Ελληνικά τα ονόματα από την αρχαιότητα ως σήμερα

 

Οι απόψεις διίστανται, είτε λόγω άγνοιας είτε λόγω σκοπιμότητας, για το αν κάποια ονόματα, ευρέως διαδεδομένα σήμερα, είναι ελληνικά ή όχι…Στο μικροσκόπιο μπαίνουν κυρίως τα χριστιανικά ονόματα, τα οποία, σύμφωνα με ισχυρισμούς ορισμένων, δεν έχουν τις ρίζες τους στην αρχαία Ελλάδα. Είναι όμως έτσι;

Σε προηγούμενα άρθρα-έρευνές μας έχουμε αποδείξει την συνάφεια ελληνισμού-χριστιανισμούαλλά και το άφθαρτον του ελληνισμού γενικότερα σε πολλά επίπεδα Έτσι και τα σημερινά ονόματα στην συντριπτική του πλειοψηφία έχουν τις ρίζες τους στην αρχαία ελληνική γλώσσα. Ας δούμε μερικά παραδείγματα:

Άβα< ἂβα=βοή

Άγγελος< ἀνάγομαι->άνγελος->άγγελος

Αγλαΐα< ἀγάλλω ->ἀγλαός=λαμπρός

Αδάμ< ἀδάμας

Αθανάσιος< α(στερητικό)+θνήσκω

Αλέξανδρος< ἀλέξω+ἀνδρας= αποκρουω, σπρώχνω τους ανδρες

Αλεξία< ἀλέξω+ἲς (δύναμη)

Ανάνιος\ας< ἂνω+ἲων


Άννα< όχι απ’ το εβραϊκό Hanna.

Προέρχεται από το προσωνύμιο του Διός «Άνα»< άνω, γι αυτό και στα εβραϊκά υπάρχει ως όνομα αρσενικό. Στην πορεία αλλοιώθηκε και γράφτηκε με δύο νν. Οι Ισπανοί, που διατηρούν ορθότερα τα ελληνικά στοιχεία στην γλώσσα τους απ’ ότι εμείς, το γράφουν με ένα ν. Ana

Αντώνης< ἀντί ὢν (ήταν γιος του Ηρακλή σύμφωνα με την μυθολογία)

Άραβος< ἂρουρα(γη)+βοή =ο πολύς θόρυβος. Εξ’ ου και οι Άραβες.

Αρριανός< ἀ(επιτατικό)+ρίον= εξέχον μέρος

Ασπασία< ἀσπάσιος =αγαπητός. Εξ’ ου και ασπάζομαι.

Γιάννης< Ἲων->Ἰανός

O Aθαν. Σταγειρίτης στην Ωγυγία (Β’ σελ 449) χαρακτηριστικά αναφέρει: «Ο Ἰανός, ὁ ἀρχαιότερος βασιλεύς τῆς Ίταλίας, ἦτο Ἓλλην το γένος, ὑιὸς τοῦ Ἀπόλλωνος καὶ τῆς Κρεούσης, θυγατρὸς τοῦ Ἐρεχθέως, βασιλέως ταῶν Ἀθηνῶν. Ἒκτισε καὶ φρούριον ἐπὶ τινὸς λόφου τῆς Ρώμης, το Ἰανίκουλον, καὶ ἐδίδαξεν πολλά. Ὃθεν ἐτίμησαν τον Ἲωνα- Ἰανὸν- Ἰάνην ὡς θεὸν μετὰ θάνατον… ἐπειδή ἀρχαιότερον βασιλέα καὶ εὐεργέτην δὲν ἐγνώριζον…»

Αλλά και ο Αισχύλος χρησιμοποιεί τον χαρακτηρισμό «Ἰάνων λαός» για τους Έλληνες…

Βρασίδας< βράσσω=σείω

Δέσποινα< δεσπόζω

Ειρηναίος\Ειρήνη< εἲρω= λέγω

Ελένη< ρίζα σελ-=φως

Εύα< εὖ= καλό, όμορφο

Ησύχιος< ἡδύς (ευχάριστος)->ηδυχία->ησυχία

Ηρακλής< Ἢρα+κλέος= αυτός που είναι δοξασμένος λόγω της Ήρας

Κωνσταντίνος< λατ. Constansλήθα->λήδα

Μαντώ< μαντεύω

Μαρία< δεν είναι εκ του εβραϊκού Μύριαμ, αλλά ετυμολογικά προέρχεται από την μύρα=θάλασσα

Μαίρη< μαρμαίρω= αστράφτω. Μαίρη ήταν το όνομα Νηριίδος.

Νικόλας< νικῶ + λαός

Όμηρος< ὁμοῦ+ἂρω, αραρίσκω. Επειδή μέσω του έργου του συνδύασε κάθε είδους γνώση.

Ορέστης< ὂρνυμι= ξεσηκώνομαι, ορμώ, επαναστατώ

Σπυρίδων< σπυρίς

Στυλιανός< στύλω

Σωτήρης< σώζω+τηρώ

Φίλιππος< φιλῶ+ἰππους

Χρήστος< χρηστός

Τα παραδείγματα αυτά ωστόσο είναι ενδεικτικά, καθώς η ελληνική ονοματοθεσία είναι ανεξάντλητη. Τα σύγχρονα ονόματα των Ελλήνων, αλλά και πολλά ξένα, έχουν τις ρίζες τους στην αρχαία ελληνική γλώσσα και έχουν διατηρηθεί παρά τους αιώνες που περάσει…

Με βάση την συγκεκριμένη έρευνα τα προαναφερθέντα ονόματα διατηρήθηκαν αναλλοίωτα μέχρι και σήμερα, ένα επιπλέον στοιχείο που αποδεικνύει, όχι μόνο ότι η ιστορία μας δεν διχάζεται σε δύο ημισφαίρια, αυτό του ελληνισμού και αυτό του χριστιανισμού, αλλά αντιθέτως αυτές οι δύο έννοιες είναι άμεσα και άρρηκτα συνδεδεμένες τόσο στο μυαλό όσο και στην καρδιά και την παράδοσή μας…

 

πηγή:tromaktiko

Ξεχασμένα επαγγέλματα που… θα θυμηθούμε ξανά;

Tα επαγγέλματα εξαρτώνται από την εποχή και τις ανάγκες της. Αυτό είναι γνωστό. Τα παρακάτω επαγγέλματα έχουν ξεπεραστεί στη σημερινή εποχή και έχουν εκλείψει πια. Κι όμως η οικονομική κρίση δεν αποκλείεται να «ξαναγεννήσει» ορισμένα από αυτά, γι’ αυτό καλό είναι να τα γνωρίσουμε, ιδίως οι νεότερες γενιές στις οποίες είναι παντελώς άγνωστα. Άλλωστε, τίποτα δεν αποκλείεται! Γι’ αυτό «μάθε τέχνη κι άστηνε κι άμα τη χρειαστείς πιάστηνε», που λέγανε και οι παλιοί και δεν είχαν άδικο…

1. Αγγειοπλάστης

Το επάγγελμα του αγγειοπλάστη το εξασκούσαν σε ορισμένες περιοχές της Ελλάδας, όπου υπήρχε κατάλληλο χώμα και όπου είχε αναπτυχθεί η σπουδαία παράδοση στη δημιουργία αγγειοπλαστικών αντικειμένων. Έτσι κατασκεύαζαν όλα τα μεγέθη μολυβικών μαγειρικών σκευών και πιατικών, κούπες με χερούλι και χωρίς χερούλι, κανάτια κρασιού, διάφορα μικροσκεύη όπως θυμιατήρια κ.ά.

2. Αγωγιάτης

ου ομάζονταν και «κιρατζήδες», μετέφεραν τα εμπορεύματα ή διακινούσαν τους ταξιδιώτες με άλογα και συχνότερα με μουλάρια. Λόγω των μεγάλων αποστάσεων μεταξύ των οικισμών, η μετακίνηση των ανθρώπων και η διακίνηση των προϊόντων με τα ζώα ήταν ο κυρίαρχος τρόπος μεταφοράς μέχρι τη δεκαετία του 1930 και σε μερικές περιοχές μέχρι τη δεκαετία του 1950. Οι αγωγιάτες προέρχονταν συνήθως από το στρώμα των ακτημόνων αγροτών και ήταν οργανωμένοι σε πολυμελή σωματεία στα χωριά και στις κωμοπόλεις. Οι αγωγιάτες είναι οι «πρόδρομοι» των αυτοκινητιστών. Πραγματοποιούσαν επί πληρωμή ιδιωτικές μεταφορές εμπορευμάτων, κρασιών (σε ασκιά), διακινούσαν ταξιδιώτες, ιδιώτες, γιατρούς για επίσκεψη σε ασθενείς, κρατικούς λειτουργούς για την εκτέλεση υπηρεσίας κ.λπ.

3. Βαρελάς

Ήταν τεχνίτης, ειδικός στην κατασκευή βαρελόσχημων και σκαφοειδών σκευών από ξύλο καστανιάς ή δρυός. Το ξύλο περνούσε από ειδική επεξεργασία και μετά το έκοβαν σε λεπτές σανίδες, που τις βρέχανε για να παίρνουν εύκολα την κατάλληλη κλίση. Κατόπιν περνούσαν τα στεφάνια, τα χτυπούσαν με το ματσακόνι για να σφίξουν καλά και μετά τοποθετούσαν τους δυο επίπεδους πυθμένες.

4. Γανωτής (καλαντζής)

Τα παλιά μπακιρένια οικιακά σκεύη (ταψιά, καζάνια, κουτάλια, πιρούνια κλπ.) με τον καιρό οξειδώνονταν και έπρεπε να γανωθούν, να περαστεί δηλαδή η επιφάνειά τους με ειδικό μέταλλο (καλάι – κασσίτερος). Είχαν μαζί τους τα απαραίτητα εργαλεία και έκαναν τη δουλειά τους επί τόπου, ενώ παλιότερα η πληρωμή τους ήταν σε είδος (αυγά, καλαμπόκι, σιτάρι). Αφού καθάριζαν καλά τα σκεύη, αλείφανε το εσωτερικό τους με σπίρτο και το τρίβανε με κουρασάνι (=τριμμένο κεραμίδι). Μετά κράταγαν το σκεύος με την τσιμπίδα πάνω από τη φωτιά και έριχναν μέσα το νησιαντήρι (=χλωριούχο αμμώνιο), για να στρώσει καλύτερα το καλάι πάνω στο χάλκωμα. Αφού το σκούπιζαν καλά, άπλωναν το λιωμένο καλάι σ’ όλη την επιφάνεια του σκεύους μ’ ένα χοντρό βαμβακερό ύφασμα… Στο τέλος το σκούπιζαν με καθαρό βαμβάκι για να γυαλίσει.

5. Γυρολόγος (πραματευτής)

Έφερνε παλιά στα χωριά ό,τι μπορούσε να φανταστεί κανείς : υφάσματα με τον πήχη, πουκάμισα, κάλτσες, κλωστές, εσώρουχα, κουμπιά, λάστιχο, κουβαρίστρες, τσατσάρες, χτένια, βαφές και πολλά άλλα ακόμα. Η πληρωμή γίνονταν συνήθως σε είδος. Το επάγγελμα του πλανόδιου εμπόρου ασκούσαν επαγγελματίες διάφορων ειδικοτήτων, που ήταν συχνά και παραγωγοί του προϊόντος. Οι έμποροι αυτοί μετέφεραν το εμπόρευμά τους στους ώμους ή πάνω στο υποζύγιο που τους συνόδευε.

6. Ζευγάς

Οι ζευγάδες αναλάμβαναν το όργωμα, τη σπορά και τη συγκομιδή των χωραφιών. Όργωναν με το ξύλινο αλέτρι που το έσερναν δύο βόδια ή μουλάρια, ενώ κάποιες φορές, εκτός από τα δικά τους χωράφια, όργωναν και έσπερναν και τα χωράφια άλλων κατοίκων και αμείβονταν επιπλέον.

7. Καλαθοποιός

Σε περιοχές που αφθονούσαν οι λυγαριές, οι μυρτιές, οι σφάκες (πικροδάφνες) και τα καλάμια ευδοκίμησε και το επάγγελμα του καλαθοποιού. Από τις μυρτιές και κυρίως από τις λυγαριές οι καλαθοποιοί αποσπούσαν μακριές βίτσες με το τσερτσέτο (ειδικό μαχαίρι) και έκαναν τους σκελετούς για να πλέξουν με τα σχισμένα καλάμια καλάθια, κοφίνια, ψαροκόφινα και άλλα, ενώ μόνο με τις βίτσες έπλεκαν στουπιά για τυρί, κόφτες για τη μεταφορά των σταφυλιών κ.ά.

8. Καρεκλάς

Με τη χρησιμοποίηση ξύλων από πλάτανο ή από άλλα άγρια συνήθως δέντρα και με τη βοήθεια σχοινιών από βουρλιά ή αφράτου των ποταμών, ο καρεκλάς δημιουργούσε τις καρέκλες που ήταν τριών ειδών: Οι συνηθισμένες με κάθισμα και πλάτη πίσω, οι κοντούλες που δεν είχαν πλάτη και οι ραχατιλίδικες στις οποίες το ένα από τα μπροστινά πόδια ήταν υπερυψωμένο και συνδεόταν με το πίσω πόδι με πλάγιο ξύλινο μπράτσο ώστε να χρησιμεύει για να ακουμπάει αυτός που κάθεται.

9. Καφεπαντοπώλης

Στα περισσότερα χωριά της Ελλάδας, τις περισσότερες φορές ο καφετζής συνδύαζε τη λειτουργία του καφενείου του με την πώληση ειδών που δεν έβγαζε ο τόπος του, όπως καφέ, τσιγάρα, ζάχαρη, τσάι, ρύζι, μπακαλιάρο, σπίρτα, παστές σαρδέλες, φρίσες (ρέγγες), πιπερικύμινο, ταραμά, χαλβά και άλλα. Ακόμη μπορούσε να έχει πανιά, κλωστές, βελόνες, δέρματα και ίσως είδη τσαγκάρικου.

10. Κτίστης (πέτρας)

Ο κτίστης ήταν στις πόλεις και στα χωριά πολύ διαδεδομένο επάγγελμα, επειδή τότε όλα τα σπίτια χτίζονταν με πέτρες απελέκητες και πελεκημένες. Οι κτίστες ακόμη έκαναν μερεμέτια, επισκεύαζαν παλιά σπίτια κ.ά. Σ’ αυτούς υπάγονται και οι «πελεκάνοι», που έβγαζαν και πελεκούσαν κατάλληλες για πελέκημα πέτρες κι έκαναν τις καμαρόπετρες, τις μυλόπετρες και τα πελέκια για τις πόρτες και τα παράθυρα. Οι ίδιοι έκαναν καμπαναριά που απαιτούσαν μεγάλη αντίληψη και προχωρημένη τεχνική.

11. Λούστρος

Όταν ο κόσμος περπατούσε σε χωμάτινους δρόμους, τα παπούτσια σκονίζονταν ή λασπώνονταν εύκολα. Τότε γνώρισε άνθηση και το επάγγελμα του λούστρου. Αυτός μ’ ένα κασελάκι μπροστά του, αληθινό κομψοτέχνημα, και γύρω του να κρέμονται οι βούρτσες και τα βερνίκια με τα διάφορα χρώματα, κάθονταν σ’ ένα χαμηλό σκαμνάκι και περίμενε υπομονετικά. Για να προσελκύσει τους πελάτες γίνονταν ταχυδακτυλουργός ή χτύπαγε ρυθμικά το κασελάκι. Ο πελάτης πλησίαζε κι άπλωνε, όπως ήταν όρθιος, πρώτα το δεξί πόδι πάνω στην ειδική μεταλλική θέση της κασέλας κι έπειτα το άλλο. Έτσι άρχιζε η «ιεροτελεστία» του βαψίματος…

12. Μεταπράτης

Γυρνώντας από χωριό σε χωριό με γάιδαρο ή μουλάρι αγόραζε μικρές ή μεγάλες ποσότητες προϊόντων από τους χωρικούς τα οποία και μεταπουλούσε σε άλλα χωριά με διάφορο κέρδος. Στους μεταπράτες ανήκουν και οι κερατζήδες και οι πραματευτάδες.

13. Μπακάλης

Πνιγμένος στα ράφια με τις κονσέρβες, τις ζάχαρες, τα ζυμαρικά και όλα τα απαραίτητα για το μαγείρεμα της νοικοκυράς. Χωρίς ψυγείο, πουλούσε όλα τα βασικά είδη και τρόφιμα χύμα και τις περισσότερες φορές βερεσέ. Συνήθως, το μπακάλικο ήταν εμπορικό και καπηλειό. Σήμερα με τους όρους που διαμορφώθηκαν από τη σύγχρονη οικονομία και την επικράτηση των σούπερ μάρκετ τα μπακάλικα χάθηκαν, εκτός από εκείνα τα λίγα που λειτουργούν ακόμα στα χωριά.

14. Μπασματζής (υφασματοπώλης)

Σε λίγα κεφαλοχώρια υπήρχαν τα καταστήματα υφασμάτων, που συνήθως ήταν και ραφτάδικα. Εμπορικά που πουλούσαν όλα τα είδη που είχαν ζήτηση όπως μεταξωτά, βαμβακερά, βελούδινα, χασέδες, ποπλίνες, αλατζάδες, τσίτια κ.λπ., καθώς -μην ξεχνάμε- οι γυναίκες έραβαν τότε τα ρούχα μόνες τους.

15. Μυλωνάς

Η καλλιέργεια σιτηρών ήταν πολύ διαδεδομένη μέχρι το 17ο αιώνα, ενώ στη συνέχεια περιορίστηκε σημαντικά. Οι άνθρωποι τότε φρόντιζαν δύο φορές το χρόνο, (φθινόπωρο – άνοιξη) για την παρασκευή του σταρένιου ή καλαμποκίσιου αλευριού. Αλευρόμυλοι υπήρχαν σε όλα τα χωριά , οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν υδρόμυλοι, δηλαδή τους κινούσε η δύναμη του νερού, οπότε τους έχτιζαν πάντα δίπλα σε ποτάμια και ρεματιές. Σήμερα λειτουργούν ελάχιστοι.

16. Νερουλάς

Στην παλιά Αθήνα που δεν υπήρχαν βρύσες μέσα στα σπίτια, ο νερουλάς αναλάμβανε την τροφοδότησή τους με νερό. Υπήρχε συνήθως ένας νερουλάς σε κάθε γειτονιά και είχε σταθερή πελατεία . Έκανε πολλά κοπιαστικά δρομολόγια και αμειβότανε περίπου 1 δεκάρα τον τενεκέ. Το επάγγελμα του νερουλά διατηρήθηκε μέχρι το 1930, οπότε ιδρύθηκε η ΟΥΛΕΝ.

17. (Ν)τελάλης

Η λέξη σημαίνει «αυτός που ανακοινώνει τα μαντάτα», δηλαδή ο δημόσιος κήρυκας. Οι ντελάληδες διαλαλούσαν στους κατοίκους των κωμοπόλεων και των χωριών τα νέα που έφταναν με τον τηλέγραφο ή τα εμπορεύματα που έφερναν στις πλατείες των χωριών οι πραματευτάδες . Η δυνατή φωνή και κυρίως ο τρόπος που παρουσίαζαν συνοπτικά τα νέα ή διαφήμιζαν τα προϊόντα τούς καθιστούσε γνωστούς στην τοπική κοινωνία. Η αμοιβή του ήταν ένα ποτηράκι τσίπουρο ή λίγο κολατσιό. Η ευρεία διάδοση των εφημερίδων, του ραδιοφώνου και της τηλεόρασης υποκατέστησε σταδιακά τους ντελάληδες.

18. Ντενεκετζής

Ο ντενεκετζής κατασκεύαζε χρηστικά αντικείμενα του νοικοκυριού και γενικότερα της αγροτικής ζωής όπως χωνιά, λύχνους, μαστραπάδες, κουβάδες, φανάρια, μπρίκια του καφέ, σουρωτήρια, κουτσουνάρες και άλλα.

19. Αλμπάνης

Παλιά υπήρχαν πολλοί πεταλωτές μια και ήταν απαραίτητοι αφού κάθε σπίτι στο χωριό είχε και ένα ζώο για τις δουλειές του, γαϊδούρι ή μουλάρι. Τα πέταλα ήταν σιδερένια και κατασκευάζονταν χειροποίητα στο αμόνι, ενώ οι τεχνίτες που τα έφτιαχναν αναλάμβαναν ταυτόχρονα και το πετάλωμα των ζώων, που απαιτούσε μεγάλη εμπειρία και δεξιοτεχνία. Οι πεταλωτές συχνά ασκούσαν παράλληλα και το επάγγελμα του σιδερά, ενώ κάποιοι από αυτούς ήταν και πρακτικοί κτηνίατροι.

πηγή: newsbomb.gr

Η Αθήνα μιας άλλης εποχής

Η Αθήνα με τα περίπου πέντε εκατομμύρια κατοίκους και το ατελείωτο τσιμέντο που όλοι γνωρίζουμε δεν ήταν πάντα έτσι. Μερικές μόνο δεκαετίες νωρίτερα η εικόνα ήταν τελείως διαφορετική. Ας δούμε μερικές χαρακτηριστικές φωτογραφίες: 

 

Θησείο

Κολλέγιο Αθηνών, Ψυχικό

Οδός Πατριάρχου Ιωακείμ, Κολωνάκι

Ψυχικό – Πεντέλη

Πλατεία Κάνιγγος

Λεωφόρος Συγγρού

Πλατεία Ομονοίας

Οδός Αθηνάς

Γαλάτσι, το 1920

πηγή:perierga.gr

Κάστρο Neuschwanstein, βγαλμένο από παραμύθι!

Το κάστρο Neuschwanstein στις βαυαρικές Άλπεις της Γερμανίας, μοιάζει να έχει βγει από παραμύθι. Αυτό σκέφτηκε και ο Walt Disney όταν επιχειρούσε να σχεδιάσει στο χαρτί ένα ξεχωριστό παλάτι για τη Σταχτοπούτα!

Το βασιλικό ανάκτορο χτίστηκε το 1869 για τον Λουδοβίκο Β’ της Βαυαρίας, αποτελώντας μια φανταστική απομίμηση ενός μεσαιωνικού κάστρου αλλά και μια πραγματική «ενσάρκωση» του ρομαντισμού σε κάθε σημείο του.

Στην ψηλότερη κορυφή πάνω από το φαράγγι του ποταμού Pöllat χτίστηκαν πύργοι και πυργίσκοι, ενώ τρεις διαφορετικοί αρχιτέκτονες έδωσαν τα «φώτα» τους στο βασιλιά. Οι Eduard Riedel, Georg Dollmann και Julius Hofmann συνεργάστηκαν άψογα με τη σκηνογράφο Christoph Jank, καταλήγοντας στο τελικό σχέδιο του κάστρου.

Αποτελώντας το «ιδιωτικό καταφύγιο»(!) του Λουδοβίκου για 172 ημέρες μέχρι το θάνατό του, το κάστρο Neuschwanstein ενέπνευσε στην πορεία συγγραφείς, καλλιτέχνες, ποιητές, ζωγράφους και μουσικούς, οι οποίοι στην κυριολεξία το… ερωτεύτηκαν.

Μεταξύ αυτών και ο Disney, που το επέλεξε για να «στεγάσει» την αγαπημένη του πρωταγωνίστρια Σταχτοπούτα, στο ομώνυμο παραμύθι. Άλλωστε, αυτό το μυστηριώδες και εκπληκτικά όμορφο κάστρο δεν μπορεί παρά να είναι και… παραμυθένιο!

πηγή:perierga.gr

Πώς να ζεσταθείς το χειμώνα, χωρίς να ανάψεις το καλοριφέρ του σπιτιού σου

 

Κλείσε για λίγο το κλιματιστικό σου (κάτι που ούτως ή άλλως επιτάσσουν οι μέρες) και δες μερικούς εναλλακτικούς και έξυπνους τρόπους για να ζεσταθείς τις χειμωνιάτικες κρύες νύχτες. Οικονομικά και υγιεινά.

Φάε, κοινωνικοποιήσου και κάνε γυμναστική: κοινώς, συνέχισε την καθημερινότητά σου, μόνο πού αυτόν το χειμώνα, κάν'το διαφορετικά.

Βγες (από το καβούκι σου)

Μπορεί τις κρύες νύχτες του χειμώνα να προτιμάς τη ζεστασιά της κουβέρτας σου από το να τρέχεις στα μπαρ και τα εστιατόρια, όμως οι ερευνητές του Πανεπιστημίου του Τορόντο, μέσα από μια παλαιότερη μελέτη διαπίστωσαν ότι όσο παραμένεις κοινωνικά αποκλεισμένος, τόσο αισθάνεσαι κρύο στον οργανισμό σου, κυριολεκτικά. Αντίθετα, όταν περνάς ώρα με την παρέα σου η θερμοκρασία σου αυξάνεται, συγκριτικά τουλάχιστον με ένα βράδυ μοναξιάς στο σπίτι σου.

Οι ξηροί (θερμοί) καρποί

Οι ξηροί καρποί περιέχουν τα περίφημα (στον κόσμο της διαιτολογίας) "καλά" λιπαρά, τα οποία βοηθούν το σώμα να διατηρήσει την θερμοκρασία του. Οι άνθρωποι που δεν λαμβάνουν τα απαραίτητα καθημερινά λιπαρά από τη διατροφή τους έχουν την τάση να νιώθουν εντονότερα το κρύο. Πρόσθεσέ τα στο γλυκό, τη σαλάτα ή το φαγητό σου μερικά καρύδια, φιστίκια ή αμύγδαλα και ζέστανε τον οργανισμό σου με τον πιο υγιεινό τρόπο.

Γυμνάσου

Δε θα το κάνεις μόνο για να παραμείνεις στα κιλά σου: Θα δεις (μακροπρόθεσμα) οφέλη και στην υγεία σου. Η γυμναστική αυξάνει την κυκλοφορία του αίματος με αποτέλεσμα να ιδρώνεις και να ζεσταίνεσαι, ενώ σε βοηθά να χειρίζεσαι καλύτερα το άγχος και το στρες.

Άνοιξε την αγκαλιά σου

Ένας ακόμη λόγος για να έρθεις κοντά με το ταίρι σου, αλλά και με τα άτομα που εκτιμάς. Εκτός από τη ζέστη που παράγεις στο σώμα σου, η αγκαλιά απελευθερώνει την οξυτοσίνη, μια ορμόνη που σε βοηθά να μειώσεις το στρες και αλλά και την πίεση του αίματος.

Πιες κάτι ζεστό

Από πράσινο τσάι και σοκολάτα βιενουά, μέχρι γαλλικό καφέ: όταν πιάσεις την τσουρουφλιστή κούπα με τα κρύα χέρια σου αισθάνεσαι ήδη την πρώτη μικρή ηδονή. Ένα ζεστό ρόφημα θα "ανεβάσει" τη θερμοκρασία σου, ενώ ταυτόχρονα, (αν δεν έχει ζάχαρη ή κρέμα γάλακτος) θα κάνει καλό και στον οργανισμό σου.

Ξεκίνα με σούπα

Έχεις αναρωτηθεί ποτέ γιατί όταν αρρωσταίνει τρως κρύα σουπίτσα; Το κατ'εξοχήν αυτό χειμωνιάτικο πιάτο τρώγεται καυτό με σκοπό να ζεστάνει τον οργανισμό σου και να σε βοηθήσει να ξεπεράσεις το κρυολόγημα. Η σούπα βοηθάει και στην δίαιτα. Μια έρευνα του Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια έχει δείξει πώς όταν τρώμε για ορεκτικό σούπα καταναλώνουμε 20% λιγότερες θερμίδες.

Kαν΄το πικάντικο

Προσθέτοντας λίγα παραπάνω καυτερά μπαχαρικά στο φαγητό σου δε θα καταφέρεις μόνο να κάψεις τη γλώσσα σου, αλλά και να ζεσταθεί εσωτερικά. Πάρε για παράδειγμα το τζίντζερ το οποίο βοηθάει την κυκλοφορία του αίματος, με αποτέλεσμα να ζεσταίνεται πιο εύκολα ο οργανισμός σου.

Κράτα τα πόδια σου ζεστά

Αν κρυώνεις την ώρα που κοιμάσαι, όσο κι αν έχεις σκεπαστεί, βάλε κάλτσες. Όταν έχει κρύο, τα πόδια ανταποκρίνονται στη θερμοκρασία περισσότερο, συνεπώς κρυώνουν πιο εύκολα. Αν φροντίσεις να τα προστατέψεις, θα δεις πού όλο το σώμα σου θα κρυώνει λιγότερο. Με διαφορά.
 
Πηγές: Huffingtonpost.com, self.com

Ξεκινάει ο πόλεμος του νερού! Απαγόρευση χρήσης βρόχινου - Σε πολυεθνικές η διαχείριση του

Παραχωρούνται ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΡΑ (πήγες, ποτάμια, λίμνες) από τις Περιφέρειες στην ΕΥΔΑΠ, η οποία με τη σειρά τα ΠΟΥΛΑΕΙ σε ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ, που πλέον θα έχουν το απόλυτο μονοπώλιο, με ότι αυτό...
σημαίνει:
 Με την παρούσα ΚΥΑ, προχωράει ένα βήμα περισσότερο, ο έλεγχος του νερού. Το κράτος, θεωρεί το νερό.... δικό του αγαθό. Η δικαιολογία είναι πως ‘πρέπει να προστατευθεί το περιβάλλον και η δημόσια υγεία’. Η πραγματικότητα είναι πως θέλουν να ελέγχουν το πόσοι και ποιοι από μας, θα έχουν νερό (άρα θα μπορούν να ζουν).


 Αν πάμε στην αίτηση- δήλωση που προτείνει η ΚΥΑ, βλέπουμε πως στην προέλευση του νερού, αναφέρεται ‘μεταβατικά ύδατα, παράκτια ύδατα, άλλο’. Το νερό της βροχής, άνετα μπορεί να θεωρηθεί ότι ‘μεταβαίνει’ από τις ψηλότερες στις χαμηλότερες περιοχές. Αν λοιπόν φτιάξουμε μια δεξαμενή και το μαζεύουμε, θα πρέπει να το δηλώσουμε και να πάρουμε άδεια χρήσης, αφού ανήκει στα ‘μεταβατικά’.

Τροποποίηση της αριθ. οικ. 150559/10.6.2011 απόφασης (ΦΕΚ Β’ 1440/16.6.2011) 1. Η παρ. 1 του άρθρου 2, όπως αντικαταστάθηκε με την αριθ. 160143/8.12.2011 απόφαση (ΦΕΚ Β’ 2834/15.12.2011), αντικαθίσταται ως εξής:

"1. Όσοι θεμελιώνουν δικαίωμα χρήσης νερού σύμφωνα με το άρθρο 1 της παρούσας, υποχρεούνται να ζητήσουν την έκδοση άδειας χρήσης νερού για υφιστάμενα δικαιώματα χρήσης νερού, σύμφωνα με τις διαδικασίες της παρούσας, μέχρι 17 Δεκεμβρίου 2012".
 Έτσι καταγράφονται πηγάδια, στέρνες και αφού γίνει -πολύ σύντομα-, θα ζητήσουν τον πλήρη έλεγχο.
 Πρόκειται για το πρώτο βήμα, για τον έλεγχο του υδατικού δυναμικού από την τρόικα που περνάει εντέχνως με την προφαση της ορθολογικής διαχείρισης του υδάτινου δυναμικού και της δημόσιας υγείας. Στόχος είναι η καταγραφή όλων των ιδιωτικών και δημόσιων πηγών προκειμένου να ενταχθούν στα διαχειριστικά σχέδια που εκπονούνται σε επίπεδο περιφερειών, με σκοπό να πουληθούν τα νερά σε ιδιώτες που στη συνέχεια θα μεταπωλούν το νερό στους αγρότες.
 Δηλαδή το αγαθό που η γη προσφέρει στους αγρότες, μέσα στα ίδια τους τα χωράφια, θα πληρώνουν για να το χρησιμοποιούν.
 Στις ΗΠΑ, όπου έχουν αγοράσει εταιρείες τα νερά έχουν επιβάλλει νόμους με τους οποίους ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ Η ΣΥΛΛΟΓΗ ΒΡΟΧΙΝΟΥ ΝΕΡΟΥ, ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΕΙΛΗ ΒΑΡΕΙΩΝ ΠΡΟΣΤΙΜΩΝ.

katohika.gr

Οι πέντε εβραίοι που ρύθμισαν τον κόσμο μας

Το πραγματικό ταξίδι του Οδυσσέα και γιατί μας το έκρυψαν

Η περιπλάνηση του Οδυσσέως.
α) η μελέτη της Εριέττας Μέρτζ
Η πρώτη που ετόλμησε να έρθει αντιμέτωπη προς την επικρατούσα άποψη ότι οι περιπλανήσεις του Οδυσσέως έγιναν ...μέσα στην Μεσόγειο ήταν η Αμερικανίδα Εριέττα Μέρτζ (Henrietta Mertz) η οποία το 1965 εξέδωσε στο Σικάγο των Η.Π.Α. το βιβλίο " The Wine Dark Sea" (τίτλος στα Ελληνικά "ΟΙΝΩΨ ΠΟΝΤΟΣ" εκδόσεις ΝΕΑ ΘΕΣΙΣ -1995)και αργότερα το 1967 τα "Αργοναυτικά" δια των οποίων με μεγάλη πειστικότητα -στηριζόμενη στις δικές της προσωπικές έρευνες και εξερευνήσεις στην Β. και Ν. Αμερική- διατυπώνει την θέση ότι το ταξίδι του Οδυσσέως είχε και ένα σημαντικό σκέλος εκτός Μεσογείου. Η άποψη της κ. Μέρτζ είναι ότι ο Οδυσσέας ταξίδεψε μέχρι τις ακτές της Αμερικής βοηθούμενος από τα θαλάσσια ρεύματα. Η κ. Μέρτζ εντόπισε τα μέρη που επισκέφθηκε ο Οδυσσέας με βάση την ταχύτητα που κινούνται τα θαλάσσια ρεύματα και την διάρκεια των ταξιδιών από σταθμό σε σταθμό όπως αναφέρονται στην Οδύσσεια. Οι απόψεις της κ. Μέρτζ ενισχύονται και από αρχαιολογικά ευρήματα που έχουν βρεθεί στην Αμερικανική ήπειρο.

Σχεδιάγραμμα που παρουσιάζει την περιπλάνηση του Οδυσσέα μετά την πτώση της Τροίας βάσει των διαπιστώσεων της Εριέττας Μέρτζ (η οποία μελέτησε εδάφιο προς εδάφιο το κείμενο του Ομήρου σε συνδυασμό με διάφορες νεότερες ανακαλύψεις και παρατηρήσεις που αναφέρονται από τον ίδιο τον Όμηρο π.χ. διάρκεια ταξιδιού κλπ). Στον χάρτη επισημαίνονται η περιοχή που υπήρξαν οι Σειρήνες , σε ποιο σημείο της Αμερικάνικης ηπείρου ήταν η Σκύλλα και η Χάρυβδης και μέσο ποίας οδού ο Οδυσσέας επέστρεψε στην Ιθάκη βοηθούμενος καθ' όλη την διαδρομή από το ρεύμα του κόλπου (Gulf stream) .

β) η μελέτη του Ζίγκφριντ Πετρίδη

Οι Έλληνες έχουν μία αποδεδειγμένη ναυτική ιστορία που ξεκινάει τουλάχιστον από το 7.250 π. Χ. όπως αποδεικνύεται από τα ευρήματα του σπηλαίου Φράχθι στην Αργολίδα.

«...Η μοναδικότης του Ελληνικού γεωγραφικού χώρου, ήτοι η παρουσία εις μικράν σχετικώς έκτασιν, το Αιγαίον Πέλαγος, εκατοντάδων νήσων, επέτρεψε εις τους προϊστορικούς κατοίκους του, λίαν ενωρίς την ανάπτυξιν της δια θαλάσσης επικοινωνίας. Με την πάροδο των ετών και την απόκτησιν πείρας θαλασσίων ταξιδίων, οι Αιγαίοι ναυτικοί έγιναν τολμηρώτεροι, πλεύσαντες προς βορράν εις τον Εύξεινον πόντον, προς νότον εις Αίγυπτον και "Φοινίκην" και δυσμάς εις Ιταλίαν και Ιβηρίαν. Ανακαλύψαντες ότι η θάλασσα εις ην εταξίδευον περιεβάλλεντο παντού υπό ξηράς με μία μόνον έξοδον, δεν εδίστασαν να εξέλθουν τραπέντες όπως είδομεν προς βορράν (σημ. της ΑΕΙ- Κασσιτερίδες νήσοι = Αγγλία) δια τον κασσίτερον και δια το ήλεκτρον, αλλά και προς δυσμάς ως θ' αποδείξωμεν...» ("ΟΔΥΣΣΕΙΑ" ελληνική έκδοση, σελίδα 139)

Η Ελληνική γραμματεία είναι πλούσια σε αναφορές για τις γεωγραφικές γνώσεις των αρχαίων προγόνων μας. Στην μελέτη του κ. Πετρίδη παρουσιάζονται στοιχεία που αφορούν τις

γεωγραφικές γνώσεις για περιοχές :

- του Βορρά (υπερβορέα)
- της Ανατολής (Ασίας)
- του Νότου (Αιθιοπία, Κυρηναϊκή, Αίγυπτος, λοιπή βόρεια Αφρική)
- και της Δύσεως (Ιταλία, νήσοι δυτικώς της Ιταλίας α) Σαρδηνία, β) Κορσική γ) Έλβα δ) Καπρί ε) Ίσκια , Ιβηρική χερσόνησος, Γαλλία, βόρειο-ανατολική Ευρώπη, Βρετανία - Ιρλανδία.

Από την Ελληνική γραμματεία προκύπτει ότι οι Έλληνες έχουν μεγάλη εξοικείωση με τις αστρονομικές παρατηρήσεις (παράδειγμα οι αστρονομικές αναφορές των Ορφικών ύμνων) και οι ναυτικοί της εποχής χρησιμοποιούν τους αστερισμούς για να προσανατολίζονται κατά την διάρκεια της νυχτερινή πλεύση τους.

Μεγάλη βαρύτητα στην έρευνα του ταξιδιού του Οδυσσέως έχουν οι αστρονομικές αναφορές της Οδύσσειας. Αναφέρεται από τον Όμηρο ότι «ΑΡΚΤΟΝ Θ' ΗΝ ΚΑΙ ΑΜΑΞΑΝ ΕΠΙΚΛΗΣΙΝ ΚΑΛΕΟΥΣΙΝ, ΗΤ' ΑΥΤΟΥ ΣΤΡΕΦΕΤΑΙ ΚΑΙ Τ' ΩΡΙΩΝΑ ΔΟΚΕΥΕΙ, ΟΙΗ Δ' ΑΜΜΟΡΟΣ ΕΣΤΙ ΛΟΕΤΡΩΝ ΩΚΕΑΝΟΙΟ ΤΗΝ ΓΑΡ ΔΗ ΜΙΝ ΑΝΩΓΕ ΚΑΛΥΨΩ, ΔΙΑ ΘΕΑΩΝ, ΠΟΝΤΟΠΟΡΕΥΟΜΕΝΑΙ ΕΠ' ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΧΕΙΡΟΣ ΕΧΟΝΤΑ» (ΟΜΗΡΟΥ ΟΔΥΣΣΕΙΑ Ε 273) δηλαδή : "και την 'Αρκτον (Μ. 'Αρκτο) που την ονομάζουν και 'Αμαξα, που κλωθογυρίζει αυτού και παραφυλάει τον Ωρίωνα και που μονάχ' αυτή είναι αμέτοχη στα λουσίματα του Ωκεανού, (σημ. της ΑΕΙ : δηλαδή ο αστερισμός είναι αειφανής - δεν πέφτει κάτω από τον ορίζοντα) τον συμβούλεψε λοιπόν η υπέροχη θεά η Καλυψώ να ταξιδεύει έχοντας στ' αριστερό του χέρι αυτήν".

Στο κείμενο αυτό περιέχονται σημαντικότατες πληροφορίες. «...Ο Όμηρος ομιλεί περί "Ωκεανού" και όχι "Πόντου" και όπως είδομεν "Ωκεανόν" οι αρχαίοι Έλληνες ωνόμαζαν την περιβάλλουσαν την οικουμένην θάλασσαν (σημ. της ΑΕΙ : η θάλασσα έξω από τις Ηράκλεις στήλες) περί αυτού συμφωνεί και ο Στράβων "ΤΑΥΤΑ ΓΑΡ ΠΑΝΤΑ ΦΑΝΕΡΩΣ ΕΝ ΤΩ ΑΤΛΑΝΤΙΚΩ ΠΕΛΑΓΕΙ ΠΡΑΤΤΟΜΕΝΑ ΔΗΛΟΥΤΑΙ" (c26) δηλαδή : Όλα αυτά είναι καταφανές ότι δηλούνται (υπό του Ομήρου) ως τελούμενα εις τον Ατλαντικόν"...» ("ΟΔΥΣΣΕΙΑ" ελληνική έκδοση, σελίδα 182)

Η πολυετή εμπειρία του Ζ. Πετρίδη ως ιστιοπλόου τον βοήθησε να επιβεβαιώσει ή και να διορθώσει (όπου αυτό ήταν απαραίτητο) τα συμπεράσματα της Ε. Μέρτζ, με βάση τις αναφορές που υπάρχουν από τον Όμηρο για την διάρκεια του ταξιδιού από σταθμό σε σταθμό και τις επιπρόσθετες λεπτομέρειες που τυχόν αναφέρονται (π.χ. κατεύθυνση ανέμου, πορεία πλοίου, περιγραφές των νησιών κλπ).

Παράδειγμα: ΑΙΟΛΙΑ

«..Γράφει ο Όμηρος : "ΔΩΚΕ ΜΟΙ ΕΚΔΕΙΡΑΣ ΑΣΚΟΝ ΒΟΟΝ ΕΝΝΕΩΡΟΙΟ, ΕΝΘΑ ΔΕ ΒΥΚΤΑΩΝ ΑΝΕΜΟΝ ΚΑΤΕΔΗΣΕ ΚΕΛΕΥΘΑ, ΚΕΙΝΟΝ ΓΑΡ ΤΑΜΙΗΝ ΑΝΕΜΩΝ ΠΟΙΗΣΕ ΚΡΟΝΙΩΝ ΗΜΕΝ ΠΑΥΜΕΝΑΙ ΗΔ' ΟΡΝΥΜΕΝ ΟΝ Κ' ΕΘΕΛΗΣΙΝ. ΝΗΙ Δ' ΕΝΙ ΓΛΑΦΥΡΗ ΚΑΤΕΔΕΙ ΜΕΡΜΙΘΙ ΦΑΕΙΝΗ ΑΡΓΥΡΕΗ, ΗΝΑ ΜΗΤΙ ΠΑΡΑΠΝΕΥΣΗ ΟΛΙΓΟΝ ΠΕΡ, ΑΥΤΑΡ ΕΜΟΙ ΠΝΟΙΗΝ ΖΕΦΥΡΟΥ ΠΡΟΕΗΚΕΝ ΑΗΝΑΙ, ΟΦΡΑ ΦΕΡΟΙ ΝΗΑΣ ΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟΥΣ" (ΟΜΗΡΟΥ ΟΔΥΣΣΕΙΑ Κ19)

Δηλαδή "Μου 'δωσε ένα ασκί εννιάχρονου βοδιού, που το έγδαρε, κι έκλεισε κει μέσα τις κινήσεις των ανέμων με τα πολλά τους βουητά, γιατί εκείνον είχε κάμει ο γιός του Κρόνου επιστάτη στους ανέμους, για να σταματάη και να αμολάη όποιον του αρέσει. Κι έδεσε το ασκί μέσα στο βαθουλωτό καράβι με γυαλιστερή, ασημένια κλωστή, για να μην φυσάει έστω και λίγο. 'Αφησε μονάχα τον Ζέφυρο (δυτικό) να φυσάει για χάρη μου, για να πάη στην πατρίδα και τα πλοία κι εμάς τους ίδιους."

Ώστε ο Αίολος παρακληθείς υπό του Ωδυσσέως, εδέσμευσεν όλους τους ανέμους, αφήσας μόνο τον ούριον δι' αυτόν, Ζέφυρον - δυτικός, όπερ σημαίνει ότι ο Οδυσσεύς ευρίσκετο δυτικώς της Ιθάκης και περίπου στο ίδιο γεωγραφικό πλάτος με αυτήν.

Και η διήγησις συνεχίζει :

"ΕΝΝΗΜΑΡ ΜΕΝ ΟΜΩΣ ΠΛΕΟΜΕΝ ΝΥΚΤΑΣ ΤΕ ΚΑΙ ΗΜΑΡ, ΤΗ ΔΕΚΑΤΗ Δ' ΗΔΗ ΑΝΕΦΑΙΝΕΤΟ ΠΑΤΡΙΣ ΑΡΟΥΡΑ" (ΟΜΗΡΟΥ ΟΔΥΣΣΕΙΑ Κ2 δηλαδή : " Εννιά μερόνυχτα συνέχεια ταξιδεύαμε και στις δέκα άρχισε να ξεχωρίζει πια η γη της πατρίδας" (σημ. της ΑΕΙ : άρα η νήσος Αιολία πρέπει να είναι ένα νησί που να ευρίσκεται δυτικά της Ιθάκης και να απέχει απόσταση που ισοδυναμεί με ταξίδι επί 9 μέρες με ευνοϊκό άνεμον)

Η απόστασις νήσοι Lipari - νήσος Ιθάκη δεν υπερβαίνει τα 270 μίλια και δια 9-ήμερον πλούν η μέση ταχύτης είναι : 270:9: 4=1,25 κόμβοι, αλλά μία ωριαία ταχύτητα πλεύσης 1,25 κόμβων δεν είναι "εύνοια" του Αιόλου, αλλά μαρτύριο...

Αντιθέτως η απόστασις : νήσος Μαγιόρκα - Σαρδηνία - Σικελία - Ιθάκη είναι 870 μίλια και δια 9-ήμερον πλούν η μέση ταχύτης είναι : 870:9:24=4,03 κόμβοι, δηλαδή μία ταχύτης ενός ήρεμου θαλάσσιου περιπάτου, δεκτή από πάσης απόψεως. 'Αρα να η "νήσος του Αιόλου"...» ("ΟΔΥΣΣΕΙΑ" ελληνική έκδοση, σελίδα 216)

Από τα ανωτέρω συμπεραίνεται ότι ο Οδυσσέας δεν έφτασε στην Αμερικανική ήπειρο από τύχη, παρασυρόμενος από τα θαλάσσια ρεύματα (άποψη την οποία έχει η κ. Ε. Μέρτζ).

Αποδεικνύεται ότι οι Έλληνες είχαν και ποντοπόρα πλοία, ισχυροτάτης κατασκευής, ταχέα και ευέλικτα.

Γνώριζαν πολύ καλά και την ναυτική τέχνη, αλλά και την τέχνη του ναυτίλου, εκμεταλλευόμενοι τις δυο κινητήριες δυνάμεις των πλοίων : τα κουπιά και τα πανιά. για να οδηγήσουν τα σκάφη τους εκεί που επιθυμούσαν.

Οι εικόνες καθώς και μέρος των κειμένων προέρχονται από τα βιβλία του Ζ. Πετρίδη

α) ΟΔΥΣΣΕΙΑ - μία ναυτική εποποιία των Ελλήνων εις την Αμερικήν (Αθήνα 1994)

parapona-rodou.blogspot.com