Επιτέλους, κάποιος επιχειρεί να βάλει τέλος...
σ’ αυτή τη μεταπολιτευτική ξεφτίλα, τη λεγόμενη γιορτή για την Επέτειο της Αποκατάστασης της Δημοκρατίας. Η απόφαση του Κ. Παπούλια να μην πραγματοποιηθεί φέτος η γιορτή κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση, όχι μόνο γιατί δε μπορεί ο κόσμος που περνά δύσκολα να βλέπει τις φιέστες, αλλά και γιατί επρόκειτο για ένα απομεινάρι που κάποτε έπρεπε να εξαλειφθεί.
Κατ’ αρχάς δε μπορεί να δίνονται χιλιάδες ευρώ για ποτά, καναπεδάκια, χαβιάρια και άλλα… μεζεκλίκια που πηγαινοέρχονταν στο προεδρικό Μέγαρο κάθε τέτοια εποχή. Το απαιτεί η σημερινή κατάσταση.
Επίσης, δε μπορεί ένα απαξιωμένο πολιτικό σύστημα να κάνει γιορτές. Πώς θα βγουν μετά στα καφενεία να δικαιολογήσουν τις φιέστες και τις σπατάλες όταν ζητούν περικοπές στους μισθούς των 600 ευρώ;
Από την άλλη, βαρεθήκαν 40 χρόνια τώρα να βλέπουμε ευτυχισμένους πολιτικούς μετά των συζύγων τους και δεκάδες άλλους δημοσιογράφους (τους κολλητούς), παρατρεχάμενους, συμβούλους, στρατιωτικούς κ.λπ. που έβαζαν τα… καλά τους για να πάνε στη δεξίωση. Και τι να κάνουν εκεί; Δημόσιες σχέσεις, συναντήσεις για μπίζνες, υποκλίσεις στους αξιωματούχους του κράτους, ευκαιρία για ρουσφέτια και άλλα τέτοια όμορφα.
Και φυσικά, οι γιορτές αυτές έδιναν τροφή επί ημέρες στις τηλεοράσεις. Τι είπε ο ένας, τι έκανε ο άλλος, τι και πόσα ήπιε ο δείνα, που κάθισε εκείνος, τι φόρεσε η άλλη, ποια ήταν η ομορφότερη, ποιος μίλησε με τον Πρόεδρο.
Θα χάσει και ο Ακης (που έτσι κι αλλιώς εκεί που βρίσκεται δε θα μπορούσε) την ευκαιρία να κάνει grande είσοδο με τη Βίκυ Σταμάτη και τα όμορφα συνολάκια της.
Θα χάσει και ο Τσίπρας μια ευκαιρία να συνοδεύεται αυτή τη φορά όχι από την συμπαθητική μετανάστρια από κάποια χώρα της Αφρικής, αλλά από τη… Ρένα Δούρου η οποία επίσης έχασε την ευκαιρία να πει τις εμπειρίες της για τη Δημοκρατία της Βενεζουέλας.
Τι να γιορτάσεις άραγε; Τη Δημοκρατία σε καιρούς κρίσης, κοινωνικής καταβαράθρωσης και απειλής διάλυσης της χώρας; Αλλά και γιατί να το κάνεις αυτό; Χρειαζόμαστε δεξιώσεις για να θυμόμαστε πότε αποκαταστάθηκε η Δημοκρατία;
Σε λίγο θα καθιερώσουμε δεξίωση για το πότε μπήκαμε στην τρόικα, πότε θα βγούμε από το Μνημόνιο, πότε μας έκοψαν τους μισθούς και τις συντάξεις, η Δημοκρατία μας μάρανε;
Το μόνο στενάχωρο στην υπόθεση είναι ότι κάποιοι αγωνιστές πράγματι του αντιδικτατορικού αγώνα είχαν τη δική τους ημέρα. Τώρα θα πρέπει το πολιτικό σύστημα να βρει ένα άλλο τρόπο, λιγότερο φανταχτερό για να τους ανταμείψει και να τους τιμήσει. Δεν είναι ανάγκη να οργανώνονται life style εκδηλώσεις για να κάνουν το κομμάτι τους οι πολιτικοί και οι γυναίκες τους. Δεν είναι αυτό το νόημα της αποκατάστασης της Δημοκρατίας.
Εύγε λοιπόν στον Πρόεδρο που αποφάσισε να κόψει την κωμωδία.
antinews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου