηση,
η Αποπραγματοποίηση,
η Νεύρωση (με Ντελίριο),
η Οιστριονική και η Μεταιχμιακή
Διαταραχή Προσωπικότητας (borderline),
αλλά και τα τυπικά συμπτώματα της υποτροπιάζουσας Σχιζοφρένειας,
όπως ψευδαισθήσεις, παραληρήματα και αποδιοργάνωση σκέψης,
στα όρια της Παράνοιας...

Σε μερικούς από τους πολιτικούς διακρίνω και μια χαρακτηριστική διαταραχή επεισοδιακής υπερφαγίας, που είναι γνωστή, ως Νευρική, ή Ψυχογενής Βουλιμία.

Παρακαλώ, σημειώστε, ότι τα περισσότερα από αυτά τα συμπτώματα προϋπήρχαν, αλλά τώρα, μετά την αφόρητη πίεση της Τρόϊκα, αποκτούν νέα διάσταση και είναι σε έξαρση!

Ένα άλλο κυρίαρχο σύμπτωμα, από το oποίο πάσχουν πρωτίστως οι επιφανείς πολιτικοί, συμπεριλαμβανομένου και του ‘απολίτικου πρωθυπουργού' Παπαδήμου, είναι το γνωστό σύνδρομο, «Κόμπλεξ του Ιεχωβά», μιά σοβαρότατη νεύρωση υπερ-ναρκισσισμού και εγωϊστικής μεγαλομανίας, που μπορεί να αγγίξει τα όρια της αιμοβόρας, γενοκτονικής μανίας. (κοινό σύμπτωμα του 'Ιεχωβά', θεού της Βίβλου)

Από την ίδια ψυχική νόσο πάσχουν, εξ άλλου, πλείστοι άλλοι πολιτικοί της Ευρώπης, όπως οι πολύ δημοφιλείς στην Ελλάδα, κος Σαρκοζί και κα Μέρκελ.

Για την έκταση, το εύρος και τον βαθμό επικινδυνότητας των διαταραχών αυτών, από τις οποίες πάσχουν οι πολιτικοί, δεν μπορώ να αποφανθώ και επιφυλάσσομαι.

Εφ’ όσον όμως υπογράφουν σοβαρές και μακροχρόνιες 'Δεσμευτικές Συμβάσεις', πρέπει οπωσδήποτε να εξεταστούν από ειδήμονες. Ο υπογράφων, ως υπεύθυνος πολίτης και ως ειδικός, προσφέρομαι να τους εξετάσω προσωπικά, έναν-έναν, χωρίς καμία απολύτως αμοιβή.

Μία ενδελεχής εξέταση θα μπορούσε να αποδείξει ότι οι πολιτικοί που εκπροσωπούν τον Λαό αυτής της χώρας, είναι όλοι τους διαταραγμένες προσωπικότητες, άλλος λιγότερο, κι άλλος περισσότερο, και άρα θα πρέπει να ακυρωθούν όλες οι συμφωνίες που υπογράφουν στο όνομα του Ελληνικού Λαού.

Ευχαριστώ για την προσοχή σας,

Ηράκλειο Κρήτης, Ελλάδα.

enosi-aganaktismenon.blogspot.gr

Ονειροπολούμε την μισή… ζωή μας!

Τη μισή τους μέρα, σε νοητικά ταξίδια ξοδεύουν οι άνθρωποι, σύμφωνα με έρευνα επιστημόνων του Χάρβαρντ. Διαπίστωσαν ότι η ονειροπόληση κάνει τους ανθρώπους δυστυχισμένους, καθώς θυσιάζουν το παρόν.

Οι άνθρωποι, χωρίς να το συνειδητοποιούν, περνούν το μισό περίπου χρόνο της μέρας τους κάνοντας σκέψεις ή φαντασιώσεις για πράγματα διαφορετικά από αυτά που κάνουν τη συγκεκριμένη στιγμή.

Το χειρότερο είναι ότι αυτά τα νοητικά «ταξίδια» τους κάνουν πιο δυστυχισμένους, από ό,τι αν μπορούσαν να είναι κυριολεκτικά παρόντες, με το σώμα και το νου τους, στην κάθε στιγμή της καθημερινότητάς τους, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα, που διαπίστωσε ότι στο σεξ, περισσότερο από κάθε άλλη δραστηριότητα, οι άνθρωποι βρίσκονται στο παρόν, άρα είναι και πιο ευτυχισμένοι.

Οι ψυχολόγοι Ντάνιελ Γίλμπερτ και Μάθιου Κίλινγκγουορθ του πανεπιστημίου Χάρβαρντ, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό Science, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο και τη βρετανική Γκάρντιαν, διαπίστωσαν ότι η τάση γυναικών και ανδρών να βρίσκονται συνεχώς «κάπου αλλού» μειώνει τελικά την ευτυχία που νιώθουν. «Το ανθρώπινο μυαλό είναι περιπλανώμενο και ένα περιπλανώμενο μυαλό είναι δυστυχισμένο», όπως ανέφεραν χαρακτηριστικά.

Οι ερευνητές μελέτησαν τις περιπτώσεις 2.250 ατόμων από 83 χώρες με τη βοήθεια μιας εφαρμογής του iPhone την οποία ανέπτυξαν, μέσω της οποίας καλούσαν σε συχνά αλλά άτακτα χρονικά διαστήματα μέσα στη μέρα τους εθελοντές (ακόμα και όταν έκαναν σεξ!) και τους ζητούσαν να απαντήσουν πόσο ευτυχισμένοι ήσαν, τι έκαναν εκείνη τη στιγμή και τι σκέφτονταν. Όπως αποκαλύφτηκε, σχεδόν το μισό χρόνο οι άνθρωποι «ονειρεύονται», δηλαδή το μυαλό τους περιπλανιέται σε άσχετα πράγματα, ευχάριστα ή δυσάρεστα.

Οι αμερικανοί ψυχολόγοι κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η περιπλάνηση του νου αποτελεί γενικά την αιτία μάλλον και όχι τη συνέπεια του διάχυτου αισθήματος δυστυχίας μέσα στη μέρα.

Οι εθελοντές, γενικά, δήλωσαν πιο χαρούμενοι όταν έκαναν σεξ, ασκούνταν σωματικά ή είχαν κάποια συζήτηση, ενώ ήταν λιγότερο ευτυχισμένοι όταν χρησιμοποιούσαν τον υπολογιστή, όταν ξεκουράζονταν ή δούλευαν.

Οι ερευνητές συμπέραναν ότι μόνο το 4,6% του αισθήματος ικανοποίησης και ευτυχίας που νιώθει ένας άνθρωπος σε μια δεδομένη στιγμή, μπορεί να αποδοθεί στη συγκεκριμένη δραστηριότητα της κάθε στιγμής, ενώ η περιπλάνηση του μυαλού συνεισφέρει περισσότερο

Οι άνθρωποι τείνουν να είναι πιο συγκεντρωμένοι στο παρόν και ο νους τους περιπλανιέται λιγότερο, όταν κάνουν σεξ, γι’ αυτό είναι πιο ευτυχισμένοι. Σε οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα, ο νους περιπλανιέται τουλάχιστον στο 30% του χρόνου.

Διάφορες θρησκείες και φιλοσοφικές παραδόσεις έχουν τονίσει εδώ και αιώνες την ανάγκη του ανθρώπου να ζει στο παρόν, αν θέλει πραγματικά να ολοκληρωθεί και να ευτυχίσει. Η σύγχρονη επιστήμη φαίνεται τώρα να επιβεβαιώνει αυτό που οι σοφοί λένε εδώ και καιρό.


Πηγή: ygeianews.gr  

Ο φόβος μπροστά στο ρίσκο

Γράφει η Χρύσα Καλαϊτζή

Οι Άγγλοι έχουν μια δημοφιλή παροιμία- better the devil you know. Το άγνωστο είναι ένα σκοτεινό μέρος και είναι λίγο στη φύση του ανθρώπου να φοβάται τα σκοτεινά μέρη- γι' αυτό άλλωστε και ανά τους αιώνες η βιομηχανία της πρόβλεψης (χαρτούδες, μέντιουμ κλπ) ανθεί. Για να αποφασίσει ένα ρίσκο, ο ανθρώπινος νους κάνει ένα ζύγι - από τη μια τοποθετείται το πόσο σημαντικό είναι για εμάς να γίνει αυτή η αλλαγή (πόσο δύσκολο είναι το παρόν και πόσο επιθυμητό το αναμενόμενο) και από την άλλη το πόση δαπάνη, ψυχική και πρακτική, πρέπει να γίνει για να αλλάξουν τα πράγματα. Ο φόβος για τις αλλαγές ή το ρίσκο, αλλά και η δειλία στον χαρακτήρα μας, είναι μια από τις αιτίες που μπορεί να γύρουν αυτή την τραμπάλα στην κατεύθυνση του status quo. Τις περισσότερες φορές όμως ο φόβος αυτός είναι υπερβολικός και οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στο ότι έχουμε την τάση να μεγαλοποιούμε τις δυσκολίες. Βλέπετε, οι φαντασιώσεις μας είναι κομμένες και ραμένες πάνω στους χειρότερους φόβους μας - η πραγματικότητα όμως σπανίως είναι τόσο δύσκολη όσο την έχουμε φανταστεί.


Η μειωμένη αυτοπεποίθηση δεν είναι ο μόνος λόγος για τον οποίο δεν ρισκάρουμε αλλαγές. Σχεδόν κανείς από εμάς δεν θα πήδαγε από την ταράτσα του δικού του κτηρίου στην ταράτσα του γειτονικού κτηρίου. Οι περισσότεροι όμως από εμάς θα τολμούσαμε το ίδιο άλμα αν μας κηνυγούσε ένα αγριεμένο λιοντάρι - αν φτάναμε να θεωρούμε το άλμα από ταράτσα σε ταράτσα την καλύτερη επιλογή μας. Ο λόγος λοιπόν που δεν πέρνουμε ένα ρίσκο είναι επειδή δεν έχουμε νιώσει την κατάσταση ως αρκετά πιεστική - είτε επειδή η κατάσταση που ζούμε όντως δεν είναι τόσο πιεστική και απλά γκρινιάζουμε εκ του ασφαλούς είτε επειδή αντί να βαθαίνουμε την κρίση, αντί να ζούμε κατάσαρκα τις δυσκολίες της σημερινής μας κατάστασης, προσπαθούμε να την απαλύνουμε αναλογιζόμενοι γύρω από το πρόβλημα. Πως θα αποφασίσει κανείς να φύγει από τον άντρα του, για παράδειγμα, αν δεν ζει μαζί του, να νιώσει στο πετσί του τις δυσκολίες και τα καλά αυτής της σχέσης; Η ζωή δεν είναι σκέψη, είναι βίωμα.


Βεβαίως, κάποιες φορές είναι απαραίτητο να πάρουμε αποφάσεις υπό πίεση. Όμως αυτές οι φορές στην πραγματικότητα είναι πολύ λιγότερες απ' ότι νομίζουμε. Το λάθος λοιπόν δεν είναι να παίρνουμε αποφάσεις υπό πίεση, αλλά το να νιώθουμε υπό πίεση χωρίς αντικειμενικά να είματε. Αν ζω με έναν άντρα για 5 χρόνια, δεν χάθηκε ο κόσμος αν ζήσω μαζί του 5 χρόνια και 6 μήνες μέχρι να πατάω γερά στην απόφασή μου να τον χωρίσω. Η πίεση δημιουργεί ένα αίσθημα άγχους, και δεν μας αφήνει να εξετάσουμε με την ψυχραιμία που πρέπει τα θέλω μας και τις εναλλακτικές μας. Μια απόφαση που θα ληφθεί υπό πίεση διατρέχει αυξημένο κίνδνο να είναι μια σπασμωδική απόφαση, μια "λύση ανάγκης" χωρίς να βρισκόμαστε σε κατάσταση ανάγκης.


Ο πολιτισμός μας, με τους γρήγορους ρυθμούς και την ανάγκη για πολλά ερεθίσματα και εμπειρίες, δεν μας αφήνει να σκεφτόμαστε αρκετά. Το πρώτο και σημαντικότερο βήμα για να αλλάξει αυτή η κατάρα του σύγχρονου ανθρώπου, είναι να αναγνωρίσει στον εαυτό του το δικαιωμα να προσδιορίσει τον εαυτό του - να αποφασίσει ποιός θέλει να είναι και πως θέλει να ζει. Οι φάσεις που πρέπει να κάνουμε μείζονες αλλαγές, πρέπει να είναι φάσεις στροφής "προς τα μέσα μας". Όσο λιγότερες "εξωτερικές παρεμβάσεις" δεχόμαστε, τόσο πιθανότερο είναι να καταλήξουμε σε κάτι που να μας αντιπροσωπεύει πραγματικά. Με μια εξαίρεση: το ανθρώπινο μυαλό επιδεικνύει μια εξαιρετική αντίσταση όταν πλησιάζει θέματα ταμπού, θέματα που μας πονάνε. Αν κάποιος που φοβάται την αποτυχία πρέπει να επεξεργαστεί την πιθανότητα να κλείσει το κατάστημά του, είναι πολύ πιθανό να αποφεύγει να σκεφτεί γύρω από αυτό το θέμα ή να σκέφτεται με μαζοχιστικό και έτσι αναποτελεσματικό τρόπο. Στις περιπτώσεις λοιπόν που το θέμα που μας προβληματίζει βρίσκεται κοντά στα "επώδυνα σημεία μας", καλό θα ήταν να ζητήσουμε τη βοήθεια ειδικού για να γίνει αυτή η διαδικασία με όσο το δυνατό αποτελεσματικότερο τρόπο.


Ο άνθρωπος αλλάζει διαρκώς. Αλίμονο αν στα 40 μας θέλουμε τα ίδια πράγματα που θέλαμε στα 20 μας. Και για να είμαστε ευτυχισμένοι, θα πρέπει να αφουγκραζόμαστε αυτές τις αλλαγές. Σε τόσο μακροπρόθεσμη προοπτική λοιπόν, οι στόχοι μας θα πρέπει να αναπροσαρμόζονται ώστε να καλύπτουν τις τρέχουσες ανάγκες μας, τον καινούργιο, ωριμότερο ελπίζουμε, εαυτό μας. Οι άνθρωποι που παραμένουν προσκολημένοι σε άκαιρους στόχους (όπως και σε ξένους στόχους που απλά τους έχουν οικειοποιηθεί) απλά καταδικάζουν τον εαυτό τους στο κυνήγι μιας ματαιότητας, που ακόμη κι αν την επιτύχουν δεν θα νιώσουν την παραμικρή ευτυχία. Η καλύτερη συμβουλή που μπορούμε να δώσουμε στην περίπτωση αυτή, είναι το κλασσικό "γνώθις εαυτόν"


Μια άλλη "κακή" συνήθεια των ανθρώπων είναι πως παρότι συχνά μέμφονται τον εαυτό τους για κάθε τους αποτυχία, παραλείπουν να επιβραβεύσουν τον εαυτό τους για τις επιτυχίες τους. Ίσως επειδή δεν έχουμε αφήσει πίσω μας την παιδική μας παντοδυναμία, την αίσθηση ότι εμείς, επειδή ήμαστε πιο ικανοί από τους άλλους, μπορούμε να καταφέρνουμε τα πάντα με ευκολία, δεν συνειδητοποιούμε πόσο σημαντικό και πόσο δύσκολο ήταν να μπούμε στη σχολή που μπήκαμε, να αναθρέψουμε το παιδί μας χωρίς τον πατέρα του, να οδηγήσουμε μια μακρινή διαδρομή παρά τον φόβο μας για το αυτοκίνητο. Έτσι, υποτιμούμε την δυσκολία αυτών που έχουμε επιτύχει και καταλήγουμε σε ένα μίζερο συμπέρασμα για τον εαυτό μας και τις δυνατότητές μας που τελικά υποσκάπτει την πρόοδό μας, απλά και μόνο επειδή μας τσακίζει- αδίκως- την αυτοπεποίθηση. Το να επιβραβεύουμε λοιπόν τον εαυτό μας για κάθε μικρή μας επιτυχία αποτελεί αναπόσπαστο βήμα της προόδου μας. Το είδος της επιβράβευσης εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από τις προτιμήσεις μας: για κάποιον μια βραδιά στο Μέγαρο Μουσικής αποτελεί μια σπουδαία επιβράβευση, για κάποιον άλλο είναι καταδίκη. Τις περισσότερες φορές πάντως, ένα απλό και ειλικρινές "μπράβο" από εμάς προς εμάς αρκεί για να βάλει τα πράγματα στην σωστή πορεία.


Θεωρώ αφελές να πιστεύει κανείς πως ποτέ δεν θα αποτύχει στη ζωή του. Αυτό είναι κάτι που ενώ στην θεωρία το ξέρουμε όλοι, λίγοι έχουμε συμφιλιωθεί με αυτό, ενδεχομένως λόγω εκείνης της παιδιάστικης παντοδυναμίας που προαναφέραμε. Έτσι, ένα θεωρητικό, αλλά ουσιαστικό βήμα είναι να έχουμε στο μυαλό μας την πιθανότητα το εγχείρημά μας να αποτύχει και να έχουμε εμπεδώσει αυτή την πιθανότητα.


Σε κανέναν μας δεν αρέσει να χάνει, οπότε μια περίοδος "πένθους" μετά από μια αποτυχία είναι και εύλογη και ωφέλιμη. Το ζητούμενο όμως είναι να μην μένουμε εκεί. Το σημαντικό μετά από κάθε αποτυχία είναι το ... να κάνουμε ταμείο, να βγάζουμε δηλαδή τα σωστά συμπεράσματα για τα αίτια αυτής της αποτυχίας. Είναι αδιαμφισβήτητο ότι μια αποτυχία μπορεί να μας διδάξει περισσότερα πράγματα από μια αποτυχία και έτσι είμαστε περισσότερο σοφοί στην επόμενη προσπάθειά μας, γιατί επόμενη προσπάθεια θα υπάρξει. Είτε μελαγχολήσουμε υπό το βάρος της "αναξιότητάς μας" είτε όχι, θα κληθούμε να προχωρήσουμε στη ζωή μας. Η ζωή είναι λίγο σαν το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου. Το να χαθούν ένας ή δύο αγώνες, όσο σημαντικοί κι αν είναι, δεν προδικάζει την εξέλιξη του πρωταθλήματος- αντιθέτως μας δείχνει και τις αδυναμίες μας και τις δυνατότητες του αντιπάλου.


πηγή:createyourself.gr

Γιατί δεν θυμόμαστε την παιδική ηλικία μας;

Για διάφορους λόγους, σπανίως θυμόμαστε αυτό που μας συνέβη την πρώτη περίοδο της ζωής μας.

Πρώτα απ’ όλα γιατί ο φλοιός, η περιοχή του εγκεφάλου όπου συντελούνται οι πιο σημαντικές γνωστικές λειτουργίες, δεν έχει ακόμα αναπτυχθεί.

Για να αποθηκευτεί στη μνήμη μας ένα συμβάν πρέπει να ενταχθεί σ’ ένα πλαίσιο και να αποκτήσει κάποια σημασία.

Κατά τους πρώτους μήνες της ζωής μας οι ενδεχόμενες αναμνήσεις βιώνονται με τρόπο παρόμοιο με τα όνειρα, σαν σύνολα αισθητηριακών αισθημάτων και όχι σαν αλληλουχία συμβάντων.

Συνεπώς οι αρχαιότερες αναμνήσεις ενός ατόμου φτάνουν περίπου στα τρία του χρόνια, όταν χάρη στη γλώσσα τα συμβάντα και τα βιώματά του αποκτούν συγκεκριμένη μορφή.

Μεγαλώνοντας, το παιδί μαθαίνει να αντιλαμβάνεται το χρόνο και να διακρίνει τα πιο πρόσφατα από τα πιο παλιά συμβάντα. Σ’ αυτή τη διαδικασία συμβάλλουν και οι γονείς που μιλούν στο παιδί για το πώς ήταν πριν, βοηθώντας το έτσι να δώσει μια ενιαία μορφή στις αποσπασματικές αναμνήσεις του. Έτσι μαθαίνει τι είναι και πώς να χρησιμοποιεί την αυτοβιογραφική μνήμη.

πηγή:zougla

Ζήστε!

Αντιγράφω με θλίψη το ρεπορτάζ.

«Μια 90χρονη και ένας 60χρονος πήδηξαν από μπαλκόνι έκτου ορόφου πολυκατοικίας στην Πλατεία Bάθης. Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, πρόκειται για μητέρα και γιο. Οι δυο τους ανέβηκαν στην ταράτσα της πολυκατοικίας όπου διέμεναν στο Μεταξουργείο και έπεσαν στο κενό. O θάνατός τους ήταν ακαριαίος».

Μην χάνετε τις ελπίδες σας. Με την αυτοκτονία κανένα πρόβλημα δεν λύνεται. Ούτε λυπούνται οι φταίχτες. Λυπούνται μόνο αυτοί που σας αγαπάνε. Πάντα υπάρχει ελπίδα και πάντα υπάρχει τρόπος, να βγει κάποιος από μια δύσκολη κατάσταση. Ακόμα και αν...

αυτή φαντάζει εξαιρετικά κρίσιμη.

Νομίζετε ότι είστε μόνοι. Ότι κακά συμβαίνουν μόνο σε σας. Δεν είναι αλήθεια. Δεν είστε μόνοι. Υπάρχουν συνάνθρωποι σας που ενδιαφέρονται. Φίλοι, συγγενείς. Λίγοι αλλά καλοί. Μόνος ποτέ κανείς άνθρωπος δεν μπορεί να αντιμετωπίσει μια μεγάλη κρίση. Πολλοί μαζί όμως μπορούν. Μια πέτρα έστω και μεγάλη παρασύρεται από το νερό και δεν συγκρατεί το χείμαρρο. Πολλές μαζί όμως φτιάχνουν φράγμα και συγκρατούν την πλημύρα. Υπάρχουν συνάνθρωποί σας γύρω με παρόμοια προβλήματα ή και περισσότερα. Συμπαρασταθείτε ο ένας στον άλλο. Νικήστε την απογοήτευση και το φόβο. Μπορείτε.

Έχετε μεγάλη αξία. Ο κάθε ένας από σας. Τόσο ίδιοι και ταυτόχρονα τόσο μοναδικοί. Είστε σίγουρα απείρως καλύτεροι από τα τομάρια που μας κυβερνάν και μας έχουν φέρει στην απόγνωση. Μην τιμωρείτε τους εαυτούς σας. Είστε αθώοι.

"βαθύ κόκκινο"

Οι παλιές ευτυχισμένες στιγμές, "κλειδί" της ευτυχίας!

Η αναπόληση και η νοσταλγία παλιών καλών στιγμών του παρελθόντος, μας βοηθούν να δούμε με μία πιο θετική ματιά επώδυνες εμπειρίες του σήμερα και να αυξήσουμε τα επίπεδα της ικανοποίησης που αντλούμε από τη ζωή μας.

Αυτό επισημαίνει νέα αμερικανική μελέτη ερευνητών του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Σαν Φρανσίσκο, η οποία υποστηρίζει ότι η νοσταλγία ευτυχισμένων στιγμών του παρελθόντος αποτελεί το "κλειδί της ευτυχίας".

Οπως εξηγεί ο συγγραφέας της μελέτης, καθηγητής ψυχολογίας, δρ Ράιαν Χάουελ, «ανακαλύψαμε ότι τα πολύ εξωστρεφή άτομα είναι πιο χαρούμενα, κυρίως γιατί διατηρούν μια θετική και νοσταλγική ματιά στο παρελθόν τους. Ετσι έχουν λιγότερες πιθανότητες να κάνουν αρνητικές σκέψεις και να νιώθουν θλίψη. Αντίθετα, τα άτομα που κατατάσσονται στα υψηλά επίπεδα της κλίμακας νευρώσεων, βλέπουν το παρελθόν τους αρνητικά, με αποτέλεσμα να αισθάνονται λιγότερο ευτυχισμένοι».

Πως θα αποκτήσει το παιδί σας δημιουργική σκέψη;

από την Εύα Ν. Τσώλη, Ψυχολόγος

Η δημιουργική σκέψη τα τελευταία χρόνια αποτελεί ένα συστηματικό αντικείμενο έρευνας στον χώρο της ψυχολογίας και της παιδαγωγικής.
Η νοητική αυτή ικανότητα έχει σχέση με την εφευρετικότητα και την πρωτοτυπία της σκέψης, την λεγόμενη δηλαδή δημιουργικότητα του ατόμου. Η δημιουργική σκέψη στηρίζεται στην ικανότητα του ατόμου να χρησιμοποιεί ποικίλους τρόπους προσέγγισης ενός προβλήματος και να βρίσκει μεγάλο αριθμό ιδεών και λύσεων για κάθε πρόβλημα που το απασχολεί.

Κύρια χαρακτηριστικά των δημιουργικών ατόμων είναι τα εξής:
1) δείχνουν έντονη περιέργεια για τα πράγματα που συμβαίνουν γύρω τους
2) έχουν πολλές και ποικίλες ερωτήσεις και απορίες
3) αντιλαμβάνονται περισσότερο τις λεπτομέρειες, τη δομή, την πορεία και τις συνέπειες των φαινομένων
4) έχουν αισιόδοξη διάθεση και πιστεύουν πως μπορούν να φέρουν σε πέρας οτιδήποτε προσπαθήσουν να δημιουργήσουν
5) παράγουν έργα που έχουν πρωτοτυπία και εκφραστικότητα
6) βρίσκουν νέες ιδέες και λύσεις ακόμη και για κοινά προβλήματα
7) επινοούν και κατασκευάζουν νέα μηχανικά μέσα
8) προσαρμόζονται εύκολα στις νέες καταστάσεις
9) αναλύουν το κοινώς παραδεκτό και πολλές φορές το αμφισβητούν
10) δημιουργούν εντελώς απροσδόκητα πράγματα και δείχνουν ενδιαφέρον για τις εικαστικές τέχνες

Υπάρχουν όμως και άνθρωποι που δυσκολεύονται να εκφράσουν τη δημιουργική τους διάθεση για τους εξής λόγους:

•έχουν υπερβολικό άγχος μήπως κάνουν κάποιο λάθος
•είναι προσκολλημένοι στο κοινώς παραδεκτό
•έχουν απόλυτη εμπιστοσύνη μόνο στη λογική και στη μία και μοναδική λύση
•φοβούνται την αποτυχία και επιδιώκουν μόνο το ασφαλές
•έχουν έλλειψη εμπιστοσύνης στον εαυτό τους ότι μπορούν να βρουν και άλλες εναλλακτικές λύσεις
•δείχνουν αδιαφορία και αρνητική στάση για την αντιμετώπιση των καταστάσεων γύρω τους
•φοβούνται μήπως φανούν ανόητοι και γίνουν αντικείμενο χλευασμού των άλλων

Η δημιουργική σκέψη των παιδιών

Έρευνες για τη φύση και την ανάπτυξη της δημιουργικής σκέψης στα παιδιά έχουν δείξει ότι κάποια παιδιά που έχουν υψηλό δείκτη νοημοσύνης δεν είναι συγχρόνως και δημιουργικά. Στις ίδιες έρευνες έχει επίσης διαπιστωθεί ότι ορισμένα δημιουργικά παιδιά δεν έχουν ούτε υψηλό δείκτη νοημοσύνης ούτε την ικανότητα να αναλύουν και να συνθέτουν έννοιες με λογικό τρόπο ώστε να βρίσκουν μία μόνο λύση, κάτι που αποτελεί βασική γνωστική διεργασία των σχολικών μαθημάτων.

Αυτά λοιπόν τα δημιουργικά παιδιά βρίσκονται σε μειονεκτική θέση στο σημερινό σχολείο, γιατί ενώ παρουσιάζουν πολλές δυνατότητες για πρωτοτυπία και εφευρετικότητα και θα μπορούσαν να γίνουν ιδιαίτερα χαρισματικά και παραγωγικά άτομα στην ενήλικη ζωή τους, λόγω της αναμενόμενης χαμηλής σχολικής επίδοσης βρίσκονται στο περιθώριο της σχολικής ζωής.

Επίσης, έχει παρατηρηθεί ότι στην περίοδο περίπου της Δ΄ τάξης του δημοτικού τα παιδιά παρουσιάζουν μία γενικότερη πτώση στις δημιουργικές τους δεξιότητες και στην εφευρετικότητά τους. Η κάμψη αυτή πρέπει να αποδοθεί κυρίως στην διαδικασία της συμμόρφωσης των παιδιών προς συγκεκριμένους τρόπους συμπεριφοράς και σκέψης που τους επιβάλλει το παραδοσιακό σχολείο, τρόποι που είναι μονοσήμαντοι, απλοί και στηρίζονται μόνο στην κοινή λογική.

Πάντως είναι ευρέως αποδεκτό ότι η δημιουργική σκέψη αποτελεί μία σπουδαία νοητική ικανότητα η οποία με κατάλληλη άσκηση και αγωγή μπορεί να βελτιωθεί σε όλα τα παιδιά. Γι’ αυτό πρέπει να εφαρμόζονται ειδικά προγράμματα αγωγής της δημιουργικής σκέψης σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης που θα βοηθούν τα παιδιά να παράγουν πρωτότυπες και χρήσιμες ιδέες και να τις εφαρμόζουν στην πράξη τόσο στο σχολείο όσο και γενικότερα στην καθημερινή τους ζωή.

vivanews.gr

Ενθάρρυνση: Βοηθάει τα παιδιά να αντιμετωπίζουν τους κινδύνους

Προνοητικότητα και εξάσκηση είναι η μέθοδος που πρέπει να ακολουθείτε ώστε τα παιδιά σας να μάθουν να είναι υπεύθυνα και ικανά να αντιμετωπίζουν σιγά-σιγά τους κινδύνους μόνα τους.
Ακόμα και όταν το επιθυμείτε, δεν μπορείτε να βρίσκεστε συνεχώς κοντά στα παιδιά σας και να αποτρέπετε όλους τους κινδύνους. Μπορείτε, όμως, να μάθετε στα παιδιά σας να προστατεύουν τον εαυτό τους και να αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες.

Από έρευνες σχετικές με τη συμπεριφορά του παιδιού γνωρίζουμε ότι η θετική «ενθάρρυνση», η οποία δείχνει τον τρόπο με τον οποίο γίνονται σωστά τα πράγματα (π.χ., «Κρατήσου από εδώ καλά και με τα δύο χέρια και θα τα καταφέρεις»), έχει πολύ μεγαλύτερο αποτέλεσμα από ότι η νουθεσία για το τι δεν πρέπει να κάνει το παιδί (π.χ., «Μην πας από εκεί»).

Είναι καλό, λοιπόν, να θέτουμε στα παιδιά ξεκάθαρους κανόνες προκειμένου να αναπτύξουν τον αυτοέλεγχό τους και να αποκτήσουν σταθερές αξίες. Πρέπει να δίνουμε έμφαση στην υπομονή και το χιούμορ αντί να δείχνουμε αγχωμένοι για τις ελλείψεις τους. Δεν χρειάζεται να πηγαίνουν πάντα όλα καλά. Τα παιδιά έχουν το δικαίωμα να κάνουν λάθη. Έτσι μαθαίνουν να είναι τα ίδια υπεύθυνα για τις συνέπειες των πράξεών τους και, κάθε μέρα που περνάει, να προσέχουν περισσότερο τον εαυτό τους.

vivanews.gr

Το Σύνδρομο Εργασιακής Εξουθένωσης (Burn out)

Με τον όρο burn out εννοούμε μια εμπειρία μακροχρόνιας σωματικής, συναισθηματικής και πνευματικής εξάντλησης η οποία προκαλείται από υπερβολικό και χρόνιο στρές. Εάν το στρές συνδέεται με την εργασία σας,η εξουθένωση που μπορεί να αισθάνεστε ίσως συνδυάζεται και με αμφιβολίες σχετικά με την ικανότητα σας ως επαγγελματία ή σχετικά με την αξία της εργασίας σας. Το burn out σταδιακά επιδρά στην παραγωγικότητα και σας στερεί όποια ενεργητικότητα και καλή διάθεση προυπήρχε γεννώντας την αίσθηση «οτι δεν έχετε πλέον κάτι άλλο να προσφέρετε». Κατά καιρούς πολλοί άνθρωποι μπορεί να αισθάνονται πλήξη στην εργασία τους ή ότι έχουν φορτωθεί περισσότερα καθήκοντα απ’οσα υπαγορεύει ο ρόλος της ή μπορούν να χειριστούν. Συχνά μάλιστα , όταν δεν υπάρχει επιβράβευση για τις διαρκείς προσπάθειες που μπορεί να κάνει κάποιος, η απογοήτευση μεγαλώνει και η όρεξη για βελτίωση συρρικνώνεται. Ενώ λοιπόν τέτοια συναισθήματα είναι σχεδόν αναπόσπαστο κομμάτι της εργασιακής ζωής, υπάρχουν περιπτώσεις που το διαρκές στρές έχει πιο σοβαρές επιρροές στον εργαζόμενο και τότε ίσως να μιλάμε για το σύνδρομο burn out. Εάν υποφέρετε από burn out, είναι πιθανό να βιώνετε• Διαρκή κούραση κι αίσθηση εξουθένωσης • Την αίσθηση ότι «σέρνετε» τον εαυτό σας στη δουλειά • Αναβλητικότητα για πράγματα που πρέπει να κάνετε • Εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα (ίσως αρρωσταίνετε συχνά) • Αλλαγές στην όρεξή σας καθώς και στον ύπνο • Διάφορους σωματικούς πόνους όπως μυικούς πόνους ή πονοκεφάλους• Αίσθηση αποτυχίας και αυτο-αμφισβήτησης • Τάση να αποσύρεστε και να περνάτε ώρα μόνοι• Απώλεια ελπίδων και αίσθηση ότι είστε παγιδευμένοι • Κυνισμό κι ολοένα αυξανόμενες αρνητικές σκέψεις • Υπερκριτικότητα κι εκνευρισμό με τους συναδέλφους ή τους πελάτες σας • Την τάση να χρησιμοποιείτε το φαγητό, αλκοόλ ή άλλες ουσίες για να τα βγάλετε πέρα Aπό τι προκαλείται το burn out ;• Από εργασίες που είναι μονότονες, πληκτικές και δεν προκαλούν την πνευματική διέγερση που χρειάζεστε • Υψηλές απαιτήσεις ή υπερβολικό φόρτο εργασίας• Απουσία επιβράβευσης και αναγνώρισης για την καλή σας δουλειά • Απουσία ελέγχου σε αποφάσεις που αφορούν τη δουλειά σας, π.χ βάρδιες, εργασιακά καθήκοντα.• Δυσλειτουργικές εργασιακές σχέσεις, π.χ κάποιος υπονομεύει τη δουλειά σας ή σας κριτικάρει «πισώπλατα». • Εργασία που δεν ταιριάζει με τις προτιμήσεις ή τα προσόντα σας. Πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί • Πρώτα απ’ολα, αναγνωρίστε ποιοί παράγοντες είναι εκείνοι που συντελούν στο burnout. Αυτό είναι το πρώτο βήμα που θα σας βοηθήσει να βρείτε τρόπους να αντιμετωπίσετε το ζήτημα. • Εάν είναι δυνατό, συζητήστε το πρόβλημα σας καθώς και οποιαδήποτε πρόταση για αλλαγή έχετε με τον προιστάμενο σας. Ίσως μπορείτε να διαπραγματευτείτε κάποια λύση.• Αποφύγετε να δίνετε υπεβάλλουσα σημασία στη δουλειά σας. Η δουλειά θα έπρεπε είναι απλά ένα μέσο με το οποίο μπορείτε να απολαμβάνετε τη ζωή είτε επειδή σας δίνει οικονομική ανεξαρτησία είτε επειδή απολαμβάνετε το αντικείμενο της εργασίας σας. Όταν όμως θυσιάζετε πράγματα όπως την κοινωνική σας ζωή, την οικογένεια σας ή την ψυχική σας ηρεμία για χάρη της δουλειάς, ίσως θα ήταν χρήσιμο να αναθεωρήσετε τις προτεραιότητες σας. • Βρείτε αποτελεσματικότερους τρόπους διαχείρισης του χρόνου σας.Πολλοί αισθάνονται συνεχές άγχος στη δουλειά επειδή νιώθουν ότι έχουν πολλά πράγματα να κάνουν σε πολύ λίγο χρόνο. Θέστε μια λίστα προτεραιότητων και ακολουθήστε την . Δεν έχουν όλα τα εργασιακά καθήκοντα την ίδια προτεραιότητα.• Αποφύγετε την απομόνωση και ζητείστε τη συμπαράσταση και υποστήριξη της οικογένειας σας, των φίλων, των συναδέλφων σας. Η ανθρώπινη επαφή είναι συχνά ικανή να ελαφρύνει αρνητικά συναισθήματα αλλά και να σας βοηθήσει να δείτε τα πράγματα απο άλλη οπτική. • Εάν τα πράγματα έχουν φτάσει σε κρίσιμο επίπεδο, προσφέρετε στον εαυτό σας χρόνο ξεκούρασης ή ανάπαυσης. Πάρτε άδεια από τη δουλειά σας για να ξεκουραστείτε και να φορτίσετε τις μπαταρίες σας. Η υγεία σας, είναι πολύ σημαντικότερη από τη δουλειά σας και για να είστε αποτελεσματικοί στη δουλειά , πρέπει πρώτα απ’ολα να είστε υγιείς. πηγή:e-psychology

Ψυχολογία Χρωμάτων

Είναι γεγονός πως αν παρατηρήσουµε προσεκτικά τα χρώµατα που επιλέγουµε για τα ρούχα µας ή τις αποχρώσεις των τοίχων του σπιτιού µας, θα αντιληφθούµε πως συνειδητά ή ασυνείδητα προτιµάµε µια συγκεκριµένη γκάµα χρωµάτων. Γιατί συµβαίνει αυτό; Ποια η επίδραση των χρωµάτων στον ψυχισµό µας; Τι συµβολίζει για την προσωπικότητα µας το αγαπηµένο µας χρώµα; Η κ. Άρτεµις Αντωνίου, Συνθετική Θεραπεύτρια και Ψυχολόγος απαντά σε όλες µας τις απορίες.

Όλοι κάποια στιγµή στην ζωή µας έχουµε ακούσει εκφράσεις του τύπου «µαύρη αγορά», «κίτρινος τύπος», «λευκός γάµος», «κόκκινος από ντροπή» και άλλες παρόµοιες. Εκφράσεις που περιλαµβάνουν χρώµα, χωρίς κανείς να µπορεί να εξηγήσει γιατί. Οι βαθύτεροι λόγοι που συµβαίνει κάτι τέτοιο, είναι ότι τα χρώµατα συνειρµικά γεννούν συναισθήµατα, αφυπνίζουν, διεγείρουν, προκαλούν παραισθήσεις. Έχει παρατηρηθεί, π.χ., ότι οι άνθρωποι που προτιµούν ζωηρά και φωτεινά χρώµατα, βρίσκονται σε καλύτερη φυσική και ψυχική κατάσταση από εκείνους που περιβάλλονται από σκούρα χρώµατα. Πειράµατα σε επαγγελµατικούς χώρους, έχουν αποδείξει ότι οι εργαζόµενοι αποδίδουν καλύτερα σε έναν φωτεινό χώρο, µε ευχάριστα χρώµατα.

Τα χρώματα της ψυχή μας

«Υπάρχουν πολλές θεωρίες και υποθέσεις για την επίδραση των χρωµάτων στην ανθρώπινη αντίληψη και στον ψυχισµό. Πολλές φαίνεται να βασίζονται σε αρχαίες παραδόσεις και αντιλήψεις που ταξίδεψαν µέχρι τις µέρες µας. Για κάποιους ανθρώπους, µπορεί να έχουν µια χρησιµότητα. Ωστόσο, αρκετές µελέτες (π.χ. της γνωστικής ψυχολογίας) δείχνουν ότι τα χρώµατα µπορούν να επηρεάζουν µε συγκεκριµένους τρόπους

Για παράδειγµα, το κόκκινο φαίνεται να προκαλεί εγρήγορση. Έτσι, πολλές προειδοποιητικές πινακίδες ή σήµατα κινδύνου έχει επιλεχθεί να είναι κόκκινα, ώστε ο εγκέφαλος να παίρνει γρήγορα το µήνυµα. Κατά τον ίδιο τρόπο, τα χρώµατα που µπορεί να θεωρηθούν ‘χαλαρωτικά’ ή ‘ζωντανά’, είναι εκείνα που έχουν την ανάλογη επίδραση στην οπτική αντίληψη του εγκεφάλου και στη σωµατική αίσθηση εγρήγορσης ή χαλάρωσης που προσφέρουν στον καθένα», εξηγεί η κ. Αντωνίου.

Κλείστε το καλοκαίρι στην ντουλάπα σας

Πολλοί άνθρωποι, όταν ρωτήθηκαν για το αγαπηµένο τους χρώµα, απάντησαν πως είναι το µαύρο. Η αλήθεια είναι πως το µαύρο είναι ένα αµφιλεγόµενο χρώµα, που όµως προδίδει σοφιστικέ στιλ, διαύγεια και καθαρότητα σκέψης, απουσία συµβιβασµού. Οι ειδικοί ωστόσο αναφέρουν πως οι άνθρωποι που χρησιµοποιούν πολύ το µαύρο χρώµα, χαρακτηρίζονται από σοβαρότητα, µυστικοπάθεια, κατάθλιψη και µοναχικότητα. Από την άλλη πλευρά, εκείνοι που το αποφεύγουν, χαρακτηρίζονται από φοβία για το άγνωστο, αλλά και επιθυµία να απελευθερωθούν από οτιδήποτε τους καταπιέζει. Εµείς πάντως σας προτείνουµε κι άλλα χρώµατα για την γκαρνταρόµπα σας, που µπορούν να σας κάνουν να είστε το ίδιο γοητευτικοί και χωρίς το µαύρο. Επιλέξτε:

• Κόκκινο, κυρίως για τις καθηµερινές σας εµφανίσεις ή για τις επίσηµες εξόδους. Πρόκειται για ένα χρώµα που µας κάνει να νιώθουµε σέξι, δυναµικοί και επιτυχηµένοι, αλλά πρέπει να το προσέχουµε, γιατί η σηµασία του αλλάζει ανάλογα µε το περιβάλλον.

• Πορτοκαλί, όταν σκοπός σας είναι να φανείτε φιλικοί, ζεστοί και ευχάριστοι. Ίσως είναι καλή ιδέα να επιλέξετε ένα πορτοκαλί αξεσουάρ, όταν πηγαίνετε σε συνέντευξη για δουλειά ή σε έναν χώρο που δεν σας γνωρίζουν, για να αφήσετε τις καλύτερες εντυπώσεις!
• Κίτρινο, στις περιπτώσεις που χρειάζεται να αποδείξετε την πνευµατικότητα και τη σπιρτάδα του µυαλού µας. Θα πρέπει όµως να αποφύγετε τα πολλά και τα πολύ έντονα κίτρινα ρούχα, γιατί κινδυνεύετε εκτός από έξυπνοι να φανείτε και …κιτς.
• Πράσινο. Είναι το χρώµα που ταιριάζει σε µια χαλαρή ηµέρα διακοπών και αποτελεί σύµβολο γονιµότητας και ευηµερίας.
• Μπλε. Δίνει την εντύπωση ότι είµαστε πιστοί και άξιοι εµπιστοσύνης. Προσοχή όµως στις υπερβολές!
• Tο µοβ προσδίδει µυστήριο. Είναι καλή επιλογή σε ένα ερωτικό ραντεβού. Στην υπερβολή του, όµως, µπορεί να προσδώσει, εκτός από το χαρακτηριστικό της πολυτέλειας, την εντύπωση του ψεύτικου και του τεχνητού.
• Καφέ. Είναι ουδέτερο χρώµα. Όταν το επιλέγουµε, φαινόµαστε σταθεροί και συνεργάσιµοι.

Η σημειολογία των χρωμάτων

Από το σύνολο των χρωµάτων, ξεχωρίζουµε τα βασικά: κόκκινο, κίτρινο, µπλε και πράσινο. Το κάθε χρώµα έχει θετικά και αρνητικά χαρακτηριστικά και επηρεάζει διαφορετικά τη διάθεση µας.

Μπλε. Αντιπροσωπεύει το σώµα. Συµβολίζει την αθανασία, το νου, την αποκάλυψη, την αγνότητα, τη σοφία, την ευσέβεια και την ψυχρότητα. Αντιστοιχεί στο νερό και στο θηλυκό στοιχείο. Ακόµα, αντιπροσωπεύει την µάθηση και τα υγιή συναισθήµατα, ενώ ευνοεί την γνώση. Ενισχύει την αφοσίωση, τη σταθερότητα, την µεγαλοψυχία, την πιστή φιλία και τη µετρηµένη ζωή. Είναι όµως και το χρώµα της επιφυλακτικότητας, της ψυχρότητας, της έλλειψης συναισθήµατος, της µη φιλικότητας, του καθωσπρεπισµού.

Κόκκινο. Αντιπροσωπεύει το σώµα. Εκφράζει την ενεργητικότητα, τη ζωτικότητα, τη σεξουαλικότητα, το ενδιαφέρον για τη ζωή, την ευτυχία, τον αυθορµητισµό, τη διέγερση, τον κίνδυνο, την επιθετικότητα, τη φιλοδοξία, την επαναστατικότητα αλλά … και την αγάπη. Προκαλεί ζωηρότητα και θεωρείται χρώµα της φωτιάς, του πολέµου, του αίµατος και της θυσίας. Φέρνει έξαψη, σαρκικό πόθο, έρωτα και διεγείρει τις αισθήσεις. Είναι χρώµα του πειρασµού, της αµαρτίας, της ντροπής, αλλά και της πρόσκλησης για την απόκτηση γνώσης. Χαρίζει δύναµη, διεγείρει, αλλά και εκνευρίζει. Αυξάνει τη θέληση για ζωή, ενώ προκαλεί ζεστασιά, χαρά και διευκολύνει την έκφραση των αισθηµάτων.

Πράσινο. Αντιπροσωπεύει την αρµονία. Εκφράζει την ενέργεια, την εκδήλωση, τη ζωή, τον θάνατο, τη νιότη, την ελπίδα, τη χαρά, την αρµονία, την τάση για ανάπαυση, την άνεση, την θαλπωρή, τη γαλουχία, τη βλάστηση, την ανάπτυξη, τη γονιµότητα, την ωριµότητα, τη συγκοµιδή του καρπού και τη νέα ζωή. Συµβολικά, είναι διφορούµενο χρώµα. Γενικότερα, συµβολίζει τη φύση (σε όλη της την έκταση και το µεγαλείο), την άνοιξη, την ανάπτυξη, τον πολλαπλασιασµό, την αναπαραγωγή, την ευηµερία, την ειρήνη, τη συναδελφικότητα, τη συµφιλίωση και τη συνεργασία. Δηµιουργεί τη διάθεση να συµβουλεύουµε τους άλλους για θέµατα ηθικής, ενώ ενθαρρύνει την διάθεση για απόκτηση χρήµατος και αγάπης. Επίσης, είναι χρώµα κατευναστικό, επουλωτικό, µε θεραπευτική δύναµη και χρησιµεύει ως βάλσαµο για τα άτοµα που είναι κουρασµένα σωµατικά ή διανοητικά. Φορτίζεται όµως και αρνητικά, αντιπροσωπεύοντας τον εγωισµό, τη ζήλια, την οκνηρία και την ανοησία.

Κίτρινο. Αντιπροσωπεύει τα συναισθήµατα. Εκφράζει σοφία, κατανόηση, νιότη, ζωντάνια, ενεργητικότητα, ευτυχία, περιέργεια, ευελιξία, πρόοδο, ροπή στη διασκέδαση, επικοινωνία, έντονη διαισθητική αντίληψη, διανόηση, καθαρότητα συναισθηµάτων και πλήρη απελευθέρωση από τα πάθη. Είναι, επίσης, χρώµα που τυφλώνει, εντυπωσιάζει, αποκαλύπτει αλλά …και εµπνέει. Εκφράζει τη νεότητα και τη χαρά, καθαρίζει το νου και εξαγνίζει τις σκέψεις. Είναι αντικαταθλιπτικό και ιδανικό για χώρους εργασίας, ενώ στις απαλές του αποχρώσεις ξεκουράζει. Συνδέεται όµως πολλές φορές µε την απάτη, τη δειλία και τη ζήλια.

Ποιο χρώμα να διαλέξω και γιατί;

Για την κρεβατοκάμαρα: Ταιριάζουν τα ανοικτά χρώµατα, στους τόνους του γαλάζιου ή του πράσινου, που αντιπροσωπεύουν την αρµονία και σας χαλαρώνουν από το στρες.

Για την κουζίνα: Aν έχουµε µικρά παιδιά, δύσκολα στο φαγητό, το πορτοκαλί είναι καλή επιλογή, καθώς φαίνεται ότι ανοίγει την όρεξη. Aν, αντίθετα, προσέχουµε τη διατροφή µας, µπορούµε να βάψουµε την κουζίνα γαλάζια, ένα χρώµα που θεωρείται ότι µειώνει τη διάθεση για φαγητό. Tο ανοιχτό πράσινο, από την άλλη πλευρά, ενδείκνυται για µία κουζίνα στην οποία έχουµε σκοπό να περνάµε πολλές ώρες, να συγκεντρωνόµαστε µε την οικογένειά µας και να χαλαρώνουµε.

Για το γραφείο: Μπορούµε να επιλέξουµε κίτρινο, αφού είναι ένα χρώµα που προάγει την εγρήγορση και την επικοινωνία. Ωστόσο, καλό θα ήταν να αποφύγουµε τις υπερβολές, βάφοντας ολόκληρο το δωµάτιο κίτρινο, κυρίως αν µιλάµε για τις έντονες αποχρώσεις του.

Της Βιβέττας Λαϊνιώτη

Μετά τα 50 το ραντεβού με την ψυχική ανάταση!

Την εικόνα του ηλικιωμένου που γκρινιάζει συνεχώς για όλους και για όλα, έρχεται για να ανατρέψει νέα έρευνα από το πανεπιστήμιο του Warwick.

Σύμφωνα με τους ερευνητές όσο μεγαλώνουμε, τόσο πιο χαρούμενοι γινόμαστε.

Παρόλο που σωματικά ...
ο οργανισμός αρχίζει να «πέφτει» μετά τα 45-50, η ψυχική ικανοποίηση αυξάνεται.

Η έρευνα του πανεπιστημίου του Warwick συνάδει και με προηγούμενες έρευνες, που υποστήριζαν ότι τα επίπεδα ευτυχίας φτάνουν στο κατώτατο επίπεδο στα 45 (γράφημα με τη μορφή U) ενώ όσο περνούν τα χρόνια αυξάνονται.

Στην έρευνα συμμετείχαν περισσότεροι από 10.000 άνθρωποι από την Αμερική και το Ηνωμένο Βασίλειο.

Εκτίμησαν την ποιότητα της ζωής με οκτώ διαφορετικούς παράγοντες, συμπεριλαμβανομένων της γενικής αντίληψης για την υγεία, τον πόνο, την κοινωνικότητα και την ψυχική υγεία.

Ο επικεφαλής της μελέτης, Dr Saverio Stranges, ανέφερε ότι η ευτυχία αυξανόταν με την ηλικία, καθώς οι άνθρωποι ανέπτυσσαν μεγαλύτερες ικανότητες να αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες που προέκυπταν, συγκριτικά με τους νεότερους.

Η ίδια έρευνα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι όσοι κοιμόντουσαν από 6 έως 8 ώρες τη μέρα είχαν καλύτερες σωματικές και ψυχικές επιδόσεις, σε σχέση με αυτούς που κοιμόντουσαν κατά μέσο όρο λιγότερο από έξι ώρες ή περισσότερες από οκτώ.

Η θετική σκέψη μακραίνει τη ζωή

Εάν δηλώνετε ότι είστε καλά, τότε έχετε σημαντικές πιθανότητες να είστε πράγματι καλά για πολύ, πολύ καιρό. Μια νέα μελέτη ψυχολόγων του Πανεπιστημίου της Ζυρίχης έδειξε ότι όσοι εθελοντές ανέφεραν ότι ήταν πολύ καλά στην υγεία τους, αντιμετώπιζαν μακροπρόθεσμα πολύ μικρότερο κίνδυνο θανάτου.

Επουλωτική η θετική σκέψη

Τα αποτελέσματα αυτά φάνηκε μάλιστα να ισχύουν ακόμη και όταν ελήφθησαν υπόψη άλλοι παράγοντες που επιδρούν στη μακροζωία, όπως το κάπνισμα, οι χρόνιες ασθένειες και η υψηλή αρτηριακή πίεση. Τα νέα ευρήματα ενισχύουν εκείνα προηγούμενων μελετών σύμφωνα με τα οποία η θετική σκέψη δρα «επουλωτικά» για τον οργανισμό.

Η μελέτη των ειδικών από τη Ζυρίχη ξεκίνησε τη δεκαετία του 1970 σε περισσότερους από 8.000 εθελοντές. Οι επιστήμονες ζήτησαν από τους συμμετέχοντες να βαθμολογήσουν οι ίδιοι το επίπεδο της υγείας τους ενώ τους υπέβαλαν και σε ιατρικές εξετάσεις.

Τρεις δεκαετίες αργότερα η εξέταση επαναλήφθηκε και οι ερευνητές είδαν ότι οι εθελοντές που είχαν δώσει εξαρχής θετικές απαντήσεις σχετικά με την υγεία τους, είχαν περισσότερες πιθανότητες να ζουν σε σύγκριση με εκείνους που είχαν δώσει αρνητικές απαντήσεις.

Όπως σημείωσε ο επικεφαλής της μελέτης Ντέιβιντ Φέε από το Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης «τα αποτελέσματά μας μαρτυρούν ότι οι άνθρωποι που θεωρούν ότι η υγεία τους είναι πολύ καλή πιθανότατα διαθέτουν χαρακτηριστικά που τους βοηθούν να διατηρούν σε καλό επίπεδο την υγεία τους ή και να τη βελτιώνουν. Τα χαρακτηριστικά αυτά περιλαμβάνουν τη θετική στάση για τη ζωή, την αισιόδοξη ματιά στα πράγματα και ένα θεμελιώδες επίπεδο ικανοποίησης με τη ζωή».

Αυξημένος κίνδυνος θανάτου και στα δύο φύλα

Από τη μελέτη προέκυψε συγκεκριμένα ότι οι άνδρες που περιέγραφαν την υγεία τους ως «πολύ κακή» είχαν 3,3 φορές περισσότερες πιθανότητες να έχουν πεθάνει στο διάστημα των τριών δεκαετιών σε σύγκριση με όσους περιέγραφαν την υγεία τους ως «πολύ καλή».

Στις γυναίκες οι πιθανότητες θανάτου ήταν 1,9 φορές μεγαλύτερες σε όσες ανέφεραν ότι δεν ένιωθαν καλά σε σύγκριση με εκείνες που ανέφεραν ότι ένιωθαν θαυμάσια.

Εκτιμάται ότι η συγκεκριμένη μελέτη είναι η πρώτη μακροπρόθεσμη μελέτη που αποδεικνύει τη σύνδεση μεταξύ της αξιολόγησης που κάνει το ίδιο το άτομο σχετικά με την υγεία του και τον κίνδυνο θνησιμότητας που διατρέχει.

Οι συγγραφείς της τονίζουν ότι τα ευρήματά τους ενισχύουν τον ευρύ ορισμό που δίνει στην έννοια της υγείας ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, σύμφωνα με τον οποίον η υγεία δεν αφορά μόνο την απουσία ασθένειας, αλλά αποτελεί έναν συνδυασμό κοινωνικής, ψυχικής και φυσικής ευημερίας.

planitikos.com

Συμβουλές που σας φτιάχνουν τη μέρα!

 

Η συνεχιζόμενη οικονομική κρίση έχει γονατίσει κάθε προσπάθεια να αντιμετωπίσουμε την καθημερινότητά μας με αισιοδοξία...

Σήμερα το ζητούμενο είναι το χαμόγελο, το οποίο έχει εκλείψει από τα χείλη των περισσότερων Ελλήνων. Διαβάστε πέντε πρακτικές συμβουλές που μπορεί να σας κάνουν να νιώσετε καλύτερα.

1. Βγείτε έξω
Προσφέρετε στον εαυτό σας την δυνατότητα ενός περιπάτου με κάθε ευκαιρία. Βγάλτε βόλτα τον σκύλο σας, πηγαίνετε με τα πόδια στη δουλειά, επισκεφθείτε έναν φίλο. Ο φρέσκος αέρας σας δίνει τη δυνατότητα να αποφορτιστείτε από το άγχος της ημέρας και να σκέφτεστε τα πράγματα πιο καθαρά. Επιπλέον, το περπάτημα κάνει καλό στην καρδιά.

2. Δώστε χρόνο στον ύπνο σας
‘Όσο περισσότερο χρόνο αφιερώνετε στην ξεκούρασή σας και κυρίως στον ύπνο σας, τόσο περισσότερο μειώνετε το άγχος σας, ενώ ταυτόχρονα την επομένη μέρα νιώθετε γεμάτοι ενέργεια.

3. Προγραμματίστε «μίνι» διακοπές
Ένα διάλειμμα από την ρουτίνα είναι πάντα αναζωογονητικό ακόμα και αν είναι σύντομο. Βάλτε στο πρόγραμμα μικρές αποδράσεις σε κοντινούς προορισμούς με τους δικούς σας ανθρώπους. Με τον τρόπο αυτό καταπολεμάτε το στρες χωρίς να ξοδεύετε πολλά χρήματα.

4. Κάντε μικρά και όμορφα δώρα στον εαυτό σας
Σε περιόδους εκπτώσεων, όπως η τρέχουσα, οι προσφορές πολλές. Κάντε μια βόλτα στα μαγαζιά και αγοράστε για τον εαυτό σας και για τους δικούς σας ανθρώπους δώρα που θα σας κάνουν να αισθανθείτε πιο όμορφα. Ένα αστείο βιβλίο ή κωμωδία σε DVD είναι μερικές ωραίες ιδέες.

5. Φορέστε το αγαπημένο σας χρώμα
Έχετε πάθος με το κόκκινο; Λατρεύετε το μπλε; Φορέστε το χρώμα που τονίζει τα μάτια σας ή το χαμόγελο σας και αισθανθείτε όμορφα!

Ο συντηρητισμός προδίδει... χαμηλό IQ !!!

 

Όσοι υιοθετούν συντηρητικές ιδέες, κατά κανόνα είναι λιγότερο ευφυείς από εκείνους που προτιμούν τις φιλελεύθερες, σύμφωνα με έρευνα που διεξάχθηκε από ομάδα επιστημόνων του Πανεπιστημίου Brock στο Οντάριο του Καναδά και τα αποτελέσματά της δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Psychological Science.

Όπως προκύπτει από την εν λόγω έρευνα, οι άνθρωποι που σημειώνουν χαμηλό σκορ στα τεστ ευφυίας κατά τη διάρκεια της παιδικής τους ηλικίας, παρουσιάζουν την τάση να είναι πιο δεκτικοί σε προκαταλήψεις και να υιοθετούν συντηρητική ιδεολογία ως ενήλικοι.

Βασική υποκατηγορία αυτών, μάλιστα, αποτελούν και όσοι προβαίνουν σε φυλετικές και κοινωνικές ...

διακρίσεις έναντι των άλλων.

Ο Dr. Gordon Dodson, καθηγητής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Brock και επικεφαλής της ομάδας των ερευνητών που διεξήγαγε την έρευνα, σχολίασε πως τα αποτελέσματα αυτής αποκαλύπτουν έναν «φαύλο κύκλο»:

Oι άνθρωποι με χαμηλό δείκτη ευφυίας τείνουν να ασπάζονται πιο συντηρητικές ιδέες, οι οποίες στην ουσία δείχνουν ότι υπάρχει απροθυμία από τα συγκεκριμένα άτομα για αλλαγή και επομένως είναι σχεδόν φυσιολογικό να διακατέχονται τότε και από προκαταλήψεις.

Γιατί, λοιπόν, λιγότερο έξυπνοι άνθρωποι κατά κανόνα ασπάζονται συντηρητικές ιδεολογίες; «Επειδή τέτοιου είδους ιδεολογίες συνήθως αντικατοπτρίζουν "αυστηρότητα και τάξη" επιτρέποντας την κατανόηση του περίπλοκου κόσμου που μας περιβάλλει», εξηγεί ο Dodson. «Δυστυχώς, αυτά τα στοιχεία δημιουργούν πάντα και προκαταλήψεις», συμπληρώνει.

«Η πραγματικότητα είναι πάντα ιδιαιτέρως πολύπλοκη. Οι ιδεολογίες συνήθως προσπαθούν να δώσουν λύσεις σε αυτή την πολυπλοκότητα και να προβάλλουν απλές λύσεις. Γι' αυτό τον λόγο, δεν αποτελεί έκπληξη ότι άνθρωποι όχι ιδιαίτερα έξυπνοι συνήθως ασπάζονται τις πιο απλοποιημένες ιδεολογίες» καταλήγει ο καθηγητής ψυχολογίας μιλώντας στην Huffington Post.

Οι τυπικές αντιδράσεις των παιδιών στο διαζύγιο

Πέμπτη, 2 Φεβρουαρίου 2012

 

από τον Σάββα Καλοκαιρινό, Κοινωνικό λειτουργό.

 

Οι αντιδράσεις των παιδιών εξαρτώνται κυρίως από την:
- Συγκρότηση και ψυχοσυναισθηματική ωριμότητα του παιδιού.

- Ποιότητα της σχέσης που είχε το παιδί με του γονείς του πριν το διαζύγιο.
- Ποιότητα των σχέσεων του παιδιού με παππούδες, φίλους, δάσκαλους και άλλα σημαντικά πρόσωπα με τα οποία έρχεται σε επαφή.
- Δυνατότητα ή όχι ψυχολογικής στήριξης του παιδιού από κάποιον ειδικό ιδιαίτερα στην εφηβική ηλικία.
- Ένταση και τη διάρκεια των γονικών συγκρούσεων.
- Ικανότητα των γονιών να ανταποκριθούν στις ανάγκες του παιδιού στη φάση του διαζυγίου.

Μερικές τέτοιες τυπικές αντιδράσεις των παιδιών στη φάση του διαζυγίου.
-Άρνηση

Δεν θα χωρίσουν. Απλά ο μπαμπάς θα μένει στο διπλανό σπίτι. Σε λίγο θα είμαστε πάλι μαζί.
-Φόβος Εγκατάλειψης
Τα παιδιά αισθάνονται ότι όταν οι γονείς τους χωρίσουν δεν θα υπάρχει κανείς να τα φροντίζει και να τα νοιάζεται.

-Θυμός και επιθετικότητα
Τα παιδιά μπορεί να εκφράσουν επιθετικότητα και θυμό απέναντι στα αδέλφια, τους συνομήλικους, τους συγγενείς ή τους γονείς (ιδιαίτερα ενάντια στο γονιό στον οποίο το παιδί καταλογίζει το φταίξιμο. Ακόμη μπορεί να παρουσιάσουν πτώση στις σχολικές επιδόσεις ή να προσπαθήσουν να εκμεταλλευτούν το διαζύγιο για να ασκήσουν εξουσία και να διεκδικήσουν δικαιώματα.

- Ενοχή
Συχνά αισθάνονται ότι φταίνε αυτά για τις συγκρούσεις των γονιών τους. Μπορεί να πιστεύουν ότι στη ρίζα των γονικών συγκρούσεων βρίσκονται κάποια δικά τους λάθη. Αυτή η πεποίθηση ενισχύεται ιδιαίτερα όταν οι γονείς συγκρούονται μπροστά στα παιδιά και μάλιστα με αφορμή την αντιμετώπιση των προκλητικών συμπεριφορών των παιδιών.

-ΚατάθλιψηΥπνηλία, διαταραχή του ύπνου ή της διατροφής, τάσεις απομόνωσης .

-Ανωριμότητα
Νυχτερινή ενούρηση, μωρουδίστικος τόνος φωνής) ή υπερωριμότητα (ντάντεμα αδύνατου γονιού.

-Προσπάθειες συμφιλίωσης.Ακόμη μπορεί να αρνούνται να αλλάξουν σπίτι τις μέρες που ορίζει ο διακανονισμός ή να αρνούνται με κάθε τρόπο να μιλήσουν ή συναντήσουν τον ένα από τους δύο γονείς.

Να συμμαχήσουν με τον "αδύνατο" ή "αδικημένο" γονιό και να εναντιώνονται, να κακολογούν ή να απορρίπτουν τον άλλο. (Οι σύζυγοι χρεώνουν τον άλλο)

-Ανάγκη για ενημέρωση Τα παιδιά ρωτούν συχνά και απαιτούν να μαθαίνουν λεπτομέρειες για το τι συμβαίνει και για τις συνέπειες που θα έχουν επάνω τους οι εξελίξεις. Είναι σημαντικό οι πληροφορίες που παίρνουν από τους δύο γονείς να είναι εναρμονισμένες και όχι αλληλοσυγκρουόμενες.

Θετικές επιπτώσεις του διαζυγίου για τα παιδιά.
- Κατά κύριο λόγο τα παιδιά απαλλάσσονται από το αρνητικό κλίμα των συνεχών συγκρούσεων μέσα στην οικογένεια.

- Οι γονείς συνήθως έχουν πιο ποιοτική και στενή επαφή με τα παιδιά μετά το χωρισμό παρά πριν. Αφιερώνουν περισσότερο χρόνο και είναι πρόθυμοι να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες των παιδιών. (δώρα, βόλτες, ταξίδια, τηλέφωνα κλπ)

Η υπερ-εκπαίδευση βλάπτει ψυχικά τα παιδιά

Δευτέρα, 30 Ιανουαρίου 2012

 

Η ενασχόληση των παιδιών με πολλές διαφορετικές δραστηριότητες ακόμα και αν δεν είναι συμβατές με την ηλικία τους, έχει...σαν αποτέλεσμα μια επίπλαστη ωριμότητα που τελικά τα αφήνει ακάλυπτα συναισθηματικά στη μετέπειτα ζωή τους.

Κι ενώ οι γονείς βιάζονται να δουν τα παιδιά τους μεγάλα, έστω και μέσα από διαδικασίες που τελικά τα καθηλώνουν σε διαρκή ανωριμότητα, από την άλλη, προσπαθούν, ώστε αυτά να μη στεναχωρηθούν ή ζοριστούν.

Επαναλαμβάνουν συστηματικά την επιταγή «μη μου στεναχωριέσαι» στους νέους, φροντίζουν για αυτούς πριν από αυτούς, δεν τους χαλούν χατίρι, τους παρέχουν όλο και πιο πολλά υλικά αγαθά, τείνουν να απορροφούν και κρύβουν την ενδεχόμενη οικογενειακή θλίψη, σπεύδουν να βρουν οι ίδιοι τη λύση των νεανικών προβλημάτων.
Οι γονείς εκπαιδεύουν με τον τρόπο αυτό τα παιδιά σε μία ψεύτικη αίσθηση προσωπικής αδυναμίας κι ανωριμότητας. Συναισθήματα, όπως αυτά του πόνου, της θλίψης, της απελπισίας, της στεναχώριας μοιάζουν απαγορευμένα στη ζωή και τείνουν να αποτελούν ένδειξη αδυναμίας. Σε συναισθηματικό επίπεδο τα παιδιά καλούνται τελικώς να μην αισθάνονται, προκειμένου να μην λυγίσουν ή πονέσουν.
Η «γυάλα της ευτυχίας», που μέσα της τοποθετούν οι γονείς τα μικρά παιδιά, για να μην πονέσουν ή πληγωθούν και η προσπάθεια κουκουλώματος της θλίψης είναι μια καταστροφική διαδικασία. Η αγωνιώδης γονεϊκή επίκληση «μη στεναχωριέσαι» απευθύνεται σε εκείνον που την διατυπώνει. Στην πραγματικότητα λέγεται: «μη στεναχωριέσαι, πέρνα καλά, γιατί δεν αντέχω δυσάρεστες καταστάσεις». Με τον τρόπο αυτό τα παιδιά αναπτύσσονται με υπερπροστασία και άγχος, διδάσκονται να κρύβουν ή να αρνούνται τη θλίψη και τον πόνο στη ζωή, καθηλώνονται σε ανώριμες σχέσεις και επιζητούν μάταια φροντίδα. Κι άρα, κι αυτή η ψεύτικη επιταγή της εποχής του "don’t worry, be happy"καταλήγει και αυτή να συμβάλει στην ενήλικη ανωριμότητα των νέων.

Και εν τέλει, το αποτέλεσμα συχνά είναι το αντίθετο, αφού με όλα τα παραπάνω συνδέεται και η καταθλιπτική διάθεση σε παιδιά κι εφήβους, η οποία αυξάνεται με ρυθμό μεταδιδόμενης νόσου. Οι νέοι δυσκολεύονται να αντλήσουν ικανοποίηση από την καθημερινή τους ζωή. Νιώθουν κουρασμένοι, γκρινιάζουν έντονα, εκφράζουν δυσθυμία και διασκεδάζουν με τρόπο ψυχαναγκαστικό και τραγικά μοναχικό. Δε μπορούν εύκολα να χαρούν και δείχνουν να απολαμβάνουν δραστηριότητες με έντονο το στοιχείο της αυτοκαταστροφικότητας. Η στέρηση της χαράς και της απόλαυσης τείνει να αποτελέσει αφόρητη πραγματικότητα, ενώ η απογοήτευση και η μελαγχολία αποκτούν νόημα και αξία στις νεανικές καρδιές.

medicalnews.gr

Μύθοι και αλήθειες για την ψυχοθεραπεία

 

Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερος κόσμος απευθύνεται σε ψυχολόγους. Παρόλα αυτά, ακόμα και σήμερα, συνεχίζουν να...υπάρχουν κάποια «στερεότυπα» γύρω από την ψυχοθεραπεία και το πρόσωπο του ψυχολόγου, τα οποία συχνά μας αποτρέπουν από το να ζητήσουμε βοήθεια για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε.

Ένα από αυτά τα στερεότυπα αφορά στο ότι θεωρείται ότι κάποιος πρέπει να έχει σοβαρά προβλήματα για να απευθυνθεί σε κάποιο ειδικό. Αυτό όμως δεν είναι απαραίτητα αλήθεια. Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους κάποιος μπορεί να ξεκινήσει θεραπεία, ένας από τους οποίους μπορεί απλά να αφορά την ανάγκη του να καταλάβει καλύτερα τον εαυτό του. Όποιος κι αν είναι ο λόγος πάντως, είτε υπάρχουν μικρότερες είτε μεγαλύτερες δυσκολίες, καλό είναι να μην αφήσουμε τον εαυτό μας να φτάσει στα όριά του για να ζητήσουμε βοήθεια σ’ αυτό που μας απασχολεί.

Άλλος ένας μύθος που υπάρχει γύρω από τη θεραπεία είναι ότι εμείς μόνοι μας μπορούμε καλύτερα να λύσουμε τα προβλήματά μας. Αμφιβάλλουμε για το κατά πόσο μπορεί να μας βοηθήσει κάποιος «ξένος» αφού εμείς οι ίδιοι τα γνωρίζουμε καλύτερα. Είναι αλήθεια ότι μπορεί να γνωρίζουμε πολύ καλά αυτά που μας δυσκολεύουν, δεν είναι όμως πάντα εύκολο να βρούμε λύσεις σ’ αυτά. Όταν λοιπόν τα προβλήματά μας επιμένουν ή επανέρχονται ή ο χρόνος περνάει και εμείς δεν αισθανόμαστε καλύτερα, τότε είναι καλύτερο να απευθυνθούμε σε κάποιο ειδικό.

Η άρνηση ενός προβλήματος δεν ακυρώνει την ύπαρξή του και τις άσχημες συνέπειές του πάνω μας. Είναι πιο υγιές λοιπόν να αναγνωρίσουμε το πρόβλημα και να αναζητήσουμε τη βοήθεια κάποιου, όταν οι δικές μας λύσεις φαίνονται να μην είναι αποδοτικές, από το να αφήνουμε τον εγωισμό μας να «σαμποτάρει» την επιθυμία μας να θεραπευτούμε.

Τέλος, υπάρχουν πολλά στερεότυπα γύρω από το ρόλο του θεραπευτή στη θεραπεία. Στη δημιουργία τους έχει συμβάλλει ανάμεσα στα άλλα και ο χώρος του κινηματογράφου, μιας και πολλές ταινίες παρουσιάζουν την ψυχοθεραπεία με διαστρεβλωμένο τρόπο. Συχνά για παράδειγμα έχουμε την εικόνα ενός ανέκφραστου θεραπευτή που δε μιλάει κι έτσι αμφιβάλλουμε για το κατά πόσο ένας τέτοιος θεραπευτής θα μπορούσε να μας βοηθήσει. Η αλήθεια είναι ότι ο ρόλος του θεραπευτή μπορεί να διαφέρει ανάλογα με το είδος της ψυχοθεραπείας και την εκπαίδευση που αυτός έχει.

Σε κάποια είδη θεραπείας (ψυχαναλυτικού τύπου) ο θεραπευτής είναι πράγματι πιο παθητικός απ’ ότι είναι σε άλλου τύπου θεραπείες (π.χ. γνωσιακού τύπου), όπου συμμετέχει ενεργά στη συνεδρία. Ακόμα όμως κι όταν έχει ένα πιο παθητικό ρόλο, υπάρχει συγκεκριμένος λόγος που ο θεραπευτής έχει αυτό το ρόλο (π.χ. την ανάδυση βαθύτερων θεμάτων του ψυχισμού) και σε όλες τις περιπτώσεις δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι βρίσκεται εκεί για να μας βοηθήσει.