Ελλας πατρώνα [video

 

Το νεο τραγουδι των Χρηστο Δαντη και Πασχαλη Τερζη - Ελλας πατρώνα [video]

Ενα τραγουδι με καυστικο νοημα για την Ελλαδα και τους ανθρωπους που την διοικουν.

ΝεοΈλληνας από την Τζίμη Πανούση

 

Ακούστε το δυνατά!

Μουσική και χρώματα

Χαοτικη οπερα....Γιωργος Τζιουβαρας, ο Μεγιστος!!!

Χαοτικη οπερα....Γιωργος Τζιουβαρας, ο Μεγιστος!!!

 

 

ευχαριστώ τον Αριστοφάνη από την αλεπού του Ολύμπου που μου έστειλε το βίντεο.Πολύμνια.

Μιχάλης Τζουγανάκης-Κρητικός Λαουτιέρης

Το να πονείς και να το λες, αυτός δεν είναι πόνος.

 Μα να πονείς και να μην κλαις και να το ξέρεις μόνος. Ο δυνατός κι ο αετός θέλει να είναι μόνος.

 Δε θέλει να τον βλέπουνε όταν τον δέρνει ο πόνος.

Τον πόνο μου δε μαρτυρώ και τον καημό δε δείχνω, γιατί κι αν επροσπάθησα παρηγοριά δε βρίχνω.

 

Ο δυνατός και ο αετός θέλει να είναι μόνος

O αετός πετάει ψηλά μόνο για ένα πράμα μην τον εδούνε τ΄άλλα πουλιά όταν ξεσπάει στο κλάμα.!!!

Ένα πρωί ένας αϊτός λαβώθηκε
και στην στροφή έπεσε και σκοτώθηκε...
Πέθανε από έρωτα την αυγή
κ΄ ήτανε γύρω άνοιξη και Κυριακή...

Ένα πρωί ένα αστέρι έσβησε...
Ήταν παιδί που την ζωή δεν έζησε... 
Πέθανε από έρωτα τηνα αυγή
κ΄ήτανε γύρω άνοιξη και Κυριακή.

 Ένα πρωί ένας ανθός μαράθηκε
του ήλιου γιός ήταν ο νιός  που χάθηκε
Πέθανε από έρωτα την αυγή
κι ήτανε γύρω άνοιξη και Κυριακή.

H ιστορία του τραγουδιού: ” Ο Αντώνης, ο Βαρκάρης, ο Σερέτης”

 

Οι περιπέτειες της Κάρμεν στην Ελλάδα και άλλες ιστορίες
από Allu Fun Marx, afmarx.wordpress.com
Η μουσική και τα τραγούδια μιας ταινίας, συχνά είναι ένα από τα βασικά συστατικά για την επιτυχία της. Υπάρχουν κινηματογραφικά τραγούδια που έχουν κλέψει κυριολεκτικά την παράσταση και έχουν αποκτήσει φήμη μεγαλύτερη ακόμα και από την ταινία στην οποία είχαν πρωτοακουστεί. Πρόχειρα έρχεται στο μυαλό μου το “ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας” του Μάνου Λοΐζου,που το γνωρίζουν ακόμα και όσοι δεν έχουν δει την ταινία “Ευδοκία” του Αλέξη Δαμιανού. Άλλο παράδειγμα είναι το “Βρέχει φωτιά στη στράτα μου” του Μίμη Πλέσσα, που με την φωνή του Στράτου Διονυσίου έχει γράψει την δικιά του ιστορία στο ελληνικό τραγούδι, ξεπερνώντας την φήμη του Φωσκολικού δράματος “Ορατότης Μηδέν” για το οποίο είχε δημιουργηθεί.Το τραγούδι που είναι η αφορμή για το παρόν ποστ, ακούστηκε στην ταινία του σκηνοθέτη Florian Rey “Carmen la de Triana” (1938), από την Αργεντινο-ισπανίδα ηθοποιό Imperio Argentina. Το τραγούδι, που έχει τίτλο “Antonio Vargas Heredia” είναι σύνθεση των Jose Molleda και Juan Mostazo και μπορούμε να το παρακολουθήσουμε στο μικρό απόσπασμα της ταινίας:
H πρωταγωνίστρια Ιμπέριο Αρχεντίνα, που το πραγματικό της όνομα ήταν Magdalena Nile del Río, ήταν παντρεμένη με τον σκηνοθέτη της ταινίας Φλοριάν Ρέυ. Γεννημένη στην Αργεντινή τον Δεκέμβρη του 1906, πέθανε στην δεύτερη πατρίδα της, την Ισπανία,πλήρης ημερών τον Αύγουστο του 2003. Στην πολύχρονη καριέρα της σε θέατρο, κινηματογράφο, ραδιόφωνο και τηλεόραση, λατρεύτηκε όχι μόνο από τον απλό κόσμο αλλά και από τους δικτάτορες της Ευρώπης. Θαυμαστής και φίλος της υπήρξε τόσο ο Ισπανός δικτάτορας Φραγκίσκο Φράγκο, όσο και ο Αδόλφος Χίτλερ. Ο Χίτλερ γνωρίστηκε με την Ιμπέριο και τον σκηνοθέτη σύζυγό της Φλόριαν Ρέυ το 1938, όταν το ζευγάρι βρισκόταν στην Γερμανία, προσκαλεσμένοι του υπουργού προπαγάνδας της φασιστικής Γερμανίας Τζότζεφ Γκέμπελς, για να γυρίσει την ταινία “Andalusiche Naechte” όπως ήταν ο γερμανικός τίτλος της ταινίας “Carmen la  de Triana” για την οποία μιλάμε. O Γκέμπελς την εποχή εκείνη ήταν ουσιαστικά το αφεντικό της εταιρίας παραγωγής  UFA (Universum Film AG) και ασκούσε ασφυκτικό έλεγχο στο περιεχόμενο και την αισθητική των κινηματογραφικών παραγωγών της εταιρίας αυτής. Ο θαυμασμός και το πάθος, που εκδήλωνε τόσο δημόσια όσο και ιδιωτικά ο Χίτλερ για την ομορφιά και το ταλέντο της Ιμπέριο, άφησε ένα σκοτεινό στίγμα στην φήμη της, χωρίς όμως να σταθεί εμπόδιο για την καριέρας της, που συνεχίστηκε με επιτυχία για πολλές δεκαετίες ακόμα.
Η ταινία προβλήθηκε με επιτυχία στην Αθήνα το 1939 και η ιστορία της Κάρμεν από την Τριάνα (παλιά λαϊκή συνοικία της Σεβίλλης με φλαμέγκο, τσιγγάνους κλπ) συγκίνησε βαθύτατα το ελληνικό κοινό. Σχεδόν αμέσως τα τραγούδια της ταινίας ντύθηκαν με ελληνικούς στίχους  από τον  στιχουργό Μιχάλη Γαϊτάνο και με βασικό κορμό αυτά ανέβηκε στο θέατρο Μικάδο της Θεσσαλονίκης η επιθεώρηση “Κάρμεν”,  κατ΄εντολήν του  εκδότη Γιάννη Βελίδη για να προωθηθεί η “προστατευομένη” του ηθοποιός Μιμόζα.


Έχει δύο χείλια, γαρούφαλου χρώμα
και δυό μάτια μαύρα που φλόγες σκορπάνε
και όπου περάσει ακούς μ’ ένα στόμα
Αχ, Αντόνιο Βάργκας Χερέδια Τσιγγάνε
Πηγαίνει μονάχος προς το μονοπάτι
να ‘βρει των τσιγγάνων τρελή συντροφιά
και όπως τον λούζει χλωμό το φεγγάρι
του δίνει πιο πλάνα ακόμα ομορφιά
Αντόνιο Βάργκας Χερέδια
με την μεγάλη καρδιά
ποθώ πολύ τα φιλιά σου
έστω και για μια βραδιά
Για το γερό σου το κορμί μιλάνε κάθε στιγμή
τρελές κοπέλες που ποθούν μαζί σου να φιληθούν.
Τα κορίτσια της Σιέρρα Μορένα
μπορούνε για σένα και να σκοτωθούν
Αντόνιο Βάργκας Χερέδια
μπορούνε για σένα και να σκοτωθούν
Εμπνευσμένο κυρίως από την υπόθεση της ταινίας και κλέβοντας κάποια μέτρα από την μουσική του τραγουδιού “Antonio Vargas Heredia” κυκλοφορεί το 1939 το χασάπικο “ο Αντώνης, ο βαρκάρης”. Η μουσική είναι του Σπύρου Περιστέρη και οι στίχοι του Μίνωα Μάτσα, που από νεαρός στιχουργός μέσα σε λίγα χρόνια έγινε το αφεντικό της ελληνικής δισκογραφίας. Στον δίσκο, ως στιχουργός αναφέρεται η Πιπίτσα Οικονόμου ,που ήταν υπάλληλος του Μ. Μάτσα, το όνομα της οποίας χρησιμοποίησε ως ψευδώνυμο ο Μάτσας για να υπογράψει τους στίχους του.
Εδώ ακούμε το τραγούδι από τον Μάρκο Βαμβακάρη και τον Απόστολο Χατζηχρήστο
Ο Αντώνης ο βαρκάρης,ο σερέτης
έπαψε να ζει ρεμπέτης,
θέλει πλούτη και παλάτια
και της Κάρμεν τα δυο μάτια.
Επαράτησε την βάρκα στο λιμάνι
κάτω στο πασαλιμάνι,
τραγουδάει κι όλο πίνει
ταυρομάχος πάει να γίνει.
Μα ο άκαρδος ο ταύρος τον σκοτώνει
και στην γης τον εξαπλώνει,
σαν τον βλέπει η Κάρμεν κλαίει
πάει κοντά του και του λέει:
Αχ Αντώνη μου βαρκάρη μου,σερέτη
τώρα μένω νέτη,σκέτη
μεσ’ τον κόσμο η καημένη
χήρα,παραπονεμένη.

Και μπορεί ο Antonio Vargas Heredia να έγινε Αντώνης, βαρκάρης και σερέτης, ο Mostozo, συνθέτης του αυθεντικού τραγουδιού,αποδείχτηκε ότι ήταν κι αυτός… σερέτης (=ζόρικος).Όταν πληροφορήθηκε την επιτυχία της ρεμπέτικης εκδοχής του τραγουδιού του, κατέφυγε στα ελληνικά δικαστήρια καταγγέλοντας τους Περιστέρη-Μάτσα για κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας και απαιτώντας αποζημίωση. Το δικαστήριο όμως δεν δικαίωσε τον Ισπανό συνθέτη μια και η μουσική ήταν αρκετά παραλλαγμένη και οι ελληνικοί στίχοι δεν ταυτίζονταν με τους αντίστοιχους ισπανικούς. Ο Μάτσας στους στίχους του “Αντώνη” απέδιδε περιληπτικά το στόρι της ταινίας  και όχι το νόημα των στίχων του αυθεντικού τραγουδιού. Λέγεται, ότι σαν μάρτυρα υπεράσπισης οι κατηγορούμενοι εμφάνισαν στο δικαστήριο κάποιον Αντώνη, βαρκάρη στο επάγγελμα, ο οποίος δήλωσε ότι το τραγούδι γράφτηκε ειδικά γι΄αυτόν.

Χωρίς να φοβηθεί από τις δικαστικές διαμάχες, λίγες μέρες αργότερα, ο Παναγιώτης Τούντας κυκλοφόρησε σε δίσκο την δικιά του εκδοχή για την Κάρμεν. Το τραγούδι “τηλεγράφημα στην Κάρμεν” σε στίχους του Β. Μαυροφρύδη, το ακούμε από τον Στράτο Παγιουμτζή και τον Στελλάκη Περπινιάδη:

Απόψε Καρμεντσίτα μου
μπαρκάρω απ’ τον Περαία
και στη Σεβίλλη έρχομαι
να κάνουμε παρέα.
Γλυκιά μου Κάρμεν έρχομαι,
κοντά να γνωριστούμε
και δίχως άλλο κούκλα μου
ταιράκια να γινούμε.
Να δείς μπουζούκι να σταθείς
με ανοιχτό το στόμα,
που θα ξεχάσεις, ξέρε το
και τον Χερέδια ακόμα.
Κι από τον ταύρο, ξέρε το,
δε θα ‘χω αβαρία,
γιατί έξι χρόνια έκανα
χασάπης στα σφαγεία.

Το τηλεγράφημα βεβαίως δεν έφτασε ποτέ στα χέρια της “Καρμεντσίτας”, το τραγούδι όμως γνώρισε επιτυχία. Βλέποντας την επιτυχία του τραγουδιού αυτού ο Περιστέρης και ο Μάτσας έδωσαν συνέχεια στις περιπέτειες της Κάρμεν, με ένα δεύτερο χασάπικο, με το οποίο ερχόταν “η Κάρμεν στην Αθήνα”. Στο τραγούδι αυτό γίνεται έμμεση αναφορά στη δικαστική διαμάχη που αναφέραμε πιο πάνω, μια και η Κάρμεν έρχεται στην Αθήνα για να πάρει την κληρονομιά του Αντώνη, όπως ο Μοστόζο ήρθε για να πάρει τα δικαιώματα του τραγουδιού του. Στο τέλος όμως η Κάρμεν, όπως και ο Μοστόζο, έπεσε θύμα της ελληνικής καπατσοσύνης. Ακούμε την άφιξη της Κάρμεν στην Αθήνα από τους Μάρκο Βαμβακάρη και Στράτο Παγιουμτζή.

Ήρθε η Κάρμεν στην Αθήνα
η Ιμπέριο Αρτζεντίνα
την κληρονομιά να πάρει
του Αντώνη του βαρκάρη.
Απ’ το τρένο μόλις φτάνει
τρέχει στο Πασαλιμάνι
την βαρκούλα ν’ αντικρίσει
τα κουπιά της να φιλήσει.
Κι που γύριζε η καημένη
βλέπει κατατρομαγμένη
μες την βάρκα τον Αντώνη
τα πανιά του να απλώνει.
Αντωνάκη μου βαρκάρη
ταυρομάχε παλικάρι
ζεις ακόμη ή γελιέμαι
σε θωρώ κι αναρωτιέμαι.
Κάρμεν Κάρμεν μη φωνάζεις
μη με βλέπεις και τρομάζεις
να πεθάνω ήταν κρίμα
κι έκανα το ψευτοθύμα.

Κάνοντας το ψευτοθύμα, ο Αντώνης την γλύτωσε φτηνά χωρίς να χυθεί ούτε μια σταγόνα από το αίμα του για τα μάτια της ωραίας Κάρμεν. Η Ευρώπη όμως ήδη στέναζε πλημμυρισμένη στο αίμα, από τα σχέδια για τη νέα τάξη πραγμάτων που θέλησε να επιβάλει ο Χίτλερ, ο μεγάλος όπως είδαμε θαυμαστής της Ιμπέριο Αρτζεντίνα. Η επίθεση της φασιστικής Ιταλίας κατά της χώρας μας, σύντομα έσπρωξε την πατρίδα μας στο αιματηρό ποτάμι του παγκόσμιου πολέμου.Ο Περιστέρης και ο Μάτσας “επιστρατεύουν” τον Αντώνη τον Βαρκάρη και ντύνουν το τραγούδι στο χακί, με νέους σκωπτικούς στίχους, αυτή τη φορά κατά του Μουσολίνι. Το τραγούδι κυκλοφορεί σε δίσκο στο τέλος του 1940 με τίτλο “το Όνειρο του Μπενίτο”. Το ακούμε και πάλι από τον Μάρκο Βαμβακάρη και τον Απόστολο Χατζηχρήστο:


Ο Μπενίτο κάποια νύχτα ζαλισμένος είδε όνειρο ο καημένος,πως βρισκόταν στην Αθήνα σε μια φίνα λιμουζίνα,
πως βρισκόταν στην Αθήνα σε μια φίνα λιμουζίνα.
Μα σα ξύπνησε και ρίχνει ένα βλέμμα, είπε κρίμα να ‘ναι ψέμα,
ένα τέτοιο μεγαλείο, βρε παιδιά, δεν είν’ αστείο,
ένα τέτοιο μεγαλείο, βρε παιδιά, δεν είν’ αστείο.
Φέρτε πένα διατάζει και μελάνι, τηλεσίγραφο μας κάνει,
μα του λέμε εν τω άμα, αν βαστάς κάνε το θαύμα,
μα του λέμε εν τω άμα, αν βαστάς κάνε το θαύμα.
Δεν περάσανε παρά ολίγες μέρες κι οι θαυματουργιές μας σφαίρες,
το τσαρούχι κι η αρβύλα κάναν στον Μπενίτο νίλα,
το τσαρούχι κι η αρβύλα κάναν στον Μπενίτο νίλα.
Βρε Μπενίτο μη θαρρείς για μακαρόνια τα Ελληνικά κανόνια,
τα ‘χουν χέρια δοξασμένα, παληκάρια ανδρειωμένα,
τα ‘χουν χέρια δοξασμένα, παληκάρια ανδρειωμένα.

Τελειώνοντας κι αυτό το ταξίδι, που κάναμε με την εκλεκτή παρέα της Carmen του Antonio και του Αντώνη, θα πρέπει  εδώ να θυμίσω δύο περσινά ποστ που σαν θέμα είχαν τις «Μνήμες του Δημήτρη Σαραντάκου από τα σατιρικά τραγούδια της Μυτιλήνης στα χρόνια της Κατοχής, της Αντίστασης και του Εμφύλιου». Το πρώτο είχε τίτλο “Ο Δημήτρης Σαραντάκος θυμάται και τραγουδάει” και το δεύτερο, η συνέχεια του, είχε τίτλο “Κατ’ αγριγιαθρώπ’ μας φέραν…”

Σ’ αυτό το 2ο ποστ, ο Δημήτρης Σαραντάκος (πατέρας του Νίκου) τραγουδάει μια παρωδία του αυθεντικού Antonio Vargas Heredia, σε στίχους του Αργύρη Αραβανόπουλου, που αναφέρεται στην προσπάθεια κατάληψης της Μυτιλήνης από τους Άγγλους το Δεκέμβρη του 1944.
Ακούστε το τραγούδι εδώ, αλλά πιστέψτε με… Αξίζει να αφιερώσετε χρόνο για να διαβάσετε τις αναμνήσεις του κ. Δημήτρη Σαραντάκου,ακολουθώντας τα παραπάνω λινκ.Γράφοντας αυτό το ποστ, πραγματικά απόρησα κι εγώ για το πόση Ιστορία μπορεί να βρει κανείς τελικά αν ψάξει στις πτυχές ενός τραγουδιού…Μόνο που το ποστ βγήκε πολύ μεγάλο. Πίστευα,και ακόμα πιστεύω, ότι σπάνια διαβάζει κάποιος σε blog κείμενα που έχουν περισσότερες από 500 με 600 λέξεις. Ελπίζω κάποιοι να με διαψεύσετε φτάνοντας μέχρι τον… βυθό αυτού εδώ του ποστ, για το οποίο το word count μετράει, όι όι μάνα’μ, 1615 λέξεις ακριβώς!

πηγή:24grammataΤην ίδια χρονιά σε δίσκο,το τραγούδι “Αντόνιο Βάργκας Χερέδια” κυκλοφόρησε με την φωνή της Δανάης: 

Renato Rascel

BELLISSIMA ROMA ! un jour je viendrais te rendre visite merci pour toutes ces belles melodies ITALIENNE ,un vrai plaisir ! baci a te RAY

Dedication manos hatzidakis

 Feel’s like I’m getting older
I’m not afraid
allthought I’m worlds apart from yesterday
and yet I can’t believe,I’m old enough today
to be in love,and feel in love
and see if love is the way

I don’t need fancy places,to spend the time
I’m happy just to be here,with you tonight
and yet I’m not so sure,the time it’s really right
to be in love,and feel in love
and see if love is all right

And you will sing
as long as there’s a song
the feelings never gone
it was the first time to be in love.
Maybe tomorrow,i’ll never sing again
but i’ll remember when
it was the first time to be in love…

Music: Manos Hadjidakis
Lyrics: Clifton Nivison

Προσκυνώ τη χάρη σου λαέ μου

Ο ΚΥΡ ΑΝΤΩΝΗΣ

Εκπληκτικό ντοκουμέντο. Ξεχυλίζει η οθόνη ευαισθησία και συναισθήματα. Μελίνα και Μάνος αξέχαστοι, για πάντα στις καρδιές μας.

Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Ο κυρ Αντώνης πάει καιρός που ζούσε στην αυλή με ένα κανάτι κι ένα κρεβάτι και με κρασί πολύ είχε δυο μάτια γαλανά κι αχτένιστα μαλλιά κι ένα λουλούδι πάντα φορούσε στα ρούχα τα παλιά Αχ κυρ Αντώνη πώς σ' αγαπάμε και μαζί σου τ' άστρα μετράμε τις φωτιές για σένα πηδάμε ώσπου να ρθει βροχή και το θυμό σου πάντα ξεχνάμε σαν πουλιά μαζί τριγυρνάμε σαν παιδιά με σένα γελάμε σαν κάνεις προσευχή Ο κυρ Αντώνης βιάζεται να πάει να κοιμηθεί γιατί το βράδυ στα όνειρά του θέλει να θυμηθεί ό,τι ποτέ δεν έζησε μες τ' όνειρό του ζει μα η νύχτα φεύγει και λυπημένο τον βρίσκει η χαραυγή Αχ κυρ Αντώνη πώς σ' αγαπάμε και μαζί σου τ' άστρα μετράμε τις φωτιές για σένα πηδάμε ώσπου να ρθει βροχή και το θυμό σου πάντα ξεχνάμε σαν πουλιά μαζί τριγυρνάμε σαν παιδιά με σένα γελάμε σαν κάνεις προσευχή Μα ένα βράδυ ο κυρ Αντώνης στρώνει να κοιμηθεί κι όταν ξυπνάμε τον καρτεράμε στην πόρτα να φανεί μα ο κυρ Αντώνης δε θα βγει ποτέ του στην αυλή αφού για πάντα μες τ' όνειρό του θέλησε πια να ζει

Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ

Συγκλονιστικό,Υπέροχο,Μοναδικό,Τέλειο

Αυτή είναι η Ελλάδα μας γεμάτη ομορφιές,χρώματα,ποίηση,ήχους

Γιάννη Ρίτσου: Και να αδερφέ μου...

ΚΑΙ ΝΑ ΑΔΕΡΦΕ ΜΟΥ
Μουσική: Χρήστος Λεοντής
Στίχοι: Γιάννης Ρίτσος

Και να αδερφέ μου
που μάθαμε να κουβεντιάζουμε
ήσυχα, ήσυχα κι απλά.
Καταλαβαινόμαστε τώρα
δε χρειάζονται περισσότερα.

Κι αύριο λέω θα γίνουμε
ακόμα πιο απλοί.
Θα βρούμε αυτά τα λόγια
που παίρνουνε το ίδιο βάρος
σ' όλες τις καρδιές,
σ' όλα τα χείλη,
έτσι να λέμε πια
τα σύκα-σύκα
και τη σκάφη-σκάφη.

Και να αδερφέ μου
που μάθαμε να κουβεντιάζουμε
ήσυχα, ήσυχα κι απλά.
Καταλαβαινόμαστε τώρα
δε χρειάζονται περισσότερα.

Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε
για να ξεχωρίσουμε, αδελφέ μου, απ' τον κόσμο.
Εμείς τραγουδάμε
για να σμίξουμε τον κόσμο.

Ερωτόκριτος ( Ρίζες ) -Μάνος Κατράκης

Μου έφυγε ένα δάκρυ ένα δάκρυ για την ΕΛΛΑΔΑ που χάνεται, δυστυχώς παρόμοιες "εικόνες" βρίσκονται όλο και ποιο δύσκολα Τώρα έχουμε ελληνάδικα φαστ φουντ κλπ η απόλυτη παρακμή. Να 'σαι καλά όπου και να είσαι τεράστιε ΕΛΛΗΝΑ

Φλερυ Νταντωνακη - Αθανασία

Στο ενημερωμένο Mediasoup εντοπίσαμε δυο ανέκδοτες ηχογραφήσεις της Φλέρυς Νταντωνάκη που έγιναν για το Τρίτο Πρόγραμμα του Μάνου Χατζιδάκι to 1980. Στο πιάνο ο ίδιος ο συνθέτης

                                    

Δύο κλασικά, πλέον, τραγούδια από τον κύκλο των Μάνου Χατζιδάκι και Νίκου Γκάτσου Αθανασία, που κυκλοφόρησε το 1976, με ερμηνευτές την Δήμητρα Γαλάνη και τον Μανώλη Μητσιά. Αθανασία και Ο Γιάννης ο φονιάς.
Εδώ στην προσφιλή εκδοχή του Χατζιδάκι όταν ...δοκίμαζε με τη Φλέρυ. Για φωνή και πιάνο. Η ευαισθησία στα άκρα, δηλαδή το τραγούδι στην πιο καθαρή και υψηλή μορφή του.

Νίκος Ξυλούρης: 8 Φεβρουαρίου 1980, 31 χρόνια από την ημέρα που ταξίδεψε στην γειτονιά των αγγέλων..

Νικόλαος Ξυλούρης! Δυο λέξεις για  ένα όνομα με βαριά ιστορία. Ο "Αρχάγγελος της Κρήτης" ή "ψαροΝίκος" για τους κοντινούς του φίλους.  Έτσι έμεινε στην ιστορία ο τραγουδιστής με την βαθιά και ιδιαίταιρη φωνή από τα ανώγεια της Κρήτης.  Μια  μεγάλη πολιτιστική κληρονομιά η φωνή και τα τραγούδια  του όχι μόνο για τους γηγενείς Έλληνες αλλά  για σύσσωμον  το εθνος  των Ελλήνων! Νίκος Ξυλούρης! Στις 8 Φεβρουαρίου συμπληρώνονται 31 χρόνια από την ημέρα που ταξίδεψε στις πνοές των αγγέλων που ταξίδευε η φωνή του όλους όσους τον ακούγαμε, παιδιά μικρά ακόμα όταν η κρατική τηλεόραση ΕΡΤ  έδειχνε ιστορικά έργα που επένδυε η φωνή του όπως εκείνο το δυσερμήνευτο ήταν "μια μικροπαντρεμένη, κόρη ξανθή" που άκουγαμε όταν άρχιζε το έργο... Στίχοι με νόημα και γεμάτοι συμβολισμούς σε κάθε λέξη τους.  Παιδί σεμνό που πήρε ο Θεός πριν ακόμα ανθίσει μα πρόλαβε και μοσχοβόλησε με την φωνή του στα πέρατα της οικουμένης τραγουδώντας με συναίσθημα και μοναδικότητα κάθε στίχο που τραγούδησε. Στίχους που μόνο στην δική του φωνή ταίριζαν. Σάμπως να γράφονταν μόνο για το δικό του μετάλο. Δόξα και τιμή για  τους Κρητικούς της γης! Δάκρυα ιερής μνήμης στο έργο και την προσφορά του προς όλους τους   Έλληνες! Βαριά κληρονομιά. Τραγούδησε τον έρωτα με ήθος, αξιοπρέπεια  και σεμνότητα που όμοια της δεν ξανάδαμε, ύμνησε  την καθημερινότητα του αγρότη και του εργάτη. Δοξολογίες και αλληλουϊάρια για  την Κρήτη! Τη γη που τον γέννησε. Τη γη μαρτύρων και  των ηρώων της Λευτεριάς του 1821 και της Μάχης της Κρήτης το 1940.  Τραγούδησε με πάθος  την ιστορία του γέννους! Τους πολέμους, τους ξεριζωμούς και τις θυσίες! Τους αντρειωμένους,  την καθημερινότητα του βιοπαλαιστή που αγωνίζεται. Μυριόκλαψε με την φωνή του για τα πάθη της Πατρίδας μας και έκαμε (και κάμει) να δρακρυροούν τα μάτια κάθε που ακούει την φωνή του. Έψαλε μοναδικά τον μυριοτραγουδισμένο ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟ και σφάλισε με την φωνή του το ήθος και  έθος των παραδόσεων. Τραγούδησε  τα πρώτα σημάδια της ιστορίας του γέννους, που ορθοπόδησε από την οθωμανική αυτοκρατορία με τον Θούριο του Ρήγα μέχρι και που θέριψε το δένδρο της λευτεριάς που πότισαν με το αίμα τους χιλλιάδες και μυριάδες μυριάδων οι πρόγονοι μας. Ήρωες και μάρτυρες  που σήμερα κάποιοι σκυλεύουν τα κορμιά και το αίμα τους  κάνοντας τα κόκαλα τους να τρίζουν μέσα από τους τάφους τους.   Και τις μνήμες τους να ματώνουν με όσα ακούνε από  κάθε λογής τσατσόνια, τσατσόπουλους και λαμόγια που χούγιαξαν με χρυσά πληρωμένοι να αλλάξουν την ιστορία του γέννους. Αποτυχημένους που βγήκαν στο κουρμπέτι να περιμαζώξουν και να θερίσουν αναγνωρισμότητα για να πουλήσουν βιβλία...μπας και βάλλουν χρήμα στην τρύπια τσέπη τους.   Θυσία όλα  στο βωμό της παγκοσμιοποίησης και της θέλησης εκείνων που υποτάχτηκαν στα κελεύσματα της Νέας Τάξης πραγμάτων. Έντυσε με την φωνή του, ο Νίκος Ξυλούρης και τα ύστερα χρόνια. Τα πέτρινα χρόνια  του πόνου.  Από τα γεγονότα της Σμύρνης, τα χρόνια του 1940 μέχρι και την νεότερη ιστορία. Τραγούδησε και όλα  εκείνα που έζησε 5χρονο παιδί ακόμα όταν οι γερμανοί κάψανε το χωριό του και τον ξεριζώσανε από την γη του. Τα ανώγεια.  Σήμερα ημέρα μνήμης και σεβασμού στο έργο και την προσφορά του ιδιαίτερα  τούτες τις ημέρες που  τραγούδια όπως το "πότε θα κάμει ξαστεριά", "ο Θούριος του Ρήγα", "Αγρίμια και αγριμάκια μου", "μπήκαν στην πόλη οι οχτροί" ο παραλληλισμός και οι συνειρμοί δικοί σας για ποιους εχθρούς μιλάει σήμερα ο ποιητής... και πόσο επίκαιρα είναι τα τραγούδια του σήμερα....  Πιο επίκαιρα από ποτέ άλλοτε.  Με τούτη την  αρορμή -αιτία γυραύαμε δηλαδή- ετοιμάσαμε ένα μικρό αφιέρωμα στην μνήμη του με την φωνή του,  με ήχο, χρώματα, εικόνες που ταξιδεύουν στο πέρα... και τραγούδια που έμειναν αναλοίωτα στο πέρασμα του χρόνου. Όπως τότε που τα πρωτοτραγούδησε... Τραγούδια  που συλλέξαμε  χάρη στον κόπον και την εργασία 10αδων  φίλων του που τα ανέβασαν στο διαδίκτυο για να μπορούμε και εμείς να τα διαχέουμε, να τα διανθίζουμε και να τα διακινούμε για να μένουν για τους επόμενους από εμάς.  Τραγούδια όπως "Τα λόγια(σ.σ. των ψευταράδων πολιτικών)  και τα χρόνια τα χαμένα(σ.σ.τα δικά μας)" και άλλα γεμάτα συμβολισμούς που σήμερα είναι πιο επίκαιρα όσο ποτέ άλλοτε... Γιατί, βαρύ το πένθος που σκεπάζει την χώρα μας εδώ και μήνες. Πέπλο που έχει απλώσει πάνω στην χώρα και το γένος ολάκερο απ άκρη σε άκρη. Πέπλο μαύρο που για να σηκωθεί και λευτερώσει τη χώρα από τα δεινά και τα δεσμά  θέλει αρετή και τόλμη! Δεινά που ούτε οι Τούρκοι Οθωμανοί Σελτζούκοι,  δεν κατάφεραν να μας επιφέρουν με όσο αίμα και αν πότισαν οι πρόγονοι μας τους τόπους και τασ χώματα μας. Όλα τούτα που γίονται από την μεταπολίτευση και έπειτα δε χωράνε στα   500 χρόνια που πέρασαν πάνω μας οι κατακτητές.  Πάνω από τους ήρωες προγόνους μας, τους τάφους των μαρτύρων  δεν κατάφεραν να τα  αλλοιώσουν, με όσα κατάφεραν "αυτοί οι οχτροί"... 35 χρόνια τώρα...  Για ποιο πένθος μιλάμε; Δε θέλει και πολύ να καταλάβει λίγο ο καθείς μας... Πένθος που θα το δείτε σε λίγο...Σε λίγο διάστημα... Πολύ λίγο. Πιστέψετε μας... Κάτι γνωρίζουμε εδώ που συλλέγουμε όγκο απίστευτο πληροφοριών... Πληροφοριών πολλών...   Και δεν είναι που φοβόμαστε, μήτε δειλιάζουμε για να μιλήσουμε, μα εκείνο που κρατά όλους μας-όχι μόνον εμάς αλλά και  όσους άλλους  γνωρίζουμε τι έρχεται...- είναι οι συνέπειες. Ποιος το βήμα θα κάνει... Πρώτος να ξεκινήσει... Ας είναι... θα έρθει η στιγμή. Σύντομα.. Πολύ σύντομα! Και τότε ο λαός ξεσκηκωμένος θα ξανά τραγουδά πάλι τα τραγούδια όχι μόνον του ΨαρόΝίκου αλλά και άλλα παρόμοια, όπως η Ρωμηοσύνη, και άλλα  που μιλάνε για λευτεριά, θυσίες, αίμα   και ξεσηκωμούς. Τούτος ο κατακτητής είναι ο πιο ύπουλος γιατί είναι από μέσα... Τα κάστρα όλα πάντα από μέσα πέφτουν. Έτσι μας δίδαξε η ιστορία. Έτσι έγινε πάντα. Από την αρχαιότητα με τον εφιάλτη, την κερκόπορτα στο Βυζάντιο  μέχρι τον Πήλιο γούση... Το deal είναι μεγάλο...και τα λεφτά πολλά... Η υπογραφή με το ΔΝΤ και όλους τους άλλους που βάλανε ενέχειρο την χώρα, τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας δεν αντέχετε! Πουλήσανε και ξεπουλήσανε, απάτριδες και προδότες  και τις γενιές που έρχονται! Μόνον με μια επανάσταση από τον λαό για τον λαό μπορεί να αλλάξει τα σχέδια και να ματαιώσει υπογραφές και δάνεια. Να φύγουν και οι καλοπληρωμένοι υποτακτικοί συνδικαλισταράδες του ΠΑΜΕ που ντροπιάζουν την χώρα να φύγουν και εκείνοι που μετέτρψαν την Βουλή σε καταγώγιο και φυτώριο απατεώνων! Έρχεται η ώρα... Έρχεται...Θα το δείτε...  Τούτα τα λίγα είχα να πω σε τούτο το πρώτο σημείωμα μου αυτής της σειράς και του κύκλους αυτού. Να αλλάξουμε και λίγο... ύφος και style...Να φύγουμε από την βρωμιά και την δυσωδία των  υπονόμων που δυστυχώς εδώ και χρόνια ανοίγουμε σε τούτη τη ξένη γη που ήρθαμε...  Εις το επανιδείν... Και έχουμε να πούμε πολλά και για πολλούς...

Αλέξανδρος Στεφανόπουλος, Νέα Υόρκη

 

πηγή:greekamericannewsagency.com

Τηλέμαχος Ζαγρέας στο τραγούδι για την Τρανταφλιά

Στην αγορά του Αλ Χαλίλι - Αλκίνοος Ιωαννίδης

Γιώργος Ζαμπέτας: 86 χρόνια από την γέννησή του

Ο γυάλινος κόσμος

Στίχοι: Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου
Μουσική: Απόστολος Καλδάρας
Πρώτη εκτέλεση: Ελευθερία Αρβανιτάκη

Άλλες ερμηνείες:
Στέλιος Καζαντζίδης
Σταμάτης Κόκοτας


Ποιος θα μου δώσει δύναμη
τον κόσμο αυτό ν’ αλλάξω,
να φτιάξω όμορφες καρδιές
μεγάλες και πονετικές,
τις σκάρτες να πετάξω;

Να σου δώσω μια να σπάσεις,
αχ βρε κόσμε γυάλινε,
και να φτιάξω μια καινούργια
κοινωνία άλληνε.

Να φτιάξω φίλο αληθινό
το φίλο να πονάει.
Τα βάσανα και οι καημοί
να λείψουνε απ’ τη ζωή
κι όμορφη να κυλάει.

Και στης γυναίκας την καρδιά
να βάλω λίγη μπέσα,
να της ανάψω μια φωτιά
να καταστρέψω την ψευτιά
που ’χει στα στήθια μέσα.

Ο ανθρωπάκος

Ο ανθρωπάκος         
Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Μουσική: Γιώργος Χατζηνάσιος
Πρώτη εκτέλεση: Τάνια Τσανακλίδου

Είμαι φτωχός κουρασμένος σκυφτός ανθρωπάκος,
των ταπεινών και των άλλων πουλιών φιλαράκος.

Για δε μ' αφήνετε ήσυχο;
Άστε με ήσυχο όλοι.
Θέλω να ζήσω ελεύθερος,
δίχως ταυτότητα πια.

Μία ζωή με κρατάν, με κουνάν μ’ ένα σπάγγο.
Λόγια, σχολειά, μέρα νύχτα δουλειά και στον πάγκο.

Για δε μ' αφήνετε ήσυχο;
Άστε με ήσυχο όλοι.
Θέλω να ζήσω ελεύθερος,
δίχως ταυτότητα πια.

Όπου χαρά πρώτη-πρώτη σειρά κάποιος κλέφτης.
Κι όποιο κακό κάνει τ' αφεντικό, εγώ είμ' ο φταίχτης.

Για δε μ' αφήνετε ήσυχο;
Άστε με ήσυχο όλοι.
Θέλω να ζήσω ελεύθερος,
δίχως ταυτότητα πια.