Γράφει ο Όθων Ιακωβίδης Στη Θεσσαλονίκη, στο Βελλίδειο, χθες το απόγευμα, η σπίθα που άναψε ο Μίκης Θεοδωράκης πρίν από τρείς μήνες, άρχισε να γίνεται φλόγα.
Τη φούντωσαν οι ζεστές ανάσες της Θεσσαλονικιώτικης κοινωνίας που κρεμάστηκε από τα χείλη του μεγάλου πατριώτη και δημοκράτη δάσκαλου και οδηγητή, Μίκη Θεοδωράκη.
Η Αλήθεια του Μίκη, που, αφτιασίδωτη, αντήχησε στην πλημμυρισμένη από αγωνιόντα λαό, αίθουσα, έπνιξε τα μεγάλα ψέμματα που εκστομίζονται από τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη του καθεστώτος πολιτικού συστήματος, μέσα σε αυτή την ίδια αίθουσα, κάθε χρόνο, στα εγκαίνια της ΔΕΘ.
Τα μεγάλα ψέμματα που κοιμίζουν τον Λαό και νεκρώνουν τις αντιδράσεις του, αποκαλύφθηκαν, εκμηδενίστηκαν και σκοτώθηκαν χθες από τα τεκμήρια του εγκλήματος που προσκόμισε στη Βουλή της Λογικής που συνεδρίασε χθες εκτάκτως στο Βελλίδειο, ο Μίκης και η διακεκριμένη παρέα του: ο καθηγητής συνταγματολόγος Γιώργος Κασιμάτης, ο συγγραφέας Γιώργος Καραμπελιάς, ο οικονομολόγος Δημήτρης Καζάκης και ο δικός μας πολιτειολόγος (και ανεπανάληπτος) Κώστας Ζουράρις.
Η ομορφιά, όμως, της εκδήλωσης, δεν ήταν η φωτεινή αυτή ομάδα που ακτινοβολούσε, έχοντας στη μέση τον ήλιο Μίκη.
Η μεγάλη ομορφιά της χθεσινής πανδαισίας, ήταν αυτή που κάθονταν απέναντί τους. Ήταν τα βουρκωμένα μάτια και το σφίξιμο του λαιμού για να μην αφήσει το λυγμό να βγει, με την εμφάνιση του αγαπημένου τους γίγαντα, του Μίκη, στη σκηνή. Ήταν η έκφραση του μωσαϊκού των λαϊκών προσώπων που, μπουχτισμένα από τον φαφλατισμό των ενόχων που «το παίζουν σωτήρες», ρουφούσαν την Αλήθεια σαν νέκταρ.
Η μεγάλη ομορφιά, χθες το απόγευμα στη Θεσσαλονίκη, ήταν το ραντεβού της Αλήθειας με τον έρωτα της (χτυπημένης πισώπλατα και παραπαίουσας) Πατρίδας.
Στο ραντεβού αυτό, η σπίθα, πήρε να γίνεται φλόγα.
Τώρα, όλοι εμείς που φυσήξαμε για να γίνει αυτό, πρέπει να φυσήξουμε ακόμη πιο δυνατά, για να κάνουμε τη φλόγα, φωτιά.
Ύστερα, η φωτιά, θα γίνει μόνη της πυρκαγιά, για να κάψει αυτούς που έκαψαν και καίνε την Ελλάδα μας.
πηγή: ας μιλήσουμε επιτέλους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου