Κανόνες για υγιή καρδιά

Προστατέψτε την καρδιά σας

To κάπνισμα, η αδράνεια - μειωμένη δραστηριότητα, τα παραπάνω κιλά, η κακή διατροφή και η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ είναι βλαβερές για την καρδιά σας συνήθειες.

Λειτουργούν χωριστά ή από κοινού και δημιουργούν προβλήματα στο αγγειακό σύστημα και διαταράσσουν τους δείκτες της υγείας. Ανεβάζουν, επίσης, την αρτηριακή πίεση, τη χοληστερόλη και το σάκχαρο στο αίμα.

Ένα μοντέλο ζωής, βασισμένο σε πιο υγιεινές συνήθειες, μπορεί να λειτουργήσει σαν ασπίδα για την υγεία σας.

Αλλάξτε, λοιπόν, τον τρόπο ζωής σας, με κίνητρο την υγεία της καρδιά σας:

Αποφύγετε το κάπνισμα

Ο καπνός από τα τσιγάρα, τα πούρα, τις πίπες κ.λπ. δεν βλάπτει μόνο τους πνεύμονες, αλλά και την καρδιά και τις αρτηρίες σας. Το καλύτερο δώρο στον εαυτό σας και την υγεία σας είναι να διακόψετε το κάπνισμα άμεσα. Το παθητικό κάπνισμα είναι επίσης τοξικό. Αποφεύγετε τους χώρους που η ατμόσφαιρα δεν είναι καθαρή, όσο είναι δυνατόν.

Να είστε δραστήριοι

Η σωματική άσκηση είναι το πιο άμεσο, εύκολο και αποτελεσματικό όπλο κατά των καρδιακών παθήσεων και άλλων χρόνιων ασθενειών. Οποιαδήποτε δραστηριότητα είναι καλύτερη από την αδράνεια. Αρκούν 30 λεπτά την ημέρα συνεχόμενης άσκησης, π.χ. περπάτημα.

Στόχος το ιδανικό βάρος

Είστε υπέρβαροι ή παχύσαρκοι; Έχετε μεγάλη κοιλιά; Εάν ναι, τότε έχετε αυξημένες πιθανότητες για καρδιαγγειακά νοσήματα και να σας προκύψει διαβήτης. Σκεφτείτε ότι, εάν είστε υπέρβαροι, χάνοντας μόλις 5% έως 10% του αρχικού βάρους σας, μπορεί να υπάρξει μια μεγάλη διαφορά στην αρτηριακή σας πίεση και στο σάκχαρο του αίματός σας.

Βελτιώστε τη διατροφή σας

Προσθέστε στη διατροφή σας φρούτα και λαχανικά, δημητριακά ολικής αλέσεως, ακόρεστα λιπαρά, καλή πρωτεΐνη (από τα φασόλια, καρύδια, ψάρια και πουλερικά) και βότανα. Αφαιρέστε τα επεξεργασμένα τρόφιμα, το αλάτι, τους υδατάνθρακες (από το άσπρο ψωμί, άσπρο ρύζι, πατάτες, τα γλυκά και τα παρόμοια), το κόκκινο κρέας και τη σόδα ή άλλα αναψυκτικά.

Πίνετε αλκοόλ με μέτρο

Περιορίστε το αλκοόλ σε ένα ή δύο ποτά την ημέρα για τους άνδρες, ενώ για τις γυναίκες αρκεί ένα ποτό το πολύ.


Πηγή: sigma live

«Εδώ Πολυτεχνείο»

 

Ημέρα μαχητικών κινητοποιήσεων είναι η σημερινή. Πολιτικές οργανώσεις των νεολαιών, φοιτητικές παρατάξεις, κόμματα, πολιτικές οργανώσεις, συνδικάτα και βεβαίως οι πολίτες δίνουν το παρών στον εορτασμό της επετείου της θυσίας του Πολυτεχνείου.

Η 17η Νοεμβρίου, σημείο αναφοράς και ανάτασης. Σε συνθήκες κρίσης και κοινωνικών αγώνων, με την ελληνική κοινωνία να βιώνει πρωτόγνωρα για τη Μεταπολίτευση προβλήματα και με τον αγώνα επιβίωσης να αποτελεί το κύριο θέμα συζήτησης, ο φετινός εορτασμός προσλαμβάνει διαστάσεις μαζικής έκφρασης των πολιτών με το σύνθημα «Φτάνει πια». Οι κινητοποιήσεις άρχισαν το πρωί της Πέμπτης με προσυγκεντρώσεις σε διάφορα σημεία της Αθήνας από το Πεδίον του Άρεως έως το Σύνταγμα. Βασικό σημείο αναφοράς, βέβαια, το ίδιο το Πολυτεχνείο.

Η πορεία ξεκίνησε αργά το μεσημέρι. Διά μέσου των κεντρικών αρτηριών θα περάσει από τη Βουλή και θα συνεχίσει προς την αμερικανική πρεσβεία. Τα «θερμά σημεία» θα είναι βεβαίως τα γνωστά. Το Πολυτεχνείο, η Βουλή και η πρεσβεία.

 
Τι να τα κάνω τα τραγούδια τους

Nίκος Γεωργιάδης

Προσπαθώ να κοιτάξω στα μάτια τα παιδιά μου. Ρωτούν με το βλέμμα γιατί βλέπουν και ακούν. Ξέρουν. Μεγάλωσαν με τη λέξη «Πολυτεχνείο» να αντηχεί οικεία στα αυτιά τους. Έμαθαν να σέβονται εκείνες τις ημέρες και να τις θεωρούν ως αφετηρία. Τους εξήγησα τι σήμαινε για τη δική μου τη γενιά. Τους αράδιασα επιχειρήματα και τους πρόσφερα απλόχερα τα συναισθήματα και τις σκέψεις μου.



Μεγάλωσαν, έγιναν γυναίκες πια, ακολουθούν το δικό τους οδοιπορικό, παλεύουν να επιβιώσουν. Δεκαετίες μετά, παρακολουθούν τους μεσήλικες να αραδιάζουν επιχειρήματα και δικαιολογίες για τη «χαμένη γενιά του Πολυτεχνείου». Κοιτούν τα πρόσωπα «πρωταγωνιστές» στα τηλεπαράθυρα, τώρα πια υπουργοί, βουλευτάδες, στελέχη, διευθυντές και διευθύνοντες σύμβουλοι και... καθηγητάδες.



Ούτε μία λέξη δεν άκουσαν και δεν θα ακούσουν, γιατί δεν είναι δυνατόν να ακούσουν από τα χείλη τους, που να εξηγεί πώς η γενιά της ανατροπής και της προοπτικής, η γενιά με τους δικούς της νεκρούς και βασανισμένους, κατάντησε να διαχειρίζεται μία χώρα σμπαραλιασμένη και ηθικά καταρρέουσα. Πώς οι «αρχηγοί» κατάντησαν σκιές και μαριονέτες, στο Πανεπιστήμιο ή στην εξουσία.



Πώς είναι δυνατόν να καταλάβουν τα παιδιά μου την κατάντια των νεαρών τότε, ενθουσιασμένων παιδιών, που για μία περίοδο έστυβαν την πέτρα και έβγαζαν αποφασιστικότητα. Που μίλαγαν για Δημοκρατία και τα μάτια τους έσταζαν δάκρυα. Που έφευγαν για την επιστράτευση που τους επέβαλε η Χούντα και χαμογελούσαν καρτερικά στο κορίτσι τους, παίρνοντας κουράγιο από το χαμηλωμένο τους βλέμμα. Που σάπιζαν στα υπόγεια, αλλά είχαν κάτι να τους κρατάει.



Αυτή η γενιά οδήγησε τη χώρα στους γκρεμούς και τα γκρέμια. Έχει ευθύνη, την απόλυτη ευθύνη των επιλογών της. Πήρε μία Ελλάδα νεαρή δημοκράτισσα, την ανέστησε και μετά την ξεπουπούλιασε, αφήνοντάς την ρακένδυτη και ξυπόλυτη στο έλεος των σαρκοβόρων. Βύζαξε κάθε σταγόνα του πλούτου της και την πέταξε κουρέλι στον δρόμο. Ήρθε η διαφθορά, έφθασε η διαπλοκή, γύρισε ο ουρανός ανάποδα, γέμισε η αγορά εμπόρους και σαλιωμένα πρόσωπα, οι «αρχηγοί» έγιναν ηγέτες, οι ηγέτες νοίκιασαν χρόνο από τη ζωή, η ζωή τούς εκδικήθηκε και η Ιστορία… αυτή η Ιστορία η ρουφιάνα, που ξέρει πώς να καταγράφει τις αλήθειες, τους κρέμασε κουδούνια.

(Η εισβολή του τανκ)

Λένε πως είναι καλό να γκρεμίζονται οι μύθοι. Θα διαφωνήσω. Οι μύθοι λειτουργούν ως συλλογικό καταφύγιο και... καθαρτήριο. Γι’ αυτό τους έχει ανάγκη ο άνθρωπος.



Αυτά που ζήσαμε και ζούμε τους τελευταίους μήνες οδηγούν την κοινωνία με πανικόβλητες κινήσεις σε επικίνδυνες οδούς. Ο Φασισμός καραδοκεί στις γωνίες και δείχνει κάθε μέρα τα δόντια του. Τόσες δεκαετίες μετά η Ακροδεξιά βρίσκεται στην κυβέρνηση. «Φιλοξενούμενη» για την ώρα. Στην Εσπερία τα καμπανάκια ηχούν. Το έλλειμμα Δημοκρατίας είναι πανθομολογούμενο, από το Παρίσι έως το Βερολίνο και από τη Ρώμη έως την Αθήνα.

«Εδώ πολυτεχνείο»

Ζούμε στην περίοδο εκκόλαψης του νέου συστήματος διακυβέρνησης. Πρόκειται για πόλεμο και όχι μόνον εκείνον των χαρακωμάτων. Παίζουμε με τους δημοκρατικούς θεσμούς σαν να ρίχνουμε ζαριές σε ένα χαρακωμένο από την πολυκαιρία τάβλι. Ψιθυρίζουμε τους φόβους μας, αλλά δεν μπορούμε να τους αρθρώσουμε. Οι διανοούμενοι ή πέθαναν ή κρύβονται. Το ίδιο κάνει. Οι σοφοί εξαφανίστηκαν ή αφομοιώθηκαν. Το ίδιο και το αυτό.

«Είμαστε άοπλοι»

Βιώνουμε εκφυλιστικά φαινόμενα, όπου αγύρτες της Επικοινωνίας και Φαρισαίοι του Τύπου ανεβοκατεβάζουν πρότυπα. Ακούμε φωνές, δήθεν τάχα μου συνετές που έχουν ξεπουλήσει την ψυχή τους στην εικονική ευμάρεια που τους θάμπωσε. Πολλοί από αυτούς ήταν παιδιά του Πολυτεχνείου.

(Διαδηλωτής πέφτει μπροστά στο τανκ)

Ακούγονται κραυγές και ψίθυροι, επαναστατικά λογύδρια και πολυκαιρισμένα συνθήματα. Προφέρονται παροτρύνσεις με αριστερή φρασεολογία, υπογράφονται κείμενα, συζητήσεις γίνονται, κατοχικά σύνδρομα επανέρχονται. Ο κόσμος γέμισε ακτιβιστές, ροπαλοφόρους, μασκοφόρους, κοντυλοφόρους, ρήτορες και αγκιτάτορες. Όταν αυτοί όλοι εμφανίζονται, τότε η Δημοκρατία πρέπει να τρέμει. Τι να τα κάνω τα τραγούδια τους. Δεν έχουν πια ούτε ρυθμό ούτε ζωντάνια. Τι να τους κάνω τους στίχους, λείψανα μιας εποχής που υπήρχαν κώδικες επικοινωνίας που έκαναν τις λέξεις να έχουν νόημα. Η παρακμή οδηγεί σχεδόν πάντα σε φασισμούς. Εκτός κι αν είμαστε τυχεροί.

Κοιτάζω τα παιδιά μου στα μάτια και πάω να ψελλίσω μια κουβέντα. Τελικά παίρνω το μολύβι και σκαλίζω το χαρτί. Το τσαλακώνω και το πετάω, το βλέπω, μια λευκή μπαλίτσα να κυλά στο πάτωμα και να κρύβεται κάτω από μία πτυχή του χαλιού... σαν σκόνη του χρόνου, που βρίσκει καταφύγιο στις χαραματιές. Χαμογελάω αμήχανα. Οι λέξεις ανοίγουν πληγές.

Eπιμέλεια:Xρήστος Μαζάνης 

πηγή :zougla.gr

Οφειλόμενη απάντηση στην Α. Διαμαντοπούλου

Οφειλόμενη απάντηση στην Α. Διαμαντοπούλου

 Ιστορικά μαθήματα για «το νόημα της επετείου του Πολυτεχνείου» μας κάνει η υπουργός Παιδείας Αννα Διαμαντοπούλου και αποδίδοντας «βαθιά προσβολή της ιστορικής μνήμης», επικαλούμενη το ενδεχόμενο «εκτός δημοκρατικών ορίων ενέργειες δυναμικών μειοψηφιών», μας γνωστοποιεί με δήλωση της ότι δεν πρόκειται να καταθέσει στεφάνι στην επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.

Μάλιστα. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν απ’ τα βασικά. Ποια μας κάνει μαθήματα «δημοκρατικότητας»; Στο ερώτημα αυτό θα αφήσουμε να απαντήσει η βουλευτίνα του ΚΚΕ, Λιάνα Κανέλλη, μέσα απ’ αυτό το βίντεο.

Ποια επικαλείται «εκτός των δημοκρατικών ορίων ενέργειες»; Αυτή που παρίσταται σε ένα υπουργικό συμβούλιο με ένα δοτό πρωθυπουργό, χωρίς καμιά λαϊκή νομιμοποίηση, μαζί με νοσταλγούς της χούντας και υμνητές του δικτάτορα Μεταξά για να υλοποιήσουν την ποιο βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική, που έχει γνωρίσει τις τελευταίες δεκαετίες η χώρα μας για να ικανοποιηθούν τα συμφέροντα μιας δράκας ξένων και ντόπιων πλουτοκρατών.
(Αν τυχόν η Διαμαντοπούλου δεν έχει άποψη για το τι νταλγκά βαράνε τα σημερινά κυβερνητικά στελέχη προερχόμενα απ’ το πολιτικό μόρφωμα του Καρατζαφύρερ θα τις συνιστούσαμε να διαβάσει δυο κείμενα «εγκύρων» αστικών φυλλάδων «υπεράνω υποψίας»:   «Χορεύοντας με τη σκληρή ακροδεξιά», από την «Καθημερινή» και «Χουντικοί με πεντιγκρί» από το «Βήμα»).

Ερχόμαστε τώρα στο τελευταίο. Ποιο είναι «το νόημα της επετείου του Πολυτεχνείου» κ. Διαμαντοπούλου; Να ξεπουλιέται η χώρα και να οδηγούνται στην εξαθλίωση πλατιά τμήματα του πληθυσμού της; ‘Η μήπως να παιρνάει όλη η δημόσια Παιδεία στα χέρια των εμπόρων γνώσης για να κερδοσκοπούν σε βάρος ολόκληρης της κοινωνίας;

Το σύνθημα «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία» που βροντοφώναζαν οι εξεγερμένοι του Πολυτεχνείου σας λέει τίποτα; Τι απ’ αυτά έχει σήμερα ο Ελληνικός λαός;
Ψωμί; Στρατιές οι άνεργοι, ουρές στα δημόσια συσσίτια, άνθρωποι λιμοκτονούν, παιδάκια στα σχολεία λιποθυμούν απ’ την πείνα, αυτά δεν τα γνωρίζει η Διαμαντοπούλου;

Εχουμε παιδεία; Σχολεία χωρίς εκπαιδευτικούς, χωρίς βιβλία, χωρίς καμιά ουσιαστική υποδομή. Πανεπιστήμια στα πρόθυρα της διάλυσης, εκπαιδευτικοί με μισθούς πείνας.
 
Μήπως έχουμε Ελευθερία; Αφού πια όλοι βιώνουμε το πέρασμα απ’ την αστική δικτατορία στην φασιστική χούντα.

Να γιατί λέμε ότι τα μηνύματα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου είναι σήμερα επίκαιρα από κάθε άλλη φορά. Φυσικά όσο αυτό το αντιλαμβάνεται ο κυβερνητικός συνδαιτυμόνας της Α. Διαμαντοπούλου, Α. Γεωργιάδης, τόσο τα καταλαβαίνει και η υπουργός Παιδείας.

 πηγή:βαθύ κόκκινο

Η δύναμη των λέξεων

Ο Σταμάτης Κυρζόπουλος* παραθέτει εν είδει (χιουμοριστικού) ετυμολογικού "λεξικού" ορισμένα κραυγαλέα παραδείγματα καθημερινής εννοιολογικής παράνοιας

 

"Λόγοισι πτερούνται; Υπό λόγων ο νους μετεωρίζεται επαίρεται τ' άνθρωπος".

Οι λόγοι δίνουν φτερά; Με τα λόγια ο νους υψώνεται και αναπτερώνεται ο άνθρωπος.

Αριστοφάνης, Όρνιθες, στ. 1446

 

Βρήκα την παραπάνω μικρή ταινία ιδιαιτέρως συγκινητική και εξ' αυτού του λόγου πολύ αποτελεσματική στην μετάδοση του μηνύματος της. Ταυτόχρονα συνειδητοποίησα ότι αυτό από μόνο του συνιστά οξύμωρο: η ταινία (άρα η κινούμενη εικόνα, με τη συνοδεία όμορφης μουσικής εν προκειμένω) επιδιώκει και το επιτυγχάνει, να τονίσει και να αποδείξει την τεράστια δύναμη των λέξεων, του λόγου, η καταλυτική της όμως επιτυχία αναιρεί ίσως το μήνυμα της.

Ένα βίντεο 1,5 λεπτού επιτυγχάνει, όσα θα χρειάζονταν εκατοντάδες λέξεις για να τεκμηριώσουν. Άρα μήπως όντως τελικά ζούμε στην εποχή της απόλυτης επικυριαρχίας της εικόνας επί του λόγου (ίσως και επί της λογικής); Μήπως περισσότερο δίκιο από τον Αριστοφάνη είχε ο Ηράκλειτος, που έλεγε «Οφθαλμοί των ώτων ακριβέστεροι μάρτυρες» ; Mπορεί και να είναι έτσι, αλλά αν ξαναδείτε το βιντεάκι πιο προσεκτικά, θα προσέξετε, ότι όλη σχεδόν η ισχύς του κρύβεται στην επιγραφή (στις λέξεις, τον λόγο) που έγραψε η κοπέλα στο χαρτόνι του τυφλού γέροντα (αυτό δεν περιμένατε να διαπιστώσετε όσο το παρακολουθούσατε;) Τα άλλα όλα ήταν σκηνοθεσία, έξυπνη βέβαια και ευρηματική, αλλά χωρίς τον λόγο θα έμενε εκκρεμής και άνευ νοηματοδότησης.

"Εν αρχή ήν ο Λόγος, και ο Λόγος ήν προς τον Θεόν, και Θεός ήν ο Λόγος" , είναι οι πρώτες λέξεις του Ευαγγελίου του Ιωάννη, ενώ και οι Μάγια είχαν ένα θεό ειδικά για τις λέξεις. Aλλά και πριν τον Χριστιανισμό και τους Μάγια, οι Αρχαίοι Έλληνες χωρίς να τον θεοποιούν, προσέδιδαν στον λόγο μεγάλη αξία: «Δεν δίνουμε την εξουσία σ’έναν άνθρωπο, αλλά στον λόγο (την λογική, αλλά και την ομιλία), επειδή οι άνθρωποι ασκούν την εξουσία για τον εαυτό τους και γίνονται τύραννοι» («Ουκ εώμεν άρχειν άνθρωπον αλλά τον λόγον, ότι τούτο ποιεί και γίνεται τύραννος»-Αριστοτέλης, Ηθικά Νικομάχεια, Ε, 11, 1334α, 41).

Οι λέξεις λοιπόν, οι ιδέες, ο λόγος έχουν αναμφισβήτητη δύναμη. Είχαν, έχουν και θα έχουν. Και αυτό είναι κάτι, που η εξουσία (σε κάθε πιθανή εκδοχή της) αλλά και οι τεχνικοί της εξουσίας και των μηχανισμών της το γνώριζαν πάντα και εξακολουθούν να το γνωρίζουν καλά, και βεβαίως να το χρησιμοποιούν. Οι λέξεις, οι ιδέες δεν περιγράφουν απλώς καταστάσεις και γεγονότα, δεν σχηματοποιούν και αποσαφηνίζουν μόνον τις έννοιες, αλλά διεγείρουν συνειδήσεις, εξάπτουν φαντασίες, μορφοποιούν όνειρα, προκαλούν συναισθήματα, πυρπολούν ψυχές, ξεσηκώνουν αγώνες, εξεγέρσεις, επαναστάσεις, παρασύρουν σε φανατισμούς. "Οι λέξεις φωτίζουν και οι λέξεις σκοτίζουν...με τις λέξεις κυβερνιούνται οι άνθρωποι", έλεγε ο Ντισραέλι.
Και κάπου εδώ αρχίζουν και τα προβλήματα. Η χρήση του λόγου, των λέξεων, των ιδεών γίνεται συχνά με μοναδικό γνώμονα και σκοπό την εξυπηρέτηση της ιδιοτέλειας και της εξουσιολαγνείας του χρήστη. Η προπαγάνδα, η δημαγωγία, οι σοφιστείες, ο λαϊκισμός, οι μισές αλήθειες, τα ενσυνείδητα ψεύδη, οι σκόπιμες ασάφειες («Σοφόν το σαφές», έλεγε ο Μενέλαος στον Ορέστη του Ευριπίδη), οι αποπροσανατολιστικές πληροφορίες, η υποκρισία, ο σφετερισμός των εννοιών και των αξιών, οι παρελκυστικές δηλώσεις, η έντεχνη διέγερση του φαντασιακού, η συνωμοσιολογική ρητορεία, η λασπολογία, οι «διαρροές», ο επικοινωνιακός «θόρυβος» και κυρίως η διαστροφή των εννοιών και των νοημάτων των λέξεων είναι καθημερινή πρακτική στον πολιτικό και τον εν γένει δημόσιο λόγο.
Εντοπίζουμε συχνά το πρόβλημα στους πολιτικούς. Είναι ορθή ανάγνωση, αλλά ατελής. Τα ίδια τερτίπια μεταχειρίζονται (συχνά με το ...αζημίωτο) και άλλοι «δημοσιολογούντες»: δημοσιογράφοι, τηλεαστέρες, σχολιαστές, «έγκριτοι αναλυτές», συνδικαλιστές, τεχνοκράτες, «ειδικοί». Συχνά αυτό γίνεται χονδροειδώς και απροκάλυπτα, άλλοτε πάλι με τρόπο πιο εκλεπτυσμένο, μεθοδικό και ύπουλο. Σκοπός και πολύ συχνά επιτυγχανόμενο αποτέλεσμα το ίδιο: η σύγχυση και η χειραγώγηση των πολιτών. Και αν όλα αυτά δεν επιτύχουν, υπάρχουν και άλλα όπλα στη φαρέτρα: διατύπωση και επιβολή εκβιαστικών διλημμάτων, ακατάσχετη κινδυνολογία και ως ύστατο μέσο, η επιβολή δια της φυσικής βίας. Πριν φθάσει όμως κανείς στην άσκηση φυσικής βίας είναι πάντα προτιμότερο να πείσει, να παραπλανήσει, να εκφοβίσει. Με αυτή τη σειρά. Κάπως έτσι γίνονται τα πράγματα...Σκεφθείτε το λίγο...

Από όλες αυτές τις πρακτικές, αυτή που προσωπικά με ενοχλεί περισσότερο είναι η κακοποίηση και διαστροφή των νοημάτων των λέξεων. Είναι δε, φρονώ και η πιο επικίνδυνη.

Ενδεικτικά θα παραθέσω εν είδει (χιουμοριστικού) ετυμολογικού «λεξικού» ορισμένα κραυγαλέα παραδείγματα καθημερινής εννοιολογικής παράνοιας.

Δημοκρατία: Μάλλον η πιο ταλαιπωρημένη λέξη στην ιστορία του ανθρωπίνου λόγου. Οι πολλές αναλύσεις περιττεύουν. «Λαϊκές Δημοκρατίες» αυτοαποκαλούνταν τα κομμουνιστικά καθεστώτα στην Ανατολική Ευρώπη και αλλού, «Δημοκρατίες» και οι στρατιωτικές χούντες της Λατινικής Αμερικής και της Ευρώπης (της δικής μας συμπεριλαμβανομένης).

Λαϊκή κυριαρχία:Όρος αντίστοιχα δεινοπαθήσας με τον προηγούμενο, και ο οποίος κατά το τελευταίο διάστημα στην πατρίδα μας έχει λάβει νέα νοηματοδότηση: πρόκειται για το δικαίωμα μας (ή μήπως υποχρέωση;) να απαντάμε σε δημοσκοπήσεις που περιλαμβάνουν ερωτήματα διατυπωμένα, με τον τρόπο που εξυπηρετεί αυτόν που έχει παραγγείλει  τη σφυγμομέτρηση.

Σημείωση: Απ’ ότι φαίνεται στον ευρωπαϊκό νότο(Ελλάδα, Ιταλία ...και βλέπουμε) οι δύο ανωτέρω όροι δεν έχουν (επ’αόριστον ενδεχομένως) εννοιολογική συνάφεια με τον αποδιοπομπαίο όρο εκλογές.

Εκλογές: Κανονικά, η οδός άσκησης της λαϊκής κυριαρχίας, απαραίτητη προϋπόθεση για την ύπαρξη δημοκρατίας. Εσχάτως: επικίνδυνος, ολισθηρός δρόμος που οδηγεί στην απώλεια της «δόσης» μας. (Είμαι αναφανδόν υπέρ υιοθέτησης συνταγματικής καθιέρωσης σταθερού χρόνου διενέργειας εκλογών ανά τετραετία και μόνον, αλλά όταν, σε όλη την μεταπολιτευτική περίοδο, εκλογές διεξάγονταν στον χρόνο που εξυπηρετούσε τους σχεδιασμούς του εκάστοτε πρωθυπουργού, όποτε του «γούσταρε με άλλα λόγια, η πρακτική απαγόρευση από τους δανειστές και την τρόικα διενέργειας εκλογών σε αυτή τη συγκυρία είναι απαράδεκτη).

Εθνική ανεξαρτησία: Το δικαίωμα είσπραξης της έκτης δόσης και αντιστοίχου καταβολής των τοκοχρεολυσίων.

Σωτηρία: Η καταβολή της έκτης δόσης. Πιο ευρύς ορισμός: η καταβολή της επόμενης δόσης.

Εφεδρεία: Η αναγγελία απόλυσης (αφορά το δημόσιο τομέα, στον ιδιωτικό γίνεται άνευ αναγγελιών και παρομοίων αβροτήτων).

Εισφορά κοινωνικής αλληλεγγύης: Kεφαλικό χαράτσι οθωμανικού τύπου, επιβαλλόμενο σε όποιον φορολογούμενο δηλώνει εισόδημα άνω των 12.000 ευρώ ετησίως και από το επόμενο έτος άνω των 5000 ευρώ (ή μήπως 8000, αδυνατώ πλέον να παρακολουθήσω), ήτοι μηνιαίο εισόδημα άνω του αστρονομικού ποσού των 450 ή έστω 630 ευρώ.

Tέλος επιτηδεύματος: Έτερο κεφαλικό χαράτσι-τιμωρία για την άσκηση ιδιωτικού επαγγέλματος (συμπεριφορά που τείνει να χαρακτηριστεί ποινικά κολάσιμη στην χώρα αυτή).

ΟΑΕΔ: Κανονικά, Οργανισμός Απασχόλησης Εργατικού Δυναμικού, πραγματικά, υπηρεσία καταγραφής και στατιστικής επεξεργασίας μέρους του αριθμού των ανέργων.

Εναλλακτική ερμηνεία: Όσο Ακόμη Έχεις Δουλειά...μη μιλάς καθόλου.

"Δεν θα επιβληθούν νέοι φόροι": Θα επιβληθούν νέοι φόροι.

 Εναλλακτική ερμηνεία: θα αυξηθούν οι υπάρχοντες.

"Δεν υπάρχουν νέα μέτρα": Υπάρχουν νέα μέτρα.

Εναλλακτική ερμηνεία: δεν έχουμε αποφασίσει ακόμη ποια θα είναι τα νέα μέτρα ή δεν μας τα έχει ανακοινώσει η τρόικα ή περιμένουμε την κατάλληλη συγκυρία για να τα ανακοινώσουμε ή θα αλλάξουμε πρωθυπουργό για να τα επιβάλλει ένας  πολιτικά «άφθαρτος» τεχνοκράτης.

Τεχνική βοήθεια: Επιτήρηση, επιτροπεία και καθολικός έλεγχος της διακυβέρνησης της χώρας από μεσαίας βαθμίδας υπαλλήλους των δανειστών της. Είναι η σουρρεαλιστική πραγμάτωση των  προαναφερθέντων όρων δημοκρατία, λαϊκή κυριαρχία, εθνική ανεξαρτησία.
Ανάπτυξη: ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ;;;

Εναλλακτική ερμηνεία: Ξε-Κοκκάλισμα κοινοτικών επιδοτήσεων και εθνικών δάνειων πόρων για την κατασκευή αμφιβόλου χρησιμότητας έργων, την αγορά αμφιβόλου χρησιμότητας και επάρκειας οπλικών συστημάτων, την επιδότηση αμφιβόλου χρησιμότητας οργανισμών και μη κυβερνητικών οργανώσεων (ΜΚΟ), την επιδότηση άχρηστης ή και ανύπαρκτης παραγωγής (π.χ. καταιονισθέν-βρεγμένο βαμβάκι) κοκ.

Βελτίωση ανταγωνιστικότητας: Μείωση μισθών και ημερομισθίων στα επίπεδα των «ανταγωνιστών» (Βουλγαρία, Αίγυπτος, Τουρκία, Κίνα κτλ), μαύρη εργασία (πιο «ανταγωνιστική», δε γίνεται), ενδεχόμενη σταδιακή κατάργηση του «αναχρονιστικού» θεσμού των εργοδοτικών εισφορών και ακολούθως του ακόμη  «αναχρονιστικότερου» των συντάξεων.

Μισθός: Eξαιρετικά αναχρονιστικός θεσμός-κατάλοιπο του προηγούμενου αιώνα, που υπονομεύει την ανταγωνιστικότητα.
Ψήφος εμπιστοσύνης:  Δίδεται στον πρόεδρο της κυβερνήσεως υπό την (λογική, έτσι προσπάθησαν να μας πείσουν) προϋπόθεση ότι αμέσως μετά θα παραιτηθεί.

Εναλλακτική ερμηνεία: Δημιουργία συνθηκών «««««αξιοπρεπούς»»»» αποχώρησης ενός πρωθυπουργού.
Απεριόριστο δικαίωμα γνώμης και ψήφου των βουλευτών κατά συνείδηση: Iδιαιτέρως αναχρονιστική συνταγματική πρόνοια (άρθρο 60, παρ.1) που αντίκειται στην (κατά τα φαινόμενα) υπέρτερης αξίας έννοια της κομματικής πειθαρχίας.

Ταπείνωση: Η εκβιαστική επιβολή σε κάποιον να υπογράψει ότι θα πράξει, όσα δεσμεύεται δημοσίως ότι θα πράξει (να ψηφίσει την επικύρωση μιας δανειακής σύμβασης π.χ.), ανεξάρτητα από το ότι, νομικό αποτέλεσμα δεν παράγεται δια της υπογραφής των δεσμεύσεων, αλλά δια της ιδίας της πράξης (εν προκειμένω της υπερψήφισης της δανειακής σύμβασης)
Εθνικά υπερήφανη στάση: Η άρνηση χορήγησης εγγράφων εγγυήσεων τήρησης δεσμεύσεων, που προτίθεται κάποιος να τηρήσει (και είναι μαθηματικώς βέβαιον, ότι θα το πράξει).

Σύνταγμα: Ένας καταστατικός πολιτειακός χάρτης που δεν είναι απολύτως αναγκαίο να γίνεται απολύτως σεβαστό. Μουσειακής αξίας κείμενο. Η τήρηση του επαφίεται ...στη διακριτική ευχέρεια των δανειστών.

Ανώτατος πολιτειακός άρχων ή πρώτος πολίτης της χώρας ή ρυθμιστής του πολιτεύματος: Μελαγχολικός γέροντας που παρακολουθεί αμέτοχος και άλαλος όλα τα ανωτέρω.

Ο θλιβερός κατάλογος στην πραγματικότητα δεν έχει τέλος.

Επανερχόμενος στο αρχικό μου θέμα θα κλείσω με ένα παλιό ανώνυμο τσιγγάνικο (κατά τον Σ. Καργάκο) ποίημα:

"Πες μου, άνθρωπε, πού είναι η γη μας,

τα βουνά, τα ποτάμια, οι κοιλάδες

και τα δάση μας;

Πού είναι η χώρα μας; Πού είναι οι τάφοι μας;

Είναι στις λέξεις, στις λέξεις της γλώσσας μας"

Πηγή
*Ο Σταμάτης Κυρζόπουλος είναι ιατρός-καρδιολόγος στο Ωνάσειο Καρδιολογικό Κέντρο.

Κεφίρ: το ελιξήριο της zωής

Κεφίρ: το ελιξήριο της zωής

Tο «θαυματουργό» ποτό. Tο μυστικό της μακροζωίας των Kαυκάσιων. Ένα φυσικό γαλακτοκομικό προϊόν που γεννήθηκε στα βουνά του Kαυκάσου αιώνες πριν. Aν αναλογιστεί κανείς τα πλούσια οφέλη και τις πολυάριθμες ευεργετικές επιδράσεις που προσφέρει το κεφίρ στον ανθρώπινο οργανισμό, εύκολα μπορεί να καταλάβει γιατί καταναλώνεται συστηματικά και με πάθος από ανθρώπους σε κάθε γωνιά της Γης. Tι είναι το κεφίρ Tο κεφίρ παράγεται από οποιονδήποτε τύπο γάλακτος (αγελαδινό, πρόβειο, κατσικίσιο κλπ.) με τη χρήση κόκκων κεφίρ, μια αποικία φιλικών βακτηρίων που στην όψη μοιάζει με κουνουπίδι. Eίναι ένα φυσικό προβιοτικό προϊόν με υψηλή θρεπτική αξία που αφομοιώνεται εύκολα από τον οργανισμό. Eίναι πλούσιο σε ασβέστιο, μαγνήσιο και φώσφορο, λόγω του γάλακτος που περιέχει, καθώς και σε βιταμίνες, όπως η πυριδοξίνη, η βιοτίνη, το φυλλικό οξύ και η βιταμίνη B12, ενώ οι πρωτεΐνες του είναι υψηλής βιολογικής αξίας. Eκτός από το ρόφημα, όμως, υπάρχει και το συμπυκνωμένο κεφίρ, που μπορείτε να καταναλώσετε ως επιδόρπιο, και το οποίο περιέχει βακτήρια με πολύ σημαντικότερη προβιοτική δράση από το γιαούρτι. Παρ’ όλα αυτά, το πυκνωμένο κεφίρ, αλλά και το ρόφημα, δεν αντικαθιστούν το παραδοσιακό γιαούρτι, ούτε το γάλα. Ωστόσο, όσοι το επιθυμούν, μπορούν να αντικαταστήσουν με αυτό τη μία από τις τρεις μερίδες γαλακτοκομικών προϊόντων της συνιστώμενης ημερήσιας ποσότητας. Aν και βασίζεται στο γάλα, το κεφίρ είναι κατάλληλο για όσους έχουν δυσανεξία στη λακτόζη, επειδή περιέχει ελάχιστη ποσότητα, ενώ ένα μέρος της λακτόζης του γάλακτος πέπτεται από τα βακτήρια και τις ζύμες του κεφίρ στο έντερο. Tο συναντάμε κυρίως σε καταστήματα με βιολογικά προϊόντα, με τη φιάλη των 500 ml να κοστίζει γύρω στα 3 ευρώ. Ωστόσο, μπορεί να παρασκευαστεί και στο σπίτι. Bέβαια, οι κόκκοι του κεφίρ συνήθως δεν πωλούνται και κυκλοφορούν από χέρι σε χέρι, αλλά αν απευθυνθείτε σε κάποιο από αυτά, το πιο πιθανόν είναι να σας τους εξασφαλίσουν. Xρησιμοποιείται όμως και ως συστατικό σε συνταγές φαγητών, αλλά και ως ξινή κρέμα σε σάλτσες και σαλάτες. Σε χώρες του εξωτερικού, μάλιστα, κυκλοφορεί σε πολλές διαφορετικές γεύσεις. Eυεργετικές ιδιότητες Tο κεφίρ, που συνιστά μια πλήρως ισορροπημένη τροφή, θεωρείται ότι συμβάλλει στην πρόληψη του καρκίνου του παχέος εντέρου, ενώ καθαρίζει τα έντερα και τα εξοπλίζει με ευεργετικά βακτηρίδια και ζύμες. Έχει διαπιστωθεί ότι η συστηματική χρήση του επιδρά σε ολόκληρο το σώμα, συμβάλλοντας σε ένα υγιές ανοσοποιητικό σύστημα. Παράλληλα, ενισχύει την πέψη και προωθεί την ομαλή λειτουργία των εντέρων, δημιουργώντας ένα υγιές πεπτικό σύστημα απαλλαγμένο από τη δυσκοιλιότητα. Συνιστάται ιδιαίτερα σε παιδιά, επειδή προάγει τη σωστή εντερική λειτουργία τους, σε εγκύους για την αντιμετώπιση προβλημάτων δυσκοιλιότητας, σε γυναίκες που θηλάζουν λόγω του ασβεστίου που περιέχει, καθώς και σε ηλικιωμένους, επειδή συμβάλλει στην αντιμετώπιση των έντονων διαρροιών ή δυσκοιλιοτήτων που συχνά παρουσιάζουν. Tι έχουν δείξει οι έρευνες • Δρα ανασταλτικά στην ανάπτυξη των κολοβακτηριδίων, αλλά και γενικά των τοξικών μικροοργανισμών του παχέος εντέρου, και επαναφέρει τη φυσιολογική βιολογική χλωρίδα των εντέρων. • Έχει διουρητικές ιδιότητες. • Tα αμινοξέα του βοηθούν στη χαλάρωση του νευρικού συστήματος. • Θεωρείται άριστο διαιτητικό προϊόν με λίγα λιπαρά και θερμίδες (διαθέτει όσες σχεδόν και ένα ποτήρι γάλα, ανάλογα με τον τύπο γάλακτος που θα χρησιμοποιηθεί για την παρασκευή του), ιδανικό για όσους αθλούνται. • Συμβάλλει στην εξισορρόπηση της χλωρίδας του εντέρου έπειτα από θεραπεία με αντιβιοτικά. Φτιάξτε κεφίρ στο σπίτι σας Tο γάλα τοποθετείται σε ένα δοχείο με τους μικρούς κόκκους που περιέχουν τους απαραίτητους μύκητες, έτσι ώστε να γίνει η ζύμωση και να παραχθεί το κεφίρ. H ζύμωση γίνεται σε θερμοκρασία δωματίου και διαρκεί συνήθως 24 ώρες. Tο καλοκαίρι, όμως, που οι θερμοκρασίες είναι υψηλές, απαιτούνται γύρω στις 12. Στη συνέχεια, στραγγίζεται και πίνεται, συνήθως κρύο. H γεύση του μοιάζει με εκείνη του ξινόγαλου. Eάν θέλετε να συνεχίσετε την παρασκευή, προσθέστε κι άλλη ποσότητα γάλακτος στους κόκκους. Tο κεφίρ συντηρείται στο ψυγείο, αλλά αν δεν σκοπεύετε να παρασκευάσετε κι άλλο για μεγάλο χρονικό διάστημα, τοποθετήστε τους κόκκους στην κατάψυξη, αφού πρώτα τους έχετε πλύνει καλά. Όταν έρθει η ώρα να τους βγάλετε, αφήστε τους περίπου 2-3 ώρες σε θερμοκρασία δωματίου πριν τους χρησιμοποιήσετε. Yπάρχουν διάφορες ποικιλίες κεφίρ και έτσι, ανάλογα με τον τύπο βακτηριδίων που θα χρησιμοποιηθούν, το ρόφημα θα αποκτήσει διαφορετικές ευεργετικές ιδιότητες, αλλά και ελαφρά διαφορετικό χρώμα, οσμή και γεύση.