Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2011

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: Από τις Κάννες στον Παπαδήμο.


ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: Από τις Κάννες στον Παπαδήμο. Όλο το παρασκήνιο που ανατρέπει αυτά που γνωρίζαμε εως σήμερα.


…και ο κρίσιμος ρόλος του Δημήτρη Αβραμόπουλου.
Διαβάστε το, είναι ένα ηχηρό μάθημα για το πως τα “συμφέροντα” επιβάλλουν καταστάσεις, ενίοτε και πρωθυπουργούς. Όλη η μεθόδευση. Κερασάκι; Οι σακούλες του Λαυρέντη και οι αποδέκτες τους.
Η κλήση του Γιώργου Παπανδρέου στις Κάννες ήταν το τέλος της κυβέρνησης, για την ακρίβεια η …αρχή της συγκυβέρνησης! Το μήνυμα που πήρε ήταν σαφές: “Φύγε και μην ξαναπατήσεις εδώ. Βρείτε τα, κάντε ότι καταλαβαίνετε αλλά είναι η τελευταία φορά που μιλάμε μαζί σου”. Αυτή ήταν η “εντολή” που μάλιστα μπροστά στην απορία του κ. Παπανδρέου “μα πως να τα βρούμε (σσ. με τονΣαμαρά)”; Πήρε μία “διαβεβαίωση” ότι θα έβρισκε ανταπόκριση.
Ακολούθησε η πίεση στον Σαμαρά που σας την είχαμε αποκαλύψει. Ισχυρότατη πίεση που έφτασε στα άκρα (θυμηθείτε
την χρηματαποστολή μαμούθ στις τράπεζες από την ΤτΕ) που κατέληξε στην αποδοχή της συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ ώστε να υλοποιηθούν οι αποφάσεις του Οκτωβρίου.
Εδώ κάπου, μπαίνουν τα “συμφέροντα” μέσω της πίεσης υπουργών του ΠΑΣΟΚ για άμεση παραίτηση και σύγκλιση με πρόσωπο κοινής αποδοχής. Θεωρήσαμε και εμείς τότε “κωμικό” τα συμφέροντα να θέλουν να ρίξουν τον άνθρωπο τους, αλλά σήμερα αποδεικνύεται ότι έτσι έγινε. Προφανώς γιατί εχθρός του κακού (για την πατρίδα) είναι ο χειρότερος…

Αποκάλυψη πρώτη: Στις συζητήσεις που γινόντουσαν, το όνομα “Παπαδήμος” δεν είχε αναφερθεί από κανέναν! Ούτε καν είχε πέσει στο τραπέζι, αφού τόσο ο ΓΑΠ όσο και ο Σαμαράς δεν τον ήθελαν, ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Ειδικά ο ΓΑΠ φοβόταν ότι ο Παπαδήμος θα μπορούσε να τον “θυσιάσει” και να βγάλει τις αστοχίες και τις ανομίες του στην φόρα για να  ξεπληρώσει παλαιότερους λογαριασμούς, που υπάρχουν.
Πως λοιπόν ήρθε στο προσκήνιο  ο Παπαδήμος;

Αποκάλυψη δεύτερη: Ο Παπαδήμος ξεκίνησε το ταξίδι του για την Ελλάδα χωρίς να έχει μιλήσει με κανέναν από τους πολιτικούς αρχηγούς ή τους συμβούλους τους. Δεν είχε απολύτως καμμία ειδοποίηση. Την ίδια στιγμή, δύο γνωστά εκδοτικά συγκροτήματα, ειδικά του Φαλήρου, άρχισαν να παίζουν διακαώς το όνομα του. Το ίδιο και ο Γιώργος Καρατζαφέρης που μετά την ανακωχή του με το συγκρότημα Αλαφούζου (είχαν προηγηθεί κάποιες εξαγγελίες του προέδρου για κάτι CD από Ρουμανία αλλά δεν υπήρξε κάποια συνέχεια), ανέφερε το όνομα του Λουκά Παπαδήμου ως πανάκεια στην δυσχερέστατη θέση που είχε περιέλθει το πολιτικό σύστημα.
Η έλευση λοιπόν ταυτιζόταν έντεχνα με “ειδοποίηση”, με διαρροές τύπου “Κλείδωσε το όνομα”, “Έρχεται ο Παπαδήμος” που όλοι θυμόμαστε. (η άφιξη του Παπαδήμου έγινε διότι κάποιος του άναψε το “πράσινο φως”. Πιθανότατα ο Γερμανικός παράγοντας σε συνεργασία με τους ομοτράπεζους του στην “Τριμερή”, Αλέξη Παπαχελά και Παναγή Βουρλούμη, που και οι δύο βρίσκονται στο συγκρότημα του Φαλήρου)
Φτάνοντας λοιπόν ο Παπαδήμος, μέσα σε όλο αυτό το κλίμα, παίρνει ο ίδιος τηλέφωνο την Ρ. Βάρτζελη, ρωτώντας εάν υπάρχει κάποια εξέλιξη, αν τον χρειάζονται κάτι, “θορυβημένος” από τα δημοσιεύματα και τις αναφορές στο όνομα του. Η σύμβουλος του πρωθυπουργού του απάντησε φυσικά, αρνητικά. Παρά την αρνητική απάντηση όμως, ο Λουκάς Παπαδήμος έμεινε στην Ελλάδα (κάτι παραπάνω θα ήξερε).
Βλέποντας το κλίμα που προσπαθούσαν να δημιουργήσουν τα “συμφέροντα”, το Μαξίμου αλλά και η Συγγρού διαψεύδουν κάθετα και οριζόντια κάθε επαφή με Παπαδήμο, όπως ήταν και η πραγματικότητα. Εκεί πλέον τα ΜΜ”Ε” αρχίζουν και καίνε το όνομα του Παπαδήμου.

Αποκάλυψη τρίτη: “Θεσμική Λύση”. Ήταν πέρα για πέρα αληθινή, με πρώτη επιλογή τον Απόστολο Κακλαμάνη στο πρόσωπο του οποίου συμφωνούσε και ο Αντώνης Σαμαράς. Οι αντιδράσεις ήταν τεράστιες, αφού οι ρυθμιστές των ΜΜ”Ε” και οι εκπρόσωποι τους στο κοινοβούλιο προανήγγειλαν λυσσαλέα αντίδραση και αντάρτικο. Εκεί έκανε πίσω και ο Καρατζαφέρης για πρώτη φορά, παρότι του προτάθηκε η αντιπροεδρία, ενώ ήταν υπέρμαχος της “συνεργασίας”.
Έπεσε στο τραπεζι το όνομα του Πετσάλνικου και υπηρξε συμφωνία. Ναι, εκείνο το βράδυ στο προεδρικό μέγαρο, είχε κλειδώσει το όνομα Πετσάλνικου και θα ανακοινωνόταν επίσημα στην συνάντηση των αρχηγών με τον Κάρολο Παπούλια. Εκεί ξεκινά το θέατρο του παραλόγου. Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας ξεκινούν συλλογή υπογραφών και επιστολές προκειμένου να αποτρέψουν αυτή την εξέλιξη. Εκεί λοιπόν που ετοιμαζόντουσαν να κάνουν την ανακοινωση έχοντας μετρήσει τα κουκιά τους…

(αποκάλυψη τέταρτη) Γίνεται το συμβάν με τον Καρατζαφέρη και την αποχώρηση του από το μέγαρο. Η κίνηση αυτή έγινε αφού είχε πληροφορηθεί το όνομα Πετσάλνικου (βρισκόταν ήδη στο προεδρικό μέγαρο) και αποχώρησε αναφέροντας ως αιτία την “υποτιμητική” αντιμετώπιση προς το πρόσωπο του.
ΕΚΕΙ ΛΟΙΠΟΝ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΕΓΙΝΕ ΕΠΙΣΗΜΗ ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΤΟΝ ΛΟΥΚΑ ΠΑΠΑΔΗΜΟ!
Λίγα λεπτά μετά τις 9 το βράδυ,  η σύμβουλος του πρωθυπουργού, Ρεγγίνα Βάρτζελη επικοινωνεί με τον Λουκά Παπαδήμο και του ζητά να μην αναχωρήσει, συγκεκριμένα να “μην μπει σε αεροπλάνο για τις επόμενες 8 ώρες!”.
11 η ώρα το βράδυ, επικοινωνεί μαζί του ο Γιώργος Παπανδρέου και του ανακοινώνει επίσημα την πρόταση του, να αναλάβει πρωθυπουργός της μεταβατικής κυβέρνησης.
Ακολουθεί και το τηλέφωνο του Αντώνη Σαμαρά που τον πληροφορεί ότι “δεν έχει πρόβλημα μαζί του” και θα στηρίξει την παρουσία του!!
Στο μεσοδιάστημα, έχει βγει και η “εξήγηση” από την προεδρία για το συμβάν με τον Γ. Καρατζαφέρη, κάνοντας τον τελευταίο χαρούμενο και πρόθυμο να επιστρέψει την επομένη το πρωΐ. Ο σκοπός είχε επιτευχθεί.
Έτσι ακριβώς έγιναν τα πράγματα. Όλα τα περί “όρων” είναι μυθοπλασίες ενταγμένες στο παιχνίδι των ΜΜ”Ε” για να επιβληθεί ο Λουκάς Παπαδήμος ή να καλυφθεί η απόρριψη του.
Ο Παπανδρέου “λύγισε” στην πίεση των υπουργών με κορυφαία την Άννα Διαμαντοπούλου που δεν κρύβει την συμπάθεια της για το συγκρότημα του Φαλήρου.
Ο Σαμαράς όμως δεν “λύγισε” ούτε από τον “έμπορο του Καραμανλισμού” αφού ήξερε πως ο ίδιος ο Καραμανλής ήταν αντίθετος σε αυτή την εξέλιξη, ούτε από τα τερτίπια των “φίλων τής φίλης” του συγκροτήματος που άλλωστε ήταν μία χούφτα. Ο Σαμαράς σύρθηκε σε συγκυβέρνηση από στυγνό εκβιασμό της Μέρκελ και δέχτηκε τον Παπαδήμο πειθόμενος από τον Δημήτρη Αβραμόπουλο.
Ο Δημήτρης Αβραμόπουλος ήταν ο μόνος που ήθελε τον Λουκά Παπαδήμο. Δεν είχε άλλωστε κακες σχέσεις με το σύστημα Σημίτη. Για πολλούς, η απουσία του από την εκλογική μάχη το 2000 έδωσε στον Σημίτη την ανάσα ζωής που χρειαζόταν για να ολοκληρώσει το έργο του και σε άλλους όπως ο Λουκάς Παπαδήμος να ανοίξει τα φτερά του χωρίς να χρειαστεί να ταλαιπωρηθεί δίνοντας εξηγήσεις για το χρηματιστήριο.
(Παρένθεση: Σε ποιά εφημερίδα είχε κάνει ο Λουκάς Παπαδήμος την περιβόητη παρέμβαση που ξεκίνησε την κατάρρευση του χρηματιστηρίου οδηγώντας στο μεγάλο “κραχ”; Ναι, στην Καθημερινή)
Ο Δημήτρης Αβραμόπουλος όμως ποτέ δεν έκρυψε την συναινετική του διάθεση και προς τον Γιώργο Παπανδρέου. Να μην ξεχνάμε την περιβόητη συνάντηση Σαμαρά – Παπανδρέου στο χωριό του Αβραμόπουλου, το Ελληνικό Αρκαδίας.
Εντέλει, τα κατάφερε. Το ότι παραιτήθηκε από βουλευτής για να συμμετέχει στο νέο σχήμα λοιπόν, δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη. Ο Δημήτρης Αβραμόπουλος άνοιξε την νέα εποχή. Την νέα τάξη πραγμάτων.
Ίσως αυτό το αποκαλυπτικό αφιέρωμα σας κάνει να βρείτε την απάντηση στο διαχρονικό ερώτημα: Ποιός κυβερνά αυτόν τον τόπο.
Εμείς ψάχνουμε απαντήσεις σε πιο πεζά ερωτήματα: Θα βρεθούν αυτοί που πήραν τις σακούλες από τον Λαυρεντιάδη;
Η απάντηση είναι πως Όχι. Διότι απλούστατα, αυτοί που κυβερνούν αυτόν τον τόπο δεν αφιέρωσαν στα πρωτοσέλιδα τους ούτε μονόστηλο για τον “συνέταιρο”.
Καλό σας βράδυ,
Η σ.ο. του Ολυμπία.

πηγή:olympia.gr

Μάριο Μόντι Παπαδήμο, Βουρλούμη, Παπαχελά στελεχoι της "Τριμερούς"

Και ο Μάριο Μόντι που θα σώσει(!) την Ιταλία είναι στελεχάρα της "Τριμερούς" μαζί με τους Παπαδήμο, Βουρλούμη, Παπαχελά!

Mario Monti, a former EU commissioner, has Silvio


Eκτός από τους Παπαδήμο, Παπαχελά και Βουρλούμη (την ελληνική συμμετοχή στα καλλιστεία της Παγκόσμιας Εξουσίας) και ο Μάριο Μόντι-αυτός μάλιστα είναι επικεφαλής-φιγουράρει στο ανώτατο κλιμάκιο της Trilateral Commission.

Ιδού το εισαγωγικό σημείωμα της Τριμερούς όπως φαίνεται στο web site της>

http://www.trilateral.org/
Welcome to the web site of the Trilateral Commission. The Commission was originally created in 1973 to bring together experienced leaders within the private sector to discuss issues of global concern at a time when communication and cooperation between Europe, North America, and Asia were lacking. The Commission has grown since its early days to include members from more countries in these regions, and it continues to find that study and dialogue about the pressing problems facing our planet remain as important today as in 1973. Problems and threats have changed, but their importance has only increased due to the more interconnected and interdependent world in which we now live.
Although we are a small group, and meet only a few times each year, we see great value in a web site that offers scholars, researchers, and the general public access to our proceedings and the major reports submitted during our meetings. We also offer links to the writings of our membership and their individual views on the issues of concern. Finally, we provide some basic information about the Commission, its history, and activities.
We hope you find the information displayed on the site useful. We update it regularly to cover our meetings, reports, and other publications.
Sincerely,
Mario Monti Joseph S. Nye, Jr. Yotaro Kobayashi
European Chair North American Chair Pacific Asian Chair



Η ύπαρξη της ελιτίστικης αυτής οργάνωσης, της οποίας ηγούνται οι David και Laurance Rockefeller, είναι αναμφισβήτητη και δεν είναι αποκύημα κάποιας συνωμοσιολογικής θεωρίας. Πρωτοεμφανίστηκε το 1973 και από τότε μέχρι σήμερα, κάθε χρόνο, τα μέλη της, μια δράκα από τους πιο ισχυρούς και πλούσιους χρηματιστές, βιομηχάνους, βαρόνους των media και πολιτικούς από τη Βόρεια Αμερική, τη Δυτική Ευρώπη και την Ιαπωνία, συνέρχονται σ’ ένα μυστικό κονκλάβιο και αποφασίζουν για τις τύχες του κόσμου. Ορισμένοι τους αποκαλούν «η μυστική κυβέρνηση», «το κατεστημένο», «η παγκόσμια ελίτ» .
Η ιδέα του Ροκφέλερ για τη δημιουργία της επιτροπής, του προέκυψε αφότου διάβασε ένα βιβλίο του Μπρεζίνσκι (Zbignew Brzezinski) με τον τίτλο Βetween Two Ages (Ανάμεσα σε δύο εποχές), όπου πρότεινε μια πολύ μεγάλου εύρους συμμαχία μεταξύ της Βόρειας Αμερικής, της Δυτικής Ευρώπης και της Ιαπωνίας – εξ ου και ο όρος «Τριμερής»..
Στην κυβέρνηση Κάρτερ συμμετείχε ο Zbignew Brzezinski ως Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας, ο άνθρωπος που θεωρείται πνευματικός πατέρας της Τριμερούς. Και επίσης οι «Walter Mondale, Cyrus Vance, Harold Brown W. Michael Blumenthal, Andrew Young κ.ά.

Σύμφωνα με τις φήμες οι τραπεζίτες και το ΙΜF
(Διεθνές Νομισματικό Ταμείο) ενθαρρύνουν την καλλιέργεια και τη διάδοση των ναρκωτικών. Αυτός είναι μάλλον ο λόγος που η κουλτούρα των ναρκωτικών διαδόθηκε ευρύτατα μετά την απόκτηση του ελέγχου της αμερικανικής κυβέρνησης από την Τριμερή, επί Τζιμι Κάρτερ.

Πολλοί συνωμοσιολόγοι επίσης πιστεύουν πως τα μέλη της Τριμερούς, της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ και του CFR αποτελούν ένα και μοναδικό δίκτυο της ελίτ που προωθεί την παγκοσμιοποίηση και αυτό είναι αλήθεια αν λάβουμε υπ’ όψιν μας την ομιλία του David Rockefeller στην συνάντηση της τριμερούς Επιτροπής τον Ιούνιο του 1991:
 

«Ευχαριστούμε το “Washington Post” το “New York Time”το “Time Magazine”και άλλες μεγάλες εκδόσεις, των οποίων οι διευθυντές είχαν παρευρεθεί στις συγκεντρώσεις μας και τήρησαν τις υποσχέσεις τους για διακριτικότητα, για σχεδόν 40 χρόνια. Αλλά τώρα, το έργο έχει γίνει πιο εξεζητημένο και είναι έτοιμο να προχωρήσει προς μία παγκόσμια κυβέρνηση. Η υπερεθνική ηγεμονία μιάς διανοητικής ελίτ σε συνεργασία με τους διεθνείς τραπεζίτες είναι, σίγουρα, προτιμότερη από την αυτοδιάθεση που εφαρμόστηκε στους περασμένους αιώνες».

πηγή:kourdistoportokali

Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2011

Καθοριστικά τα 3 πρώτα χρόνια ζωής των παιδιών

Καθοριστικά τα 3 πρώτα χρόνια ζωής των παιδιών



Ερευνητής παγκόσμιας εμβέλειας και κύρους σε θέματα πνευματικής ανάπτυξης και εκπαίδευσης των παιδιών, αμφισβητεί την κυβερνητική πολιτική που προσφέρει ένα μόνο χρόνο προσχολικής παιδείας, ισχυριζόμενος ότι δεν αρκεί για να καλύψει το χάσμα που δημιουργείται σε παιδιά από χαμηλά κοινωνικο-οικονομικά στρώματα.

Ο επίτιμος καθηγητής Παιδείας του Πανεπιστημίου Μελβούρνης, Τζόζεφ Σπάρλινγκ, δήλωσε ότι τα τρία πρώτα χρόνια της ζωής του παιδιού είναι αποφασιστικά για την πνευματική του ανάπτυξη, χαρακτήρισε, δε, την παρούσα πολιτική της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, που προσφέρει ένα χρόνο μόνο προσχολικής παιδείας, ως ''αμέλεια''.

Ο ίδιος τόνισε ότι προκειμένου να διασφαλιστεί το ότι ''ο δημογραφικός παράγοντας δεν θα πρέπει να προδιαγράφει και την τύχη των ανθρώπων, όπως συχνά τονίζει η πρωθυπουργός, Τζούλια Γκίλαρντ, παιδιά από κατώτερα στρώματα θα πρέπει να λαμβάνουν βοήθεια από τη γέννησή τους.

''Αυτά τα τρία πρώτα χρόνια της ζωής τους είναι και τα πιο αποφασιστικά. Δεν αναφέρομαι στα παιδιά εύπορων οικογενειών, δεδομένου ότι γι' αυτήν την κατηγορία δεν υπάρχει πρόβλημα. Το πρόβλημα εντοπίζεται σε παιδιά που γεννιούνται σε πολύ φτωχές οικογένειες, που οι γονείς έχουν χαμηλά επίπεδα μόρφωσης, όπου υπάρχει ενδοοικογενειακή βία και παραμέληση''.

Ο διακεκριμένος ερευνητής συνεργάζεται με τις κυβερνήσεις της Βικτόριας και της Βόρειας Επικράτειας, για την εφαρμογή ενός προγράμματος το οποίο έχει ήδη εφαρμοστεί με επιτυχία επί 30 χρόνια στις ΗΠΑ.

Τα παιδιά τα οποία παίρνουν μέρος σ' αυτό το πρόγραμμα, κάνουν απλά φαινομενικά πράγματα, όπως αυτά που είναι συνηθισμένα σε μια μέση οικογένεια. Δηλαδή, παίζουν διάφορα παιχνίδια όπου πρέπει να ταιριάσουν δύο συναφή αντικείμενα, διαβάζουν μ' έναν ενήλικα ο οποίος μιλά για το τι αναφέρεται στο βιβλίο, ενώ, συγχρόνως, εισπράττουν φροντίδα και αγάπη.


πηγή:real.gr

ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΟ ΘΕΜ

ΣΟΚ!! Αν αυτό είναι αλήθεια, τότε πραγματικά είμαστε άξιοι της μοίρας μας!


Και όμως σύμφωνα με πολλούς (όπως τον Τέρενς Κουίκ) ο ίδιος ο Παπανδρέου -πιθανώς- κωλυσιεργεί την εξεύρεση νέου πρωθυπουργού γιατί, σύμφωνα με το Άρθρο 15 του καταστατικού του ΠΑΣΟΚ:

"Η θητεία του Προέδρου παρατείνεται για όσο διάστημα είναι Πρωθυπουργός."
Και πότε λήγει η θητεία του κ.Παπανδρέου, στην Προεδρία του ΠΑΣΟΚ; Στις...11 Νοεμβρίου!

Άρα αν μείνει ακόμη δύο μέρες σαν πρωθυπουργός, θα ανανεώσει την προεδρία του στο ΠαΣοΚ

Μένει να διευκρινιστεί αν το συγκεκριμένο άρθρο εννοεί ότι μόλις πάψει να είναι Πρωθυπουργός, παύει και η παράταση της θητείας του, ή εννοεί ότι από τη στιγμή που είναι Πρωθυπουργός και φτάσει η ημερομηνία...λήξης, η θητεία όχι απλά παρατείνεται, αλλά ανανεώνεται;



πηγή:taxalia

Λουκάς Παπαδήμος γείτονας του Δημ. Ρέππα στο Παλαιό Ψυχικό

Λουκάς Παπαδήμος> Ο γείτονας του Δημ. Ρέππα στο Παλαιό Ψυχικό και οι άνθρωποί του στα ΜΜΕ...






Στην οδό Στρατηγού Καλλάρη στο Παλαιό Ψυχικό, κοντά στο Δημαρχείο  της περιοχής, διαμένει εδώ και χρόνια ο Δημήτρης Ρέππας, ο υπουργός και πρώην οδοντίατρος στα Εξάρχεια.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ είναι ένας από τους εμπνευστές του δημοψηφίσματος που  γκρέμισε τον Παπανδρέου από τη πρωθυπουργία!
Ο Δημήτρης Ρέππας θα είναι από σήμερα μεσοτοιχία με τον νέο πρωθυπουργό της χώρας Λουκά Παπαδήμο.
Στον ίδιο καταπράσινο δρόμο και στο διπλανό νούμερο βρίσκεται η κατοικία του Λουκά Παπαδήμου. Που να φανταζόταν ο Παπαδήμος ότι μια ιδέα του γείτονά του Μήτσου Ρέππα από την Αρακδία,  θα τον έστελνε στο Μαξίμου.
Τις τελευταίες ώρες που ο Λουκάς Παπαδήμος βρέθηκε στην Αθήνα να περιμένει το τηλέφωνο των Παπανδρέου-Σαμαρά, τα διάφορα παπαγαλάκια του-κυρίως οικονομικοί συντάκτες  από αυτούς που έχουν μετατρέψει το ρεπορτάζ  τους σε χοντρή μπίζνα-έβγαιναν στα ραδιόφωνα και έπλεκαν το εγχώμιο του «σπουδαίου ευρωπαιστή τεχνοκράτη που είναι μποέμ τύπος και κοσμοπολίτης».
Καθώς λοιπόν ο Παπαδήμος με καταγωγή από τη Δεσφίνα Φωκίδας  περίμενε το τηλεφώνημα που άργησε να έλθει τουλάχιστο δύο μεγαλοεκδότες, ένας αρχηγός κόμματος και 5 βουλευτές από τα δύο μεγάλα κόμματα πρόλαβαν και συναντήθηκαν μαζί του.
Για τους πολυδανεισμένους εκδότες,  παραδοσιακούς και νεόπλουτους,  ο Λουκάς Παπαδήμος, είναι η τελευταία σανίδα σωτηρίας. Κι αυτό γιατί οι τράπεζες που τους έχουν δανείσει κινδυνεύουν από στιγμή σε στιγμή να κρατικοποιηθούν και να περάσουν και τα ΜΜΕ των ίδιων στα χέρια του κράτους! Τρέμουν αυτή την ιδέα, πιστέψτε με…
Είναι όμως ο Λουκάς Παπαδήμος αναμάρτητος; Δεν θα το λέγαμε. Ήταν διοικητής της ΤτΕ όταν η χώρα μπήκε στη μεθυστική δίνη του χρηματιστηρίου. Από ορισμένα στελέχη του ΠΑΣΟΚ τού καταλογίζεται ότι άργησε πάρα πολύ να μιλήσει προκειμένου να προστατεύσει τους άσχετους «επενδυτές». Το έκανε τον Σεπτέμβρη του ’99, όταν η εφημερίδα «Καθημερινή» βγήκε με τίτλο «SOS Παπαδήμου προς επενδυτές».
Στη δήλωσή του έκανε λόγο για «διευρυνόμενη αναντιστοιχία μεταξύ της αύξησης των τιμών των μετοχών πολλών επιχειρήσεων και της προσδοκώμενης ανόδου της κερδοφορίας τους κατά τα επόμενα έτη». Σύμφωνα με τους εκ των υστέρων επικριτές του, ουδέποτε απολογήθηκε για το ότι δεν μίλησε τουλάχιστον ένα χρόνο νωρίτερα, αφού η φούσκα ήταν εμφανής.
Δεύτερο γεγονός, η πρόσφατη κοινοτική αμφισβήτηση των στατιστικών στοιχείων της Ελλάδας. Στον κ. Παπαδήμο ορισμένα στελέχη του ΠΑΣΟΚ απευθύνουν ακόμα και σήμερα την πρόκληση ότι δεν έχει απαντήσει εάν τα στοιχεία που ετοίμασε για την εισαγωγή της Ελλάδα στο ευρώ ήταν κανονικά ή αποτέλεσμα δημιουργικής λογιστικής, καθώς και για τις συνθήκες υπό τις οποίες συνήφθησαν –και αν– τα λεγόμενα τα «κρυφά δάνεια» της περιόδου 2001 από την Goldman Sachs.
Ο κ. Παπαδήµος έχει πολύ «βαρύ» βιογραφικό: Σπούδασε στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας Μασαχουσέτης. Μεταπτυχιακό στην Ηλεκτρολογία-Μηχανολογία και διδακτορικό στα Οικονοµικά.
Καθηγητής Οικονοµικών στο Κολούµπια στη Ν.Υ. Οικονοµικός εµπειρογνώµων στην Οµοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ (Federal Reserve Bank) στη Βοστόνη και µέλος του Συµβουλίου Οικονοµικών Εµπειρογνωµόνων (ΣΟΕ) του υπουργείου Εθνικής Οικονοµίας. Πρόεδρος της µόνιµης υποεπιτροπής Νοµισµατικής Πολιτικής των Διοικητών των Κεντρικών Τραπεζών της ΕΟΚ το 1993, πρόεδρος της Υποεπιτροπής Νοµισµατικής Πολιτικής του Ευρωπαϊκού Νοµισµατικού Ιδρύµατος, επικεφαλής της Επιτροπής του Καταστατικού της ΕΚΤ, µέλος επιτροπών, όπως εκείνης του Αγγελόπουλου το ’89 για τη σταθεροποίηση της οικονοµίας και της επιτροπής Schneider το ’90 για τα ερευνητικά προγράµµατα της Ε.Ε. Υποδιοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος το 1993 και διοικητής το 1994. Θεωρείται ότι βοήθησε σηµαντικά τότε στην πορεία της Ελλάδας προς την ΟΝΕ.
Από το 2002 διατέλεσε αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Το 2006 έγινε τακτικό Μέλος της Ακαδηµίας Αθηνών!

πηγή:kourdistoportokali

Ο Καινούριος Εθνικός ύμνος της Ελλάδας

Ο Καινούριος Εθνικός ύμνος της Ελλάδας


Ο Καινούριος Εθνικός Ύμνος της Ελλάδος, μετά την τελική εφαρμογή των μέτρων της Τρόικας: Σε γνωρίζω από την πτώση του μισθού την τρομερή
Σε γνωρίζω από τους φόρους που έχουν πέσει σα βροχή...
Απ' τις τσέπες μας βγαλμένη, ποιος πεθαίνει και ποιος ζει, η λιτότητα διαβαίνει... Χαίρε, ω χαίρε, Σαρκοζί.

Αναγνώστης
 
πηγή:tromaktiko

Τα τρία “Χ” της Ιστορίας

Τα τρία “Χ” της Ιστορίας (Παπανδρέου τέλος) - Από factorx


Από το Open government μας πήγε στο Without government.
Από αντιεξουσιαστής στην εξουσία, έγινε εξουσιαστής χωρίς εξουσία.
Πήγε να σώσει την Ελλάδα, και κατάντησε να γκρεμίσει την Ευρώπη.


Από το λεφτά υπάρχουν, μας πείρε και αυτά που μέχρι τώρα είχαμε.
Από φιλοευρωπαϊκό και αγαπημένο τους, τον έκαναν οι Ευρωπαίοι, αποδιοπομπαίο.
Με το όπλο που τους απείλησε, τελικά τον εκτέλεσαν οι Ευρωπαίοι.
Φέτος, θα συμμετάσχει στον μαραθώνιο; Η θα πάρει τα βουνά;
Και όπως έγραψε αναγνώστης μας σε σχόλιό του η οικογένεια Παπανδρέου θα μείνει τελικά στην ιστορία ως “τα τρία Χ”
O παππούς έφερε την Χούντα
Ο πατέρας έφερε το Χρέος
Ο υιός έφερε το ΧΑΟΣ
πηγή:άμεση  δημοκρατία τώρα

Τι θα συμβεί στις 11/11/11, που πλησιάζει!

 


  •  Οι λάτρεις της αριθμολογίας αλλά και εκείνοι της μεταφυσικής, το αποκαλούν "φαινόμενο 11:11". Το γεγονός πως σε λίγες ημέρες το ημερολόγιο θα δείχνει 11 Νοεμβρίου 2011, δηλαδή 11/11/11 έχει πυροδοτήσει δεκάδες σενάρια και θεωρίες συνωμοσίας. Το pyles.tv τα συγκέντρωσε και σας τα παρουσιάζει!
Το φαινόμενο 11:11
  Εκατομμύρια άνθρωποι σε όλον τον κόσμο υποστηρίζουν πως σε καθημερινή βάση έρχονται αντιμέτωποι με το "φαινόμενο 11:11", δηλαδή κοιτούν τα ρολόγια τους, ή καποια ηλεκτρονική συσκευή που δείχνει την ώρα ακριβώς στις 11:11, θαρρείς και κάποιος έχει ρυθμίσει το "εσωτερικό τους ρολόι" να κάνουν κάτι τέτοιο. Αλλοι βλέπουν τον αριθμό να επαναλαμβάνεται συνεχώς μπροστά τους σε πινακίδες αυτοκινήτων προϊόντα, αποδείξεις λογαριασμών κλπ.
  Η κοινή λογική λέει πως πρόκειται για σύμπτωση στην οποία δίνουμε ιδιαίτερη σημασία ακριβώς γιατί κάποιος μας το επισήμανε! "Με την ίδια λογική καθημερινά μπορεί να κοιτάξουμε το ρολόι μας και να είναι 11:12 αλλά αυτό δεν θα το καταγράψει το μυαλό μας", λένε!
  Κι όμως, εκείνοι που ζουν το φαινόμενο 11:11, επιμένουν πως η συχνότητά του είναι τέτοια που αποκλείει την πιθανότητα του τυχαίου γεγονότος. Η μεταφυσική εξήγηση του φαινομένου, είναι δύσκολο να γίνει αντιληπτή σε ανθρώπους που δεν έχουν ασχοληθεί με τέτοια θέματα. Θα προσπαθήσουμε όμως, να το κάνουμε όσο πιο κατανοητό γίνεται.
Τι σημαίνει το 11:11!
  Κατά τη μεταφυσική ερμηνεία, το 11:11 είναι ένα "καμπανάκι" εσωτερικής αφύπνισης που μπορεί να συμβαίνει εντελώς τυχαία, αλλά να επηρεάζει καθοριστικά την πνευματική πορεία του ανθρώπου! Λαμβάνοντας ως δεδομένο πως το 11:11 βρίσκεται ήδη στην κυτταρική μας μνήμη πριν ακόμη γεννηθούμε, οι υποστηρικτές αυτής της θεωρίας λένε πως κάθε φορά συναντάμε το 11:11 αυτά τα κύτταρα μνήμης διεγείρονται. Από κάποια χρονική στιγμή και μετά, το άτομο που βιώνει το φαινόμενο, αισθάνεται σαν να έρχεται αντιμέτωπο με μία "ξεχασμένη ανάμνηση"! "Είναι ένα πολύ καλό σημάδι, πως βρισκόμαστε στον σωστό δρόμο πνευματικής αφύπνισης" προσθέτουν!
Οι "εργάτες του φωτός" και η "ενεργοποίηση των Πυλών"
  Στο ίδιο ακριβώς μήκος κύματος κινούνται και οι αυτοαπακαλούμενοι "εργάτες του φωτός" (lightworkers). Οι ίδιοι υποστηρίζουν πως πρόκειτα για κάποιες " φωτισμένες ψυχές με ιδιαίτερες ικανότητες, που κατά καιρούς ενσαρκώνονται στη Γη, με σκοπό να βοηθήσουν την ανθρωπότητα ναξεπεράσει τους φόβους της και να βαδίσει σε μια νέα εποχή"! Το 11:11 είναι ο τρόπος μέσα από τον οποίο καταφέρνουν να συγκεντρώνουν "φως" και αποστολή τους να κρατήσουν όσο το δυνατόν περισσότερο "φως" στον πλανήτη Γη!
  Κατά μία θεωρία τις 11/01/1991, εκατοντάδες "εργάτες του φωτός" μαζί με χιλιάδες "φωτισμένους ανθρώπους" ξεκίνησαν ένα δύσκολο και χρονοβόρο πείραμα: την προσπάθεια να "ξεκλειδώσουν" και να ενεργοποιήσουν την πρώτη από τις 11 Πύλες, όπως τις αποκαλούν! Η προσπάθειά τους συνεχίστηκε και τα επόμενα χρόνια με την ομάδα να επιχειρεί να κάνει κάτι ανάλογο κάθε 3 ή 4 έτη με την 2η, 3η, 4η κλπ "Πύλη".
  Η προκαθοριμένη διάρκεια του πειράματός τους ήταν 20 χρόνια! Ξεκίνησε το 1992 και θα ολοκληρωθείστις 11 Νοεμβρίου 2011, δηλαδή στις 11/11/11! Αυτό που δεν διευκρινίζεται είναι τι θα συμβεί με την "ενεργοποίηση της 11ης Πύλης" είτε αυτή πετύχει, είτε όχι!
Τι περιμένουν να συμβεί στις 11/11/11!
  Σύμφωνα με την έρευνα του pyles.tv, μία από τις πιο διαδεδομένες απόψεις είναι ότι στις 11/11/11, θα "αποκαλυφθεί" -άγνωστο πώς- στην ανθρωπότητα ο τρόπος ώστε να καταφέρει να πραγματοποιήσει το καθοριστικό "άλμα συνείδησης" το 2012!
  Δεύτερη στη σειρά, έρχεται η θεωρία που λέει πως στις 11/11/11 θα συμβεί ένα κορυφαίο γεγονός που θα είναι η αρχή ριζικών αλλαγών για τον πλανήτη και το μέλλον του!
  Φυσικά, υπάρχει και η πιο... ρεαλιστική προσέγγιση που λέει ότι στις 11/11/11 δεν θα συμβεί απολύτως τίποτα, όπως δεν συνέβει τίποτε όλες τις προηγούμενες φορές που το ημερολόγιο έδειξε 11/11/11!
  "Δεν είχε ακόμη ενεργοποιηθεί από τους lightworkers το πείραμα", ανταπαντούν οι θιασώτες της θεωρίας!
Ενα μαθηματικό τρυκ (;) στην υπηρεσία του φαινομένου 11:11

  Δύο φίλοι του pyles.tv, στην προσπάθειά τους να γίνει κατανοητή η σημασία του φαινομένου προχωρύυν σε ένα μαθηματικό... τρυκ! Προσθέστε, μας λένε, την ηλικία που έχετε φέτος, στα δύο τελευταία ψηφία της χρονιάς γέννησής σας! Π.Χ αν γεννηθήκατε το 1983 άρα φέτος είστε 27 ετών προσθέστε 83+27 Τι βρίσκεται; Τυχαίο;, ρωτούν! Ταπεινή μας γνώμη είναι πως, ναι! Είναι εντελώς τυχαίο και δεν σημαίνει τίποτα!
Και ταινία για τις 11/11/11!
  Εννοείται πως το Χόλυγουντ δεν θα μπορούσε να αφήσει ένα τόσο εμπορικό θέμα να πάει χαμένο. Η ταινία με τίτλο 11/11/11 είναι ήδη έτοιμη! Δείτε το σχετικό τρέιλερ:


πηγή: pyles.gr

H χρηματιστηριακή νεκροφάνεια του ΓΑΠ (Βίντεο)

Τράγκας -> Τηλεοπτική κηδεία με ψαλμωδίες, κεριά και επικήδειους !

Καλά που είναι και ο Τράγκας και σπάει την τηλεοπτική μονοτονία με την εκπομπή του χαρίζοντας κάποια χαμόγελα με τις καταπληκτικές ιδέες του. Όπως σήμερα ας πούμε που έκανε την τηλεοπτική κηδεία του ΓΑΠ (Δείτε το βίντεο). Συμπλήρωσε όμως ότι δεν μπορεί να τον οδηγήσει στον τάφο γιατί πάσχει από … χρηματιστηριακή νεκροφάνεια.

Πέρα απ’ την πλάκα τώρα έχουν γραφεί και ακουστεί πάρα πολλά ότι κάποια γατόνια που είχαν «εσωτερική πληροφόρηση» για τις τελευταίες κινήσεις του Γ. Παπανδρέου που είχαν σαν αποτέλεσμα να ανεβοκατεβαίνουν σε όλο τον κόσμο τα χρηματιστήρια, κέρδισαν δισεκατομμύρια.





Αν ισχύει και το σημερινό δημοσίευμα του capital.gr, που υπογράφει ο Γιάννης Αγγελής, τότε πρέπει να περιμένουμε εξελίξεις που θα αφήσουν πολλούς άναυδους.

Παραθέτουμε το δημοσίευμα που αναφέραμε:

Κύκλοι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με τους οποίους επικοινώνησε το Capital.gr δήλωσαν ότι «αυτά τα οποία συμβαίνουν στην Ελλάδα σε συνάρτηση με το σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας
συνιστούν βαρύτατα ποινικά αδικήματα. Είναι σε βάρος της οικονομίας της χώρας και σε βάρος του κοινοτικού προϋπολογισμού. Ως εκ τούτου θα υπάρξει συνέχεια. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν πρόκειται να τα αντιπαρέλθει...».

Λόγω της συγκυρίας αλλά και του σημείου που βρίσκονται οι σχετικές διαδικασίες οι παράγοντες με τους οποίους επικοινώνησε το Capital.gr επέλεξαν να διατηρήσουν την ανωνυμία τους.

Στην ερώτηση του Capital.gr σε τι αναφέρονται όταν μιλούν για «ποινικά αδικήματα εις βάρος της οικονομίας της χώρας και του κοινοτικού προϋπολογισμού» αρνήθηκαν περαιτέρω διευκρινίσεις.

Το Capital.gr απευθύνθηκε σε διπλωματικές πηγές στο Βερολίνο και το Παρίσι για να διευκρινίσει το περιεχόμενο της προειδοποίησης από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Η απάντηση που πήρε είναι ότι
«το τελευταίο χρονικό διάστημα έχουν διαπιστωθεί αξιοσημείωτες κερδοσκοπικές κινήσεις τόσο στις αγορές ομολόγων όσο και στις χρηματιστηριακές αγορές και την αγορά συναλλάγματος». Κατά συνέπεια είναι «απολύτως αναμενόμενο να κινηθούν οι αρμόδιες εποπτικές αρχές για να διερευνήσουν» τους συσχετισμούς των πολιτικών γεγονότων με τις κινήσεις στις αγορές.  


πηγή:βαθύ κόκκινο

Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2011

Ατάκες από παλιές ελληνικές ταινίες

Άννα Κυριακού: Κι αφου τα καταφέρνατε τόσο καλά στην πατρίδα σας γιατί ήρθατε στην Αθήνα;
Ντίνος Ηλιόπουλος: Οι φίλοι μου με φάγανε. Πήγαινε στην Αθήνα που έχουν πολύ…μεγαλύτερη πέραση τα ψέματα για να προκόψεις!
Άννα Κυριακού: Κι έτσι ήρθατε στην Αθήνα!
Ντίνος Ηλιόπουλος: Ναι, μάλιστα. Πήγα κατ’ ευθείαν σ’ ένα φτασμένο πατριώτη μου αλλά αυτός δε με χρειάζεται.
Άννα Κυριακού: Γιατί;
Ντίνος Ηλιόπουλος: Είναι δικηγόρος, είναι πιο ψεύτης κι από μένα!

Μαθήτρια #1: Τι λεει;
Μαθήτρια #2: Δεν ξέρω, αλλά είναι σπουδαίος δάσκαλος…

Παναγιώτης Καραβουσιάνος: Αυτό το φέσι τι το φόρεσες;
Θανάσης Βέγγος: Δεν το φόρεσα εγώ. Εσύ μου το φόρεσες. Τρία χρόνια έχεις να με πληρώσεις…


Περικλής Χριστοφορίδης: Τι γίνεσαι Θόδωρε; Πώς πάει;
Ντίνος Ηλιόπουλος: Δε βαριέστε κύριε Χαρίλαε, ρουτίνα… Ένα ψεματάκι στον ένα, ένα ψεματάκι στον άλλο. Δηλαδή λιανική πώληση…


Αλίκη Βουγιουκλάκη: Ώρε μάνα μου κάτι σουβλάκια…
Σουβλατζής: Να σου βάλω δυο-τρία; Πώς τα θες; Με γύρο, με πίτα;
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Πώς τα θέλω; Τσάμπα!


Λάμπρος Κωσταντάρας: Που είναι η κυρία σου παιδί μου;
Οικιακή βοηθός: Εξήλθεν έξω!
Λάμπρος Κωσταντάρας: Πάλι καλά που δεν εξήλθε μέσα…



ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΑΝΕΚΔΟΤΑ

Είπε κάποιος στον Αρίστιππο ότι η Λαΐδα δεν τον αγαπά, αλλά
προσποιείται ότι τον αγαπά. Ο Αρίστιππος απάντησε:
«Ούτε το κρασί ή το ψάρι με αγαπούν, εγώ όμως τα απολαμβάνω».
~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~
Ένας άντρας είπε στην ερωτομανή γυναίκα του:
«Τι θέλεις να κάνουμε, να φάμε ή να κάνουμε έρωτα». 
Εκείνη του είπε:
«Ό,τι θέλεις, ψωμί πάντως δεν έχουμε». 
~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~
Είπε κάποιος στον Διογένη:
«Οι συμπολίτες σου σε καταδίκασαν σε εξορία». 
Και ο φιλόσοφος απάντησε:
«Κι εγώ τους καταδίκασα να μένουν στον τόπο τους». 
~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~
  
Ο Διδύμων, οφθαλμίατρος της εποχής εξετάζει το μάτι μιάς κοπέλας. Ο
Διογένης τον βλέπει. Ξέρει ο Διογένης ότι ο Διδύμων είναι τύπος
ερωτίλος, κοινώς γυναικάς. Και του λέγει «Πρόσεξε Διδύμωνα, μήπως
εξετάζοντας τον οφθαλμό, φθείρεις την κόρην».
 
~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~
 
 Επαινούσαν μερικοί μπροστά στον Άγη τους Ηλείους, γιατί ήταν πολύ
δίκαιοι κριτές στους Ολυμπιακούς αγώνες. Ο Άγης ρώτησε με απορία:
- Και είναι τόσο σπουδαίο το ότι οι Ηλείοι μια φορά στα τέσσερα χρόνια γίνονται δίκαιοι;
~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~
 Ένας πατέρας ζήτησε από τον Αρίστιππο να διδάξει τον γιο του. Ο φιλόσοφος
ζήτησε αμοιβή 500 δραχμές. Ο πατέρας θεώρησε υπερβολικό το ποσό.
-«Με τόσαχρήματα», είπε, «θα μπορούσα να αγοράσω ένα ζώο».
-«Αγόρασε», είπε ο Αρίστιππος, «κι έτσι θα έχεις δύο».
~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~
Ο Διογένης ζητούσε ελεημοσύνη απο ένα άγαλμα. Όταν τον ρώτησαν γιατί
κάνει κάτι τέτοιο απάντησε:
- Εξασκούμαι στο να μην απογοητεύομαι απο την αναισθησία των ανθρώπων.
~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~
 Παρακινούσαν τον Φίλιππο τον Μακεδόνα να εξορίσει κάποιον που τον κακολογούσε. Ο Φίλιππος απάντησε:
- Δεν είστε καλά!! Θέλετε να τον στείλω να με κατηγορεί και σ' άλλα μέρη;
~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~
Ένας φαλακρός έβριζε τον Διογένη. Ο φιλόσοφος γύρισε και του είπε:
«Δεν σου ανταποδίδω τις βρισιές, αλλά θα ήθελα να πω ένα "μπράβο" στις
τρίχες σου, γιατί απαλλάχτηκαν από ένα κακορίζικο κεφάλι». 
~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~
Ρώτησε κάποιος τον Αντισθένη τι είδους γυναίκα θα ήταν κατάλληλη για γάμο. Ο φιλόσοφος του είπε:
«Το πράγμα είναι δύσκολο. Αν παντρευτείς ωραία, θα την έχεις με άλλους κοινή, αν άσχημη, θα είναι σαν να σου επέβαλαν ποινή».
~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~
Πληροφορήθηκε ο Αριστοτέλης από κάποιον ότι μερικοί τον έβριζαν. Ο
φιλόσοφος απάντησε: «Καθόλου δεν με νοιάζει. Όταν είμαι απών, δέχομαι
ακόμα και να με μαστιγώνουν».
~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~
Πηγή: "Αρχαία Ελληνικά Ανέκδοτα" - Εκδόσεις Σαββάλα
 

Το τραγούδι της κρίσης

Δείτε το βίντεο με το τραγούδι...

Λέσβος: Το τραγούδι της κρίσης-''Ελλάδα αγανακτισμένη από τους 300 προδωμένη''

















Το τραγούδι έχει τίτλο ''Τα δανεικά - Ελλάδα αγανακτισμένη''

Τη μουσική έχει γράψει ο Χρήστος Γιαννόπουλος και το ερμηνεύει ο ταλαντούχος τραγουδιστής Αλέξης Γαλάνης. Τους  στίχους του τραγουδιού, που αντικατροπτίζει την εικόνα της σημερινής Ελλάδας και βγάζει την οργή και την αγανάκτηση του Έλληνα πολίτη, έχουν γράψει οι Μυτιληνοί Μανώλης και ο Μάκης Ευσταθίου, γιος και πατέρας, που είναι ιδιοκτήτες ψητοπωλείου



Ηγέτες σε ψυχοθεραπεία, με ψυχαναλυτή τον... Σταλόνε

Ηγέτες σε ψυχοθεραπεία, με ψυχαναλυτή τον... Σταλόνε

Παπανδρέου, Σαρκοζί, Ομπάμα και άλλοι αρχηγοί κρατών παρίστανται σε ομάδα ψυχοθεραπείας, όπου άπαντες επιθυμούν να διατηρήσουν ή να ανακτήσουν το ΑΑΑ. Κριτήριο, το ποιος πήρε πιο σκληρά μέτρα..

Tο νέο βίντεο της σατιρικής γαλλικής εκπομπής "Les guignol" ο ψυχαναλυτής... Σιλβέστερ Σταλόνε αξιολογεί τα οικονομικά μέτρα καθενός από τους "ασθενείς" του και χαρίζει το "ΑΑΑ" της πιστοληπτικής ικανότητας σε εκείνον που πήρε τα σκληρότερα. 

"Προτείνω, να αρχίσουμε την ομάδα συζήτησης επαναλαμβάνοντας τη δέσμευσή μας. Όλοι μαζί επαναλαμβάνουν τους κανόνες που τους κρατάνε στο παιχνίδι", λέει ο ψυχαναλυτής και με μια φωνή οι ηγέτες επαναλαμβάνουν:

"Αναγνωρίζω το πρόβλημά μου με το χρέος, δεν εφαρμόζω κανένα κοινωνικό μέτρο ώστε να διατηρήσω ή να ανακτήσω το ΑΑΑ".

"Ωραία. Ποιος θέλει να αρχίσει; Νικολά;", λέει απευθυνόμενος στον Σαρκοζί ο Σταλόνε και το λόγο παίρνει ο Γάλλος πρόεδρος.

"Είμαι χαρούμενος. Αυτή την εβδομάδα δεν έκανα τίποτα κοινωνικό, απέλυσα 2.000 δημόσιους υπαλλήλους, μείωσα τον προϋπολογισμό της κοινωνικής πρόνοιας  και φορολόγησα τα αναψυκτικά, το αγαπημένο ποτό των φτωχών", λέει.

"Μπράβο Νικολά. Αξίζεις το ΑΑΑ, κάτι το οποίο δεν ισχύει με τον Μπαράκ ο οποίος δεν μπορεί να κρατηθεί και θέλει να μας μιλήσει", απαντά αμέσως ο ψυχαναλυτής, δίνοντάς τον λόγο στον αμερικανό πρόεδρο. 

"Καλά δεν τα κατάφερα. Είπα απλώς να φτιάξω μια γ…. κοινωνική ασφάλιση, μια τόση δα όμως. Δεν θα το ξανακάνω. Άντε χαλάρωσε φίλε μου. Επίστρεψε μου το ΑΑΑ", λέει ο Ομπάμα.

Ο ψυχαναλυτής όμως τον παρακινεί να παραδειγματιστεί από τον Έλληνα πρωθυπουργό, Γ. Παπανδρέου.
"Θα το σκεφτούμε αν κάνεις τις ίδιες προσπάθειες με τον Τζορτζ. Ο Τζορτζ έχει ρουφήξει το αίμα των συμπατριωτών του ενώ ακόμα και με CCC συνεχίζει μια προσπάθεια με αξιοπρέπεια", του λέει χαρακτηριστικά.

"Προσπαθώ. Και εφόσον έχω ήδη κόψει μισθούς, συντάξεις, άδειες και έχω φορολογήσει συγκοινωνίες, υγεία, ενέργεια και τρόφιμα, αποφάσισα πλέον να φορολογήσω τους νεκρούς και τα παιδιά", απαντά ο Έλληνας πρωθυπουργός.

πηγή:news 247

Ο Βενιζέλος αποφασίζει να χτυπήσει την τοκογλυφία

Ο Βενιζέλος αποφασίζει να χτυπήσει την τοκογλυφία

Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς.

Η τοκογλυφία υπήρξε, από ιδρύσεως του νεοελληνικού κράτους, ενδημικό φαινόμενο ιδιαίτερα εξαπλωμένο σε όλα τα μήκη και πλάτη της χώρας. Ιδιαίτερα όμως αναπτύχθηκε σε περιόδους κρίσης. Πριν από ογδόντα χρόνια λοιπόν, στις αρχές της δεκαετίας 1930, το φαινόμενο ήκμασε ιδιαίτερα στη Μακεδονία και τη Θράκη, όπου σημειώθηκαν ακόμη και δολοφονικές απόπειρες. Όποιος δημοσιογράφος τολμούσε να αναφερθεί στο θέμα δεχόταν την επίσκεψη των ενόπλων που είχαν αναλάβει να καλύπτουν τις ανομίες των τοκογλύφων. Τέτοια ανησυχητικά κρούσματα είχαν σημειωθεί στη Βέροια και την Κατερίνη, ενώ στην Ξάνθη ήταν τόσα πολλά τα θύματα της τοκογλυφίας που έφθασαν να συμπήξουν ακόμη και Σύλλογο!
Επισήμως πλέον καταγγελλόταν ότι οι τοκογλύφοι δάνειζαν στα Τρίκαλα με 800%, στη Μυτιλήνη με 300% και στην Ξάνθη με 400%, ενώ πλήθος νέων από τη Φλώρινα αναγκάζονταν να ξενιτευτούν για να εξασφαλίσουν τα απαραίτητα ώστε να σωθεί η υποθηκευμένη γη των οικογενειών τους. Η Κεντρική Επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος καλούσε τους φτωχούς σταφιδοπαραγωγούς σε ένοπλα συλλαλητήρια εναντίον εκείνων που «σας ληστεύουν με την τοκογλυφία» και η Γερουσία έσπευδε να συμπεριλάβει ειδικές διατάξεις στον Αστικό Κώδικα.
Πρωθυπουργός ήταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο οποίος δύο χρόνια νωρίτερα (1929) ίδρυσε την Αγροτική Τράπεζα, λέγοντας στη Βουλή πως μέσω αυτής θα αντιμετωπιζόταν και η τοκογλυφία που μάστιζε τις αγροτικές περιοχές. Προσπαθώντας δε να ανακόψει το κύμα τοκογλυφίας που είχε εμφανιστεί, έγραψε ένα μνημειώδες μήνυμα συμπαράστασης στο Σύλλογο Πολιτών που είχε ιδρυθεί στη Θράκη εναντίον των τοκογλύφων. Καλούσε τους Έλληνες να καταγγέλλουν τα παθήματά τους στη Δικαιοσύνη, στέλνοντας ταυτοχρόνως και εγκύκλιο -μέσω του Υπουργείου Δικαιοσύνης- στους δικαστές. Τα πρώτα μηνύματα ήρθαν από το Πλημμελειοδικεία της Λάρισας και του Βόλου, τα οποία άρχισαν να… μοιράζουν ποινές πάνω από ενάμιση χρόνο. Το φαινόμενο δεν εξαφανίσθηκε βεβαίως και έφθασε ακμαίο μέχρι τις ημέρες μας, αλλά τουλάχιστον αναχαιτίσθηκε η ανοδική του πορεία…

πηγή:o μικρος ρωμηος

Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2011

Η "κάλπικη" Δημοκρατία..

Το ιδιώνυμο και τα ξερονήσια δεν ήταν εφεύρεση ούτε του Μεταξά ούτε του Παπαδόπουλου αλλά του «φιλελεύθερου» Βενιζέλου...???

Η "κάλπικη" Δημοκρατία..



«Δημοκρατία:
 Kαμία διέξοδος.
 Βγήκαν οι μεγάλες ψωλές.
 Θα γαμήσουν ό,τι βρουν μπροστά τους.
 Φυλάξτε τα νώτα σας.»

 - Χάρολντ Πίντερ (Φεβρουάριος 2003)



...στις κοινωνίες που χωρίζονται σε τάξεις, η πολιτική εξουσία είναι η εξουσία της κυρίαρχης τάξης, εξουσία με την οποία διασφαλίζει την κυριαρχία και την ηγεμονία της πάνω στις υπόλοιπες.

Η επιστροφή σε αυτή τη θέση του...Μαρξ, του Λένιν και των άλλων Μαρξιστών που την υποστήριξαν, είναι σήμερα περισσότερο από αναγκαία γιατί τονίζει τον ταξικό χαρακτήρα της πολιτικής εξουσίας και δεν την αντιλαμβάνεται σαν μια «μορφή διακυβέρνησης».

 Έχει επίσης κατά τη γνώμη μας, πολύ περισσότερη σχέση με την πραγματικότητα σαν μέθοδος και πλαίσιο ανάλυσης (ακόμα και με τα κριτήρια της κατεστημένης «επιστήμης») από αντιλήψεις που βλέπουν το ζήτημα της πολιτικής εξουσίας κυρίως σαν ζήτημα διαπάλης δημοκρατίας/δικτατορίας, αστικής δημοκρατίας/άμεσης δημοκρατίας κλπ.

 Αντιλήψεις, που παρά τα διάφορα ονόματα και νεολογισμούς που κάθε φορά παίρνουν, έχουν τις ρίζες τους σε προ-μαρξιστικά ρεύματα στην πολιτική φιλοσοφία και θεωρία.

 Με βάση την παραπάνω τοποθέτηση, η εξουσία στον Καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής είναι εξουσία μιας μειοψηφίας που κατέχει τα μέσα παραγωγής και προσδιορίζει τις κυρίαρχες κοινωνικές ιδέες και στρατηγικές.

Η σημασία που έχει το ένα η το άλλο καθεστώς της πολιτικής εξουσίας της αστικής τάξης βρίσκεται, μεταξύ άλλων, στο ότι περιγράφει και διαμορφώνει το πλαίσιο μέσα στο οποίο διεξάγονται οι ταξικοί αγώνες και άρα δρα η μπορεί να δράσει και το εργατικό κίνημα. 

Η αστική δημοκρατία θεωρείται σήμερα το επικρατέστερο «μοντέλο» πολιτικού καθεστώτος στις ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες λόγω της αντοχής του στο χρόνο και την ικανότητα του να εξουδετερώνει τις εναλλακτικές επιλογές μέσα από τη «νομιμοποίηση» των δημοκρατικών δικαιωμάτων. Αυτό έχει οδηγήσει πολλούς να περιγράφουν αυτό το μοντέλο με έναν καθαρά μεταφυσικό τρόπο: αναλλοίωτο, χωρίς επιδράσεις από την ταξική πάλη και αποσπασμένο από την οικονομία.

 Ταυτόχρονα αυτή η "δημοκρατία" αντιπαραβάλλεται πάντα με έναν Βεμπεριανό «ιδεότυπο» της στρατιωτικής δικτατορίας (που στην Ελλάδα παραπέμπει στην επταετία των συνταγματαρχών) με αποτέλεσμα τελικά να καταλήγουμε σε μια απολογητική θεωρία όχι μόνο γενικά της αστικής δημοκρατίας αλλά και του υπάρχοντος καθεστώτος ως το «μη χείρον βέλτιστο»: Όσο δεν κυκλοφορούν τάνκς στην Πατησίων, όσο δεν έχουμε συνταγματάρχη Πρόεδρο της Δημοκρατίας,  όσο δεν απαγορεύεται νομικά η συνδικαλιστική δράση, όσο δεν έχουν ανασταλεί επίσημα άρθρα του Συντάγματος τουλάχιστον έχουμε «δημοκρατία» όπως πριν.

Αυτή όμως η απολογητική θεωρία της αστικής δημοκρατίας αποκρύπτει ότι στις διάφορες ιστορικές περιόδους όλα τα παραπάνω αυταρχικά μέτρα εφαρμόστηκαν πρώτα από «δημοκρατικά καθεστώτα» τα οποία προετοίμασαν και νομιμοποίησαν το έδαφος για πιο αυταρχικές λύσεις και στα οποία ίσχυαν, τυπικά, οι εκλογές και οι συνταγματικές ελευθερίες.

Το ιδιώνυμο και τα ξερονήσια δεν ήταν εφεύρεση ούτε του Μεταξά ούτε του Παπαδόπουλου αλλά του «φιλελεύθερου» Βενιζέλου, τον οποίο σήμερα νοσταλγούν οι αστοί θεωρητικοί ως ηγέτη απέναντι στο υπάρχον πολιτικό προσωπικό.

 Η χρήση του στρατού στην πολιτική στην Ελλάδα έγινε πάντα με τη συνεργασία και έκκληση κοινοβουλευτικών και «δημοκρατικών» κομμάτων. Ο «Γέρος της Δημοκρατίας», το έργο του οποίου πρόβαλλε στις συνεδριάσεις της βουλής αυτήν την εβδομάδα ο πρώην πρόεδρος της βουλής Α.Κακλαμάνης και ο εγγονός του, ο σημερινός Πρωθυπουργός, ηγήθηκε της λειτουργίας του κοινοβουλίου (ως διορισμένος απο τους ιμπεριαλιστές "πρωθυπουργός" των Δεκεμβριανών του 44 και μετά ως υπουργός και βουλευτής) στη μετακατοχική περίοδο όπου οι συνεδριάσεις γίνονταν κανονικά την ώρα που αλώνιζαν οι παρακρατικές συμμορίες και εκτελούνταν οι πολιτικοί αντίπαλοι.

 Όσο για την «μετεμφυλιακή δημοκρατική περίοδο ενός άλλου μεγάλου ηγέτη που νοσταλγούν σήμερα οι αστοί, του Κ.Καραμανλή, θα αρκούσε και μόνο η αναφορά στην υπόθεση Λαμπράκη.

Καθώς οι αστοί και οι ενσωματωμένοι στο σύστημα αριστεροί θεωρητικοί αντιλαμβάνονται αυτές τις αντιφάσεις της «κοινοβουλευτικής δημοκρατίας», που δεν γίνεται να σβήσουν εύκολα από την συλλογική μνήμη ούτε να αναιρεθούν με «επιστημονικά» επιχειρήματα, καταλήγουν στην θεωρία της «εκτροπής». Το ιδανικό μοντέλο «δημοκρατίας» στην Ελλάδα «υπολειτουργούσε» και μονίμως «εκτρέπονταν» (όπως και σήμερα).

 Έξωτερικοί ως προς το σύστημα παράγοντες (συνήθως οι κομμουνιστές αλλά και αργότερα τα "ξένα κέντρα") «αλλοίωσαν» την «δημοκρατία». Αμέτρητες είναι οι δημοσιογραφικές και θεωρητικές συμβολές σε αυτό το ρεύμα της «ανάπηρης δημοκρατίας». Τελικά όμως η πτώση της δικτατορίας και η «μεταπολίτευση» κατέστησαν δυνατή την απρόσκοπτη λειτουργία των κοινοβουλευτικών θεσμών.
...

Το ξέσπασμα της Ελληνικής κρίσης οδήγησε (όπως και σε όλη την Ευρώπη) στην «εξέγερση» της αστικής τάξης, δηλαδή στην διαδικασία «εσωτερικής υποτίμησης» και συντριβής των κατώτερων τάξεων σαν απόπειρα λύσης των εγγενών προβλημάτων του καπιταλιστικού μοντέλου ανάπτυξης.Η κοινωνικό-οικονομική βάση του προηγούμενου «κοινωνικού συμβολαίου» δεν υπάρχει πια και τα τελευταία της υπολείμματα καταρρέουν με γρήγορους ρυθμούς. Είναι φανερό λοιπό ότι το καθεστώς πολιτικής εξουσίας δεν αντιστοιχεί πια στις συνθήκες που το δημιούργησαν και του έδιναν την νομιμοποίηση να αναπαράγει την αστική κυριαρχία. Όλη αυτή η εικόνα που παρουσιάζει σήμερα το αστικό πολιτικό προσωπικό και οι μέχρι πρότινος «ιεροί» θεσμοί του δεν είναι παρά έκφραση αυτής της αναντιστοιχίας. Και καθώς η κρίση δεν αφήνει περιθώρια για μια στρατηγική ανασυγκρότηση πάνω σε νέες κοινωνικές συμμαχίες «μεταπολιτευτικού τύπου» οδηγούμαστε σε αναβάθμιση του ρόλου της βίας με κοινοβουλευτική πρόσοψη.
Ο Πέρυ Άντερσον το διατύπωνε καθαρά σε ένα προφητικό απόσπασμα της κριτικής του στον Γκράμσι:
«…. Ένα νομισματικό σύστημα στον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής αποτελείται από δύο διαφορετικά μέσα ανταλλαγής: χαρτί και χρυσό…..μόνο το χαρτί και όχι ο χρυσός, εμφανίζεται στην κυκλοφορία, και όμως το χαρτί σε τελευταία ανάλυση καθορίζεται από τον χρυσό, χωρίς τον οποίο θα έπαυε να αποτελεί νόμισμα. Συνθήκες κρίσης, εξ άλλου, θα αποτελέσουν αναγκαστικά το έναυσμα μιας απότομης μεταστροφής όλου του συστήματος προς το μέταλλο που πάντα βρίσκεται αόρατα από πίσω του: μια πιστωτική κατάρρευση σίγουρα προκαλεί μια απότομη στροφή προς τον χρυσό…..στο πολιτικό σύστημα, επικρατεί μια παρόμοια δομική σχέση (μη-προσθετική και μη μεταθετική), μεταξύ ιδεολογίας και καταστολής, συναίνεσης και καταναγκασμού….οι ίδιες οι κανονικές συνθήκες ιδεολογικής υποταγής των μαζών-η καθημερινή ρουτίνα μιας κοινοβουλευτικής δημοκρατίας-συγκροτούνται από μια σιωπηρή, απούσα δύναμη που τις κάνει γενικά αποδεκτές: το μονοπώλιο νόμιμης βίας του κράτους. Χωρίς αυτό, το σύστημα πολιτιστικού ελέγχου θα γινόταν αμέσως εύθραυστο……..……η καπιταλιστική εξουσία μπορεί να θεωρηθεί σαν σύστημα με ένα «κινητό» κέντρο: σε οποιαδήποτε κρίση, έχουμε μια αντικειμενική μετακίνηση, και το κεφάλαιο ανασυντάσσεται από τους αντιπροσωπευτικούς στους κατασταλτικούς μηχανισμούς του……».
Σήμερα στην Ελλάδα βρισκόμαστε σε μια τέτοια περίπτωση. Δεν πρόκειται λοιπόν για κάποια «εκτροπή» όπως υποστηρίζουν οι απολογητές της καπιταλιστικής δημοκρατίας αλλά για την διαμόρφωση ενός νέου «καθεστώτος έκτακτης ανάγκης» ώστε να διασφαλιστεί η αναπαραγωγή του συστήματος την επόμενη-τουλάχιστον-δεκαετία (όπως προβλέπεται για την «έξοδο από την κρίση») σε συνθήκες περιορισμένης –η και ανύπαρκτης-δυνατότητας οικοδόμησης συμμαχιών με τα μικροαστικά στρώματα. 

Αυτή η διαδικασία δεν έρχεται, έχει ήδη ξεκινήσει. 

Το μνημονιακό κοινοβούλιο-σφραγίδα που δεν επικύρωσε ούτε καν τυπικά την προηγούμενη δανειακή σύμβαση, που στην πράξη όχι απλά ανέστειλε αλλά κατήργησε ακόμα και θεμελιακές αστικές συνταγματικές διατάξεις (διατηρώνοντας ώς συνήθως το τυπικό "γράμμα του νόμου"), αποτελεί βασικά χώρο παροχής αριθμητικών πλειοψηφιών που συμπληρώνουν και νομιμοποιούν τις ήδη ανακοινωμένες σε διεθνές επίπεδο αποφάσεις. Καθώς βέβαια τα αστικά κόμματα έχουν υφαρπάξει την ψήφο του λαού στις προηγούμενες εκλογές με τελείως διαφορετική ατζέντα πολιτικών προτάσεων, το υπάρχον κοινοβούλιο προχώρησε αναγκαστικά με την τωρινή κοινοβουλευτική πλειοψηφία, την βοήθεια της Νέας Δημοκρατίας και του ΛΑΟΣ σε άρθρα και νομοσχέδια (που συνέχεια, ιδίως η ΝΔ υπενθυμίζει), ακόμα και την…..κατασκευή κομμάτων μέσα στο κοινοβούλιο, χωρίς εκλογές (ΔΗ.ΑΡ, ΔΗ.ΣΥ).

Καθώς τα καύσιμα αυτής της επιλογής τελείωσαν αναζητούνται οι επόμενες λύσεις. Η συμφωνία ΕΕ-ΠΑΣΟΚ-ΝΔ στη δανειακή σύμβαση πριν γίνει οποιαδήποτε εκλογική διαδικασία μετατρέπει τις εκλογές σε παρωδία. Παράλληλα προετοιμάζονται και δοκιμάζονται ήδη διάφορες πιθανές «λύσεις» που περιγράψαμε και στο προηγούμενο κείμενο μας "ξημερώνει και άλλη νύχτα για το εργατικό κίνημα".. Εδώ δεν χρειάζεται να κάνουμε αναφορά στους κατασταλτικούς μηχανισμούς και την πλήρη αναβάθμιση τους τα τελευταία χρόνια ενάντια στις λαϊκές κινητοποιήσεις.

Το επιχείρημα ότι πολλά από τα παραπάνω αποτελούν πλευρές της υπάρχουσας αστικής νομοθεσίας και συνταγματικής τάξης και δεν αλλάζουν το χαρακτήρα του καθεστώτος είναι, κατά την γνώμη μας, νομικίστικο και αντιλαμβάνεται το «δίκαιο» (και άρα την ερμηνεία και την χρήση του) ανεξάρτητο από ταξικά συμφέροντα και την σημερινή πολιτική συγκυρία.
...
Η χούντα της εποχής μας μπορεί λοιπόν να μην φοράει στολή και να μην έχει «Ελληνοχριστιανική» ρητορική. Θα έχει ενδεχομένως και «κοινοβούλιο» και «δημοψηφίσματα» και «εκλογές» (εξάλλου και προηγούμενες χούντες στην Ελληνική ιστορία είχαν). Ελπίζουμε τουλάχιστον να μην έχει και μια επιχορηγούμενη αριστερά που θα ορκίζεται από το βήμα της βουλής την πίστη και την υποταγή στους εγχώριους και ευρωπαϊκούς θεσμούς μιας ταξικής δικτατορίας, στο όνομα πάντα των λαϊκών αγώνων και  κινημάτων, η θα ψάχνει «νέες» σημαίες στο«εθνοσωτήριο» παρελθόν.


 Αναδημοσίευση από wwwpraxisred.blogspot.com:μέσω αλεπού του Ολύμπου

Πρωτοβουλίες στην Κεντροαριστερά

Για νέα ιδρυτική πράξη στον χώρο της Κεντροαριστεράς κάνει λόγο ο Μίμης Ανδρουλάκης με νέο κείμενο, το οποίο ανήρτησε στο Διαδίκτυο. 
O Μίμης Ανδρουλάκης αναφέρεται στην ανασύνταξη του χώρου μεταξύ Κομμουνιστικής Αριστεράς και Δεξιάς μετά και την αποκαθήλωση του Παπανδρέου.

 Tο πρώην στέλεχος του Κ.Κ.Ε., στη συνέχεια του Συνασπισμού και πλέον του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κάνει λόγο για το δράμα της μυθολογίας των Αχαιών, που θα λειτουργήσει λυτρωτικά σηματοδοτώντας τη νέα Κεντροαριστερά.

Το πλήρες κείμενο του Μίμη Ανδρουλάκη έχει ως εξής :

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Νέα Ορέστεια - Νέα Ιδρυτική Πράξη



Τη βραδιά που ο Πρόεδρος Γιώργος Παπανδρέου σαν Γουλιέλμος Τέλλος έβαλε το ριψοκίνδυνο στοίχημα προειδοποίησα πως αν κερδίσεις “κερδίζεις” λίγα αν χάσεις τα “χάνεις” όλα. Οι “μη δημιουργικοί” στο περιβάλλον, πρωταγωνιστές και κομπάρσοι, σ’ έναν παροξυσμό του groupthink, σε μια αιφνίδια συσκότιση του νου (άτη) τον έσπρωξαν στο μοιραίο διάβημα. “Όπως τους διώχνει κάνουν κι αμέριμνοι τραβούν για το χαμό” λέει για την άτη του Αγαμέμνονα η Ιλιάδα. Μπορεί όμως μια χαμένη ζαριά στο πεδίο της συμβατικής πολιτικής σε ένα άλλο βαθύτερο επίπεδο της πραγματικότητας να αποδειχθεί “μαγική ζαριά”; Ναι, λέμε στην Έβδομη Αίσθηση. Είναι η μαγική ζαριά που βγάζει το μοιραίο αριθμό με τον οποίο κερδίζεις ακόμα κι όταν τα έχεις χάσει όλα(1). Ναι, εφόσον εισερχόμεθα στην τραγική αίσθηση του ναυαγισμού που μεταμορφώνει εσωτερικά τους ανθρώπους και μπορεί να δημιουργήσει τελικά την τραγική συναίσθηση μιας κοινής μοίρας.
Σε λίγο ο Δολοφόνος με το Αγγελικό Πρόσωπο”(2), ο Killer, δεν θα είναι Πρωθυπουργός. Μπορεί η θυσία του, ο “ιδρυτικός φόνος” να γίνει η απαρχή μιας νέας ιδρυτικής πράξης στην πολιτική ζωή όπως είχαμε προαναγγείλει;(3)
Τις μέρες του 2004 που αναλάμβανε δημοψηφισματικά θριαμβευτής αρχηγός τον έβλεπα και το έγραψα σαν νέο Ορέστη σημαδεμένο από την Τρόικα Μοίρα της φυλής του Ατρέα (Κλωθώ, Λάχεσις, Άτροπος). Το ΠΑΣΟΚ ήταν η φυλή του Ατρέα, το “Άργος”, ο κύκλος της Νέας Ορέστειας, η πολιτική οικογένεια του παπα-Ανδρέα (Σταυρόπουλου) από το Καλέντζι της Αχαΐας που κυριάρχησε μεταπολεμικά στην Ελλάδα(4).
Η τραγική γνώση δημιουργούσε μέσα μου το σκοτεινό συναίσθημα που καλλιέργησε ο Αισχύλος ότι στην “τρίτη γενιά”, στους “εγγονούς” της ιστορίας πληρώνονται τα παλιά και ανεξόφλητα “χρέη”. Κάθε χρόνο έγραφα ένα βιβλίο με αποκλειστικό θέμα σε πολλές παραλλαγές τις προειδοποιήσεις κινδύνου ενώπιον μιας επερχόμενης καταστροφής. Επεχείρησα μάταια να υποδυθώ το ρόλο ενός διακριτικού Πυλάδη δίχως να μπλέξω ποτέ σε διαγκωνισμούς και παίγνια εξουσίας. Εν μέσω μιας μεγάλης κρίσης, συστημικής, ελληνικής και ευρωπαϊκής, προειδοποιούσαμε, τα διαβολικά γεγονότα θα συνωμοτούν σε μια καταστροφική αλυσίδα κι ο “αναίτιος εγγονός” της ιστορίας, ο νέος Ορέστης τη μια θα ολιγωρεί και θα αφήνει τα πράγματα να πάρουν το δρόμο τους, την άλλη κάνει επιλογές σε πρόσωπα και πράγματα θαρρείς και υπακούει σ’ ένα τυφλό κάλεσμα της Τρόικας Μοίρας για να πραγματωθεί ο “χρησμός” ως αυτοεπιβεβαιούμενη προφητεία. Ο αμείλικτος μηχανισμός της ελληνικής τραγωδίας πήρε μπροστά. Ο νέος Ορέστης γίνεται τελικά παίγνιο περιστάσεων που ξεπερνούν τον έλεγχό του και τη δική του ευθύνη και μεταμορφώνεται παρά τη θέλησή του σε ήρωα τραγωδίας.
Ο εγγονός του Ατρέα φάνηκε να ολοκληρώνει και να επεκτείνει το “Βασίλειο των Ατρειδών”, στην πραγματικότητα όμως το “διαλύει”, τελειώνει δηλαδή την παλαιά τάξη πραγμάτων και αντικειμενικά θέτει στην ημερήσια διάταξη ένα ιδρυτικό ζήτημα, όπως συμβαίνει λυτρωτικά, καθαρτήρια σε κάθε τραγωδία. Όταν πρωταγωνιστές, εχθροί και “φίλοι”, - μέγιστοι εν τοις μικροίς, ελάχιστοι εν τοις μεγάλοις -, όταν “αδελφοί” και “συγγενείς” - νευρωτικές Ιφιγένειες και Ηλέκτρες -, όταν μαθητευόμενοι μάγοι, ολέθριοι συμβουλάτορες, “προδότες” και “προδομένοι”, βαρόνοι, “κηπουροί”, κι αποδιοπομπαίοι τράγοι είναι έτοιμοι να επιστρέψουν στους χιλιοπαιγμένους ρόλους, εκείνος ήρεμα, απλά, στωικά, όπως πρέπει στην ιερότητα του τραγικού ήρωα, αναγγέλλει από το βήμα της Βουλής το τέλος του θυσιαστικού κύκλου με τα παρακάτω λόγια:
“Ελπίζω να συμβολίσουν αυτές οι πράξεις μου μια διαφορετική εικόνα και κουλτούρα στην πολιτική μας ζωή... να στείλουν ένα μήνυμα ότι δεν είμαστε μεταξύ μας εχθροί, ότι μπορούμε να κοιτάξουμε ο ένας τον άλλο χωρίς μίσος, χωρίς πόλωση, με αλληλεγγύη και αγάπη”.
Ο “εγγονός”, δίχως ίσως να το έχει συνειδητοποιήσει ακόμα και ο λογογράφος του, το ξεκόβει σε όλους όπως ο Αρτώ “Κύριοι, καιρός να τελειώνουμε με τα παλαιά αριστουργήματα”.
Η παραίτηση του Γιώργου Παπανδρέου αντικειμενικά, ανεξάρτητα από εφήμερες περιπλοκές, εμβαλωματικές, ψυχαναγκαστικές λύσεις της στιγμής, τις υστερικές άμυνες του παλαιού καθεστώτος, εγκαινιάζει στο άμεσο μέλλον μέσα από μια οδυνηρή μετάβαση ένα νέο πολιτικό και πολιτειακό κύκλο, μια τριπλή ιδρυτική πράξη
  • την είσοδο στην εποχή των συμμαχικών προγραμματικών κυβερνήσεων και το τέλος του παλαιού δικομματισμού
  • τη νέα ίδρυση, τη θετική υπέρβαση της “φυλής του Ατρέα”, τη ριζική ανασύνθεση του πολιτικού χώρου μεταξύ δεξιάς και κομμουνιστικής αριστεράς, την ενεργό παρουσία ενός νέου πολιτικού αστερισμού που θα υπερβαίνει τις παλαιές συντεταγμένες
  • τον πολιτειακό - συνταγματικό μετασχηματισμό του μεταπολιτευτικού καθεστώτος.


Ένα δημοψήφισμα τον έφερε στην κορυφή, ένα “δημοψήφισμα” προκάλεσε την πτώση του αλλά ίσως είναι στο τέλος αυτή η ακούσια “μαγική ζαριά” που κερδίζει όταν τα έχεις χάσει όλα. Δεν έχω αυταπάτες. Οι μοιραίοι “επαγγελματίες”, πριν πηδήξουν στο επόμενο βαγόνι, θα κάνουν τα πάντα να τον φέρουν στα μέτρα τους, να σκηνοθετήσουν τη μετατροπή του από σεβαστό πρωταγωνιστή μιας ελληνικής τραγωδίας σε ήρωα παρωδίας. Να συρρικνώσουν δηλαδή το ιδρυτικό νόημα των στιγμών που ζούμε. Όμως ο κύβος ερρίφθη.

Εξεταστική Επιτροπή για δωροδοκίες ψηφοφόρων

Εξεταστική Επιτροπή για δωροδοκίες ψηφοφόρων

Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς
.
Σάλος επικρατούσε στην πολιτική ζωή της χώρας, πριν από εκατό χρόνια, τον Ιανουάριο 1911, όταν σχηματιζόταν Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής για τον έλεγχο καταγγελιών περί δωροδοκίας ψηφοφόρων στο Νομό Άρτης. Για μία ακόμη φορά, όπως συνέβαινε από τότε που προσαρτήθηκε η Θεσσαλία, η οικογένεια των Καραπάνων, η οποία εξέλεγε τρεις βουλευτές, τον Περικλή, τον Πύρρο και τον Κωνσταντίνο, κατηγορείτο ότι δωροδοκούσε τους ψηφοφόρους. Οι δικαστικοί αντιπρόσωποι εγγράφως βεβαίωναν πως λάμβανε χώρα δωροδοκία, ενώ πενήντα επώνυμες καταγγελίες είχε συλλέξει και ο Εισαγγελέας Άρτης. Οι καταγγελίες βεβαίωναν ότι οι Καραπάνοι που διέθεταν τεράστια κτηματική περιουσία δωροδοκούσαν τους ψηφοφόρους και έτσι εκλέγονταν με μεγάλη άνεση.
Το θέμα έφθασε στη Βουλή διότι ένας από τους Καραπάνους δεν ήταν συνεπής σε όσα είχε υποσχεθεί στους 450 εκλογείς του Βελεντζικού ‘Αρτης και συγκεκριμένα να τους χαρίσει τα οφειλόμενα που ανέρχονταν σε 38.000 δραχμές. Οι Καραπάνοι ανήκαν στον βενιζελικό συνδυασμό, οπότε είναι ενδιαφέρουσα η θέση του Πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου, ο οποίος αποδεχόταν ότι η δωροδοκία «δεν δύναται σοβαρώς να αμφισβητηθή» αλλά έπρεπε να ελεγχθεί εάν επηρέαζε το αποτέλεσμα της εκλογής! Ο βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας Τριγώνης, Πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Μεσολογγίου, ξεχάστηκε και από επαγγελματική συνήθεια, απευθυνόμενος στους συναδέλφους του βουλευτές, τους προσφώνησε «Κύριοι ένορκοι», προκαλώντας γέλια. Ούτε λίγο, ούτε πολύ ο Τριγώνης ζήτησε να κηρυχθούν οι Καραπάνοι εθνικοί ευεργέτες…
Όπως συνέβαινε με τους Καραπάνους από την εποχή του Τρικούπη, έτσι και στην περίπτωση του 1911, η Εξεταστική των πραγμάτων Επιτροπή συστάθηκε από βουλευτές του κυβερνητικού συνδυασμού, σύντομα κατέθεσε το πόρισμά της χωρίς να καταλήξει σε ασφαλή συμπεράσματα, έκανε μνεία μόνον απόπειρας δωροδοκίας και η εκλογή των Καραπάνων επικυρώθηκε για μία ακόμη φορά πανηγυρικά…

πηγή:o μικρος ρωμηος

Στα χρόνια του Γούναρη πωλούσαν την άμμο της θαλάσσης

Στα χρόνια του Γούναρη πωλούσαν την άμμο της θαλάσσης

ΓΟΥΝΑΡΗΣ

Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς.

Oι συζητήσεις για την πώληση ή μη της εθνικής περιουσίας δίνουν αφορμή για να ανατρέξουμε σε κάποιες άλλες αντιδράσεις που καταγράφηκαν πριν από ενενήντα χρόνια. Το 1921, στη βραχεία περίοδο που ήταν Πρωθυπουργός ο ευγενής πολιτικός Δημήτριος Γούναρης, ξεσηκώθηκε ο αντίπαλος Τύπος διότι η κυβέρνηση αποφάσισε να πωλείται η άμμος της θαλάσσης! Μέχρι τότε όποιος έκτιζε σπίτι είχε την ευχέρεια να πηγαίνει σε όποια παραλία ήθελε και να παίρνει την ποσότητα άμμου που χρειαζόταν. Δύσκολες εποχές όμως, περίοδος πολέμου, αποφάσισαν οι αρμόδιοι να υποχρεώσουν τους εργολάβους να παραλαμβάνουν επισήμως τις ποσότητες άμμου, καταβάλλοντας στο Δημόσιο Ταμείο το ορισμένο αντίτιμο. Ποιος είδε τον Θεό και δεν τον φοβήθηκε!
«Η άμμος της Φαληρικής ακτής εδόθη εις εργολάβον! Δεν γνωρίζομεν τι κερδίζει από την εργολαβίαν ο δημόσιος θησαυρός. Κερδίζει όμως ο εργολάβος, ο οποίος εισπράττει όσα θέλει, διά την άμμον που έπαιρνε άλλοτε ελεύθερα όποιος ήθελε», έγραφε σε πρωτοσέλιδό της η μεγαλύτερης κυκλοφορίας εφημερίδα της αντιπολίτευσης. Στα δε άρθρα της τόνιζε ότι σε περίοδο που συζητείτο η ενθάρρυνση ανοικοδόμησης νέων σπιτιών για να ενισχυθούν τα φτωχά νοικοκυριά οι αποφάσεις της κυβέρνησης δεν βοηθούσαν…
Τότε, βέβαια, ούτε σκέψη γινόταν από τις επίσημες αρχές για πωλήσεις, αλλά μόνον για την πρόσκτηση και των υπολοίπων ελληνικών εδαφών. Τις ημέρες που ξέσπαγε το θέμα της πώλησης της άμμου, ο Νικόλαος Στράτος ζητούσε από την Εθνοσυνέλευση «να προσαρτηθή εις την Ελλάδα το μαρτυρικόν Αϊδίνιον», ενώ λίγο νωρίτερα ο στρατηγός Δαγκλής είχε χαρακτηριστεί «ιμπεριαλιστής» «διότι ηξίωσε να γίνουν ισχυρά τα ελληνικά δίκαια επί της Κωνσταντινουπόλεως». Η πραγματικότητα – δυστυχώς– σύντομα τους απογοήτευσε και ο Δημήτριος Γούναρης εκτελέστηκε στο Γουδή (1922) για την αρνητική έκβαση της μικρασιατικής εκστρατείας…

πηγή: ο μικρος ρωμηος