Βίτσια

 του Δημήτρη Δανίκα

Το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι. Με όποιο δάσκαλο καθήσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις.

Το γλέντι της παραβατικότητας αρχίζει από τα πάνω. Ολα από το ρετιρέ προέρχονται και τους πάντες εκτροχιάζουν προς την ανομία και την αυθαιρεσία. Το καλό παράδειγμα από ψηλά. Από τη συντεχνία της Βουλής η ασυλία. Συντεχνία ο παχυλός μισθός. Από τη συντεχνία των αστών πολιτικών η διαφθορά, η διαπλοκή, η συναλλαγή και η εκλογική πελατεία η εκλεκτή. Ακόμη και η οικογενειοκρατία από εκεί αρχίζει και εκεί θριαμβεύει. Ετσι, οικογενειοκρατία στα φαρμακεία. Οικογενειοκρατία στα πανεπιστήμια. Μα το είπε και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός. Οι νόμοι δεν εφαρμόζονται. Εκείνοι που τους ψηφίζουν, εκείνοι πρώτοι τους παραβιάζουν. Γι΄ αυτό κυριαρχεί χάος και ασυδοσία. Γι΄ αυτό ουδείς λαμβάνει σοβαρά τους νόμους. Ο καθένας για τον εαυτό του. Εθνική συνείδηση επιπέδου μύγας. Κοινωνική ευαισθησία επιπέδου παχυδερμίας. Το μνημόνιο είναι το πολυβόλο που έχει στραφεί εναντίον των πληβείων. Οι ανώτεροι, οι κυβερνώντες και τα αφεντικά διαρκώς στην ασυλία από παλιά. Κανονικά το μνημόνιο έπρεπε να πυροβολήσει την εξουσία. Ακόμη, να μάθουμε την πορεία του χρήματος κάθε πολιτικού ξεχωριστά. Ακόμη, κάποιος διαπλεκόμενος να καθήσει στο σκαμνί. Ακόμη, κάποιο σκάνδαλο επισήμως να αποκαλυφθεί. Μα πώς μπορεί μια χώρα να αλλάξει όταν η πολιτική της ελίτ παραμένει ίδια όπως πριν; Και πώς είναι δυνατόν ο ένοχος να μεταμορφωθεί σε δικαστή; Μία και μοναδική η ελπίδα για πραγματική εκσυγχρονιστική αλλαγή. Αν όλα αλλάξουν από την αρχή. Με απλά λόγια, η χώρα επειγόντως έχει ανάγκη από μια βαθιά επαναστατική τομή. Με τα ίδια μυαλά, με τους ίδιους χθεσινούς πολιτικούς, με την ίδια ασυλία και με κουκουλωμένα όλα τα προσωπικά τους δεδομένα, τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει επί της ουσίας. Η πτώχευση και η χρεοκοπία είναι δομικά υλικά και χαρακτηριστικά βίτσια της ελληνικής πολιτικής εξουσίας. Θέλουν να τα αλλάξουν όλα σε βάρος του λαού, ώστε στο τέλος να μην αλλάξει τίποτε γι΄ αυτούς! 

πηγή :tovima