Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2012

Oι ψυχοπαθείς της Wall Street


 

Ο Clive R. Boddy του Πανεπιστημίου του Nottingham Trent University υποστηρίζει ότι υπεύθυνοι για την πιο σοβαρή χρηματοοικονομική κρίση, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, είναι μερικοί ψυχοπαθείς που κατάφεραν να πάρουν τα ηνία του Xρηματοπιστωτικού Συστήματος

Σε άρθρο του στην Journal of Business Ethics, με τίτλο «Εταιρικοί Ψυχοπαθείς – H θεωρία της ψυχοπάθειας στην παγκόσμια οικονομική κρίση», ο Clive R. Boddy περιγράφει τους ψυχοπαθείς οι οποίοι ανήκουν μόλις στο 1% του πληθυσμού, ως άτομα που εξαιτίας ίσως ανώμαλης δραστηριότητας των νευρώνων του εγκεφάλου έχουν έλλειψη συνείδησης, ελάχιστα συναισθήματα ενώ εμφανίζουν ανικανότητα για συμπάθεια ή αντιπάθεια για άλλους ανθρώπους. Μια χαρά, δηλαδή...
αλλά υπάρχει και συνέχεια!

Είναι ιδιαίτερα ψυχροί, υπολογιστές, άσπλαχνοι και, με λίγα λόγια, συνιστούν απειλή για τις εταιρίες στις οποίες κατάφεραν να εργάζονται σε θέσεις «κλειδί» και, βεβαίως, αποτελούν μεγάλη απειλή για την κοινωνία.

Τα παραπάνω χαρακτηριστικά μπορεί να εκλαμβάνονται ως επικίνδυνα ελαττώματα στις διαπροσωπικές σχέσεις, δεν συμβαίνει όμως το ίδιο και στον κόσμο του χρήματος, αφού θεωρούνται περιζήτητα προτερήματα και αρετές!

Αλλά, πώς κατάφεραν άνθρωποι με τόσο αλλοπρόσαλλη ψυχοσύνθεση να είναι επικεφαλής μεγάλων αμερικανικών Οίκων Αξιολόγησης και Χρηματοπιστωτικών Ιδρυμάτων; Αυτό αναρωτιέται ο Boddy.

Κατά το πρώτο μισό του 20ου αιώνα η εξέλιξη των επιχειρήσεων γινόνταν με βραδύ ρυθμό και οι εργαζόμενοι δεν ήταν αναγκασμένοι να αλλάξουν εταιρία για την επαγγελματική τους σταδιοδρομία .

Έτσι, μέσα σε ένα σταθερό εργασιακό περιβάλλον ήταν εύκολο να εντοπισθούν οι ψυχολογικά πάσχοντες εξαιτίας της κακής διαχείρισης, του εγωισμού τους και της έλλειψης ηθικής. Στις μέρες μας, όμως, το επιχειρησιακό περιβάλλον έχει αλλάξει και ευνοεί περισσότερο την ανέλιξη μη υγιών ψυχολογικά ατόμων. Όπως επισημαίνει σε ένα από τα διαδικτυακά του άρθρα το Bloomberg, η άνοδος ενός αχαλιναγώγητου καπιταλισμού από τα μέσα της δεκαετίας του ’80 συνέβαλε στη χαοτική δομή των σύγχρονων επιχειρήσεων που περιλαμβάνει συνεχή ανανέωση, αλλαγές και ανατροπές σε βασικό προσωπικό – όπως για παράδειγμα στην Wall Street. Έτσι, «σκοτεινές» προσωπικότητες, χρησιμοποιώντας τη γοητεία τους κάλυψαν την επικίνδυνη συμπεριφορά τους καταφέρνοντας σε πολλές περιπτώσεις να φαίνονται ως ιδανικές προσωπικότητες για την καλή λειτουργία ενός συστήματος!

O William Cohan, συγγραφέας του βιβλίου «Χρήμα και Ισχύς: Πώς η Goldman Sachs κατάφερε να κυβερνά τον κόσμο», υπογραμμίζει ότι τα βαθύτερα αίτια της κρίσης θα πρέπει να αναζητηθούν στην εποχή που άτομα με τα παραπάνω χαρακτηριστικά αναρριχήθηκαν στα ανώτατα κλιμάκια του Χρηματοπιστωτικού Τομέα .

Στο έργο του περιγράφει τον τρόπο με τον οποίο η απληστία και η αναισθησία επέτρεψαν στην Goldman Sachs να γίνει «too big to fail» .. (πολύ μεγάλη για να καταρρεύσει). Μάλιστα, ένα πρώην στέλεχος του Οίκου Αξιολόγησης διηγείται μια ιστορία σχετικά με τον Robert Rubin, o oποίος αργότερα έγινε υπουργός Οικονομικών του Μπίλ Κλίντον. Ο Rubin έλεγε ότι αρκούν μόλις τρία χρόνια θητείας στην Goldman Sachs για να γίνει κάποιος ανέντιμος και διεφθαρμένος. Ο ίδιος είχε μια σπουδαία εξέλιξη στην Goldman Sachs και στο τέλος ήταν εκείνος που ενθάρρυνε τους συναδέλφους του στην απερίσκεπτη ανάληψη κινδύνων!

Παρόλο που οι παραπάνω θεωρίες των Boddy – Cohan δεν έχουν ακόμη αποδειχθεί, αρκετός κόσμος πιστεύει ότι υπάρχει μια δόση τρέλας σ’ αυτό που ζούμε το τελευταίο διάστημα, ενώ και οι δυο συγγραφείς συμφωνούν ότι η μη εκδηλωμένη ψυχοπάθεια στελεχών του Χρηματοπιστωτικού Κόσμου ευθύνεται κατά μεγάλο μέρος για την κρίση.

Στα συμπεράσματά τους έρχονται να προστεθούν τα εξής:

Πριν από κάποιους μήνες, μια έρευνα Ελβετών που δημοσιεύθηκε στο Der Spiegel, υπογράμμιζε ότι οι traders συμπεριφέρονται με τρόπο πολύ πιο εγωιστικό απ’ ό,τι ένας μεγάλος αριθμός ψυχοπαθών. Μια άλλη έρευνα που δημοσιεύθηκε στην Gardian αναφέρει ότι η επιμονή των ανθρώπων αυτών για προσωπικό πλουτισμό προκάλεσε απώλεια ευγένειας, ισότητας, δικαιοσύνης ή οποιασδήποτε συγκεκριμένης αίσθησης κοινωνικής ευθύνης. Γι’αυτό φαίνονται σαν να κοροϊδεύουν για την καταστροφή που προκαλούν στη ζωή χιλιάδων ανθρώπων.

«Λένε ψέματα με χαμόγελο, αγνοούν την ανάμειξη ή τη συμμετοχή τους σε γεγονότα, επιρρίπτουν τυχόν λάθη τους σε άλλους με τρόπο πολύ πειστικό, και δεν έχουν καμία αμφιβολία για τη δική τους αξία που, φυσικά, δεν έχουν. Από την άλλη με απερίγραπτη ικανοποίηση απομακρύνονται από τον Αρμαγεδώνα που προκάλεσαν και τους απέφερε τεράστια κέρδη έχοντας, όμως, πρώτα βρει έναν καινούργιο ρόλο : του συμβούλου κυβερνήσεων- και όχι μόνο- με αποστολή να σώσουν, να περισώσουν ή να αποφύγουν μια νέα καταστροφή», αναφέρει το Βρετανικό έντυπο.

Οι συγγραφείς, αλλά και οι δημοσιογράφοι του Der Spiegel και Gardian, καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι, εκτός από τις περγαμηνές που θα πρέπει να έχουν χρηματιστές, τραπεζίτες και traders που προορίζoνται να λάβουν σημαντικές αποφάσεις και να διαχειριστούν τις τύχες χιλιάδων ανθρώπων, θα πρέπει να ελέγχονται και για το κατά πόσο είναι προικισμένοι με συναισθήματα ! Για το κατά πόσο νοιάζονται για τον συνάνθρωπό τους ! Στη Γαλλία αρχίζει και γίνεται λόγος επ’ αυτού, ενώ δημιουργείται και μια νέα τάση στις προσλήψεις…

Της Μαρίας Δεναξά από aixmi

Σάββατο 21 Ιανουαρίου 2012

Γιατί ο τάφος του Jim Morrison έχει Ελληνική επιγραφή;

 



Ο Τζέημς «Τζιμ» Ντάγκλας Μόρισον (James "Jim" Douglas Morrison) (8 Δεκεμβρίου 1943 - 3 Ιουλίου1971) ήταν ένας Αμερικανός τραγουδιστής, τραγουδοποιός, συγγραφέας και ποιητής. Γεννήθηκε στη Μελβούρνη της Φλόριντα και ήταν ο τραγουδιστής και στιχουργός του δημοφιλούς αμερικάνικου ροκ συγκροτήματος The Doors.
Θεωρείται ένας από τους πιο χαρισματικούς ερμηνευτές στην ιστορία της ροκ μουσικής. Έγραψε επίσης αρκετά βιβλία ποίησης, ένα μικρό ντοκιμαντέρ και δύο βίντεο κλιπ ("The Unknown Soldier" και "People are Strange").
Ο θάνατός του σε ηλικία 27 ετών στο Παρίσι της Γαλλίας κατέπληξε τους θαυμαστές του.
Οι περιστάσεις κάτω από τις οποίες πέθανε και ο μυστικός ενταφιασμός του έγιναν αφορμή για.....ατελείωτες φήμες και παίζουν σημαντικό ρόλο στο μυστήριο που εξακολουθεί να τον περιβάλλει.
Ο Τζιμ Μόρισον είχε σκωτσέζικη και ιρλανδική καταγωγή και ήταν γιος του ναυάρχου Τζωρτζ Στίβεν Μόρισον και της Κλάρα Κλαρκ Μόρισον, που γνωρίστηκαν το 1941 στη Χαβάη.
Ο Τζιμ Μόρισον γεννήθηκε 11 μήνες μετά, στη Μελβούρνη της Φλόριντα.
Το 1971, ο Μόρισον μετακόμισε σε ένα διαμέρισμα στο Παρίσι μαζί με την Πάμελα Κούρσον. Του άρεσε η αρχιτεκτονική της πόλης και έκανε μεγάλους περιπάτους εκεί, όμως λέγεται ότι τον είχε πιάσει κατάθλιψη και ήθελε να επιστρέψει στην Αμερική.
Στο Παρίσι έκανε και την τελευταία του ηχογράφηση σε στούντιο με δυο Αμερικανούς μουσικούς του δρόμου.
Ο Μάνζαρεκ απέρριψε αυτή την ηχογράφηση ως "ασυναρτησίες μεθυσμένων". Ένα τραγούδι από αυτήν, το "Orange County Suite" ακούγεται στο bootleg "Lost Paris Tapes".
Ο Μόρισον πέθανε στις 3 Ιουλίου του 1971 σε ηλικία 27 ετών. Η επίσημη εκδοχή είναι ότι η Κούρσον τον βρήκε νεκρό στη μπανιέρα. Δεν έγινε αυτοψία, γιατί ο γιατρός που τον εξέτασε είπε ότι δεν βρήκε στοιχεία εγκληματικής ενέργειας. Η απουσία αυτοψίας έδωσε λαβή για πολλές εικασίες σχετικά με την αιτία θανάτου.
Ο Ντάνυ Σάγκερμαν διηγείται ότι όταν η Κούρσον επέστρεψε στις ΗΠΑ, του είπε ότι ο Μόρισον είχε πεθάνει από υπερβολική δόση ηρωίνης, την οποία είχε εισπνεύσει νομίζοντας πως είναι κοκαΐνη.
Ο Σάγκερμαν σημειώνει ότι η Κούρσον έδινε διαφορετικές εκδοχές του θανάτου κατά καιρούς, τη μια λέγοντας ότι εκείνη τον είχε σκοτώσει και την άλλη ότι ο θάνατός του ήταν λάθος της.
Η ιστορία με την αθέλητη λήψη ηρωίνης υποστηρίζεται από τη διήγηση του Αλέν Ρονέ, που έκανε παρέα με το ζευγάρι στο Παρίσι.
Ο Ρονέ είχε γράψει ότι ο Μόρισον πέθανε από αιμορραγία αφού εισέπνευσε ηρωίνη της Κούρσον κι ότι εκείνη άθελά της αποκοιμήθηκε, αφήνοντάς τον να πεθάνει αντί να καλέσει για ιατρική βοήθεια.
Στον τάφο του υπάρχει η Ελληνική επιγραφή Κατά τον δαίμονα εαυτού.
Οι θεωρίες για το ποιος έχει γράψει την επιγραφή είναι πολλές:
Ο Jim Morrison πριν δημιουργηθεί το συγκρότημα είχε πει: "Ή ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΦΟΝΟ Ή ΘΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΜΕ ΜΙΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ…".
Τελικά τα κατάφεραν και στα δύο: πρώτον οι DOORS έγιναν θρησκεία και δεύτερον ο φόνος έγινε με τον θάνατό του. Ένα θάνατο που ο Morrison δεν φοβήθηκε ποτέ.
Τον μόνο φόβο που είχε ήταν ο ίδιος του ο εαυτός και η επιγραφή στον τάφο του γράφτηκε, λέγεται, κατά δική του παραγγελία μια και αγαπούσε όπως έλεγε την ελληνική φιλοσοφία.
Γι’ αυτό και στο τραγούδι του «The End» περιγράφει με έναν δικό του μοναδικό τρόπο που μόνο αυτός κατείχε, το Οιδιπόδειο σύμπλεγμα.
Η επιγραφή είναι "κανονική", δηλαδή όπως είναι γραμμένο το όνομα του, έτσι και από κάτω γράφει αυτό που προέγραψα...
Δεν είναι π.χ κάτι που έγραψε κάποιος τυχαία…
Υπάρχουν πολλές τέτοιες τριγύρω στο χώρο αλλά με μαρκαδόρους κ.λ.π. Φαινόταν να είναι με τον ίδιο τύπο fonts όπως και το όνομά του.
Οπότε μάλλον γράφτηκε μαζί με την κατασκευή του τάφου.. άραγε ο ίδιος ο Jim το ζήτησε ή κάποιος δικός του;
Από ότι ξέρω ο πατέρας του τον είχε στο μάτι, δεν τον ήθελε…
Ο Jim σίγουρα είχε μυηθεί σε κάποια "περίεργα" πράγματα αλλά υπάρχουν τόσα πολλά "περίεργα"
Γιατί να μπει η ελληνική επιγραφή εκεί όμως…;


Η λέξη “δαίμων” δεν έχει καμία σχέση όπως την ξέρουμε εμείς σήμερα (οι αρχαίοι Έλληνες δεν είχαν Διάβολο). “Δαίμων” ήταν αρχικά η θεότητα που μοίραζε, κατένειμε την μοίρα (δαίομαι = μοιράζω) και μετά ονομαζόταν οποιαδήποτε θεότητα στην οποία αποδίδονταν τιμές.
“Δαίμων εαυτού” ονομαζόταν η θεότητα-προστάτης που ζούσε μέσα σε κάθε άνθρωπο από τη γέννηση έως το θάνατό του και φρόντιζε για την προσωπική εξέλιξη κι ευημερία, κάτι σαν το αντίστοιχο σημερινό χριστιανικό “Φύλακας-άγγελος”, αποτελώντας κατά κάποιο τρόπο έναν “δίαυλο” μεταξύ του κόσμου των θνητών και του κόσμου των θεών.
“Πράττω κατά τον δαίμονα εαυτού” ουσιαστικά σημαίνει “πράττω σύμφωνα με αυτό που η συνείδησή μου θεωρεί σωστό”, αδιαφορώντας ίσως για το τι θα πουν οι άλλοι και είναι μια στάση ζωής που υιοθέτησαν και επιδοκίμασαν οι Στωικοί φιλόσοφοι.
Έτσι λοιπόν, η φράση “Κατά τον δαίμονα εαυτού” γράφτηκε από τους συγγενείς του Jim Morrison στον τάφο του, εννοώντας ότι ο τραγουδιστής των Doors έπραττε στη συντομη ζωή του πάντα σύμφωνα με ό,τι υπαγόρευε η συνείδησή του, ο “προσωπικός του θεός”, κι όχι σύμφωνα με τις επιταγές της κοινωνίας.
πηγή:pikri-sokolata

Προζύμι...





Προζύμι...






Υλικά


Ένα κρασοπότηρο νερό και μια χουφτήτσα αλεύρι



Εκτέλεση


Με τα παραπάνω υλικά κάνουμε μια μαλακή ζύμη που να μη κολάει στα χέρια μας.


Βάζουμε τη ζύμη μέσα σ' ένα τάπερ που το κλείνουμε καλά.


Τη σκεπάζουμε με μια κουβέρτα, έτσι ώστε να μείνει ζεστή.


Αφήνουμε τη ζύμη μας για 24 ώρες κατόπιν προσθέτουμε στη ζύμη μας μισό κρασοπότηρο νεράκι και... αλεύρι όσο πάρει για να ξανακάνουμε μια ζύμη μαλακή την οποία τη βάζουμε πάλι μέσα στο τάπερ μας και τη σκεπάζουμε για άλλες 24 ώρες με τον ίδιο τρόπο επαναλαμβάνουμε τη διαδικασία για άλλη μια φορά.


Μετά από 24 ώρες η ζύμη μας θα πρέπει να έχει φουσκώσει καλά και να έχει μικρές, μικρές τρυπίτσες.


Αν αυτό δεν συμβαίνει θα επαναλάβουμε τη διαδικασία για άλλη μια φορά.


Όταν ανοίξουμε το τάπερ με τη ζύμη η ζύμη μας έχει μια ευχάριστη ελαφριά ξινή μυρουδιά.


Έχει φουσκώσει και έχει πολλές τρυπίτσες τότε η ζύμη μας είναι έτoιμη να μείνει για δύο ακόμη εικοσιτετράωρα εκτός ψυγείου για να ωριμάσει καλά.


Σ' αυτό το διάστημα θα φουσκώσει περισσότερο και θα είναι η μυρουδιά της πιο έντονη μπορεί όμως και να πέσει αλλά να διατηρεί την ίδια μυρουδιά και στις δύο περιπτώσεις το προζύμι μας είναι έτοιμο.


Με αυτό το προζύμι κάνουμε την μαγιά του ψωμιού δηλαδή βάζουμε νεράκι και λίγο αλευράκι και αναπιάνουμε τη ζύμη την οποία την αφήνουμε λίγες ώρες να φουσκώσει και κάνουμε το ψωμί μας.


Από τη ζύμη του ψωμιού μας κρατάμε ένα κομμάτι το οποίο το βάζουμε στο ψυγείο μας για να το χρησιμοποιήσουμε την επόμενη φορά που θα θέλουμε να κάνουμε ψωμί.


Παλιότερα οι γιαγιάδες μας προκειμένου να εξασφαλίσουν το προζύμι της χρονιάς, τους θερινούς μήνες αποξήραιναν το προζύμι στον καυτό ήλιο το διατηρούσαν σε πάνινη σακούλα και όταν ήθελαν να κάνουν μαγιά του ψωμιού τρίβανε το αποξηραμένο προζύμι και αυτή τη σκόνη τη λιώνανε μέσα στο νερό και εκεί πρόσθεταν το αλευράκι που με αυτό γινόταν η μαγιά του ψωμιού.


Καλή επιτυχία.


Συνταγή της Βιολέτας.
Εναλλακτική κοινότητα "Πελίτι"

«Οδηγός επιβίωσης για το τέλος του κόσμου όπως τον ξέρουμε» Aυτάρκεια σε τρόφιμα για ένα έτος

Τί πρέπει νά αποθηκεύσετε στό κελλάρι σας


Το κελλάρι σας θα πρέπει να αποτελείται από τρεις βασικές κατηγορίες τροφίμων: ξηρά τροφή, κονσερβαρισμένη τροφή, και βοηθητικά τρόφιμα.

Γιά τα τρόφιμα σε κονσέρβες
, να ακολουθείτε μονίμως τόν κανόνα Ότι Μπαίνει Πρώτο Βγαίνει Πρώτο, ώστε να τα ανανεώνετε. Πάντα να τοποθετείτε τις νεώτερες κονσέρβες στό πίσω μέρος του ραφιού, και να μετακινείτε τις παλιότερες μπροστά. Να τρώτε τα παλιότερα τρόφιμα πρώτα.
Είναι καλή ιδέα να βάζετε ημερομηνία σε κάθε αποθηκευμένο τρόφιμο. Εγώ χρησιμοποιώ έναν μαρκαδόρο με μύτη μέσου πάχους. 'Αν έχετε πολλές κονσέρβες να σημαδέψετε, χρησιμοποιείτε μία σφραγίδα χρονολόγησης. Γιά να είστε πάντα ενήμεροι, να χρησιμοποιείτε ένα ημερολόγιο πολλαπλών ετών.
Πέρα από τα αντικείμενα πού αναφέρονται στό κεφά­λαιο 2, να μερικά ακόμα πράγματα που θα χρειαστείτε στο κελλάρι σας:

Καπάκια κονσερβοποίησης καί δαχτυλίδια σύσφιξης. Αγοράστε πολλά επιπλέον γιά να τα χρησιμοποιήσε­τε ως ανταλλάξιμο είδος.
Αλάτι. Αποθηκεύστε το σε μεγάλες ποσότητες, ειδικά αν το καταφύγιο σας βρίσκεται περισσότερο από πε­νήντα χιλιόμετρα μακριά από τις ακτές.
Θειάφι για να αποξηραίνετε φρούτα
Ξύδι. Αγοράστε ένα - δύο κιβώτια με δίλιτρες μπουκάλες.
Καρυκεύματα• Μαγειρική σόδα
Μαγιά• Σακκούλες αποθήκευσης τροφίμων (για ψυγείο καί αεροστεγείς).
Αλουμινόχαρτο. Νά αγοράσετε πολλά ρολλά. Έχει 101 χρήσεις, καί μία από αυτές είναι οί πρόχειροι ηλιακοί φούρνοι.
Μεγάλες σακκούλες για αποθήκευση κυνηγιού.



Τά Δέκα Βασικά

01) Αλάτι: Πρέπει να αποθηκεύσετε πολύ αλάτι, τόσο για τήν γεύση όσο καί για την συντήρηση των τροφίμων, αλλά και ως έναν πρακτικό τρόπο για να ελκύετε άγρια ζώα στο κυνήγι. Σέ πολλές περιοχές, οι εκτάσεις με φυσικό αλάτι είναι απαγορευμένες στους κυνηγούς, αφού το κυνήγι εκεί είναι υπερβολικά εύκολο καί δεν θεωρείται άθλημα. Αυτό θα πρέπει να σας λέει κάτι. Σας συστήνω λοιπόν να αποθηκεύσετε πολλαπλάσια ποσότητα αλατιού από αυτήν που φαντάζεστε πώς μπορείτε να χρειαστείτε.Eκτός καί αν ζείτε κοντά σε αλυκή ή άλλο τόπο με φυσικό αλάτι, δεν μπορώ να σας περιγράψω πόσο μεγάλη σημασία έχει η αποθήκευση αλατιού. Το αλάτι είναι φτηνό καί άφθονο τώρα, αλλά σε περίπτωση κρίσης, θα είναι ένα σπάνιο καί πολύτιμο αγαθό στις περισσότερες περιοχές μακριά από τήν θάλασσα. Επίσης, το αλάτι έχει μία σχεδόν απεριόριστη διάρκεια ζωής. Κάντε μία έρευνα πάνω στά αποθέματα φυσικού αλατιού πού υπάρχουν στήν περιοχή όπου σκοπεύετε να κάνετε το καταφύγιο σας. Αυτή μπορεί να αποδειχθεί μία ιδιαίτερα πολύτιμη γνώση σέ πε­ρίπτωση κρίσης.
Αποθηκεύστε περίπου πέντε κιλά αλάτι γιά κάθε μέλος της οικογένεια σας. Μπορεί να σας φαίνετε πολύ, αλλά πε­ριλαμβάνει καί επιπλέον για να προσελκύσετε άγρια ζώα στο κυνήγι. Όσο θα χρησιμοποιήσετε στο μαγείρεμα και στο τραπέζι πρέπει να είναι ιωδιούχο.
02) Ρύζι: Προτιμώ το καστανό ρύζι για τα διατροφικά του πλεονεκτήματα, έστω και αν ο χρόνος συντήρη­σης του είναι μικρότερος από εκείνον τοθ λευκού. Το συνδυασμένο βάρος θα πρέπει να είναι περίπου δε­καπέντε κιλά ανά ενήλικο άτομο ανά έτος. Ο χρόνος που μπορεί να διατηρηθεί είναι περίπου οκτώ έτη.
03) Σιτάρι (ή άλλα δημητριακά): Η αποθήκευση δημη­τριακών είναι ένα κρίσιμο κομμάτι της οικογενειακής προετοιμασίας. Τά σιτηρά μπορεί σύντομα να μην είναι τόσο φτηνά ή άφθονα, γιά αυτό αποθηκεύστε. Αγοράστε 100 κιλά άνά ενήλικα άνά έτος. (Ένα μέρος από αυτά μπορεί να είναι με την μορφή ζυμαρικών). Μπορούν να διατηρηθούν μέχρι καί τριάντα ή καί πα­ραπάνω χρόνια. Συστήνω επίσης την αγορά επιπλέον κιλών για ανταλλαγές καί αγαθοεργίες.
Δεν σας συστήνω να αποθηκεύσετε αλεύρι, αφού αυτό διατηρείται μόνο γιά δύο ή τρία χρόνια. Τό σιτάρι πού δέν έχει υποστεί επεξεργασία διατηρεί τό 80% της θρεπτικής του αξίας γιά τριάντα καί πλέον χρόνια. Αγοράστε λοιπόν μή επεξεργασμένο σιτάρι καί έναν χειρόμυλο γιά νά τό αλέθετε.

Μη παραβλέψετε την ευκολώτερη μέθοδο προετοιμα­σίας: τους μουλιασμένους σπόρους. 'Αν μουλιάσετε σε νερό για εικοσιτέσσερις έως τριάντα έξι ώρες το σιτάρι, αυτό φουσκώνει και μαλακώνει, ενώ στην συνέχεια, αν το ζεστά­νετε, φτιάχνετε με αυτό ένα θρεπτικό πρωινό.

04) Καλαμπόκι: Τα ολόκληρα καλαμπόκια διατηρούνται πολύ περισσότερο από τα σπυριά του καλαμποκιού ή το καλαμποκάλευρο. Γι' αυτό να αποθηκεύετε ολόκληρα καλαμπόκια καί να αλέθετε μόνοι σας όσα χρειάζεστε. Υπολογίστε 25 κιλά ανά ενήλικα τόν χρόνο. Ο χρόνος αποθήκευσης του ολόκληρου καλαμποκιού είναι οκτώ έως δώδεκα χρόνια, αλλά το σπασμένο ή αλεσμένο καλαμπόκι διατηρείται μόνο δεκαοκτώ με τριάντα έξι μήνες.

05) Βρώμη: Αποθηκεύστε κάπου δέκα κιλά ανά ενήλικα, ανά έτος. Ο χρόνος αποθήκευσης της βρώμης είναι τρία με επτά χρόνια, ανάλογα με την ποικιλία και την μέθοδο συσκευασίας.

06) Λίπη και έλαια: Σας συστήνω να αποθηκεύετε κυ­ρίως ελαιόλαδο (παγωμένο, σε πλαστικά μπουκάλια), μαγιονέζα, βούτυρο σε σφραγισμένα δοχεία, και φυστικοβούτυρο. Το συνδυασμένο βάρος όλων αυτών πρέπει να είναι γύρω στα πενήντα κιλά ανά ενήλικα, ανά χρόνο. Τα συσκευασμένα προϊόντα θα πρέπει να ανανεώνονται συνεχώς, ή διαφορετικά να δωρίζονται σε φιλανθρωπικές οργανώσεις ανά δύο χρόνια. Το παγωμένο λάδι πρέπει επίσης να ανανεώνεται ή να δωρίζεται κάθε τέσσερα χρόνια.

07) Γάλα σε σκόνη: Αγοράστε τήν ποικιλία χωρίς λίπος. Αποθηκεύστε κάπου δέκα κιλά ανά ενήλικα, ανά έτος. Για μεγαλύτερη διάρκεια ζωής, αγοράστε γάλα σε σκόνη συσκευασμένο με άζωτο, από έναν πωλητή τροφίμων μακράς διαρκείας. Αυτό το είδος μπορεί να κρατήσει για πέντε και πλέον χρόνια.

08) Φρούτα και Λαχανικά σε Κονσέρβες: Είναι πιο οικο­νομικό (και μία καλή εξάσκηση) να κονσερβοποιείτε τα δικά σας. Εφόσον ανανεώνετε συνεχώς το απόθεμά σας, πρέπει να ετοιμάζετε αρκετές ώστε να καλύ­πτουν τις ανάγκες του κάθε μέλους της οικογένειας για δύο χρόνια. Οι ποσότητες θα ποικίλλουν ανάλογα με το πόσα φρούτα και λαχανικά καταναλώνετε στο διαιτολόγιό σας.

09) Κρέας σε Κονσέρβες: Και πάλι, θα πρέπει να ανα­νεώνετε το απόθεμα συνεχώς, και δεν θα πρέπει να αποθηκεύετε περισσότερο από όσο θα μπορείτε να χρησιμοποιήσετε μέσα σε δύο χρόνια. Εγώ προτιμώ τα κονσερβαρισμένα χοιρινά της μάρκας DAK.
10) Σάκχαρα: Προτιμώ το μέλι (εκτός, ασφαλώς, για τα βρέφη), αλλά ανάλογα με τα γούστα σας μπορεί επίσης να θέλετε να δημιουργήσετε ένα απόθεμα με ζάχαρη, μελάσσα, σόργον, σιρόπι σφένδαμου, καί διά­φορες μαρμελάδες καί ζελέδες. Το συνδυασμένο βά­ρος όλων αυτών θά πρέπει να είναι περίπου είκοσι πέντε κιλά ανά ενήλικα, ανά έτος.

Τό πραγματικό κλειδί της αυτάρκειας είναι να διαθέτετε όχι μόνο αποθηκευμένα τρόφιμα αλλά καί την δυνατότητα καλλιέργειας των δικών σας δημητριακών και λαχανικών. 'Αν ανησυχείτε για την διατροφική αξία των τροφίμων, τότε τίποτα δέν ξεπερνά σε αξία τα φρέσκα καλλιεργημένα τρό­φιμα. Θα πρέπει να σκεφτείτε πως η αποθήκευση σπόρων που δεν ανήκουν στα υβρίδια έχει ίση, ίσως και μεγαλύτερη σημασία από την αποθήκευση τροφίμων.
Η καλλιέργεια ενός δικού σας λαχανόκηπου καί η εκτροφή οικόσιτων ζώων είναι τα σημαντικότερα πράγματα που θα εξασφαλίσουν την διατροφή μας στην περίπτωση ενός σεναρίου ιδιαίτερα μακρόχρονης κατάρρευσης.

Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 2012

'' Επίθεση'' του ΠΑΣΟΚ κατά των Εισαγγελέων !


Δεν τους ''βολεύουν'' οι αποφάσεις τους ;



Με μια ιδιαίτερα σκληρή δήλωση του εκπροσώπου του Πάνου Μπεγλίτη, απαντά το ΠΑΣΟΚ στην απόφαση του Οικονομικού Εισαγγελέα, Γρηγόρη Πεπόνη, να στείλει στη Βουλή το φάκελο της υπόθεσης της διόγκωσης του ελλείματος το 2009 για να διαπιστωθεί αν υπάρχουν ποινικές ευθύνες για τον Γιώργο Παπανδρέου και τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου.

Σε ανακοίνωση του εκπροσώπου Τύπου του ΠΑΣΟΚ Π. Μπεγλίτη αναφέρονται τα εξης:
«Αφού για δεύτερη φορά οι «καταγγελίες» των δύο οικονομικών Εισαγγελέων αρχειοθετήθηκαν από την προϊσταμένη αρχή τους και......

......
αποδείχθηκε «άνθρακας ο θησαυρός» , ο κ. Πεπόνης επανέρχεται για να ζητήσει με έγγραφό του την αποστολή στη Βουλή για τη διερεύνηση τυχόν ποινικών ευθυνών του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ. Γ.Α. Παπανδρέου και του πρώην Υπουργού Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου, για την υπόθεση της αναπροσαρμογής του ελλείμματος του 2009 από την Ελληνική Στατιστική Αρχή.
Εάν δεν πρόκειται για μια ακόμη επίδειξη επικίνδυνης αφέλειας, από τον κ. Πεπόνη, τότε έχουμε να κάνουμε με μια καλά οργανωμένη παρέμβαση στην πολιτική και οικονομική ζωή, που θέτει σε άμεσο κίνδυνο τα εθνικά συμφέροντα, σε αυτή την εξαιρετικά δύσκολη συγκυρία για τη χώρα και το λαό μας.
Η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου θα πρέπει να προχωρήσει, άμεσα, σε όλες τις εκ του νόμου προβλεπόμενες, ενέργειές της.
Δεν έχει κανένας το δικαίωμα να παίζει με τα εθνικά συμφέροντα της χώρας, το πολιτικό σύστημα και την ομαλή λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος».

http://kafeneio-gr.blogspot.com/

Κώστας Σημίτης: «Πολιτικά μοιραίο λάθος»

 

Πολιτικά μοιραίο λάθος χαρακτηρίζει ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης την παράλειψη συνάρτησης των στόχων του Μνημονίου με τις πραγματικές εξελίξεις και την όξυνση της ύφεσης, σε ομιλία που θα δώσει στις 23 Ιανουαρίου, σε συνέδριο του Ιδρύματος Heinrich Bell και του Freie Universitat του...
Βερολίνου, με θέμα «Η Ελλάδα σε κρίση. Προοπτικές στον ευρωπαϊκό δρόμο».

Ο Κώστας Σημίτης θα είναι ο κύριος ομιλητής στο συνέδριο, ενώ συνομιλητής του θα είναι ο Ντανιέλ Κον Μπεντίτ, πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας των Πρασίνων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

Στην ομιλία του, με τίτλο «Ελλάδα, quo vadis», αποσπάσματα της οποίας δόθηκαν στη δημοσιότητα από το Γραφείο του, ο κ. Σημίτης υποστηρίζει πως «η συμφωνία μεταξύ της ΟΝΕ και της Ελλάδας για την πολιτική, που οφείλει να εφαρμόσει η Ελλάδα, ώστε να της χορηγηθεί το σύνολο των δόσεων του συμφωνηθέντος δανείου, γνωστή ως Μνημόνιο, συντάχτηκε χωρίς να υπάρχει ικανοποιητική προετοιμασία και λειτούργησε με τρόπο που επιδείνωσε την κατάσταση».

«Οι συντάκτες του Μνημονίου παρέλειψαν να συναρτήσουν τους στόχους τους με τις πραγματικές εξελίξεις, να προβλέψουν δηλαδή ότι σε περίπτωση ύφεσης θα παρατείνεται αυτόματα ο χρόνος πραγματοποίησης των στόχων ή και θα περιορίζονται ορισμένες επιδιώξεις. Ήταν ένα πολιτικά μοιραίο λάθος», εκτιμά ο πρώην πρωθυπουργός και σημειώνει πως «η παράλειψη» αυτή, «είχε ως αποτέλεσμα να εξακολουθεί το αρχικό σκληρό πρόγραμμα λιτότητας παρά την ύφεση που επήλθε και να επιτείνει κατά πολύ την ύφεση».

Για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα στην ΕΕ, υποστηρίζει, «χρειάζεται η διαμόρφωση ενός νέου τρόπου αντιμετώπισης των ανισοτήτων μεταξύ του ανεπτυγμένου κεντρικού πυρήνα της ευρωζώνης και της λιγότερο ανεπτυγμένης περιφέρειάς της» και προβλέπει ότι «αν αυτό δεν συμβεί, τότε θα υπάρξουν και στο μέλλον επαναλαμβανόμενες κρίσεις».

Πρότασή του είναι ότι η «έξοδος από την κρίση επιβάλλει "τη φυγή προς τα εμπρός" δηλαδή στην κατεύθυνση μιας οικονομικής διακυβέρνησης και μιας πολιτικής ενοποίησης. Αυτός είναι ο στόχος που πρέπει με σοβαρότητα και επιμονή να επιδιώξουμε». «Το ελληνικό πρόβλημα δεν ήταν μία ατυχία στην πορεία της Ένωσης, η παρεκτροπή που ανέτρεψε ένα καλά σχεδιασμένο εγχείρημα. Ήταν ο καταλύτης που ανέδειξε τις αδυναμίες της μέχρι τώρα οικονομικής διακυβέρνησης, την ανάγκη ενός νέου προσδιορισμού της», υπογραμμίζει χαρακτηριστικά.

«Η αλληλεγγύη -αναφέρει ο πρώην πρωθυπουργός- είναι ένας όρος που δεν είναι αρεστός σε ορισμένες χώρες της Ένωσης. Θεωρούν ότι υποδηλώνει μια υποχρέωση συμπαράστασης προς άλλους που δεν τηρούν τις υποχρεώσεις τους. Συνεπάγεται μια μονόπλευρη δέσμευση. Όμως τα πράγματα επιβάλλουν την αμοιβαία σύμπραξη και συμπαράσταση. Κατά την κυρίαρχη άποψη στην πρακτική της ΟΝΕ η επίλυση του προβλήματος των διαφορών επιπέδου ανταγωνιστικότητας Βορρά και Νότου απαιτεί κυρίως προώθηση αλλαγών στις αγορές εργασίας και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Αυτά δεν αρκούν. Χρειάζεται και στήριξη των οικονομιών του Νότου με επενδύσεις και διεύρυνση των εξαγωγών τους προς το Βορρά. Επιπρόσθετα είναι αναγκαίο να υπάρξει μια συνολική οικονομική πολιτική αντίληψη για την ανάπτυξη στην Ευρωζώνη. Μια οικονομική διακυβέρνηση, που δεν θα περιορίζεται όπως σήμερα μόνο σε τρέχοντα προβλήματα, αλλά θα φροντίζει για την ισόρροπη κατανομή των ωφελειών της στην ΟΝΕ, είναι σε θέση να διαχειριστεί πολύ καλύτερα το ευρύτερο θέμα της ανάπτυξης».

Συνοπτικά, στην ομιλία του ο κ. Σημίτης θα αναφερθεί στις ελληνικές παραμέτρους της κρίσης, θέτοντας τις στο ευρωπαϊκό πλαίσιο και θα αναλύσει τα μείζονα πολιτικά ζητήματα που ανέκυψαν στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα στη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας με την εφαρμογή της ΟΝΕ. Θα αναφερθεί, ιδιαίτερα, στις αιτίες της κρίσης, στο ελληνικό Μνημόνιο, στις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής της 26ης Οκτωβρίου 2011, καθώς και στην ευρωπαϊκή διακυβέρνηση για την αντιμετώπιση της κρίσης.

Γ. Μιχελάκης: Δικαιώνεται η ΝΔ

Τόσο η επισήμανση Προβόπουλου ότι «η κρίση δεν ήταν αναπόφευκτη και θα μπορούσε να είχε ανακοπεί αν τα προβλήματα είχαν αντιμετωπιστεί πριν αφεθούν να πάρουν εκρηκτικές διαστάσεις», όσο και οι αναφορές Σημίτη στο Μνημόνιο, και ιδίως η επισήμανσή του ότι λειτούργησε με τρόπο που επιδείνωσε την κατάσταση και επέτεινε την ύφεση, δικαιώνουν τη Νέα Δημοκρατία και εκθέτουν συλλογικά το ΠΑΣΟΚ παρατήρησε από την πλευρά του ο εκπρόσωπος της ΝΔ Γ. Μιχελάκης.

Σε δήλωσή του ο εκπρόσωπος της ΝΔ υπενθυμίζει «τη στείρα αντίδραση που εκδήλωνε το ΠΑΣΟΚ, ως αντιπολίτευση σε κάθε μεταρρύθμιση, το "όχι σε όλα", την άρνηση συνεννόησης ακόμη και στα αυτονόητα», αλλά και «τις αλλεπάλληλες εκκλήσεις» του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας προς την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, όπως επίσης, και «την αντίθεση της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ στις επίμονες προτάσεις μας για μέτρα - ανάσες που θα ανέκοπταν την ύφεση, και κυρίως για δράσεις ανάταξης και ανάπτυξης».

«Η αρχή του λάθους έγινε ακριβώς 10 χρόνια πριν, και αυτό το ξέρει πολύ καλά ο κ. Σημίτης», σχολίασε ο εκπρόσωπος του ΛΑ.Ο.Σ. Κ. Αϊβαλιώτης.
Πηγή:http://www.naftemporiki.gr

Χαμένοι στην αναζήτηση της ουτοπίας!

Μια άποψη, που εξηγεί ίσως γιατί καταλήγουν όλες οι αναλύσεις σε αδιέξοδο.

Πανικός έχει πιάσει τους πάντες στην Ελλάδα, και δικαιολογημένα, διότι δεν είναι λίγα αυτά που μας έχουν βρει μετά την επέλαση των …παιδιών της Μαργαρίτας. Και λέω των «παιδιών», διότι δεν νομίζω να υπάρχει σήμερα κανείς που να μην έχει καταλάβει πως η διακυβέρνηση GAP δεν ήταν προσωπική αλλά οικογενειακή υπόθεση…

Ναι! Η φιλόδοξη Μαργαρίτα κατάφερε να αναλάβει να τελειώσει το έργο που άφησε στα μισά η Φρειδερίκη και να τώρα, που...

κατάφερε να μας κάνει να βρισκόμαστε, ως λαός, στα πρόθυρα του παραληρήματος και της απόγνωσης.

Τι περιλαμβάνει όμως αυτό το «έργο»; Τι είχαν εναντίον του ελληνικού λαού αυτές οι δύο γυναίκες και τι αντιπροσωπεύουν τέλος πάντων; Διότι ένα είναι σίγουρο, ότι είχαν πίσω τους πολύ ισχυρές πλάτες.

Για να καταλάβουμε ποιο είναι αυτό το «έργο», θα πρέπει να εντοπίσουμε πρώτα το κίνητρο, δηλαδή την υποκινούσα δύναμη. Αν κάποιοι πιστεύουν ότι πρόκειται απλά για τα λεφτά τότε είναι το λιγότερο αφελείς, διότι πέραν αυτών -που είναι πάντα ένα σοβαρό κίνητρο- εδώ έχουμε και κάτι πολύ περισσότερο και ποιο επικίνδυνο, και αυτό είναι η ΟΥΤΟΠΙΑ!!!

Ένα όνειρο κυνηγούσαν αυτές οι γυναίκες, όπως κάνουν και χιλιάδες άλλες όμοιές τους σε όλη τη Γη. Η αλήθεια είναι όμως, πως το κυνήγι αυτού του ονείρου βρίσκεται πίσω από τα μεγαλύτερα έργα που έχουν γίνει στο πέρας της ανθρώπινης Ιστορίας και η προσπάθεια υλοποίησης αυτών ήταν, που κόστισε εκατομμύρια ανθρώπινες ζωές και διαμόρφωσε όμως και την εξέλιξη του Συστήματος. Οι «Μαργαρίτες» και οι φιλοδοξίες τους, τα ουτοπικά όνειρά τους για έναν διαφορετικό κόσμο, είναι, που ενεργοποίησαν τα αντανακλαστικά των εραστών τους (ή των παιδιών τους) και τους έκαναν να γίνουν είτε ήρωες είτε να διαπρέψουν στις τέχνες ή στις επιστήμες. Τι να πιάσουμε και τι να αφήσουμε από την Ιστορία που το αποδεικνύουν αυτό… Να μιλήσουμε για τον Ναβουχοδονόσωρ και τους κρεμαστούς κήπους της Βαβυλώνας ή για τον έρωτα του Περικλή για την Ασπασία που οδήγησε στον λεγόμενο «Χρυσό Αιώνα»; Να περάσουμε μήπως μετά στην Ολυμπιάδα και τον Αλέξανδρο για να καταλήξουμε στο γαλλικό cherchez la femme (αναζητήστε τη γυναίκα);

Ο καθένας πιστεύω θα μπορέσει να αναλογιστεί περιπτώσεις, ακόμη και σύγχρονες, που φανερώνουν το πόσο μεγάλη επίδραση ασκεί η φιλοδοξία (η επιθυμία) του ατόμου που λατρεύεται… Διότι ναι! Οι γυναίκες αυτές καταφέρνουν να γίνονται αντικείμενο λατρείας, χρησιμοποιώντας ως μέσο, την ανάγκη του υποκειμένου για αναγνώριση. Δεν ισχυρίζομαι πως είναι κακό οπωσδήποτε το όραμα, αντίθετα μάλιστα… Αυτό που τονίζω εδώ είναι, η αρρωστημένη φαντασία ορισμένων, που δεν διστάζουν να πατήσουν ακόμη και επί πτωμάτων προκειμένου να την υλοποιήσουν.

Δεν θα επεκταθώ περισσότερο σε αυτό, διότι αυτή είναι δουλειά των Κοινωνιολόγων και των Ψυχαναλυτών και πολλά έχουν γραφτεί σχετικά με αυτό το κοινωνικό φαινόμενο. Θα ήθελα μόνο να εστιάσω σε αυτά που μας αφορούν και που έχουν όμως σχέση με αυτό το φαινόμενο.

Δεν αμφισβητώ το γεγονός πως υπήρξαν και υπάρχουν ακόμη άνδρες με φιλοδοξίες, με όραμα, και με μεγάλη δύναμη θέλησης, που ενεργοποιούνται αυτόβουλα σε ορισμένες υγιείς δράσεις, που τους κάνουν τελικά να διαπρέπουν. Θα ήταν όμως αστείο να ισχυριζόταν κάποιος πως υπάρχουν τέτοιοι άνδρες ανάμεσα στους σημερινούς πολιτικούς, δηλαδή άνδρες με υγιή όραμα, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς… Αδιαμφισβήτητα ο ρόλος αυτός έχει περάσει σήμερα στα χέρια των διάφορων αδίστακτων «Μαργαριτών», οι οποίες, όπως στην περίπτωση της Γερμανίας, δεν υποκινούν πλέον απλά, αλλά έχουν πάρει ακόμη και το τιμόνι οι ίδιες στα χέρια τους.

Σε τι μας βοηθάει αυτή η διαπίστωση; Μας βοηθάει να καταλάβουμε, ότι δεν αρκούν οι ευφυείς αναλύσεις αν δεν καταφέρει κάποιος να διακρίνει τις υποκινούσες δυνάμεις που κρύβονται πίσω από τις εξελίξεις.

«Και τι σχέση έχει τώρα η Μαργαρίτα με αυτές τις υποκινούσες δυνάμεις;» Μπορεί να ρωτήσει τώρα κάποιος. Η απάντηση είναι, πως οι φιλοδοξίες της Μαργαρίτας και κατ’ επέκταση των παιδιών της και πολλών άλλων παρατρεχάμενων, καθώς και του «εναλλακτικού» πρωθυπουργού που έχουμε σήμερα, συμπτωματικά συγκλίνουν. Το κοινό τους όραμα είναι: Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ!!!

Αν αυτό το ενδεχόμενο δεν ληφθεί σοβαρά υπόψη και αν δεν καταφέρει κάποιος να δει σε ποιόν βαθμό έχει αυτό εδραιωθεί διεθνώς, αλλά και στον τόπο μας, τότε θα βρίσκετε συνεχώς σε αδιέξοδο με τις σκέψεις και τις αναλύσεις του.

Αν θέλουμε να βγάλουμε σήμερα λοιπόν άκρη, θα πρέπει εκτός από το cherchez la femme να πούμε και Cherchez la rêve, διότι υπάρχει όντως το κυνήγι ενός ονείρου πίσω από αυτά που βλέπουμε να συμβαίνουν γύρω μας και που έχουν στο μεταξύ αγγίξει δραματικά και τη χώρα μας. Και το όνειρο αυτό, λέγετε: ΝΕΑ ΤΑΞΗ (NEW ORDER)!!!

Από το Alkimos archive μέσω apneagr

Η Σία και τα πάθη του lifestyle


Τα πάνω κάτω έχουν έλθει στο μηντιακό μας τσίρκο και πιο ειδικά στο χώρο του lifestyle, όπου οι μετοχές των (τηλε)περσόνων ανεβοκατεβαίνουν βίαια, σχεδόν απρόσμενα.

Ποιος θα μπορούσε να φαντασθεί ότι ο Νίκος Ευαγγελάτος για παράδειγμα θα έμεινε τρία χρόνια τώρα εκτός τηλεόρασης;

Ποιος θα μπορούσε να φαντασθεί ότι ο Νίκος Χατζηνικολάου θα βρισκόταν τόσους μήνες σε απόσταση ασφαλείας από τα κεντρικά δελτία των ειδήσεων;

Μάλιστα η αγάπη του Γιάννη Αλαφούζου για τη Σία Κοσιώνη κράτησε τον Νίκο Χατζηνικολάου μακριά από τον ΣΚΑΙ μια και οι πληροφορίες θέλουν τον Αλαφούζο να προτείνει στον Νίκο να...
ξεκινάει το δελτίο στις 8 και στη συνέχεια να ακολουθεί η Κοσιώνη!
Ε, όχι και support group στη Σία ο Χατζηνικολάου!
Αυτό δεν είναι δελτίο ειδήσεων, είναι ιεροσυλία.

Για τον μέχρι πρότινος ακριβοπληρωμένο Αυτιά και τις οδυνηρές περικοπές που έχει υποστεί το κασέ του έχουν γραφτεί τόσα πολλά. (Μόνο ο Παπαδάκης συνεχίζει ακάθεκτος σαν Fiat Panda σε χωματόδρομο.)

Χειρότερη είναι η εικόνα στα πρώην στρατόπεδα της γκλαμουριάς.
Ο γνωστός Κωστόπουλος που είδε τους συντάκτες της ΙΜΑΚΟ να αποχωρούν ομαδικά σαν Πακιστανοί πρόσφυγες, δηλώνει ότι το επόμενο τεύχος του Nitro θα κυκλοφορήσει όταν το εμπορικό τμήμα βρει διαφημίσεις.

Ο Λυμπέρης ζητεί από το προσωπικό να εργάζεται 4 μέρες τη βδομάδα και να πληρώνεται για μία! Ούτε λόγος για τα χρωστούμενα αμφοτέρων στους εργαζόμενους.
Οι τελευταίοι παρότι μήνες απλήρωτοι εξακολουθούν με θρησκευτικό φανατισμό να καταγράφουν τα αιώνια σχέδια γάμου της Ζέτας Μακρυπούλια.

Δυσφορία εκφράζουν και οι κολλητοί του Γιάννη Λάτσιου, οι οποίοι απέκτησαν όλοι σχεδόν εκπομπές στον ΑΝΤ1 αλλά δουλεύουν για τη δόξα!

Η κρίση έπληξε, όπως όλα δείχνουν, άγρια το lifestyle και για πολλούς από δαύτους μοναδική ελπίδα είναι η επιστροφή στη δραχμή, για την οποία δίνουν μάχη συγκεκριμένοι τραπεζίτες με μπροστάρη τον Γιώργο Κουρή…

Από το kourdistoportocali

Zητείται επειγόντως (;) Ηγέτης!





Γράφει ο Ιων ο Β΄
Αντιγράφει - επιμελείται η Αρτάνη

Υπήρχαν κάποτε, πού λέτε, κάποιοι ανώτατοι άρχοντες στα ύπατα αξιώματα με κύρος, ευπρέπεια καί ακτινοβολία. Η εικόνα τους καί μόνον, ήταν εικόνα λάμψης καί μεγαλείου, πού ενέπνεε ένα σέβας καί δέος χρήσιμο καί πρέπον καί μια κάποια σιγουριά καί εμπιστοσύνη, βρέ αδερφέ…

Υπήρχαν άρχοντες προικισμένοι καί τρανταχτοί με το δικό τους φωτοστέφανο, ορμώμενοι κατά κανόνα από την κορυφή του πολιτικού, του στρατιωτικού ή καί του πνευματικού μας χώρου. Είχαν ακτινοβολία από την Εθνική, Πατριωτική ή Πνευματική τους δράση, τέτοια, ώστε παρά τις όποιες τυχόν προσωπικές αντιρρήσεις, αμφισβητήσεις ή καί προτιμήσεις μας, να βρίσκουμε ότι ήσαν στα καθήκοντά τους, σεβαστοί καί καταξιωμένοι.

Είχαμε, εμείς οι Έλληνες, ευεργέτες, αγωνιστές, ονόματα δικαιωμένα καί καταχωρημένα στην Ιστορία μας. Είχαμε Εθνάρχες, Ιεράρχες, Ηγέτες καί μεγάλα πνεύματα των Τεχνών καί των Επιστημών. Δήλα-δή ‘Ηγέτες Σύμβολα!!!

Είχαμε όμως καί κάτι άλλο, που στις μέρες μας, μάλλον σπανίζει. Είχαμε ‘Ηρωες! Δεν είναι αρεστός σήμερα ο όρος, ίσως, αλλά τί να κάνουμε, μας «προέκυψαν» καί τους είχαμε. καί θα τους έχουμε εις πείσμα άλλων πού αλλότρια επιθυμούσι.

‘Εάν διευρύνουμε λίγο την οπτική μας, θα δούμε ότι στις θέσεις των επισήμων μας κάθισαν κάποτε ο Θησέας, ο Περικλής, ο Μιλτιάδης, ο Θεμιστοκλής, ο Αλέξανδρος, ο Ευριπίδης, ο Σοφοκλής, ο Πίνδαρος, ο Σόλωνας, ο Λυκούργος, ο Κολοκοτρώνης, ο Παλαμάς, ο Σεφέρης, ο Σικελιανός και… πάρα-πάρα πολλοί άλλοι.

Τέτοιους Ηγέτες καί Επιστήμονες, καί άλλους πολλούς ακόμα, είχαμε αξιωθεί μέχρι προ τινος. Τους βλέπαμε σε δοξολογίες, σε καταθέσεις στεφανιών ή καί σε απονομές. Τους είδαμε σε μέγαρα, σε πλατείες, σε στάδια, σε θέατρα, σε τελετές. Τους είδαμε ευπρεπείς! Εκεί πού ο Λαός, τον οποίον εκπροσωπούσαν, έκρινε ότι έπρεπε, έστω.. καί τυπικώς καί τελετουργικώς κατά το πρωτόκολλον, να στέκονται για να διακρίνονται άξιοι καί τιμημένοι!!! Εκεί, στις θέσεις των Επισήμων.

Βέβαια, κάποια στιγμή «ζητήσαμε» εμείς οι ίδιοι (;) μια κοινωνική ανακατάταξη, μια αλλαγή τέλος πάντων. Αυτό, όμως, που προέκυψε από τη ανάγκη αυτή, της «αλλαγής», μόνον σκεπτικισμό καί ελαφρύ μειδίαμα προκαλεί!

Οι «μεγάλοι» πλέον, να μοιάζουν αστείοι καί ξένοι προς τον τίτλο, πού με τεχνάσματα παρέλαβαν καί κουβαλάνε. Καθημερινά να προκαλούν την ευθυμία, τον γέλωτα, τον χλευασμό, την ειρωνεία! Αδέξιοι, άμουσοι, γλωσσοπένητες, άρπαγες, ασελγομανείς, φαύλοι, δημαγωγοί, πλέρια ανυπότακτοι, αστράτευτοι, καταχραστές, φοροφυγάδες, βλάσφημοι, πόρνοι, μοιχοί, τυχοδιώκτες, έγκριτοι παμφάγοι γουρουνοειδείς, γελοίοι, φιλοτομαριστές, αξιολύπητοι πού μερικές φορές δεν μπόρεσαν να πείσουν, ούτε καί τους εαυτούς τους ωσάν κουστουμαρισμένα μορμωλύκια (κουρκουλούκια και σκιάχτρα) των μποστανιών, σκύβαλα των (σ)αλωνιών, ξεχειλισμένοι κάδοι απορριμμάτων εορταστικού τριημέρου, οχετοί βοθρολυμάτων, πρότυπα συμπεριφορών, αρχιερείς και αρχιτραπεζάρχες του κρατικού κορβανά, οι πρώτοι διδάξαντες!. Πολλούς από αυτούς, τους έπιασε ο φακός καί το μάτι τού κόσμου, σε κοινή θέα, «φτιαγμένους», μεθυσμένους, τρικλυζομένους, σε πίστες καί σε πόζες παράδοξου χυδαίου χορευτικού οίστρου, να τα «σπάνε», πάνω σε μία χωρίς προηγούμενο, έξαρση λαϊκίστικης κραιπάλης, στο όνομα της «αλλαγής», της μεταρρύθμισης, της κάθαρσης, της επανίδρυσης, της κουμπαριάς.

Και κατά τούς άρχοντες ..καί ο Λαός! σε απόλυτη μίμηση, ταύτιση καί αντιγραφή. Καί τσούουπ νάσου η κρίση, να παρελαύνει, κουνιστή, λυγιστή καί καμαρωτή, χρόνια τώρα!!! ανενόχλητη πλέον μπροστά μας !!! Χειροκροτείστε την! Ακόμα πιο επικίνδυνο είναι, πως αυτή η συμπεριφορά, αυτές «οι αξίες» αυτές οι σημαντότητες έγιναν τόσο κοινές στις μέρες μας, ώστε ελάχιστα εκπλήσσουν καί προ πάντων κανέναν απολύτως δεν προβληματίζουν…Τα πάντα «φαίνεται;» να έχουν ανατραπεί, αντιστραφεί, διαστραφεί, απαξιωθεί, εκποιηθεί, καταστραφεί να έχουν ισοπεδωθεί!;;;

Από τα πιό σπουδαία έως τα πιό απλά καί καθημερινά συμβαίνοντα. ΄Από την σημασία καί κυριολεξία των όρων, έως την οποιαδήποτε πραγμάτωση, κι από την πρόκριση των στόχων μας, έως την επιλογή των ονείρων μας. Βρισκόμαστε σε ένα «τέρμα πού δεν έχει παρακάτου», όπως λέει ο ποιητής. Ακόμα κι αν δεν είναι «οι βάρβαροι πού ήρθαν» κανένας (;) δεν το πρόσεξε!. Συμβαίνουν πολλά, καί όλα τους δεν είναι παρά απλοποιημένες λεπτομέρειες πλέον καί συνήθειες, πού σαν τέτοιες κανενός την προσοχή δεν προκαλούν.

Λεπτομέρειες, όμως, πού κρίνουν τα μελλούμενα, ωσάν κι αυτή όπου ό εκφωνητής με το μαρκούτσι στο χέρι – πιστός (κ)οπαδός – καί φορέας τούτου του όμορφου κόσμου των ανάποδων καί αντιστρόφων αξιών, να αναγγέλλει καί να κράζει εν μέσω ζητωκραυγών καί χειροκροτημάτων, με στόμφο πολύ απλά καί φυσιολογικά από τα μεγάφωνά του: ...«καί στον χώρο των επισήμων κυρίες και κύριοι, βλέπουμε ήδη να έχουν πάρει τις θέσεις τους, ο κύριος δολάριος, ο νικητής του γκρίκ άϊντολ, ο βραβευμένος μίστερ σέφ, η Τζούλια, ο Φώτης, η Ελένη, η Ευγενία με τον Ηλία καί ο Σάκης. Η άμπζολουτ σελέμπριτις και το λάϊφ στάϊλ είναι όλη εδώ. Θα ακολουθήσει μικρά δεξίωσις».

Και η αρχαία φωνή εκ του σύνεγγυς, με Δωρική φρόνηση, χρόνια τώρα!!!!! προειδοποιεί: «Φιλέει δε πώς προσημαίνει, εύτ’ άν μέλλει μεγάλα κακά πόλει ή έθνη έσεσθαι». (Σύνηθες δε είναι, όταν εις μίαν Πόλιν -Χώραν- ή Έθνος πρόκειται να συμβούν μεγάλα κακά και δυστυχήματα, να προηγούνται σχετικά).






Καμμένος: Προδότες θα δικαστείτε μόλις πέσει η χούντα

Καμμένος: Προδότες θα δικαστείτε μόλις πέσει η χούντα



Περί οργανώσεων αλληλεγγύης και βοήθειας...


 

Πρώτα τους καταντάνε φτωχούς και μετά υμνούν την αλληλεγγύη προς αυτούς!Τον τελευταίο καιρό έχει γεμίσει η χώρα (και το διαδίκτυο) από οργανώσεις αλληλεγγύης προς νεόπτωχους, άστεγους, άνεργους, αρρώστους, πεινασμένους κλπ.
Όλες αυτές οι οργανώσεις τυπικά ή θεωρητικά έχουν ανθρωπιστικούς στόχους. Κάποιες από αυτές ανήκουν κυριολεκτικά στην άρχουσα τάξη η οποία και ευθύνεται απόλυτα για τη φτώχεια, την ανεργία και την κρίση. Έναντι αυτής της...

ευθύνης της κάποια μέλη της αποφάσισαν μέρος από τα ληστευμένα από τον λαό να τα μοιράσουν ως ελεημοσύνη απαιτώντας να της αναγνωρίσουμε φιλανθρωπία!
Κάποιες άλλες είναι εντελώς «απολίτικες», ανθρωπιστικού και μόνο χαρακτήρα, που δεν ψάχνουν από πού προέρχεται το πρόβλημα αλλά μόνο τρέχουν να θεραπεύσουν τις αθεράπευτες πληγές που σπέρνει το σύστημα εκμετάλλευσης.
Κάποιες, ελάχιστες ίσως, συνδέουν κάθε αρωγή και βοήθεια με τη διαπαιδαγώγηση των ανθρώπων αυτών ότι μόνο ριζική η ανατροπή των πολιτικών αυτών με αγώνα είναι δυνατόν να υπάρξει λύση και «άλλη μέρα» γι αυτούς.

Για τη πρώτη κατηγορία «αλληλεγγύης» τύπου εφοπλιστή Αλαφούζου, ΣΚΑΪ, σούπερ μάρκετ, κυριών Βαρδινογιάννη κλπ δεν συζητώ τον ρόλο τους, παρότι πολλοί είναι αυτοί που παρασύρονται και καταθέτουν εκεί είδος ή χρήμα, και από το υστέρημά τους ακόμη, για να το διαχειριστούν αυτοί που το αφαίρεσαν από τους φτωχούς.

Η δεύτερη κατηγορία παρουσιάζει μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Ενώ παρουσιάζεται σαν φιλανθρωπία χωρίς πολιτική και είναι βέβαιο ότι πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους το πιστεύουν πραγματικά, κουράζονται πολύ και δίνουν μάχες και εργασία για μια στοιχειώδη ανθρώπινη παροχή, στην πράξη πως λειτουργεί αντικειμενικά και παρά τη θέλησή τους όλο αυτό;
Αντικειμενικά, και αυτό ισχύει και για τις δυο παραπάνω κατηγορίες, όταν σε έναν πτωχό του καλύπτεις στοιχειώδεις ανάγκες χωρίς αυτό να συνοδεύεται από επέμβαση στη συνείδηση και χωρίς διαπαιδαγώγηση και οργάνωση για να δώσει μάχη να ανατραπεί η φτώχεια του, τα αποτελέσματα μπορεί εν δυνάμει να είναι, αναλόγως της συνείδησής του, τα εξής:
  1. Απαλλαγή της άρχουσας τάξης και του κράτους της από μεγάλα κόστη συντήρησης των πολύ πτωχών.
  2. Απαλλαγή του κράτους και του συστήματος από συνταγματικές υποχρεώσεις και ευθύνες για την κατάντια των πτωχών και μετατροπή τους σε ευθύνη των πολιτών και της αλληλεγγύης τους. Σε αυτό συμβάλει και η πονηρή προπαγάνδα ότι δήθεν «το κράτος είναι ανίκανο» να βοηθήσει τους φτωχούς και η ιδιωτική πρωτοβουλία τύπου ΣΚΑΪ ή η κοινωνική αλληλεγγύη των ομάδων προσφοράς, αποτελούν τη μόνη λύση! Έτσι το κράτος αμέσως ή εμμέσως βρίσκεται στο απυρόβλητο και η άρχουσα τάξη τρίβει τα χέρια της.
  3. Ευκολότερη κατεδάφιση του «κράτους πρόνοιας».
  4. Επανάπαυση του πτωχού. Ικανοποίηση που καλύπτεται η ανάγκη του χωρίς άλλη σκέψη.
  5. Κίνδυνος τυφλής εξάρτησης για το αύριο από τον ευεργέτη. Κίνδυνος να αποδέχεται κάθε βούλησή του για το υλικό αντάλλαγμα πχ από τα εκκλησιαστικά ιερατεία.
  6. Μετατροπή του πτωχού και απόκληρου σε υπερασπιστή του νέου στάτους ελεημοσύνης που του λύνει το σημερινό πρόβλημα.
  7. Μετατροπή του σε εχθρό έναντι κάθε αγώνα ανατροπής κλπ από τον φόβο μη χάσει και αυτό που έχει είτε από φόβο «κακοχαρακτηρισμού» και διακοπής της ελεημοσύνης είτε από φανταστικό φόβο χειροτέρευσης. Μετατρέπεται έτσι σε αθέλητο όργανο αναπαραγωγής της άθλιας κατάστασής του.
Αναλόγως του πως κάθε οργάνωση κάνει τη δουλειά της έχουμε και τις παραπάνω συνέπειες. Γενικά όταν σε μια κατάσταση φτώχειας απλά καλύπτεις κάποιες ελάχιστες ανάγκες, χωρίς συνοδεία τους από οργάνωση της ανατροπής της φτώχειας, όχι μόνο δεν εξαλείφεται η φτώχεια αλλά αναπαράγεται σε διευρυμένη κλίμακα.
Η άρχουσα τάξη ανακαλύπτει ότι μπορεί να στέλνει στη φτώχεια διαρκώς και περισσότερους εργαζόμενους χωρίς οικονομικό κόστος αφού άλλοι θα φορτωθούν τη φτώχεια μέσω της «αλληλεγγύης» και χωρίς πολιτικό κίνδυνο αφού θα τους «ταΐζουν» μεν αλλά ποτέ δεν θα τους οργανώνουν εναντίον της δε!
Δεν είναι άσχετο ότι τα μέσα ενημέρωσης αρχίζουν δειλά – δειλά να προβάλλουν αυτές τις πρωτοβουλίες αναδιανομής της φτώχειας μέσα από την αλληλεγγύη ούτε είναι τυχαίο που ένας Πρωθυπουργός πήγε και συνέφαγε με απόρους και αστέγους προβάλλοντας το θεάρεστο έργο του Δήμου Αθηναίων. Στην ουσία προσπαθούν να δείξουν ότι δεν είναι και τόσο τραγικό να είσαι πτωχός και άστεγος και πόσο «εύκολη και ευχάριστη»(!) μπορεί να γίνει η ζωή αν καταντήσεις έτσι και πέσεις στην «αλληλεγγύη» τους. Παράλληλα όμως επιδείχνουν κυνικά τι περιμένει σε όσους εργαζόμενους αγωνίζονται για το μεροκάματο και δεν προσκυνάμε την εργοδοσία. Πολλαπλά τα μηνύματα!
Η τρίτη κατηγορία οργανώσεων συνδέει κάθε αρωγή, παροχή και βοήθεια με την διαπαιδαγώγηση, την αλλαγή της συνείδησης και την προσπάθεια να οργανωθούν τα θύματα του συστήματος σαν κανονικοί άνθρωποι, με όλα τα δικαιώματα, σε έναν αγώνα ριζικής ανατροπής της σημερινής κατάστασης. Τους κατευθύνουν κατά των αιτιών που καταντούν τους ανθρώπους, άνεργους, φτωχούς και απόκληρους στην ίδια, τη δική τους κοινωνία. Δεν γνωρίζουμε πόσες είναι σε αριθμό αυτές οι οργανώσεις, τι δουλειά κάνουν, πως οργανώνουν. Μέσα όμως στη γενική αυτή κατηγορία εντάσσονται και κάποιοι φορείς πολιτικής στήριξης άρνησης των χαρατσιών, των διοδίων κλπ.
Αυτή η κατηγορία οργανώσεων δεν χρειάζεται να πούμε ότι πρώτα βλέπει την αιτία του προβλήματος και μετά ενεργεί ώστε κάθε βοήθεια να έχει διπλή δράση. Από τη μια να επουλώνει προσωρινά την πληγή και από την άλλη να ωθεί τους ανθρώπους αυτούς να οργανωθούν για να δώσουν τη δική τους μάχη, ισότιμα με όλους σαν οργανικό τμήμα του λαού και όχι ως απόκληροι και κακόμοιρο, για να εξαλειφθεί ριζικά η φτώχεια τους. μπορεί να είναι πολύ δύσκολη δουλειά να οδηγήσεις «νικημένους» ανθρώπους σε μάχες για ένα καλύτερο μέλλον αλλά άλλος δρόμος, για τις οργανώσεις που πραγματικά θέλουν να βοηθήσουν τους φτωχούς, δεν υπάρχει.

Στην κατοχή είχαν δημιουργηθεί πολλές οργανώσεις αλληλεγγύης που είχαν και τους τρεις τύπους που προαναφέρθηκαν. Όμως αυτή που σταδιακά έγινε οργάνωση πραγματικής βοήθειας ήταν η «Εθνική Αλληλεγγύη» η οποία εκτός της άμεσης βοήθειας επιβίωσης, διαπαιδαγωγούσε το λαό να δώσει μάχη εξάλειψης των αιτιών, δηλαδή να εναχθεί στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα κατά της κατοχής. Μόνο έτσι θα εξαλείφονταν οι αιτίες της φτώχειας, της πείνας και των θανάτων.
Η Εθνική Αλληλεγγύη ιδρύθηκε στις 28/5/1941, δηλαδή λίγες ημέρες από την έλευση των Γερμανών, με πρωτοβουλία κομμουνιστών που δραπέτευσαν από τόπους εξορίας που τους είχε το φασιστικό μεταξικό καθεστώς. Ήταν η πρώτη πανελλαδικής μορφής αντιστασιακή οργάνωση (ιδρυτικό μέλος του ΕΑΜ) με άμεσο κοινωνικό και πολιτικό χαρακτήρα. Ο κύριος στόχος της ήταν η αλληλεγγύη μέσα στον λαό για να επιβιώσει και των αγωνιστών που βρίσκονταν φυλακή ή καταδιώκονταν. Σταδιακά διευρύνθηκε σε κάθε είδους ανθρωπιστική, κοινωνική και πολιτική δραστηριότητα. Συστρατεύθηκαν σε αυτή πάνω από 3.000.000 μέλη! Αυτή ήταν πραγματικά μια μαζική λαϊκή οργάνωση αλληλεγγύης!
Μια τέτοια οργάνωση, τηρουμένων των αναλογιών και χωρίς μηχανιστικές μεταφορές, έχουν ανάγκη σήμερα η κοινωνία μας και τα εκατομμύρια πληττόμενοι από την τεράστια καπιταλιστική κρίση.
"aristeripolitiki"

Καλύτερα να δώσουμε εδάφη της Ελλάδας και να κοιμόμαστε ήσυχοι!



«Προσωπικά πιστεύω ότι είναι καλύτερα να έχουμε μερικά στρέμματα γης λιγότερα από εκείνα που μας ανήκουν και να κοιμόμαστε τα βράδια ήσυχοι και ασφαλείς, παρά να έχουμε ό,τι μας ανήκει και να μην μπορούμε να κλείσουμε μάτι από τον κίνδυνο κάποιας ξαφνικής επίθεσης κακόβουλων γειτόνων εναντίον μας»!

Καλύτερα να δώσουμε εδάφη της Ελλάδας και να κοιμόμαστε ήσυχοι!
Ποιός το είπε αυτό; Όχι δεν ήταν ο Κολοκοτρώνης, ούτε ο Λεωνίδας, ούτε ο Μ. Αλέξανδρος! Κοντά είστε, όμως… Ήταν ο «ήρωας» Γιωργάκης ο νεώτερος, όταν ακόμα ήταν υπουργός Εξωτερικών επί εποχής Σημίτη, τότε που είχε κιόλας υποσχεθεί ότι κάποια μέρα θα μετονομάσει τους μουσουλμάνους της Θράκης επίσημα σε Τούρκους!
Οπότε γιατί απορούμε; Ο άνθρωπος μας την είχε εξηγήσει την πολιτική του εδώ και χρόνια… Εκστρατεία αφελληνισμού νομίζουμε λέγεται… Και μέχρι στιγμής, στέφεται με απόλυτη επιτυχία… Το θέμα, όμως, είναι, έως πότε;

Πηγή: Prionokordela.gr