Τέρμα οι κόκκινες οι πράσινες και οι μπλε, μόνο εθνικές γραμμές διαπραγμάτευσης

Η είδηση δεν έπεσε ως κεραυνός εν αιθρία. Την είχαμε ‘’προφητέψει’’ αμέσως μετά το φορολογικό παραλήρημα του κ. Βενιζέλου, τότε που ξόρκιζε την τρόικα με βιτριολικά μέτρα, προκειμένου να εκβιάσει την απόφαση του Οκτωβρίου. Αποτελεί παράδοξο πώς η τρόικα έφαγε τότε το παραμύθι και αποδέχθηκε τις λάθος προβλέψεις και αποτελεί επίσης παράδοξο πώς οι δικοί μας φωστήρες, αφενός ο μειωμένης όπως αποδεικνύεται ικανότητας κ. Βενιζέλος και ο υπερτιμημένος κ. Παπαδήμος, πίστεψαν ότι θα πετύχαιναν τον στόχο του ελλείμματος.
Αν δε μάθατε τα νέα, θα σας πω μόνο ότι η χώρα μας είναι στη δυσάρεστη θέση, στο τέλος μιας σκληρής προσπάθειας δημοσιονομικής προσαρμογής, που όμοιά της δεν έχει ξαναγίνει ποτέ σε δυτική χώρα, να έχει υποστεί μια συνδυασμένη τριπλή αποτυχία (αύξηση ελλείμματος, μείωση εσόδων, αύξηση δαπανών), που την οδηγεί σε μια κολασμένη παραδοχή:
Με έσοδα μόλις 50 δις καλείται να πληρώσει 17 δις τόκους, που, σε συνδυασμό με αυξημένες δαπάνες, δημιουργούν ένα εκρηκτικό έλλειμμα που ξεπερνάει τα 22 δις και αναζητεί εναγωνίως χρηματοδότη. Αν στα παραπάνω προσθέσετε και τα περίπου 7 δις, που οφείλει το δημόσιο από τότε που ξεκίνησε η εσωτερική παύση πληρωμών, έχετε μπροστά σας το μεγαλύτερο κανόνι της χιλιετίας.

Η πικρή δικαίωση Σαμαρά

Τα παραπάνω εφιαλτικά νούμερα έρχονται καθυστερημένα να δικαιώσουν τις μέχρι υστερίας αντιδράσεις του κ. Σαμαρά στην τότε εφαρμοζόμενη πολιτική. Γιατί οι επιδόσεις της οικονομίας μετά τα πειράματα του ΠΑΣΟΚ, αντί να βελτιώσουν κάποιους δείκτες, απέτυχαν σε όλους. Ακόμα και τα έσοδα που λογικά θα έπρεπε να τσιμπήσουν κάτι μετά την εφαρμογή του τερατώδους χαρατσιού της ΔΕΗ, βαίνουν μειούμενα κατά πολύ μεγάλο ποσοστό.
Σήμερα πιέζεται πάλι ο κ. Σαμαράς να δώσει την έγκρισή του προκειμένου να συνεχιστεί η ίδια ακριβώς πολιτική με ακόμα μεγαλύτερη ένταση. Κάποιοι αδίστακτοι τραπεζίτες, που πλασάρονται στην κοινή γνώμη με το μαγικό μανδύα του ‘’τεχνοκράτη’’, αλληθωρίζουν ξανά προς τις λάθος προβλέψεις.
Το ερώτημα αμείλικτο. Αφού τον Οκτώβριο οι προβλέψεις τους βγήκαν λάθος, γιατί να είναι τώρα σωστές;
Αφού η πολιτική τους απέφερε τα αντίθετα των προσδοκώμενων αποτελέσματα, γιατί θα πετύχει τώρα;

Πολυχρωμία γραμμών

Ακούμε για πολύχρωμες γραμμές. Πράσινες γραμμές, κίτρινες γραμμές και της μόδας τώρα οι κόκκινες γραμμές. Πλειοδοσία σωτήρων και πληθώρα κόκκινων γραμμών. Αρκεί να μη χρεοκοπήσει η χώρα, που δυστυχώς χρεοκόπησε.
Λοιπόν, κόκκινες γραμμές τέρμα. Οι γραμμές μπορεί να είναι μόνο εθνικές. Γιατί η Ελλάδα δεν είναι ούτε οι χρεοκοπημένες της τράπεζες, ούτε τα ορφανά του σοσιαλισμού.
Για όσους η κρίση έχει θολώσει την … κρίση, θυμίζω ότι τη χώρα μας συγκροτεί το σύνολο των Ελλήνων πολιτών. Και η ευημερία των Ελλήνων πολιτών συγκροτεί τις Εθνικές Γραμμές, μαζί με την αξιοπρέπεια της Ελλάδος.
Ο κ. Σαμαράς σε μια αυτονόητη διατύπωση, διεμήνυσε ότι θα συμφωνήσει σε μειώσεις μισθολογικού κόστους, μόνο αν συμφωνήσουν οι κοινωνικοί εταίροι.
Κάθε άλλη απόπειρα θυμίζει άλλες εποχές και άλλες πρακτικές. Δυστυχώς ο κ. Παπαδήμος εμφανίζεται ως ένας λάτρης των πρακτικών αυτών και οδηγεί την Ελλάδα στην απόγνωση.
Ξεπερνώντας τον προβληματισμό των ημερών, αντί να ασχολούμαστε με το Αγγλικό Δίκαιο, τη χρησιμότητα ή όχι του PSI και τη νέα γκάφα της δικαιοσύνης, ίσως θα έπρεπε να δώσουμε μεγαλύτερη βαρύτητα στο θέμα των εκλογών, που γίνεται μείζον.
Γιατί αποδεικνύεται ότι ο μόνος τρόπος να απαλλαγούμε από την πολιτική του ΠΑΣΟΚ, που όλοι πια καταδικάζουν και όλοι βιάζονται να εφαρμόσουν, είναι η ανάδειξη μιας κυβέρνησης που θα είναι σε θέση να πράξει τα αυτονόητα:
Να χαράξει τις Εθνικές Γραμμές και να προτάξει την αξιοπρέπεια του Έλληνα – Ευρωπαίου πολίτη.
Όταν προσπαθώντας να λύσουμε ένα μαθηματικό πρόβλημα καταλήγουμε σε λάθος, είναι ανώφελο να επιμένουμε στην ίδια μέθοδο επίλυσης. Και δυστυχώς στο μαθηματικό πρόβλημα του ελληνικού χρέους, θυσιάζονται άνθρωποι και όχι αριθμοί.

Κακοφωνίξ