Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2011

Πηγαίνουν ή όχι τα δάνεια σε μισθούς και συντάξεις;

Το αδιέξοδο στο οποίο περιήλθε χθες το υπουργικό συμβούλιο με αφορμή το θέμα της προωθούμενης περικοπής των επικουρικών συντάξεων αποδεικνύει τον βιαστικό, εξαναγκαστικό και επομένως αντιπαραγωγικό τρόπο με τον οποίο σχηματίστηκε η κυβέρνηση συνεργασίας, που δεν στηρίχθηκε σε καμιά προγραμματική συμφωνία.

Κατά την συζήτηση στο υπουργικό συμβούλιο δεν επήλθε συμφωνία, καθώς ήδη από την προηγουμένη η Νέα Δημοκρατία είχε ξεκαθαρίσει πως δεν θα αποδεχθεί περικοπή συντάξεων, με αποτέλεσμα η συζήτηση να μετατεθεί για την επόμενη εβδομάδα.

Σύμφωνα με τα προγραμματισθέντα, η τροπολογία για τις περικοπές επρόκειτο να κατατεθεί στα μέσα του Ιανουαρίου και οι ρυθμίσεις της να ισχύσουν αναδρομικά από την 1η Ιανουαρίου.

Με τη Νέα Δημοκρατία να υποστηρίζει πως δεν πρόκειται να παραβιάσει την βασική υπόσχεσή της για αποτροπή οποιασδήποτε περαιτέρω μείωσης των συντάξεων και τα εκτός κυβέρνησης κόμματα να καταγγέλλουν πως η περικοπή των επικουρικών συντάξεων περιλαμβάνεται στον προϋπολογισμό που ψηφίστηκε από τα τρία κόμματα τα οποία μετέχουν στον κυβερνητικό συνασπισμό, είναι σαφές πως η κυβέρνηση Παπαδήμου ζει τον πρώτο της σοβαρό τριγμό.
Αποτελεί και αυτό άλλη μια απόδειξη της ανωμαλίας, καθώς και ο προϋπολογισμός ψηφίστηκε πακέτο με την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης προς την νέα κυβέρνηση, ως μέρος του γενικότερου εκβιασμού για τον σχηματισμό της συγκυβέρνησης, προκειμένου να εκταμιευτεί η έκτη δόση.

Επρόκειτο για έναν προϋπολογισμό που καταρτίστηκε από την προηγούμενη κυβέρνηση και ουσιαστικά ψηφίστηκε χωρίς να συζητηθεί στις λεπτομέρειές του, καθώς επρόκειτο για προαναγγελθέν γεγονός.

Άλλωστε και η ίδια η συζήτηση επί του προϋπολογισμού ουδεμία σχέση είχε με αυτό καθαυτό το θέμα και τις λεπτομέρειές του, καθώς αναλώθηκε σε παράλληλους μονολόγους αυτοκριτικής, κριτικής και δικαιολόγησης της παρούσας κατάστασης και του σχηματισμού της «κυβέρνησης ανάγκης».

Έτσι, οι μεν υπουργοί του ΠΑΣΟΚ, όπως στην συγκεκριμένη περίπτωση ο κ. Γ. Κουτρουμάνης, συνεχίζουν να φέρνουν νομοσχέδια βάσει του προϋπολογισμού, οι δε εταίροι από τη Νέα Δημοκρατία και του ΛΑΟΣ, ανακαλύπτουν τώρα πως ο ίδιος ο προϋπολογισμός, που ψηφίστηκε με κλειστά μάτια λόγω έκτης δόσης, περιλάμβανε, όπως ήταν φυσικό, μέτρα.

Αντιμέτωπος με την παράδοξη κατάσταση βρίσκεται και ο πρωθυπουργός κ. Λουκάς Παπαδήμος, που χθες ξεκαθάρισε ότι το νομοσχέδιο για τις επικουρικές πρέπει να έχει κατατεθεί μέχρι τις 15 Ιανουαρίου, ξεκινώντας διαβουλεύσεις με τους αρχηγούς των κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνησή του και αναζητώντας διέξοδο μέσω κάποιων αλλαγών και αποδοχής αντιπροτάσεων.

Όσο για τον κ. Κουτρουμάνη, είπε χθες πως έχει ενημερώσει την τρόικα ότι πιθανόν οι ρυθμίσεις επί τους θέματος να καθυστερήσουν έναν ή δύο μήνες, προκειμένου να βρεθεί κοινός τόπος.

Σύμφωνα με πληροφορίες πάντως, στο υπουργικό συμβούλιο συμφώνησαν όλοι πως υπάρχει ανάγκη για άμεση αντιμετώπιση του θέματος, ώστε να εξασφαλιστεί η βιωσιμότητα των ασφαλιστικών ταμείων.

Ήδη από χθες κυκλοφορούν διάφορα στοιχεία και αριθμοί, από όπου προκύπτει ότι αν δεν υπάρξει περικοπή επικουρικών συντάξεων, πολύ σύντομα τα Ταμεία δεν θα διαθέτουν την αναγκαία ρευστότητα για να συνεχίσουν να τις καταβάλλουν.

Με μια διαφορά: Οι επικουρικές συντάξεις είναι χρήματα που έχουν συνεισφέρει αποκλειστικά οι εργαζόμενοι και οι επιχειρήσεις στη διάρκεια του εργασιακού βίου και επομένως είναι εντελώς ανταποδοτικές.

Επιπλέον, σύμφωνα με το Σύνταγμα, το Κράτος εγγυάται τις συντάξεις. Βέβαια, δεν αναφέρεται πουθενά το ύψος των συντάξεων, οπότε μπορεί κανείς να σκεφθεί πως είναι δυνατόν να καταλήξουν αυτές σε ψίχουλα – αρκεί να τις εγγυάται το κράτος!

Και τέλος, θα πρέπει κάποτε να μας πουν οι κυβερνώντες πού πηγαίνουν τα χρήματα από τις δόσεις των δανείων.

Διότι ακούμε συνεχώς να επαναλαμβάνεται το επιχείρημα πως αν δεν λάβουμε την τάδε δόση, δεν θα πληρωθούν μισθοί και συντάξεις.

Αλλά αν οι συντάξεις… εξαερωθούν εντελώς, τότε γιατί παίρνουμε τις δόσεις των δανείων;

Η κυβέρνηση, αλλά και η τρόικα, οφείλουν να απαντήσουν ευθέως: Λαμβάνει ή όχι η χώρα τα δάνεια για να πληρώνει μισθούς και συντάξεις;

Διότι αν τα δάνεια χρησιμεύουν στην καταβολή συντάξεων, τότε αυτές (οι ήδη κουτσουρεμένες) πρέπει να συνεχίσουν να καταβάλλονται χωρίς περαιτέρω περικοπές.

Ας απαντήσουν, λοιπόν, οι λεγόμενοι τεχνοκράτες. Και ας δώσουν επιτέλους λογαριασμό για το πού πηγαίνουν τα δανεικά που λαμβάνουμε ζώντας κάθε φορά ένα θρίλερ.

Papadimos, the next practor

Αν δεν ήταν ο Παπαδήμος να τους ανοίξει ως κεντρικός τραπεζίτης τις «πόρτες», οι οποίες έπρεπε να παραμένουν «σφραγισμένες», για να μην γίνουν «κερκόπορτες», κανένας από αυτούς δεν θα βρισκόταν σήμερα εδώ...
Κανένας δεν θα μπορούσε να μας βασανίζει σήμερα, αν δεν υπήρχε η συμμορία των Σημίτιδων και των άλλων πρακτόρων των γερμανικών και άλλων μυστικών υπηρεσιών.
Αυτής της συμμορίας μέλος είναι και ο Παπαδήμος...
Ο δήθεν «πετυχημένος» με το «βαρύ» βιογραφικό...
Πολύ «βαρύ»...
Τόσο «βαρύ», που σου πιάνεται η «μέση» ακόμα και να το σκεφτείς... Τόσο «βαρύ», που, μετά την απόλυσή του από την ΕΚΤ, αν δεν μπλεκόταν στα σημερινά δρώμενα, θα ήταν «τα απομεινάρια μιας ημέρας» του Ψυχικού.

Γιατί το λέμε αυτό;
Γιατί πραγματικά αναρωτιόμαστε για το πόσο σημαντικός μπορεί να είναι ένας άνθρωπος, που το μόνο το οποίο έχει κάνει στη ζωή του είναι να μετράει κέρδη τοκογλύφων με μεθόδους που παραμένουν ίδιες μέσα στους αιώνες. Αναρωτιόμαστε τον λόγο για τον οποίο μπορεί να είναι σημαντικός ένας άνθρωπος με καριέρα οικονομολόγου ...
Ένας άνθρωπος, ο οποίος δεν έσωσε ανθρώπους με κάποια δική του ιατρική επινόηση...
Ένας άνθρωπος, ο οποίος δεν εφεύρε κάτι χρήσιμο, που να εξυπηρετεί την ανθρωπότητα...
Ένας άνθρωπος, ο οποίος δεν έκανε τίποτε παραπάνω από το να υπολογίζει τα κέρδη των τοκογλύφων...
Καριερίστας σε έναν κλάδο, που δεν αποτελεί καν επιστήμη.

Όταν μιλάμε για καριέρα οικονομολόγου, μιλάμε για το απόλυτα «τίποτε» με πολύ «ξύγκι».
Μιλάμε για έναν χώρο όπου μπορεί να είναι «θεός» ακόμα ο γύφτος Ρουμπινί.
Όταν μιλάμε για «επιφανείς» οικονομολόγους, μιλάμε για δουλικά τοκογλύφων και τέτοιο δουλικό ήταν και ο Παπαδήμος.
Αποτυχημένος μηχανικός ήταν σε μια εποχή όπου οι λιγοστοί μηχανικοί που υπήρχαν στην Ελλάδα διέπρεπαν.
Αποτυχημένος μηχανικός ήταν ο Παπαδήμος, ο οποίος βολεύτηκε στην μη επιστήμη των οικονομικών και στον μισθό βρέξει-χιονίσει.

Απλά πράγματα.
Ο Παπαδήμος επιχείρησε να γίνει μηχανικός την εποχή όπου οι οικονομολόγοι ήταν απλοί λογιστές.
«Κουτσομηχανικός» των ΗΠΑ, εφόσον το πτυχίο του δεν είχε την αντίστοιχη αξία με αυτό ενός ευρωπαϊκού Πολυτεχνείου.
Εκείνη την εποχή αποφάσισε να κάνει το «άλμα» στις οικονομικές «επιστήμες».
Εκείνη την εποχή ένας μηχανικός θα μπορούσε να κάνει μεταπτυχιακό στα οικονομικά μόνον για δύο λόγους. Είτε γιατί ήταν πλουσιόβλακας και ήθελε να χασομεράει, έχοντας μια δικαιολογία να το κάνει, είτε γιατί ήταν φτωχόβλακας, που δεν ήθελε να εργαστεί ως μηχανικός και ήθελε να τρυπώσει σε κάποια τράπεζα.

Ο Παπαδήμος ήταν το δεύτερο.

Ήταν ένας φτωχόβλακας, που γνώριζε ότι στην επιστήμη της μηχανικής δεν είχε περιθώρια διάκρισης. Επιπλέον ήταν ένας μισθοθήρας. Ήθελε ν’ αποφύγει τις κακουχίες του ρίσκου της επιχειρηματικότητας, που συνεπαγόταν εκείνη την εποχή το «μηχανιλίκι» και επεδίωκε το «τρύπωμα» σε κάποιον μεγάλο οργανισμό. Ως παιδί δημοσίου υπαλλήλου, άλλωστε, δεν είχε ποτέ και κάποιες άλλες εικόνες. Η συνέχεια απλά τον δικαίωσε, όχι επειδή ήταν ικανός, αλλά επειδή ήταν τυχερός. Έγινε οικονομολόγος-δουλικό σε έναν κόσμο ο οποίος άλλαζε και οι οικονομολόγοι από τελευταίος «τροχός» της άμαξας θα γίνονταν «επιστήμονες».

Αυτή είναι πάνω-κάτω η ζωή του. Η τύχη του τον «σέρνει» και η νοοτροπία του τον ανταμείβει.
Από τότε που υπάρχει ως άτομο είναι υπάλληλος του γλειψίματος...
Υπάλληλος, από αυτούς που σέρνονται σαν τα «σαλιγκάρια», κάνοντας καριέρες ανάμεσα σε γραφεία και φωτοτυπικά...
Υπάλληλος με το αφηρημένο αντικείμενο της οικονομικής «επιστήμης»...
Υπάλληλος, από αυτούς που, όταν βλέπουν τα αφεντικά τους, δεν γνωρίζουν αν θα τους προάγουν ή αν θα τους απολύσουν...
Υπάλληλος, από αυτούς που, όταν τους απολύεις, «χωράνε» όλη τους τη ζωή σε ένα χαρτόκουτο...
Συνάδελφος των απολυμένων της Λίμαν Μπρόδερς, εφόσον είχαν τα ίδια αφεντικά και τους ίδιους στόχους.
Πότε λοιπόν έγινε σημαντικός ένας τέτοιος άνθρωπος;
Εκτός αν σημαντικοί σε αυτόν τον κόσμο είναι μόνον οι χρήσιμοι για τους Ρότσιλντ και τους Ροκφέλερ.

Αυτός είναι ο Παπαδήμος με το «βαρύ» βιογραφικό, που εντυπωσίασε μόνον τον αγράμματο Βερύκιο και τον γαλατά του ΛΑΟΣ...

Απόσπασμα από το άρθρο "11-11-11"

Ποιοί κατέστρεψαν την Ελλάδα και ποιοί την υπερασπίστηκαν


 


Μετά την επίσημη ομολογία της καταστροφικής επιλογής του Μνημονίου από τον Μ. Χρυσοχοϊδη κι όχι μόνο από το ΠΑΣΟΚ, έχει μεγάλη σημασία να θυμηθούμε ποιοι ήταν οι αντιμνημονιακοί – αυτοί που πήγαν από την αρχή κόντρα στην επερχόμενη διάλυση και ποιοι αποδείχθηκαν οι καλύτεροι πρεσβευτές της τρόικας στην Ελλάδα. Ποιοι ήταν αυτοί που κατέστρεψαν την Ελλάδα και τώρα κάνουν την πάπια. Διότι έρχεται η στιγμή που κάποιοι θα πρέπει να λογοδοτήσουν και κάποιοι να δικαιωθούν.

Οι αντιμνημονιακοί
Πρώτος και καλύτερος ο Αντώνης Σαμαράς και η ομάδα του που δικαιώθηκε (δυστυχώς για την Ελλάδα) όταν έλεγε ότι το Μνημόνιο είναι καταστροφικό για την οικονομία. Κανείς δεν τον άκουγε, η άρχουσα πολιτική τάξη τον κοίταζε σαν… ούφο και σαν αυτόν που θα διαλύσει τη χώρα. Για να μην πούμε τις επιθέσεις κάτω από τη μέση από μέσα ενημέρωσης και πρασινοφρουρούς.
Όσο και να μη θέλουμε να το πούμε λόγω ιδεολογικών διαφορών, πιστή στην αντιμνημονιακή της πολιτική αποδείχθηκε η Αλέκα Παπαρήγα. Θα πει κανείς ότι το ΚΚΕ θα ήταν αντίθετο στα πάντα, εκτός από τη σοβιετοποίηση της Ελλάδας, ωστόσο, οι εκτιμήσεις της για το Μνημόνιο αποδείχθηκαν σωστές.
Σωστός ήταν και ο Αλέξης Τσίπρας, όσο κι αν δείχνει να μην ξέρει τι του γίνεται από οικονομικά. Από την αρχή πολέμησε το Μνημόνιο και την κυβέρνηση και συνεχίζει να το κάνει.
Μπράβο και στον Γ. Δημαρά την Σοφία Σακοράφα και όσους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ έφυγαν, άλλος αργά, άλλος αμέσως. Το γεγονός ότι από 160 βουλευτές του έμειναν 153 δείχνει ότι κάποιοι είχαν τα κότσια να τα βάλουν με το σύστημα Παπανδρέου. Σίγουρα υπήρξαν κι άλλοι πράσινοι βουλευτές που είχαν διαφωνίες αλλά λούφαξαν κι αυτό είναι επίσης καταδικαστέο.
Από τα μέσα ενημέρωσης που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη λίγοι ήταν εκείνοι που δεν φοβήθηκαν να τα βάλουν με την τρόικα, το Μνημόνιο, τον Παπανδρέου.

Πρώτη και μακράν καλύτερη η μπλογκόσφαιρα και μαζί της (για να βλογήσουμε τα γένια μας) κι εμείς στο antinews. Φυσικά ο “Ελεύθερος Τύπος” και η “Δημοκρατία” αλλά και η “Ελευθεροτυπία” στην οποία οι εξελίξεις είναι δυσάρεστες κάτι που ίσως οφείλεται στη στάση της. Πάντως η αλήθεια είναι μια: ορισμένοι… τρελοί με την ενημέρωση έδωσαν το πραγματικό «πρόσωπο» του Μνημονίου, παρά τις πιέσεις, το κόψιμο διαφημίσεων, τις απειλές.

Oι Μνημονιακοί…,
οι σύγχρονοι Εφιάλτες αυτής της χώρας που οι περισσότεροι κάνουν ότι δεν ήξεραν. Όπως ο κ. Χρυσοχοϊδης που φαίνεται ότι μόλις τώρα προσγειώθηκε στην Ελλάδα, έπειτα από δύο χρόνια απουσίας.
Η κυβέρνηση Παπανδρέου φυσικά, το έχουμε γράψει πολλές φορές. Φερέφωνο της τρόικας και των αγορών, πήγε στην επιλογή του Μνημονίου με κλειστά τα μάτια. Και κυρίως χωρίς να διαπραγματευτεί κάτι καλό για τη χώρα. Πρώτος και καλύτερος ο κ. Παπανδρέου, διαπρύσιος υποστηρικτής του ΔΝΤ και της καταστροφικής συνταγής του. Ακολουθούν κορυφαίοι και μη υπουργοί, όπως ο Χρυσοχοΐδης, ο Βενιζέλος, ο Λοβέρδος, ο Ραγκούσης, η Διαμαντοπούλου κι όλοι αυτοί που προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι αποφασίζουν για το καλό μας. Και δεν ντρέπονται να έρχονται να διεκδικήσουν ξανά την ψήφο μας.

Ο Γ. Καρατζαφέρης ο οποίος ψήφισε το Μνημόνιο γιατί ήθελε, λέει, να σώσει την Ελλάδα. Μετά έκανε απανωτές κωλοτούμπες λες και χορεύει στο Ντάνσινγκ στον πάγο.
Η Ντόρα Μπακογιάννη, η οποία ή δεν καταλαβαίνει τίποτε ή είναι συνένοχος στο έγκλημα. Ψήφισε το Μνημόνιο, εγκατέλειψε τη ΝΔ αλλά ο κόσμος δεν την ξέχασε. Κι ετοιμάζεται να τη γράψει στα μαύρα κατάστιχα.
Όσο για τα περισσότερα media, εφημερίδες και κανάλια, αποθέωσαν το Μνημόνιο, έγλυφαν τον Παπανδρέου που τον χαρακτήριζαν σωτήρα της Ελλάδας. Mega, όμιλος ΔΟΛ, Μπόμπολας, Μπάμπης και Alexis και λοιποί βασιλικότεροι βασιλέως λούφαξαν στη συνέχεια και το γύρισαν στο αντάρτικο όταν είδαν ότι διαλύεται η χώρα. Τι να πει κανείς π.χ. για τον Πρετεντέρη που έφαγε γιαούρτια το καλοκαίρι κι από τότε μόνο τα όπλα δεν πήρε κατά της τρόικας.

Πρέπει να θυμόμαστε και τους καλούς και τους κακούς στην υπόθεση (σίγουρα υπάρχουν περισσότεροι από τους παραπάνω), γιατί η ιστορία γράφεται μετά από χρόνια. Και τιμωρεί όσους πρέπει και επιβραβεύει τους άλλους.

Α.Ψ.
πηγή:antinews

Τελικά ποιός και γιατί είχε την ιδέα να πάμε στο ΔΝΤ;


 



Παπανδρέου - Τζόζεφ Στίγκλιτς
Όπως και οι περισσότεροι Έλληνες, υποθέτω, εδώ και δυο χρόνια προσπαθώ να καταλάβω πώς και γιατί υποταχθήκαμε στο ΔΝΤ. Ποιοί εισηγήθηκαν την ιδέα στον κ. Παπανδρέου και πως την αιτιολόγησαν. Γιατί, για ένα πράγμα είμαι σχεδόν βέβαιος: δεν το σκέφθηκε μόνος του ο κ. Παπανδρέου. Δεν γνώριζε άλλωστε και οικονομικά…
Μου προκαλούσαν, επίσης, απορίες εκείνα τα ραντεβού του τέως πρωθυπουργού με τον Στιγκλιτς, τον Ρουμπινί, τον Σόρος, τον Πόλσον. Όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά κυρίως γιατί οι άνθρωποι αυτοί, είτε έχουν δικές τους εταιρείες και κερδοσκοπούν (τη δουλειά τους κάνουν δηλαδή), είτε παρέχουν συμβουλές σε άλλες εταιρείες. Θέλω να πώ ότι οι συμβουλές τους δεν μπορεί να έρχονται σε αντίθεση με τα συμφέροντα τους. Θεωρούσα ότι δεν συνάδει με το αξίωμα ενός πρωθυπουργού να συναντάται, και μάλιστα στο Γραφείο του, με τέτοιους ιδιώτες.
Τις απορίες μου τις ενίσχυσαν τα όσα είπε ο κ. Χρυσοχοϊδης στον Αλέξη Παπαχελά, όπου λίγο πολύ παραδέχθηκε ότι μπορούσαμε να είχαμε αποφύγει το μνημόνιο. Και δεν είναι μόνον ο κ. Χρυσοχοϊδης. Ένας ένας και οι υπόλοιποι διεκδικητές της καρέκλας του κ. Παπανδρέου στο ΠΑΣΟΚ σπεύδουν τώρα εκ των υστέρων και αφού έχει συντελεσθεί η καταστροφή της χώρας να διαχωρίσουν τη θέση τους από τις τραγικές επιλογές του αρχηγού τους.

Χθές διάβασα στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ένα, άκρως ενδιαφέρον, άρθρο της κ. Ζέζας Ζήκου. Το παραθέτω αυτούσιο, γιατί εξηγεί πολλά πράγματα.
Κώστας Ροδινός
Το ταγκό… της Ελλάδας με την Αργεντινή
Της Ζέζας Ζήκου
Το «σενάριο Αργεντινής» ήταν πάντα προσφιλές στον Τζόζεφ Στίγκλιτς. Ηδη από το 2010 ο Αμερικανός νομπελίστας οικονομολόγος έλεγε τα εξής «σπουδαία»: «Η Αργεντινή αποτελεί ένα καλό παράδειγμα. Αφού υποτίμησε το νόμισμά της και αναδιάρθρωσε το χρέος της, πλήρωσε ένα υψηλό τίμημα. Γνώρισε όμως στη συνέχεια έξι χρόνια ανάπτυξης, που της επέτρεψαν να μειώσει το ποσοστό της φτώχειας από 40% σε 13%. Η ανεργία της είναι σήμερα μικρότερη από εκείνη που γνωρίζουν οι Ηνωμένες Πολιτείες. Μπορεί να μη λύθηκαν όλα τα προβλήματά της, αλλά η κατάσταση είναι σήμερα αντικειμενικά καλύτερη από ό, τι πριν. Βγαίνοντας από το ευρώ και αναδιαρθρώνοντας το χρέος τους, η Ελλάδα και η Ισπανία θα ανακτούσαν την ανταγωνιστικότητά τους. Δεν θα είχαν βέβαια πλέον πρόσβαση στις κεφαλαιαγορές, αλλά αυτό συμβαίνει ήδη με την Ελλάδα. Αυτό που τους συμβαίνει σήμερα είναι η χειρότερη δυνατή τιμωρία…».
Ανάλογες απόψεις έχει διατυπώσει και ο άλλος Αμερικανός νομπελίστας, ο Πολ Κρούγκμαν. Οι δύο οικονομολόγοι δεν μπορεί ασφαλώς να κατηγορηθούν για άγνοια. Ούτε για δόλο, ότι θα ήθελαν ας πούμε την κατάρρευση του ευρώ γιατί το είδαν από την αρχή με κακό μάτι.
Το πιο σουρεαλιστικό από όλα είναι ότι τους διαψεύδει ο «μοιραίος» υπουργός Οικονομικών της Αργεντινής Ντομίνγκο Καβάγιο, που τη δεκαετία του ’90 επεξεργάστηκε και εφήρμοσε τη λεγόμενη «στρατηγική της Αργεντινής» κατ’ απαίτησιν του ΔΝΤ. Και μας προειδοποιεί ότι μια τέτοια στρατηγική θα ισοδυναμούσε με αυτοκτονία!

Οι Αμερικανοί οικονομολόγοι υποστηρίζουν ότι η εμπειρία από τις χώρες που ακολούθησαν τον δρόμο της Αργεντινής έδειξε πως η διαγραφή ενός σημαντικού μέρους του χρέους μιας χώρας δεν κάνει την οικονομία της λιγότερο αλλά περισσότερο αξιόπιστη! Οσο για τον δικαστικό δρόμο που θα μπορούσαν να ακολουθήσουν οι δανειστές, υπάρχει μια βασική παραδοχή του διεθνούς δικαίου πως καμία κυρίαρχη χώρα δεν μπορεί να υποχρεωθεί να συνομολογήσει την οικονομική αυτοκτονία της, εξαναγκαζόμενη σε μέτρα λιτότητας που θα εξανδραποδίσουν τον λαό της. Τα κράτη είναι κυρίαρχα. Και όταν δεν το αντιλαμβάνονται αυτό οι κυβερνήσεις τους, το αντιλαμβάνονται οι λαοί τους.
Ο Τζόζεφ Στίγκλιτς είναι ένας από τους πλέον διάσημους, αλλά κυρίως από τους πλέον αμφιλεγόμενους Αμερικανούς οικονομολόγους. Λοιπόν, αυτός ο νομπελίστας (!) έπεισε τον Παπανδρέου να σύρει τη χώρα στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, με το επιχείρημα πως «θα μπορούσε το Ταμείο να μας παράσχει προστασία έναντι των κερδοσκοπικών πιέσεων στα ελληνικά ομόλογα».
Αντίθετα, όμως, τα ελληνικά ομόλογα μπήκαν στο στόμα του διαβόλου… ανοίγοντας την όρεξη για βίαιες επιθέσεις κατά των ομολόγων και των λοιπών ευάλωτων οικονομιών της Ευρωζώνης.
Ο Στίγκλιτς έχει υπηρετήσει τους σύγχρονους δεσμοφύλακες του χρέους, την Παγκόσμια Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Οταν έλαβε το βραβείο Νομπέλ για την Οικονομία, πριν από δέκα χρόνια, είχε αποκαλύψει στον δημοσιογράφο Γκρεγκ Πάλαστ της βρετανικής εφημερίδας Observer το πώς γεμίζουν σήμερα οι σύγχρονες φυλακές του χρέους με ολόκληρους λαούς. «Αναλύουμε ξεχωριστά την οικονομία κάθε χρεωμένης χώρας», έλεγε τότε ο Στίγκλιτς. «Και παραδίδουμε σε κάθε υπουργό ένα πανομοιότυπο πρόγραμμα που αποτελείται από τέσσερα στάδια».

Πρώτο στάδιο: οι ιδιωτικοποιήσεις. Ή, ακριβέστερα, το «λάδωμα». Γιατί οι ηγέτες αυτών των χωρών ξεπουλούσαν πρόθυμα τις δημόσιες υπηρεσίες των χωρών τους!

Δεύτερο στάδιο: Η απελευθέρωση στην κυκλοφορία του κεφαλαίου. Θεωρητικά, η απελευθέρωση επιτρέπει την εισροή και την εκροή κεφαλαίων. Στην πράξη, όμως, τα κεφάλαια έφευγαν μόνο έξω. Εμπαιναν για κερδοσκοπία στην αγορά ακινήτων και έφευγαν στον πρώτο κίνδυνο. Υστερα οι χώρες τα «καλόπιαναν» για να επιστρέψουν με αστρονομικά επιτόκια, που συνέτριβαν τις οικονομίες τους και τα δημόσια ταμεία τους.

Τρίτο στάδιο: Η προσαρμογή στις αγοραίες τιμές. Ενας ευφημισμός για αυξήσεις στις τιμές των τροφίμων, του νερού και του φυσικού αερίου. «Οι ταραχές που ακολουθούσαν ήταν μια επώδυνη φυσική συνέπεια», συνεχίζει ο Στίγκλιτς.

Τέταρτο στάδιο: Το «άνοιγμα» της οικονομίας. Ο Στίγκλιτς το παραλληλίζει με τους πολέμους του οπίου. Οι ισχυρές χώρες υποχρέωναν τις ασθενέστερες να ανοίξουν τα σύνορά τους στα προϊόντα τους, ενώ ταυτόχρονα προστάτευαν τις δικές τους αγορές από τα δικά τους.

πηγή:antinews

Η αφετηρία δημιουργίας του ψευδομακεδονικού έθνους των Σκοπίων


Γράφει ο Νίκος Μάρτης
Πρώην Υπουργός


Το 1918 επικράτησε στη Ρωσία το Κομμουνιστικό καθεστώς, με στόχους την συν τω χρόνω εξάπλωσή του αρχικά στις γειτονικές χώρες, που προϋπέθετε και την έξοδο στο Αιγαίο, που δεν είχε επιτύχει ο Τσάρος και εν συνεχεία την επέκταση στην Ευρώπη.

Κομμουνιστικά κόμματα άρχισαν να ιδρύονται συστηματικά σε διάφορες χώρες και ιδιαίτερα στη Βαλκανική. Η συσταθείσα το 1921, προφανώς με εντολή του Κόμματος Βαλκανική Κομμουνιστική Ομοσπονδία (Β.Κ.Ο.), μετά από πρόταση του Βούλγαρου Κομμουνιστή Κολλάρωφ, διακήρυξε την επιδίωξη αυτονόμησης της Μακεδονίας και Θράκης από την Ελλάδα, με στόχο να προσαρτηθούν στη Βουλγαρία, καθώς και η Ανατολική Ρωμυλία και βέβαια να επιτευχθεί ο έλεγχος του Αιγαίου. Ο Γενικός Γραμματέας του Κ.Κ.Ε. Γεωργιάδης διαφώνησε και διεγράφη.

Το 1924 η απόφαση της Β.Κ.Ο. επικυρώθηκε στη Μόσχα από την Κομιντέρν και έγινε υποχρεωτική για όλα τα Κομμουνιστικά Κόμματα. Ηγετικά στελέχη του Κ.Κ.Ε. που συμμετείχαν στη Β.Κ.Ο. και διαφώνησαν, διεγράφησαν από το Κόμμα.

Β΄ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

Η κήρυξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου έδωσε την αφορμή στον Τίτο της δημιουργίας, αντί της αυτονομήσεως, του ψευδούς Μακεδονικού Έθνους των Σκοπίων, ως προγεφυρώματος για επέκταση στο Αιγαίο.

Τον Οκτώβριο του 1940, σχεδόν ολόκληρη η Ευρώπη είχε ήδη υποταγεί στο Χίτλερ, η Σοβιετική Ένωση ήταν τότε σύμμαχος της Γερμανίας και όλες οι Βαλκανικές χώρες είχαν επαφές με τον Χίτλερ. Η Ελλάδα τότε μόνη στην Ευρώπη, δέχτηκε επίθεση από την Φασιστική Ιταλία την οποία και νίκησε.

Το Φεβρουάριο 1941 ο Άγγλος Υπουργός Εξωτερικών Ήντεν ήλθε στην Ελλάδα και ανέφερε στον Έλληνα Πρωθυπουργό, ότι η Γιουγκοσλαβία και η Τουρκία αρνήθηκαν να συμπράξουν με την Ελλάδα και να πολεμήσουν κατά της Γερμανίας. Ο Έλληνας Πρωθυπουργός επανέλαβε προηγούμενη δέσμευσή της Ελλάδας, ότι θα πολεμήσει ακόμη και μόνη της και κατά της Γερμανίας, παρά το γεγονός, ότι ήδη πολεμούσε στην Αλβανία κατά της Ιταλίας. Τότε ο Ήντεν έλαβε τηλεγράφημα του Τσόρτσιλ, που έλεγε να μην πιεσθεί η Ελλάδα να εμπλακεί σε άπελπι αγώνα και με τη Γερμανία.

Μετά την απάντηση αυτή της Ελλάδας έφθασαν από τις αρχές Μαρτίου 1941 στον Πειραιά πολύ περιορισμένης στρατιωτικής δυνατότητας Αγγλικά, Αυστραλέζικα και Νεοζηλανδικά τμήματα, που αργότερα πολέμησαν στην Κεντρική και Δυτική Μακεδονία και την Κρήτη κατά των Γερμανών.

Στα Σκόπια εισήλθαν οι Γερμανοί από Βουλγαρικό έδαφος όπου έγιναν δεκτοί ως ελευθερωτές. Τα Σκόπια ήταν πρωτεύουσα της περιφέρειας της νότιας Σερβίας, γνωστής ως Βαρδάρσκα. Η Γερμανική επίθεση κατά της Ελλάδας και της Γιουγκοσλαβίας έγινε την 6η Απριλίου 1941.

Εάν η Ελλάδα, όπως έκαναν η Γιουγκοσλαβία και η Τουρκία, ηρνείτο να πολεμήσει κατά του Άξονα:

α) «Οι Γερμανοί θα είχαν καταλάβει πριν έλθει ο χειμώνας τη Μόσχα και την Πετρούπολη και άλλη θα ήτο η τύχη του πολέμου, όπως είπε ο Γερμανός Στρατάρχης Καϊτελ στην Δίκη της Νυρεμβέργης, και άλλοι θα ήταν σήμερα κατηγορούμενοι». Άμεση επιβεβαίωση, πλην των Απομνημονευμάτων Γερμανών Στρατηγών, αποτελεί και η δήλωση του Χίτλερ τόσο στη γνωστή κινηματογραφίστρια φίλη του Leni Riefenstahl, όσο και στην Πολιτική του Διαθήκη, ότι: «Η επίθεση της Ιταλίας κατά της Ελλάδος υπήρξε καταστροφική για την Γερμανία. Αν οι Ιταλοί δεν είχαν επιτεθεί στην Ελλάδα και δεν χρειάζονταν τη βοήθεια μας, ο πόλεμος θα είχε πάρει διαφορετική τροπή. Θα είχαμε προλάβει να κατακτήσουμε το Λένινγκραντ και τη Μόσχα, πριν μας πιάσει το ρωσικό ψύχος»

β) Δεν θα επικρατούσε ο Κομμουνισμός στη Γιουγκοσλαβία και δεν θα εδημιουργείτο θέμα Μακεδονίας

Ο Τίτο, κυρίαρχος στη Γιουγκοσλαβία ως Κομμουνιστής, αφού εξουδετέρωσε τον Εθνικιστή Μιχαήλοβιτς, την 2α Αυγούστου 1944, με σύμφωνη γνώμη του Στάλιν, ανήγγειλε από το Σερβικό έδαφος την ίδρυση «Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας», υλοποιώντας και τις από το 1921 αποφάσεις της Κομιντέρν και όλων των Βαλκανικών Κομμουνιστικών Κομμάτων.

Για να αναγνωρισθεί όμως η νέα εθνότητα, δηλαδή η «Μακεδονική Εθνότητα», έπρεπε να υπάρξει χωριστή κρατική υπόσταση, ιδιαίτερη γλώσσα, ανεξάρτητη εκκλησία και ιστορική παράδοση. Τα ανύπαρκτα αυτά συστατικά στοιχεία του ανυπάρκτου «Μακεδονικού Έθνους» οι πλαστογράφοι της Ιστορίας της Μακεδονίας τα κατασκεύασαν στα χαρτιά έκτοτε:

α) Το 1945 σχηματίστηκε Κυβέρνηση και Βουλή «Μακεδονική».

β) Το 1944 ονόμασε «Μακεδονική Γλώσσα» το προφορικό Βουλγαρικό ιδίωμα, που ομιλείτο στα Σκόπια και μόνο το 1945, μετά από επεξεργασία έγινε την 7.6.1945 η 6η επίσημη γλώσσα της Γιουγκοσλαβίας. Η πρώτη Γραμματική της «Μακεδονικής Γλώσσας» κυκλοφόρησε το 1952 και το πρώτο Φιλολογικό Λεξικό το 1961.

γ) Το αθεϊστικό Κομμουνιστικό Κόμμα του Τίτο, ίδρυσε το 1968 την «Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Μακεδονίας», που δεν την αναγνωρίζει καμία Ορθόδοξη Εκκλησία.

δ) Με τον ψευδή ισχυρισμό, ότι οι Αρχαίοι Μακεδόνες δεν ήταν Έλληνες, επινόησαν ότι ως Σλάβοι, ενώθηκαν τον 6ο αιώνα με τους μη Έλληνες Μακεδόνες και έγιναν αυτοί Μακεδόνες. Ως Μακεδόνες συγκέντρωσαν από όλα τα αρχεία του κόσμου, ότι ανεφέρετο στη Μακεδονία και οικειοποιήθηκαν όλα τα γεγονότα και πρόσωπα που ανά τους αιώνες έδρασαν στη Μακεδονία και το 1969 κυκλοφόρησαν την «Ιστορία του ψευδομακεδονικού Έθνους», που αποτελεί την μεγαλύτερη πολιτική και ιστορική απάτη στην παγκόσμια Ιστορία.

Εκατοντάδες επιστήμονες δούλεψαν δεκαετίες και κυκλοφόρησαν βιβλία και περιοδικά για να πείσουν τη λαϊκή μάζα, ότι υπάρχει «Μακεδονική Εθνότητα».

Το τεχνητό αυτό «Μακεδονικό Έθνος», το Μονοκομματικό Κομμουνιστικό Καθεστώς το επέβαλε στους νέους των Σκοπίων και φοβούμαι και σε πολλούς νέους των άλλων Κομμουνιστικών χωρών και με έναν, αδιανόητο, για δημοκρατικές χώρες προπαγανδιστικό μηχανισμό ενός μονοκομματικού Κομμουνιστικού, καθεστώτος, παραπλάνησε ανιστόριτους και αφελείς σε ολόκληρο τον κόσμο.

ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΕΘΝΟΣ ΟΥΤΕ ΥΠΗΡΞΕ ΟΥΤΕ ΥΠΑΡΧΕΙ

Οι Μακεδόνες ήταν Έλληνες. Είχαν όλα, κατά τον Ηρόδοτο (Ι, 581), τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν το αυτό Έθνος. Δηλαδή είχαν την αυτή γλώσσα με όλους τους άλλους Έλληνες, την Ελληνική. Τα αυτά ιερά και είχαν τους αυτούς Θεούς, η κατοικία των οποίων ήταν στο Μακεδονικό Όρος τον Όλυμπο. Οι 9 Μούσες ήταν επίσης από τα Πιέρια της Μακεδονίας. Οι Μακεδόνες όπως όλοι οι Έλληνες συμμετείχαν στις Αμφικτιονίες και τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Η ταυτότητα των Μακεδόνων ως Ελλήνων, που είναι ταυτότητα Ελλήνων, αποτελεί την ουσία του Σκοπιανού προβλήματος και όχι η απλή ονομασία του κράτους χωρίς να συνδέεται με την Ιστορία. Την ταυτότητα των Μακεδόνων ως Ελλήνων, επιβεβαιώνουν τα ιερά κείμενα της Παλαιάς και Καινής Διαθήκης, κείμενα αρχαίων Ελλήνων, Εβραίων και Ρωμαίων συγγραφέων και χιλιάδες ελληνικών επιγραφών.

Το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο Ελλάδος, με επιστολή του της 11.1.1993 προς τα Παγκόσμια Εβραϊκά Συνέδρια και Συμβούλια, αναφέρει: «Η Ιουδαϊκή θρησκεία και φιλολογία αποτελούν τους αδιάψευστους μάρτυρες του αρχαίου εθνολογικού χαρακτήρα των Μακεδόνων ως Ελλήνων».

«Οι αρχαίοι και νεώτεροι Μακεδόνες είναι Έλληνες και η γλώσσα των Μακεδόνων είναι η Ελληνική», διακήρυξαν με ομόφωνα ψηφίσματα τους τα Νομοθετικά Σώματα 14 Πολιτειών των Η.Π.Α.

Την ανωτέρω ιστορική αλήθεια επιβεβαίωσαν οι 15 ηγέτες της ΕΟΚ τον Ιούνιο 1992 στη Διάσκεψη Κορυφής στη Λισσαβόνα, όπου ομόφωνα α­ποφάσισαν να αναγνωρίσουν τα Σκόπια εφόσον δεν θα έχουν τη λέξη «Μα­κεδονία». Το θέμα είχε τεθεί από τον τότε Πρόεδρο της Ελλη­νικής Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Καραμανλή, ο οποίος στην από 3.1.1992 επιστολή του, όπου τόνιζε ότι είναι Μακεδόνας και ετόνιζε ότι:


«Η αναγνώριση της αυτοαποκαλουμένης “Δημοκρατίας της Μακεδονίας” έχει θεμελιώδη σημασία για την Ελλάδα και το γνωρίζω καλύτερα από κάθε άλλον αφού είμαι ο ίδιος Μακεδών. Η Δημοκρατία αυτή ούτε εθνολογικά, ούτε ιστορικά έχει το δικαίωμα να ονομάζεται Μακεδονία».«Η εθνολογική σύνθεση του πληθυσμού της χώρας αυτής αποτελείται από Αλβανούς, Τούρκους, Τσιγγάνους και Σλάβους, που καμία σχέση δεν έχουν με Μακεδόνες», και ότι: «Είναι αδιανόητο με την λήξη του Ψυχρού Πολέμου να δίδεται ιστορική νομιμοποίηση σε Τίτο και Μόσχα που ονόμασαν την Νότιο Γιουγκοσλαβία σε Μακεδονία προς έξοδο στο Αιγαίο αποσπώντας την Μακεδονία από την Ελλάδα».
Την εθνολογική σύνθεση των κατοίκων της ΠΓΔΜ ως Σλάβων (Βουλγάρων και Σέρβων) ομολόγησε και ο τ. Πρόεδρος της ΠΓΔΜ κ. Κίρο Γκλιγκόρωφ με την δήλωση του: «Δεν διεκδικούμε τον Αλέξανδρο, ημείς είμεθα Σλάβοι».

Χαρακτηριστικό είναι το περιστατικό που αναφέρει στο βιβλίο του ο κ. Κίρο Γκλιγκόρωφ «ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ» (σελ. 259), ότι στην δεξίωση που έγινε στη Νέα Υόρκη την επομένη της αναγνωρίσεως ως ανεξαρτήτου Κράτους των Σκοπίων, μια ομάδα νέων από την Αυστραλία του είπαν:
«Εσείς μιλήσατε, αλλά δεν είπατε το σημαντικότερο. Δεν είπατε ότι εμείς είμαστε απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Αυτό μπορεί να ερμηνευτεί ότι αρνηθήκαμε την καταγωγή μας, τους προγόνους μας».
«Δυσκολεύτηκα να βρω απάντηση αμέσως (συνεχίζει ο Γκλιγκόρωφ στο βιβλίο του) και τελικά τους είπα:


«Ξέρετε, σέβομαι τις σκέψεις και τις πεποιθήσεις σας. Είναι δικαίωμα σας. Αλλά σύμφωνα με την ιστοριογραφία στον Μακεδονικό λαό επικρατεί η γνώμη ότι είμαστε Σλάβοι. Έχουμε έλθει στα Βαλκάνια τον 6ο και 7ο αιώνα έχουμε εγκατασταθεί στα εδάφη που ονομάζονται Μακεδονία. Δεν γνωρίζω το κατά πόσο στις φλέβες μας συνεχίζει να ρέει κάποια σταγόνα αίματος των αρχαίων Μακεδόνων!». Αλλά ακόμα και έτσι, δεν είναι αυτό που δίνει την ταυτότητα του λαού μας. Δεν θέλω να σας πείσω για το αντίθετο, αφού είστε αυτής της γνώμης. Είναι δικαίωμα σας αλλά αυτό δεν πρέπει να αλλοιώνει την άποψη σας για το γεγονός πως η δημοκρατία της Μακεδονίας είναι ανεξάρτητο κράτος. Έμειναν ακόμη μου φάνηκε μισή ώρα στην αίθουσα και έφυγαν ανικανοποίητοι, όπως μου φάνηκε».

Πρώτος και άμεσα κατήγγειλε την δημιουργία από τον Τίτο της «Δημοκρατίας της Μακεδονίας» ο Stettinious, τότε Υπουργός Εξωτερικών της Κυβερνήσεως Ρούζβελτ που διείδε τον απώτερο στόχο των Κομμουνιστών, ο οποίος με την υπ’ αριθ. 868614/26.12.1944 Εγκύκλιό του προς τους Πρεσβευτές και τους Προξένους των ΗΠΑ έδωσε οδηγίες να πληροφορήσουν, ότι η Αμερικανική Κυβέρνηση θεωρεί δημαγωγία (δηλ. ως απάτη), την ύπαρξη «Μακεδονικού Έθνους», «Μακεδονικής συνείδησης». «Οι ισχυρισμοί αυτοί δεν εκπροσωπούν ούτε εθνική, ούτε πολιτική πραγματικότητα και στόχο έχουν την απόσπαση τμήματος της Ελλάδος (της …Μακεδονίας που κατοικείται από Έλληνες).

Ο Ζέλεφ όταν ως Πρόεδρος της Βουλγαρίας ρωτήθηκε την 20η Ιουνίου 1993 στη Σουηδία, από δημοσιογράφο της Σουηδικής Εφημερίδας Svenska Dugbladed, για «Μακεδονικό Έθνος», δήλωσε ότι: «Το Μακεδονικό Έθνος που δημιούργησε μετά τον Πόλεμο η Κομιντέρν είναι Έγκλημα του ΤΙΤΟΪΣΜΟΥ και του ΣΤΑΛΙΝΙΣΜΟΥ».

Δυστυχώς ο Πρόεδρος των ΗΠΑ κ. Τζωρτζ Μπους (υιός) εγκατέλειψε την πάγια πολιτική των ΗΠΑ (Στεττίνιους και Δόγμα Τρούμαν) στο πρόβλημα που δημιούργησε ο Τίτο και η Μόσχα, μετονομάζοντας μεταπολεμικά τη νότιο Γιουγκοσλαβία σε «Μακεδονία».

Στο Μουσείο Asmoleen της Οξφόρδης έγιναν πρόσφατα εγκαίνια Έκθεσης αρχαιολογικών θησαυρών της Μακεδονίας με τίτλο «Από τον Ηρακλή στον Μέγα Αλέξανδρο». Ο Ρόμπιν Λέιν Φοξ, ιστορικός και Καθηγητής της Οξφόρδης – ο ιστορικός σύμβουλος του Αμερικανού παραγωγού Olive Stone στην κινηματογραφική ταινία «ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ»- μιλώντας στα εγκαίνια της έκθεσης δήλωσε «Ξαναγράφεται η ιστορία της αρχαίας ελληνικής τέχνης από ότι την ξέραμε μέχρι σήμερα». Ο ίδιος με τρεμάμενη φωνή από την συγκίνηση χαρακτήρισε την έκθεση την μεγαλύτερη που έχει πραγματοποιηθεί ποτέ στην Βρετανία όσον αφορά την αρχαία Ελλάδα. Ο Ρόμπιν Λέιν Φοξ σε δήλωση του στην κρατική τηλεόραση υπογράμμισε και το πολιτικό μήνυμα της εκθέσεως «Αποδεικνύει ότι αυτοί που υποστηρίζουν ότι τα Σκόπια είναι Μακεδονία είναι τουλάχιστον ανιστόριτοι.

(ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, Τρίτη 12 Απριλίου 2011).
Είναι σαν να υποστηρίζει κάποιος ότι η Οξφόρδη είναι στη Λευκορωσία».

Μετά τα ανωτέρω, τα κράτη που αναγνώρισαν την ΠΓΔΜ ως «Δημοκρατίας της Μακεδονίας» οφείλουν να ανακαλέσουν την απόφαση τους.