Η ΠΡΩΤΗ ΕΙΚΟΝΑ εμφανίζει την θεία Νύμφη κατερχομένη από τον Ουρανό κάθε χρόνο την εαρινή ισημερία για να εξαγνίσει τις ψυχές του Άδη. Η σημασία της εικόνας αυτής εξετάζεται από δύο πλευρές:
Αν η θεία αυτή Νύμφη δεν κατήρχετο εκ του Ουρανού, οι ψυχές του Αδη θα χανόντουσαν (απώλυντο) στο μέγα αυτού έρεβος και η συνείδηση και η χαρά στη Γη δεν θα γεννιώταν. Χωρίς το Φως αυτής της θείας Ουράνιας Νύμφης, ούτε άρωμα, ούτε ζωή, ούτε ιδέα της αρμονίας θα υπήρχε. Αν ένα μόνο χρόνο δεν κατέλθη στη Γη, η θλίψη των ψυχών της Γης θα γενικευόταν και οι αρμονίες των διανοιών προς τις ψυχές θα διασαλευόταν. Αν η θεία Ουράνια Νύμφη εγκατέλειπε το έργο της μετάδοσης της αγάπης προς την Γη, τότε γενικό μίσος θα περιέβαλε όλες τις ανθρώπινες ψυχές και κανένα αίσθημα αρμονίας της ψυχής προς τον σκοπό της δεν θα εκδηλώνονταν.
Όταν η θεία Νύμφη κατέρχεται και μας περιβάλει, τότε, έλεγε ο θείος Ορφέας, η ψυχή μας μεταβάλλεται σε Φως. Το Φως αυτό εκδηλώνει την χαρά. Χαρά είναι ο έρως. Έρως είναι ο νόμος της ζωής μας, είναι ο Νόμος που ανυψώνει και αφομοιώνει την ψυχή μας στο Φως του Ηλίου, επί του οποίου όλες οι δυνάμεις της θείας Ουράνιας Νύμφης ταξινομούνται σε θεία Αρμονία. Όταν κατέρχεται η ουράνια αυτή Νύμφη, έλεγε ο θείος Ορφέας, και μας βρίσκει στο χρόνο εκείνο της ζωής ο οποίος εξασφαλίζει την γενική εκείνη αρμονία των οργάνων του οργανισμού, τότε προσθέτει και την δική της αρμονία και συντελείται ο θείος ασπασμός της γήϊνης ψυχής προς το κράτος από το οποίο εξορμάται το Φως του Ηλίου. Αλλά και όταν ακόμα, έλεγε, ο οργανισμός μας απέβαλε την ενεργητικότητα των νεύρων και μας αγγίζει (ψαύει) η θεία Ουράνια αυτή Νύμφη, τότε μας γεννάει αμέσως το αίσθημα της ζωής και μας απομακρύνει από την ιδέα του θανάτου. Στα κέντρα των ενεργειών της θείας αυτής Νύμφης βρίσκεται το θείο μυστικό της αιώνιας νεότητας των ανθρωπίνων ψυχών.
Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΙΚΟΝΑ εμφανίζει την ουράνια Νύμφη γυμνόποδα να αγγίζει (ψαύει) τη Γη, όπου την βλέπει ο Ηλιος. Ταυτόχρονα η περιβολή της εξελίσσεται σε χρωματισμούς Οι χρωματισμοί της εκπέμπουν αρώματα. Τα αρώματα αυτά μεθούν με την αρμονία τους τις ψυχές της Γης οι οποίες τότε λησμονούν τις κακίες εκείνες που τους δώρησε ο χειμώνας και γοργά σπεύδουν να εμποτιστούν (ενωτισθούν) από τις ουράνιες χάρητες
Η σημασία αυτής της εικόνας είναι διπλή: Αφενός μεν δείχνει την ουράνια θεία Νύμφη να σύρει προς τα άνω τις ψυχές του Αδη και αφετέρου να καλοπίζει την επιφάνεια της Γης. Η εικόνα αυτή δείχνει ότι η Ουράνια Νύμφη επί ενενήντα περίπου ημέρες, δηλαδή τις ημέρες της άνοιξης, κατείρχετο και άγγιζε με τα θεία της πόδια τη Γη στην οποία σκόρπιζε χρώματα και μύρα. Κατά την χρονική διάρκεια της άνοιξης η θεία Νύμφη ποτέ δεν έφευγε μακρυά από το άρμα του Ηλίου γιατί απ’ αυτόν αντλεί δυνάμεις και αυτός τις αντλεί από τις ουράνιες εκείνες μοίρες με τις οποίες εφάπτεται όλο το χρονικό διάστημα της άνοιξης. Από την θεία αυτή εικόνα εμπνεύστικε ο θείος Ορφέας και συνέλλαβε την έννοια της αρμονίας με την οποία νοείται και το κάλλος της Φύσης και η παντοδυναμία του πνεύματός της. Πριν από τον συμβολισμό της δεύτερης αυτής εικόνας δεν θα ήταν δυνατό να νοηθεί η ύπαρξη της θερμότητας της Γης, η οποία τόσο συντελεί ώστε να περιβάλει τη Γη με την πολύχρωμη και αρωματώδη περιβολή της.
Η Ουράνια αυτή Νύμφη για το Πνεύμα της Γης είναι ο Προμηθεύς ενώ για τη Γη είναι ο αρμονικός Παν. Ο Προμηθεύς και ο Παν είναι θείοι συμβολισμοί: Ο μεν Προμηθεύς δίνει το Φως στο Πνεύμα που βρίσκεται σε αρμονία προς το σύνολο του απείρου ενώ ο Παν συμβολίζει ότι στη Γη έφθασαν οι δυνάμεις του απείρου και ότι η Γη αποτελεί μετά του απείρου αρμονία. Διάμεσος μεταξύ απείρου και Γης είναι ο Ηλιος. Η ύπαρξη του Ηλίου εξασφαλίζει την αιωνιότητα της Γης και την αθανασία της ψυχής της. Αλλά η παραγωγή της θείας αυτής αρμονίας επί της Γης συντελείται την άνοιξη που την φέρνει και την αφομοιώνει προς τις ενέργειες του ηλιακού φωτός. Το χρονικό διάστημα που μεσολαβεί μεταξύ εαρινής ισημερίας και θερινής τροπής του Ηλίου είναι η κατ’ εξοχή γονιμοποιός εποχή κατά την οποία το ερχόμενο δια του φωτός του Ηλίου σπέρμα αυτού αναβλαστάνει υπό νέα μορφή στη Γη και εξελίσσεται στα χρώματα και αρώματα τα οποία αποτελούν το σύνολο της επίσημης γήινης περιβολής. Οι διάφορες μορφές της Γης, κατά το χρονικό αυτό διάστημα, συντρέχουν να εκδηλούν τις δυνάμεις τους και να έρχονται σε γενική επιμιξία από την οποία προκύπτει η αρμονία τους. Η Γη κατά το χρονικό αυτό διάστημα χαίρει. Αυτή η εκδήλωση της χαράς της είναι εγγύηση της προαγωγής της σε φωτεινή. Η Γη όταν εκδηλώσει το φως της θα καταστεί μεσάζουσα μεταξύ ουρανού και σκοτεινών πέριξ αυτής ευρισκομένων σωμάτων. Τότε το πνεύμα της θα καταστεί μια άπειρος κατά τις δυνάμεις της και την αρμονία Νύμφη και με χαρά θα δίνει Φως παντού όπου δεν έχει εκδηλωθεί.
Η ΤΡΙΤΗ ΕΙΚΟΝΑ παριστάνει την ίδια Νύμφη κρατούσα λύρα. Υπεράνω αυτής φωτεινός Απόλλων χωρίς καμία πανοπλία τείνει προς αυτή με χάρη το χέρι του και εκφράζει θείο μειδίαμα, το οποίο φαίνεται ότι δέχεται η Ουράνια Νύμφη με άφατη ευγνωμοσύνη. Από τα χέρια του θείου Απόλλωνα εξέρχονται πολύχρωμες φωτεινές γραμμές οι οποίες αγγίζουν όλο το σώμα της Νύμφης. Κάτω από τα πόδια της Νύμφης νεαρό παιδί τείνει τα χέρια του και ζητάει να του δοθεί η Λύρα που κρατάει η θεία Ουράνια Νύμφη. Η εικόνα αυτή είναι το αποτέλεσμα της διευθετήσεως από τον Ήλιο των δυνάμεων σε ένα σύνολο. Σε τόξο ενενήντα μοιρών του ουρανού οι δυνάμεις αποτελούν σχεδόν ο σύνολο αυτού. Το αποτέλεσμα της εκδηλώσεως του συνόλου αυτού είναι η Λύρα την οποία το πνεύμα της Γης (δηλαδή το παιδί της εικόνας) τείνει να πάρει για να κινήσει τις χορδές της και να του δοθεί η αντίληψη της αρμονίας. Τα αρώματα και τα χρώματα κατά το χρόνο της εαρινής ισημερίας αποτελούν αρμονία αλλά η έννοια αυτών δεν είναι γνωστή στο πνεύμα της Γης. Ο Ορφέας παίρνει από τα χέρια της Νύμφης την Λύρα, πλήττει τις χορδές της και του μεταδίδεται η έννοια της αρμονίας. Τα χρώματα στην ανθρώπινη ψυχή εξελίχθηκαν σε ήχους. Οι ήχοι εξελίχθηκαν σε έννοια η οποία προάγει στο εξής την ψυχή να αναζητήσει εκείνο το οποίο θα τη μεταφέρει στο κράτος του Φοίβου Απόλλωνα.
Κατά το χρονικό διάστημα της Άνοιξης οι εικόνες που παριστάνουν την ουράνια Νύμφη εξελίσσονται σε μεγαλύτερα σχήματα και μεγαλύτερες δυνάμεις. Αλλά πλέον έρχεται η δόξα του Ηλιου [στην θερινή τροπή]. Ερχεται στο υψηλότερο σημείο και έλκει προς τα άνω τη Νύμφη και την αφομοιώνει στο θείο του Αρμα. Τότε η Γη μεταμορφώνει τα χρώματά της σε θείους καρπούς και τα αρώματα στον συνθετικό λόγο των καρπών.
ΣΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ ΕΙΚΟΝΑ αντί της Νύμφης απεικονίζεται έφηβος ο οποίος φέρνει την ευθυμία από τον ουρανό για να την μεταδώσει στην Γη. Είναι όλος χαρά και όποια ψυχή προσεγγίζει την μεταβάλλει σε Φως. Η θερμότητά του είναι μεγάλη και κατακαίει τις σάρκες όλων εκείνων των ψυχών των οποίων οι δυνάμεις δεν έχουν σχέση με τον χειμώνα. Οσες ψυχές μετέβαλαν τους χρωματισμούς της άνοιξης σε φωτεινό σύνολο αρμονικού καρπού προσεγγίζουν τον Εφηβο και λαμβάνουν από αυτόν κάτι το οποίο πυρπολεί το σύνολό τους και μεταβάλει αυτό το σύνολο σε ένα θείο χρωματισμό. Ο χρωματισμός αυτός είναι απροσδιόριστος στην όψη και στην ενέργεια. Ομοιάζει κατά προσέγγιση προς τον χρωματισμό κυανού χυμού σταφυλής. Είναι χρωματισμός πνεύματος και όχι γήϊνης μορφής.
Ο Εφηβος είναι ο Διόνυσος. Είναι η συμβολική παράσταση της Ελευσίνας που σώζει την κόρη της Δήμητρας από τις επιρροές του Πλούτωνα. Είναι το προσεγγίζον Φως επί των ανθρωπίνων ψυχών το οποίο φέρνει τις ψυχές στην Εστία του Ουρανού, εκείνη από την οποία παρήχθησαν, αφού όμως προηγουμένως κατακαύσει ότι θνητό υπάρχει σ’ αυτές.
Η θεία αυτή εικόνα του Ορφέα, συμβολίζει τα γενόμενα κατά το χρόνο του θέρους. Τότε οι καρποί ωριμάζουν. Η σταφυλή παράγει το χυμό της. Ο χυμός αυτός είναι η ερχομένη εκ του Ουρανού προς τη Γη ευθυμία. Η ευθυμία διαλύει τα σκότη που παρήχθησαν στις ψυχές κατά τις ώρες του χειμώνα. Ο Ηλιος κατά την ώρα του θέρους βρίσκεται στις αγκάλες του Πατρός του και οι δυνάμεις που μεταβιβάζει στη Γη είναι ΚΑΡΠΟΣ γόνιμος. Ο ΚΑΡΠΟΣ αυτός διαφέρει της σταφυλής και είναι αυτό κάτι τι το οποίο ο θείος Ορφέας συμβόλιζε με έννοια την οποία ουδέποτε δυνάμεθα να μεταφέρουμε σε βέβηλη γλώσσα. Και ο σίτος και η σταφυλή είναι καρποί. Προηγήθει όμως ο καρπός του σίτου. Πριν όμως αναφανεί η δόξα του Ηλίου ο σίτος ωριμάζει αλλά η σταφυλή τότε αρχίζει να μεταβάλλεται σε καρπό. Μια επιπλέον δύναμη υπάρχει στην σταφυλή, δύναμη με την οποία τρέφονται οι Θεοί.
ΣΤΗΝ ΠΕΜΤΗ ΕΙΚΟΝΑ ο έφηβος στέφεται με κλάδους αμπέλου και κρατεί νεάνιδα στις αγκάλες του. Θείο μειδίαμα διακρίνεται στις μορφές και των δυο. Ο έφηβος υπερέχει κατά το ανάστημα από την νεάνιδα. Αυτό φανερώνει την ουράνια καταγωγή του. Αλλά και η μορφή της νεάνιδας λάμπει από χαρά. Πλησίων υπάρχει πινακίδα που υπαγορεύει στην νεάνιδα να βλέπει διαρκώς προς το πρόσωπο του Εφήβου. Αυτό πράττει η νεανίδα μετά χαράς.
ΣΤΗΝ ΕΚΤΗ ΕΙΚΟΝΑ ο έφηβος περιβάλει την νεανίδα, που πριν ήταν χωρίς ενδύματα, με αισθητά χρώματος κυανού. Η περιβολή αυτή είναι περιβολή Νύμφης. Προσεγγίζει πλέον ο γάμος της. Νύμφες πολλές με όμοιες αισθήτες φέρνουν δοχεία που έχουν θείο ποτό. Το ποτό αυτό είναι οίνος. Η σταφυλή πλέον ωρίμασε στη Γη και ο γάμος πρέπει να γίνει. Γενική χαρά επικρατεί στα μυστήρια. Στη σκηνή προσέρχονται πάντες οι ουράνιοι Μύστες με κλάδους αμπέλου στις κεφαλές τους. Η χαρά και η ευθυμία κορυφώνεται. Ο Ήλιος διέρχεται τους αστερισμούς του θέρους από τους οποίους αντλεί τις δυνάμεις της ευθυμίας. Τότε οι Μύστες του Ορφέα ανυψώνεται υπεράνω της Γης ακολουθούντες το άρμα των Νυμφών, οι οποίες θα ζήσουν πλέον στο Φως.
Οι Μύστες [κατά την αναχώρησή τους] αφήνουν μια μόνο παραγγελία στις γήινες υπάρξεις: Να συλλέξουν τους καρπούς του θέρους δια των οποίων και μόνο θα ζήσουν κατά τις ώρες του φθινοπώρου και του χειμώνα. Βεβαίως ο Ήλιος ακολουθών την τροχιά του θα επανέλθει στη Γη για να ρίξει νέο σπέρμα, το οποίο αργότερα θα εξελιχθεί σε άνθος, σε άρωμα και σε καρπό. Αλλά η ζωή των γήινων υπάρξεων θα εξαρτηθεί από τους καρπούς του θέρους και όσες ψυχές δεν συλλέξουν τους καρπούς επιμελώς υπόκεινται στο θάνατο. Έτσι η παραγγελία των Μυστών είναι επιτακτική, για εκείνες τις ψυχές που θέλουν να ζήσουν. Το γεγονός αυτό ο θείος Ορφέας το παρίστανε με την εικόνα της συνέσεως από την οποία δεν πρέπει να αποχωρίζονται οι ψυχές εκείνες που θέλουν να ζήσουν, γιατί είναι η σωτηρία τους.
Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΣΥΝΕΣΕΩΣ παριστάνει γυναίκα περιβεβλημένη με ένδυμα χωρίς ειδικό χρώμα. Το ένδυμα αυτό την προφυλάσσει από το ψύχος και στα χέρια της κρατάει καρπούς, τους καρπούς του θέρους. Αντλεί από αυτούς τους καρπούς δυνάμεις. Δυνάμεις περιέχουσας θερμότητα δυναμένη να αντιδρά κατά του ψύχους. Ο Ήλιος κατά το χρονικό αυτό διάστημα ουδέν μεταβιβάζει. Η επίδρασή του είναι ασθενής. Εκείνο όμως που αντλεί εκ των αστερισμών από τους οποίους διέρχεται είναι υποτύπωμα σπέρματος. Το υποτύπωμα του σπέρματος το μετατρέπει διαρκώς για να το καταστήσει πυρήνα. Τον πυρήνα αυτόν τον εναποθέτει στην Γη και θα του μεταβιβάσει δυνάμεις ώστε να εκδηλωθεί σε άνθος. Το άνθος είναι η αρχή της εμφανίσεως του ηλιακού Σπέρματος σε καρπό. Το χειμώνα καταπαύει η ευωχία (το συμπόσιο) των Ορφικών εκείνων οι οποίοι παρέμειναν στη Γη. Αναμένουν την άνοιξη για να αισθανθούν το άρωμά της. Αυτό το άρωμα τους υπενθυμίζει το κράτος του Ουρανού το οποίο έρχεται να τους μεταδώσει την αιώνια ζωή. Την εμφάνιση της άνοιξης την υποδέχονται με θείες τελετές. Γενική επιμιξία τελείται κατά την άνοιξη μεταξύ των δυνάμεων της Γης και του Ουρανού. Αντλούν δυνάμεις και προχωρούν με βέβαια πια την πίστη ότι δεν θα επανέλθουν στον χειμώνα. Κατά τις τελετές αυτές η λύρα του Ορφέα υπενθυμίζει την αρμονία. Οι ήχοι της λύρας είναι παραγγελία του Ουρανού. Σπεύδουν να εννοήσουν αυτό και προχωρούν να χαιρετίσουν το θέρος από το οποίο περιμένουν τη σωτηρία τους
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΝΑΓΟΣ
πηγή:αρχαία Ιθώμη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου