Αληθεύει κ. ΠαπαΔήμιε;

Αληθεύει κ. ΠαπαΔήμιε;

 

Γιάννης Βαρουφάκης

 

"Αν ο κ. Παπαδήμος πραγματικά πιστεύει ότι εμείς οι έλληνες πρέπει να δράσουμε με γενναιότητα, αποδεσμευόμενοι από τα κεκτημένα μας, τον καλώ να δώσει το παράδειγμα. Πως; Παραιτούμενος από την θέση του καθηγητή που κατέχει στο Τμήμα μου, σε κατάσταση αναστολής για πάνω από δέκα χρόνια, έτσι ώστε να μπορέσουμε να προσλάβουμε έναν νέο επιστήμονα για να διδάσκει τους φοιτητές μας. Μπορεί να χάσει ένα ευτελές μέρος της σύνταξής του όμως με αυτή την κίνηση θα...
καθιστούσε πειστικότερες τις προτροπές του προς τους υπόλοιπους."

 

Kostas Zlatanis 



πηγή:sibilla μέσω greki

"Τρεις πράξεις προδοσίας της δημοκρατίας - τρία μέτωπα αντίστασης..."

"Τρεις πράξεις προδοσίας της δημοκρατίας - τρία μέτωπα αντίστασης..."

Του Νίκου Κοτζιά

Η Ελλάδα ζει στον αστερισμό των εκβιασμών . Η τρόικα εκβιάζει την Ελλάδα. Διαπλοκή, Κυβέρνηση, Τραπεζίτες εκβιάζουν τους βουλευτές της πλειοψηφίας.

Ολοι μαζί, συναποτελούν το Κόμμα του Μνημονίου που εκβιάζει τον λαό. Τον εκβιάζουν με τρία επιχειρήματα και πρακτικές που κυριαρχούν στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Τρεις αντιδημοκρατικές επιλογές που οφείλουμε να αποκαλύπτουμε συνεχώς:

 

α) παραβίασης και υπονόμευσης των θεμελίων ίδρυσης και ύπαρξης της ΕΕ,

β) της πολιτικής κυριαρχίας στην Ελλάδα και του Ελληνικού Συντάγματος,

γ) της εντολής των ελλήνων πολιτών προς την κυβέρνηση και το...

  πολιτικό σύστημα γενικότερα.

 
Πρώτον, Γερμανία και Γαλλία δια στόματος των ηγετών τους προανήγγειλαν την εκδίωξη της Ελλάδας από την Ευρωζώνη. Πρόκειται για αναγγελία παραβίασης των Συνθηκών ίδρυσης της ΕΟΚ/ΕΕ και όλων των συνθηκών που ακολούθησαν. Πουθενά στις συνθήκες δεν προβλέπεται κάτι τέτοιο. Επίσης, οι ηγέτες των δύο κρατών δεν δικαιούνται να ομιλούν για λογαριασμός των Κοινοτικών / Ενωσιακών θεσμών, όπως είναι κύρια η Επιτροπή και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και πολύ λιγότερο να προδικάζουν μελλοντικές αποφάσεις τους. Οι δύο κυβερνήσεις με τις προκλητικές δηλώσεις τους γνωρίζουν ότι δεν έχουν τη δυνατότητα να εξοβελίσουν την Ελλάδα από την Ευρωζώνη. Εκείνο που μπορούν να κάνουν είναι να οδηγήσουν την Ελλάδα σε χρεοκοπία εντός της Ευρωζώνης. Σε αυτή την περίπτωση η Ελλάδα πρέπει αποφασιστικά να δείξει τη θέλησή της ότι αν θελήσουν να την στραγγαλίσουν, τότε και εκείνοι δεν θα διστάσει να απαντήσει με βέτο σε όλη την κλίμακα, δημιουργία συμμαχιών του νότου και των ελλειμματικών χρεωμένων κρατών, αξιοποίηση των νομικών μέσων που της δίνουν οι συνθήκες. Και πάνω, από όλα να μην τους παραδώσει τις κρατικοποιημένες τράπεζες της Ελλάδας.
Το πρόβλημα δεν είναι μόνο το θράσος των ισχυρών με το οποίο παραβιάζουν τις Συνθήκες. Το χειρότερο είναι ότι η Ελληνική Κυβέρνηση, η πλειοψηφία των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, οι πολιτικοί του Κόμματος του Μνημονίου, αντί να οργανώνουν την πολιτική, διπλωματική και νομική υπεράσπιση της θέσης της Ελλάδας, ως από της θέσεώς τους οφείλουν, υιοθετούν άκριτα τα συμφέροντα και τα επιχειρήματα των δανειστών. Να γιατί η Ελλάδα είναι απροστάτευτη στους ανέμους που έρχονται.
 

Δεύτερον, οι Μέρκελ και Σαρκοζύ κάνουν υπόδειξη για το πώς πρέπει και από ποιους να αποτελείται η ελληνική κυβέρνηση. Τα παπαγαλάκια τους στην Ελλάδα μετέδιδαν τον κίνδυνο εξόδου από την Ευρωζώνη αν δεν συντασσόταν και η αντιπολίτευση στην κατάπτυστη συμφωνία που εκπονήθηκε των Οκτώβριο. Πρόκειται για ωμή επέμβαση στα εσωτερικά της χώρας. Ουδείς από τις επίσημες αρχές της χώρας δεν υπερασπίστηκε τα κυρίαρχα πολιτικά δικαιώματα των ελληνικών θεσμών, των ελλήνων ψηφοφόρων και πολιτών. Η δε αντιπολίτευση πανικόβλητη από τις πιέσεις ενέδωσε. Αλλά ουδείς ρώτησε σε ποια παράγραφο των συνθηκών στηρίζεται η ευθεία επέμβαση τρίτων στο εσωτερικό της χώρας. Αντίθετα, όλοι αναπαρήγαγαν τους παπαγαλισμούς ως το πιο αυτονόητο στη χώρα. Με άλλα λόγια, την παραδίδουν με παπαγαλισμούς.
 

Τρίτον, εξίσου μεγάλο πρόβλημα με τα προηγούμενα είναι η προσπάθεια να επιβληθεί στην χώρα μια κυβέρνηση η οποία να είναι κατασκευή των υποτελών στο Βερολίνο και των υπαλλήλων των τραπεζών. Κατασκευή που βολεύει εκείνους τους υπουργούς και βουλευτές που θέλουν να θάψουν ζωντανό τον Παπανδρέου προκειμένου να επιζήσουν από το αίμα του και να καθαρίσουν τις πολιτικές και νομικές ανομίες. Όμως, θα πρέπει να θάψουμε πολιτικά μαζί με το πολιτικό πτώμα του Παπανδρέου και όλους τους συνυπεύθυνους υπουργούς. Είναι για όλα συνυπεύθυνοι! Και είναι ακόμα συνυπεύθυνοι διότι ενώ θέλησαν να καταψηφίσουν τον Παπανδρέου γιατί δεν πήγε σε «έγκαιρη συνεργασία» με τον Σαμαρά, από την άλλη, ψήφισαν όλα τα άθλια σε βάρος της ελληνικής κοινωνίας. Αλλά δεν φτάνει που προώθησαν και στήριξαν μια πολιτική κάθετα αντίθετη από το πρόγραμμα με το οποίο εκλέχτηκαν, θέλουν και επέβαλαν μια διαφορετική κυβέρνηση.

 

πηγή:press.gr

Μια Ιταλίδα θα σώσει την Ελλάδα

Μια Ιταλίδα θα σώσει την Ελλάδα

Μια Ιταλίδα, η Κλαούντια Μπέτιολ, πήρε από μόνη της τη πρωτοβουλία να σώσει τη δημόσια περιουσία της Ελλάδας, και όχι μόνο, η οποία κινδυνεύει να βγει στο σφυρί.
Η εν λόγω γυναίκα, η οποία είναι μηχανικός περιβάλλοντος και μητέρα ενός 13χρονου αγοριού, είχε την ιδέα τον περασμένο Ιούλιο να δημιουργήσει μια ιστοσελίδα μέσω της οποίας κάνει έκκληση για τη διάσωση των δημοσίων αγαθών των χωρών που μαστίζονται από τη κρίση...

Έτσι, σκεπτόμενη προφανώς πως σύντομα μετά την Ελλάδα θα βάδιζε στα ίδια χνάρια και η Ιταλία, λάνσαρε την ιστοσελίδα www.europeancommongoods.org, δημιουργώντας ένα παγκόσμιο κίνημα, το οποίο έχει σκοπό να σώσει τα δημόσια αγαθά που κινδυνεύουν να ξεπουληθούν όσο όσο.
Οι οπαδοί του εν λόγω κινήματος ποικίλουν. Απλοί πολίτες μέχρι και πολιτικοί, μέλη της ευρωβουλής προσυπογράφουν το εν λόγω μανιφέστο της διάσωσης της δημόσιας περιουσίας, το οποίο μάλιστα έχει μεταφραστεί και στα ελληνικά.

Χιλιάδες άνθρωποι ανά τον κόσμο είναι πρόθυμοι να προσφέρουν ό,τι μπορούν για να δημιουργηθεί ένας δημόσιος φορέας ο οποίος θα σώσει "την κληρονομιά της Ελλάδας που πωλείται σε τιμές…ευκαιρίας σε ιδιώτες χωρίς καμία ευθύνη απέναντι στην κοινωνία και το γενικό καλό" όπως γράφει χαρακτηριστικά και η εφημερίδα Corriere della Sera, η οποία φιλοξενεί συνέντευξη της Ιταλίδας, υπό τον τίτλο "Την Ελλάδα; Θα την αγοράσουμε εμείς!".

 
Η Μπέτιολ, τονίζει στην εφημερίδα πως μαζεύουν υπογραφές για να ακουστεί η φωνή τους στις Βρυξέλλες.
"Θέλουμε να συγκεντρώσουμε ένα σεβαστό αριθμό για να μην πουν ότι είμαστε λίγοι πολίτες, αλλά ένα κίνημα" λέει χαρακτηριστικά, προσθέτοντας πως στόχος είναι να ταρακουνήσουν τους πολιτικούς, ώστε να ξυπνήσει μέσα τους η επιθυμία "να συνεχίσουν να χτίζουν και όχι να καταστρέφουν την Ευρώπη".

Αναλυτικά ολόκληρο το μανιφέστο
 

"H κρίση που επηρεάζει την παγκόσμια οικονομία και συνεπώς το Ευρώ απαιτεί μια ριζικά διαφορετική αντιμετώπιση από αυτή που σχεδιάσθηκε και υλοποιήθηκε κατά τη διάρκεια των τελευταίων μηνών. Ο τρόπος που η Ευρώπη και οι Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και οι ψηφοφόροι θα χειριστούν την Ελληνική κρίση θα θέσει ένα σημαντικό προηγούμενο για τις επόμενες κρίσεις και τους συνεπαγόμενους κινδύνους κυρίαρχων προεπιλογών τους.

Οι πιθανές αποφάσεις της Ελληνικής κυβέρνησης, η οποία πρακτικά αφέθηκε μόνη όπως και άλλες κυβερνήσεις σε παρόμοιες κρίσεις ελλείμματος, είναι βασισμένες στη μαζική πώληση των δημόσιων αγαθών και περιουσίας σε απροσδιόριστους αγοραστές, προκειμένου να συγκεντρωθούν τα απαραίτητα χρήματα που θα εγγυηθούν τα επόμενα δάνεια.
Αυτή είναι μια σαφώς λανθασμένη απόφαση όχι μόνο με βάση πολιτικούς όρους αλλά και από πρακτική άποψη. Πολιτικά είχαμε τη σημαντική εμπειρία στο τελευταίο τέταρτο του προηγούμενου αιώνα ότι η άρση των ελέγχων/κανονισμών και οι ιδιωτικοποιήσεις δεν ήταν συνώνυμες με την αποδοτικότητα, τις επενδύσεις, τον εκσυγχρονισμό και τον ανταγωνισμό.

 
Αντίθετα, υπάρχει ένας μακρύς κατάλογος στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο, από παταγώδεις αποτυχίες και πραγματική καταστροφή της αξίας από τις ίδιες δυνάμεις αγοράς που υιοθετήθηκαν ως λύση μακράς διαρκείας για οποιοδήποτε εθνικό και διεθνές οικονομικό πρόβλημα.

Η τελευταία χρηματοπιστωτική, αγοραστική και παγκόσμια οικονομική κρίση έχει αποδείξει, υπεράνω πάσης αμφιβολίας, ότι οι αγορές δεν είναι ικανές να αυτορυθμιστούν, ότι δεν υπάρχει κανένα αόρατο χέρι που ισορροπεί τα διαφορετικά συμφέροντα και ότι τα δημόσια χρήματα έχουν διασώσει τα ίδια ολιγοπώλια που υποτίθεται δεν θα υπήρχαν σε ένα υγιές ανταγωνιστικό περιβάλλον, ενθαρρυμένα από μια απορυθμισμένη αγορά. Δεν υπάρχει κανένα δωρεάν γεύμα και δεν υπάρχει καμία ανεξέλεγκτη αγορά που να απευθύνεται σ’ ένα κοινό αγαθό.

Πιστεύουμε έντονα ότι για ηθικούς και πολιτικούς λόγους αλλά και με βάση την πρακτική εμπειρία ότι οι δημόσιες πολιτικές δεν είναι μόνο να ρυθμίζουν ένα νεο-laissez-faire, ούτε ακριβώς να υποστηρίζουν τα ιδιωτικά συμφέροντα στο όνομα μιας υποτιθέμενης εθνικής ανταγωνιστικότητας, ούτε ακριβώς να ανακατανέμουν ένα μειωμένο εισόδημα.

Οι δημόσιες πολιτικές πρέπει να λειτουργούν για το δημόσιο συμφέρον, κάτω από δημοκρατικό έλεγχο, πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να έχουν ως στόχο να ενισχύουν τα δημόσια αγαθά και να ενθαρρύνουν τις μακροπρόθεσμες επενδύσεις, υποστηριζόμενης από αποδοτική διαχείριση και ουσιαστική φορολογία για το καλό της κοινωνίας.
 

Αντί να αφήσουμε τα Ελληνικά δημόσια περιουσιακά αγαθά να πουληθούν αντί πινακίου φακής, είτε σε υπερδυνάμεις που έχουν ισχυρά συμφέροντα για τον έλεγχο των αγορών προκειμένου να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητά τους (με μοιραία επίδραση στα δικά μας συμφέροντα) ή σε ιδιώτες επενδυτές που είναι εντελώς ανεύθυνοι σε κοινωνίες, ψηφοφόρους και εθνικά συμφέροντα, προτείνουμε να χρησιμοποιήσουμε με έναν αποτελεσματικότερο τρόπο τα δημόσια χρήματα που ξοδεύουμε ήδη για τα δάνεια του ΔΝΤ και της ΕΕ και για τα μέτρα υποστήριξης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ).

Τα Ελληνικά δημόσια αγαθά, όπως και εκείνα άλλων χωρών σε πιθανή κρίση, πρέπει να πουληθούν σε ένα Ευρωπαϊκό οικονομικό συνεταιρισμό, είτε με αυστηρά δημόσιο χαρακτήρα είτε με πλειοψηφική συμμετοχή δημόσιων φορέων, προκειμένου να συγκεντρωθούν άμεσα, από τις κυβερνήσεις και τα διεθνή όργανα, τα απαραίτητα χρήματα.

Αυτό επιτρέπει τη διατήρηση δύο ζωτικής σημασίας συμφερόντων, τόσο σε Ευρωπαϊκό όσο και σε εθνικό επίπεδο:
τα αγαθά είναι εξαγοράσιμα από την ενδιαφερόμενη χώρα σε εύθετο χρόνο και στους λογικούς όρους ή μπορούν να παραγάγουν τα ανάλογα κέρδη στις κυβερνήσεις, αλλά διαχειρίζονται λαμβάνοντας υπόψη ταυτόχρονα και τις οικονομικές και κοινωνικές ανάγκες. Εάν τα κυρίαρχα κεφάλαια είναι διαθέσιμα, δεν βλέπουμε γιατί οι ελεγχόμενες από το δημόσιο επιχειρήσεις είναι ανέφικτες, κάτω από κατάλληλη διαχείριση και επίβλεψη.

Τα αγαθά διατηρούνται ως Ευρωπαϊκά οικονομικά και βιομηχανικά περιουσιακά στοιχεία, αντί να διασκορπίζονται και να εκτίθενται σ’ ένα εξαιρετικά αβέβαιο μέλλον. Η Ευρώπη που έχει δημιουργήσει μια τρομερή ολοκληρωμένη οντότητα, ειδικά στο οικονομικό επίπεδο, θα ήταν αυτοκαταστροφική εάν, σε περιόδους κορυφαίας έκτακτης ανάγκης, μία τέτοια Ευρώπη εμποδίζεται υλοποιώντας μια ασυνάρτητη βιομηχανική πολιτική".

 

πηγή:kafeneio

Ελληνικός νόμος κουρεύει και 100% τα δάνεια

Ελληνικός νόμος κουρεύει και 100% τα δάνεια

Υπάρχει δεδικασμένο κουρέματος σε υπερχρεωμένα νοικουριά μέχρι και 100% του χρέους από Τράπεζες. 12 δανειολήπτες έχουν ήδη δικαιωθεί τους τελευταίους μήνες.

Η Ιωάννα Μελάκη, πρόεδρος της Ένωσης Προστασίας Καταναλωτών Κρήτης εξηγεί στο www.koutipandoras.gr ότι ο νόμος 3869/2010 προστατεύει τους δανειολήπτες που τεκμηριωμένα αποδεικνύουν αδυναμία πληρωμής του χρέους τους. Τα ειρηνοδικεία της Κρήτης συγκεκριμένα, έχουν δικαιώσει σε πάνω από δέκα περιπτώσεις υπερχρεωμένα νοικοκυριά όχι μόνο ρυθμίζοντας τις δόσεις αλλά και «κουρεύοντας» το χρέος σε ποσοστό πάνω του 50%.

Παρόλο που δεν έχει δοθεί δημοσιότητα στα ευεργετήματα του νόμου 3869/2010 οι δανειολήπτες μπορούν πλέον να ζητήσουν βοήθεια από τις πιστοποιημένες Ενώσεις Καταναλωτών και να πετύχουν ευνοϊκή ρύθμιση του χρέους ακόμη και «κούρεμα» σε μεγάλο ποσοστό. Διαβάστε τη συνέντευξη που μας έδωσε η κα. Ιωάννα Μελάκη με όλες τις αναγκαίες επισημάνσεις που πρέπει να γνωρίζουν οι δανειολήπτες που βρίσκονται σε απόγνωση.

Τι αλλάζει με τον νόμο 3869/2010 και γιατί κρίνετε ότι ευνοεί τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά;

Ο νόμος 3869 του 2010 δημιουργήθηκε μετά από πρωτοβουλία της πρώην υπουργού Λούκας Κατσέλη σε μια εποχή που αυξάνονταν ραγδαία τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά.

Το φαινόμενο που παρατηρούνταν ήταν οι δανειολήπτες να έχουν άλλο εισόδημα πριν την κρίση (πριν το 2009) και διαφορετικό μετά την κρίση, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους.

Ενώ λοιπόν οι περισσότεροι από αυτούς είχαν σκοπό να πληρώσουν το χρέος τους, η καταιγίδα των νέων μέτρων τους στέρησε τις οικονομικές δυνατότητες που είχαν όταν κατέφυγαν σε δανεισμό.

Υπήρχαν πολλές περιπτώσεις δανειοληπτών που κατέφευγαν στην Ένωση μας για να ζητήσουν συμβουλές για το πως μπορούν να μειώσουν το χρέος τους και τις δόσεις, επειδή δεν μπορούσαν να τα βγάλουν πέρα.

Με την βοήθεια των ενώσεων η νέα νομοθεσία βοηθάει τους έλληνες χρεωμένους, τους έλληνες καταναλωτές δανειολήπτες να προσφύγουν εκμεταλλευόμενοι τις ευνοϊκές ρυθμίσεις του 3869 γιατί αφενός ρυθμίζει τις οφειλές και αφετέρου ανάλογα με την απόφαση του Ειρηνοδικείου γίνεται ένα σημαντικό «κούρεμα» για όλους αυτούς που έχουν πραγματική αδυναμία πληρωμών, άνεργοι, δημόσιοι υπάλληλοι και πολίτες με προβλήματα υγείας που δεν έχουν περιουσιακά στοιχεία.

Ποια είναι τα συμπεράσματα που μπορούμε να βγάλουμε από τις αποφάσεις των δικαστηρίων που δικαίωσαν συγκεκριμένους δανειολήπτες;

Οι δανειολήπτες εκείνοι που δεν έχουν εισόδημα ή αντιμετωπίζουν σοβαρή αδυναμία πληρωμής ή ανήκουν σε μια ευπαθή ομάδα, όπως οι συνταξιούχοι, δημόσιοι υπάλληλοι και Αμεα, από τις μέχρι τώρα αποφάσεις των ειρηνοδικείων έχουν ωφεληθεί σημαντικά. Το χρέος τους έχει «κουρευτεί» σε ορισμένες περιπτώσεις μέχρι και 100%. Από τις μέχρι τώρα αποφάσεις των Ειρηνοδικείων, όπου προσφεύγουν οι δανειολήπτες, έχουμε διαγραφή χρέους από 50% έως και 100%.

Οι τράπεζες δεν έχουν ακόμη αντιληφθεί το πνεύμα του νέου νόμου, που είναι ευνοϊκός απέναντι στο δανειολήπτη που αδυνατεί να αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις του. Στο νόμο μπορεί κάποιος να καταφύγει μόνο μια φορά στη ζωή του για να απαλλαγεί από το βραχνά της υπερχρέωσης και να κάνει ένα νέο κοινωνικό και οικονομικό ξεκίνημα.

Οι τράπεζες φυσικά αντιδρούν και βρίσκουν διάφορες αιτιολογίες προκειμένου να μην ανταποκριθούν σε μια τόσο μεγάλη κοινωνική ανάγκη. Ισχυρίζονται για παράδειγμα ότι ο δανειολήπτης με δόλο πήρε το δάνειο, ότι γνώριζε το οικονομικό του προφίλ και προϋπολογισμό και παρόλα αυτά είχε σκοπό να ζημιώσει την τράπεζα.

Στην πλειοψηφία τους αυτοί οι ισχυρισμοί έχουν απορριφθεί από τα ελληνικά ειρηνοδικεία και οι ειρηνοδίκες εξετάζοντας κατά περίπτωση τα στοιχεία που αποδεικνύουν την αδυναμία πληρωμής του δανειολήπτη, έχουν σταθεί στο πλευρό υπερχρεωμένων νοικοκυριών, ρυθμίζοντας οφειλές και διαγράφοντας ένα μέρος του χρέους.

Ποια είναι εκείνα τα βήματα που πρέπει να ακολουθήσει ένας απεγνωσμένος δανειολήπτης;

Το πιο σημαντικό βήμα είναι ο δανειολήπτης να απευθυνθεί σε μια πιστοποιημένη ένωση καταναλωτών. Χρειάζεται προσοχή, μόνο συγκεκριμένοι φορείς εξαρτημένοι από τη Γενική Γραμματεία Καταναλωτή είναι πιστοποιημένοι για να παρέχουν αξιόπιστη πληροφόρηση.

Εκεί θα καθοδηγηθεί για τα βήματα που μπορεί να ακολουθήσει.

Το πρώτο βήμα θα είναι μια εξώδικη προσπάθεια, που μέχρι τώρα απορρίπτεται σε ποσοστό 90% από την πλευρά των τραπεζών. Δεν ενδιαφέρονται για ρύθμιση χρεών. Αντιθέτως υπάρχει περίπτωση ανέργου καταναλώτριας που είχε χρέος 15 χιλιάδες ευρώ που κεφαλαιοποιώντας το αυξήθηκε στα 17 χιλιάδες ευρώ και την έβαλαν να πληρώσει σε βάθος 15ετών 55 χιλιάδες ευρώ. Η ίδια περίπτωση ανέργου καταναλώτριας αν χρησιμοποιούσε το νόμο 3869 θα μπορούσε να είχε απαλλαγεί από το ειρηνοδικείο τελεσίδικα από ένα σημαντικό μέρος του χρέους της.

Το επόμενο βήμα θα είναι μια τεκμηριωμένη προσφυγή στο Ειρηνοδικείο όπου ο δανειολήπτης μπορεί πλέον να χρησιμοποιήσει τις ευνοϊκές ρυθμίσεις του νόμου 3869.

πηγή:citypress-gr

Πως το μυαλο εξουδετερωνει προσβλητικες ιδεες

Πρωτότυπο: “How the Mind Counteracts Offensive Ideas”, PsyBlog

Το ανθρώπινο μυαλό πάντα ψάχνει για ένα νόημα στον κόσμο. Είναι ένας από τους λόγους που αγαπάμε τις ιστορίες τόσο πολύ: δίνουν νόημα σε αυτό που θα μπορούσε, διαφορετικά, να είναιτυχαία γεγονότα. Από τις ιστορίες αναδύονται χαρακτήρες, το πλαίσιο, οι ελπίδες και τα όνειρά τους, ακόμα καιτα ήθη. Χρησιμοποιώντας απλές δομές, οι ιστορίες μπορούν να επικοινωνούν πολύπλοκες ιδέες σχετικά με την άποψη του συντάκτη για τον κόσμο και πώς λειτουργεί, συχνά χωρίς τη γνώσητου αναγνώστη. Και όταν οι ιστορίες ενσωματώνουν τις αξίες στις οποίες εμείς δεν πιστεύουμε,έχουμε την τάση να τις απορρίπτουμε. Όμως, σύμφωνα με μια νέα μελέτη που δημοσιεύτηκεστο περιοδικό Personality and Social Psychology Bulletin, η τάση μας αυτή πηγαίνει πέρα απότην απόρριψη, καθώς, ψυχολογικά, απωθούμε την πρόκληση, επαναβεβαιώνοντας τις δικιές μαςγνωστές δομές για το νόημα.

Στην έρευνά τους, οι Proulx et al. (2010) χρησιμοποίησαν δύο ιστορίες που απεικονίζουναποκλίνουσες απόψεις για τον κόσμο, για να διερευνήσουν πώς οι άνθρωποι αντιδρούν σεπροσβλητικές ιδέες.

Η χελώνα και ο λαγός

Η πρώτη ιστορία ήταν ο μύθος του Αισώπου «Η χελώνα και ο λαγός». Είμαι βέβαιη ότι τον γνωρίζετε, γι ‘αυτό θα προχωρήσω κατ ‘ευθείαν σε ένα από τα ήθη της: αν καταπιάνεστε σε κάτι, όπως η χελώνα, τελικά θα τα καταφέρετε, ακόμα και αν θεωρείστε από τους γύρω σας εκτός συναγωνισμού.

Μια άλλη ερμηνεία είναι ότι ο λαγός χάνει τον αγώνα γιατί έχει υπερβολική αυτοπεποίθηση. Είτε έτσι, είτε αλλιώς, τόσο ο λαγός όσο η χελώνα θα πάρουν τελικά αυτό που τους αξίζει με βάση τον τρόπο που συμπεριφέρονται. Αυτός είναι ο τρόπος μας αρέσει να πιστεύουμε ότι λειτουργεί ο κόσμος: η προσπάθεια,
φέρνει ανταμοιβή. Ο τεμπέλης, ο λαγός, πάντα χάνει, έτσι;

Το Αυτοκρατορικό Μήνυμα

Σίγουρα μια διαφορετική ηθική προέρχεται από το δεύτερο κομμάτι που χρησιμοποίησαν οι ερευνητές: ένα μικρό διήγημα του Franz Kafka που ονομάζεται ‘An Imperial Message’. Σε αυτή την ιστορία ένας αγγελιαφόρος, που αποστέλλεται από τον αυτοκράτορα, προσπαθεί να σας παραδώσει ένα σημαντικό μήνυμα. Όμως, αν και είναι ισχυρός και αποφασιστικός, δεν έχει σημασία πόσο σκληρά προσπαθεί, ποτέ δεν θα το παραδώσει.
Σε αντίθεση με το μύθο του Αισώπου, ο Κάφκα μας υπενθυμίζει ότι η προσπάθεια, η επιμέλεια και ο ενθουσιασμός συχνά δεν ανταμείβονται. Μερικές φορές δεν έχει σημασία αν κάνουμε ή πούμε τα σωστά πράγματα, δεν θα πάρουμε αυτό που θέλουμε.

Από πολλές απόψεις η ιστορία του Κάφκα είναι εξίσου αληθής, όπως ο μύθος του Αισώπου, αλλά είναι μια πολύ λιγότερο “εύγευστη” αλήθεια. Ο μύθος του Αισώπου φαίνεται να έχει νόημα για εμάς, ενώ η ιστορία του Κάφκα όχι, μοιάζει κενή και παράλογη. Κατά συνέπεια, εμμένουμε μάλλον περισσότερο στο μύθο του Αισώπου παρά στην καταθλιπτική ιστορία του Κάφκα.

Ασυναίσθητη απειλή

Αυτές οι δύο ιστορίες χρησιμοποιήθηκαν από τον Proulx et al. για να εξετάσουν πώς οι άνθρωποι αντέδρασαν καταρχάς σε μια ασφαλή, καθησυχαστική ιστορία και, δεύτερον, με μια ιστορία που περιέχει μια απειλή για την άποψη των περισσότερων ανθρώπων του κόσμου. Πίστευαν ότι, σε απάντηση στην ιστορία του Κάφκα, οι άνθρωποι θα ήταν ασυνείδητα κινητοποιημένοι να επιβεβαιώσουν τα πράγματα στα οποία πιστεύουν. Στο πρώτο πείραμά τους, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν στοιχεία της πολιτιστικής ταυτότητας των συμμετεχόντων για να εξετάσουν αυτή την επιβεβαίωση.
Δόθηκε σε 26 συμμετέχοντες ο μύθος του Αισώπου για τη σκληρή δουλειά και σε άλλους 26 η πιο απαισιόδοξη ιστορία του Κάφκα. Όπως είχε προβλεφθεί οι συμμετέχοντες που διάβασαν την ιστορία του Κάφκα την εξέλαβαν ως απειλή για τον τρόπο που βλέπουν τον κόσμο. Αντέδρασαν σε αυτήν την απειλή, με το να επιβεβαιώσουν την πολιτιστική τους ταυτότητας πιο έντονα από εκείνους που είχαν διαβάσει το μύθο του Αισώπου, η οποία δεν αμφισβήτησε την κοσμοθεωρία τους. Με άλλα λόγια, οι συμμετέχοντες σε αυτή τη μελέτη απώθησαν την ιστορία του Κάφκα επιβεβαιώνοντας την πολιτισμική τους ταυτότητα.

Παράλογη κωμωδία

Σε δύο ακόμα μελέτες, οι Proulx et al. καταπιάστηκαν με ένα ζευγάρι επικρίσεων της πρώτης τους μελέτης: ότι οι συμμετέχοντες θα έχουν βρει την ιστορία του Κάφκα (1) πολύ άδικη και (2) πολύ ανοίκεια. Έτσι, σε μια δεύτερη μελέτη χρησιμοποίησαν μια περιγραφή από ένα σκίτσο του Monty Python, για το οποίο, οι συμμετέχοντες δεν είχαν ενημερωθεί ότι προκειται για ενα αστείο σκίτσο. Στην τρίτη μελέτη χρησιμοποίησαν τον διάσημο παράλογο πίνακα του Magritte με έναν κύριο με ένα σφαιρικό καπέλο με ένα μεγάλο πράσινο μήλο μπροστά από το πρόσωπό του, γνωστός ως “The son of man”. Η ιδέα της χρησιμοποίησης παράλογων ερεθίσματων όπως οι Monty Python και ο πίνακας του Magritte είναι ότι, όπως το διήγημα του Κάφκα, αμφισβητούν τις πάγιες αντιλήψεις μας για τον κόσμο.

Η έρευνα υποστηρίζεi αυτή η ιδέα. Τόσο οι Python, όσο και ο Magritte παρήγαγαν την ίδια αντίθετη αντίδραση στους ανθρώπους, οδηγώντας τους να επαναλαμβάνουν τις αξίες στις οποίες πίστευαν. Παρόμοια αλλά όχι παράλογα ερεθίσματα, δεν έχουν το ίδιο αποτέλεσμα. Αντί να χρησιμοποιήσουν την πολιτιστική ταυτότητα, όμως, οι ερευνητές μέτρησαν τις έννοιες της δικαιοσύνης και της ανάγκης για δομή. Οι συμμετέχοντες αντέδρασαν στην νοούμενη απειλή που υπέκρυπτε το σκίτσο των Python, παραδίδοντας μια ευρύτερη θεωρητική τιμωρία σε έναν παραβάτη. Εδώ, η απειλή του παράλογου, προκάλεσε στους συμμετέχοντες να επαναβεβαιώσουν την πίστη τους στη δικαιοσύνη.

Στην τρίτη μελέτη οι συμμετέχοντες αντέδρασαν στην νοούμενη απειλή του πίνακα του Magritte, εκφράζοντας μια μεγαλύτερη ανάγκη για δομή. Ξαφνικά λαχταρούσαν για μια έννοια, κάτι, οτιδήποτε βγάζει κάποιο νόημα, αντί του άνδρας με το σφαιρικό καπέλο και το μήλο μπροστά από το πρόσωπό του.

Παράλογη αλήθεια

Αυτό που υπογραμμίζει αυτή η έρευνα είναι ότι απωθούμε τις απειλές για τις απόψεις μας για τον κόσμο, με την επαναβεβαίωση των σημασιολογικών δομών με τις οποίες αισθανόμαστε άνετα, είμαστε ασφαλείς.

Οι ερευνητές μέτρησαν πολιτισμικές ταυτότητες, ιδέες της δικαιοσύνης και μιας γενικευμένης ανάγκης για νόημα, αλλά μάλλον θα έχουν βρει τα ίδια αποτελέσματα σε πολλούς άλλους τομείς, όπως τη πολιτική, τη θρησκεία ή οποιαδήποτε άλλο εδραιωμένο σύνολο πεποιθήσεων.

Όταν καθιερωμένη κοσμοθεωρίας μας δοκιμάζεται ή αμφισβητείται, είτε από το παράλογο, το απροσδόκητο, το μη αρεστό, τη σύγχυση ή το άγνωστο, βιώνουμε μια ψυχολογική πίεση να το απωθήσουμε, προσπαθώντας να επαναβεβαιώσουμε τα πράγματα που θεωρούμε με τα οποία αισθανόμαστε ασφαλείς, άνετα και εξοικειωμένοι. Και αυτό καμιά φορά είναι κρίμα γιατί ιστορίες όπως του Κάφκα περιέχουν αλήθειες που θα κάναμε καλά αν τις προσέχαμε.

Αναδημοσίευση από το www.psychologein.sciblogs.net

Η Ομολογία της προσωπικής μου αξίας

Η Ομολογία της προσωπικής μου αξίας

Της  Virginia Satir

Είμαι εγώ,

Σε όλο τον κόσμο δεν υπάρχει κανείς ακριβώς όμοιος με εμένα. Υπάρχουν άνθρωποι που μου μοιάζουν σε ορισμένα σημεία, μα στο σύνολο κανένας δεν μου μοιάζει ακριβώς. Για αυτό κάτι που προέρχεται από μένα είναι αυθεντικά δικό μου, γιατί εγώ μόνος μου το διάλεξα.

Μου ανήκει κάθε τι που έχει σχέση με μένα: το σώμα μου και κάθε τι που κάνει το μυαλό μου με όλες του τις ιδέες και τις σκέψεις, τα μάτια μου με όλες τις εικόνες που αποτυπώνουν τα αισθήματά μου, όποια και αν είναι, θυμός, χαρά, αγάπη, απογοήτευση ή ενθουσιασμός το στόμα μου και όλα τα λόγια που βγαίνουν από αυτό, γλυκά, ευγενικά ή απότομα, σωστά ή λανθασμένα η φωνή μου σιγανή ή δυνατή και όλες μου οι πράξεις είτε απευθύνονται σε άλλους είτε σε μένα.

Μου ανήκουν οι φαντασίες μου, τα όνειρά μου, οι ελπίδες μου, οι φόβοι μου. Μου ανήκουν όλοι μου οι θρίαμβοι και οι επιτυχίες, όλες μου οι αποτυχίες και τα λάθη μου.

Και αφού μου ανήκει καθετί δικό μου, μπορώ να γνωρίσω βαθιά τον εαυτό μου και να τον αγαπήσω.

Και έτσι θα καταφέρω ώστε κάθε μέρος του εαυτού μου να δουλεύει για το καλό μου .

Ξέρω πώς υπάρχουν κομμάτια του εαυτού μου που μου είναι ακατανόητα και άλλα που δεν τα ξέρω καθόλου. Μα εφόσον νοιώθω φιλικά και αγαπώ τον εαυτό μου, μπορώ με ελπίδα και θάρρος να προσπαθήσω να καταλάβω και να μάθω περισσότερα για τον εαυτό μου.

Το πώς φαίνομαι ότι λέω και ότι κάνω σε μια δεδομένη στιγμή είναι αυθεντικά δικό μου και δείχνει σε τι σημείο βρίσκομαι τη στιγμή εκείνη. Καμιά φορά όταν κοιτάζω τι έκανα, τι είπα, πώς σκέφτηκα και πώς αισθάνθηκα, βλέπω σημεία που δεν μου ταιριάζουν. Μα μπορώ στο μέλλον να κρατήσω ότι ταιριάζει να αφήσω αυτά που δεν μου ταιριάζουν και να ανακαλύψω κάτι καινούργιο για αυτό που δεν ταιριάζει.

Μπορώ να βλέπω, να ακούω, να αισθάνομαι, να σκέφτομαι, να μιλώ και να ενεργώ.

Έχω καθετί που χρειάζεται για να επιζήσω να είμαι δημιουργικός και να νοιώσω κοντά με τους άλλους ανθρώπους. Μπορώ να δώσω νόημα και να βάλω σε τάξη μέσα μου τον κόσμο που με περιτριγυρίζει ανθρώπους και αντικείμενα.

Ο Αρχιτέκτων

Είμαι η μηχανικός του εαυτού μου.

Είμαι ΕΓΩ και είμαι εντάξει.