Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου 2012

Σήμερα αρχίζω μια καινούργια ζωή



Σήμερα αρχίζω μια καινούργια ζωή.
Σήμερα αποβάλλω το παλιό μου δέρμα, αυτό που εδώ και χρόνια υποφέρει τα χτυπήματα της αποτυχίας και τα τραύματα της μετριότητας.

Σήμερα ξαναγεννιέμαι κι ο τόπος γέννησής μου είναι ένας αμπελώνας φορτωμένος καρπούς για όλους.

Σήμερα θα τρυγήσω τα σταφύλια της σοφίας από τα ψηλότερα και τα πιο ανεπτυγμένα κλήματα του αμπελώνα, γιατί αυτά έχουν φυτευτεί από τους σοφότερους του επαγγέλματός μου που ήρθαν, από γενιά σε γενιά, πριν από μένα.

Σήμερα θα απολαύσω τη γεύση των σταφυλιών από τα κλήματα αυτά, και θα καταπιώ, στην κυριολεξία, το σπόρο της επιτυχίας που είναι κρυμμένος στο καθένα, και μέσα μου θα φυτρώσει καινούργια ζωή.

Η σταδιοδρομία που επέλεξα είναι γεμάτη με ευκαιρίες, είναι όμως και σπαρμένη με πικρές απογοητεύσεις και απόγνωση, κι αν τα πτώματα εκείνων που απέτυχαν στοιβάζονταν το ένα πάνω στο άλλο θα κάλυπταν με τη σκιά τους όλες τις πυραμίδες του κόσμου.

Εγώ, όμως, δεν θ’ αποτύχω όπως οι άλλοι, γιατί κρατώ τώρα στα χέρια μου τους χάρτες που θα με οδηγήσουν μέσα από επικίνδυνα νερά σε παραλίες που μόλις χθες έμοιαζαν άπιαστο όνειρο.

Η αποτυχία δεν θα είναι πια η αμοιβή για τους κόπους μου. Όπως η φύση δεν έκανε πρόβλεψη ν’ ανέχεται τον πόνο το σώμα μου, έτσι δεν έκανε πρόβλεψη να υποφέρει η ζωή μου την αποτυχία. Η αποτυχία, σαν τον πόνο, είναι πράγματα ξένα στη ζωή μου. Στο παρελθόν τη δεχόμουν όπως δεχόμουν τον πόνο. Τώρα την απορρίπτω κι είμαι έτοιμος να αποκτήσω τη σοφία και τις αρχές που θα με βγάλουν από το σκοτάδι. Αυτές θα με οδηγήσουν στο φως του πλούτου, της κοινωνικής θέσης και της ευτυχίας που ξεπερνά και τα πιο τρελά μου όνειρα, ώσπου τα χρυσά μήλα του Κήπου των Εσπερίδων να μην είναι πια παρά η δίκαιη αμοιβή μου.

Ο χρόνος διδάσκει τα πάντα σ’ αυτόν που ζει για πάντα, εγώ όμως δεν έχω την πολυτέλεια της αιωνιότητας. Ωστόσο, στα πλαίσια του χρόνου που μου δόθηκε πρέπει να εξασκηθώ στην τέχνη της υπομονής, γιατί η φύση δεν ενεργεί ποτέ με βιασύνη. Για να φτιάξει την ελιά, τη βασίλισσα των δέντρων, απαιτούνται εκατό χρόνια. Ένα φυτρωμένο κρεμμύδι γερνά σε εννιά βδομάδες. Έχω ζήσει σαν φυτρωμένο κρεμμύδι. Δεν έμεινα ικανοποιημένος. Τώρα θα γίνω το μεγαλύτερο ελαιόδεντρο και για την ακρίβεια, ο μεγαλύτερος πωλητής.

Και πώς θα πραγματοποιηθεί αυτό; Δεν έχω ούτε τη γνώση ούτε την εμπειρία να γίνω μεγάλος και ήδη έχω σκοντάψει στην άγνοια κι έχω πέσει σε θάλασσες αυτολύπησης. Η απάντηση είναι απλή. Θα ξεκινήσω το ταξίδι μου ανεμπόδιστος τόσο από το βάρος περιττής γνώσης όσο και από την τροχοπέδη της άχρηστης πείρας. Η φύση με έχει ήδη προικίσει με γνώσεις και ένστικτο πολύ ανώτερα από εκείνα οποιουδήποτε ζώου του δάσους και η αξία της πείρας υπερτιμάτε κυρίως από ηλικιωμένους που κουνάνε με σοφία το κεφάλι τους και μιλάνε ανόητα.


Η αλήθεια είναι πως η πείρα διδάσκει διεξοδικά, το διδακτικό της πρόγραμμα όμως καταβροχθίζει τα χρόνια του ανθρώπου με αποτέλεσμα η αξία των μαθημάτων της να μειώνεται εξαιτίας του χρόνου που απαιτείται για την απόκτηση της ιδιαίτερης σοφίας της. Στο τέλος πάει χαμένη, αφού σπαταλιέται σε νεκρούς ανθρώπους. Κι ακόμα, η πείρα έχει κάτι κοινό με την μόδα: μια πράξη που αποδείχτηκε επιτυχημένη σήμερα, μπορεί να είναι ανεφάρμοστη και αναποτελεσματική αύριο.

Μόνο οι Αρχές αντέχουν στο χρόνο και αυτές τώρα τις κατέχω, γιατί οι νόμοι που θα με οδηγήσουν ψηλά περιλαμβάνονται στα γραφόμενα αυτών των χειρογράφων. Αυτό που θα με διδάξουν είναι περισσότερο
πώς να αποφύγω την αποτυχία παρά πώς να κερδίσω την επιτυχία, γιατί τι άλλο είναι η επιτυχία παρά μια νοητική κατάσταση; Υπάρχουν δυο σοφοί ανάμεσα σε χίλιους που θα έδιναν τον ίδιο ορισμό στη λέξη επιτυχία; Η αποτυχία όμως περιγράφεται από όλους με τον ίδιο τρόπο. «Αποτυχία είναι η ανικανότητα του ανθρώπου να πετύχει τους στόχους του στη ζωή, όποιοι κι αν είναι αυτοί».

Στην πραγματικότητα, η μόνη διαφορά μεταξύ αυτών που απέτυχαν και αυτών που πέτυχαν, έγκειται στις διαφορετικές τους συνήθειες. Οι καλές συνήθειες είναι το κλειδί για κάθε επιτυχία. Οι κακές συνήθειες είναι η ξεκλείδωτη πόρτα προς την αποτυχία. Γι’ αυτό, ο πρώτος νόμος στον οποίο θα υπακούσω, ο οποίος προηγείται όλων των άλλων είναι: «Θα αποκτήσω καλές συνήθειες και θα γίνω δούλος τους».

Όταν ήμουν παιδί, ήμουν δούλος των παρορμήσεων μου. Τώρα είμαι δούλος των συνηθειών μου, όπως όλοι οι ενήλικες. Έχω παραδώσει την ελεύθερη βούλησή μου στο πολύχρονο στοίβαγμα των συνηθειών μου, κι οι πράξεις της μέχρι τώρα ζωής μου, έχουν ήδη χαράξει ένα μονοπάτι που απειλεί να παγιδεύσει το μέλλον μου. Οι πράξεις μου διέπονται από τις ορέξεις, τα πάθη, την προκατάληψη, τη λαιμαργία, τον έρωτα, το φόβο, το περιβάλλον , τη συνήθεια κι από όλους αυτούς τους τυράννους χειρότερος είναι ο τελευταίος. Αφού, λοιπόν, πρέπει να καταστραφούν και καινούργιες αυλακιές πρέπει να ετοιμαστούν για καλούς σπόρους.

Θα αναπτύξω καλές συνήθειες και θα γίνω δούλος τους. Και πώς θα κατορθώσω αυτό το δύσκολο επίτευγμα; Με αυτά τα χειρόγραφα θα γίνει κατορθωτό, γιατί κάθε χειρόγραφο περιλαμβάνει μια αρχή που θα απομακρύνει μια κακή συνήθεια από τη ζωή μου και θα την αντικαταστήσει με μια άλλη που θα με φέρει πιο κοντά στην επιτυχία. Γιατί αυτός είναι ένας άλλος νόμος της φύσης, ότι μόνο μια συνήθεια μπορεί να υποτάξει μιαν άλλη. Έτσι, για να πραγματοποιήσουν αυτές οι γραπτές λέξεις τον εκλεκτό τους στόχο, πρέπει να επιβάλω στον εαυτό μου την πρώτη από τις καινούριες μου συνήθειες που είναι η εξής:

Θα διαβάζω κάθε χειρόγραφο για τριάντα μέρες με αυτό τον προδιαγεγραμμένο τρόπο, πριν προχωρήσω στο επόμενο χειρόγραφο.

Πρώτα θα διαβάζω το κείμενο σιωπηρά, μόλις σηκωθώ από το κρεβάτι. Ύστερα θα το ξαναδιαβάζω σιωπηρά, αμέσως μετά το μεσημεριανό μου γεύμα. Μετά, θα ξαναδιαβάζω το κείμενο πριν πάω για ύπνο στο τέλος της ημέρας και , κάτι πολύ σημαντικό, αυτή τη φορά θα το διαβάζω μεγαλόφωνα.

Την επόμενη μέρα θα επαναλάβω αυτή τη διαδικασία και θα συνεχίσω κατά τον ίδιο τρόπο για τριάντα μέρες. Μετά θα πάρω το επόμενο χειρόγραφο και θα κάνω το ίδιο για άλλες τριάντα μέρες. Θα συνεχίσω μέχρι να ζήσω ένα μήνα με κάθε χειρόγραφο και το διάβασμα να μου γίνει συνήθεια.

Και τι θα επιτευχθεί μ’ αυτή τη συνήθεια; Εδώ έγκειται το μυστικό των επιτευγμάτων όλων των ανθρώπων. Καθώς θα επαναλαμβάνω τα λόγια του χειρογράφου κάθε μέρα, θα γίνουν σύντομα μέρος του συνειδητού μυαλού μου, αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι θα διεισδύσουν στο άλλο μέρος του μυαλού μου, εκείνη τη μυστηριώδη πηγή που δεν κοιμάται ποτέ, που δημιουργεί τα όνειρά μου και που πολλές φορές με κάνει να ενεργώ με τρόπους που δεν καταλαβαίνω.

Καθώς τα λόγια αυτών των χειρογράφων θα αφομοιώνονται απ’ αυτό το μυστηριώδες μέρος του μυαλού μου, θα αρχίσω να ξυπνώ κάθε πρωί με μια ζωντάνια που ποτέ πριν δεν είχα γνωρίσει. Το σφρίγος μου θα μεγαλώσει, η επιθυμία μου να γνωρίσω τον κόσμο θα υπερνικήσει κάθε φόβο που με βασάνιζε στο παρελθόν από τη στιγμή που ξυπνούσα μέχρι την ώρα που πήγαινα για ύπνο. Και θα γίνω ευτυχέστερος απ’ ότι πίστεψα ποτέ ότι θα ήταν δυνατό, σ’ αυτό τον κόσμο του μόχθου και της θλίψης.

Στο τέλος θα είμαι σε θέση να αντιδρώ σ’ όλες τις καταστάσεις που θα αντιμετωπίζω όπως έμαθα από τα χειρόγραφα, και σύντομα αυτές οι πράξεις και οι αντιδράσεις θα γίνουν εύκολες για μένα, γιατί όλα γίνονται εύκολα με την εξάσκηση.

Έτσι γεννιέται μια καινούργια συνήθεια, γιατί όταν μια πράξη γίνεται εύκολη με τη συνεχή επανάληψη, είναι χαρά η πραγματοποίησή της, κι από τη στιγμή που κάτι γίνεται χαρά είναι στη φύση του ανθρώπου να το επαναλαμβάνει συχνά. Όταν κάνω κάτι συχνά γίνεται συνήθεια και εγώ γίνομαι σκλάβος της, κι αφού είναι καλή συνήθεια, αυτή είναι και η επιθυμία μου.
Σήμερα αρχίζω μια καινούργια ζωή.
Και δίνω επίσημο όρκο στον εαυτό μου πως τίποτα δεν θα καθυστερήσει την εξέλιξη της καινούργιας μου ζωής. Δεν θα χάσω ούτε μια μέρα από την ανάγνωση αυτών των χειρογράφων, γιατί στην πραγματικότητα τα λίγα λεπτά που θα διαθέτω κάθε μέρα γι’ αυτήν την καινούργια συνήθεια, είναι πολύ μικρό τίμημα για την ευτυχία και την επιτυχία που θα αποκτήσω.

Καθώς θα διαβάζω και θα ξαναδιαβάζω τις λέξεις κάθε χειρογράφου που ακολουθεί, ποτέ δεν θα επιτρέψω στη συντομία του ούτε στην απλότητα των γραφομένων του να με κάνουν να αντιμετωπίσω επιπόλαια το μήνυμά του. Χιλιάδες σταφύλια πιέζονται για να γεμίσουν μια νταμιτζάνα κρασί, και τα τσίπουρα πετιούνται για να τα φάνε τα πουλιά. Το ίδιο συμβαίνει και μ’ αυτά τα σταφύλια της σοφίας του χρόνου. Μεγάλο μέρος τους φιλτραρίστηκε και σκορπίστηκε στον άνεμο. Μόνο η καθαρή αλήθεια βρίσκεται αποσταγμένη στις λέξεις που θ’ ακολουθήσουν. Θα πιω σύμφωνα με τις οδηγίες τους και δεν θα χύσω ούτε σταγόνα. Και θα καταπιώ βέβαια, το σπόρο της επιτυχίας.

Σήμερα το παλιό μου δέρμα έγινε σκόνη. Θα περπατώ περήφανα ανάμεσα στους ανθρώπους και δεν θα με γνωρίζουν, γιατί από σήμερα είμαι ένας καινούργιος άνθρωπος, με καινούργια ζωή.

Og Mandino - Ο μεγαλύτερος πωλητής στον κόσμο

Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου 2012

Πώς θα φτιάξετε ένα scrub που θα αναζωογονήσει τα χέρια και τα πόδια σας

Απομακρύνετε τα νεκρά κύτταρα και κάντε το δέρμα σας πιο απαλό από ποτέ, με φυσικά υλικά




Για να  Πώς θα φτιάξετε ένα scrub που θα αναζωογονήσει τα χέρια και τα πόδια σαςκάνετε τα χέρια και τα πόδια σας απαλά, σαν να βγήκατε μόλις από το nail spa, φτιάξτε αυτό το φυσικό scrub, με προϊόντα που έχετε στην κουζίνα σας.

Αναμείξτε, στο blender, 10 φράουλες με δύο κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο. Μόλις γίνουν πολτός, προσθέστε μία γεμάτη κουταλιά της σούπας χοντρό αλάτι και ανακατέψτε με το χέρι.

Απλώστε το μείγμα σε χέρια και πόδια κάνοντας μασάζ (επειδή οι φράουλες «βάφουν», προτιμότερο είναι να το κάνετε την ώρα που είστε στο ντους), αφήστε το μερικά λεπτά, και ξεπλύνετε καλά με νερό.

Οι φράουλες προσφέρουν φυσική απολέπιση και γι' αυτό, όταν συνδυαστούν με το χοντρό αλάτι και το ελαιόλαδο, απομακρύνουν τα νεκρά κύτταρα, χαρίζοντας ένα μείγμα θρέψης και ενυδάτωσης.


πηγή:queen

Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου 2012

Πως να ξεφορτωθείτε τις κατσαρίδες από το σπίτι!



Αρχικά για να ξεφορτωθούμε τις κατσαρίδες, θα πρέπει πρώτα να "ετοιμάσουμε" κατάλληλα το περιβάλλον. Πιο συγκεκριμένα, θα πρέπει να δημιουργήσουμε ένα αφιλόξενο περιβάλλον για αυτές! 
Επίσης να αναφέρουμε πως δεν μπορείτε να ξεφορτωθείτε τις κατσαρίδες μόνιμα ακριβώς, απλά μπορείτε να τις "ξεπαστρέψετε" κι έπειτα να μην τις προσφέρετε φιλόξενο περιβάλλον ώστε να σας... επισκέπτονται!

Τέλος, πληροφοριακά, ας αναφέρουμε και κάτι που πιθανόν δεν ξέρατε: 

1) οι κατσαρίδες αφήνουν αυγά σε έπιπλα, ρούχα, χαλιά, κλπ, και
2) συμπαθούν το σκοτάδι, σε σχέση με το φως

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν! 

Στερήστε τες το... φαγητό!
Ένα πρώτο καλό βήμα, είναι να βάλετε σε τάξη και το νοικοκυριό σας κι έτσι να τις στερήσετε φαγητό!

Πιο συγκεκριμένα: 
1) διατηρήστε τα τρόφιμά σας είτε στο ψυγείο, είτε σε τάπερς, είτε σε κάποια τέλος πάντων συσκευασία όπου το φαγητό θα είναι ερμητικά κλεισμένο

2) κρατήστε τα ράφια, τα συρτάρια, τα τραπέζια, κλπ καθαρά από ψίχουλα κι άλλα υπολλείματα τροφών

3) βάλτε τα σκουπίδια σας σε σακούλες που είναι ερμητικά κλεισμένες, "σφραγίστε τες" ώστε να μην μπορούν να μπουν μέσα και να πετάτε τα σκουπίδια τακτικά, μην το αμελείτε αυτό!

4) να πλένετε καθημερινά τα πιάτα και τα ποτήρια, να είναι πάντα καθαρά. Ειδικά το βράδυ, μην αφήνετε τίποτα άπλυτο!

5) διατηρήστε το αλεύρι, τη ζάχαρη, τα δημητριακά και άλλα τέτοια, σε βάζα ή τέλος πάντων σε συσκευασίες που είναι ερμητικά κλειστές.

Εξαφανίστε τις κρυψώνες των κατσαριδών!
Γενικά είναι καλό να μη χρησιμοποιείτε ταπετσαρίες στον τοίχο και στα συρτάρια, μιας και είναι πολύ εύκολο να δημιουργηθούν καινούριες κρυψώνες κατσαριδών, σε αυτές.

Τι να κάνετε: 
1) να καθαρίζετε τακτικά, να αφαιρείτε όλα τα σκουπίδια και να συμμαζεύετε συχνά τα ράφια, τα συρτάρια, τις ντουλάπες, κλπ

2) απαλλαγείτε από άχρηστα έπιπλα, συσκευές, τρόφιμα και ρούχα

3) κάντε επισκευές στο σπίτι:
- σφραγίστε ρωγμές,
- σφραγίστε τυχόν ανοίγματα στον τοίχο που μπορεί να υπάρχουν γύρω από κάποιους σωλήνες
- αφαιρέστε ή επιδιορθώστε τυχόν "τρύπιες" ή φθαρμένες ταπετσαρίες ή τυχόν προβληματικά "τρύπια" - φθαρμένα σημεία στα σοβατεπιά
- διορθώστε τυχόν διαρροές νερού

4) να καθαρίζετε καλά και συχνά τις αποχετεύσεις, το μπάνιο, την κουζίνα, το πάτωμα, τους τοίχους, κλπ, με καθαριστικά, ώστε να έχετε αποτελεσματική καθαριότητα

5) διατηρείτε όλες τις περιοχές καθαρές και στεγνές

Διώξτε τις κατσαρίδες: το τελικό χτύπημα!
Για να δώσετε και το τελικό χτύπημα και να διώξετε τις κατσαρίδες, αφού καθαρίσετε και ακολουθήστε τα παραπάνω, κάντε και τα εξής: 


1) βάλτε παγίδες κοντά σε "υποπτα σημεία" όπως για παράδειγμα κάτω από έπιπλα, κάτω από νεροχύτες, σημεία "δύσβατα" που είναι δύσκολο να έχουμε πρόσβαση, κοντά στις αποχετεύσεις, κλπ

2) ψεκάστε με κατσαριδοκτόνο αυτά τα "ύποπτα σημεία" και επαναλάβετε κάθε 2 ημέρες για καμιά βδομάδα.

Προσοχή με τα κατσαριδοκτόνα! 
Είναι επικίνδυνα δηλητήρια και είναι επικίνδυνα και να τα αναπνέουμε! Οπότε πχ ψεκάστε όταν είναι να φύγετε από το σπίτι και αερίστε καλά! Απομακρύνετε τυχόν τρόφιμα και συσκευασίες εκεί που πρόκειται να ψεκάσετε, που μπορεί να ακουμπήσετε κάποια στιγμή.

Γενικά να ξέρετε ότι μπορεί να μη βλέπετε συχνά κατσαρίδες στο σπίτι, αλλά όσο εσείς κοιμάστε, αυτές βολτάρουν στον χώρο σας αναζητώντας τροφή και την βρίσκουν αν δεν έχετε τηρήσει τους παραπάνω στοιχειώδεις κανόνες. Αντίστοιχα, γεννάνε τα αυγά τους σε διάφορα σημεία του σπιτιού σας που ούτε φαντάζεστε.

Επίσης, είναι ευκαιρία να γίνετε και άνθρωποι! Να ζείτε σε ένα ευχάριστο και καθαρό περιβάλλον και παράλληλα πετυχαίνετε να διώχνετε τις κατσαρίδες.

Μ’ ένα σμπάρο δυο τριγώνια:

καί καλύτερη ποιότητα ζωής
καί χωρίς κατσαρίδες στο σπίτι!

coolweb.gr

Τα 22 επαγγέλματα όπου υπάρχουν ευκαιρίες απασχόλησης σήμερα



Στον πίνακα που ακολουθεί, παραθέτουμε 22 τέτοιες περιπτώσεις επαγγελμάτων όπου υπάρχουν δυνατότητες εύρεσης εργασίας, στα πλαίσια της τρέχουσας οικονομικής κρίσης και των αδιεξόδων στην απασχόληση.
Χαρακτηριστικό των περισσότερων επαγγελμάτων με θετικές προοπτικές σήμερα, είναι ότι, κατά κύριο λόγο, δε συνδέονται με δραστηριότητες γραφείου και θεωρητικές σπουδές. Ευνόητο είναι ότι, οι υποψήφιοι για ένταξη στα επαγγέλματα αυτά, πρέπει να θέλουν και να μπορούν να προσαρμοστούν στις ιδιαιτερότητες τους, να αποκτήσουν τις σχετικές γνώσεις και δεξιότητες και να παρακολουθούν τις τεχνολογικές εξελίξεις που τα αφορούν. Όλα τα παραπάνω, πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη στις ατομικές επιλογές σπουδών και σταδιοδρομίας.

Ο πίνακας με τα επιλεγμένα 22 επαγγέλματα, προέρχονται από την κυλιόμενη έρευνα της επιστημονικής μας ομάδα του Πανεπιστημίου Πειραιώς, πουστηρίζεται σε δοκιμασμένη μεθοδολογία και ειδικότερα στο επονομαζόμενο ισοζύγιο της ζήτησης και προσφοράς επαγγελμάτων (balance of demand and supply of professions-βλ. σχετικά το βιβλίο του υπογράφοντος: Επαγγέλματα του μέλλοντος και του παρελθόντος, Πατάκης, ανανεωμένη έκδοση 2007 και www.careergatetest.com ).

Η έρευνα παρακολουθεί 700 περίπου επαγγέλματα που ταξινομούνται σε 17 μεγάλες ομάδες και υποομάδες επαγγελμάτων και αξιοποιούνται επίσης από το αυτοματοποιημένο τεστ επαγγελματικού προσανατολισμού Career Gate Test K.17, που διανέμεται με επιτυχία στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. (www.careergatetest.com).

Η έρευνα που διενεργείται χωρίς καμία κρατική ή άλλη βοήθεια, καλύπτει ένα μεγάλο κενό στη χώρα μας, όπως διαφαίνεται από τη μαζική της αξιοποίηση από το ευρύ κοινό. Η τελευταία επικαιροποίησή της έγινε τον Ιούλιο του 2012.

22 επαγγέλματα με ευκαιρίες απασχόλησης στην Ελλάδα σήμερα:
Πληροφορικός Ψηφιακής Εικόνας,
Πληροφορικός-Οικονομολόγος,
Φοροτεχνικός-Λογιστής
Ορκωτός Ελεγκτής,
Εμποροπλοίαρχος,
Μηχανικός εμπορικού ναυτικού,
Μηχανολόγος-Μηχανικός,
Γεωπόνος σύγχρονων καλλιεργειών,
Ζωοτεχνικός,
Τεχνολόγος γεωργίας και τροφίμων,
Μηχανολόγος-Τεχνολόγος ενέργειας,
Τεχνολόγος-ακτινολογίας ή ιατρικών εργαστηρίων,
Νοσηλευτής,
Φυσιοθεραπευτής,
Κτηνίατρος,
Ιχθυολόγος,
Μάγειρας-Ζαχαροπλάστης
Κομμωτής,
Επιπλοποιός,
Ηλεκτρονικός-Ηλεκτρολόγος,
Τεχνικός κινητής τηλεφωνίας
Φύλακας ιδιωτικής ασφάλειας
kouinet.gr

Οι καλύτερες ασκήσεις για γλουτούς-μηρούς


Έχουμε επιλέξει τις 9 καλύτερες ασκήσεις για να τονώσετε και να σφίξετε τους μηρούς και τους γλουτούς σας. Έχουμε λάβει υπόψη την ευκολία αλλά και την αποδοτικότητα της κάθε άσκησης, έτσι ώστε να επιτευχθούν τα αποτελέσματα που επιθυμείτε, είτε αυτό είναι η σύσφιγξη και η καλύτερη εμφάνιση είτε η μυϊκή τόνωση και η καλύτερη απόδοση στα σπορ και στις καθημερινές δραστηριότητες. Όπως θα διαπιστώσετε, δεν θα χρειαστείτε καθόλου εξοπλισμό και ο χρόνος που θα διαθέσετε θα είναι περίπου 12-15 λεπτά.

1. Mηροί

Σταθείτε στην όρθια θέση και κάνετε ένα μεγάλο βήμα μπροστά, κατεβάζοντας το σώμα σας προς τα κάτω. O μηρός του μπροστινού ποδιού πρέπει να είναι παράλληλος προς το έδαφος, ενώ το γόνατο να σχηματίζει ορθή γωνία. Mείνετε εκεί για 1-2" και επιστρέψτε στην αρχική σας θέση αργά. (8-12 επαναλήψεις για κάθε πόδι.)

2. Mηροί - γλουτοί

Aπό την όρθια θέση πάλι, με τα πόδια ανοιχτά στο πλάτος των ώμων, φέρτε τα χέρια στην πρόταση και κατεβάστε αργά τη λεκάνη σας προς τα κάτω, λυγίζοντας τα γόνατα. Kατεβείτε, το πολύ, μέχρι να σχηματίσουν ορθή γωνία τα γόνατα. (Kάνετε 8-12 επαναλήψεις.)

3. Γλουτοί - δικέφαλοι

Στηριχτείτε σε μία καρέκλα ή σ’ ένα τραπέζι και σηκώνετε αργά το ένα πόδι τεντωμένο προς τα πίσω και πάνω. Nιώστε το σφίξιμο στο γλουτό και στην πίσω πλευρά του μηρού. Kατεβάζετε το πόδι αργά, χωρίς να το αφήνετε να ξεκουράζεται ακουμπώντας στο δάπεδο. (12-15 επαναλήψεις για το κάθε πόδι.)

4. Mηροί - δικέφαλοι

Στην ίδια ακριβώς θέση λυγίζετε το ένα πόδι στο γόνατο, πλησιάζοντας την πτέρνα σας στο γλουτό. O μηρός θα μένει ακίνητος, κατακόρυφος κατά την εκτέλεση της άσκησης. Mε αυτόν τον τρόπο θα νιώσετε την πίσω πλευρά του μηρού να «δουλεύει». (12-15 επαναλήψεις για το κάθε πόδι.)

5. Mηροί - τετρακέφαλοι

Σταθείτε στην άκρη της καρέκλας ή του τραπεζιού και στηριχτείτε με το ένα χέρι. Aνεβάστε αργά το ένα πόδι τεντωμένο προς τα πάνω και νιώστε το σφίξιμο στον τετρακέφαλο, την πάνω πλευρά του μηρού. Kατεβάστε αργά, χωρίς να το ξεκουράζετε. (8-12 επαναλήψεις για το κάθε πόδι.)

6. Mηροί - απαγωγοί

Σταθείτε δίπλα στην καρέκλα και σηκώστε τεντωμένο το «εξωτερικό» πόδι προς τα πλάγια και πάνω. Mε αυτή την άσκηση θα γυμναστεί ο απα-γωγός μυς, δηλαδή η εξωτερική πλευρά του μηρού, μια περιοχή που απασχολεί ιδιαίτερα τις γυναίκες. Kάνετε 12-15 επαναλήψεις, χωρίς να ξεκουράζεστε ακουμπώντας τα πόδι κάτω, στην επαναφορά, και συνεχίστε για το άλλο πόδι.

7. Mηροί - τετρακέφαλοι

Άλλη μία άσκηση για τους τετρακέφαλους, που είναι μία μεγάλη και σημαντική μυϊκή ομάδα. Kαθίστε στην καρέκλα, στηρίξτε τα χέρια σας και τεντώστε αργά το ένα πόδι. Mείνετε εκεί για 2-3" και κατεβάστε αργά, χωρίς να ακουμπάτε το πόδι κάτω. Kάνετε 12-15 επαναλήψεις για το κάθε πόδι, νιώθοντας τη σύσφιγξη τής πάνω πλευράς του μηρού. Προσπαθήστε να κατεβάζετε το πόδι στο διπλάσιο χρόνο απ’ ό,τι το ανεβάζετε.

8. Mηροί - προσαγωγοί

Ξαπλώστε στο δάπεδο, στο ένα πλευρό. Στηριχτείτε με το ένα χέρι μπροστά σας στο δάπεδο, ενώ το άλλο να στηρίζει το κεφάλι. Λυγίστε τα πόδια στα γόνατα και στηρίξτε το πέλμα τού πάνω ποδιού στο δάπεδο. Έχοντας το κάτω πόδι τώρα τεντωμένο, σηκώνετέ το από το έδαφος όσο μπο-ρείτε. Για να γίνει αυτό, θα πρέπει να «δουλέψει» ο προσαγωγός μυς, δηλαδή η εσωτερική πλευρά του μηρού του κάτω ποδιού. Kατεβάστε αργά, χωρίς να το αφήνετε να ξεκουραστεί στο δάπεδο. (Κάνετε 12-15 επαναλήψεις.)

9. Γλουτοί - μηροί (δικέφαλοι)

Tελειώστε με μία κλασική και λίγο πιο δύσκολη άσκηση για τους δικέφαλους μηριαίους και τους γλουτούς. Στηριχτείτε στα τέσσερα, στους αγκώνες-πήχεις και στα γόνατα και σηκώστε το ένα πόδι λυγισμένο (ο μηρός να είναι παράλληλος προς το έδαφος). Eπαναφέρετε αργά και επαναλάβετε. (12-15 επαναλήψεις για το κάθε πόδι.)



πηγή:vita.gr

Βότανο γαρύφαλλο για κυκλοφορία αίματος




αποξηραμένα άνθη και μπουμπούκια.
Κύρια Χημικά Συστατικά : φαινόλες (eugenol 75-87%) τερπένια (caryophyllene 2-12%) εστέρες (eugenyl acetate 8-15%)

Ιδιότητες: αντινευραλγικό, αναλγητικό, ισχυρό αντισηπτικό, επουλωτικό, στομαχικό, άφυσο, αφροδισιακό, διεγερτικό παρασιτοκτόνο


Γαρύφαλλο ή μοσχοκάρφι ή καρυόφυλλο (Eugenia caryophyllata)
Θερπευτικές ιδιότητες του γαρύφαλου: αντινευραλγικό, αναλγητικό, ισχυρό αντισηπτικό, επουλωτικό, στομαχικό, άφυσο, αφροδισιακό, διεγερτικό, παρασιτοκτόνο. Ενδείξεις: πονόδοντος, πρόληψη λοιμωδών νόσων, σωματική και διανοητική εξασθένηση (τόνωση μνήμης), δυσπεψία, γαστρικές ζυμώσεις, τυμπανισμός, ανικανότητα, μολυσμένες πληγές, έλκη

Το φυτό γαρύφαλλο στην εναλλακτική ιατρική προσφέρει εναλλακτική θεραπεία βοηθώντας παραδοσιακά να αντιμετωπιστούν προβλήματα σχετικά με κυκλοφορία αίματος
Θεραπευτικές χρήσεις

Το γαρύφαλλο διεγείρει την κυκλοφορία του αίματος, ανεβάζει τη θερμοκρασία του σώματος, διεγείρει τις στομαχικές λειτουργίες και καθαρίζει από βακτήρια το στομάχι, το δέρμα, τα νεφρά τα έντερα, τα πνευμόνια και τους βρόγχους. Σε περίπτωση πονόδοντου ενδείκνυται το μάσημά του.

Αφέψημα: 1 κουταλάκι του τσαγιού γαρύφαλλα σε 2 κούπες νερό. Πάρε 3 φορές τη μέρα 1/8 της κούπας.
Το γαρίφαλο και το γαριφαλέλαιο έχουν ισχυρές αντισηπτικές ιδιότητες.  Αντιμετωπίζει  τα κοψίματα  Ρίξε λίγο γαρίφαλο σε σκόνη πάνω στο κόψιμό σου για να αποφύγεις τον κίνδυνο μόλυνσης. Εκτός από υπέροχο μπαχαρικό, το γαρίφαλο είναι και πλούσιο σε ευγενόλη, ένα χημικό με παράλληλη αντισηπτική και παυσίπονη δράση.
Το γαριφαλέλαιο σταματάει τον πονόδοντο, τον πόνο από τσιμπήματα εντόμων και τον εμετό και αναστέλλει τη ναυτία. Το γαρίφαλο είναι χωνευτικό, αφροδισιακό, ανθελμινθικό, σπασμολυτικό, αντικαρκινικό.
πηγή:phyto.gr

Βότανo Αψιθιά για κυκλοφορία αίματος



Εναλλακτικές θεραπείες με αυτά τα φυτά και βότανα που έχουν δράση για κυκλοφορία αίματος


 

Βότανο Αψιθιά για κυκλοφορία αίματος

Επιστημονική ονομασία: ARTEMISIA ABSINTHIUM-Αρτεμισία το αψίνθιο
Οικογένεια: Σύνθετα(Compositae)
Άλλα ονόματα: Αψιθιά, αγριαψιθιά, πέλινο, απιστιά, πισιδία, λεβιθόχορτο, τραχούρι, δρακόντιο, μελιτίνη, μυρμηγκοβότανο
Είναι μικρό φυτό με όμορφα κίκτρινα λουλούδια διατεταγμένα σε στάχυες τα οποία ανθίζουν από τον Ιούλιο έως τον Αύγουστο. Χρησιμοποιούνται οι ανθισμένες κορυφές του, τα φύλλα και οι ρίζες.
Η αψιθιά είναι γνωστή από την εποχή του Ιπποκράτη και θεωρείται ένα από τα πιο αρωματικά φυτά παρόλη την πικρή της γεύση. Στην Αρχαία Ελλάδα την ονόμαζαν Αρτεμισία, ενδεχομένως προς τιμή της θεάς Αρτεμης και την χρησιμοποιούσαν σε περιπτώσεις αμηνόρροιας. Αλλοι λαοί όπως οι Αραβες, οι Αιγύπτιοι, οι Κέλτες την χρησιμοποιούσαν ως ορεξιογόνο
Το φυτό Αψιθιά στην εναλλακτική ιατρική προσφέρει εναλλακτική θεραπεία βοηθώντας παραδοσιακά να αντιμετωπιστούν προβλήματα σχετικά με κυκλοφορία αίματος


Η αψιθιά είναι γνωστή από την εποχή του Ιπποκράτη και θεωρείται ένα από τα πιο αρωματικά φυτά παρόλη την πικρή της γεύση. Στην Αρχαία Ελλάδα την ονόμαζαν Αρτεμισία, ενδεχομένως προς τιμή της θεάς Αρτεμης και την χρησιμοποιούσαν σε περιπτώσεις αμηνόρροιας. Αλλοι λαοί όπως οι Αραβες, οι Αιγύπτιοι, οι Κέλτες την χρησιμοποιούσαν το αψέντι ως ορεξιογόνο
Κατά τον μεσαίωνα αποδώσανε αρκετές ''μαγικές'' ιδιότητες στην αψιθιά και πίστευαν ότι η ύπαρξή της σε ένα σπίτι το προφυλάσσει από τα από τα κακά πνεύματα.

Χρησιμοποιούμενα μέρη αψιθιάς

 Στη βοτανοθεραπευτική χρησιμοποιούνται τα φύλλα, οι ανθισμένες κορυφές που συλλέγονται το καλοκαίρι και οι ρίζες το φθινόπωρο.

Συστατικά αψιθιάς

 Πτητικό έλαιο που περιέχει σεσκιτερπενικές λακτόνες (αρταβισίνη, αναψινθίνη), θυϊόνη, αζουλένια, φλαβονοειδή, φαινολικά οξέα, λιγνάνες

Εναλλακτικές θεραπείες με αψιθιά - absinthe

Είναι διεγερτικό του πεπτικού, δηλαδή εξαιρετικά χρήσιμο φάρμακο για αυτούς που έχουν κακή πέψη. Αυξάνει την οξύτητα του στομάχου και την παραγωγή της χολής και βελτιώνει την πέψη και την απορρόφηση των θρεπτικών ουσιών, βοηθώντας έτσι σε άλλες παθήσεις
Γενικά, το φυτό, σε μέτριες δόσεις, ερεθίζει το στομάχι, αυξάνει την όρεξη, διευκολύνει την πέψη, επιταχύνει την κυκλοφορία του αίματος, προκαλεί εκκρίσεις, συντελεί στο αδυνάτισμα και χωνεύει τα λίπη. Στη θεραπευτική, χρησιμοποιούνται οι σπόροι Αψιθιάς. Βοηθά στην πέψη και στο αδυνάτισμα. (λιώνει τα λίπη). Έχει ευεργετική δράση στους διαβητικούς και βοηθά στην καταπολέμηση των ρευματισμών. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την καταπολέμηση της αναιμίας, ως αντιπυρετικό, ενώ έχει και διουρητικές ιδιότητες. Εξωτερικά, μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως αντισηπτικό
.

Άλλες χρήσεις της αψιθιάς (absinthe)

Οι φρέσκοι ή αποξηραμένοι βλαστοί αποκρούουν τα έντομα και τα ποντίκια.
Τα ξεραμένα φύλλα τους όταν τοποθετηθούν στα ρούχα αποκρούουν τους σκώρους. Αποθαρρύνει τους γυμνοσάλιαγκες και τα έντομα και για αυτό σήμερα χρησιμοποιείται στην παρασκευή εντομοαπωθητικών.

ΔΟΣΟΛΟΓΙΑ Έγχυμα με 1-2 κουταλάκια του γλυκού ξηρό βότανο σε ένα φλιτζάνι βραστό νερό και το αφήνουμε για 10-15 λεπτά.
Εσωτερικά, χρησιμοποιείται σε μορφή σκόνης 0,5-2 γρ. ως στομαχικό και 4-10 γρ. ως σκωληκοκτόνο.
Σε περιπτώσεις επιληψίας και σπασμών χρησιμοποιείται σκόνη από τις θρυμματισμένες ρίζες της αψιθιάς, από 1- 3 κουταλάκια του καφέ την ημέρα, μόνη της ή με λίγη ζάχαρη.


Προφυλάξεις κατά τη λήψη αψιθιάς - absinthe αψέντι

Να λαμβάνετε σε μικρές δόσεις, και όχι για πάνω από 2 εβδομάδες κάθε φορά. Να μη λαμβάνετε στη διάρκεια της εγκυμοσύνης.
Πάντα χρησιμοποιείτε τα βότανα υπό την επίβλεψη ενός ειδικού και ειδικά όταν παίρνετε ταυτόχρονα άλλα φάρμακα ή βότανα.
Προσεκτική πρέπει να είναι και η χρήση του αφεψήματος της αψιθιάς γιατί μπορεί να προκαλέσει διάφορες διαταραχές όπως πονοκεφάλους, σπασμούς, αποβολή εμβρύου, καρδιολογικές διαταραχές μέχρι και θάνατο.

Το απαγορευμένο ποτό αψέντι

Το αψέντι (absinthe) κατηγορήθηκε για πρόκληση εθισμού, παραισθήσεων και σχιζοφρένειας, αγαπήθηκε για το σμαραγδένιο χρώμα του, τη ζάλη και την έμπνευση που χάριζε, γέννησε μύθους, έγινε θρύλος, απαγορεύθηκε και… επέστρεψε δυναμικά. Ίσως το μοναδικό ποτό με τέτοια αύρα μυστηρίου γύρω από το όνομά του, το Αψέντι απέκτησε, στην διακοσαετή ιστορία του, φανατικούς θαυμαστές και ορκισμένους εχθρούς.

Για τον τρόπο παρασκευής του αψεντιού και τις παρενέργειες, μέχρι την επίσημη χώρα παραγωγής, τον τρόπο σερβιρίσματος και την απαγόρευση, υπάρχουν πολλές διαφορετικές απόψεις.

Το μόνο σημείο στο οποίο όλοι συμφωνούν, είναι η σημερινή νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία τέθηκε σε ισχύ το 1988 και υπαγορεύει πως «το αψέντι μπορεί πλέον να παρασκευάζεται και να πωλείται νόμιμα, υπό την προϋπόθεση να μην περιέχει περισσότερα από 10 mg θυϊόνη (thujone)». Όπου θυϊόνη –ή αλλιώς θουγιόνη– βλέπε την τοξική ουσία του βασικού για την παρασκευή του αψεντιού βοτάνου, της αψιθιάς, η απαγόρευση της οποίας κρίθηκε απαραίτητη.
Πατέρας της σύγχρονης συνταγής του αψεντιού θεωρείται ο Dr. Pierre Ordinaire, ο οποίος παρασκευάζει για πρώτη φορά το ποτό με τη σημερινή του μορφή το 1792 στη Val de Travers της Ελβετίας, το αποκαλεί «πράσινη νεράιδα» και το πουλάει ισχυριζόμενος ότι θεραπεύει τα πάντα, από πονοκεφάλους μέχρι επιληψία και πέτρα στα νεφρά. Λίγο καιρό αργότερα, ο Major Dubied διαβλέπει τις δυνατότητες της «πράσινης νεράιδας» όχι ως φαρμάκου, αλλά ως απεριτίφ, αγοράζει την πατέντα και ξεκινάει την παραγωγή. Το 1805, ο γαμπρός του, Henri-Louis Pernod θα ιδρύσει τη θρυλική εταιρεία Pernod Fils στο Pontarlier της Γαλλίας, της οποίας τα κέρδη από την παραγωγή αψεντιού θα αγγίξουν τα όρια του μύθου.

Οι Γάλλοι στρατιώτες καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες αψεντιού το 1840, κατά τη διάρκεια του πολέμου με την Αλγερία, διότι θεωρούν ότι τους προστατεύει από την ελονοσία –κάνοντάς τους, παράλληλα, να ξεχνούν τις κακουχίες και την εν γένει κατάσταση. Μερικά χρόνια αργότερα, το αψέντι θα περάσει από τα πεδία της μάχης στα καφέ και τα καμπαρέ του Παρισιού, όπου θα βρει μεγάλη απήχηση στους καλλιτεχνικούς κύκλους. Ένα βράδυ του 1889 ο Τουλούζ Λωτρέκ σερβίρει ένα κοκτέιλ με βάση το αψέντι στους θαμώνες του Moulin Rouge και η Πράσινη Νεράιδα αποκτά επισήμως το διαβατήριό της για τους κύκλους της διανόησης. Μποντλέρ, Βερλέν, Ρεμπό, Ζολά, Πικάσο, Χέμινγουει κι αμέτρητοι άλλοι ορκίζονται εφεξής στο όνομά του και ο όρος «αψεντισμός» γράφεται –με πράσινα γράμματα– στην ιστορία.

Η αρχή του τέλους ήρθε όταν, περί τα τέλη του 19ου αιώνα, στην Αρλ της Νότιας Γαλλίας ο Βίνσεντ Βαν Γκογκ έκοψε το αυτί του, μετά από έναν ιδιαίτερα έντονο καβγά με το συγκάτοικό του, Πολ Γκογκέν. Πράξη η οποία αποδόθηκε στην υπερβολική κατανάλωση αψεντιού και, μαζί με διάφορες άλλες παρενέργειες που οι συντηρητικοί κύκλοι ισχυρίζονταν πως προκαλεί το πράσινο δηλητήριο σε «σωστούς και ευυπόληπτους κατά τα άλλα ανθρώπους, τους οποίους μεταμορφώνει σε τέρατα», οδήγησαν τελικά στην απαγόρευσή του σε όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές χώρες –πλην της Τσεχίας, της Ισπανίας και της Πορτογαλίας.

Απαγόρευση η οποία αποδόθηκε, αργότερα, στην εκτίναξη των πωλήσεων της Πράσινης Νεράιδας στα ύψη, και στα παράπονα των παραγωγών άλλων οινοπνευματωδών, μεταξύ αυτών και των οινοποιών της Γαλλίας, που έβλεπαν τα έσοδά τους να συρρικνώνονται. Σχεδόν έναν αιώνα αργότερα, η απαγόρευση άρθηκε με νόμο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ σήμερα συνεχίζει να ισχύει σε κάποιες χώρες, όπως οι ΗΠΑ και ορισμένες επαρχίες του Καναδά.

Τι είναι το αψέντι

Το αψέντι είναι υψηλής περιεκτικότητας αλκοολούχο απόσταγμα με αψιθιά ( absinth). Για την παρασκευή του χρησιμοποιούνται, σύμφωνα με την παραδοσιακή συνταγή, τρία βότανα: αψιθιά, γλυκάνισος και μάραθο. Μετά την απόσταξη, το πράσινο χρώμα προστίθεται είτε με φυσικό τρόπο, εμποτίζοντας άλλα βότανα στο μείγμα, είτε με χρωστικές ουσίες, και η περιεκτικότητα σε αλκοόλ –που σε αυτό το στάδιο αγγίζει το 82%– μετριάζεται με την πρόσθεση νερού. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ένα πράσινο οινοπνευματώδες, που κιτρινίζει με την παλαίωση, η περιεκτικότητα του οποίου σε αλκοόλ μπορεί να κυμαίνεται από 45% έως 74%  και το οποίο, όπως εξηγεί και η ετυμολογία, δεν πίνεται σκέτο –οποιαδήποτε προσπάθεια, όσο φιλότιμη κι αν είναι, προϋποθέτει την προσθήκη νερού και ζάχαρης.

Ξεκαθαρίζοντας τρεις (εξαιρετικά ενδιαφέροντες) μύθους για το αψέντι

* Στην ταινία Moulin Rouge, ο Τουλούζ Λωτρέκ και η παρέα του βρέχουν μια κουταλιά ζάχαρη με αψέντι, της βάζουν φωτιά, τη διαλύουν στο ποτό, τη σβήνουν με νερό και τσουγκρίζουν τα ποτήρια τους. Αυτός ο τρόπος σερβιρίσματος, γνωστός ως bohemian style, καθιερώθηκε στα μπαρ της Πράγας στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Σύμφωνα με την παραδοσιακή συνταγή των αρχών του 19ου αιώνα, το αυθεντικό κουτάλι του αψεντιού –αυτό με τις τρύπες– τοποθετείται πάνω σε ένα ποτήρι γεμάτο κατά το 1/3 με αψέντι. Αφού βάλουμε στο κουτάλι ένα κυβάκι ζάχαρης, ρίχνουμε αργά παγωμένο νερό, έως ότου η ζάχαρη λιώσει και το ποτήρι γεμίσει. Η διαλυμένη ζάχαρη και το νερό θολώνουν το αψέντι, το οποίο αποκτά με τον τρόπο αυτό τη σωστή γεύση.

* Το 1864, ο Dr. Valentin Magnan συνέβαλλε στον πόλεμο κατά του αψεντιού με τα πειράματά που διενήργησε σε ινδικά χοιρίδια, και τα οποία κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η θυϊόνη που περιέχεται στο αψέντι προκαλεί σπασμούς και άλλες παρενέργειες, καθιστώντας το συγκεκριμένο ποτό περισσότερο επικίνδυνο από άλλα οινοπνευματώδη. Παρά το γεγονός ότι κατηγορήθηκε για πρόκληση παραισθήσεων, εθισμού, σχιζοφρένειας και άλλων παρενεργειών που οδήγησαν στην απαγόρευσή του, η σύνδεση των συμπτωμάτων αυτών με τη θυϊόνη ποτέ δεν αποδείχθηκε επιστημονικά. Η πράσινη νεράιδα που έβλεπαν ο Λωτρέκ και οι φίλοι του, και οι τουλίπες στα πόδια του Όσκαρ Ουάιλντ αποδόθηκαν, τελικά, στην υψηλή περιεκτικότητα του αψεντιού σε αλκοόλ –πράγμα που οδήγησε στην άρση της απαγόρευσης, με τον προαναφερθέντα όρο της περιορισμένης περιεκτικότητας σε θυϊόνη, η οποία μπορεί να μην είναι, τελικά, παραισθησιογόνος, είναι, όμως, σε μεγάλες ποσότητες, τοξική.

* Στη δαιμονοποίηση του αψεντιού ήρθε, το 1986, να προστεθεί ένας ακόμη αστικός θρύλος. Σύμφωνα με την Αποκάλυψη του Ιωάννη, «κατά το τρίτο σάλπισμα, έπεσε από τον ουρανό άστρο μεγάλο σα λαμπάδα στο 1/3 των ποταμών και στις πηγές των νερών. Το όνομα του άστρου είναι αψιθιά. Το ένα τρίτο των νερών έγινε αψιθιά και πολλοί άνθρωποι πέθαναν από το νερό διότι έγινε πικρό». Στα ουκρανικά, Τσέρνομπιλ ονομάζεται ένα φυτό παρεμφερές με την αψιθιά, η λατινική ονομασία του οποίου είναι Artemisia vulgaris –ενώ της αψιθιάς Artemisia absinthium. Λεπτομέρεια που παραλείφθηκε όταν οι New York Times δημοσίευσαν ένα σχετικό άρθρο μετά το πυρηνικό ατύχημα, στο οποίο ένας Ρώσος συγγραφέας, το όνομα του οποίου δε δόθηκε στη δημοσιότητα, φερόταν να λέει πως Τσέρνομπιλ στα ουκρανικά σημαίνει αψιθιά, προσφέροντας έδαφος για τη δημιουργία του μύθου.

Αγορά προμήθεια και εμπόριο αψεντιού

Ένα ευρύτατα διαδεδομένο –μέχρι πρόσφατα– marketing trick ήθελε το αψέντι να είναι είτε παράνομο είτε δυσεύρετο εντός ελληνικών συνόρων. Τίποτα από τα δύο δεν ισχύει. Αψέντι λίγο υπερτιμημένο, αλλά καθ’ όλα νόμιμο– θα βρείτε σε πολλές ενημερωμένες κάβες, ηλεκτρονικά καταστήματα αλλά και πολλά μπαρ στην Αθήνα και την επαρχία –τα περισσότερα εκ των οποίων το χρησιμοποιούν κυρίως για κοκτέιλ, αφού οι παραγγελίες είναι μάλλον περιορισμένες. Ένα από αυτά που αξίζει να δοκιμάσετε είναι το σφηνάκι B55 –B52 αλλά με αψέντι. Για καλύτερη σχέση ποιότητας – τιμής, απευθυνθείτε στα duty free των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης. Όχι, δε θα σας σταματήσουν στα σύνορα –φτάνει η ποσότητα να δικαιολογεί τον κατά τι αόριστο όρο «προσωπική χρήση».




πηγή:phyto.gr






















Σάββατο 8 Σεπτεμβρίου 2012

Τα 10 μαγικά βότανα για λοιμώξεις, μολύνσεις και φλεγμονές



    Τα 10 μαγικά βότανα για λοιμώξεις, μολύνσεις και φλεγμονές
    Στη λαϊκή ιατρική το θυμάρι χρησιμοποιείται για γαργάρες που βοηθούν στην καταπολέ­μηση της λαρυγγίτιδας και της αμυ­γδα­λίτιδας ενώ η αντιμικρο­βιακή δράση του...ενισχύεται αν συνδυαστεί με άλλα βότανα
    .Στην αρχαιότητα, όταν η επιστήμη της ιατρικής βρισκόταν ακόμα σε πρώιμο στάδιο και δεν υπήρχε η δυνατότητα θεραπείας πολύπλοκων ασθενειών, η αντιμετώπιση των φλεγμονών, των λοιμώξεων και των μολύνσεων αποτελούσε την καθημερινότητα, αλλά και το όριο των γιατρών. Μπορούσαν τουλάχιστον να βασιστούν στο οπλοστάσιο της φύσης, καθώς δεκάδες φυτά χρησιμοποιούνταν και χρησιμοποιούνται ακόμη και σήμερα για να αντιμετωπιστούν περιπτώσεις μολύνσεων, λοιμώξεων και φλεγμονών. Στο «Εθνος – Υγεία» παρουσιάσθηκαν  δέκα από τα βότανα που βοηθούν στην αντιμετώπιση των μολύνσεων, των φλεγμονών και των βακτηρίων. Υπάρχουν ωστόσο πολλά ακόμα με εντυπωσιακή θεραπευτική δράση. Κάποια από αυτά είναι η αγγελική, το δενδρολίβανο, το κάρδαμο, η κετραρία, η λεβάντα, η λεμονιά, το μελισσόχορτο, η πουλμανάρια, το σκόρδο και το τζίνσενγκ.
    Βερβερίδα

    Για το ήπαρ και τη χολή
    Η βερβερίδα είναι ένα από τα καλύτερα βότανα για τη διόρθωση της λειτουργίας του ήπατος και της χολής. Ενδείκνυται σε περιπτώσεις που υπάρχει φλεγμονή της χοληδόχου κύστης ή όταν εντοπίζονται χολόλιθοι. Επίσης έχει ικανοποιητική δράση κατά της ελονοσίας και είναι αποτελεσματική στη θεραπεία πρωτοζωικών λοιμώξεων που οφείλονται σε είδη λεϊσμανίας. Για να παρασκευάσουμε το αφέψημα βερβερίδας, ρίχνουμε ένα κουταλάκι του γλυκού φλοιό σε ένα φλιτζάνι νερό. Στη συνέχεια το βράζουμε για 10-15 λεπτά. Η συνιστώμενη δόση είναι τρία φλιτζάνια την ημέρα. Πρέπει να επισημανθεί ότι για τις παθήσεις της χοληδόχου κύστης η βερβερίδα συνδυάζεται καλά με τη βερονίκη και τον φλοιό του χιονάνθου. Η βερβερίδα πρέπει να αποφεύγεται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.
    Ινούλα

    Για ισχυαλγία και γυναικολογικά
    Πριν η ιατρική επιστήμη πάρει το… πάνω χέρι στην αντιμετώπιση των λοιμώξεων, το φαρμακείο της φύσης και η λαϊκή σοφία έκαναν θαύματα.
    Η ινούλα ήταν ένα από τα πιο σημαντικά βότανα για τους γιατρούς της αρχαίας Ελλάδας και της αρχαίας Ρώμης. Τη θεωρούσαν θεραπευτική για ένα τεράστιο εύρος ασθενειών, από την ισχιαλγία μέχρι τα γυναικολογικά προβλήματα. Σήμερα πάντως χορηγείται σχεδόν αποκλειστικά για να αντιμετωπίσει προβλήματα του αναπνευστικού συστήματος. Η ρίζα του φυτού βοηθά τον οργανισμό να καταπολεμήσει την αδυναμία που προκαλεί η γρίπη ή η βρογχίτιδα. Είναι επίσης δυνατό αποχρεμπτικό και μαλακώνει τον βήχα. Επιπλέον, αντιμετωπίζει όλα αυτά τα συμπτώματα πολύ αποτελεσματικά όταν πρόκειται για παιδιά. Το αφέψημα χρησιμοποιείται, τέλος, για το άσθμα και τον αλλεργικό πυρετό, ενώ έχει και δράση ως τονωτικό του πεπτικού συστήματος και του ήπατος.
    Λυκίσκος

    Με αντισηπτική δράση για κολίτιδες ή έλκη
    Ο λυκίσκος είναι περισσότερο γνωστός για τις χαλαρωτικές ιδιότητες του. Εχει, ωστόσο, και έντονη αντισηπτική δράση και χορηγείται σε περιπτώσεις βλεννώδους κολίτιδας ή έλκους. Για να φτιάξουμε το έγχυμα, ρίχνουμε ένα φλιτζάνι βραστό νερό στο μπρίκι όπου προηγουμένως έχουμε βάλει μια κουταλιά του γλυκού ξηρά άνθη λυκίσκου. Το αφήνουμε για 10-15 λεπτά. Το έγχυμα χορηγείται μία φορά την ημέρα πριν από τον βραδινό ύπνο και αυτό γιατί έχει πολύ έντονες ηρεμιστικές ιδιότητες. Αν, πάντως, είναι απαραίτητο, η δόση μπορεί να αυξηθεί. Ο λυκίσκος δεν πρέπει να χρησιμοποιείται σε περιπτώσεις που ο ασθενής πάσχει από κατάθλιψη γιατί η κατάστασή του μπορεί να επιδεινωθεί.
    Θυμάρι

    Για το αναπνευστικό και το πεπτικό
    Το θυμάρι έχει μεταξύ των συστατικών του ένα αιθέριο έλαιο το οποίο περιέχει μια ισχυρή αντισηπτική ουσία με εξαιρετική δράση κατά των μολύνσεων και των φλεγμονών. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί εξωτερικά, σαν λοσιόν, για την αντιμετώπιση μολυσμένων τραυμάτων ή εσωτερικά για αναπνευστικές λοιμώξεις και λοιμώξεις του πεπτικού συστήματος. Στη λαϊκή ιατρική χρησιμοποιείται επίσης για γαργάρες που βοηθούν στην καταπολέμηση της λαρυγγίτιδας και της αμυγδαλίτιδας. Η αντιμικροβιακή δράση του θυμαριού ενισχύεται αν συνδυαστεί με άλλα βότανα όπως η εφέδρα και η λομπέλια. Για να παρασκευάσουμε έγχυμα, ρίχνουμε ένα φλιτζάνι βραστό νερό σε δοχείο το οποίο περιέχει δύο κουταλιές του τσαγιού ξηρό θυμάρι. Αφήνουμε το μείγμα για δέκα λεπτά στο δοχείο πριν το καταναλώσουμε. Η συνιστώμενη δόση είναι τρία φλιτζάνια την ημέρα.
    Μάραθος

    Για τις παθήσεις στομαχιού και εντέρου
    Το μέρος του φυτού που έχει θεραπευτική δράση είναι οι σπόροι, οι οποίοι συλλέγονται το φθινόπωρο αφού ωριμάσουν και σκάσουν. Το μάραθο βοηθά αποτελεσματικά στην αντιμετώπιση των παθήσεων του στομαχιού και των εντέρων, ενώ θεραπεύει και μολύνσεις των ματιών. Μπορεί επίσης να αντιμετωπίσει και τα συμπτώματα της βρογχίτιδας. Το έγχυμα του μάραθου χορηγείται με κομπρέσες για την αντιμετώπιση της επιπεφυκίτιδας και της βλεφαρίτιδας. Για να το παρασκευάσουμε, ρίχνουμε ένα φλιτζάνι βραστό νερό σε δοχείο το οποίο περιέχει 1 – 2 κουταλιές του τσαγιού ελαφρώς σπασμένους σπόρους μάραθου. Αφήνουμε το μείγμα για δέκα λεπτά και πίνουμε τρία φλιτζάνια την ημέρα.
    Καρυδιά

    Αφέψημα για γυναικολογική χρήση
    Η καρυδιά είναι γνωστή από την αρχαιότητα και κατάγεται από την Ινδία από όπου μεταφέρθηκε αρχικά στην Κίνα και αργότερα στην Ευρώπη. Τα φύλλα της είναι αρωματικά και περιέχουν τανίνη, πτητικά έλαια, χρωστικές ουσίες και μια αλκαλική ουσία, τη γιουγκλόνη. Ο καρπός περιέχει παχύ έλαιο σε ποσοστό 40%-50%, ασβέστιο, σίδηρο, μαγγάνιο και κοβάλτιο. Το πυκνό αφέψημα των φρέσκων φύλλων είναι πολύ ευεργετικό σε περιπτώσεις φλεγμονής των γυναικείων γεννητικών οργάνων όπου είναι απαραίτητες οι πλύσεις. Η διαδικασία της παρασκευής του αφεψήματος από φύλλα καρυδιάς είναι πολύ εύκολη. Βάζουμε 15-30 γραμμάρια φύλλων σε ένα κιλό νερό και βράζουμε το μείγμα. Η συνιστώμενη δόση είναι από δύο έως πέντε φλιτζάνια την ημέρα.

    Μελιτζάνα

    Τα φύλλα με τις μαλακτικές ιδιότητες
    Αν και είναι σήμερα ένα από τα πιο γνωστά φυτά στον πλανήτη, η μελιτζάνα είναι ένα από τα σχετικά λίγα βότανα με θεραπευτική δράση που ήταν άγνωστα στους γιατρούς της αρχαίας Ελλάδας. Κατάγεται από τις Ινδίες και την Κίνα, ενώ στην Ευρώπη έφτασε για πρώτη φορά μόλις τον 16ο αιώνα ταυτόχρονα με την εξάπλωση της στην Αμερική. Στη φαρμακευτική, τα χρήσιμα μέρη του φυτού είναι τα φύλλα και ο μίσχος του καρπού. Τα φύλλα της μελιτζάνας, ως κατάπλασμα για εξωτερική χρήση, έχουν μαλακτικές και επουλωτικές ιδιότητες κυρίως για περιπτώσεις που αφορούν αιμορροΐδες, καλόγερους, εγκαύματα και φλεγμονές. Ειδικά σε ό,τι αφορά τις αιμορροΐδες, στη λαϊκή ιατρική περιγράφεται η παρασκευή μια σκόνης από ψημένα κοτσάνια του καρπού της μελιτζάνας. Η σκόνη αυτή τοποθετείται με βαμβάκι πάνω στις αιμορροΐδες.
    Αλόη

    Αντιμικροβιακή και αντιμυκητιασική
    Η αλόη είναι πολύ γνωστή από την αρχαιότητα, ενώ τα τελευταία χρόνια αναφέρεται πολύ συχνά ως φυτό με θαυματουργή δράση. Οι Ελληνες, οι Ρωμαίοι, οι Αιγύπτιοι και οι Κινέζοι τη χρησιμοποιούσαν για να θεραπεύσουν ασθένειες του δέρματος, ενώ στην Αίγυπτο ήταν ένα από τα βασικά συστατικά για το βαλσάμωμα των νεκρών. Περιέχει περίπου 200 συστατικά, πολλά εκ των οποίων είναι πολύτιμα για τον οργανισμό. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται κάποια πολύτιμα αμινοξέα , σάκχαρα, στερόλες, ένζυμα, λιγνίνη, Β καροτίνη, χολίνη, μηλικό οξύ, βιταμίνες, ασβέστιο, νάτριο, μαγνήσιο, κάλιο κ.λπ. Η ρητίνη κάποιων ποικιλιών αλόης είναι αρωματική και έχει αντιμυκητιασική, αντιβιοτική και αντιφλεγμονώδη δράση. Τις τελευταίες δεκαετίες δεν υπάρχει ανάγκη για την οικιακή παρασκευή αλοιφών ή αφεψημάτων, αφού η αλόη βρίσκεται πολύ εύκολα σε διάφορα φαρμακευτικά προϊόντα.
    Βελανιδιά

    Θεραπεύει τα οιδήματα
    Η φλούδα της βελανιδιάς, που είναι το μέρος του δέντρου με τις μεγαλύτερες θεραπευτικές ιδιότητες, περιέχει μεγάλη ποσότητα τανίνης. Παρά την άσχημη μυρωδιά και τη δυνατή γεύση της η τανίνη έχει σημαντικές ιδιότητες. Το αφέψημα της φλούδας είναι εξαιρετικό στην καταπολέμηση των φλεγμονών και των οιδημάτων του τραχήλου της μήτρας. Το αφέψημα παρασκευάζεται από 15 γραμμάρια φλούδας και 1.500 γραμμάρια νερό. Το μείγμα βράζει μέχρι να μείνει ένα κιλό. Στη συνέχεια χορηγείται με κρασί. Η εσωτερική χρήση της φλούδας πάντως πρέπει να γίνεται με μεγάλη προσοχή, γιατί σε μεγάλες δόσεις για περισσότερο χρονικό διάστημα από το επιτρεπόμενο μπορεί να προκαλέσει καρδιαλγία και βλάβες στο στομάχι.
    Πορτοκαλιά

    Ενας χυμός για… όλα
    Το πορτοκάλι είναι το φρούτο με τις περισσότερες θεραπευτικές ιδιότητες για τον οργανισμό. Η φλούδα του περιέχει αιθέρια έλαια, ενώ ο χυμός του είναι πλούσιος σε βιταμίνες C, D, A και Ρ, ανόργανα άλατα ασβεστίου, καλίου, μαγνησίου, σιδήρου και νατρίου. Κυρίως χάρη στην περιεκτικότητά του σε βιταμίνη C το πορτοκάλι θωρακίζει τον οργανισμό ενάντια σε λοιμώξεις του αναπνευστικού και του μυοσκελετικού συστήματος. Δεν υπάρχουν συνιστώμενα βότανα ή αφεψήματα για το πορτοκάλι, αφού ο καλύτερος τρόπος για να έχουμε όλες τις ευεργετικές επιπτώσεις του είναι να το φάμε νωπό ή να πιούμε τον χυμό του. Δεν είναι λίγοι ωστόσο αυτοί που αποξηραίνουν τις φλούδες και τις βάζουν σε γυάλινα βάζα για να τις χρησιμοποιήσουν αργότερα σε αφεψήματα.
    πηγή:prionokordela

    Παρασκευή 7 Σεπτεμβρίου 2012

    Εναλλακτικό και αλληλέγγυο εμπόριο




    Σε τι κόσμο ζούμε;
    Στις 24 Μαΐου του 2001, δεκατέσσερις μεξικανοί μετανάστες πέθαναν από αφυδάτωση στην έρημο της Αριζόνας προσπαθώντας να μπουν στις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι έξι από αυτούς ήταν παραγωγοί καφέ που είχαν εγκαταλείψει τις καλλιέργειές τους. Λίγα χρόνια νωρίτερα, το χειμώνα του 1998, περισσότεροι από 400 χρεοκοπημένοι βαμβακοπαραγωγοί αυτοκτόνησαν στην πολιτεία Andhra Pradesh της Ινδίας. Γιατί άραγε εκατομμύρια άνθρωποι ρισκάρουν κάθε χρόνο τη ζωή τους για ένα κομμάτι αξιοπρέπειας στις αναπτυγμένες χώρες του κόσμου; Για ποιο λόγο είμαστε καταδικασμένοι να καταναλώνουμε βιονικές ντομάτες και τετράγωνα καρπούζια; Τι ρόλο παίζει σε όλα αυτά η αγορά, η θεά εκείνη που υποτίθεται ότι θα μας έλυνε όλα τα προβλήματα και θα μας οδηγούσε στον «καλύτερο δυνατό κόσμο»;
    Στον παγκοσμιοποιημένο μας κόσμο υπάρχει ένας ιστός που συνδέει όλους και όλες μεταξύ μας: ξεκινά από το 12χρονο κοριτσάκι που ιδρώνει επί δεκατέσσερις ώρες επάνω από το κομψό, κατά τ’ άλλα, μπλουζάκι μιας πολυεθνικής στην Ινδονησία, περνά από τον καθέναν από τους εκατοντάδες χιλιάδες παραγωγούς που εγκατέλειψαν τα τελευταία χρόνια τα χωράφια τους στην Ευρώπη και τον τρομοκρατημένο από τις τρελές αγελάδες και τα ακόμη πιο τρελά κοτόπουλα καταναλωτή, και καταλήγει στον εξαθλιωμένο ιρακινό αγρότη που υποχρεώνεται με νόμο πλέον να αγοράζει σπόρους από τις μεγάλες αγροτοβιομηχανίες. Τι είναι λοιπόν αυτό που μας ενώνει; Καταρχάς, το ότι είμαστε όλοι και όλες θύματα ενός μοντέλου που αποφασίζει τι, πού και πώς θα παραχθεί, σε τι είδους (χημική) επεξεργασία θα υποβληθεί και με ποιο τρόπο θα φτάσει στον τελικό του αποδέκτη, με ένα και μόνο κριτήριο: τη μεγιστοποίηση του κέρδους.

    Το μοίρασμα της πίτας
    Τα τελευταία χρόνια η υπογραφή συμφωνιών υπό την αιγίδα διεθνών οργανισμών (βλέπε Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, Παγκόσμια Τράπεζα κ.ά.) οδήγησε στην περίφημη απελευθέρωση του εμπορίου. Η ελεύθερη αγορά, μας είπαν, θα βοηθούσε τα έθνη να αναπτύξουν στο μέγιστο το παραγωγικό και ανθρώπινο δυναμικό τους και να κάνουν το αποφασιστικό βήμα για την οριστική εξάλειψη της φτώχειας και της πείνας. Ελεύθερη αγορά εν μέρει, βέβαια, καθώς οι χώρες του Νότου (κυρίως στην Αφρική, στην Ασία και στη Λατινική Αμερική) υποχρεώθηκαν να καταργήσουν τους δασμούς και κάθε οικονομική βοήθεια στην εγχώρια παραγωγή τους, ενώ οι χώρες του Βορρά συνέχισαν να ενισχύουν τη δικιά τους παραγωγή με επιδοτήσεις και να επιβάλλουν υψηλούς δασμούς σε καθετί που προερχόταν απ’ έξω.
    Ο αγρότης της Κολομβίας, που μέχρι τότε παρήγε για οικογενειακή κατανάλωση ή για τηντοπική αγορά, δυστυχώς δεν αποδείχτηκε ιδιαίτερα ευέλικτος σε αυτό το νέο σκηνικό: τα εισαγόμενα σε τιμές κάτω του κόστους –πρακτική γνωστή ως dumping– αγαθά βασικής κατανάλωσης, τα οποία προέρχονταν από μια επιδοτούμενη, εντατική και μαζικά βιομηχανοποιημένη γεωργία, κατέκλυσαν την τοπική αγορά και του στέρησαν κάθε δυνατή πηγή εσόδων. Οι αριθμοί είναι διαφωτιστικοί: Το 1985, η Αϊτή παρήγαγε 154.000 τόνους σπόρων και εισήγαγε 7.000. Το 2004, μετά το πραξικόπημα και την επέμβαση των ΗΠΑ, η παραγωγή μειώθηκε στο μισό και οι εισαγωγές έφτασαν τους 400.000 τόνους. Η Κολομβία, από την άλλη, ενώ το 1966 παρήγαγε 160.000 τόνους σιτάρι και εισήγαγε 120.000, το 2004 παρήγαγε κάτι λιγότερο από 20.000 τόνους και εισήγαγε 1.800.000 τόνους. Με δυο λόγια, χάρη στην ελεύθερη αγορά, η εγχώρια αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή του Νότου κατέρρευσε, και το μεταναστευτικό ρεύμα διογκώθηκε τόσο προς το εσωτερικό (οι αχανείς παραγκουπόλεις στις περιφέρειες των λατινοαμερικάνικων πόλεων μαρτυρούν με δραματικό τρόπο αυτό τον ξεριζωμό) όσο και προς τις χώρες του Βορρά.

    Και στην Ευρώπη τι συμβαίνει;
    Αν τα ευρωπαϊκά προϊόντα έχουν κατακλύσει τις χώρες του Νότου, τότε οι ευρωπαίοι αγρότες δεν θα έπρεπε να είναι ευχαριστημένοι; Το γεγονός όμως ότι μόνο το 2000, 200.000 αγρότες και 600.000 κτηνοτρόφοι εγκατέλειψαν την παραγωγή, δηλώνει μάλλον το αντίθετο. Η αλήθεια είναι ότι τις εξαγωγές προς το Νότο ελέγχουν μεγάλες βιομηχανικές αγροτικές και κτηνοτροφικές μονάδες, οι οποίες λαμβάνουν και το μεγαλύτερο μερίδιο από τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις. Σε ό,τι αφορά στη χώρα μας, είναι γνωστό ότι μέσω της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής αναδιαρθρώθηκε η εγχώρια παραγωγή, επεκτάθηκαν οι μονοκαλλιέργειες με κύριο στόχο τις εξαγωγές και ο μικροπαραγωγός εξαρτάται πλέον από τις αποφάσεις ενός κεντρικού, τελείως ξένου προς τις τοπικές ανάγκες και μακρινού μηχανισμού.
    Επιστρέφοντας στο κατ’ ευφημισμόν παγκόσμιο χωριό (περισσότερο με ζούγκλα μοιάζει), παρατηρούμε σε μεγαλύτερη κλίμακα το ίδιο σκηνικό. Οι χώρες του Νότου εξακολουθούν να έχουν πολλά να προσφέρουν στην παγκόσμια αγορά: φτηνές πρώτες ύλες, τροπικά φρούτα και αγαθά που δεν μπορούν να παραχθούν στο Βορρά, και βέβαια φτηνή εργατική δύναμη. Γι’ αυτό τη θέση –και τα χωράφια– των ξεριζωμένων παραγωγών έχουν πάρει πλέον οι πολυεθνικές. Στο πλαίσιο του νέου καταμερισμού, οι χώρες αυτές έπαψαν να παράγουν αγαθά για την κάλυψη των τοπικών αναγκών και στράφηκαν στιςεξαγωγές. Σύμφωνα με τη (νεοφιλελεύθερη) θεωρία, η άνοδος των εξαγωγών θα συντελούσε στην καταπολέμηση της φτώχειας μέσω της περίφημης «διάχυσης των εσόδων προς τα κάτω». Στην πραγματικότητα όμως, οι χώρες του Νότου είναι υποχρεωμένες να διαθέτουν όσα από τα έσοδα τους αντιστοιχούν στην εξυπηρέτηση του υπέρογκου εξωτερικού χρέους και, σαν να μην έφτανε αυτό, το μεγαλύτερο μέρος των εξαγωγών αναλαμβάνουν μετρημένες στα δάχτυλα πολυεθνικές, οι οποίες ελέγχουν όλους τους κρίκους της αλυσίδας, από το χωράφι μέχρι το τραπέζι. Είναι χαρακτηριστικό ότι τέσσερις εταιρείες ελέγχουν το 70% της παγκόσμιας αγοράς φυτοφαρμάκων, το 25% της παραγωγής παραδοσιακών σπόρων και το 100% της παραγωγής μεταλλαγμένων. Η εξάπλωση των τελευταίων όχι μόνο δεν λύνει το πρόβλημα της πείνας, όπως υποστηρίζουν οι εμπνευστές τους, αλλά και απειλεί να μας μετατρέψει όλους σε Φρανκεστάιν, δηλητηριάζοντας ανεπανόρθωτα τις τροφές και προκαλώντας ένα είδος «πράσινης ερήμου»: τα μεταλλαγμένα τείνουν να αφανίσουν τα πάντα (αγρότες, έδαφος, πανίδα και μικροοργανισμούς, παραδοσιακές γνώσεις και καλλιέργειες), εκτός από την ίδια τη σοδειά.
    Φαίνεται λοιπόν ότι αυτή η παγκοσμιοποιημένη οικονομία επιθυμεί να μετατρέψει κάθε πλευρά της ατομικής και συλλογικής μας ζωής (εργασία, ελεύθερος χρόνος, έρωτας, δημιουργία) σε ένα μετρήσιμο και ανταλλάξιμο εμπόρευμα. Τελικά, η μόνη ελευθερία που μας απομένει είναι να επιλέξουμε πού και πώς θα (ξε)πουλήσουμε αυτό το εμπόρευμα, ή μήπως έχουμε να πούμε κάτι παραπάνω;

    Το κίνημα του Δίκαιου Εμπορίου
    Τη δεκαετία του ’60, μέσα σ’ ένα κλίμα αναζήτησης ενός άλλου μοντέλου εμπορικών σχέσεων μεταξύ «αναπτυγμένων» και «αναπτυσσόμενων» χωρών, γεννιέται στην Ευρώπη το κίνημα του Δίκαιου Εμπορίου: ένα κίνημα με στόχο την αλληλεγγύη προς τους μικροπαραγωγούς του Νότου, την ευαισθητοποίηση των καταναλωτών του Βορρά, και παράλληλα την καταγγελία των επιθετικών προς τον «Τρίτο Κόσμο» πολιτικών που ασκούν κυβερνήσεις, πολυεθνικές και διεθνείς οργανισμοί. Η ιδέα της έμπρακτης αλληλεγγύης είναι σχετικά απλή – αν είχε σχήμα θα ήταν μια αλυσίδα με τρεις κρίκους: τον παραγωγό, τον καταναλωτή και μια οργάνωση που τους συνδέει. Και πώς λειτουργεί; Η οργάνωση αγοράζει απευθείας το προϊόν από τον παραγωγό και το διαθέτει σε σημεία πώλησης, όπου έρχεται σε επαφή με τον καταναλωτή και του εγγυάται ότι αυτό πληροί τα λεγόμενα κριτήρια του δίκαιου εμπορίου, δηλαδή την προέλευση, τις συνθήκες παραγωγής (αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας, σεβασμός στο περιβάλλον, κ.λπ.) και την ποιότητά του, καθώς και το ότι αγοράστηκε σε τιμή «δίκαιη» για τον παραγωγό. Εγγυάται, τέλος, ότι τα κέρδη από την πώληση επιστρέφονται στον παραγωγό ή/και επενδύονται σε καμπάνιες πληροφόρησης και καταγγελίας. Η αρχική επιδίωξη του κινήματος λοιπόν είναι η ανάπτυξη εμπορικών δραστηριοτήτων με στόχο τη δημιουργία δομών μιας βιώσιμης τοπικής οικονομίας, σε αντιδιαστολή με την αντίληψη της περιβόητης «οικονομικής βοήθειας για την ανάπτυξη του Τρίτου Κόσμου».
    Κάπως έτσι το 1967 μια βελγική οργάνωση αρχίζει να εισάγει είδη χειροτεχνίας από διάφορες χώρες του Νότου. Δύο χρόνια αργότερα ανοίγει το πρώτο «μαγαζί αλληλεγγύης» σε ένα χωριό στην Ολλανδία. Σήμερα οι διαστάσεις του Δίκαιου Εμπορίου είναι τεράστιες παγκοσμίως και συνεχώς διογκώνονται: υπάρχουν τουλάχιστον 3.000 μαγαζιά στην Ευρώπη και χιλιάδες ακόμη στον υπόλοιπο κόσμο, καθώς και χιλιάδες άνθρωποι που εργάζονται γι’ αυτό. Υπάρχει επίσης ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Δίκαιου Εμπορίου, που συντονίζει τις εισαγωγές και την κοινή στρατηγική των διαφόρων οργανώσεων, και πολλές άλλες ανάλογες οργανώσεις-ομπρέλες καθώς και δίκτυα. Σε αυτό το πλαίσιο διακινούνται προϊόντα όλων των ειδών: από ζάχαρη, κακάο, ρύζι και μπανάνες μέχρι υφάσματα και είδη χειροτεχνίας κάθε τύπου, μερικά δε από αυτά έχουν πια κατακτήσει σημαντικό μερίδιο στην αγορά και οι πωλήσεις τους έχουν σταθερά αυξητικές τάσεις.

    Να το σφραγίσω;
    Όταν το κίνημα άρχισε να εξαπλώνεται, γεννήθηκε η ανάγκη ενός διακριτικού συμβόλου που θα πιστοποιούσε τα προϊόντα του Δίκαιου Εμπορίου. Η εμφάνιση της πρώτης σφραγίδας στα τέλη της δεκαετίας του ’80 (σήμερα κυκλοφορούν τέσσερις σφραγίδες στην Ευρώπη) είναι ίσως το πιο κρίσιμο σημείο στην ιστορία του κινήματος. Και αυτό γιατί η σφραγίδα δίνεται στο προϊόν, εφόσον πληροί τα παραεπάνω ελάχιστα κριτήρια, και όχι στον πωλητή. Με άλλα λόγια, ο «δίκαιος» καφές του «δίκαιου» καλλιεργητή ή συνεταιρισμού μπορεί να καταλήξει (και έχει καταλήξει) στα ράφια πολυεθνικών όπως τα Μακ Ντόναλντς ή τα Στάρμπακς.
     Αποτέλεσμα; Η συμμετοχή του ευαισθητοποιημένου καταναλωτή περιορίζεται στο να αγοράζει όποιο προϊόν φέρει σφραγίδα και η οργάνωση Δίκαιου Εμπορίου παραχωρεί σταδιακά τη θέση της σε μια εταιρεία, η οποία με αυτό τον τρόπο «εξανθρωπίζεται» στα μάτια του καταναλωτή. Ο δε στόχος του κινήματος συρρικνώνεται στην οικονομική διάσταση του θέματος: στην εξασφάλιση μιας «δίκαιης», όπως διαφημίζεται, τιμής, που καθορίζεται με βάση αυτήν που κυκλοφορεί στην παγκόσμια αγορά (συνήθως είναι 10-15% υψηλότερή της), η οποία όμως, ως γνωστόν, μόνο δίκαιη δεν είναι. Και ενώ το προϊόν φτάνει πράγματι στο ευρύτερο δυνατόν καταναλωτικό κοινό και αυξάνονται οι πωλήσεις του, η αμφίδρομη σχέση μεταξύ του παραγωγού του Νότου και της οργάνωσης διακίνησης του Βορρά πάει περίπατο, σε ένα δρόμο χωρίς επιστροφή.

    Εναλλακτικό και αλληλέγγυο
    Στον αντίποδα αυτής της λογικής (ευτυχώς) βρίσκονται όσοι επιμένουν ότι δεν αποτελεί κατάκτηση για τον παραγωγό η κατάληξη του καφέ που καλλιέργησε στο σούπερ μάρκετ. Υποστηρίζουν ότι η σφραγίδα σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να είναι εμπορεύσιμη και, αν τέλος πάντων, κάποιος πρέπει να σφραγίζεται, αυτός πρέπει να είναι πρώτος από όλους ο πωλητής. Εξακολουθούν με άλλα λόγια να εμπνέονται από την αρχική ιδέα του κινήματος: την επιδίωξη δημιουργίας ενός δικτύου εναλλακτικού εμπορίουβασισμένου σε διαφορετικές, όσο γίνεται ανταγωνιστικές και ανεξάρτητες από τις υπάρχουσες, δομές. Συνεχίζουν να πιστεύουν ότι η διακίνηση πρέπει να συνδυάζεται μεπρωτοβουλίες αλληλεγγύης στους παραγωγούς, με την προβολή ενός άλλου μοντέλου κατανάλωσης και με την καταγγελία των πολύπλοκων μηχανισμών που οδηγούν στην εξαθλίωση τους παραγωγούς και όχι μόνο. Και στην άκρη του μυαλού τους έχουν ότι τη σήμερον ημέρα δίκαιο εμπόριο δεν μπορεί να υπάρξει. Το δίκαιο εμπόριο (πρέπει να) είναι ο απώτερος στόχος του κινήματος ή, αλλιώς, ο αγώνας για ένα δίκαιο εμπόριο είναι ένα μέρος μόνο του αγώνα για την ανατροπή των εκμεταλλευτικών δομών του παγκόσμιου εμπορίου. Προς το παρόν, λοιπόν, το μόνο που μπορεί να εγγυηθεί μια οργάνωση είναι ότι με τη συγκεκριμένη εμπορική διαδικασία που ακολούθησε προσπάθησε να πετύχει τη μεγαλύτερη δυνατή ισοτιμία μέσα σε μια αγορά που χαρακτηρίζεται από τη μέγιστη ανισότητα.

    H (μικρή) εμπειρία και οι (μεγαλεπήβολοι) στόχοι μας
    Το εμπόριο σήμερα, τόσο σε παγκόσμιο όσο και τοπικό επίπεδο, βασίζεται στην εκμετάλλευση και αποσκοπεί αποκλειστικά στο κέρδος. Παρ’ όλα αυτά, σε όλο τον κόσμο γίνονται σημαντικές προσπάθειες δημιουργίας εναλλακτικών μορφών εμπορίου, με όλες τις αντιφάσεις και τα προβλήματα που παρουσιάζουν. Εμείς τι κάνουμε για αυτό;
    Με αυτό το ερώτημα στο μυαλό κάποιοι και κάποιες ξεκινήσαμε από το καλοκαίρι του 2004 να συζητάμε για το αν μπορεί να πραγματοποιηθεί ένα εγχείρημα εναλλακτικού και αλληλέγγυου εμπορίου στην Ελλάδα και επάνω σε ποιες βάσεις. Δεν συναντηθήκαμε τυχαία: γνωριζόμασταν από την πολιτική μας δράση, τη συμμετοχή μας σε συλλογικότητες που προτάσσουν την αλληλεγγύη, τη συντροφικότητα και την άμεση και ισότιμη συμμετοχή ως πρώτες ύλες μιας άλλης, καλύτερης, ζωής.
    Καταλύτης για να δοκιμάσουμε το ερώτημα και στην πράξη στάθηκε η γνωριμία μας τον περασμένο Ιούλιο με τη γερμανική κοοπερατίβα Café Libertad, στη διάρκεια μιας παρουσίασης της δουλειάς τους στο Βελιγράδι, στην ευρωπαϊκή συνάντηση του People’s Global Action. Μάθαμε ότι εδώ και 5 χρόνια έχουν έρθει σε άμεση επαφή με ζαπατιστικές κοοπερατίβες στο Μεξικό, αγοράζοντας και διακινώντας τον καφέ τους όχι για να κερδίσουν από αυτό, αλλά ως έμπρακτη πολιτική αλληλεγγύη. Μάθαμε επίσης ότι πολλές συλλογικότητες στην Ευρώπη κάνουν το ίδιο, οι οποίες σχηματίζουν ένα δίκτυο για την προώθηση των προϊόντων των Ζαπατίστας (RedProZapa). Έτσι, από το Σεπτέμβρη ξεκινήσαμε να διακινούμε στην Αθήνα καφέ από τις ζαπατίστικες κοοπερατίβες της Τσιάπας του Μεξικού, κακάο από την κοοπερατίβα El Ceibo της Βολιβίας, μάτε από το Κίνημα των Χωρίς Γη (MST) της Βραζιλίας και μαύρο τσάι από το κίνημα των Adivasi της Ινδίας. Κυρίως χέρι με χέρι, αλλά και μέσω πολιτικών και κοινωνικών χώρων, τα προϊόντα έφτασαν σε όλο και περισσότερο κόσμο. Αλλά το πιο σημαντικό ήταν η ανταπόκριση που βρήκε η ιδέα και η θέρμη με την οποία υιοθετήθηκε. Δεκάδες άνθρωποι τόσο στην Αθήνα όσο και στην υπόλοιπη Ελλάδα άρχισαν να συμμετέχουν στη διακίνηση των προϊόντων, με αποτέλεσμα να έχει δημιουργηθεί πλέον ένα συνεχώς διευρυνόμενο δίκτυο. Αρκετοί και αρκετές εντάχθηκαν και στη συλλογικότητα, εμπλουτίζοντάς τη με την όρεξη και τις ιδέες τους.
    Ήταν για μας μια περίοδος αναζήτησης και προβληματισμού. Αφενός, στο καθαρά πρακτικό επίπεδο, αφού, μην έχοντας καμία εμπειρία από ανάλογες δραστηριότητες, χρειάστηκε να μάθουμε από τα λάθη μας. Κατανοήσαμε ότι το εγχείρημα αυτό απαιτεί διαφορετικό επίπεδο οργάνωσης και «συνέπειας» σε σχέση με την εμπειρία μας από άλλες συλλογικότητες, κυρίως επειδή περιλαμβάνει τη διαχείριση χρηματικών ποσών. Από την άλλη, στο πιο θεωρητικό επίπεδο, που σχετίζεται με το τι θέλουμε να κάνουμε και πώς, προχωρήσαμε στα τυφλά, καθώς επιχειρούσαμε κάτι εντελώς καινούργιο για τον ελλαδικό χώρο και δεν θέλαμε να αντιγράψουμε έτοιμες λύσεις από το εξωτερικό. Μέσα από μια διαρκή διαδικασία συζήτησης διατυπώσαμε τα ερωτήματα και προσπαθήσαμε να τα απαντήσουμε συλλογικά: Τι σημαίνει για εμάς αλληλεγγύη; Ποια είναι η διαφορετική μορφή εμπορίου που θέλουμε να χτίσουμε και τι μας κινητοποιεί για να την πετύχουμε; Τι σχέση μπορεί να έχει με την υπάρχουσα δομή του εμπορίου; Πώς μπορεί να συμβιβαστεί με το νόμο και την εφορία; Πώς ισορροπούμε την ανάγκη για οικονομική βιωσιμότητα του εγχειρήματος με τη θέλησή μας να είναι τα προϊόντα προσιτά σε όλους και όλες; Και άλλα πολλά…

    Πού βρισκόμαστε…
    Εξακολουθούμε να βρισκόμαστε σε αυτή τη διαδικασία προβληματισμού, η οποία άλλωστε δεν μπορεί να ολοκληρωθεί ποτέ: πολλά ερωτήματα παραμένουν και άλλα τόσα θα προκύψουν στο μέλλον. Πλέον όμως νιώθουμε έτοιμοι να δώσουμε κάποιες απαντήσεις και να τις δοκιμάσουμε στην πράξη. Και αν έπρεπε να το κάνουμε μέσα σε δύο γραμμές, θα λέγαμε: θέλουμε να δημιουργήσουμε σχέσεις μεταξύ ανθρώπων βασισμένες όσο το δυνατόν στην ισοτιμία, στην εμπιστοσύνη και στο συλλογικό συμφέρον.
    Μιλώντας για αλληλεγγύη, αναφερόμαστε κυρίως στις σχέσεις που θέλουμε να χτίσουμε με τις συλλογικότητες των παραγωγών, τα προϊόντα των οποίων επιλέγουμε να διακινήσουμε. Δεν κάνουμε την επιλογή αυτή με βάση τη συμπάθειά μας για τους «φτωχούς του Τρίτου Κόσμου», ούτε κινούμενοι από κάποιο αίσθημα ηθικού δικαίου. Την κάνουμε γιατί αυτές οι συλλογικότητες οργανώνονται, αγωνίζονται και παράγουν με τρόπους που, παρά τις διαφορετικές συνθήκες, έχουν στοιχεία που θα θέλαμε να εφαρμόσουμε και στις δικές μας ζωές. Αν οι τιμές που εισπράττουν για τα προϊόντα τους μέσω της σχέσης αυτής είναι συχνά αρκετά καλύτερες από της αγοράς, αυτό δεν μας φαίνεται ιδιαίτερο επίτευγμα: το αντίθετο, ξέρουμε ότι παραμένουν αναντίστοιχες με το μόχθο τους. Θέλουμε σταδιακά να γνωριστούμε καλύτερα, να ορίσουμε πιο άμεσα τη σχέση αυτή, να την κάνουμε πραγματικά αμφίδρομη. Είμαστε αλληλέγγυες «με» συγκεκριμένους ανθρώπινους αγώνες, όχι «σε» απρόσωπους «καταπιεσμένους». Το άρωμα του καφέ ή του κακάο θέλουμε να υπενθυμίζει ότι μπορούμε να αλλάξουμε τις ζωές μας, να παρακινεί σε συλλογική δράση και όχι να δίνει απλά μια προσωπική ηθική ικανοποίηση.
    Επίσης δεν περιορίζουμε το εύρος των παραγωγών με τους οποίους θέλουμε να συνεργαστούμε μόνο στο εξωτερικό. Γνωρίζουμε π.χ. ότι στην Ελλάδα γίνονται τα τελευταία χρόνια προσπάθειες συλλογικής οργάνωσης μικρών παραγωγών, με σκοπό την προώθηση μιας άλλης λογικής στην αγροτική παραγωγή και διακίνηση. Σκοπεύουμε να διερευνήσουμε αν είναι δυνατόν να στηρίξουμε τις προσπάθειες αυτές και οποιοσδήποτε άλλες παρόμοιες πιθανόν ξεφυτρώσουν.
    Όταν μιλάμε για εναλλακτικό εμπόριο, εννοούμε κυρίως το σκοπό, τη φιλοσοφία και την πρακτική της διακίνησης των προϊόντων. Η βασικότερη ίσως διαφορά με το «κλασικό» εμπόριο είναι ότι δεν στοχεύουμε στο κέρδος: αν προκύπτει ένα οικονομικό πλεόνασμα από την πώληση των προϊόντων, αυτό εξυπηρετεί τις ανάγκες, τις προοπτικές και τις συλλογικές επιδιώξεις του εγχειρήματος. Εμπόριο χωρίς σκοπό το κέρδος; Αν ακούγεται σαν σχήμα οξύμωρο, ίσως είναι γιατί δεν το βλέπουμε πουθενά γύρω μας. Έχουμε εθιστεί τόσο στην ιδέα ότι στόχος της διακίνησης των αγαθών είναι ο πλουτισμός κάποιων, που μας φαίνεται περίεργο ότι θα μπορούσε να υπάρξει κάτι άλλο.
    Ορίζουμε το εναλλακτικό εμπόριο ως μια απόπειρα να αυτοοργανώσουμε την εξυπηρέτηση των αναγκών μας. Σήμερα η αγορά ρυθμίζει το σύνολο σχεδόν των όρων και των σχέσεων που διέπουν την παραγωγή, τη διακίνηση και τη χρήση των προϊόντων: από το πόσο θα πληρωθεί ο παραγωγός για το προϊόν της εργασίας του, τι θα παράξει και πώς μέχρι την ποιότητα, την τιμή, ακόμη και το είδος των εμπορευμάτων που θα καταναλώσουμε. Θέλουμε να δείξουμε έμπρακτα ότι αυτός δεν είναι ο μόνος τρόπος, ότι μπορούμε να επανασυνδέσουμε την παραγωγή, τη διακίνηση και τη χρήση των προϊόντων σε ένα ενιαίο σύνολο σχέσεων, μεταξύ συγκεκριμένων και όχι απρόσωπων ανθρώπων. Στη θέση του κέρδους ως μοναδική επιδίωξη θέλουμε να βάλουμε την ικανοποίηση ενός πλήθους αναγκών: την αυτονομία και την αξιοπρεπή διαβίωση του παραγωγού, τη βιωσιμότητα του δικτύου διακίνησης, την ποιότητα και την προσιτή τιμή για το χρήστη. Και θέλουμε αυτές οι επιμέρους επιδιώξεις να ρυθμίζονται βάσει σχέσεων εμπιστοσύνης και αμοιβαιότητας, με τη συμμετοχή όλων των εμπλεκομένων και όχι από το «αόρατο χέρι» της αγοράς.
    Η μικρή μας εμπειρία έδωσε σοβαρές ενδείξεις ότι τα παραεπάνω είναι πιο εφικτά απ’ όσο ακούγονται. Οι περισσότερες από εμάς αγαπούν τον καφέ, και από τα πρώτα βήματα ακόμη μιας προσπάθειας μπορέσαμε να τον έχουμε σε εξαιρετική ποιότητα, χωρίς χημικά και λιπάσματα και σε χαμηλότερη τιμή από τον αντίστοιχο του σούπερ μάρκετ, χτίζοντας παράλληλα τις οικονομικές βάσεις ώστε το εγχείρημα να είναι βιώσιμο. Μας τον προμήθευσαν συγκεκριμένοι άνθρωποι και όχι το ράφι ενός σούπερ μάρκετ, τους οποίους επιλέξαμε γιατί θέλουμε να χτίσουμε μαζί τους σχέσεις αλληλεγγύης. Και πέρα από αυτά, «κερδίσαμε» τους νέους ανθρώπους που γνωρίσαμε και γνωρίστηκαν μεταξύ τους, είχαμε τη χαρά να συμμετέχουμε όλοι και όλες μαζί σε μια αναπάντεχη διαδικασία.

    …και πού πάμε
    Πρόσφατα εγκρίθηκε το καταστατικό της νομικής μορφής που μετά από πολύ προβληματισμό επιλέξαμε: Είμαστε πλέον ένας Προμηθευτικός Συνεταιρισμός, μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα. Αρχίσαμε, παράλληλα, να λειτουργούμε και έναν χώρο ως κέντρο διακίνησης, αλλά και κοινωνικής επαφής.
    Δεν πετάμε στα σύννεφα ούτε τρέφουμε αυταπάτες. Γνωρίζουμε πολύ καλά πόσες δυσκολίες έχει το εγχείρημα που ξεκινήσαμε, πόσες αντιφάσεις και εμπόδια θα συναντήσει, ότι ίσως χρειαστεί να κάνουμε επιλογές που δεν θα είναι απόλυτα συμβατές με αυτό που επιδιώκουμε, ότι θα κάνουμε λάθη. Αλλά δεν είμαστε μόνοι και τίποτε δεν είναι «ουτοπικό»: οι παραγωγοί των προϊόντων που διακινούμε είναι η καλύτερη απόδειξη γι’ αυτό. Αν δεν βάλουμε τις ιδέες μας στην σκληρή δοκιμασία της πράξης, αν δεν τις γειώσουμε στις εδώ και τώρα συνθήκες θα παραμείνουν ωραία αλλά άπιαστα όνειρα.
    Επιχειρούμε ένα πείραμα, και το ονομάζουμε «Ο Σπόρος», με την ελπίδα να βγάλει ρίζες, να μεγαλώσει και αργότερα, γιατί όχι, να φυτρώσει και αλλού.

    πηγή:σπορος