«Παίζοντας» με τα χρώματα

Δύο ταλαντούχοι φωτογράφοι, οι Lindend Gledhill και A.Connah, ειδικεύονται στη φωτογράφιση χρωμάτων αναμεμιγμένων με νερό. Αλλά δεν είναι τόσο εύκολο όσο ακούγεται.
Μέσω ηχητικών δονήσεων, προκαλούν αναπήδηση των αραιωμένων χρωμάτων. Παράλληλα, ο ήχος προκαλεί την ενεργοποίηση της φωτογραφικής μηχανής ακριβώς την κατάλληλη στιγμή. Το αποτέλεσμα είναι μαγευτικό.














πηγή:perierga

Οι χρεοκοπημένοι που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία

 

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

 

Η εκ μέρους του υπουργού των Εσωτερικών χθεσινή ανακοίνωση περί περικοπής κατά 20% της κρατικής χρηματοδότησης προς τα κόμματα, αποσκοπεί χωρίς αμφιβολία στην ικανοποίηση του κοινού αισθήματος και επομένως μόνο προπαγανδιστική αξία έχει.
Η ουσία βρίσκεται, κατά τη γνώμη μου, αλλού. Στο γεγονός ότι τα κόμματά μας είναι εντελώς χρεοκοπημένα, έχουν δανειστεί τα μαλλιά της κεφαλής τους, δανείζονται κάθε φορά βάζοντας ως εγγύηση την επόμενη κρατική χρηματοδότηση, οι κατά καιρούς – όχι, βέβαια, τώρα, καθώς θα τους έπαιρνε ο κόσμος με τις πέτρες – οικονομικές εξορμήσεις τους αποδίδουν ελάχιστα, δεν έχει λειτουργήσει καμιά πομπώδης εξαγγελία περί διαφάνειας, κουπονιών και πιστωτικών καρτών.
Φυσιολογικό είναι να διερωτάται κανείς πώς είναι δυνατόν κόμματα που ουδέποτε κατάφεραν να βάλουν σε τάξη τα του οίκου τους, να κατεβαίνουν κάθε φορά στις εκλογές με την υπόσχεση ότι θα νοικοκυρέψουν τη χώρα.
Επομένως, η συζήτηση περί περικοπής της κρατικής χρηματοδότησης προς αυτά μοιάζει πάρα πολύ με την συζήτηση περί περιορισμού του αριθμού των βουλευτών. Πρόκειται για την ίδια λογική: Αφού τα κόμματα αποδείχθηκαν άχρηστα, γιατί να τα πληρώνουμε; Αφού οι βουλευτές δεν κατάφεραν να αποτρέψουν την καταστροφή, τι να τους κάνουμε τόσους πολλούς.
Στην πραγματικότητα, η λογική αυτή της περικοπής δεν συμβάλλει στην ανάγκη για βελτίωση της ποιότητας της πολιτικής μας ζωής και του πολιτικού μας προσωπικού.

Αν τα κόμματα δεν αλλάξουν σε επίπεδο δομής και λειτουργίας, αν δεν πάψουν να είναι σπάταλοι γραφειοκρατικοί οργανισμοί, τότε και τα λιγότερα χρήματα χαμένα πάνε.
Αν το επίπεδο του πολιτικού μας προσωπικού δεν βελτιωθεί, τότε και τα λιγότερα χρήματα που θα πηγαίνουν σε μικρότερο αριθμό βουλευτών, πάλι χαμένα θα πηγαίνουν.
Θα χρησιμοποιούνται απλώς για να συντηρείται η εικόνα μιας κοινοβουλευτικής λειτουργίας, ένα είδος βιτρίνας, που όμως δεν θα έχει βάθος και, όπως αποδεικνύει η σημερινή άθλια κατάσταση, θα αποδεικνύεται περισσότερο βλαβερή, παρά ωφέλιμη.
Όχι τυχαία, όλες οι έρευνες, ελληνικές και διεθνείς, αποτυπώνουν μια απαξιωτική άποψη του λαού για τα κόμματα, που βρίσκονται μονίμως στον πάτο της εμπιστοσύνης.

Θα αλλάξει αυτή η εικόνα αν οι πολίτες πληροφορηθούν πως πληρώνουν λιγότερα χρήματα από πριν για κάτι που αποστρέφονται; Τι θα πουν δηλαδή; Εντάξει, είναι όλοι τους άχρηστοι, αλλά τουλάχιστον μας κοστίζουν λιγότερο;
Θα πάψει ο κόσμος να πιστεύει ότι τα κόμματα τα πήραν από την Ζήμενς; Θα πάψουν να πιστεύουν ότι το 2% από τις μίζες πήγαινε στα κόμματα; Θα πάψουν, όπως έχει προκύψει και από έρευνα της Διεθνούς Διαφάνειας, να φέρνουν τα κόμματα πρώτα στην γενική κατάταξη που ακούει στο όνομα «χειρότερες εστίες διαφθοράς στη χώρα»;
Αυτό είναι το θέμα; Ή να αποκτήσουμε επιτέλους κόμματα και πολιτικούς χρήσιμους για το Κοινό Καλό;
Φυσικά, αυτό είναι εντελώς ουτοπικό. Διότι εξακολουθεί να ισχύει αυτό που πριν από 150 χρόνια είχε γράψει ο Εμμανουήλ Ροΐδης, για τα κόμματα:   «Αλλαχού τα κόμματα γεννώνται διότι εκεί υπάρχουν άνθρωποι διαφωνούντες και έκαστος άλλα θέλοντες.  Εν Ελλάδι συμβαίνει ακριβώς το ανάπαλιν. Αιτία της γεννήσεως και της πάλης των κομμάτων είναι η θαυμαστή συμφωνία μεθ’ ής πάντες θέλουσι το αυτό πράγμα: να τρέφωνται δαπάνη του δημοσίου. Αν υπήρχε λεξικόν της νεοελληνικής γλώσσης νομίζομεν ότι ο ορισμός της λέξεως κόμμα ήθελεν είναι ο ακόλουθος: Ομάς ανθρώπων ειδότων να αναγιγνώσκωσι και να ανορθογράφωσιν οίτινες ενούμενοι υπό έναν οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι να αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν του πρωθυπουργού ίνα παράσχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι. Ο ελληνικός λαός αναλίσκει τον χρόνο του εις αγόνους συζητήσεις περί κομμάτων και κομματαρχών και άπαν το χρήμα του δαπανά εις συντήρησιν κοπαδίου κομματικών κηφήνων, χάριν των οποίων στέργει την πενίαν, την κακοπραγίαν, την ασημότητα και τους εμπαιγμούς του κόσμου όλου. Οι ημέτεροι φατριάρχαι, προς σχηματισμόν ή ενίσχυσιν κόμματος, στρατολογούν εκ τριόδων μισθοφόρους, τους πληρώνουν δια δημοσίων χρημάτων, ήτοι δια θέσεων περιττών. Των τοιούτων μισθοφόρων επί τοσούτων επολλαπλασιάσθη,  προϊόντος του χρόνου, ο αριθμός και το θράσος, ώστε κατέστησαν σήμερον η μόνη αξιόμαχος δύναμις της Ελλάδος, προς της οποίας (…) και κυβέρνησης και Βουλή και ολόκληρον το έθνος κύπτουν γόνυ μετά τρόμου».
Εκατόν πενήντα χρόνια μετά, διαπιστώνουμε ότι δεν έχει αλλάξει τίποτε. Το είδαμε και στις καταθέσεις των Χριστοφοράκου και Κουτσενρόιτερ, ενώπιον της γερμανικής Δικαιοσύνης. Ο τελευταίος είχε πει, επικαλούμενος την μαρτυρία του Χριστοφοράκου, ότι «συνηθίζεται στην Ελλάδα η χρηματοδότηση των κομμάτων να γίνεται κυρίως μέσω μεγάλων επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στη χώρα» και πως «το σύστημα στην Ελλάδα έτσι λειτουργεί».
Τον Ιανουάριο του 2008  και ενώ μόλις πριν από ένα μήνα είχε παραιτηθεί – αποπεμφθεί ο Χριστοφοράκος από την Ζήμενς, μέσα στη Βουλή όλοι διερρήγνυαν τα ιμάτιά τους υπέρ της καθαρότητας των κομμάτων τους. «Τα οικονομικά των κομμάτων διέπονται από νόμους και είναι διαφανή», έλεγε ο Θ. Ρουσόπουλος. «Οι οικονομικοί πόροι του ΠΑΣΟΚ ήταν και είναι φανεροί, γι’ αυτό και το Κίνημα δεν έχει να φοβηθεί τίποτα», δήλωνε ο Γ. Ραγκούσης.
Μετά ήλθαν οι ομολογίες αυτών που στριμώχτηκαν, αλλά και πάλι απάντηση για το πού πήγαν τα χρήματα δεν έχουμε λάβει.
Αυτό, κ. Ραγκούση, δεν θεραπεύεται με επικοινωνιακά τρυκ περί περικοπών στην χρηματοδότηση. Εκτός και αν απλώς γίνεται επειδή έχουν περικοπεί τα πάντα. Απαλλαγή πάντως και αθώωση δεν επιτυγχάνεται. Η άφεση αμαρτιών έρχεται μετά την Ομολογία και την Κάθαρση.
Και επιτέλους, πρέπει να δοθεί κάποια απάντηση στην γλαφυρή περιγραφή Χριστοφοράκου, όπως αυτή προκύπτει από τις έξι απολογίες του στην Εισαγγελία του Μονάχου, τον Ιούνιο και τον Ιούλιο του 2009, που δεν θα κουραστώ να δημοσιεύω ξανά και ξανά:
«Η συμφωνία για το 2% με τη μητρική δεν ήταν στον αέρα, υπήρχε και αντισυμβαλλόμενος, και συγκεκριμένα τα ίδια τα κόμματα. Για τα οποία άλλωστε, σε τελική ανάλυση, προορίζονταν τα χρήματα. Στην Ελλάδα έτσι γίνεται, δέχεσαι συχνά τηλεφωνήματα από το κόμμα και σε παρακαλούν να τους δώσεις οικονομική ενίσχυση».
«Στην Ελλάδα κατά το παρελθόν η χρηματοδότηση των κομμάτων λειτουργούσε ως εξής: Οι χορηγίες στο κόμμα αποτελούν μέρος της χρηματοδότησης των κομμάτων. Από κάποιον Πρόεδρο του Συνδέσμου Βιομηχάνων είχε γίνει σχετική επισήμανση στον Τύπο. Τώρα κάθε άτομο μπορεί να κάνει χορηγίες σε κάθε κόμμα μόνο μέχρι 15.000 ε τον χρόνο».
«Θέλω να σας εξηγήσω πώς λειτουργεί εδώ και πολλά χρόνια το λεγόμενο σύστημα άσκησης επιρροής σε σχέση με τις χορηγίες στα κόμματα στην Ελλάδα: Όπως ίσως γνωρίζετε, ο κρατικός μηχανισμός ξεκινώντας από τα υπουργεία και φθάνοντας μέχρι τις απλές υπηρεσίες, είναι διογκωμένος και γεμάτος υπεράριθμους υπαλλήλους. Στον μηχανισμό αυτό γίνονται διπλές τοποθετήσεις, όταν γίνεται αλλαγή της κυβέρνησης, ενώ δεν είναι δυνατόν να απολυθούν οι προηγούμενοι υπάλληλοι, επειδή έχουν μονιμότητα. Παράλληλα, η νέα κυβέρνηση δεν έχει εμπιστοσύνη στους «παλιούς» αυτούς υπαλλήλους. Έτσι τοποθετεί δικούς της «ανθρώπους εμπιστοσύνης» οι οποίοι αποκτούν και αυτοί με τη σειρά τους την ιδιότητα του δημοσίου υπαλλήλου. Πριν από τις εκλογές, το κόμμα που κυβερνάει γεμίζει όλες τις κενές θέσεις με δικούς του ανθρώπους. Με τον τρόπο αυτό εξασφαλίζει τις ψήφους τους. Από την άλλη πλευρά κάνει τις προσλήψεις για την περίπτωση που χάσει τις εκλογές. Ώστε να δυσκολέψει τη ζωή της κυβέρνησης που θα τη διαδεχτεί. Η νέα κυβέρνηση, όμως, βρίσκει ξανά διάφορους τρόπους κάνοντας… ειδικές προσλήψεις. Έτσι λοιπόν δεν είναι εύκολο για κάποιον ξένο (και η Ζήμενς ήταν ξένη, παρότι δραστηριοποιείται στη χώρα) να κατανοήσει τις σχέσεις εξουσίας που υπάρχουν εντός της δομής των υπηρεσιών – αρχών. Όταν πρόκειται να ασκηθεί επιρροή για τη λήψη κάποιας επιθυμητής απόφασης ή όταν κάποιος θέλει να αμυνθεί εναντίον κάποιας άλλης, το πιο απλό θα ήταν να γνωρίζει ποιο είναι το πρόσωπο που αποφασίζει. Αυτό όμως δεν είναι ευκρινές απ’ έξω. Για τον λόγο αυτό και πριν ο Pribilla και οι διευθυντές ON/ICN αποφασίσουν για το 2%, είχαμε δώσει στους εξωτερικούς συμβούλους (δηλαδή εταιρίες PR, Consultants, επιχειρηματίες και πολιτικούς στην Ελλάδα) την οδηγία να μην προβαίνουν σε επιμέρους πληρωμές για έργα και να προτιμούν καλύτερα μια γενική λύση, η οποία συνίστατο στο να βρεθεί το «κεφάλι» και επομένως να πληρωθεί ο φορέας λήψης της απόφασης στη χώρα».
«Τα κόμματα διέθεταν τον σχετικό μηχανισμό και γνώριζαν πού και ποιος μοχλός θα έπρεπε να χρησιμοποιηθεί. Πρόκειται επομένως για «υποχρέωση» του κόμματος. Το κόμμα ξέρει πώς ασκείται η επιρροή. Έτσι λειτουργεί το σύστημα. Οι υπάλληλοι γνωρίζουν  ακριβώς τι απόφαση πρέπει να πάρουν, όταν τους τηλεφωνήσουν πολιτικοί του κόμματος και υπουργοί. Αν δεν συμπεριφερθούν όπως θέλουν οι πολιτικοί, η καριέρα τους γρήγορα οδηγείται σε αδιέξοδο. Αν, αντίθετα, συμπεριφερθούν έτσι όπως είναι επιθυμητό, τότε έχουν γρήγορη επαγγελματική ανέλιξη, παίρνουν καλύτερες θέσεις και μισθούς και ενδεχομένως εξασφαλίζουν και ανέσεις, όπως ένα μεγάλο υπηρεσιακό αυτοκίνητο. Ο καθένας που έχει εξελιχθεί στο σύστημα αυτό, γνωρίζει πώς πρέπει να συμπεριφερθεί. Αυτό ισχύει από τον πιο απλό υπάλληλο μέχρι τα πιο υψηλά επίπεδα. Γι’ αυτό πληρώνονται τα χρήματα στα κόμματα».
πηγή:ελεύθερη ώρα

Τι ετοιμάζει το πολιτικό σύστημα την Τρίτη;

 
Ποιοί λόγοι ανάγκασαν τον Σαμαρά να δεχτεί την συνάντηση με τον Παπανδρέου;Οι εξελίξεις στην παρούσα πολιτική και οικονομική κατάσταση της χώρας είναι ραγδαίες. Η κυβέρνηση δεν μπορεί πλέον να κρύψει την αποτυχία των επιλογών της, αλλά ούτε φυσικά μπορεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να απολογηθεί στον Ελληνικό λαό για τις ερχόμενες εξελίξεις σε θέματα που άπτονται άμεσου εθνικού ενδιαφέροντος. Μάλιστα, η «είδηση» πως η κυβέρνηση απέστειλε μήνυμα στο ΔΝΤ στο οποίο ανέφερε πως «η Ελληνική κυβέρνηση κατέστησε σαφές πως η πτώχευση δεν αποτελεί επιλογή», μόνο ως κακό προμήνυμα εξελίξεων για την Ελλάδα μπορεί να εκληφθεί, αφού εισάγεται πλέον ο όρος «πτώχευση» στο λεξιλόγιο των (δια)κυβερνώντων τη χώρα…Η κλήση που έκανε ο Γιώργος Παπανδρέου για συνάντηση με τους πολιτικούς αρχηγούς δεν αποτέλεσε κεραυνό εν αιθρία, αφού δεν είναι η πρώτη φορά που ο πρωθυπουργός του ΔΝΤ κάνει κάτι τέτοιο.Η ανησυχία, όμως, γύρω από τους λόγους αυτής της προς συνάντηση κλήσης έγινε απολύτως ορατή, περισσότερο από ποτέ, τη στιγμή που ο πρόεδρος και αρχηγός της ΝΔ Αντώνης Σαμαράς αποδέχθηκε να συναντηθεί με τον πρωθυπουργό.

• Για ποιόν λόγο άλλαξε την αρχική του αρνητική στάση ο κύριος Σαμαράς;
• Τι του διεμήνυσε το Μέγαρο Μαξίμου και δέχτηκε να συναντηθεί με τον ασθμαίνοντα Γιώργο Παπανδρέου;

Οι λόγοι που προβάλουν, ως αιτιολογικό αυτής της συνάντησης – ενημέρωσης των πολιτικών αρχηγών, είναι απολύτως σαφείς και άκρως ανησυχητικοί:

1. Ανακοίνωση για πολιτική συνεργασία, λόγω αδυναμίας αντιμετώπισης μίας κοινωνικής εξέγερσης που θα ισοπεδώσει το υπάρχον πολιτικό σύστημα.
2. Αδυναμία συνέχισης λειτουργίας της παρούσας κυβέρνησης και ανακοίνωση - συμφωνία για την διενέργεια εκλογών .
3. Ανακοίνωση κατάρρευσης του τραπεζικού συστήματος, αφού είναι γνωστό στους παροικούντες των τραπεζικών θεμάτων πως παρά τα τεράστια οικονομικά στηρίγματα της κυβέρνησης, οι τραπεζίτες διατηρούν μία «εικονική πραγματικότητα», που δεν μπορεί πλέον να αποκρυφθεί .
4. Ανακοίνωση – παραδοχή της πλήρους οικονομικής αποτυχίας των κυβερνητικών επιλογών και έκκληση για από κοινού αντιμετώπιση (ενιαίο πολιτικό μέτωπο) στην Συνάντηση Κορυφής που θα γίνει αυτόν τον μήνα στην Ευρώπη .
5. Ανακοίνωση για Ελληνική στήριξη σε στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ στη Λιβύη, με ό,τι αποτέλεσμα μπορεί να σημαίνει αυτό για την Ελλάδα και τις σχέσεις της με τον υπόλοιπο Αραβικό κόσμο .
6. Ανακοίνωση – ενημέρωση για πιθανά συμφωνηθέντα στα γεωπολιτικά και εν γένει Ελληνοτουρκικά θέματα, με κύριο θέμα την συνδιαχείριση του Αιγαίου και την μη ανακήρυξη της ΑΟΖ νότια του Καστελόριζου.

Ποιός από αυτούς τους λόγους μπορεί να έχει αναγκάσει τον Αντώνη Σαμαρά να αποδεχθεί (ενώ υπενθυμίζουμε πως αρχικά είχε αρνηθεί) συνάντηση με κάποιον ο οποίος –κατά το έλασσον- αποπειράται να διαμοιρασθεί τις απολύτως προσωπικές του ευθύνες;ΠροσωπικάΕκφράζω προσωπικές απορίες και επιφυλάσσομαι έντονα ακόμη και για τα όσα θα κοινοποιηθούν προς όλους εμάς τους πολίτες, το βράδυ της Τρίτης, στα δελτία των οκτώ. Πολύ περισσότερο, δε, φοβάμαι πως η Τετάρτη θα αποτελέσει ημέρα έναρξης μίας νέας Σταύρωσης της χώρας και των πολιτών της…

Κωνσταντίνος

Πώς χτίστηκε ο πύργος του Άιφελ

Είναι ένα από τα διασημότερα και αναγνωρίσιμα μνημεία παγκοσμίως. Το σύμβολο της Γαλλίας ολοκληρώθηκε το 1889 και μέχρι το 1930 ήταν το ψηλότερο κτήριο στον κόσμο. Έχει ύψος 300 μέτρα και ζυγίζει 10000 τόνους!
Μερικά χρήσιμα στοιχεία:300 εργάτες δουλέψανε για 2 χρόνια για να κατασκευαστεί ο πύργος.
Χρειάστηκαν 15000 σιδερένια τμήματα και 2,5 εκ. πριτσίνια.Αποκλίνει το πολύ 12 εκατοστά στη διάρκεια ισχυρών ανέμων.Το ύψος του διαφοροποιείται έως και 15 εκατοστά ανάλογα με τη θερμοκρασία.Η βαφή του απαιτεί 40 τόνους χρώμα!











πηγή:perierga

Στο «ψυγείο» της ευρωζώνης

Ο Παπακωνσταντίνου απελπισμένος επισκέφθηκε κρυφά τον Σημίτη και ζήτησε βοήθεια!

Κατάντια! Ο υπάλληλος, ο συγκαμένος βαψομαλλιάς, συναντήθηκε με τον μέντορα του, για να ζητήσει βοήθεια;

Ο Παπακωνσταντίνου απελπισμένος επισκέφθηκε κρυφά τον Σημίτη και ζήτησε βοήθεια!

Ο υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου συναντήθηκε πολύ πρόσφατα με τον τέως πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη και του ζήτησε απελπισμένος βοήθεια!

Την αποκάλυψη κάνει ο Δημήτρης Μητόπουλος στη στήλη του στα "ΝΕΑ", ο οποίος πλέκει το εγκώμιο του τέως υπουργού Εθνικής Άμυνας Γιάννου Παπαντωνίου-τα κανόνια σου βροντούν.

Ο Παπακωνσταντίνου ζήτησε βοήθεια από τον πρωθυπουργό ο οποίος κυβερνούσε με τις μίζες στα υπουργεία να σχηματίζουν χημικές ουρές πάνω από το Μαξίμου και ο ίδιος  σφύριζε αδιάφορα.

Σκεφθείτε πόση είναι η απελπισία και του Παπανδρέου για να προτρέψει τον Παπακωνσταντίνου να συναντηθεί με τον Σημίτη και να ικετέψει βοήθεια από ...

τον τέως πρωθυπουργό, τον οποίο οι Ευρωπαίοι εταίροι μας κατηγορούν για αλχημείες κατά την ενταξή μας στην ΟΝΕ!

Γράφει ο Δημ. Μητρόπουλος>

ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΙΚOΝΑ που, δέκα χρόνια αργότερα, προκαλεί ένα σφίξιµο στην καρδιά. Οι Δίδυµοι Πύργοι έχουν χτυπηθεί και από τους ψηλούς ορόφους βγαίνει καπνός. Την ίδια ώρα όλοι οι µάχιµοι πυροσβέστες της Νέας Υόρκης – ακόµη καιοι έχοντες ρεπό – τρέχουν στο World Trade Center. Μπαίνουν στο κτίριο από µέσα ή ανεβαίνουν µε µεγάλες εξωτερικές σκάλες. Ολοι σχεδόν πηγαίνουν στον χαµό– έχουν, άλλωστε, την εµπειρία να γνωρίζουν ότι οιδύο ουρανοξύστες δεν θα αντέξουν. Αλλά όταν πρέπει να κάνεις τη δουλειά σου, πρέπει να κάνεις τη δουλειά σου.ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΝΑΜΙΣΗ χρόνο, η ελληνικήοικονοµία καίγεται. Η κυβέρνηση Παπανδρέου στην αρχή υποτίµησε τον καπνό. Ακόµη χειρότερα: κάποιες άστοχες ενέργειες µεταξύ Οκτωβρίου 2009 και Ιανουαρίου 2010 έριξαν λάδι στη φωτιά. Απαξ όµως και φάνηκαν φλόγες ουδείς αισθάνθηκε την ανάγκη να επιστρατεύσει όλους όσοι ήξεραν από πυρόσβεση. Ολα αυτά ενώ η Λούκα δεν συµφωνούσε µε τον Παπακωνσταντίνου και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός δεν είχε ενεργό οικονοµικό σύµβουλο – αφού ο Ηρακλής Πολεµαρχάκις σπανίως ήταν εντός εικόνας. Επικουρικά κινήθηκε ο Χάρης Παµπούκης – ιδίως σε θέµατα διεθνών επαφών – και κάποιοι από τους κρατικούς τραπεζίτες.ΩΣΤOΣO, η φωτιά µεγάλωνε. Σε καµία στιγµή όµως το Μαξίµου δεν σκέφτηκε σοβαρά ναενεργοποιήσει τα προ του 2004 οικονοµικά επιτελεία.Αυτά έµειναν στο περιθώριο – όπως και ο Κώστας Σηµίτης. Αντιθέτως, ενοχοποιήθηκαν πολιτικά µε την παραφιλολογία περί Εξεταστικής για την Οικονοµίακι ύστερα µε τη συµπερίληψή τους στο πόρισµα– της ντροπής – για την υπόθεση Siemens.Ο ΓΙΑΝΝOΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙOΥ είναι το πιο πολυσυζητηµένο από τα πρόσωπα αυτά. Κάποιοι επιµένουν να βλέπουν σκιές στο προφίλ του. Ωστόσο, χθες συµµετείχε σε µια κλειστή συζήτηση τουthink-tank των Βρυξελλών Centre for EuropeanReform. Στο τραπέζι ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συµβουλίου Χέρµαν βαν Ρόµπαϊ, ο πρώην επίτροπος Μάριο Μόντι, ο βέλγος υπουργός Οικονοµικών Ντιντιέ Ρέιντερς και ένας Τζορτζ Σόρος. Η κουβέντα ξεκίνησε για το ευρώ και, όπως αναµενόταν, κατέληξε στην Ελλάδα.
ΕΡΩΤΗΜΑ: Πώς γίνεται ο Γιάννος να βρίσκει θέση πλάι στον Ρόµπαϊ και τον Σόρος στις Βρυξέλλες, αλλά να είναι αποδιοποµπαίο πρόσωπο στηνΑθήνα; Η απορία δεν αφορά µόνο τον Παπαντωνίου. Αφορά και πολλούς άλλους– όπως τον Νίκο Χριστοδουλάκη ήτον Γιώργο Φλωρίδη.
Και αφορά πρωτίστως τον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Σηµίτη, που τον θυµήθηκε προσφάτως η κυβέρνηση όταν τα βρήκε µπαστούνια µε τους Γερµανούς, µε αποτέλεσµα να τον επισκεφθεί ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου. H ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ µας είναι κτίριο που καίγεται. Ο φόβος πλέον είναι µήπως καταρρεύσει. Ο Παπανδρέου, ο Παπακωνσταντίνου και µερικοί άλλοι αγωνίζονται να αποτρέψουν αυτό το ενδεχόµενο – µόνοι τους.
Αγιογραφίες από τα ΝΕΑ

Φοβερή αγιογραφία, πράγματι...

πηγή:kourdistoportokali ,σίβυλλα,greki

Στο Κορακοχώρι ο «κινέζος» ντύθηκε τσολιάς !

 

 

πηγή:greki

Πολίτες και αστυνομικοί γιουχάισαν την ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ

 
Σήμερα η Ελλάδα αποχαιρέτησε άλλα δύο από τα παιδιά της. Δύο νέους που έπεσαν στον βωμό του πολέμου κατά του εγκλήματος. Και ήταν χιλιάδες εκείνοι οι Έλληνες που προσέτρεξαν στον ύστατο αποχαιρετισμό. Κάποιοι ψιθύριζαν «καλή αντάμωση». Κι ενώ τα πρόσωπα των νεκρών ήταν απαθή, στα πρόσωπα των ζωντανών που σκούπιζαν τα μάτια τους, έβλεπες τον πόνο και την οργή να συνταιριάζονται, να συνομιλούν και να υπόσχονται: «Δεν φύγατε άδικα, δεν θα σας ξεχάσουμε και ας μην σας γνωρίσαμε ποτέ».Ξαφνικά, ο κόσμος άρχισε να μουρμουρίζει δυνατά. Άρχισαν φωνές, βρισιές και η ατμόσφαιρα έγινε πολύ θερμή. Η ηγεσία της Ελληνικής Αστυνομίας δεχόταν τις «ευχές» για το έργο που δεν έκανε… Ξέχειλη η οργή έβγαινε από τα στόματα των παρευρισκομένων πολιτών αλλά και αστυνομικών. Κατάρες και βρισιές, μαζί, για εκείνους τους ανώτατους αξιωματικούς που δεν είναι ικανοί να προστατεύσουν τους υφισταμένους τους, για εκείνους τους λακέδες των κομμάτων που δέχονται αδιαμαρτύρητα διαταγές από την κυβέρνηση. Πολύς ο πόνος, μα μεγαλύτερος ο θυμός… Βλέπετε, οι «υπεύθυνοι», οι «γλίτσες», όπως μου είπε ένας αστυνομικός που βρισκόταν δίπλα μου, ποτέ δεν ευθύνονται για όλα εκείνα που δεν έχουν κάνει, παρά μόνο για εκείνα που τους διατάσσουν να κάνουν, ακόμη και εναντίον των πολιτών…Μία παρέα αστυνομικών από απόσταση παρακολουθούσε και αποχαιρετούσε εκείνους που, ποιος ξέρει, σε λίγες ώρες μπορεί και να τους συναντήσουν. Άλλωστε, αυτά τα παιδιά ξέρουν πως κανείς δεν τα υπολογίζει… Ούτε ακόμη κι εκείνοι που τα στέλνουν καθημερινά στον θάνατο…Πλησίασα και άρχισα να μιλάω με έναν άνδρα της ομάδας ΔΙ.ΑΣ., ο οποίος έσφιγγε την γροθιά του που έμοιαζε πως ήταν ικανή να σκοτώσει οποιονδήποτε από τους στυγνούς δολοφόνους, έμεινα έκθαμβος όταν τον άκουσα να λέει:«Πονάμε, αλλά προσπαθούμε να αντέξουμε, να σταθούμε στα πόδια μας και να συνεχίσουμε. Δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς. Με όλα όσα μας στερούν, με αυτά τα λίγα που μας δίνουν, ακόμη και με τα κορμιά μας, προσπαθούμε να σταθούμε απέναντι στο έγκλημα. Πριν από αυτούς τους συναδέλφους μας, που κηδέψαμε σήμερα, είχαμε αποχαιρετήσει και άλλους… και άλλους. Ξέρουμε πως κάποια μέρα μπορεί να έρθετε όλοι εσείς για να αποχαιρετήσετε εμάς.Οι σφαίρες των δολοφόνων είναι απλώς το τελικό μέσο με το οποίο μας αντιμετωπίζουν. Ποιοι; Μα, πρώτη η ηγεσία μας κι έπειτα οι πολιτικοί μας προϊστάμενοι, η κυβέρνηση.Αν νομίζετε ότι μας χτυπούν μόνο σφαίρες, κάνετε λάθος. Καθημερινά, μας εξοντώνουν ηθικά. Δεν είναι ότι μας απογυμνώνουν απέναντι στους εγκληματίες. Πολύ συχνά μας απογυμνώνουν ηθικά, όταν μας δίνουν εντολές να στεκόμαστε απέναντι σε πολίτες και να τους χτυπάμε. Πιστέψτε μας, είναι πολύ χειρότερο να σου στερούν την ηθική σου ύπαρξη, από το να σου στερούν το δικαίωμα να υπερασπίζεσαι τον εαυτό σου… Γιατί, χωρίς ηθική υπόσταση δεν διαφέρουμε από τους εγκληματίες».Τον χτύπησα στον ώμο, τον κοίταξα στα μάτια. Δεν ήξερα τι να πω… Μπορεί αύριο να συναντηθούμε σε κάποια πορεία διαμαρτυρίας των πολιτών. Το ξέρω ότι θα είναι απέναντί μου… Αλλά, από σήμερα, αυτός ο άνθρωπος, αυτοί οι αστυνομικοί, ξέρουν πολύ καλά ότι εγώ, ο απλός πολίτης, είμαι μαζί τους…

Αναγνώστηςας μιλήσουμε επιτέλους

Σχολή άρνησης πληρωμής χρέους κάνουν οι Ισλανδοί;

 

• Εντυπωσιακά τα αποτελέσματα της Ισλανδικής οικονομίας, από την στιγμή που σταμάτησαν να πειθαρχούν στο ΔΝΤ και στις εντολές των "δανείων δυνάμεων"...

Με δημοσίευμά τους, οι Financial Times, αντιμετωπίζουν το σοβαρό ενδεχόμενο άρνησης πληρωμής χρέους από την Ισλανδία. Και όλα τα "σημάδια" δείχνουν πως οι Ισλανδοί πολίτες είναι αποφασισμένοι να οδηγήσουν τη χώρα σε δημοψήφισμα προκειμένου να δηλώσουν την άρνησή τους στις τοκογλυφικές διαθέσεις του ΔΝΤ.Μάλιστα, όχι απλώς προβλέπεται δημοψήφισμα, αλλά και κατάρρευση της υπάρχουσας κυβέρνησης, η οποία δεν μπορεί να διαχειρισθεί επαρκώς κατά τα συμφέροντα των Ισλανδών πολιτών, ζητήματα οικονομικού ενδιαφέροντος...
Τι γράφουν οι Financial Times«Οταν ο ισλανδικός λαός αρνήθηκε να πληρώσει για τα λάθη των τραπεζιτών του, ο ουρανός δεν έπεσε στο κεφάλι των Ισλανδών. Αν κάνουν το ίδιο πάλι, τότε και άλλοι μπορεί να πάρουν κάποιες ιδέες» έγραψαν οι «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» του Λονδίνου.Ο κίνδυνος να δημιουργήσουν «σχολή» με το παράδειγμά τους οι ανυπότακτοι Ισλανδοί είναι όντως υπαρκτός.Οταν πειθαρχούσαν στο ΔΝΤ και τις αγορές, το ΑΕΠ της χώρας έπεσε το 2009 κατά 7%, ο πληθωρισμός έφτασε μέχρι 19% και η κορώνα υποτιμήθηκε μέχρι 58%.Μετά το πρώτο «Οχι» ο πληθωρισμός έπεσε στο 1,8%, η κορώνα κοντεύει να φτάσει την αξία της πριν από την κρίση, το ΑΕΠ μειώθηκε μόνο 3% πέρυσι και φέτος αναμένεται να αυξηθεί κατά 3%, ενώ τα CDS μειώθηκαν κατά 80%!
Φόβος δημιουργίας "σχολής δεν πληρώνω"
Οι φόβοι που νιώθουν οι "αγορές" δεν εστιάζονται στην συμπεριφορά αυτή καθεαυτή της Ισλανδίας, αλλά στην περίπτωση που η συγκεκριμένη συμπεριφορά γίνει "φαινόμενο" προς αντιγραφή από άλλες χώρες.Όπως φαίνεται, η αποδοχή χρέους εις βάρος εθνικών συμφερόντων αποτελεί ουσιαστική (και μη καταρριπτέα διεθνώς) αιτιολόγηση άρνησης πληρωμής. Το γιατί στην περίπτωση της Ελλάδας δεν γίνεται δημοψήφισμα, το γιατί δεν υπάρχει άρνηση πληρωμής αφού αυτόματα καταστρέφεται το ίδιο το κράτος (οικονομικός και κοινωνικός ιστός) αλλά και εκτίθεται σε πλείστους όσους εθνικούς κινδύνους απώλειας μέρους (ή όλου) της εθνικής κυριαρχίας, σίγουρα θα αποτελέσει τμήμα σημαντικής έρευνας στο σύντομο μέλλον. Εάν, μάλιστα, συνυπολογιστεί πως στην Ελλάδα σχεδόν σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος αποδέχεται μέρος ή το όλο του περίφημου μνημονίου, τη στιγμή που υπάρχουν και άλλοι τρόποι αντιμετώπισης, τότε η Ελληνική Δικαιοσύνη του αύριο μάλλον θα έχει πολύ δουλειά... αν φυσικά προλάβει και δεν υπάρξουν λιντσαρίσματα από οργισμένους πολίτες...

Κωνσταντίνος

πηγή:blognews

Χάρρυ Κλυνν: Ουστ κοπρίτες

 
Είχε το θράσος ο "καθυστερημένος κλεφταράκος" να αποκαλέσει τους Έλληνες "διεφθαρμένους"...Ουστ κοπρίτες!

• Γράφει ο Χάρρυ Κλυνν

Ο Γ. Παπανδρέου χρηματοδότησε το Ίδρυμα «Κέντρο Έρευνας και Δράσης για την Ειρήνη» (ΚΕΔΕ) της Μαργαρίτας με 1.249.694 ευρώ
Εξαιρουμένης της κυρίας Παπανδρέου, μητέρας του σημερινού προέδρου του κόμματος, επισημαίνουμε ότι πρόεδρος της ΜΚΟ που επιχορηγήθηκε με περίπου 400.000 ευρώ από τον Γιώργο Παπανδρέου είναι η γενική γραμματέας Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης Θεοδώρα Κόκλα (συνεργάτης της Θάλειας Δραγώνα), μέλος του ΠΑΣΟΚ.
ΤΑ ΑΡΠΑΞΑΝ ΕΠΙΣΗΣ:

• «Κέντρο Ευρωπαϊκού Συνταγματικού Δικαίου», το οποίο έλαβε ποσό ύψους 250.000 ευρώ. Ιδρυτικό μέλος αυτής της ΜΚΟ είναι ο σημερινός υπουργός Επικρατείας Χάρης Παμπούκης.
• «Πολίτες σε Δράση» είναι η οργάνωση στην οποία υπήρξε ιδρυτικό μέλος η βουλευτής Μαρία Δαμανάκη, η οποία έχει λάβει ως χρηματοδότηση 250.000 ευρώ.
• «Ένωση Πολιτών Θεσσαλονίκης για το Περιβάλλον και τον Πολιτισμό» με ιδρυτικά μέλη τους κυρίους Γιάννη Μπουτάρη και Σπύρο Βούγια.
• «Οικολογική Κίνηση Θεσσαλονίκης» με ιδρυτικό μέλος τον κ. Μιχάλη Τρεμόπουλο των Οικολόγων Πρασίνων.

πηγή:blognews

Το ποτάμι που ξεκινάει απ’ τον παράδεισο!

periergos | 10:59 - 21 Σεπτεμβρίου 2010

257Share

Ο ποταμός Caño Cristales αποτελεί ένα μοναδικό βιολογικό θαύμα. Βρίσκεται κοντά στην πόλη La Macarena, στην Κολομβία της Νότιας Αμερικής.
Είναι γνωστός για τα πολλά του χρώματα και για αυτό πολλές φορές αποκαλείται σαν «το πιο όμορφο ποτάμι» ή «το πιο ποτάμι που ξεκινάει απ’ τον παράδεισο».
Όταν οι συνθήκες του νερού είναι ιδανικές, οι πολλές ποικιλίες των φυκιών και των βρύων που υπάρχουν στο νερό ανθίζουν, γεμίζοντας την επιφάνεια με εντυπωσιακές κηλίδες κίτρινου, μπλε, πράσινου και κόκκινου χρώματος, καθώς και με πολλές αποχρώσεις αυτών. Το αποτέλεσμα είναι μοναδικό και μας αποκαλύπτει για άλλη μια φορά τη μαγεία της φύσης.









πηγή:perierga

Το Ίδρυμα Gates ελέγχει τα media μέσω μαζικών επιχορηγήσεων σε δημοσιογράφους

(NaturalNews) Οι περισσότεροι μεγάλες εφημερίδες και τα μέσα ενημέρωσης στον κόσμο, ανήκουν σε μια χούφτα πολυεθνικών κολοσσιαίων εταιριών, οι οποίες από κοινού ελέγχουν το περιεχόμενο το τι προσφέρεται στις μάζες. Ωστόσο, μια πρόσφατη έκθεση στο The Seattle Times θέτει το ερώτημα της επιρροής που έχει στα μέσα ενημέρωσης το πιο ισχυρό ίδρυμα του κόσμου, το ‘Bill & Melinda Gates Foundation’ (BMGF). Το ίδρυμα δωρίζει δισεκατομμύρια δολάρια κάθε χρόνο για να χρηματοδοτήσει προγράμματα «υπεράσπισης και πολιτικής» ("advocacy and policy" programs), καθώς και μεγάλο μέρος των χρημάτων καταλήγει να είναι κατανεμημένα ως άμεσες πληρωμές προς τα μέσα μαζικής ενημέρωσης που υποστηρίζουν τα συμφέροντα του ιδρύματος.

Αν και πολλά από όσα το BMGF κάνει και λέει είναι τυλιγμένα σε μία ‘φιλανθρωπική γλώσσα’ και ρητορική ‘επίλυσης προβλημάτων’, πολλές από τις πολιτικές του, συμπεριλαμβανομένης της υποστήριξης του μαζικού εμβολιασμού και των γενετικά τροποποιημένων (μεταλλαγμένων) τροφών (GMO), παρουσιάζει μια σαφή σύγκρουση συμφερόντων όταν τα δολάρια του ιδρύματος μπερδεύονται στην - υποτίθεται - «αμερόληπτη δημοσιογραφία». Και πολλοί τώρα ερευνούν τον τρόπο που οι εν λόγω αποδόσεις επηρεάζουν δραστικά τα μέσα μαζικής ενημέρωσης στον χειρισμό σημαντικών και αμφιλεγόμενων ζητημάτων.

Σύμφωνα με την έκθεση του Seattle Times, το BMGF δωρίζει εκατομμύρια κάθε χρόνο σε μεγάλα media groups, όπως το κανάλι ABC, οι εφημερίδες The Guardian, The New York Times, PBS, και ακόμη και το Seattle Times. Το BMGF ξοδεύει επίσης εκατομμύρια δολάρια για την κατάρτιση των δημοσιογράφων για το πώς να συνηγορούν υπέρ των συμφερόντων του ιδρύματος και να τα παρουσιάζουν κατά τέτοιο τρόπο ώστε να προωθείται η ατζέντα του ιδρύματος. Έτσι, αντί να παρουσιάζουν ειδήσεις, πολλοί χρηματοδοτούμενοι από το BMGF δημοσιογράφοι τώρα προσεκτικά διατυπώνουν θέσεις του BMFG, απευθυνόμενοι στους τηλεθεατές και τους αναγνώστες.

Ορισμένοι αναγνώστες μπορεί να σκέφτεται, είναι πράγματι τόσο κακό να υποστηρίζουν προγράμματα που συμβάλουν στην ‘ευαισθητοποίηση για την παγκόσμια φτώχεια και τις ασθένειες’, και να παρουσιάζουν ιδέες για το πώς θα λυθούν αυτά τα προβλήματα; Λοιπόν, σχετικά με την ανοιχτή θεώρηση του BMGF για την διάδοση των εμβολιασμών στα αναπτυσσόμενα έθνη, για παράδειγμα, ο Bill Gates στα τέλη του περασμένου έτους, εξήγησε πως η ατζέντα του εμβολιασμού αποτελεί μέρος ενός συνολικού σχεδίου για τη μείωση του παγκόσμιου πληθυσμού (http://www.naturalnews.com/029911_v. ..). Το γεγονός αυτό από μόνο του καταδεικνύει ότι οι στόχοι BMGF δεν είναι τόσο ‘αγαθοί’.

Σχετικό βίντεο:

Έπειτα, υπάρχει η προώθηση από το BMGF των GMO, και η στενή συμμαχία του με τη γιγαντιαία βιοτεχνολογία Monsanto. Το BMGF έχει συμμαχήσει με τη Monsanto, σε πολλές περιπτώσεις, όπως πρόσφατα της αγοράς 500.000 αποθεμάτων σε πειραματικό εμβόλιο νανοτεχνολογίας της Monsanto, την υποστήριξη της ανάπτυξης των γενετικά τροποποιημένων κουνουπιών (http://www.naturalnews.com/030940_B ...), και των προσπαθειών χρηματοδότησης για τη διάδοση των σπόρων GM της Monsanto προς σπορά σε ολόκληρη την Αφρική για την επίλυση, υποτίθεται, της πείνας και του λιμού (http://www.naturalnews.com/029071_B ...).

Μιλώντας στους Times σχετικά με την επιρροή του BMGF στα ΜΜΕ, ο Mark Miller, καθηγητής των μέσων μαζικής ενημέρωσης, του πολιτισμού και των επικοινωνιών στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, λέει ότι το BMGF δείχνει ότι καθαρά προσπαθεί να λύσει τα προβλήματα του κόσμου μέσα από ένα ανοικτό φόρουμ συζήτησης μέσω του μέσων μαζικής ενημέρωσης.

«Εμείς δεν έχουμε να κάνουμε με ένα ζωντανό παιχνίδι μεταξύ παικτών», τόνισε. "Έχουμε να κάνουμε με μια γιγαντιαία επιχείρηση ... που φαίνεται να είναι πολύ εξειδικευμένη στην προώθηση της ατζέντας της."

 Πηγή: ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Baobab, τα «ανάποδα δέντρα»

 Σύμφωνα με ένα παλιό θρύλο της Μαδαγασκάρης, όταν ο Θεός φύτεψε το πρώτο Baobab αυτό συνέχισε να κινείται. Τότε ο Θεός το ξερίζωσε και το φύτεψε ανάποδα, με τις ρίζες του να βρίσκονται στον αέρα. Χάρη σε αυτό το θρύλο, το Baobab αποκαλείται μέχρι και σήμερα «το ανάποδο δέντρο».

Τα Baobab ανήκουν στο γένος Adansonia και είναι ένα από τα είδη της Μαδαγασκάρης που απειλούνται με εξαφάνιση. Το ύψος των γιγάντιων αυτών δέντρων κυμαίνεται από 5 εώς 30 μέτρα, ενώ η διάμετρος του κορμού τους μπορεί να φτάσει τα 12 μέτρα.

Είναι υπεραιωνόβια δέντρα και μπορούν να ζήσουν για χιλιάδες χρόνια. Υπάρχουν διάφορα είδη αλλά το πιο εντυπωσιακό είναι αυτό της Μαδαγασκάρης.
Δείτε κάποια από τα εκπληκτικά αυτά δέντρα στις φωτογραφίες που ακολουθούν.












πηγή:perierga

Η ιστορία της λατέρνας

 

Η ιστορία της λατέρνας (la torno=αυτό που γυρίζει) χάνεται στο χρόνο. Απόγονος μιας ολόκληρης κληρονομιάς αυτομάτων οργάνων, σε μια κοινωνία όπου οι κατασκευαστές χαίρονταν την αίγλη και την εκτίμηση της άρχουσας τάξης. Ιστορικά είναι από τα πιο θαυμαστά τεχνολογικάεπιτεύγματα του ανθρώπου. Έχουν αναφερθεί αυτόματες μουσικές κατασκευές από τον Ήρωνα (1ος αιώνας π.Χ.), από αυτόματα οργανέτα που δωρίσθηκαν σε αυτοκράτορες του Βυζαντίου και Χαλίφηδες της Βαγδάτης, μέχρι τις πρώτες αξιόπιστες καταγραφές του Μεσαίωνα. Οι πύλες των τειχών του Salsburg άνοιγαν την ανατολή του ήλιου με τη συνοδεία μιας μεγάλης λατέρνας, το 1504.

Γνωρίζουμε ότι από το 1650 και μετά υπήρχε κατασκευαστικός οργασμός σε ένα κόσμο μουσικών μηχανών που ξεπερνούσε κάθε φαντασία: μηχανικά πουλιά σε κλουβιά που κελαηδούσαν με καταπληκτική ζωντάνια και ήχους, μουσικοί – μηχανές που με πολύπλοκους μοχλούς κουνούσαν τα δάχτυλά τους επάνω σε τσέμπαλα, ρολόγια που με συνοδεία μουσικής από κυλίνδρους και χτένες έβγαζαν ολόκληρη παράσταση χορευτών πάνω από τους δείκτες τους, μηχανικοί μάγοι που έριχναν τα ζάρια ή τα χαρτιά σύμφωνα με το ρυθμό της μουσικής, μουσικά ποτήρια που συνόδευαν τον πότη με μουσική κάθε φορά που σήκωνε το ποτήρι…

Όλη αυτή η γοητευτική και πλούσια σε ιδέες εποχή καταστάλαξε σε τρία κυρίως κατασκευάσματα από τρεις διαφορετικές περιοχές της Ευρώπης, τα οποία πλέον είχαν σκοπό να μεταφέρουν τη μουσική μακριά από τους ευγενείς και τους αυτοκράτορες, στιςπλατιές μάζες και τον πολύ κόσμο: αυτό έγινε στις αρχές του 1800 με το οργανέτο (barrel organ) στο Μαύρο δάσος της Βαυαρίας, με το μουσικό κουτί (music box) στα ορεινά χωριά της Ελβετίας και με τη γνωστή λατέρνα (barrel piano) στην Αγγλία. Και τα τρία αυτά είδη χρησιμοποιούσαν την τεχνολογία του κυλίνδρου με καρφιά, όπου κάθε καρφί ήταν μια νότα. Η διαφορά τους όμως ήταν στο τρόπο αναπαραγωγής του ήχου:

- Αρμόνιο για το οργανέτο
- Μεταλλική χτένα για το μουσικό κουτί
- Πιάνο για τη λατέρνα

Η πρώτη λατέρνα κατασκευάστηκε το 1808 από έναν κατασκευαστή πιάνων στο Bristol της Αγγλίας, ο οποίος έβγαλε τα πλήκτρα και τααντικατέστησε με έναν κύλινδρο με καρφιά. Κυκλοφόρησε στο Βέλγιο, στη Γαλλία, Βόρεια Ιταλία και στις Ανατολικές Πολιτείες της Αμερικής. Είχε μια εκρηκτική εξάπλωση, ειδικά στις Ελληνικές παροικίες και κέντρα, δηλαδή στη Κωνσταντινούπολη, Αθήνα, Πειραιά, Θεσσαλονίκη, Κάιρο, Αλεξάνδρεια, Σμύρνη, Βουκουρέστι κ.λπ., με τεχνίτες Έλληνες Ορθόδοξους και καθολικούς και αρκετούς Αρμένιους, που έγραψαν Ελληνική και Ευρωπαϊκή μουσική.

Η ελληνική λατέρνα

Η λατέρνα εξαπλώθηκε γρήγορα στα σοκάκια, σε ταβέρνες, πανηγύρια και σπίτια και γράφτηκαν Σμυρναίικα, δημοτικά, ρεμπέτικα, κανταδόρικα, Εθνικά εμβατήρια, ακόμη και πόλκες, μαζούρκες, βαλσάκια και ταγκό, πολλά από τα οποία είναι ανέκδοτα. Είναι χαρακτηριστικό ότι στις αρχές του αιώνα υπήρχαν γύρω στις 5000 λατέρνες στην Κωνσταντινούπολη, Αθήνα και Πειραιά, ένας αριθμός εντυπωσιακός, γιατί σε σχέση με τον τότε πληθυσμό είχε την ίδια πυκνότητα ανά κάτοικο που έχουν σήμερα τα πιάνα.

Παρόλο που δεν είναι παραδοσιακό Ελληνικό όργανο, πρέπει να δοθεί ιστορικό δίκαιο στη λατέρνα: Μεσουράνησε σε μια εποχή που δεν υπήρχε γραμμόφωνο, ραδιόφωνο, στερεοφωνικό, τηλεόραση…κυριολεκτικά τίποτα. Ο κόσμος μπορούσε να ακούσει μουσική μόνο σε κέντρα, γάμους και πανηγύρια. Η μόνη εναλλακτική λύση ήταν η λατέρνα, το μαζικό μέσο μουσικής, με την οποία ο κόσμος ψυχαγωγήθηκε, χόρεψε, διασκέδασε, τόνωσε την Εθνική του συνείδηση, “άκουσε”. Δεν είναι υπερβολικό να πούμε ότι ένα σοβαρό κομμάτι από τη μουσική μας κληρονομιά είναι επηρεασμένο από τα ακούσματα και τις τεχνικές δυνατότητες αυτού του οργάνου, όπως η παραδοσιακή ενορχήστρωση, το “μπαγλαμαδάκι”, η χαρακτηριστική τρίλια, το ρυθμικό μπάσσο, οι διφωνίες κ.λ.π.

Η τεράστια επιτυχία της λατέρνας οφειλόταν σε 2-3 «Φράγκους» Κωνσταντινουπολίτες, τον Τουρκόνι, τον Καρμέλλο και τον Αρμάο, που το 1855 έκαναν ένα δυνατό ξεκίνημα, οργανώνοντας μια γραμμή παραγωγής Ευρωπαϊκού προτύπου και συνθέτοντας και γράφοντας αξιόλογη μουσική. Ήταν μια σωστή επιλογή τεχνικά και χρονικά, διότι το όργανο ήταν φορητό, δυνατό σε ένταση, πλούσιο ηχητικά σαν μια μικρή ορχήστρα και δε χρειαζόταν βιομηχανική υποδομή για την κατασκευή του. Κυκλοφόρησαν λατέρνες από 33 έως 42 “πλήκτρα” και πλήθυναν τα εργαστήρια, οι βιοτεχνίες και οι μαθητές.

Υπήρχαν δύο ομάδες ειδικοτήτων: οι πρώτοι - οι “Οργανοποιοί”- κατασκεύαζαν το όργανο και οι δεύτεροι - οι “Σταμπαδόροι”- έκαναν τα τραγούδια. Γνωστά ονόματα: Τουρκόνι, Αρμάο, Γεωργίου, Καρμέλλο, Μπρίντιζι, Τριπολιτσιώτης, Πολύκαρπος, Παπανδρέου, Ντικράν, Αλή Μπέη, Ευθυμίου, Φωτίου,…άνθρωποι που είχαν τεράστια δόξα και αίγλη στην κοινωνία τους

Όταν κάποιος ασχοληθεί με την κατασκευή και τη στάμπα της λατέρνας αρχίζει σιγά-σιγά να ανακαλύπτει τη μεγαλοφυΐα, το ταλέντο, το μεράκι, την αυτοθυσία αυτών των ανθρώπων που σε εποχές που δεν είχαν ούτε βίδες (τις έφτιαχναν μόνοι τους από καρφιά) μεγαλούργησαν. Μέσα σε ένα αυταρχικό καθεστώς εργασίας με ανύπαρκτη πληροφόρηση, έφτιαξαν ακριβέστατα όργανα που ακόμη και για εμάς σήμερα είναι μια πολύ μεγάλη πρόκληση.

Η λατέρνα από το '40 μέχρι σήμερα

Το τέλος αυτής της ιστορίας άρχισε να έρχεται με το γραμμόφωνο και το ραδιόφωνο, η δε χαριστική βολή δόθηκε από το δικτάτορα Μεταξά και τον αρχηγό της αστυνομίας Παπαβραμίδη, οι οποίοι τις κυνήγησαν μαζί με τα κουτσαβάκια, τα μουστάκια και τα μανίκια, κατατάσσοντάς τες μαζί με το ρεμπέτικο στις δραστηριότητες του υποκόσμου.

Πέθανε άδοξα γιατί μετά από 70 χρόνια μεγαλείου έχει ξεχασθεί ολότελα και το χειρότερο, πολλοί τη θυμούνται σα μέσο ζητιανιάς, πόσο μάλλον που πολλές από αυτές που κυκλοφορούν στους δρόμους είναι “μαϊμούδες” (ξύλινα κουτιά με κασετόφωνα.

Σήμερα υπάρχουν περίπου 200 στη Ελλάδα, οι περισσότερες από τις οποίες είναι εκτός λειτουργίας και χρειάζονται πλήρη ανακατασκευή. Η τελευταία κατασκευάσθηκε το 1935 από τον Πολύκαρπο. Οι τελευταίες στάμπες από τον Αρμάο (εγγονό του πρώτου Αρμάο) τη δεκαετία του 1970 και από τον Τσιώνη μέχρι πρόσφατα. Από τον Ιανουάριο του 1995 κατασκευάζονται εξ ολοκλήρου καινούργιες λατέρνες, συνοδευόμενες από καινούργιους κυλίνδρους, στο εργαστήριο του Πάνου Ιωαννίδη.

Γίνεται προσπάθεια για βελτίωση ακουστική, τεχνική και αισθητική του οργάνου και παράλληλα ξεκίνησε μια καμπάνια για καταγραφή και ηχογράφηση όσων παλιών κυλίνδρων έχουν μείνει -με σκοπό την επανέκδοση σε CD- που αποτελούν μοναδική πολιτιστική κληρονομιά. Τέλος, γίνεται έρευνα για περισσότερα στοιχεία και προσπάθεια για δημιουργία μικρού μουσείου .Ο πρώτος καινούργιος κύλινδρος για να αποκρυπτογραφηθεί, να σπάσει ο κώδικας των παλιών Σταμπαδόρων και να τελειοποιηθεί χρειάσθηκε πάνω από 5000 ώρες δουλειάς. Δεν υπήρχαν αρχεία, παρτιτούρες, εργαλεία, μήτρες, οδηγίες… τίποτα. Για τα 9 τραγούδια του καρφώθηκαν 7000 καρφιά.

Είναι καιρός να ξαναπάρει τη μικρή πια θέση στη ζωή μας, που όμως της ανήκει και της αξίζει. Η λατέρνα έζησε πολύ περισσότερο στους Έλληνες- κράτησε πιο πολλά χρόνια, έγιναν χιλιάδες όργανα, γράφτηκε άφθονη μουσική, χρησιμοποιήθηκε και αγαπήθηκε περισσότερο από ότι στην Ευρώπη. Μπορούμε, λοιπόν, δίκαια να τη θεωρούμε σε ένα μεγάλο βαθμό και σαν ελληνικό παραδοσιακό όργανο, με πολύ έντονα ρυθμικό χαρακτήρα , που ταιριάζει απόλυτα με χορό και τραγούδι και προβάλει τέλεια τον λιτό, αφαιρετικό και τόσο ώριμο χαρακτήρα της ελληνικής μουσικής παράδοσης.

 

πηγή:Παλιατζίδικο των αναμνήσεων