Tα άγρια φαγώσιμα χόρτα της Ελλάδας

Στην Ελληνική ύπαιθρο υπάρχουν πολλά άγρια φαγώσιμα χόρτα. Πολλοί δεν τα γνωρίζουν εκτός από ένα δυο είδη, που ίσως έχουμε ψωνίσει για να φτιάξουν χόρτα ή πίτες. Τα άγρια χόρτα που φυτρώνουν στους αγρούς είναι ιδιαίτερα πλούσια σε βιταμίνη C, φλαβονοειδή, πολυφαινόλες, ω-3 λιπαρά οξέα και σε α-λινολενικό οξύ, συστατικά που συνεισφέρουν σημαντικά στην αντιοξειδωτική ικανότητα του οργανισμού. Θα προσπαθήσω να...
παρουσιάσω μερικά για την πιο εύκολη αναγνώριση, αξιοποίηση και χρήση τους στη διατροφή μας.

Αγκινάρα άγρια-Cynara cardunculus
Άλλες ονομασίες: Αγριαγκινάρα, αγκιναράκια, χαρακάκια

Οικογένεια: Αστεροειδών-Asteraceae

Πολυετές φυτό που φτάνει πάνω από 1 μέτρο ύψος. Βρίσκεται αυτοφυές σε όλες τις θερμές περιοχές της Ελλάδας, σε ακαλλιέργητα μέρη.

Μαζεύονται οι τρυφεροί βλαστοί, τα φύλλα και οι ανθοκεφαλές, την άνοιξη πριν ανθίσουν. Μαγειρεύονται βραστές με άλλα λαχανικά (αλλά πολίτα), αλλά και με κρέας.
Οι μικρές ανθοκεφαλές μαγειρεύονται με αυγά ομελέτα και μπορούν να γίνουν και τουρσί.

Αγριοζοχός-Urospermum picroides
Άλλες ονομασίες: Πικρίθρα, Κουφολάχανο

Οικογένεια: Αστεροειδών-Asteraceae

Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 20-50 εκατοστά. Το συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους και καλλιεργημένους τόπους. Το σχήμα τους και οι διαστάσεις των φύλων του δεν είναι σχεδόν ποτέ το ίδιο. Τα φύλλα του είναι σκουροπράσινα οδοντωτά και μακριά με παχύ κόκκινο μίσχο και κεντρικό νεύρο. Μαζεύεται από το Φθινόπωρο μέχρι το τέλος της άνοιξης. Η γεύση των φύλλων είναι λίγο πικρή, τρώγονται ωμά σε σαλάτες, μαγειρεύονται μόνα τους βραστά με μπόλικο λεμόνι ή σε συνδυασμό με αρνί ή κατσίκι. Τέλος χρησιμοποιούνται και σε χορτόπιτες.

Αγριοκαρδαμούδα-Capsella bursa-pastoris
Άλλες ονομασίες: Αγριοκάρδαμο, τζουρκάς, ραγιάς
Οικογένεια: Brassicaceae

Ετήσιο ή διετές φυτό (κοινό ζιζάνιο), που φτάνει περίπου μέχρι τα 40 εκατοστά ύψος. Το συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους και καλλιεργημένους τόπους, σε όλη την Ελλάδα. Τα φύλλα τους τρώγονται βραστά με άλλα χόρτα και χρησιμοποιούνται σε σαλάτες μαζί με τα άνθη τους, για πιπεράτη γεύση.

Αντράκλα-Portulaca Oleracia
Άλλες ονομασίες: Γλιστρίδα, σκλιμίτσα, τρέβα, χοιροβότανο
Οικογένεια: Portulacaceae

Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 20 εκατοστά. Το συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους και καλλιεργημένους τόπους. Πολλαπλασιάζεται πολύ εύκολα για αυτό θεωρείτε και ζιζάνιο. Τα φύλλα της είναι σκουρωπά πράσινα, σαρκώδεις και παχιά. Λέγεται ότι αν μασήσεις μερικά φρέσκα φύλλα και τα βάλεις κάτω από τη γλώσσα σου ξεδιψάς. Έχει πολύ βιταμίνη C και σίδηρο και μια διατροφική έρευνα στην Κρήτη έδειξε ότι η κατανάλωσή της, όπως και η τσουκνίδα βοηθάει την καρδιά (είναι το φυτό με τα περισσότερα ω3 λιπαρά).
Μαζεύονται οι τρυφερές κορφές τους από την αρχή του καλοκαιριού μέχρι το φθινόπωρο. Τρώγεται ωμή σαλάτα με λαδόξιδο και κρεμμύδια ή προσθέτετ ε στη ντοματοσαλάτα. Γενικά μπορεί να αντικαταστήσει τα μαρούλια σαν πράσινο λαχανικό. Μαγειρεύεται γιαχνί κατσαρόλας.

Ασφόδελος-Αsphodelus aestivus

Άλλες ονομασίες: Σπερδούκλι, ασπέρδουκλας, ασφεντυλιά, ασκέλα

Οικογένεια: Λειλιϊδών-Liliaceae

Ο ασφόδελος είναι πολυετές βολβώδες φυτό που φτάνει συνήθως ένα μέτρο ύψος (μέχρι 1,5). Τα φύλλα του ξεκινούν όλα από τη βάση του φυτού σχηματίζοντας σχήμα V, έχουν γκριζοπράσινο χρώμα και στην κορυφή τους είναι μυτερά.

Τα άνθη έχουν χρώμα λευκό με καστανοκόκκινες ραβδώσεις στο κέντρο και σχηματίζονται πολλά μαζί στην κορυφή του κεντρικού στελέχους του φυτού. Οι καρποί είναι στρογγυλές κάψουλες. Ανθίζει από Φεβρουάριο μέχρι Ιούνιο.

Οι ρίζες του μοιάζουν σαν δάχτυλο ή καρότο, έχουν χρώμα καφέ και είναι χυμώδεις. Τα φυτά σχηματίζονται από συστάδες λογχωτών φύλλων που μοιάζουν κάπως με τα φύλλα του κρεμμυδιού και φτάνουν μήκος συνήθως τα 50 εκατοστά.

Ο κοινός ασφόδελος συναντάται σε λιβάδια, βοσκότοπους, βραχώδη εδάφη, πεδιάδες, παρυφές των δρόμων, κήπους.

Στην Ελλάδα συναντάμε πέντε είδη. Σύμφωνα με το Θεόφραστο οι κόνδυλοι, οι βλαστοί και τα σπέρματα τρώγονται, ο δε Διοσκουρίδης τις αναφέρει τις ρίζες σαν θεραπευτικές.

Οι ρίζες του φυτού ξεραίνονται και βράζονται σε νερό, παράγοντας μια κολλώδη ουσία που σε μερικές χώρες ανακατεύεται με δημητριακά ή πατάτες για να φτιαχτεί ασφοδελόψωμο.

Στην Ελλάδα, το 1917 κατά τον αποκλεισμό και έπειτα κατά τη γερμανική κατοχή, πολλές οικογένειες κατάφεραν να επιβιώσουν χρησιμοποιώντας για τροφή τα ριζώματα του ασφόδελου.

Κατά καιρούς είχε χρησιμοποιηθεί ως συγκολλητική ουσία, για την παρασκευή αλκοόλ αλλά και ως αλοιφή κατάλληλη για κάθε πληγή.

Ένα είδος κόλας παράγεται από τους βολβούς του ασφοδέλου, οι οποίοι πρώτα ξεραίνονται και μετά αλέθονται. Οι τσαγκάρηδες τους κοπάνιζαν μέσα σε γουδί και έφτιαχναν μία πολύ ισχυρή κόλα, το τσιρίχιν,, ιδανική για τα δέρματα.

Πρόκειται για ένα σπουδαίο μελισσοκομικό φυτό, γιατί ανθίζει από νωρίς και δίνει τροφή στις μέλισσες.

Μαγειρική πρόταση: Σφουγγάτο με ασφόδελους

Βλίτο–Amaranthus sp.
Άλλες ονομασίες: Βλίστρος, γλίστρος, γλίντρος, βλιταράκι
Οικογένεια: Amaranthacae

Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 80 εκατοστά. Το συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους και καλλιεργημένους τόπους. Αποτελεί μεγάλο ζιζάνιο στις καλλιέργειες γιατί πολλαπλασιάζεται πολύ εύκολα και γρήγορα. Ο σπόρος του μπορεί να φυτρώσει και μετά από δέκα χρόνια. Μαζεύονται οι τρυφερές κορφές τους από αρχή καλοκαιριού μέχρι το φθινόπωρο. Πρέπει να το κλαδεύουμε συχνά για να πετάει από τα πλάγια πριν προλάβει να κάνει σπόρους. Τρώγονται βραστά με ξύδι ή λεμόνι και σε συνδυασμό με σκόρδο ή τσιγαριστά με διάφορα άλλα λαχανικά όπως οι κολοκυθοκορφάδες. Φτιάχνεται μέχρι και γιαχνί με πατάτες και χρησιμοποιείτε και για πίτες μαζί με άλλα χόρτα.

Βολβοί-Mouscari comosum
Άλλες ονομασίες: Κουρκουτσέλια, κρεμμυδούλες, σκυλοκρέμμυδα, ασκορδούλακας, σκορδούλακας, βροβιός
Οικογένεια: Liliaceae

Πολυετή φυτά που φτάνουν τα 20 εκατοστά. Τα συναντάμε παντού σε χέρσα αλλά και καλλιεργημένα μέρη. Ανθίζουν από Φεβρουαρίου έως Απρίλιο ανάλογα τις περιοχές. Τα βλαστάρια με τα άνθη τους τρώγονται τσιγαριστά σε ομελέτες. Οι βολβοί βράζονται για να ξεπικρίσουν και σερβίρονται με λάδι και ξύδι ή γίνονται καταπληκτικό τουρσί για μεζέ!

Μαγειρική πρόταση: Κουρκουτσέλια μαγειρεμένα


Σίλυβο το μαριανό-Silybum marianum/Cardus marianus
Άλλες ονομασίες: Γαϊδουράγκαθο, κουφάγκαθο, κάρδος, σίλυβο.
Οικογένεια: Σύνθετα (Compositae).
Συγγενή είδη: Cnicus benedictus-αγιάγκαθο

Διετές ακανθώδες φυτό που φθάνει σε ύψος το 1,5 μέτρο. Τα φύλλα του είναι πράσινα με χαρακτηριστικά άσπρα σημάδια σαν φλέβες και τα λουλούδια του έχουν χρώμα βυσσινί.Είναι φυτό ιθαγενές της Μεσογείου και φυτρώνει σε όλη την νότια Ευρώπη. Είναι αυτοφυές, ευδοκιμεί σε χερσότοπους αλλά και σε καλλιεργημένες εκτάσεις. Προτιμά τα ηλιόλουστα μέρη και τα καλά στραγκιζόμενα εδάφη. Πολλαπλασιάζετε εύκολα από μόνο του με τους σπόρους του και αντέχει μέχρι και τους -15 βαθμούς κελσίου.
H ρίζα και τα φρέσκα νέα φύλλα του τρώγονται ωμά ή μαγειρεμένα αλλά πρέπει πρώτα να αφαιρεθούν οι αιχμηρές άκρες τους, το οποίο είναι αρκετά χρονοβόρο. Τα φύλλα είναι αρκετά παχιά και έχουν ήπια γεύση όταν είναι νέα, αλλά γίνονται πιο πικρά το καλοκαίρι με τη ζέστη. Μαγειρεμένα έχουν γεύση σπανακιού.
Τα κεφάλια του μπορούν να φαγωθούν όπως οι αγκινάρες πριν ανθίσουν, αλλά είναι πολύ πιο μικρά. Οι ξεφλουδισμένοι μίσχοι του τρώγονται ωμοί ή μαγειρεμένοι, είναι εύγευστοι και θρεπτικοί και μπορούν να χρησιμοποιηθούν όπως το σπαράγγι ή το ρεβέντι ή να προστεθούν σε σαλάτες. Τρώγονται καλύτερα την άνοιξη όταν είναι νέοι πριν σκληρύνουν. Οι ψημένοι σπόροι του είναι υποκατάστατο του καφέ.

Διαβάστε και για τις θεραπευτικές του ιδιότητες

Ραπανίδα-Raphanus raphanistrum
Άλλες ονομασίες: Άγρια ραπάνια, ραπανίδα, ραπανόβρουβα
Οικογένεια: Brassicaceae

Ετήσια φυτά που φτάνουν τα 60 εκατοστά Τα συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους και καλλιεργημένους τόπους σαν ζιζάνιο. Τα φύλλα τους είναι πράσινα μακριά.
Τα τρυφερά φρέσκα φύλλα μαζεύονται από το φθινόπωρο μέχρι την άνοιξη.
Μαγειρεύονται βραστά για σαλάτα και τρώγονται με ξύδι ή λεμόνι, ή γίνονται τσιγαριστά με μυρωδικά.

Ζοχός-Sonchus oleraceus
Άλλες ονομασίες: Τσόχος, σφογκός
Οικογένεια: Αστεροειδών-Asteraceae


Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 40-80 εκατοστά. Το συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους και καλλιεργημένους τόπους. Τα φύλλα του είναι ανοιχτοπράσινα οδοντωτά και περιέχουν γαλακτώδη χυμό. Μαζεύεται από τις αρχές του φθινοπώρου μέχρι το τέλος της άνοιξης. Η γεύση τους είναι λίγο γλυκιά και τρώγονται βραστά με μπόλικο λεμόνι και μπαίνουν και σε χορτόπιτες μαζί με άλλα χόρτα και μυρωδικά.

Καλέντουλα-Calendula officinalis
Οικογένεια: Αστεροειδών-Asteraceae

Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 50 εκατοστά Τη συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους τόπους. Μαζεύονται τα πέταλα από τα άνθη της, από το χειμώνα έως την άνοιξη που ανθίζει. Χρησιμοποιείτε σε δερματικές παθήσεις και σε φαγητά για να δίνει κίτρινο χρώμα και άρωμα.

Καλόγερος-Erodium cicutarium
Άλλες ονομασίες: Περδικονύχι, χτενάκι, βελονιά, πιρουνάκι
Οικογένεια: Geraniaceae


Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 60 εκατοστά Το συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους και καλλιεργημένους τόπους. Μαζεύεται τρυφερός τον χειμώνα μέχρι την άνοιξη πριν ανθίσει.Χρησιμοποιείτε κυρίως σε πίτες αλλά και σε ομελέτες με λαχανικά.

Κάπαρη-Capparis spinosa
Οικογένεια: Capparaceae

Πολυετές φυτό που φυτρώνει σε όλη την Ελλάδα. Ανθίζει το καλοκαίρι και από αυτή μαζεύονται τα μπουμπούκια της πριν ανθίσουν. Ξεπικρίζονται σε νερό και διατηρούνται σε άλμη ή ξύδι αναλόγως πως τα θέλουμε. Χρησιμοποιείτε σε τουρσιά και σαλάτες.

Καρότο άγριο-Daucus carota
Άλλες ονομασίες: Δαυκί, παστινάκα, χαβούζι, σταφυλινάκι
Οικογένεια: Apiaceae

Διετές φυτό που μπορεί να φτάσει το 1 μέτρο ύψος. Φυτρώνει παντού και είναι εξαπλωμένο σε όλη την Ελλάδα. Τα φύλλα και τα βλαστάρια του βράζονται και τρώγονται μόνα τους ή με άλλα χόρτα, όπως και του ήμερου (είναι και αντικαρκινικά). Χρησιμοποιούνται ακόμα σε χορτόπιτες για να δώσουν άρωμα(μυρίζουν περίπου σαν τον μαϊντανό). Τρώγεται και η ρίζα του, αλλά είναι πιο σκληρή και μικρή από του ήρεμου καρότου.

Καυκαλήθρα-Tordylium apulum
Άλλες ονομασίες: Μοσχολάχανο, καυκαλίδα, αγριοκουτσουνάδα
Οικογένεια: Apiaceae


Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 20 εκατοστά Τη συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους τόπους. Μαζεύονται τα φύλλα και οι τρυφερές κορφές της από το χειμώνα έως την άνοιξη που ανθίζει. Τη χρησιμοποιούμε κυρίως σε πίτες αλλά και σαν μυρωδικό σε φασολάδες και σάλτσες.

Λάπαθο-Rumex sp.
Άλλες ονομασίες: Λάπατο, ξυνολάπατο, ξινήθρα, αγριοσέσκλο
Οικογένεια: Polygonaceae

Ετήσια φυτά που φτάνουν τα 50 εκατοστά. Τα συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους τόπους. Έχει γύρω στα 5 είδη πολύ διαδεδομένα στην Ελλάδα.
Τα φύλλα του είναι σκουροπράσινα και έχουν μια ελαφριά ξινή γεύση. Μαζεύεται από τις αρχές του φθινοπώρου μέχρι το τέλος την άνοιξη. Μαγειρεύονται βραστά μόνα τους ή με κρέας και χρησιμοποιούνται για χορτόπιτες.

Μάραθος-Foeniculum vulgare
Άλλες ονομασίες: Μάλαθρο, φινόκιο
Οικογένεια: Apiaceae

Πολυετές φυτό που φτάνει τα δύο μέτρα. Το συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους τόπους. Μαζεύονται τα φρέσκα φύλλα από το χειμώνα έως το τέλος της άνοιξης. Το χρησιμοποιούμε σε λαχανόπιτες αλλά και σαν μυρωδικό σε φρέσκιες σαλάτες και σάλτσες.

Μολόχα-Malva sp.
Άλλες ονομασίες: Μουλούχα, αμπελόχα
Οικογένεια: Malvaceae

Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 90 εκατοστά. Τη συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους τόπους. Μαζεύονται τα φύλλα και οι τρυφερές κορφές της από το χειμώνα έως την άνοιξη που ανθίζει. Τα φύλλα τρώγονται βραστά με άλλα χόρτα, ή γίνονται ντολμαδάκια.

Μπόραγκο-Borago officinalis
Άλλες ονομασίες: Αρμπέτα, πουράντζα
Οικογένεια: Boraginaceae

Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 40 εκατοστά. Τα συναντάμε παντού σε ακαλλιέργητους αλλά και καλλιεργημένους τόπους. Φυτρώνει από μόνο του στην νότια Ευρώπη. Μπορεί να καλλιεργηθεί σε όλους τους τύπους εδάφους ακόμα και σε γλάστρες. Ανθίζει από την άνοιξη έως το καλοκαίρι. Τα άνθη και τα φύλλα του τρώγονται σε σαλάτες και δίνουν μια δροσερή γεύση απαλή σαν του αγγουριού. Είναι φαρμακευτικό αλλά και μελισσοκομικό φυτό.
Προφυλάξεις: Τα φύλλα του αλλά όχι τα άνθη του, περιέχουν μικρές ποσότητες αλκαλοειδών που μπορούν να βλάψουν το συκώτι αν φαγωθούν σε μεγάλες ποσότητες. Όσοι έχουν προβλήματα συκωτιού θα πρέπει να το αποφεύγουν.

Μυρώνι (Κτενόχορτο της Αφροδίτης)-Scandix pectin veneris
Άλλες ονομασίες: Σκαντζίκι, κτενόχορτο της Αφροδίτης, μυριαλίδα
Οικογένεια: Apiaceae


Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 20 εκατοστά. Το συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους τόπους. Μαζεύονται τα φύλλα από το χειμώνα έως την άνοιξη που ανθίζει. Το χρησιμοποιούμε κυρίως σε πίτες αλλά και σαν μυρωδικό σε φρέσκιες σαλάτες και σάλτσες.

Ξινήθρα- Oxalys acetosella/ Oxalys pes‐caprae (ξινήθρα με διπλά άνθη)
Άλλες ονομασίες: Οξαλίδα
Οικογένεια: Oxalidaceae

Τη ξινήθρα τη συναντάμε παντού, γιατί εξαπλώνεται πολύ εύκολα και μπορεί να γίνει ενοχλητικό ζιζάνιο. Περιέχει καλιούχο οξαλικό άλας και μπορεί να αποβεί δηλητηριώδης αν φαγωθεί σε μεγάλη ποσότητα. Χρησιμοποιείτε σε σούπες, σάλτσες και χορτόπιτες σε μικρές ποσότητες, για να δώσει ξινή γεύση.

Χρειάζεται μεγάλη προσοχή να μην επεκταθεί στο χωράφι σας γιατί εξαπλώνεται γρήγορα παντού, εξαφανίζοντας τα άλλα φυτά.

Οβριές-Tamus communis
Άλλες ονομασίες: Αβρωνιά, ομβριά, βεργιά
Οικογένεια: Dioscoreaceae

Πολυετές αναριχώμενη κλιματίδα που φτάνει τα 4 μέτρα. Τη συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους τόπους και κυρίως κάτω από ακαλλιέργητες ελιές. Μαζεύονται οι τρυφεροί βλαστοί τους, δηλαδή τα νέα βλαστάρια που βγαίνουν από το Μάρτιο μέχρι τον Απρίλιο.
Τα τρυφερά βλαστάρια βράζονται ελαφρώς και τρώγονται με λάδι και ξύδι για ορεκτικό, αλλά γίνονται και τσιγαριστά με κρεμυδάκι. Το ζουμί τους πίνεται και είναι διουρητικό.
Προσοχή! Δηλητηριώδες φυτό που περιέχει μια ουσία ερεθιστική για την επιδερμίδα.

Παπαρούνα-Papaver rhoeas
Άλλες ονομασίες: Κουτσουνάδα, κοκκινούδα
Οικογένεια: Papaveraceae

Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 30-60 εκατοστά. Τη συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους τόπους. Τα φύλλα της είναι ανοιχτοπράσινα Μαζεύεται ολόκληρη από το χειμώνα έως την άνοιξη πριν ανθίσει.
Τα φύλλα και οι βλαστοί βράζονται και τρώγονται σκέτα ή με άλλα χόρτα. Τι χρησιμοποιούμε ακόμα σε χορτόπιτες μαζί με άλλα μυρωδικά.

Πετρομάρουλο-Lactuca serriola
Άλλες ονομασίες: Αγριομάρουλο
Οικογένεια: Αστεροειδών-Asteraceae

Διετές φυτό που μπορεί να φτάσει το 1 μέτρο. Φυτρώνει παντού σε όλες τις περιοχές της Ελλάδας. Έχει χοντρό κεντρικό βλαστό με αγκάθια. Οι βλαστοί και τα φύλλα του περιέχουν γαλακτώδη χυμό, ο οποίος είναι ηρεμιστικός και φτιάχνει την διάθεση.
Το ώριμο μεγάλο φυτό είναι ελαφρώς τοξικό. Τα τρυφερά φύλλα του όταν είναι ακόμα μικρό, βράζονται και τρώγονται μόνα τους ή με άλλα χόρτα.

Ραδίκια άγρια-Cichorium intybus
Άλλες ονομασίες: Πικροράδικο, πικραλίδα
Οικογένεια: Αστεροειδών-Asteraceae

Πολυετή φυτά που φτάνουν ένα μέτρο. Τα συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους τόπους. Μαζεύονται από το φθινόπωρο με τις πρώτες βροχές έως το τέλος της άνοιξης. Βράζονται και τρώγονται με λαδολέμονο ή μαγειρεμένα με κρέας.

Ρόκα (Αζούματο)-Eruca sativa
Άλλες ονομασίες: Αζούματο
Οικογένεια: Brassicaceae

Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 60-80 εκατοστά। Τη συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους και καλλιεργημένους τόπους. Τα φύλλα της είναι πράσινα και ο μίσχος της μακρύς και λευκός. Μαζεύονται τα φύλλα και οι τρυφερές κορφές της όλες τις εποχές του χρόνου. Ανθίζει από άνοιξη μέχρι και το καλοκαίρι. Τα άνθη της προσελκύουν τις μέλισσες. Κόβουμε συχνά τα φύλλα της για να εμποδίσουμε την ανθοφορία. Τρώγεται σκέτη σαν ξιδάτη σαλάτα ή με μαρούλι, λάχανο, ντομάτα.

Σέσκουλο-Beta vulgaris
Άλλες ονομασίες: Σέσκλο, γλυκορίζι
Οικογένεια: Chenopodiaceae


Πολυετές φυτό που φτάνει μέχρι τα 50-60 εκατοστά. Το συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους και καλλιεργημένους τόπους. Τα φύλλα τους είναι σκουροπράσινα γυαλιστερά και το νεύρο τους λευκό και χοντρό. Καλλιεργείτε και γι αυτό μαζεύεται, άνοιξη και φθινόπωρο. Η γεύση τους είναι γλυκιά και τα τρυφερά φρέσκα φύλλα τους τρώγονται σαλάτα (σαν μαρούλι) μαζί με κρεμμυδάκι ή πράσο, λάδι και ξύδι.
Μαγειρεύονται κοκκινιστά μαζί με μυρωδικά και λαχανικά, μαζί με ρύζι (γίνονται σαν το σπανακόρυζο), και ντολμαδάκια. Φυσικά χρησιμοποιούνται και σε χορτόπιτες μαζί με άλλα χόρτα και μυρωδικά.

Σινάπι-Sinapis alba
Άλλες ονομασίες: Αγριοσινάπια, σινιάβρη, βρούβες, γλυκόβρουβες
Οικογένεια: Brassicaceae


Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 80 εκατοστά. Το συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους και καλλιεργημένους τόπους. Τα φύλλα του είναι πράσινα ανοιχτά.
Μαζεύονται τα φύλλα το φθινόπωρο έως την άνοιξη.
Τα φρέσκα τρυφερά φύλλα τους τρώγονται βραστά μόνα τους ή με άλλα χόρτα και χρησιμοποιούνται με άλλα χόρτα σε χορτόπιτες.
Καλλιεργείται και για τους σπόρους του. Αλεσμένοι χρησιμεύουν στην παρασκευή μουστάρδας.

Σκόλυμος-Scolymus hispanicus L.
Άλλες ονομασίες: σκολιάμπρι, σκόλιαντρος, σκόλυμος, ασπράγκαθο
Οικογένεια: Αστεροειδών (Asteraceae)

Διετές ή πολυετές φυτό, που μπορεί να φτάσει το 1 μέτρο ύψος. Έχει βαθιά χοντρή ρίζα και χοντρό κεντρικό βλαστό. Τα φύλλα του είναι οδοντωτά και αγκαθωτά. Ανθίζει το καλοκαίρι και το βρίσκουμε παντού σε όλη την Ελλάδα σε ακαλλιέργητα εδάφη σε χαμηλό υψόμετρο.
Τα νέα τρυφερά φύλλα πριν γίνουν ακανθωτά και οι τρυφεροί βλαστοί του μαζεύονται από το χειμώνα έως την άνοιξη. Το φθινόπωρο μαζεύεται η ρίζα και οι σαρκώδες ράχες των φύλλων του.
Τα νέα φύλλα και οι βλαστοί του τρώγονται βραστά μόνα τους ή με άλλα χόρτα.
Οι ρίζες και οι μίσχοι γίνονται σούπες ή μαγειρεύονται με κρέας. Επίσης μπορούν να βραστούν και να γίνουν τουρσί με ξύδι και λάδι.

Σκόρδο άγριο-Allium sativum
Άλλες ονομασίες: Σέσκλο, γλυκορίζι
Οικογένεια: Chenopodiaceae

Πολυετές φυτό που φτάνει τα 60 εκατοστά. Το συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους τόπους. Μαζεύετε ολόκληρο από το χειμώνα έως το τέλος της άνοιξης. Το χρησιμοποιούμε σε λαχανόπιτες αλλά και σαν μυρωδικό σε φρέσκιες σαλάτες και σάλτσες.

Σπαράγγια άγρια-Asparagus sp.
Άλλες ονομασίες: Σφαράγια, σπαραγγούδι, φρύγανο, κουτσαγρέλια
Οικογένεια: Liliaceae

Πολυετές φυτά που φτάνουν το ενάμιση μέτρο. Τα συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους τόπους και κυρίως κάτω από ακαλλιέργητες ελιές. Μαζεύονται οι τρυφεροί βλαστοί τους, δηλαδή τα νέα βλαστάρια που βγαίνουν από το Μάρτιο μέχρι τον Απρίλιο.
Τα τρυφερά πρώιμα βλαστάρια τρώγονται και ωμά σαν σαλάτα. Μαγειρεύονται ελαφρώς βρασμένα με λάδι και ξύδι για ορεκτικό και το ζουμί τους πίνεται και είναι διουρητικό. Με τα σπαράγγια γίνονται καταπληκτικές ομελέτες και σάλτσες για μακαρονάδα!

Στρύφνος-Solanum nigrum
Άλλες ονομασίες: Στρύχνος, βρομόχορτο, αγριοντοματιά
Οικογένεια: Σολανίδη-Solanaceae


Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 60 εκατοστά. Το συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους τόπους. Το φυτό κυρίως στους καρπούς του περιέχει σολανίνη που είναι τοξική, αλλά με το βράσιμο γίνετε ακίνδυνη.Μαζεύονται οι τρυφερές κορφές του όλο το καλοκαίρι. Το χρησιμοποιούμε κυρίως μαζί με βραστά τσιγαριστά λαχανικά, όπως τα βλίτα, τα φασόλια και τα κολοκυθάκια.

Ταράξακον το φαρμακευτικόν-Taraxacum officinalis
Άλλες ονομασίες: Αγριοράδικο, πικραλίδα, αγριομάρουλο
Οικογένεια: Αστεροειδών-Asteraceae


Πολυετές αυτοφυές φυτό που φυτρώνει σε όλο τον κόσμο και φτάνει τα 25 εκατοστά ύψος. Το συναντάμε σε ακαλλιέργητους τόπους και σε χωράφια σαν ζιζάνιο. Πολλαπλασιάζετε εύκολα από τους σπόρους του την άνοιξη. Τα φύλλα του είναι οδοντωτά, ανόμοια μεταξύ τους και μικρότερα από το κοινό ραδίκι cichorium. Τα άνθη του ξεπετάγονται από μικρούς βλαστούς από τη βάση του φυτού είναι μικρά, οδοντωτά και έχουν χρυσαφένιο χρώμα. Τα αγριοράδικα μαζεύονται από τον χειμώνα μέχρι την άνοιξη και τρώγονται ωμά σε σαλάτες ή βραστά, σκέτα ή με κρέας . Ακόμη τα φύλλα του μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε λαχανόπιτες μαζί με άλλα χόρτα.
Τέλος το taraxacum είναι ισχυρό διουρητικό και μειώνει την ποσότητα των υγρών μέσα στο σώμα, αλλά αντίθετα με τα άλλα διουρητικά που προκαλούν απώλεια καλίου, τα φύλλα του περιέχουν μεγάλες ποσότητες καλίου που τις παρέχουν στον οργανισμό. Η ρίζα και τα φύλλα του χρησιμοποιούνται για την πρόληψη αλλά και την καταπολέμηση της πέτρας στη χολή.

Τσουκνίδα-Urtica dioica
Άλλες ονομασίες: Αγκινίδα, κνίθα, τσούχνα
Οικογένεια: Urticaceae

Ετήσιο φυτό που μπορεί να φτάσει πάνω από ένα μέτρο. Τη συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους και καλλιεργημένους τόπους. Μαζεύονται τα νέα φρέσκα φύλλα από το φθινόπωρο μέχρι την άνοιξη πριν ανθίσει.
Τα φρέσκα φύλλα της τρώγονται βραστά σαλάτα ή τσιγαριστά με άλλα μυρωδικά.
Με τα φύλλα της και άλλα μυρωδικά φτιάχνονται καταπληκτικές τσουκνιδόπιτες!

Χηροβότανο-Helminthotheca echioides (L.) Holub(=Picris echioides)
Άλλες ονομασίες: Μυρμηγκοβότανο, χοιρομουρίδα
Οικογένεια: Αστεροειδών-Asteraceae


Ετήσιο ή διετές φυτό που φτάνει τα 30-60 εκατοστά.
Το συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους και καλλιεργημένους τόπους. Πολλαπλασιάζεται πολύ εύκολα. Τα φύλλα του είναι σκούρα πράσινα και χνουδωτά, καλυμμένα με τρίχες. Τα κατώτερα φύλλα του είναι οδοντωτά και τα ανώτερα επιφυή. Το επάνω μέρος των φύλλων είναι γεμάτα με λευκές φλύκταινες (φουσκίτσες). Οι χήρες λέγεται, του έχουν μεγαλύτερη αδυναμία, από αυτό και το όνομά του.Τα νεαρά φυτά του μαζεύονται από το φθινόπωρο μέχρι την άνοιξη. Τρώγονται βραστά σκέτα με λαδολέμονο ή σε συνδυασμό με άλλα χόρτα.

Προσέξτε τα μάτια σας για να αποφύγετε το εγκεφαλικό επεισόδιο

Μια απλή εξέταση ματιών μπορεί στο άμεσο μέλλον να αποτελεί τρόπο έγκαιρης διάγνωσης των ασθενών υψηλού κινδύνου για την...
εκδήλωση εγκεφαλικού, υποστηρίζουν οι ερευνητές του πανεπιστημίου της Ζυρίχης.

Πρόκειται για την δυναμική περιμετρική τονομέτρηση μια μη επεμβατική μέθοδο μέτρησης της ενδοφθάλμιας πίεσης. Ο έλεγχος της ενδοφθάλμιας πίεσης (ΕΟΠ) γίνεται για την έγκαιρη διάγνωση του γλαυκώματος. Σύμφωνα με τους Ελβετούς ερευνητές όμως, το συγκεκριμένο τεστ αποτελεί και μια αξιόπιστη εξέταση του βαθμού στένωσης των καρωτίδων αρτηριών. Ο βαθμός στένωσης των τελευταίων αποτελεί παράγοντα κινδύνου για την πρόκληση εγκεφαλικού.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν και επιβεβαίωσαν (με υπερηχογράφημα) ότι οι ασθενείς με το χαμηλότερο σκορ στη μέτρηση της ΕΟΠ (το εν λόγω σκορ υπολογίζεται με βάση τη διαφορά ανάμεσα στις δυο τιμές της ενδοφθάλμιας πίεσης οι οποίες μετρώνται κατά την συστολή και τη διαστολή του μυοκαρδίου) είχαν και τη μεγαλύτερη στένωση στις καρωτίδες αρτηρίες. Η έρευνα των Ελβετών επιστημόνων έγινε σε 67 ασθενείς οι οποίοι θεωρούνταν ότι είχαν στένωση των καρωτίδων αρτηριών.

Η έρευνα δημοσιεύθηκε στο Ophthalmology το επίσημο έντυπο της Αμερικανικής Ακαδημίας Οφθαλμολογίας.

dailynews24.gr

Η ψυχιατρική εξέταση & γνωμάτευση είναι απαιτητή πλέον για τους πολιτικούς

Γράφει ο Εστέλιο Καλογήρου, Ψυχολόγος (MS) – Kοινωνιολόγος (Ba)
Ανοικτη επιστολη προς τους Έλληνες και όλους τους πολίτες του Κόσμου, που αισθάνονται Έλληνες...

Ως ενεργός πολίτης, παρακολουθώ με πολύ ενδιαφέρον τις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα που ζω και αποκαλείται 'Ελλάδα'.

Επί πλέον, με την ιδιότητα του Ψυχολόγου-Κοινωνιολόγου, σημειώνω το μεγάλο ενδιαφέρον που παρουσιάζει η επιστημονική παρατήρηση της συνολικής συμπεριφοράς όλων των συνεργαζομένων πολιτικών, που μετέχουν στην προσωρινή, ‘προκρούστεια’ κυβέρνηση Παπαδήμου.

Παρατηρώ τις κινήσεις, τις χειρονομίες, την χρήση του λόγου, τις εκφράσεις των προσώπων και τις συμπεριφορές τους στις δημόσιες εμφανίσεις, σε συνδυασμό με τις δηλώσεις τους και κυρίως, μελετώντας τις Μνημονιακές συμφωνίες που υπογράφουν, καταλήγω στο εξής συμπέρασμα:

Οι πολιτικοί της κυβέρνησης και των κομμάτων που την υποστηρίζουν, πάσχουν από μία σοβαρότατη ψυχική ασθένεια, που ονομάζεται 'Επινεμόμενη Ψυχωσική Διαταραχή'.

Η Επινεμόμενη Ψυχωσική Διαταραχή είναι μια εκδήλωση ανώμαλης συμπεριφοράς και κυρίως παραληρητικών ιδεών, που χαρακτηρίζεται από την ταυτόχρονη παρουσία παρόμοιων ψυχικών συμπτωμάτων σε δύο, τρία, ή και περισσότερα άτομα.

Στη Γαλλική γλώσσα, η διαταραχή αυτή περιγράφεται με τον πολύ αποκαλυπτικό όρο “Follie a' Plusieurs”, που σημαίνει, “Τρέλλα που την μοιράζονται Πολλοί”.

Αξίζει να σημειωθεί ότι στην πλειονότητα των περιπτώσεων, η ασθένεια πλήττει άτομα που είναι, ή αισθάνονται, κοινωνικά απομονωμένα, όπως ακριβώς είναι και τα μέλη της παρούσας κυβέρνησης.

Άλλες σοβαρές διαταραχές, που διακρίνω στη γενικότερη συμπεριφορά τους, είναι:

η Καταφασία,
η Κυκλοθυμία,
ο Ναρκισσισμός,
η Αποπροσωποίηση,
η Αποπραγματοποίηση,
η Νεύρωση (με Ντελίριο),
η Οιστριονική και η Μεταιχμιακή
Διαταραχή Προσωπικότητας (borderline),
αλλά και τα τυπικά συμπτώματα της υποτροπιάζουσας Σχιζοφρένειας,
όπως ψευδαισθήσεις, παραληρήματα και αποδιοργάνωση σκέψης,
στα όρια της Παράνοιας...

Σε μερικούς από τους πολιτικούς διακρίνω και μια χαρακτηριστική διαταραχή επεισοδιακής υπερφαγίας, που είναι γνωστή, ως Νευρική, ή Ψυχογενής Βουλιμία.

Παρακαλώ, σημειώστε, ότι τα περισσότερα από αυτά τα συμπτώματα προϋπήρχαν, αλλά τώρα, μετά την αφόρητη πίεση της Τρόϊκα, αποκτούν νέα διάσταση και είναι σε έξαρση!

Ένα άλλο κυρίαρχο σύμπτωμα, από το oποίο πάσχουν πρωτίστως οι επιφανείς πολιτικοί, συμπεριλαμβανομένου και του ‘απολίτικου πρωθυπουργού' Παπαδήμου, είναι το γνωστό σύνδρομο, «Κόμπλεξ του Ιεχωβά», μιά σοβαρότατη νεύρωση υπερ-ναρκισσισμού και εγωϊστικής μεγαλομανίας, που μπορεί να αγγίξει τα όρια της αιμοβόρας, γενοκτονικής μανίας. (κοινό σύμπτωμα του 'Ιεχωβά', θεού της Βίβλου)

Από την ίδια ψυχική νόσο πάσχουν, εξ άλλου, πλείστοι άλλοι πολιτικοί της Ευρώπης, όπως οι πολύ δημοφιλείς στην Ελλάδα, κος Σαρκοζί και κα Μέρκελ.

Για την έκταση, το εύρος και τον βαθμό επικινδυνότητας των διαταραχών αυτών, από τις οποίες πάσχουν οι πολιτικοί, δεν μπορώ να αποφανθώ και επιφυλάσσομαι.

Εφ’ όσον όμως υπογράφουν σοβαρές και μακροχρόνιες 'Δεσμευτικές Συμβάσεις', πρέπει οπωσδήποτε να εξεταστούν από ειδήμονες. Ο υπογράφων, ως υπεύθυνος πολίτης και ως ειδικός, προσφέρομαι να τους εξετάσω προσωπικά, έναν-έναν, χωρίς καμία απολύτως αμοιβή.

Μία ενδελεχής εξέταση θα μπορούσε να αποδείξει ότι οι πολιτικοί που εκπροσωπούν τον Λαό αυτής της χώρας, είναι όλοι τους διαταραγμένες προσωπικότητες, άλλος λιγότερο, κι άλλος περισσότερο, και άρα θα πρέπει να ακυρωθούν όλες οι συμφωνίες που υπογράφουν στο όνομα του Ελληνικού Λαού.

Ευχαριστώ για την προσοχή σας,

Ηράκλειο Κρήτης, Ελλάδα.

enosi-aganaktismenon.blogspot.gr

BBC: Τι θα έκαναν οι αρχαίοι Έλληνες για την κρίση;

Τι συμβουλές θα έδιναν οι αρχαίοι Έλληνες στους σύγχρονους, που ταλανίζονται από την οικονομική και πολιτική κρίση; 

Αυτό αναρωτιέται το BBC, προβάλλοντας τις ρήσεις και τις διδαχές φιλοσόφων όπως ο Σωκράτης, αλλά και τις αποφάσεις του Σόλωνα και του Κλεισθένη, ως ιδιαίτερα χρήσιμα παραδείγματα για όποιον αναζητά την «φώτιση» του αρχαίου πνεύματος.

Το άρθρο υπογράφει ο λέκτορας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης Armand D' Angour ο οποίος είναι και συγγραφέας του βιβλίου «Οι Έλληνες και το Νέο: η καινοτομία στην αρχαία ελληνική φαντασία και εμπειρία».


Χρέος, διχασμός και εξέγερση. Αυτή ήταν η Αθήνα του 6ου αιώνα π.Χ.

Αρχικά ο καθηγητής αναφέρεται στον 6ο αιώνα π.Χ. και τον Σόλωνα. «Στις αρχές του 6ου αιώνα π.Χ. οι πολίτες της Αθήνας βαρύνονταν από χρέη, κοινωνικό διχασμό και ανισότητες, με τους φτωχούς αγρότες έτοιμους να πουληθούν ως σκλάβοι, απλώς και μόνο για να ζήσουν τις οικογένειές τους.

Η εξέγερση ήταν επικείμενη, ωστόσο ο αριστοκρατικής καταγωγής Σόλων, αναδείχθηκε ως δίκαιος μεσολαβητής ανάμεσα στα συμφέροντα πλουσίων και φτωχών. Κατήργησε τα δεσμά του χρέους, περιόρισε την ιδιοκτησία γης, ενώ δημιούργησε τάξεις πολιτών με διαφορετικά επίπεδα πλούτου και συνεπώς αντίστοιχες οικονομικές υποχρεώσεις.

Τα μέτρα του, παρότι δέχθηκαν επιθέσεις από όλες τις πλευρές, υιοθετήθηκαν και άνοιξαν τον δρόμο για την δημιουργία της δημοκρατίας», γράφει ο D' Angour. Συμπεραίνει μάλιστα ότι η επιτυχία του Σόλωνα δείχνει ότι οι μεγάλοι ηγέτες πρέπει να έχουν το κουράγιο υλοποιήσουν μη δημοφιλή, συμβιβαστικά μέτρα, για το καλό της δικαιοσύνης και της σταθερότητας.

Τι θα συμβεί μετά; Ο Δελφικός χρησμός
Αναφερόμενος στους ακατάληπτους χρησμούς του μαντείου των Δελφών, ο καθηγητής εικάζει ότι στην ερώτηση: «Πρέπει η Ελλάδα να αφήσει το ευρώ;» η απάντηση πιθανώς να ήταν: «Η Ελλάδα θα πρέπει να εγκαταλείψει το ευρώ, αν το ευρώ έχει εγκαταλείψει την Ελλάδα» αφήνοντας όσους τάσσονται υπέρ και όσους τάσσονται κατά μιας εξόδου, να ερίζουν για το ποια ακριβώς είναι η σημασία του χρησμού.
Σημειώνει ωστόσο ότι η πιο σοφή συμβουλή είναι τα περίφημα Δελφικά παραγγέλματα: «Γνώθι σαυτόν» και «Μηδέν άγαν».

Ο μύστης Πυθαγόρας

Αν οι σύγχρονοι Έλληνες νιώθουν να λυγίζουν από την οικονομική κρίση, μπορεί να βρουν παρηγοριά λέει ο Armand D' Angour στην ρήση του προγόνου τους, Πυθαγόρα που υπόστήριζε ότι όλα επιστρέφουν, συνεπώς τίποτα δεν είναι τελείως καινούργιο.

Ο Πυθαγόρας ο Σάμιος, ήταν φιλόσοφος, μαθηματικός, ένας μύστης του 6ου αιώνα που πίστευε ότι οι αριθμοί κρύβονται πίσω από καθετί στο σύμπαν και ότι τα κοσμικά γεγονότα επαναλαμβάνονται σε ένα κύκλο 10800 ετών.

Πρόσεχε, υπάρχουν και χειρότερα…Ο Οδυσσέας και η αντοχή

«Βάστα καρδιά, χειρότερα δεινά βαστούσες τότες που μού 'τρωγε ο αδάμαστος ο Κύκλωπας γενναίους 20 συντρόφους»* λέει ο Οδυσσέας κατά το ταξίδι της επιστροφής στην Ιθάκη, προσπαθώντας να πείσει τον εαυτό του να μην λυγίσει λίγο πριν το τέλος, μετά από τόσες περιπέτειες.
Το μήνυμα, όπως επισημαίνει ο καθηγητής, είναι ότι στο παρελθόν μπορεί να υπήρξαν ακόμη πιο δύσκολες καταστάσεις που ξεπεράστηκαν ωστόσο με ευφυΐα και κουράγιο.


Είσαι βέβαιος ότι είναι σωστό αυτό; Η ακούραστη αναζήτηση του Σωκράτη

«Είναι πολύ μεγάλο αγαθό για τον άνθρωπο το μιλάει κάθε μέρα για την αρετή και για τα άλλα για τα οποία με ακούτε να συζητάω εξετάζοντας τον εαυτό μου και τους άλλους. Γιατί η ζωή, χωρίς να τα εξετάζει κανείς αυτά, είναι ζωή που δεν αξίζει να τη ζει ο άνθρωπος» έλεγε ο Σωκράτης, ο οποίος δεν σταμάτησε ποτέ να αναζητά απαντήσεις σε ερωτήματα όπως «Τι είναι δικαιοσύνη;» και «πως πρέπει να ζούμε;».

Η κληρονομιά του μεγάλου Έλληνα φιλοσόφου, είναι το καθήκον να συνεχίζουμε την ακούραστη αναζήτηση ακόμη και όταν- ή μάλλον ειδικά όταν- δεν είναι πιθανό να βρούμε σαφείς, οριστικές απαντήσεις.

Η πολιτική σάτιρα του Αριστοφάνη

Η κωμωδία του Αριστοφάνη «Βάτραχοι» του 405 π.Χ. περιέχει ειλικρινείς και ξεκάθαρες συμβουλές για τους «πολιτικά ασταθείς» συμπατριώτες του: διαλέξτε καλούς ηγέτες, αλλιώς θα ξεμείνετε με τους κακούς.
«Να κάνουμε ότι και την τελευταία φορά;» Ηράκλειτος ο στοχαστής

«Δεν μπορείς να μπεις δυο φορές στο ίδιο ποτάμι» έλεγε ο Ηράκλειτος, τον 5ο π.Χ. αιώνα. Ενώ η αλλαγή είναι συνεχής, διαφορετικά πράγματα αλλάζουν με διαφορετικούς ρυθμούς. Σε ένα περιβάλλον μόνιμης ροής, είναι σημαντικό να ορίσει κανείς κάποια σταθερά σημεία και να πιαστεί γερά από αυτά. Οι αγορές ομολόγων, το χρέος και τα πακέτα διάσωσης μπορεί να αποτελούν μια τέτοια πρόκληση.

«Πες μου τα χειρότερα, γιατρέ». Ο Ιπποκράτης αντιμέτωπος με την πραγματικότητα
Η δυτική ιατρική έχει τις ρίζες της στον Ιπποκράτη, στα τέλη του 5ου π.Χ. αιώνα. Αυτό που είναι εξαιρετικό στην αρχαία σκέψη περί υγείας και ασθενειών, είναι η ξεκάθαρη παραδοχή ότι οι γιατροί πρέπει να παρατηρούν με ακρίβεια και να καταγράφουν με ειλικρίνεια, ακόμη και όταν οι ασθενείς φεύγουν από την ζωή. Η μαγεία ή τα ευχολόγια δεν μπορούν να θεραπεύσουν. Μόνο η τίμια, εξαντλητική, εμπειρική παρατήρηση μπορεί να αποκαλύψει τι αποδίδει και τι όχι.

Αρπάζοντας την ευκαιρία: Ο Κλεισθένης και η δημοκρατία

Οι αρχαίοι Έλληνες γνώριζαν πολύ καλά την δύναμη της ευκαιρίας. Το να εκμεταλλεύεται κανείς μια δεδομένη στιγμή, μια ευκαιρία- στην δημόσια αγόρευση, στον αθλητισμό, στην μάχη- ήταν αξιοθαύμαστο και θεωρούνταν ως ένδειξη ικανότητας.

Μετά το τέλος της τυραννίας του Πεισίστρατου, ο Κλεισθένης έπρεπε να δημιουργήσει ένα σύνταγμα πιο δημοκρατικό. Επινόησε λοιπόν με θαυμαστή ταχύτητα, ένα σύστημα αιρετής κυβέρνησης στην οποία όλοι οι πολίτες είχαν μια ψήφο. Έτσι γεννήθηκε η πρώτη δημοκρατία στον κόσμο (δήμος=λαός εξηγεί ο καθηγητής).

Αρχιμήδης, ο εφευρέτης

Τέλος ο Armand D' Angour αναφέρεται στον Αρχιμήδη και το περίφημο «Εύρηκα!» που αναφώνησε βγαίνοντας ενθουσιασμένος από το λουτρό, όπου ανακάλυψε το νόμο του ειδικού βάρους.

Το να βρει κάποιος την λύση σε ένα ακανθώδες πρόβλημα απαιτεί μεγάλη νοητική προσπάθεια, αλλά η απάντηση έρχεται συχνά όταν ρίχνεις τους ρυθμούς, όταν κλείνεις τον διακόπτη και απολαμβάνεις…το μπάνιο σου, καταλήγει ο καθηγητής.





Πηγή: Έθνος

Κύκλωμα στο Facebook, εφιάλτης για τις γυναίκες

Κύκλωμα εκβιαστών φαίνεται πως δραστηριοποιείται στο ίντερνετ το οποίο κλέβει φωτογραφίες από γυναίκες ή προχωρά σε ακόμα χειρότερες πράξεις.



Όλα ξεκίνησαν με τη σύλληψη 24χρονου στην Καλαμάτα. Ο 24χρονος ζαχαροπλάστης εκβίαζε 14χρονη μέσω του διαδικτύου.

Ο δράστης της είχε υποκλέψει φωτογραφίες από το προσωπικό της προφίλ.

Έκανε μοντάζ σε αυτές ώστε να φαίνεται η κοπέλα σε προκλητικές στάσεις.

Στη συνέχεια ξεκίνησε να την εκβιάζει απειλώντας την πως αν δεν του δώσει το κινητό της θα τις δημοσιοποιήσει.

Το κορίτσι τελικά φοβισμένο υποχώρησε και τότε ο 24χρονος την ανάγκαζε να κάνουν τηλεφωνικό σεξ.

Τελικά, την λύση έδωσε η Διεύθυνση Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος που πέρασε χειροπέδες στον νεαρό.

Σύμφωνα με πληροφορίες, η εταιρεία του Facebook πρόσφατα έστειλε επιστολή στη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος και την ενημέρωνε για περίεργες κινήσεις ομάδας που διατηρεί συγκεκριμένο προφίλ στη σελίδα κοινωνικής δικτύωσης και έχει πολλές αναφορές από χρήστες του συγκεκριμένου ιστότοπου για ανεπιθύμητους επισκέπτες.

Μετά την επιστολή, η Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος έχει ξεκινήσει τεράστια έρευνα, ώστε να "καθαρίσει" την ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης.

Όπως φαίνεται, το κύκλωμα λειτουργεί ως εξής:

Τα μέλη του στέλνουν αιτήματα φιλίας σε γυναίκες, κυρίως νεαρής ηλικίας, και στη συνέχεια, αφού έχουν πρόσβαση στο προφίλ τους, κάνουν μοντάζ στις φωτογραφίες τους και τις παρουσιάζουν σε άσεμνες πόζες ή σε σεξουαλική δραστηριότητα.

Μετά, στέλνουν αυτές τις "πειραγμένες" φωτογραφίες στις ανυποψίαστες γυναίκες και τους ζητούν τους αριθμούς των κινητών τους τηλεφώνων.

Τις εκβιάζουν μάλιστα ότι θα δημοσιοποιήσουν αυτές τις φωτογραφίες στο Διαδίκτυο, με αποτέλεσμα οι νεαρές κοπέλες να υποκύπτουν στον εκβιασμό.

Στη συνέχεια και ενώ οι δράστες έχουν στα χέρια τους τούς αριθμούς, παίρνουν τηλέφωνο τα θύματά τους και τα υποχρεώνουν να κάνουν μαζί τους τηλεφωνικό σεξ, ενώ δεν λείπουν και οι περιπτώσεις στις οποίες έχουν απαίτηση ακόμα και να συναντηθούν με τα θύματά τους, αν και δεν είναι γνωστό εάν τελικά αυτές οι συναντήσεις έχουν πραγματοποιηθεί.

Ήδη οι αστυνομικοί της ΔΗΕ έχουν εντοπίσει τουλάχιστον τρεις ομαδικές σελίδες στο Facebook και τις έχουν "κατεβάσει", καθώς το περιεχόμενο ήταν υβριστικό για τον γυναικείο πληθυσμό.

Στις συγκεκριμένες σελίδες οι χρήστες τους αναρτούσαν φωτογραφίες νεαρών κοριτσιών, τα οποία είχαν πέσει θύματα αυτών των ασυνείδητων τύπων, και οι "θαυμαστές" της σελίδας τους έκαναν υβριστικά και σεξιστικά σχόλια κάτω από τις φωτογραφίες -τις πιο πολλές φορές μονταρισμένες- των ανυποψίαστων γυναικών.

Το χειρότερο όμως όλων ήταν πως αυτές τις φωτογραφίες τις έβλεπαν γνωστοί των γυναικών που είχαν πέσει θύματα, με αποτέλεσμα ακόμα και ο κοινωνικός περίγυρός τους να τις κοιτά περίεργα.

Η ΕΛΑΣ φαίνεται πως έχει ξεκινήσει έρευνες σε Αθήνα και επαρχία.


Πηγή : news247.gr

Φραγκόσυκα!!

Η φραγκοσυκιά είναι κάκτος, παχύφυτος, πολυετής, δενδρόμορφος, πυκνόμορφος, αειθαλής, με βλαστό όρθιο. Στην Ελλάδα απαντάται ημιαυτοφυής και πολλές φορές αυτοφυής. Ευδοκιμεί σε θερμούς και ηλιόλουστους τόπους, χωρίς ιδιαίτερη προτίμηση στο έδαφος, αρκεί αυτό να μη είναι υγρό ή να στραγγίζεται καλώς, ήτοι σε βραχώδης, πετρώδεις, αμμώδεις ή ξηρές τοποθεσίες, σε αβαθή εδάφη ή μετρίου βάθους, φτωχά σε οργανική ύλη, οξέα ή ελαφρώς αλκαλικά, σε βουνοπλαγιές και, όπου άλλη καλλιέργεια είναι δύσκολος έως αδύνατος. Στα αργιλώδη και ασβεστώδη εδάφη ευδοκιμεί λιγότερον απ’ όσο στα μεσαίας συστάσεως. Η ανάπτυξή της σε βραχώδη εδάφη επιτυγχάνεται χάριν του ισχυρού συστήματος ριζών το οποίο διαθέτει και σιγά – σιγά προκαλεί διάσπαση και αποσάθρωση αυτών. Το δυνατό ριζικό «οπλικό» σύστημα ίσως είναι μία από τις αιτίες ένεκεν των οποίων η φραγκοσυκιά δείχνει προτίμηση και σε, πρόποδες λοφίσκων, πετρώδεις εκτάσεις, ή επικλινή εδάφη παρά στους κάμπους. Ένας άλλος λόγος που συνηγορεί σ’ αυτήν την ιδιόρρυθμη προτίμηση, είναι το γεγονός ότι φοβάται την ασφυξία των ριζών η οποία προέρχεται από άφθονα ή στάσιμα νερά. Είναι φυτό ανθεκτικό στην ξηρασία και προσπαθεί να αποθηκεύει νερό στους ιστούς του όταν το βρίσκει, για τις δύσκολες ημέρες που συχνά έρχονται. Είναι αξιοσημείωτο πως και την υγρασία αξιοποιεί αφού την απορροφά και την μετατρέπει σε νερό στους ιστούς του. Προσφορά της φραγκοσυκιάς είναι τεραστία τόσο στον άνθρωπο όσο και στα ζώα τα οποία την επιδιώκουν μετά μανίας τόσο τους καλοκαιρινούς όσο και τους χειμερινούς μήνες. Στις ερήμους ιδίως όπου ευδοκιμεί αποτελεσματικώς, δέχεται εφορμήσεις διψασμένων και πεινασμένων ζώων. Καταγωγή Η φραγκοσυκιά κατάγεται από το Μεξικό. Μετήχθη στην Ευρώπη από τους Ισπανούς μεταξύ των ετών 1521 – 1523, όταν ο Fernando Cortes κατέλαβε το Μεξικό. Στις Μεσογειακές χώρες διεδόθη ταχέως για τους γλυκείς και εύγευστους καρπούς της. Πολλαπλασιασμός Πολλαπλασιάζεται δύσκολα με σπέρματα, ευκολότερα όμως με μοσχεύματα, (αγενής γένεσης ή αγενής πολλαπλασιασμός), δηλαδή κομμάτια των φυλλοκλαδίων, που αφήνονται μερικές ημέρες στο ύπαιθρο και κατόπιν φυτεύονται. Αν είναι χειμώνας, φυτεύομε ένα «φύλλο» (έτσι αποκαλούμεν κατά συγκατάβαση τον βλαστό, ενώ φύλλα είναι τα αγκάθια ) στο χώμα, σε τρόπο ώστε το μισό να είναι μέσα και το μισό έξω. Αυτό θα ριζώσει και θα έχομε ένα νέο φυτό. Αν είναι καλοκαίρι σε κάποιο σημείο γης που επιλέγομε, πάνω σ' ένα «φύλλο» βάζομε μια πέτρα και το αφήνομε στην επιφάνεια του εδάφους σε οριζόντια θέση. Από το κάτω μέρος του «φύλλου», φύονται, μετά από λίγες ημέρες μικρές ρίζες. Τότε ενδείκνυται να το φυτέψομε στο χώμα, καθέτως, τουλάχιστον μέχρι την μέση και έτσι θα έχομε ένα νέον οργανισμό. Ακόμα πολλαπλασιάζεται και με σπέρματα αλλά πολύ βραδέως. Βλαστοί Οι βλαστοί (κορμός = το κεντρικό μέρος του φυτού απ’ το οποίο γίνονται οι διακλαδώσεις, αλλά και το γηραιότερο) της φραγκοσυκιάς είναι φυλλοειδώς πεπλατυσμένοι, ενώ στους κάκτους παρατηρούνται διαφοροποιήσεις σε σφαιρικούς ή κυλινδρικούς, στυλοειδείς ή αρθρωτούς, με πολλά φυλλοκλάδια. Έχουν σχήμα ελλειψοειδές, τριγωνικό ή άλλα παρόμοια και χρησιμεύουν ως αποθηκευτικοί χώροι. Περιέχουν μεγάλες ποσότητες νερού για να αντέχουν στις ξηρασίες. Ομοιάζουν δηλαδή με σαρκώδη φύλλα, εξ ου και ο όρος βλαστοπαχύφυτα, αλλά είναι βλαστοί με λειτουργικές ιδιότητες φύλλων, μήκους 20 - 50 εκατοστών, πλάτους 10 - 20 εκατοστών και καλύπτονται από κηρώδες στρώμα. Αρχικώς είναι άκρως ευαίσθητοι, προοδευτικώς όμως αυξάνουν και τελικώς αποκτούν ινώδη (ξυλώδη) υπόσταση, για να καταλήξουν στον σχηματισμό του κορμού. Επίσης έχουν στην επιφάνειά τους πολλές και σκληρές ίνες, τα αγκάθια, κέντρα, ακίδες ή γλωχίνες. Ασκούν δε και την φωτοσυνθετικήν λειτουργία του φυτού. Φύλλα Η φραγκοσυκιά είναι άφυλλος ως δένδρο. Τα φύλλα της έχουν υποστεί «ισχυράν πήρωσιν» και έχουν μετατραπεί σε ακάνθας, ή φυλλακάνθας, όπως ευρίσκομε τον όρον στο «Περί φυτών ιστορίαι» έργο του αρχαίου Έλληνα βοτανολόγου Θεοφράστου Βιβλίο 6, Κεφ. 4, Παρ. 7, για άλλο φυτό. Είναι μικρά, βελονοειδή, εύπτωτα, σκληρά, μυτερά όργανα και επιτυγχάνουν δύο στόχους. ΠΡΩΤΟΝ μειώνουν την διαπνοήν ώστε να μη χάνεται το αποταμιευμένο νερό, και ΔΕΥΤΕΡΟΝ προστατεύουν από την επιδρομήν των φυτοφάγων ζώων. Άνθη Τα άνθη είναι μεγάλα και φύονται κατά κανόνα στην κορυφή των φυλλοκλαδίων, συνήθως των ανωτέρων ή εξωτερικών και πολύ σπανίως στα πλευρικά μέρη. Έχουν χρώμα ζωηρό κιτρινωπό, πορτοκαλί ή χρυσίζον. Ένας θαυμάσιος συνδυασμός που δίδει ιδιαίτερο τόνο κατά την περίοδο της ανθοφορίας στους χώρους όπου υπάρχουν συστοιχίες από φραγκοσυκιές. Τα άνθη είναι μονήρη, δηλαδή βρίσκονται μεμονωμένα στον βλαστόν, αλλά πολλάκις και καθ’ ομάδας, ερμαφρόδιτα, (διγενή), κανονικά, ακτινόμορφα ή ζυγόμορφα ήτοι έχουν αμφίπλευρη συμμετρία και επίγυνα. Η ωοθήκη είναι υποφυής, ήτοι βρίσκεται κάτω από το πεπλατυσμένο τμήμα της βάσεως, μονόχωρος και δέχεται πολλές σπερματικές βλάστες (ωάρια). Το περιάνθιο είναι διπλό και τα μέλη του βρίσκονται σε σπειροειδή διάταξη με μεταβατικές μορφές από σέπαλα σε πέταλα. Τα σέπαλα και τα πέταλα δεν έχουν πλήρη διαφοροποίηση. Και τα δύο είναι πολυάριθμα, όρθια ή αποκλίνοντα. Οι στήμονες (ανδρείον) είναι σπειροειδώς τοποθετημένοι ή ενίοτε καθ’ ομάδας. Ο ύπερος (γυναικείον) είναι ένας και απαρτίζεται από τρία ή και περισσότερα καρπόφυλλα.. Τα πέταλα και τα σέπαλα με τα έντονα χρώματά τους και την γύρι προσελκύουν τα έντομα κι έτσι επιτυγχάνεται η επικονίαση στο φυτικό βασίλειο. Μένουν ανοικτά 36-48 ώρες για τον σκοπό αυτό. Καρποί Ο καρπός της φραγκοσυκιάς έχει σχήμα απιοειδές, ωοειδές, ή υποσφαιρικό πεπλατυσμένο περί την κορυφή ένθα σχηματίζει βοθρίον. Είναι γεμάτος γλωχίνες (αγκάθια) στο περίβλημα, (επικάρπιο), φυόμενα καθ’ ομάδας σε μικρές αποστάσεις επί της επιφανείας του, καθώς και στην στεφάνη (κορυφή) του καρπού. Πρόκειται για ένα μέσο αυτοπροστασίας από τους εχθρούς. Είναι σαρκώδης, κίτρινος ή κοκκινωπός, εδώδιμος. Έχει σάρκα γλυκιά, χρώματος πορτοκαλί έως υποκίτρινο στην αρχή της ωριμάνσεως και κοκκινωπό προς κοκκινόμαυρο κατά την υπερωρίμανση. Καταναλώνεται νωπός, αφού αποφλοιωθεί. Έχει γεύση ευχάριστη, γλυκιά, δροσιστική, εξαιρετικώς εύγευστη και εύχυμη. Επίσης ο καρπός είναι ραξ ή ράγα. Eπιβίωση Η φραγκοσυκιά, ζει σε αμμώδη, πετρώδη ξηρά ή άνυδρα εδάφη. Έχει δηλαδή ήθος άκρως ξηροφυτικόν. Για τον σκοπό αυτό έχει δημιουργήσει ένα δικό της αμυντικό σύστημα, ώστε να δύναται να επιβιώνει και σε περιόδους παρατεταμένης ανομβρίας. Η προσαρμογή της χαρακτηριστικώς στηρίζεται στα πιο κάτω. α) Αποταμίευση νερού. Μαζί με τις θρεπτικές ουσίες η φραγκοσυκιά αποθηκεύει μεγάλες ποσότητες νερού μέσα στους ιστούς της, οι οποίοι συνήθως βρίσκονται στον κορμό. Γι' αυτό η κατηγορία λέγεται παχύφυτα ή σαρκόφυτα. Αποτέλεσμα της μεγάλης αποθήκευσης νερού στους ιστούς είναι η αρκετή εξόγκωση. Όταν τους κόψομε σε κάποιο σημείο ρέει νερό. Τα φυλλοκλάδια είναι οι δεξαμενές νερού της φραγκοσυκιάς. Χωρίς νερό είναι αδύνατο να ζήσει άνθρωπος, ζώο ή φυτό, πέραν λίγων ωρών ή ημερών. Γι' αυτό όλα λαμβάνουν την σχετικήν πρόνοια. β) Μείωση διαπνοής. Ο δεύτερος λόγος με τον οποίον εξασφαλίζει η φραγκοσυκιά την διαφύλαξη νερού είναι η μείωση της διαπνοής και αυτό επιτυγχάνεται με την «εξαφάνιση» των φύλλων. Από πλευράς μακροβιότητος, ζεί άνω από 200έτη. Βοτανικές ποικιλίες της Φραγκοσυκιάς Στο εξωτερικό Opuntia ficus - indica, variety « Santa Ynez» Opuntia ficus - indica, variety « Santa Maria» Opuntia ficus - indica, variety « Lynwood» Opuntia ficus - indica, variety « Robusta» (dinner platecactus) Opuntia ficus - indica, variety « Burbanks Spineless»» Στην Ελλάδα Υπάρχουν τέσσερις κατηγορίες συμφώνως με το Ινστιτούτο Υποτροπικών και Ελαίας, πλην όμως απαντώνται δεκάδες άλλες ουσιώδεις στον νησιωτικό χώρο, μη επισημασμένες. Xρονικές στιγμές Η συλλογή και ο καθαρισμός αποτελούν τα δύο πιο «ακανθώδη» εμπόδια, ώστε κάποιος να απολαύσει τα φραγκόσυκα. Προκειμένου να συλλέξομε φραγκόσυκα, είτε για επί τόπου κατανάλωση, είτε για μεταφορά στο σπίτι πρέπει να γνωρίζομε και εφαρμόζομε τους παρακάτω βασικούς κανόνες. α) Πριν την ανατολή του ηλίου. Και αυτό για τον εξής κύριο λόγο. Το πρωί, τα αγκάθια του καρπού από την νυκτερινή υγρασία, έχουν κάποια χαλαρότητα. Δεν είναι σκληρά, χωρίς αυτό να αποκλείει τον άμεσο κίνδυνο να εισχωρήσουν στα χέρια, αν τα πιάσομε χωρίς προφύλαξη. β) Μετά την δύση του ηλίου. Αυτό είναι πιο σχετικό από την προηγουμένη περίπτωση. γ) Να υπάρχει άπνοια. Εκτός από τον ήλιο, στην σκλήρυνση των αγκαθιών, από την νυκτερινή ελαστικότητα, συντελεί και ο αέρας. Τρόποι συλλογής Πολλοί είναι οι τρόποι, με τους οποίους μπορεί κάποιος να μαζέψει τα φραγκόσυκα. Οι περισσότεροι απ' αυτούς, αναφέρονται στα άτομα εκείνα, τα οποία δεν έχουν καμία εξοικείωση με το έμφορτο από αγκάθια αυτό φρούτο. Αλλά και οι πεπειραμένοι δεν υστερούν από μεθόδους συλλογής, χωρίς να παραβλέπουν την επιβαλλομένη προφύλαξη. Χαρακτηριστικώς αναφέρομε μερικούς απ' αυτούς. α) Με τίναγμα. Οι πιο αδαείς προσπαθούν, πριν πιάσουν τα φραγκόσυκα για να τα κόψουν από τον βλαστό, να τινάξουν τα αγκάθια απ' αυτά. Δεν είναι σωστός τρόπος β) Με καλύπτρα. Άλλος τρόπος είναι να χρησιμοποιήσομε κάποιο μέσο, το οποίο δεν το διαπερνά το αγκάθι. γ) Με γάντια. Μερικοί προκειμένου να συλλέξουν φραγκόσυκα. χρησιμοποιούν χοντρά υφασμάτινα γάντια. δ) Με το χέρι. Ο πιο σίγουρος και χωρίς άλλες διαδικασίες τρόπος, είναι να τα μαζεύομε με γυμνό χέρι. Είναι πολύ εύκολος, όσο και αν φαίνεται επικίνδυνος και ανατριχιαστικός. Αυτό όμως προϋποθέτει μεγάλη πείρα. ε) Με πρακτικά μέσα Μεταφορά – Διατήρηση Όταν συλλέγομε φραγκόσυκα και θέλομε να τα μεταφέρομεν, πρέπει να προσέχομεν, α) να μη τα πετάμε από ψηλά, β) να μη πιέζομε τον καρπό κατά την συλλογή και γ) να μη προκαλείται άνοιγμα στο κάτω μέρος του καρπού κατά την απόσχιση από τον βλαστό. Διατηρούνται καθαρισμένα στο ψυγείο ή ακαθάριστα σε σκιερό μέρος όχι πέραν της εβδομάδος. Τρόποι καθαρισμού Το δυσκολότερο πρόβλημα για να απολαύσει κάποιος τα φραγκόσυκα είναι ο καθαρισμός. Το μυστικό για να καθαριστεί το φραγκόσυκο από τον τόσο οπλισμένο με αγκάθια φλοιό είναι απλό. Επιτυγχάνεται με τρεις τομές επί του καρπού. Οι δύο στα άκρα και είναι βαθειές και η τρίτη ενώνει τις δύο προηγούμενες και είναι ρηχή, όσο το πάχος του φλοιού. Με τις τρεις αυτές μαχαιριές γίνεται εφικτό το εξής: Το φραγκόσυκο έχει σχήμα αυγοειδές. Με τις τομές Α' και Β' επιτυγχάνομε να μετατρέψομε το αυγοειδές σχήμα σε κυλινδρικό. Η τομή Γ' τέμνει καθέτως τον φλοιό, ο οποίος με απλό τράβηγμα, αποχωρίζεται του καρπού. Σχηματική παράσταση χρησιμοποιήσεως πιρουνιού και μαχαιριού. Οι αριθμοί υποδηλώνουν την σειρά των τομών. Μετά τις τρεις τομές, απομακρύνομε πλευρικώς τον φλοιό και αποκαλύπτεται ο καρπός ο οποίος αφαιρείται με το χέρι (ή το πιρούνι) ή ακόμα εισάγεται στο στόμα απ’ ευθείας χωρίς την χρήση χειρός, από τους πεπειραμένους. Πρόκειται για ένα πολύχρηστο πλην άγνωστο στους πολλούς δένδρο, για τον ΄Ανθρωπο, την Γεωργία, την Κτηνοτροφία, το Περιβάλλον, το Μέλλον. Αυτοί είναι οι βασικοί άξονες στους οποίους έχει εστιασθεί η σπουδαιότητα της φραγκοσυκιάς στο εν λόγω βιβλίο. Η φραγκοσυκιά είναι πολλαπλώς χρήσιμη στον άνθρωπο, τόσο για τους καρπούς της όσο και για τα «φύλλα» της. Τα φραγκόσυκα προσφέρονται ως : Πρωινό: Λίγοι καρποί το πρωί είναι αρκετοί να μας συγκρατήσουν από την πείνα μέχρι το μεσημέρι, αλλά και να τονώσουν τον οργανισμό. Χωνευτικό: Σε περιπτώσεις φορτώσεως του στομάχου από πλεονεκτική πολυφαγία, ένα ή δύο φραγκόσυκα ενεργούν ως το καλλίτερο χωνευτικό. Καθαρτικό: Οι καρποί καθαρίζουν το πεπτικό σύστημα πλήρως αλλά και το ουροποιητικό, νεφρούς κλπ. Δροσιστικό: Είναι ένα θαυμάσιο, εύγευστο αλλά και εξαιρετικά δροσιστικό φρούτο τις ζεστές ιδίως ημέρες του καλοκαιριού. Θρεπτικές ιδιότητες: Είναι εξαιρετικά θρεπτικό, αφού περιέχει, βιταμίνη C σε μεγάλη ποσότητα και A σε μικρότερη, αμινοξέα, σίδηρο, κάλλιο, ασβέστιο, μαγγάνιο, νάτριο και άλλα. Οι καρποί μετατρέπονται σε: γλυκά, μαρμελάδες, κομπόστες, και ποτό με μετουσίωση ή απόσταξη. Μας δίδουν επίσης οινόπνευμα και εκλεκτή ρακή . Εκμετάλλευση: Η συστηματική καλλιέργεια και εμπορία των καρπών της φραγκοσυκιάς, είναι διαδεδομένη στις χώρες της Αμερικής και στις παράλιες της λεκάνης της Μεσογείου. Στην Ελλάδα δεν έχει ουδεμία καλλιέργεια, παρά το ότι φύεται σε μεγάλες εκτάσεις. ΠΡΟΣΟΧΗ: Δεν πρέπει να τρώμε πολλά σε κάθε περίπτωση, διότι προκαλούν δυσκοιλιότητα. Τα «φύλλα» χρησιμεύουν ως: Τονωτικά στην καρδιά λόγω της ουσίας κακτίνη που περιέχουν. Αντίδοτο κατά της μέθης. Απομακρύνουν πονοκεφάλους, ναυτία ξηροστομία και άλλα. Η χρήση γίνεται από τους μεθυσμένους, αφού φυσικά θα τους τα προσφέρει κάποιος ως φάρμακο και τα έχει επεξεργασθεί δεόντως. Στην μαγειρική τα φύλλα παράγουν δεκάδες φαγητά με κρέας και λαχανικά για τον άνθρωπο, κάτι που φαίνεται σαν παράδοξο, αλλά είναι πραγματικότητα και μάλιστα ουσιαστική, για εκατομμύρια ανθρώπους πλην Ελλήνων!! Επίσης γίνονται σαλάτες, επιδόρπια, μεζέδες ακόμη και ψωμί. Τα «φύλλα» της φραγκοσυκιάς δεν έχουν καμμία απολύτως τοξικότητα κι έτσι πρέπει να τα συνηθίσομε ως γεύμα. ρακή από φραγκόσυκα Οικονομικά οφέλη Τα οικονομικά αποτελέσματα που μπορεί να προκύψουν από την εκμετάλλευση της φραγκοσυκιάς είναι πάρα πολλά. Δυστυχώς εμείς οι Έλληνες δεν τα έχομε υπ’ όψη και γι’ αυτό αφήνομε ανεκμετάλλευτη μία τόσο προσοδοφόρα πηγή. Οι καρποί είναι εκμεταλλεύσιμο προϊόν. Οι εξαγωγές από τα κράτη που καλλιεργούν την φραγκοσυκιά είναι μεγάλες, αλλά και από παράγωγα επεξεργασίας των καρπών προκύπτουν άφθονα προϊόντα. Γλυκά, μαρμελάδες, ποτά. Τα «φύλλα »επίσης είναι μεγάλη πηγή εσόδων για τους καλλιεργητές, αφού τα εμπορεύονται προς παραγωγή ζωοτροφών. Στην Αμερική και σε χώρες της Μεσογείου έχουν τεράστιες εκτάσεις για καλλιέργεια φραγκοσυκιάς προς παραγωγή κτηνοτροφής. Τέξας, Αριζόνα, Ν. Καλιφορνία, Μεξικό απ’ όπου οι αποδώσεις είναι 3- 13 τόννους «φύλλα» το στρέμμα. ενώ σε επιμελημένες καλλιέργειες εγγίζει τους 30 τόννους το στρέμμα. Στην Βραζιλία οι εκτάσεις με φραγκοσυκιές για κτηνοτροφές είναι επιστροφή στην αρχική>>> περίπου 3.000.000 στρέμματα. Στην Σαρδηνία σε ημιεντατική καλλιέργεια οι αποδώσεις είναι 6 τόννοι το στρέμμα. Στην Σικελία φτάνουν το 1.000.000 στρέμματα, στην Τύνιδα 80.000 στρέμματα και σ’ άλλες χώρες ανάλογες εκτάσεις. Τόσο η φραγκοσυκιά όσο και οι καρποί, αλλά και τα άνθη της έχουν θεραπευτικές ιδιότητες για διάφορες παθήσεις του ανθρωπίνου οργανισμού. Είναι από τα λίγα φυτά που χρησιμοποιούνται όλα τα μέλη τους και επιπροσθέτως είναι προληπτικό και θεραπευτικό ίαμα. Η χρήση των καρπών αφ’ εαυτής δημιουργεί ευνοϊκές καταστάσεις για το αμυντικό σύστημα του οργανισμού, αλλά και σε περίπτωση παρουσιάσεως κάποιας νόσου, πάλιν επενεργεί δραστικά. Οι ασθένειες τις οποίες «καταμάχονται» τα μέλη της φραγκοσυκιάς είναι ενδεικτικώς πιο κάτω. Ως κατάπλασμα για την θεραπεία φλεγμονωδών αποστημάτων, την διόγκωση του σπληνός, την ελονοσία, τους μώλωπες και την περιποίηση των τραυμάτων. Το χρησιμοποιούν εκατονταετίες τώρα Αμερικανοί και Μεξικανοί. Ήταν και παραμένει ένα σπουδαίο Αντιφλεγμονώδες. Για την θεραπεία της υπερλιπιδαιμίας και της παχυσαρκίας. Κατά του σακχαρώδους διαβήτη. Έχουν γίνει εκτενείς πανεπιστημιακές έρευνες στην Αμερική καθώς και σε άλλες χώρες. Κατά της υπερτροφίας του προστάτου Κατά της χοληστερόλης Κατά της φλεβίτιδος Κατά πνευμονικών παθήσεων Πιθανός παράγοντας για την καταπολέμηση ορισμένων μορφών καρκίνου (στήθους, προστάτου, στομάχου, πνευμόνων, παγκρέατος) λόγω των φλαβονοειδών συστατικών που περιέχουν Δυναμωτικό στο ανοσοποιητικό σύστημα Τα άνθη και τα κλαδώδια («φύλλα») χρησιμοποιούνται ως διουρητικά, αντισπασμωδικά, αντιδιαρροϊακά, αιμολυτικά, καθώς για καταπολέμηση της ψαμμιάσεως, ήτοι άμμου στα νεφρά, και της νεφρίτιδος! Πρέπει να επισημανθούν ορισμένα ευεργετικά προτερήματα της φραγκοσυκιάς και σε κάποια στιγμή να προβληματίσουν όλους. Αυτήν την στιγμή που η φραγκοσυκιά στην μισή χώρα μας είναι άγνωστη και στην υπόλοιπη περιφρονημένη, είναι ευνόητο πως χρειάζεται τιτάνιος αγώνας να αναληφθεί πρωτοβουλία εξαπλώσεως της φραγκοσυκιάς. Και επειδή «καιροί ου μενετοί», προβαίνομεν στις προτάσεις μας και αναμένομεν τις θέσεις των αρμοδίων, αλλά και των ιδιωτών. Προστασία του περιβάλλοντος Πολλές χώρες έχουν την φραγκοσυκιά σε πρώτη προτεραιότητα. Στην Ελλάδα υπάρχει γενική άγνοια γύρω από το φυτό παρ’ όλο που πρόκειται: Για φυτό αντιδιαβρωτικό και αντιπλημμυρικό Ως ανάχωμα σε επικλινή μέρη και βουνοπλαγιές. Γιατί σκεπάζει τα γυμνά βουνά και αντέχει πολύ στην ξηρασία. Γιατί δεν χρειάζεται καθόλου κόπο και έξοδα στην καλλιέργεια, ώστε να δώσει τους νόστιμους καρπούς της. Δεν χρειάζεται νερό. Είναι εστία πρασίνου σε ερημικά μέρη Είναι Αντιπυρικό φράγμα Μετά τις πυρκαγιές σαν πρώτα μέτρα κατά των πλημμυρών, κατασκευάζονται κορμοδέματα και κλαδοπλέγματα όπως συγκρατηθούν όσο το δυνατό περισσότερες φερτές ύλες και όμβρια ύδατα. Αλλά και να προφυλαχθούν κατοικίες στις υπωρείες των βουνοπλαγιών, από τυχόν κατολισθήσεις. Σημαντικότατη και άκρως αποτελεσματική προσφορά σ’ αυτές τις περιπτώσεις αποτελεί η ύπαρξη της φραγκοσυκιάς. Όπου υπάρχει σε συστοιχίες συγκρατεί και τα νερά και τις πέτρες και τις λάσπες, αλλά δίδει σιγουριά σε χωριά που βρίσκονται σε επικλινή μέρη. Για τον λόγο αυτό ας εξετασθεί η περίπτωση φυτέματος φραγκοσυκιάς σε επικλινείς και γυμνές πλαγιές, αλλά και η πρόσθετη ιδιότητά της ως αντιπυρική ζώνη. Αν διανοιγούν ανάλογες ζώνες εντός των δασών και στις άκρες αυτών άμφω φυτευτούν φραγκοσυκιές, ο κίνδυνος μεταδόσεως της πυρκαγιάς περιορίζεται αισθητώς. Γι’ αυτό«Φυτέψετε φραγκοσυκιές το πλέον αντιδιαβρωτικό και αντιπλημμυρικό φυτό» Η πρότασή μας αυτή έχει σκοπό να δοθεί όσο το δυνατό πιο μεγάλη ενημέρωση για το θέμα, ώστε η φραγκοσυκιά να εξαπλωθεί ευρύτατα στην χερσαία και νησιωτική Ελλάδα, όπου αυτό είναι εφικτό. Το φυτό του μέλλοντος Εκτός από την μεγίστη προστασία του περιβάλλοντος και την διαρκή πράσινη εικόνα στα ξηρά και άνυδρα τοπία, η Φραγκοσυκιά έχει και ένα σημαντικότατο πλεονέκτημα. Είναι το φυτό του μέλλοντος. Λόγω των ραγδαίων κλιματικών αλλαγών, ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΦΥΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΙΒΙΩΣΕΙ, όταν πολλά άλλα θα έχουν εξαφανισθεί από το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Οι ειδικοί επιστήμονες προβλέπουν πως αν δεν ανατραπεί ο επικίνδυνος ρυθμός του θερμοκηπίου, μέσα στα προσεχή 30 χρόνια θα έχει ερημοποιηθεί το (80%) της υπαίθρου στην Ανατολική Μεσόγειο!! Από την πλευράν αυτήν η φραγκοσυκιά λόγω της ανθεκτικότητάς στην ξηρασία θα αποτρέψει την πλήρη ερημοποίηση και θα αποτελέσει ανάχωμα στο δυσάρεστο αυτό φαινόμενο. Πρέπει όμως από τώρα να λάβομε τα μέτρα μας, γιατί όταν την αναζητήσομε ως τροφή και φρούτο ίσως είναι πολύ αργά!! Γι’ αυτό ας την συνηθίσομε από τώρα και ας φυτέψομε παντού φραγκοσυκιές. Οι φραγκοσυκιές φυτεύονται όλο τον χρόνο Για την γεωργία Ο χώρος που χρειάζεται για να αναπτυχθεί δεν πρέπει να είναι καμιά γόνιμη πεδιάδα οπότε θα ήταν σε βάρος άλλων καλλιεργειών, αλλά κάποιο άγονο και ξεχασμένο μέρος, είτε ιδιοκτήτου εκτάσεως, είτε δημοσίας. Σε όμοιες περιπτώσεις, θα είχαμε ευρεία έκταση θαμνώδους δάσους και καταπράσινη περιοχή όλες τις εποχές του χρόνου, ακόμα και κατά τις πλέον ανύδρους περιόδους. «Φαλακροί» λοφίσκοι ιδίως στα νησιά, μπορούσαν να γίνουν καταπράσινοι. Σε καμποχώρια, όπου οι καλαμιές αποτελούν φράκτες, θα ήταν δυνατό να υπήρχαν στην θέση τους φραγκοσυκιές. Προστατεύουν τους αγρότες από τις καύσεις ξηρών και αγρίων χόρτων, αφού σε ανέλεγκτη επέκταση όμοιας φωτιάς, εμποδίζουν την πιο πέρα εξάπλωση ως βραδύκαυστες. Είναι πηγή οικονομικών προσόδων για τους γεωργούς, αν εμπορευθούν καρπούς και βλαστούς. Καιρός να αξιοποιηθεί αυτή η προσφορά της φραγκοσυκιάς Για την κτηνοτροφία Στον τομέα των ζωοτροφών η φραγκοσυκιά είναι από τα πλέον προτιμώμενα φυτά λόγω του νερού που περιέχει αλλά και λόγω των πολλών θρεπτικών συστατικών. Αρκεί να σημειωθεί ότι στην Αμερική είναι η βασική τροφή των γαλακτοφόρων αγελάδων, αφού τα συστατικά των φύλλων είναι εξαιρετικά πλούσια σε βιταμίνες, νερό, υδατάνθρακες, και σε μεταλλικά στοιχεία όπως σίδηρο, κάλιο, μαγνήσιο και ασβέστιο. Επίσης σε ανάμιξη με βαμβακόπιτα παράγεται μια σπουδαία τροφή. Επομένως στον τομέα της κτηνοτροφίας, η συμβολή της είναι γιγαντιαία, πλην δυστυχώς άγνωστη στην Ελλάδα. Και αυτό το μήνυμα θέλομε να στείλομε στους κτηνοτρόφους. Να συμπεριλάβουν στην καθημερινή τροφή των ζώων τους την φραγκοσυκιά, αυτοτελή ή επεξεργασμένη. Σίγουρα θα έχουν μεγάλα οικονομικά οφέλη, συγκριτικώς με την προμήθεια των σημερινών προμηθειών. Επιπροσθέτως δεν κινδυνεύουν να μείνουν από ζωοτροφές, όπως δραματικά ακούγαμε πέρυσι εκκλήσεις κτηνοτρόφων της Ηλείας για αποστολή τροφών στα καμένα μέρη τους. Και οι προμήθειες πανάκριβες λόγω της μεγάλης ζητήσεως. Όμοια λυπηρά φαινόμενα δεν θα συνέβαιναν, αν είχαν στρέψει την προσοχή τους προς την φραγκοσυκιά και είχαν εξοικειωθεί με την χρήση τους ως ζωοτροφής.. Αν είχαν καλύψει τα χέρσα μέρη με αυτό το φυτό ή αν διέθεταν μεγάλες εκτάσεις για καλλιέργειά του. Σήμερα η φραγκοσυκιά στην Ελλάδα ζει σε αγρία κατάσταση, χωρίς να έχει καμμία υποστήριξη από τον άνθρωπο. Οι κτηνοτρόφοι πρέπει να στραφούν και προς αυτήν την λύση ως σπουδαία ζωοτροφή . Και αν δεν έχουν δικές τους εκτάσεις ας το φροντίσουν άλλοι για εμπορικούς σκοπούς. Η φραγκοσυκιά ως κτηνοτροφή πρέπει να αγκαλιασθεί με πάθος από όλους Για τους υπευθύνους Μια σημαντική πρόταση και μήνυμα για προβληματισμό στέλνομε προς όλους Κοινοτάρχες, Δημάρχους, Υπουργούς, Δασάρχες, Γεωπόνους, Οικολογικές Οργανώσεις, Αγρότες, Ιδιοκτήτες ακαλλιεργήτων γαιών, ώστε να φροντίσουν να φυτέψουν μία φραγκοσυκιά, όπου μπορούν κάθε χρόνο. Σε λίγα χρόνια τα ασκεπή μέρη θα είναι καταπράσινα. Το κλίμα της Αττικής γης, αλλά και των παράλιων ή προσήνεμων της λοιπής Ελλάδος, ευνοεί πολύ την ανάπτυξη της φραγκοσυκιάς. Και όμως αυτή υπάρχει σε άκρως περιορισμένη έκταση. Μπορούσε να είχε εξαπλωθεί πολύ περισσότερο. Ακόμα να είχε καλύψει τις «χάσκουσες» πλαγιές των βουνών Πάρνηθος, Πεντέλης, Υμηττού και αλλαχού, οι οποίες από τις λατομικές εκμεταλλεύσεις, αφήνουν ακάλυπτες μεγάλες εκτάσεις τους, κάτι που είναι εξαιρετικώς αντιαισθητικό, αλλά και τις απολήξεις βουνών που πλήγονται αγρίως από πυρκαγιές. Είναι εύκολο να «ντυθούν» οι γυμνές βουνοπλαγιές και να αλλάξει η αισθητική των περιοχών. Όλα εξαρτώνται από την ανθρώπινη θέληση. Κάθε σπιθαμή χέρσου γης έπρεπε να είχε καλυφθεί με φραγκοσυκιές Συγγραφέας Μιχαήλ Ι. Στρατουδάκης. Πηγή www.fragosika.gr/