Ο Νόμος της ΄Ελξης

   Ο Νόμος της Έλξης άρχισε να γίνεται ευρύτερα γνωστός τα τελευταία χρόνια μέσα από την ταινία και το βιβλίο το Μυστικό (The Secret). Ο Νόμος αυτός είναι ένας βασικός νόμος του Σύμπαντος που βρίσκεται πίσω από την επιτυχία ή την αποτυχία.
   Σύμφωνα με αυτόν οι δονήσεις που εκπέμπουμε μας καθιστούν κινούμενους μαγνήτες που έλκουν προς εμάς τις εμπειρίες της ζωής μας. Ετσι λοιπόν, αν θέλουμε να γυρίσουμε τα πράγματα στην ζωή μας, να έχουμε μεγαλύτερη αφθονία,υγεία, ασφάλεια, ευτυχία, ... πρέπει να μάθουμε να «ελκουμε σωστά».

   Τα τελευταία 30 με 40 χρόνια γράφτηκαν εκατοντάδες βιβλία και κυκλοφόρησαν πολλά σεμινάρια για το πως να αποκτήσεις ότι επιθυμείς και πως να επιτύχεις, μέσα από την θετική σκέψη.

   Oλα αυτά όμως δεν μας έχουν βοηθήσει να βγούμε από την κατάσταση της έλλειψης, του άγχους και του φόβου, γιατί όλα είχαν μέχρι τώρα παραλείψει το πιο σημαντικό κλειδί της ζωής, το πιο σημαντικό «μυστικό»:

   Δημιουργούμε με το συναίσθημα και όχι με την σκέψη.

Ότι κι αν θέλεις, -ένα αυτοκίνητο, μία καλή δουλειά, μία ζωή που να τρέφει το πνεύμα σου, κλπ.-, μπορείς να το αποκτήσεις, αρκεί να ξέρεις πως να το φέρεις κοντά σου, μέσω του συναισθήματος.

Ο Νόμος της Έλξης είναι ένας βασικός νόμος του Σύμπαντος. Είναι ο νόμος πίσω από την επιτυχία ή την αποτυχία. Απλά αυτό μέχρι πρόσφατα, δεν το γνωρίζαμε.

Έτσι λοιπόν, αν θέλουμε να γυρίσουμε τα πράγματα στην ζωή μας, να έχουμε μεγαλύτερη αφθονία, υγεία, ασφάλεια, ευτυχία, ... πρέπει να μάθουμε μερικά απλά βήματα για να διαχειριζόμαστε τα συναισθήματά μας.



  

Ποια επαγγέλματα έχουν τους περισσότερους ψυχοπαθείς;

 

Πόσες φορές δεν έχετε ακούσει την έκφραση: “Τι; θα γίνεις γιατρός; Πας καλά στα μυαλά σου; Είσαι ψυχοπαθής; Οι γιατροί δεν έχουν ζωή”. Υπάρχει και η έκφραση: “ Ααα καλά, δημοσιογράφος είσαι; Πες μου τον ψυχίατρο σου”. Οι απόψεις αυτές αποτυπώνουν την εντύπωση που έχει ο κόσμος σχετικά με την ψυχοπάθεια σε πολλά επαγγέλματα, αλλά και το πόσο ψυχοπαθής πρέπει να είναι κάποιος για να ακολουθήσει ένα συγκεκριμένο επάγγελμα. Διαβάστε τον κατάλογο με τα επαγγέλματα με τους περισσότερους ψυχοπαθείς...

Καταρχήν να σας διευκρινίσουμε ότι με τον όρο “ψυχοπαθής” δεν είναι απαραίτητο να εννοούμε αυτό που έχει πολύς κόσμος στο μυαλό του, δηλαδή κάποιον serial killer, ή κάποιον που του αρέσει να βασανίζει και να τυραννά. Σύμφωνα με τους ψυχολόγους, η ψυχοπάθεια είναι μια διαταραχή της προσωπικότητας η οποία χαρακτηρίζεται από ρηχά συναισθήματα (ιδίως μειωμένη αίσθηση του φόβου), ανοχή του στρες, έλλειψη ενσυναίσθησης, ψυχρή αντιμετώπιση των πάντων χωρίς αίσθηση ενοχής, εγωκεντρισμό, ανευθυνότητα, παρορμητικότητα και αντικοινωνικές συμπεριφορές.

Ο ψυχολόγος Κέβιν Ντάντον ο οποίος ειδικεύεται στην μελέτη της κοινωνικής επιρροής, στο βιβλίο του «The Wisdom of Psychopaths: What Saints, Spies, and Serial Killers Can Teach Us About Success» ( Η σοφία των ψυχοπαθών. Τι μπορούν να μας διδάξουν για την επιτυχία), μας δίνει τον κατάλογο με τα 10 επαγγέλματα των ψυχοπαθών, αλλά και τον κατάλογο με άλλα 10 επαγγέλματα όπου η ψυχοπάθεια δεν αποτελεί πλειοψηφία.

Επαγγέλματα με ψυχοπαθείς

- Γενικοί Διευθυντές

- Δικηγόροι

- Εργαζόμενοι στα ΜΜΕ

- Πωλητές

- Χειρουργοί

- Δημοσιογράφοι

- Αστυνομικοί

- Ιερείς

- Σεφ

- Δημόσιοι υπάλληλοι

Όμως όπως είπαμε υπάρχουν και άλλα επαγγέλματα στα οποία οι εργαζόμενοι είναι σε καλύτερη ψυχική υγεία. Αυτά είναι:

- Φροντιστές

- Νοσοκόμοι

- Θεραπευτές

- Τεχνίτες

- Αισθητικοί

- Εργαζόμενοι σε αγαθοεργίες

- Δάσκαλοι

- Καλλιτέχνες

- Ιατροί

- Λογιστές

Σύμφωνα με τον ψυχολόγο και συγγραφέα τα επαγγέλματα όπου συνδέονται με το άγχος αλλά και την εξουσία είναι μια πρόκληση για τους ψυχοπαθείς ενώ εκείνα όπου η ανθρώπινη επαφή είναι άμεση και μεγαλύτερη, αποθαρρύνουν τους ψυχοπαθείς να τα επιλέξουν .

iatropedia.gr

Νεκρές και ζωντανές τροφές

Νεκρές & ζωντανές τροφές

του By Dr. Bernarr, D.C., D.D.

Όταν η τροφή μαγειρεύεται πάνω από 48 βαθμούς C για 3 λεπτά ή περισσότερο, η πρωτεΐνη πήζει, η ζάχαρη καραμελώνεται, οι φυσικές ίνες καταστρέφονται, που σημαίνει ότι θα κάνει περισσότερη ώρα να περάσει... μέσα από την εντερική οδό, 30-50% από τις βιταμίνες και τα μέταλλα καταστρέφονται και το 100% από τα ένζυμα επίσης καταστρέφονται. Το μαγειρεμένο φαγητό μειώνει τα ένζυμα του σώματος και αποστραγγίζει την ενέργεια που χρειαζόμαστε για να διατηρήσουμε και να διορθώσουμε τα κύτταρα και τα οργανικά συστήματα και ελαττώνει την διάρκεια της ζωή μας.
Η Dr. Virginia Vetrano γράφει για έναν οργανισμό που ισχυρίζεται ότι ο ερεθισμός από τα υπερβολικά ζεστά φαγητά, μπορεί να προκαλέσει καρκίνο. Η Dr. Vetrano επίσης γράφει ότι ''Το ζέσταμα οποιουδήποτε φαγητού, καταστρέφει πολλές από τις βιταμίνες του, τα μέταλλα και τις πρωτεΐνες που περιέχει και δημιουργεί δηλητηριώδη ανόργανα οξέα. Η μη μαγειρεμένη δίαιτα είναι υγιεινότερη.
Η Marilyn Willison από το Ιπποκράτειο κέντρο, γράφει, ''Δεν πρέπει να μαγειρεύουμε το φαγητό μας. Κατά την διάρκεια αυτής της φαινομενικά ακίνδυνης διαδικασίας, τα ζωτικά ένζυμα καταστρέφονται, οι πρωτεΐνες πήζουν (γίνονται έτσι δύσκολες στο να αφομοιωθούν), οι βιταμίνες επί το πλείστον καταστρέφονται με το υπόλοιπο τους να μετατρέπεται σε μορφή τέτοια που είναι δύσκολο για το σώμα να χρησιμοποιήσει, τα φυτοφάρμακα αλλάζουν την δομή σε ακόμη πιο τοξικούς συνδυασμούς, το πολύτιμο οξυγόνο χάνεται, και ελεύθερες ρίζες παράγονται. Σύμφωνα με τον Viktoras Kulvinskas, οι θρεπτικές απώλειες μπορεί να είναι 80% ή και παραπάνω. Άλλες μελέτες έχουν δείξει ότι οι μαγειρεμένες πρωτεΐνες είναι 50% λιγότερο πιθανό να αφομοιωθούν από το σώμα.''
Ο Dr. Francis M. PottengerJr., έγραψε για τα πειράματά του με 900 γάτες σε μια περίοδο 10 χρόνων. Ο Pottenger τάϊσε μερικές από τις γάτες ωμό κρέας, και κάποιες άλλες, τις τάϊσε μαγειρεμένο κρέας. Έγραψε, ''Οι γάτες που έφαγαν μαγειρεμένο κρέας ήταν οξύθυμες. Οι θηλυκές ήταν δύσκολο να τις πιάσεις, περιστασιακά δάγκωναν τον φύλακα...'' Οι γάτες που έφαγαν μαγειρεμένο κρέας υπέφεραν από ''πνευμονία, εμπύημα, διάρροια, οστεομυελίτιδα, καρδιακές κακώσεις, πρεσβυωπία και μυωπία(ασθένειες του ματιού), ασθένειες του θυροειδούς, νεφρίτιδα, ορχίτιδα, ωοθηκικές φλεγμονές, αρθρίτιδα και πολλές άλλες εκφυλιστικές ασθένειες.''

Κανένα μαγειρεμένο φαγητό δεν είναι καλό. Οι μαγειρεμένες τροφές ενεργούν κακόβουλα με το να εξαντλούν την ενέργεια του σώματος, να αναστέλλουν την θεραπεία μας και να ελαττώνουν την εγρήγορση, την ικανότητα και την παραγωγικότητά μας.

Οι μαγειρεμένες τροφές καταστέλλουν το ανοσοποιητικό σύστημα, η θερμοκρασία του μαγειρέματος καταστρέφει τις βιταμίνες, τα ένζυμα, τα μέταλλα, τα νουκλεϊκά οξέα, την χλωροφύλλη, και καταστρέφει τα λίπη, κάνοντάς τα δύσπεπτα. Η λιπαρή ύλη γίνεται ένα τοπικό ερεθιστικό.

Η υψηλή θερμοκρασία αποδιοργανώνει την δομή της πρωτεΐνης, οδηγώντας σε ανεπάρκεια κάποιων βασικών αμινοξέων. Το ινώδες ή ξυλώδες στοιχείο της τροφής (κυτταρίνη) αλλάζει εντελώς από την φυσική του κατάσταση με το μαγείρεμα. Όταν αυτό το ινώδες στοιχείο μαγειρεύεται, χάνει την ιδιότητά του να καθαρίζει τον πεπτικό σωλήνα. Η ινώδης ύλη μεταμορφώνεται από την φυσική της κατάσταση σε δηλητήριο. Η ωμή τροφή έχει την καλύτερη ισορροπία νερού, θρεπτικών ουσιών και ινών για τις ανάγκες του οργανισμού.

Το μαγείρεμα επιτρέπει στα ανόργανα στοιχεία να εισέλθουν στο αίμα, να ρέουν μέσα από το σύστημα, να κατακάθονται στις αρτηρίες και στις φλέβες και να αποδυναμώνουν τα νεύρα. Μετά το μαγείρεμα, το σώμα χάνει την ευλυγισία του, οι αρτηρίες χάνουν την ευκαμψία τους, τα νεύρα χάνουν την δύναμη να διαβιβάζουν εντυπώσεις, ο νωτιαίος μυελός γίνεται σκληρότερος, οι ιστοί καθ' ολοκληρίαν μικραίνουν, και τα ανθρώπινα όντα γερνούν πρόωρα. Σε πολλές περιπτώσεις αυτή η ύλη εναποθηκεύεται στα διάφορα κύτταρα του σώματος, προκαλώντας μεγέθυνση των αρθρώσεων. Σε άλλες περιπτώσεις, το εναπόθεμα συσσωρεύεται σε ένα ή περισσότερα εσωτερικά όργανα, συσσωρεύοντας το τελικά γύρω από τις βαλβίδες της καρδιάς.

Το ωμό φαγητό χωνεύεται εύκολα, απαιτώντας μόνο 24-36 ώρες για την διακίνησή του από την πεπτική οδό, σε σύγκριση με τις 40-100 ώρες για το μαγειρεμένο φαγητό. Αυτό αυξάνει την απειλή της αποσύνθεσης και της ασθένειας. Όταν τρώτε μαγειρεμένους υδατάνθρακες, πρωτεΐνες και λίπη, τρώτε πολυάριθμα μεταλλαξογενή (καρκινογενή) προϊόντα που προκαλούνται από το μαγείρεμα.

Ο Dr. Karl Elmer πειραματίστηκε με κορυφαίους αθλητές στην Γερμανία, δημιουργώντας βελτίωση στην απόδοσή τους αλλάζοντας την δίαιτά τους με ωμές τροφές. Οι ωμές τροφές σας εφοδιάζουν με περισσότερη δύναμη, ενέργεια και ζωτικότητα.

Με τις ωμές τροφές, το μυαλό (η μνήμη και η δύναμη της συγκέντρωσης) θα καθαρίσει. Θα είστε σε περισσότερη εγρήγορση, θα σκέφτεσαι ταχύτερα και πιο λογικά.

Οι ωμές τροφές δεν θα σας αφήσουν μ΄ένα συναίσθημα κούρασης μετά το γεύμα. Υπάρχει μια τάση υπνηλίας μετά από μαγειρεμένη τροφή. Οι ωμές τροφές απαιτούν λιγότερο συνολικό ύπνο και επιτυγχάνουν έναν περισσότερο ξεκούραστο ύπνο.

Όταν επεξεργαζόμαστε τις τροφές με την φωτιά, χάνουμε πάνω από το 97% από τις διαλυτές στο νερό βιταμίνες (βιταμίνες B και C) και πάνω από το 40% από τις διαλυτές σε λιπίδια βιταμίνες (A, D, E και K). Χρειαζόμαστε μόνο την μισή ποσότητα πρωτεϊνών αν τρώμε ωμές πρωτεϊνούχες τροφές, παρά με πρωτεϊνούχες τροφές που μαγειρεύονται. Η θερμοκρασία επίσης αλλάζει τα λιπίδια. Αυτά τα αλλαγμένα λιπαρά ενσωματώνονται στην κυτταρική μεμβράνη και παρεμβαίνουν στην αναπνοή του κυττάρου, προκαλώντας αύξηση του καρκίνου και ασθενειών της καρδιάς.
Μετά την μαγειρεμένη τροφή, το αίμα αμέσως δείχνει μια μεγάλη αύξηση λευκών αιμοσφαιρίων. Τα λευκά αιμοσφαίρια είναι στην πρώτη γραμμή της άμυνας και, συλλογικά, κοινώς ονομάζονται ''το ανοσοποιητικό σύστημα''. Αυτός ο αυθόρμητος πολλαπλασιασμός των λευκών αιμοσφαιρίων πάντοτε λαμβάνει χώρα σε φυσιολογικό αίμα αμέσως μετά την εισαγωγή επικίνδυνων μολύνσεων ή δηλητηρίων στο σώμα αφού τα λευκά αιμοσφαίρια είναι οι μάχιμοι οργανισμοί του αίματος. Δεν υπάρχει κανένας πολλαπλασιασμός λευκών αιμοσφαιρίων όταν τρώγεται ωμό φαγητό. Η αδιάκοπη καθημερινή μάχη ενάντια στις τοξικές ουσίες των μαγειρεμένων φαγητών εξαντλούν άσκοπα την δύναμη και την ζωτικότητα του σώματος, επιπλέον προκαλεί ασθένειες και την σύγχρονη μείωση της ζωής.

Οι μαγειρεμένες τροφές γρήγορα ζυμώνονται και σαπίζουν στον εντερικό σωλήνα. Σε μια διατροφή με ωμές τροφές θα βιώσετε την απαλοιφή της δυσοσμίας του σώματος και του στόματος. Το μαγειρεμένο φαγητό προκαλεί αλλεργίες.

Αν ανατρέξετε σε αρχαία χειρόγραφα και θρησκευτικές γραφές, θα διαβάσετε ότι στην Εδέμ, οι άνθρωποι δεν έτρωγαν μαγειρεμένο φαγητό με ''φλεγόμενη φωτιά''. Στην πραγματικότητα, Κινέζικες, Αιγυπτιακές, Ινδικές και Εβραϊκές αφηγήσεις, μαρτυρούν ότι οι άνθρωποι εκδιώχθηκαν από τον Παράδεισο επειδή χρησιμοποίησαν την φωτιά για να μαγειρεύουν την τροφή.

O Μαθουσάλας, όπως υποστηρίζεται, επειδή έτρωγε μόνο ωμές τροφές, έζησε μέχρι τα βαθιά γεράματα.

Η Bhagavad Gita λέει, ''οι αγνοί άνθρωποι τρώνε ό,τι οι φωτεινές δυνάμεις της φύσης τους αφήνουν μετά την προσφορά σε αυτήν. Αλλά οι ασεβείς, ακόμα κι αν μαγειρεύουν καλό φαγητό, αμαρτάνουν τρώγοντάς το.'' Μιλάνε για την προβληματική υγεία που προκαλείται στο άτομο, την φυλή και τον κόσμο με το μαγείρεμα των τροφών με την φωτιά.
Στο ευαγγέλιο της Ειρήνης των Εσσαίων, ένα αρχαίο Αραμαϊκό χειρόγραφο των Εσσαίων του τρίτου αιώνα, ο Ιησούς λέει, ''Μην μαγειρεύεται την τροφή σας με την φωτιά του θανάτου, που είναι η φωτιά που σας κατακαίει θερμότερη από το αίμα σας. Μαγειρέψτε μόνο με την φωτιά της ζωής'', που σημαίνει, την φυσική θερμότητα της ημέρας.

Οι ωμές τροφές είναι απολαυστικές και έχουν περισσότερη γεύση απ΄ ό,τι οι μαγειρεμένες. Δεν χρειάζεται να ζωντανέψετε την υποτονικότητά τους με ανθυγιεινά πρόσθετα. Αυτά τα πρόσθετα γεύσης ερεθίζουν το πεπτικό σύστημα ή άλλα όργανα. Αποφύγετε αυτά τα επικίνδυνα πρόσθετα: ζάχαρη, αλάτι, πιπέρι, μπαχαρικά, καρυκεύματα, κέτσαπ, μαγιονέζα, dressings και toppings.

Η Hannah Allen έγραψε, ''Οι ωμές τροφές περιέχουν ζωντανά ένζυμα, τα οποία βοηθούν στην πέψη - το μαγείρεμα καταστρέφει όλα τα ένζυμα. Επιπλέον, η κατανάλωση ωμών τροφών διεγείρει την έκκριση των γαστρικών υγρών, απαραίτητα για την αρχή την καλής πέψης. Εξάλλου, όσο περισσότερες ωμές τροφές τρώτε, τόσο λιγότερες μαγειρεμένες τροφές θα είστε ικανοί να φάτε. Ιδανικά, δεν θα ΄πρεπε να τρώμε καθόλου μαγειρεμένες τροφές.''

Ο Arthur M. Baker στο "Awakening Our Self Healing Body", γράφει, ''Οι υπερβολικά μαγειρεμένες τροφές κυριολεκτικά καταστρέφουν το σώμα μας. Αυτές αποστερούν τις απαραίτητες θρεπτικές ουσίες από το σύστημα αφού η θερμότητα μεταβάλλει τα τρόφιμα έτσι ώστε μερικώς, κατά το πλείστον, ή ολοκληρωτικά, καταστρέφονται. Οι θρεπτικές ουσίες πήζουν, τους αφαιρούνται σημαντικές ενώσεις νιτρογόνων, καραμελώνονται, επιστρέφονται ανόργανα και γίνονται τοξικά και παθογόνα στο σώμα.

Ο Baker προσθέτει, ''τα επικίνδυνα βακτήρια βρίσκουν πρόσφορο έδαφος μόνο στις νεκρές ουσίες των τροφίμων και δεν μπορούν να επιβιώσουν σε ζωντανά κύτταρα. Η μαγειρεμένη τροφή αλλοιώνεται γρήγορα, εσωτερικά και εξωτερικά, ενώ οι ζωντανές τροφές χάνουν αργά τις ζωτικές τους ποιότητες και δεν γίνονται τόσο άμεσα πρόσφορο έδαφος για την σήψη των βακτηρίων.''

Ο καθηγητής Edmund Szekeley έγραψε σχετικά με τον πάπυρο των Εσσαίων, ''Μην τρώτε τίποτα, συνεπώς, που έχει θανατώσει φωτιά ισχυρότερη από την φωτιά της ζωής... Μην μαγειρεύεται, ούτε να αναμειγνύεται τα τρόφιμα το ένα με το άλλο, μήπως τα έντερα γίνουν σαν αχνιστός βάλτος.''

katohika.gr

Έξυπνες Αρχαίες μικρές σοφίες

 

Ένας σοφιστής έλεγε:
"Απ'όλα τα πράγματα τη μεγαλύτερη αξία έχει ο λόγος".
Και ο Άγης Βασιλιάς της Σπάρτης είπε στον σοφιστή:
"Θέλεις δηλαδή να πείς ότι εσύ όταν δεν μιλάς, δεν έχεις καμμιά αξία;
***Επαινούσαν μερικοί μπροστά στο Άγη τους Ηλείους ότι ήταν πολύ δίκαιοι κριτές στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ο Άγης ρώτησε με απορία:

"Και είναι τόσο σπουδαίο το ότι οι Ηλείοι μία φορά στα τέσσερα χρόνια γίνονται δίκαιοι;

***Έλεγε ο Θαλής ο Μιλήσιος σε μια συντροφιά ότι ο θάνατος δεν διαφέρει σε τίποτα από τη ζωή. Κάποιος τότε τον ρώτησε:"Αφού είναι έτσι, γιατί δεν προτιμάς τον θάνατο;
Ο φιλόσοφος απάντησε:

"Ακριβώς γιατί δεν διαφέρει από τη ζωή"

***
Σε κάποιον που έλεγε ότι η ζωή είναι άσχημη , ο Διογένης είπε:
"Άσχημη δεν είναι η ζωή. Άσχημη είναι η άσχημη ζωή"
***

Είπε κάποιος στον Διογένη:

"Οι συμπολίτες σου σε καταδίκασαν σε εξορία".

Και ο φιλόσοφος απάντησε:

"Και εγώ τους καταδίκασα να μένουν στον τόπο τους"

***

Ο φιλόσοφος Αντισθένης συμβούλευε τους Αθηναίους να ανακηρύξουν με την ψήφο τους τα γαϊδούρια σε άλογα. Και όταν του είπαν ότι κάτι τέτοιο είναι έξω από κάθε λογική, ο Αντισθένης παρατήρησε:

"Μήπως και στρατηγούς δεν αναδεικνύετε άντρες απλώς με την ψήφο σας και χωρίς να έχουν πάρει καμμιά απολύτως εκπαίδευση;

***

Ο Διογένης ζητούσε ελεημοσύνη από ένα άγαλμα. Όταν ον ρώτησαν γιατί κάνει κάτι τέτοιο, απάντησε:

"Εξασκούμαι στο να μην απογοητεύομαι από την αναισθησία των ανθρώπων"

***

Λόγω της φτώχειας του ο Διογένης ζητούσε βοήθεια από κάποιον με τα εξής λόγια:

"Αν έδωσες σε άλλον, δώσε και σε μένα. Αν δεν έδωσες σε κανένα, τότε άρχισε από εμένα".

***

Πλησίασε κάποτε ο Διογένης τον ρήτορα Αναξιμένη, που ήταν παχύς και του είπε:

"Δώσε και σε εμάς τους φτωχούς ένα μέρος από την κοιλιά σου. Έτσι και εσύ θα ξαλαφρώσεις και εμάς θα ωφελήσεις"

***

Ρώτησαν τον Διογένη ποιά ώρα πρέπει να γευματίζει κανείς και αυτός απάντησε:

"Ο πλούσιος γευματίζει όταν θέλει και ο φτωχός όταν έχει"

***

Ρώτησαν τον Αριστοτέλη:

¨Τι κερδίζουν όσοι λένε ψέμματα;"

Ο φιλόσοφος απάντησε:
" Να μην τους πιστεύει κανείς και όταν ακόμα λένε αλήθεια"
***

Ο Διογένης, όταν επρόκειτο να πουληθεί ως δούλος, κορόϊδευε τον έμπορο, που διαλαλούσε το εμπόρευμα, ξαπλωμένος χάμω. ¨Όταν ο έμπορος τον διέταξε να σηκωθεί δεν ήθελε να κάνει κάτι τέτοιο. Τον περιγελούσε με τούτα τα λόγια:

"Αν πουλούσες ψάρι, τι θά έκανες; Δεν θα έσκυβες να το πάρεις με τα χέρια σου;"

Πηγή: "Ανέκδοτα των Αρχαίων Ελλήνων", Σ. Γκίκας
pentapostagma.gr

Καταπολεμήσετε το άγχος με μικρές απολαύσεις

Οι ξέφρενοι ρυθμοί της καθημερινής ζωής, οι άπειρες υποχρεώσεις και η αποξένωση των σύγχρονων κοινωνιών έχουν καταστήσει το άγχος την ψυχολογική ”παγίδα” της εποχής μας. Είναι ιατρική αλήθεια ότι η παρουσία του άγχους στον οργανισμό, μπορεί να επιδεινώσει ήδη υπάρχοντα προβλήματα υγείας. Πως μπορούμε λοιπόν να ”θωρακίσουμε” τον οργανισμό μας, απέναντι στο άγχος;

Οι ειδικοί επιστήμονες, συνιστούν ασκήσεις χαλάρωσης και αναπνοής, σωστή διατροφή, άσκηση, συντροφιά με ευχάριστους ανθρώπους και ενασχόληση με μικρά πράγματα που ομορφαίνουν τη ζωή.

”Όταν πριν από μερικά χρόνια υπήρχε μια τάση να συζητείται πως στο εγγύς μέλλον τα θέματα της υγείας που θα απασχολούν τον άνθρωπο θα είναι περισσότερο τα προβλήματα της ψυχικής υγείας, κάποιοι το αμφισβητούσαν.” τονίζει η ψυχολόγος και προϊσταμένη του καρδιολογικού τμήματος του Νοσοκομείου Ξάνθης, Μαρίνα Κατσικίδου.

”Στη σύγχρονη εποχή τα προβλήματα ψυχικής υγείας, ανάμεσα στα οποία και το άγχος, έχουν καταστεί εξίσου σημαντικά με τα προβλήματα της σωματικής υγείας. Η θεραπεία ενός ασθενούς ο οποίος έχει και άγχος είναι δυσκολότερη από τη θεραπεία ενός ασθενούς που δεν έχει άγχος. Για παράδειγμα ένας καρδιοπαθής ο οποίος δεν έχει άγχος έχει λιγότερες επιπλοκές και η υγεία του βελτιώνεται γρηγορότερα, σε σύγκριση με έναν καρδιοπαθή ο οποίος έχει άγχος, που του προκαλεί μια συνεχή αίσθηση κινδύνου” υπογραμμίζει.

Όπως εξηγεί η κ. Κατσικίδου, ο σύγχρονος άνθρωπος βομβαρδίζεται με τέτοιες απαιτήσεις και ευθύνες από το περιβάλλον του, που φαίνεται απίστευτο να μην έχει αισθανθεί την ανάλογη πίεση, το άγχος και τη θλίψη από το γεγονός ότι είναι αναγκασμένος να κάνει περισσότερα από αυτά που αντέχει.

Η οικονομική κρίση, η ανεργία και τα αδιέξοδα, στα οποία οδηγείται ο άνθρωπος, επιβαρύνουν την κατάσταση.

”Η γνώση μας προστατεύει από το άγχος. Πρέπει να έχουμε επίγνωση του εαυτού μας, ώστε να μπορέσουμε να τον υποστηρίξουμε. Όταν βρεθούμε μπροστά σε μια κατάσταση που προκαλεί άγχος ας κάνουμε μία μικρή παύση, ας μετρήσουμε μέχρι το 20 και ας επικεντρωθούμε στο “εδώ και τώρα”, αφήνοντας στην άκρη το παρελθόν που έφυγε και το μέλλον που δεν ήρθε, ώστε να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα”, επισημαίνει η κ. Κατσικίδου.

Προσθέτει ότι μικρές καθημερινές απολαύσεις, όπως ένα γεύμα, ένας περίπατος, ο κινηματογράφος, μια ευχάριστη συντροφιά αλλά και η άσκηση, η χαλάρωση και μια διατροφή πλούσια σε βιταμίνη C θωρακίζουν τον άνθρωπο απέναντι στο άγχος.

”Πρέπει ακόμη να αντιμετωπίσουμε τις συνθήκες της ζωής μας. Αν δεν μπορούμε να τις αλλάξουμε να βρούμε έναν τρόπο να προσαρμοστούμε, διαφορετικά θα πρέπει να αλλάξουμε τις συνθήκες της ζωής μας και το περιβάλλον μας με ό,τι αυτό συνεπάγεται”, καταλήγει η κ. Κατσικίδου.

kala-nea.gr

13+1 παράξενα δώρα για τις γιορτές!

 

Ποια από αυτά θα χαρίζατε στα αγαπημένα σας πρόσωπα;

Tα Χριστούγεννα πλησιάζουν και σίγουρα θα ψάχνετε δώρα για τους αγαπημένους σας φίλους και συγγενείς χωρίς να ξοδευτείτε. Η αγορά και το διαδίκτυο προσφέρει ευκαιρίες για να βρείτε ξεχωριστά και σημαντικά δώρα για όλους.

Πάντως όπως θα δείτε και παρακάτω υπάρχουν και πολλά περίεργα δώρα που μπορείτε να διαλέξετε κυρίως στο διαδίκτυο...

Δείτε τα παρακάτω παράξενα, μα πολύ παράξενα δώρα και μην τα επιλέξετε για τα αγαπημένα σας πρόσωπα παρά μόνο για να κάνετε πλάκα...

 

πηγή:whos.gr

Καλές γιορτές με υγεία ,ειρήνη ,γαλήνη και οικονομική αφθονία

Aυτές είναι οι τροφές που θα σας κάνουν... εξυπνότερες!

 

Κείμενο: Γωγώ Φούντα

 

Γιατί το IQ μπορεί να αυξηθεί μέσω... του φαγητού!

Δυσκολεύεστε να θυμηθείτε σημαντικές λεπτομέρειες ή να συγκεντρωθείτε; Ή μήπως απλά θέλετε να γίνετε λίγο πιο έξυπνες ανεβάζοντας τον δείκτη του IQ σας; Για όλα υπάρχει λύση, και αυτή δεν είναι να αρχίσετε τα... σταυρόλεξα! Σύμφωνα λοιπόν με έρευνες, υπάρχουν κάποιες συγκεκριμένες τροφές οι οποίες λειτουργούν ευεργετικά για το μυαλό μας με αποτέλεσμα να μας κάνει... εξυπνότερους!
1. Λιπαρά ψάρια: Αν έχετε απώλεια μνήμης και δυσκολεύεστε να θυμηθείτε τι φάγατε χθες ή ακόμα και τον αριθμό του κινητού σας τότε βάλτε στο διαιτολόγιό σας τα λιπαρά ψάρια. Τα Ω3 λιπαρά που περιέχει ο σολωμός, η σαρδέλα ή το σκουμπρί δρουν ευεργετικά για όλα τα μέρη του οργανισμού χωρίς ο εγκέφαλος φυσικά να αποτελεί εξαίρεση. Καταναλώστε τα τουλάχιστον τρεις φορές την εβδομάδα καθώς σύμφωνα με έρευνες μειώνουν κατά 26% τον κίνδυνο για προβλήματα στον εγκέφαλο.
2. Σκούρα πράσινα λαχανικά: Τα συγκεκριμένα λαχανικά, όπως το σπανάκι και το μπρόκολο είναι πλούσια σε αντιοξειδωτικά όπως η βιταμίνη C και η B καροτίνη, τα οποία ενισχύουν την υγεία του εγκεφάλου. Είναι επίσης πλούσια σε φολικό οξύ ενώ έρευνες έδειξαν ότι βοηθούν και στην αποφυγή της γεροντικής άνοιας η οποία συνδέεται άμεσα με την μνήμη.
3. Αυγά: Ο κρόκος του αυγού είναι μία τεράστια αποθήκη βιταμινών και ενισχύει συν τοις άλλοις την καλή λειτουργία του εγκεφάλου. Αποτελεί επίσης άριστη πηγή σιδήρου ο οποίος ως γνωστόν δημιουργεί τα ερυθρά αιμοσφαίρια τα οποία και μεταφέρουν οξυγόνο στον εγκέφαλο.
4. Πράσινο τσάι: Εφόσον ο ανθρώπινος εγκέφαλος αποτελείται κατά 80% από νερό, θα πρέπει απαραίτητα να παραμένει ενυδατωμένος. Αν δεν είστε μεγάλη φαν του νερού, μπορείτε κάλλιστα να το αντικαταστήσετε με πράσινο τσάι. Επίσης, σύμφωνα με έρευνα που έκαναν Κορεάτες επιστήμονες, το πράσινο τσάι μπορεί να ενισχύσει και την πνευματική μας εγρήγορση, ενώ τα αντιοξειδωτικά τα οποία περιέχει προστατεύουν τον εγκέφαλο και μειώνουν τον κίνδυνο άνοιας.
5. Σοκολάτα: Όχι μόνο είναι γευστική, αλλά πλέον μπορείτε να την απολαμβάνετε χωρίς καμία ενοχή μιας και περιέχει φλαβονοειδή τα οποία ενισχύουν τις γνωστικές δεξιότητες. Σύμφωνα με έρευνες, τα φλαβονοειδή ενισχύουν τη δημιουργία νέων νεύρων στον εγκέφαλο ενώ βελτιώνουν και την ροή του αίματος.
 

Πηγή: http://www.queen.gr/YGEIA-FITNESS/DIATROFH-DIAITES/item/65569-aytes-einai-oi-trofes-poy-tha-sas-kanoyn-exypnoteres#ixzz2Fnowp3f9

Μήπως επιλέγεις πάντα τον λάθος άνθρωπο; Τι φταίει; Μήπως εσύ;

 

Τελικά είναι ο πρίγκιπας που έγινε βάτραχος ή είναι απλά ένας βάτραχος που η ανάγκη σου τον “έντυσε” πρίγκιπα. Η ψυχολόγος Στέλλα Αργυρίου προσπαθεί να σε αποτρέψει από τις κακοτοπιές, τις λάθος επιλογές και τους συμβιβασμούς...
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια καθ\' όλα φυσιολογική κοπέλα... ΕΣΥ!
Είχε τους φίλους της, τη δουλειά της, την καθημερινότητά της. Κι ενώ σε όλους τους τομείς της ζωής της με τον έναν ή τον άλλο τρόπο κατάφερνε να παίρνει τις σωστές για το δικό της καλό αποφάσεις και να είναι τουλάχιστον ικανοποιημένη, για έναν ανεξήγητο για την ίδια λόγο στην προσωπική της ζωή έκανε πάντα τις λάθος επιλογές.
Ο λάθος άνθρωπος... Όλο και πιο συχνά ακούμε γυναίκες να αναρωτιούνται γιατί επιλέγουν “πάντα τον λάθος άνθρωπο” και τις περισσότερες φορές η δήλωση αυτή είναι πέρα για πέρα αληθινή. Αλλά γιατί συμβαίνει αυτό;
Στη θεωρία, δεδομένου ότι από μικρές οι γυναίκες περιμένουμε τον λεγόμενο γοηγευτικό πρίγκιπα, ψάχνουμε τον τέλειο και τον ιδανικό σύντροφο.

Κάτι τέτοιο πρακτικά είναι πάρα πολύ δύσκολο να επιτευχθεί γιατί υπάρχει η πιθανότητα να συναντήσουμε ανθρώπους που δεν είναι πάντα σε θέση να μας κάνουν ευτυχισμένες. Επιστροφή στο σημείο εκκίνησης: γιατί;
Γιατί λοιπόν;

Πολύ συχνά η επιθυμία μας να αγαπηθούμε και να αγαπήσουμε, να αισθανθούμε σημαντικές για κάποιον, μας κάνει να κάνουμε λάθη στην κρίση μας για το ποιος τελικά θα πάρει αυτόν το ρόλο στη ζωή μας.
Από την άλλη ο καιρός που μείναμε μόνες γίνεται κακός σύμβουλος, γιατί μεγαλώνει την ανάγκη μας για συντροφικότητα και παράλληλα τη διάθεσή μας για συμβιβασμούς.

Αποτέλεσμα; Φτιάχνουμε ιδανικούς έρωτες και πάμε και τους κολλάμε στις φάτσες μέτριων ανθρώπων. Αυτός λοιπόν είναι από τους βασικούς λόγους που καταλήγουμε να λέμε ότι οι επιλογές μας για άλλη μια φορά ήταν απογοητευτικές. Αν όμως, αντί αυτού του σεναρίου, κάναμε μερικές ακόμα ερωτήσεις προσπαθώντας να καταλάβουμε αν αυτό είναι τελικά το σωστό πρόσωπο για εμάς και τις ανάγκες μας, ίσως μας έσωζε από τη μετέπειτα απογοήτευση.

Και λέω εγώ... προσοχή, η ανάγκη μας για συντροφικότητα μη γίνει επιλογή για μετριότητα.
Για να λέμε και τα πράγματα με το όνομα τους η αλήθεια είναι ότι το να είσαι για μεγάλο χρονικό διάστημα μόνος δεν είναι και ό,τι καλύτερο για την αυτοεκτίμησή σου. Πολλές φορές η αίσθηση και μόνο ότι έχουμε κάποιον γύρω μας είναι σαφώς καλύτερη από το να είμαστε μόνοι. Αλλά αν πρόκειται ο άνθρωπος που επιλέγουμε να βάλουμε δίπλα μας να είναι ο λάθος, ίσως είναι πραγματικά καλύτερα να είμαστε μόνοι, γιατί στο τέλος αυτό που μας μένει είναι η πικρία για τον εαυτό μας που τελικά επέλεξε λάθος.

Στην τελική η πιο μαγική, η πιο σημαντική, η αναντικατάστατη και πιο ουσιαστική για το δικό μας καλό σχέση είναι αυτή που έχουμε με τον εαυτό μας και αυτόν πρέπει να προσέχουμε. Όλοι οι άλλοι είναι και θα είναι απλά συμπληρωματικά κομμάτια στο πάζλ της ευτυχίας μας...

πηγή:tlife.gr

Το Μονόγραμμα του Οδυσσέα Ελύτη

 

 

                                Η μελοποίηση του "Μονογράμματος" του Οδυσσέα Ελύτη από τον Γιάννη Ζουγανέλη είναι χρονολογικά η πρώτη (1983) και η πιο δυσεύρετη.
Η περιπετειώδης ιστορία της έχει ως εξής:
1982. Αθήνα. Τρίτη βράδυ.
Στο δεύτερο πρόγραμμα της ΕΡΤ στο ραδιόφωνο, η Μαρία Παξινού και ο Γιάννης Ζουγανέλης κάνουν, όπως κάθε Τρίτη, την εκπομπή «Τρίτη βράδυ με ποίηση». Ο Γιάννης, για πρώτη φορά αναμεταδίδει ζωντανά μια δική του μελοποίηση σε ένα κομμάτι από το «Μονόγραμμα» του Οδυσσέα Ελύτη.«Πενθώ τον ήλιο»
Ο Νίκος Δήμου (γνωστός συγγραφέας και blogger στις μέρες μας) είναι ένας από τους ακροατές της εκπομπής. Δεν διστάζει να επικοινωνήσει με τον Γιάννη Ζουγανέλη και να του μεταφέρει την χαρά, την ευχαρίστηση και την ικανοποίηση του Οδυσσέα Ελύτη που άκουσε το συγκεκριμένο απόσπασμα μελοποιημένο. Ο ίδιος ο Ελύτης, μέσω του Νίκου Δήμου, ζητάει από τον Γιάννη Ζουγανέλη να μελοποιήσει όλο το «Μονόγραμμα» με σκοπό να εκδοθεί σε δίσκο Ο Γιάννης κάνει την μελοποίηση.
Στα τέλη του 1982 μπαίνει στο στούντιο και ξεκινάει να ηχογραφεί το «Μονόγραμμα». Ο Μίνως Μάτσας αναλαμβάνει την παραγωγή ενώ η ηχογράφηση γίνεται στο στούδιο PDR του Πάνου Δράκου με την συμμετοχή εξαιρετικών μουσικών:
Τραγουδούν ο συνθέτης και η Ισιδώρα Σιδέρη, ενώ συμμετέχουν η Δήμητρα Γαλάνη και ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η ενορχήστρωση είναι του Γιάννη Ζουγανέλη ενώ είναι η πρώτη συμμετοχή του Βασίλη Σαλέα σε δισκογραφική δουλειά.
Το υλικό είναι έτοιμο για έκδοση όταν για άγνωστους μέχρι σήμερα λόγους, ο Οδυσσέας Ελύτης ζητάει ξαφνικά από τον Μίνω Μάτσα ένα αστρονομικό ποσό για την παραχώρηση των δικαιωμάτων του «Μονογράμματος». Ο Μάτσας, αδυνατεί να βρεί τα χρήματα αυτά και έτσι η δουλειά μένει στο συρτάρι...

 

Η Γενιά του Εγώ

•  

  

  Η Γενιά του Εγώ

  Εδώ και μερικές δεκαετίες τα παιδιά του δυτικού κόσμου μεγαλώνουν με κανακέματα και επαίνους και διαρκείς τονωτικές ενέσεις του Εγώ τους σε μια καλών προθέσεων προσπάθεια ενίσχυσης της αυτοεκτίμησής τους. Πού οδήγησε αυτό; Στην εμφάνιση μιας γενιάς που αν και επισήμως ονομάζεται Γενιά Υ (ως διάδοχος της Γενιάς Χ), τώρα διεκδικεί τον καθόλου κολακευτικό τίτλο της «Γενιάς του Εγώ». Οι εκπρόσωποί της εμφανίζονται εγωκεντρικοί και νάρκισσοι, έχουν υπερτιμημένη άποψη για τον εαυτό τους και διακατέχονται από υπερβολικά υψηλές και έξω από τις δυνατότητές τους προσδοκίες, με αποτέλεσμα να «λυγίζουν» ευκολότερα κάτω από τις δυσκολίες της πραγματικής ζωής και να ρέπουν περισσότερο προς την κατάθλιψη. Το να σπεύσουμε να τους κατηγορήσουμε είναι εύκολο. Είναι όμως πολύ πιο εποικοδομητικό να κάνουμε μια γερή κριτική και να αναθεωρήσουμε τον τρόπο που έχουμε υιοθετήσει ως «καλύτερο» για την ανατροφή των παιδιών μας. Οι ειδικοί έχουν ήδη μπει στη διαδικασία και οι προτάσεις τους είναι πραγματικά ενδιαφέρουσες.
• 
  «Τους νέους σήμερα συνεχίζουν να τους παραχαϊδεύουν για πολύ καιρό, ενώ θα έπρεπε πολύ νωρίτερα να έχουν αρχίσει να μαθαίνουν ότι δεν είναι τέλειοι». Αυτό ήταν το συμπέρασμα του HS, ενός μπλόγκερ που σχολίαζε ένα άρθρο των «New York Times» το οποίο οίκτιρε την κατάσταση της σημερινής νεολαίας. Το πρόβλημα με τα παιδιά, συνέχιζε, είναι ότι έχουν μια «παραφουσκωμένη» άποψη για τον εαυτό τους επειδή έχουν μεγαλώσει έτσι ώστε να πιστεύουν πως καθετί που κάνουν είναι αξιόλογο και σημαντικό. Δεν επρόκειτο για κάποιον γερογκρινιάρη αλλά για έναν νεαρό που έγραφε για την ίδια του τη γενιά, εκείνους που γεννήθηκαν ανάμεσα στο 1980 και στο 2000 και έχουν ονομαστεί Γενιά Υ ή Γενιά του Εγώ.
•  

  Οπως καταλαβαίνει κανείς από το όνομά της, η Γενιά του Εγώ έχει προσελκύσει ήδη τα πυρά. Οι εκπρόσωποί της κατηγορούνται ότι είναι κακομαθημένοι, αλαζονικοί και νάρκισσοι, ότι έχουν μια αδικαιολόγητη αίσθηση πως δικαιωματικά όλα τους ανήκουν. Οι καθηγητές παραπονούνται ότι οι σημερινοί φοιτητές απαιτούν μόνιμη προσοχή. Οι εργοδότες δυσκολεύονται να καταπιούν τα υπερδιογκωμένα εγώ των νεαρών υπαλλήλων τους, ενώ οι ψυχοθεραπευτές λένε ότι βλέπουν μια νέα γενιά ασθενών οι οποίοι έχουν κατάθλιψη επειδή δεν μπορούν να φθάσουν στο ύψος των υπερβολικών προσδοκιών τους. Οι επικριτές υποστηρίζουν ότι το φταίξιμο βρίσκεται στους γονείς, στους δασκάλους και στους άλλους ενηλίκους οι οποίοι υπερέβαλαν στο να μεγεθύνουν την άποψη που έχουν τα παιδιά για τον εαυτό τους από τα πρώτα τους χρόνια.

  Οι κατηγορίες αυτές δεν βαρύνουν μόνο τη Γενιά Υ αλλά και μια ολόκληρη φιλοσοφία για την ανατροφή των παιδιών, η οποία ξεκίνησε τη δεκαετία του 1980 και εξακολουθεί να ισχύει ακόμη. Αν είναι βάσιμες, θα πρέπει να αναθεωρήσουμε την άποψη ότι η ενίσχυση της αυτοεκτίμησης των παιδιών είναι ο καλύτερος τρόπος για να εξασφαλίσουμε το ότι θα εκμεταλλευθούν στο έπακρο τις δυνατότητές τους. Τι λένε λοιπόν τα στοιχεία; Είναι η σημερινή νεολαία πραγματικά πιο εγωιστική από τις παλαιότερες γενιές; Αν είναι έτσι, αποτελεί αυτό πρόβλημα; Και αν η σύγχρονη δυτική κουλτούρα της οικοδόμησης αυτοεκτίμησης είναι ένοχη, τι μπορούμε να κάνουμε γι' αυτό;
•  

  Παραφουσκωμένο Εγώ

  Ενας από τους πλέον ένθερμους επικριτές της σημερινής νεολαίας είναι η Τζιν Τουένγκι, ψυχολόγος στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνιας και συγγραφέας τού «Generation Me». Για να βρούμε αποδεικτικά στοιχεία υπέρ του υπερδιογκωμένου Εγώ της Γενιάς Υ αρκεί, όπως λέει, να κοιτάξουμε την ετήσια μελέτη των αμερικανών πρωτοετών φοιτητών που περιλαμβάνει 9 εκατ. φοιτητές κολεγίου. Αποκαλύπτει ότι το 52% των συμμετεχόντων του 2009 θεωρούσε πως είχε επίπεδα κοινωνικής αυτοπεποίθησης υψηλότερα από εκείνα του μέσου γενικού πληθυσμού σε σχέση με το 30% των φοιτητών που δήλωνε το ίδιο στη μελέτη του 1966. Οι σημερινοί φοιτητές επίσης αξιολογούν τη νοητική τους αυτοπεποίθηση, τις δεξιότητές τους στο να μιλούν δημόσια καθώς και τις ηγετικές τους ικανότητες περίπου κατά 50% υψηλότερα από ό,τι οι ομόλογοί τους του 1966.

  Η υπερβολική σημασία της αυτοεκτίμησης για τη Γενιά Υ σκιαγραφήθηκε σε ένα πείραμα το 2010. Μια ομάδα με επικεφαλής τον Μπραντ Μπούσμαν του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Οχάιο στο Κολόμπους διαπίστωσε ότι οι φοιτητές έδιναν στην ενίσχυση της αυτοεκτίμησής τους - π.χ., το να πάρουν μεγαλύτερο βαθμό ή να δεχθούν μια φιλοφρόνηση - μεγαλύτερη αξία από ό,τι στις ανταμοιβές που κινητοποιούν την ανθρωπότητα από τις απαρχές της ύπαρξής της, όπως το να φάει κάποιος το αγαπημένο του φαγητό ή το να επιδοθεί σε σεξουαλική δραστηριότητα. Οι φοιτητές επίσης αξιολογούσαν αυτή την επιβράβευση υψηλότερα από το να κερδίσουν χρήματα, να πιουν αλκοόλ ή να δουν τον καλύτερό τους φίλο. Διερευνώντας περισσότερο οι επιστήμονες ζήτησαν από τους φοιτητές να αξιολογήσουν το πόσο ήθελαν καθεμιά από αυτές τις ανταμοιβές καθώς και την ευχαρίστηση που λάμβαναν από αυτές. Το να θέλει κάποιος κάτι περισσότερο από ό,τι του αρέσει θεωρείται ένδειξη εθισμού. Σε όλες τις περιπτώσεις η ανταμοιβή «τούς άρεσε» περισσότερο από ό,τι «την ήθελαν», αλλά η διαφορά ανάμεσα στα δύο ήταν μικρότερη σε ανταμοιβές που πρόσφεραν ενίσχυση της αυτοπεποίθησης.

 

• Γεγονός ή προκατάληψη;

 

• Η εικόνα δεν είναι ωστόσο τόσο απλή. Ο Μαρκ Λίρι, κοινωνικός ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο Ντιουκ του Ντάραμ της Βόρειας Καρολίνας, προειδοποιεί ότι τα ανώτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα δεν είναι τόσο ελιτίστικα όσο ήταν τη δεκαετία του 1960 και άρα το δημογραφικό προφίλ των φοιτητών έχει αλλάξει καθιστώντας τις παλαιότερες και τις σημερινές ομάδες φοιτητών μη απόλυτα συγκρίσιμες. «Δεν γνωρίζουμε αν αυτή είναι μια πραγματική αλλαγή ή αν έχει να κάνει με μια αλλαγή των ανθρώπων που εξετάζονται» λέει.

  Πράγματι, η Κάλι Τρεζνιέφσκι του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Ντέιβις ανέλυσε μια μελέτη 400.000 μαθητών γυμνασίου που διεξάγεται τα τελευταία 30 χρόνια, από το 1976, και δεν βρήκε στοιχεία για αύξηση του εγωισμού σε αυτή την ελαφρώς νεαρότερη ομάδα. «Οι βαθμολογίες στην αυτοεκτίμησση δεν έχουν αλλάξει καθόλου» λέει. Υποπτεύεται ότι ορισμένοι ψυχολόγοι, κυρίως μιας μεγαλύτερης ηλικίας, διακατέχονται από μια πανάρχαια προκατάληψη. «Επικρίνουμε την επόμενη γενιά. Αυτό ακριβώς κάνουμε» τονίζει. Είναι πιθανόν, υποστηρίζει, όλοι και όχι μόνο η Γενιά Υ, να έχουμε σταδιακά γίνει πιο εγωκεντρικοί - καθώς όμως τα στοιχεία είναι περιορισμένα στις άλλες ηλικιακές ομάδες, είναι δύσκολο να εξετάσει αυτή την ιδέα της.

 

Η «Γενναιόδωρη Γενιά»;

 

Ακόμη πιο επιφυλακτικός είναι ο Τζέφρι Αρνέτ, ψυχολόγος ο οποίος μελετά την εφηβεία στο Πανεπιστήμιο Κλαρκ της Μασαχουσέτης. Επισημαίνει ότι σήμερα οι νέοι προσφέρουν εθελοντική δουλειά σε φιλανθρωπικά έργα σε μεγαλύτερους αριθμούς από ποτέ και ότι ενδιαφέρονται περισσότερο για τις κοινωνικές ανισότητες από ό,τι ενδιαφέρονταν οι γονείς τους. Φθάνει μάλιστα ως το σημείο να ονομάζει τη Γενιά Υ «Γενναιόδωρη Γενιά».

Παρ' όλα αυτά, οι περισσότεροι ερευνητές αναγνωρίζουν ότι έχει σημειωθεί μια πραγματική αύξηση της αυτοεκτίμησης - τουλάχιστον στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου το φαινόμενο έχει μελετηθεί περισσότερο. Το ερώτημα του αν αυτό αποτελεί πρόβλημα παραμένει ανοιχτό. Οταν ο αμερικανός ψυχολόγος Γουίλιαμ Τζέιμς επινόησε τον όρο «αυτοεκτίμηση» τη δεκαετία του 1890, τον είχε προσδιορίσει ως τον λόγο των επιτυχιών ενός ατόμου προς τις «φιλοδοξίες» ή τους στόχους του. Με άλλα λόγια, η αυτοεκτίμηση είναι ένα υποκειμενικό μέτρο της αξίας του καθενός που αυξάνεται καθώς επιτυγχάνει τους στόχους του. Αυτό ταιριάζει με τον ορισμό που δίνει το λεξικό: «Ο σεβασμός ή η ευνοϊκή άποψη κάποιου για τον εαυτό του». Τι το κακό μπορεί να υπάρχει σε αυτό;

 

Ματαιοδοξία και ναρκισσισμός

 

Στις ημέρες μας, παρ' όλα αυτά, η αυτοεκτίμηση έχει αποκτήσει ένα δεύτερο νόημα: «Μια αδικαιολόγητα καλή γνώμη κάποιου για τον εαυτό του, ματαιοδοξία». Αυτός είναι ο ορισμός που ταιριάζει καλύτερα στη Γενιά Υ, σύμφωνα με την κυρία Τουένγκι. Και αυτή είναι η πηγή του προβλήματος. Κατ' αρχάς, τα παραφουσκωμένα εγώ δημιουργούν σε πολλά νεαρά άτομα μη ρεαλιστικές προσδοκίες και η ανικανότητά τους να τις εκπληρώσουν μπορεί να οδηγήσει σε κατάθλιψη. Δεν είναι σύμπτωση, λέει, ότι το αμερικανικό Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Ασθενειών στην Ατλάντα της Τζόρτζια ανέφερε τον περασμένο Οκτώβριο πως ένας στους εννέα Αμερικανούς άνω των 12 ετών παίρνει αυτή τη στιγμή αντικαταθλιπτικά - αριθμός τετραπλάσιος από το αντίστοιχο ποσοστό στα τέλη της δεκαετίας του 1980.

 

Η κυρία Τουένγκι βλέπει ένα άλλο δείγμα επικίνδυνα διογκωμένης αυτοεκτίμησης στα αυξανόμενα επίπεδα του ναρκισσισμού. Διαπίστωσε ότι διπλάσιοι φοιτητές είχαν υψηλά επίπεδα ναρκισσισμού το 2006 σε σχέση με τις αρχές της δεκαετίας του 1980. Οι νάρκισσοι τείνουν να μην ανέχονται την κριτική και έχουν ροπή προς την εξαπάτηση και την επιθετικότητα. «Αυτοί είναι οι άνθρωποι που έρχονται στο γραφείο σου και κάνουν ολόκληρο καβγά για έναν βαθμό» λέει. Επίσης ανησυχούν περισσότερο για την εξωτερική τους εμφάνιση και, όπως τονίζει, οι Αμερικανοί καταφεύγουν στην πλαστική χειρουργική σε μεγαλύτερους αριθμούς από ποτέ. Στο τελευταίο της βιβλίο, «The Narcissism Epidemic», το οποίο έχει γράψει μαζί με τον Γ. Κιθ Κάμπελ (Free Press, 2009), αφηγείται ανέκδοτα για ανθρώπους που προσέλαβαν δήθεν παπαράτσι για να δημιουργήσουν την εντύπωση ότι είναι διάσημοι ή αγόρασαν τεράστια σπίτια με δάνεια ως απόδειξη του αμερικανικού παραφουσκωμένου εγώ.

 

Εγώ και στη... μουσική

«Το έχουμε παρακάνει με τον ατομισμό» λέει η κυρία Τουένγκι και αυτό αντανακλάται και στην ποπ κουλτούρα. Μαζί με τον ψυχολόγο Νέιθαν Ντε Βαλ και άλλους ερευνητές κατέγραψαν μια αύξηση της χρήσης της λέξης «εγώ» στους στίχους των αμερικανικών ποπ επιτυχιών από το 1980 ως το 2007. Ταυτοχρόνως η συχνότητα λέξεων που σχετίζονται με άλλους ανθρώπους, με την κοινωνική αλληλεπίδραση και τα θετικά συναισθήματα έχει μειωθεί. Η κυρία Τουένγκι θεωρεί υπεύθυνους τέσσερις παράγοντες: τις αλλαγές στη συμπεριφορά των γονέων, τη λατρεία της διασημότητας, το Διαδίκτυο και τον εύκολο δανεισμό. «Ολοι αυτοί οι παράγοντες επιτρέπουν στους ανθρώπους να έχουν μια διογκωμένη αίσθηση του εαυτού τους, στην οποία το φαίνεσθαι της επίδοσης είναι πιο σημαντικό από αυτή καθαυτή την επίδοση» λέει.

 

Αλλοι κατηγορούν το κίνημα της αυτοεκτίμησης που ξεκίνησε στην Καλιφόρνια τη δεκαετία του 1980. Δυστυχώς, λέει ο κ. Λίρι, το κίνημα γεννήθηκε από μια παρανόηση. Μελέτες είχαν δείξει έναν συσχετισμό ανάμεσα στην υψηλή αυτοεκτίμηση και στις θετικές εξελίξεις στη ζωή. «Ο κόσμος βιάστηκε να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η αυτοεκτίμηση ήταν η αιτία αυτών των άλλων πραγμάτων αλλά δεν είναι» λέει. Υστερα από τρεις δεκαετίες και πολλά προγράμματα ενίσχυσης της αυτοεκτίμησης επικρατεί η άποψη ότι ο καλύτερος τρόπος να αναθρέψει κάποιος τα παιδιά του είναι να οικοδομήσει την αυτοεκτίμησή τους μέσα από συνεχείς επαίνους και θετικές αναδράσεις. Τα στοιχεία είναι όμως είναι ασαφή, στην καλύτερη περίπτωση.

 

Μειωμένη αντοχή στις δυσκολίες

Το 2003 μια ομάδα με επικεφαλής τον Ρόι Μπαουμάιστερ του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Φλόριδας στο Ταλαχάσι διεξήγαγε μια μετα-ανάλυση των προηγούμενων ερευνών. Η εικόνα που αναδείχθηκε ήταν σύνθετη. Διαπίστωσαν ότι η υψηλή αυτοεκτίμηση σχετιζόταν γενικά με πιο χαρούμενη διάθεση και ανάληψη πρωτοβουλίας, ενώ η χαμηλή αυτοεκτίμηση συνδεόταν με κατάθλιψη. Παρ' όλα αυτά, αντίθετα με το αναμενόμενο, τα άτομα με υψηλή αυτοεκτίμηση καταθλίβονταν περισσότερο σε στιγμές στρες, ενώ εκείνα που είχαν χαμηλή αυτοεκτίμηση έδειχναν μεγαλύτερη αντοχή όταν έρχονταν αντιμέτωπα με τα σκαμπανεβάσματα της ζωής. Φάνηκε επίσης ότι η προσπάθεια ενίσχυσης της αυτοεκτίμησης των μαθητών δεν βελτίωνε τις επιδόσεις τους στα μαθήματα και μπορούσε μερικές φορές να είναι αντιπαραγωγική. Η υψηλή αυτοεκτίμηση φάνηκε να προστατεύει τα κορίτσια από τα νταηλίκια, δεν εμπόδιζε όμως τα παιδιά να καπνίσουν, να πιουν, να πάρουν ναρκωτικά ή να κάνουν σεξ - αντιθέτως, τα ωθούσε στο να δοκιμάσουν αυτά τα πράγματα. Οι καλές επιδόσεις στην εργασία σχετίζονταν μερικές φορές με την υψηλή αυτοεκτίμηση, ο συσχετισμός όμως ήταν ευμετάβλητος και η σχέση της αιτιότητας ασαφής. Η αυτοεκτίμηση δεν μπορούσε να προβλέψει ούτε την ποιότητα ούτε τη διάρκεια των σχέσεων. Η γενική εικόνα ήταν τόσο συγκεχυμένη ώστε ο κ. Μπαουμάιστερ και η ομάδα του θεώρησαν ότι δεν μπορούν να εγκρίνουν προγράμματα για την ενίσχυση της αυτοεκτίμησης.

 

Σήμερα οι ψυχολόγοι συμφωνούν στο ότι η υψηλή αυτοεκτίμηση αποτελεί συχνότερα τη συνέπεια θετικών γεγονότων στη ζωή παρά την αιτία τους - ένα μήνυμα το οποίο ακόμη δεν έχει περάσει σε γονείς και δασκάλους. Ο κ. Λίρι φθάνει ως το σημείο να διαβεβαιώνει ότι η αυτοεκτίμηση που ενισχύεται με τεχνητό τρόπο, χωρίς αναφορά σε επιτεύγματα, δεν έχει καμία εγγενή αξία. Εν τω μεταξύ ο εκπαιδευτικός ψυχολόγος Χέρμπερτ Μαρς του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης υποστηρίζει ότι θα πρέπει να σκεφτόμαστε την αυτοεκτίμηση ως ένα τμήμα της ευρύτερης έννοιας ενός πράγματος που ονομάζεται αυτοαντίληψη και το οποίο περιλαμβάνει επίσης τις απόψεις που έχει κάποιος για την εθνοτική και μορφωτική του ταυτότητα, καθώς και για το φύλο του. Πιστεύει ότι η καλή αυτοαντίληψη και η υψηλή εκπαιδευτική απόδοση αποτελούν την αιτία και το αποτέλεσμα η μια της άλλης. «Αυτό είναι που κάνει τόσο δύσκολη τη δουλειά των δασκάλων» λέει. «Δεν πρέπει μόνο να διδάξουν δεξιότητες, πρέπει επίσης να οικοδομήσουν την πίστη των παιδιών στον εαυτό τους και μετά να συνδέσουν αυτά τα δύο».

 

Πιο σημαντικός ο αυτοέλεγχος

 

Ο κ. Μπαουμάιστερ υποστηρίζει ότι, αντί να «χτίζουμε» το εγώ των παιδιών, θα πρέπει να οικοδομήσουμε τον αυτοέλεγχό τους. Στο καινούργιο βιβλίο του «Willpower: Rediscovering Our Greatest Strength» (Allen Lane, 2012) παρουσιάζει στοιχεία υπέρ του ότι η δύναμη της θέλησης και όχι η αυτοεκτίμηση είναι το απαραίτητο συστατικό για μια επιτυχημένη ζωή. Υποστηρίζει ότι τα παιδιά θα πρέπει να μάθουν να ελέγχουν τις παρορμήσεις τους και να επιμένουν σε δύσκολα έργα ώστε να μπορέσουν να επιτύχουν τους στόχους τους, κάτι το οποίο θα ενισχύσει με φυσικό τρόπο την αυτοεκτίμησή τους. Οι γονείς και οι δάσκαλοι μπορούν να βοηθήσουν στην ανάπτυξη της αυτοπειθαρχίας ενθαρρύνοντας τα παιδιά να αποκτήσουν καλές συνήθειες. Και αντί να τους παρέχουν διαρκή και επομένως ανούσιο έπαινο, θα πρέπει να ενθαρρύνουν τα πραγματικά επιτεύγματα. Αν η προσέγγιση του κ. Μπαουμάιστερ φαίνεται υπερβολικά αυστηρή, ο κ. Λίρι είναι πιο πραγματιστής. Το μήνυμα που θα πρέπει να στέλνουν οι γονείς στα παιδιά τους, λέει, είναι ότι τα αγαπούν ακόμη και αν δεν είναι τέλεια και ότι μπορούν να βελτιωθούν. «Δώστε τους ειλικρινή πληροφόρηση» επισημαίνει. «Και πάνω από όλα, μη λέτε στο παιδί σας ότι είναι το καλύτερο παιδί του κόσμου γιατί κανένα δεν είναι».

Στροφή προς τους άλλους

Η υπερβολική αυτοεκτίμηση μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα, το ίδιο όμως ισχύει και για τη χαμηλή αυτοεκτίμηση. Στην εφηβεία τα παιδιά γίνονται ευάλωτα καθώς ο «συμπαγής» εγωκεντρισμός που έχουν στα πρώτα τους χρόνια αρχίζει γρήγορα να αποκτά ρωγμές. Στα κορίτσια η πτώση της αυτοεκτίμησης είναι μεγαλύτερη από ό,τι στα αγόρια, και στα δυο φύλα όμως η αλλαγή είναι μόνιμη. Επίσης σε αυτές τις ηλικίες η αυτοεκτίμηση μπορεί να είναι υψηλή αλλά ταυτόχρονα ασταθής, να καταποντίζεται με την πρώτη κριτική.

Οι γονείς φυσικά θέλουν να προστατεύσουν το παιδί τους σε αυτή την κρίσιμη ηλικία, όμως το να το στολίζουν με αβάσιμους επαίνους δεν είναι η λύση. Μια καλύτερη τακτική είναι να ενθαρρύνουν τα παιδιά να σκέφτονται τους άλλους. Μια από τις πολλές μελέτες που δείχνουν προς αυτή την κατεύθυνση έγινε από την Τζένιφερ Κρόκερ και την Εϊμι Κανεβέλο του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Οχάιο στο Κολόμπους, σε περίπου 200 ζεύγη φοιτητών. Διαπίστωσαν ότι όσοι προσπάθησαν να ενισχύσουν την αυτοεκτίμησή τους βάζοντας τον ή την συγκάτοικό τους να τους αναγνωρίσει τα καλά σημεία τους απέτυχαν: τόσο η αυτοεκτίμηση των ίδιων όσο και η γνώμη των συγκατοίκων τους για εκείνους μειώθηκαν μέσα στους τρεις μήνες που διήρκεσε το πείραμα. «Εκείνο που πραγματικά λειτούργησε ήταν το να δείχνουν έμπρακτα ότι ενδιαφέρονται πραγματικά για τον συγκάτοικό τους» λέει η κυρία Κρόκερ.

• http://www.tovima.gr

  

 

Το μυστικό που προστατεύει τους μοναχούς και τους προσφέρει μακροζωία

 

Ασπίδα για τον καρκίνο η αγιορείτικη διατροφή...

«Καθόλου κρέας όλο τον χρόνο, πολλά χορταρικά και φρούτα. Τηρούμε αυστηρά τη νηστεία. Είναι μια λιτή, υγιεινή διατροφή χωρίς λιπαρά». Αυτό είναι το μυστικό που...
προστατεύει τους αγιορείτες μοναχούς από τον καρκίνο καθώς και από άλλες ασθένειες και τους προσφέρει μακροζωία, λέει στα «ΝΕΑ» ο μοναχός στην Ιερά Μονή Κουτλουμουσίου του Αγίου Όρους πατήρ Μωυσής.

Το διαιτολόγιο των μοναχών, εκτός από πιστό στους κανόνες της Εκκλησίας, αποδεικνύεται και... αντικαρκινικό, όπως διαπιστώνουν οι επιστήμονες. Οι αγιορείτες μοναχοί καταναλώνουν με μέτρο τις τροφές τους, ενώ χαρακτηριστικά της διατροφής τους είναι η εναλλαγή ημερών με κατανάλωση τροφών με και χωρίς λάδι, οι περίοδοι νηστείας, καθώς και το «τελετουργικό», που περιλαμβάνει μικρά γεύματα ανά συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα.

«Η περιορισμένη κατανάλωση τροφών και πρόσληψη θερμίδων, χωρίς φυσικά να ξεπερνούμε τα όρια της υπερβολής, έχει αποδειχθεί από επιστημονικές έρευνες ότι αυξάνει το προσδόκιμο επιβίωσης . Παράλληλα, το μέτρο και τα ισορροπημένα γεύματα συμβάλλουν στην πρόληψη διαφόρων παθήσεων και κυρίως του διαβήτη. Η πρόσληψη διατροφικών στοιχείων από τα φρούτα και τα λαχανικά είναι πολύ σημαντική παράμετρος για καλή υγεία, όπως και ο περιορισμός της κατανάλωσης κρέατος, που ευθύνεται για την ανάπτυξη του καρκίνου του παχέος εντέρου. Επιπλέον, η κατανάλωση φρούτων και λαχανικών αυξάνει τα αντιοξειδωτικά του οργανισμού, προστατεύοντας από τον καρκίνο του προστάτη», λέει στα «ΝΕΑ» ο αντιπρόεδρος της πανελλήνιας ομοσπονδίας διαιτολόγων - διατροφολόγων, δρ Μιχάλης Χουρδάκης.

«Τρώμε με εγκράτεια. Όσο πρέπει»

«Ακόμα και στις γιορτές, όπως το Πάσχα, δεν τρώμε κρέας. Τρώμε ψάρι. Και βέβαια καταναλώνουμε συχνά λαχανικά και φρούτα, πολλά από τα οποία τα παράγουμε οι ίδιοι», τονίζει ο μοναχός Μωυσής. Όπως προσθέτει, όμως, «είναι σημαντικό ότι οι αγιορείτες μοναχοί ακόμα και από τα νηστίσιμα προϊόντα δεν τρώμε πολύ. Θα φάμε με εγκράτεια. Όσο πρέπει. Κι αυτό διότι γενικά οι μοναχοί ζουν με τα απλά, τα απαραίτητα, τα λιτά. Και βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όλο τον χρόνο, Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή νηστεύουμε και τρώμε αλάδωτα τα γεύματα».

Η κουζίνα στο Όρος είναι αξιολογότατη, λιτή, νόστιμη και συνάμα ωφέλιμη για την υγεία. Η αγιορείτικη κουζίνα βασίζεται στα λαχανικά, τα όσπρια και ότι προσφέρει η θάλασσα που περιβάλλει το Άγιο Όρος.

Extreme καταστάσεις στο κανόε καγιάκ

Δείτε απίστευτα extreme καταστάσεις στο κανόε καγιάκ (video)

 

Το κανοέ καγιάκ είναι από τη φύση του εντυπωσιακό άθλημα, συνδυάζει τον αθλητισμό, τη δύναμη του νερού και την αγάπη για την περιπέτεια.
Οταν μάλιστα εκείνοι που ασχολούνται μαζί του έχουν μια παραπάνω δόση τόλμης και ανάγκης για εξερευνήσουν τα όριά τους, ιδιαίτερα όσον αφορά καταβάσεις σε ποτάμια και χειμάρρους, τότε το αποτέλεσμα είναι τόσο εντυπωσιακό όσο αυτό που θα παρακολουθήσετε στο παρακάτω βίντεο:

πηγή:onSports.gr

Η υγεία ...στα χέρια μας - Σωστή Αναπνοή

από την Έλενα Παπαϊωάννου, Εκπαιδεύτρια Yoga

Η υγεία του ανθρώπου δεν είναι ένα τυχαίο γεγονός ανεξάρτητο από τη σκέψη, την πράξη και τη γνώση.Ο καθένας είναι προσωπικά υπεύθυνος για τη διατήρηση της υγείας του,εφόσον τη χτίζει ή την καταστρέφει καθημερινά με...τον τρόπο ζωής που ακολουθεί.Η απόκτηση και διατήρηση της υγείας μπορεί να οριστεί μέσα από τη σωστή πληροφόρηση και γνώση,μέσα από τη σταδιακή βελτίωση των καθημερινών συνηθειών με σωστή αναπνοή, διατροφή και άσκηση.

Μέρος Πρώτο: Η αναπνοή
Η αναπνοή εκφράζεται μέσα από το κομμάτι της γιόγκα που ονομάζεται Pranayama. Είναι η πρωταρχική και η σημαντικότερη σωματική μας λειτουργία, ο κρίκος που ενώνει όλα τα έμβια όντα με τη ζωή. Έχει όμως αλλοτριωθεί, στην πορεία της από την ανθρώπινη πηγή της μέχρι σήμερα. Ωστόσο, η ορθή αναπνοή είναι πολύ απλή εύκολη και εφαρμόσιμη στην καθημερινότητα. Για την εκμάθησή της, δε χρειάζονται πολύπλοκες τεχνικές και ασκήσεις. Τέτοιες, είναι αμφίβολο αν θα ενσωματωθούν ποτέ στη ζωή μας, ή θα τις κατανοήσουμε. Υπάρχει μόνο ένας, μοναδικός, τρόπος αναπνοής, κοινός για όλους τους ανθρώπους, άμεσα εφαρμόσιμος. Ξεχάστε τη “διαφραγματική” αναπνοή (που σχεδόν κανένας δεν εξηγεί, κανένας δεν καταλαβαίνει). Ξεχάστε τις διάφορες τεχνικές, που μόνο σας μπερδεύουν και σας ζαλίζουν.

Η σωστή αναπνοή, είναι αυτή που εξασφαλίζει επαρκή οξυγόνωση. Ήσυχη, ήρεμη, απαλή, αφανής (χωρίς ορατές κινήσεις του θώρακα και της κοιλιάς), με αρμονία και συνέχεια. Η αναπνοή αυτή διδάσκεται μέσα από μια άσκηση, που ονομάζεται, μειωμένη αναπνοή με χαλάρωση (reduced breathing by relaxation ). Το σπουδαίο είναι, πως κωδικοποιείται στο αναπνευστικό κέντρο του εγκεφάλου.

Όλες οι άλλες τεχνικές που διδάσκει η Pranayama, ωφελούν μόνο την ώρα που τις εκτελούμε. Η άσκηση όμως στη μειωμένη αναπνοή με χαλάρωση, μπορεί να γίνει τρόπος ζωής, εφαρμόσιμος καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας. Αυτή την αναπνοή είχαμε εξασφαλισμένη όταν γεννηθήκαμε, αλλά στην πορεία για διάφορους λόγους, οι περισσότεροι τη χάσαμε. Άγχος, λάθος διατροφή, έλλειψη άσκησης, συναισθηματική φόρτιση, αφύσικες συνθήκες διαβίωσης, (κλειστοί χώροι, μόλυνση, φάρμακα, καυσαέρια, δηλητήρια).

Το νευρικό σύστημα όμως και συγκεκριμένα αυτό που εντοπίζεται στο αναπνευστικό κέντρο του εγκεφάλου( ανάμεσα στη γέφυρα και τον προμήκη μυελό) ,είναι πλασμένο έτσι, που εύκολα, μέσα από μια διαδικασία που λέγεται άσκηση αναπνοής, ξαναθυμάται τη σωστή αναπνοή. Αυτήν που εξασφαλίζει υγεία, ενεργοποιώντας τους μηχανισμούς “αυτοθεραπείας “στο σώμα μας.

Σημαντική η αναπνοή, όμως έχει καλύτερα αποτελέσματα, όταν συνδυάζεται αρμονικά με διατροφή και άσκηση.

roadstory.gr

 

Παγκόσμιος χάρτης από 6.000 μινιατούρες!

Τα παζλ ήταν πάντα η μεγάλη του αγάπη όπως και τα μικροσκοπικά ανθρωπάκια, με τα οποία έπαιζε μικρός στη γενέτειρά του τη Βραζιλία. Ο καλλιτέχνης Carlos de Menezes επιδεικνύει μεγάλη υπομονή στις δημιουργίες του και εκπλήσσει με το αποτέλεσμα.

6.000 μικροσκοπικά ανθρωπάκια, ζώα αλλά και διάφορα αντικείμενα συνθέτουν έναν παράξενο παγκόσμιο χάρτη, αποτέλεσμα της φαντασίας αλλά και της δημιουργικότητας του Βραζιλιάνου καλλιτέχνη.

Οι φιγούρες κατασκευάστηκαν εξ ολοκλήρου από γύψο και στη συνέχεια βάφτηκαν σε διάφορα χρώματα, αποκτώντας τη μορφή που επιθυμούσε ο Carlos.
«Τοποθέτησα όλες τις φιγούρες πάνω σε έναν μεγάλο λευκό καμβά, μήκους 10 περίπου μέτρων, προσέχοντας έτσι ώστε να δημιουργηθεί ο παγκόσμιος χάρτης… Οι μινιατούρες αποτελούν στο σύνολό τους τις ηπείρους έτσι όπως τις ξέρουμε», λέει ο καλλιτέχνης.

clickatlife.net