Αγαπητοί Άνθρωποι
Είναι
μία από μοντέρνες τραγωδίες της εποχής μας, η απόγνωση καθενός να ανήκει σε μια
ομάδα μισθωτών δούλων, με αρρωσταίνει. Αλήθεια με αηδιάζει, να βλέπω κάποιον από σας να ικετεύει για
μια δουλειά, να ικετεύει για υποδούλωση στις εταιρείες, να ικετεύει να είναι
στην ομάδα μου. Δεν θα έπρεπε η απόγνωσή σας να είναι για την επανάσταση αντί
για ποταπές ευκαιρίες;
Δεν θα έπρεπε η ενέργειά σας να
συγκεντρωθεί στην επανάσταση εναντίων των δισεκατομμυριούχων φίλων μου και
εμένα; Δεν θα έπρεπε η ψυχή σας να είναι αφοσιωμένη στην αντίσταση αντί στην
προσπάθεια να εγκλωβίζετε τους εαυτούς σας σε θαλάμους εταιρικής
δουλείας;
Είστε άρρωστοι! Εσύ, μισθωτέ δούλε, είσαι ο
άρρωστος, όχι εγώ, είσαι ο άρρωστος γιατί έχεις τυφλωθεί τόσο που χάσει το δρόμο
σου. Έχεις γίνει τόσο δουλικός και τόσο απογνωσμένος για πρόσληψη που έχεις
ξεχάσει τις πραγματικές αξίες της ζωής. Έχεις τυφλωθεί τόσο από τις υλιστικές
σου ανάγκες, που μια δουλειά είναι η σωτηρία σου, φυσικά στην σαδιστική εταιρεία
μου.
Σηκωθείτε Άνδρες! Σηκωθείτε Γυναίκες! Αντισταθείτε
στην καταπίεσή σας! Φυσικά δεν θα το κάνεις ποτέ, θα καθίσεις
στο σπίτι περιμένοντας να ξεκινήσει η αγαπημένη σου εκπομπή. Είσαι ένα άρρωστο,
παθητικό, πλάσμα και γι'αυτό σου αξίζει να κυριαρχείσαι από εμένα και τελικά τα
παιδιά μου. Τίποτα δεν σε ενοχλεί, τίποτα δεν σε κάνει έξαλλο, απλά κάθεσαι και
περιμένεις σαν το σκυλί την πληρωμή σου και την φανταστική προαγωγή σου. Συχνά
γελάμε στην λέσχη γκολφ με τους ανθρώπους που περιμένουν προαγωγή, το ανέκδοτο
είναι αυτό "- πως αποκαλείς έναν δούλο μισθωτό που πήρε προαγωγή; - δούλο
μισθωτό"!
Μερικές
φορές βαριέμαι, ειλικρινά, γιατί δεν αποτελείς απειλή, γιατί είσαι τόσο γαμημένα
πειθήνιος και ηλίθιος. Όταν ήμουν μικρός ο πατέρας μου μού μίλησε για την πάλη
των τάξεων, και το περίμενα με προσμονή, να συντρίβω τους φτωχούς, αλλά τίποτα δεν έγινε
τελικά. Δεν συμβαίνει
απολύτως τίποτα, απλά κάθομαι στο γραφείο μου συλλέγοντας δισεκατομμύρια από τον
ιδρώτα και τον μόχθο σου ενώ εσύ συνεχίζεις να ονειρεύεσαι ότι είσαι
ελεύθερος.
Είναι απλό, μισθωτέ
δούλε, πολύ απλό, η συνταγή είναι αυτή: τη μισή σου μέρα την περνάς ως δούλος,
και την υπόλοιπη μισή μπροστά στην τηλεόραση να φαντάζεσαι ότι είσαι
ελεύθερος.
Σ'αγαπώ, μισθωτέ
δούλε, αλήθεια σ'αγαπώ, γιατί χωρίς εσένα δεν θα μπορούσα να συντηρώ έναν τόσο
πολυτελή, παρότι δίχως νόημα, τρόπο ζωής.
Ένας δισεκατομμυριούχος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου