Ίσκιοι της εποχής

του Θανάση Σκαμνάκη

 

 

Κυκλοφορούν πολύ καιρό τώρα στις αγορές. Κάτι μεταξύ μοντέρνου στυλ και παλαιάς μαγκιάς, που ξέρουν λίγο απ’ όλα και σε βάθος τίποτα, χρησιμοποιούν με άνεση τα νέα γκατζετάκια και είναι σχεδόν πάντα απασχολημένοι, υποστηρίζουν κάποιο κόμμα, αλλά βρίζουν όλα τα κόμματα ως άχρηστα, και δεν τους ενδιαφέρει όπως λένε η πολιτική –πόσο παλιομοδίτική έννοια! Ξέρουν καλά πως είναι κορόιδο όποιος έχει άποψη και την υπερασπίζεται, λανσάρουν τις νέες μόδες του όλα ίδια είναι και τίποτα δεν αξίζει πραγματικά, ούτε το να ζεις γι’ αυτό, ούτε περισσότερο το να θυσιάζεσαι. Τρέφουν, λένε, έναν κάποιο σεβασμό για τους παλιούς ηρωικούς αγώνες αλλά καμιά συγκίνηση γι’ αυτούς, εξάλλου στο παρόν δεν χρειάζεται κανείς να θυσιάζει την καλή δουλειά, τον καλό μισθό και την καλή ζωή για πίστεις που είναι αμφισβητούμενες, καθώς όλοι, καθένας από τη μεριά του, κάποιο δίκιο έχει και κάποιο άδικο, κι οι αντάρτες κι οι δωσίλογοι, κι οι Μακρονησιώτες και οι αλφαμίτες, καθώς το δίκιο είναι ελαστική περίπτωση και δεν εντάσσεται σε σχήματα, που παραπέμπουν σε δογματισμό.

Κρίνουν πως το βασικό μέτρο της καλής ζωής είναι η ευημερία και φιλοδοξούν να πιάσουν κάποτε την καλή, θαυμάζοντας, ή έστω μόνο εκτιμώντας όσους μπορούν να κάνουν μικρές ή μεγάλες κομπίνες, κυρίως χωρίς ρίσκο. Αν ταραχτεί ο κόσμος τους δεν είναι διατεθειμένοι να διακινδυνεύσουν τα «κεκτημένα», ξέρουν πως ο καλύτερος τρόπος για να αντιμετωπίσουν τη δυσκολία, είναι να βρεθούν με την πλευρά αυτών που νικάνε και φυσικά δεν έχουν καμία διάθεση να αμφισβητήσουν το αφεντικό και τις παραγγελίες του, στο κάτω - κάτω πρόκειται για την «εταιρεία μας». Το βράδυ που θα γυρίσουν δεν έχουν κανέναν διάλογο με τη συνείδηση. Έχουν ήδη τακτοποιήσει τις αμφιβολίες και τις ενοχές στα ντουλαπάκια των αχρείαστων.

Είναι μια νέα αλλά και μια παλιά φουρνιά, κάποιοι απ’ αυτούς έχουν κάνει και τη νεανική τους θητεία στην Αριστερά, που τη συναντάς πολύ συχνά στις συναναστροφές και στις συναλλαγές σου, συχνότερα μάλιστα στα δημοσιογραφικά γραφεία. Εκεί κάνουν και περισσότερη εντύπωση γιατί λένε ή παράγουν ειδήσεις, γράφουν άρθρα, συμμετέχουν σε γραφεία Τύπου, γίνονται εκπρόσωποι αν είναι τυχεροί, μπλέκουν με τους κυβερνητικούς διαδρόμους και όταν έρθει η ώρα αλλάζουν πλεύση αναλόγως. Πρόθυμοι πάντα να κατασπαράξουν ό,τι αντιστέκεται, απεργούς, διαδηλωτές, αριστερούς παλιομοδίτες, σαν να υπερασπίζονται την ύπαρξή τους.

«Ίσκιοι που έχουν αναδυθεί από τα νέφη της εποχής και έχουν σχηματιστεί από αυτά», όπως περιγράφει ο Γιόζεφ Ροτ κάποιες ανάλογες περιπτώσεις άλλης εποχής (για να αποδειχθεί πόσο λίγο σύγχρονοι είναι!) κι όπως επίσης εξηγεί «Τις μέρες εκείνες φάνηκε πως το ήθος αυτού του κόσμου δεν εξαρτάται από τίποτα άλλο παρά από τη σταθερότητα του συναλλάγματος».

(Το σχόλιο αυτό δεν είναι κάτι σαν απάντηση στην επιστολή των εργαζομένων στο δελτίο ειδήσεων του Μέγκα για το Στάθη και το «Ναυτίλο» του, περισσότερο δε που στα όσα περιγράφει δεν μπορεί να περιληφθούν μερικοί φοβισμένοι οι οποίοι υπογράφουν ό,τι τους ζητήσουν οι «από πάνω», απλώς είναι γραμμένο με αφορμή…).

πηγή:ΠΡΙΝ