Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Οι Κουταλιανοί του ΠΑΣΟΚ
«Δεν έχουν άντερα!» Αυτό κατάλαβε
συγκεκριμένος οπαδός του ΠΑΣΟΚ από τη συμπεριφορά των αυτοπροβαλλόμενων ως
«κορυφαία στελέχη» που «είναι αποφασισμένοι για
όλα».
Ούτε κορυφαία είναι, ούτε στελέχη. Όσοι βυσσοδομούσαν κατά του Γιώργου Παπανδρέου, το περασμένο Σαββατοκύριακο απλώς έπαιξαν τους ρόλους που τους προδιέγραψε ο Γιώργος Παπανδρέου. Κανείς δεν τόλμησε να του ασκήσει την πραγματική προσωπική κριτική, σε μια κομματική διαδικασία που...συνεκλήθη ακριβώς γι’ αυτό. Κανείς δεν του είπε ότι πρέπει ήδη να έχει επανεκλέγει αν ήθελε να μείνει πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, ή να αφήσει το κόμμα να περάσει στα χέρια άλλων, αν δεν ήθελε.
Ούτε κορυφαία είναι, ούτε στελέχη. Όσοι βυσσοδομούσαν κατά του Γιώργου Παπανδρέου, το περασμένο Σαββατοκύριακο απλώς έπαιξαν τους ρόλους που τους προδιέγραψε ο Γιώργος Παπανδρέου. Κανείς δεν τόλμησε να του ασκήσει την πραγματική προσωπική κριτική, σε μια κομματική διαδικασία που...συνεκλήθη ακριβώς γι’ αυτό. Κανείς δεν του είπε ότι πρέπει ήδη να έχει επανεκλέγει αν ήθελε να μείνει πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, ή να αφήσει το κόμμα να περάσει στα χέρια άλλων, αν δεν ήθελε.
Αντίθετα όλοι υπέβαλαν τα σέβη τους. Με
τον τρόπο τους δέχθηκαν ότι θέλει ο Παπανδρέου. Το είπε ο ίδιος άλλωστε καθαρά
εξ αρχής «Δεν θα δεχτώ άλλη πρόταση». Και δεν δέχθηκε. Δεν διανοήθηκαν άλλωστε
να του υποβάλουν. Ούτε και να καταψηφίσουν τη δική του. Πλην της Βάσως
Παπανδρέου και του Πέτρου Ευθυμίου. Ενδεχομένως και της Άννας Διαμαντοπούλου
που ψήφισε την πρόταση που η ίδια είχε κάνει προηγουμένως. Και από την άλλη
πλευρά και του Χρήστου Παπουτσή που επέμεινε στην πρόταση του. Φιλοπαπανδρεική
μεν, αλλά αυτή είχε από την αρχή. Όπως και ο Φίλιππος Πετσάλνικος που δεν έκρυψε
τις θέσεις του.
Ο πολιτικός κρίνεται από τη συνέπεια λόγων
και πράξης. Αυτοί που βιάζονταν να αναλάβουν την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και οι
συνήθεις κεκράκτες τους, μάλλον θα έπρεπε να μην έχουν πρόσωπο σήμερα. Αν υπήρχε
φιλότιμο, γιατί από πολιτικό κύρος ας το αφήσουμε καλύτερα. Όχι γιατί δεν
στράφηκαν στο Εθνικό Συμβούλιο κατά του Παπανδρέου. Δικαίωμα τους να πουν αυτά
που είπαν και να κάνουν αυτά που έκαναν. Κρίνονται γι αυτό.
Για άλλο είναι υπόλογοι απέναντι στα μεσαία
στελέχη του ΠΑΣΟΚ, στα μέσα ενημέρωσης, στους οπαδούς τους. Για τη διπλοπροσωπία
τους. Για όσα έκαναν και έλεγαν προηγουμένως. Για μήνες σέρνουν στον Γιώργο τα
μύρια όσα. Βάζουν άλλους να ξεμπροστιάζονται και αν του κάνουν κριτική. Κανείς
δεν τους υποχρέωσε να απειλούν ότι θα παραιτηθούν, ότι θα του ζητήσουν
εξηγήσεις. Γιατί το έκαναν αν δε το πίστευαν. Και αν το πίστευαν γιατί το
κατάπιαν ενώπιών του;
Όλοι γνωρίζουν τι έλεγαν και τι διοχέτευαν.
Αλλά την κρίσιμη ώρα άρχισαν τις σπονδές στην πρόσφορα του Παπανδρέου. Στον
παγκόσμιο ρόλο του. Και στην σωτήρια της χώρας που εξασφάλισε. Ποιοι; Αυτοί που
έλεγαν ότι κατέστρεψε τη χώρα και διέλυσε το ΠΑΣΟΚ. Αυτοί που απειλούσαν να τον
εκδιώξουν για να σωθεί ι η παράταξη. Πήγαν και ψηφίσαν μονοκούκι την πρότασή
του. Και δεν ντρέπονται να λένε ότι τον νικήσαν κιόλας.
Κάποιος μεγαλο-δελφίνος μάλιστα δεν δίστασε
να πει ότι «δέθηκε συναισθηματικά με τον Παπανδρέου». Και ότι δεν ξέρει αν
θα είναι υποψήφιος. Όταν προηγουμένως, χάριν της υποψηφιότητάς του, ωθούσε τους
υποστηρικτές του να εκτεθούν απέναντι στον Παπανδρέου. Ωραία ηθική στάση
απέναντι στους ανθρώπους που τον πίστευαν. Και μετά απορεί γιατί ως τώρα ο
Παπανδρέου τον μεταχειρίζεται σαν χταπόδι.
Συμπέρασμα. Το ΠΑΣΟΚ φοβάται να δει τον
εαυτό του στον καθρέφτη, όπως ζήτησαν πολλά μεσαία στελέχη του. Εξαιτίας των
αξιωματούχων του, συνεχίζει ως κόμμα την αυτοκαταστροφική πορεία του, ως
προέκταση της αποτυχημένης πολιτικής του ως κυβέρνηση. Αλλά απεδείχθη ότι ο
Παπανδρέου θέλει τρία φορτηγά από αντίπαλους τέτοιου βεληνεκούς. Και πάντως δεν
μπορούν να του υποδείξουν τι θα κάνει και τι όχι. Χορεύουν στο σκοπό που τους
βαράει. Από την πλευρά του είναι συνεπής στις επιδιώξεις του. Κινείται όπως
νομίζει πως είναι τα πράγματα και είναι φανερό πως νομίζει. Αν διαβάσει κανείς
την ομιλία του καταλαβαίνει.
Οι υπόλοιποι όμως γιατί παίζουν αυτό το
παιχνίδι υποκρισίας; Γιατί άλλα λένε τη μια μέρα και άλλα την επομένη; Γιατί
δεν είχαν το σθένος να μιλήσουν στον Παπανδρέου για συγκεκριμένα λάθη του και να
ζητήσουν να λειτουργήσει το ΠΑΣΟΚ ως κόμμα Καταστατικό; Υποταγμένοι και άβουλοι
απλώς κάνουν τους Κουταλιανους. Φοβερίζουν αλλά όταν έλθει η ώρα ρουφάνε το αυγό
τους. Απορεί μόνο κανείς γιατί αφού δεν μπορούν κάνουν τους κουτσαβάκηδες;
Ποιος τους υποχρέωσε να παίζουν τους αντιπαπανδρεικους αφού δεν έχουν κότσια;
Αυτές τις μέρες θα αρχίσουν πάλι να μοιράζουν κουτόχορτο σε όσους τους πιστεύουν
ακόμη. Άδικος κόπος. Μετά τη στάση τους το τελευταίο διάστημα η τύχη τους είναι
προδιαγεγραμμένη. Οι μισοί θα γίνουν υπάλληλοι των υπάλληλων του Γιώργου. Και οι
άλλοι μισοί θα τελειώσουν οριστικά από τη πολιτική. Απλώς δεν είναι ακόμη καθαρό
ποιο είναι προτιμότερο.
"protagon"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου