Ζήλια: Είναι αγάπη ή αρρώστια;

 

Η ζήλεια είναι έρωτας; Είναι αγάπη; Είναι η έκφραση μίας απόλυτης και άνευ όρων δοτικότητας του εαυτού στον σημαντικό άλλον;
Ή μήπως εκφράζει μία …βαθύτερη προσωπική ανασφάλεια, μία ριζωμένη δυσπιστία απέναντι στον εαυτό μας και κατ΄ επέκταση στους άλλους;
Πώς όμως να διαχωρίσεις τον έρωτα από την καχυποψία; Δεν πάνε αυτά μαζί; Πώς είναι δυνατόν να είσαι ερωτευμένος και να μη φοβάσαι ότι ο άλλος θα σε απατήσει, ότι θα σε εγκαταλείψει; Εδώ τα όρια ανάμεσα στη φυσιολογικότητα και την ψυχοπαθολογία μοιάζουν θολά, δυσδιάκριτα.
Νοσηρή είναι η ζήλεια όταν η συμπεριφορά μας είναι δυσανάλογη με τις υπάρχουσες συνθήκες, όταν μεταφράζουμε κάθε ερέθισμα ώς απειλή και παγιδευόμαστε τυφλά μέσα στο ιδιότυπο κελί που οικοδομεί τη ζήλεια.
Ποια είναι όμως τα συνήθη αίτια που μας κάνουν να ζηλεύουμε;
* Χαμηλή αυτοεκτίμηση
* Πρώιμο οικογενειακό περιβάλλον που καλλιεργεί στο παιδί τη δυσπιστία για τον έξω κόσμο, για τα κίνητρα των άλλων και εδραιώνει μέσα του μία στάση μόνιμης «επιφυλακής» απέναντι στη ζωή και στα ενδεχόμενα απρόβλεπτα απειλητικά σενάριά της.
* Τραυματικά γεγονότα ζωής που μας οδηγούν σε ψυχικό τραυματισμό, σε αισθήματα απόρριψης και προδοσίας.
* Αποχωρισμοί στην παιδική ηλικία που μας έκαναν να νιώθουμε εγκαταλελειμμένοι, με αποτέλεσμα όποιος έρχεται κοντά μας να συμβολίζει τον πηγαίο μας φόβο, τον άνθρωπο εκείνο που πάντα θα φεύγει μακριά και θα μας αφήνει μόνους.
Πόσο εύκολο είναι να καταλήγεις να ζεις μέσα στον φόβο, η προσοχή σου να είναι επιλεκτική σε αυτό που σε φοβίζει, και έτσι να νιώθεις κάθε στιγμή στο χείλος της προδοσίας; Εδώ, το ουδέτερο παύει να υπάρχει και μεταμορφώνεται σε μία επισκιάζουσα απειλή, το φαντασιακό συγχέεται με το πραγματικό, η οργή και θλίψη επικρατούν και το κενό μεγαλώνει ολοένα και περισσότερο.
Το φαινόμενο και οι παρενέργειες της παθολογικής ζήλειας έχει εμπνεύσει λογοτέχνες και δημιουργούς, παραδειγματική φιγούρα ο Οθέλλος του Σαίξπηρ, το «Τούνελ» του Ερνέστο Σάμπατο, η «Ολέθρια σχέση». Η κατάληξή της μπορεί να είναι μοιραία οδηγώντας στην καταστροφή του άλλου ή την αυτοκαταστροφή του ίδιου του ατόμου.
Το χτίσιμο της εμπιστοσύνης δεν είναι μία εύκολη ούτε αυτονόητη υπόθεση. Αλλωστε για πολλούς εκείνη συνάδει με την εγκατάλειψη, το ψέμα, τη δυσπιστία, την κακοποίηση. Εδώ οι επιλογές μας είναι καθοριστικές στο σπάσιμο του φαύλου κύκλου αλλά και το να έρθουμε αντιμέτωποι με αυτό που φοβόμαστε ότι θα χάσουμε, αν σταματήσουμε να χρησιμοποιούμε τη ζήλεια σαν άμυνα απέναντι στους βαθύτερους φόβους μας.
 πηγή:ΤΑ ΝΕΑ

Λειτουργικές…σπατάλες

Λειτουργικές…σπατάλες

του Θανάση Νικολαΐδη
ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ λεφτά επειγόντως και βρήκαν τη…λύση. Σε πηγή πολλών «μικρών» και... προσιτών, για ν’ αφήσουν έξω τους «μεγάλους» και μακρινούς. Κι άρχισε ο κοσμάκης να πληρώνει εκών είτε άκων, αναζητώντας μάταια το πόθεν έσχες των πολιτικών και τη λίστα των ελβετοκαταθετών, ανάμεσα σ’ εκείνην των μεγαλοφοροκλεφτών.

ΕΧΕΙ τον πλούτο του το δημόσιο, αλλά δεν έχει το κτηματολόγιό του. Για να μας λοιδορούν οι ξένοι και να μας αμφισβητούν οι δανειστές μας. Θέλουν τα λεφτά τους-δεν θέλουμε την τάξη στα οικονομικά μας. Κι επειδή φαγώνονταν (άνισα) η πίτα πριν ακόμα ψηθεί και τη στρώσουν στο τραπέζι, έπρεπε να «κοπούν» κεφάλια που προεξείχαν. Το δρομολόγησαν(;) δειλά και περιμένουμε τους καρπούς απ’ το ενιαίο μισθολόγιο. Με μικρό καλάθι, μιας και δεν αποικοδομείται εύκολα σε μια περίοδο επιβαλλόμενου (έξωθεν) εξορθολογισμού των οικονομικών μας το Κράτος που στήθηκε σε δεκαετίες διαφθοράς και ανεμελιάς.

ΑΝ (λέμε αν) δεχτούμε πως η μείωση μισθών και συντάξεων είναι αναγκαιότητα, δεν είναι μονόδρομος. Υπάρχει παράλληλος και φαρδύτερος δρόμος. Η μείωση της δημόσιας δαπάνης, πέρα των μισθών και συντάξεων. Η σπατάλη που μας ρήμαξε, τα κυκλώματα που μας απομυζούν, οι ανοιχτές στρόφιγγες που δεν (τις) κλείνουν. Οι σπατάλες «πορφυρογέννητων» σε υψηλά πόστα με πολυτελή γραφεία, επιτελείς και μπιστικούς. Οι «δημόσιοι» άνδρες (και γυναίκες) ων ουκ έστιν αριθμός που τους (μας) λείπει το δημόσιο ήθος και το πνεύμα οικονομίας. Δεν διαχειρίζονται, βλέπεις την περιουσία του πατέρα τους για να’ ναι φειδωλοί και προσεκτικοί. Βολτάρει, λοιπόν, με καύσιμα και όχημα του δημοσίου τα σαββατοκύριακα ο «εργαζόμενος» κι αφήνει το κλιματιστικό απ’ την Παρασκευή ανοιχτό η «λειτουργός» (του δημοσίου), για να στρωθεί από Δευτέρα στη…δουλειά, σε συνθήκες δροσιάς.

ΚΙ αν, βέβαια, στεγάζονται του κόσμου οι δημόσιες υπηρεσίες σε καταστήματα ιδιωτών (ενώ του δημοσίου κτήρια σαπίζουν και αραχνιάζουν), κάνε πως δεν ξέρεις για μίζες σε προέδρους και επιτροπές που «νόμιμα» το αποφάσισαν. Κι αν στο νοσοκομείο κλέβουν (ο καθένας με τον τρόπο του) απ’ την καθαρίστρια και τον φακελάκια μέχρι τον συνταγογράφο με τα ποσοστά και τον πρόεδρο που δεν είδε το κύκλωμα κάτω απ’ τη μύτη του, μη νοιαστείς για το ταμείο σου που ξετινάχτηκε, ούτε για το δημόσιο ταμείο που άδειασε. Θα’ ρθουν…δανεικά, και η Ελλάδα των ελλήνων (που πεθαίνουν) ποτέ δεν πεθαίνει.

Ο “μάγκας” νεκροθάφτης του ΕΣΥ Λοβέρδος, παραδίδει σε ιδιώτες τη μεταφορά αίματος! Κρεμάλες παντού!

Ο “μάγκας” νεκροθάφτης του ΕΣΥ Λοβέρδος, παραδίδει σε ιδιώτες τη μεταφορά αίματος! Κρεμάλες παντού!

ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΑΙΜΑΤΟΣ

ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ

Η μεταφορά αίματος έχει πέσει στα χέρια ιδιωτών. Έτσι το δρομολόγιο απο την Αθήνα στο νοσοκομείο της Θήβας χρεώνεται:

Αθήνα – Θήβα, το δρομολόγιο Θήβα – Λειβαδιά χρεώνεται: Αθήνα – Λειβαδιά, το δρομολόγιο Λειβαδιά – Λαμία χρεώνεται: Αθήνα – Λαμία και ούτω καθ’ εξής.

Κάνε κλικ στην εικόνα.

Αθάνατη Ελληνική ιδιωτική πρωτοβουλία.

Ο μάγκας ο Υπουργός Υγείας Λοβέρδος (που λανσάρεται και για υποψήφιος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ τρομάρα του) δεν ακούει αυτούς που πρέπει αλλά θα...

ανακαλύψει το φαινόμενο αυτό μόνο όταν θα του το «αποκαλύψουν» τα πληρωμένα παπαγαλάκια των φιλικών ΜΜΕ για να κάνει την προσωπική του προβολή.

Από το "stelios-kolopaido" μέσω "Σίβυλλα"

Tι απέγινε η "σελίδα 124" του προυπολογισμού;
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ-ΣΟΚ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΑΖΑΚΗ-ΚΑΚΛΑΜΑΝΟ!

Μια αποκάλυψη- βόμβα έκανε η "ΕΚΠΟΜΠΗ ΑΕ" των Δημήτρη Καζάκη και Μάνου Κακλαμάνου.

Σύμφωνα μ αυτή το υπ. Οικονομικών εξαφάνισε την σελ. 124 του προυπολογισμού όπου εμφανίζονται τα ποσά που έλαβαν ως ενισχύσεις, εγγυήσεις και κασαδούρα οι Έλληνες τραπεζίτες!

Μάλιστα η τελευταία ένεση ρευστότητας δόθηκε από τον πρωθυπουργό-τραπεζίτη Παπαδήμο, ο οποίος όπως όλα δείχνουν δεν νοιάζεται για τίποτε άλλο πέρα από τις τράπεζες, εγχώριες και ξένες.

Όλα τα υπόλοιπα τα έχει αφήσει στον Βενιζέλο.

(Ο τραπεζίτης -πρωθυπουργός ακόμη δεν έχει μιλήσει για το χυδαίο χαράτσι της ΔΕΗ.)

Ακούστε λοιπόν την αποκάλυψη της εκπομπής για τα ποσά με τα οποία ενισχύθηκαν οι τραπεζίτες μας και για την σελ. 124 που αναζητεί η Αγγελική Νικολούλη...

www.radio9.gr/Media.aspx?a_id=1338&item=3780&prodId=5&prodId=5

πηγή:kourdistoportokali

Ένα απίστευτο υπερθέαμα από την Ιταλία του 50!Δείτε το βίντεο

Δεκαετία του 50 και η ιταλική αστυνομία είχε μία εκπληκτική ομάδα μοτοσυκλετιστών,οι οποίοι παρουσίαζαν ένα απίστευτο σώου! Απολαύστε τον εξωπραγματικό συγχρονισμό τους.
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ

  

Το πείραμα του Wörgl – Πως οι τραπεζίτες ελέγχουν το χρήμα

Το Wörgl (Βεργκλ) ήταν μια μικρή πόλη 4.500 κατοίκων στην Αυστρία όπου διεξήχθη ένα καινοτόμο οικονομικό πείραμα το 1932. Ήδη η Ευρώπη είχε χτυπηθεί από το κραχ του 1929, και το 1931 που εκλέχτηκε Δήμαρχος ο Michael Untergüggenberger (Μίκαελ Ούντεργκέγκενμπέργκερ) ήδη είχε έλθει η ύφεση με 30% ανεργία, και 10% άπορους...

Ο νέος Δήμαρχος προερχόταν από φτωχή αγροτική οικογένεια, ο ίδιος κατόρθωσε να μορφωθεί μόνος του και να γίνει μηχανικός στους σιδηροδρόμους. Αν και ο ίδιος δεν ήταν μαρξιστής, είχε συνδικαλιστική δράση και υποστήριζε τα συμφέροντα των εργαζομένων ενάντια των πλουσίων επενδυτών του σιδηροδρόμου, πράγμα που το πλήρωσε με την μη προσωπική του άνοδο στην ανώτερη ιεραρχία των σιδηροδρομικών υπαλλήλων. Ήταν ένας άνθρωπος ανοιχτόμυαλος, πρακτικός, εργατικός, δραστήριος που κέρδισε την καρδιά των συμπολιτών του, οι οποίοι τον εμπιστεύτηκαν στη θέση του Δημάρχου, γνωρίζοντας ότι δεν θα τους προδώσει.

Ο νέος δήμαρχος είχε έναν μακρύ κατάλογο έργων που ήθελε να εκτελέσει. Έργα απολύτως απαραίτητα όπως η ύδρευση της πόλης, η ασφαλτόστρωση των δρόμων, ο οδικός φωτισμός και η φύτευση δέντρων κατά μήκος των οδών. Αλλά τα δημοτικά ταμεία ήταν σχεδόν άδεια, και οι δημότες ήταν ήδη σε δεινή οικονομική κατάσταση, αντιμετωπίζοντας αρκετοί από αυτούς πρόβλημα επιβίωσης. Ο Δήμαρχος καταλάβαινε ότι μία αύξηση της φορολογίας τους, προκειμένου να χρηματοδοτηθούν τα δημοτικά έργα, θα οδηγούσε σε περαιτέρω φτώχεια και ύφεση.

Ο Δήμαρχος όμως είχε μελετήσει το βιβλίο «Η Φυσική Τάξη» του οικονομολόγου Silvio Gesell (Σύλβιο Γκέσελ). Ο οποίος πίστευε ότι η αργή κυκλοφορία του χρήματος είναι η κύρια αιτία για την παραπαίουσα οικονομία. Το χρήμα ως μέσο συναλλαγής ολοένα εξαφανίζεται από τα χέρια των εργατών – παραγωγών και μαζεύεται στα χέρια των λίγων που το συσσωρεύουν, εκμεταλλεύονται τους τόκους, και δεν το επιστρέφουν πίσω στην αγορά. Κατ΄ αυτόν δηλαδή, όσο περισσότερο χρήμα είχαν, όσο περισσότεροι άνθρωποι, οι οποίοι το κυκλοφορούν συνεχώς, τότε η Κοινωνία θα έχει υγιή ανάπτυξη και ευημερία.

Ο Δήμαρχος βάζοντας σε εφαρμογή την παραπάνω θεωρία, ξεκίνησε το πρόγραμμα των Δημοτικών του έργων, δίνοντας δουλειά σε πολλούς εργαζόμενους και εργολάβους, ξεκαθαρίζοντας όμως ότι η πληρωμή τους θα γινόταν με σελίνια (το νόμισμα της Αυστρίας) όχι εκτυπωμένα από την Εθνική Τράπεζα της, αλλά από τον Δήμο του Wörgl. Όντως εκτυπώθηκαν και τέθηκαν σε κυκλοφορία 32.000 σελίνια ως "Γραμμάτια Πιστοποίησης Εργασίας", κάτι σαν ένα δωρεάν χρήμα, διότι δεν είχαν αντίκρισμα σε χρυσό, απλά αναγνώριζαν την παροχή έργου προς την Κοινότητα. Κόπηκαν χαρτονομίσματα ονομαστικής αξίας στα 1, 5 και 10 σελίνια.

Τα χρήματα του Wörgl

Στις 31 Ιουλίου 1932 δόθηκαν τα πρώτα 1.800 Σελίνια για να πληρωθούν οι μισθοί των εργαζομένων, και η αξία των υλικών που αναλώθηκαν τον πρώτο μήνα στα δημοτικά έργα. Οι άνθρωποι που πήραν αυτά τα νέα σελίνια, μπορούσαν να πληρώσουν τους δημοτικούς τους φόρους, αλλά και να αγοράσουν ψωμί. Ο αρτοποιός παίρνοντας αυτά τα σελίνια μπορούσε να αγοράζει αλεύρι από τον μυλωνά. Ο μυλωνάς αγόραζε σιτάρι από τον γεωργό. Ο γεωργός αγόραζε εργαλεία από τον σιδερά. Ο σιδεράς αγόραζε παπούτσια από τον τσαγκάρη. Ο τσαγκάρης πλήρωνε τον δάσκαλο που έκανε μάθημα στα παιδιά του. Ο δάσκαλος αγόραζε ψωμί στον αρτοποιό. Και ο κύκλος κυκλοφορίας του χρήματος επαναλαμβανότανε συνεχώς και καθημερινά, σε τέτοιο σημείο ώστε ήδη την τρίτη μέρα, ο κύκλος εργασιών ολόκληρης της πόλης να είναι παραπάνω από 10πλάσιος από τα 1.800 σελίνια που δόθηκαν στη κυκλοφορία σε σημείο το να υποπτεύονται κάποιοι ότι κάποια σελίνια είχαν πλαστογραφηθεί. Ο Δήμαρχος όμως είχε εφαρμόσει μία πρόσθετη μέθοδο για να κάνει το χρήμα να αλλάζει συνεχώς χέρια με μεγάλη ταχύτητα:

Τα χρήματα του Wörgl έχαναν το 1% της ονομαστικής τους αξίας κάθε μήνα. Για να αποφευχθεί αυτή η υποτίμηση ο ιδιοκτήτης του γραμματίου το δαπανούσε όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Ειδάλλως, την πρώτη μέρα του επόμενου μήνα, έπρεπε να αγοράσει ένα κουπόνι σανγραμματόσημο, με αξία το 1% της ονομαστικής αξίας και να το κολλήσει στο χαρτονόμισμα. Υπήρχε δηλαδή μία λειτουργία αντίθετη από τον τοκισμό, που επέτρεπε στο
χρήμα να κυκλοφορεί συνεχώς.Ο Δήμαρχος φυσικά δεν μπορούσε να προσλάβει όλους τους ανέργους της πόλης για τα δημοτικά έργα. Με την αύξηση του κύκλου εργασιών της πόλης όμως, ο αρτοποιός για παράδειγμα δεν προλάβαινε μόνος του να βγάζει τα ψωμιά που του ζητούσαν, υποχρεώθηκε λοιπόν να προσλάβει έναν βοηθό, τον οποίον πλήρωνε με τα σελίνια του Δήμου. Το ίδιο κάνανε και οι υπόλοιποι επαγγελματίες. Οι βοηθοί που προσλήφθηκαν όμως διευρύνανε την αγοραστική δύναμη της πόλης και έτσι οι επαγγελματίες είχαν να αντιμετωπίσουν μία περαιτέρω αύξηση τηςζήτησης, σε σημείο που κανένας κάτοικος της πόλης να είναι άνεργος, αλλά αντίθετα να υπάρχουν παντού αγγελίες ζήτησης προσωπικού. Έτσι το σύστημα αρχίζει να αποκτάει μία δυναμική μορφή, και οι άνεργοι από τα γύρω χωριά έρχονται για να δουλέψουν στο Wörgl, επίσης οι παραγωγοί από τα γύρω χωριά που είχαν τα προϊόντα τους απούλητα (διότι μέχρι τώρα κανείς δεν είχε χρήματα για να τα αγοράσει) επιτέλους βρήκαν αγοραστές στο Wörgl, αλλά με τους νέους επισκέπτες διευρύνεται ακόμα περαιτέρω η αγοραστική δύναμη, ενώ ταυτόχρονα αυξάνεται και η παραγωγική δραστηριότητα. Οι ξένοι εργάτες παίρνοντας τα σελίνια του Wörgl, δυνάμωναν και τις δικές τους τοπικές οικονομίες, επεκτείνοντας την ανάπτυξη στα γύρω χωριά, αλλά το ίδιο το Wörgl έβγαινε αλώβητο, από αυτή την έξοδο του χρήματος. Ο Δήμαρχος είχε ένα στρατηγικό πλεονέκτημα: Ήταν αυτός που εκτύπωνε το χρήμα. Δεν ήταν ένας ιδιώτης τραπεζίτης με σκοτεινά συμφέροντα κυριαρχίας από πίσω του, αλλά ένας άνθρωποςστην υπηρεσία των πολιτών.

Η πίσω όψη κάθε γραμματίου περιείχε αυτολεξεί την ακόλουθη συγκινητική δήλωση, κάποια λόγια που φαίνονται σαν να γράφτηκαν σήμερα, και όμως γράφτηκαν το 1932:

«Προς όλους τους ενδιαφερόμενους: Ο αργός ρυθμός που κυκλοφορεί το χρήμα έχει προκαλέσει μια πρωτοφανή ύφεση του εμπορίου και βύθισε εκατομμύρια ανθρώπους σε απόλυτη εξαθλίωση. Από οικονομικής απόψεως, η καταστροφή του κόσμου άρχισε! -Είναι καιρός, με αποφασιστική και έξυπνη δράση, να προσπαθήσουμε να συγκρατήσουμε την πτωτική βουτιά του εμπορίου και έτσι να σωθεί η ανθρωπότητα από αδελφοκτόνους πολέμους, χάος και διάλυση. Οι άνθρωποι ζουν μέσα από την ανταλλαγή υπηρεσιών τους. Η υποτονική κυκλοφορία έχει σταματήσει σεμεγάλο βαθμό αυτή την ανταλλαγή και έτσι ρίχνονται εκατομμύρια άνθρωποι που θέλουν να εργαστούν εκτός εργασίας -Πρέπει, συνεπώς, να αναβιώσουμε αυτή την ανταλλαγή υπηρεσιώνκαι έτσι οι άνεργοι να επιστρέψουν στην παραγωγική τάξη. Αυτός είναι ο στόχος του πιστοποιητικού εργασίας που εκδίδεται από την αγορά της πόλης του Wörgl: Να μειώσει τα βάσανα και το φόβο, να προσφέρει δουλειά και ψωμί».

Η επιτυχία του WörglΣε περίοδο 13 μηνών, ο Δήμαρχος εκτέλεσε όλα τα έργα που είχε σχεδιάσει: Ύδρευση, δρόμοι, φωτισμός. Επίσης κατασκευάστηκαν νέα δημόσια κτίρια, ένας ταμιευτήρας νερού, μία πίστα για σκι, και μια γέφυρα. Επίσης έγιναν αναδασώσεις, γιατί αντιλαμβάνονταν οι άνθρωποι του τότε, που ζούσαν πιο κοντά στη Φύση, το μελλοντικό κέρδος από την ύπαρξη των Δασών.

Σε έξι γειτονικά χωριά επεκτάθηκε το σύστημα με επιτυχία. Ο Γάλλος πρωθυπουργός, Eduard Dalladier, έκανε μια ειδική επίσκεψη για να δει το "θαύμα του Wörgl". Τον Ιανουάριο του 1933, το νέο οικονομικό σύστημα επεκτείνεται στη γειτονική πόλη της Kirchbühl, και τον Ιούνιο του 1933, ο Δήμαρχος του Wörgl συναντήθηκε με εκπροσώπους από 170 διαφορετικές πόλεις της Αυστρίας που ενδιαφέρονταν για την γενικευμένη εφαρμογή του συστήματος και στις πόλεις τους.

Η παρακάτω έκθεση συντάχθηκε από τον Claude Bourdet, έναν αυτόπτη μάρτυρα Καθηγητή του Πολυτεχνείου της Ζυρίχης:

«Επισκέφθηκα το Wörgl τον Αύγουστο του 1933, ακριβώς ένα χρόνο μετά την έναρξη του πειράματος. Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι τα αποτελέσματα φτάνουν το θαύμα. Οι δρόμοι, περιβόητοι για την άθλια κατάσταση τους, συναγωνίζονται τώρα την ιταλική Autostrade (Ιταλική Εθνική Οδό). Το Συγκρότημα των Δημαρχιακών γραφείων έχει ανακαινιστεί όμορφα ως ένα γοητευτικό σαλέ με ανθισμένες γλαδιόλες. Μια νέα τσιμεντένια γέφυρα φέρει περήφανα την πλάκα: "Χτισμένο με δωρεάν χρήματα το έτος 1933". Παντού βλέπει κανείς νέους φανοστάτες στους δρόμους, καθώς και ένα δρόμο με το όνομά του Silvio Gesell. Οι εργαζόμενοι στα πολλά εργοτάξια είναι όλοι ένθερμοι υποστηρικτές του συστήματος του δωρεάν χρήματος. Στα καταστήματα τα γραμμάτια είναι αποδεκτά παντού, παράλληλα με τα επίσημα χρήματα. Οι τιμές δεν έχουν αυξηθεί. Κάποιοι υποστήριξαν ότι το σύστημα που πειραματίστηκε στο Wörgl εμποδίζει την φορολογική ισότητα, γιατί ενεργεί σαν μία μορφή εκμετάλλευσης του φορολογουμένου. Φαίνεται να υπάρχει ένα μικρό λάθος σε αυτό τον τρόπο σκέψης. Ποτέ στο παρελθόν δεν είδε κανείς τους φορολογούμενους να μη διαμαρτύρονται έντονα κατά την αφαίρεση των χρημάτων τους. Στο Wörgl κανείς δεν διαμαρτύρονταν. Αντίθετα, οι φόροι (σε μορφή γραμματίων) καταβάλλονται εκ των προτέρων στον Δήμο. Οι άνθρωποι είναι ενθουσιασμένοι με το πείραμα και διαμαρτύρονται στην Εθνική τους Τράπεζα η οποία αντιτίθεται στην έκδοση των νέων αυτών χαρτονομισμάτων (των τοπικών γραμματίων). Είναι αδύνατο να αποδώσει κανείς τη γενική βελτίωση του Wörgl μόνο στη «νέα μορφή των φόρων». Δεν μπορεί κανείς παρά να συμφωνήσει με το Δήμαρχο ότι το νέο νόμισμα εκτελεί τη λειτουργία του πολύ καλύτερα από το παλιό. Αφήνω στους ειδικούς για να διαπιστωθεί αν υπάρχει πληθωρισμός, παρά την κατά 100% κάλυψη των βασικών καταναλωτικών αγαθών. Παρεμπιπτόντως, αυξήσεις των τιμών, το πρώτο σημάδι του πληθωρισμού, δεν εμφανίζονται. Όσον αφορά την οικονομία, μπορούμε να πούμε ότι το νέο νόμισμα ευνοεί την εξοικονόμηση κατά κυριολεξία και όχι την αποθησαύριση του χρήματος. Δεδομένου ότι τα χρήματα χάνουν την αξία τους κρατώντας τα σπίτι, μπορεί κανείς να αποφύγει την υποτίμηση αυτή επενδύοντάς τα σε μία τράπεζα καταθέσεων. Το Wörgl έχει γίνει ένα είδος προσκυνήματος για τους μακρο-οικονομολόγους από διάφορες χώρες. Ο καθένας μπορεί να τους αναγνωρίσει αμέσως, από τις εκφράσεις τους, κατά τη
συζήτηση τους στους όμορφους δρόμους του Wörgl, ή ενώ κάθονται στα τραπέζια των εστιατορίων. Ο πληθυσμός του Wörgl με χαρά, περήφανος για τη φήμη τους, τους καλωσορίζει θερμά».

Το τέλοςΗ Κεντρική Τράπεζα της Αυστρίας πανικοβλήθηκε, στο ενδεχόμενο το πείραμα του Wörgl να επεκταθεί σε όλη την Αυστρία και αποφάσισε να διεκδικήσει τα μονοπωλιακά δικαιώματα της, απαγορεύοντας δωρεάν νομίσματα. Η υπόθεση έφτασε ενώπιον του Αυστριακού Ανώτατου Δικαστηρίου, το οποίο επικύρωσε το μονοπωλιακό δικαίωμα της Κεντρικής Τράπεζας για την έκδοση νομίσματος. Και έγινε ποινικό αδίκημα η έκδοση "νομίσματος έκτακτης ανάγκης". Το Wörgl γρήγορα επανήλθε στην ανεργία του 30%. Κοινωνική αναταραχή εξαπλώθηκε γρήγορα σε όλη την Αυστρία, διότι οι απλοί άνθρωποι δεν καταλαβαίνανε γιατί η Κυβέρνησή τους και η Δικαιοσύνη, που υποτίθεται ότι εξυπηρετούν τα συμφέροντα των πολιτών, δεν τους αφήνει να εξασκούν τη δοκιμασμένη λύση που βρήκανε στην αντιμετώπιση της ύφεσης, αλλά τους επιβάλει τα δικά της μέτρα που αποδεδειγμένα όπως και πριν τους ξαναβύθισε στη φτώχεια και την ανέχεια. Το 1938 ο Χίτλερ προχώρησε στην προσάρτηση της Αυστρίας (χωρίς να βρει την παραμικρή πολεμική αντίσταση) με έναν από τους λόγους για αυτό, το ότι πολλοί άνθρωποι τον είδαν ως τον οικονομικό και πολιτικό σωτήρα τους. Ακολούθησε ο Πόλεμος, και το πείραμα του Wörgl έμεινε στην Ιστορία.(Βιβλιογραφία: http://www.mindcontagion.org/worgl)

πηγή:kostasxan

Επιχείρηση διάσωσης του Νίκου Παπανδρέου

• Οι μπίζνες του πρωθυπουργικού αδελφού ανησυχούν τώρα το Καστρί

Πυκνώνουν ολοένα και περισσότερο οι αναφορές ενίοτε και οι καταγγελίες για τις δραστηριότητες του αδελφού, του πρώην Πρωθυπουργού, κ. Νίκου Παπανδρέου. Όταν ακόμα ο κ. Γιώργος Παπανδρέου ήταν ένοικος του Μεγάρου Μαξίμου είχε παραλάβει ογκώδη φάκελο σχετικά με τις επιχειρηματικές δραστηριότητες του Νίκου Παπανδρέου.

Οι στενοί του συνεργάτες τότε είχαν συστήσει ψυχραιμία και μυστικότητα προκριμένου να μην λάβει το θέμα διαστάσεις στα ΜΜΕ. Στην συνέχεια έρχεται ο κ. Πάνος Καμμένος ο οποίος μάλιστα μέσα στην Βουλή εξαπέλυσε σφοδρή επίθεση στην οικογένεια Παπανδρέου για παράνομο πλουτισμό. Όποιος μάλιστα τόλμησε να γράψει ή να κάνει αναφορές σχετικά με το θέμα απειλήθηκε με μηνύσεις εκ μέρους του κ. Νίκου Παπανδρέου. Τα πράγματα ηρέμησαν και σε μεγάλο βαθμό το θέμα αποσιωπήθηκε.

Στο μεταξύ μετά την άδοξη και ταχύτατη πτώση του Γιώργου Παπανδρέου το θέμα φαίνεται να επανέρχεται και μάλιστα από κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ τα οποία διοχετεύουν στον Τύπο διαφόρων τύπων πληροφορίες οι οποίες δεν είναι διασταυρωμένες αλλά και είναι εξόχως δύσκολο να βρεθούν αποδείξεις.

Σε κάθε περίπτωση όμως η οικογένεια του πρώην Πρωθυπουργού δεν παύει να ανησυχεί. Καλά πληροφορημένες πηγές επιμένουν ότι πραγματοποιούνται συχνά-πυκνά συναντήσεις στο Καστρί προκειμένου να μην επανέλθει το ζήτημα στην δημοσιότητα.

Στενοί συνεργάτες του κ. Παπανδρέου μιλάνε για ανυπόστατο μύθο ενώ κάποιοι άλλοι επιμένουν ότι τα λεφτά είναι πολλά!!!

Κύκλοι προσκείμενοι στο περιβάλλον του κ. Σαμαρά εκτιμούν ότι το ζήτημα θα έχει συνέχεια αφού πολλά από τα κατά καιρούς δημοσιευμένα στοιχεία έχουν φτάσει και στην Συγγρού και η Νέα Δημοκρατία έχει αρχίσει την ψηλάφηση του θέματος.
πηγή:kostasxan

Ν. Αθανασίου: Οι δημοσιογράφοι άφησαν να τους πάρουν το στυλό από τα χέρια τους οι εκδότες.

O Δημοσιογράφος Nάσος Αθανασίου μιλώντας για τις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες που επικρατούν στην χώρα αλλά και για την κατάσταση που διαμορφώνεται στο χώρο των media

Yπάρχουν Δημοσιογράφοι, Διευθυντές Εφημερίδων που δεν μπορούν να σου φέρουν τρία κείμενα.
Είναι στις θέσεις αυτές γιατί υπηρετούν άλλες σκοπιμότητες
Που είναι όλοι αυτοί που επαίρονταν για τα νούμερα που έκαναν και τις τηλεθεάσεις, τώρα που σβήνουν τα κανάλια

Που είναι αυτοί τα σαΐνια, που παρίσταναν τους σπουδαίους, που οδήγησαν τα κανάλια στην πτώχευση
Έλεγαν εγώ ο πρώτος της ΑGB με τις μεγάλες τηλεθεάσεις και σήμερα το ένα μετά το άλλο κλείνουν
Οι δημοσιογράφοι άφησαν να τους πάρουν το στυλό από τα χεριά τους οι εκδότες.
Έχουμε δυστυχώς στην χώρα πολιτικούς νάνους και όχι ηγέτες, πτωχεύσαμε αλλα δεν έχει κανένας πολιτικός το θάρρος να το πει στον κόσμο γιατί θα πρέπει να απολογηθεί για τις ευθύνες του

Δείτε το Βίντεο
http://www.youtube.com/watch?v=12Sw_xhbAaw

Ο Σημίτης διεκδικεί την προσωπική του παραλία!!!

Αναγνωριστική αγωγή κατά του ελληνικού δημοσίου, κατέθεσε πρόσφατα ο πρώην προθυπουργός κ. Κ. Σημίτης ώστε τελικά να του αναγνωρισθεί ως δική του ιδιοκτησία το μέρος του αιγιαλού που βρίσκεται μπροστά από το πολυτελές εξοχικό του στους Αγίους Θεοδώρους.

Το θέμα αποκάλυψε με δημοσίευμα της η εφημερίδα «Πολίτης της Κορινθίας», το οποίο αναφέρει ότι αρχικώς το αίτημα του Κώστα Σημίτη δεν έγινε δεκτό, αφού η συγκεκριμένη έκταση ανήκει στο δημόσιο.

Ο πρώην πρωθυπουργός μη αποδεχόμενος τους λόγους που δεν έγινε δεκτό το αίτημά του, αποφάσισε να περιφράξει ένα μεγάλο μέρος του αιγιαλού χωρίς να διαθέτει φυσικά τα απαιτούμενα χαρτιά αδειοδότησης.

Ακολούθως κατέθεσε την αναγνωριστική αγωγή και «παρέστη δια» του νομικού του συμβούλου πριν 10 μέρες στην κατάθεση της αγωγής στην Κορινθία, ενώ η απόφαση αναμένεται το επόμενο διάστημα.

Επιστροφή στο 1936

 

Του Δημήτρη Καζάκη
οικονομολόγου - αναλυτή
Ημέρες του 1936 θυμίζει η Βουλή αυτή την εποχή. Όπως ακριβώς τον Απρίλio του 1936 αναδείχθηκε ως «υπερκομματική» η κυβέρνηση Μεταξά καθ’ υπόδειξη της μεγάλης φίλης και συμμάχου Βρετανίας, αλλά και του τοποτηρητή της βασιλιά Γεωργίου Β’, έτσι αναδεικνύεται και η κυβέρνηση Παπαδήμου. Υπό το κράτος των εντολών και των απειλών των φίλων, συμμάχων και εταίρων της Ελλάδας, συντελείται ένα ανοιχτό πραξικόπημα με την ίδια δικαιολογία: την αντιμετώπιση βαθύτατης εθνικής κρίσεως.

Το 1936 χρειάστηκαν λιγότερο από πέντε μήνες για να βγει ο δήθεν «μεταβατικός» και «υπερκομματικός» πρωθυπουργός Μεταξάς και να εξαγγείλει την πλήρη κατάλυση του κοινοβουλευτισμού. Την εποχή εκείνη ο Μεταξάς δικαιολόγησε την κατευθυνόμενη έξωθεν και άνωθεν πράξη του ως εξής:

«Η κυβέρνησίς μου, η τελείως ακομμάτιστος, κληθείσα είς την αρχήν τον Απρίλιον του έτους τούτου και διαγνώσασα ευθύς εξ αρχής τους κινδύνους τους οποίους διέτρεχεν η ελληνική κοινωνία και ευθύς εξ αρχής αποφασισμένη να λάβη άπαντα τα μέτρα τα οποία εξήγγειλε διά των προγραμματικών αυτής δηλώσεων, τα αποσκοπούντα εις την ηθικήν και υλικήν βελτίωσιν απάσης της κοινωνίας και ιδιαιτέρως των αγροτών, των εργατών και των πενεστέρων εν γένει τάξεων, εις μάτην ήλπισεν ότι θα είχεν έκθυμον και ειλικρινή την υποστήριξιν των πολιτικών κομμάτων εις τον υπέρ της ελληνικής κοινωνίας αγώνα της, μολονότι και εις υποχωρήσεις και συγκαταβάσεις προέβη προς τα αντιμαχόμενα ταύτα κόμματα, τα οποίας υπό άλλας περιστάσεις δεν θα έκαμνε».

Με άλλα λόγια ο Μεταξάς κατέλυσε τότε τον κοινοβουλευτισμό για να διατηρήσει η κυβέρνησή του τον «ακομμάτιστο» δήθεν «εθνικό» χαρακτήρα της, ο οποίος κινδύνευε από τις κομματικές αντιδικίες και υπονομεύσεις. Κρατήστε το αυτό επειδή θα σας χρειαστεί για να καταλάβετε πού πάνε τα πράγματα.
Με το Προεδρικό Διάταγμα υπ’ αριθμ. 109/2011 της 11ης Νοεμβρίου ο κ. Κάρολος Παπούλιας θεσμοθετεί το σημερινό κοινοβουλευτικό πραξικόπημα με ανάλογο τρόπο που ο βασιλιάς Γεώργιος τον Απρίλη του 1936 διόριζε πρωθυπουργό τον Ι. Μεταξά. Το συγκεκριμένο Π.Δ. αναφέρει τα εξής:

«Έχοντας υπ’ όψιν:
1. Τις διατάξεις των άρθρων 35 παρ. 2 περίπτ. α, 38 παρ. 1 εδάφ. τρίτο, 37 παρ. 1 και 37 παρ. 3 εδάφ. τρίτο του Συντάγματος.

2. Το 108/2011 π.δ. “Αποδοχή παραίτησης του Πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου του Ανδρέα”.

3. Τη διαπιστωθείσα συμφωνία των κομμάτων που διαθέτουν στη Βουλή την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών για το σχηματισμό Κυβέρνησης, αποφασίζουμε:
Διορίζουμε Πρωθυπουργό το Λουκά Παπαδήμο του Δημητρίου».

Βέβαια, οι διατάξεις του συντάγματος που αναφέρει ο κ. Παπούλιας δεν του δίνουν καμιά αρμοδιότητα να διορίσει εξωκοινοβουλευτικό πρωθυπουργό, ούτε προβλέπουν κανενός είδους «μεταβατική» κυβέρνηση, πέρα από τη ρητή απαίτηση για δημιουργία υπηρεσιακής με μόνο σκοπό τη διενέργεια εκλογών. Ούτε βέβαια η σύμφωνη γνώμη των κομμάτων με πλειοψηφία στη Βουλή αποτελεί άλλοθι ή νομιμοποιητική βάση αυτού του πραξικοπήματος.

Κοινοβουλευτική χούντα

Ο κ. Λουκάς Παπαδήμος, ο διορισμένος πρωθυπουργός, εμφανίστηκε στη Βουλή για να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης στις προγραμματικές του δηλώσεις και είπε τα εξής:
«Η απόφαση των αρχηγών των τριών κομμάτων που υποστηρίζουν την παρούσα κυβέρνηση και μετέχουν στη σύνθεσή της, όπως αυτή η απόφαση αποτυπώθηκε στις διαβουλεύσεις υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αποτελεί σημαντικό βήμα συναίνεσης και συνεννόησης για τη σωτηρία της χώρας. Μετά από μία μακρά και δύσκολη περίοδο αμφισβητήσεων, εντάσεων και αβεβαιοτήτων, η συμφωνία των τριών κομμάτων, ΠΑΣΟΚ, Νέας Δημοκρατίας και ΛΑΟΣ, να συγκροτηθεί κυβέρνηση συνεργασίας με σαφή σκοπό και συγκεκριμένη εντολή, έχει ιδιαίτερη σημασία για την επίτευξη βασικών εθνικών στόχων.

Δημιουργεί προϋποθέσεις για την αποκατάσταση της διεθνούς αξιοπιστίας της χώρας, την ενδυνάμωση της κοινωνικής και εθνικής συνοχής, την εκπλήρωση των ανειλημμένων υποχρεώσεων της Ελλάδας που αποσκοπούν στην υπέρβαση της κρίσης και στη διάσωση της οικονομίας».

Και συνέχισε: «Έχω πλήρη συνείδηση της τιμής που μου γίνεται, αλλά και της ευθύνης που επωμίζομαι. Ευχαριστώ τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, καθώς και τους προέδρους των τριών κομμάτων που τη στηρίζουν, για την εμπιστοσύνη που έδειξαν στο πρόσωπό μου».

Εδώ ξεχωρίζουν τα εξής:

1. Πρώτον, ο κύριος αυτός δεν πήρε και ούτε μπορούσε ποτέ να πάρει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, εκτός αν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι μονάρχης και δεν το ξέρουμε.

2. Δεύτερον, κανενός είδους απόφαση ή συναίνεση των αρχηγών δεν μπορεί να υποκαταστήσει τη λαϊκή εντολή, εκτός κι αν οδεύουμε ολοταχώς προς δικτατορία. Πράγμα που εμφανώς πολλοί από το επίσημο πολιτικό σύστημα εύχονται φανερά.

3. Τρίτον, αν δημιουργήθηκε αυτή η κυβέρνηση στη βάση της «εθνικής συνεννόησης» και με σκοπό «την επίτευξη βασικών εθνικών στόχων», τότε οι πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις που διαφωνούν ριζικά τι είναι; Αντεθνικές; Κι αν η κατάφωρη παραβίαση και ουσιαστική κατάλυση του συντάγματος έγινε για να επιτευχθούν αυτοί οι «εθνικοί στόχοι», τότε πού οδηγούμαστε; Το 1936 με τις ίδιες προφάσεις ο Μεταξάς χρειάστηκε λιγότερο από πέντε μήνες για να οδηγήσει τη χώρα σε ανοιχτό καθεστώς φασιστικής δικτατορίας. Στον κ. Παπαδήμο και τις δυνάμεις που τον ανέβασαν στην κυβέρνηση πόσο θα χρειαστεί;

Δεν πρέπει να έχουμε την παραμικρή αμφιβολία. Η κυβέρνηση αυτή της «εθνικής συνεννόησης» δημιουργήθηκε μόνο και μόνο για να οδηγήσει στην επίσημη πτώχευση και σε καθεστώς χούντας. Οι δυνάμεις των αγορών, των κερδοσκόπων, των τοκογλύφων και του πολιτικού τους προσωπικού έχουν πειστεί ότι η επερχόμενη ολοσχερής κατάρρευση της Ελλάδας δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί διαφορετικά παρά μόνο με χούντα, με ανοιχτή δικτατορία.

Κι όπως οι περισσότερες χούντες στην Ιστορία, έτσι και η σημερινή ξεκινά με τον ίδιο τρόπο: με την επίκληση έκτακτων συνθηκών και «εθνικών στόχων», καθώς και με την προσπάθεια να ντυθεί με κοινοβουλευτικό μανδύα. Μόνο που παλιά, σε εποχές όπου οι αγορές και οι τράπεζες δεν είχαν το μέγεθος και την οικονομική δύναμη να αλώνουν από μόνες τους τα κράτη και τις κοινωνίες, χρειάζονταν μελανοχίτωνες στρατιωτικούς.

Ενώ σήμερα κάνουν κάτι διαφορετικό: αντικαθιστούν απλώς τους πολιτικούς - ανδρείκελα με απευθείας τραπεζίτες (τεχνοκράτες) που δεν χρειάζονται λαϊκή έγκριση ή εντολή.
Μην ανησυχείτε, δεν χρειάζεται σήμερα να κατεβάσουν τα τανκς στους δρόμους. Δεν τους χρειάζεται και ούτε έχουν εμπιστοσύνη στις ένοπλες δυνάμεις. Στόχος τους είναι να κρατήσουν έναν εικονικό κοινοβουλευτισμό υπό ειδικές έκτακτες συνθήκες, χωρίς κανενός είδους προσφυγή στις κάλπες μέχρις ότου ολοκληρωθεί το θεάρεστο και «εθνικό» έργο τους. Δηλαδή η ολοκληρωτική διάλυση και κατεδάφιση του εθνικού κράτους προκειμένου να λεηλατηθεί η χώρα, να διασπαστεί η εθνική της επικράτεια και να ξεπουληθεί σε επίδοξους επενδυτές.

Η σιδερένια πυγμή
Τώρα, αν ο λαός συνεχίσει την «ανταρσία» του, όπως τη χαρακτήρισε ο Μιλτιάδης Παπαϊωάννου ως τυπικός δικτάτωρ, τότε δεν το έχουν σε τίποτε να προχωρήσουν σε αναστολή και των τελευταίων λαϊκών ελευθεριών που έχουν απομείνει: το δικαίωμα στις συγκεντρώσεις, τις διαμαρτυρίες, τα συλλαλητήρια και την ελευθεροτυπία.
Στο κάτω - κάτω της γραφής το λένε ανοιχτά. Να τι είπε στις 13.11 στη ΝΕΤ ο Χρυσοχοΐδης: «Υπήρχε μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Δεν μπορούσε να προχωρήσει άλλο η προηγούμενη κατάσταση. Είχαμε οδηγηθεί σ’ ένα μεγάλο αδιέξοδο και είναι προφανές ότι δεν μπορούσαμε να συνεχίσουμε να κουβαλάμε μόνοι ένα τόσο μεγάλο φορτίο, το οποίο απαιτούσε από την πρώτη στιγμή μια ευρύτερη συναίνεση». Τώρα πλέον, με τη νέα κυβέρνηση, στέλνεται, σύμφωνα με τον υπουργό, «ένα μήνυμα ισχυρό εμπιστοσύνης και αξιοπιστίας προς τους εταίρους μας κυρίως, αλλά και στον ελληνικό λαό, ότι εδώ πια πρέπει να γίνει μια μεγάλη προσπάθεια εθνικής εμβέλειας». Αρκεί βέβαια να μην έχει λόγο ο ίδιος ο λαός. Το «ισχυρό μήνυμα εμπιστοσύνης» είναι ακριβώς το ίδιο που στέλνει πάντα η σιδερένια πυγμή της πιο αδίστακτης εξουσίας.
«Οποιοσδήποτε δίνει μάχες οπισθοφυλακής και μάλιστα ανόρεκτες μάχες οπισθοφυλακής, επιχειρώντας να κρατήσει κατακτήσεις ή κεκτημένα ή αντιλήψεις παλαιές, δεν υπάρχει, θα πεθάνει όλη αυτή η πραγματικότητα. Έχει πεθάνει ήδη κατά τη γνώμη μου», τόνισε ο Μ. Χρυσοχοΐδης. Με άλλα λόγια όποιος ελπίζει ότι ο μισθός και η σύνταξή του αποτελεί αναπαλλοτρίωτη κατάκτηση ή κεκτημένο πλανάται πλάνην οικτράν. Ξαναγυρίζουμε σε εποχές όπου η φτώχεια, η γενικευμένη ανέχεια και η διαρκής αβεβαιότητα αποτελούν βασική κινητήρια δύναμη της οικονομίας και της κοινωνίας στο σύνολό της.

Απαγορεύονται το «Όχι», το δημοψήφισμα, οι εκλογές!
Πόσο απέχουν όλα αυτά από το να λειτουργήσουν ως δικαιολογία κατάλυσης ακόμη και των ελάχιστων δημοκρατικών ελευθεριών που έχουν απομείνει; Άλλωστε στην κυβέρνηση συμμετέχει μια δύναμη που ανοιχτά έχει μιλήσει για την ανάγκη αναστολής τους.
Θυμάστε τον κ. Καρατζαφέρη που ζητούσε την εποχή της μαθητικής εξέγερσης επί Γρηγορόπουλου (2008) την επίκληση του άρθρου 11 του συντάγματος, το οποίο για λόγους «εθνικής κρίσης» δίνει τη δυνατότητα επιβολής στρατιωτικού νόμου; Σήμερα το κόμμα του Καρατζαφέρη συμμετέχει με δοτούς υπουργούς στη νέα κυβέρνηση με ήθος, ποιόν και αντιλήψεις που θα ζήλευαν οι φασίστες του Μεσοπολέμου.
Βέβαια, για να μην τους αδικούμε, δεν έχουν κανένα πρόβλημα σήμερα με τον κοινοβουλευτισμό όπως λειτουργεί σήμερα. Αυτό με το οποίο έχουν πρόβλημα είναι ο λαός και το γεγονός ότι μπορεί να πιέσει τόσο αφόρητα την πολιτική κατάσταση ώστε η κυβέρνηση Παπαδήμου να καταρρεύσει πριν καν πει κύμινο. Δεν τους αρκεί που αφαίρεσαν κάθε δυνατότητα στον λαό να πει τη γνώμη του. Ούτε δημοψήφισμα ούτε εκλογές μπορούν να γίνουν όσο η συντριπτική πλειονότητα του λαού είναι αποφασισμένη να πει «Όχι» σε ό,τι συμβαίνει.
Το μόνο δικαίωμα που έχει ο λαός μέσα στην ευρωζώνη και υπό καθεστώς νέας κατοχής είναι να λέει «Ναι». Κι αν δεν είναι διατεθειμένος να υποκύψει σε έξωθεν και άνωθεν «υποδείξεις», τότε του αφαιρούν τον λόγο. Ο κ. Παπανδρέου, ο κ. Σαμαράς, ο κ. Καρατζαφέρης και ο πολιτικός συρφετός που τους ακολουθεί ξέρουν καλύτερα από τον λαό. Κι αν ο λαός δεν υποκύψει στην καταδίκη του; Τότε υπάρχει μόνο μια λύση. Την προετοιμάζουν από τώρα οι εγχώριοι στυλοβάτες της νέας κατοχής. «Τα Νέα» (15.11), στο κύριο άρθρο τους με τίτλο «Αφήστε τον να κυβερνήσει», επισημαίνουν:

«Υπάρχουν αποθαρρυντικές ενδείξεις για το πεδίο δράσης της κυβέρνησης Παπαδήμου. Οι επικεφαλής των κομμάτων που τη στηρίζουν προέβησαν σε δηλώσεις ή κινήσεις που μπορεί να εκληφθούν ως διάθεση υπερφαλάγγισής της. Το έκαναν προτού καν ο πρωθυπουργός αναγνώσει τις προγραμματικές δηλώσεις.
 
Ασφαλώς ήταν τυπικό δικαίωμά τους. Αλλά ήταν και πρέπον; Η κυβέρνηση είναι προϊόν της δικής τους βούλησης και συντίθεται από πρόσωπα τα οποία οι ίδιοι επέλεξαν. Για να πετύχει, ως προϋπόθεση έχει το “καθαρό τραπέζι”. Χωρίς σκιές κηδεμονίας ή υποκατάστασής της. Έπραξαν ορθώς όταν επέλεξαν τον Λουκά Παπαδήμο. Θα πράξουν ορθότερα αν τον αφήσουν να κυβερνήσει».
Δεν σας θυμίζουν τα λόγια του διαγγέλματος Μεταξά την 4η Αυγούστου του 1936; Τι επικαλέστηκε ο Μεταξάς για να καταργήσει και τυπικά τον κοινοβουλευτισμό; Την έλλειψη της εκθύμου και ειλικρινούς υποστήριξης των πολιτικών κομμάτων. Τι επικαλείται ο κ. Ψυχάρης; Τα ίδια. Από τις ίδιες στήλες όπου ο προκάτοχός του Γ. Λαμπράκης το 1936 εκβίαζε ανοιχτά το κόμμα των Φιλελευθέρων να στηρίξει με κάθε τρόπο τον Μεταξά, τον οποίο μάλιστα εκθείαζε σε βαθμό κακουργήματος. Ίδια συμφέροντα, ίδιες εφημερίδες με ίδιο ρόλο. Ίδιες μέθοδοι, ίδιες πολιτικές ιδεολογίες σε διαφορετικές εποχές.

Με την ψήφιση των προγραμματικών δηλώσεων της δοτής κυβέρνησης του διορισμένου πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου θα συντελεστεί ένα ανοικτό πραξικόπημα για το οποίο ένοχοι είναι ο Πρόεδρος της κατ’ όνομα Δημοκρατίας, οι πολιτικοί αρχηγοί και οι βουλευτές που ψήφισαν. Πρόκειται για ένα πραξικόπημα με κοινοβουλευτικό μανδύα που εισάγει τη χώρα σε καθεστώς ανωμαλίας και πλήρους ανομίας προκειμένου να συντριβεί ο λαός και να ξεπουληθεί η περιουσία του, δημόσια και ιδιωτική.

Το πραξικόπημα αυτό δεν πρέπει να περάσει. Δεν είναι κάτι δευτερεύον ή ασήμαντο. Όποιος σκέφτεται έτσι ουσιαστικά συμπράττει σε ένα διαρκές εθνικό έγκλημα. Το πραξικόπημα αυτό και οι πρωτεργάτες του πρέπει να κληθούν οπωσδήποτε να δώσουν λόγο και να δικαστούν από τη μόνη σήμερα αληθινή αντιπολίτευση: τον ίδιο τον λαό.


Ηλίας Ηλιού: «Η υπέροχη αντίστασις του λαού μας»
Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο. Σε μια ανάλογη περίοδο με τη σημερινή, το 1965, όπου δοτές πραξικοπηματικές κυβερνήσεις με κοινοβουλευτικό μανδύα προετοίμασαν την ανοιχτή δικτατορία της επτάχρονης χούντας, ένας από τους παλαίμαχους κοινοβουλευτικούς της Αριστεράς, ο Ηλίας Ηλιού, προειδοποιούσε:
«Η πρόσφατος ιστορία του τόπου μας μάς έδωσεν ένα διπλούν δίδαγμα. Κατά το 1925, επί Παγκάλου, και κατά το 1936, επί Μεταξά, προηγήθη η προσπάθεια “θυσιαζομένων” ανθρώπων να δώσουν εις την εκτροπήν κοινοβουλευτικόν μανδύαν, ώστε τάχα να αποφευχθή η ανοικτή εκτροπή. Απλώς ητίμασαν την Δημοκρατίαν, ητίμασαν την εντολήν των, δεν επρόλαβαν τίποτε, ήνοιξαν διάπλατα την θύραν εις την ανωμαλίαν εκείνοι οι οποίοι επροφασίσθησαν ότι, υποτασσόμενοι εις αυτήν, θα αποτρέψουν να γίνη επίσημος, να επιβληθή επισήμως. Η ανωμαλία αντιμετωπίζεται με την ανοικτήν καταγγελίαν και με την συσσωμάτωσιν των πιστών εις την εντολήν που έλαβον βουλευτών και όλου του λαού δια να αντιταχθούν κατά πάσης ιδέας καταλύσεως της λαϊκής κυριαρχίας.

Μόνον η ενιαία, με ειρηνικόν χαρακτήρα, κινητοποίησις και πάλη των λαϊκών μαζών, αυτή η υπέροχη αντίστασις του λαού μας είναι εκείνη η οποία περισώζει και σταματά και αποκρούει αυτήν την κατάλυσιν των ελευθέρων θεσμών. Η ανωμαλία δεν αντιμετωπίζεται με την μεταμφίεσίν της εις δήθεν ψευδοομαλότητα. Δεν αντιμετωπίζεται με κοινοβουλευτικούς μανδύας. Άλλωστε δεν ξέρει κανείς εάν ο κοινοβουλευτικός μανδύας ήτο ο επιδιωκόμενος ή πρωθυπουργικά και υπουργικά ιματίδια...».
Έτσι μιλούσε ο Ηλίας Ηλιού, ως κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΕΔΑ, στη συζήτηση των προγραμματικών δηλώσεων της δοτής κυβέρνησης Τσιριμώκου το 1965. Και είχε δίκιο. Η εκτροπή με κοινοβουλευτικό μανδύα δεν έκανε τίποτε περισσότερο από το να προετοιμάσει την ανοικτή εκτροπή της επτάχρονης χούντας. Η Αριστερά και οι δημοκρατικές δυνάμεις της εποχής αιφνιδιάστηκαν επειδή δεν πήραν στα σοβαρά την όλη υπόθεση και έτσι οδήγησαν τον λαό στη σφαγή. Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα.

Οι ηγεσίες της κοινοβουλευτικής Αριστεράς μιλούν για «μαύρο μέτωπο» (ΚΚΕ) και για «καταπάτηση της λαϊκής κυριαρχίας» (ΣΥΝ), αλλά δεν κάνουν απολύτως τίποτε γι’ αυτό που έλεγε ο Ηλιού: «Η ανωμαλία αντιμετωπίζεται με την ανοικτήν καταγγελίαν και με την συσσωμάτωσιν των πιστών εις την εντολήν που έλαβον βουλευτών και όλου του λαού διά να αντιταχθούν κατά πάσης ιδέας καταλύσεως της λαϊκής κυριαρχίας

Οδηγούν ξανά τον λαό στη σφαγή με την ελπίδα να τους δοθεί η δυνατότητα να αυξήσουν τα εκλογικά τους ποσοστά. Πάσχουν από τέτοιον βαθύτατο «κοινοβουλευτικό κρετινισμό», που εξακολουθούν ακόμη να πιστεύουν ότι το κυρίαρχο σύστημα θα επιτρέψει ελεύθερες εκλογές και ελεύθερες δημοκρατικές διαδικασίες.

Δεν είναι όμως όλα χαμένα. Σε αντίθεση με την περίοδο πριν από τη χούντα, ο λαός σήμερα δεν περιμένει και πολλά από τις ηγεσίες των κομμάτων. Έχει ήδη αρχίσει να κινείται παρά και ενάντια στις πολιτικές ηγεσίες. Συγκροτεί, κυρίως από τα κάτω, τις δικές του συσπειρώσεις, συμπαρατάξεις και συμμαχίες. Δεν πρόκειται να περιμένει πότε θα ξυπνήσουν οι πολιτικές ηγεσίες. Ξέρει να κατακτά τη δική του ενότητα μόνος του. Το απέδειξε την 28η Οκτωβρίου. Θα το αποδείξει και την 17η Νοεμβρίου, που φέτος είναι πιο επίκαιρη παρά ποτέ.

Πρόκληση οι δαπάνες στο Προεδρικό Μέγαρο

Με τίτλο Ακριβή μου Προεδρία η zougla.gr αναφέρθηκε στις υπερβολικές δαπάνες και στα προνόμια
των υπηρετούντων στο Προεδρικό Μέγαρο.

       

Ρεπορτάζ: Πέτρος Κουσουλός

Ο σεβασμός στο ύπατο πολιτειακό αξίωμα είναι αυτονόητος. Όσο αυτονόητα θεωρούνται η υποταγή και ο σεβασμός στο δημόσιο συμφέρον. Το συμφέρον αυτό προτάσσεται έναντι όλων των άλλων και υπηρετείται έμπρακτα πολύ περισσότερο σε περιόδους δύσκολες για τον τόπο, όπως η σημερινή.

Υπʼ αυτή την έννοια, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και οι συν αυτώ υπάλληλοι και λοιποί ακόλουθοι όφειλαν να ευθυγραμμιστούν πρώτοι με τις ανάγκες και τις επιταγές των καιρών. Διαβάστε και αξιολογήστε μόνοι σας τις αμοιβές και τα προνόμιά τους έναντι όλων των άλλων Ελλήνων πολιτών.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που κατέθεσε, την 13η Σεπτεμβρίου 2011, στη Βουλή ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, Φίλιππος Σαχινίδης, και αποκάλυψε η εκπομπή «Πέτρα Σκανδάλου» του zougla radio, στα έξοδα του τακτικού προϋπολογισμού του 2011 περιέχονταν και οι δαπάνες της Προεδρίας της Δημοκρατίας για το οικονομικό έτος 2010. Δηλαδή, οι αποδοχές και τα έξοδα παράστασης του κ. Κάρολου Παπούλια, οι αμοιβές των πολιτικών και στρατιωτικών υπαλλήλων, τα έξοδα μετακίνησης, διατροφής, ιματισμού, εστίασης και άθλησης, κ.τ.λ.. Τα νούμερα είναι δυσθεώρητα. Σοκάρουν και προκαλούν το περί δικαίου αίσθημα.

Επειδή δεν τα τρώμε «όλοι μαζί».

Η Ελλάδα είναι μικρή χώρα. Επομένως, οι πάντες γνωρίζουν, ιδιαίτερα όταν δεν διαθέτουν κοντή τη μνήμη. Ο σημερινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας υπήρξε εις εκ των δανειστών, ή αν κάποιος το επιθυμεί, «χορηγών» του Ανδρέα Παπανδρέου. Μαζί με τον επιχειρηματία από τη Συρία και έναν από τους πυλώνες της αυλής του ιδρυτή του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κ. Χάλακ. Ακόμη και σήμερα η οικογένεια του Καστρίου συνομιλεί ή συνταξιδεύει μετά του Άραβα επιχειρηματία (πρόσφατη περιοδεία στις αραβικές χώρες μετά του Νίκου Παπανδρέου και συμβούλων του πρώην πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου).

Ως «χορηγός» και, κατά τα έγγραφα, δανειστής του Ανδρέα Παπανδρέου, ο κ. Κάρολος Παπούλιας δεν αντιμετώπιζε προφανώς οικονομικά προβλήματα. Όταν οι καιροί είναι δύσκολοι και πολιτικά ου μενετοί, ο κάθε Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα πρέπει να δίνει πρώτος το παράδειγμα.

Με λίγα λόγια, η Προεδρία της Δημοκρατίας θα έπρεπε, για την ίδια την υστεροφημία του ανώτατου πολιτειακού άρχοντα και μόνον, να περιορίσει δραστικά τα έξοδά της. Στην Ελλάδα του 2011, 500.000 άνθρωποι ζουν χωρίς καθόλου εισοδήματα, σύμφωνα με την έκθεση της Τραπέζης Ελλάδος, που δόθηκε στη δημοσιότητα την Τετάρτη 23 Νοεμβρίου. Δηλαδή, μόλις προ εικοσιτεσσάρων ωρών. Δεν δικαιολογείται, λοιπόν, ο Πρόεδρος της πτωχής πλην τιμίας (;) Ελλάδος να απολαμβάνει μισθοδοσίας κατά πολύ ανωτέρας του πλανητάρχη Μπαράκ Ομπάμα (200.000 $ ετησίως), το δε κόστος λειτουργίας των υπηρεσιών (;) της Προεδρίας να ανέρχεται στο αναγραφόμενο ποσό.

Οι αμοιβές του Προέδρου και των υπαλλήλων

Από τα επίσημα στοιχεία προκύπτει ότι -για το 2010- οι αμοιβές του Προέδρου της Δημοκρατίας ανέρχονται σε 277.469 ευρώ, χωρίς να συμπεριλάβουμε τα έξοδα παράστασης, τα οποία αγγίζουν τα 77.593 ευρώ ετησίως.

Δηλαδή, με έναν πρόχειρο υπολογισμό θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο -αξιοσέβαστος κατά τα άλλα- Πρόεδρος της Δημοκρατίας λαμβάνει από το ελληνικό κράτος γύρω στα 355.062 ευρώ ετησίως.

Περισσότερα χρήματα και από τον πρόεδρο των Η.Π.Α., Μπαράκ Ομπάμα. Για μια θητεία, το ποσό ανέρχεται στα 1.777.530 ευρώ.

Η πρόκληση, όμως, δεν σταματάει. Ανατρέχοντας στη λίστα των επίσημων στοιχείων, βλέπουμε ότι οι αμοιβές των πολιτικών υπαλλήλων της Προεδρίας βρίσκονται σε δυσθεώρητα ύψη, αγγίζοντας τα 2.052.935 (!) ευρώ ετησίως. Κανείς βέβαια δεν γνωρίζει πόσοι υπηρετούν, εάν είναι μετακλητοί και από πού έχουν αποσπασθεί.

Αδικημένοι, ωστόσο, πρέπει να νιώθουν οι στρατιωτικοί που φρουρούν την προεδρία, καθώς το ελληνικό Δημόσιο δαπανά μόνο 664.872 ευρώ.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι κατηγορίες οι οποίες φέρουν την κωδική ονομασία «Πληρωμές για λοιπές υπηρεσίες» και «Πρόσθετες και παρεχόμενες παροχές», για τις οποίες, χωρίς να διευκρινίζεται σε ποιες πληρωμές και σε ποιες παροχές αναφέρονται, δαπανώνται 425.226 και 438.683 ευρώ αντίστοιχα.

Μικρότερα ποσά φαίνεται να δαπανώνται για μετακινήσεις (14.843 ευρώ), για προμήθειες υγειονομικού υλικού και ειδών καθαριότητας (24.360 ευρώ) και για προμήθειες κεφαλαιακού εξοπλισμού (26.622 ευρώ).

Όσον αφορά στις προμήθειες για είδη συντήρησης εγκαταστάσεων, διατροφής, ιματισμού, υπόδησης, εστίασης και άθλησης, τα χρήματα που φεύγουν από την τσέπη των φορολογούμενων, προκειμένου να καλυφθούν οι παραπάνω «ανάγκες», αγγίζουν τα 104.500 ευρώ.

Ακόμα περιμένουμε…

Η εκπομπή «Πέτρα Σκανδάλου», στην προσπάθειά της να μάθει τον αριθμό των πολιτικών υπαλλήλων που εργάζονται στην Προεδρία της Δημοκρατίας, επικοινώνησε με την υπεύθυνη του διοικητικού τμήματος, την κυρία Αικατερίνη Φλώρου, η οποία με «περισσή ευγένεια» έκλεισε επιδεικτικά το τηλέφωνο, λέγοντας πως δεν δίνει τέτοια στοιχεία, χωρίς μάλιστα να μας εξηγήσει σε ποιον πρέπει να αποταθούμε, προκειμένου να πληροφορηθούμε τον ακριβή αριθμό.

Στη συνέχεια, συνεργάτες της zougla.gr επικοινώνησαν με το γραφείο Τύπου της Προεδρίας. Επιφυλάχθηκαν να μας απαντήσουν, αλλά ακόμα περιμένουμε.

"Σαμαράς ο Μνημονιάκιας"

"Σαμαράς ο Μνημονιάκιας"

Ελάχιστα ασχοληθήκαμε με τα μικροπολιτικά παιχνίδια σκοπιμοτήτων του Σαμαρά μέχρι τώρα θεωρώντας ότι όλες οι θέσεις του είναι ανούσιες και γίνονται για εσωτερική κατανάλωση, αφού ουσιαστικά στήριξε την κυβερνητική πολιτική. (Οι όποιες λεκτικές διαφοροποιήσεις του ήταν γιατί βλέπει τον εαυτό του επόμενο πρωθυπουργό αφού η μέχρι σήμερα αντιμνημονιακή πολιτική του έχει εκτοξεύσει τα δημοσκοπικά ποσοστά της Ν.Δ και αυτό με την εκλογική καταβαράθρωση του ΠΑΣΟΚ τον παρουσίαζαν σίγουρο πρωθυπουργό).

Μπήκαμε στον πειρασμό να κάνουμε αυτή την ανάρτηση παρακολουθώντας το βιντεάκι που παραθέτουμε με τον Τράγκα να παίρνει στον χοντρό δούλεμα τον αρχηγό της Ν.Δ.
Ανεπανάληπτος ο δεξιός Τράγκας σχολιάζει με τον δικό του μοναδικό τρόπο την τελευταία κωλοτούμπα του Σαμαρά να δώσει γη και ύδωρ στις απαιτήσεις των ξένων επικυρίαρχων του ελληνικού κράτους.

Δεν είναι κάτι φυσικά που δεν ήταν αναμενόμενο. Οι Γκαουλάϊντερ των Βρυξελών δεν χαμπαριάζουν τις μικροκομματικές σκοπιμότητες του Σαματά και τον άδειασαν ή μάλλον τον ξεφτίλισαν κανονικά κάνοντας τον να γλύψει εκεί που πριν έφτυνε.

Τώρα ο αρχηγός της Ν.Δ κάνει απροκάλυπτα τις κωλοτούμπες του (λέτε να ζήλεψε τον Καρατζαφύρερ;) γιατί για όποιον έχει παρακολουθήσει την γενικότερη πολιτική του Σαμαρά και της Ν.Δ γνωρίζει ότι πέρα απ’ τις αντιμνημονιακές κραυγές της Ν.Δ και του αρχηγού της μονίμως έβγαζε φλας αριστερά και έστριβε δεξιά.

Στην βουλή η Ν.Δ ψήφισε όλα τα αντιλαϊκά μέτρα που προώθησε η κυβέρνηση. Εχει δεχθεί το νέο μνημόνιο, που λεκτικά το απέρριπτε μέχρι πριν λίγο καιρό. Εχει δεχθεί την συγκυβέρνηση που τόσο καιρό απέρριπτε. Τώρα δέχεται τα μέτρα που πριν λίγο καιρό η Ν.Δ είχε καταψηφίσει στην βουλή. Επίσης με την κυβέρνηση Παπαδήμου θα ψηφίσει τον προϋπολογισμό του 2012, ενώ πριν δήλωνε ότι δεν θα τον ψήφιζε…

Ας μην συνεχίσουμε καλύτερα και ας παρακολουθήσουμε τον Τράγκα να κάνει ψιλό γαζί με χοντρή βελόνα τον .. επίδοξο πρωθυπουργό.

 

Ζήστε χωρίς χρήματα,ανταλλάσοντας είδη, ταλέντα και εμπειρίες!

 

Η εποχή της ανταλλαγής αγαθών χωρίς τη μεσολάβηση χρημάτων, επέστρεψε από τη Δευτέρα και για μία εβδομάδα στην Ιταλία. Από το Τορίνο, στον Βορρά, μέχρι την Κατάνη, στον Νότο, ένας ύπνος κοστίζει ένα βαζάκι μέλι ή ένα παλιό σκέιτμπορντ ή ένα αγαλματάκι νάνου για τον κήπο. Αν πάλι προτιμάτε, μπορείτε να εξασφαλίσετε δωρεάν τον ύπνο σας προσφέροντας ένα γεύμα μαγειρεμένο με τα χεράκια σας, βάφοντας ένα δωμάτιο, τραγουδώντας σε μια γιορτή ή ζωγραφίζοντας έναν τοίχο. Μάλιστα, πολλά από τα 300 πανδοχεία (ξενοδοχεία τύπου bed & breakfast) που συμμετέχουν στην πρωτοβουλία αποφάσισαν να παρατείνουν την προσφορά για όλο τον χρόνο.
Στα πανδοχεία αυτά μπορείτε να πληρώσετε τη φιλοξενία όχι με χρήματα, αλλά με τον καρπό χρόνων ζωής και εμπειρίας που σας έκαναν καλό φωτογράφο, μουσικό ή κηπουρό, μάγειρα με φαντασία ή πεπειραμένο ελαιοχρωματιστή. Ή ακόμη με αντικείμενα άχρηστα για σας, τα οποία όμως αποκτούν ξαφνικά αξία: εκείνο το δώρο από την πεθερά ή από τον πρώην σας που δεν κατάλαβε ποτέ το γούστο σας, τα ρούχα των παιδιών που έχουν πλέον μεγαλώσει, μπορούν να εξασφαλίσουν τον ύπνο σας στο πανδοχείο.

Ξεχάστε λοιπόν τα χαρτονομίσματα, έστω και για μια φορά. Πανδοχείς από το Πιεμόντε ώς τη Σικελία θέλουν αντικείμενα του παρελθόντος, κομμάτια ψυχής, για να ικανοποιήσουν το συλλεκτικό πάθος τους. Σε αντάλλαγμα για τη φιλοξενία, άλλοι ζητούν λάδι ή κονσέρβες, iPod και φωτογραφικές μηχανές, μαθήματα πιάνου ή μαγειρικής, μουσικές παραστάσεις ή τοιχογραφίες, δίσκους βινυλίου και εισιτήρια συναυλιών, κιθάρες και ηλεκτρονικούς υπολογιστές, ακόμη και αφρικανικές μάσκες, τραπέζια του πινγκ-πονγκ ή… συντρόφους της Χιονάτης για τον κήπο. Ο ιστότοπος για να πληροφορηθεί κανείς πού μπορεί να περάσει τις διακοπές του χωρίς χρήματα, καθώς και τις επιθυμίες καθενός από τους πανδοχείς βρίσκεται στη διεύθυνση www. settimanadelbaratto.it.
«Θέλουμε να ανταλλάσσουμε όχι μόνο αντικείμενα, αλλά και ικανότητες, ταλέντα, όπως τη συμβουλή ενός συμβούλου επιχειρήσεων ή τη δουλειά ενός υδραυλικού», λέει η Μπάρμπαρα Ροζάτσι, που διευθύνει με τον σύζυγό της ένα bed & breakfast στο Τορίνο και φιλοξένησαν έναν νεαρό, ο οποίος αντί να πληρώσει έβαψε τα γραφεία.

Τα πάρτι ανταλλαγών (τα swap party, όπως τα αποκαλούν στις ΗΠΑ) πολλαπλασιάζονται. Πρόκειται για ανεπίσημες συναντήσεις σε σπίτια όπου πηγαίνει κανείς με αντικείμενα ή ρούχα που θέλει να ανταλλάξει. Αδειάζει έτσι ντουλάπες και αποθήκες και επιστρέφει με κάτι καινούριο και απρόσμενο. Στο μεταξύ αυξάνονται τα καταστήματα ένδυσης όπου μπορεί κανείς να αγοράσει και να πουλήσει ρούχα χωρίς μετρητά, ενώ ακόμη και τα μεγάλα καταστήματα αρχίζουν να δικτυώνονται ανταλλάσσοντας υπηρεσίες για να μειώσουν το κόστος.
«Διότι η άνοδος του αντιπραγματισμού δεν είναι μόνο παιδί της κρίσης, αλλά μια απάντηση στη βάρβαρη κατανάλωση που λαμβάνει χώρα στα μεγάλα εμπορικά κέντρα. Επαναφέρει την ανταλλαγή, τη σχέση, την κοινωνική διάσταση στο εμπόριο, στην κατανάλωση. Γίνεται ευκαιρία για δημιουργία σχέσεων, γίνεται δικαιολογία για να συναντηθείς με τους άλλους και να ανταλλάξεις ακόμη και λίγο από τον εαυτό σου», λέει στην ιταλική «Ρεπούμπλικα» ο Βάνι Κοντελούπι, κοινωνιολόγος στο Πανεπιστήμιο της Μοντένα και Ρέτζο.

Πηγή: www.tanea.gr

Ο λαός στήνει κρεμάλες κι αυτοί... διαδοχές!

• Ο λαός θέλει να τους κρεμάσει κι εκείνοι επιμένουν να σχεδιάζουν διαδοχή στο ΠαΣοΚ και μακροημέρευση των δανειακών, με υπογραφές της ΝΔ

Η κοινωνία και ο λαός ζυγώνουν στο έσχατο σημείο εξαθλίωσης και απόγνωσης. Δεν είναι μόνο το χαράτσι της ΔΕΗ (αυτό θέλουν να συζητάμε τώρα όλη μέρα). Είναι η συνολική μας κατάσταση.
Δηλωμένοι άνεργοι κοντά στο εκατομμύριο. Χώρια και άγνωστο πόσοι ελεύθεροι επαγγελματίες και αυτοαπασχολούμενοι είναι επίσης άνεργοι.
Τα νέα παιδιά φεύγουν κατά χιλιάδες για ξένες χώρες και αναζήτηση καλύτερης τύχης. Χάνουμε μέρα με τη μέρα τον “στρατό” εκείνον που θα μας οδηγούσε στο μέλλον.
Δεκάδες χιλιάδες επιχειρήσεις έχουν ήδη μεταφερθεί στις γειτονικές χώρες. Οπως και δισεκατομμύρια καταθέσεις.
Η αγορά στεγνή σαν έρημος. Κανείς δεν μπορεί να πληρώσει κανέναν. Οι μόνοι που επιβιώνουν είναι ορισμένοι στην λιανική (φούρνοι κλπ) κι αυτό άγνωστο για πόσο. Οι B2B (από επιχείρηση προς επιχείρηση) είναι σχεδόν στο σύνολό τους κατεστραμμένοι. Δεν υπάρχει πλέον η έννοια της “υγιούς επιχείρησης”. Ούτε ισχύει το “τον ξέρω αυτόν, είναι έντιμος επιχειρηματίας και άνθρωπος”. Η αγορά, η πιάτσα, είναι ένα ναρκοπέδιο.
Πέφτει ο ένας, διότι του αφήνουν χοντρή τόγκα ένας-δυο πελάτες του και παρασέρνει στην πτώση και τους προμηθευτές του. Και πάει ντόμινο. Και με το κάθε κλείσιμο κι άλλοι άνεργοι. Κι άλλη απόγνωση κι άλλη απελπισία. Στήριξη στην μικρομεσαία επιχείρηση από πουθενά. Παρά το ρευστό και τις εγγυήσεις που έχουν πέσει στις τράπεζες. Μόνο στις τράπεζες, στον άνεργο, στον κατεστραμμένο και στον απελπισμένο τίποτε.
Δύο απορροφητήρες μαζεύουν το ρευστό από την αγορά: οι φόροι και τα παλιά δάνεια, όσα τέλος πάντων συνεχίζουν να αποπληρώνονται. Στέγνα και έρημος.
Οικογένειες που κρυώνουν και πεινάνε. Γονείς απελπισμένοι που αυτοκτονούν. Γέροντες στα συσσίτια και χωρίς φάρμακα και πετρέλαιο. Οσοι αντέχουν το γεροντικό δάκρυ, ας κάνουν μια βόλτα να δουν.
Ο λαός θεωρεί τις κομματικές ηγεσίες που τον κυβέρνησαν, και ειδικά τους τελευταίους, ως τους υπεύθυνους για την μεγάλη καταστροφή. Απειλεί με κρεμάλες και εκτελέσεις.
Κι αυτοί στην κοσμάρα τους. Στον χαβά τους. Σαν να μην τρέχει τίποτε. Συζητάνε για την διαδοχή στο ΠαΣοΚ και για την υπογραφή Σαμαρά στη ΝΔ. Σαν να είναι τα σοβαρώτερα ζητήματα από καταβολής κόσμου. Και φυσικά όλοι μαζί συμφωνούν πως

1. το ξεπλήρωμα των “δανεικών” στους τοκογλύφους και
2. οι νέες τοκογλυφικές δανειακές

είναι η μόνη λύση για την “σωτηρία” μας. (Η ΝΔ θα “διαπραγματευτεί” τα μέτρα, αλλά συμφωνεί μέχρι και με την πρώτη δανειακή, εκείνη του Μνημονίου, για τη σωτηρία μας και εντελώς πατριωτικά πάντα)
Ενώ ακόμα και ο πιο μαλάκας, ο έχων μια στάλα εντιμότητα έστω, θα έβγαινε να πει θαρρετά πως είναι πια ΟΛΟΦΑΝΕΡΟ οτι ο λαός ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΑΛΛΟ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ. Αυτοί το χαβά τους.
Τι περιμένουμε τώρα; Να αρχίσουν οι ληστείες και οι επιθέσεις συμμοριών απελπισμένων στα σούπερ μάρκετ και στις εύπορες συνοικίες. Το πλιάτσικο. Ωστε να έχουν μια καλή δικαιολογία να σκληρύνουν κι άλλο την καταστολή και την αστυνομική και ενδεχομένως και στρατιωτική παρουσία. Μέχρι να μας κάνουν Συρία στο τέλος.
Αυτό το κομματικό καθεστώς και αυτή η κυβέρνηση υπάρχουν ακόμη διότι διαθέτουν μια ισχυρή ένοπλη στήριξη: τα ΜΑΤ. Οι άνδρες των ΜΑΤ, οι αξιωματικοί τους και η ηγεσία της αστυνομίας διαπράττουν ένα τεράστιο και διαρκές έγκλημα εμποδίζοντας την έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας που προβλέπει το κουρελιασμένο Σύνταγμα.
Την Πέμπτη 1η Δεκεμβρίου έχουμε πάλι Γενική Απεργία. Το πιθανώτερο είναι πως θα έχουμε μια από τα ίδια. Ανεξάρτητα όμως από το τι θα “αποδώσει” η Γενική Απεργία, αρχίζει και γίνεται σίγουρο ένα πράγμα: το δράμα μας δεν έχει πολιτική λύση. Με ευθύνη του καθεστώτος το οποίο σπρώχνει τα πράγματα στην βίαιη έως και την ένοπλη αναμέτρηση.
Ουσιαστικά δηλαδή το πρόβλημά μας είναι πολύ απλό: ή θα μας γ@μήσουν ή θα τους γ@μήσουμε.
Ζυγώνει η ώρα που θα πρέπει να συγκροτήσουμε διμοιρίες και λόχους ενός στρατού του λαού, αρχικά χωρίς όπλα, που θα απελευθερώσει την χώρα από την τραπεζική κατοχή και τον κομματικό δωσιλογισμό.
Πάρτε τις αποφάσεις σας σύντομα.

Θραξ ο Αναρμόδιος