Οι χρωματιστοί λόφοι της Κίνας!

Η πόλη Zhangye είναι μέρος της επαρχίας Gansu, στη βορειοδυτική Κίνα. Πριν από χιλιάδες χρόνια, ήταν μία από τις πιο πλούσιες πόλεις της χώρας αφού εξαιτίας του δρόμου του μεταξιού, χιλιάδες άνθρωποι από όλο τον κόσμο την επισκέπτονταν καθημερινά για να αγοράσουν και να πουλήσουν εκεί τα εμπορεύματά τους.Όταν ο δρόμος του μεταξιού εγκαταλείφθηκε, άρχισε και η παρακμή ολόκληρης της περιοχής. Με την πάροδο του χρόνου οι κάτοικοι της πόλης Zhangye παράτησαν το εμπόριο και άρχισαν να ασχολούνται σχεδόν αποκλειστικά με τη γεωργία και την κτηνοτροφία.
Τα τελευταία χρόνια ωστόσο, αυτό δείχνει να αλλάζει. Η ευρύτερη περιοχή έγινε παγκοσμίως γνωστή μετά την προβολή μιας ταινίας, σκηνές της οποίας είχαν γυριστεί εκεί. Ο λόγος δεν είναι άλλος από τα εντυπωσιακά της τοπία.

Το ασυνήθιστο αυτό γεωλογικό φαινόμενο είναι γνωστό σαν «σχηματισμός Danxia» και οφείλεται στη συσσώρευση μεγάλων ποσοτήτων ψαμμίτη και άλλων ιζημάτων στην επιφάνεια του εδάφους. Τα ιζήματα αυτά με την πάροδο εκατομμυρίων χρόνων οξειδώνονται λόγω της επαφής τους με τον αέρα και αποκτούν έτσι τα έντονα χρώματά τους.


Η Κίνα είναι η μοναδική χώρα στον κόσμο στην οποία έχουν ανακαλυφτεί μέχρι τώρα σχηματισμοί Danxia. Υπάρχουν σε αρκετά σημεία της, αλλά σύμφωνα με τους ειδικούς, η ευρύτερη περιοχή κοντά στην πόλη Zhangye αποτελεί το πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα του περίεργου αυτού γεωλογικού φαινομένου.Έτσι, χιλιάδες είναι αυτοί που επισκέπτονται την περιοχή για να δουν από κοντά τους χρωματισμένους λόφους και τα εντυπωσιακά βουνά της.










πηγή:perierga

Ο διαχωρισμός έγινε από τον άνεμο και όχι τον Μωϋσή

Δείχνουν νέες προσομοιώσεις σε υπολογιστές

Τελικά μπορεί όντως να άνοιξαν τα νερά της Ερυθράς Θάλασσας για να περάσει ανάμεσά τους ο Μωϋσής και ο λαός του. Όμως, αντίθετα με τη διήγηση της Βίβλου, αυτό δεν ήταν κατ' ανάγκη ένα θαύμα, αλλά είναι δυνατό να συνέβη από ισχυρούς ανέμους που έπνεαν στην περιοχή για ώρες, σύμφωνα με νέες προσομοιώσεις σε ηλεκτρονικούς υπολογιστές που έκαναν αμερικανοί επιστήμονες.

Το Βιβλίο της Εξόδου περιγράφει τη διαφυγή των κυνηγημένων Ισραηλιτών από την Αίγυπτο και το θεαματικό πέρασμα της Ερυθράς θάλασσας, πριν από περίπου 3.000 χρόνια, χάρη στη θεϊκή παρέμβαση. Τώρα, οι υπολογιστικές προσομοιώσεις δείχνουν ότι είναι δυνατό οι δυνατοί άνεμοι να παραμέρισαν τα νερά και να δημιούργησαν μια "γέφυρα" ξηράς σε μια περιοχή, από όπου οι Ισραηλίτες κατάφεραν, περπατώντας πάνω σε λασπωμένο αλλά ασφαλές έδαφος, να φτάσουν απέναντι, καθ' οδόν προς τη "γη της επαγγελίας".

Η έρευνα, υπό τον Καρλ Ντριους του Εθνικού Κέντρου Ατμοσφαιρικών Ερευνών (NCAR) και του πανεπιστημίου Κολοράντο των ΗΠΑ, η οποία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό PLoS ONE, σύμφωνα με το BBC και το πρακτορείο Ρόιτερ, δείχνει ότι ένα ισχυρός ανατολικός άνεμος με ταχύτητα 100 χιλιομέτρων την ώρα, που φυσούσε όλη τη νύχτα, μπορεί να απώθησε τα νερά ύψους περίπου δύο μέτρων, σε ένα σημείο όπου ο αρχαίος ποταμός Νείλος, σε κάποια καμπή του με σχήμα U, πιστεύεται ότι ενωνόταν με μια παράκτια λιμνοθάλασσα.

Με τον τρόπο αυτό, είναι δυνατό να δημιουργήθηκε μια στενή χερσαία δίοδος, που έκλεισε ξανά μόλις ο άνεμος κόπασε (πνίγοντας τον αιγυπτιακό στρατό που καταδίωκε τους Ισραηλίτες, σύμφωνα με τη Βιβλική αφήγηση). H "γέφυρα" αυτή εκτιμάται ότι είχε μήκος 3 - 4 χλμ. και πλάτος 5 χλμ. και παρέμεινε "ανοικτή" επί τέσσερις ώρες τουλάχιστον.

Η νέα μελέτη αποτελεί τμήμα μιας ευρύτερης έρευνας του αμερικανού επιστήμονα σχετικά με τις επιπτώσεις των ανέμων στα βάθη των υδάτων. Η έρευνα για την Έξοδο βασίζεται σε ανακατασκευή των πιθανών τοποθεσιών και βαθών των πλωτών διαύλων στο δέλτα του ποταμού Νείλου, που έχουν μεταβληθεί σημαντικά με το πέρασμα του χρόνου, εκτιμώντας ότι στην πραγματικότητα ήταν μέσω αυτού του σημείου και όχι της σημερινής Ερυθράς Θάλασσας, όπου έγινε η διάσχιση από τους Ισραηλίτες.

"Ο διαχωρισμός των υδάτων μπορεί να κατανοηθεί μέσω της δυναμικής των υγρών. Ο άνεμος μετακινεί το νερό με τρόπο σύμφωνο με τους φυσικούς νόμους, δημιουργώντας ένα ασφαλές πέρασμα ανάμεσα στο νερό και μετά επιτρέπει ξανά στο νερό να εισβάλει και να καλύψει το πέρασμα", δήλωσε ο Ντριους.

Στο παρελθόν και άλλοι επιστήμονες είχαν αποπειραθεί να ερμηνεύσουν το πέρασμα της Ερυθράς Θάλασσας μέσω φυσικών εξηγήσεων. Κάποιοι πρότειναν ότι ένα τσουνάμι μπορεί να ανάγκασε τα νερά αρχικά να υποχωρήσουν και έπειτα να επανέλθουν γρήγορα. Κάποιοι άλλοι υποστήριξαν ότι είναι εφικτό ένας ισχυρός και επίμονος άνεμος να χαμηλώσει πολύ το επίπεδο του νερού σε μια περιοχή, ώστε να μπορούν να τα διασχίσουν περπατώντας οι άνθρωποι.

πηγή:skai.gr

Παγκόσμια Ημέρα Νερού

 

 

Την ίδια ώρα που ο παγκόσμιος πληθυσμός καταναλώνει περισσότερο νερό από ποτέ, η κλιματική αλλαγή έχει ως συνέπεια τη μείωση του νερού σε πολλές περιοχές του πλανήτη, ενώ ακραία καιρικά φαινόμενα όπως πλημμύρες, ξηρασίες και, πιο πρόσφατα, τσουνάμι επηρεάζουν ολοένα και πιο πολύ τον κόσμο.
Η προσεκτική διαχείριση των υδάτινων πόρων και η εξισορρόπηση των διάφορων αναγκών για νερό είναι ζητήματα ζωτικής σημασίας. Η ψευδαίσθηση της αφθονίας δεν επιτρέπει εύκολα να αποκαλυφθεί η αλήθεια, ότι δηλαδή με την πάροδο του χρόνου το γλυκό νερό τείνει να μετατραπεί σε αγαθό εν ανεπαρκεία.

Σύμφωνα με στοιχεία διεθνών οργανισμών, η έλλειψη του νερού θα αναχθεί σε μείζον γεωπολιτικό θέμα, καθώς το 2050, ο παγκόσμιος πληθυσμός θα έχει ξεπεράσει τα εννέα δισεκατομμύρια, ενώ η ζήτηση για νερό θα αυξηθεί κατά 64 δις. κυβικά μέτρα ετησίως. Παράλληλα το 2030, περισσότεροι από πέντε δισ. άνθρωποι δεν θα έχουν πρόσβαση σε αξιόπιστο σύστημα καθαρισμού του νερού.

Σήμερα, 22 Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα Νερού, το 40% των κατοίκων του πλανήτη δεν έχει πρόσβαση σε πόσιμο νερό. Επίσημα στοιχεία του ΟΗΕ αναφέρουν ότι η κρίση του πόσιμου νερού χαρακτηρίζεται τόσο από τη συνεχιζόμενη μείωση της ποσότητας που διατίθεται, όσο και από την υποβάθμιση της ποιότητάς του.
Πάνω από 232 εκατομμύρια άνθρωποι από χώρες του Τρίτου Κόσμου πλήττονται από λειψυδρία, αδυνατώντας να καλύψουν βασικές καθημερινές ανάγκες σε νερό, και 18 χώρες στην Αφρική και στην Ασία απειλούνται άμεσα, καθώς βρίσκονται σε οριακή από άποψη υδατικών αποθεμάτων κατάσταση.
Η υπερκατανάλωση απειλεί και την Ελλάδα
Στην Ελλάδα, το κύριο πρόβλημα εντοπίζεται στην έλλειψη διαχειριστικών πρακτικών και την υπερκατανάλωση, που οφείλεται στην ανυπαρξία ορθολογικής χρήσης.
Η μέση ημερήσια κατανάλωση νερού ανά άτομο ανέρχεται στα 1.451, τη στιγμή που θα μπορούσε να μειωθεί στα 501 με την υιοθέτηση καλών πρακτικών και την αλλαγή τεχνολογιών μέσα στις κατοικίες. Τη μερίδα του λέοντος της κατανάλωσης στην Ελλάδα κατέχει, βέβαια, η γεωργία με ποσοστό που φτάνει το 80%, με κατεξοχήν υδροβόρες καλλιέργειες.

Παράλληλα, ο τουρισμός, η «βαριά βιομηχανία» της χώρας, δεν στηρίζεται σε βιώσιμες και ορθές πρακτικές, γεγονός που επιβαρύνει παραπάνω ήδη ευάλωτες περιοχές, όπως τα νησιά, που χαρακτηρίζονται από περιορισμένη διαθεσιμότητα υδατικών πόρων. Οι απώλειες, λόγω της παλαιότητας των δικτύων είναι πολύ υψηλές και σε κάποιες περιπτώσεις φτάνουν έως και το 50%.
Οι οργανώσεις προειδοποιούν
Η UNICEF, από την πλευρά της, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για τη ζωή εκατομμυρίων παιδιών καθώς τονίζει ότι καθημερινά πεθαίνουν 6.000 παιδιά από έλλειψη νερού, γεγονός το οποίο σημαίνει ότι κάθε 15 δευτερόλεπτα ένα παιδί στις αναπτυσσόμενες χώρες χάνει τη ζωή του.
Η UNESCO υποστηρίζει ότι στις αναπτυσσόμενες χώρες το 80% των ασθενειών συνδέονται με το νερό, γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα τουλάχιστον 3 εκατομμύρια άνθρωποι να χάνουν τη ζωή τους κάθε χρόνο εξαιτίας της κακής ποιότητας πόσιμου νερού που καταναλώνουν.

 

πηγή :protothema

Ιπτάμενα αντικείμενα που εμφανίστηκαν μετά τον σεισμό στην Ιαπωνία.

Τι ήταν τα ιπτάμενα αντικείμενα που εμφανίστηκαν μετά τον σεισμό, στην Ιαπωνία;

 Κυκλοφόρησε πρόσφατα στο διαδίκτυο ένα βίντεο όπου πάνω από το ενεργό ηφαίστειο Sukurajima στη νήσο Kyushu, διακρίνονται δύο "περίεργα" ιπτάμενα αντικείμενα!

 Σύμφωνα με τις περιγραφές κατοίκων της περιοχής, μία φωτεινή σφαίρα εμφανίστηκε πάνω και δεξιά από το ηφαίστειο, ενώ άλλη μιία φάνηκε σαν να βγαίνει μέσα από το ηφαίστειο και να κατευθύνεται προς τα επάνω.
 Η περιοχή που βρίσκεται το ηφαίστειο δεν επηρεάστηκε άμεσα από τον πρόσφατό σεισμό και το τσουνάμι που έπληξαν την Ιαπωνία, αλλά ήδη τα σενάρια για UFO ή απόρρητο στρατιωτικό πρόγραμμα έχουν φουντώσει!

  Δείτε το βίντεο που ακολουθεί και διαμορφώστε την προσωπική σας άποψη.

πηγή: pyles.tv

Το πρώτο θύμα του πολέμου είναι η αλήθεια

 

• Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Το «πρωτόκολλο» ακολουθείται πιστά και σ’ αυτόν τον πόλεμο. Ένα ιδιότυπο πρωτόκολλο που θέλει τις επιχειρήσεις προπαγάνδας να ξεκινούν σχεδόν ταυτόχρονα με την στρατιωτική δράση. Ο πόλεμος διεξάγεται πάντα σε δύο μέτωπα – σ’ αυτό των στρατιωτικών επιχειρήσεων και σ’ αυτό της προπαγάνδας. Και αυτό ισχύει τόσο στους δίκαιους, όσο και στους άδικους πολέμους.
Ήδη από τις πρώτες ώρες της επίθεσης των συμμαχικών δυνάμεων κατά του καθεστώτος Καντάφι στη Λιβύη, το απόγευμα του περασμένου Σαββάτου, άρχισαν οι ανακοινώσεις και οι διαψεύσεις περί κατάρριψης αεροπλάνων.Είναι κανόνας που ισχύει από καταβολής κόσμου και πολεμικών αναμετρήσεων. Τα επιτελεία των αντιμαχομένων πλευρών προετοιμάζουν και εκτελούν την επικοινωνιακή τους στρατηγική το ίδιο προσεκτικά όσο και τις επιχειρήσεις στα πεδία των μαχών.
Ο σκοπός όλων των πλευρών κοινός: Να εξασφαλιστεί η συναίνεση της κοινής γνώμης, αλλά και η παραπληροφόρησή της, ώστε να μην γνωρίζει τις συνέπειες του πολέμου. Αλλά ούτε και τα πραγματικά αίτιά του. Το κάνουν όλοι, το κάνει και ο Καντάφι, που ανακοινώνει νίκες και καταρρίψεις αεροσκαφών του εχθρού και εξοπλισμού του λαού με ένα εκατομμύριο όπλα. Το κάνουν όλοι, το κάνουν και οι Σύμμαχοι, που μιλούν μόνο για αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής καταστροφής, αλλά αποφεύγουν συστηματικά να αναφερθούν σε θύματα και λάθη ή να προφέρουν τη λέξη «πετρέλαιο»!
Σχεδόν ταυτόχρονα με την έναρξη ενός πολέμου ξεκινά και ο αγώνας για την διασταύρωση των πληροφοριών. Κάθε άλλο παρά τυχαία, τον καιρό που
μαινόταν ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, ο Αμερικανός βουλευτής Χίραμ Τζόνσον είχε διατυπώσει την περίφημη φράση-αφορισμό: Η αλήθεια είναι το πρώτο θύμα του πολέμου.
Από αυτήν την φράση ο διάσημος δημοσιογράφος Φίλιπ Νάιτλι, δανείστηκε τον τίτλο του βιβλίου του που έμελλε να γίνει η «Βίβλος» των πολεμικών ανταποκριτών: «Το πρώτο θύμα». Ο Νάιτλι υποστηρίζει ότι οι ειδήσεις σχετικά με τα πολεμικά γεγονότα χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: Σ’ αυτές που αναφέρονται σ’ αυτά καθαυτά τα πολεμικά γεγονότα και σ’ εκείνες που τα δικαιολογούν.
Κάθε φορά, με την έναρξη κάθε πολέμου, δίκαιου ή αδίκου, αρχίζει και ο πόλεμος των πληροφοριών. Ο λογοκριμένος πόλεμος. Ο πόλεμος μέσα στον πόλεμο. Από την Κριμαία ώς τον Α΄ και τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, από το Βιετνάμ ως το Αφγανιστάν, από τη Γιουγκοσλαβία ως τον πρώτο, τον δεύτερο και τον τρίτο πόλεμο του Κόλπου, αλλά και σ’ όλους, τους εκατοντάδες πολέμους που ξέσπασαν σε όλες τις
γωνιές της γης, η αλήθεια υπήρξε πάντοτε ο μεγάλος ηττημένος. Το έλεγε, άλλωστε, και ο Ουίνστον Τσόρτσιλ: «Σε καιρό πολέμου, η αλήθεια είναι κάτι το τόσο πολύτιμο, που είναι ανάγκη να την προστατεύουμε ανάμεσα σε πολλά μαξιλάρια ψεμάτων»!
Στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, την ευθύνη της προπαγάνδας και της λογοκρισίας στις ΗΠΑ είχε η Επιτροπή Κρηλ. Αποστολή της ήταν να διοχετεύει ειδήσεις που ευνοούσαν την πολεμική προσπάθεια και να εξαφανίζει αυτές που έριχναν και τον παραμικρό σπόρο αμφιβολίας. Επίλεκτο στέλεχος της Επιτροπής ήταν ο Εντουαρντ Μπερνέις, ανιψιός του Σίγκμουντ Φρόιντ, «πατέρας» των δημοσίων σχέσεων, θαυμαστής του οποίου υπήρξε ο υπουργός Προπαγάνδας και Δημόσιας Διαφώτισης της ναζιστικής Γερμανίας, Γιόζεφ Γκέμπελς.
Τα πήγαν καλά. Αρκεί να θυμηθούμε ότι σ’ εκείνο το σφαγείο που ήταν ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, η προπαγάνδα κατάφερε να πείσει τους στρατιώτες των συμμάχων ότι… το έντερο των Γερμανών είχε υποστεί κάποια μετάλλαξη, ώστε να μπορούν να καταπίνουν αμάσητους τους ανθρώπους!
Στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Πρόεδρος Ρούζβελτ αποφάσισε για πρώτη φορά να διαχωρίσει την προπαγάνδα από τη λογοκρισία. Τον τομέα της προπαγάνδας ανέλαβε η Υπηρεσία Γεγονότων και Στατιστικών, που αργότερα μετονομάσθηκε σε Υπηρεσία Πολεμικών Πληροφοριών. Ο προϋπολογισμός της μόνο τον πρώτο χρόνο του πολέμου έφθασε τα 40 εκατομμύρια δολάρια και επικεφαλής της είχε τεθεί ο συγγραφέας, αναλυτής και πρώην δημοσιογράφος των «Τάιμς της Νέας Υόρκης», Ελμερ Ντέιβις.
Επικεφαλής της Υπηρεσίας Λογοκρισίας ήταν ο Μπάιρον Πράις, πρώην αρχισυντάκτης του ειδησεογραφικού πρακτορείου «Ασοσιέητεντ Πρες». Στα γραφεία της διαβάζονταν εκατομμύρια επιστολές, ελέγχονταν τα τηλεγραφήματα, μαγνητοφωνούνταν τηλεφωνήματα, λογοκρίνονταν ταινίες. Η Υπηρεσία είχε επίσης την ευθύνη του ελέγχου τήρησης του «Κώδικα Πολεμικής Δεοντολογίας» από τις εφημερίδες και τους ραδιοφωνικούς σταθμούς.
Για τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο μεγάλος συγγραφέας Τζον Στάινμπεκ, πολεμικός ανταποκριτής εκείνη την εποχή, είχε γράψει: «Γίναμε όλοι κομμάτι της πολεμικής προσπάθειας. Την ακολουθήσαμε και την αγκαλιάσαμε. Βαθμιαία έγινε κομμάτι του εαυτού μας ότι η αλήθεια έπρεπε αυτομάτως να μένει μυστική. Με αυτό δεν εννοώ ότι λέγαμε ψέματα. Γράψαμε, όμως, μόνο για τη μια πλευρά του πολέμου. Αλλά εκείνη την εποχή πιστεύαμε με πάθος πως αυτό ήταν το καλύτερο που είχαμε να κάνουμε».
Οι δημοσιογράφοι αντιμετωπίζονταν ως ένα ακόμη τμήμα των στρατιωτικών μονάδων. Χαρακτηριστικός είναι ο τρόπος με τον οποίο καλύφθηκε η Απόβαση στη Νορμανδία. Οι δημοσιογράφοι φορτώθηκαν σε ένα τρένο στη Σκωτία ένα μήνα νωρίτερα και έμειναν εκεί για μια εβδομάδα. Όταν η επιχείρηση ξεκίνησε όλα είχαν ρυθμιστεί στην εντέλεια. Διαπιστεύτηκαν 558 δημοσιογράφοι, φωτογράφοι και κάμεραμεν, υπήρχαν λογοκριτές στα πλοία και στις παραλίες. Τα ραδιοφωνικά κυκλώματα ήσαν περιορισμένα, αλλά υπήρχαν ειδικά αεροπλάνα και ταχύπλοα που μετέφεραν τις πληροφορίες στο Λονδίνο, ενώ ο ίδιος ο Αϊζενχάουερ ενημέρωνε συστηματικά τέσσερις ανταποκριτές της επιλογής του.
Κατά την πρώτη ημέρα, οι ανταποκριτές έστειλαν συνολικά 700.000 λέξεις, αλλά χρόνια αργότερα διαπιστώθηκε πως από τα ρεπορτάζ τους δεν προέκυπτε η παραμικρή ουσία. Όσο για τους ανταποκριτές του ραδιοφώνου, αυτοί φρόντισαν να δραματοποιήσουν όσο το δυνατόν περισσότερο αυτά που έβλεπαν, συχνά υποδυόμενοι τους ηθοποιούς. «Αγαπητοί ακροατές, είναι τρομερό. Πρέπει να διακόψω, να πάρω μια ανάσα»…
Ακόμη και στις μέρες μας εξακολουθούν να έρχονται στο φως τα ψέματα εκείνου του δίκαιου πολέμου. Πρόσφατα, στην ταινία του Κλιντ Ηστγουντ «Οι σημαίες των προγόνων μας», ο διάσημος ηθοποιός και σκηνοθέτης απομυθοποίησε την περίφημη φωτογραφία που τράβηξε ο φωτογράφος Τζο Ρόζενταλ με τους στρατιώτες να υψώνουν την αστερόεσσα στο όρος Σουριμπάτσι της Ιβο Τζίμα. Αποκάλυψε πως το περιστατικό συνέβη κάτω από λιγότερο δύσκολες και επικίνδυνες συνθήκες.
Αν και στην περίπτωση της Λιβύης δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι ο Καντάφι είχε προχωρήσει σε μια άνευ προηγουμένου ανθρωπιστική καταστροφή, οι συνέπειες της συμμαχικής επίθεσης θα φανούν – και θα εξαρτηθούν – από την διάρκεια και την έκβαση των επιχειρήσεων και από την κατάσταση στην οποία θα βρεθεί η Λιβύη την επόμενη ημέρα.
Αυτή τη φορά, η προετοιμασία της διεθνούς κοινής γνώμης είχε συντελεστεί – είχε φροντίσει γι’ αυτό ο Καντάφι – με πιο «ομαλό» τρόπο. Η επιχείρηση είχε γίνει αποδεκτή πριν καν ξεκινήσει, με λιγοστές εξαιρέσεις στην Ελλάδα και στον κόσμο. Μάλιστα, το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ κατηγορήθηκε επειδή καθυστέρησε να εκδώσει την απόφασή του.
«Μικρές νιφάδες χιονιού»Δεν συμβαίνει, όμως, το ίδιο σε όλες τις περιπτώσεις. Ακόμη και μετά την 11η Σεπτεμβρίου του 2001, η επέμβαση στο Αφγανιστάν – και κυρίως στο Ιράκ – έπρεπε να αιτιολογηθεί προπαγανδιστικά. Σ’ αυτήν την εκστρατεία, σημαντικό ρόλο έπαιξαν τα μέσα ενημέρωσης.


Παρά το γεγονός ότι το δίκαιο σπάνια βρίσκεται στη μια πλευρά, τα μέσα ενημέρωσης θα θέσουν σε αντιπαράθεση το «Καλό» και το «Κακό». Ο «Κακός» θα δαιμονοποιηθεί και θα ταυτιστεί με τον Χίτλερ. Ο «Καλός» θα παρουσιαστεί ως θεματοφύλακας του πολιτισμού και του ανθρωπισμού.

Αποδείχθηκε αυτό, όταν έγιναν γνωστά τα εσωτερικά σημειώματα (ονομάσθηκαν «μικρές νιφάδες χιονιού») του Αμερικανού πρώην υπουργού Άμυνας Ντόναλντ Ράμσφελντ προς τους υφισταμένους του στο Πεντάγωνο, προσφέροντάς τους προπαγανδιστικά επιχειρήματα υπέρ του πολέμου: «Οι μουσουλμάνοι είναι τεμπέληδες», «Συνδέστε το Ιράκ με το Ιράν». «Μιλάτε για τη Σομαλία, τις Φιλιππίνες κλπ. Κάντε τον αμερικανικό λαό να συνειδητοποιήσει ότι είναι περικυκλωμένος από βίαιους εξτρεμιστές σε όλον τον κόσμο».
Από τα υπουργεία Άμυνας έχουν κατά καιρούς κυκλοφορήσει και ειδικά φυλλάδια «χειρισμού» των δημοσιογράφων. Τα πρώτα κυκλοφόρησαν στον Πόλεμο του Βιετνάμ. Περιλαμβάνουν οδηγίες προς τους στρατιωτικούς που έρχονται σε επαφή με τους δημοσιογράφους: Να δείχνετε πάντα «ανοιχτοί», διαφανείς και συνεργάσιμοι. Ποτέ μην επιχειρείτε συνοπτική καταστολή ή άμεσο έλεγχο. Προτιμάτε να υποβαθμίζετε και όχι να κρύβετε τις ανεπιθύμητες ειδήσεις. Ελέγχετε την έμφαση με την οποία παρουσιάζονται οι ειδήσεις και όχι τις ίδιες τις ειδήσεις. Αντισταθμίζετε τις κακές ειδήσεις με καλές ειδήσεις. Ακόμη και αν γνωρίζετε τις συνέπειες των λαθών σας, καθυστερήστε τις ανακοινώσεις προφασιζόμενοι ότι διεξάγεται έρευνα, έως ότου αμβλυνθεί το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης. Τα ψέματα επιτρέπονται μόνο όταν είναι βέβαιο ότι δεν θα αποκαλυφθούν διαρκούντος του πολέμου.
Δεν πρόκειται για κάτι το καινούργιο. Οι Ρωμαίοι παρουσίαζαν τους υπό κατάκτηση λαούς ως ανθρωποφάγους. Οι σταυροφορίες προβλήθηκαν ως αναγκαίες για να πάψουν οι Σαρακηνοί, πλάσματα διαβολικά, να διαφεντεύουν τον Τάφο του Ιησού. Ο Άγιος Αυγουστίνος, ο πρώτος ιδεολόγος του «δίκαιου πολέμου», υποστήριζε ήδη από τον 4ο αιώνα πως από πουθενά δεν πρέπει να προκύπτει ότι ο πόλεμος γίνεται για εκδίκηση, επιθυμία για κυριαρχία και άλλα ταπεινά ένστικτα.
Στον πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας, έκαναν την εμφάνισή τους δύο μεγάλα επιχειρησιακά ψέματα: Οι «έξυπνες βόμβες» και τα «χειρουργικά χτυπήματα», που εντάχθηκαν στην «εναλλακτική ενημέρωση». Ο συνταγματάρχης Κρόουλι, είχε πει: «Πρέπει να σχεδιάζεις την επικοινωνιακή σου πολιτική με την ίδια προσοχή με την οποία σχεδιάζεις τη στρατηγική σου». Και ο Ρόμπερτ Λίχτερ, Πρόεδρος του Κέντρου Μέσων Ενημέρωσης της Ουάσιγκτον, είχε αποφανθεί: «Για να πουλήσεις έναν πόλεμο σε μια Δημοκρατία, πρέπει να δαιμονοποιήσεις τον εχθρό σου ή να αποδείξεις ότι τα ελατήριά σου είναι ανθρωπιστικά». Γι’ αυτό και στον καιρό του πολέμου της Γιουγκοσλαβίας, ο Χαβιέ Σολάνα γινόταν έξω φρενών κάθε φορά που άκουγε τη λέξη «πόλεμος». «Δεν είναι πόλεμος, σας λέω», φώναζε. «Είναι μια στρατιωτική επιχείρηση για να επιβληθούν οι αξίες της Δύσης»!
Η προπαγανδιστική εκστρατεία είχε ξεκινήσει πολύ νωρίτερα. Η διεθνής κοινή γνώμη ουδέποτε πληροφορήθηκε το περιεχόμενο της Συμφωνίας του Ραμπουϊγιέ, αφού κάτι τέτοιο δεν θα επέτρεπε τη δικαιολόγηση της επέμβασης. Με πρωτοσέλιδα είχαν τότε «σκοτώσει» τον Κοσοβάρο ηγέτη Ισμαήλ Ρουγκόβα και τον δημοσιογράφο Βετόν Σουρόι και με μονόστηλα στις μέσα σελίδες τους «ανέστησαν». Ένας στρατηγός είχε πει: «Συνήθως γνωρίζαμε τις συνέπειες των λαθών μας. Λέγαμε όμως ότι διεξάγουμε έρευνα και ότι οι υποθέσεις ήσαν πολλές. Δεν αποκαλύπταμε την αλήθεια παρά μόνο δεκαπέντε ημέρες αργότερα, όταν πια είχε αμβλυνθεί το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης».
«Οταν τα πάθη καταλαγιάσουν ίσως ακόμη και να ακούσουμε τις εξομολογήσεις αυτών που τα επινόησαν», έγραψε ο Φίλιπ Νάιτλι στον «Ιντιπέντεντ». Έτσι, οι άμαχοι της σφαγής του Ρατσάκ, που χρησίμευσαν για την ηθική νομιμοποίηση της επέμβασης, αποδείχθηκε πως ήσαν πτώματα επιμελώς τοποθετημένα εκ των υστέρων. Οι κατά τον Γερμανό υπουργό τότε Αμυνας Σάρπινγκ νεκροί άμαχοι του χωριού Ρόγκοβο αποδείχθηκαν ουτσεκάδες, χάρη στη μαρτυρία αυτόπτη μάρτυρα παρατηρητή του ΟΑΣΕ. Η ανήλικη Κοσοβάρα Ραϊμόντα που έκανε το γύρο των καναλιών περιγράφοντας πώς σκοτώθηκε η αδελφή της, ομολόγησε τελικά ότι είχε πει ψέματα. Και ο αποθανών υπουργός τότε των Εξωτερικών της Βρετανίας Ρόμπιν Κουκ ανακοίνωσε την εκτέλεση είκοσι Αλβανών δασκάλων μπροστά στα μάτια των μαθητών τους στο χωριό Γκόντεν. Αλλά το χωριό δεν είχε πάνω από πενήντα μαθητές και αν γινόταν δεκτός ο ισχυρισμός του, τότε θα έπρεπε να δεχθούμε πως κάπου στο Κόσοβο υπήρχε ένα χωριό με τη μεγαλύτερη αναλογία μαθητών και δασκάλων στον κόσμο.

Μετά την παύση των βομβαρδισμών, η «Ουόλ Στρητ Τζέρναλ», παραδέχθηκε πως κακώς έγραφε τα περί εθνοκάθαρσης. Την ίδια περίοδο, ο Τζέιμι Σέι είχε δηλώσει πως τα ψέματα δεν αποδίδουν (Lies do not work). Η αλήθεια είναι ότι απέδωσαν μια χαρά.
Ο δημοσιογράφος Ρόμπερτ Φισκ έγραψε: «Από την αρχή οι περισσότεροι από τους συναδέλφους μας υποδύθηκαν τον ρόλο της αγέλης στις καθημερινές ενημερώσεις, αποφεύγοντας να υποβάλλουν στον εκπρόσωπο του ΝΑΤΟ Τζέιμι Σέι και το παραμικρό ενοχλητικό ερώτημα».
Κάθε άλλο παρά τυχαία, αν και στον πόλεμο στο Κοσσυφοπέδιο είχε διαπιστευτεί ο αριθμός-ρεκόρ των 2.700 δημοσιογράφος, ο Βρετανός ιστορικός Άλαστερ Χορν υποστήριξε πως το Κοσσυφοπέδιο κατέληξε «στην πιο μυστική στρατιωτική εκστρατεία της ζώσας μνήμης».
Με την εισβολή στο Αφγανιστάν και αργότερα στο Ιράκ, οι δημοσιογράφοι χωρίσθηκαν σε τρεις κατηγορίες. Εμφανίσθηκε η καινοτομία των «ενσωματωμένων» δημοσιογράφων, που ακολουθούσαν τα στρατιωτικά τμήματα και έβλεπαν με τα μάτια των επιτιθεμένων. Η κατηγορία των δημοσιογράφων που έμειναν στην Βαγδάτη, μετέδιδε τα ρεπορτάζ της υπό το στρες των βομβαρδισμών, με το συναίσθημα να κυριαρχεί. Και η κατηγορία των δημοσιογράφων που έπαιρναν μέρος στις ενημερώσεις στο Κατάρ και στην Ουάσιγκτον. Στις πρώτες σειρές κάθονταν οι προνομιούχοι, Αμερικανοί και Βρετανοί. Κι’ αν κανένας τολμούσε να υποβάλει κάποια ενοχλητική ερώτηση, το καθιερωμένο πείραγμα, με υποβόσκουσα απειλή, ήταν η φράση: «Σε βλέπω στα τελευταία καθίσματα με τους Γάλλους και τους Γερμανούς». Είπαν πως στους δημοσιογράφους εκείνους τίποτε δεν έφερνε μεγαλύτερη ανατριχίλα από τον κίνδυνο να χάσουν τα προνομιακά τους καθίσματα στην πρώτη σειρά.
Το λεξικό του πολέμου
Κάθε πόλεμος έχει τη δική του επικοινωνιακή προβολή, τις δικές του «κυρίαρχες λέξεις», το δικό του «λεξικό». Στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας ακούσαμε για πρώτη φορά για «παράπλευρες απώλειες», «ανθρωπιστική επέμβαση», «διεθνή στρατιωτική δράση», «φιλικά πυρά». Στον πόλεμο του Ιράκ επινοήθηκε ο όρος «στόχοι ευκαιρίας». Ο πόλεμος του Αφγανιστάν προβλήθηκε ως «ο πρώτος του 21ου αιώνα», επινοήθηκε ο όρος «Δεκαετής Πόλεμος» - ώστε να προετοιμαστεί η κοινή γνώμη για τη διάρκειά του – ενώ τη διάρκεια είχαν στο νου τους και όσοι ονόμαζαν τις στρατιωτικές επιχειρήσεις του «Διαρκή Δικαιοσύνη» και «Διαρκή Ελευθερία». Η διάρκεια κυριαρχεί και στην κωδική ονομασία της επέμβασης στη Λιβύη: «Αυγή της Οδύσσειας»!
Τη διάρκεια είχε άλλωστε στο νου του και ο Πρόεδρος Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι, όταν επέλεγε τη ακόλουθη προπαγανδιστική τακτική για να περιγράψει τον Ψυχρό Πόλεμο και την κούρσα των εξοπλισμών, στις 20 Ιανουαρίου 1961, ημέρα της ορκωμοσίας του: «Η σάλπιγγα μας καλεί ξανά. Δεν μας καλεί στη μάχη, αν και σε μάχη βρισκόμαστε. Δεν μας καλεί στα όπλα, αν και θα χρειαστούμε όπλα. Αλλά μας καλεί να σηκώσουμε το βάρος ενός μακροχρόνιου αγώνα που θα διεξάγεται στο λυκαυγές, χρόνος μπαίνει, χρόνος βγαίνει...».
Στους τελευταίους πολέμους επανεμφανίσθηκε και το στρατιωτικό δόγμα «Σοκ και Δέος». Τόσο στα πεδία των μαχών, όσο και στο πεδίο της ενημέρωσης. «Δεν το καταλαβαίνουμε», είχε πει ο Αμερικανός υπουργός Αμυνας Ντόναλντ Ράμσφελντ, όταν ο απόστρατος αεροπόρος Χάρλαν Ούλμαν επέμεινε ότι το δόγμα «Σοκ και Δέος» έπρεπε να εφαρμοστεί τόσο στον στρατιωτικό, όσο και στον επικοινωνιακό τομέα. Το κατάλαβε όταν ο Ούλμαν του διηγήθηκε την ιστορία του Σουν Τσου, πολεμιστή και φιλοσόφου της αρχαίας Κίνας που πρώτος έθεσε τα θεμέλια του συγκεκριμένου δόγματος. Ο Σουν Τσου επρόκειτο να προσληφθεί ως στρατηγός από τον αυτοκράτορα. Αντί εξετάσεων, ο αυτοκράτορας του ζήτησε να διδάξει τις παλλακίδες του να περπατούν με στρατιωτικό βηματισμό. Εκείνες, μόλις άκουσαν το στρατηγό να τις διατάζει, άρχισαν να χαχανίζουν. «Έχω τον έλεγχο;», ρώτησε ο Σουν Τσου. Ο αυτοκράτορας ένευσε καταφατικά. Τότε ο στρατηγός έκοψε με το σπαθί του το κεφάλι της πρώτης τη τάξει παλλακίδας. Αμέσως μετά, οι υπόλοιπες ανέπτυξαν έναν άψογο στρατιωτικό βηματισμό. Χρόνια αργότερα, ο απαγχονισμός του Σαντάμ, σε πλήρη συγχρονισμό με τα δελτία ειδήσεων, χρησιμοποιήθηκε για να προκληθεί φόβος, δέος και παραδειγματισμός.
Τον Ιανουάριο του 2006 αποκαλύφθηκε από τους Λος Αντζελες Τάιμς πως η εταιρία Λίνκολν Γκρουπ, που ανήκε στον 30χρονο Βρετανό Κρίστιαν Μπέιλι, είχε συνάψει με το Πεντάγωνο συμβόλαιο 100 εκ δολαρίων για να «βοηθήσει» στον «πόλεμο της πληροφόρησης» στο Ιράκ, μεταδίδοντας την αμερικανική προπαγάνδα στον ιρακινό Τύπο. Αγόραζε χώρο σε ιρακινές εφημερίδες για «ρεπορτάζ» που γράφονταν από το τμήμα ψυχολογικών επιχειρήσεων του αμερικανικού στρατού. Παράλληλα, πλήρωνε Ιρακινούς δημοσιογράφους για να γράφουν ευνοϊκά άρθρα. Έγινε δε γνωστό πως για μια είδηση ή για ένα άρθρο, οι τιμές κυμαίνονται από 40 ως 2.000 δολάρια. Από δημοσίευμα των Νιου Γιορκ Τάιμς προέκυψε πως μέχρι τη στιγμή της αποκάλυψης είχαν δημοσιευθεί περισσότερα από 1.000 άρθρα σε 12 ως 15 ιρακινές και αραβικές εφημερίδες. Όπως έγινε γνωστό γράφτηκαν στο Κέντρο Τύπου της Φαγιετβίλ της Βόρειας Καρολίνας, καλά εξοπλισμένο, με στρατιωτικούς σε ρόλους συντακτών και παραγωγών. Μόνο η μονάδα ψυχολογικών επιχειρήσεων του Φορτ Μπραγκ, αριθμεί 1.200 μέλη, που παράγουν αυτά τα «αληθινά μηνύματα» όπως τα αποκαλούν οι αξιωματικοί.
Στη μάχη της ενημέρωσης μπήκαν και οι μπλόγκερς. Αλλά το Πεντάγωνο επέβαλε στους ένστολους μπλόγκερς να υποβάλλουν για έγκριση τα κείμενά τους πριν τα ανεβάσουν στο Διαδίκτυο. Εδώ και τρία χρόνια, οι Αμερικανοί στρατιώτες δεν έχουν πρόσβαση σε 13 συνολικά ιστότοπους σχετικούς με τον πόλεμο. Από την άλλη πλευρά, δημιουργήθηκε και ιστότοπος με βίντεο από τα «κατορθώματα» του αμερικανικού στρατού στο Ιράκ.
Πόλεμος προπαγάνδας – και μάλιστα πολύ σκληρός – διεξήχθη και στη διάρκεια του πολέμου στον Καύκασο, τον Αύγουστο του 2008, όταν η άποψη που επιχειρήθηκε να προβληθεί ως κυρίαρχη ήταν πως η «κακή» Ρωσία εισέβαλε στην «δημοκρατική» Γεωργία, η οποία ουδέποτε εισέβαλε στην Οσετία! Με αποτέλεσμα οι Οσετοί να γίνουν έξω φρενών και στρεφόμενοι κατά της δυτικής προπαγάνδας να διαμαρτυρηθούν: «Σε λίγο θα μας πείτε ότι αυτοβομβαρδιστήκαμε»!Ακόμη και το CNN αναγκάστηκε δυο φορές να ανασκευάσει (για την υποτιθέμενη κατάληψη του Γκόρι από τον ρωσικό στρατό και για την υποτιθέμενη κατάληψη του γεωργιανού λιμανιού Πότι). Δυο φορές διαψεύστηκε ο βομβαρδισμός του αγωγού Μπακού – Τυφλίδας-Τσεϊχάν που ουδέποτε συνέβη, αλλά αυτήν την πληροφορία διοχέτευαν οι Γεωργιανοί.
Όπως βλέπετε, η γραμμή είναι ευθεία και έρχεται από μακριά. «Μην αφήσετε την αλήθεια να σκοτώσει ένα ωραίο ρεπορτάζ», έλεγε στα τέλη του 19ου αιώνα ο κίτρινος εκδότης Ράντολφ Χηρστ. «Έχουμε εμπλακεί σε έναν πόλεμο που δεν θελήσαμε ποτέ», διακήρυσσε ο Αδόλφος Χίτλερ. «Οι στρατιώτες μας μάχονται υπερασπιζόμενοι το έθνος, την τέχνη και το πνεύμα», διαβεβαίωνε ο Γκέμπελς.
«Ο πόλεμος του Βιετνάμ δεν χάθηκε στα πεδία των μαχών, αλλά στα σαλόνια των αμερικανικών σπιτιών», είχε αποφανθεί ο Μάρσαλ Μακλούαν. «Ο πόλεμος τελείωσε. Οι δημοσιογράφοι ηττήθηκαν!», ανακοίνωσε μετά το τέλος του πρώτου Πολέμου στον Κόλπο, ανώτατος αξιωματικός.

Στα τέλη του προπερασμένου αιώνα, τον καιρό που προετοιμαζόταν ο αμερικανοϊσπανικός πόλεμος και έπρεπε παράλληλα να προετοιμαστεί και η αμερικανική κοινή γνώμη για την αποστολή στρατευμάτων στην Κούβα, ο κίτρινος εκδότης Ουϊλλιαμ Ράντολφ Χηρστ έστειλε στο νησί τον ζωγράφο Ρέμινγκτον για να ταχυδρομεί σκίτσα από τον πόλεμο.
Μετά από λίγες ημέρες παραμονής στην Κούβα, ο Ρέμινγκτον έστειλε στον εργοδότη του το ακόλουθο τηλεγράφημα: «Εδώ όλα είναι ήσυχα. Δεν θα γίνει πόλεμος. Παρακαλώ να επιστρέψω στην πατρίδα. Ρέμινγκτον». Για να πάρει αμέσως την απάντηση: «Παρακαλώ να παραμείνετε. Εσείς θα προμηθεύσετε τις εικόνες και εγώ θα προμηθεύσω τον πόλεμο. Χηρστ».
Αυτές τις μέρες παρακολουθούμε δύο μέτωπα – της Ιαπωνίας και της Λιβύης. Ήδη το Τόκιο έχει καταγγελθεί για απόπειρα απόκρυψης της πραγματικής κατάστασης σχετικά με το πυρηνικό δυστύχημα (όπως είχε κατηγορηθεί και η Ρωσία επί Τσερνόμπιλ).
Άλλαξαν τα πράγματα. Τώρα ενδιαφέρονται οι Ιάπωνες να μην γίνει γνωστή στον κόσμο η έκταση της καταστροφής. Τότε, όταν υπέστησαν τις συνέπειες της ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι, αυτοί που προσπαθούσαν να κρύψουν τα αποτελέσματα εκείνης της «δοκιμής» ήταν οι Σύμμαχοι.
Το 1945, ο δημοσιογράφος της «Ντέιλι Εξπρές» Γουίλφρεντ Μπάρτσετ, που κάλυπτε τα πολεμικά γεγονότα στην Ιαπωνία, κατάφερε να απομακρυνθεί από το τμήμα στο οποίο ήταν ενσωματωμένος και να περιγράψει τις συνέπειες στη Χιροσίμα στο περίφημο άρθρο του «Η ατομική πανούκλα». Έγινε ο ήρωας των Ιαπώνων και ο μεγάλος εχθρός των Αμερικανών, που τον αποκάλεσαν επίσημα «τσαρλατάνο». Σήμερα, θα συνέβαινε το ακριβώς αντίθετο…
Από το περασμένο Σάββατο, ανάμεσα σε σαπουνόπερες και διαφημίσεις, βλέπουμε ξανά στις τηλεοράσεις πολεμικές επιχειρήσεις. Πολύ κοντά μας. Στη Μεσόγειο. Στη γειτονιά μας. Έχουν και πάλι ανακοινωθεί «χειρουργικά χτυπήματα». Αλλά και πάλι βομβαρδιζόμαστε με αντικρουόμενες πληροφορίες που δύσκολα επαληθεύονται. Και αυτή τη φορά, η προπαγανδιστική εκστρατεία συνοψίζεται στην περίφημη φράση: «Μην τους πεις τίποτε. Στο τέλος πες τους ποιος κέρδισε»!

 

πηγή:ελεύθερη ζώνη

Βαλλιστική απειλή για την Κρήτη

 Σύστημα Πάτριοτ

Το ζήτημα της εκθέσεως της Κρήτης σε αντίποινα με τακτικά βαλλιστικά όπλα είναι υπαρκτό; Ουδείς αξιώθηκε να απαντήσει, αφού «θέμα» για τους «επισήμους» υπάρχει μόνο εάν το πει το Μέγκα η το γράψει η «έγκριτη» Καθημερινή…
Χθες, το defencenet σε μια copy –paste ανάρτηση του επί του θέματος, με το γνωστό κινδυνολογικό ύφος του έθιξε εκ νέου το πρόβλημα και το ΥΠΕΞ αλαφιασμένο από τις παλινωδίες στο θέμα «εμπλοκή», από την διαφαινόμενη στο διαδίκτυο πανελλαδική αντίθεση στον τυχοδιωκτισμό και την ενδεχόμενη συνειδητοποίηση ότι ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΥΠΑΡΧΕΙ και δεν μπορούν να παίζουν εν ού παικτοίς, αντέδρασε.
Αντέδρασε διά δηλώσεως του κ. Δρούτσα «ότι έχουμε λάβει μέτρα για το ενδεχόμενο αυτό».
Βεβαίως, απευθυνόμενος σε μη – ειδικούς, «καθάρισε» με την δήλωση αυτή, ιδίας αξιοπιστίας με εκείνες προ επερχομένου κύματος κακοκαιρίας, καύσωνος, πυρκαιών κτλ όλων των «επισήμων», όλων των κυβερνήσεων…
Τα μέτρα λοιπόν αυτά, δεν μπορεί παρά να είναι τα κάτωθι :
Α. Παθητικά – ημιενεργά, ήτοι η άγρυπνη επιτήρηση της Λιβυκής επικράτειας , η αναζήτηση σε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΧΡΟΝΟ των κινητών εκτοξευτήρων και ως ενέργεια η ΑΜΕΣΗ στοχοποίηση και η καταστροφή τους από τα αεροσκάφη των «συμμάχων» ΠΡΙΝ βάλλουν το βλήμα. Πολύπλοκα και μεγάλου ρίσκου, αυτά τα φοβερά Rafale στην πρώτη τους προσβολή κατέστρεψαν … ένα τεθωρακισμένο !
Για προφανείς λόγους, τα μέτρα αυτού του τύπου μπορούν να λάβουν ΜΟΝΟΝ οι «σύμμαχοι» με τα δορυφορικά και αεροπορικά τους μέσα. Το πολύ – πολύ να μας πουν «σκύψτε, σας έρχεται !»
Β. Ενεργητικά, που δεν μπορεί να είναι άλλα από την μεταστάθμευση στοιχείων των μοιρών PATRIOT PAC 3 στην Κρήτη, την κατάλληλη διασπορά και την αυξημένη τους ετοιμότητα για αναχαίτιση. Ας δεχθούμε ότι με την αποψίλωση των μονάδων PATRIOT της Β. Ελλάδος και της Αττικής αυτό είναι εφικτό… Καλό είναι να έχουμε υπόψη και τα παρακάτω στην περίπτωση αυτή :

Scud

“In response to the testimonies and other evidence, the staff of the House Government Operations Subcommittee on Legislation and National Security reported, “The Patriot missile system was not the spectacular success in the Persian Gulf War that the American public was led to believe. There is little evidence to prove that the Patriot hit more than a few SCUD missiles launched by Iraq during the Gulf War, and there are some doubts about even these engagements. The public and the United States Congress were misled by definitive statements of success issued by administration and Raytheon representatives during and after the war.”
Δηλαδή, με λίγα λόγια, οι αμερικανικοί Patriot δεν είχαν και τόσο μεγάλη επιτυχία στον Πόλεμο του Κόλπου και δεν χτύπησαν παρά μόνο λίγους ρωσικούς SCUD που εκτόξευσαν οι Ιρακινοί.
Ή μήπως πάντα εύπιστοι και πρόθυμοι για «αναθέσεις» ευθυνών, δεχθήκαμε «τοις μετρητοίς» τις αμερικάνικες διαβεβαιώσεις ότι τα καταδρομικά κλάσεως “Ticonderoga” εφοδιασμένα με το σύστημα ΑΕGIS / SPY 1 και τα βλήματα Standard Mk 3 θα εξασφαλίσουν την «στεγανοποίηση»της Κρήτης έναντι της πυραυλικής απειλής; Έως τώρα μόνο δοκιμές έχουν γίνει με το σύστημα αυτό (που θα εξασφαλίσει την αντι-βαλλιστική άμυνα της Ν. Ευρώπης…) και όχι όλες επιτυχείς.
Για να μην μπούμε σε τεχνική διαμάχη περί το αντικείμενο, θα περιορισθώ στο ότι η χώρα μας περιήλθε στην κατάσταση του Ισραήλ και της Σ. Αραβίας επί πολέμων στον κόλπο Και ερωτώ γιατί; Ποιό ήταν το όφελος από την σπουδή αποδοχής στρατιωτικού ρόλου στον νέο δυτικό τυχοδιωκτισμό που διακηρύχθηκε από το ΥΠΕΞ αμέσως μετά το ψήφισμα του Σ.Α. και την συνακόλουθη στοχοποίηση της χώρας;
Η Γαλλία έχει τους λόγους της. Ο πανταχόθεν βαλλόμενος και στριμωγμένος πολιτικά Σαρκοζύ, με υπουργούς μπλεγμένους σε λαθροχειρίες και …διακοπές με τους μακελλάρηδες της Τυνησίας, με πολλά άπλυτα ως προς την δική του συνεργασία με το καθεστώς Καντάφι, πανικόβλητος από την άνοδο της Μarine Le Pen διέπραξε “fuite en avant”, αναλαμβάνοντας την πρωτοβουλία για την επιχείρηση «Βομβαρδίζομε , έτσι χωρίς σχέδιο».

Ticonderoga class Guided Missile Cruiser

Οι Γάλλοι είναι λαός που θυμάται και η Αλγερία, τα χαμένα πετρέλαια της, οι σφαγμένοι από το FLN κληρωτοί με τα γεννητικά τους όργανα στο στόμα, οι πικραμένοι και προδομένοι pieds noirs (οι επαναπατρισθέντες άποικοι), ο OAS και οι βόμβες του, όλα αυτά στοιχειώνουν το συλλογικό υποσυνείδητο. Φροντίζουν άλλωστε να τα υπενθυμίζουν τα προάστια των Παρισίων, οι συμμορίες Μαγχρεμπινών “loubards” , οι κλειτοριδεκτομές των Σομαλών σε αυτοσχέδια «χειρουργεία», η εγκληματικότητα και η μηδέποτε συντελεσθείσα «πολιπολιτισμική» ώσμωση.
Επίσης, οι λογαριασμοί με τον Καντάφι είναι ανοικτοί από το 1985 – 87, όταν στο Τσάντ η Γαλλία νίκησε στρατιωτικά (με αμερικάνικη πάλι συνδρομή) αλλά έχασε οριστικά το πάλαι ποτέ φέουδο της υποσαχάριας Αφρικής οπού οι «Υπηρεσίες του Foccart» κυβερνούσαν στην σκιά πίσω από τους δικτάτορες /ανθρωποφάγους – βιτρίνα και εφοδίαζαν την μητρόπολη με ουράνιο, χαλκό και άλλες πρώτες ύλες.
Η ανάληψη λοιπόν της πρωτοβουλίας στον ΟΗΕ και στο πεδίο της μάχης, «γύρισε το παιχνίδι» για τον τυχοδιώκτη Σαρκοζύ. Αφού επί μακρόν καταρράκωσε κάθε ίχνος Γκωλλικής ιδιοσυστασίας στην Γαλλική εξωτερική πολιτική, ξαφνικά έδρασε για το «Γαλλικό μεγαλείο», “la grandeur de la France” του μακαρίτη στρατηγού. “Il a coupe l’herbe sous les pieds”, έκοψε το γκαζόν κάτω από τα πόδια της Le Pen κτυπώντας στο επίπεδο του συμβολισμού, της Ισχύος, του πρώην Αυτοκρατορικού μεγαλείου. Η επιτυχία του εγχειρήματος κατεγράφη ήδη στις δημοσκοπήσεις.
Εμείς τί λόγους είχαμε να προστρέξωμε σε στρατιωτική εμπλοκή άμα τη λήψη της αποφάσεως του Σ.Α. του ΟΗΕ; Μήπως τους πιάσει το … φιλότιμο και διατάξουν την manu militari εφαρμογή των αποφάσεων του Σ. Α. στην κατεχόμενη Κύπρο; Γιατί τόση νομιμοφροσύνη όταν η Γερμανία και η Τουρκία κάνουν τους δύσκολους και οι Αμερικάνοι σέρνονται πίσω από τους Γάλλους;
Και καλά. Φθάσαμε να είμαστε στην θέση του Ισραήλ και της Σ. Αραβίας, με το δάχτυλο στην σκανδάλη (λέμε τώρα…) για τους SCUD. Τι ζητήσαμε ως αντάλλαγμα;
Μήπως ήταν η ευκαιρία να διακηρύξωμε την ελληνική ΑΟΖ, μεσούσης της κρίσεως, με το ΝΑΤΟ και τους Αμερικάνους να «καίγονται» για διευκολύνσεις στην Κρήτη και την Δ. Ελλάδα; Τι θα έκανε η Τουρκία; Θα εφάρμοζε τις απειλές της με τον εναέριο χώρο μας γεμάτο ΝΑΤΟικά αεροσκάφη, την Σούδα αστακό και τους Δυτικούς παράκλητους;

Parsifal

πηγή:blognews

Γιατί "λούφαξαν" οι κότες οι λυράτες;

• Γιατί οι πολιτικοί μας έχουν λουφάξει;

Δεν σας κάνει εντύπωση που οι πολιτικοί έχουν λουφάξει;; Δεν σας υποψιάζει το γεγονός ότι δεν αντιδρούν στην ολοένα αυξανόμενη λαϊκή αποδοκιμασία;; Δεν σας γεννάει απορίες το ότι, ενώ γιαουρτώνονται ή γιουχάρονται ή υβρίζονται ή ακόμα και δέρνονται, παρόλα αυτά κρατούν χαμηλούς τόνους και δεν θέλουν να προκαλέσουν;;

Από την άλλη μεριά, όσο περνάει ο καιρός, όλο και πιο πολύ ο κόσμος «ξεψαρώνει». Μερικοί δημοσιογράφοι, που δεν ανήκουν σε μεγάλα συγκροτήματα βρίζουν ονομαστικά πλέον τους πολιτικούς και παρόλα αυτά, οι πολιτικοί κάνουν πως δεν ακούνε. Όσο περνάει ο καιρός, όλο και πιο πολύ το διαδίκτυο στρέφεται με βιαιότητα εναντίον των πολιτικών. Όσο περνάει ο καιρός, όλο και πιο πολλοί πολίτες μιλάνε ελεύθερα με ονόματα εναντίον τόσο πολιτικών όσο και οικονομικών προσώπων.

Αναρωτιόμαστε όμως: Όλη αυτή η ανοχή και η μη αντίδραση από την πλευρά των πολιτικών τι να σημαίνει άραγε;

Δύο τινά μπορεί να σημαίνει:

Α) Είτε ότι η πολιτική ολιγαρχία έχει διαπιστώσει ότι καταρρέει το πολιτικό σύστημα και προσπαθεί να… μην προκαλέσει για να αποφύγει τα χειρότερα,

Β) Είτε ότι εσκεμμένα αφήνει τον κόσμο να ξεσπάσει και να εκτονωθεί τώρα, άναρθρα και ασυντόνιστα, κερδίζοντας όμως χρόνο, μέχρι στο μεταξύ να κατορθώσει αθόρυβα να παγιώσει το νέο καθεστώς της δια βίου εξαθλίωσης, ώστε μετά να επανακάμψει σε μια εξαθλιωμένη και αδύναμη κοινωνία. Δηλαδή εφαρμόζει μια αμυντική τακτική πολιτικής επιβίωσης.

Εμείς πιστεύουμε ότι συμβαίνει το δεύτερο. Ο κόσμος διασκεδάζει τον εκνευρισμό του με τα γιαουρτώματα και τα γιουχαϊσματα και εκτονώνει την επαναστατικότητά του με το γέλιο, αλλά αυτό το γέλιο θα του βγει ξινό. Οι πολιτικοί που τώρα παριστάνουν τον «ψόφιο κοριό», μόλις καταφέρουν να βάλουν το λαό στο «λούκι», θα επανέλθουν δριμύτεροι, για να συνεχίσουν τη γνώριμη πρακτική τους.

Το ίδιο εξάλλου επαναλαμβάνουν εδώ και 200 χρόνια.

πηγή:ας μιλήσουμε επιτέλους

Μέγαρο Μαξίμου. Ο Δημήτριος Μάξιμος ήταν ευεργέτης;

 

Διαβάζουμε και ακούμε καθημερινά τις ακόλουθες φράσεις: «Σύμφωνα με κύκλους του Μαξίμου…» ή «αρνήθηκε πρόταση από του Μαξίμου…», «…Σύσκεψη υπό τον πρωθυπουργό στο Μαξίμου» και άλλα πολλά και δικαιολογημένα θα απορείτε για το ποιος, τέλος πάντων, ήταν αυτός ο Μάξιμος. Από τις πιο ευφάνταστες απαντήσεις που έχω ακούσει ήταν ότι επρόκειτο για ένα Ρωμαίο Αυτοκράτορα ή για κάποιο μέλος της Βασιλικής οικογένειας (μιας και βρίσκεται κοντά στα πρώτα ανάκτορα) ή για οτιδήποτε άλλο μπορεί να βάλει ο νους. Το Μαξίμου είναι η βασικότερη λέξη στο σύγχρονο πολιτικό λεξιλόγιο (αφού, από το 1982, στεγάζει τα γραφεία του εκάστοτε πρωθυπουργού της Ελλάδος) αλλά, ακούσια ή εκούσια, το καλύπτει πέπλο ιστορικής και πολιτικής ασάφειας.

Το Μέγαρο Μαξίμου δεν ήταν τίποτα άλλο από την ιδιόκτητη κατοικία του Δημητρίου Μαξίμου (1873 – 1955). Ο Μάξιμος ήταν για πολλά χρόνια διοικητής της Εθνικής Τράπεζας και μετέπειτα πολιτικός με το Λαϊκό Κόμμα. Διετέλεσε υπουργός εξωτερικών (1933 – 1935), γερουσιαστής και εξωκοινοβουλευτικός πρωθυπουργός (1947), όταν ηγήθηκε κυβέρνηση συνεργασίας σε μια προσπάθεια των Αμερικανών να συσπειρώσουν  τις πολιτικές δυνάμεις, για να αντιμετωπίσουν την «κομμουνιστική απειλή».

Στην πραγματικότητα το σπίτι ξεκίνησε να χτίζεται, το 1912,  από τον εφοπλιστή Αλέξανδρο Μιχαληνό και τη σύζυγο του Ειρήνη Μανούση. Το  1916 πεθαίνει ο Μιχαληνός αφήνοντας το σπίτι ημιτελές, ενώ  η χήρα του θα  ξαναπαντρευτεί τον Δημ. Μάξιμο. Για λίγα χρόνια το ημιτελές σπίτι αλλάζει ιδιοκτήτη, αφού η Μανούση το πούλησε στον εφοπλιστή Λ. Εμπειρίκο (πατέρας του ποιητή), γιατί, μάλλον, είχε προβλήματα με τα κληρονομικά. Η αγοροπωλησία ήταν, μάλλον, εικονική, αφού η χήρα Μανούση και, πλέον, Μαξίμου θα το ξαναγοράσει (μετά από πέντε χρόνια) από τον Εμπειρίκο. Από τις αρχές του ΄20 το ζεύγος Μαξίμου κατοικεί στην πανέμορφη οικία του. Στη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής είχε επιταχθεί ως κατοικία του Γερμανού Ναυάρχου του Στόλου του Αιγαίου, ενώ μετά την απελευθέρωση χρησίμευσε ως κατοικία του Αμερικανού πρεσβευτή. Το 1952 το Ελληνικό Δημόσιο έρχεται σε συνεννόηση με τον Μάξιμο, προκειμένου να την αγοράσει. Συστήνεται επιτροπή του Πολυτεχνείου για να αποτιμήσει την αξία του οικήματος (11δισ.δρχ.) και, τελικά, ο Μάξιμος δέχεται να πληρωθεί μόνο το ήμισυ της αξίας (5,75 δισ.δρχ.) και προσέφερε στο Ελληνικό Δημόσιο και όλη την επίπλωση του. Η κυβέρνηση ευγνωμονούσα δήλωσε ότι θα διατηρήσει το όνομά του ως «οικία Μαξίμου».

Δεν μπορώ να καταλάβω αυτού του είδους τους ευεργέτες που χαρίζουν το ήμισυ μιας «αυθαίρετης» έκθεσης και πουλάνε το οίκημα στο Ελληνικό Δημόσιο. Δεν ξέρω αν είναι αγνωμοσύνη, αλλά δεν είναι υπερβολή γενεές και γενεές Ελλήνων να μνημονεύουν τον ευεργέτη Μάξιμο; Ειδικά στη χώρα μας, που αδιαφορούμε για τους πραγματικούς ευεργέτες.

Γιώργος Σωτ. Δαμιανός

πηγή:24γράμματα

Υδάτινος κόσμος στη Βουδαπέστη

 

 

Ο Υδάτινος κόσμος στη Βουδαπέστη είναι το μεγαλύτερο θεματικό πάρκο με νερό σε ολόκληρη την Κεντρική Ευρώπη. Περιλαμβάνει 11 νεροτσουλήθρες, 17 πισίνες, πισίνα για σερφ και άλλα σημεία ψυχαγωγίας και διασκέδασης που το καθιστούν ιδιαίτερα ελκυστικό. Τι κι αν η Ουγγαρία δεν έχει θάλασσα ο Υδάτινος Κόσμος είναι ανοιχτός χειμώνα καλοκαίρι για τους φίλους του νερού και των θαλάσσιων σπορ.
Ο βασικός χώρος έχει κυκλικό σχήμα με διάμετρο 72 μέτρα και καλύπτεται από ένα γιγάντιαίο διάφανο θόλο που σε ύψος που ξεπερνά τα 15 μέτρα.














πηγή:perierga

Τρίβουν τα χέρια τους οι οραματιστές της παγκοσμιοποίησης !!!

Διανύουμε μια περίοδο έντονων αναταραχών και πολύ σοβαρών προβλημάτων ανά την υφήλιο.Δεν γνωρίζω αν,κάποια από αυτά που όλοι μας βιώνουμε,είναι υποκινούμενα ή κατασκευάζονται από κάπου,το μόνο που ξέρω είναι ότι όλα αυτά εξυπηρετούν κάποιο σκοπό.
Όσοι υποστηρίζουν τη νέα τάξη πραγμάτων βρίσκουν πολύ πρόσφορο έδαφος να υλοποιήσουν τάχιστα και χωρίς χρονοτριβές τα σχέδιά τους.
Η οικονομική κρίση,οι αναταραχές στις Αραβικές χώρες,οι κλιματικές αλλαγές,οι φυσικές καταστροφές και ασφαλώς τα ατυχήματα τύπου Φουκοσίμα,αποτελούν το πρόσχημα για την δημιουργία μιας παγκόσμιας διακυβέρνησης που θα μας επιφέρει την ''πολυπόθητη'' ειρήνη και ευημερία.
Έτσι λοιπόν ο κόσμος θα σταματήσει να... πεινά γιατί τα μεταλλαγμένα τρόφιμα θα αποτελέσουν το νέο μάνα εξ΄ουρανού.
Οι πόλεμοι θα τερματιστούν γιατί η παγκόσμια διακυβέρνηση θα ''εξαλείψει'' κάθε είδος διαφορετικότητας και αντίδρασης από οποιονδήποτε.
Οι κλιματικές συνθήκες θα αντιστραφούν προς το καλύτερο μιας και η διαχείριση των καταστάσεων θα είναι καθολική ενιαία και παγκόσμια.
 Μόνο που δεν μας λένε πως θα τα καταφέρουν όλα αυτά,μιας και πρόκειται για ουτοπιστικές και άνευ προηγουμένου φανφάρες που στο σύνολό μας πιστεύουμε γιατί έχουμε αποχαυνωθεί και αποδομηθεί.
 

Στη νέα τάξη πραγμάτων οι αρρωστημένοι που θα διαχειρίζονται τους πάντες και τα πάντα,θα μας αντιμετωπίζουν ως πράγματα κι όχι ως ανθρώπους.
Όλα αυτά για τους ''δήθεν'' προοδευτικούς ακούγονται και φαίνονται συνομωσιολογικά.Απομένει να δούμε στο μέλλον αν όλα αυτά είναι μιας νοσηρή φαντασία ή εμπεριέχουν αλήθειες που δεν θέλουμε να αποδεχτούμε.

 

 

 πηγή: pentapostagma.gr

Η πισίνα και τα παιδάκια...

Μέσω του "Τίποτα το σημαντικό..."
  

"09-04-10 Δυο λιλιπούτειοι Έλληνες δίνουν τις οικονομίες τους για να στηρίξουν την Ελλάδα",

γράφει η λεζάντα της φωτογραφίας στην ιστοσελίδα του καμαρωτού κ. Πετσάλνικου.

- Όχι, η αρχική φωτογραφία δεν περιείχε τα δημοσιεύματα...

Ώπα της! Και πισίνα ο Πετσάλνικος. Αυθαίρετη. Σωστός ο δεύτερος τη τάξει πολιτειακός παράγων της χώρας, ο πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων. "Τι του λείπει του ψωριάρη; Φούντα με μαργαριτάρι". Πισίνα τού έλειπε του κυρ - Πετσάλνικου, πισίνα έφτιαξε να 'χει να πλένει τα ποδάρια του εκεί ψηλά στο Μαυροχώρι Καστοριάς. Διότι είναι σε όλους γνωστό ότι, άμα δεν έχεις πισίνα στο Μαυροχώρι Καστοριάς, δεν έχεις μούτρα να κυκλοφορήσεις στο χωριό, να πας στο καφενείο και να παίξεις μια πρέφα με...
   καθαρό το κούτελο. Δεν σε υπολήπτεται ο άλλος. Δεν πα' να 'σαι ο πρόεδρος της Βουλής, δεν πα' να 'σαι ο Θεός ο ίδιος, που λέει ο λόγος, άμα δεν έχεις πισίνα, στο Μαυροχώρι Καστοριάς είσαι παρίας, ρε παιδάκι μου, ανάξιος λόγου και να φύγεις από 'δώ. Να πας αλλού.

Γι' αυτό την έφτιαξε την αυθαίρετη ο πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων. Από ένα αίσθημα προσωπικής αξιοπρέπειας και από απέραντο σεβασμό προς τα έθιμα των πισινών του Μαυροχωρίου Καστοριάς, έθιμα τα οποία -όπως και τα αποκριάτικα δρώμενα που κάθε χρονιά ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια σε όλη την αγνή ελληνική επαρχία- ανάγονται στην εποχή της τουρκοκρατίας (ήταν το έθιμο του αργυρώνητου προσκυνημένου) και τα οποία επιμόνως με όλο και πιο μεγάλη ένταση αναβιώνουν από τη μεταπολίτευση μέχρι τις μέρες μας. Άσε που ο κυρ - Πετσάλνικος είναι και αθώος του αίματος, αφού το ακίνητο δεν του ανήκει. Φρόντισε να το μεταβιβάσει (δικηγόρος είναι ο άνθρωπος), κατά παλαιό κοινοβουλευτικό έθιμο, στα παιδιά του και τη σύζυγό του, συμβολαιογράφο στο επάγγελμα, ειδικευμένη στο real estate.

Όπως καταλαβαίνετε, η παράνομη πισίνα του προέδρου της Βουλής των Ελλήνων είναι ένα υψηλό δείγμα πολιτιστικής συνείδησης και απτό υπόδειγμα ότι η προσήλωση στις ρίζες της φυλής και του έθνους μπορεί να έχει λαμπρά αποτελέσματα. Μπράβο και εύγε στον κυρ - Πετσάλνικο, που δείχνει ότι δεν κατέχει τυχαία κορυφαίο πολιτειακό αξίωμα. Η πατρίς δεν τον ετίμησε τυχαία αναθέτοντάς του τον θώκο του προέδρου της Βουλής των Ελλήνων.

Ιδού τώρα ο βλαστός της πατρίδος: Μπορεί η χώρα να χειμάζεται. Μπορεί ο λαός να ταλαιπωρείται, και μάλιστα κατηγορούμενος. Μπορεί τα εδάφη -για τα οποία έτρεξε πολύ αίμα προκειμένου να απελευθερωθούν- να ξεπουλιούνται για να πλουτίσουν κι άλλο οι τράπεζες. Μπορεί η κ. Διαμαντοπούλου να κατασπαράσσει χαμογελώντας αυτάρεσκα το μέλλον των Ελληνοπαίδων (και το αίμα των γονιών τους) χάριν εξοικονομήσεως εξόδων. Μπορεί ο δανδέστατος (εκ του δανδής) Λοβέρδος να ξεσκίζει τη Δημόσια Υγεία ως να τεμάχιζε φιλέτο εκλεκτό. Μπορεί η εξόδιος ακολουθία στο σημείο που λέει για τέλη "ανώδυνα, ανεπαίσχυντα, ειρηνικά" να έγινε άγρια πολυτέλεια λόγω ελλείψεως χρημάτων για εκείνους που μια ολόκληρη αιωνιότητα γέμισαν με χρήμα -χρήμα, το οποίο από δημόσιο έγινε ιδιωτικό- τα ταμεία των τραπεζών και των ασφαλιστικών ταμείων. Μπορεί να ξεφτιλίζουμε το περιβάλλον επειδή σε "καιρούς κρίσης είναι πολυτέλεια η οικολογία" (Κ. Καρτάλης), μπορεί να μην έχουμε περιθώριο να νοιαστούμε πού θα γεννήσει ο πελεκάνος, γιατί προέχουν η ανάπτυξη και η σωτηρία της χώρας, όμως το περιθώριο για να φτιάξει την πισίνα του στο Μαυροχώρι Καστοριάς (αλήθεια, εκεί γεννάνε πελεκάνοι;) ο πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων το έχουμε. Και φυσικά το έχει και ο ίδιος ο πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων. Και το χρηματικό και το περιθώριο το κοινωνικό, όπου τα πάντα κουκουλώνονται, τα πάντα μένουν χωρίς αποτίμηση και όπου τα πάντα γίνονται (γίνονται, όχι είναι) νόμιμα, είτε εκ των προτέρων είτε εκ των υστέρων, για όσους έχουν εξουσία.

Γιατί, στα σοβαρά τώρα: είναι υπόδειγμα αισχρής συμπεριφοράς προς τον ελληνικό λαό (λόγω του εξαιρετικά κορυφαίου αξιώματός του) η... πισινοειδής πράξη του προέδρου της Βουλής των Ελλήνων. Είναι βέβαιο ότι η πράξη θα αιτιολογηθεί και θα αποκτήσει μανδύα νομιμότητας. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτό το καρτούν, που αξίζει μονάχα για να δείχνει ότι μια ταινία στην τηλεόραση είναι κακή, αυτός ο πεταλωτής κυβερνητικός εκπρόσωπος, έσπευσε, ως μη όφειλε, να κουκουλώσει τα κακάκια του γάτου κυρ - Πετσάλνικου. Και μόνο το ότι είχε τη μαυροκαρδία σε τέτοια εποχή να φτιάξει πισίνα σαν το τελευταίο νεόπλουτο λαμόγιο αρκεί για να χαρακτηριστεί η πράξη του ανήθικη. Ακραία ανήθικη και πράξη βροντώδους περιφρόνησης προς το κοινωνικό σύνολο. Και από αυτόν τον άνθρωπο περιμένουμε -ύστερα από τον Σιούφα, που εκτελούσε πληρωμένα συμβόλαια κοινοβουλευτικής εκτροπής με σκοπό την ατιμωρησία κοινοβουλευτικών ανδρών (τρομάρα τους)- να κρατήσει τη διαδικασία για την ψήφιση δίκαιων νόμων προς όφελος όλων. Δηλαδή να εμπεδώσει το αίσθημα κοινωνικής συνοχής, εθελούσιας αλληλεγγύης και ελεύθερης εμπιστοσύνης στο συνυπάρχειν. Ντροπή του.

Και δεν είναι μόνο αυτό. Ο κυρ - Πετσάλνικος της αυθαίρετης πισίνας στο Μαυροχώρι Καστοριάς είναι ο ίδιος άνθρωπος που είχε φωτογραφηθεί με δύο παιδάκια που πήγαν να του δώσουνε το χαρτζιλίκι τους για να σωθεί η Ελλάδα. Άνοιξε μάλιστα, με αφορμή την αξιέπαινη πράξη, και κουμπαρά σωτηρίας ο πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων προκειμένου να καταθέτουν οικειοθελώς οι σφαγιασμένοι το αντίτιμο της σφαγής τους: Για να σωθεί η πατρίδα, όπως λέει και σε μεταφρασμένα ελληνικά ο πρωθυπουργός. Λοιπόν, και μία φράση: Αν συνθέσουμε τη φωτογραφία του Πετσάλνικου με τα δύο παιδάκια και τους κουμπαράδες τους με τη φωτογραφία του ίδιου μπροστά στην πισίνα του, αυτό που εμφανίζεται είναι το λαϊκίστικο πρόσωπο του φασισμού.  
Γρηγορείτε. Τα πράγματα δεν είναι απλά.
του Κώστα Καναβούρη

από την Κυριακάτικη Αυγή

ΔΡΟΜΟΙ

 

                                                               ΡΟΥΣΣΟΣ ΒΡΑΝΑΣ

Οι Ναπολέοντες...
... ξανάπιασαν πάλι τα λάβαρά τους και µε ένα όργιο ηθικολογίας ανασυγκροτούν τη «συµµαχία των προθύµων».
Τα πράγµατα...
... όµως σήµερα είναι αλλιώς. Εκρηκτικές κρίσεις ξεσπούν η µία µετά την άλλη. Και είναι όλες τους τόσο σοβαρές, που καµιά τους δεν προφταίνει να διαλυθεί µέσα στην άλλη.
Η λιβυκή κρίση ξέσπασε πριν ακόµη προλάβει να ξεχαστεί η τραγωδία στην ίαπωνία. Επειδή αυτή η φονική φυσική καταστροφή ανέδειξε µιαν άλλη που θα µπορούσε να αποδειχτεί πολύ πιο φονική: τον ανταγωνισµό των πυρηνικών υπερδυνάµεων για την κατάκτηση της παγκόσµιας αγοράς πυρηνικής τεχνολογίας. την ίδια ώρα, οι Ναπολέοντες ξεδιπλώνουν τις σηµαίες τους στη Μεσόγειο για το καλό του λιβυκού λαού. όµως, οι υπόλοιποι εξεγερµένοι αραβικοί λαοί εξακολουθούν να σφάζονται από τους µονάρχες και τους τυράννους του αραβικού Συνδέσµου. Γιατί άραγε εγκαταλείπονται στην τύχη τους από τους «ανθρωπιστές»; Επειδή αυτοί οι µονάρχες και οι τύραννοι είναι δικοί τους. Με την ίδια λογική, οι εξεγερµένοι σιϊτες του Μπαχρέιν αφήνονται να σφαγούν από το σουνιτικό και φιλοδυτικό καθεστώς της χώρας, µε κίνδυνο να επέµβει το σιϊτικό Ιράν. Πιο πέρα, οι κρίσεις στο αφγανιστάν και στο γειτονικό Πακιστάν βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη, συντηρώντας την αστάθεια στην ασιατική ήπειρο. Στο εσωτερικό των ΗΠΑ, οι λαϊκές αντιδράσεις κατά των πολιτικών της δηµοσιονοµικής και κοινωνικής λιτότητας εξαπλώνονται από το ουισκόνσιν µέχρι την ίντιάνα, το οχάιο, το τενεσί και το τέξας. Και σε όλον τον κόσµο, η παγκόσµια οικονοµική κρίση επιµένει, καθώς το πετρέλαιο απειλεί µε ένα κύµα ακρίβειας των τροφίµων και των πρώτων υλών.
«Καλύτερα...
... να ήµουν ένας χωριάτης και να φορούσα τσόκαρα.
Καλύτερα να ζούσα σε ένα καλύβι, µε µια κληµαταριά να σκεπάζει την πόρτα και µε σταφύλια να κοκκινίζουν κάτω από τα φιλιά του φθινοπωριάτικου ήλιου. Καλύτερα να ήµουν ένας φτωχός αγρότης µε µια συµβία που να µε αγαπάει στο πλευρό µου, να πλέκει µε το σβήσιµο της µέρας, µε τα παιδιά στα γόνατά µου να µε σφιχταγκαλιάζουν. Καλύτερα να ήµουν ένας τέτοιος αγρότης και να είχα σβήσει µέσα στην άλαλη σιωπή µιας σκόνης χωρίς όνειρα παρά να είχα υπάρξει εκείνος ο άνθρωπος, εκείνη η αυτοκρατορική ενσάρκωση της βίας και του φόνου». αυτά σκεφτόταν πριν από πολλά χρόνια ο ρόµπερτ ίνγκερσολ, αποδίδοντας σε έναν µόνο άνθρωπο, τον Ναπολέοντα, τα δεινά τα οποία είχε συσσωρεύσει κάποτε στον κόσµο ο ανταγωνισµός των µεγάλων δυνάµεων.
Τέτοια όνειρα...
... είναι βέβαιο πως κάνει σήµερα κάθε απλός άνθρωπος που βλέπει τους σύγχρονους ναπολέοντες να βουλιάζουν τον κόσµο µας στη σύγχυση και το χάος. Η µία κρίση διεισδύει µέσα στην άλλη, η µία επηρεάζει την άλλη, σαν να πρόκειται για µια γενικευµένη κρίση του συστήµατος. αραγε αυτή η ταχύτατη και πρωτοφανής συσσώρευση κρίσεων θα παραµένει εσαεί ανεξήγητη; Ή µήπως, για να ξεδιαλύνει, είµαστε υποχρεωµένοι να αναζητήσουµε τη ρίζα του κακού µέσα στο ίδιο αυτό σύστηµα;

πηγή:tanea online

Ποια είναι τα οφέλη της νηστείας!

 Μπήκαμε στην περίοδο της Σαρακοστής. Τις μέρες αυτές όλο και περισσότερος κόσμος προσπαθεί να τηρήσει τις θρησκευτικές μας παραδόσεις.
 Τι συμβαίνει διατροφικά όμως με τη νηστεία; Ενεργειακά (θερμιδικά), η διατροφή κατά τη διάρκεια της νηστείας δεν φαίνεται να έχει διαφορές με τη διατροφή σε περίοδο μη νηστείας.
 Συνήθως παρατηρείται μια μικρή διαφοροποίηση στα μακροστοιχεία της ενεργειακής πρόσληψης (αύξηση πρόσληψης υδατανθράκων-αύξηση κατανάλωσης ζυμαρικών, ψωμιού, πατάτας, οσπρίων κτλ-και μείωση πρόσληψης πρωτεϊνών και λίπους-μείωση κατανάλωσης των ζωικών προϊόντων-κρέατα και γαλακτοκομικά). Ένα πρόγραμμα διατροφής κατά τη διάρκεια της νηστείας μπορεί να έχει και θετικά και αρνητικά.
 Όταν είναι ισορροπημένο το πρόγραμμα διατροφής έχει θετικά αποτελέσματα όπως:
 - Μειώνονται τα επίπεδα χοληστερόλης και τριγλυκεριδίων λόγω της μείωσης κατανάλωσης των ζωικών προϊόντων.
 - Αυξάνεται η κατανάλωση των λαχανικών και των φρούτων και έτσι υπάρχει αυξημένη πρόσληψη αδιάλυτων φυτικών ινών, οι οποίες βοηθάνε στην καλή λειτουργία του πεπτικού συστήματος και βοηθάνε στην πρόληψη διαφόρων μορφών καρκίνου.
 - Αυξάνεται η πρόσληψη αντιοξειδοτικών ουσιών όπως βιταμίνη C (ασκορβικό οξύ), καροτενοειδή (β-καροτένιο και λυκοπένιο), οι οποίες τονώνουν το ανοσοποιητικό σύστημα με το να παρεμποδίζουν τη δράση των ελευθέρων ριζών.
 - Βελτιώνεται η καρδιακή λειτουργία και η λειτουργία του νευρικού συστήματος με την αύξηση πρόσληψης των Ω3 λιπαρών οξέων (DHA, EPA) και του σελινίου τα οποία προέρχονται από την κατανάλωση θαλασσινών.
 Η διατροφή κατά τη διάρκεια της νηστείας είναι πολύ σημαντική για τις κατηγορίες ανθρώπων με ιδιαίτερες ανάγκες (όπως έγκυες, γυναίκες σε γαλουχία, παιδιά και άτομα που έχουν σιδηροπενική αναιμία) και για το λόγο αυτό πρέπει να είναι ισορροπημένη. Πρέπει να παρέχει όλα τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά όμως στις συγκεκριμένες κατηγορίες ανθρώπων υπάρχουν αυξημένες ανάγκες για ασβέστιο, σίδηρο, ψευδάργυρο, μαγνήσιο και βιταμίνη Β12.

 Πηγή: www.real.gr