Φίλε με έπεισες....Προσλαμβάνεσαι!!!!

ΣΟΒΑΡΟΤΗΣ ΥΠΟ ΤΟ ΜΗΔΕΝ (Πρίν μπείτε σκεφτείτε εάν έχετε σοβαρό λόγο! Μετά θα είναι Αργά.....):

Χρήση της Αρχαίας Ελληνικής για βωμολοχίες

Συγγνώμη εύειδες κοράσιον, ο σος πατήρ σακχαροπλάστης ετύγχανε ών; = Συγγνώμη κοπελιά, ζαχαροπλάστης ήταν ο πατέρας σου;

 .  Εκοπρίσθη η φοράς παρά τοις αλωνίοις = Χέστηκε η φοράδα στο αλώνι
 

 .  Χαίρε ημάς το πλατύφυλλο = Χαιρέτα μας τον πλάτανο

 

 .  Λαβέ ταύτα Ελισσάβετ και ποίησέ τα επί πλαισίου = Πάρτα Λίζα και κάντα κορνίζα!

 .  Ταύτα λαβείν μωρή νοσούσα = Πάρ' τα μωρή άρρωστη

 

 .  Άλφα τράπεζα πίστεως = Πρώτο τραπέζι πίστα

 

Το 2011 θα πάει όλο χωρίς σάλιο

  

πηγή:greki

Τα παρατσούκλια των κατοίκων κάθε ελληνικής πόλης

Σίγουρα θα έχετε ακούσει πάρα πολλά παρατσούκλια για τους κατοίκους από διάφορες περιοχές της Ελλάδας. Ξέρετε όμως τι σημαίνουν; Διαβάστε παρακάτω για να μάθετε… Κως – Μπόχαλοι Προέρχεται από την τοπική διάλεκτο στην οποία το μπουκάλι το λένε μποχάλι. Ρόδος – Τσαμπίκοι Από το γνωστό τοπικό όνομα. Θεσσαλονίκη – Καρντάσια Καρντάσι είναι ο αδερφός στα τουρκικά. Παλιά επεφτε πολυ δούλεμα από τους Αθηναίους επί του θέματος. Σαλονίκη δε, γνωστή και ως Καρντασούπολη! Οι θεσσαλονικείς είναι επίσης γνωστοί ως μπαγιάτηδες και ως παυλοκαταραμένοι. Έβρος – Γκάτζοι ή Γκάτζολοι Στο Σουφλί του νομού Έβρου παλαιότερα υπήρχαν πολλά γαϊδούρια, τα οποία τα έλεγαν αλλιώς και γκάτζους. Έτσι οι φαντάροι έβγαλαν κοροϊδευτικά την περιοχή Γκατζολία και έμεινε να φωνάζουν τους κατοίκους Γκάτζολους. Η ιστορική αμαξοστοιχία 604 ΕΒΡΟΣ ΕΞΠΡΕΣ λέγεται και Γκάτζος Εξπρές. Πτολεμαΐδα – Καϊλαριώτες Αυτό συμβαίνει γιατί η Πτολεμαϊδα λέγεται αλλιώς και Καϊλάρια. Επίσης λέγεται και λασποχώρι γιατί παλιά όταν έβρεχε ήταν ένα χωριό γεμάτο λάσπες. Κοζάνη – Σούρδοι Λέγονται έτσι διότι προσποιούνταν ότι δεν άκουσαν κάτι – κοινώς ποιούσαν τη νήσσαν – όταν φυσικά δεν τους συνέφερε. Και ενώ οι μεν υπόλοιποι Έλληνες τους δέχτηκαν με αυτήν τους τη νοοτροποία, οι δε Εβραίοι δεν κατάφεραν να στεργιώσουν ούτε στιγμή στην περιοχή. Στα βλάχικα σούρδος σημαίνει κουφός / βλάκας. Κέρκυρα – Παγανέλια ή Φρανκολαντσέρηδες Ονομάστηκαν έτσι γιατί παγανέλι στην κερκυραϊκή διάλεκτο σημαίνει περιστέρι και η Κέρκυρα (κυρίως οι πλατείες, αλλα γενικά όλη η πόλη της) είναι γεμάτη περιστέρια. Το φρανκολαντσέρηδες είναι άγνωστο από που βγαίνει. Ιωάννινα – Παγουράδες Αποκαλούνται έτσι, γιατί παλιά λέγανε ότι στη λίμνη στα Γιάννενα καθρεπτιζόταν το φεγγάρι και οι Γιαννιώτες έτρεχαν με τα παγούρια για να μαζέψουν και καλά το μαγικό νερό! Λάρισα – Πλατυποδαράδες ή Πλατύποδες ή Τυρόγαλα Οι Λαρισαίοι λέγονται έτσι λόγω του κάμπου που είναι επίπεδος και δεν βοηθάει στο σχηματισμό καμάρας στο πόδι. Το τυρόγαλα βγαίνει απ’ το τοπικό προϊόν. Βόλος – Αυστριακοί Kυκλοφορούν διάφορες εκδοχές: * Διότι οι Βολιώτες είναι τσιγκούνηδες – σαν τους Αυστριακούς * Διότι είναι ψυχροί άνθρωποι – σαν τους Αυστριακούς * Διότι είναι μοχθηροί – επί Τουρκοκρατίας, οι Αυστριακοί είχαν χειρότερη φήμη κι απ’ τους Τούρκους. * Διότι στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν μπήκε στον Παγασητικό ένα αυστριακό πολεμικό, αν και εχθρικό, οι Βολιώτες το υποδέχθηκαν με μπάντες και αυστριακές σημαίες. Αυτά τα λένε οι Λαρισαίοι. Οι εξηγήσεις που δίνουν οι ίδιοι οι Βολιώτες είναι: * Επί Τουρκοκρατίας, η πόλη είχε διάφορα εμπορικά προνόμια, ένα από τα οποία ήταν και η ύπαρξη αυστριακού προξενείου και η δυνατότητα που είχαν οι Βολιώτες να εμπορεύονται υπό αυστριακή προστασία. * Μετά το 1881, που ο Βόλος ενσωματώθηκε στο ελληνικό κράτος, η νέα διοίκηση φορολόγησε βαριά τη Θεσσαλία. Μπήκε ένας ιδιότυπος νέος κεφαλικός φόρος σε όλους τους <<Έλληνες το γένος>> (κατά κύριο λόγο εμπόρους), κάτι το οποίο οδήγησε στους μαγαζάτορες να βάλουν ξένες, αυστριακές σημαίες στα μαγαζιά τους για να αποφύγουν να φορολογηθούν. Υπάρχει και η εκδοχή της Φρικηπαίδειας. * Ο Βόλος είναι μία πόλη στην κεντρική Ελλάδα. Γνωστή αυστριακή αποικία που εξελίχθηκε σε αποικία των ΕΛ, μετά την εκδίωξή τους από την αφιλόξενη προσωρινή τους κατοικία, τη γνωστή υποβαθμισμένη περιοχή της Αθήνας. Άρτα – Νερατζοκώληδες Λόγω του ότι στην Άρτα έχουν πολλά νεράτζια και μεγάλους κώλους, άρα έχουν κώλους σαν νεράτζια. Πρέβεζα – Σαρδέλες Διότι λέγεται ότι βάζουν τις σαρδέλες στο κλουβί. Αθήνα – Γκάγκαροι Γκάγκαρο ήταν το βαρύ ξύλο που ήταν κρεμασμένο με σκοινί πίσω από τις αυλόπορτες, τις οποίες έκλεινε με το βάρος του (gaga στα τούρκικα το ράμφος). Γκάγκαρος λεγόταν επί τουρκοκρατίας ο Αθηναίος της ανώτερης κοινωνικής τάξης, ο οποίος στην πόρτα του είχε γκάγκαρο. Σημαίνει σήμερα ο γνήσιος Αθηναίος. Φλώρινα – Απόγονοι της Γιουργίας Γιατί η γιούργα ήταν η Γεωργία στα φλωρινιώτικα. Ήταν η μεγαλύτερη πόρνη της Φλώρινας. Απ’ τις μεγαλύτερες βρισιές για τους Φλωρινιώτες! Πόντος – Ντουντούμια / Τουρκούλια Άγνωστη προέλευση. Λέσβος – Γκαζμάδες Τη Μυτιλήνη τη λένε Γκασμαδία ή Κασμαδία οι φαντάροι που υπηρετούν εκεί, επειδή η στρατιωτική ζωή εκεί έχει πολύ σκάψιμο, σκάβουν ορύγματα. Επίσης, υπάρχει και ο παλιός μύθος που λέει ότι (σύμφωνα με την παράδοση από στόμα σε στόμα των φαντάρων) όταν ήταν να φτιαχτεί το αεροδρόμιο της Μυτιλήνης, όλοι οι κάτοικοι πήγαν να συνδράμουν κρατώντας από έναν κασμά (και κανένας δεν κρατούσε φτυάρι ή σκαπέτι). Σέρρες – Ακανέδες Λόγω του ότι στη πόλη των Σερρών φτιάχνονται ακανέδες (ένα είδος γλυκού σαν λουκούμι). Πάτρα – Μινάρες Λίγο υποτιμητική λέξη για τους Πατρινούς που σημαίνει μ..άκας αλλά σε πιο light εκδοχή. Τυπικός χαιρετισμός: “που ‘σαι ρε μιναρα” Ηράκλειο – Σουμπερίτες ή Καστρινούς Σουμπερίτες, διότι στην κατοχή ο Σούμπερ είχε την έδρα του στο Hράκλειο και Καστρινούς επειδή το Ηράκλειο ονομαζόταν και Κάστρο. Αγρίνιο – Βλάχοι Έτσι τους αποκαλούν οι Μεσολογγίτες, οι οποίοι θεωρούν τον εαυτό τους πολύ διακεκριμένο. Ναύπλιο – Κωλοπλένηδες Οι Aργίτες τους αποκαλούν έτσι διότι πλένονταν στις τούρκικες τουαλέτες. Άργος – Πρασάδες Ως αντίποινα τους έβγαλαν έτσι, διότι έτρωγαν το πράσο με το οποίο χτυπούσαν το γαϊδούρι τους. Καβάλα – Ψαροκασέλες Έτσι τους αποκαλούν οι Ξανθιώτες. Αρκαδία – Σκορδάς ή Αβγοζύγης Σκορδάς λόγω των τοπικών προϊόντων και αβγοζύγης γιατί πρώτοι οι Αρκάδες πουλούσαν αυγά βάσει του μεγέθους τους – των αυγών -. Κόρινθος – Λαΐδες Γιατί Λαΐδα ήταν μια εταίρα της αρχαιότητας από την Κόρινθο. Κρήτη – Πέτσακες ή Σβούρους Μάλλον από Ρέθυμνο, Ηράκλειο. Ο ορεσίβιος ή χωρικός που κατεβαίνει στην πόλη με ιμπεριαλιστικές διαθέσεις ως προς γυναίκες, μπάρια κλπ. με τα γνωστά αξεσουάρ (4χ4, μαύρο πουκάμισο κλπ κλπ). Τείνει να αντικαταστήσει και στα Χανιά το <<κούργιαλος>>. Σβούροι είναι οι κάγκουρες στην τοπική διάλεκτο. Σαλαμίνα – Μπακαουκες ή Μανάρια Για το “Μπακαουκας” υπάρχει και το γνωστό ανέκδοτο ότι στη σαλαμίνα επικρατεί… εμφύλιος μεταξύ των Μπακις και των Ουκας. Xαλκίδα – Τρελονερίτες Απο το φαινόμενο της παλίρροιας. Τα τρελά νερά του Ευρίπου λένε οτι έχουν πειράξει και τα μυάλα των Χαλκιδέων. Τρίκαλα – Κασέρια ή Σακαφλιάδες Κασέρια λόγω τοπικού τυριού και Σακαφλιάδες λόγω του Σακαφλιά, ο οποίος έζησε την εποχή του Μεσοπολέμου, λίγο μετά την Μικρασιατική Καταστροφή και ήταν ο Δον Ζουάν της εποχής. Ήταν ένας ωραίος άντρας που είχε αναστατώσει την τρικαλινή κοινωνία με τα καμώματά του, ώσπου κάποιοι του στήσανε καρτέρι στα στενά σοκάκια του Βαρουσίου και τον μαχαιρώσανε (εξού και το γνωστό στιχάκι “Στα τρίκαλα στα δυό στενά σκοτώσανε τον Σακαφλιά”). Το σακαφλιάς κατά λέξη σημαίνει ο φίλος της σάρκας.

Τα παιδία παίζει … έξω από το Μαξίμου !!!

πηγή :greki

ΤΑ ΝΕΑ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ ΤΟΥ ΑΥΓΕΝΑΚΗ

Ο διαγραφείς από την ΝΔ βουλευτής Ηρακλείου Λευτέρης Αυγενάκης προσχώρησε στο κόμμα της Ντόρας και ανέλαβε καθήκοντα. !

Το έπος της Ψωρογιώργαινας

  

• Του Σταύρου Χριστακόπουλου

«Ναύπλιο, 1824. Μόνη, άγνωστη και άνεργη, η Πανώρια Αϊβαλιώτη βγάζει το ψωμί της πότε κάνοντας τον αχθοφόρο και πότε τη ζητιάνα. Παρά τα προβλήματά της, ζητά και παίρνει υπό την προστασία της δεκάδες ορφανά παιδιά που άφηνε στο πέρασμά του ο Ιμπραήμ. Για να τα θρέψει περνούσε από σπίτι σε σπίτι και ζητιάνευε. Είχε παραμελήσει σε τέτοιο βαθμό τον εαυτό της, που τα αλητάκια της παραλίας την πείραζαν και τη φώναζαν Ψωροκώσταινα.
Πέθανε σχετικά νέα. Και όμως, σχεδόν 170 χρόνια μετά, εξακολουθεί να συμβολίζει τη φτώχεια και την αθλιότητα και ποτέ τον ηρωισμό και τον αλτρουισμό που την διέκρινε. Χλευάστηκε όσο κανένας η Πανώρια Αϊβαλιώτη, η οποία έγινε γνωστή σε όλη την Ελλάδα ως Ψωροκώσταινα. Οι Βαυαροί του Όθωνα, όταν δεν είχαν χρήματα, έλεγαν “τι περιμένεις από την Ψωροκώσταινα”. Οι δε αγωνιστές της Επανάστασης του 1821, όταν ήθελαν να μειώσουν τη μισητή αντιβασιλεία, την αποκαλούσαν με τη σειρά τους Ψωροκώσταινα».
Το απόσπασμα αυτό είναι η εισαγωγή σε κείμενο του Πάνου Μπαΐλη στα «Νέα», στις 10.8.2002. Και περιγράφει την ταυτότητα αυτής της έρημης χώρας. Πάντα φτωχή, πάντα εξαρτημένη από ισχυρούς αφέντες, πάντα σκλάβα των πασάδων, εγχώριων και ξένων, πάντα χλευαζόμενη από εχθρούς και φίλους, ακόμη κι απ’ αυτούς που δίνουν το αίμα τους για λογαριασμό της.
Η μιζέρια και η κακομοιριά της πάντα μπροστά, στο εκτυφλωτικό φως, όλα τα κουσούρια της καθημερινά στο στόμα και τις γραφίδες πολιτικών, δημοσιογράφων, διανοούμενων, επαναστατών – του κώλου οι περισσότεροι από δαύτους, γλίτσες και παράσιτα που τρέφονται από το ελάχιστο αίμα της κι από το λιγοστό γάλα της. Τέτοια δυσσέβεια προς την τροφό τους.
Σπανίως οι ίδιοι ανόσιοι θυμούνται την αξιοπρέπεια και την καρδιά της Πανώριας, της πρόσφυγα από τις Κυδωνίες της Μικρασίας, της ζητιάνας και αχθοφόρου, της γυναίκας που γύρισε στον Καποδίστρια την ελεημοσύνη του καθώς ένιωθε ότι έτσι ίσως βοηθήσει, ακόμη μια φορά, την πενόμενη, καθημαγμένη χώρα της. Αυτή τη χώρα την παραδομένη στους διεθνείς νταβατζήδες της, που σκότωνε και φυλάκιζε όσους ήρωές της γλίτωσαν από το τούρκικο σπαθί.
Σπανίως θυμούνται τις θυσίες, την αυταπάρνηση με την οποία τους κουβαλά στην πλάτη της και επιτρέπει στωικά να τρέφονται απ’ το σώμα και τον μόχθο της, να πλουτίζουν, να αναπαράγουν και να διαιωνίζουν το άθλιο είδος τους.
Κι όταν τυχόν καταδέχονται να πουν καμιά καλή κουβέντα, είναι μόνο για να αναδείξουν τη δική τους «μεγαλοψυχία», να τονώσουν τη δική τους φιλαυτία, να κατακτήσουν ή να ενισχύσουν τη δική τους εξουσία.

Ο λογιστής και ο οκνός
Οι δύο τελευταίοι, πριν από τον σημερινό, επιβήτορες της καθ’ ημάς εξουσίας, κομψευάμενοι, Κώστηδες και οι δυο τους, επιβεβαίωσαν αρκούντως τον ρόλο και την «αποστολή» των ομοίων τους. Καθισμένοι πάντα αναπαυτικά στην πλάτη της Ψωροκώσταινας.
Σοβαρός ο ένας, καθηγητής, με ύφος λογιστή και όνειρα για καριέρα στην Υψηλή Πύλη των Βρυξελλών. Με καλούς βαθμούς από την Υψηλή Πύλη της Ουάσιγκτον κι αυτήν της Άγκυρας – από τα Ίμια ώς τη Μαδρίτη ένα τσιγάρο δρόμος. Απ’ το Αιγαίο ώς την Αμμόχωστο παρομοίως.
Τη φτιασίδωσε με πολύχρωμα κουρέλια, έκρυψε τα χρέη της κάτω από ένα αμερικάνικο χαλί – της Goldman Sachs θαρρώ – και της φόρτωσε κάτι τσίγκινα επιχρυσωμένα μάρκα που τα ονόμασαν ευρώ οι λογιστάδες σαν και του λόγου του στην Υψηλή Πύλη της καρδιάς του. Την είπε και «ισχυρή» για να την παινέψει, την ώρα που την παρέδιδε στη λαιμαργία των νεόκοπων λιμοκοντόρων, των μεθυσμένων από το όνειρο ότι θα γίνουν οι γενάρχες μιας νέας υπερδύναμης.
Σήμερα η Ευρώπη – Ελληνίς και δαύτη: κόρη του Αγήνορα και της Τηλέφασσας, απαχθείσα από τον Δία μεταμορφωμένο σε ταύρο, που της φόρτωσε, κατά τη συνήθειά του, και τρία κουτσούβελα – γίνεται με τη σειρά της Ευρωκώσταινα.
Κι δικός μας Κώστας περιφέρει το απαξιωμένο σαρκίο του δεξιά κι αριστερά προσπαθώντας να πείσει – ποιον άλλον απ’ αυτούς που κάποτε σίτισε στο ταπεινό του πρυτανείο – ότι δικαιώθηκε πάνω στα ερείπια που ο ίδιος δημιούργησε. Μόνο που κανείς πια, πλην ελαχίστων απ’ όσους κάποτε ευεργετήθηκαν, δεν δίνει μία μνα για ν’ αγοράσει τα πολιτικά του ράκη.
Ο άλλος, ο επιλεγόμενος και Κωστάκης, ήταν από σόι με μεγάλα φρύδια. Από σόι ξακουστό, του Τριανταφυλλίδη. Τούτον εδώ τον έφαγαν τα Λαδάδικα κι ο Μπαϊρακτάρης. Πήγε, λέει, να σώσει την έρμη την Πανώρια και την έκλεισε σε μοναστήρι για ν’ ανανήψει. Εκεί που βρέθηκε κι ίδιος, μετά το δικό του ναυάγιο, κοιμώμενος δίπλα στη βάτο.
Τούτος εδώ, ο Πασών των Ρωσσιών, τσαμπουκαλεύτηκε ες γην εναλίαν, ες Κύπρον, και τα ’βαλε με την ίδια την Κοντολίζα αυτοπροσώπως – και τους εγχώριους Α(υ)νάν(ες). Όχι πως το είχε καημό αξεπέραστο. Τον στοίχειωνε όμως η κατάρα των Τριανταφυλλίδηδων, η Ζυρίχη, την οποία κουβαλούσαν οικογενειακώς από γενιά σε γενιά και τους στέρησε τον τίτλο του «εθνάρχη». Τέτοιο πάθημα ο οκνός Κωστάκης δεν το σήκωνε δεύτερη φορά.
Ύστερα δεν άντεξε τέτοιον ηρωισμό. Τα ’βαλε και με τους «πέντε νταβατζήδες» και παρέδωσε το πνεύμα και τα ρέστα του στον Εφραίμ και τον Αρσένιο. Για να του προσέχουν την Πανώρια. Που παρέμεινε Ψωροκώσταινα και τέτοια του τη γύρισαν. Έτσι κι αυτός την παρέδωσε στον επόμενο, αλλά πιο φτωχή, πιο μίζερη, πιο ζητιάνα από ποτέ. Στο κακό της το χάλι.

Ο Ντόρης στα «Πράσινα Φανάρια»
Και ύστερα ήρθε η σειρά του Γιωργάκη, που για λόγους άγνωστους είχε γίνει στο μεταξύ, χάρη στον οκνό απόγονο των Τριανταφυλλίδηδων, πρώτη φορά στη ζωή του, Γιώργος. Την πήρε την Πανώρια με ταξίματα. «Λεφτά υπάρχουν»! Και ύστερα τα γύρισε. Σαν τον Ντόρη στα «Πράσινα Φανάρια». Του ’πε κι αυτή η απελπισμένη «Μη φύγεις, θα φαρμακωθώ» και την έβγαλε στο κλαρί.
Άγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι, Γερμανοί κι Αμερικάνοι είδαν τον Ντόρη να την ταπεινώνει δίχως έλεος, να τη δέρνει στο λιμάνι κι αυτή να του χαρίζει ό,τι πολυτιμότερο είχε. Και κατάλαβαν. Ήταν αυτός που μπορούσε να της τα παίρνει όλα και για πάντα. Του παραδόθηκε η Πανώρια. Και τα λεφτά της του ’δωσε. Και στους πελάτες πήγε. Και τον παρακαλούσε να μη φύγει.
Και το παρατσούκλι της άλλαξε για χάρη του. Ψωρογιώργαινα τη λένε από τότε. Μα ούτε που τη νοιάζει. Όσο υπάρχουν τα Πράσινα Φανάρια, αυτή θα είναι εκεί. Και δεν θα φύγει. Γιατί λεφτά υπάρχουν. Τα δικά της...

πηγή :kostasxan.blogspot.com

Παίζει τα "ρέστα του " ο Γ.Α.Π. με τους διεθνείς τραπεζίτες τοκογλύφους.

 πηγή : greki.gr

Η επόμενη ζωή μου .Από τον Γούντι Άλλεν.

Την επόμενη ζωή μου θέλω να την ζήσω ανάποδα.






Ξεκινάς από νεκρός. - 'Έτσι το γλιτώνεις αυτό.





Μετά ξυπνάς σε ένα γηροκομείο και αισθάνεσαι κάθε μέρα και καλύτερα.





Σε πετάνε έξω από το γηροκομείο γιατί δεν είσαι πλέον τόσο γέρος. Πηγαίνεις





και εισπράττεις την σύνταξή σου και μετά όταν αρχίζεις να δουλεύεις σου





δίνουν δώρο ένα χρυσό ρολόι και κάνουν πάρτι για σένα την πρώτη μέρα στην δουλειά.





Δουλεύεις τα επόμενα 40 χρόνια μέχρι να γίνεις νέος και να χαρείς την ζωή.





Κάνεις πάρτι, πίνεις αλκοόλ και γενικά είσαι 'ατακτούλης'. Μετά είσαι έτοιμος για το γυμνάσιο.





Μετά πας στο δημοτικό, γίνεσαι παιδί, παίζεις. Δεν έχεις ευθύνες, γίνεσαι





βρέφος μέχρι τη στιγμή που γεννιέσαι. Μετά περνάς 9 μήνες κολυμπώντας σε ένα





πολυτελές σπά με όλα τα κομφόρ, κεντρική θέρμανση και πλήρη εξυπηρέτηση,





μεγαλύτερο χώρο κάθε μέρα και - Νάτο !!





Τελειώνεις σαν ένας οργασμός!!!!

Το σατιρικό βίντεο του Σαρκοζί από το ΚΚΓαλλίας

 Το βίντεο το έφτιαξε το ΚΚΓαλλίας σατιρίζοντας τα μέτρα του Σαρκοζί. Σε αυτό το βίντεο ο Γάλλος Πρωθυπουργός φαίνεται να απευθύνει τις πρωτοχρονιάτικες ευχές του υποσχόμενος μέτρα αντίθετα από αυτά που επιβάλλει στους Γάλλους πολίτες.
  Φυσικά το βίντεο έμεινε, κατάφερε να μείνει στο δίκτυο, για λίγες ώρες, γιατί μόλις οι μυστικές υπηρεσίες έμαθαν την ύπαρξή του φρόντισαν να το κατεβάσουν. Οι τηλεοράσεις όμως πρόλαβαν και το έδειξαν, έτσι εμείς σας το παραδίδουμε. Ποιος είπε ότι η αριστερά δεν έχει χιούμορ;


πηγή : alfavita.gr

Ο Δεκάλογος του ... Τεμπέλη !

 


1. Ζούμε για να αναπαυόμαστε.






2. Αγάπα το κρεβάτι σου. Είναι ο Ναός σου.






3. Αν δεις κάποιον να ξεκουράζεται, βοήθησε τον. Ξεκουράσου μαζί του.






4. Ξεκουράσου όλη την ημέρα, γιά να κοιμηθείς ξεκούραστα τη νύχτα.






5. Η δουλειά είναι ιερή. Μη την αγγίζεις.






6. Μη κάνεις τίποτα αύριο, αν μπορείς να το κάνεις μεθαύριο.






7. Δούλεψε όσο λιγότερο μπορείς. Τα υπόλοιπα άσε τα στους άλλους.






8. Κανείς δεν πέθανε κατά τη διάρκεια της ξεκούρασης. Άσε που δουλεύοντας, μπορεί να κτυπήσεις.






9. Όταν σου έρθει επιθυμία να δουλέψεις, ξάπλωσε, ηρέμησε. Σύντομα θα σου περάσει.






10.Μη ξεχνάς... Δουλειά σημαίνει υγεία. Πρόσφερε την λοιπόν στους..."άρρωστους".

Όταν θα πέσει η μεγάλη πείνα

Κρητικός 'Υμνος στην Πεθερά!!!

Κρητικός Ύμνος στην Πεθερά !!!

Τσι πεθεράς μου εδάγκωσε τον πόδα ένα λιακόνι
και το λιακόνι εψόφησε κι εκείνη ζεί ακόμη!

Την πεθερά μου έβαλα ψηλά στον Ψηλορείτη
να τηνε βλέπουν οι οχτροί να μην πατούν στην Κρήτη.

Άμε να πεις τση μάνας σου, να κόψει τα κουμάντα,
να πάει να δίνει διαταγές, στο-ε-δικό τζη άντρα.

Θε μου μεγαλοδύναμε, πάρε τη πεθερά μου,
κι εγώ θα γράψω στσ΄εκκλησιές, ότί ΄χω στ΄όνομά μου.

Την πεθερα μου οψες αργα στον υπνο μου την ειδα
και θαρουνα πως παλευα με την λερναια υδρα.

Όταν κοντά στο σπίτι μου η πεθερά ζυγώνει,
με πιάνει σοκ αλλεργικό και παίρνω κορτιζόνη

Κακό είναι συναπάντημα, να δεις παπά μπροστά σου,
μα πιό κακό είναι το πρωί, να δεις την πεθερά σου.

Εγώ είδα και τον χάροντα μα εμένα δεν με νοιάζει
το μόνο που κατάλαβα της πεθεράς μου μοιάζει ....... !!!!!

ΛΕΞΕΙΣ ΑΝΥΠΑΡΚΤΕΣ ΣΤΟ ΛΕΞΙΚΟ

(Προσοχή : Δεν είναι πάντα υποχρεωτική η χρήση του λεξικού αυτού στην
διατύπωση ή συγγραφή σοβαρών προτάσεων...


Λεξικό

Λέξεις που δεν υπάρχουν στα λεξικά που κυκλοφορούν

Αθλιόφυτο, το
Διακοσμητικό φυτό σε δημόσιες υπηρεσίες, τράπεζες και άλλους χώρους
δημόσιας χρήσης που κανείς δε φροντίζει και γι' αυτό έχει τα μαύρα του
τα χάλια. Φημολογείται ότι η αυτοκτονία του Καρυωτάκη οφείλεται στην
παρουσία αθλιόφυτων στη δημόσια υπηρεσία όπου εργαζόταν στην Πρέβεζα".

Απλυτήρι, το
Το ποτήρι που αφήνουμε δίπλα στο νεροχύτη για να πίνουμε νερό
ώστε να μη βγάζουμε καθαρό από το ντουλάπι κάθε φορά. Να σημειωθεί ότι η λέξη
δεν έχει πληθυντικό. Αν είναι πάνω από ένα, τότε λέγονται σκέτο «άπλυτα
ποτήρια».

Αφαναροψία, η Οφθαλμολογική πάθηση ορισμένων Ελλήνων οδηγών κατά την
οποία το κόκκινο και το πορτοκαλί των φωτεινών σηματοδοτών θεωρούνται
αποχρώσεις του πράσινου, οπότε δεν προκύπτει λόγος να σταματήσουν.

Δεγράφυλοι, οι
Ο στόλος των στυλό που φυλάμε στη μολυβοθήκη μας, παρότι έχουν πάψει από
καιρό να δουλεύουν. Έχει παρατηρηθεί πως κάθε φορά που πρέπει να
γράψουμε στα γρήγορα κάποιο τηλέφωνο ή μια άλλη πληροφορία, πιάνουμε
δεγράφυλο και τσαντιζόμαστε, οπότε μας έρχεται να τους πετάξουμε.
Παραδόξως όμως, δεν τους πετάμε αλλά τους ξανατοποθετούμε στη θέση τους.


Δολιοκλωστή, η
Ύπουλη κλωστούλα που κρέμεται από κάποιο είδος ρουχισμού και που μόλις
τραβάς για να την κόψεις, καταλήγεις να ξηλώσεις το μισό ρούχο.


Επισκεπτολογίες, οι
Οι δικαιολογίες που εκφράζουμε για το χάος που επικρατεί σπίτι μας σε
επισκέπτη προτού προλάβει εκείνος να πει τίποτα. ''Συγνώμη για το
χάος που βλέπεις αλλά δεν πρόλαβα να μαζέψω', είπε ο Πέτρος χωρίς καμιά
πειστικότητα".

Ημιαλεξιβρέχομαι, ρ. αμετβ.
Μοιράζομαι με κάποιον την ίδια ομπρέλα, αφού υπάρχει μόνο μία, οπότε
καταλήγουμε κι οι δύο να έχουμε από ένα βρεγμένο ώμο, αλλά γινόμαστε
καλύτεροι φίλοι.

Ισορροπητήρι, το
Αυτό το κάτι (καπάκι μπύρας, πετρούλα, ξυλαράκι) που επιστρατεύουμε για
να φέρουμε ένα τραπέζι που τραμπαλίζει στα ίσια του σε λαϊκά ταβερνάκια.
π.χ. "Θα μας φέρετε πρώτα λίγο νερό κι ένα ισορροπητήρι;"

Καμικαζέντομο, το
Έντομο, κυρίως μυγάκι, που έχει ταχθεί να αυτοκτονήσει μέσα στον καφέ σου
ή στο κρασί σου και δε λέει να φύγει μέχρι να πέσει μέσα. Ορισμένα
καμικαζέντομα έχουν ως σκοπό ζωής να εξερευνήσουν τα ρουθούνια σου.

Κτελοντούρι, το
Το είδος ελεεινής μουσικής που σε κρατά ξύπνιο σε νυχτερινά ταξίδια με τα
ΚΤΕΛ. Το μεγαλύτερο μέρος της άγρυπνης νύχτας το περνάς αναρωτώμενος πώς
είναι δυνατόν ο οδηγός να είναι στα ντουζένια του στις 4 η ώρα το πρωί.

Λακκουβάραθρα, τα
Λακκούβες γεμάτες νερό στους αθηναϊκούς δρόμους οι οποίες μπορεί και να
αποτελούν πύλες εισόδου στα έγκατα του Άδη, οπότε καλό είναι να τις
παρακάμπτετε και όχι να πατάτε μέσα τους.

Ματισκύψιμο, το
Η ανόητη, ανώφελη συνήθεια να σκύβουμε πέντε εκατοστά το κεφάλι όταν
περνάμε μπροστά από άλλους θεατές σε σινεμά ή θέατρο ώστε να φτάσουμε
στη θέση μας, λες και ο υπόλοιπος όγκος μας φάτσα φόρα δεν τους ενοχλεί.


Μελλοχρήσιμο, το
Αντικείμενο πασιφανώς άχρηστο το οποίο το φυλάω κάπου γιατί ίσως στο
μέλλον φανεί χρήσιμο. Αποτελεί συμπαντικό κανόνα ότι τα μελλοχρήσιμα, όταν
τελικά τα χρειαστούμε στο μέλλον, ποτέ δε θυμόμαστε πού τα έχουμε βάλει.


Μυξοδιαγνωστική, η
Το να φυσάς τη μύτη σου και μετά να κοιτάζεις το μαντήλι για να δεις
τι εξήλθε, ίσως τελώντας υπό την πεποίθηση ότι κατ'αυτόν τον τρόπο θα
διαγνώσεις τρομερά πράγματα για την υγεία σου ή θα αντικρίσεις κάτι
πρωτόγνωρο.

Ουραλπισία, η
Η κατάθλιψη κι απελπισία στην οποία περιέρχεται κανείς όταν για πολλοστή
φορά επιβεβαιώνεται η ανικανότητά του να επιλέξει την πιο γρήγορη ουρά
σε σούπερ μάρκετ ή τράπεζες και την οποία επεκτείνει και σε άλλους
τομείς της ζωής του ( λ.χ. Εμένα κανείς δε μ'αγαπά, μια ζωή γκαντέμης
κ.ο.κ.).

Πουπήγιο, το
Οποιοδήποτε λιλιπούτειων διαστάσεων εξάρτημα (βίδα, παξιμαδάκι κ.α.)
αφαιρώ από ηλεκτρική ή ηλεκτρονική συσκευή την ώρα που την επισκευάζω, το
οποίο μου πέφτει από τα χέρια και μετά περνάω το υπόλοιπο μισάωρο
ψάχνοντάς το στο πάτωμα, συνήθως σε μωσαϊκό όπου είναι ακόμα πιο δύσκολο
να το βρω. "Ο Αντώνης είδε το πουπήγιο να του γλιστράει από το τραπέζι
και κοίταξε αμέσως να δει πού πάει αλλά δεν πρόλαβε, οπότε καταράστηκε
την τύχη του και έπεσε στα γόνατα να το βρει".

Σκουπευκαιρία, η
Όταν, κατά το σκούπισμα με ηλεκτρική σκούπα, περνάω ένα κομμάτι
χνούδι ή κλωστούλα τουλάχιστον δέκα φορές με τη σκούπα αλλά δεν το
ρουφάει, οπότε τελικά σκύβω και το πιάνω, το εξετάζω και μετά το
ξαναρίχνω χάμω για να δώσω μια ευκαιρία στη σκούπα να το πιάσει.

Σφουγγαροπερπατώ, ρ. αμετβ.
Το γελοίο και εντελώς ανώφελο βάδισμα που υιοθετούν όσοι πρέπει να
περάσουν πάνω από μια επιφάνεια που μόλις έχει σφουγγαριστεί, περπατώντας
ελαφρώς στα νύχια. Ας σημειωθεί ότι σφουγγαροπερπατάμε μόνο αν είναι
παρούσα η καθαρίστρια.

Τραπεμαντησκίστης, -στρια
Άνθρωπος που για εντελώς ανεξήγητους λόγους επιτίθεται μετά μανίας στα
πλαστικά τραπεζομάντιλα εστιατορίων και τα κάνει χίλια κομμάτια ενόσω
τρώει συνήθως όμως προτού ξεκινήσει ή αφού τελειώσει).

Υδροτηλέφωνο, το
Τηλεφωνική συσκευή που είναι προγραμματισμένη να χτυπά δυο λεπτά
αφότου μπεις να κάνεις μπάνιο. Το υδροτηλέφωνο είναι επίσης
προγραμματισμένο να σταματήσει να χτυπά μόλις το σηκώσεις, ενώ στάζεις
νερά παντού και κινδυνεύεις από πνευμονία.

Φυσοτρώω, ρ. μετβ.
Όταν από τη λαιμαργία μου προσπαθώ να φάω κάτι που ακόμα αχνίζει και
το βάζω στο στόμα μου οπότε αναγκάζομαι να κρατάω το στόμα μου ανοιχτό
και να φυσάω και να ξεφυσάω ελπίζοντας να δημιουργήσω ρεύματα αέρος που
θα ψύξουν την άτιμη μπουκιά μου. Ενίοτε βγάζω και άναρθρους ήχους, Αλλοι
κουνούν την παλάμη τους μπροστά απ' το στόμα, λες κι αυτό βοηθάει.

Χορτάγχος, το
Το άγχος που σε κυριεύει την ώρα που τρως πραγματικά εξαίσια Φαγητά
μήπως χορτάσεις προτού προλάβεις να τα δοκιμάσεις όλα. "Μην χορταγχώνεσαι
βρε Νεκτάριε, θα ξανάρθουμε!"

Ψυγγιές, οι
Οι φωνές του περιπτερά να κλείσεις το ψυγείο.

ΟΙ 10 ΕΝΤΟΛΕΣ.....ΣΗΜΕΡΑ

                  ΟΙ 10 ΕΝΤΟΛΟΙ 10 ΕΝΤΟΛΕΣ.....ΣΗΜΕΡΑ

πηγή : tromaktiko