"Για να πάψουμε να παραπαίουμε, οφείλουμε να πετάξουμε το σαθρό από υπουργεία, κοινωνία, ΜΜΕ" / του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Αναδημοσίευση από τις «Θεσσαλικές Επιλογές» Στις επιφυλλίδες των βιβλίων του Μόσχου Λαγκουβάρδου (ΜΛ), δεν θα βρεις το βιογραφικό του και στο ιντερνέτ όσο και αν ψάξεις δεν θα βρεις προσωπικές αναφορές παρά μόνο κείμενα, ποιήματα, διηγήματα και δοκίμια. Κι όμως, ο ειρηνοδίκης- συγγραφέας, έχει μια μεγάλα ιστορία να αφηγηθεί, γραμμένα κατά έναν περίεργο τρόπο ανάμεσα στις δικαστικές αίθουσες -που ποτέ δεν αγάπησε- μάρτυρες, κατηγορούμενους, βιβλία και ποίηση. «Σε ότι έχω γράψει -λέει- ούτε μια σειρά δεν είναι που δεν την έχω ζήσει, που να είναι δηλαδή φανταστική ή που ακούγεται ωραία και για αυτό να τη χρησιμοποίησα. Ακόμα και στα ποιήματα μου ακολουθώ την κινέζικη ποίηση, που είναι ποίηση των πραγμάτων και τον Παπαδιαμάντη που λέει ότι το καλύτερο σύμβολο, ο καλύτερος οιωνός είναι η πραγματικότητα. Γιατί η πραγματικότητα είναι πιο φανταστική από τη φαντασία και θεωρώ ότι μας περιβάλλει ένας κόσμος, ο οποίος στα πράγματα είναι σύμβολα και στα γεγονότα παραβολές. Οποιοδήποτε γεγονός και αν πάρεις στην καθημερινή σου ζωή και εμβαθύνεις σε αυτό θα δεις ότι έχει ένα νόημα διαφορετικό και εσωτερικότερο από αυτό που λέει εξωτερικά Τα υπόλοιπα, τα εξωτερικά, τα επιφανειακά, τα θεωρώ ψεύτικη ζωή και δεν τα θέλω». Χαρίκλεια Βλαχάκη (ΧΒ) «Όσο περισσότερες συμβουλές δίνουμε στα παιδιά, τόσο λιγότερο σωστοί είμαστε στη συμπεριφορά μας. Οι ενοχές που νιώθουμε μας δημιουργούν την ανάγκη να διδάξουμε, να κάνουμε διάλογο κ.λπ» ΧΒ: Τα τελευταία χρόνια είναι πολύ έντονη στα κείμενα σας, μια πνευματικότητα, μια αναζήτηση σχετικά με το θείο και την πίστη. ΜΛ: Είναι θέμα ωριμότητας. Αυτό που ενήργησε στη ζωή μου ώστε να εδραιωθεί η πίστη μου δεν ήταν τα βιβλία –αντιθέτως, τα βιβλία με έφτασαν στην απελπισία- ήταν οι άνθρωποι. Αν έχεις την ευτυχία να συνδεθείς και να γνωρίσεις καλύτερα ένα άνθρωπο που πιστεύει ή που είναι ειρηνικός, θα σου μεταδώσει την πίστη του και την ειρήνη του και θα σε βοηθήσει ακούσια να την κάνεις κτήμα σου. Για αυτό λοιπόν η εκκλησία μας δεν λέει θα σας δώσουμε δασκάλους, ούτε καν διδάσκει σε αίθουσες. Εμείς έχουμε πατέρες και διδάσκουμε όπως οι πατέρες τα παιδιά τους, με το παράδειγμα τους και τη ζωή τους. Ένας πατέρας αν είναι σωστός στο σπίτι, δεν χρειάζεται να δώσει καμιά συμβουλή. Αντιθέτως όσες περισσότερες συμβουλές δίνουμε στα παιδιά, τόσο λιγότερο σωστοί είμαστε στη συμπεριφορά μας. Οι ενοχές που νιώθουμε μας δημιουργούν την ανάγκη να διδάξουμε, να κάνουμε διάλογο κ.λπ. Αν όμως ήμασταν σωστοί, αν προσέχαμε τους δικούς μας, αν τους χαρίζαμε λίγο χρόνο, λίγη προσοχή τότε ακόμη και μέσα από τη σιωπή θα μπορούσαμε να τους διδάξουμε. ΧΒ: Όλος αυτό ο προβληματισμός, η εσωτερικότητα, η πραότητα αν θέλετε, πως συμβαδίζει με το ρόλο που είχατε ως δικαστής; ΜΛ: Δεν συμβαδίζει και μάλιστα καθόλου. Δεν θέλω να ακουστεί μεγάλος λόγος αλλά αν σας πω ότι κάθε πρωί πήγαινα στην εργασία μου για να σταυρωθώ, ειλικρινά θα είναι η απόλυτη αλήθεια. Κάθε μέρα και ο λόγος ήταν ότι ενώ εγώ ζητούσα να είμαι δημιουργικός στην ουσία πήγαινα σε ένα χώρο που είναι επανάληψη. ΧΒ: Μπορεί ένας δικαστής να είναι δημιουργικός; ΜΛ: Οφείλει να είναι, με την έννοια ότι θα πρέπει να εμβαθύνει, να μπει μέσα στη διαφορά, να καταλάβει αυτό που δεν καταλαβαίνουν οι αντίδικοι. Ει δυνατόν να πάει και στον τόπο της διαφοράς. Δυστυχώς όμως η νομοθεσία όλων των πολιτισμένων κρατών είναι νομοθεσία των πραγμάτων. Υπερασπίζεται δηλαδή εμπράγματα δικαιώματα, «αδιαφορώντας» για τον άνθρωπο. Δηλαδή, μπορεί να έχεις έναν γείτονα που σου κάνει τη ζωή μαύρη και να μην μπορείς να ζητήσεις δικαστική προστασία, αν όμως πειράζει την πόρτα, το δικαστήριο επιλαμβάνεται αμέσως. Κάποια στιγμή επί δικτατορίας είχε εφαρμοστεί ένας θεσμός, ο οποίος πηγάζει από το θεσμό της διαιτησίας, βάσει του οποίου ο ειρηνοδίκης μετείχε στη διαφορά και προσπαθούσε να την επιλύσει εξωδικαστικά. Θυμάμαι έλεγα στις δύο πλευρές ότι η χειρότερη συμφωνία μεταξύ τους, είναι η καλύτερη απόφαση. Για να επανέλθω όμως στο θέμα της δημιουργίας, μια επιστήμη όπως η νομική και η ιατρική επίσης, έχει τόσες απαιτήσεις που οι άνθρωποι δεν έχουν χρόνο να διαβάσουν, να ακούσουν, να σκεφτούν. Και εμένα αυτό με σκότωνε. Η τέχνη σε καλλιεργεί, εκλεπτύνει το αισθητήριό σου, σε μαθαίνει να πολεμάς με τον εγωισμό σου. Όταν λοιπόν δεν μπορείς να έχεις τίποτα από αυτά αποξενώνεσαι. Κι εγώ αυτό που ήθελα ήταν να γράφω... «Το να ξέρεις τι είναι πίστη, δεν σημαίνει ότι είσαι πιστός και το να ξέρεις τι είναι η αλήθεια δεν σημαίνει ότι είσαι αληθινός· συγχέουμε τη γνώση με την πραγματικότητα» ΧΒ: Είναι γεγονός ότι ζούμε στην εποχή της εξειδίκευσης. ΜΛ: Ναι και για αυτό βιώνουμε την απόλυτη μοναξιά και τη σχιζοφρένεια. Γιατί δεν έχουμε γέροντες, δεν έχουμε πνευματικούς. ΧΒ: Έχουμε ψυχολόγους... ΜΛ: Ο ψυχολόγος σου δίνει μια γνώση, υπάρχει όμως μια σύγχυση ως προς αυτό. Το να ξέρεις τι είναι αγάπη, δεν σημαίνει ότι αγαπάς. Το να ξέρεις τι είναι πίστη, δεν σημαίνει ότι είσαι πιστός και το να ξέρεις τι είναι η αλήθεια δεν σημαίνει ότι είσαι αληθινός. Δηλαδή συγχέουμε τη γνώση με την πραγματικότητα· εγώ μπορεί να λέω ωραία πράγματα αλλά στην πραγματικότητα να είμαι τενεκές. ΧΒ: Σε τι οφείλεται αυτή η έλλειψη πνευματικών; ΜΛ: Πρώτα διαφθείρεται το πνεύμα κι αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα επικρατεί ένα πνεύμα που δεν είναι ελληνικό, είναι ξενόφερτο. Είναι το πνεύμα της χρησιμοθηρίας και του ωφελιμισμού. ΧΒ: Νομίζω πως πρόκειται για το πνεύμα του καπιταλισμού και η εδραίωσή του είναι παγκόσμια, δεν έχει να κάνει με την ελληνική κοινωνία και μόνο. ΜΛ: Σαφώς. Πρόκειται για το μοντέλο των αγγλοσαξόνων, το οποίο επέβαλαν μέσα από την άθλια προπαγάνδα, έτσι ώστε ο άνθρωπος πλέον να μετριέται όχι για αυτό που είναι αλλά για αυτό που έχει. Αυτή η νοοτροπία έχει δυο βασικές αρχές: Πρώτον, θεωρεί την μεταξύ μας επαφή τυπική και ανειλικρινή. Εγώ λοιπόν δεν περιμένω από εσένα να είσαι αληθινός αλλά να είσαι εντάξει στις υποχρεώσεις σου. Δεύτερο -και κυριότερο- θεωρεί την αγάπη ανέφικτη. Δεν είναι τυχαίο πως σήμερα αν μιλήσεις δηλαδή στον διπλανό σου στο μπαρ, κινδυνεύεις να φας ξύλο. Είναι γνωστή η ιταλική παροιμία, «κι αν δεν είναι αληθινό, είναι καλά ειπωμένο». Ο κόσμος κοιτάζει αυτό που φαίνεται ή που ακούγεται ωραία κι αδιαφορεί για το αληθινό. Ευτυχώς όμως, παρά την τεράστια προπαγάνδα υπάρχουν πάντα κάποιοι που πάνε κόντρα στο ρεύμα, που παραμένουν υγιείς και αυτάρκεις και αποφεύγουν βέβαια να λάβουν αξιώματα γιατί αυτό θα ήταν διαφθορά. «Η διαφορά πλουσίου και φτωχού δεν είναι στο πόσα χρήματα έχουν, αλλά στο πόσο επιθυμούν το χρήμα» ΧΒ: Νομίζετε πως, αυτό που ζούμε τώρα, είναι η κατάρρευση του καπιταλιστικού μοντέλου; ΜΛ: Θεωρώ ότι έφτασε στα όριά του. Όπως όταν κάποιος τρώει πολύ θα αναγκαστεί να μην τρώει καθόλου, έτσι γίνεται τώρα με τον καπιταλισμό. Η λύση είναι να πεισθούν οι πλούσιοι να γίνουν φτωχοί. Τα συστήματα όταν φτάνουν στα όριά τους φέρνουν την αντίθετη κατάσταση, ανατρέπονται από μόνα τους. Για αυτό εφησυχάζουν οι' Έλληνες. ΧΒ: Την ώρα που εμείς «εφησυχάζουμε», στην Πορτογαλία και την Ισπανία βρίσκονται σε εγρήγορση. ΜΛ: Το «έχει ο Θεός» που λέει ο απλός κόσμος, για εμένα έχει βαθύτατο νόημα. Θα πει ότι θα περάσουμε τη δυσκολία με το να είμαστε αυτάρκεις. ΧΒ: Πόσο αυτάρκης μπορεί να είναι μια χώρα επαίτης; ΜΛ: Η διαφορά πλουσίου και φτωχού δεν είναι στο πόσα χρήματα έχουν, αλλά στο πόσο επιθυμούν το χρήμα. Δηλαδή μπορεί ένας πάμπτωχος να είναι χειρότερος από τον πιο πλούσιο στην φιλαργυρία του και ένας πλούσιος να είναι απίστευτα γενναιόδωρος. Πιστεύω ακράδαντα ότι εάν σήμερα επιδιώκαμε να είμαστε αυτάρκεις και ανάπτυξη θα είχαμε και θα καταφέρναμε να ορθοποδήσουμε. Δεν μπορούμε να διατηρήσουμε αυτή τη χλιδή -έστω τυπική- και να μην είμαστε επαίτες. Είμαι πεπεισμένος ότι ο άνθρωπος, οι χώρες αν θέλετε, δεν πρέπει όταν νιώθουν αδύνατες να υποχωρούν, γιατί αυτό είναι άτακτη υποχώρηση και όταν υποχωρείς ατάκτως διαλύεσαι. Αντίθετα στην τακτική υποχώρηση, υποχωρείς κρατώντας και ανασυντάσσοντας τις δυνάμεις σου. Το ότι η Ελλάδα λοιπόν τώρα υποχωρεί λέγοντας «ναι» σε όλα, είναι κατ' εμέ η χειρότερη τακτική. Κι ο Κανάρης, όταν επιτέθηκε στην τουρκική ναυαρχίδα, είπε: «Κωνσταντή, απόψε πεθαίνεις». Μόνο έτσι γίνεται. ΧΒ: Σε πραγματικές συνθήκες, στο σήμερα δηλαδή ποιες είναι οι δυνάμεις από τις οποίες θα μπορούσαμε να κρατηθούμε και με ποιες συνέπειες; Δηλαδή στο ερώτημα «Ευρώπη ή βαρβαρότητα», «ευρώ ή δραχμή» και άλλα τέτοια διλήμματα, τι θα πρέπει να απαντήσουμε; ΜΛ: Αυτά στα οποία αναφέρεστε και τα οποία αναπαράγονται με τον τρόπο και τους σκοπούς που αναπαράγονται μέσα από τα ΜΜΕ, αφορούν κατά τη γνώμη μου συμπτώματα. Το ζήτημα όμως είναι οι αιτίες, τις οποίες δεν θέλουμε να εντοπίσουμε. Αν λοιπόν απαντήσω σε κάποιο από αυτά τα ψευτοδιλήμματα θα είναι λάθος. Εκείνο που πρέπει να δούμε είναι πώς θα αντιστρέψουμε την κατάσταση, πώς θα πετάξουμε έξω το σαθρό, από τα υπουργεία, την κοινωνία, τα ΜΜΕ. Αν δεν αλλάξει το πνεύμα, απλώς θα παραπαίουμε. Είναι νομίζω κάτι πολύ πιο ουσιαστικό από ένα δίλημμα. Ο Μόσχος Λαγκουβάρδος είναι συνταξιούχος δικαστικός, συγγραφέας, επιφυλλιδογράφος και μεταφραστής

Γ. Βαρουφάκης: Δήλωση ΣΟΚ "Η Ελλάδα έχει τελειώσει"...

Συνέντευξη σοκ του Γιάννη Βαρουφάκη στο ABC (BBC της Αυστραλίας) πριν λίγες μέρες. Σοκάρουν οι απαντήσεις του έγκριτου καθηγητή πιο κάτω:

LEIGH SALES, Παρουσιαστής: Μαζί μας σήμερα από την Αθήνα είναι ο Έλληνας οικονομολόγος Γιάννης Βαρουφάκης.

Το προφανές ερώτημα είναι: τι θα γίνει τώρα;

Γ. ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ: Λοιπόν, ο εκτροχιασμός του τρένου που είναι η ευρωζώνη, η οποία ξεκίνησε με την Ελλάδα και στη συνέχεια άρχισαν να φεύγουν διαδοχικά και άλλα βαγόνια - η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, τώρα και η Ισπανία - συνεχίζεται. Και η χθεσινή ψηφοφορία δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα. Όλος ο........ ενθουσιασμός και οι εορτασμοί είναι πλήρως και εντελώς άστοχοι. Φοβάμαι ότι η ευρωζώνη και η Ευρώπη συνεχίζει την ίδια διαδρομή εδώ και τα δύο τελευταία χρόνια με μια πλειάδα λαθών, που καταντάνε κωμικά πια. Κοιτάξτε την Ισπανία, τι συμβαίνει σήμερα. Κοιτάξτε τι συμβαίνει στην Ιταλία. Εκτός αν η λογική ή ό,τι περνάει για λογική στην ευρωπαϊκή προσέγγιση στην κρίση αλλάξει και μάλιστα πολύ σύντομα η ευρωζώνη θα αποτελεί ιστορία.

LEIGH : Λοιπόν, ας μείνουμε με την γενική εικόνα για την ώρα πριν εμβαθύνουμε στην Ελλάδα. Τι νομίζετε ότι θα μπορούσε να συμβεί για να αποτραπεί η καταστροφή όπως την προβλέπετε;

ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ: Τρία πράγματα, πολύ απλά βήματα που πρέπει να ληφθούν. Κοιτάξτε, στην Ευρώπη, είτε πρόκειται για την Ελλάδα ή την Ισπανία, αυτό που έχουμε τώρα είναι αφερέγγυες τράπεζες που βρίσκονται σε θανάσιμο εναγκαλισμό με αφερέγγυα κράτη. Έτσι, τα κράτη δανείζονται από τον πυρήνα της Ευρώπης, προκειμένου να δώσουν στις τράπεζες και οι τράπεζες δανείζονται για να δώσουν στο κράτος και έτσι τράπεζες και κράτη είναι εγκλωβισμένοι σε ένα θανάσιμο εναγκαλισμό που αναμένεται να καταλήξει σε ναυάγιο πολύ γρήγορα. Λοιπόν, αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να σπάσουμε αυτό το δεσμό μεταξύ αφερέγγυων τραπεζών και κρατών σε πτώχευση. Ο τρόπος να γίνει αυτό είναι να ενοποιήσουμε το τραπεζικό σύστημα, να το εξευρωπαΐσουμε μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και να χρηματοδοτείται άμεσα και όχι μέσω εθνικών κυβερνήσεων. Αυτό είναι ένα πολύ απλό βήμα, αλλά φαίνεται ότι είναι ένα βήμα πάρα πολύ μακριά από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Δεύτερον, αυτό που χρειάζεται είναι η αμοιβαιοποίηση, ένα είδος κοινού χρέους, όπως έχουμε στην Αυστραλία, ξέρετε, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση έχει το δικό της χρέους, πέραν αυτού των πολιτειών. Και τρίτον, χρειαζόμαστε μια επενδυτική πολιτική η οποία να διατρέχει ολόκληρη την ευρωζώνη. Επειδή έχετε μια δευτερεύουσα νομισματική περιοχή, πρέπει να έχετε μια επενδυτική στρατηγική, ένα μηχανισμό ανακύκλωσης για το όλο θέμα. Αν δεν έχουμε αυτά τα πράγματα, και η Γερμανία δεν τα θέλει, φοβάμαι ότι δεν υπάρχει απολύτως τίποτα που να αποτρέψει τη συνέχιση αυτού του εκτροχιασμού σε αργή κίνηση. LEIGH : Για να επιστρέψω στην Ελλάδα συγκεκριμένα, οι πολιτικοί στην χώρα δεν μπορούσαν καν να συμφωνήσουν σχετικά με τους όρους μιας τηλεοπτικής συζήτησης κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας. Πώς πρόκειται να συμβιβαστούν για τα μέτρα που αφορούν την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας;

ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ: Δεν μπορούν να διορθώσουν την ελληνική οικονομία. Η ελληνική οικονομία έχει τελειώσει. Η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε μια μεγάλη, μεγάλη ύφεση. Η αυξανόμενη κοινωνική οικονομία περνάει ένα μακρύ χειμώνα δυσαρέσκειας. Δεν υπάρχει καμία δύναμη, καμία δύναμη εντός της ελληνικής οικονομίας, εντός της ελληνικής κοινωνίας, που μπορεί να αποτρέψει - φανταστείτε ότι είμαστε στο Οχάιο το 1931 και ρωτούσαμε: τι μπορεί να κάνουν οι πολιτικοί του Οχάιο για να σώσουν το Οχάιο από τη Μεγάλη Ύφεση; Η απάντηση είναι τίποτα.

LEIGH: Λοιπόν, τι θα συμβεί στη συνέχεια στην Ελλάδα;

ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ: Εξαρτάται από το τι θα συμβεί στην ευρωζώνη. Ακριβώς όπως αυτό που συνέβη στο Οχάιο εξαρτήθηκε από την άνοδο του προέδρου Ρούζβελτ και του New Deal, αν δεν έχουμε μια νέα συμφωνία για την Ευρώπη, η Ελλάδα δεν πρόκειται να πάρει ανάσα. Αυτό δεν σημαίνει ότι εάν η Ευρώπη γιατρέψει τις πληγές της, θα γιατρευτεί και η Ελλάδα. Είναι μια απαραίτητη προϋπόθεση να βρει η ευρωζώνη ένα ορθολογικό σχέδιο για τον εαυτό της. Δεν είναι η επαρκής προϋπόθεση. Η Ευρώπη μπορεί να διορθωθεί αλλά η Ελλάδα με τη σαθρότητα και τα κακώς κείμενα που την χαρακτηρίζουν μπορεί να μην ανακάμψει ποτέ. Αλλά έως ότου (και αν) η ευρωζώνη βρει ένα λογικό σχέδιο για να σταματήσει αυτό το ναυάγιο σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, σε ολόκληρη την ευρωζώνη, η Ελλάδα δεν θα έχει καμία τύχη.

LEIGH: Διάβασα κάποια στατιστικά σήμερα ότι επτά στους δέκα Έλληνες θέλουν να μεταναστεύσουν. Πώς θα περιγράφατε την εθνική διάθεση εκεί;

ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ: Αυτή είναι η δικιά μας Μεγάλη Ύφεση. Όχι μόνο από οικονομικής άποψης, αλλά και με μια ψυχολογική έννοια. Οι Έλληνες βρίσκονται σε κατατονική κατάσταση. Από τη μια στιγμή στην άλλη, σε κατάσταση οργής, αυτή είναι μια τυπική περίπτωση μανιοκατάθλιψης. Δεν υπάρχουν προοπτικές. Δεν υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ. Υπάρχουν θυσίες, αλλά κανείς δεν έχει την αίσθηση ότι οι θυσίες λαμβάνουν τη μορφή κάποιου είδους επένδυσης για αλλαγή πορείας. Αυτό είναι το πρόβλημα όταν είστε κολλημένοι σε μια ευρωζώνη που είναι πραγματικά άσχημα σχεδιασμένη, η οποία καταρρέει και η οποία δεν δίνει ευκαιρίες στα πιο αδύναμα μέλη της του να διαφύγουν μέσω κάποιου είδους λυτρωτικής κρίσης.

Οι δύο παρατάξεις της τρόικας: Οι κυνικοί και οι ανόητοι

 

 

Συνέντευξη στην Die Tageszeitung παραχώρησε ο γνωστός οικονομολόγος Γιάννης Βαρουφάκης με αφορμή την πρόσφατη κυκλοφορία του βιβλίου του «Παγκόσμιος Μινώταυρος». Στη συνέντευξη με τίτλο «Οι Γερμανοί «τρελαίνονται» (όταν ακούνε τον όρο αναδιανεμητική ένωση)”», ο έλληνας καθηγητής επικρίνει δριμύτατα τις πολιτικές που εφαρμόζει η τρόικα στην Ελλάδα αλλά και την πολιτική του Βερολίνου στην κρίση χρέους στην ευρωζώνη.
«Στην τρόικα υπάρχουν δύο παρατάξεις. Η μία αποτελείται από κυνικούς και η άλλη από ανόητους. Οι ανόητοι θεωρούν ότι θα είχαν λύσει πράγματι το πρόβλημα. Οι κυνικοί γνωρίζουν ότι όλα τα πακέτα διάσωσης και τα προγράμματα λιτότητας δε θα φέρουν λύση, τους έφεραν όμως αυτό που οι ίδιοι ήθελαν, δηλαδή να κερδίσουν χρόνο. Χρόνο προκειμένου να επεξεργαστούν μια λύση.

Το πράγμα είναι απλό: εάν κάποιος έχει χρεοκοπήσει, δε μπορώ εγώ να τον σώσω δίδοντάς του ένα τεράστιο δάνειο υπό όρους που μειώνουν το εισόδημά του.
Στις αρχές του 2010 ήταν ξεκάθαρο ότι το ελληνικό κράτος είχε χρεοκοπήσει. Η Ευρώπη είχε μία απλή επιλογή: είτε να επιτρέψει στη χρεοκοπημένη χώρα να κηρύξει χρεοκοπία είτε να κατανοήσει ότι ένα τέτοιου είδους πρόβλημα μίας χώρας της Ευρώπης έχει επιπτώσεις κάπου αλλού στην Ευρώπη.

Αυτό δηλαδή σημαίνει ότι, όσο η Ελλάδα αύξανε τα ιδιωτικά και κρατικά χρέη της, κάποια άλλη χώρα, όπως η Γερμανία, λόγω και της πολιτικής των χαμηλών μισθών, ήταν σε θέση να “χτίζει” τον οικονομικό ηγετικό της ρόλο. Σ’ αυτήν την περίπτωση πρέπει κανείς να αλλάξει την αρχιτεκτονική του ευρώ. Δεν έγινε τίποτε από τα δύο».

«Εάν η Ελλάδα έβγαινε από το ευρώ, θα δημιουργούνταν δυσκολίες σε ολόκληρο το οικονομικό σύστημα και πολλές χώρες θα οδηγούνταν επίσης στην ύφεση. Είχα ταχθεί κατά του ευρώ στη δεκαετία του ‘90. Αλλά η Ελλάδα εισήχθη εντέλει στην ευρωζώνη. Τώρα είμαστε εντός της ευρωζώνης και η κατάσταση πρέπει να επανέλθει σε τάξη…Ο μηχανισμός διάσωσης είναι δομημένος με εντελώς λάθος τρόπο. Οι Γερμανοί φορολογούμενοι δε θέλουν και δε μπορούν να πληρώνουν αυτά τα χρέη».

«Η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων έχει το know how ώστε να αποφασίσει που πρέπει να γίνουν επενδύσεις. Πρέπει μόνο να απελευθερωθεί από τον όρο ότι το ήμισυ των επενδυτικών κεφαλαίων θα πρέπει να πληρώνεται από τις εθνικές κυβερνήσεις. Καθότι καμία κυβέρνηση δεν έχει στην παρούσα φάση αρκετά χρήματα για επενδύσεις.

Εάν η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων εξέδιδε ομόλογα, θα πωλούνταν σαν “ζεστό ψωμί”, καθώς οι επενδυτές εμπιστεύονται την Τράπεζα Επενδύσεων».

«Οι Γερμανοί “τρελαίνονται”, όταν ακούνε τους όρους αναδιανεμητική ένωση ή δημοσιονομική ένωση. Αυτό που χρειαζόμαστε στην Ευρώπη είναι ένας μηχανισμός- ανακύκλωσης για πλεονάσματα υπό τη μορφή επενδύσεων. Σας δίνω ένα παράδειγμα από τις ΗΠΑ. Όταν πχ. η Boeing δίνει ανάθεση για την κατασκευή ενός νέου μαχητικού jet για το Πεντάγωνο, απαιτείται, ορισμένα από τα τμήματα της παραγωγής να πραγματοποιούνται σε πολιτείες (των ΗΠΑ) που έχουν ελλείμματα. Δεν πρόκειται περί φιλανθρωπίας. Δε χαρίζονται χρήματα στο Τενεσί ή στο Οχάιο. Από το πλεόνασμα της Καλιφόρνια και της Νέας Υόρκης χτίζεται ένα εργοστάσιο, ώστε οι πολίτες του Τενεσί να έχουν δουλειά και εισόδημα και να μπορούν να αγοράζουν τα προϊόντα της Καλιφόρνια».

«Για τη Γερμανία θα ήταν πράγματι σ’ αυτή τη φάση καλό να μπορούσε να “παγώσει” την υπάρχουσα κατάσταση. Το ευρώ θα παρέμενε σε κρίση, και ακριβώς επειδή έχει τόσο χαμηλή αξία, δημιουργείται μία υγιής εξαγωγική αγορά προς την Κίνα και προς άλλες χώρες εκτός της ευρωζώνης. Το κεφάλαιο από την Ευρώπη εισρέει στη Γερμανία και η κρίση επιτρέπει στη Γερμανία να λαμβάνει δάνεια με χαμηλά επιτόκια. Φυσικά και η Γερμανία επιθυμεί να συνεχιστεί η κατάσταση ως έχει. Όμως η χώρα δε θα βρίσκεται για πολύ σ’ αυτή την καλή κατάσταση. Εάν καταρρεύσει το ευρώ και επανεισαχθεί το γερμανικό μάρκο, θα μειωνόταν η ζήτηση στα γερμανικά προϊόντα»

Γ. Βαρουφάκης: Τα μνημόνια είναι η λογική της σίγουρης πτώχευσης [video]

 

Ο οικονομολόγος Γιάννης Βαρουφάκης μιλά στο Κουτί της Πανδόρας για όλα αυτά που τα τελευταία δύο χρόνια έχουν γίνει ο εφιάλτης των Ελλήνων και έχουν στοιχειώσει έναν ολόκληρο λαό. Χρεοκοπία, στάση πληρωμών, τράπεζες, καταθέσεις, η αδιέξοδη και λανθασμένη συνταγή των...Μνημονίων, τα κυβερνητικά λάθη, η έξοδος από το ευρώ, καθώς επίσης και τι θα σημάνει για τη δημόσια περιουσία η αποπληρωμή των δανείων σύμφωνα με το Αγγλικό Δίκαιο.

Γ. Βαρουφάκης: Να χρεοκοπήσει η Ελλάδα αμέσως!

 

Να προχωρήσει άμεσα η Ελλάδα σε κήρυξη χρεοκοπίας πρότεινε ο καθηγητής Οικονομικών του Πανεπιστημίου Αθηνών, Γιάννης Βαρουφάκης.

Σε συνέντευξή του το αμερικανικό δίκτυο CNBC, ο κ. Βαρουφάκης τόνισε: «η διάσωση ξεκάθαρα δεν επιλύει τίποτα για την Ελλάδα, την ευρωζώνη και τον κόσμο».

«Η Ελλάδα θα πρέπει να χρεοκοπήσει αμέσως χωρίς να γίνει καμία συζήτηση για αποχώρηση από την ευρωζώνη» προσέθεσε. «Γιατί η Ελλάδα δεν μπορεί να χρεοκοπήσει μέσα στην ευρωζώνη;» διερωτήθηκε ο κ. Βαρουφάκης, επισημαίνοντας ότι η χώρα είναι ήδη εκτός αγορών.

Επίσης, ο κ. Βαρουφάκης ότι η χώρα αντιμετωπίζει ένα τυπικό πρόβλημα χρεοκοπίας, το οποίο όμως υφίσταται εδώ και δύο χρόνια.

«Ο μόνος λόγος για να πάρουμε το νέο δάνειο, είναι επειδή νομίζουμε ότι μπορούμε να το αποπληρώσουμε. Όμως δεν μπορούμε και όλοι το ξέρουν. Η ΕΚΤ το ξέρει, το ΔΝΤ το ξέρει», υπογράμμισε.

Σύμφωνα με τον κ. Βαρουφάκη, η ΕΚΤ και τα μέλη της ευρωζώνης θα πρέπει να σταματήσουν την «πολιτική παραφροσύνη» και να αποδεχθούν την αναπότρεπτη χρεοκοπία κι όχι «να πιέζουν το χαλί κάτω από τα πόδια, σαν τα παιδιά που προσπαθούν να αποφύγουν την τιμωρία».

Εάν κάτι τέτοιο δεν συμβεί, τότε η Ελλάδα θα βυθιστεί σε ένα νέο κώμα, η κρίση χρέους θα κλιμακωθεί και θα εκδηλωθεί ένα πιο προχωρημένο στάδιο αποσύνθεσης, εκτίμησε.

O Αργύρης Ντινόπουλος στο CNN απέναντι σε έξαλλο δημοσιογράφο! [video]

Kαλεσμένος του… έξαλλου Richard Quest ήταν ο Βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, Αργύρης Ντινόπουλος ο οποίος μίλησε έξω από τα δόντια για την Ελλάδα, τη Μέρκελ, τον Σαρκοζί και την κρίση, τονίζοντας ότι ο «λαός ξέρει να μάχεται και ξέρει πώς να βγει από την κρίση»!

Ο Βουλευτής είπε ακόμη ότι δεν βοηθούν την οικονομία οι συνεχείς περικοπές σε μισθούς και τα βαριά μέτρα, και ότι οι...Ευρωπαίοι εταίροι οφείλουν να βοηθήσουν ουσιαστικά την Ελλάδα. Επέμενε πως η το πιο πιθανό σενάριο για την Ελλάδα δεν είναι η χρεοκοπία, την ώρα που ο Αμερικανός δημοσιογράφος «χτυπιόταν» για το αντίθετο

Στάθηκε ακόμα στο γεγονός ότι πρόκειται για ένα »ευρωπαϊκό πρόβλημα» και ότι ενώ πολλές χώρες φτωχαίνουν, άλλες, όπως η Γερμανία πλουτίζουν. Έκλεισε τη σύνδεση , τέλος, λόεγοντας πως αν η Ελλάδα χρεοκοπήσει θα ακολουθήσουν και άλλες όπως η Πορτογαλία, η Ισπανία και η Ιταλία.

Δείτε το βίντεο

tsantiri.gr

H Νaomi Klein: Με ποιο τρόπο θα προσπαθήσουν μετά από εκλογές να ελέγχουν την «δημοκρατία»

Earn

Google GmailYahoo MailHotmailAOL MailAny email    

 

 

Για την κυβέρνηση Παπαδήμου:
"Είναι από τις στιγμές που η μάσκα πέφτει τελείως" «Υπάρχουν πολλοί τρόποι να ειπωθεί η ιστορία του νεοφιλελευθερισμού, μια από αυτές είναι και η ιστορία του πώς να δεθούν τα χέρια της δημοκρατίας…». Με τον τρόπο αυτό, η γνωστή δημοσιογράφος και συγγραφέας, Naomi Klein, επιχειρεί μια περιγραφή της απόπειρας αλλαγής των «κανόνων» της πολιτικής σκακιέρας, τόσο στην Ελλάδα, όσο και παγκοσμίως.

Η συγγραφέας του εξαιρετικού βιβλίου «το Δόγμα του Σοκ» σχολιάζει τις επιταγές της τρόικας, προχωρά σε συγκρίσεις και παρουσιάζει μια διαφορετική ερμηνεία των όσων συμβαίνουν σήμερα στη χώρα μας, βασισμένη σε ιστορικά αντίστοιχα παραδείγματα.

Παρακολουθείστε ένα μικρό απόσπασμα της συνέντευξης που παραχώρησε η Naomi Klein, στους Άρη Χατζηστεφάνου και Κατερίνα Κιτίδη για το νέο ντοκιμαντέρ που προετοιμάζουν, με τον τίτλο «Catastroika».

Εμπρός της γης οι βολεμένοι

Earn

Google GmailYahoo MailHotmailAOL MailAny email    

 

• Γράφει ο Γιώργος Σταφυλάς

Στις 6 /1/ 2012 στην πρωινή ζώνη της ΕΡΤ εμφανίστηκε σε τηλεοπτικό παράθυρο ,η γνωστή και από την θητεία της στην κυβέρνηση Μητσοτάκη ,υπάλληλος του ΔΝΤ Μιράντα Ξαφά. Παρατήρηση πρώτη: Φαίνεται από το απλανές βλέμμα να επιβεβαιώνονται όλες οι θεωρίες συνωμοσίας περί προγραμμάτων πλύσεως εγκεφάλου! Πιό πολύ φυτό δεν γίνεται! Απλανές βλέμμα ομιλία άνευρη και αργή απαντήσεις προκατασκευασμένες σαν κάποιος να της τις είχε δώσει γραμμένες από πριν. Με μιά λέξη το τέλειο όργανο της ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ .

Οι δημοσιογράφοι δεν της χαριστήκανε και φυσικά ερωτήθηκε για διάφορα. Στην ερώτηση «εσείς κυρία Ξαφά θα μπορούσατε να ζήσετε με 500 ευρώ;» απάντησε «μα δεν μιλάμε για πυρηνικούς επιστήμονες αλλά για τον μισθό του ανειδίκευτου!». Περίπου δηλαδή μας απάντησε η κυρία Ξαφά ότι ''δεν μας νοιάζει για όσους δεν έχουν μόρφωση και πτυχία αυτοί είναι αναλώσιμα!! Πράγματι ειλικρινής απάντηση!

Αυτή είναι η νεοφιλελεύθερη άποψη περί οικονομίας. Αυτή είναι και η περίφημη ανταγωνιστικότητα της οικονομίας με την οποία μας έχουν «πρήξει». Μισθοί πείνας δηλαδή για τον κοσμάκη, ώστε να περισσεύουν λεφτά για τα «γκόλντεν μπόις» του συστήματος. Στην ερώτηση δε τι θα γίνει με όσους απολύονται η κυνική απάντηση της κυρίας Ξαφά ήταν ''υπάρχει το ταμείο ανεργίας!''
Στην ερώτηση «που έχει πετύχει η συνταγή του ΔΝΤ και γιατί στην Αργεντινή χρεοκοπήσανε;», η απάντηση της Ξαφά ήταν αυτό που χρόνια παπαγαλίζουν όλοι οι υπαλληλίσκοι του ΔΝΤ, ότι στην Αργεντινή χρεοκοπήσανε γιατί δεν εφαρμόστηκε η συνταγή του ΔΝΤ κατά γράμμα…! Τα ίδια δηλαδή που λένε εδώ και δύο χρόνια και σε εμάς. Ότι τα νούμερα δεν βγαίνουν γιατί εμείς δεν εφαρμόζουμε την συνταγή σωστά -όχι ότι έχει κάποιο λάθος η συνταγή- αλίμονο! Να παραδεχθούν τα γκόλντεν μπόις του ΔΝΤ ότι η συνταγή τους είναι αποτυχία;

Ε, λοιπόν, όχι κυρία Ξαφά. Η Αργεντινή χρεοκόπησε επειδή εσείς την οδηγήσατε εκεί με τις συνταγές και τις πολιτικές σας και ευτυχώς που ο λαός και η κυβέρνηση της Αργεντινής σας έδιωξαν με τις κλωτσιές, όπως με τις κλωτσιές θα φύγετε και από εδώ μια μέρα και από την Πορτογαλία και από παντού. Και, μεταξύ μας, να παρακαλάτε να φύγετε έστω και με τις κλωτσιές. Γιατί, ενδέχεται να μείνετε μονίμως και στον αιώνα τον άπαντα… Κατανοείτε προφανώς…

Ακόμη μια παρατήρηση: Η κυρία Ξαφά αναφερόταν στο ΔΝΤ λέγοντας το ''ταμείο''. Μάλιστα όταν ρωτήθηκε αν αισιοδοξεί ότι θα πάει καλά η κατάσταση στην Ελλάδα, είπε ότι αυτό επιθυμούν και οι δύο πλευρές! Φαίνεται ότι το «ταμείο» της είναι πολύ πιο οικείο από την ίδια της την πατρίδα! Όλα αυτά τα υψηλά αμειβόμενα υπαλληλάκια της ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ δεν έχουν πλέον συνείδηση έχουν μόνο αριθμούς και συμβάσεις στην θέση της καρδιάς!
Παραφράζοντας λοιπόν την ''Διεθνή'' ας αφιερώσουμε στην κυρία Ξαφά και σε όλα αυτά τα υπαλληλάκια της ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ το «Εμπρός της γης οι βολεμένοι...».Η ειρωνεία είναι το μόνο που τους αρμόζει μετά ακολουθούν οι κλωτσιές... οι δίκες, οι κρεμάλες. Το θέαμα δεν έχει αρχίσει ακόμη. Και, όπως λέει ο σοφός λαός: «καλύτερα γελάει ό,ποιος γελάει τελευταίος»… Έτσι δεν είναι κυρία Ξαφά;

πηγή:kostasxan

Νόαμ Τσόμσκι: «Η Ελλάδα καταστρέφεται βάσει σχεδίου»

 

 

Τον έχουν χαρακτηρίσει «Αϊνστάιν της γλωσσολογίας», «Δαρβίνο της εποχής μας» και «κορυφαίο διανοούμενο του κόσμου». Είναι ένας από τους σημαντικότερους ακτιβιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, κάτι που του έδωσε και τον χαρακτηρισμό «ο αντιαμερικανός εξτρεμιστής», τον οποίο χρησιμοποιούν κυρίως οι Αμερικανοί. Η θεμελιώδης πλέον «Ιεραρχία Τσόμσκι», την οποία περιέγραψε το 1956, τον έχει καθιερώσει και ως έναν από τους σημαντικότερους γλωσσολόγους όλων των εποχών. Και όμως, παρ’ ότι έχεις όλα αυτά στο μυαλό σου όταν πηγαίνεις να τον συναντήσεις, ο 83χρονος Νόαμ Τσόμσκι είναι τελικά ακόμη πιο επιβλητικός και εντυπωσιακός από τη φήμη του.

Ο Νόαμ, όπως τον αποκαλούν όλοι στο ΜΙΤ, πηγαίνει κάθε ημέρα στο γραφείο του, στο Τμήμα Γλωσσολογίας και Φιλοσοφίας. Εκεί βρεθήκαμε στις 3.00 το μεσημέρι, 15 λεπτά νωρίτερα από το ραντεβού μας. Η Μπεβ Στολ, η βοηθός του, μας άνοιξε την πόρτα του προθαλάμου του γραφείου του. Είναι αυτή που κανονίζει τα πάντα για εκείνον με κάθε λεπτομέρεια: «Σε πέντε λεπτά θα μπείτε στο γραφείο του, ετοιμαστείτε και ο καθηγητής θα είναι μαζί σας στην ώρα του».
Ένα γραφείο γεμάτο βιβλία παντού. Στην τεράστια βιβλιοθήκη όλα είναι τοποθετημένα σε ράφια με γραμμένη από κάτω την κατηγορία στην οποία ανήκουν. Μια κατηγορία, όμως, ενώ έχει ετικέτα, είναι εντελώς κενή από βιβλία: «Intelligence». Σε κεντρικό σημείο υπάρχει μια τεράστια φωτογραφία του Μπέρτραντ Ράσελ και από κάτω γραμμένη η φράση με την οποία ξεκινά η αυτοβιογραφία του και προφανώς εκφράζει και τον Τσόμσκι: «Τρία πάθη, απλά, αλλά κατακλυσμιαία, εξουσιάζουν τη ζωή μου: Η λαχτάρα για αγάπη, η αναζήτηση της γνώσης και η ανυπόφορη θλίψη για τα βάσανα του ανθρώπινου είδους». Καθήσαμε σε ένα τραπέζι στο μέσον του γραφείου του, και ο Τσόμσκι κάθησε ακριβώς δίπλα μας. Ευτυχώς, γιατί εκτός του ότι είναι συναρπαστικό να τον έχεις κυριολεκτικά σε απόσταση αναπνοής, είναι γνωστό ότι μιλάει πάρα πολύ σιγά. Εκτός όλων των άλλων, φημίζεται και για την απίστευτη μνήμη του, θυμάται απλώς τα πάντα, κάτι που δεν το αρνείται και ο ίδιος: «Ναι, θυμάμαι πολλά πράγματα, αλλά μερικές φορές είναι λίγο βασανιστικό, επειδή οι άλλοι συνήθως δεν θυμούνται». Μπορεί με μεγάλη ευκολία να πηγαίνει από το ένα θέμα στο άλλο σαν να «τραβάει» μέσα στο μυαλό του συρτάρια με γνώσεις και πληροφορίες. Άκουγε κάθε ερώτησή μας σκυφτός, κοιτώντας προς τα κάτω, και μόλις τελειώναμε σήκωνε αμέσως το βλέμμα του και έδινε την απάντησή του κοιτώντας μας κατάματα μέχρι τέλους.

Πάντως ο Τσόμσκι έκανε την πρώτη ερώτηση: «Αλήθεια, τι γίνεται στην Ελλάδα; Τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα».
Ετοιμαζόμαστε να καταστρέψουμε την παγκόσμια οικονομία. Ετσι μας λένε. Όμως η Ελλάδα που είναι λιγότερο από το ένα χιλιοστό της παγκόσμιας οικονομίας θα καταστρέψει όλη την υφήλιο; Δεν είναι γελοίο αυτό;
«Πιστεύω ότι συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο: η Ευρωπαϊκή Eνωση, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το ΔΝΤ ασχολούνται με το να καταστρέψουν την Ελλάδα και υπάρχει σχέδιο για αυτό. Βέβαια, για να είμαστε ειλικρινείς, και η Ελλάδα από μόνη της έχει πολλά εσωτερικά προβλήματα. Αυτά που προτείνει η τρόικα, όμως, κάνει αυτά τα προβλήματα πολύ χειρότερα και αδύνατον να λυθούν. Σχεδιάζουν και προτείνουν πολιτικές οι οποίες δεν οδηγούν στην οικονομική ανάπτυξη και στη λύση του προβλήματος και γι’ αυτό όσο προχωρούν τα μέτρα θα φέρνουν λιγότερη ελπίδα και άρα μεγαλύτερη απελπισία στον κόσμο».
Και τι θα κερδίσουν οι λεγόμενες «αγορές» από την καταστροφή της Ελλάδας;
«Ξέρετε, αυτό που ονομάζουν “αγορές”, δεν είναι κάτι ακαθόριστο. Είναι οι μεγάλες τράπεζες σε παγκόσμιο επίπεδο. Γερμανικές, γαλλικές και εμμέσως αμερικανικές τράπεζες. Η τραπεζική κοινότητα, λοιπόν, είναι αυτή που θέλει να αποπληρωθεί. Δεν τους ενδιαφέρει το τίμημα».
Πιστεύετε ότι θα τα καταφέρουν στο τέλος;
«Ήδη πληρώνονται εδώ και πολλά χρόνια. Έπαιρναν πάντα και παίρνουν ακόμη αυτό που θέλουν, αλλά το τελικό αποτέλεσμα ίσως είναι η καταστροφή της Ελλάδας. Η κατάσταση δεν είναι ανάλογη, αλλά υπάρχουν δύο παραδείγματα χωρών, όπως η Αργεντινή και η Ισλανδία, που δεν υπάκουσαν και πλέον πηγαίνουν καλά. Ωστόσο αυτές οι δύο χώρες είχαν το δικό τους νόμισμα, μπορούσαν να πουν “δεν δεχόμαστε τους νόμους του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος” και είχαν τη δυνατότητα να κινηθούν αλλιώς. Η Ελλάδα δεν μπορεί να κάνει ακριβώς αυτό, αφού δεν έχει το δικό της νόμισμα»

Πιστεύετε, παρ’ όλα αυτά, ότι μια επιστροφή στη δραχμή θα ήταν καταστρεπτική για εμάς;
«Ναι, παρ’ ότι είναι ένα πιθανό σενάριο. Γι’ αυτό πιέζει έτσι το ΔΝΤ, διότι ξέρει ότι η Ελλάδα δεν πρέπει να επιστρέψει στη δραχμή και συνεπώς γνωρίζει ότι μπορεί να πιέσει. Προσέξτε τον φασισμό του οικονομικού συστήματος. Είναι σαν να μου έχετε δανείσει εσείς χρήματα, με ληστρικά κιόλας επιτόκια, να σας αποπληρώνω για κάποια χρόνια και όταν ξαφνικά δεν μπορώ να σας πληρώσω άλλο, να μου λέτε: “Ωραία, θα πληρώσουν οι φίλοι και οι γείτονες για σένα”. Αυτό είναι το ΔΝΤ. Αν ένας επενδυτής, μια τράπεζα ας πούμε, έχει επενδύσει με ρίσκο σε μια χώρα, και βέβαια πάντα με ληστρικά επιτόκια, και κάποια στιγμή η χώρα δεν μπορεί πλέον να πληρώνει, έρχεται το ΔΝΤ και λέει ότι θα πληρώσουν άλλοι για σένα. Αυτοί, φυσικά, είναι πάντα οι φορολογούμενοι των άλλων χωρών, οι οποίοι δεν πήραν ποτέ το συγκεκριμένο δάνειο. Ολα γίνονται, αρκεί να μη χάσουν οι τράπεζες. Και τελικά να μην έχουν στην ουσία κανένα ρίσκο!».

Συγγνώμη, αλλά πώς το αποκαλείτε αυτό το σύστημα;
«Είναι το οικονομικό σύστημα “στυγνή ληστεία”».
Πολύ περιγραφικό όνομα για οικονομικό σύστημα…
«Μα δεν είναι καν μυστικό, το λένε και οι ίδιοι! Πριν από μερικά χρόνια ένας υψηλά ιστάμενος του ΔΝΤ το χαρακτήρισε “κοινότητα της πίστωσης και της επιβολής”. Ακριβώς όπως η Μαφία! Οπως οι μαφιόζοι, έχουν και τα λεφτά να σε δανείσουν, αλλά και τον τρόπο να σ’ τα πάρουν πίσω».
Αρα η ανυπακοή και η μη πληρωμή του χρέους μας είναι η πρότασή σας;
«Προσέξτε. Η ανυπακοή πολλές φορές θέλει ψυχραιμία και υπομονή. Και κυρίως να βρείτε τον τρόπο που σας ταιριάζει».
Το ίδιο σύστημα, όμως, δεν επιβάλλεται και εδώ στις Ηνωμένες Πολιτείες;
«Βεβαίως. Από τα πρώτα χρόνια του Ρίγκαν και ως σήμερα, πάρα πολλές φορές έχουν κληθεί οι αμερικανοί πολίτες να πληρώσουν τα κεφάλαια τραπεζών που χάθηκαν σε επενδυτικά ρίσκα που πήραν οι ίδιες εντός και εκτός ΗΠΑ. Αυτό, προσέξτε, δεν θα συνέβαινε σε ένα καπιταλιστικό σύστημα. Αλλά συμβαίνει στο δικό μας οικονομικό σύστημα, διότι απλώς είναι “γκανγκστερικό”. Μάλιστα υπάρχει και όνομα για αυτό το σύστημα, ο Στίγκλιτζ θα σας έχει μιλήσει φαντάζομαι. Ονομάζεται “πολύ μεγάλο για να αποτύχει”. Αυτό περιγράφει στην ουσία την πολιτική “παροχής εξασφάλισης” από την πλευρά της αμερικανικής κυβέρνησης, η οποία διασφαλίζει στις τράπεζες και στους επενδυτικούς οργανισμούς πως “ό,τι ρίσκο και να πάρετε, όταν το σύστημα καταρρεύσει και δεν θα μπορείτε να πάρετε άλλα λεφτά, θα σας τα δώσουμε εμείς από τα χρήματα των φορολογουμένων”. Παρεμπιπτόντως, το σύστημα καταρρέει κάθε τόσο».

Οι οίκοι αξιολόγησης τι ρόλο παίζουν σε όλα αυτά;
«Οι οίκοι αξιολόγησης συμπληρώνουν ιδανικά το “γκανγκστερικό σύστημα”, αφού έχουν συνυπολογίσει, πριν από κάθε επένδυση, ότι αν κάτι δεν πάει καλά στη χώρα στην οποία γίνονται επενδύσεις, τότε θα αναλάβει τα χρέη η εκεί κυβέρνηση, δηλαδή οι φορολογούμενοι. Δηλαδή κάτι το οποίο αποτελεί σκάνδαλο, αυτοί το έχουν συμπεριλάβει στους υπολογισμούς τους! Γι’ αυτό και κάποιοι, πολύ λίγοι, ακόμη και μέσα σε αυτήν την κρίση, τα καταφέρνουν μια χαρά. O ρόλος των οίκων αξιολόγησης ενισχύθηκε από τη δεκαετία του ’70 και μετά, όταν το σύστημα πραγματικά απογειώθηκε και συγκεντρώθηκε τεράστιος πλούτος στα χέρια πολύ λίγων. Όλοι γνωρίζουν ότι οι ΗΠΑ είναι μια χώρα ανισοτήτων, αλλά αυτό που ίσως δεν είναι αντιληπτό είναι ότι ένα πολύ μεγάλο μέρος αυτής της ανισότητας προέρχεται από το ένα τοις χιλίοις του πληθυσμού».

Και εμείς οι πολίτες, όμως, δεν αντιδράσαμε καθόλου και τα αποδεχτήκαμε όλα αυτά που καθορίζουν τη ζωή μας.
«Μα δεν τα έχουμε αποδεχτεί! Δεν μας δόθηκε καμία επιλογή και καμία εναλλακτική. Δεν μας ρώτησε κανένας: “Σας αρέσει το ΔΝΤ;”. Εμένα δεν με ρώτησε κανένας, εσάς; Απλώς το σχεδίασαν και μας το επέβαλαν».
Γι’ αυτό η Goldman Sachs, ας πούμε, αν και βασική υπεύθυνη της κρίσης, βγάζει ακόμη τεράστια κέρδη;
«Ακριβώς. Αν και είναι βασικοί υπεύθυνοι και από τους αρχιτέκτονες της κρίσης, τα πάνε μια χαρά, με τεράστιους μισθούς και με μπόνους. Αυτό συμβαίνει επειδή απλώς ανήκουν στο σύστημα που προανέφερα. Η Goldman Sachs τώρα είναι πλουσιότερη από ποτέ. Αλλά ο κόσμος δεν εστιάζει σε γεγονότα όπως αυτό, διότι η προπαγάνδα αναζητεί και βρίσκει άλλους “υπεύθυνους” να κατηγορήσει. Κατά τη διάρκεια της κρίσης, όμως, ένα από τα μεγαλύτερα λάθη είναι να στοχοποιείς διάφορες κοινωνικές ομάδες».

Η στοχοποίηση, όμως, συμβαίνει και από τις δύο πλευρές. Και από το κράτος προς κάποιους, αλλά και από τους πολίτες προς κάποιους άλλους. Δεν είναι επικίνδυνο αυτό; Υπάρχει «καλή» στοχοποίηση;
«Όχι βέβαια. Προσέξτε τι γίνεται. Από την πλευρά του κράτους έχουμε ορισμένους ιδιαίτερα εύκολους στόχους, όπως είναι για παράδειγμα οι δάσκαλοι και η Παιδεία γενικότερα. Από την πλευρά του πληθυσμού τώρα, έχουμε τον εύκολο στόχο, που είναι οι αλλοδαποί, και στην Ευρώπη εξαπλώνεται ανησυχητικά το φαινόμενο της μετανάστευσης. Στην Ουγγαρία με το νεοφασιστικό κόμμα Τζομπίκ, στην Αγγλία με το Βρετανικό Εθνικό Μέτωπο και την Αγγλική Αμυντική Λίγκα. Και αν σας ακούγεται ανακουφιστικό ότι σε διάφορες χώρες της Ευρώπης τα ακροδεξιά ρατσιστικά κόμματα παίρνουν κάτω από 10%, μην ξεχνάτε ότι το 1928 στη Γερμανία το Ναζιστικό Κόμμα είχε πάρει κάτω από 3%. Πέρυσι βγήκε στη Γερμανία το βιβλίο του Τίλο Σαραζίν “Η Γερμανία καταργεί τον εαυτό της”, στο οποίο ισχυρίζεται ότι οι μετανάστες καταστρέφουν τη χώρα. Έγινε μπεστ σέλερ. Η δε καγκελάριος Μέρκελ, παρ’ ότι καταδίκασε το βιβλίο, δήλωσε ότι η πολυπολιτισμικότητα έχει τελικά αποτύχει. Οι Τούρκοι και οι Άραβες που τους έκαναν εισαγωγή για να κάνουν τη βρώμικη δουλειά “απέτυχαν”, δηλαδή, να γίνουν ξανθοί και γαλανομάτηδες, κανονικοί άριοι…».
Υπάρχει πάντως το παράδοξο σε καιρούς οικονομικής και κοινωνικής ηρεμίας οι άνθρωποι να επιλέγουν τον καπιταλισμό και να θυμούνται όλα τα κακά του σοσιαλισμού. Οταν όμως έρχεται η οικονομική κρίση, τότε βρίζουν τα κακά του καπιταλισμού και μνημονεύουν τα καλά του σοσιαλισμού. Είναι λίγο ανόητο αυτό. Πώς γίνεται να αλλάξει;
«Αυτό είναι και το ένα και μοναδικό μήνυμα που πραγματικά έχω να δώσω. Δεν είναι συνταγή και πρέπει ο καθένας να το καταφέρει μόνος του: Χρησιμοποιήστε την κοινή λογική».
Με αυτό που λέτε ελπίζετε να βελτιώσετε τον κόσμο;
«Δεν θέλω να βελτιώσω τον κόσμο, θέλω οι άνθρωποι να τον βελτιώσουν».

Ποια είναι η άποψή σας για τον Μπαράκ Ομπάμα; Σας φαίνεται, όπως λένε, να έχει ξεχάσει ότι ο Λευκός Οίκος χτίστηκε από χέρια μαύρων;
«Όταν εξελέγη ο Ομπάμα, δεν είχα καμία προσδοκία από αυτόν. Το είχα γράψει και το είχα πει πριν από την εκλογή του. Αυτός ο άνθρωπος δεν είχε καθόλου αρχές. Είναι ένας οπορτουνιστής χωρίς αρχές. Από την άλλη όμως, το να έχουμε μια οικογένεια μαύρων στον Λευκό Οίκο είναι ένα μεγάλο ιστορικό κατόρθωμα. Συμβολίζει σπουδαία πράγματα για την τεράστια ομάδα των Αφροαμερικανών, αλλά κυρίως για την παγκόσμια κουλτούρα και τον πολιτισμό. Το να περιμένεις, πάντως, κάτι από τον Ομπάμα είναι τεράστιο λάθος».

Ολα αυτά τα χρόνια που σας ακούω και σας διαβάζω, μου θυμίζετε ήρωα της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας.
«Αλήθεια; Μισό λεπτό να καλύψω τις φτέρνες μου».
Ειλικρινά, μοιάζει σαν να προσπαθείτε να αλλάξετε τη μοίρα που οι ίδιοι οι άνθρωποι έχουν επιλέξει για τον εαυτό τους. Αυτό δεν είναι κάπως μάταιο; Στο τέλος δεν θα είναι έτσι και αλλιώς χαμένη μάχη;
«Όχι, δεν την έχουν επιλέξει οι άνθρωποι τη μοίρα τους. Εγώ πάντως δεν την έχω επιλέξει. Έχει όμως σχεδιαστεί. Ο Ανταμ Σμιθ (που έγραψε τον “Πλούτο των εθνών”) δεν ήταν ηλίθιος που έγραψε αυτά που έγραψε».

Ας περάσουμε σε κάτι άλλο που αφορά την Ελλάδα. Πώς εξηγείτε την επιθετική συμπεριφορά της Τουρκίας;
«Υπάρχουν πάρα πολλοί ιστορικοί λόγοι για αυτό. Πάντως πιστεύω ότι η Ελλάδα έχει μπει σε ένα παιχνίδι υπερβολικής σπατάλης για όπλα και αυτό έχει προκαλέσει μεγάλα προβλήματα στη χώρα, αφού ο προϋπολογισμός για τους εξοπλισμούς είναι πολύ μεγαλύτερος από όσο θα μπορούσε να αντέξει η οικονομία σας. Σκεφτείτε λίγο πρακτικά. Στην ακραία περίπτωση σοβαρής εμπλοκής μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας, η πιθανότητα να χρησιμοποιηθεί όλος αυτός ο στρατιωτικός εξοπλισμός και να φέρει αποτέλεσμα είναι σχεδόν μηδενική. Διότι απλώς η δύναμη της Τουρκίας είναι πολλαπλάσια ποσοτικά».

Ομως στην ουσία οι ΗΠΑ μάς έχουν υποχρεώσει σε αυτά τα τεράστια έξοδα για εξοπλισμούς.
«Φυσικά. Το λατρεύουν αυτό οι ΗΠΑ. Σχεδόν όλη η οικονομία των ΗΠΑ στηρίζεται στους εξοπλισμούς. Σκεφτείτε ότι επί Μπιλ Κλίντον η Τουρκία έγινε αναλογικά ο υπ’ αριθμόν ένα αγοραστής όπλων στον κόσμο μαζί με την Αίγυπτο και το Ισραήλ. Αυτός είναι και ένας πολύ βασικός λόγος για τον οποίο εξοπλίζουμε το Ισραήλ. Εκτός από το ότι το κάνουμε για να ευχαριστήσουμε το ισραηλινό λόμπι, τους εξοπλίζουμε για να τους χρησιμοποιήσουμε και ως “διαφημιστικό”, ως “teaser” για άλλες χώρες. Τα όπλα που αγοράζει το Ισραήλ δεν είναι καμία σοβαρή ποσότητα, αλλά μετά έρχεται η Σαουδική Αραβία και λέει ότι θέλει εκατονταπλάσια ποσότητα από τα ίδια όπλα. Αλλά, για να είμαστε δίκαιοι, δεν το κάνουν μόνο οι ΗΠΑ. Το κάνει και η Βρετανία».

Οι μεγάλες δυνάμεις, όμως, γιατί κάνουν εδώ και δεκαετίες τα «στραβά μάτια» στις παρανομίες που έχει διαπράξει η Τουρκία;
«Μερικές φρικαλεότητες της Τουρκίας έχουν γίνει και με την υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών, όπως αυτές που διέπραξε τη δεκαετία του ’90 στο νοτιοανατολικό της τμήμα εναντίον των Κούρδων, οι οποίοι είναι περίπου το ένα τέταρτο του πληθυσμού της. Μετά η Τουρκία πήρε μέρος και στον πόλεμο εναντίον της τρομοκρατίας».

Οι διανοούμενοι της Ευρώπης, όμως, δεν πολυμιλάνε για όλα αυτά. Τελικά ο διανοούμενος που υπηρετεί τους δυνατούς μπορεί να συνεχίσει να λέγεται έτσι;
«Αυτή της Τουρκίας δεν είναι η μόνη περίπτωση, αλλά είναι πολύ ενδεικτική της κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι διανοούμενοι της Δύσης».

Την ένταση που υπάρχει τελευταία μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ πώς την εξηγείτε;
«Αυτήν τη φορά η Τουρκία έχει έναν πολύ καλό λόγο, αφού ένα τουρκικό πλοίο δέχθηκε επίθεση σε διεθνή ύδατα και σκοτώθηκαν εννέα Τούρκοι. Αυτό ήταν κανονική πειρατεία. Οι Ισραηλινοί άλλωστε συνηθίζουν να τα κάνουν αυτά από παλιά. Κανένα κράτος δεν θα τη γλίτωνε με αυτά που κάνει το Ισραήλ, αλλά όταν έχεις τις ΗΠΑ από πίσω σου, κάνεις ό,τι θέλεις. Σκοτώθηκαν λοιπόν από τα πυρά των Ισραηλινών εννέα άνθρωποι, από τους οποίους να σημειώσουμε κανένας δεν ήταν αμερικανός πολίτης, και η Τουρκία απαίτησε από το Ισραήλ να ζητήσει συγγνώμη».

Πιστεύετε δηλαδή ότι πίσω από τις κινήσεις τις Τουρκίας κρύβεται και αίσθημα δικαίου;
«Οχι. Ξέρετε εσείς να υπάρχει κάποιο κράτος που να είναι κράτος δικαίου; Τα κράτη δεν είναι οργανισμοί ήθους και ηθικής, είναι οργανισμοί ισχύος».

Πιστεύετε ότι θα υπάρξει κάποια στιγμή στο μέλλον ένα κράτος που θα είναι κράτος δικαίου;
«Όχι, ποτέ. Εφόσον κάτι είναι κράτος δεν μπορεί να είναι δίκαιο. Βέβαια, φυσικά και υπήρξαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν άνθρωποι που είναι ηθικοί και οι οποίοι προσπαθούν να επιβάλλουν το ήθος τους σε κάποια κομμάτια του κράτους. Αλλά το να περιμένεις από ένα κράτος ισχύος να συμπεριφέρεται δίκαια είναι μάταιο και ανόητο. Τα κράτη ως οργανισμοί λειτουργούν με τις δικές τους αρχές και τα δικά τους συμφέροντα. Ολη η ιστορία των κρατών είναι κάπως έτσι».

Οι λαοί, λοιπόν, κάνουν ένα διαρκές ταξίδι από ελπίδα σε ελπίδα και από όνειρο σε όνειρο, χωρίς αυτό να οδηγεί κάπου καλύτερα;
«Όχι, εγώ δεν το βλέπω έτσι. Εγώ το βλέπω περισσότερο σαν το σκαρφάλωμα ενός βουνού με στόχο να κατακτήσεις την κορυφή. Κάθε φορά όμως που φτάνεις στην κορυφή που έχεις βάλει στόχο, ανακαλύπτεις ότι από εκεί φαίνεται μια άλλη, νέα, πέρα από αυτήν που κατέκτησες, και πρέπει να αρχίσεις πάλι το ταξίδι. Τότε όμως δεν πρέπει να ξεχνάς ότι έχεις ήδη κατακτήσει τον προηγούμενο στόχο σου. Νομίζω ότι αυτή είναι όλη η ανθρώπινη Ιστορία, επαναλαμβανόμενες κορυφές, για τις οποίες κάποιοι έχουν παλέψει ώστε να κατακτηθούν. Το πιο φυσιολογικό λοιπόν είναι να βρίσκει ο άνθρωπος μπροστά του ακόμη ψηλότερες κορυφές, τις οποίες δεν γνώριζε από πριν, και θα πρέπει να τις κατακτήσει. Αρα δεν πιστεύω ότι το ταξίδι είναι χωρίς ελπίδα, είναι απλώς μια συνεχής επίτευξη στόχων».

Και το ταξίδι θα υπάρχει έπειτα από κάθε άνθρωπο και έπειτα από κάθε εποχή;
«Ακριβώς. Γι’ αυτό σε κάθε εποχή ας κάνει ο άνθρωπος τη δουλειά του, που είναι να κατακτήσει τις κορυφές που του αναλογούν. Δείτε τι συνέβη με τη Λατινική Αμερική. Ήταν επί 500 χρόνια κάτω από φοβερή καταπίεση, κυρίως των Ευρωπαίων και μετά των Αμερικανών. Όλα αυτά τα χρόνια εκατοντάδες προσπάθειες να απελευθερωθούν κατεστάλησαν και πνίγηκαν στο αίμα. Όμως τα τελευταία δέκα χρόνια οι λαοί της Λατινικής Αμερικής έχουν φέρει τα πάνω κάτω. Απελευθέρωσαν τις χώρες τους από τις χούντες και την καταπίεση με τρόπο εντυπωσιακό».
Πιστεύετε ότι μπορεί να συμβεί το ίδιο και με την «Αραβική άνοιξη»;

«Έχουν ήδη υπάρξει τεράστιες αλλαγές, οι οποίες πιθανότατα θα είναι μόνιμες. Βέβαια έχουν πολύ δρόμο ακόμη μπροστά τους, αλλά μετρούν ήδη κάποιες σημαντικές επιτυχίες. Μία από αυτές, την οποία φυσικά δεν πολυπροβάλλουν τα δυτικά ΜΜΕ, είναι η δημιουργία πραγματικού εργατικού κινήματος στην Τυνησία και στην Αίγυπτο, χώρες οι οποίες δεν είχαν ποτέ κάτι τέτοιο. Τώρα πλέον είναι δυνατόν ακόμη και σε αυτές τις δύο χώρες να δημιουργήσουν ένα ανεξάρτητο εργατικό συνδικάτο».

Αυτή η απελπισία τού σήμερα πώς μπορεί να αλλάξει και να γίνει ελπίδα;
«Δεν ξέρω. Αν γνωρίζετε την απάντηση πείτε τη και σε εμάς. Την έχουμε ανάγκη απεγνωσμένα».

Η εποχή χαρακτηρίζεται από την απουσία σπουδαίων ηγετών, ειδικά στην Ευρώπη, αλλά και αλλού. Είναι άραγε θέμα κακής συγκυρίας ή φυσιολογικό αποτέλεσμα των καιρών;
«Δεν πρέπει να ψάχνεις για σπουδαίους ηγέτες. Αν κάνεις εσύ κάτι σημαντικό, θα δημιουργήσεις τη δική σου σπουδαία ηγεσία και δεν θα επιτρέψεις να δημιουργηθεί αυτό που ονομάζεις ανεπαρκή ηγεσία».

Μήπως ένα μεγάλο πρόβλημα είναι ότι οι άνθρωποι συγχέουμε εντελώς τις έννοιες «συνηθισμένο» και «φυσιολογικό» και πλέον πιστεύουμε ότι αυτό που είναι συνηθισμένο στη ζωή μας είναι και το φυσιολογικό;
«Σωστό είναι αυτό, πρέπει όμως να καταφέρνεις να διακρίνεις μέσα σου τις αληθινές, τις ειλικρινείς κινητήριες δυνάμεις».

Για εσάς ποιες είναι αυτές οι βασικές κινητήριες δυνάμεις;
«Είναι πολλές και γνωρίζω μερικές από αυτές. Για παράδειγμα, η δυστυχία από την οποία υποφέρουν οι άνθρωποι και κυρίως αυτή για την οποία έχω συνυπευθυνότητα. Αυτό είναι βασανιστικό. Ζούμε σε μια ελεύθερη κοινωνία και τα προνόμιά μας σημαίνουν αυτόματα και ευθύνες».

Μοιάζει πάντως στην Ελλάδα οι άνθρωποι να έχουμε υποστεί συλλογική κώφωση: μιλάμε όλοι, ενώ κανένας δεν ακούει κανέναν. Δεν είναι ένα βασικό πρόβλημα αυτό;
«Θα σας πω κάτι από τη δική μου πείρα. Η οικογένειά μου ανήκε στην εργατική τάξη και υπήρχαν πολλοί άνεργοι. Αντικειμενικά τότε η κατάσταση ήταν πολύ χειρότερη απ’ ό,τι είναι τώρα. Υποκειμενικά, όμως, τότε ήταν πολύ καλύτερα τα πράγματα ως προς την προοπτική. Τώρα επικρατεί κυρίως μια τεράστια απελπισία σε σχέση με το μέλλον, ενώ τότε κυριαρχούσε η ελπίδα ότι “δεν έχουμε τίποτε, αλλά μπορούμε να κάνουμε πράγματα για ένα καλύτερο αύριο”. Μαζευόμασταν και κουβεντιάζαμε για το πώς θα βελτιώσουμε την κατάσταση για την οικογένειά μας. Αυτό ακριβώς πρέπει να κάνει κάθε μικρή κοινωνική ομάδα και τώρα στην Ελλάδα».

Είναι γνωστό ότι αγαπάτε τη χώρα μας και ότι καλός προφήτης είναι αυτός που αγαπά. Τώρα που κλείνουμε αυτήν τη συζήτηση τι θα προφητεύατε για εμάς;
«Σας εύχομαι, μέσα από την καρδιά μου, να έχετε πολλή και καλή τύχη σε αυτούς τους ιδιαίτερα δύσκολους και επίπονους καιρούς, με όλες αυτές τις ισχυρές δυνάμεις που προσπαθούν να συντρίψουν την ελληνική κοινωνία και τη χώρα σας».

* Τη συνέντευξη πήρε ο Μάκης Προβατάς και δημοσιεύτηκε στο ΒΗΜagazino στις 16 Οκτωβρίου 2011.

 

πηγή:otyposnews

Κ. Λαπαβίτσας :Η Ελλάδα να κάνει αθέτηση πληρωμών

Η Ελλάδα να κάνει αθέτηση πληρωμών

Ζήτημα εβδομάδων θεωρεί τη διάλυση της ευρωζώνης ο καθηγητής Κ. Λαπαβίτσας και προτείνει ως μόνη εναλλακτική λύση την αθέτηση πληρωμών και έξοδο από την ΟΝΕ. Αναλυτικά:

ΕΡΩΤΗΣΗ: Βρισκόμαστε μπροστά στη διάλυση της ευρωζώνης;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Η διαδικασία διάλυσης είναι ήδη πολύ προχωρημένη. Η ΟΝΕ πάσχει από τεράστιες ανισορροπίες, όπου τα πλεονάσματα του κέντρου, κυρίως της Γερμανίας, αντιστοιχούν με ελλείμματα της περιφέρειας. Το χρέος που πνίγει την περιφέρεια είναι απόρροια αυτών των ανισορροπιών. Η λιτότητα κάνει τα πράγματα χειρότερα γιατί φέρνει ύφεση. Ακόμη και τα κράτη του κέντρου θα έχουν πλέον μεγάλα προβλήματα στην εξυπηρέτηση του χρέους τους. Για το λόγο αυτό οι χρηματοπιστωτικές αγορές ξεφορτώνονται τα ομόλογα άλλων χωρών και αγοράζουν γερμανικά που τα θεωρούν τα μόνα ασφαλή. Τις πρόσφατες μέρες ανέβηκαν τα σπρεντ της Ιταλίας, της Ισπανίας, του Βελγίου, αλλά και της Γαλλίας. Οσο ανεβαίνουν τα σπρεντ, τόσο ευνοείται η κερδοσκοπία και στην ουσία καταρρέει η αγορά κρατικών ομολόγων της Ευρώπης. Αν συνεχιστεί αυτή η πορεία, η διάλυση είναι θέμα εβδομάδων.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Ποιοι κινδυνεύουν περισσότερο;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Οι τράπεζες κέντρου και περιφέρειας που είναι εκτεθειμένες στο κρατικό χρέος. Στην πρώτη γραμμή βρίσκονται οι γαλλικές τράπεζες, που και μόνο η έκθεσή τους στα ιταλικά ομόλογα ίσως να ξεπερνάει τα 300 δισ. Πιθανή καταρρεύση των τραπεζών θα μας οδηγήσει σε πανευρωπαϊκή κρίση χωρίς προηγούμενο.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Υπάρχει τρόπος θεσμικής παρέμβασης για διάσωση του ευρώ; Είναι δυνατή μια παρεμβατική κεϊνσιανή πολιτική;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ο μόνος διαθέσιμος μηχανισμός είναι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, που ήδη παρεμβαίνει αγοράζοντας ιταλικά και ισπανικά ομόλογα. Πιέζεται να γιγαντώσει τις αγορές της διαθέτοντας ίσως και πάνω από 2 τρισ. και υπερδιπλασιάζοντας τον ισολογισμό της. Αντιδρά όμως η Γερμανία που έχει σοβαρούς λόγους από τη δική της σκοπιά. Πρώτον, η παρέμβαση της ΕΚΤ θα ήταν απλώς παράταση χρόνου που από μόνη της δεν θα μπορούσε να λύσει τις βασικές ανισορροπίες της ΟΝΕ. Δεύτερον, ο δανεισμός θα έθετε σε κίνδυνο την αξιοπιστία της ΕΚΤ και άρα το ίδιο το ευρώ. Κεϊνσιανή λύση είναι εξαιρετικά δύσκολη διότι το ευρώ φτιάχτηκε για να προωθήσει τα συμφέροντα των μεγάλων τραπεζών, των μεγάλων επιχειρήσεων και των χωρών του κέντρου. Αν υπάρξει δομική λύση, αυτή θα έχει «γερμανικά» χαρακτηριστικά, δηλαδή δημοσιονομικό έλεγχο από το Βερολίνο, κυρώσεις για τους «άτακτους» και τεράστια πίεση στους εργαζόμενους για να ανεβεί η ανταγωνιστικότητα.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Τι μπορεί να κάνει η Ελλάδα;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Η Ελλάδα θα έπρεπε να είχε κάνει αθέτηση πληρωμών στο δημόσιο χρέος και έξοδο από την ΟΝΕ με δικιά της πρωτοβουλία και συντεταγμένα ήδη από τις αρχές του 2010. Θα είχαμε αποφύγει την τραγική καταστροφή που ζούμε από το μνημόνιο και μετά, με συρρίκνωση του ΑΕΠ ίσως και 7% μόνο το 2011, επίσημη ανεργία πάνω από 18%, απόλυτη κατάρρευση των επενδύσεων και δημόσιο χρέος εκτός ελέγχου. Δεν βλέπω τι θα αλλάξει με τη νέα κυβέρνηση, αφού ο κ. Παπαδήμος δήλωσε ξεκάθαρα ότι θα ακολουθήσει την ίδια πολιτική. Πρόκειται για κοινωνική και εθνική αυτοχειρία. Η Ελλάδα θα φτάσει και πάλι στην αθέτηση πληρωμών και την έξοδο από την ΟΝΕ, αλλά με γονατισμένη οικονομία και διαλυμένη κοινωνία. Είναι ανάγκη να υπάρξει μετωπική συστράτευση, με παράλληλη κοινωνική αλλαγή υπέρ των λαϊκών στρωμάτων, για να αποφευχθεί η καταστροφή.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Ποιοι είναι οι κίνδυνοι αυτής της επιλογής;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Υπάρχουν τρεις μεγάλοι κίνδυνοι, όλοι αντιμετωπίσιμοι. Πρώτον, εμφάνιση τραπεζικής κρίσης κυρίως λόγω της αθέτησης πληρωμών. Να σημειωθεί ότι και με τη σημερινή πολιτική οι ελληνικές τράπεζες είναι ουσιαστικά χρεοκοπημένες και ίσως βρεθούν σε ξένα χέρια. Η λύση είναι να περάσουν σε δημόσια ιδιοκτησία. Η τελική κατάληξη πρέπει να είναι μικρότερες τράπεζες, εστιασμένες στην εγχώρια οικονομία, που θα στηρίζουν την παραγωγή και την απασχόληση. Δεύτερον, κρίση νομισματικής κυκλοφορίας λόγω της αλλαγής νομίσματος. Παρά τα όσα έχουν ακουστεί, πρόκειται για το μικρότερο από τα προβλήματα. Η αλλαγή πρέπει να γίνει ξαφνικά και γρήγορα, με δημόσια εγγύηση των καταθέσεων. Αν το κράτος δείξει αποφασιστικότητα, η κυκλοφορία θα προσαρμοστεί σύντομα. Προσφέρει επίσης τη δυνατότητα αναδιανεμητικής πολιτικής διότι η αλλαγή στη νέα δραχμή μπορεί να γίνει με ευνοϊκότερους όρους για τους μικροκαταθέτες. Τρίτον, συναλλαγματική κρίση διότι η νέα δραχμή θα υποτιμηθεί. Βραχυπρόθεσμα θα υπάρξουν δυσκολίες στα καύσιμα, στα τρόφιμα, στα φάρμακα. Θα χρειαστεί να γίνουν διμερείς συμφωνίες και να εφαρμοστούν διοικητικά μέτρα για να στηριχτούν τα φτωχότερα στρώματα. Μεσοπρόθεσμα το αποτέλεσμα θα είναι θετικό διότι θα πάρει ανάσα η εγχώρια παραγωγή και θα τονωθούν οι εξαγωγές. Το λαϊκό εισόδημα θα μειωθεί διότι θα ακριβύνουν τα εισαγόμενα, όπως τα αυτοκίνητα, αλλά και θα βελτιωθεί διότι θα φτηνύνουν εγχώρια προϊόντα, όπως τα τρόφιμα. Το μεγάλο κέρδος θα είναι η δυνατότητα να προστατευτεί η απασχόληση, αφού θα γίνει ανάκτηση κυριαρχίας στην οικονομική πολιτική.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δεν θα είναι απομονωμένη και αδύναμη εκτός ευρώ η Ελλάδα;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Κάθε άλλο. Η Ελλάδα μπορεί να παραμείνει ανοιχτή χώρα, με λιγότερη ανισότητα και βελτίωση του εισοδήματος, χωρίς τον χυδαίο νεοπλουτισμό της εποχής του ευρώ. Τα λαϊκά και εργατικά στρώματα μπορούν να προστατεύσουν την εθνική κυριαρχία και να ξαναδώσουν αξιοπρέπεια στον ελληνικό λαό. Πάνω απ' όλα, μπορούν να υπερασπιστούν τη δημοκρατία που πλέον καταρρακώνεται μέσα στην ΟΝΕ. Οσο γρηγορότερα γίνει η αλλαγή τόσο το καλύτερο για όλους μας.