Ηλιούγεννα - Η εορτή των αρχαίων Ελλήνων! Πως μετατράπηκαν σε Χριστούγεννα... [Video]

 

Οι πρόγονοί μας αυτές της μέρες εόρταζαν μέσα σε κλίμα κατάνυξης τα Ηλιούγεννα. Την αναγέννηση της φύσης μετά το χειμερινό ηλιοστάσιο και την...πνευματική φώτιση απο τις ιερές ακτίνες του Φοίβου Απόλλωνα.

Μετα τον 4ο αιώνα όμως ο πάππας Δάμασος για συγκεκριμένους λόγους αποφάσισε τα Χριστούγεννα να εορτάζονται στις 25 Δεκεμβρίου.

Μέχρι τότε τα Χριστούγεννα εορτάζονταν στον τότε γνωστό Χριστιανικό κόσμο σε κάποιες περιοχές στις αρχές Ιανουαρίου και σε κάποιες άλλες κατά τον Απρίλιο...

http://el-democracy.blogspot.com/

Δαιμονισμός – δαιμονισμένοι και τρόποι βοηθείας – (γέροντας Παϊσιος)

ΤΡΟΠΟΙ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΤΩΝ ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΕΝΩΝ

- Γέροντα, κάπου γράφει ότι ο διάβολος εμφωλεύει στην καρδιά του δαιμονισμένου, αλλά δέν θέλει να το ξέρει αυτό ο άνθρωπος, για να μην τον πολεμήσει με την ευχή.  Έτσι είναι;- Ναι, γιατί το δαιμόνιο έχει δικαίωμα να καθήσει μέσα στον δαιμονισμένο ένα διάστημα καί μπορεί να λουφάζει, ενώ με την ευχή ζορίζεται, επαναστατεί και μπορεί να φύγει. Η ευχή είναι βαρύ πυροβολικό για τον διάβολο. Μου είχαν φέρει στο Καλύβι ένα παλληκάρι δαιμονισμένο που έλεγε συνέχεια την ευχή.Ο πατέρας του ήταν μοναχός, αλλά πέταξε τα ράσα και παντρεύτηκε, και το καημένο γεννήθηκε με δαιμόνιο. Έτσι τα οικονόμησε ο Θεός,για να πάρει μισθό  το παιδί, να σωθεί και ο πατέρας, να έχουμε κι εμείς οι μοναχοί ως φρένο παραδείγματα από μοναχούς που πέταξαν τα ράσα και  ώρα ταλαιπωρούνται.  Κάποια στιγμή που το έπιασε το δαιμόνιο, φώναζε σαν την κότα πολύ δυνατά: Κά, κά, κά…. Τί έπαθες;, του λέω, ενώ με τον  νου μου έλεγα:  ­Έν τω ονόματι του Ιησού Χριστού έξελθε,ακάθαρτον πνεύμα, από το πλάσμα του Θεού. Κι εγώ θέλω να φύγω, φώναζε το δαιμόνιο, επειδή πολύ με βασανίζει αυτός ο άνθρωπος, γιατί συνέχεια λέει την ευχή. Θέλω να πάω στο Πακιστάν, να βρώ λίγη ανάπαυση!.- Γέροντα, γιατί δεν έφευγε το δαιμόνιο, αφού το παιδί έλεγε την ευχή;- Φαίνεται ότι και το παιδί είχε δώσει κάποια δικαιώματα, αλλά και το δαιμόνιο είχε το αφεντικό του και έπαιρνε από αυτό εντολές.- Γέροντα, όταν προσεύχεται κανείς για έναν δαιμονισμένο, τι πρέπει να λέει;- Κατ’ αρχήν να δοξολογήσει τον Θεό: Σε ευχαριστώ, Θεέ μου, να πει, που με… βοήθησες και βρίσκομαι σ’ αυτήν την κατάσταση, ενώ κι εγώ μπορούσα να ήμουν στην θέση του και να είχα όχι πέντε-έξι δαιμόνια αλλά χιλιάδες.  Σε παρακαλώ, βοήθησε τον δούλο Σου που ταλαιπωρείται  τόσο  πολύ.  Να κάνει δηλαδή πρώτα  καρδιακή προσευχή και ύστερα να συνεχίσει με την ευχή: ­Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον τον δούλον Σου.
Μερικές φορές εμείς που προσευχόμαστε, γινόμαστε αιτία να μη φεύγει το δαιμόνιο από τον δαιμονισμένο, γιατί προσευχόμαστε με υπερηφάνεια. Έναν λογισμό υπερήφανο αν φέρουμε, λ.χ. να, εγώ με την προσευχή μου θα βοηθήσω να φύγει το δαιμόνιο, αμέσως εμποδίζεται η θεία βοήθεια και βοηθάμε τον διάβολο να παραμένει.Να  ευχόμαστε για τους δαιμονισμένους πάντα με ταπείνωση, με πόνο και αγάπη.Μια δαιμονισμένη πολύ την πόνεσε η ψυχή μου. Έκανε μια συγκατάβαση η καημένη, είπε ένα ναι στον διάβολο, και την ταλαιπωρεί φοβερά το δαιμόνιο χρόνια ολόκληρα. Καίει τις σάρκες  της.  Γυρίζουν με τον άνδρα της στα μοναστήρια και κουβαλούν μαζί τους και το δεκαεξάχρονο κορίτσι  τους.  Κάθονται όλη νύχτα στην εκκλησία και κάνουν αγρυπνία. Αν ήταν άνδρας, θα τον έσφιγγα στην αγκαλιά μου. Το δαιμόνιο πολύ υποφέρει, όταν σφίξης τον δαιμονισμένο με θεϊκή αγάπη.

Όταν δεν ερεθίζεις τον δαιμονισμένο και δεν του πας κόντρα, αλλά τον πονάς, φεύγει το δαιμόνιο για λίγο η για πολύ. Η ταπείνωση είναι το ισχυρότερο σοκ για τον διάβολο.Σε  ένα  μοναστήρι, την ώρα που οι προσκυνητές προσκυνούσαν τα άγια Λείψανα, πετάχθηκε ξαφνικά ένας που είχε δαιμόνιο και είπε στον ηγούμενο άγρια: Με το ζόρι πρέπει να πάμε;. Ο ηγούμενος ταπεινά και με καλωσύνη του είπε: Όχι με το ζόρι, με την θέληση σας. Τότε εκείνος φώναξε: εγώ με το ζόρι θα πάω και όρμησε στα άγια Λείψανα
και  προσκύνησε. Είδατε, πιέστηκε ο δαίμονας από την ταπείνωση και την καλωσύνη  του ηγουμένου. Αυτό φοβούνται οι δαίμονες.- Γέροντα, βοηθιούνται οι δαιμονισμένοι από την χάρη των Αγίων, όταν πηγαίνουν προσκύνημα την ημέρα της μνήμης τους;- Καλύτερα δαιμονισμένοι να μην πηγαίνουν στα πανηγύρια, γιατί αποσπούν τον κόσμο από  την  προσευχή.  Γίνεται  αταξία.  Ας  πάνε  άλλη  μέρα  να  προσκυνήσουν. Και αν ακόμη ξέρουν οι δικοί του ότι υπάρχει εκεί κάποιος άνθρωπος πού μπορεί να τον βοηθήσει, ας μην τον πάνε εκείνη την ημέρα μέσα στον κόσμο. Διαφημίσεις θα κάνουμε;Ούτε  είναι  σωστό,  όταν  φωνάζει  ένας  δαιμονισμένος, να μαζεύεται κόσμος.  Ένα παιδάκι  δαιμονισμένο, το καημένο, μού είπε προχθές: Έχω γίνει ρεζίλι.  Είχαν  μαζευτεί όλοι γύρω του σαν  τους γλάρους. Φύγετε, τους λέω. Τσίρκο έχουμε; Τίποτε αυτοί. Δεν καταλαβαίνουν ότι, όταν κάποιος έχει ένα κουσούρι και εκδηλώνεται μπροστά στον κόσμο, ρεζιλεύεται.- Γέροντα, η θεία Κοινωνία βοηθάει τους δαιμονισμένους;- Για όσους γεννήθηκαν δαιμονισμένοι, επειδή δεν έφταιξαν οι ίδιοι, η συχνή  θεία Κοινωνία  είναι  το  δραστικώτερο φάρμακο. Αυτοί έχουν πολύ  μεγάλο  μισθό, όταν δεν γογγύζουν, μέχρι να ελευθερωθούν με την Χάρη του Θεού. Είναι μάρτυρες, αν υπομένουν, γι’ αυτό και επιβάλλεται να κοινωνούν συχνά. Ένας όμως που δαιμονίσθηκε από δική του απροσεξία, πρέπει να μετανοήσει, να εξομολογηθεί, και να αγωνίζεται, για να θεραπευθεί, και θα κοινωνήσει, με την  άδεια  του πνευματικού,  όταν  πρέπει. Αν κοινωνήσει, χωρίς να μετανοήσει και χωρίς να εξομολογηθεί, θα δαιμονισθεί χειρότερα. Ένας δαιμονισμένος, όταν τον πήγαν να κοινωνήσει, έφτυνε την θεία Κοινωνία. Ό Χριστός θυσιάσθηκε, καταδέχθηκε να του δώσει το Σώμα και το Αίμα Του, και  αυτός να το φτύνει!  Φοβερό! Βλέπετε, ο διάβολος δεν δέχεται βοήθεια.
- Γέροντα, μπορούμε να δίνουμε τα ονόματα τους να διαβάζωνται στην Προσκομιδή;- Ναι, βέβαια.Οι δαιμονισμένοι πολύ βοηθιούνται, όταν οι ιερείς διαβάζουν με πόνο τα ονόματα τους στην Προσκομιδή.- Γέροντα, όταν κάποιος που είχε δαιμονισθεί έχει μετανοήσει,  έξομολογήται, κοινωνάει, και η δαιμονική επήρεια δεν φεύγει, τι συμβαίνει;- Δεν  φεύγει, γιατί  ακόμη δεν έχει σταθεροποιήσει πνευματική κατάσταση. Αν  τον βοηθήσει αμέσως ο Θεός να απαλλαγεί από αυτήν την δαιμονική επήρεια, αμέσως πάλι θα ξεφύγει. Γι’ αυτό ο Θεός από πολλή αγάπη επιτρέπει να υποχωρεί το κακό σιγά-σιγά. Έτσι ο άνθρωπος και εξοφλάει και σταθεροποιεί  πνευματική  κατάσταση. Όσο εκείνος σταθεροποιεί  κατάσταση  πνευματική,  τόσο  υποχωρεί και το κακό. Από  τον ίδιο θα εξαρτηθεί πόσο γρήγορα  θα  απαλλαγεί από την δαιμονική επήρεια. Μια φορά με ρώτησε ένας πατέρας που το παιδί του είχε δαιμόνιο: Πότε θα γίνει καλά το παιδί μου; Όταν εσύ σταθεροποιήσεις την πνευματική  κατάσταση, του λέω, θα βοηθηθεί και αυτό. Το ταλαίπωρο, ενώ  ζούσε  πνευματικά,  ο πατέρας του αντιδρούσε και του έλεγε  ότι θα τρελλαθεί, αν δεν αλλάξει ζωή. Άρχισε να το πηγαίνει ο ίδιος σε οίκο ανοχής, οπότε το παιδί παρασύρθηκε και  δαιμονίσθηκε. Όταν το κυρίευε το  δαιμόνιο, ορμούσε πάνω στην μάνα του με άσχημες διαθέσεις. Η καημένη η μάνα του αναγκάσθηκε να φύγει σ’ ένα νησί, για να γλιτώσει.

Ο πατέρας είχε μετανοιώσει και προσπαθούσε να ζεί πνευματικά, αλλά  το παιδί δεν γινόταν καλά. Όταν γύρισε με το παιδί του όλα τα προσκυνήματα, έμαθε όλα  τα Συναξάρια των Αγίων και σταθεροποίησε την κατάσταση, τότε έγινε καλά το παιδί.

Ευδιαθεσία,«Θετική ενέργεια» ή Χάρις Θεού ;

Ἀκοῦμε συχνά νά γίνεται λόγος γιά τήν λεγομένη «Θετική Ἐνέργεια», πολλά δέ ἔντυπα καί τηλεοπτικά μέσα ἐνημερώσεως κάνουν λόγο για τον όρο και τό θέμα αὐτό.

Ακούμε ἐπίσης ἀνθρώπους , διαφόρων ἡλικιῶν, ἀκόμη καί μαθητές, νά συζητοῦν γιά τό ἄν σήμερα ἔχουν ἤ ὄχι «θετική ἐνέργεια» στίς πράξεις τους, στή δουλειά, στό σπίτι, στίς διαπροσωπικές σχέσεις, ἄν ἕνας χῶρος, ένα περιβάλλον ἔχει θετική ἐνέργεια, ἤ συναντούμε -ακούμε- αὐτή την έκφραση και πρακτική όταν πρόκειται να διακοσμηθεί ένα σπίτι, να διαρρυθμισθεί ένα σύγχρονο Γυμναστήριο, να διοργανωθεί μια συνεστίαση ή μια κοινωνική εκδήλωση, μια και όλα αυτά πρέπει να διαποτίζονται – έτσι λένε- από «θετική ενέργεια» για να νοιώθουν καλά οι παρευρισκόμενοι και να υπάρχει αποτελεσματικότητα στις ενέργειές τους.

Ὅταν οἱ θιασῶτες τῆς θετικῆς ἐνεργείας ὁμιλοῦν κομπαστικά γι’ αὐτή, πιθανόν νά κάνουν λόγο για τήν καλή διάθεση καί ἐσωτερική εὐεξία ἀπό τό εὐχάριστο καί ἄνετο φυσικό ἤ οἰκιακό περιβάλλον. Ίσως να εννοούν τά καλά συναισθήματα ἀπό τήν συνάντηση φιλικῶν καί ἀγαπητῶν συγγενικῶν ἤ ἄλλων προσώπων. Μπορεῖ ακόμη να θέλουν να τονίσουν καί τήν εὐάρεστη αίσθηση πού νοιώθει και ἐκδηλώνει κάποιος μετά ἀπό ἕνα καλό φαγητό, ἕναν ξεκούραστο ὕπνο ἤ μία ποιοτική διασκέδαση. Αὐτά ὅμως εἶναι πανανθρώπινα φαινόμενα καί κοινῶς ἀποδεκτά γεγονότα, ἰσχύοντα παγκοσμίως, ὅπου γῆς καί ὅπου υπάρχει ἄνθρωπος, ἅπτονται κυρίως τῆς ψυχολογίας και της ψυχολογικής καταστάσεως της στιγμής, ξέρουμε τίς πηγές καί τήν πορεία τους μέσα μας καί γύρω μας καί πολύ ἀπέχουν ἀπό τό νά τά ὀνομάσουμε «θετική ἐνέργεια».

Κάποιοι όμως χρησιμοποιοῦν τόν γενικό καί ἀόριστο αὐτό ὅρο συγκεκαλυμμένα, σάν προπέτασμα καπνοῦ, ἐν γνώσει τους, γιά νά δηλώσουν τήν «ἐνέργεια» τῶν νεοεποχιτῶν καί πνευματιστῶν, πού κατά τά πιστεύματά τους, ὑπάρχει καί προέρχεται ἀπό ὅλο τό σύμπαν (συμπαντική ἐνέργεια) καί γι’ αὐτούς ἔχει θεϊκές ἰδιότητες ἤ προέρχεται ἀπό τούς «οὐράνιους ἐπισκέπτες» καί τά πνευματικά ὄντα, μέ τά ὁποῖα ἔρχονται σέ ἐπαφή καί ἐπικοινωνοῦν μαζί τους, δηλαδή τα δαιμόνια.

Ἐπί πλέον, οἱ οπαδοί τῆς θετικῆς ἐνεργείας, ὅταν τά πράγματα δέν πᾶνε καλά στον συναισθηματικό τους κόσμο ή στις συνθήκες της ζωής τους, ὁμιλοῦν τότε περί ἀρνητικῆς ἐνεργείας. Καί τί κάνουν λοιπόν γιά τήν ἐπαναφορά τῆς θετικῆς; Διαλογίζονται. Κάνουν διαλογισμό –ὄχι προσευχή - ἤ πᾶνε σέ τόπους πού νομίζουν ὅτι ἔχουν πολλή θετική ἐνέργεια, κυρίως στην Ινδία, και κοντά σε δασκάλους των ανατολικών θρησκειών, για να πάρουν απ΄ αυτούς αυτό που τους λείπει, τη θετική δηλαδή ενέργεια.

Συνεπώς η λεγομένη «Θετική Ἐνέργεια» δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά μία θρησκευτική ἀντίληψη καί έννοια, πού ἔχει σχέση μέ τίς ἀνατολικές θρησκεῖες, αποτελεί ξεκάθαρα μία παραθρησκευτική ὁρολογία , παραχάραξη καί ψευδώνυμο τῆς ὀρθοδόξου θείας χάριτος καί εὐλογίας, βρίσκεται ἐκτός τοῦ πνεύματος τῆς Ὀρθοδοξίας καί είναι ἀντίθετη πλήρως πρός αὐτό, εἴτε τό καταλαβαίνουν εἴτε ὄχι, αὐτοί πού συνεχῶς χρησιμοποιοῦν τόν συγκεκριμένο ὅρο . Δέν εἶναι ἡ Ἄκτιστη Ἐνέργεια τοῦ Προσωπικοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ μας οὔτε ἡ θεία Χάρη τῆς Ἐκκλησίας μας, ούτε κάν θετική ενέργεια είναι, αλλά πολύ αρνητική, σατανική και άκρως επικίνδυνη.

Οταν εμείς λέγουμε ἐνέργεια, ἐννοοῦμε τη θεία Χάρη και σαφώς πιστεύουμε ὅτι δεν είναι κάτι το αόριστο και νεφελώδες . Ὑπάρχει Πηγή ενεργείας. Υπάρχει ὁ ἐνεργῶν. Ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί γνωρίζουμε καί κηρύττουμε ὅτι ὁ προσωπικός Τριαδικός Θεός εἶναι ἡ πηγή κάθε χάριτος καί εὐλογίας καί ὅτι ἀποστέλλει τίς ἄκτιστες ἐνέργειές Του σέ κάθε πλάσμα του, ἄλογο καί ἔλλογο, γιά συντήρηση, ζωή, ἀναγέννηση, προκοπή καί σωτηρία. Τό λέει ὁ Ψαλμωδός «ἀνοίγεις Σύ τήν χείρα Σου καί ἐμπιμπλᾶς πᾶν ζῶον εὐδοκίας»(Ψαλμ. Ρμδ΄ 16). «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῶ καί ἐπί γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία»(Λουκ. β΄ 14), ἔψελναν οἱ ἄγγελοι τήν ἅγια νύχτα τῆς Ἐνανθρωπήσεως. Αυτή είναι η πραγματικά θετική ενέργεια, η χάρις του Θεού, η οποία χορηγείται δωρεάν στόν ταπεινό καί ἀγωνιζόμενο ἄνθρωπο, τόν προσευχόμενο καί συνδεόμενο μαζί Του και ασχέτως τόπου και χρόνου. Τρόπος χρειάζεται και όχι τόπος. Και ο τρόπος αυτός είναι ή μετάνοια καί ή μυστηριακή ζωή της Αγίας Μας Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Τέλος, όσοι ασχολούνται με τη λεγομένη «θετική ενέργεια» φθάνουν τελικά στή βλασφημία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, επειδή ἀποδίδουν τίς ἐνέργειες τοῦ Ἁγίου Θεοῦ σέ χωροταξικά καί περιβαλλοντολογικά αἴτια, ἀκόμη καί σέ «ἀγαθά» νομιζόμενα πνεύματα, και αποδεσμεύουν την ευτυχία και την ευλογία στη ζωή μας από τον Τριαδικό Θεό και τη Σταυρική θυσία του Χριστού, από όπου πηγάζουν όλες οι δωρεές και ευλογίες.

ΚΟΜΠΟΛΟΓΙΑ ΘΕΤΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ!!! 

ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ;

Διαφημιστικό φυλλάδιο από Μουσείο Τέχνης στην Αθήνα προβάλλει στο αγοραστικό κοινό για πώληση «ΘΥΜΙΑΤΙΚΑ ΚΟΜΠΟΛΟΓΙΑ ΘΕΤΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ». Δηλαδή μια συλλογή κομπολογίων φτιαγμένων «από φυσική αρωματική ρητίνη λιβανιού», τα οποία μπορούν, αυτά τα κομπολόγια να κάνουν τα εξής θαυμαστά: «Χαλαρώνουν τις εντάσεις, λειτουργούν εξισορροπητικά, παίζουν το ρόλο τους στην αυτοσυγκέντρωσή μας, αποτελούν πηγή σοφίας και καθαρής σκέψης, γίνονται το προσωπικό μας φυλαχτό και γούρι» (sic).

Eπίσης, «ο μονός αριθμός των χαντρών (17) για λόγους αρμονίας, ισορροπίας και συμμετρίας, φέρνει καλοτυχία». Ακόμη «τα κομπολόγια αυτά αποπνέουν αρώματα μυστηρίου… Λιβάνι χρησιμοποιούσαν οι Ινδοί πριν 3000 χρόνια στην Αγιουβερδική θεραπευτική τους μέθοδο και στην Αρωματοθεραπεία. Κάποιες ποικιλίες λιβανιών χρησιμοποιούνται ακόμη και σήμερα στη σύγχρονη Αρωματοθεραπεία». «Αγγίξτε τα κι αφήστε τα να σας παρασύρουν στο μαγικό τους κόσμο». Και καταλήγει το φυλλάδιο: «ο χώρος θα γεμίσει θετική ενέργεια και το άρωμα του λιβανιού θα ξεκαθαρίσει τη σκέψη, θα φέρει γαλήνη, θα στείλει μηνύματα αισιοδοξίας και ευεξίας».

Τι παρατηρήσεις έχουμε να κάνουμε στα παραπάνω υπερβολικά λόγια του φυλλαδίου και των συντακτών του;

1. Το λιβάνι πράγματι χρησιμοποιήθηκε από τους λαούς ως στοιχείο της λατρείας και επικοινωνίας με το Θεό, συμβολικό και αναγωγικό. «Κατευθυνθήτω η προσευχή μου ως θυμίαμα ενώπιόν Σου, έπαρσις των χειρών μου θυσία εσπερινή» λέγει ο ψαλμωδός της Π. Διαθήκης. Το λιβάνι ως υλικό στοιχείο της φύσεως προσφέρεται από τον άνθρωπο στο Θεό ως θυσία και σε συνδυασμό πάντοτε με προσευχή. Όχι αυτόνομα. Όχι μαγικά. Ποτέ
2. Η πραγματική του σχέση και θέση βρίσκεται σε απόλυτη αρμονία με το θείο θέλημα μόνο μέσα στην Αγία Γραφή και την Ορθόδοξη Εκκλησία. Μπορεί στην ειδωλολατρεία και στις θρησκείες να χρησιμοποιείται ως ανάγκη στις θρησκευτικές τεχνικές και πρακτικές, αλλά αυτό είναι παρέκκλιση και εκτροπή, μια και όλα προέρχονται και αναφέρονται – προσφέρονται στον αληθινό Θεό και σε σχέση μ΄ Αυτόν καταξιώνονται.
3. Τα κομπολόγια αυτά από μόνα τους όσο κι αν διαποτισθούν από λιβάνι και αρώματα, δεν μπορούν να βοηθήσουν σε τίποτε, πέραν μιας αγχολυτικής απασχολήσεως, διότι δεν είναι διαβασμένα και διαποτισμένα από τη Θεία Χάρη της Εκκλησίας μας. Δεν είναι είδη και αντικείμενα ευλαβείας που γεμίζουν τον χώρο με την ευλογία του Θεού και το μυστήριο, με μηνύματα και σοφία κ.λ.π. το μόνο που έχουν είναι η κατασκευή τους από λιβάνι. Τίποτε άλλο.
4. Ακόμη και τα κομποσχοίνια,, που είναι σταυροπλεγμένα και εργαλεία προσευχής δεν μπορούν να μας προσφέρουν καμμία ΄΄αισιοδοξία και ευεξία΄΄ ούτε ΄΄σαν φυλαχτό και γούρι΄΄ και δεν μας φέρνουν πιο κοντά στο Θεό, όταν τα απογυμνώνουμε από την αποστολή τους, που είναι η διαδικασία της προσευχής και από τον φυσικό τους χώρο και χρόνο, που είναι γενικώς η Εκκλησία και η λατρεία του Θεού. Πόσο μάλλον τα κομπολόγια;
5. Τα περί θετικής ενεργείας είναι τελείως άσχετα με τα της Ορθοδόξου Πίστεως. Σε μας υπάρχει η άκτιστη ενέργεια του Αγίου Θεού, η Χάρη του, η Αγάπη του, η Πρόνοιά του, η Παρουσία του, με κορυφαία εκδήλωση της πατρικής του στοργής, το άκτιστο φως, που εμφανίζεται και καταυγάζει τους αγίους εν ώρα προσευχής και λατρείας. Η θετική ενέργεια μας παραπέμπει στο χώρο της Ν. εποχής που δρα χωρίς Χριστό και εναντίον του Χριστού.
6. Το ότι οι Ινδοί χρησιμοποιούσαν το λιβάνι στη θρησκεία τους και στις μέσω της θρησκευτικής πρακτικής θεραπείες τους (αρωματοθεραπεία), αυτό δεν μας λέγει τίποτε.΄ Πριν 3000 χρόνια ο ευσεβής λαός των Ιουδαίων χρησιμοποιούσε ορθά και θεάρεστα το λιβάνι και όχι με αμφιβόλου αποτελεσματικότητος θεραπευτικής προσπάθειες.
7. Εξάλλου κάθε μορφή εναλλακτικής ιατρικής και μάλιστα με ινδουιστική ή βουδιστική προέλευση δεν γίνεται αποδεκτή από την Ορθόδοξη Εκκλησία, διότι δρα στο χώρο του αποκρυφισμού και πνευματισμού και συνεργάζεται με δαιμονικές δυνάμεις τελικά.
8. Κατά τη γνώμη μας δε χρειαζόταν όλη αυτή η μυστικιστική και ανατολίτικη επένδυση για να προβληθεί ένα αντικείμενο.

Δε χρειάζεται λοιπόν να τρέχουμε μακριά. Η ορθόδοξη Πίστη και Εκκλησία τα ΄χουν όλα καλά τακτοποιημένα. Βοηθητικά στην προσευχή μας δεν είναι τα κομπολόγια του καφενείου και της πολυθρόνας, αλλά τα κομποσχοίνια του ορθόδοξου μοναχισμού και της παραδόσεως, όταν βεβαίως και αυτά ορθά και ευλαβικά τα χρησιμοποιούμε.

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/

ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΗΛΑΤΟΥ

  

Αλλά, ο Άγιος Θεόδωρος είπε στον Λικίνιο μεσω των απεσταλμένων του, ότι ο λόγος που βρίσκεται στην Ηράκλεια είναι συμαντικός και ότι τον προτρέπει να μεταβεί κι αυτός εκεί. Ο Λικίνιος δέχτηκε την πρόταση και πήγε στην Ηράκλεια, όπου τον υποδέχτηκε εκεί ο Άγιος Θεοδώρος. Ο Λικίνιος πήγε εκεί με σκοπό να αλλάξει την πίστη του Αγίου και με απώτερο σκοπό να προσελκύσει κι αυτός πολλούς Χριστιανούς (αν άλλαζε πίστη) στην θρησκεία των ειδώλων. Κάποια ημέρα, ενώπιον του λαού, ο Λικίνιος προέτρεψε τον Άγιο Θεόδωρο να θυσιάσει στα είδωλα. Ο Άγιος όμως αρνήθηκε και ζήτησε να του δοθούν τα χρυσά και αργυρά αγαλματίδια των θεών, για να προσφέρει αυτά θυσία στο σπίτι του  ιδιωτικά και μετά να προσφέρει δημόσια τις θυσίες. Πράγματι, ο Θεόδωρος πήρε τα αγαλματίδια τα οποία κομμάτιασε και μοίρασε τα χρυσά και αργυρά κομμάτια στους φτωχούς. Ο εκατόνταρχος Μαξέντιος είδε την κεφαλή της θεάς Αφροδίτης στα χέρια ενός φτωχού και κατέδωσε το γεγονός στον Λικίνιο, ο οποίος θεώρησε και κατηγόρησε τον Άγιο Θεόδωρο ως εμπαίκτη και καταφρονητή των ειδώλων. Για τον λόγο αυτό τον συνέλαβαν και άρχισαν να τον βασανίζουν. Τον χτυπούσαν, τον έκαιγαν και του έγδερναν το σώμα. Στην συνέχεια, οι δήμιοι τον σταύρωσαν και διαπέρασαν τα πόδια, τα χέρια και τα κρυφά μέλη του διά περόνης, τόξευσαν το πρόσωπό του με τέτοιο τρόπο ώστε να εκχυθούν τα μάτια του και τον άφησαν επάνω στον σταυρό. Ο Λικίνιος, φοβούμενος την οργή του κόσμου, διέταξε να τον αποκεφαλίσουν. Έτσι, μαρτυρικά, ο Άγιος Θεόδωρος ο Στρατηλάτης παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο.

Εύχομαι χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Ανάλυση ονόματος:
ΘΕΟΔΩΡΟΣ: το δώρο του Θεού.

Απολυτίκιο:
Στρατολογία ἀληθεῖ Ἀθλοφόρε, τοῦ οὐρανίου στρατηγὸς βασιλέως, περικαλλὴς γεγένησαι Θεόδωρε, ὄπλοις γὰρ τῆς πίστεως, παρετάξω ἐμφρόνως, καὶ κατεξωλόθρευσας, τῶν δαιμόνων τὰ στίφη, καὶ νικηφόρος ὤφθης Ἀθλητής, ὅθεν σὲ πίστει, ἀεὶ μακαρίζαμεν.

Το συναξάρι επιμελείται ο συνεργάτης του agioritikovima.gr Κυριάκος Διαμαντόπουλος

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός

Γιορτάζουμε σήμερα 8 Φεβρουαρίου, ημέρα μνήμης του Αγίου Θεοδώρου του Στρατηλάτου, ας πούμε λίγα λόγια:

O Άγιος Θεόδωρος ο Στρατηλάτης καταγόταν από τα Συχάιτα της Γαλατίας και κατοικούσε στην Ηράκλεια του Εύξεινου Πόντου. Ήταν, ευσεβής Χριστιανός και στρατιωτικός στο επάγγελμα, όπου διακρινόταν για την γενναιότητά του και αυτός ήταν ο λόγος που ανέβηκε γρήγορα στους υψηλότερους βαθμούς της στρατιωτικής ιεραρχίας. Όταν το 320 μ.Χ. ο Λικίνιος βρισκόταν στη Νικομήδεια, άκουσε για τον Άγιο Θεόδωρο ότι είναι Χριστιανός και απεχθάνετε τα είδωλα. Τότε, αμέσως έστειλε στην Ηράκλεια ανώτερους αξιωματούχους, για να τον συνοδεύσουν με τιμή στη Νικομήδεια.