Είναι γνωστό ότι τα ετήσια έσοδα του Κράτους δεν ξεπερνούν τα 51 δισεκ. τα οποία βαίνουν μειούμενα κατά 8%, όπως έδειξαν τα έσοδα του 1ου 3μηνου του 2011. Συγχρόνως, οι τρέχουσες ετήσιες ανάγκες μισθοδοσίας του δημοσίου και των συντάξεων, ανέρχονται σε 22 δισεκ. ευρώ περίπου, ενώ οι ανάγκες αποπληρωμής των τόκων για το σύνολο του ελληνικού χρέους προσεγγίζουν τα 17 δισεκ.! Με βάση τα δεδομένα αυτά, ακόμα και ένας απόφοιτος γυμνασίου αντιλαμβάνεται ότι όταν δύο μόνο συντελεστές κόστους, όπως της μισθοδοσίας και χρεωστικών τόκων φτάσουν να αποτελούν το 80% των συνολικών καθαρών εσόδων, τότε μαθηματικά είσαι τελειωμένος.
Οποιαδήποτε λοιπόν λύση στο πρόβλημα της χώρας με βάση τα αποσπασματικά μέτρα και τις θεωρητικολογίες των πολιτικών, καθηγητών και «ειδικών» οικονομολόγων εγχώριων και διεθνών, θα είναι προσωρινά «μπαλώματα» και δεν θα μας βγάλουν από την εντατική αφού δυστυχώς τα ίδια πάλι θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε σε 2-3 χρόνια από την στιγμή που θα συνεχίζουμε να “μπαίνουμε” μέσα κατά 20-22 δισεκ. τον χρόνο!
Άρα στόχος δεν πρέπει να είναι πως θα περικόψουμε μισθούς, συντάξεις από τα συνήθη «υποζύγια» και ταυτόχρονα θα αυξήσουμε τα έσοδα με την επιβολή κάθε είδους φόρων που θα μηχανευτούμε, για να μειώσουμε κατά 2-3 ποσοστιαίες μονάδες κάθε χρόνο το έλλειμμα, αλλά πως θα πατάξουμε τα προβλήματα που γεννούν το χρέος, άρα και των αυξημένων εξόδων, και ταυτόχρονα θα αναπτύξουμε τις «πηγές» εκείνες που μπορούν να δημιουργήσουν πλούτο ώστε να αυξηθεί ο τζίρος στην αγορά και κατ’ επέκταση τα φορολογητέα έσοδα!
Σε στιγμές κρίσης λοιπόν σαν αυτές που ζούμε, απαιτούνται ριζικές και αποφασιστικές ενέργειες και μέτρα, άμεσα εφαρμόσιμα και ρεαλιστικά, ακόμα κι αν για την υλοποίησή τους θα πρέπει να παρακαμφθεί η συνήθης διαδικασία λήψης αποφάσεων. Μέτρα ικανά να φέρουν ΑΜΕΣΑ αποτελέσματα, ώστε να ΜΗΝ παράγονται πλέον νέα ελλείμματα και παράλληλα θα κόψουν την τάση του οποιουδήποτε Έλληνα για φοροδιαφυγή, εισφοροδιαφυγή και διαφθορά σε κάθε τομέα της δημόσιας ζωής, θα δημιουργηθεί αίσθημα ισονομίας και δικαιοσύνης, θα δώσουν το φιλί της ζωής στην οικονομία και θα αναπτερωθεί το χαμένο ηθικό ενός ολόκληρου λαού που θα συσπειρωθεί σε μία κυβέρνηση που θα έχει το guts να τα υλοποιήσει.
Ένα τέτοιο «πακέτο» μέτρων, χωρίς να αποκλείονται κάποια άλλα ιδίας φιλοσοφίας που θα μπορούσε να προσθέσει κανείς, είναι τα εξής:
1. Μείωση του κόστους του δημοσίου και ευρύτερου δημόσιου τομέα στο μισό, μέσα σε τρία χρόνια (με αρχή από τις ζημιογόνες επιχειρήσεις) με πραγματική μείωση του αριθμού των απασχολουμένων και των δαπανών λειτουργίας του γενικότερα και ταυτόχρονα κατάργηση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων! Όχι στις μετατάξεις σχετικών σε άσχετες θέσεις, άσχετων σε σχετικές θέσεις και απολύσεις μη αρεστών για την πρόσληψη αρεστών! Όχι στην νοοτροπία της ήσσονος προσπάθειας, του ραχατιού και των προκλήσεων σε διαφθορά που προσφέρει η μονιμότητα του δημοσίου.
2. Ουσιαστικός έλεγχος σε βάθος του πόθεν έσχες όλων των πολιτικών και πολιτικού προσωπικού που διετέλεσαν υπουργοί, υφυπουργοί, γενικοί γραμματείς, διοικητές οργανισμών, κλπ. και των συγγενών τους μέχρι 2ο βαθμό, από το 1981 μέχρι σήμερα και άμεση δήμευση του 1/3 οποιασδήποτε κινητής και ακίνητης περιουσίας δεν δικαιολογείται από τα νόμιμα εισοδήματά τους. Εφόσον υπάρξει άμεση επίλυση, το Κράτος να παραιτείται από ποινικές και αστικές αξιώσεις και ο επίορκος πολιτικός να μην έχει το δικαίωμα να διεκδικήσει πάλι πολιτικό αξίωμα ή άλλη θέση στον κρατικό μηχανισμό.
3. Οι λίστες με τα ονόματα και τίς καταθέσεις των Ελλήνων στο εξωτερικό είναι γνωστές και όπως λένε αυτοί που γνωρίζουν πολύ καλύτερα, ξεπερνούν το ελληνικό χρέος! Να γίνει εξονυχιστικός έλεγχος των εταιρειών και του πόθεν έσχες των φυσικών προσώπων σε σχέση με τις αντίστοιχες καταθέσεις και λοιπά περιουσιακά στοιχεία τους και να παρασχεθεί φορολογική αμνηστία έναντι καταβολής του 1/3 οποιασδήποτε κινητής και ακίνητης περιουσίας δεν δικαιολογείται από τα νόμιμα έσοδα και εισοδήματά τους. Άλλως άμεση καταβολή του 20% σε μετρητά και της υποχρέωσης παλιννόστησης τουλάχιστον του 50% των κεφαλαίων αυτών και για μία 10ετία. Σε περίπτωση άρνησης των φοροφυγάδων σε συμβιβασμό και κωλυσιεργία για αποφυγή πληρωμής με διάφορα νομικά τερτίπια, το Κράτος να εγείρει άμεσα αξιώσεις κατά τον ΚΕΔΕ, εξαντλώντας την αυστηρότητά του σε ποινές και προσαυξήσεις, άρση της ατομικής και εταιρικής φορολογικής ενημερότητας για τους υπόχρεους και ταυτόχρονα ασφαλιστικά μέτρα και κατασχέσεις εις χείρας τρίτων στο εσωτερικό και εξωτερικό. Τυχόν φορολογική αμνηστία έναντι εφ’ άπαξ φόρου 5 ή 8% είναι γελοία και γίνεται για τα μάτια του κόσμου αφού οι φοροδιαφεύγοντες όχι μόνο δεν θα έχουν πληρώσει φόρους της τάξης του 30-40% όπως οι υπόλοιποι φορολογούμενοι, αλλά θα έχουν επιβαρύνει κιόλας το κοινωνικό σύνολο από τις επιπτώσεις της φοροδιαφυγής τους. Επιπλέον, οι κύριοι αυτοί όλα αυτά τα χρόνια έχουν βγάλει από τόκους και τις λοιπές επενδυτικές τοποθετήσεις των κεφαλαίων αυτών, πολύ περισσότερα απ’ αυτά που η παρούσα κυβέρνηση τους καλεί με «διακριτικότητα» να καταβάλλουν, ακόμα δε κι αν κατέβαλαν το 1/3 όπως προτείνεται εδώ.
4. To κρατικοδίαιτο σύμπλεγμα των μεγαλοεργολάβων και ομίλων να λειτουργήσει και να επιβιώσει αποκλειστικά με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, όπως όλες οι άλλες επιχειρήσεις στην αγορά. Να καταργηθεί η απαλλαγή του ΦΠΑ πού έχουν ορισμένοι εξ αυτών που δραστηριοποιούνται στους τομείς της ανακύκλωσης και των green business καθώς επίσης και ο καταχρηστικός συντελεστής 6,5% στο ΦΠΑ που απολαμβάνουν οι εκδοτικές τους επιχειρήσεις για τίς φυλλάδες και τα πάσης φύσεως και ύλης περιοδικά τους και να αποδίδουν 13 ή και 23% όπως όλες οι υπόλοιπες επιχειρήσεις.
5. Να δημευτεί και αξιοποιηθεί από το Κράτους το 1/3 της εκκλησιαστικής περιουσίας, του μόνου δήθεν μη κερδοσκοπικού Οργανισμού που παράγει τεράστια έσοδα και ακίνητα, εκμεταλλευόμενος το θρησκευτικό συναίσθημα των Ελλήνων, προσφέροντας ψίχουλα στους φτωχούς!
6. Να περιοριστεί ο αριθμός των μεταναστών σε ποσοστό κάτω του 5% του πληθυσμού με προτεραιότητα στην παραμονή των νομίμως εγκατεστημένων και απασχολουμένων στη χώρα.
7. Να μειωθούν οι συντελεστές ΦΠΑ στο 10 και 20% και να ισχύουν για όλους, χωρίς διακρίσεις και απαλλαγές. Επιπλέον να μειωθούν για μία 5ετία οι φορολογικοί συντελεστές των επιχειρήσεων στο 15-18% και των ασφαλιστικών εισφορών των εργοδοτών κατά 30-35% τουλάχιστον.
8. Άμεση νομοθετική ρύθμιση που να επιβάλλει στις αλυσίδες λιανικής πώλησης (super markets, κλπ.) να εξοφλούν τα τιμολόγια των προμηθευτών τους εντός 60 ημερών, όπως ισχύει σε όλη την Ευρώπη. Είναι αδιανόητο οι εν λόγω επιχειρήσεις να εισπράττουν από το καταναλωτικό κοινό μετρητά και να εξοφλούν τους προμηθευτές τους μετά από 7 και 8 μήνες, παρακρατώντας δισεκατομμύρια ευρώ ρευστότητα από την αγορά για ίδιο όφελος, οδηγώντας σε τραπεζική εξάρτηση όλους τους εγχώριους προμηθευτές τους (πράγμα που δεν κάνουν όταν πρόκειται για συναλλαγές με ξένες πολυεθνικές). Η παρακρατούμενη με αυτό τον τρόπο ρευστότητα από την αγορά, σε βάρος κυρίως των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, ξεπερνάει κατά μέτριους υπολογισμούς το ποσό των 2 δισεκ. ευρώ!
9. Διατήρηση υπό κρατικό έλεγχο των κοινωφελών και ιδιαίτερα των κερδοφόρων επιχειρήσεων (ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΟΠΑΠ, κλπ.). Η οποιαδήποτε εκχώρηση των επιχειρήσεων αυτών σε πολυεθνικά κεφάλαια και καρτέλ, θα επιφέρει δραματικές επιπτώσεις από τις αυξήσεις των τιμολογίων τόσο για τους πολίτες όσο και στην εγχώρια βιομηχανία με ότι αυτό συνεπάγεται για την κοινωνική συνοχή και τον αφανισμό του παραγωγικού ιστού προς όφελος των ανταγωνιστών του εξωτερικού. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι στην απελευθερωμένη αγορά της ενέργειας στην Γερμανία, Ιταλία, Αυστρία, Ολλανδία, Βέλγιο, κλπ. η τιμή της κιλοβατώρας για τους οικιακούς καταναλωτές είναι σχεδόν διπλάσια σε σχέση με την αντίστοιχη της ΔΕΗ και 20-25% περίπου ακριβότερη για την βιομηχανία. Κάτι ανάλογο θα γίνει αν εκχωρηθεί «τεμαχισμένη» η ΔΕΗ, αφού θα είναι εύκολη «λεία» για το καρτέλ στην συνέχεια.
10. Πάταξη του παραεμπορίου και ενεργοποίηση των τελωνειακών και φοροελεγκτικών μηχανισμών για κάθε εισαγόμενο και διακινούμενο εντός της χώρας προϊόν που προέρχεται από τρίτες χώρες. Συνειδητοποιημένο μποϋκοτάζ των εισαγόμενων προϊόντων, ανεξαρτήτου προέλευσης και ανταγωνιστικών στα εγχώρια. Έχω ξαναγράψει ότι μία μείωση των εισαγωγών κατά 20% ετησίως με αντίστοιχη αύξηση των εξαγωγών, είναι ικανή μέσα σε μία 3ετία να αντιστρέψει το αρνητικό εμπορικό ισοζύγιο της χώρας σε θετικό με ότι αυτό συνεπάγεται για την οικονομία μας, την άμεση επανεκκίνηση του εγχώριου παραγωγικού δυναμικού και την δημιουργία πλούτου, την αύξηση του ΑΕΠ και επομένως της φορολογητέας ύλης και των εσόδων του Κράτους, την αύξηση της απασχόλησης και συνεπώς των ασφαλιστικών εσόδων με ταυτόχρονη η μείωση της ανεργίας και της ελάφρυνσης των ασφαλιστικών φορέων και του Κράτους σε επιδόματα ανεργίας και λοιπών κοινωνικών παροχών, κλπ.
Πέραν όμως των παραπάνω μέτρων, η απεμπλοκή από το ΔΝΤ και τις καταστροφικές συνταγές του, το οποίο φυσικά εξυπηρετεί μόνο τους δικούς του σκοπούς και των διεθνών δανειστών μας, θα πρέπει να είναι άμεσος στρατηγικός στόχος. Σημειώνουμε ότι μέχρι σήμερα, η χώρα δανείστηκε από την τρόικα το ποσό των 53 δισεκ. εκ των οποίων η συμμετοχή του ΔΝΤ ήταν μόλις 14,6 δισεκ.
Η αποφασιστική υλοποίηση του προτεινόμενου πακέτου μέτρων και ιδιαίτερα των υπ. αριθ. 2 και 3, μπορεί να φέρει άμεσα στα ταμεία του Κράτους ποσά ικανά για να εξοφλήσουμε και να ξαποστείλουμε το ΔΝΤ, δημιουργώντας παράλληλα σημαντικά διαπραγματευτικά πλεονεκτήματα για ριζική βελτίωση των όρων του μνημονίου σε απ’ ευθείας διαπραγματεύσεις με την ΕΕ και την ΕΚΤ.
Η επαναδιαπραγμάτευση των όρων του μνημονίου θα πρέπει να έχει στόχο την διάρκεια αποπληρωμής του συνολικού χρέους και του επιτοκίου,θα πρέπει να επιδιωχτεί εξόφληση σε τουλάχιστον 30 ετήσιες δόσεις (δεν είναι ασύνηθες το φαινόμενο στις διεθνείς αγορές οι επενδύσεις σε κρατικά ομόλογα να είναι 25, 30 ή ακόμα και 35 χρόνια) και επιτόκιο που δεν θα υπερβαίνει το 2% και στην χειρότερη περίπτωση το 2,5%. Σημειώνουμε ότι σήμερα και με εγγύηση ομόλογα του δημοσίου η ΕΚΤ δανείζει με 1,25% τις ελληνικές τράπεζες για να δανείζουν αυτές με την σειρά τους στο ελληνικό δημόσιο με επιτόκιο άνω του 5%! Δηλαδή συμβαίνει το παράδοξο η ΕΚΤ να στηρίζει την κερδοσκοπία των τραπεζών σε βάρος του δημοσίου και με την εγγύηση του ιδίου του δημοσίου!
Και μόνο μέσα από μια μείωση του επιτοκίου έστω στο 2,5%, οι πληρωτέοι τόκοι από τα 17 δισεκ. θα έπεφταν στα μισά, δηλ. στα 8,5 δισεκ. περίπου και ως εκ τούτου το έλλειμμα θα περιοριζότανε κατά το αντίστοιχο ποσό, δηλ. στα 12 δισεκ. ή στο 5,3% του ΑΕΠ, στο ήμισυ δηλαδή του ελλείμματος του 2010 που ήταν 10,5%!
Σημειώνουμε ότι με την παραπάνω πρόταση οι ετήσιοι δόσεις ΜΑΖΙ με τους τόκους θα διαμορφώνονταν συνολικά στα 16 δισεκ. περίπου, δηλ. λιγότερα κατά 1 δισεκ. από το ποσό που καλούμαστε να πληρώσουμε σήμερα αποκλειστικά και μόνο για τόκους!
Η συνδυασμένη υλοποίηση του δεκαλόγου των μέτρων, της ανάπτυξης που θα δημιουργηθεί σαν αποτέλεσμα αυτών και της επαναδιαπραγμάτευσης των όρων του μνημονίου κατά τα ανωτέρω, είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα δημιουργήσει εντυπωσιακό πρωτογενές πλεόνασμα αντί σταθερά υψηλό έλλειμμα και η εξυπηρέτηση του χρέους, η αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης και της κατάθλιψης του λαού, θα είναι πια ένα άσχημο παρελθόν!
Αν δεν γίνουν τα παραπάνω, οποιαδήποτε επιμήκυνση κατά 4 ή 5 χρόνια και μείωση του επιτοκίου π.χ. κατά μισή ποσοστιαία μονάδα ή ακόμα και 30-40% “κούρεμα”, θα είναι μόνο για πρόσκαιρους πανηγυρισμούς από ανεπαρκείς διαχειριστές και η τρελή χαρά των κερδοσκόπων από τις «επενδύσεις» τους σε CDS, αφού η Ελλάδα δυστυχώς θα κατεβάσει ρολά σε λιγότερο από 2 χρόνια!
