Δύο ενδιαφέροντα φιλμάκια...........
Ρίξτε μια ματιά, όχι να τα καταπιούμε αμάσητα αλλά να τα σκεφτούμε λίγο.
Εχουν σειρά:
Δευτέρα 7 Μαρτίου 2011
Aνακύκλωση συσκευασιών και υπολειμμάτων φυτοφαρμάκων!!
Ειδικοί κάδοι χρώματος κόκκινου με σήμανση έχουν τοποθετηθεί σε επιλεγμένα σημεία στον κάμπο, για την συλλογή των κενών κουτιών και φιαλών. Λίγες ημέρες μετά την εγκατάσταση των κάδων, η ανταπόκριση των αγροτών είναι ενθουσιώδης, γεγονός που επιταχύνει τη λειτουργία του προγράμματος. Το επόμενο διάστημα σχεδιάζεται η εγκατάσταση συστήματος έκπλυσης των γεωργικών μηχανημάτων που χρησιμοποιούνται για τον ψεκασμό.
Αναλυτική ενημέρωση για το πρόβλημα μαζί με οδηγίες για την αντιμετώπισή του, δόθηκαν στους αγρότες το προηγούμενο διάστημα από το Μπενάκειο Φυτοπαθολογικό Ινστιτούτο στα πλαίσια ειδικού προγράμματος. Το συνολικό πρόγραμμα που εφαρμόζεται πιλοτικά, αφορά τη μείωση του νερού, της ενέργειας και των φαρμάκων στις αγροτικές καλλιέργειες.
Ευελπιστούμε η συγκεκριμένη πρωτοβουλία να αποτελέσει ένα παράδειγμα καλής πρακτικής και για άλλες αγροτικές περιοχές, δεδομένου ότι αφενός οδηγεί σε εξοικονόμηση προς όφελος των αγροτών και αφετέρου μπορεί να συμβάλλει αποφασιστικά στην αντιμετώπιση της ρύπανσης των εδαφών και των υπόγειων και επιφανειακών νερών.
Να το δούμε γρήγορα σε όλη την Πιερία
http://www.kipouroi.blogspot.com/
http://www.kipouroi.blogspot.com/
Τα μυστικά πειράματα της CIA, με ψωμί ζυμωμένο με LSD!
της Μαρία Παναγοπούλου,
Ήταν 16 Αυγούστου 1951, όταν στο χωριό Pont-Saint-Esprit, της νοτιοανατολικής Γαλλίας οι κάτοικοι άρχισαν να παρουσιάζουν ομαδικές βασανιστικές παραισθήσεις! Από τη μια στιγμή στην άλλη 250 άνθρωποι άρχισαν να διηγούνται ιστορίες για "τρομαχτικά τέρατα και φλόγες" που τους έκαναν επίθεση μέσα στη νύχτα!
Μόλις την προηγούμενη εβδομάδα ένας αμερικανός δημοσιογράφος, o H P Albarelli Jr., παρουσίασε μία εντελώς διαφορετική εκδοχή για το "καταραμένο ψωμί"! Σύμφωνα με την έρευνά του το ψωμί ήταν πράγματι "δηλητηριασμένο" αλλά όχι από κάποιον μύκητα και σίγουρα όχι "κατα λάθος"!
πηγή:pyles.tv
Η "τρέλα" διαδόθηκε σε χρόνο ρεκόρ!
Ένας 45χρονος αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει ουρλιάζοντας πως δεν άντεχε άλλο "τον πόνο που του προκαλούσαν τα φίδια που κατασπάραζαν την κοιλιά του"! Ένας άλλος, πήδηξε από το μπαλκόνι του δευτέρου ορόφου φωνάζοντας "είμαι αεροπλάνο", ενώ ένα 12χρονο κορίτσι προσπάθησε να στραγγαλίσει τη γιαγιά του! Μια παρέα μαθητών έδειχναν σε όλους με καμάρι "τα κόκκινα λουλούδια που φύτρωναν στο σώμα" τους και την ίδια στιγμή ο δάσκαλός τους ικέτευε τους αστυνομικούς να του "ξαναβάλουν την καρδιά στη θέση της", γιατι είχε πέσει στο πάτωμα!
Συνολικά 5 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους εκείνες τις ημέρες, δεκάδες οδηγήθηκαν σε ψυχιατρικές κλινικές ενώ σε τουλάχιστον 120 άτομα χορηγούνταν για χρόνια ψυχοφάρμακα!
Η διάγνωση: δηλητηρίαση από μύκητα!
Οι γιατροί που κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν την κατάσταση, έκαναν αμέσως τη διάγνωση: δηλητηρίαση από έναν παραισθησιογόνο μύκητα , που υπήρχε μέσα στο αλεύρι της σικάλεως το οποίο χρησιμοποιήθηκε για την παρασκευή ψωμιού.
Το "καταραμένο ψωμί", που άθελά του έφτιαξε ο φούρναρης του χωριού, ήταν ο ένοχος για την συμφορά που είχε χτυπήσει το Pont-Saint-Esprit. Και παρέμεινε "ένοχος", για 50 ολόκληρα χρόνια!
Η CIA πίσω από τις μαζικές παραισθήσεις!
Μόλις την προηγούμενη εβδομάδα ένας αμερικανός δημοσιογράφος, o H P Albarelli Jr., παρουσίασε μία εντελώς διαφορετική εκδοχή για το "καταραμένο ψωμί"! Σύμφωνα με την έρευνά του το ψωμί ήταν πράγματι "δηλητηριασμένο" αλλά όχι από κάποιον μύκητα και σίγουρα όχι "κατα λάθος"! Πίσω από την περίεργη αυτή ιστορία, κρύβεται η CIA κι ενα άκρως απόρρητο πείραμα που έκανε σε συνεργασία με την υπηρεσία του αμερικανικού στρατού, SOD! Όσο για τους επιστήμονες που έκαναν τότε την διάγνωση περί δηλητηρίασης από μύκητα, "εργάζονταν στην ελβετική φαρμακοβιομηχανία η οποία ήταν ο αποκλειστικός προμηθευτής LSD, για τη CIA και τον στρατό των ΗΠΑ", υποστηρίζει ο H P Albarelli Jr.
Μια περίεργη αυτοκτονία, οδήγησε στην αποκάλυψη!
Ο αμερικανός δημοσιογράφος έφερε στο φως στοιχεία που δείχνουν πως με εντολή της CIA, στο ψωμί του τοπικού φούρνου είχε προστεθεί το παραισθησιογόνο ναρκωτικό LSD ως μέρος ενός πειράματος ελέγχου του μυαλού, mind control, στο αποκορύφωμα του Ψυχρού Πολέμου.
Η θεωρία αυτή βασίζεται σε απόρρητα έγγραφα της CIA, που κατάφερε να εξασφαλίσει ο κ. Albarelli , στην προσπάθειά του να ερευνήσει την περίεργη αυτοκτονία του Frank Olson, ενός βιοχημικού που εργαζόταν στην υπηρεσία του Αμερικανικού Στρατού, SOD. Ο επιστήμονας είχε πέσει από το παράθυρο του 13ου ορόφου δύο χρόνια μετά την υπόθεση του "καταραμένου ψωμιού".
Ο έλεγχος του μυαλού ήταν το ζητούμενο!
Ερευνώντας την υπόθεση αυτή, ο αμερικανός δημοσιογράφος ανακάλυψε ένα εμπιστευτικό υπηρεσιακό σημείωμα μεταξύ ενός πράκτορα της CIA και ενός υπαλλήλου της φαρμακοβιομηχανίας, στο οποίο γινόταν αναφορά "στο μυστικό του Pont-Saint-Esprit" αλλά και "τις ομοιότητες που παρουσιάζουν τα συμπτώματα του LSD που χορηγήθηκε με τον μύκητα της σίκαλης"!
Με το στοιχείο αυτό στα χέρια του, ο δημοσιογράφος άρχισε να ψάχνει απαντήσεις μεταξύ των συνεργατών του αυτόχειρα. Και 50 χρόνια μετά, είδε να ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια του το κουβάρι των αποκαλύψεων. Δύο από τους βιοχημικούς που εργάζονταν τότε με τον Frank Olson, είχαν αποκαλύψει στους δικούς τους ανθρώπους ότι επρόκειτο για πείραμα της CIA με χρήση LSD, το οποίο έβαζαν στο αλεύρι που προοριζόταν για τον μοναδικό φούρν�� της περιοχής, στη νοτιοανατολική Γαλλία!
Από τα στοιχεία που έχει συγκεντρώσει μέχρι στιγμής δεν προκύπτει εμπλοκή των γαλλικών μυστικών υπηρεσιών στο "πείραμα ελέγχου του μυαλού". Μάλιστα , σύμφωνα με αμερικανικά δημοσιεύματα, οι γάλλοι διπλωμάτες έχουν ήδη ζητήσει από τη CIA να πάρει θέση για τις αποκαλύψεις του κ. Albarelli.πηγή:pyles.tv
Ψηφίστε για την φορολόγηση των χρηματιστηριακών συναλλαγών
Ψηφίστε στην παρακάτω αίτηση (petition!). Είναι για την φορολόγηση των χρηματιστηριακών
είναι η φορολόγηση της εργασίας και της -καλώς
προτάσεις:
1.Έκδοση ευρωομολόγων
2.Φορολόγηση του άνθρακα
3.Φορολόγηση των χρηματιστηριακών
ευρωπαϊκό επίπεδο, με αποτέλεσμα να εφαρμόζονται πολύ
δραστικές περικοπές και στους εθνικούς προϋπολογισμούς και
στον κοινοτικό προϋπολογισμό. Με άλλα λόγια, δεν υπάρχει
χρήμα», υπογραμμίζει η κ. Ποδηματά αναφερόμενη στο
περιβάλλον.
χρηματιστηριακές συναλλαγές: «Σε συνδυασμό με τις ρυθμίσεις
για την ενίσχυση της εποπτείας της αγοράς, η βασική αξία αυτού
του φόρου, σε αντίθεση με άλλες προτάσεις που κυκλοφορούν
για τη φορολόγηση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, είναι
ότι αφορά στις συναλλαγές και όχι στην τελική εκκαθάριση,
δηλαδή στους ισολογισμούς των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων.
Επειδή ταυτόχρονα είναι ιδιαίτερα χαμηλής κλίμακας (της τάξης
του 0,01% έως 0,05%), αποκτά νόημα και αποφέρει πόρους
στις περιπτώσεις των πιο επιβλαβών συναλλαγών οι οποίες
εκτελούνται στο χρηματοπιστωτικό τομέα. Αυτές είναι γνωστές
μεγάλης ταχύτητας (high frequency trade) ή αλλιώς
καταστάσεις τις οποίες βιώσαμε πρόσφατα στο «πετσί» μας,
αγορά ομολόγων. Είναι ακριβώς αυτές οι συναλλαγές λοιπόν οι
οποίες θα αποθαρρυνθούν και που δεν προσφέρουν καμία
φόρου είναι σε θέση να εξασφαλίσει 200 δις ευρώ στην
(το γκρουπ των 20 πιο ισχυρών οικονομιών στον κόσμο): «Ένα
ευρωπαικές επιλογές και πολιτικές που έχουν να κάνουν με την
που πρέπει να αποκατασταθεί. Εκείνοι οι οποίοι κατά
Περισσότερες πληροφορίες για την κίνηση αυτή, από άρθρο του tvxs:
Τουλάχιστον 200 δις ευρώ υπολογίζεται ότι θα
απέφερε ετησίως η φορολόγηση των
χρηματιστηριακών συναλλαγών στην
ευρωπαϊκή
επικράτεια. Συντάκτρια αντίστοιχης έκθεσης
την
οποία υιοθέτησε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, η
ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ Άννυ
«προφανή αδικία η οποία πρέπει να
αποκατασταθεί», ιδίως εν μέσω της σημερινής
οικονομικής κρίσης.
Η έκθεση με τον τίτλο Καινοτόμα Μέσα
Χρηματοδότησης βασίζεται στη λογική ότι έχουν
εξαντληθεί τα περιθώρια άντλησης νέων πόρων «από τις
παραδοσιακές πηγές χρηματοδότησης, όπως
είναι η φορολόγηση της εργασίας και της -καλώς
εννοούμενης-
διατυπώνονται 3 βασικές
προτάσεις:
1.Έκδοση ευρωομολόγων
2.Φορολόγηση του άνθρακα
3.Φορολόγηση των χρηματιστηριακών
συναλλαγών
«Βρισκόμαστε στο μέσο μιας πολύ βαθιάς κρίσης χρέους σε
ευρωπαϊκό επίπεδο, με αποτέλεσμα να εφαρμόζονται πολύ
δραστικές περικοπές και στους εθνικούς προϋπολογισμούς και
στον κοινοτικό προϋπολογισμό. Με άλλα λόγια, δεν υπάρχει
χρήμα», υπογραμμίζει η κ. Ποδηματά αναφερόμενη στο
σημερινό
περιβάλλον.
Σε αυτό το πλαίσιο, αναλύει την ιδέα της φορολόγησης στις
χρηματιστηριακές συναλλαγές: «Σε συνδυασμό με τις ρυθμίσεις
για την ενίσχυση της εποπτείας της αγοράς, η βασική αξία αυτού
του φόρου, σε αντίθεση με άλλες προτάσεις που κυκλοφορούν
για τη φορολόγηση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, είναι
ότι αφορά στις συναλλαγές και όχι στην τελική εκκαθάριση,
δηλαδή στους ισολογισμούς των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων.
Επειδή ταυτόχρονα είναι ιδιαίτερα χαμηλής κλίμακας (της τάξης
του 0,01% έως 0,05%), αποκτά νόημα και αποφέρει πόρους
στις περιπτώσεις των πιο επιβλαβών συναλλαγών οι οποίες
εκτελούνται στο χρηματοπιστωτικό τομέα. Αυτές είναι γνωστές
ως
μεγάλης ταχύτητας (high frequency trade) ή αλλιώς
«σορτάρισμα»,
καταστάσεις τις οποίες βιώσαμε πρόσφατα στο «πετσί» μας,
στην
αγορά ομολόγων. Είναι ακριβώς αυτές οι συναλλαγές λοιπόν οι
οποίες θα αποθαρρυνθούν και που δεν προσφέρουν καμία
προστιθέμενη αξία στην ελληνική οικονομία. Αποτελούν καθαρά
κερδοσκοπικές τακτικές, εξασφαλίζοντας δυσθεώρητα κέρδη για
εκείνους που τις προωθούν, και επιφέρουν ζημιά καθώς
προκαλούν αστάθεια στις τιμές των αγορών. Μετά την επιβολή
του φόρου,κάποιος ο οποίος έχει συνηθίσει στις συναλλαγές
ανά
δευτερόλεπτο με στόχο το γρήγορο και εύκολο κέρδος θα το
σκεφτεί καλύτερα, καθώς το μέτρο θα αφορά στη συχνότητα της
πράξης και όχι στην τελική εκκαθάριση».
Σύμφωνα με την ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ, η εφαρμογή του
φόρου είναι σε θέση να εξασφαλίσει 200 δις ευρώ στην
ευρωπαϊκή επικράτεια και 650 δις ευρώ εφόσον συμφωνηθεί σε
επίπεδο G20
(το γκρουπ των 20 πιο ισχυρών οικονομιών στον κόσμο): «Ένα
μέρος από τα έσοδα που θα επιφέρει αυτός ο φόρος, σε αυτή τη
συγκυρία των περικοπών και της λιτότητας, θα πρέπει να
χρησιμοποιηθεί από τα κράτη μέλη για να καλύψει ελλείμματα
των εθνικών προϋπολογισμών τα οποία σήμερα καλύπτονται
απολύτως από το βάρος που σηκώνουν στις πλάτες τους οι
εργαζόμενοι. Ένα άλλο μέρος θα πρέπει να χρηματοδοτήσει
κεντρικές
ευρωπαικές επιλογές και πολιτικές που έχουν να κάνουν με την
ανάπτυξη. Έχει διατυπωθεί και η πρόταση να χρησιμοποιηθούν
για να χρηματοδοτηθεί ο ευρωπαϊκός μηχανισμός οικονομικής
στήριξης, μέσω του οποίου παρέχεται σήμερα οικονομική
βοήθεια στην Ελλάδα και την Ιρλανδία. Άλλη ιδέα είναι η
συμπληρωματική χρηματοδότηση κεντρικών επιλογών σε
παγκόσμια κλίμακα, όπως είναι η καταπολέμηση της κλιματικής
αλλαγής».
Η ίδια άλλωστε εγείρει και ηθικό ζήτημα σε σχέση με την
πρόταση, με την έννοια πως «υπάρχουν ασφαλώς οι
επιμέρους ευθύνες σε εθνικό επίπεδο, αλλά η κρίση αυτή
ξεκίνησε από το χρηματοπιστωτικό σύστημα, από την
κατάρρευση της Lehman Brothers. O
χρηματοπιστωτικός
τομέας, έχει μία πολύ σοβαρή ευθύνη γι’ αυτή την κρίση,
ωστόσο, υποφορολογείται, για να μην πω ότι δεν
φορολογείται καθόλου. Εξαιρείται, σε αντίθεση με
οποιονδήποτε άλλο τομέα σε ευρωπαϊκό επίπεδο, από
το Φόρο Προστιθέμενης Αξίας. Εδώ έχουμε μία
προφανή
αδικία
που πρέπει να αποκατασταθεί. Εκείνοι οι οποίοι κατά
βάση ευθύνονται για την κρίση μεταθέτουν το κόστος της
κρίσης στους φορολογούμενους και εξαιρούνται γενικώς
από τη φορολόγηση».
Παράλληλα, η κ. Ποδηματά εισηγείται τη θέσπιση
ευρωομολόγου «για το μέρος του χρέους που είναι κοινά
αποδεκτό (καθώς διατυπώνεται η άποψη πως δεν
μπορεί οι συνεπείς να δανείζονται στο ύψος του
επιτοκίου με το οποίο δανείζονται οι ασυνεπείς) με βάση
τους δείκτες του Μάαστριχτ και του Συμφώνου
Σταθερότητας και Ανάπτυξης (χρέος στο 60% του
ΑΕΠ). Γι’ αυτό το επίπεδο του χρέους θα πρέπει να
εκδώσουμε ευρωομόλογο, διασφαλίζοντας ότι γι’ αυτό
το κοινώς αποδεκτό όριο έχουμε όλοι τη δυνατότητα να
δανειζόμαστε με τα ίδια επιτόκια».
Η έκθεση υιοθετήτηθηκε με μεγάλη πλειοψηφία από το
Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Για μία ψήφο απορρίφθηκε η
πρόταση να προχωρήσει η ΕΕ στην υλοποίηση των
συγκεκριμένων μέτρων ανεξάρτητα από το αν θα
επιτευχθεί συμφωνία σε επίπεδο G20.
Η πλατφόρμα EFFR (Europeans for Financial Reform)
εγκαινίασε πρόσφατα ιστοσελίδα υπέρ του φόρου
χρηματιστηριακών συναλλαγών, καλώντας τους
Ευρωπαίους πολίτες να υπογράψουν αίτηση η οποία
επιτρέπει απευθείας την αποστολή email σε
ευρωβουλευτές της επικράτειας στην οποία
ανήκουν για τη στήριξη της
έκθεσης: financialtransactiont
Τέχνη του δρόμου
Καταπληκτικές τρισδιάστατες ζωγραφιές στο δρόμο. Αν κανείς τις παρατηρήσει από τη σωστή οπτική γωνία είναι ιδιαίτερα ρεαλιστικές, τόσο που ανυποψίαστοι περαστικοί αιφνιδιάζονται. Συνδυάζοντας την τέχνη με τη φυσική και την ανθράπινη αντίληψη, έχουμε πραγματικά εκπληκτικό αποτέλεσμα.
πηγή: perierga
πηγή: perierga
Φτιάξτε μόνοι σας τη λαγάνα σας
Έχετε δοκιμάσει να φτιάξετε τη δική σας λαγάνα για το σημερινό σαρακοστιανό τραπέζι; Αυτή είναι μία συνταγή που έστειλε αναγνώστρια στο newsbeast.gr
Υλικά
# 20 γρ. μαγιά νωπή ή 2 κουταλάκια μαγιά στερεή
# 1/2 κούπα νερό ζεστό (40 βαθμών Κελσίου)
# 1 κιλό αλεύρι χωριάτικο ή μαλακό
# 1 κουταλιά αλάτι
# 2 κουταλιές βούτυρο λιωμένο
# 2 κουταλιές ζάχαρη
# λίγο σουσάμι
Χρόνος προετοιμασίας: 12 ώρες
Χρόνος ψησίματος: 20'
Εκτέλεση
Διαλύστε τη μαγιά στο ζεστό νερό, ρίξτε λίγο από το αλεύρι, να γίνει πηχτός χυλός, σκεπάστε τον με πλαστική μεμβράνη κι αφήστε τον σε ζεστό μέρος 12 ώρες. Κοσκινίστε σε λεκανίτσα το αλεύρι με το αλάτι και κάντε στο κέντρο ένα λάκκο. Ρίξτε μέσα τη ζάχαρη, το λάδι, τη μαγιά και 2 κούπες χλιαρό νερό. Ζυμώστε, παίρνοντας το αλεύρι από τριγύρω, ώσπου να επιτύχετε μια ζύμη μάλλον μαλακιά, ελαστική και εύπλαστη. Χωρίστε τη σε 6 μπάλες. Σκεπάστε κι αφήστε τις να διπλασιασθούν σε όγκο. Πατήστε κάθε μπάλα με τον πλάστη, επάνω σε αλευρωμένη επιφάνεια και πλάστε 6 χοντρές πίτες με διάμετρο 16-18 εκ. Βάλτε τις σε μεγάλες λαμαρίνες 3 μαζί ή σε μικρότερα ταψιά δύο-δύο. Σκεπάστε τις κι αφήστε τις να φουσκώσουν, ώσπου να διπλασιασθούν σε όγκο. Πατήστε τις με τα δύο δάκτυλα σε διάφορα σημεία, κάνοντας βαθιές δακτυλιές σε όλη την επιφάνεια. Αλείψτε τις με λίγο νερό και πασπαλίστε τις με σουσάμι. Ψήστε τις λαγάνες στους 200 βαθμούς Κελσίου, 15'-20'. Οι λαγάνες στεγνώνουν πολύ γρήγορα. Είναι προτιμότερο να καταναλωθούν την ίδια μέρα. Αλλιώς, φυλάξτε τις στην κατάψυξη, κλεισμένες ερμητικά σε πλαστική σακούλα. Διατηρούνται 3 μήνες.
Υλικά
# 20 γρ. μαγιά νωπή ή 2 κουταλάκια μαγιά στερεή
# 1/2 κούπα νερό ζεστό (40 βαθμών Κελσίου)
# 1 κιλό αλεύρι χωριάτικο ή μαλακό
# 1 κουταλιά αλάτι
# 2 κουταλιές βούτυρο λιωμένο
# 2 κουταλιές ζάχαρη
# λίγο σουσάμι
Χρόνος προετοιμασίας: 12 ώρες
Χρόνος ψησίματος: 20'
Εκτέλεση
Διαλύστε τη μαγιά στο ζεστό νερό, ρίξτε λίγο από το αλεύρι, να γίνει πηχτός χυλός, σκεπάστε τον με πλαστική μεμβράνη κι αφήστε τον σε ζεστό μέρος 12 ώρες. Κοσκινίστε σε λεκανίτσα το αλεύρι με το αλάτι και κάντε στο κέντρο ένα λάκκο. Ρίξτε μέσα τη ζάχαρη, το λάδι, τη μαγιά και 2 κούπες χλιαρό νερό. Ζυμώστε, παίρνοντας το αλεύρι από τριγύρω, ώσπου να επιτύχετε μια ζύμη μάλλον μαλακιά, ελαστική και εύπλαστη. Χωρίστε τη σε 6 μπάλες. Σκεπάστε κι αφήστε τις να διπλασιασθούν σε όγκο. Πατήστε κάθε μπάλα με τον πλάστη, επάνω σε αλευρωμένη επιφάνεια και πλάστε 6 χοντρές πίτες με διάμετρο 16-18 εκ. Βάλτε τις σε μεγάλες λαμαρίνες 3 μαζί ή σε μικρότερα ταψιά δύο-δύο. Σκεπάστε τις κι αφήστε τις να φουσκώσουν, ώσπου να διπλασιασθούν σε όγκο. Πατήστε τις με τα δύο δάκτυλα σε διάφορα σημεία, κάνοντας βαθιές δακτυλιές σε όλη την επιφάνεια. Αλείψτε τις με λίγο νερό και πασπαλίστε τις με σουσάμι. Ψήστε τις λαγάνες στους 200 βαθμούς Κελσίου, 15'-20'. Οι λαγάνες στεγνώνουν πολύ γρήγορα. Είναι προτιμότερο να καταναλωθούν την ίδια μέρα. Αλλιώς, φυλάξτε τις στην κατάψυξη, κλεισμένες ερμητικά σε πλαστική σακούλα. Διατηρούνται 3 μήνες.
πηγή:newsbeast.gr
Η Κυρά Σαρακοστή
Η γιαγιά ζωγραφίζει σε χαρτί την Κυρά Σαρακοστή
που είχε τα βλέφαρά της χαμηλωμένα,
το στόμα της υπομονετικά κλειστό
και τα χέρια της σταυρωμένα σε στάση προσευχής.
Τα πόδια της είναι επτά
που αντιστοιχούν σε κάθε μια από τις εβδομάδες
της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
...
Η γιαγιά κρεμάει αυτή την ζωγραφιά της
κάτω από το εικονοστάσι της.
Κάθε Σαββάτο ένα, ένα τα εγγόνα διαδοχικά
κόβουν από ένα πόδι ως ότου μείνει το τελευταίο πόδι
της Μεγάλης Εβδομάδας.
Εκείνο, αφού το τυλίξει σε μικρό μπαλάκι,
το βάζει μέσα στο Ψωμί της Ανάστασης και,
όταν ο πατέρας κόψει και μοιράσει τις φέτες
σε όλα τα μέλη του Πασχαλινού τραπεζιού,
ο πιο χαρούμενος είναι εκείνος που θα βρει
στη φέτα του ψωμιού του το τελευταίο πόδι
της Κυράς Σαρακοστής.
πηγή:pamesanallote.pblogs.gr
Κυριακή 6 Μαρτίου 2011
Η μεγαλύτερη αποκριάτικη μάσκα
Η τεράστια μάσκα, που συναρμολογήθηκε στο Κλειστό Φίλιππος Αμοιρίδης, τελικά δεν κατέστη δυνατό να κρεμαστεί από την οροφή του γηπέδου. Πιστοποιήθηκε από την υπεύθυνη του οργανισμού Guinness Book of records Βιτόριο Χάμινγκς, η οποία και ανακοίνωσε τελικά ενώπιον του κοινού στο γήπεδο ότι η μάσκα μπαίνει στο βιβλίο Guinness.
πηγή: xanthipress.gr
Καρναβάλι στη Βενετία
Το καρναβάλι της Βενετίας είναι ένα από το πιο παλιά και γνωστά στον κόσμο. Έχει τη δική του αίγλη και ένα κοσμοπολίτικο αέρα. Ξέφρενα πάρτι, θεατρικά και μουσικά δρώμενα, αισθησιακοί χοροί διοργανώνονται στα περίφημα παλάτια της Πόλης των Δόγηδων. Οι παραδοσιακές μάσκες της Βενετίας και οι στολές εποχής κυριαρχούν και μας μεταφέρουν σε άλλα χρόνια.
πηγή:perierga
Αν ζούσε ο Τσε.
Ο Χορστ Μάλερ αυτό το επιφανές μέλος της «Φράξιας Κόκκινος Στρατός» - RAF θεωρούσε την εργατική τάξη της Δυτικής Γερμανίας τελείως παθητική και διεφθαρμένη και ως εκ τούτου ήταν αδύνατο να απελευθερωθεί από μόνη της. Οι εργάτες ήταν κατατρομαγμένα γουρούνια, μαζί με το σύνολο της Αριστεράς. Και μαζί με τους συντρόφους του, πίστεψαν πως με κάποιες δολοφονίες και κάποιους δυναμίτες θα την απελευθέρωναν. Αντίστοιχες αντιλήψεις και δράσεις υπήρχαν και σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Το ενδιαφέρον με τον Μάλερ ήταν πως μόλις βγήκε από τη φυλακή άλλαξε το μπολσεβίκικο κοστούμι του και φόρεσε το ναζιστικό. Σήμερα είναι ηγετικό στέλεχος των Νεοναζί. ...
Άλλαξε ο Μάλερ πολιτικές αντιλήψεις, όπως τον κατηγόρησαν, ή απλά παρέμεινε συνεπής στις απόψεις του και ήταν πάντα ναζί; Κατά την άποψή μου, μια ναζιστική ή φασιστική αντίληψη δεν είναι απαραίτητο να έχει την αντίστοιχη ιδεολογική αναφορά. Μπορεί να εκφράζεται μέσα από ένα θρησκευτικό κίνημα. Ακόμα μπορεί να εκφραστεί και από το οποιοδήποτε πολιτικό κίνημα, δεξιό, κεντρώο, αριστερό, αλλά ακόμα και αναρχικό. Σ΄ αυτή την αντίληψη υπάρχουν μερικά σταθερά χαρακτηριστικά:
-Οι μάζες βρίσκονται σε λήθαργο και παρακμή και από μόνες τους δεν μπορούν να κάνουν τίποτε. Είναι πρόβατα και χρειάζονται ένα τσοπάνη (χριστιανική προσέγγιση, ποίμνιο και ποιμένας). Έχουν ανάγκη από έναν μεσσία-αρχηγό που θα τους οδηγήσει στην απελευθέρωση τους, αφού πρώτα υποταγούν τυφλά στον αρχηγό (Χίτλερ, Μουσολίνι, και από την άλλη πλευρά του καθρέπτη, Στάλιν, Μάο και όχι μόνο). Το ρόλο του Μεσσία μπορούν να παίξουν και οι λεγόμενες πρωτοποριακές ομάδες, που θεωρούν τον εαυτό τους εκπρόσωπο του λαού, άσχετα αν δεν έχουν καμιά σχέση μαζί του. Το μόνο που έχουν να κάνουν οι «κατώτεροι» είναι ή να ακολουθήσουν τυφλά τους αρχηγούς ή να θεωρηθούν εχθροί, στο σημείο που δεν υποτάσσονται στην ανώτερη αλήθεια. Άνθρωποι είναι μόνο όσοι είναι δικοί μας. Οι υπόλοιποι βαπτίζονται εχθροί. Και η βία, από εργαλείο, γίνεται αξία και δημιουργεί τον σίριαλ κίλερ, είτε με πολιτική αναφορά, είτε όχι.
-Υπάρχει πάντα μία αναφορά που δεν μπαίνει ποτέ σε αμφισβήτηση. Και αυτή μπορεί να είναι θρησκευτική-μεταφυσική, μπορεί να είναι εθνική ιδέα, μπορεί να είναι φυλετική και ακόμα μπορεί να είναι επαναστατική-φαντασιακή. Ένα είδος θεατρικού έργου, που για να παιχτεί, απαιτεί ανθρώπινες ζωές.
Αν ζούσε σήμερα ο Τσε δεν θα έκανε κανένα αντάρτικο. Θα είχε καταλάβει πως τα ένοπλα κινήματα είναι αδιέξοδα. Δηλαδή, αυτό που κατάλαβαν όλα τα ένοπλα κινήματα στη Λατινική Αμερική, που δεν είχαν καμιά σχέση με τις καρικατούρες των ένοπλων κινημάτων στην Ευρώπη. Οι Σαντινίστας, που πήραν την εξουσία με τα όπλα το 1979, κατάλαβαν στη συνέχεια πως δεν μπορούσαν να την κρατήσουν με τα όπλα. Και το 1990 κάνουν εκλογές τι οποίες και χάνουν και αποχωρούν από την εξουσία. Ο υποδιοικητής Μάρκος των Ζαπατίστας στο Μεξικό ποτέ δε δήλωσε πως πρέπει να πάρουν την εξουσία με τα όπλα, αλλά πως πρέπει να παλέψουν σε ένα πολιτικό πλαίσιο που θα δημιουργούσε μια αυθεντική δημοκρατία στο Μεξικό που θα χωρούσε και τα δικαιώματα των ιθαγενών λαών του.Το μόνο ένοπλο κίνημα που έχει απομείνει στη Λατινική Αμερική είναι το παραδοσιακό αντάρτικο του FARC που δεν έχει πραγματικό πρόγραμμα εξουσίας. Αυτοσυντηρείται συχνά με συμμαχίες με τις μαφίες των ναρκωτικών, δημιουργώντας έτσι ένα ανταρτοληστρικό κίνημα που δεν έχει σχέση με τη πολιτική αλλά με την επιβίωση.
Να θυμίσουμε λίγο την εποχή που γεννήθηκαν οι «ένοπλες επαναστατικές ομάδες» στην Ευρώπη: Αντάρτικα στον τρίτο κόσμο. Πολιτιστική επανάσταση στην Κίνα. Βιετνάμ και Καμπότζη που προχωρούσαν νικηφόρα με τη δύναμη των όπλων. Κι ανοίγει μια μεγάλη συζήτηση: Ξαναπαίρνουμε τα όπλα στον αναπτυγμένο κόσμο και γινόμαστε η ένοπλη πρωτοπορία ή εντασσόμαστε στο μαζικό κίνημα και δίνουμε όλη μας την ενέργεια σε αυτή τη δύναμη; Κάποιοι επέλεξαν την ένοπλη βία σαν υποδειγματική πράξη. Και έτσι είχαμε τη Φράξια Κόκκινος Στρατός στη Δυτική Γερμανία, την Άμεση Δράση στη Γαλλία, τις Ερυθρές Ταξιαρχίες στην Ιταλία και στην Ελλάδα την 17 Νοέμβρη. Εκτός από την Ιταλία, όπου οι Ερυθρές Ταξιαρχίες και η Αυτονομία του Νέγκρι είχαν χιλιάδες μέλη και υποστηρικτές, όλες οι υπόλοιπες ομάδες της ένοπλης υποδειγματικής δράσης ήταν ολιγάριθμες.
Η τακτική που επιλέχτηκε ήταν οι δολοφονίες και η νιτρογλυκερίνη που αναβίωσαν τις χειρότερες στιγμές του αναρχικού κινήματος στο τέλος του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ου. Ο αναρχισμός, από κίνημα ισότητας και δικαιοσύνης, ταυτίζεται με δολοφονικές ενέργειες, από τους πολέμιους του, και μέχρι σήμερα δεν έχει μπορέσει να ξεφύγει από αυτή τη ρετσινιά. Σε αυτό δεν είναι άμοιροι ευθυνών και οι ίδιοι οι αναρχικοί. Δομικά αυτά τα κινήματα δεν ήταν διαφορετικά από τα ένοπλα ακροδεξιά κινήματα των ΗΠΑ και ιδιαίτερα με την Κουν Κουξ Κλαν που χρησιμοποίησε τις ίδιες μεθόδους. Αυτό που άλλαζε ήταν ο στόχος. Στη περίπτωση της Ακροδεξιάς των ΗΠΑ στόχος ήταν οι μαύροι. Στη περίπτωση των ένοπλων επαναστατικών ομάδων ήταν στελέχη του κατεστημένου, άσχετα αν ήταν ένοχοι ή αθώοι. Και εδώ επικράτησε η φασιστική αντίληψη της συλλογικής ευθύνης. Ξεπέρασαν έτσι και τους ίδιους τους νόμους του κάθε ολοκληρωτικού κράτους. Εκεί κάποια δίκη ή κάποιο στρατοδικείο στηνόταν, έστω και για τα μάτια. Σ΄ αυτές τις ομάδες δεν χρειαζόταν τίποτα. Αποφάσιζαν ποιος ήταν ο εχθρός και τον εκτελούσαν, ξεπερνώντας και την ίδια τη μαφία στην οποία ποτέ δεν ίσχυσε η συλλογική ευθύνη. Το θύμα πάντοτε ήταν συγκεκριμένο. Στους «δικούς μας επαναστάτες» ισχύει η συλλογική ευθύνη. Και κατά τα πρότυπα των Ναζί δημιουργούν «Καλάβρυτα» στο μέτρο του δυνατού. Και εφαρμόζουν την αρχή του «συλλογικού υποσυνείδητου» που σημαίνει πως όλοι είναι ένοχοι.
Η υπόθεση της επανάστασης είναι να γυρίσει η δύναμη εκεί που ανήκει. Κι αυτό αποτελεί το μεγάλο διακύβευμα, όταν οι πολλοί πιστεύουν ότι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα. Και ιδού λοιπόν πεδίο δόξης λαμπρό για τους επαναστάτες. Αγώνας για να γυρίσει η δύναμη εκεί που ανήκει. Γι αυτό χρειάζονται πολλές παρεμβάσεις, σε πολλά επίπεδα, τόσο στο ατομικό, όσο και στο κοινωνικό. Για μένα, αυτός που θέλει ένα κουβά νερό για να πλύνει τα δόντια του, δεν μπορεί να είναι επαναστάτης, ακόμα και αν διδάσκει οικολογία σε πανεπιστήμιο. Χωρίς προσωπική ηθική, είμαστε όλοι εν δυνάμει εξουσιαστές και γραφειοκράτες, όσο κι αν διακηρύσσουμε το αντίθετο.
Τελικά για ποιόν παράδεισο αγωνιζόμαστε; Για ποια ουτοπία; Για τίποτα από όλα αυτά. Κανείς δεν ήρθε από τον παράδεισο για να μας πει πως είναι. Και οι ουτοπίες που πήγαν να χτιστούν γίναν δυστοπίες. Δεν μπορούμε να φανταστούμε καμία μελλοντική κοινωνία, αν δεν αρχίζουμε να τη χτίζουμε από τώρα μέσα σ΄ αυτή τη κοινωνία. Μπορούμε να δούμε μερικά χαρακτηριστικά : ισότητα, δικαιοσύνη, η παραγωγή του πλούτου να πηγαίνει στη κοινωνία κι όχι στους κερδοσκόπους. Μαζί με πολλά άλλα χαρακτηριστικά, που έχουν διατυπωθεί ανά τους αιώνες από τους μεγάλους στοχαστές που είχαν στόχο τον άνθρωπο και την ευτυχία του.
Προς το παρόν παλεύουμε για ανθρώπινα δικαιώματα στη κόλαση. Κι αυτό δεν είναι εύκολη δουλειά.
-Οι μάζες βρίσκονται σε λήθαργο και παρακμή και από μόνες τους δεν μπορούν να κάνουν τίποτε. Είναι πρόβατα και χρειάζονται ένα τσοπάνη (χριστιανική προσέγγιση, ποίμνιο και ποιμένας). Έχουν ανάγκη από έναν μεσσία-αρχηγό που θα τους οδηγήσει στην απελευθέρωση τους, αφού πρώτα υποταγούν τυφλά στον αρχηγό (Χίτλερ, Μουσολίνι, και από την άλλη πλευρά του καθρέπτη, Στάλιν, Μάο και όχι μόνο). Το ρόλο του Μεσσία μπορούν να παίξουν και οι λεγόμενες πρωτοποριακές ομάδες, που θεωρούν τον εαυτό τους εκπρόσωπο του λαού, άσχετα αν δεν έχουν καμιά σχέση μαζί του. Το μόνο που έχουν να κάνουν οι «κατώτεροι» είναι ή να ακολουθήσουν τυφλά τους αρχηγούς ή να θεωρηθούν εχθροί, στο σημείο που δεν υποτάσσονται στην ανώτερη αλήθεια. Άνθρωποι είναι μόνο όσοι είναι δικοί μας. Οι υπόλοιποι βαπτίζονται εχθροί. Και η βία, από εργαλείο, γίνεται αξία και δημιουργεί τον σίριαλ κίλερ, είτε με πολιτική αναφορά, είτε όχι.
-Υπάρχει πάντα μία αναφορά που δεν μπαίνει ποτέ σε αμφισβήτηση. Και αυτή μπορεί να είναι θρησκευτική-μεταφυσική, μπορεί να είναι εθνική ιδέα, μπορεί να είναι φυλετική και ακόμα μπορεί να είναι επαναστατική-φαντασιακή. Ένα είδος θεατρικού έργου, που για να παιχτεί, απαιτεί ανθρώπινες ζωές.
Αν ζούσε σήμερα ο Τσε δεν θα έκανε κανένα αντάρτικο. Θα είχε καταλάβει πως τα ένοπλα κινήματα είναι αδιέξοδα. Δηλαδή, αυτό που κατάλαβαν όλα τα ένοπλα κινήματα στη Λατινική Αμερική, που δεν είχαν καμιά σχέση με τις καρικατούρες των ένοπλων κινημάτων στην Ευρώπη. Οι Σαντινίστας, που πήραν την εξουσία με τα όπλα το 1979, κατάλαβαν στη συνέχεια πως δεν μπορούσαν να την κρατήσουν με τα όπλα. Και το 1990 κάνουν εκλογές τι οποίες και χάνουν και αποχωρούν από την εξουσία. Ο υποδιοικητής Μάρκος των Ζαπατίστας στο Μεξικό ποτέ δε δήλωσε πως πρέπει να πάρουν την εξουσία με τα όπλα, αλλά πως πρέπει να παλέψουν σε ένα πολιτικό πλαίσιο που θα δημιουργούσε μια αυθεντική δημοκρατία στο Μεξικό που θα χωρούσε και τα δικαιώματα των ιθαγενών λαών του.Το μόνο ένοπλο κίνημα που έχει απομείνει στη Λατινική Αμερική είναι το παραδοσιακό αντάρτικο του FARC που δεν έχει πραγματικό πρόγραμμα εξουσίας. Αυτοσυντηρείται συχνά με συμμαχίες με τις μαφίες των ναρκωτικών, δημιουργώντας έτσι ένα ανταρτοληστρικό κίνημα που δεν έχει σχέση με τη πολιτική αλλά με την επιβίωση.
Να θυμίσουμε λίγο την εποχή που γεννήθηκαν οι «ένοπλες επαναστατικές ομάδες» στην Ευρώπη: Αντάρτικα στον τρίτο κόσμο. Πολιτιστική επανάσταση στην Κίνα. Βιετνάμ και Καμπότζη που προχωρούσαν νικηφόρα με τη δύναμη των όπλων. Κι ανοίγει μια μεγάλη συζήτηση: Ξαναπαίρνουμε τα όπλα στον αναπτυγμένο κόσμο και γινόμαστε η ένοπλη πρωτοπορία ή εντασσόμαστε στο μαζικό κίνημα και δίνουμε όλη μας την ενέργεια σε αυτή τη δύναμη; Κάποιοι επέλεξαν την ένοπλη βία σαν υποδειγματική πράξη. Και έτσι είχαμε τη Φράξια Κόκκινος Στρατός στη Δυτική Γερμανία, την Άμεση Δράση στη Γαλλία, τις Ερυθρές Ταξιαρχίες στην Ιταλία και στην Ελλάδα την 17 Νοέμβρη. Εκτός από την Ιταλία, όπου οι Ερυθρές Ταξιαρχίες και η Αυτονομία του Νέγκρι είχαν χιλιάδες μέλη και υποστηρικτές, όλες οι υπόλοιπες ομάδες της ένοπλης υποδειγματικής δράσης ήταν ολιγάριθμες.
Η τακτική που επιλέχτηκε ήταν οι δολοφονίες και η νιτρογλυκερίνη που αναβίωσαν τις χειρότερες στιγμές του αναρχικού κινήματος στο τέλος του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ου. Ο αναρχισμός, από κίνημα ισότητας και δικαιοσύνης, ταυτίζεται με δολοφονικές ενέργειες, από τους πολέμιους του, και μέχρι σήμερα δεν έχει μπορέσει να ξεφύγει από αυτή τη ρετσινιά. Σε αυτό δεν είναι άμοιροι ευθυνών και οι ίδιοι οι αναρχικοί. Δομικά αυτά τα κινήματα δεν ήταν διαφορετικά από τα ένοπλα ακροδεξιά κινήματα των ΗΠΑ και ιδιαίτερα με την Κουν Κουξ Κλαν που χρησιμοποίησε τις ίδιες μεθόδους. Αυτό που άλλαζε ήταν ο στόχος. Στη περίπτωση της Ακροδεξιάς των ΗΠΑ στόχος ήταν οι μαύροι. Στη περίπτωση των ένοπλων επαναστατικών ομάδων ήταν στελέχη του κατεστημένου, άσχετα αν ήταν ένοχοι ή αθώοι. Και εδώ επικράτησε η φασιστική αντίληψη της συλλογικής ευθύνης. Ξεπέρασαν έτσι και τους ίδιους τους νόμους του κάθε ολοκληρωτικού κράτους. Εκεί κάποια δίκη ή κάποιο στρατοδικείο στηνόταν, έστω και για τα μάτια. Σ΄ αυτές τις ομάδες δεν χρειαζόταν τίποτα. Αποφάσιζαν ποιος ήταν ο εχθρός και τον εκτελούσαν, ξεπερνώντας και την ίδια τη μαφία στην οποία ποτέ δεν ίσχυσε η συλλογική ευθύνη. Το θύμα πάντοτε ήταν συγκεκριμένο. Στους «δικούς μας επαναστάτες» ισχύει η συλλογική ευθύνη. Και κατά τα πρότυπα των Ναζί δημιουργούν «Καλάβρυτα» στο μέτρο του δυνατού. Και εφαρμόζουν την αρχή του «συλλογικού υποσυνείδητου» που σημαίνει πως όλοι είναι ένοχοι.
Η υπόθεση της επανάστασης είναι να γυρίσει η δύναμη εκεί που ανήκει. Κι αυτό αποτελεί το μεγάλο διακύβευμα, όταν οι πολλοί πιστεύουν ότι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα. Και ιδού λοιπόν πεδίο δόξης λαμπρό για τους επαναστάτες. Αγώνας για να γυρίσει η δύναμη εκεί που ανήκει. Γι αυτό χρειάζονται πολλές παρεμβάσεις, σε πολλά επίπεδα, τόσο στο ατομικό, όσο και στο κοινωνικό. Για μένα, αυτός που θέλει ένα κουβά νερό για να πλύνει τα δόντια του, δεν μπορεί να είναι επαναστάτης, ακόμα και αν διδάσκει οικολογία σε πανεπιστήμιο. Χωρίς προσωπική ηθική, είμαστε όλοι εν δυνάμει εξουσιαστές και γραφειοκράτες, όσο κι αν διακηρύσσουμε το αντίθετο.
Τελικά για ποιόν παράδεισο αγωνιζόμαστε; Για ποια ουτοπία; Για τίποτα από όλα αυτά. Κανείς δεν ήρθε από τον παράδεισο για να μας πει πως είναι. Και οι ουτοπίες που πήγαν να χτιστούν γίναν δυστοπίες. Δεν μπορούμε να φανταστούμε καμία μελλοντική κοινωνία, αν δεν αρχίζουμε να τη χτίζουμε από τώρα μέσα σ΄ αυτή τη κοινωνία. Μπορούμε να δούμε μερικά χαρακτηριστικά : ισότητα, δικαιοσύνη, η παραγωγή του πλούτου να πηγαίνει στη κοινωνία κι όχι στους κερδοσκόπους. Μαζί με πολλά άλλα χαρακτηριστικά, που έχουν διατυπωθεί ανά τους αιώνες από τους μεγάλους στοχαστές που είχαν στόχο τον άνθρωπο και την ευτυχία του.
Προς το παρόν παλεύουμε για ανθρώπινα δικαιώματα στη κόλαση. Κι αυτό δεν είναι εύκολη δουλειά.
*Οι σκέψεις αυτές του Περικλή Κοροβέση αναπτύσσονται εκτενώς στην εισαγωγή του βιβλίου «Η πολιτική βία είναι πάντοτε φασιστική» που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις διάπυροΝ
Ο Περικλής Κοροβέσης είναι συγγραφέας - δημοσιογράφοςπηγή manier-manier.blogspot.com
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)