Το (επιστημονικό) μυστικό που... ικανοποιεί όλες σας τις επιθυμίες Ποιο είναι το "κλειδί" που μπορεί να ικανοποιήσει ακόμη και όσους δεν ικανοποιούνται με τίποτα από όσα έχουν στη ζωή τους; Είναι πια επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι η άσκηση αποτελεί το κλειδί για να περιορίσουμε τις επιθυμίες μας για χρήμα, και άλλα αγαθά, όπως τουλάχιστον υποστηρίζουν οι ειδικοί. Μην βιάζεστε να πείτε ότι τη βαριέστε προτού διαβάσετε την είδηση. Τι υποστηρίζουν οι ειδικοί; Ότι αυτοί που δεν ικανοποιούνται με τίποτα από όσα έχουν στη ζωή τους, ίσως βρουν ικανοποίηση πηγαίνοντας στο… γυμναστήριο. Πως όμως η άσκηση μπορεί να περιορίσει τις επιθυμίες σας για τους πειρασμούς τις ζωής ακόμη και το πάθος για περισσότερα χρήματα; Η ευεξία που προκύπτει από την αεροβική άσκηση μπορεί να περιορίσει την ανάγκη σας για οικονομική ανταμοιβή ή να κερδίσετε κάποιο χρηματικό ποσό, ενώ επίσης η έρευνα επιβεβαιώνει ότι το πρόγραμμα γυμναστικής σας μπορεί να μειώσει παροδικά τις λιγούρες σας και την επιθυμία σας για junk food. Η αναμονή της ανταμοιβής συνδέεται με μια απότομη άνοδο της ορμόνης ντοπαμίνης, ενώ η γυμναστική αποτελεί μια από τις αιτίες αύξησης της συγκεκριμένης ουσίας, η οποία μπορεί να διαρκέσει μερικές ώρες. Η ομάδα των ερευνητών από το Πανεπιστήμιο του Βερολίνου, πραγματοποίησε πείραμα σε δύο ομάδες εθελοντών. Η πρώτη ομάδα έκανε καθιστική ζωή, ενώ οι άλλοι εθελοντές είχαν εκπαιδευτεί ως αθλητές αντοχής. Ζήτησαν από τους εθελοντές να κάνουν 30 λεπτά έντονη άσκηση σε διάδρομο, ή το ίδιο χρονικό διάστημα να κάνουν «placebo» δηλ. εικονική άσκηση, όπως π.χ. απλά να τεντώνονται. Μια ώρα αργότερα, έπαιξαν ένα παιχνίδι «χρηματικών κινήτρων» όπου έπρεπε να πατήσουν κάποια κουμπιά γρήγορα για να κερδίσουν ή να αποφύγουν να χάσουν ευρώ. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι δύο ομάδες δεν ανταποκρίθηκαν διαφορετικά, όταν έχαναν κάποιο ευρώ. Από την άλλη όμως σε όλους τους συμμετέχοντες μειώθηκε η επιθυμία να κερδίσουν χρήματα όταν έπαιζαν μετά από την άσκηση σε διά

Ποιο είναι το "κλειδί" που μπορεί να ικανοποιήσει ακόμη και όσους δεν ικανοποιούνται με τίποτα από όσα έχουν στη ζωή τους;

Είναι πια επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι η άσκηση αποτελεί το κλειδί για να περιορίσουμε τις επιθυμίες μας για χρήμα, και άλλα αγαθά, όπως τουλάχιστον υποστηρίζουν οι ειδικοί. Μην βιάζεστε να πείτε ότι τη βαριέστε προτού διαβάσετε την είδηση.

Τι υποστηρίζουν οι ειδικοί; Ότι αυτοί που δεν ικανοποιούνται με τίποτα από όσα έχουν στη ζωή τους, ίσως βρουν ικανοποίηση πηγαίνοντας στο… γυμναστήριο.

Πως όμως η άσκηση μπορεί να περιορίσει τις επιθυμίες σας για τους πειρασμούς τις ζωής ακόμη και το πάθος για περισσότερα χρήματα; Η ευεξία που προκύπτει από την αεροβική άσκηση μπορεί να περιορίσει την ανάγκη σας για οικονομική ανταμοιβή ή να κερδίσετε κάποιο χρηματικό ποσό, ενώ επίσης η έρευνα επιβεβαιώνει ότι το πρόγραμμα γυμναστικής σας μπορεί να μειώσει παροδικά τις λιγούρες σας και την επιθυμία σας για junk food.

Η αναμονή της ανταμοιβής συνδέεται με μια απότομη άνοδο της ορμόνης ντοπαμίνης, ενώ η γυμναστική αποτελεί μια από τις αιτίες αύξησης της συγκεκριμένης ουσίας, η οποία μπορεί να διαρκέσει μερικές ώρες.

Η ομάδα των ερευνητών από το Πανεπιστήμιο του Βερολίνου, πραγματοποίησε πείραμα σε δύο ομάδες εθελοντών. Η πρώτη ομάδα έκανε καθιστική ζωή, ενώ οι άλλοι εθελοντές είχαν εκπαιδευτεί ως αθλητές αντοχής. Ζήτησαν από τους εθελοντές να κάνουν 30 λεπτά έντονη άσκηση σε διάδρομο, ή το ίδιο χρονικό διάστημα να κάνουν «placebo» δηλ. εικονική άσκηση, όπως π.χ. απλά να τεντώνονται.

Μια ώρα αργότερα, έπαιξαν ένα παιχνίδι «χρηματικών κινήτρων» όπου έπρεπε να πατήσουν κάποια κουμπιά γρήγορα για να κερδίσουν ή να αποφύγουν να χάσουν ευρώ.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι δύο ομάδες δεν ανταποκρίθηκαν διαφορετικά, όταν έχαναν κάποιο ευρώ. Από την άλλη όμως σε όλους τους συμμετέχοντες μειώθηκε η επιθυμία να κερδίσουν χρήματα όταν έπαιζαν μετά από την άσκηση σε διάδρομο γυμναστικής, ακόμη και για όσους ήταν αρχάριοι στην άσκηση.

lifezone.gr

Μαθαίνουν στον ύπνο τους σε πειράματα υπνοπαιδείας

Η υπνοπαιδεία αποτελεί μια δημοφιλή και ιδιαίτερα διαδεδομένη ιδέα στη λογοτεχνία και στην επιστημονική φαντασία ενώ πολλές έρευνες έχουν διαπιστώσει ότι...ο ύπνος είναι σημαντικός για την παγίωση της γνώσης και της μνήμης.

Καμία απόπειρα όμως των επιστημόνων να αποδείξουν ότι μπορούμε να αποκτήσουμε νέες γνώσεις στον ύπνο μας δεν έχει δώσει τα επιθυμητά αποτελέσματα. Τώρα για πρώτη φορά μια ομάδα ερευνητών δείχνει ότι ο εγκέφαλός μας μπορεί να μάθει νέες πληροφορίες ενώ κοιμόμαστε... μέσω της αίσθησης της όσφρησης.

Λέξεις και μυρωδιές

Η εξέταση του κατά πόσον ο εγκέφαλος μπορεί να συγκρατήσει νέες γνώσεις κατά τη διάρκεια του ύπνου δεν είναι κάτι απλό. Μια από τις σημαντικές δυσκολίες της είναι το να εξασφαλίσουν οι ειδικοί ότι οι «μαθητές» πράγματι κοιμούνται καθόλη τη διάρκεια των πειραμάτων – κάτι κάθε άλλο παρά δεδομένο όταν τα «προγράμματα εκμάθησης» στα οποία απαγγέλλονται φράσεις και λέξεις είναι πολύ πιθανό να ξυπνήσουν τους εθελοντές. Έως τώρα ακόμη και οι πιο καλά μελετημένες «λεκτικές» έρευνες του είδους δεν έχουν κατορθώσει να προσφέρουν την πολυπόθητη απόδειξη.

Ερευνητές του τμήματος Νευροβιολογίας του Ινστιτούτου Βάιζμαν αποφάσισαν να εφαρμόσουν μια διαφορετική προσέγγιση. Αντί για λέξεις προτίμησαν να χρησιμοποιήσουν... οσμές, εκθέτοντας τους εθελοντές σε μια συγκεκριμένη μυρωδιά μετά το άκουσμα ενός συγκεκριμένου ήχου.

Ο συνδυασμός ήχων και οσμών παρουσιάζει διπλά πλεονεκτήματα. Καταρχήν δεν ξυπνά τους εθελοντές παρά το γεγονός ότι ο «κοιμισμένος» εγκέφαλος επεξεργάζεται και τα δυο ερεθίσματα και αντιδρά σε αυτά (ορισμένες μυρωδιές μάλιστα φαίνονται να ενισχύουν τον ύπνο). Επίσης η όσφρηση προσφέρει ένα αλάνθαστο μη λεκτικό και άμεσα παρατηρήσιμο «μέτρο» της αντίδρασης του εγκεφάλου – τη βαθιά εισπνοή.

Πολλαπλές ανακαλύψεις

Διεξάγοντας το πείραμά τους οι ερευνητές «έπαιξαν» στους κοιμισμένους εθελοντές διάφορους ηχητικούς τόνους ακολουθούμενους από συγκεκριμένες οσμές και κατέγραψαν τις αντιδράσεις τους. Η πρώτη τους διαπίστωση ήταν ότι κατά τη διάρκεια του ύπνου ο εγκέφαλος εξακολουθεί να αντιδρά στα οσφρητικά ερεθίσματα κατά τον ίδιο τρόπο που αντιδρά όταν είμαστε ξύπνιοι: εισπνέουμε βαθιά όταν αισθανόμαστε μια ευχάριστη μυρωδιά αλλά «κόβουμε» την εισπνοή μας όταν η οσμή είναι δυσάρεστη. Αυτό αποτελεί κάτι νέο για τους ειδικούς.

«Πιστεύαμε ότι το οσφρητικό σύστημα "έκλεινε" κατά τη διάρκεια του ύπνου, η μελέτη αυτή δείχνει όμως ότι κάποιες πληροφορίες συλλέγονται και συγκρατούνται» σχολίασε στο περιοδικό «New Scientist» ο Ντόναλντ Γουίλσον του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης ο οποίος δεν συμμετείχε στη συγκεκριμένη έρευνα.

Την επόμενη ημέρα οι ξύπνιοι πλέον εθελοντές άκουσαν τους ίδιους ήχους οι οποίοι αυτή τη φορά δεν συνοδεύονταν από τα οσφρητικά ερεθίσματα. Αν και δεν είχαν συνείδηση του ότι είχαν ακούσει τους ήχους αυτούς όταν κοιμούνταν, οι συμμετέχοντες αντέδρασαν κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο με τον οποίο είχαν αντιδράσει στον ύπνο τους: οι ήχοι που είχαν συνοδευτεί από ευχάριστες οσμές τους έκαναν να εισπνέουν πιο βαθιά ενώ όσοι είχαν συνδυαστεί με δυσάρεστες οσμές τους έκαναν να «κλείνουν τη μύτη» τους.

Νέες πληροφορίες και στάδια του ύπνου
Η αντίδραση αυτή αποτελεί την πρώτη απόδειξη του ότι μπορούμε να μάθουμε νέες πληροφορίες ενώ κοιμόμαστε. Οι επιστήμονες του Ινστιτούτου Βάιζμαν προχώρησαν μάλιστα ένα βήμα παραπέρα, εντοπίζοντας σε ποια στάδια του ύπνου πραγματοποιείται η εκμάθηση των νέων οσφρητικών γνώσεων.

Είδαν ότι η αντίδραση των εθελοντών ήταν πιο έντονη κατά τη διάρκεια του ύπνου REM αλλά ότι η «μεταφορά» του οσφρητικού συνειρμού από τον ύπνο στο ξύπνιο συντελείτο μόνον όταν οι πληροφορίες είχαν καταγραφεί εκτός της φάσης REM. Οι ειδικοί πιστεύουν ότι αυτό σημαίνει πως κατά τη διάρκεια του ύπνου REM είμαστε πιο ευαίσθητοι στα ερεθίσματα από το περιβάλλον μας αλλά η λεγόμενη «αμνησία των ονείρων» μας κάνει να τα ξεχνάμε κατά τον ίδιο τρόπο που πολλές φορές δεν μπορούμε να θυμηθούμε τα όνειρά μας.

Αν και προς το παρόν απέχουμε πολύ από την υπνοπαιδεία της επιστημονικής φαντασίας – εκτός και αν μπορέσουμε να «μεταφράσουμε» τις εγκυκλοπαιδικές γνώσεις σε μυρωδιές – οι επιστήμονες θεωρούν ότι σε πρώτο στάδιο η ανακάλυψη μπορεί να βρει ενδιαφέρουσες εφαρμογές, ενδεχομένως για τη θεραπεία αναπνευστικών προβλημάτων όπως η άπνοια.

Ο Ανάτ Αρτσι, υπεύθυνος για τη μελέτη μαζί με τον καθηγητή του Νόαμ Σόμπελ, σκοπεύει πάντως να συνεχίσει τη διερεύνηση. «Τώρα που ξέρουμε ότι κάποιο είδος μάθησης κατά τη διάρκεια του ύπνου είναι δυνατό θέλουμε να δούμε πού βρίσκονται τα όριά της – ποιες πληροφορίες μπορούμε να μάθουμε κατά τη διάρκεια του ύπνου και ποιες δεν μπορούμε» δήλωσε ο ερευνητής.

Η μελέτη δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Nature Neuroscience».

Οι τροφές της ευτυχίας

Αν τρώγοντας ένα σοκολατάκι γίνεστε ευτυχείς και βλέπετε τον κόσμο με μεγαλύτερη αισιοδοξία δεν χρειάζεται να νιώθετε ενοχές ούτε να κατηγορείτε τον εαυτό σας ως κοιλιόδουλο.
Ερευνητές ανακάλυψαν ότι ορισμένες τροφές – μεταξύ των οποίων η σοκολάτα, οι φράουλες, διάφορα φρούτα του δάσους και το τσάι – περιέχουν ουσίες που έχουν παρόμοια χημική σύσταση με ένα γνωστό αντικαταθλιπτικό και άρα ενδέχεται να επενεργούν στον εγκέφαλο βελτιώνοντας τη διάθεση.

Η χημεία της γεύσης
Οι επιστήμονες εντόπισαν σε ορισμένες κοινές τροφές φυσικά συστατικά τα οποία παρουσιάζουν εκπληκτική, όπως τη χαρακτηρίζουν, ομοιότητα με το βαλπροϊκό οξύ, τη δραστική ουσία πολλών φαρμάκων που χορηγούνται για τη θεραπεία των διαταραχών της διάθεσης όπως η μανιοκαταθλιπτική διαταραχή, η διπολική διαταραχή ή άλλες ανάλογες καταστάσεις.

«Χημικές ενώσεις που περιέχονται στη σοκολάτα, σε μια ποικιλία ειδών μούρων και σε τροφές με λιπαρά οξέα ωμέγα 3 έχουν δείξει θετικές επιδράσεις στη διάθεση» δήλωσε η Καρίνα Μαρτίνες-Μαγιόργκα του Εθνικού Αυτόνομου Πανεπιστημίου του Μεξικού (UNAM), επικεφαλής της μελέτης. «Από την πλευρά τους οι μελέτες μας δείχνουν ότι ορισμένα κοινά συστατικά της γεύσης τους είναι δομικά παρόμοια με το βαλπροϊκό οξύ».

Η ανακάλυψη έγινε στο πλαίσιο ενός μεγάλου προγράμματος για τον προσδιορισμό των περισσότερων από 1.700 χημικών ουσιών που καθορίζουν τη γεύση των πιο διαδεδομένων τροφών. Τα ευρήματα ανακοινώθηκαν στο 244ο συνέδριο της Αμερικανικής Χημικής Εταιρείας.

Θεραπεία στο πιάτο;

Στόχος των ερευνητών είναι να εντοπίσουν στα τρόφιμα χημικά συστατικά τα οποία θα μπορούσαν να μετριάσουν τις διαταραχές της διάθεσης, να συμβάλουν στη διατήρηση της νοητικής υγείας και να καθυστερήσουν την απώλεια της μνήμης. Από αυτή την άποψη, το εύρημα θεωρείται σημαντικό.

«Η πληθώρα στοιχείων ότι χημικές ουσίες στη σοκολάτα, στα μύρτιλα, στα σμέουρα, στις φράουλες, στο τσάι και σε ορισμένες άλλες τροφές μπορούν πράγματι να ενισχύουν τη διάθεση ενθαρρύνει την αναζήτηση και άλλων ρυθμιστών της διάθεσης στις τροφές» τόνισε η κυρία Μαρτίνες-Μαγιόργκα. Πρόσθεσε δε ότι, μετά την ανάλυση των δεδομένων, επόμενος στόχος της ομάδας της είναι να περάσει στην πειραματική δοκιμή των ευρημάτων.

Το τελικό αποτέλεσμα, όπως επεσήμανε η ερευνήτρια, ίσως να είναι η σύσταση ειδικών διαιτολογίων για τη βελτίωση της διάθεσης ή η ανάπτυξη νέων συμπληρωμάτων διατροφής.

Μέχρι τότε όμως, όπως έσπευσε να τονίσει, όσοι παρουσιάζουν σοβαρές διαταραχές θα πρέπει να έχουν υπόψη ότι το να τρώνε απλώς τροφές που φαίνονται να επιδρούν θετικά στη διάθεση δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση υποκατάστατο της θεραπείας με αντικαταθλιπτικά που τους έχει χορηγήσει ο γιατρός τους.

πηγή:tovima

Αλγόριθμος εντοπίζει... επιδημίες

Αλγόριθμος εντοπίζει... επιδημίες

Πως μπορεί μια μαθηματική πράξη, ένας αλγόριθμος να έχει εφαρμογή στον εντοπισμό μιας επιδημίας; Ένας Πορτογάλος ερευνητής... της Πολυτεχνικής Σχολής της Λωζάνης (EPFL) εφάρμοσε ένα μαθηματικό σύστημα που επιτρέπει τον εντοπισμό της προέλευσης μιας πληροφορίας που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο, μιας επιδημίας, ίσως και μιας απόπειρας επίθεσης.

Πρακτικά τι σημαίνει αυτό. Αν ας πούμε υποθετικά, ξεκινήσει μια επιδημία από ένα θανατηφόρο ιό, που σαρώνει την Ευρώπη, με τον αλγόριθμο αυτό που θα επεξεργαστεί τα στοιχεία, οι γιατροί θα μπορέσουν να εντοπίσουν από που ξεκίνησε, πότε, ποιος τον έφερε, ποιος είναι ο ξενιστής και θα έχουν σημαντικές πληροφορίες στο οπλοστάσιο τους για να καταπολεμήσουν μια επιδημία.

Ο ερευνητής Πέτρο Πίντο που εργάζεται για το Εργαστήριο Οπτικοακουστικών Επικοινωνιών της EPFL, εφάρμοσε ένα σύστημα "που μπορεί να αποδειχτεί πολύτιμος σύμμαχος" για όσους πρέπει να διενεργήσουν ποινικές έρευνες ή αναζητούν την προέλευση μιας πληροφορίας στο Ιντερνετ, ή την προέλευση μιας επιδημίας

"Με τη μέθοδό μας, μπορούμε να ανατρέχουμε στην πηγή όλων των ειδών των πληροφοριών που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο "βλέποντας μόνο έναν περιορισμένο αριθμό μελών", εξήγησε ο Πέντρο Πίντο.

Για παράδειγμα, ο ερευνητής δοκίμασε το σύστημά του, για να βρει την προέλευση μιας μεταδοτικής νόσου στη Νότια Αφρική. "Σχεδιάζοντας τα δίκτυα κυκλοφορίας του νερού, των ποταμών και των ανθρώπινων μεταφορών, μπορέσαμε να βρούμε το σημείο απ΄όπου εκδηλώθηκαν τα πρώτα κρούσματα", εξήγησε.

Επίσης ο ερευνητής αναφέρει ότι είναι σε θέση να βρει αυτόν που πρωτοκυκλοφορεί μια φήμη μεταξύ 500 μελών ενός δικτύου, παρατηρώντας τα μηνύματα 15 έως 20 επαφών μόνο".

"Ο αλγόριθμός μας μπορεί να ξαναδιασχίσει από την ανάποδη τη διαδρομή που διένυσε η πληροφορία και να ανατρέξει στην πηγή του", τόνισε.

Ο ερευνητής δοκίμασε επίσης το σύστημά του όσον αφορά τις τηλεφωνικές επικοινωνίες που έχουν σχέση με τις προετοιμασίες των επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου 2001. "Αναδομώντας εκ νέου το δίκτυο των τρομοκρατών αυτών μόνο στη βάση των πληροφοριών που δημοσιεύτηκαν στον Τύπο, το σύστημά, μας έδωσε τρεις εν δυνάμει ύποπτους, εκ των οποίων ένας ήταν ο αρχηγός των επιθέσεων αυτών, σύμφωνα με την επίσημη έρευνα".

Οι λεπτομέρειες του αλγόριθμου αυτού δημοσιεύονται στην επιθεώρηση .

Physical Review Letters.

Νέα ανακάλυψη στο γενεαλογικό μας δένδρο

Άλλο ένα κλαδί στο γενεαλογικό δέντρο του ανθρώπου θα πρέπει να προσθέσουν οι επιστήμονες, οι οποίοι θα αναγκαστούν να...ξαναγράψουν την προϊστορία της εξέλιξης του ανθρώπου είδους, μετά την ανακάλυψη απολιθωμάτων στην ανατολική Αφρική που δείχνουν ότι ένα ακόμα ξεχωριστό είδος προγόνου μας, ο Homo rudolfensis (ή απλώς «1470»), ζούσε πριν από 1,78 εκατ. έως 1,95 εκατ. χρόνια.

Οι επιστήμονες εικάζουν ότι ζούσε παράλληλα με τους ήδη γνωστούς προγόνους Homo habilis και Homo erectus, που προηγήθηκαν του σημερινού σύγχρονου ανθρώπου (Homo sapiens). Αυτό σημαίνει ότι υπήρξε εποχή στο παρελθόν, όταν τουλάχιστον τρία διαφορετικά είδη ανθρώπου φαίνεται πως συνυπήρχαν στη «μαύρη» ήπειρο.

Η ανακάλυψη, που έγινε από τη δρα Μεβ Λίκι (σύζυγο του διάσημου παλαιοντολόγου Ρίτσαρντ Λίκι) του Ινστιτούτου Τουρκάνα του Ναϊρόμπι στην Κένυα και παρουσιάστηκε στο περιοδικό "Nature", κάνει ακόμα πιο πολύπλοκο το ηλικίας έξι εκατ. ετών οικογενειακό δένδρο του ανθρώπου. Δείχνει ότι, κατά πάσα πιθανότητα, δεν υπήρξε μία γραμμική και ομαλή εξέλιξη από τον πίθηκο μέχρι τον σύγχρονο άνθρωπο, αλλά μία πορεία με διάφορες διακλαδώσεις, όπως έχει συμβεί και σε πολλά άλλα είδη ζώων, καθώς η Φύση δοκίμαζε διάφορα «πρωτότυπα», ώσπου να επικρατήσει το πιο πετυχημένο.

Τα τρία απολιθώματα (ένα πρόσωπο και δύο τμήματα γνάθου) ανήκουν σε ένα είδος που ήταν αρκετά διαφορετικό από τον «όρθιο άνθρωπο» (Homo erectus), ο οποίος εμφανίστηκε πριν από περίπου 1,8 εκατ. χρόνια και θεωρείται ο άμεσος πρόγονος του ανατομικά σύγχρονου ανθρώπου (του Homo sapiens).

Τα τρία απολιθώματα βρέθηκαν μεταξύ των ετών 2007- 2009 στα ανατολικά της λίμνης Τουρκάνα, σε απόσταση δέκα χιλιομέτρων από το απολιθωμένο κρανίο ενός μυστηριώδους προγόνου τού ανθρώπου που είχε πάρει την κωδική ονομασία «1470» και προβλημάτιζε τους επιστήμονες από το 1972, όταν ανακαλύφθηκε. 

Το κρανίο αυτό, που χρονολογείται πριν από 2,03 εκατ. χρόνια, έχει ένα εντυπωσιακά πλατύ και μακρύ πρόσωπο, καθώς και μεγάλο εγκέφαλο, πράγμα που το διαφοροποιεί από τα άλλα απολιθώματα ίδιας ηλικίας που έχουν βρεθεί στην περιοχή και ανήκουν είτε στον πιο πρώιμο πρόγονο του ανθρώπου, τον «επιδέξιο» άνθρωπο (Homo habilis), είτε στον λίγο νεότερο Homo erectus.

Ορισμένοι επιστήμονες θεώρησαν τον «1470» έναν νέο πρόγονό μας, τον οποίο ονόμασαν "Homo rudolfensis", ενώ άλλοι τον κατέταξαν στο είδος "Homo habilis", το πρώτο που άρχισε να χρησιμοποιεί εργαλεία. Η έλλειψη δοντιών από εκείνο το απολίθωμα του κρανίου είχε ως τώρα καταστήσει δύσκολη τη διαλεύκανση του ζητήματος.

Όμως, η νέα μελέτη έρχεται να επιβεβαιώσει ότι τελικά ο «1470» -στον οποίο φαίνεται πως ανήκουν επίσης τα τρία νέα απολιθώματα- είναι όντως ένα διαφορετικό ανθρώπινο είδος. Το νέο απολιθωμένο κρανίο της Τουρκάνα είναι σχεδόν ίδιο με αυτό του «1470», αν και κάπως μικρότερο, ενώ η ανάλυση της γνάθου με τα δόντια δείχνει ότι επρόκειτο για φυτοφάγο είδος.

Όπως δήλωσε ο ερευνητής Φρεντ Σπουρ του Ινστιτούτου Εξελικτικής Ανθρωπολογίας Μαξ Πλανκ της Λειψίας, η νέα ανακάλυψη δείχνει ότι δύο ακόμα είδη του ευρύτερου γένους Homo, ο Homo habilis και ο Homo rudolfensis, ζούσαν παράλληλα με τον Homo erectus, τον θεωρούμενο άμεσο πρόγονο του σημερινού «σοφού ανθρώπου» (του Homo sapiens).

Παραμένει πάντως ακόμα ασαφές, σύμφωνα με τους επιστήμονες, αν και σε ποιό βαθμό αυτά τα δύο είδη (habilis και rudolfensis) υπήρξαν πρόγονοι του «όρθιου» (erectus) και, μετέπειτα, του «σοφού» ανθρώπου (sapiens) ή αποτελούν απλώς συγγενικά είδη που εξελίχθηκαν παράλληλα. Επίσης, σύμφωνα με τους επιστήμονες, ανακύπτει το ζήτημα των σχέσεων που υπήρχαν ανάμεσα σε τόσα διαφορετικά είδη προγόνων μας, που πιθανώς ζούσαν δίπλα- δίπλα και ίσως ανταγωνίζονταν για την τροφή τους.

iatropedia.gr

Η αθανασία βρίσκεται μόλις 20 χρόνια μακρυά

Ray Kurzweil: H αθανασία βρίσκεται μόλις 20 χρόνια μακριά

Ο Ray Kurzweil, ο οποίος είναι ένας επιφανής επιστήμονας σε παγκόσμιο επίπεδο, πιστεύει ότι ο κόσμος όπως τον ξέρουμε θα είναι αγνώριστος σε 20 μόλις χρόνια…

Μία από τις αλλαγές που πιστεύει ότι είναι πιθανές είναι ότι οι επιστήμονες θα βρουν τελικά τον τρόπο να μας κάνουν να ζούμε για πάντα. Η επιστήμη, δηλαδή μίας αιώνιας κατάρας, πέρα από κάθε φυσικό όριο και ανθρώπινη κανονιστικότητα και φυσιολογικότητα…

Εγώ και πολλοί άλλοι επιστήμονες πιστεύουμε ότι σε 20 χρόνια θα διαθέτουμε τα μέσα για να επαναπρογραμματίσουμε το «λογισμικό των σωμάτων μας το οποίο χρονολογείται από τη λίθινη εποχή», ώστε να μειώσουμε το ρυθμό της διαδικασίας γήρανσης ή ακόμη και να αντιστρέψουμε αυτή τη διαδικασία», γράφει δημοσίευμα της Sun.

Επειτα η νανοτεχνολογία θα μας επιτρέψει να ζούμε για πάντα. Τελικώς τα κύτταρα αίματος θα αντικατασταθούν από νανομπότ που θα λειτουργούν χιλιάδες φορές περισσότερο αποτελεσματικά!!!.” Στους «οπαδούς» του Kurzweil συγκαταλέγονται δίχως αυτό να προξενεί ουδεμία έκπληξη ο Bill Gates και ο Bill Clinton.

O Ray Kurzweil προέβη και σε άλλους ισχυρισμούς: ότι οι άνθρωποι θα μπορούν να αντικαθιστούν όλα τα νοσούντα ζωτικά όργανα με τεχνητά όργανα. Αναφέρει ότι θα είμαστε ικανοί να κάνουμε καταδύσεις που θα διαρκούν για ώρες και να γράφουμε ολόκληρα βιβλία σε λίγα μόνο λεπτά χάρις την ανεπτυγμένη νανοτεχνολογία…

alexiptoto.com

Το «σύστημα ασφαλείας» του ανθρώπινου μυαλού

Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Τορόντο εντόπισαν στον ανθρώπινο εγκέφαλο σύστημα ασφαλείας, το οποίο προστατεύει... από τραυματισμούς τους ανθρώπους όταν κοιμούνται.

Οι Καναδοί επιστήμονες διευκρίνισαν ότι τις περιόδους του ελαφρύ ύπνου, όταν ακριβώς οι άνθρωποι βλέπουν όνειρα, στον εγκέφαλο τίθεται σε λειτουργία ένας περίπλοκος μηχανισμός, για τον οποίο έχουν την ευθύνη δύο χημικές ενώσεις.

Αυτός ο μηχανισμός παραλύει ορισμένους από τους σκελετικούς μύες και χάρη σ’ αυτόν ο άνθρωπος, που βρίσκεται σε μια παραισθητική πραγματικότητα δεν μπορεί να προκαλέσει βλάβη στον εαυτό του ή στους γύρω του.

Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι η ανακάλυψή τους θα επιτρέψει να σχεδιαστούν πιο αποτελεσματικές μέθοδοι θεραπείας διαφόρων διαταραχών του ύπνου.

Το μέλλον της Καρδιολογίας και της Ιατρικής...του Δ.Κρεμαστινού*

 Οι θεραπείες με τα αρχέγονα εμβρυϊκά κύτταρα άνοιξαν ένα νέο δρόμο. Σήμερα είναι αναμφισβήτητο ότι η Ιατρική και ειδικότερα η Καρδιολογία εισέρχεται σε μια νέα εποχή. Η προσπάθεια με τα αρχέγονα εμβρυϊκά κύτταρα που βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη φαίνεται να παίρνει ένα άλλο χαρακτήρα.Αντί να εμφυτεύονται τα αρχέγονα κύτταρα στην καρδιά και να αναμένουμε να πολλαπλασιασθούν και να αντικαταστήσουν τα κατεστραμμένα (νεκρωμένα) καρδιακά κύτταρα, τα ίδια τα αρχέγονα κύτταρα 
της καρδιάς που κατά την περίοδο της εμβρυϊκής ζωής πολλαπλασιάζονται, να εξακολουθούν να πολλαπλασιάζονται καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής. 

Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Λονδίνου (University College) απέδειξαν σε πειραματόζωα ότι εάν η πρωτεΐνη θυμοσίνη β4 χορηγηθεί πριν από την πρόκληση εμφράγματος στο πειραματόζωο (ποντικός) τότε η καρδιά αυτοϊάται και αποκαθιστά τις βλάβες που προκάλεσε το έμφραγμα. Η μελέτη αυτή δημοσιεύθηκε ίσως στο πιο σοβαρό και έγκριτο περιοδικό έρευνας, το γνωστό «Nature». 

Η θυμοσίνη β4 ενεργοποιεί προγονικά κύτταρα της καρδιάς που βρίσκονται σε ύπνωση κάτω από το επικάρδιο (εξωτερική στοιβάδα της καρδιάς). Τα κύτταρα αυτά κατά την περίοδο που το έμβρυο βρίσκεται μέσα στη μήτρα και αναπτύσσεται, πολλαπλασιάζονται και δημιουργούν την υποδομή της ίδιας της καρδιάς. Οταν το παιδί γεννηθεί, τα κύτταρα αυτά χάνουν την ικανότητα που είχαν κατά τη διάρκεια της εμβρυϊκής ζωής. Με τη βοήθεια της θυμοσίνης β4 τα κύτταρα ξυπνούν από τον ύπνο τους και ξαναδουλεύουν όπως συνέβαινε κατά την εμβρυϊκή ζωή.

 
Οι επιστήμονες υποθέτουν ότι η θυμοσίνη β4 επιδρά πάνω στο DNA και μεταβάλλει την έκφραση των γονιδίων τα οποία δίνουν εντολή να ξαναενεργοποιηθούν τα προγονικά κύτταρα της έξω στοιβάδας της καρδιάς (επικάρδιο).
Η μελέτη αυτή κατέδειξε ότι η κατεστραμμένη περιοχή της καρδιάς από το έμφραγμα περιορίστηκε και αντικαταστάθηκε από υγιή μυοκαρδιακά κύτταρα. Τα τοιχώματα της καρδιάς έγιναν πιο ισχυρά και η συνολική απόδοση της καρδιάς βελτιώθηκε κατά 25%.
Ομως τι θα συμβεί όταν το φάρμακο αυτό χορηγηθεί στον άνθρωπο; Θα έχει την ίδια αποτελεσματικότητα που έχει στα ποντίκια; Θα υπάρξουν τοπικές ή γενικότερες παρενέργειες από το φάρμακο; Τα νέα καρδιακά κύτταρα θα συνεργασθούν και θα συντονιστούν σωστά με τα παλιά; Πότε θα γίνεται η χορήγηση της θυμοσίνης β4 πριν από το έμφραγμα και πόσο καιρό πριν; Σε ποιους αρρώστους υψηλού κινδύνου θα χορηγείται; Ολα αυτά τα ερωτήματα θα απασχολήσουν την έρευνα και τους ερευνητές τα προσεχή τουλάχιστον 10 χρόνια και μέχρις ότου το φάρμακο αυτό χορηγηθεί θεραπευτικά στον άνθρωπο. 

Σήμερα περίπου 80.000 άνθρωποι στην Αγγλία πεθαίνουν κάθε χρόνο από στεφανιαία νόσο (έμφραγμα κλπ.), το 2000 πέθαιναν 117.000, ενώ 165.000 πέθαιναν στη δεκαετία του '60. Αντίθετα ενώ σήμερα 750.000 πεθαίνουν από καρδιακή ανεπάρκεια, 300.000 στις αρχές του 2000 και μόνο 100.000 στη δεκαετία του '60. Υπάρχει δηλαδή αναστροφή του μοντέλου της θνησιμότητας από τις καρδιακές παθήσεις. Ομως και στις δύο αυτές περιπτώσεις ένα τέτοιο φάρμακο σαν τη θυμοσίνη β4 θα αποτελούσε μια σοβαρή θεραπευτική λύση. 

Το σημαντικότερο όμως από όλα αυτά είναι ότι άρχισε μια νέα εποχή. Η εποχή των φαρμάκων που σαν τη θυμοσίνη β4 θα διεγείρουν κύτταρα του οργανισμού τα οποία θα αποκαθιστούν κύτταρα που καταστρέφονται. Το κεφάλαιο αυτό στην Ιατρική μπορεί να οδηγήσει σε αυτό που ο άνθρωπος από αιώνες επιδιώκει. Το ελιξίριο της ζωής. Το ελιξίριο κατά της γήρανσης του οργανισμού και του γήρατος γενικότερα.

*ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Θ. ΚΡΕΜΑΣΤΙΝΟΣ: καθηγητής Καρδιολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών, πρόεδρος του Ελληνικού Κολεγίου Καρδιολογίας

Όσοι πιστεύουν έχουν πιο γαλήνιο μυαλό

Άνθρωποι με ισχυρές θρησκευτικές πεποιθήσεις είναι λιγότερο ανήσυχοι και με μικρότερη αμφιβολία για τον εαυτό τους.
Επίσης τους δίνετε η δυνατότητα για μια εύκολη ερμηνεία του κόσμου χωρίς να χρειάζονται επιστημονικές γνώσεις.

Ερευνητές στον Καναδά εξέτασαν 50 άτομα και διαπίστωσαν ότι όσοι πιστεύουν βαθιά έδειξαν λιγότερη αντίδραση στο τμήμα του εγκεφάλου που σχετίζεται με τη λήψη αποφάσεων και την προσδοκία ανταμοιβής.

"Η θρησκεία προσφέρει ένα ερμηνευτικό πλαίσιο για την κατανόηση του κόσμου. Σας επιτρέπει να ξέρετε πότε πρέπει να δράσετε, πώς να ενεργείτε, και τι πρέπει να κάνετε σε μια ειδική κατάσταση", λέει ο Michael Inzlicht, ένας νευροεπιστήμονας στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο, ο οποίος ηγήθηκε της νέας μελέτης. "Προσφέρει ένα είδος προσχεδίου για το πώς να αλληλεπιδράτε με τον κόσμο."

Οι φοιτητές που έλαβαν μέρος στη μελέτη προέρχονται από διαφορετικές θρησκευτικές και πολιτιστικό υπόβαθρο. Αν και η πλειοψηφία τους ήταν χριστιανοί, οι επιστήμονες εξέτασαν, επίσης, μουσουλμάνους, Ινδουιστές, Βουδιστές και άθεους.

Οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να περάσουν το ψυχολογικό τεστ ‘Stroop task’, όπου δοκιμάζεται η γρηγοράδα και η ευελιξία του νου, όπου αυτοί έδειχναν τις λέξεις «κόκκινο», «μπλε», «πράσινο» και ούτω καθεξής γραμμένες με διαφορετικά χρώματα. Στη συνέχεια, πρέπει να πατήσουν ένα κουμπί που αντιστοιχεί στο χρώμα της λέξης. Οι ερευνητές στη συνέχεια, παρακολουθούσαν τις εγκεφαλικές δραστηριότητες σε ένα τμήμα του μπροστινού εγκεφαλικού φλοιού (ACC). Τα άτομα με αγχώδεις διαταραχές έτειναν να δείχνουν υψηλή δραστηριότητα στην περιοχή αυτή.

Οι φοιτητές με ισχυρές θρησκευτικές πεποιθήσεις έδειχναν μια μικρότερη δραστηριότητα της περιοχής ACC, λιγότερο έντονη από ό,τι οι άλλοι συμμετέχοντες. Η τάση αυτή ήταν εμφανής ακόμη και όταν ελήφθησαν υπόψη τόσο η νοημοσύνη τους όσο και τα γνωρίσματα της προσωπικότητας.

Πιστεύεται ότι η εξήγηση που μπορεί να δοθεί είναι ότι στις θρησκείες προσφεύγουν περισσότερα τα άτομα με ορισμένα χαρακτηριστικά του εγκεφάλου, αλλά ο Inzlicht υποψιάζεται ότι η θρησκεία αλλάζει τον τρόπο που εργάζεται ο εγκέφαλος μας. Ο ίδιος τονίζει, επίσης, ότι κι άλλα συστήματα πεποιθήσεων μπορεί να έχουν παρόμοια επίδραση. Μία από τις προηγούμενες μελέτες του έδειξαν ότι επιβεβαιωμένοι συντηρητικοί στις ΗΠΑ έχουν ασθενέστερη αντίδραση στην περιοχή του εγκεφάλου ACC από τους φιλελεύθερους.

Ο Inzlicht πιστεύει ότι οι φανατικοί φίλαθλοι θα μπορούσαν κι αυτοί να έχουν μια παρόμοια υψηλή δραστηριότητα, που να σχετίζεται με τις καθημερινές ανησυχίες και αγωνίες τους.

planitikos.gr

ΤΑ ΚΡΥΜΜΕΝΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΩΝ ΠΥΡΑΜΙΔΩΝ

Έρευνα και Επιστήμη: Ποια είναι στην πραγματικότητα τα τόσο καλά κρυμμένα μυστικά αυτών των πανάρχαιων αρχιτεκτονικών αριστουργημάτων;Γιατί αφού υπάρχουν οι επιστημονικές μελέτες ειδικευμένων καθηγητών δεν έχουν βγει στη δημοσιότητα.Έφτασε πια η στιγμή να μάθετε την αλήθεια.Διαβάστε όλοι σας προσεκτικά το άρθρο που ακολουθεί....

Όπως εχει παρατηρηθεί από τις πάρα πολλές καταγεγραμμένες εμφα­νίσεις ΑΤΙΑ, οι όποιοι δημιουργοί τους κάνουν χρήση μιας άγνω­στης αρχής της φύσης, η οποία μηδενίζει την αδράνεια, όπως πολύ πιθανόν και το βάρος τους. Τέτοιες τεχνικές φαίνεται να σχε­τίζονται με τη χρήση του "παντα­χού παρόντος και τα πάντα πληρούντος" αιθέρα, της παραγκω­νισμένης αυτής έννοιας από τη σημερινή επιστήμη.

Υπάρχει μια καταπληκτική πει­ραματική προσέγγιση του θέμα­τος, καμωμένη από τούς Νταν Ντάβιντσον και Τζόε Παρ, θετι­κούς επιστήμονες, των οποίων την εργασία όμως δεν φιλοξενεί κανένα επιστημονικό περιοδικό, επειδή και μόνο, αυτοί μιλάνε ευθέως για τον αιθέρα και τις άπειρες δυνατότητές τού....

Ο Τζόε Παρ, ηλεκτρολόγος μηχανολόγος ειδικευμένος στην ηλεκτροακουστική, βρέθηκε στην Αίγυπτο το 1980 για επαγγελματι­κούς λόγους. Επισκέφθηκε την πυραμίδα του Χέοπος στην Γκίζα

και γοητεύτηκε τόσο πολύ από το μνημείο, ώστε ζήτησε ειδική άδεια και πέρασε μία ημέρα στην κορυφή της, καθώς και μία νύχια στο βασιλικό θάλαμο! Όταν γύρι­σε στις ΗΠΑ ήρθε η μεγάλη έκπληξη: παρατήρησε ότι είχε θεραπευθεί από μία χρόνια πάθηση που τον ταλαιπωρούσε!

Αυτό το γεγονός τον παρακίνη­σε να ασχοληθεί με τις ασυνήθι­στες και παράξενες άγνωστες δυνάμεις της πυραμίδας. Μετά από πολλές μελέτες και πειράμα­τα, κατέληξε στην ύπαρξη του αιθέρα και την ιδιότητα διαφό­ρων γεωμετρικών σχημάτων, να τον επηρεάζουν.

ΠΡΟΣ ΕΠΙΔΟΞΟΥΣ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΣΤΕΣ...

Ο Παρ κατασκεύασε πολλές δια­τάξεις ανίχνευσης του αιθέρα. Μία από αυτές ήταν μία πυραμίδα προσανατολισμένη στην κατεύ­θυνση Βορράς - Νότος. Τοποθέτησε από ένα επίπεδο πηνίο στη νότια και βόρεια πλευ­ρά της, συνδεδεμένα σε σειρά.

Τα πηνία τα κατασκεύασε τυλίγο­ντας σύρμα μετασχηματιστών, σε καρούλια από μία κασέτα ήχου. Στην κορυφή της πυραμίδας τοποθέτησε ένα διάκενο σαν πυκνωτή και το συνέδεσε σε σειρά με μία μπαταρία και μία ηλεκτρική αντίσταση. Από την αντίσταση οδηγούσε το οποιοδή­ποτε τυχόν σήμα που θα παρου­σιαζόταν, σε ένα καταγραφικό όργανο.

Μία θύρα RS232 υπολογιστή, έκανε καλή δουλειά. Ο Παρ διο­χέτευε συνεχές και εναλλασσό­μενο ρεύμα στα πηνία και παρα­τηρούσε το αποτέλεσμα. Φάνηκε να υπάρχει συντονισμός της πυραμίδας μεταξύ 500 και 1000 Hz, εναλλασσόμενου ρεύματος σία πηνία. Αλλά και από μόνη της η έξοδος παρουσίαζε ημερήσιες περιοδικές διακυμάνσεις. Παρουσίαζε καιαδιαφάνεια σε διάφορες μορφές ακτινοβολιών που διοχετεύονταν κοντά και γύρω από την πυραμίδα.

Ο χώρος αυτός γύρω από την πυραμίδα φαίνεται να έχει ωοει­δές σχήμα. Τοποθετήθηκαν λοι­πόν από ερευνητές, μέσα σε αυτόν το χώρο μικροπομποί, ραδιενεργά υλικά, πηγές ακτινο­βολίας β, ιονιστήρες, τα οποία - όλα ανεξαιρέτως - εξασθενού­σαν όταν βρίσκονταν μέσα στη ενεργειακή "φυσαλίδα" της πυραμίδας!

Ήδη στην πρώτη δεκαετία της διερεύνησης αυτών των φαινο­μένων, παρατηρήθηκε ότι ορι­σμένες εποχές και ημερομηνίες του έτους, η ενεργειακή "φυσα­λίδα" που περιβάλει μια πυραμί­δα, εμποδίζει εντελώς τη διέλευ ση από μέσα της, όλων των ειδών τις ακτινοβολίες που ανα­φέραμε πιο πάνω. Δίνει αρνητικά(ευεργετικά για τη ζωή) ιόντα στο περιβάλλον και όταν η ίδια η φυσαλίδα εκτεθεί σε εξωτερική πηγή τέτοιων ιόντων, επεκτείνε­ται!

Το εκπληκτικότερο όμως που παρατήρησε ο ερευνητής, ήταν ότι αυτές τις ορισμένες ημερομη νίες ακυρωνόταν και η βαρύτητα μέσα σε αυτόν τον ωοειδή χώρο!

Ώσπου σε κάποιο 11ετή κύκλο της εμφάνισης των ηλιακών κηλί­δων, αυτός ο πυραμιδοειδής αισθητήρας σταμάτησε να παρέ­χει δεδομένα. Τότε αποφάσισε να φτιάξει έναν δυναμικό αισθητή­ρα, που ήλπιζε ότι δεν θα είχε τα προβλήματα του στατικού. Τον ονόμασε "φυγόκεντρο", επειδή κατασκευάστηκε από ένα περι­στρεφόμενο μεταλλικό δίσκο, που στην περίμετρο του είχε στε­ρεωμένα μικρά ομοιώματα της πυραμίδας της Γκίζας.

Δεξιά και αριστερά του δίσκου, τοποθέτησε σε σταθερό σημείο, 36 ζευγάρια μικρών μαγνητών, που δεν τον ακουμπούσαν. Κάθε δύο μαγνήτες τοποθετήθηκαν αντικριστά, σε κατάσταση έλξης, έχοντας ανάμεσά τους τον δίσκο. Το κάθε επόμενο ζευγάρι τοπο­θετήθηκε με αντίθετη πολικότη- τα από ότι το προηγούμενο του. Δηλαδή αν ένας μαγνήτης στα αριστερά έβλεπε τον δίσκο με τον βόρειο του πόλο, ο επόμενος - από αριστερά πάλι - τον έβλεπε με τον νότιο πόλο του.

Ο Παρ περιέστρεψε το δίσκο με ένα μικρό ηλεκτροκινητήρα, και τότε παρουσιάστηκαν και άλλα φαινόμενα. Απώλειες βάρους ήταν το πρώτο που παρα­τηρήθηκε κατά την περιστροφή. Όμως οι εκπλήξεις συνεχίζονταν εντυπωσιακές. Η απώλεια βάρους δεν ήταν ίδια κάθε ημέρα! Υπήρχαν μεγάλες διακυμάν­σεις μέσα σε ένα μήνα. Όταν μάλιστα, στον περιστρεφόμενο δίσκο με τις τρισδιάστατες μικρές πυραμίδες, διοχετεύονταν θετικά ιόντα, και ο άξονας περιστροφής κατευθυνόταν προς τη Σελήνη, η συσκευή ελκόταν από αυτήν! Αρνητικά ιόντα στο δίσκο, απω­θούσαν τη συσκευή από τη Σελήνη!

Τελικά ο Παρ, βελτίωσε ακόμα περισσότερο την απόδοση της μεθόδου του, παράγοντας ένα ακουστικό τόνο, κοντά στο περι­στρεφόμενο δίσκο με τις πυραμί­δες. Τοποθέτησε δύο μεγάφωνα "εκατέρωθεν" της συσκευής. Σαν φυσικός, ειδικευμένος στην ηλε­κτροακουστική, είχε ήδη υπολο­γίσει την ηχητική νότα που συντονιζόταν ο βασιλικός θάλα­μος της πυραμίδας του Χέοπος (ή Μεγάλης). Με βάση τις διαστά­σεις του θαλάμου και τη βοήθεια ηλεκτρονικού υπολογιστή, τα μεγάφωνα παρήγαγαν τον μπάσο ήχο - ηχώ/αντίλαλο - που ακού­γεται όταν κτυπήσουμε την άδεια σαρκοφάγο, ή τον τοίχο στον βασιλικό θάλαμο της μεγάλης πυραμίδας.

Η απώλεια βάρους με αυτή της διάταξη έφθασε και το 80%! Ορισμένες περιόδους του έτους μάλιστα, (περίπου 8η με 15η Δεκεμβρίου, και 8η με 15η Μαΐου) τα φαινόμενα εντείνο­νταν. Η απώλεια βάρους ήταν στις μέγιστες τιμές και η περι­στροφική ορμή (στροφορμή) του συστήματος γινόταν τόσο μεγά­λη, που οι πυραμιδούλες της περιφέρειας ξεκολλούσαν και εκτοξεύονταν ακτινικά, κατα­στρέφοντας τη συσκευή και βάζοντας σε κίνδυνο τους παρευ­ρισκομένους!

Επειδή η ταχύτητα περιστρο­φής ήταν πάντα η ίδια, αυτό που φαίνεται πως επηρεαζόταν ήταν η μάζα των πυραμίδων και του δίσκου. Υπολογισμοί που έγιναν δείχνουν, ότι η κινητική ενέργεια της κάθε πυραμιδούλας που ζύγι­ζε 8 γραμμάρια, αυξήθηκε κατά 113.000 φορές, ώστε να ξεκολλή­σει από το δίσκο! Η εποχικότητα του φαινομένου μοιάζει με την εποχικότητα της ανθοφορίας των φυτών και την εποχικότητα που επικαλούντο οι αλχημιστές και συσχετίζεται αμέσως με την ενέργεια της ζωήςπου λέγεται και αιθέρας...

 

Οι εκπληκτικές και ακριβείς αντιστοιχίες του τμήματος του ουρανού στον αστερισμό του Ωρίωνα με την περιοχή των Πυραμίδων, στην Γκίζα της Αιγύπτου. Το γεγονός προκαλεί αίσθηση στον επιστημονικό κόσμο από τότε που έγινε γνωστό. Παρατηρήστε ότι όχι μόνο οι θέσεις των επτά πυραμίδων και κτισμάτων της περιοχής -μεταξύ των οποίωνκαι η Μεγάλη Πυραμίδα - αντιστοιχούν ακριβώς στους αστέρες του Πρίωνα, αλλά και ότι το σχήμα του ποταμούΝείλου αντιστοιχεί στο σχήμα του Γαλαξία στο συγκεκριμένο τμήμα του ουράνιου χάρτη!

Αλλά τα εντυπωσιακά δεν σταματούν εδώ. Το πείραμα των Παρ/Ντέιβιντσον έδειξε ότι υπάρχει και ενεργειακή σχέση μεταξύ του αστερισμού του Ωρίωνα και κάθε πυραμιδοει­δούς δομής! Συγκεκριμένα, τα πλέον έντονα αντιβαρυτικά φαινόμενα επήρχοντο μεταξύ 13 και 15 Δεκεμβρίου όταν δηλαδή η Γη είναι απόλυτα ευθυγραμισμένη με τον Ήλιο και τους αστέρες του Ωρίωνα!

ΤΟ ΕΞΙΣΟΥ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΤΟΥ ΝΤΑΝ ΝΤΑΒΙΝΤΣΟΝ

Το πείραμα επανελήφθη από τον Ντάβιντσον. Εκείνος όμως αντί για τρισδιάστατες πυραμίδες, κατασκεύασε ένα δίσκο με δυσ- διάστατες, όμοιες με την πλευρά της Μεγάλης Πυραμίδας. Έναν οδοντωτό τροχό δηλαδή, που                 περιστρεφόταν από ένα μικρό ηλεκτροκινητήρα μοντελισμού, με 10.000 σ.α.λ. Είχε 24 "δόντια/πυραμίδες", που περ­νούσαν μέσα από 12 αντικριστά ζευγάρια μαγνητών, με εναλλασσόμενη πολικότητα.

Παρουσιάστηκαν τα ίδια ακρι­βώς φαινόμενα με τη συσκευή του Παρ. Ο Νταν χρειάστηκε αρκετούς μήνες για να συντονίσει τη συσκευή του. Τελικά βρήκε ότι αποδίδει πολύ καλά, όταν ο άξο­νας περιστροφής, έχει την κατεύ­θυνση ανατολής - δύσης. Αντί για τον μπάσο τόνο που χρησιμοποιεί ο φίλος του ο Παρ, εκείνος τοπο­θέτησε μια γεννήτρια αρνητικών ιόντων (ιονιστής αέρα) πολύ κοντά στον οδοντωτό τροχό και παρείχε έτσι τη διεγείρουσα ενέρ­γεια, που χρειαζόταν το σύστημα.

Κάθε φορά που άνοιγε τον ιονιστήρα, ο μικρός κινητήρας "ζοριζόταν", καλούμενος να αποδώσει έργο στο "πουθενά". Ο χαρακτη­ριστικός ήχος τοϋ "κινητήρα σε φόρτιση" γέμιζε το δωμάτιο - χωρίς να έχει καμία φυσική σύν­δεση με κάποιο άλλο υλικό αντι­κείμενο - εκτός του τροχού - που θα του απέδιδε το έργο. Αυτό, μαζί με τις παρατηρήσεις του Παρ, μας κάνει να υποθέσουμε ότι αυξανόταν η μάζα που "αισθανό­ταν" ο κινητήρας, καθώς γύριζε τον οδοντωτό τροχό.

Τα αρνητικά ιόντα κατά κάποιο περίεργο τρόπο, αύξαναν φαινο­μενικά την ύλη του δίσκου, πράγ­μα που έτεινε να επιβραδύνει την περιστροφή.

Ένας ραβδοσκόπος, επιβεβαί­ωσε ένα εκτεταμένο ωοειδές "αιθερικό πεδίο", γύρω από ολό­κληρη τη διάταξη, όπως και ένα μικρότερο, γύρω από κάθε τριγωνάκι.

 

Η διάταξη του Νταν έφθασε σε απώλειες βάρους έως και 50%, μα αυτό που παρατήρησε να συμβαίνει μεταξύ 13ης και 15ης Δεκεμβρίου, μας επιτρέπει να υποθέσουμε το υπέροχα απίθα­νο: Αυτές τις ημερομηνίες η Γη μας είναι ευθυγραμμισμένη με τον Ήλιο μας και τα τρία αστέρια της "ζώνης" του αστερισμού του Ωρίονος!

Οι αστερισμοί του Ταύρου και του Ωρίονος, είναι γειτονικοί στην "ουράνια σφαίρα" και έχουν μεγάλη σχέση με τον προσανατο­λισμό της Μεγάλης Πυραμίδας. Μη ξεχνάμε ότι οι τρεις πυραμί­δες που βρίσκονται στην περιοχή της Γκίζας είναι έτσι τοποθετημέ­νες στο έδαφος (κάτοψη), ώστε να αναπαριστούν, το σχήμα των τριών αστεριών της "ζώνης" του Ωρίωνος, αλλά και το μέγεθος τους! Επί πλέον, μαζί με άλλα αρχαία κτίσματα της περιοχής αναπαριστούν ολόκληρο τον αστερισμό και ο ποταμός Νείλος τον Γαλαξία!

Το μέγιστο της αντιβαρυτικής δράσης παρουσιαζόταν όταν ο Νταν ευθυγράμμιζε τον άξονα περιστροφής της συσκευής του, με τον αστέρι Ιώτα του Ωρίωνος και τον Ήλιο μας, την ώρα της ανατολής και δύσης, στις συγκε κριμένες ημέρες. Και όπως λέει cίδιος: «Φαίνετω να υπάρχει ένας γιγαντιαίος ενεργειακός δίαυλος μεταξύ του Ήλιου μας και του αστερισμού του Ωρίωνος, που διεγείρει το δυναμικό - αιθερικό λέμε εμείς - πεδίο του αντιβαρυ- τικού τροχού, ώστε να γίνεται εντελώς αδιαπέραστο από όλες τις γνωστές δυνάμεις-βαρύτητα, ηλεκτρομαγνητισμό, αδράνεια, ραδιενέργεια και τότε ολόκληρη η διάταξη "προσπαθεί" να ανυ ψωθεί προς τον Ωρίωνα!»

Αν τώρα θυμηθούμε την περί­πτωση ενός από τους πρώτους επαφικούς συγγραφείς (Αντάμσκι) που ισχυρίστηκε ότι ξεναγήθηκε από το πλήρωμα ενός εξωγήινου αστρόπλοιου, θα δούμε ότι εκεί του εξηγούσαν ότι ταξιδεύουν "καβαλώντας" ένα "ενεργειακό ρεύμα", που υπάρ­χει μεταξύ του Ήλιου μας και άλλων ηλιακών συστημάτων, με ταχύτητες πολύ μεγαλύτερες εκείνης του φωτός. Φαίνεται λοι­πόν ότι η συσκευή των Πάρ/ Ντάβινσον ανιχνεύει τέτοιες δια­στρικές λεωφόρους!

Και φαίνεται πως κάπως έτσι εξηγούνται τα κύματα εμφανίσε­ων ΑΤΙΑ στους ουρανούς της Γης. Έρχονται εδώ ορισμένες χρονικές περιόδους όταν τους ευνοεί η αστρονομική μα τελικά και η αστρολογική συγκυρία, όπου "ανοίγουν οι ουρανοί", όπως λέει ο λαός μας "και κατεβαίνει ο ξενολαός'Ί 01 επισκέπτες έρχο­νται τότε που έχουν ούριους αιθε- ρικούς ανέμους να τους ταξιδεύ­ουν εκτός τόπου και χρόνου, πέρα από τον περιορισμό των γνωστών φυσικών νόμων, και ακαριαία να βρίσκονται όπου οδηγεί ο αιθερι- κός αυτός δίαυλος. Και οι διαστρι­κές αυτές λεωφόροι είναι τμήμα­τα του αιθερικού πλέγματος που καθορίζει το χώρο και τα όντα, από το πάρα πολύ μικρό έως το αφάνταστα μεγάλο.

Είναι αυτό που έχουν παρατη­ρήσει ο Μηρούς Κάθυ και ο δικός μας καθηγητής, αείμνηστος Σαντορίνης, ότι τα ΑΤΙΑ ακολου­θούν διαδρομές που καθορίζουν ένα "πλέγμα" στην επιφάνεια της Γ ης! Αυτό το αιθερικό πλέγμα είναι υποσύνολο ενός μεγαλύτε­ρου σε διαπλανητική κλίμακα και εκείνο, ενός άλλου σε διαστρική κλίμακα... κ.ο.κ... διαγαλαξιακή - διασμηνιογαλαξιακή. Και κάποιες τέτοιες ημερομηνίες είναι που οι αλχημιστές μετέτρεπαν το μόλυ­βδο ή τον υδράργυρο σε χρυσό πολύ εύκολα και με ελάχιστη ενέργεια. Και κάποιες τέτοιες ημερομηνίες - οχι αναγκαστικά αυτές με την απώλεια βάρους- θεραπεύονται ασθενείς σε "άγι­ους" τόπους.

ΠΗΓΗ: ΤΡΙΤΟ ΜΑΤΙ-ΤΕΥΧΟΣ 98

http://erevna-epistimi.blogspot.com

Το Διαδίκτυο δυναμώνει το μυαλό

 

Έρευνα από το πανεπιστήμιο της California έδειξε ότι το «σερφάρισμα» στο ίντερνετ ενεργοποιεί περισσότερες περιοχές του εγκεφάλου, ακόμη και από το διάβασμα.
Η έρευνα έγινε σε μεσήλικες για να διαπιστωθεί ποιες είναι εκείνες οι δραστηριότητες που μπορούν να γυμνάσουν το μυαλό για να ανταπεξέλθει καλύτερα στη φθορά της γήρανσης και στην αντιμετώπιση ασθενειών όπως η άνοια.

Οι επιστήμονες έχουν από καιρό προτείνει δραστηριότητες όπως σταυρόλεξα και παζλ για την ελαχιστοποίηση των επιπτώσεων που φέρνει στην λειτουργία του μυαλού η γήρανση.

Όμως μετά την έρευνα του πανεπιστημίου της California ερευνητής λέει ότι και το «σερφάρισμα» στο Ίντερνετ πρέπει να προστεθεί σε αυτές τις δραστηριότητες.

Ο επικεφαλής της έρευνας Garry Small ανέφερε ότι τα αποτελέσματα της έρευνας είναι ενθαρρυντικά ως προς την χρησιμότητα των νέων τεχνολογιών και το οφέλη – διανοητικά και ψυχολογικά – που έχουν για τους μεσήλικες και τους ηλικιωμένους. Διευκρίνισε ακόμη ότι κατά το «σερφάρισμα» ενεργοποιούνται περιοχές του εγκεφάλου που αφορούν τη λήψη αποφάσεων και πολύπλοκη συλλογιστική.

Το εύρημα της έρευνας που προκαλεί μεγαλύτερη εντύπωση είναι ότι διαπιστώθηκε πως το «σερφάρισμα» είναι πιο διανοητικά «προκλητικό» από ό,τι το διάβασμα. Τα άτομα που πήραν μέρος στην έρευνα εξετάστηκαν με ηλεκτρόδια ως προς την εγκεφαλική τους δραστηριότητα κατά τη διάρκεια των δύο δραστηριοτήτων.

Διάβασμα και Ίντερνετ έδειξαν ότι προκαλούν ενεργοποίηση πολλών περιοχών του εγκεφάλου που αφορούν τον έλεγχο του λόγου, την ανάγνωση, τη μνήμη και τις οπτικές δυνατότητες. Όμως εκείνοι που «σέρφαραν» στο Ίντερνετ παρουσίασαν επιπλέον δραστηριότητα στις περιοχές του εγκεφάλου που ελέγχουν τη λήψη αποφάσεων και την πολύπλοκή σκέψη.

Αυτό οφείλεται στο γεγονός πως σε αντίθεση με το διάβασμα οι χρήστες του Ίντερνετ πρέπει να παίρνουν αποφάσεις ως προς το που θα μπουν για να πάρουν περισσότερες πληροφορίες για το θέμα που τους ενδιαφέρει.

Συμφιλιωθείτε με τον θάνατο για μια καλύτερη ζωή

 

Η αποδοχή της ιδέας του θανάτου μπορεί να βελτιώσει τη φυσική μας κατάσταση και να μας βοηθήσει να επαναπροσδιορίσουμε... τους στόχους και τις αξίες μας.

Αυτό τουλάχιστον είναι το συμπέρασμα ψυχολόγων οι οποίοι ισχυρίζονται πως ακόμα και μια βόλτα σε ένα νεκροταφείο μπορεί να βοηθήσει σε αυτή την κατεύθυνση και να κάνει τους ανθρώπους πιο ευαίσθητους απέναντι στα προβλήματα των άλλων.
Μάλιστα πρόσφατη έρευνα από το πανεπιστήμιο του Μιζούρι καταρρίπτει όσα υποστήριζαν μέχρι σήμερα ορισμένοι ερευνητές, σύμφωνα με τους οποίους το να σκέφτεται κανείς τον θάνατο είναι καταστροφικό και επικίνδυνο, καθώς οδηγεί σε προκαταλήψεις και απληστία.

Ο επικεφαλής της έρευνας Kenneth Vail ισχυρίζεται ότι αν αποδεχτούμε το θάνατο τότε μπορεί να αναπτύξουμε συμπεριφορές που περιορίζουν τις πιθανότητες να κάνουμε κακό στον εαυτό μας.
Παραπέμπει μάλιστα σε έρευνα που είχε γίνει το 2008 από τον Matthew Gailliot και τους συνεργάτες του οι οποίοι συνέκριναν τη συμπεριφορά ανθρώπων που περνούσαν δίπλα από ένα νεκροταφείο και ανθρώπων που βρίσκονταν ένα τετράγωνο μακριά από αυτό χωρίς να το βλέπουν.

Υποδυόμενοι απλούς περαστικούς, οι ειδικοί συνομιλούσαν μεταξύ τους και κοντά στα άτομα των οποίων τις αντιδράσεις ήθελαν να ελέγξουν, για την αξία της προσφοράς και της βοήθειας και στη συνέχεια έριχναν κατά λάθος ένα βιβλίο στο δρόμο.
Το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξαν ήταν ότι τα άτομα που βρίσκονταν δίπλα στο νεκροταφείο εμφάνιζαν 40% περισσότερες πιθανότητες να βοηθήσουν τους συνανθρώπους τους.

Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκαν και οι ερευνητές του πανεπιστημίου του Κάνσας οι οποίοι είχαν διαπιστώσει ότι οι υποστηρικτές μια θρησκείας έδειχναν μεγαλύτερη συμπόνια προς τα μέλη των άλλων θρησκειών όταν είχαν συνειδητοποιήσει την ιδέα του θανάτου.
Μάλιστα τόνιζαν ότι η αποδοχή της ιδέας οδηγεί σε πιο υγιείς επιλογές, όπως το να καπνίζουμε λιγότερο, να βάζουμε αντηλιακό και να ασκούμαστε περισσότερο.

 

πηγή:planitikos.gr

Αιθέρας και ενέργεια του χώρου

 

 

Αν και θεωρείται επιστημονικά «νεκρός» εδώ κι έναν αιώνα, ο Αιθέρας (Aether) εμφανίζεται και πάλι στο προσκήνιο ως μια θεωρία για την ερμηνεία της ανεξήγητης «θάλασσας ενέργειας» και του «κοχλάζοντος κενού», που μας περιβάλει. Από την αρχαιότητα μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα ο Αιθέρας αποτελούσε το τελευταίο κρίκο που συνέδεε τη Φυσική με τη μεταφυσική.






Στην αρχαιότητα πίστευαν πως όλος ο κόσμος ήταν γεμάτος από ένα υλικό λεπτό, αέρινο, σχεδόν άυλο, που οι Έλληνες ονόμαζαν Αιθήρ, οι Ινδοί Πράνα και οι Κινέζοι Τσι. Ο Πυθαγόρας πίστευε στην ύπαρξη του αιθέρα ως «πέμπτο στοιχείο» της Φύσης, ενώ οι ανατολικοί πολιτισμοί αποκαλούσαν το ίδιο στοιχείο Ακάσα (Akasha). Ο Αριστοτέλης υποστήριζε πως εκτός από τα τέσσερα στοιχεία (Γη, Ύδωρ, Αήρ και Πυρ) υπήρχε στη Φύση και ο Αιθήρ. Σύμφωνα με την άποψη του ο ουρανός διέφερε θεμελιακά από τον κόσμο, καθώς αποτελούνταν από ένα πέμπτο στοιχείο, τον αιθέρα, που ήταν και η «πέμπτη ουσία» της Φύσης (εξού και η λέξη πεμπτουσία). Ο Αριστοτέλης οδηγήθηκε σ’ αυτό το συμπέρασμα επειδή παρατήρησε πως όλα τα ουράνια σώματα είναι φωτεινά, διαγράφουν ατέρμονους κύκλους, είναι άφθαρτα κι αμετάβλητα. Επομένως κάποια άγνωστη μορφή ενέργειας θα έπρεπε να είναι υπεύθυνη γι’ αυτό.

Στους αιώνες που ακολούθησαν οι αλχημιστές, που αναζητούσαν την «πεμπτουσία», κράτησαν ζωντανή τη θεωρία του Αιθέρα. Στις συμβολικές απεικονίσεις των αλχημιστών ο Αιθέρας αντιπροσώπευε πάντα το κεφάλι (το «πέμπτο άκρο» του σώματος), ενώ τα υπόλοιπα στοιχεία αντιπροσωπεύονταν από τα άλλα τέσσερα άκρα (χέρια και πόδια). Σύμφωνα μ’ αυτούς τους συμβολισμούς ο Αιθέρας θεωρούνταν ανώτερο στοιχείο της Φύσης και η «αιθερική» κατάσταση ως ένα από τα ανώτερα επίπεδα του «πνευματικού σώματος».

Στους επιστημονικούς και φιλοσοφικούς κύκλους η θεωρία του Αιθέρα γνώρισε και πάλι διάδοση τον 17ου αιώνα. Ο Ολλανδός αστρονόμος Κρίστιαν Χούχενς (Christiaan Huygens, 1629-1695) πίστευε ότι στο διαστημικό κενό υπήρχε ένα αδιόρατο ρευστό, που «κυμάτιζε» τα φωτόνια, όπως ανάλογα ο αέρας δημιουργούσε κύματα για τη διάδοση του ήχου. Το υλικό αυτό το ονόμασε Αιθέρα, από τον Αριστοτέλη. Την ίδια άποψη υιοθέτησαν ο Καρτέσιος, ο Κοπέρνικος και ο Νεύτωνας. Μάλιστα ο τελευταίος υποστήριξε ότι υπήρχε Αιθέρας, προκειμένου να ικανοποιήσει την ανάγκη του για ένα «ακίνητο σύστημα αναφοράς» έτσι ώστε να εξηγήσει την κίνηση των ουράνιων σωμάτων.

Τον 19ο αιώνα ο Φάραντεϊ υποστήριξε την ύπαρξη του φωτοβόλου αιθέρα, θέτοντας ταυτόχρονα τις βάσεις του ηλεκτρισμού και του μαγνητισμού. Στη συνέχεια ο Τζεημς Κλερκ Μάξγουελ (1831-1878), ορίζοντας τα πεδία ως καταστάσεις μηχανικής συμπίεσης ενός αόρατου αλλά υπαρκτού υλικού που γεμίζει το χώρο, του αιθέρα, πρόσθεσε ότι τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα θα πρέπει να θεωρούνται ως ελαστικές συμπιέσεις του αιθέρα. Τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα ήταν δονήσεις αυτού του ενδιάμεσου αβαρούς και ρευστού υλικού, εφόσον τα κύματα της θάλασσας είναι δονήσεις του νερού και του ήχου δονήσεις του αέρα.

Σύμφωνα με τον Μάξγουελ το κενό φαινόταν να ενεργεί διηλεκτρικά, σαν να ήταν «ηλεκτρικά πολωμένο». Προσπάθησε λοιπόν να προσφέρει κάποιο είδος μηχανικού μοντέλου για τη διάδοση του ηλεκτρομαγνητικού κύματος μέσα στο απόλυτο κενό. Έτσι φαντάστηκε ότι το κενό γεμίζει από τη μυστηριώδη ουσία του Αιθέρα, που υποστηρίζει και περικλείει τα χρονικά μεταβαλλόμενα ηλεκτρικά και μαγνητικά πεδία –κάτι σαν παλλόμενο αλλά αόρατο «ζελέ» που διαποτίζει το σύμπαν. Το «τρεμούλιασμα» του αιθέρα ήταν η αιτία που το φως ταξίδευε μέσα του, ακριβώς όπως τα κύματα του νερού μεταδίδονται μέσω του νερού και ο ήχος μέσω του αέρα. Αυτό το παράξενο υλικό ήταν λεπτό, αέρινο, σχεδόν άυλο. Όλα τα ουράνια σώματα περνούσαν μέσα του χωρίς να επιβραδύνονται. Ήταν όμως αρκετά συμπαγής ώστε τα εγκάρσια κύματα να διαδίδονται με τεράστια ταχύτητα.

Ανάμεσα στους επιστήμονες του 19ου αιώνα που υπεράσπιζαν τη θεωρία του Αιθέρα ήταν και ο μεγαλοφυής Σερβοαμερικάνος Νίκολα Τέσλα, ο εφευρέτης των επαγωγικών κινητήρων εναλλασσόμενου ρεύματος, που έφεραν επανάσταση στην ηλεκτρομηχανική, καθώς και άλλων 700 πρωτοποριακών ευρεσιτεχνιών. Ο Τέσλα υποστήριζε πως: «Ένας ασύρματος πομπός δεν παράγει ερτζιανά κύματα, τα οποία είναι ένας μύθος, αλλά ηχητικά κύματα στον αιθέρα, που συμπεριφέρονται με κάθε τρόπο σαν αυτά στον αέρα, εκτός από το ότι, λόγω της μεγάλης ελαστικής δυνάμεως και εξαιρετικά μικρής πυκνότητας του μέσου, η ταχύτητα τους είναι αυτή του φωτός».
Οι επιστήμονες που υποστήριζαν τη θεωρία του Αιθέρα είχαν αποδειχθεί τις εξής αξιωματικές ιδιότητες του: Ο Αιθέρας υπάρχει παντού, γεμίζει όλο το σύμπαν, διαπερνά κάθε ύλη, είναι η πηγή κάθε ενέργειας, μεταβάλλεται σε ύλη ή μάζα. Εκπέμπει φως, αλλά είναι διαφανής. Δεν υπάρχει θερμότητα στον αιθέρα, δεν υπάρχει απώλεια ενέργειας. Ο Αιθέρας είναι ακίνητος, στάσιμος και αναπόδεικτος.

Όμως η θεωρία του Αιθέρα δεν έμελλε να έχει πολύ «επιστημονική ζωή» μπροστά της. Το 1887 οι φυσικοί Άλμπερτ Μίκελσον και Έντουαρτ Μόρλεϊ (Albert Michelson-Edward W. Morley), θέλοντας σαν επιβεβαιώσουν την ύπαρξη του Αιθέρα, πραγματοποίησαν ένα πείραμα που απέδειξε ωστόσο πως αυτό το στοιχείο ήταν ανύπαρκτο. Σ’ αυτό το πείραμα απέδειξαν πως η ταχύτητα μιας δέσμης φωτός δεν μεταβάλλεται σε όποια κατεύθυνση ή απόσταση κι αν κινείται στην πειραματική διάταξη. Εφόσον λοιπόν δεν βρέθηκαν μεταβολές, αλλά «μηδενικό αποτέλεσμα», ο Αιθέρας δεν υπήρχε.

Από τότε η θεωρία του Αιθέρα θεωρούνταν προβληματική και αμφιλεγόμενη. Τη χαριστική βολή όμως την έδωσε το 1905 ο Άλμπερτ Αϊνστάιν με τη Θεωρία της Σχετικότητας (Ε=mc²), που έδειξε πως δεν υπήρχε αιθέρας για να στηρίζει τη διάδοση των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων στο κενό. Τα κύματα διαδίδονται από μόνα τους. Διακηρύσσοντας πως τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία αποτελούν αυτούσιες οντότητες, που έχουν την ιδιότητα να ταξιδεύουν στο κενό διάστημα.

Μετά κι από την κατακεραύνωση του Αϊνστάιν ο Αιθέρας θεωρούνταν «επιστημονικά νεκρός». Όποιος ασχολούνταν μαζί του θεωρούνταν ρομαντικός, αν όχι «αιρετικός». Η ενασχόληση με τον Αιθέρα θεωρούνταν «ψευδοεπιστήμη» και στιγμάτιζε την «καλή φήμη» των επιστημόνων. Με τα χρόνια η λέξη Αιθέρας απέκτησε υποτιμητική σημασία. Ακόμη και σήμερα το επίθετο «αιθέριος» (Ethereal) σημαίνει τον «φευγάτο», αυτόν που βρίσκεται «στον κόσμο του».

Παρ’ όλα αυτά υπήρχαν πάντα επιστήμονες κι ερευνητές που ριψοκινδύνευαν τη φήμη τους ασχολούμενοι με την «απαγορευμένη» θεωρία του Αιθέρα, ενώ κάποιοι αρνητές αυτής της θεωρίας έγιναν στη συνέχεια οπαδοί της. Ακόμη και ο ίδιος ο Αϊνστάιν πραγματοποίησε το 1920 μια ομιλία στο Πανεπιστήμιο Leyden, όπου φαινόταν να είχε μεταβάλει τη στάση του σχετικά με τον Αιθέρα: «Ανακεφαλαιώνοντας, μπορούμε να πούμε ότι σύμφωνα με τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας ο χώρος είναι προικισμένος με φυσικές ιδιότητες. Υπό αυτή την έννοια συνεπώς υπάρχει ένας Αιθέρας. Σύμφωνα με τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας ο χώρος χωρίς τον Αιθέρα είναι αδιανόητος, διότι σ’ έναν τέτοιο χώρο όχι μόνον δεν θα υπήρχε διάδοση του φωτός, αλλά επίσης καμιά πιθανότητα ύπαρξης των προτύπων του χώρου και του χρόνου, και συνεπώς ούτε χωροχρονικό συνεχές...».

Η κβαντική Φυσική καθώς και οι διάφορες θεωρίες για την Ενέργεια του Μηδενικού Σημείου ανάστησαν ως ένα βαθμό την ομιχλώδη και «απαγορευμένη» θεωρία του Αιθέρα. Εμφανίστηκαν έτσι οι λεγόμενοι νεοαιθεριστές, που υποστήριζαν τη σύγκλιση Φυσικής και μεταφυσικής. Ένας πρωτοπόρος νεοαιθεριστής ήταν και ο Βίλχελμ Ράιχ.Αυτός «ανακάλυψε» την οργόνη, μια αρχέγονη κοσμική ενέργεια που βρίσκεται παντού στο σύμπαν, και η οποία έχει σχεδόν όλα τα χαρακτηριστικά του παραδοσιακού Αιθέρα.

Το 1954 ο διακεκριμένος Άγγλος φυσικός P. A. M. Dirac αναρωτήθηκε σοβαρά για τη σκοπιμότητα η επιστήμη να ρίξει μια δεύτερη ματιά στη θεωρία του Αιθέρα: «H φυσική θεωρία που δεν βασίζεται στον αιθέρα φαίνεται πως έφθασε στο ανώτατο στάδιο και στο τέλος των δυνατοτήτων της. Ίσως δούμε στο Αιθέρα μια νέα ελπίδα για το μέλλον».

Ένας από αυτούς που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Dirac ήταν και ο E. W. Silvertooth, ένας αμερικανός επιστήμονας από την Ουάσιγκτον. Το 1986 ο Silvertooth εκτέλεσε ένα πείραμα χρησιμοποιώντας εξοπλισμό λέιζερ και τις ειδικές γνώσεις του στην προωθημένη οπτική. Σ’ αυτό το πείραμα μετρήθηκε η κίνηση της Γης στο διάστημα. Υπολογίστηκε πως το ηλιακό μας σύστημα κινείται προς ολοταχώς προς τον αστερισμό του Λέοντα με ταχύτητα 400 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο, δηλαδή 144.000 χιλιόμετρα την ώρα! Ο Silvertooth πέτυχε εκεί που οι Michelson-Morley απέτυχαν. Το γεγονός ότι μπορούσε να ανιχνευθεί η κίνηση της Γης στο διάστημα, σήμαινε ότι πρέπει να υπήρχε ένα σταθερό σημείο αναφοράς, ο Αιθέρας. Ο Silvertooth χρησιμοποίησε για τα πειράματα του πανάκριβο εξοπλισμός και η έρευνα του στηρίχθηκε από την Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ κι από μια άλλη αμυντική υπηρεσία. Δεν είναι γνωστό αν επανέλαβε με επιτυχία το πείραμα του. Γνωστό είναι πάντως πως ένας Αυστριακός φυσικός υποστήριξε πως και ο ίδιος εντόπισε πειραματικά την ύπαρξη του Αιθέρα.

Σήμερα οι θεωρητικοί του Αιθέρα δεν τον βλέπουν ως ένα αόρατο υγρό, που βρίσκεται παντού στο σύμπαν. Αντίθετα λένε ότι είναι ένα σπειροειδές θεμέλιο του σύμπαντος, που δεν μπορεί να μετρηθεί με τα όργανα επειδή κινείται πολύ γρήγορα. Ο δρ Moray B. King από τη Γιούτα των ΗΠΑ δεν είναι ο μόνος επιστήμονας της «ενέργειας του χώρου», που πιστεύει πως ο Αιθέρας κινείται με σπειροειδή κίνηση. Ο Ινδός επιστήμονας Paramahamsa Tewari έχει την ίδια άποψη. Σύμφωνα μ’ αυτή το σύμπαν, σε κάθε κυβικό του εκατοστό, είναι γεμάτο από κολοσσιαία επίπεδα ενέργειας τα οποία κινούνται με εκπληκτικές ταχύτητες σε «μορφή δίνης». Αυτή είναι η αιτία που από τους γαλαξίες μέχρι και τα ηλεκτρόνια κυριαρχεί η σπειροειδής κίνηση.

Γιατί όμως η ενέργεια του Αιθέρα δεν μπορεί να εντοπιστεί και να χρησιμοποιηθεί ακόμη; Ένας επιστήμονας περιέγραψε την ενέργεια αυτή σαν δύο γιγάντιους, αόρατους ελέφαντες που σπρώχνουν ταυτοχρόνως από τις δύο πλευρές μια πόρτα. Όσο κι αν σπρώχνουν με ίσες δυνάμεις, η πόρτα δεν πρόκειται ν’ ανοίξει ούτε από τη μία πλευρά ούτε από την άλλη. Η άντληση της αιθερικής ενέργειας απαιτεί μια κατάλληλη διαφορά δυναμικού.

Οι θεωρητικοί της νέας Φυσικής πιστεύουν πως ο Αιθέρας δεν υπακούει στους περιβόητους Νόμους της Θερμοδυναμικής, οι οποίοι υποστηρίζουν πως η ενέργεια δεν μπορεί να δημιουργηθεί ούτε και να καταστραφεί, παρά μόνον ν’ αλλάξει μορφή. Γι’ αυτούς η ενέργεια πάντα υπήρχε και πάντα θα υπάρχει. Δεν χρειάζεται να δημιουργηθεί ή να καταστραφεί. Εκείνο που χρειάζεται είναι ένας νέος Αϊνστάιν, που θα ξεπεράσει τους νόμους διατήρησης της ενέργειας και θα δημιουργήσει το θεωρητικό υπόβαθρο πάνω στο οποίο θα στηριχτεί η νέα αιθερική τεχνολογία (Aether Technology). Το πρόβλημα όμως είναι πως οι άνθρωποι αρνούνται να πιστέψουν πως έχουν απεριόριστες δυνατότητες εμπρός τους, αρκεί να εκμεταλλευτούν σωστά τη νοημοσύνη και τα ένστικτα τους. Ο πλανήτης μας ασφυκτιά κάτω από το σημερινό ενεργειακό μοντέλο, που βασίζεται στην καύση των ανθρακούχων ενώσεων. Η Γη δεν μπορεί να περιμένει άλλο. Χρειάζεται επαναστάτες όχι αύριο, αλλά σήμερα. Όχι μόνον λόγια, αλλά και δράση. «Ο θρίαμβος του κακού είναι η απραξία του καλού» (Edmund Burke).Γιώργος Στάμκος